Regioavond UITNODIGING REGIO-AVOND donderdag 27 juni 2013

Redactie [email protected]  Peter Karsten  Elly van der Zee Verzendadres: Wereldkinderen regio Alkmaar Redactie Regionieuwsbrief Mosterdpot 11 1747 SL TUITJENHORN [email protected] [email protected]  Oplage: 280 stuks

In deze Regionieuwsbrief          

Van de Redactie Regioavond Verslag regioavond Aangekomen! Adoptieverhaal Een nieuwe adverteerder Adoptieverhaal Adoptie Wegwijzer aankomsten Vooraankondiging regioavond

Activiteiten 2013 Wachtgroepavonden  20 juni 2013  26 september 2013  12 december 2013 Regioavonden  27 juni 2013 Uitwisselingsavond SN, oudere kinderen en meerlingen adoptie  10 oktober 2013 Liever geen straf m.m.v. Anneke Vinke Kindermiddag  1 september 2013, De Goudvis Ouderenbijeenkomsten Alkmaar  12 september 2013  7 november 2013 Ouderenbijeenkomsten Hoorn  19 september 2013  14 november 2013 Sponsors regionieuwsbrief  Speeltuin vereniging “De Jeugdhoek”, Koedijk  Gladys Hairstyling, Alkmaar  Praktijk Borkent & Mulder Inleveren kopij voor:  26 augustus 2013

Editie: 2e editie 2013

Van de redactie Welkom bij de tweede editie van 2013 van de nieuwsbrief van Wereldkinderen, regio Alkmaar. Er staan een aantal activiteiten op het programma, naast de regioavond van 27 juni 2013 (zie onderstaande uitnodiging), komt Anneke Vinke op 10 oktober 2013 naar de Rietschoot om te vertellen over het onderwerp “Liever geen straf…, waarom straffen en belonen niet altijd goed werkt voor geadopteerde kinderen”. Op zondag 1 september 2013 organiseren we een kindermiddag in de Goudvis. U kunt zich aanmelden via [email protected] Oproep: weet u iemand die in deze nieuwsbrief wil adverteren of die ons op een andere manier wil sponsoren, neem dan contact op met Peter Karsten (0226 755027), alvast bedankt!

Regioavond

UITNODIGING REGIO-AVOND donderdag 27 juni 2013 om 20.00 uur te Koedijk, Alkmaar Wij organiseren dit keer een:

Ervaringsuitwisselingsavond

met als thema:  de adoptie van een kindje met een Special Need (SN)  de adoptie van meerlingen  de adoptie van een ouder kindje

Wij zullen een aantal tafels plaatsen in de zaal, waarachter ervaren adoptieouders plaats zullen nemen om zo op een informele manier ervaringen met elkaar te kunnen uitwisselen over de hierboven genoemde onderwerpen. De ouders die aanwezig zijn, hebben o.a. ervaring met kinderen met schisis, Spina Bifida, spalk aan been, blaas buiten lichaam, missen van hand, prematuur, adoptie van sibling en tribling en adoptie van oudere kinderen (3, 4, 5 jaar bij aankomst). Hiermee willen wij aanstaande adoptieouders in staat stellen om zich meer en beter te kunnen verdiepen in en voorbereiden op hun aankomende adoptie. Tevens kunnen adoptieouders ideeën en ervaringen met elkaar delen en leden kunnen elkaar (weer) ontmoeten. Ook zullen Inge Prenger & Nicole Wilbers van Wereldkinderen Den Haag aanwezig zijn voor al uw vragen. De Wereldwinkel uit Warmenhuizen verkoopt tijdens deze avond spulletjes uit de diverse landen van herkomst (let op: geen pin, alleen contante betaling!). De avond is voor leden en niet-leden, voor adoptieouders en ouders die van plan zijn te adopteren! De avond vindt plaats in wijkcentrum De Rietschoot, Saskerstraat 22 in Koedijk (tel. nr. 072-5615595). Parkeren kan aan de achterkant van De Rietschoot bij De Hertog. Wij verzoeken u vriendelijk om u z.s.m. en vóór vrijdag 21 juni 2013 aan te melden via Elly van der Zee, [email protected]. De entree voor leden bedraagt: € 5,00 (bij vooraanmelding) en voor niet leden: € 7,50. Graag tot ziens op donderdag 27 juni a.s.! Actitviteitengroep: Elly van der Zee (0223 668158) & Peter Karsten (0226 755027) Geef een kind een thuis. Help Wereldkinderen www.wereldkinderen.nl

