Press Clippings 2014 Fairfood in the news
We have compiled a selection of news articles from 2014 which highlights Fairfood’s work. A total of 53 articles have been published. We hope you enjoy reading about our efforts. Please note that the circulation numbers listed are estimates. Vision Fairfood International envisions a fair and sustainable food system able to adequately produce and provide nutritious food for everyone in a way that preserves the environment and natural resources for future generations, respects human rights and secures a thriving economy for all, thereby contributing to ending hunger and poverty. Mission It is Fairfood’s mission to improve the socio-economic conditions of vulnerable people, such as smallholder farmers, workers (especially women) and consumers in our food system, and to ensure the sustainable production and consumption of food, by influencing the policies and practices of global food and beverage companies and governments. Fairfood International
List of all publications in 2014 Date Title
Publication
27-Jan-14 Jolande Sap Happinez (magazine) 10-Feb-14 Voornemen Afrika om weer in landbouw en voedselzekerheid te investeren verdient steun Financieel Dagblad (newspaper) 19-Feb-14 Jolande Sap over Fairfood Koffietijd (TV and online) 20-Feb-14 Sap is nu een groene foodie Trouw (newspaper) 26-Feb-14 Vanilleboeren hebben honger OneWorld (online) 04-Mar-14 The bad taste of slavery BEAM EO Magazine 27-Mar-14 Etude exhaustive digne de réflexion et d’action Al Bayane (newspaper and online) 09-Apr-14 Exploitation and environmental damage in the seafood industry A4id (magazine) 09-May-14 Voedselbeweging gaat voor samenwerking in The Good Food Alliance Duurzaam Nieuws (online) 01-Jun-14 Europese supermarkten belangrijk voor verbetering arbeidsomstandigheden Marokkaanse tomatenteelt De Zaaier (magazine) 02-Jun-14 Thai seafood players commit to labor standards Undercurrent News (online) 18-Jun-14 Uitgeperst voor een tomaat Joop.nl (online) 27-Jun-14 Mindanao – The Land of Promise? Mindanao News (online) 28-Jun-14 Nachtbraker: Filipijnse ananassen Spits Nieuws (newspaper) 14-Jul-14 The human cost of a bargain: unlivable wages, back-breaking work Thompson Reuters Foundation (online) 24-Jul-14 CKDu in de Centraal-Amerikaanse suikerrietindustrie Noticias (online) 22-Aug-14 Een wereld zonder honger is mogelijk Groenekwesties (online) 27-Aug-14 Social, les rapports qui font du remous dans le secteur de la tomate au Maroc Hortitech News (online) 01-Sep-14 Marokkaanse Plukkers Van Ah-Tomaten Zwaar Onderbetaald De Zaaier (magazine) 05-Sep-14 Boodschappen doen met Eelco Fortuijn De Nieuwe Koers (magazine) 09-Sep-14 Segun el informe de Fairfood Los salarios recibidos por los recolectores de tomates marroquíes Agroprecios (online) 09-Sep-14 Fairfood: Plukkers van supermarkttomaten krijgen onleefbaar loon Het Kan Wel (online) 09-Sep-14 Fairfood ziet foute tomaten bij Europese supers Foodlog (online) 09-Sep-14 Fairfood International dénonce les salaires bas des ouvriers agricoles au Maroc Le Mag 09-Sep-14 Concerns about low wages behind Moroccan tomatoes sold in E uropean supermarkets Hortidaily (online) 09-Sep-14 Fairfood roept AH ter verantwoording Distrifood (online) 09-Sep-14 Extreem lage lonen voor Marokkaanse tomatenplukkers AgriHolland Nieuws (online) 09-Sep-14 Concerns about low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets FreshPlaza (online) 10-Sep-14 Kappen in het woud van 170 keurmerken OneWorld (online)
Country Focus
Date Title
Netherlands
General
Netherlands Netherlands Netherlands Netherlands Netherlands
Vanilla General General Vanilla Morocco
Morocco
Morocco
Netherlands
Shrimp
Netherlands
General
Netherlands
Morocco
International Netherlands Philippines Netherlands
Shrimp Morocco Pineapple Pineapple
10-Sep-14 Retailers held to account for tomato workers’ pay FreshProduce Journal (online) 10-Sep-14 Loon waar je nét niet van kunt leven OneWorld (online) 10-Sep-14 Tomatenplukkers Marokko verdienen te weinig Groentenet (online) 10-Sep-14 Fairfood publiceert rapport over de lage lonen in de Marrokaanse tomatensector Wo-Men (online) 12-Sep-14 Fairfood deckt alarmierende Missbräuche in Tomatensektor auf Frucht Portal (online) 17-Sep-14 Quejas por las ventas masivas de tomate de marruecos Agroprecios (online) 14-Oct-14 Fairfood vindt dat WRR onvoldoende aandacht heeft voor werkers in de voedselindustrie AgriHolland (online) 16-Oct-14 Is jouw fruit slaafvrij Radio 1 16-Oct-14 Rapport onthult bittere realiteit in ananasindustrie Het Kan Wel (online) 17-Oct-14 Fairfood International calls for change in Philippine pineapple industry FreshFruitPortal (online) 24-Oct-14 Met ananas zonder keurmerk is wel erg veel mis Volkskrant (newspaper) 24-Oct-14 Global protests to support Andy Hall and ‘vigorously defend free speech’ FreshFruitPortal (online) 25-Oct-14 Lange dagen, ontelbaar veel ananassen, weinig geld NRC (newspaper) 27-Oct-14 Après Tesco et Sainsbury’s, Ahold répond au rapport de Fairfood au sujet des salaires dans le secteur de la tomate marocaine Hortitech News (online) 27-Oct-14 Supermarkets’ struggle for economic survival must not come at expense of human rights The Guardian (online) 03-Nov-14 Quejas por las ventas masivas de tomate de Marruecos Hortoinfo (online) 12-Nov-14 European Supermarkets Defend Low Wages To Moroccan Tomato Pickers Corpwatch (online) 14-Nov-14 European supermarkets defend low wages to Moroccan tomato pickers FreshPlaza (online) 26-Nov-14 Fairfood Bericht – bitterer Gesmack fur die Ananas Fruchtnews (online) 15-Dec-14 De Nederlandse koers voor wereldwijde voedselzekerheid bevat blinde vlekken Vice Versa (online) 22-Dec-14 Samen op weg naar wereldwijde voedselzekerheid Vice Versa (online) 28-Dec-14 101 Global Food Organizations to Watch in 2015 FoodTank (online) 2014 Overcoming the shameful paradox in Madagascar’s vanilla sector Deep Roots 2014 Een “Leefbaar loon”de standaard Goede Waar
International Morocco/Pineapple Netherlands
Nicaragua
Netherlands
Pineapple
Morocco
Morocco
Netherlands
Morocco
Netherlands
General
Spain
Morocco
Netherlands
Morocco
Netherlands
Morocco
Morocco
Morocco
Netherlands Netherlands
Morocco Morocco
Netherlands
Morocco
International Morocco Netherlands
General
Publication
Country Focus
UK Netherlands
Morocco Pineapple
Netherlands
Morocco
Netherlands
Morocco
Germany
Morocco
Spain
Morocco
Netherlands Netherlands
General Pineapple
Netherlands
Pineapple
International Pineapple Netherlands
Pineapple
International Andy Hall Netherlands
Pineapple
Morocco
Morocco
UK
Morocco
Spain
Morocco
USA
Morocco
International Morocco Switzerland
Pineapple
Netherlands
Fair Bite
Netherlands
Fair Bite
USA
General
USA (FAO) NL
Madagascar Morocco
Publication: Financieel Dagblad (Netherlands) Publication date: 10 February, 2014 Type of publication: Daily newspaper Circulation: 62,452
Publication: Koffietijd (Netherlands) Publication date: 19 February, 2014 Type of publication: TV program Circulation: 170,000
Nadat Jolande Sap haar politieke carrière had beëindigd, is zij niet gestopt met het werken aan een betere wereld. Ze kan namelijk niet tegen onrecht, terwijl er nog altijd veel onrecht in de wereld is. Bij Fairfood zit ze op de goede plek. De organisatie doet er namelijk alles aan om werkomstandigheden in de voedselketen te verbeteren. De aflevering is te vinden op: www.youtube.com/watch?v=xyh9rHN-yds
Publication: Trouw (Netherlands) Publication date: 20 February, 2014 Type of publication: daily newspaper Circulation: 317,000
Sap is nu een groene foodie Anderhalf jaar na haar aftreden als leider van GroenLinks is een nieuwe Jolande Sap opgestaan. De oude Sap was politicus, de nieuwe heeft een bedrijf in duurzaamheid. Haar website is net de lucht in: jolandesap.nl. Summier vertelt die wie ze is, een enkele foto. Zo introduceert ze zichzelf: “Van jongs af aan ben ik dol op cijfers en allergisch voor onrecht. U kent mij waarschijnlijk uit de politiek, waarin ik vier jaar vol overgave heb gewerkt. Daarvoor was ik als econome actief in wetenschap, beleid en bedrijfsleven. Steeds met als missie: laten zien dat een eerlijke samenleving economisch gezien ook het langst meegaat.” Met geen woord noemt ze haar voormalige partij, GroenLinks. Wel met trots een hele reeks duurzame projecten waar ze aan verbonden is. Sap is sinds 1 januari voorzitter van de raad van toezicht van Fairfood International. Vorige week werd bekend dat ze ook als projectleider verbonden is aan het plan van de Nederlandse textielsector om te komen tot een duurzamer kledingindustrie. Volgt u uw partij nog wel? “Jawel, zeker. Maar wij hebben bij GroenLinks de goede traditie om ons niet als mastodonten aan de zijlijn te bemoeien met nieuwe politici. Ik wil wel advies geven, maar alleen als ze het vragen en zeker niet en plein public. Zo hebben we het altijd gedaan. Paul Rosenmöller deed het zo, Femke Halsema, nu ik. Daar komt nog bij: in mijn nieuwe bestaan als voortrekker van allerlei duurzame projecten moet ik het
hebben van mijn politieke contacten, maar niet direct van mijn politieke kleur.” Er is een nieuwe Jolande Sap, dacht ik toen ik uw website zag. “Ik vind het leuk dat je dat zo zegt, de nieuwe Sap. Zo voelt het ook. Ik voel me herboren.” En u bent voor het eerst eigen baas. “Dat eigen ondernemerschap vind ik ontzettend leuk ja. Ik kan het iedereen aanraden. Dat is natuurlijk een dooddoener, maar het klopt: zo’n eigen bedrijf past wel heel erg bij mij. Je kunt je eigen keuzes maken: met wie je dingen wilt doen. Je hebt veel flexibiliteit en dat is heerlijk, zeker na zo’n heftige periode van politiek.” Is het heel anders? “De politiek is, hoe moet ik het zeggen, toch gewoon een heel erg dichtgetimmerd bureaucratisch systeem. Een systeem waarin je agenda helemaal opgeslokt wordt door dat bedrijf. Als je erin zit, heb je het er graag voor over en doe je het met liefde, maar als je eruit komt merk je dat er nog een wereld daarbuiten is. Dat is zo heerlijk. Ik kan er nu oprecht van genieten dat ik aan dezelfde dingen kan werken maar dan met behoud van eigen leven. Ik kan weer naar de film, theater, muziek, aan het strand wandelen met vriendinnen.” Die had u nog wel? “Haha. Jawel. Sommigen had ik wel al heel lang niet gezien. Een van de eerste dingen die ik deed was
mailadressen bij elkaar zoeken: ‘hee meiden, zullen we gaan eten?’ Echte vriendschappen blijven, al ben je een paar jaar te druk.”
Het is nogal een taak “Enorm. Ik denk dat ik in mijn leven het einddoel niet kan bereiken.”
U klinkt bijna blij dat het zo gelopen is. Dat u moest aftreden na een verkiezingsnederlaag en herrie in de partij. “Nee, dat zou te makkelijk zijn. Ik ben erg van: het loopt zoals het loopt. Er zijn mensen die veel ergere dingen meemaken. Ik voel me nog steeds heel bevoorrecht dat ik in die politiek heb mogen werken. Maar ik heb nu, net als toen, ook het gevoel dat ik het verschil kan maken. Nu meer samen met anderen dan in de politiek. Want dat is toch het nadeel van die politieke arena, dat het partijpolitiek is. Dat geeft de verplichting dat iedereen zichzelf moet profileren, laat ik het netjes zeggen. Dat heeft negatieve kanten. Erbuiten kun je veel meer samenwerken.”
In Den Haag zei u altijd: ik ben de politiek inge‑ gaan om resultaten te bereiken. Dit lijkt me niet het middel tot snelle resultaten. “Jawel! Ik zie dat er bijna iedere dag iets verbetert. Elk gezin dat een beter leven krijgt, is er één. Het is wel een zaak van de lange adem. De stappen zijn klein en het duurt nog lang voordat je zal kunnen zeggen dat iets honderd procent duurzaam is. Na de koplopers moeten we ook de bedrijven durven aanspreken die een echt grote verandering moeten doormaken.”
