1
Reis Roemenië april 2012. We hadden er lang naar uitgekeken en 15 april was het weer zover: We konden vetrekken naar onze vrienden in Roemenië. Vooraf hebben we weer veel werk moeten verzetten maar uiteindelijk hadden we ook deze keer twee pallets vol die door Jan bij Veldhuizen transport verzendklaar werden gemaakt en op transport gezet naar Roemenië. De Middenhof 126 was weer een gewoon huis en geen opslagplaats (Voor hoe lang? We hebben de eerste spullen voor volgende reis al weer aangeboden gekregen).
Inhoud van de tassen, nog aangevuld met aardappelen etc. Tandenborstels voor de kinderen.
De transportkosten worden deze reis door de firma Veldhuizen voor hun rekening genomen, waarvoor onze dank, want dat scheelde ruim 350 euro op ons budget. Ook dit jaar vele goederen en medicijnen welke door vrienden, familie en kennissen en (oud) collegae werden aangedragen. Jan en Anja hadden weer de traditionele Dirk tassen met levensmiddelen, zaden en dit keer ook nog elektrische tandenborstels voor de kinderen afgevuld. Op de pallets veel mooie kinderkleding en speelgoed, Pc’s. monitoren, twee gebruikte Microwave’s, dvd spelers met HD, eenwielige fiets voor de kinderen en wat restanten van de Bazaar 2011, zoals kaarsen en bezems. Natuurlijk in de auto’s weer wat persoonlijke cadeautjes en levensmiddelen voor Oradea (volgens bestelling )bij ons en nagekomen medicijnen. De vele (hotel)zeepjes en monsters van cosmetica, parfums en after shave voor de verpleging behoren al tot ons standaardassortiment.
Een van de pallets
2
Kinderkleding met leuke kaartjes
Met het budget van Merison en een verrassende toezegging van 1000,00 euro van de Stichting Help Roemenië Nu”” voor de renovatie van de dispensar gingen we met een goed gevoel op weg. Wij hadden vooraf informatie ontvangen over de vernieuwingen in de Dispensar. Om 06.00 uur stond onze buurman al weer klaar om te helpen met de auto in te laden en om 07.00 troffen we Jan en Anja op de parkeerplaats bij Naarden en konden we afgeladen vertrekken. Ondanks het slechte weer onderweg, vooral bij Wenen, arriveerden we, met 1200 kilometer op de dagteller, rond 19.00 uur in Hongarije voor onze eerste overnachting in het Paprika Hotel (Zeg deze keer niets over de grote T-bones daar). Vlotte reis vanwege het feit dat vrachtwagens niet op zondag mogen rijden. De volgende dag moesten we nog “maar ”900 kilometer” dus rustig op weg en we arriveerden rond 18.00 uur (een uur tijdverschil) op ons logeeradres in Ocna. Het verliep erg vlot vanwege het Orthodox Pasen in Roemenië waardoor er hier weinig vrachtverkeer op de weg was. In Ocna zat men al ongeduldig te wachten met de traditionele welkomstborrel en BBQ. Natuurlijk met de kinderen eitje tikken om te zien wie de kampioen was met een heel gebleven ei. Volgende keer maar een kalkei meenemen om te kunnen winnen. Na zo een rit realiseer je je dat afstand op zulke reizen anders is dan in Nederland. Op een gegeven moment moet je nog “maar” 500 kilometer en ben je met 200 kilometer voor de boeg al lekker dicht bij! In Nederland baal je al voor een ritje van 100 km! Jan had al contact gezocht voor ontvangst van de pallets en tot ieders schrik bleken deze in Fulda (Duitsland ) bij de overslag achtergebleven. Ze waren keurig op donderdag afgeleverd, doch in plaats van, zoals gebruikelijk, op vrijdag was de truck op donderdag al vertrokken omdat Orthodox Pasen in Roemenië werd gevierd. Geen informatie vooraf, dus de pallets waren net even te laat en zouden een week later komen. Jan, de directie van Veldhuizen transport en onze vriend in Roemenie bleven druk uitoefenen om de pallets toch snel naar ons toe te krijgen.