Regio Alkmaar Regionieuwsbrief, mei 2013 Verslag regioavond: Ontwikkelingsachterstand bij adoptiekinderen Op donderdag 7 maart kwam Corinne Verheule van de Stichting Adoptievoorzieningen naar De Rietschoot om ons meer te vertellen over ontwikkelingsachterstanden bij adoptiekinderen. De start van adoptiekinderen is op veel fronten anders dan die van kinderen die bij hun biologische ouders opgroeien. Veel adoptiekinderen hebben bij aankomst een ontwikkelingsachterstand. Wisselende opvoeders, opgroeien in een kindertehuis, een gebrek aan aandacht of liefde: het kan een enorme invloed hebben op de ontwikkeling kinderen. Maar ook erfelijke factoren of problemen tijdens de zwangerschap kunnen een rol spelen. Orthopedagoog Corinne Verheule vertelde welke ontwikkelingsachterstanden veel voorkomen bij geadopteerde kinderen, wat de mogelijke oorzaken zijn en wat je er (al dan niet met hulp) aan kunt doen.

Aangekomen Wij ontvingen deze keer geen aankomstkaartjes, wel 2 aankomstverhalen!

Adoptieverhaal (door familie De Moel): De reis van Yan Nooit gedacht dat ik op Moederdag 2013 een verslag zou schrijven over de adoptie van onze tweede zoon uit China. Nooit gedacht, wel gehoopt natuurlijk. Toen wij ons in 2006 voor onze eerste adoptie inschreven bij Wereldkinderen was er een kentering gaande in adoptieland; wachtlijsten stagneerden en er ontstond meer aandacht voor de special needs van adoptiekinderen. Na goed beraad zijn we overgestapt naar de special need procedure en in 2010 mochten we onze eerste zoon Jun in China in onze armen sluiten. Een geweldig lief jongetje van 2,5 jaar oud met schisis. Na een paar jaar begon het bij ons te kriebelen; Jun ontwikkelde zich goed en er was nog ruimte in ons hart (en huis) voor een tweede kindje. We waren ons bewust dat we het opgebouwde evenwicht binnen ons gezin zouden verstoren, maar besloten desondanks om een tweede procedure op te starten. Opnieuw schreven wij ons in bij Wereldkinderen. Augustus 2012 ontvingen we het voorstel voor onze tweede zoon Yan (ie jan). We ontvingen een foto met daarop een ondeugend lachend Chinees jongetje van bijna 3 jaar oud. De special need van Yan was onduidelijk. Hij zou in het verleden een ontwikkelingsachterstand hebben gehad, maar ontwikkelde zich nu leeftijdsadequaat. Ook zou hij op zijn tenen lopen. Daarna begon het lange wachten tot afreizen. Op 20 februari 2013 vetrokken we gedrieën naar Beijing. Het weerzien met China bracht mooie herinneringen aan onze eerste tijd met Jun naar boven. Na een paar dagen vlogen we door naar Harbin, de stad in het koude noordoosten van China waar we onze tweede zoon zouden ontmoeten. Elk jaar organiseren de inwoners van Harbin een festival met sneeuw- en ijssculpturen. Bij aankomst in Harbin was het erg druk in de stad en op het plein voor ons hotel in verband met het Lantaarnfestival. Voor de “veiligheid” stonden er 12 politieauto’s voor het hotel en werd de identiteit van alle hotelgasten gecontroleerd. ’s Avonds werd er enorm veel vuurwerk afgestoken en we konden elkaar in de hotelkamer bijna niet meer verstaan. Na de diverse sessies van harde knallen gingen steeds alle autoalarmen af. 25 februari was de dag van de overdracht. Gespannen vertrokken we naar het registratiekantoor. Rond kwart over twaalf stond Yan ineens in de kamer waarin we zaten te wachten. Een vrolijk jochie met een oplettende blik. Hij begon onmiddellijk te kletsen. De meeste adopties in de regio worden blijkbaar door Amerikanen gedaan, dus men had hem voor de zekerheid Engelse woordjes geleerd. Op commando zei hij bijvoorbeeld: “mama is mother.” We kregen de indruk dat Yan goed begreep wie wij waren en wat er ging gebeuren. Jun overhandigde hem een autootje en het ijs tussen hen was gebroken. Terug in het hotel was het eerst even wennen aan elkaar. Yan bleek een echte kletskous, maar we konden hem helaas niet verstaan. Soms moest hij huilen als we hem niet begrepen. Na een goede nachtrust was het de volgende dag tijd voor de officiële adoptieprocedure. Iedereen in de mooiste kleren, want we moesten natuurlijk goed voor de dag komen. De procedure verliep voorspoedig en we kregen een mooi fotoboekje mee van de verzorgsters van het tehuis. Er waren ook een paar verzorgsters meegekomen voor de procedure en we konden allerlei vragen stellen over Yan zijn geschiedenis en zijn karakter. Ze zullen hem erg missen in het tehuis. De dagen daarna ondernamen we uitstapjes en leerden we elkaar beter kennen. We hebben onder andere Zhaolin park bezocht en daar de ijssculpturen bewonderd. Het was nog best koud, dus de meegenomen skipakken kwamen goed van pas. Yan kletst tegen alles en iedereen en we hoorden constant “ni hao” onder zijn te grote muts vandaan komen. Naast zijn vrolijkheid had hij echter ook last van woedeaanvallen. Alle veranderingen in zijn leven werden hem regelmatig even te veel. Op 2 maart vlogen we weer terug naar Beijing. Op de luchthaven van Beijing moesten we nog even wachten en Yan begon al snel met iedereen te kletsen. Volgens onze gids stelde Yan ons aan diverse mensen als zijn familie voor. Hij gedroeg zich min of meer als de vertegenwoordiger van ons gezin. Het was overigens vreemd om te merken dat iedereen om ons heen beter met onze zoon kon communiceren met onze zoon dan wij. Zijn gedrag deed ons besluiten om hem goed bij ons te houden, hij moet leren dat wij zijn papa en mama zijn en dat hij bij ons 2