Maar u heeft het idee dat u nu hetzelfde doet als in de politiek? “Jazeker. Vanuit die continue passie die me van kind af aan al drijft, voel ik dat ik de wereld eerlijker, rechtvaardiger en duurzamer moet maken. Ik heb veel behoefte om te vertellen wat ik nu doe, bij een club als Fairfood bijvoorbeeld. Eigenlijk heb ik nu drie zwaartepunten: de verduurzaming van voeding, kleding en zorg. Daar zit veel verband tussen en het zijn dingen die de mensen direct raken.” Ik ken u uit Den Haag. Ik ben politiek verslaggever, u was politicus. Ik had daar nooit in de gaten dat u een foodie bent. “Ik had vorig jaar, na mijn aftreden, natuurlijk de nodige tijd om dingen echt tot me te laten doordringen. Ik hou van goed en lekker eten. Voor die tijd had ik iets van een halfbakken schuldgevoel - in de haast deed ik vaak bij Albert Heijn boodschappen, en niet bij Ekoplaza. Nu nog hoor, nu wissel ik af. Ik ben geen heilige. Goed, op een dag kwam de vraag op: hoe wordt dit geproduceerd? Ik realiseer me dat heel veel mensen die dat eten maken daar zelf niet van kunnen bestaan. Dat ze een bedrag verdienen waar ze hun kinderen niet eens van naar school kunnen laten gaan en ellendig lange dagen maken. Op dat moment kwam deze onbezoldigde functie bij Fairfood op mijn weg. Ik ben er meteen ingesprongen.” Wat doet Fairfood? Vroeger makten ze lijstjes van dingen die je wel en niet kon kopen in de super‑ markt, maar die zijn verdwenen. “Het is een waakhond. Fairfood onderzoekt de voedselketens van verschillende producten op duurzaamheid - tomaten in Marokko, ananassen in de Filippijnen, vanille in Madagaskar. Met de resultaten van dat onderzoek spoort de organisatie het internationale bedrijfsleven aan om te veranderen. Die druk is nodig. Die heeft er in Nederland bijvoorbeeld voor gezorgd dat Albert Heijn zijn huismerk gaat verduurzamen.”
Is dat beter dan lijstjes maken voor consumenten? “De verandering die nodig is kan niet alleen door consumenten worden afgedwongen. De verantwoordelijkheid daarvoor kun je daar ook niet neerleggen. Het is voor een consument niet te traceren of iets deugt en evenmin te controleren of een claim - ‘dit is duurzaam geproduceerd’ - klopt. Echte verandering kun je als eenling niet voor elkaar krijgen. Bij voeding, maar ook in de kledingindustrie, moet je volgens mij bij het bedrijfsleven zijn. Daar zijn al vrij veel standaarden en convenanten. Dan kun je proberen te zorgen dat die ook worden uitgevoerd.” Dus die missie van minister Ploumen, hulp met handel verbinden, ziet u wel zitten? “Ik heb Ploumen hoog zitten. Als je haar taak in handen legt van een minder bevlogen bewinds persoon, dan zou ik misschien minder enthousiast zijn. Dan zou het koud en kil kunnen worden. Zij heeft passie voor de menselijke kant. Mijn idee is: Je moet de scheidslijn tussen de publieke en de private sector slechten. In de private sector voelt men steeds meer dat ze zingeving nodig hebben. Uiteindelijk drijft alle werk op mensen, die kunnen niet zonder.” Die zingeving kan toch geld verdienen zijn? “Nee, dat is een lege huls. Ik merk dat heel veel bedrijven op zoek zijn naar waar het eigenlijk om ging. Dat is nooit geld an sich. Ze willen iets toevoegen aan de wereld. Echt ondernemerschap gaat altijd over iets anders dan geld. Maar we hebben nog een weg te gaan.” U begeeft zich in dezelfde kringen als andere oud-GroenLinksers: Femke Halsema en Farah Karimi. De eerste is ambassadeur van stichting Vluchteling, de tweede directeur van Oxfam Novib. “We menen het echt. Dat zie je. Het is oprechte passie die ons drijft.” ‘Ik heb nu drie zwaartepunten: de verduurzaming van voeding, kleding en zorg.’ Sap is nu een groene foodie ROMANA ABELS − 20/02/14
Publication: OneWorld (Netherlands) Publication date: 26 February, 2014 Type of publication: magazine Circulation: 97,500
Publication: BEAM (Netherlands) Publication date: 4 March, 2014 Type of publication: magazine Circulation: 55,000
Vanilleboeren hebben honger Ze verbouwen de op een na duurste specerij. Toch zijn de vanille producerende boeren zo arm, dat ze niet genoeg eten kunnen kopen. Dat meldt de non-profit organisatie Fairfood vandaag. De organisatie maakt zich ernstige zorgen om het lot van de 80.000 hongerige vanilleboeren van Madagascar, die grotendeels onder de armoedegrens van 1 dollar per dag leven. Die armoede zou volgens hen niet hoeven bestaan: het land is de grootste exporteur van de dure en bovendien meest gebruikte specerij ter wereld. “Terwijl wij van vanillecake, vanille-ijs en chocola genieten, kunnen de boeren zich niets veroorloven. Ze verdienen een betere prijs voor
hun waar”, zegt Anselm Iwundu, de directeur van Fairfood International. De oneerlijke prijzen ontstaan door het gebrek aan macht van de kleinschalige boeren. De boertjes zijn afhankelijk van 6000 tussenhandelaren en daarnaast van 33 grote exportbedrijven. Kleine boeren hebben bovendien geen inzicht in wat ze voor hun waar kunnen krijgen. Fairfood doet een beroep op de bedrijven die vanille gebruiken in hun producten. Zij hebben volgens de organisatie wel macht, en kunnen de levens van de boeren verbeteren door hun inkoopbeleid aan te passen.
Publication: Al Bayane (Morocco) Publication date: 27 March, 2014 Type of publication: daily newspaper Circulation: 5,000
Publication: A4ID Law and Development: In Focus (UK) Publication date: 9 April, 2014 Type of publication: Quarterly newspaper Circulation: n/a
Publication: Duurzaam Nieuws (Netherlands) Publication date: 9 May, 2014 Type of publication: online Circulation: 28,100
Publication: Undercurrent News (International) Publication date: 2 June, 2014 Type of publication: news website (seafood industry) Circulation: 125,500
Western, Thai seafood players commit to labor standards Thai seafood firms and Western seafood buyers have agreed to work on improving working conditions to at least meet legal minimum standards, said a press release by the NGO, Fairfood International.
Voedselbeweging gaat voor samenwerking in The Good Food Alliance The Good Food Alliance, een nieuw samenwerkingsverband van de Youth Food Movement, Fairfood International, foodwatch, The Hunger Project, FIAN Nederland en Wemos, streeft naar een wereld waar iedereen recht heeft op voldoende voedsel dat veilig en gezond is en dat op een faire, duurzame en transparante manier gemaakt is. Dit vraagt om een structurele herziening van het hele voedselsysteem. Daarom overhandigen de samenwerkende organisaties hun Good Food Agenda 2030 aan staatssecretaris Dijksma. Voedselsysteem Op dit moment hebben nog steeds bijna één miljard mensen wereldwijd honger. Tegelijkertijd is overconsumptie wereldwijd een groeiend probleem en kampen veel landen met de gezondheidsgevolgen van zowel onder- als overvoeding. Daarnaast zijn voedselschandalen een te vaak voorkomend probleem. Om ons voedsel wereldwijd voldoende, veilig en voedzaam te maken op een eerlijke en duurzame manier zijn er tal van initiatieven. Er is op veel fronten vooruitgang geboekt. Maar dit zijn positieve uitzonderingen. De manier waarop voedsel op ons bord komt is lang niet altijd transparant, eerlijk en duurzaam. In de afgelopen 35 jaar is de sterfte bij jonge kinderen door de gevolgen van ondervoeding met 70% gedaald. En in 20 jaar is het aantal mensen met honger met 132 miljoen verminderd. Maar toch hebben nog steeds 842 miljoen mensen honger, waarvan de helft boer is. Tegelijkertijd is het aantal mensen met
overgewicht en obesitas de laatste 30 jaar verdrievoudigd. Van het voedselaanbod speciaal voor kinderen is 85% te zoet, te zout of te vet. 58% van de Europese experts die besluiten over E-nummers is verbonden aan de voedselindustrie. En de Europese lobby van de voedselindustrie tegen duidelijke voedsellabels heeft 1 miljard euro gekost. The Good Food Alliance wil naar een wereld waarin iedereen toegang heeft tot voldoende voedsel dat veilig en gezond is en dat op een eerlijke, duurzame en transparante manier gemaakt is. Door de diverse achtergronden van de deelnemende organisaties bestrijkt het nieuwe samenwerkingsverband een groot deel van de voedselketen. Handen ineen slaan “Het behalen van deze doelstellingen is zowel noodzakelijk als mogelijk”, stelt Anselm Iwundu, directeur van Fairfood International. “Maar om dit te realiseren moeten we de handen ineen slaan.” Binnen The Good Food Alliance zal effectief samen worden gewerkt aan een bottom-up beweging van producenten en consumenten, die kiezen voor een eerlijker en duurzamer voedselsysteem. De organisaties zullen gezamenlijk overheden vragen om maatregelen te nemen die een eerlijk, transparant voedselsysteem bevorderen en toegang tot gezonde en veilige voeding garanderen. The Good Food Alliance roept bovendien consumenten en andere organisaties op om hun manifest te ondertekenen. Dit kan via www.thegoodfoodalliance.org.
Buyers, Thai industry representatives, representatives from the Royal Thai Government, NGOs including Fairfood, migrant workers and trade unions have established a framework for joint action to ensure improvement in the Thai seafood industry. This was achieved during a conference hosted by the International Labour Organization (ILO) and the Royal Thai Government. At the event, Western buyers and Thai industry representatives agreed to improve working conditions to ensure they always meet or exceed the legally required minimum standard, according to Fairfood. Although NGOs and trade unions are pleased with this commitment and recognize that the ILO Good Labour Practices (GLP) program has made some progress in respecting basic human rights of workers in the seafood sector, the program must encourage increased participation from workers and worker organizations in its future design and implementation. The GLP program was launched in September 2013 by the Department of Labour Protection and Welfare (DLPW), Department of Fisheries (DOF) and seafood industry representatives with the support from the ILO.
Fairfood proposed that although real progress has been made, serious human and labor rights abuses continue to be a problem in the Thai seafood and fisheries industry and the industry does not provide a real living wage for workers. “Wages are further undermined by the overall financial burden on workers for work-related costs such as recruitment, equipment and repatriation funds, which are too high and not fairly shared between workers and employers.” There can be no sustainable, long term changes in working conditions without freedom of association and collective bargaining, both of which continue to be notably absent from the industry, the NGO believes. “There continues to be a lack of respect for the rule of law and poor monitoring and enforcement of legal standards throughout the industry,” it added. “Ineffective audits manipulate rather than empower workers, who cannot speak out about labor rights abuses.” The NGO asked that the Thai government ratifies ILO C188 – Work in Fishing Convention; increases the minimum wage to a living wage; and asked that employers and/or the government should provide all financial resources required for the deportation fund of migrants, and the management of said resources should be transparent.
The GLP program intends to improve labor conditions in the seafood industry through the development of industry guidelines on the application of labor legislation and good practices, as well as a training program for enterprises in the industry. Thailand is the third largest seafood exporter in the world, with seafood exports valued at $7.3 billion in 2011 and over $8 billion in 2012. The European Union imported more than $1.15 billion worth of seafood from Thailand in 2012, while the value of imports by the United States exceeded $1.6 billion in 2013.
Shrimp farms in Ranong, Thailand.
Publication: Joop.nl (Netherlands) Publication date: 18 June, 2014 Type of publication: online Circulation: n/a
Publication: Mindanao News (Philippines) Publication date: 27 June, 2014 Type of publication: online Circulation: 49,600
Uitgeperst voor een tomaat
Mindanao: The Land of Promise? Fairfood International releases ‘The Land of Promise?’, a documentary that exposes the shocking working conditions in the Philippines pineapple industry Almost 40,000 people work on the beautiful island of Mindanao, in the south of the Philippines, providing the world with pineapples. They get low wages for extremely hard work and have to struggle with unhealthy working conditions and uncertain temporary contracts. The documentary ‘The Land of Promise?’ was produced as part of Fairfood International’s newest campaign, in which it is encouraging large multinationals to opt for a more sustainable solution in the Philippines pineapple industry. Watch the full documentary on landofpromise. fairfood.org.
Het verhaal achter de tomaten die u in de winter eet. De meeste tomaten die in de winter in de EU worden verkocht, komt uit Marokko. Daar worden ze onder barre omstandigheden geteeld. Marokkaanse land arbeiders ontvangen een pijnlijk laag loon voor hun arbeid. Pogingen om daar iets aan te doen, bijvoor-
beeld door een vakbond op te richten, leiden vaak tot ontslag. Reden voor Fairfood international om in deze video de feiten op een rijtje te zetten. Bekijk de video op: www.joop.nl/economie/detail/ artikel/27421_uitgeperst_voor_een_tomaat/
The Philippines is one of the largest pineapple manufacturers in the world. Fairfood International travelled to the most southern part of the country, the island of Mindanao, to film the documentary ‘The Land of Promise?’ in support of its newest campaign. The majority of the pineapples are manufactured on this island, which is also known as ‘The Land of Promise’ because of the forests, valleys and vast biodiversity. However, the reality on the island of Mindanao is harsher than this name would suggest: the majority of the workers are underpaid, have uncertain contracts and are immediately fired if and when they try to fight back.