Blij met de klokken
3
Uitpakken van de persoonlijke tassen.
Deze keer dus eerst alleen met persoonlijke presentjes en tassen levensmiddelen (gelukkig zaten die in de auto van Jan en Anja) om uit te delen naar het kinderziekenhuis waar op dat moment veel kinderen lagen met rode hond. Wel konden we de Paasartikelen van Marijke afgeven die wij in de auto mee hadden. Ook hier de traditionele ontvangst en weer eitje tikken! In de kinderkamers hebben de kinderen die langdurig te bed moeten blijven wel TV. Ofelia wilde graag een centraal systeem om cartoons en voorlichtingfilms te draaien en daarbij een selectie per kamer maken, maar dat was een te dure geschiedenis. De kwaliteit van de aanwezige TV’s was zo slecht (sneeuw en strepen op de oude TV’s, (aquaria noemen wij deze modellen) dat wij hebben besloten de bekabeling opnieuw aan te laten leggen met versterkers en splitters en daarbij drie nieuwe 56 cm LCD TV’s te plaatsen. Hiervoor meteen een expert uitgenodigd en de aanschaf (met korting uiteraard) geregeld. Hij zou alles gratis aanleggen. Ook de TV’s met een extra korting aangeschaft (plm. 130,00 euro per stuk). Ofelia en de verpleegsters waren erg blij met deze verbetering omdat de kinderen op hun kamer moeten blijven en verder niets om handen hebben. Door de bezuinigingen (wederom is er gekort op salaris en bezetting) is er te weinig mankracht om de kinderen ook nog bezig te houden. Nu kunnen ze kinderfilms en DVD;’s bekijken, ook met de meegebrachte DVD speler. Voor de Cipi en Sanda, die hun leven lang al in het ziekenhuis verblijven, twee betere Pc’s afgeleverd. Voor hen is het moeilijk een plek in de maatschappij te krijgen omdat Cipi met zijn 27 jaar het verstand van een 13 jarige heeft (door de aids medicijnen) en Sanda kan zich gelukkig wel zelfstandig redden, maar er is geen plek voor haar. Later, vanaf de pallets, ook nog kaarsen en Smurfen klokken, kleding, massageapparaat, mini handdoekjes van badstof en bezems afgeleverd. In alle kamers van de verpleegsters en kinderen staan de TomTec Radio-CD spelers en worden nog dagelijks gebruikt.
Jan plant met hulp Nederlandse planten in Roemeense tuin.
Eitje tikken met Ofelia en verpleging.
Net als in Nederland verstaat de Roemeense regering onder bezuinigingen belastingdruk en kosten verhogen bij de burgers en dat met een salaris van gemiddeld 350 euro per maand en steeds stijgende kosten hoeft het geen uitleg over de persoonlijke situatie daar. Dus ook in navolging van Nederland is de regering daar ook maar opgestapt tijdens ons bezoek (niet aan de regering). Op donderdagmiddag hebben we kennis gemaakt met de nieuwe arts van de dispensar. Een vrouwelijke arts uit Moldavië die de praktijk heeft overgenomen van de gepensioneerde dokter Marcutsiu. Die 4
ging toch met pensioen en heeft dus de laatste jaren helemaal niets aan het gebouw gedaan of laten doen. Belangrijk was om te weten of zij de vele medicijnen, inhalators, verbandmiddelen, naalden en glucosemeters etc. etc. die wij meebrengen net zo zou willen gebruiken als haar voorganger, die deze aan mensen zonder inkomsten gratis verstrekte. Zij was erg blij met onze gaven en jaarlijkse hulp en wilde op dezelfde manier verder gaan. Medicijnen die zij niet kon gebruiken zal zij aan de andere artsen geven om alles op de goede plek te krijgen. Zij had al veel geld gestoken in de verbouwing van de dispensar die door nieuwe kozijnen en deuren en een gerenoveerde spreekkamer al een totaal ander gezicht had gekregen. Het zag er, nu nog gedeeltelijk, net zo uit als een nette praktijk in Nederland. De stoelen en TL units in de wachtkamer dateren nog van jaren terug toen deze met een groot transport meegekomen zijn. Zuinig wel dus. Haar geld was nu op en wij waren blij haar namens de stichting “Help Roemenië Nu” een bedrag van 1000,00 euro te mogen toezeggen om de verbouwing verder af te maken. De rekening wordt door de stichting betaald. Ook hier laten wij geen contanten achter om zeker te zijn van de juiste besteding.