Regio Alkmaar Regionieuwsbrief, mei 2013 hoort. Het was best lastig om hem steeds overal vandaan te plukken, want hij was het er niet altijd mee eens. Toch kregen we het idee dat hij het na een paar dagen beter snapte en hij werd ook minder opstandig. Tot 12 maart verbleven we in Beijing en bezochten we onder andere De Muur en de Lama Tempel. Deze periode zijn we nader tot elkaar gegroeid en heeft Yan ons toegelaten in zijn leven. Het was voor Yan een periode van verandering en rouw, maar hij zocht gelukkig troost bij ons. 13 maart vlogen we terug naar Nederland. De vlucht verliep niet helemaal soepel; Yan was erg verdrietig en boos en maakte een hoop kabaal. Gelukkig vermaakte Jun zich prima. Het ontvangst op Schiphol was geweldig en deed ons de vermoeidheid even vergeten. Inmiddels zijn we bijna twee maanden thuis. Yan laat steeds meer van zichzelf zien en is een vrolijk en slim ventje. Hij kletst nog steeds veel, maar schakelt gelukkig over naar het Nederlands. Bezoek aan huis hebben we afgehouden en we beginnen het positieve resultaat van onze afzondering te zien. Jun en Yan vechten soms nog om onze aandacht, maar kunnen gelukkig ook leuk samen spelen. Hechting is een doorlopend proces en we hebben nog heel wat werk te verzetten, maar we zitten op de goede weg.