In ‘The Land of Promise?’ plantation workers share their experiences with Fairfood. In addition, Fairfood visits inhabitants from the island, accompanied by a local social worker. These locals have been moved off their own land and have lived in poverty ever since. In the documentary, it becomes clear that there is more to this story than meets the eye. Fairfood wants to make sure that every employee who works in the pineapple industry earns a fair living wage. Research has shown that a large proportion of the people who work for big pineapple manufacturers in the Philippines don’t earn enough to take care of their families and some workers earn less than the legal minimal wage. Eelco Fortuijn, Director of Policy & Advocacy at Fairfood International: “Fairfood fights to give the workers a salary that compensates their living expenses and also fights to give them better working conditions. These people suffer because companies want to keep production costs low. Fairfood wants to change this by positively influencing policies and processes in the pineapple industry.” Watch the documentary on landofpromise.fairfood.org. Read more: www.mindanews.com/mailbox/2014/06/27/ mindanao-the-land-of-promise/
Publication: Spits (Netherlands) Publication date: 28 June, 2014 Type of publication: online Circulation: 431,000
Publication: Thomson Reuters Foundation (International) Publication date: 14 July, 2014 Type of publication: online Circulation: 396,400
Nachtbraker: Filipijnse ananassen 28 juni 2014 om 01:59 door Spits Redactie Als u rond dit tijdstip nog wakker bent, heeft u vast wel 21 minuten tijd voor een documentaire van Fairfood International in samenwerking met Vice. Laatstgenoemde maakte al bemmende repo’s over Griekse sisa, Snoop Lion en illegale bilvergrotingen en duikt in de docu The Land of Promise? op de slechte werkomstandigheden in de Filipijnse ananasindustrie. Wablief? Juist ja, vandaar dat Fairfood International aandacht vraagt voor de arbeidsomstandigheden op de Filipijnen. Het land is een van de grootste ananasproducenten ter wereld; meer dan 40.000 mensen werken daar in die industrie. “Om productiekosten laag te houden, trekken deze mensen nu vaak aan het kortste eind. Fairfood wil hier verandering in brengen door het beleid en de werkwijze van de bedrijven in de ananasindustrie te beïnvloeden.”
Author: Alisa Tang
The human cost of a bargain: unlivable wages, back-breaking work Some abuses against modern-day slaves are so egregious that they stir public outcry.
back-breaking tasks, and those who don’t like the conditions can leave or face the axe, Fairfood found.
Others, however, are subtler and harder to spot – unlivable wages, long hours – and when these abuses are part of the global supply chain, it begs the questions: are we willing to sacrifice a human’s life and dignity for a bargain?
In Morocco, Lahcen Moski earns 60 dirhams (5.30 euros) for each day that he toils two metres off the ground on a ladder in a tomato greenhouse in the central town of Ait Amira. It is not enough to make ends meet.
Must food and clothes in Europe and the United States be so cheap that the migrant workers picking, processing or sewing them on another continent cannot afford their own groceries?
“We have to buy our groceries on credit because it’s not enough at all. What is 60 dirhams going to do for your livelihood? When you think of the children, of clothes, of food, or even to try to save for something bigger, or medicines, it’s nothing,” he said in an interview with Fairfood.
The latest reports I received on the human cost of a bargain – focusing on tomatoes in Morocco and pineapples in the Philippines – came from Fairfood International, an Amsterdam-based organisation researching wages and work conditions in the global food supply chain and pressing corporations for better practices. Labourers are not forced into such work - there is a queue of people willing to undertake the low-paid,
He said the poisonous pesticides make workers ill, and many pass out and fall off the ladders. “They say that if we don’t like it when they spray, then we can go home, but then there’s no money to get bread for the children. You work because you need
Publication: Noticias (Netherlands) Publication date: 24 July, 2014 Type of publication: online Circulation: N/A
CKDu in de Centraal-Amerikaanse suikerrietindustrie
that loaf of bread. So we just put our heads down, keep quiet and keep working.” TOMATOES IN WINTER Of the 100,000 labourers in Morocco’s tomato sector – migrants from around the country – 70 percent are women, according to Fairfood, and 91 percent of tomatoes exported from Morocco end up in the European Union. “That means if you live here in Europe and you eat tomatoes in winter, there’s a high chance they are from Morocco, often produced under unfair working conditions,” Fairfood executive director Anselm Iwundu said in one of its videos about Morocco. “That is why, here at Fairfood, we decided to target European retailers. They have the power and the responsibility to ensure the fair and just treatment of workers in supply chains.” Moroccan farmers, meanwhile, have been unable to improve working conditions. “When you join the union … you become aware of your rights, but the company doesn’t like that... So they try to fire you to make problems for you,” Moski said. “If only the wages were sufficient then the hard work wouldn’t matter so much. But the wages are so low, our health suffers, there is no security in our jobs, in our future.”
MINDANAO’S PINEAPPLES Fairfood’s documentary from the Philippines found similar problems among the 40,000 pineapple workers in Mindanao, about three-quarters of whom are on temporary contracts, meaning job insecurity and pay based on difficult-to-fill quotas. “If I did not reach the target, I did not get my full pay,” Luzviminda Canoog, former pineapple plantation worker, said in the Fairfood video. “After finishing work, my bones would ache. I would be exhausted. The foreman would even get mad if we took a break. They really wanted us to work very, very hard. We couldn’t take it anymore … so we held a protest rally. And then we were fired.” Fairfood also documented health problems suffered by workers who handled pesticides that are banned in the European Union, as well as unfavourable land deals between multinationals and unwitting locals. “In the beginning we had good relations with these foreigners. They asked our permission to plant and farm the land, and our elders agreed,” Datu Suliman, a tribal chief, told Fairfood. “But through some means unknown to us, they managed to have the land titled to their names. Our elders were unaware of this because they were uneducated.”
CKDu in de Centraal-Amerikaanse suikerrietindustrie Fairfood International organiseerde op 10 juni 2014 een multi-stakeholder event in het kader van het “Treat them sweet”- project. Verschillende nationale en internationale non-profit organisaties, leden van de wetenschappelijke gemeenschap, gezondheids instellingen en duurzaamheidsinitiatieven namen deel. Ze discussieerden over de werkomstandigheden in de Centraal-Amerikaanse suikerrietindustrie en de gevolgen daarvan op de lokale gemeenschappen. Hana Ivanhoe werkt voor Fairfood International. De
organisatie richt zich, naast haar andere projecten, op de suikerrietindustrie in Nicaragua omwille van het stijgende aantal gevallen van CDK (Chronic Kidney Disease). Ze legt uit wat de oorzaken zijn en wat Fairfood probeert te doen om de situatie te verbeteren. Jason Glaser kwam in 2008 in contact met een gemeenschap zwaar getroffen door de chronische nierziekte. Hij richtte La Isla Foundation op, die probeert de getroffen gemeenschappen te helpen en de slachtoffers een stem te geven.
Publication: Groenekwesties (Netherlands) Publication date: 22 August, 2014 Type of publication: online Circulation: 500
Op 16 oktober is het Wereldvoedseldag. Voor Anselm Iwundu is dat één van de belangrijkste dagen in het jaar. Een dag waarop we wereldwijd stilstaan bij het feit dat er nog altijd mensen honger hebben. Onnodig, want er is genoeg eten voor ons allemaal, alleen wordt het niet eerlijk gemaakt en verdeeld. Daarom is het zaak het voedselsysteem te verduurzamen. Als we ’s morgens rondkijken tijdens ons ontbijt, dan zien we de wereld aan tafel. Koffie uit Guatemala, thee uit Sri Lanka… ons eten komt uit alle windstreken. Bij ons is er genoeg te eten en vaak gooien we zelfs eten weg. Dat is niet overal zo. Er zijn genoeg landen waar mensen eenzijdig voedsel eten of te weinig te eten hebben.
Een wereld zonder honger is mogelijk by Anselm Iwundu
Met een duurzaam voedselsysteem is het mogelijk om iedereen voldoende te laten eten. Bij ‘duurzaam’ denken veel mensen aan biologisch en fair. Maar voor mij is een duurzaam voedselsysteem veel meer dan dat. Ik denk bij duurzaamheid ook aan de verdeling van eten. Er wordt zoveel eten verspild. Niet alleen eten dat wij als consumenten weggooien, er gaat zoveel meer eten verloren. Vanaf de akkers, tijdens het transport, in de productie, de veiling en in de supermarkt – overal zien we verspilling. Als we wereldwijd in staat zouden zijn om het eten beter te verdelen, gaat er minder verloren en kunnen er meer mensen van eten. Arbeidsomstandigheden op de ananasplantages Duurzaamheid omvat voor mij ook voldoende verschillende soorten en producten, want al die grote bedrijven met slechts één gewas hebben veel meer bestrijdingsmiddelen nodig en dat belast het milieu veel zwaarder. Ik denk ook aan de mensen die ons voedsel verbouwen. Voor mij is eten pas duurzaam als zij hun werk kunnen doen en er een redelijk inkomen mee verdienen – voldoende geld om hun gezin te voeden. Noem me een optimist – dat vind ik prima, maar ik ben geen dromer. Ik zie heus wel wat er mis is in de voedings- en warenindustrie. Ik zie dat grote bedrijven de markt domineren, dat er op plantages arbeidsomstandigheden heersen die op slavernij lijken. Bijvoorbeeld op de ananasplantages in de Filipijnen, waar de plukkers lange werkdagen maken van 14 of 15 uur per dag. Veel mensen krijgen geen salaris maar worden betaald per geplukte ananas. Om voldoende inkomen te krijgen, nemen mensen hun kinderen mee om te plukken. Op andere plantages moeten mensen zonder beschermende kleding bestrijdingsmiddelen spuiten. Middelen die in Europa en de Verenigde Staten allang verboden zijn omdat ze een gevaar opleveren voor mens en natuur. Begin bij de boerin Ik ben ervan overtuigd dat het mogelijk is om ons voedsel te verduurzamen. De tijd is er rijp voor. Een wereld met duurzaam voedsel – hoe ziet zo’n wereld er uit? Dan wil ik beginnen bij het begin: bij de boer. Want zonder boer geen eten op ons bord. Of eigenlijk
moet ik zeggen: zonder de boerin. Want het zijn voornamelijk vrouwen die verantwoordelijk zijn voor de voedselproductie. Zoals mijn eigen moeder, die boerin is in Nigeria, waar ik vandaan kom. Mijn moeder merkt nog altijd dat vrouwen op de markt een lagere lagere prijs krijgen voor hun producten dan mannen. Als boerinnen voldoende geld voor hun producten krijgen, dan investeren ze hun salaris in voedsel voor hun gezin en in investeringen voor de boerderij. Uit onderzoek blijkt dat de voedselproductie met 30% omhoog kan als vrouwen voldoende geld voor hun producten krijgen. Als we echt serieus werk willen maken van de verduurzaming van ons voedsel, dan moet ook de voedingsen warenindustrie in beweging komen en zorgen voor eerlijke en duurzame productie, voor goede arbeids omstandigheden en voor inkomenszekerheid. Er zijn al veel gedragscodes maar zolang die vrijwillig zijn, zullen er altijd bedrijven zijn die de regels ontduiken. Daarom pleit ik voor verplichte internationaal geldende gedragscodes. Codes die regelen dat bedrijven de verantwoordelijkheid nemen voor een duurzame productie – van plantage tot aan de schappen. Ananas voor één euro Er ligt ook een belangrijke taak bij ons, consumenten. Het is nog niet zo lang geleden dat een ananas een bijzondere vrucht was die erg duur was. Natuurlijk is het prettig dat we nu een verse ananas kunnen kopen voor slechts één euro. Maar de prijs die we daarvoor betalen is dat er aan de andere kant van de wereld mensen onderbetaald worden en werken in ongezonde omstandigheden. Die prijs is wat mij betreft veel te hoog. Als wij met elkaar verlangen dat het eten in onze supermarkt op een eerlijke en duurzame manier is geproduceerd, dan luisteren de supermarkten naar ons. Kijk maar naar wat er gebeurde toen we boos werden over de plofkip en het legbatterij-ei. Tot slot hebben ook de overheden een taak: zijn moeten zorgen dat het bedrijfsleven voldoende belasting betaalt in het land waar zij hun producten vandaan halen. Zodat zo’n land kan investeren in scholen voor de kinderen, in wegen om het voedsel te vervoeren en in goede gezondheidszorg. Als bedrijven hun belasting gewoon zouden betalen dan zouden veel landen in Afrika veel meer inkomsten hebben. Als we allemaal –bedrijfsleven, consumenten en overheden- onze krachten bundelen, dan is het mogelijk om ons eten te verduurzamen. En daarmee de honger de wereld uit te bannen. Wat zou het mooi zijn als we daarvoor geen Wereldvoedseldag meer nodig hebben. Dát is mijn stip op de horizon Anselm Iwundu is directeur van Fairfood international. Deze organisatie werkt aan eerlijk en duurzaam voedsel door zich in te zetten voor de arbeids omstandigheden van de werknemers ter plekke.
Publication: HortiTech News (Morocco) Publication date: 27 August, 2014 Type of publication: online Circulation: N/A
Publication: De Zaaier (Netherlands) Publication date: 1 September, 2014 Type of publication: magazine Circulation: 12,000
Social, les rapports qui font du remous dans le secteur de la tomate au Maroc Fairfood, une organisation peu connue sur la scène internationale, a pu attirer l’attention par ses rapports sur l’aspect social au Maroc. En effet, suite à ces articles publiés sur son site web (fairfood.com) étayés par des vidéos (voir vidéo à droite), en mars et avril passés, les supermarchés ont intensifiés leurs interventions sur l’aspect social chez les producteurs de tomate au Maroc.
en dessous du seuil de pauvreté national marocain“
Ainsi Tesco a mené, ces derniers temps, plusieurs visites chez plusieurs producteurs comme Azura, Comaprim, Duroc…etc. Les audits, en bonne et du forme, seront réalisés en début de campagne.
Extrait 3- d’un article publié l’année en mai 2013 titré : Une grande disparité : le profit contre la pauvreté dans le secteur de la tomate marocaine.