Uitpakken van medicijnen en verband Dispensar.
Met de nieuwe dokter en verpleegster op het bordes.
Namens Merison hebben wij aansluitend anti bacterieel zeil voor de vloer van de hal en spreekkamer laten komen, zodat de verbouwing geheel afgemaakt kon worden. Ontroerd en erg blij heeft zij dat allemaal in ontvangst genomen. Ook de burgemeester zal haar financieel verder helpen (een uitzondering daar). Bij de medische groothandel Medical Corp de noodzakelijke instrumenten en medische hulpmiddelen (met korting) aangeschaft en bij Metro schoonmaakmateriaal. Dit is anders allemaal voor eigen rekening van de artsen in Roemenië. Erg leuk om de reacties te zien als je overal korting vraagt. Men is dat helemaal niet gewend daar, maar het lukt ons steeds heel aardig.
5
De TL armaturen hebben wij in 1996 gebracht en doen het nog steeds
\ Het nieuwe kantoor.
Al met al is het een heuse artsenpraktijk geworden met een schoon en professioneel aanzicht, mede dank zij onze hulp. Ook later nog voor de praktijk kaarsen, bezems, kopieerpapier medicijnen, incontinentiebroeken Tena Lady (heel duur daar!) en printer cartridges afgeleverd. Deze cartridges krijgen wij tegen inkoopprijs van de Primera in Almere Haven. De automatische zeepdispenser kwam goed van pas, evenals de mini badstoffen doekjes om handen eenmalig af te drogen. Op korte termijn, ook als de financiën het toelaten, wil zij een klein laboratorium inrichten om niet afhankelijk te zijn van anderen. Een goed streven waarbij wij graag willen helpen. Vanuit Nederland kregen wij al een toezegging van een Apotheek uit Castricum voor levering van een zuurkast en Lafkast (wat dat ook moge zijn) voor een laboratorium. Ondertussen ging dagelijks het touwtrekken om de pallets gestaag door. Gelukkig heeft onze Roemeense vriend overal contacten en nadat eerst Veldhuizen transport vanuit Nederland druk had uitgeoefend kreeg onze vriend het voor elkaar dat de vrachtwagen In Oradea werd opgevangen en de pallets in een kleine truck werden overgeladen. Deze heeft een omweg gemaakt naar Ocna en wij stonden op zaterdagavond midden in de weilanden bij Ocna de auto af te laden in een andere truck.
Een heuse Roemeense buitenfriteuse (onbekend merk).
6
Mister Jan Mc Donalds.
Veldhuizen had deze eerder geschonken en rijd nog steeds met 650.000 km op de teller!! We leken wel een crimineel stel dat stiekem een vrachtauto in het halfduister stonden te strippen., maar ja wij hadden de spullen en dat was een hele geruststelling. Voor deze activiteit moesten wij wel een BBQparty, aangeboden door de dokter van de dispensar, even onderbreken maar daardoor hadden we ook extra hulp. Typisch Roemeense gastvrijheid: De chauffeur moest met zijn vriendin meedoen aan de BBQ! Hij ging daarna, met een extra fooi op zak, verder naar Bucharest. Wij waren gered en konden aan de gang de volgende dag.
Midden in de weilanden in afwachting van de pallets.
Het uitsorteren van de spullen
Uitladen van de spullen en verdelen.