Deze keer; een nieuwe adverteerder: Praktijk Borkent & Mulder

Op zondagmiddag 1 september 2013 organiseert de activiteitengroep een

kindermiddag voor alle kinderen (t/m 12 jaar) hun ouders van de regio Alkmaar. Locatie: Attractiepark De Goudvis, Zeeweg 91 te Sint Maartenszee U kunt zich voor deze dag aanmelden via [email protected] Graag tot ziens op zondag 1 september!

Praktijk Borkent & Mulder is gevestigd op de Bergerweg 80 vlakbij het station van Alkmaar. Myra Borkent en Helen Mulder, beiden jarenlang werkzaam geweest bij de Fiom, bieden individuele- en groepsbegeleiding op bovengenoemde aandachtsgebieden voor regio Noord Holland. Bij voldoende aanmeldingen gaan we van start met een groep voor volwassen geadopteerden (20+) en met een groep voor jong geadopteerden (16-20 jaar). De groepen vinden om de week plaats op maandagavond van 19.00-21.00 uur. In het najaar starten wij afhankelijk van het aantal aanmeldingen ook één of twee groepen voor adoptieouders met kinderen 12- en kinderen 12+. Voor meer informatie neem gerust vrijblijvend contact met ons op per telefoon of per email [email protected] Zie ook onze website nl www.praktijkborkentmulder.nl

Adoptieverhaal (door familie Verbrugge): Eind juli 2013 kregen we (Cees 35jr, Conny 35jr. en onze biologische dochter Lotte 6jr) tijdens onze vakantie in Frankrijk het langverwachte telefoontje van Wereldkinderen. We waren gematched met een driejarig Chinees jongetje. Hij verbleef in een pleeggezin en als Special Need, mistte hij zijn linkerhand. Na lang wachten op de LOA, vertrokken we uiteindelijk op woensdag 9 januari 2013 met het vliegtuig vanaf Schiphol naar Beijing. Om het afscheid niet al te moeilijk te maken hadden we ervoor gekozen ons door een vriendin op Schiphol af te laten zetten. De reis naar onze zoon Jin kon beginnen. Donderdag 10 januari 2013 kwamen we rond 14:30 uur aan op het vliegveld van Beijing. De temperatuur lag rond het vriespunt en er hing een dikke smog. Samen met de andere adoptieouders werden we met een busje naar het Radisson Blu Hotel gebracht. Een goed hotel, met ruime kamers en vooral een fantastisch ontbijt. Nog dezelfde middag gingen we met ons gids van wereldkinderen geld wisselen bij de bank, omdat we op vrijdag 11 januari vroeg zouden vertrekken naar Shijiuzang, waar de overdracht zou plaatsvinden. Na diverse stempels en handtekeningen later, verlieten we met een flinke bundel Chinees geld het bankgebouw. De volgende ochtend stond Angela om 07:00 uur ons in de lobby van het hotel op te wachten. Met een busje werden we naar het station van Beijing gebracht, waarvandaan we met een hoge snelheidstrein naar Shijiuzang reisden. Om circa 10:00 uur kwamen aan bij de “Notary Office”, waar we naar een soort vergaderzaal werden geleid. Toen we de zaal binnenliepen, werden gevolgd door een klein Chinees jongetje. Het bleek Jin te zijn die samen met een begeleider van het kindertehuis de zaal inliep. Hij stond wat beduusd in de deuropening naar ons te kijken. 3