Fairfood International se définit comme “une organisation internationale à but non lucratif plaidant pour un système alimentaire mondial durable et équitable. Créé en 2002, il est basé à Amsterdam, avec des bureaux à Berlin, Johannesburg, Londres et San Francisco. Nous présentons ici quelques extraits de leurs articles : Extrait 1, d’un article titré : Les travailleurs de la tomate marocaine font face à des violations des droits du travail “En Mars 2014 nos collègues Van Uhm et Ioan Nemes de Fairfood international ont visité la région Souss Massa Drâa“. Nous avons officialisé notre partenariat avec le Syndicat Agricole Local la FNSA (Fédération Nationale du Secteur Agricole). Nous avons visité des plantations et des stations de conditionnement. Nous avons parlé avec une travailleuse, Hanan L’Fadili qui travaille dans une des stations de conditionnement, le principal problème pour elle : “Mon salaire ne couvre pas mes besoins de base.”… » “Depuis 2013, et avec la FNSA, nous avons demandé l’amélioration du revenu des travailleurs de tomates“ Extrait-2, d’un article titré : Assurer des revenus équitables pour les femmes dans l’agriculture “Selon les recherches de terrain de Fairfood, 85 % cent des travailleurs de tomates interrogés gagne un salaire
“Trois quarts des travailleurs de tomates interrogés ont même affirmé que leur salaire ne suffit pas à couvrir leurs besoins de base“. “Beaucoup de femmes travaillant dans la tomate au Souss-Massa sont célibataires qui ont migré dans la région pour chercher un emploi qui les rend particulièrement vulnérable“. »
« … De Novembre à Avril des dizaines de milliers de Marocains travaillent de longues journées dans les serres de tomate, souvent sans équipement de sécurité comme des gants qui pourraient les protéger contre les pesticides utilisés“ “Beaucoup vivent dans des logements abandonnés et doivent prendre, pour se rendre au travail, des transports précaires et souvent dangereux“. Le sujet du respect des conditions de travail et la protection sociale (qui commence à viser, plutôt, le niveau de vie et la décence des travailleurs en général), s’intensifie avec le temps et les maraîchers au Maroc, notamment les producteurs de tomate, devront relever ce défi en essayant d’en profiter au mieux afin d’établir un meilleur climat social profitable pour tous.
Publication: Fresh Plaza (Netherlands) Publication date: 9 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 260,000
Publication: Hortidaily (Netherlands) Publication date: 9 September‑, 2014 Type of publication: online Circulation: 79,200
Female Moroccan tomato pickers living in poverty: Concerns about low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets Fairfood International’s newest report exposes the poverty wages paid to workers in the Moroccan tomato sector. These tomatoes are picked and packed by tens of thousands of workers who do not receive a living wage for their arduous work. The fruit is then sold by European supermarkets who receive the lion’s share of the profits. Fairfood’s report The fruits of their labour – The low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets was published on 9th September 2014 and is an initiative of Fairfood’s Morocco ‘hotspot’ project. This project has conducted research in the Souss Massa Drâa region: one of the main sources of tomatoes for many European supermarkets during the winter months. This report ties in with Fairfood’s upcoming Living Wage campaign, which sees a living wage – a wage sufficient for the basic needs of workers and their
families, such as food, clothing, healthcare and education – as a human right. The key issues in the report are: • In winter, Tesco, Sainsbury’s, Albert Heijn and other European supermarkets sell tomatoes which are sourced from Morocco. • They are picked and packed by tens of thousands Moroccan workers, mainly female, who earn painfully low wages. • Moroccan tomato pickers and packers earn between 5 and 8 Euro a day, while their costs of living are around 15 Euro a day. Therefore they are unable to make ends meet and must live in poverty • Supermarkets have the power and influence to determine what consumers buy, as well as how and under what conditions the food is produced • Fairfood calls upon supermarkets to take up their responsibility and to ensure a living wage for all their workers in their supply chains
For the complete report (PDF) visit: www.fairfood.org/wp-content/uploads/2014/09/Moroccoreport.pdf
Publication: Distrifood (Netherlands) Publication date: 9 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 72,400
Publication: Le Mag (Morocco) Publication date: 9 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 161,000
Fairfood International dénonce les salaires bas des ouvriers agricoles au Maroc Adam Sfali
Fairfood roept AH ter verantwoording ZAANDAM - De tomaten uit Marokko die AH verkoopt worden geplukt tegen zeer lage lonen. Fairfood vindt dat het niet langer kan. Albert Heijn, Tesco , Sainsbury’s, en een aantal andere Europese supermarkten verkopen tomaten die afkomstig zijn uit Marokko. Ze worden geplukt en verpakt door tienduizenden Marokkaanse werknemers, vooral vrouwen, die zeer lage lonen verdienen. Levensonderhoud Marokkaanse tomatenplukkers en -verpakkers verdienen tussen de 5 en 8 euro per dag, terwijl hun kosten van levensonderhoud ongeveer 15 euro per dag zijn. Daarom zijn zij niet in staat zijn om rond te komen en moeten leven in armoede.
Macht ‘Supermarkten hebben de macht en invloed om te bepalen wat de consument koopt, evenals hoe en onder welke voorwaarden het voedsel wordt geproduceerd’, aldus Fairfood. ‘Wij roepen supermarkten op tot het nemen van hun verantwoordelijkheid en te zorgen voor betere lonen voor de mensen in Marokko.’ Het rapport van Fairfood werd gepubliceerd op 9 september 2014. Fairfood Marokko heeft onderzoek gedaan in de regio Souss Massa Draa, een van de belangrijkste gebieden voor de tomatenteelt van veel Europese supermarkten in de wintermaanden. door Edwin Rensen
Amsterdam : Fairfood International est une ONG crée en 2002 et basée à Amsterdam. Elle s’active dans le domaine de la défense d’un système alimentaire mondial équitable et durable. L’ONG Fairfood International, a publié aujourd’hui, mardi 9 septembre, un rapport portant accusation à la filière tomate au Maroc, de pratiquer du ‘dumping social’. En effet, le rapport intitulé ‘The fruits of their labour : The low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets ’, a décrié les bas salaires des travailleurs agricoles marocains, spécialement ceux et celles qui travaillent dans les exploitations productrices de tomates destinées à l’exportation vers les marchés européens. Le rapport de 13 pages, fruit d’une recherche menée en juillet dernier, dans la région Souss Massa Daraa, qui se trouve être l’une des plus grandes aires de production de tomates d’exportation au Maroc, a
dénoncé le fait que les cueilleurs et emballeurs de tomates, en majorité des femmes, sont contraints de se contenter de salaires journaliers bas, compris entre 50 et 80 DH alors que leurs besoins et ceux de leurs familles, sont estimés à 160 DH / J. Le rapport a indiqué que se sont les distributeurs européens, notamment les chaines de supermarchés, qui profitent le plus de cette situation, puisque ils se font approvisionner en tomates marocaines à très bas prix et les revendent en Europe à des prix élevés, réalisant ainsi des marges colossales. Fairfood International a indiqué que les supermarchés européens ont le pouvoir de déterminer les conditions dans lesquelles sont produits les aliments vendus aux consommateurs européens. Par conséquent, l’ONG a appelé les distributeurs européens à assumer leur responsabilité en travaillant à assurer des salaires décents pour les travailleurs dans leurs chaînes d’approvisionnement.
Publication: De Nieuwe Koers (Netherlands) Publication date: 9 September, 2014 Type of publication: magazine Circulation: online
Publication: FoodLog (Netherlands) Publication date: 9 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 75,100
Fairfood ziet foute tomaten bij Europese supers Fairfood, de eerlijk voedsel NGO die werd opgericht door Eelco Fortuijn, publiceert vandaag een rapport waaruit moet blijken dat Marokkaanse tomatenplukkers worden uitgebuit. Tomaten van Marokkaanse origine worden door de gehele EU verkocht. Een deel ervan gaat inmiddels vermoedelijk naar Rusland, omdat Europese tomaten niet meer in dat land worden toegelaten, terwijl het Europese aanbod ruim is. Fairfood schrijft: Tomaten in Europese supermarkten, waaronder Albert Heijn, worden geplukt door Marokkaanse tomatenplukkers die extreem lage lonen verdienen, niet genoeg om van te kunnen leven. Een zorgwekkende situatie blijkt uit een vandaag gepubliceerd rapport van Fairfood International naar de misstanden in de Marokkaanse tomatensector. Fairfood start vandaag met een campagne voor leefbaar loon voor voedselarbeiders.[1] Extreem lage lonen Uit het rapport van Fairfood ‘The Fruits of their labour – The low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets’ blijkt dat het grootste deel van de Marokkaanse tomatenplukkers vrouw is en dat zij meestal niet meer dan vijf euro per dag verdienen, terwijl zij minimaal 15 euro nodig hebben om met hun gezin rond te kunnen komen. Eelco Fortuijn, Directeur Advocacy Fairfood: “De Marokkaanse tomatenplukkers die onze tomaten plukken verdienen dus zo weinig dat zij in armoede leven, en zelfs moeite hebben om simpele dingen zoals onderwijs voor hun kinderen of gezondheidszorg te kunnen bekostigen. Hun salaris komt overduidelijk niet in de buurt van wat een leefbaar loon zou moeten zijn. Leefbaar loon is een mensenrecht, maar de meeste tomatenplukkers verdienen nog steeds een hongerloon voor hun harde werk.” Uit het rapport blijkt verder dat het recht op vakbondsvrijheid van de arbeiders niet gerespecteerd wordt. Fortuijn: “In theorie hebben Marokkaanse tomatenplukkers wel recht op vakbondsvrijheid, maar in de praktijk blijkt vaak dat de arbeiders die zich hebben aangesloten bij een vakbond worden onderdrukt, of in het slechtste geval worden ontslagen. Zo kunnen zij nooit voor hun recht op een eerlijk loon opkomen.”
Verantwoordelijkheid Nederlandse supermarkten In de winter halen veel supermarkten waaronder ook Albert Heijn tomaten uit Marokko. Echter, de omstandigheden van de mensen die de tomaten plukken zijn mensonterend. Fairfood beroept zich op het feit dat supermarkten de verantwoordelijkheid hebben om ervoor te zorgen dat alle werknemers in hun de hele keten een leefbaar loon ontvangen. Fortuijn: “Supermarkten hebben de macht en invloed om te bepalen wat consumenten kopen en onder welke voorwaarden het voedsel wordt geproduceerd.” Fairfood roept supermarkten waaronder Albert Heijn op om hun verantwoordelijkheid te nemen en om een leefbaar loon te betalen aan tomatenplukkers in Marokko. “Het is belangrijk dat supermarkten niet simpelweg overschakelen naar nieuwe leveranciers in andere landen. Dit zou geen structurele oplossing bieden voor het probleem van lage lonen en zou de Marokkaanse tomatenplukker in armoede achterlaten,” benadrukt Fortuijn. Fairfood start een campagne voor leefbaar loon voor de Marokkaanse tomatenplukkers en alle andere voedselarbeiders in de wereld. Deze discussie keert geregeld terug en bevat geen nieuwe feiten. In Noord-Afrika is het aanbod van arbeid groter dan de vraag, terwijl de sociale wetgeving aanmerkelijk lager ontwikkeld is dan in de EU. Zowel ten zuiden, als ten noorden van de Middellandse Zee worden werknemers daarom laag betaald in arbeidsomstandigheden die Europeanen niet zouden accepteren. Door de spanningen van de zogenaamde Arabische Lente is het aantal economische vluchtelingen dat probeert in Spanje, Italië en ten noorden van de Middellandse Zee illegaal werk te vinden alleen maar toegenomen. Het humanitaire vraagstuk is schrijnend omdat zowel terugsturen als legalisatie voor grote sociale vraagstukken zorgt. Daarom wordt gekozen voor vormen van gedogen. Die leveren onder minder over deze omstandigheden geïnformeerde burgers in Europese landen steevast grote verontwaardiging op. In 2011 schreef Foodlog over Trieste tomaten en onvermijdelijke vormen van slavernij waar arbeidsvluchtingen in terecht komen.
Publication: HetKanWel (Netherlands) Publication date: 9 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 64,000
Publication: Agroprecios (Spain) Publication date: 9 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 12,700
Segun el informe de Fairfood International Los salarios recibidos por los recolectores de tomates m arroquíes les empujan a la pobreza. Fairfood: Plukkers van supermarkttomaten krijgen onleefbaar loon preocupacion sobre los bajos salarios pagados a los recolectores de tomate marroquí que se venden en los supermercados europeos.
Tomaten in Europese supermarkten, waaronder ook supermarkten in Nederland, worden geplukt door Marokkaanse tomatenplukkers die extreem lage lonen verdienen, niet genoeg om van te kunnen leven. Dat meldt Fairfood International. De organisatie publiceerde dinsdag een rapport naar de misstanden in de Marokkaanse tomatensector. Lage lonen voor tomatenplukkers Uit het rapport van Fairfood blijkt dat het grootste deel van de Marokkaanse tomatenplukkers vrouw is en dat zij meestal niet meer dan vijf euro per dag verdienen, terwijl zij minimaal 15 euro nodig hebben om met hun gezin rond te kunnen komen. Eelco Fortuijn, Directeur Advocacy Fairfood: “De Marok kaanse tomatenplukkers die onze tomaten plukken verdienen dus zo weinig dat zij in armoede leven, en zelfs moeite hebben om simpele dingen zoals onderwijs voor hun kinderen of gezondheidszorg te kunnen
bekostigen. Hun salaris komt overduidelijk niet in de buurt van wat een leefbaar loon zou moeten zijn.” Volgens het rapport spelen supermarkten een belangrijke rol in de keten en kunnen zij bij uitstek de prijs die betaalt wordt aan de plukkers beïnvloeden. Fairfood roept daarom supermarkten op om iets aan het probleem te doen. “Het is belangrijk dat supermarkten niet simpelweg overschakelen naar nieuwe leveranciers in andere landen. Dit zou geen structurele oplossing bieden voor het probleem van lage lonen en zou de Marokkaanse tomatenplukker in armoede achterlaten,” benadrukt Fortuijn. Fairfood richtte zich in zijn onderzoek op 3 grote retailers: Sainsbury, Tesco en Ahold, het moederbedrijf van Albert Heijn.