Alles in de auto en karren maar.
Op bezoek bij de burgemeester van Ocna werden wij weer rondgeleid in de sporthal waar hij trots de schoonmaakmachine presenteerde. Deze verkeert in prima staat met één verantwoordelijk persoon voor de bediening en wordt regelmatig gebruikt. Volgende reis moeten we schoonmaakmiddel en een vervangingsborstel meenemen. Wij zullen de firma van de Reest, die de machine beschikbaar stelde, daarover informeren en de bestelling plaatsen. De plaatselijke voetbalclub ontbrak het aan goede voetballen en ook ander materiaal zoals in Holland is daar niet aanwezig. Van Roemeense werknemers van Mars Eijlders in Holland hadden wij 100,00 euro gekregen voor brandstof maar deze hebben wij gebruikt om enkele nieuwe ballen aan te schaffen voor de jeugdspelers.
7
De nieuwe ballen voor de burgemeester
Aan tafel met de burgemeester
Ook de muziek en geluidsinstallatie verkeerden nog in goede staat en blijken veel gebruikt te worden evenals de TomTec installatie voor 3 Cd’s op bruiloften en speciale gelegenheden in het stadhuis. Voor een Roemeense buurman van ons in Almere gaf hij (op verzoek) 5 liter Palinka mee!
De schrobmachine werkt nog perfect!
Verjaardagscadeau van de fooienpot van de Schakel.
Op zondag hebben wij met hem gedineerd in het plaatselijke hotel. Een uitnodiging om in het zoutwater zwembad te ontspannen hebben wij maar afgeslagen. Voor gebruik in het stadhuis hebben wij 5 platte monitoren, twee Pc’s een DVD speler met HD een 3 in 1 printer, een microwave en ook bezems met stelen en kaarsen afgeleverd. Kaarsen zijn in Roemenie heel duur. Een kleine stompkaars kost al gauw 3,50 euro per stuk! Kaarsen zijn dus wel een luxe artikel. Een grote wens is een zitgrasmaaimachine om het voetbalveld (wordt nu met een zeis gemaaid) en het nieuwe gazon voor het stadhuis te kunnen maaien. We hebben hiervoor al wel wat op het oog, maar dat speelt dan volgend jaar. Het is goed om het dorp onder leiding van deze man te zien opbloeien. In de herverkiezingen staat hij in de peiling al weer op 88% van de stemmen, waaruit blijkt dat hij het erg goed doet. 8
Voor het kinderdagverblijf hebben wij kleding (Jolanda) en veel speelgoed ( o.a. van Mariëlle) afgegeven. Ook kleurplaten van AH met de rode opzetneuzen en knutselartikelen zijn daar zeer welkom. In de school wordt heel veel aandacht besteed aan het milieu en mondiale thema’s.
De gezamenlijke eetzaal.
De warme bakker van de kindergarden.
Ook de hoofdonderwijzeres Maria heel blij met speelgoed.
De klas in bedrijf.