Regio Alkmaar Regionieuwsbrief, mei 2013 Snel pakten we onze kadootjes uit onze rugzakken, die hij bedachtzaam aanpakte. Vervolgens werd hij door zijn begeleider naar een stoel geleid, waar hij rustig ging zitten en de mensen om hem heen in zich opnam. In eerste instantie had hij veel aandacht voor Lotte die zich direct als een ware grote zus over hem ontfermde. Hij begon al snel naar haar te lachen en na een half uur was het ijs gebroken. Jin ontpopte zich als een goedlachs mannetje. Wat een prachtig gezicht! Na de procedure in de “Notary Office” gingen we te voet naar een fotograaf voor de gezinsfoto. Helaas mocht Lotte daar niet op, wat voor haar onbegrijpelijk was. Gelukkig zorgde onze gids ervoor dat zij met onze camera toch een gezinsfoto maakte met Lotte erop. Toen de foto’s waren genomen, reisden we door naar de “Registration Office”. Het was een klein kantoortje met een dame achter een laptop. Er moesten weer diverse formulieren worden ingevuld, handtekeningen gezet etc. Nadat de formaliteiten in de “Registration Office” waren afgewikkeld, reisden we terug naar de “Notary Office” en later door naar het politiebureau om het paspoort voor Jin aan te vragen. Na nog meer papieren invullen en handtekeningen zetten, reisden we uiteindelijk met de trein weer terug naar Beijing. Om 21:30 uur waren we moe, maar ons vieren(!) terug in onze hotelkamer. Lotte en Jin hebben we direct in bed gelegd en allebei vielen ze onmiddellijk in een diepe rustige slaap tot de volgende morgen 08:00 uur. In totaal verbleven wij tweeënhalve week in Beijing. Jin paste zich heel gemakkelijk aan ons aan. Hij was blij met het speelgoed wat we hadden meegenomen en kon het goed vinden met Lotte. Ook het eten, in bad gaan en slapen gingen allemaal heel gemakkelijk. Van het eerste ogenblik was Jin al niet meer uit ons gezin weg te denken. Omdat Jin in een pleeggezin woonde, zijn we na anderhalve week met onze gids van wereldkinderen weer teruggereisd naar Shijiuzang om de pleegmoeder (in het kindertehuis) te ontmoeten. Het was voor ons allemaal een emotionele, maar zeer waardevolle ontmoeting. We zijn ervan overtuigd dat Jin bij zijn pleegouders een goede tijd heeft gehad en daar zijn we ze ontzettend dankbaar voor. Op 26 januari 2013 kwamen we weer op Schiphol aan. Na enige vertraging bij de douane (Jin bleek een verkeerd visum te hebben), konden we onze familie die ons opwachtte in de armen sluiten. Wat was het fijn om weer Nederlandse grond onder de voeten te voelen en de familie weer te zien. Gedurende de eerste weken thuis, hadden we samen ouderschapsverlof opgenomen, zodat we ruim vijf weken de tijd hadden om langzaamaan aan elkaar te wennen, voordat Cees weer aan het werk zou gaan. Conny bleef langer thuis. Hoewel het in eerste instantie best wennen was, om met z’n vieren de hele dag thuis te zijn, zijn we blij dat we die tijd hebben gehad. Het leren kennen van (het karakter van) Jin is een ware ontdekkingsreis. Hij blijkt veel aandacht te hebben voor allerlei technische klusjes in huis. Wanneer er iets gerepareerd moet worden, staat hij er met z’n eigen gereedschap naast, en imiteert hij Cees feilloos. In het begin vond Jin het wel moeilijk als we Lotte ’s morgens naar school brachten. De eerste dagen was hij erg ontdaan als Lotte vertrok en stond hij met een foto van haar in zijn hand voor het raam te wachten totdat ze weer terugkwam. Ook Lotte had het de eerste maanden best moeilijk. Ze was ontzettend blij met haar broertje, maar miste wel de onverdeelde aandacht van ons. Het was voor ons allemaal een lastige periode. Op dit moment gaat het goed met Jin. Hij begint steeds meer Nederlandse woordjes en korte Nederlandse zinnetjes te zeggen. Het is echt verbazingwekkend hoe snel dat gaat. Omdat Conny half mei ook weer aan het werk gaat, is Jin al een paar dagen bij de oppasmoeder geweest om te wennen. Hij vindt het er fijn en dat stelt ons gerust. Verder is Jin en heel een vrolijk mannetje die met zijn glimlach iedereen inpakt. Wat een prachtig geschenk en wat zijn we blij met hem!