El informe más reciente Fairfood Internacional denuncia los salarios de miseria pagados a los trabajadores en el sector del tomate marroquí,estos tomates son recogidos y embalados por decenas de miles de trabajadores que no reciben un salario digno por su duro trabajo. Los tomates son vendidos por supermercados europeos que reciben la mayor parte de las ganancias. El informe de Fairfood se publicó el 9 de septiembre de 2014 ,este proyecto ha llevado a cabo investigaciones en la región de Souss Massa Drâa, una de las principales zonas productoras de tomates para muchos supermercados europeos durante los meses de invierno El informe se enlaza con la próxima campaña de Salario Digno de Fairfood, que define un salario digno como un salario suficiente para cubrir las necesidades básicas de los trabajadores y sus familias, como la alimentación, el vestido, la asistencia sanitaria y la educación ,como un derecho humano.
Los temas clave del informe son: En invierno, Tesco, Sainsbury, Albert Heijn y otros supermercados europeos venden tomates que son originarios de Marruecos. Los tomates son recogidos y embalados por decenas de miles de trabajadores marroquíes, en su mayoría mujeres, que ganan salarios muy bajos. Los Recolectores de tomates marroquíes y empacadores ganan entre 5 y 8 euros al día, mientras que sus costos de vida son alrededor de 15 euros al día, por lo tanto no son capaces de llegar a fin de mes y tienen que vivir en la pobreza. Los supermercados tienen el poder y la influencia para determinar lo que compran los consumidores, así como la forma y en qué condiciones se produce la comida. Fairfood hace una llamada a los supermercados para que asuman su responsabilidad y garantizar un salario digno para todos los trabajadores en sus cadenas de suministro.
Publication: Wo-Men (Netherlands) Publication date: 10 September, 2014 Type of publication: online Circulation: N/A
Publication: GroenteNet (Netherlands) Publication date: 10 September, 2014 Type of publication: online Circulation: N/A
‘Tomatenplukkers Marokko verdienen te weinig’
Fairfood publiceert rapport over lage lonen in de marokkaanse tomatensector Fairfood International’s newest report exposes the poverty wages paid to workers in the Moroccan tomato sector. These tomatoes are picked and packed by tens of thousands of workers who do not receive a living wage for their arduous work. The fruit is then sold by European supermarkets who receive the lion’s share of the profits. Fairfood’s report The fruits of their labour – The low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets was published on 9th September 2014 and is an initiative of Fairfood’s Morocco ‘hotspot’ project. This project has conducted research in the Souss Massa Drâa region: one of the main sources of tomatoes for many European supermarkets during the winter months. This report ties in with Fairfood’s upcoming Living Wage campaign, which sees a living wage – a wage sufficient for the basic needs of workers and their
families, such as food, clothing, healthcare and education – as a human right. The key issues in the report are: • In winter, Tesco, Sainsbury’s, Albert Heijn and other European supermarkets sell tomatoes which are sourced from Morocco. • They are picked and packed by tens of thousands Moroccan workers, mainly female, who earn painfully low wages. • Moroccan tomato pickers and packers earn between 5 and 8 Euro a day, while their costs of living are around 15 Euro a day. Therefore they are unable to make ends meet and must live in poverty • Supermarkets have the power and influence to determine what consumers buy, as well as how and under what conditions the food is produced • Fairfood calls upon supermarkets to take up their responsibility and to ensure a living wage for all their workers in their supply chains
Uit een rapport van de organisatie Fairfood International blijkt dat tomaten die in de Europese supermarkten liggen, waaronder bij Albert Heijn, worden geplukt door Marokkaanse tomatenplukkers die extreem lage lonen verdienen. Lonen die volgens de organisatie zelfs niet genoeg zijn om van te kunnen leven. Fairfood International deed onderzoek naar de misstanden in de Marokkaanse tomatensector. Uit het rapport van Fairfood ‘The Fruits of their labour – The low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets’ blijkt dat het grootste deel van de Marokkaanse tomatenplukkers vrouw is en dat zij meestal niet meer dan vijf euro per dag verdienen, terwijl zij minimaal 15 euro nodig hebben om met hun gezin rond te kunnen komen. Eelco Fortuijn, Directeur Advocacy Fairfood: “De Marokkaanse tomatenplukkers die onze tomaten plukken, verdienen dus zo weinig dat zij in armoede leven, en zelfs moeite hebben om simpele dingen zoals onderwijs voor hun kinderen of gezondheidszorg te kunnen bekostigen. Hun salaris komt overduidelijk niet in de buurt van wat een leefbaar loon zou moeten zijn. Leefbaar loon is een mensenrecht, maar de meeste tomatenplukkers verdienen nog steeds een hongerloon voor hun harde werk.” Uit het rapport blijkt verder dat het recht op vakbondsvrijheid van de arbeiders niet gerespecteerd wordt. Fortuijn: “In theorie hebben Marokkaanse tomatenplukkers wel recht op vakbondsvrijheid, maar in de praktijk blijkt vaak dat de arbeiders die zich hebben aangesloten bij een vakbond worden onderdrukt, of in
het slechtste geval worden ontslagen. Zo kunnen zij nooit voor hun recht op een eerlijk loon opkomen.” Verantwoordelijkheid Nederlandse supermarkten In de winter halen veel supermarkten waaronder ook Albert Heijn tomaten uit Marokko. Fairfood beroept zich op het feit dat supermarkten de verantwoordelijkheid hebben om ervoor te zorgen dat alle werknemers in hun de hele keten een leefbaar loon ontvangen. Fortuijn: “Supermarkten hebben de macht en invloed om te bepalen wat consumenten kopen en onder welke voorwaarden het voedsel wordt geproduceerd.” Fairfood roept supermarkten waaronder Albert Heijn op om hun verantwoordelijkheid te nemen en om een leefbaar loon te betalen aan tomatenplukkers in Marokko. Fairfood startte gisteren met een campagne voor leefbaar loon voor voedselarbeiders. Een leefbaar loon is volgens de organisatie een loon dat net voldoende is om te voorzien in de basisbehoeften van een werknemer en zijn gezin en zou ten minste genoeg moeten zijn om voedsel, huisvesting, kleding, onderwijs en gezondheid te kunnen bekostigen. Fairfood International Fairfood is een internationale campagne- en lobby organisatie met als missie de sociaal-economische omstandigheden van kwetsbare mensen in het mondiale voedselsysteem te verbeteren en het bevorderen van duurzaam gebruik van natuurlijke hulpbronnen. Bron: TuinbouwCommunicatie
Publication: OneWorld (Netherlands) Publication date: 10 September, 2014 Type of publication: magazine Circulation: 97,500
doet hij na hoe hij de ananassen uit de grond draait. Hij draagt handschoenen en beschermende kleding tegen de gemene stekels van de ananasplant. Kleding die volgens onderzoek van Fairfood niet altijd voor iedereen voorhanden is. De ananassen gooien ze vervolgens op een lopende transportband die uitkomt in de laadbak van een vrachtwagen. “Je moet oppassen dat je vingers niet tussen de radars van de band komen. Dat gebeurt twee tot drie keer per jaar. Sommigen verliezen er hun vingers door.” Hij laat zijn handen zien, grote handen. “Gelukkig zitten die er van mij nog allemaal aan. Ik ben voorzichtig.” Hoewel John na al die jaren leider is van de zestienkoppige ploeg die de ananassen op het veld oogst, krijgt hij nog steeds niet meer dan het minimum loon uitgekeerd.
Loon waar je nét niet van kunt leven Leefbaar loon is een mensenrecht. Het houdt in dat je genoeg eten kunt kopen, de huur, de dokter, kleding, vervoer en onderwijs kunt betalen en dat er nog wat overblijft om tegenslag het hoofd te bieden. Met de wereldwijde trend van flexibilisering op de arbeidsmarkt, waarbij losse contractarbeiders op grote schaal worden ingezet, wordt vaak onder het leefbaar loon uitbetaald. Zo ook op de ananasplantages in de Filippijnen, waar Fairfood onderzoek deed. “Wij bepleiten leefbaar loon voor iedereen in de wereld,” zegt woordvoerder Eelco Fortuijn van Fairfood. “Ongetwijfeld wordt er ook in het Westen op plekken onder het leefbaar loon uitbetaald, maar wij concentreren ons op de brandhaarden. In de Filippijnen werken zo’n veertigduizend arbeiders in de ananassenoogst en fabrieken waar ze verse ananassen in blik verwerken. Het overgrote deel doet dat op losse slecht betaalde contracten. Werken onder het leefbaar loon staat aan de basis van armoede. Je kunt van wat je
verdient nét niet leven. Het betekent dat talloze gezinnen moeten uitwijken naar kinderarbeid en werknemers structureel te lange uren maken. Dat willen we onder de aandacht brengen.” Vanuit het vliegtuig is goed te zien wat tienduizenden hectares ananasplantages betekenen voor het landschap van het eiland Mindanao. De lappendeken aan kleine groene akkers vol kokos- en bananenpalmen, ordeloos verstrooid over heuvels en bergen, wordt in strenge lijnen onderbroken door grijs-paarse akkers als vliegvelden zo groot. Hier floreren de ananassen van grote bedrijven waar zo’n veertigduizend mensen werken. Gemene stekels De 39-jarige John werkt al negentien jaar onafgebroken in de ananasoogst in Mindanao, in het zuiden van de Filippijnen. Hij heeft er net een nachtdienst op zitten. Zwaar werk, vindt hij. Met een handbeweging
Geen extraatjes Het is een wereldwijde trend, zeker in ontwikkelingslanden, om met dagloners en contractarbeiders te werken. Ze zijn goedkoop, flexibel inzetbaar en makkelijk te ontslaan. Daarom ook is John bang om te praten. Bang voor ontslag. Op voorwaarde dat hij anoniem blijft, vertelt hij hoe zijn leven eruit ziet. In zijn functie als teamleider werkt hij tegen het wettelijke minimumloon van 270 pesos, 4 euro 60 per dag. Met zes werkdagen van acht uur, komt zijn bruto salaris op 110 euro per maand. Vaste werknemers verdienen in de regel wel drie keer zoveel. John zegt dat hij de helft van zijn salaris kwijt is aan sociale premies en een bescheiden spaarloonregeling die hij heeft getroffen. Gemiddeld houdt hij zo’n vijftig euro per maand over om van te leven. Ook voor Filippijnse begrippen is dit weinig. “Uit bezuinigingsoverwegingen hebben we besloten het bij één kind te houden. We gaan nooit uit en al zeker niet op vakantie. Op betaaldag kopen we vis, maar vlees eten we eigenlijk nooit. We hebben gelukkig een tuintje waar we wat groenten verbouwen. Extraatjes zitten er niet in. Om kosten te besparen delen we de elektriciteit met de buren. Gelukkig, dankzij mijn moeder die een stuk land voor me kocht, hebben we wel een eigen huis. Ik heb jaren gewerkt om dat te kunnen bouwen.” Quota Soms komt het voor dat er geen werk is. Vanwege laagseizoen, een tegenvallende oogst of minder vraag op de markt. Geen werk betekent ook geen inkomen. “Soms horen we dat er geen werk is, als we al op het werkterrein zijn”, vertelt John. “Dan pakt het nog gunstig uit, omdat we dan nog drie van de acht uur krijgen uitbetaald. Is er sprake van overwerk, dan maken ze lange werkdagen van soms twaalf uur. “Nu draai ik zo’n drie keer per week overuren en daar verdien ik 70 eurocent per uur extra mee. Op een normale dag
oogsten we twee vrachtwagens vol ananassen. Soms oogsten we meer dan het doel van de dag. Dan krijgen we een extraatje, waarmee het loon kan oplopen tot 5 euro 80.” John en zijn team hebben geluk; ook als ze het quota van de dag niet halen, krijgen ze het minimum loon uitgekeerd. Dat gaat volgens onderzoek van Fairfood vaak anders. Contractarbeiders, en zeker dagloners, moeten in zo’n geval soms onbetaald overwerken om alsnog hun quota te halen. Slimme wijze Johns werkgever is een arbeidscoöperatie waar de ananasproducent zijn werknemers rekruteert. Het is een slimme manier om de wet te omzeilen, die bepaalt dat werknemers niet langer dan een jaar onafgebroken op een los contract voor hetzelfde bedrijf mogen werken. De coöperaties zijn geen commerciële bedrijven. Ze werken niet met werknemers, maar met leden, die een kleine maandelijkse contributie betalen. Tegen de inleg van een ander klein bedrag kunnen ze desgewenst sparen of als aandeelhouder meeprofiteren van de gezamenlijke winst. Die komt in praktijk nauwelijks boven de inleg uit. Ook doen de leden mee aan een sociaal verzekeringsplan, waarvoor ongeveer een derde van hun bruto loon wordt afgetrokken. Waar vaste werknemers in werkjaren kunnen opbouwen tot 25 vakantiedagen en 15 dagen ziekteverzuim per jaar, voorziet de regeling voor contractarbeiders in slechts 5 dagen vakantie en 5 dagen ziekteverzuim. Ze bouwen daarbij niets op. Arbeidsvoorwaarden voor contractarbeiders zijn niet in een cao vastgelegd, en dus kan het gebeuren dat vakantie- en ziektedagen niet worden uitgekeerd, er onder het minimumloon wordt uitbetaald, premies worden achtergehouden en veiligheidsmaatregelen worden geschonden. Een zogenaamde ‘mislook’ of een vergissing op de loonstrook, komt ook regelmatig voor. Geen verjaardagen “Ik vertrouw de coöperaties niet”, zegt contractar beider Jolene (32). “Ze houden geld achter. De loonstrookjes zijn ingewikkeld, dus dat zien we niet altijd.” Jolene, die nu acht jaar tegen het minimumloon van 4 euro 25 werkt, staat in de fabriek aan de lopende band en schilt en ontpit de ananassen. Ze was liever onderwijzeres geworden, maar had niet voldoende geld om examen te doen. Bij het bedrijf ontmoette ze haar man, die ook op contractbasis in de oogst werkt. “Mijn droom is een vast dienstverband, maar daarvoor moet je de goede connecties hebben.” Thuis heeft ze een zes maanden oude zoon en een dochter van drie jaar. “Kinderen zijn duur. Vooral als er niet genoeg werk is. Om de huur te kunnen betalen, meng ik de melkpoeder voor de baby met borstvoeding. Onze
Tesco, Sainsburys and Albert Heijn ‘have responsibility’ to ensure living wage for workers in Moroccan tomato industry, says report Morocco is a major exporter of tomatoes to Europe Tesco, Sainsbury’s and Dutch retailer Albert Heijn have been called upon to ensure Moroccan tomato workers are paid the living wage. A new report, published yesterday (Tuesday 9 September) by non-profit organisation Fairfood, said that tomato workers in the Souss Massa Dra region of Morocco live under “poor” conditions and “do not earn enough” to cover their basic needs. prioriteit ligt bij de kinderen. Soms is er nog wel eens wat extra’s voor vlees of kip en heel soms gaan we naar het winkelcentrum. Daar kopen we luiers en kleertjes. Verjaardagen slaan we over. Daar hebben we simpelweg geen geld voor.” Geen vakbond Met de coöperaties omzeilen bedrijven soms ook de heikele kwestie van een onafhankelijke vakbond. Wettelijk kunnen alleen vaste werknemers zich verenigen, met als consequentie dat alle contract arbeiders buiten de boot vallen. “De relevantie van de vakbond is er eigenlijk niet meer”, stelt een ex-vakbondman die anoniem wenst te blijven wat bitter vast. “Vaste werknemers zijn een uitstervend
ras. De vakbond die er nu is voor de vaste werknemers, is het bedrijf erg toegewijd. Ze kunnen bovendien toch niets doen voor de contractarbeiders. Wij willen een kritische organisatie, een echte vakbond.”