Men hergebruikt veel, zoals de kartonnetjes uit de toiletrollen, pruimenpitten worden beschilderd en werkstukjes van gemaakt. Dus nadat eerst papa de pruimen heeft omgezet tot de nationale drank Palinka (ik noem het raketbrandstof van 60% alcohol) gebruiken de kinderen de pitten om er kunstwerkjes van te maken. Het schooltje ziet er nog steeds prima uit. De kinderen moeten schoenen uit doen en lopen op pantoffels of slippers in de lokalen. Het thema was deze maand Israel. Hiervoor had men een Klaagmuur gebouwd in de aula. De Paasartikelen snoepgoed werden in dank aanvaard en zouden rondgedeeld worden. Er is behoefte aan schrijf- kleur- en tekenmaterialen. Voor de volgende reis willen wij graag allerlei knutselmaterialen meenemen welke geschikt zijn om in groepen van 10 tot 20 kinderen van plm. 5 tot 8 jaar gebruikt te kunnen worden. Nieuw project op deze reis was een bezoek aan een opvangtehuis in Sibiu, “Centrul de primire in regim de urgenta” onder leiding van dr Onoriu Moldovan. In dit tehuis worden ongehuwde moeders opgevangen en voorbereid op een herplaatsing in de maatschappij met begeleiding en onderdak. 9
Tevens voorlichting (dat lijkt me echter wat te laat in dit geval, maar ja...) Ook in dit tehuis weeskinderen, ziek en/of gehandicapt. De jongste is ongeveer drie jaar. Deze kinderen worden hier opgevangen en verzorgd door professioneel personeel en men zoekt naar vervangende gezinnen daarvoor. Er was zojuist een meisje van 3 a 4 jaar binnengekomen en dat kind gaat eerst 14 dagen in afzondering. Toen zij door ons even naar buiten mocht wilde zij uiteraard niet meer terug. Vanwege de eerste kennismaking niet te veel ingegaan op zaken die ons verbaasden, dat doen we volgende keer wel als we er weer zijn met spullen. Ook moeilijk opvoedbare kinderen worden hier opgevangen en begeleid. Veel kleine maar redelijk nette kamertjes, ook voor de zieke kinderen. Diverse buitenlandse sponsors helpen financieel, maar er is nog veel nodig op het gebied van sanitair, keukenmaterialen en werkruimten. Hier hebben wij 90% van het speelgoed en de kinderkleding van kindergarden Amsterdam afgeleverd wat in zeer goede aarde viel. Ook de kleding met de leuke kaartjes met teksten werden enthousiast en toch ook met enige ontroering ontvangen, dit hadden ze nooit eerder zo gezien.
Nadia met de kleertjes.
In gesprek met Nadia de psychologe en Onoriu.
Een probleem met de aflevering was natuurlijk de bekende Roemeense papierwinkel. Voor een donatie moet een officiële offerte gemaakt worden met specificatie en prijzen. Deze moet naar Bucharest worden gezonden en goedgekeurd, waarna men mag afleveren. Ook omdat we nu veel te weinig tijd hadden om dit te regelen hebben we gesteld dat ze het zo konden aanpakken of we brachten het naar een ander tehuis, waar dit papierwerk niet nodig was en het ook goed konden gebruiken. Deze instelling werd geleid door een Priester. Onze voorkeur ging echter uit naar deze organisatie vanwege hun betrokkenheid en doelstelling. Wederom onze Roemeense vriend aan het werk gezet en met een eenvoudige melding mocht alles alsnog worden afgeleverd. Iedereen weer gelukkig. De Nederlandse stichting “De Kempen” is betrokken bij dit opvangtehuis. De gebruikte en nieuwe kleding vond men geweldig. Het textiel van de smurfen en de wandklokken en wekkers waren een groot succes, met dank aan Vespolino en MKB Nederland. Wij mochten de kinderen niet fotograferen in hun bezigheden omdat anderen de foto’s voor verkeerde doeleinden hadden gebruikt en waardoor negatieve effecten zijn ontstaan. Uiteraard hebben wij dit gerespecteerd.
10
Blij met alle kleding en speelgoed.
Speelkleed met tekst.
Kijkje in de slaapkamer van de kinderen.
Speelkamer.
Bij het laatste afscheid in ons ziekenhuisje kregen wij van Ofelia nog drie schilderijen mee, waarvan één voor Xander. Deze waren door haar man geschilderd en zij wilde graag dat ze in Nederland bij ons thuis kwamen te hangen. Na deze, op het laatst gehaaste, operatie konden we met een gerust hart vertrekken naar Oradea, waar we, vanwege tijdgebrek door de verlate pallets, niet zo lang konden verblijven als gewenst. We zouden bij de Vader van Cezar verblijven. Een moeilijk moment omdat in november de moeder van Cezar was overleden en zijn vader nog steeds in een moeilijke periode verkeerde. Ons bezoek echter heeft hem erg goed gedaan en hij ging zelfs voor het eerst mee eten bij Cezar en Patricia thuis. Natuurlijk op bezoek geweest bij Eltronis, de fabriek waarmee Cezar en Patricia zo succesvol in Europa presteren. Op dit moment waren ze bezig met een grote order voor barcodes die in Rusland worden gebruikt op medicijnen. Ondanks iets terugloop in omzet is de winst nagenoeg gelijk gebleven, een zeer goede prestatie. Aan deze succesvolle fabriek hebben Merison en ook wij ons steentje bijgedragen en daar zijn we allemaal wel mede een beetje trots op.