Adoptie (Ada, Monique en Caroline) Er draaien in onze regio verschillende groepen waar u aan mee kunt doen. De wachtgroepen voor aanstaande adoptieouders, en twee ouderbijeenkomstgroepen, voor ouders met adoptiekind(eren) t/m groep 8 van de basisschool. Wilt u aan een van deze groepen deelnemen of wilt u hier meer informatie over dan kunt u contact opnemen met Caroline Petersen, 072-5625351 of [email protected]. Op de website staat meer informatie over deze groepen. Zie het deel adoptie – wie zijn wij – vrijwilligersnetwerk – regio Alkmaar. Voor deelname aan deze groepen is lid zijn van onze vereniging een voorwaarde. Bent u van plan een kindje te gaan adopteren en wilt u meer informatie dan kunt u Caroline ook benaderen. Zij beschikt over een bestand van leden uit onze regio die ervaringen met u willen uitwisselen. 4

Regio Alkmaar Regionieuwsbrief, mei 2013 Wegwijzer aankomsten (Ada, Monique en Caroline) Wilt u dat uw aankomstkaartje geplaatst wordt in de regionieuwsbrief dan kunt u die sturen naar de redactie van onze regio. De regionieuwsbrief wordt ook op de website geplaatst. Na plaatsing komt uw kaartje in het boek met de aankomstkaartjes van de regio. Wilt u dat uw kaartje alleen in het boek met de aankomstkaartjes van de regio wordt geplakt, dan stuurt u deze naar Caroline Petersen, Gangesstraat 16, 1827 KJ Alkmaar. Het boek met de aankomstkaartjes is meestal in te zien op de regioavonden, de wachtgroepavonden en de ouderbijeenkomsten. De a.s. adoptieouders die aan de wachtgroepavonden meedoen, vinden het ook altijd leuk om de boeken in te zien om ideetjes op te doen, graag opsturen dus! Is er een zoon of dochter in uw gezin aangekomen dan neemt de vrijwilligster van de aankomstbezoekjes na ongeveer 2 maanden contact met u op. U valt nu onder de Ouderbijeenkomsten.

Vooraankondiging regioavond in oktober 2013 Op donderdag 10 oktober 2013 organiseren wij een regioavond met als thema: Liever geen straf…, waarom straffen en belonen niet altijd goed werkt voor geadopteerde kinderen. Straffen en belonen, principes uit de cognitieve gedragstheorie, zijn algemeen geaccepteerde principes in het dagelijkse leven en de opvoeding. Toch werken deze bij geadopteerde kinderen vaak niet zoals verwacht. Dat heeft alles te maken met het feit dat kinderen en ouders niet tegelijk gestart zijn, dat er een breuk in gehechtheidrelaties geweest is, een tijd voor de adoptie is die voor het kind stress opleverde. Als straffen en belonen niet goed werkt, heeft dat ook gevolgen voor jezelf als ouder, vooral voor het plezier dat je hebt in het ouder-zijn. Waar ouders zijn een lust was, kan het lastig of zelfs een last worden. Dit zijn processen die ook op niveau van de neurobiologie te verklaren zijn. De manier waarop het ‘ouderlijk brein’ functioneert komt kort aan bod. Om de negativiteit van straf en beloning wat te keren, maken we kennis met de aanpak van Daniel Hughes. Hij kiest ervoor om ouders en kind te leren op een luchtige, vrolijke manier (Playful) opnieuw non-verbaal op elkaar af te stemmen, het kind daarbij volledig te accepteren (Acceptance), nieuwsgierig te zijn of te worden naar wat er in je kind leeft (Curiosity) en dat gevoel te delen (Empathy). Samen noemt hij dit de PACE principes. In de lezing gaan theorie en praktische voorbeelden hand in hand, waarbij natuurlijk ook ruimte is voor vragen en opmerkingen. De lezing wordt verzorgd door dr. Anneke Vinke, vrijgevestigd GZ- en Kinder- & Jeugdpsychologe, al ruim 20 jaar werkzaam in het adoptieveld. Naast haar werk in de praktijk, geeft zij les op de Hogeschool Arnhem Nijmegen. Tevens is zij voorzitter van het ADOC, het AdoptieDriehoekOnderzoeksCentrum, te Leiden. Locatie: De Rietschoot in Koedijk, aanvang 20.00 uur, voor meer informatie en aanmelden: [email protected] Toegang voor leden: € 5,00 – niet leden: € 7,50.

5