It used off-site interviews with 64 workers from the major Moroccan tomato companies, and results were compiled by a team from Ibn Zohr University in Morocco, headed by Professor Mohamed Bouchelkha.
“In de Filippijnen gaan we in gesprek met de ananasproducenten en bekijken we samen wat we kunnen doen om de omstandigheden te verbeteren,” licht Fortuijn toe.“We zetten leefbaar loon op de kaart, hopen dat bedrijven wereldwijd dit oppikken en dat het zich als een olievlek over de wereld uitspreidt.”
The report stressed that: “A change in the purchasing practices of Dutch and British retailers has the potential to bring about substantial benefits for Moroccan workers.”
Op Wereld Voedseldag maakt ze de feiten en de ananasproducenten bekend die gelinkt zijn aan een onleefbaar loon.
Tomatoes are Morocco’s primary agricultural export, and around 90 per cent of Morocco’s exported tomatoes are sent to the EU for sale in supermarkets. Fairfood said this means European retailers are in a “dominant” position to bargain with Moroccan tomato
laundry for her family
after a hard day
at work
Retailers held to account for tomato workers’ pay
Tomato picker Maryam Aichi doing
Publication: Fresh Produce Journal (UK) Publication date: 10 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 45,000
The fruits of th
eir labour The low wages sold in Europeanbehind Moroccan tomatoes supermarkets
producers for better conditions for workers. “We are holding dialogues with these retailers and have demanded that they should ensure that a living wage is paid to all workers in their supply chains,” the report said. “We aim to introduce the payment of a living wage throughout their Moroccan fresh tomato supply chains. Retailers have both the power and the responsibility to effect this change.” Fairfood said it started speaking to the three retailers in April 2014, and has earmarked other European retailers linked to the Moroccan tomato supply chain for future discussions. According to the report, issues seen in the tomato sector are also “widespread” in other Moroccan agricultural industries. “We hope that making a positive change in the leading sector will have a similar effect on other food commodities,” it said. The study, entitled ‘The fruits of their labour – The low wages behind Moroccan tomatoes sold in European supermarkets, is part of the organisation’s Morocco ‘hotspot’ project. Fairfood is a Dutch-based international non-profit organisation that campaigns for a sustainable and fair global food system. It also has hubs in Berlin, Johannesburg, London and San Francisco.
Publication: OneWorld (Netherlands) Publication date: 10 September, 2014 Type of publication: magazine Circulation: 79,500
drie maanden 10.000 unieke bezoekers. Populairste categorieën: eieren, vlees en kleding. Na de lancering van de Keurmerkenwijzer werden Kamervragen gesteld, die ertoe leidden dat minister voor buitenlandse handel en ontwikkelingssamenwerking Ploumen erkende “de draad kwijt te zijn” door de “wildgroei aan keurmerken”. Ze kondigde aan “meer orde” aan te brengen in de keurmerken. Milieu Centraal is betrokken bij dat ordenen. “We verkennen of we tot minder keurmerken kunnen komen”, zegt woordvoerder Aaldijk. “Het lijkt nu een beetje schimmig: een deel van de mensen vindt de veelheid aan keurmerken overbodig, maar we horen ook het tegenovergestelde geluid.” Een kwalitatief onderzoek onder consumenten is nu gaande. Naar verwachting is dat eind maart afgerond.
Kappen in het woud van 170 keurmerken We hebben 170 keurmerken. 170! Daar moet het snoeimes in, of niet? Het zijn er inderdaad wat veel, maar dat wil nog niet zeggen dat we ermee moeten stoppen, zeggen ‘keurmerk-meesters’. De keurmerken zijn niet het échte probleem. debat De tijd voor keurmerken is voorbij, stelt Teun van der Keuken in een opiniestuk in de Volkskrant. Een sticker als ‘puur en eerlijk’, ‘Max Havelaar’, ‘Rainforest Alliance’, ‘UTZ’ is “nietszeggend”. Het zijn er “simpelweg te veel” geworden, en daarom moeten we ze afschaffen, vindt Van de Keuken. “We hebben een nieuw model nodig, een dat is gebaseerd op vertrouwen.” Een keurmerk meldt dat het product in kwestie ‘verantwoord’ is: het zegt bijvoorbeeld dat het biologisch is, of diervriendelijk, dat de boer goed betaald kreeg, dat kinderhandjes er niet aan te pas kwamen, dat de zee hiermee niet werd leeggevist, het regenwoud bleef ongerept, enzovoort. Neem een simpel product als ‘eieren’. Onder wel vijftien verschillende logo’s zijn eieren te koop in
de supermarkt, van scharrel-, in-de-wei tot biologisch. “Op de verpakking zie je een idyllisch plaatje met een vrolijke kip in het veld, maar dat strookt niet met de werkelijkheid”, zegt woordvoerder Ingrid Aaldijk van voorlichtingsorganisatie Milieu Centraal. Vijftien logo’s, wat moet je ermee, als je in de winkel staat? “In sommige gevallen zijn de keurmerken duidelijk doorgeschoten”, erkent Aaldijk. “Maar dat wil niet zeggen dat we ermee moeten stoppen. “Een deel van de consumenten heeft er behoefte aan.”
De tijd voor keurmerken is voorbij, het zijn er simpelweg te veel geworden De draad kwijt Milieu Centraal geeft sinds eind 2012 met de app Keurmerkenwijzer informatie over 170 keurmerken. Eind maart dit jaar kwam daar op de website de online versie bij. En dat voorziet in een behoefte: De app is actief op bijna 10.000 smartphones en de site telde in
Iemand moet ‘t doen In de tussentijd geeft Teun van Keuken de discussie over certificering dus een kontje. “Geweldig”, vindt Eelco Fortuijn, directeur Advocacy & Policy van lobbyorganisatie Fairfood. “Het is goed dat erover wordt gedebatteerd. Teun heeft in principe gelijk: Er zijn nu te veel keurmerken, en dat is niet relaxed.” Fortuijn is desondanks niet zo somber: “Ik zie het als een organische tussenoplossing.” De consument moet zich afvragen wat hier het échte probleem is. Is dat de warboel aan keurmerken - of is er iets mis met de standaardhandel van het gemiddelde product? “Je moet de oplossing – de keurmerken - niet de schuld geven van de oorzaak – namelijk dat het is iets mis is in de manier hoe we produceren.” Dát is de reden waarom er keurmerken zijn opgezet, “door idealisten, opportunisten, semiprofessionele clubs en bedrijven”. Guido van Staveren, oprichter van het kleine ‘radicale’ koffiemerk Moyee Coffee wijst erop dat er twee soorten certificeringsclubs zijn: “de publieke, zoals bijvoorbeeld Max Havelaar, en die van de industrie, zoals Rainforest Alliance.” Dat het er zoveel zijn, komt doordat bedrijven niet afhankelijk willen zijn van anderen. Van Staveren is in het algemeen sceptisch over keurmerken, en dan heeft hij het nog niet eens over de vraag of je boeren uit de armoede helpt met deelname aan ‘een keurmerk’. Het gevaar van een keurmerk, vindt Van Staveren, is onder meer de speciale verantwoordelijkheid die het met zich meebrengt: “Als de consument erachter komt dat het niet pluis is met de manier waarop iets wordt gemaakt, of als hij in de war raakt door de overmaat aan labels - dan raak je de geïnteresseerde consument kwijt. Hij denkt: rot maar op, ik neem wel een plofkip als het toch niet uitmaakt.” Afschaffen dus, die keurmerken? Van Staveren: “Zeker niet. Iedereen heeft het druk. We hebben een curator nodig, zodat we gerust boodschappen kunnen zonder dat het veel moeite kost.”
Toch valt het nu al wel mee, met “dat woud” aan keurmerken, protesteert Nico Roozen, directeur van ontwikkelingsorganisatie Solidaridad Network. Hij verwijst naar de illustratie bij het opiniestuk van Teun van de Keuken in de Volkskrant: “Welgeteld gaat het om slechts tien ‘echte’ keurmerken. De rest zijn merken van bedrijven of nationale variaties op hetzelfde thema. Zo wordt overdrijving tot een argument verheven.” Huismerk Heeft Van de Keuken dan geen gelijk? Jawel, zegt Roozen. “Maar een slechte analyse leidt tot een verkeerde oplossing.” Hij gaat in op een voorbeeld uit Van der Keukens betoog, die zegt dat UTZ Certified is ontstaan als een opzetje van Ahold. “Niets is minder waar. Solidaridad heeft Ahold gevraagd zijn uitstekende bedrijfscode voor duurzame inkoop van koffie voor het eigen huismerk om te vormen tot een algemeen toegankelijk keurmerk. Of Max Havelaar ‘te streng en te lastig’ was laat ik maar even in het midden, maar in ieder geval was het toentertijd onbruikbaar voor de verduurzaming van bestaande merken met grote volumes.”
Eén, allesomvattend c ertificaat voor het bedrijfsleven – dat kan heel lang, misschien wel 25 jaar duren Nog een misser, vindt Roozen van Solidaridad, in het stuk van Van de Keuken is het analyseren van de resultaten van Max Havelaar “aan de hand van enkele persoonlijke anekdotes en vluchtige rekensommetjes.” Hij wijst erop dat er inmiddels “veel serieuze evaluaties” zijn. “Studies die een gemengd beeld opleveren van tekortkomingen van Max Havelaar, maar ook van betekenisvolle resultaten die tellen voor kwetsbare mensen.” Volgens Roozen zijn inmiddels “grote stappen” gezet in verduurzaming, die zijn ingezet door bedrijven en maatschappelijk organisaties samen. Hij noemt rondetafelgesprekken over productiestandaarden voor duurzame katoen, soja, palmolie, suiker en thee. “De consument wordt hier niet mee lastig gevallen; de bedrijven brengen simpelweg hun zaakjes op orde.” Guido van Staveren (Moyee Coffee) is daar niet zo zeker van: “Multinationals zullen niet snel uit zichzelf veranderen. Eén, allesomvattend certificaat voor het bedrijfsleven – dat kan heel lang, misschien wel 25 jaar duren.” De consument, al dan niet met keurmerken-app in de hand, zal geen verandering kunnen inzetten. “De
Publication: FruchtPortal (Germany) Publication date: 12 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 15,900
Fairfood deckt alarmierende Missbräuche in Tomatensektor auf industrie is waar het over moet gaan”, zegt Han de Groot, directeur van certificeringsclub UTZ, dat zich met name bezighoudt met het certificering van koffie, cacao en thee. “Of er nou veel of weinig keurmerken zijn – ik denk dat de consument zich daar niet al te veel van aantrekt. Hij zal zich laten leiden door de grote merken in de winkel.” En wat de overmaat aan keurmerken betreft: “Er zullen de komende tijd spelers afvallen. Ze gaan fuseren, worden professioneler – of verdwijnen.” Model van vertrouwen En dan dat ‘nieuwe model van vertrouwen’, waar Van de Keuken het over heeft. Het Cees-model, noemt hij het. Dat is vernoemd naar zijn slager Cees, die weliswaar niet biologisch, maar wél volledig open is over zijn vlees. Hij weet waar de dieren vandaan komen en maakt zelf de stoofschotels die hij verkoopt. Daardoor geïnspireerd, suggereert Van de Keuken dat iedereen vragen moet stellen aan zijn winkelier. “Waar is uw product gemaakt en door wie?” “Dat is te simpel”, oordeelt De Groot (UTZ). “Het
model-Cees is fantastisch, voor Teun dan. En voor anderen die hun producten in kleine winkels kopen. Maar de meeste mensen kopen hun vlees in de supermarkt. Om de grote bedrijven te kunnen aanpakken, moet je afspraken met ze maken.” Ook Milieu Centraal “wil gaan praten met de industrie.” Maar anderen, zoals Fortuijn, geloven meer in een centraal, overkoepelend orgaan met “extraterritoriale” bevoegdheid om de certificerende clubs te checken. “Alleen zo kun je transparantie krijgen.” Guido van Staveren (Moyee Coffee) gelooft in een oplossing in “twee snelheden”: enerzijds moeten de verschillende keurmerken vanuit de industrie worden gestimuleerd om samen te gaan. Anderzijds moeten kleine bedrijven, zoals Moyee, gestimuleerd worden om zo transparant mogelijk te zijn. ”Transparantie is het antwoord. Maar ik heb ook behoefte aan een ‘schaalbare’ vorm. Beetje lastig als duizend klanten onze boer in Ethiopië gaan bellen met de vraag of we hem wel 20 procent meer hebben betaald - zoals we beloven. Certificering kan dan een oplossing zijn, maar niet op de manier zoals dat nu gebeurt.”