11
De broer van Cezar heeft een voorbeeld genomen aan Cezar en is nu een bedrijf in zonnecollectoren aan het opstarten. Hij heeft al diverse contacten, ook vanuit China, en is in afwachting van de eerste grote bestelling. De stelregel van Xander: “Leer ze maar vissen in plaats van vis brengen” werpt hier ook zijn vruchten af.
Het team van Cezar en Patrice: Eltronis te Oradea.
Ook hier vernamen wij de algemene problemen met salarissen, werkgelegenheid, stijgende kosten enz. De diesel en benzine zijn duurder dan in Nederland. De eerste keer, jaren geleden, was het nog 25 cent per liter en stonden ze soms een dag in de rij om te kunnen tanken. Een nieuw fenomeen om geld te verdienen is het organiseren van jacht op beren. Voor een slordige 10.000,00 euro mag je mee op jacht om één beer te schieten! Net zo duur als een jaar contributie golfen in Nederland? Na slechts anderhalve dag verblijf in Oradea weer op weg naar huis met een tussenstop in Zuid Duitsland, ons favoriete stekje in een Herberg in Iggensbach, waar we weer hartelijk werden begroet. Voor de overnachting kregen we de gloednieuwe kamers ter beschikking die hij ons trots persoonlijk wilde laten zien. Daarna weer terug naar Nederland met 4500 km en een goed gevoel achter de rug. Onderweg stopten we af en toe om te rusten en op een van de rustplaatsen moest ik denken aan de op handen zijnde afschaffing van het statiegeld op petflessen in Nederland. Een goed voorbeeld van wat ons te wachten staat troffen wij ter plekke aan. Vandaar deze foto. Bezint eer u begint. Een kort en goedkoop reisje van de verantwoordelijke minister kan dit voorkomen en geld besparen!
12
Staat dit ons te wachten?
Het begon met een petfles zonder statiegeld.
Lang hebben we naar de reis uitgezien en toegewerkt, maar voor je het weet is het al weer voorbij. Het is ieder jaar een plezier om met zo weinig middelen en persoonlijke betrokkenheid toch zo veel te kunnen doen voor een kleine gemeenschap in een ver land. De voldoening die je daarbij hebt en dankbaarheid van de mensen geeft een onbeschrijfelijk goed gevoel. Dit is mede mogelijk dank zij de medewerking van vele vrienden, kennissen en relaties. Wij hopen dan ook volgend jaar weer op iedereen te kunnen rekenen. Tijdens onze reis werden wij al geïnformeerd over de aanwezigheid van een zuurkast en een LAF kast voor het in te richten laboratorium van de dispensar. Deze moeten blijkbaar direct weg, dus het begin is er al weer. Alle sponsors heel hartelijk dank namens de gemeenschap Ocna Sibiului en Instellingen te Sibiu.: Jan, Anja, Reina en Chris Sponsors voor deze reis in 2012: Merison Retail bv. /Veldhuizen Transport / Stichting Help Roemenië Nu / Collegae Merison, Mariëlle, Jolanda, Marijke, Alet / De Schakel Naarden/ Medewerkers van Mars Eijlders/ Belinda van Meerwijk met Kindergarden Amsterdam/Primera The Saloon Almere/KMB Europa te Aalsmeer/Vespolino Eindhoven/Everdien Soest. Familie, vrienden, kennissen en buren.
13