Tomaten in europäischen Supermärkten, einschließlich „Tesco“ und „Sainsbury’s“, „Albert Heijn“ und andere europäische Supermärkte, werden von marokkanischen Tomatenpflückern gepflückt, die niedrige Löhne für ihre beschwerliche Arbeit erhalten, die zum Leben nicht ausreichen. Ein Bericht von Missbräuchen in dem marokkanischen Tomatensektor, der von „Fairfood International“ veröffentlicht wurde, deckt eine alarmierende Situation auf. „Fairfood“ ruft die Supermärkte dazu auf, sich daran Freshly-picked tomatoes in basketsdass outside a tomatoVerantwortung greenhouse zu erinnern, sie eine haben, sicherzustellen, dass alle Beschäftigten in ihrer gesamten Lieferkette ein Existenzminimum erhalten. Am 9. September 2014 veröffentlichte „Fairfood International“ seinen neusten Bericht mit dem Titel „Die Früchte ihrer Arbeit: Die niedrigen Löhne hinter marokkanischen Tomaten, die in europäischen Supermärkten verkauft werden“, der die Armutslöhne aufdeckt, die den Zehntausenden von marokkanischen Verpackern und Pflückern, vor allem Frauen, in dem Tomatensektor gezahlt werden. Sie verdienen im Allgemeinen nicht mehr als fünf bis acht Euro pro Tag, während sie mindestens 15 Euro für ihre Familien brauchen, um mit ihren Einkünften
auszukommen. Deshalb müssen sie in Armut leben, während die Früchte von europäischen Supermärkten verkauft werden, die den Löwenanteil der Gewinne erhalten. Der Bericht ist eine Initiative von „Fairfoods“ „Marokko ‚hotspot‘“-Projekt, das Untersuchungen in der Souss-Massa-Drâa-Region durchführte: eine der Haupttomatenquellen für viele europäische Supermärkte während der Wintermonate. Dieser Bericht steht in Verbindung mit der kommenden „Living Wage“-Kampage von „Fairfood“, die ein Existenzminimum, ein Lohn, der für die Grundbedürfnisse von Arbeitern und ihren Familien ausreicht, wie Lebensmittel, Kleidung, Gesundheitsvorsorge und Bildung, als ein Menschenrecht sieht, wie von Eelco Fortuijn, Direktor für Interessenverteidigung von „Fairfood“, erklärt. „Fairfood“ ist eine in den Niederlanden sitzende internationale gemeinnützige Organisation, die sich für ein nachhaltiges und faires globales Lebensmittelsystem einsetzt und zentrale Stellen in Berlin, Johannesburg, London und San Francisco hat.
Publication: Agroprecios (Spain) Publication date: 17 September, 2014 Type of publication: online Circulation: 12,700
Publication: HetKanWel (Netherlands) Publication date: 16 October, 2014 Type of publication: online Circulation: 46,000
Rapport onthult bittere realiteit in ananasindustrie
Emerge ya un nuevo Campo de Dalías junto al Pacífico El modelo almería se reproduce en la Baja California mexicana. A miles de kilómetros de los invernaderos almerienses se balancea un brazo de mar donde está emergiendo un nuevo imperio agrícola, un Campo de Dalías bis, que suma ya más de 5.000 hectáreas de cultivo protegido. Nada hay que se parezca más en este mundo al modelo agrícola de Almería que la región mexicana de Baja California. Desde hace poco más de una década los nativos del lugar han quintuplicado la superficie de invernadero y malla en sombra para cultivar tomate, pimiento picante, berenjena y melón que venden en los mercados de sus ricos vecinos del norte, los americanos de California, la octava potencia económica del mundo. Son productos recién cosechados a menos de tres horas en camión, como del Polígono La Redonda a Alicante. Invernaderos y malla Ninguna otra región del mapamundi ha sido visitada tantas veces por la industria auxiliar almeriense como esa tierra de corridos y tequila, desde Sonora y Tijuana hasta La Paz. Firmas como Novedades Agrícolas,
Tecnoponiente, IDM, Hispatec, Agro-Inver, Gogarsa o Semillas Fitó, han frecuentado estos jóvenes campos invernados y bajo malla en sombra para hacer negocios, para exportar tecnología. Según José Luis Estrella, director de Hispatec, “los empresarios agrícolas de Nueva California consideran a la agricultura almeriense como modelo a seguir, como ejemplo único de desarrollo tecnológico en el mundo”. Baja California Sur, tiene incluso la misma cifra de población que la provincia del Indalo: en torno a 700.000 habitantes, aunque con una superficie diez veces mayor. ` Para Lucas Galera, gerente de Novedades Agrícolas, “es cuestión de unos años, cuando vayan avanzando en tecnología, que ese Estado mexicano se ponga al nivel de hectáreas de producción que Almería”. Juan García Cazorla, empresario almeriense que viajó a la zona en misión comercial, asegura que “hasta ahora, Israel ha estado muy implantada en Nueva California, porque han facilitado financiación a cambio de porcentaje sobre ventas, pero el idioma nos hace ser también competitivos a nosotros”
Terwijl de wereld Wereldvoedseldag viert, werken Filipijnse ananaswerkers lange dagen om voedsel op hun eigen bord te krijgen. Dat staat in het rapport ‘Paradise Lost: The bitter reality behind working in the Philippine pineapple industry’, van Fairfood International. Minstens 24.000 arbeiders die werken bij de grootste ananasbedrijven in de Filipijnen – Del Monte Philippines Inc. en Dole Philippines – zijn door de lage lonen nauwelijks in staat om te voorzien in basisbehoeften zoals voedsel, medicijnen en scholing. Een leefbaar loon is een mensenrecht. Daarom roept Fairfood de twee bedrijven op om mensenrechten te respecteren en de negatieve effecten van hun huidige praktijken tegen te gaan. Extreem lage lonen Fairfood onthult dat bijna tweederde van de arbeiders bij de Filipijnse ananasgiganten gemiddeld €4,50 tot €11,00 per dag verdient, terwijl ze minstens €14,00 nodig hebben om van te kunnen leven. De situatie is het ergst voor een groeiende groep kwestbare ‘contractarbeiders’ die Dole Philippines en Del Monte Philippines Inc. inhuren via arbeidsmakelaars. Deze contractarbeiders verdienen gemiddeld €4,50 tot €6 per dag, terwijl reguliere werknemers gemiddeld €8 tot €11 euro per dag verdienen. Dit is des te schrijnender omdat beide groepen arbeiders in het algemeen hetzelfde type werk doen. Geen CAO Waar vakbonden reguliere arbeiders van Dole Philippines en Del Monte Philippines Inc vertegenwoordigen, hebben de contactarbeiders geen collectieve vertegenwoordiging. Eelco Fortuijn, Directeur Policy en Advocacy bij Fairfood zegt: “De contractarbeiders vormen momenteel ongeveer 85% van het werknemersbestand bij de bedrijven en dat aantal stijgt nog steeds. Fairfood vermoedt dat de bedrijven in toenemende mate contractarbeiders aannemen om de verantwoordelijkheid om leefbare lonen te betalen, uit de weg te gaan. Dit vinden wij onaanvaardbaar.”
Een leefbaar loon is een mensenrecht Fairfood roept Del Monte Philippines Inc en Dole Philippines op om hun verantwoordelijkheid te nemen en het recht op een leefbaar loon te respecteren. Volgens de organisatie kunnen de bedrijven zich niet verschuilen achter het excuus dat de overheid met het minimum loon bepaalt wat ze hun arbeiders moeten betalen. “De overheid stelt het officële uiterste loon vast, maar een bedrijf kan altijd besluiten om meer te betalen. Een bedrijf moet zelfs meer betalen, als het claimt geen mensenrechten te schenden!”, zegt Fortuijn.
Publication: Radio 1 (Netherlands) Publication date: 16 October, 2014 Type of publication: radio Circulation: 125,000 daily
Publication: Fresh Fruit Portal (International) Publication date: 16 October, 2014 Type of publication: online Circulation: 70,000
Fairfood International calls for change in Philippine pineapple industry
Is jouw fruit slaafvrij? Vandaag, donderdag 16 oktober, is het Wereldvoedseldag. Is jouw banaan, ananas of mango slaafvrij? Hoe kun je weten dat de telers ervan niet zijn uitgebuit? Is een keurmerk genoeg? Willem de Gelder zoekt het uit. Beluister dit audiofragment op: www.eo.nl/ditisdedag/radio/artikel/is-jouw-fruit-slaafvrij/
A Dutch NGO has slammed two leading Philippine pineapple companies over a significant disparity in wages between employees and ‘contractualized’ workers hired through labor cooperatives.
“That, of course, is wonderful. However, there are approximately 24,000 workers not included in these reports (comprising an estimated 85% of their total workforce) who also work for these companies.”
In its report ‘Paradise Lost: The bitter reality behind working in the Philippine pineapple industry’, Fairfood International reveals the results of a 2013 survey into Dole Philippines (Dolefil) and Del Monte Philippines Incorporated (DMPI), which together account for 80% of the country’s US$322 million industry.
The NGO added the Philippine minimum wage was already “far below” a living wage that would be sufficient for workers to fulfill basic needs for themselves and their families.
“These ‘contractuals’ comprise an estimated 85% of the total workforce of the companies and their numbers show an increasing trend. A survey Fairfood performed amongst the companies’ workers in 2013 indicate that contractuals earn significantly less than their directly employed colleagues and have less social benefits, even though they perform mostly the same type of operations,” the report said. “In 2013, the majority of the contractuals only received the minimum wage and 24% of these workers received wages that were actually below the official minimum,” the report alleged. “As they [contractuals] are not members of unions or represented in collective bargaining, they are not able to raise their grievances.” In the regions surveyed, Fairfood claims DMPI employees were earning 91.8% more per day than their contractual counterparts, while for Dolefil the difference was 78.4%. “Their CSR reports give the impression that they take really good care of their workers. They pay them far above the minimum wage, as well as providing them with significant benefits, such as housing, transport and education,” the report said.
“That is why Fairfood is urging Dolefil and DMPI to take responsibility and make positive changes to the lives of the thousands of workers in their supply chains,” the report said. Dolefil is owned by Japan’s Itochu Corporation and DMPI is a subsidiary of Singapore Stock Exchangelisted Del Monte Pacific. The Philippines was ranked as the world’s secondlargest pineapple exporter in both the fresh and canned segments in 2013.
Publication: Fresh Fruit Portal (International) Publication date: 24 October, 2014 Type of publication: online Circulation: 70,000
Publication: Volkskrant (Netherlands) Publication date: 24 October, 2014 Type of publication: newspaper Circulation: 730,000
Global protests to support Andy Hall and ‘vigorously defend free speech’ Fairfood International will stage a protest outside the Thai Embassy in the Dutch political capital next week in support of human rights defender Andy Hall, with many other demonstrations due to be held throughout the world. The non-profit organization has invited journalists, civil society groups and other interested parties to join the protest in front of Thailand’s diplomatic mission in The Hague on Oct. 29, the day before Hall’s trial is due to continue. The British lawyer and human rights campaigner may face up to seven years’ jail time in Thailand and up to US$10 million under defamation charges for alleging serious and widespread worker abuses from Thai company Natural Fruit. There will also be protests organized by the International Labor Rights Forum (ILRF) in Washington D.C., Finnwatch in Helsinki, along with SumOfUs, the U.K.’s Trade Union Congress (TUC) and Walk Free in London. Fairfood International said the Thai Ambassador to the Netherlands had been invited to receive the protesters, when a letter on behalf of numerous NGOs from across the globe would be handed over to him. In this letter, the group will ask the Thai Government to investigate the alleged serious breaches of human and workers’ rights committed by the Thai pineapple processor Natural Fruit Co. Fairfood claimed during Hall’s investigations into the Thai food industry, he allegedly uncovered ‘poor working conditions, unlawfully low wages,the confiscation of official documents, child labor and excessive overtime’. The organization is also calling upon the Thai Government to introduce effective measures to stop violations of workers’ rights in the pineapple sector.
Furthermore, it said the government should ensure free speech was respected for those that spoke out on human rights abuses, so that they could continue their work without the fear of judicial harassment. Since it is also Andy Hall’s birthday, Fairfood will be offering the Thai Ambassador an upside-down pineapple birthday cake to symbolize the current state of imbalance, where one man highlighting alleged human rights abuses is persecuted while the ‘powerful company’ accused of committing them is defended. The non-profit group also said Hall was the ‘typical victim of a strategic lawsuit against public participation case’, and successful prosecution would have ‘a chilling effect on investigative journalism and NGO work’ in Thailand. It added NGOs had an obligation to fight such cases and ‘vigorously defend free speech’. Since the charges were brought against Hall earlier this year, a number of prominent organizations throughout the world have come out in support of the human rights campaigner, including the Business Social Compliance Initiative (BSCI) which unites more than 1,300 European retailers, importers and brand companies. A petition for the charges to be dropped had also received more than 300,000 signatures by the end of August. The demonstration outside the Thai Embassy in the Hague will take place on Wednesday from 10 am to 12 pm. If you would like to support him with what look to be some fairly high legal costs, Youcaring.com has set up a page where donations can be made. The site includes Hall’s contact details if you would like to directly offer him support.
Met ananas zonder keurmerk is wel erg veel mis
In de komende Fairtradeweek, maar ook daarna, eet u liever een ‘goede’ ananas. Door: Loethe Olthuis 24 oktober 2014
Publication: NRC (Netherlands) Publication date: 25 October, 2014 Type of publication: daily newspaper Circulation: 188,500
Lange dagen, ontelbaar veel ananassen, weinig geld
De ananasoogst in Costa Rica. Achter een lange transportband, die uitkomt in de laadbak van de stapvoets rijdende vrachtwagen, lopen een stuk of tien arbeiders. Hun lichamen zijn bedekt met stevige kleding, als bescherming tegen de stekelige planten, de brandende zon en de gebruikte bestrijdingsmiddelen. Met een mes snijden de veldwerkers het rijpe fruit van de planten, dat ze vervolgens op de lopende band leggen. Lange dagen, ontelbaar veel ananassen, weinig geld. Zo ziet het werk er op de ananasplantages uit, of het nu in Costa Rica, Thailand of op de Filippijnen is. En met de explosieve groei van de sector in de afgelopen twintig jaar, hebben NGO’s de ananasplantages al een tijdje in het vizier. Zo werd vorige week door de Nederlandse organisatie Fairfood het rapport Paradise Lost, the bitter reality behind working in the Philippine pineapple industry gepresenteerd, een aanklacht tegen de twee grootste ananasbedrijven op de Filippijnen, Dolefil en DMPI.Fairfood hekelt de grote verschillen tussen de vaste werknemers en de contractarbeiders. In hun verslagen over Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen schetsen Dolefil en DMPI merkhouders van de merken Dole en Del Monte * hoe goed ze voor hun mensen zorgen: ze betalen veel meer dan het minimumloon en zorgen voor onderdak, transport en onderwijs. Maar dat geldt voor de werknemers met een vast contract. Voor 24.000 arbeiders – 85 procent van het totaal, aldus Fairfood – gelden andere arbeidsvoorwaarden. Zij zijn niet in loondienst, hebben geen enkele zekerheid en ontvangen een bedrag dat rond het minimumloon schommelt. Nieuw is deze informatie niet. Zes jaar geleden verscheen er een soortgelijk rapport (The Sour Taste of Pineapple - pdf) waarin de gevolgen door de flexibili-
sering van de arbeid in dit soort landen wordt beschreven. En ook in hun eigen jaarverslagen schrijven Dolefil en DMPI dat het grootste deel van het personeel extern wordt ingehuurd. Illegaal is het dan ook niet wat de bedrijven doen. Dolefil en DMPI waren niet bereikbaar voor commentaar op het rapport, maar reageren wel tegen Fairfood: we betalen het minimumloon en houden ons aan de wet. „De standaard armzalige excuses”, aldus Fairfoodcampagneleider Mel Francis. „Ze verdienen grof geld over de rug van de Filippijnse arbeiders en betalen ze te weinig.” Een minimumloon is volgens Fairfood namelijk niet hetzelfde als een leefbaar loon. En dat is waar ze al een paar jaar voor lobbyen. In stilte, door te praten met de bedrijven, maar ook door zo nu en dan de druk op te voeren. Eerder lanceerde Fairfood al een documentaire over de situatie . Het nieuwe aan dit rapport is dat de bedrijven nu bij naam worden genoemd. Francis: „Er is nog weinig veranderd. Dit helpt. Ik heb gevoel dat ze voor het eerst echt naar ons luisteren. Ze moeten ook wel, want ze weten dat consumenten de discussie over lonen steeds vaker gaan voeren.” *Correctie: in een eerdere versie noemde ik Dolefil en DMPI ten onrechte dochterondernemingen van fruitgiganten Dole en Del Monte. De werkelijkheid ligt wat ingewikkelder. Beide bedrijven zijn slechts merkhouder van de merken Dole en Del Monte. Dolefil begon in 1963 als dochteronderneming van Dole Foods, maar is eind 2012 volledig overgenomen door Itochu Corporation, een Japanse handelsonderneming. DMPI is een dochteronderneming van Del Monte Pacific Ltd, maar dat bedrijf staat inmiddels helemaal los van het Amerikaanse Del Monte Foods. Ingewikkeld dus, zoals zo veel zaken in deze industrie.
Publication: The Guardian (UK) Publication date: 27 October, 2014 Type of publication: daily newspaper Circulation: 185,000
Publication: HortiTech News (Morocco) Publication date: 27 October, 2014 Type of publication: online Circulation: N/A
Supermarkets’ struggle for economic survival must not come at expense of human rights The emergence of discount supermarkets has led to a price war on groceries, but with new reports of low wages in the tomato supply chain, retailers mustn’t neglect human rights Eniko Horvath “What is 60 dirhams [£4 a day] going to do for your livelihood?” asks Lahcen, a tomato picker in Morocco. His response is clear: “it’s nothing”. Yet, that is all he is reported to earn a day working in hazardous conditions in tomato fields. He relies on credit to buy groceries for his family and other necessities like medicine are an out of reach luxury. Lahcen’s story is one of many that serve as a reminder of the hidden costs of the food we eat. While agriculture can lift communities out of poverty, many agricultural workers live on scarce incomes. There is a bitter irony in the vulnerability of the people who produce our food not being able to afford their own. In recent months discount chains have knocked major European supermarkets off the top spot and their share prices have tumbled to a new low, fuelling a price war on key grocery items. Supermarkets are feeling the squeeze and this is resonating through their supply chains. But as the price of many consumers’ shopping baskets falls, it is important this does not come at the cost of human rights. In a recent report, Fairfood International raised concerns that tomato suppliers to European supermarkets, including Tesco, Sainsbury’s and Dutch supermarket Ahold, do not provide a living wage to workers on their fields. When Business & Human Rights Resource Centre brought these concerns to the companies’ attention, all three said that they paid at least the minimum wage and had existing commitments to improving working conditions in their supply chain. Tesco and Sainsbury’s undertook separate investigations into their Moroccan tomato suppliers and are in discussions with Fairfood about workers’ wages. The responsibility of businesses to respect human rights is clearly outlined in the UN Guiding Principles
Après Tesco et Sainsbury’s, Ahold répond au rapport de Fairfood au sujet des salaires dans le secteur de la tomate marocaine
on Business and Human Rights. In order to fulfil this responsibility, businesses must exercise human rights due diligence, which includes integrating human rights into their governance and management systems, undertaking rigorous human rights impact assessments, providing access to remedy for victims, and reporting on their human rights performance. The active engagement of companies like Tesco and Sainsbury’s goes some way to ensure they live up to their responsibility to respect human rights, as outlined in the UN Guiding Principles. For companies that want to lead in this space, there are a number of resources available to understand and act on their responsibility to respect human rights, including multi-stakeholder groups such as the Ethical Trading Initiative and the recently formed UK Stronger Together to tackle labour exploitation. As consumers become more aware of the impact of their purchases and vote with their wallets, companies are realising that respect for human rights makes business sense. Oxfam’s Behind the Brands campaign recently released an updated ranking of the 10 biggest food and beverage companies in the world on social and environmental issues, noting that they are improving. After two years of campaigns and active engagement, Unilever and Nestlé came out on top scoring the highest on average while Oxfam commended other companies such as Kellogg’s and General Mills for new commitments they have made on climate change. However, challenges to the protection of human rights continue both at home and abroad. At Business & Human Rights Resource Centre, we continue to see reports of abuses on a daily basis, many of them in the food and agriculture industry. Some of these stories make it to mass media, such as the Guardian’s recent exposé of forced labour in Thailand’s fish industry, but many remain under-the-radar. So, as European supermarkets continue to fight for their economic survival, they must undertake due diligence throughout their supply chain to ensure their struggle to the top doesn’t become a race to the bottom for human rights.
Nous partageons l’objectif de Fairfood qui est l’amélioration des conditions de travail dans les pays en voie de développement et nous avons joué un rôle actif pour améliorer les conditions de travail dans notre chaîne d’approvisionnement ... Nous garantissons que tous nos fournisseurs respectent nos normes d’engagement. Ces normes exigent que tous les fournisseurs traitent leurs employés de façon équitable, avec dignité et respect et en conformité avec toutes les lois et réglementations en vigueur... Pour veiller à ce que nos normes soient respectées, nous avons mis en place un programme d’audits dans les pays que nous avons identifiés comme à haut risque.
Dans ces pays, nous demandons à nos fournisseurs de passer un audit par cabinet indépendant sur la base du BSCI (Business Social Compliance Initiative) ou une norme équivalente. En plus du programme d’audit, nous visitons régulièrement nos fournisseurs. Nous avons travaillé avec notre fournisseur de tomates au Maroc depuis plus de six ans. Ce fournisseur a été audité en 2010, puis à nouveau en Juin 2014 selon le Ethical Trading Initiative (ETI/SMETA), qui est une norme équivalente au BSCI. Le rapport d’audit a confirmé que tous les travailleurs ont reçu au moins le SMAG (Salaire Minimum Agricole Garanti) qui est le salaire minimum marocain pour les travailleurs agricoles. En plus des taux plus élevés sont payés pour les heures supplémentaires.
Publication: HortiTech News (Morocco) Publication date: 27 October, 2014 Type of publication: online Circulation: N/A
Publication: HortoInfo (Spain) Publication date: 3 November, 2014 Type of publication: online Circulation: 17,900
European supermarkets defend low wages to Moroccan tomato pickers
Tomato pickers in Morocco – who supply fresh produce during the winter to big European supermarket chains like Albert Heijn in the Netherlands and Sainsbury’s and Tesco in the UK – are paid poverty wages, according to a new report from Fairfood International. “If you live here in Europe and you eat tomatoes in winter, there’s a high chance that they are from Morocco, often produced under unfair working conditions,” Anselm Iwundu, executive director of Fairfood, said in a video released in June. And the poverty wages have a major impact on the whole country’s economy, since tomatoes account for almost half of Morocco’s vegetable exports. The North African country is the third largest exporter of tomatoes to the European Union (EU), after the Netherlands and Spain. Most of these Moroccan tomato pickers work for asmall number of companies who produce over 90percent of tomatoes in the country. But Fairfood points out that the major British and Dutch retailers wield even greater power over Morocco’s agricultural workers since 90 percent of these Moroccan tomatoes are eventually sold in Europe, and 76 percent of fresh fruit and vegetables purchased in the Netherlands and nearly 90 percent in the UK are bought at supermarkets. The burden of these low wages falls disproportionately on women. Some 70 percent of the agricultural workers in the Souss Massa Drâa region, where most of Morocco’s tomatoes are grown, are women, a surprising statistic for a country that has one of the lowest female labour participation rates in the world. Many of these workers are young, single, migrant
workers who are looking to avoid social stigmatization and marginalization. Fairfood says that over a third of the workers that they surveyed were paid below the minimum wage of €147.44 a month for agricultural workers. Indeed Souss Massa Drâa has the third highest percentage of people living in poverty and the highest percentage of poverty severity in Morocco.
Quejas por las ventas masivas de tomate de Marruecos
In responses to the Fairfood report made to Business & Human Rights Resource Center, however, the retailers denied that they paid below minimum wage. Tesco said that its own investigation “did not correlate with the generalized findings reported by Fairfood” stating that an ethical trade manager conducted random samples of worker pay slips at each supplier that showed that all their workers were paid above the minimum wage for agricultural workers. Sainsbury’s claimed that its supplier “pays not just the legal wage, but more than 20 percent above minimum wage to all workers.” Albert Heijn stated that all its workers were paid “at least the Moroccan minimum wage for agricultural workers and higher rates are paid for overtime.” Tesco did acknowledge that only 30 percent were paid at or above the living wage range of €316 to €497 per household per month. Fairfood has started a campaign to lobby these European retailers to pay a living wage to workers in their supply chain. The NGO is working with Fédération Nationale du Secteur Agricole, a local agricultural union in Morocco, to help agricultural workers on the ground to speak up for their rights. Source: corpwatch.org Publication date: 11/13/201
03/11/2014.- Según indican desde la Plataforma por la Defensa del Tomate, Frutas y Hortalizas de Canarias, la pasada semana se distribuyeron en Gran Canaria miles de kilos de tomates con origen en Agadir, indicando que es “despreciable” el que se permita esta competencia, que puede ocasionar un grave daño a la producción canaria de tomate. Desde la Plataforma agregan que con esto se “menosprecia a los miles de trabajadores canarios del sector del tomate que están en una situación límite por los incumplimientos de las administraciones”. Hortoinfo.- La Plataforma por la Defensa del Tomate, Frutas y Hortalizas de Canarias se ha quejado de que la pasada semana se distribuyeron desde Gran Canaria, concretamente desde Merca Las Palmas, una cantidad superior a los cinco mil kilos de tomates procedente de Agadir, Marruecos. Desde la plataforma indican que es “despreciable” el hecho de que se permita esta competencia, que puede ocasionar un grave daño a la producción canaria de tomate, agregando que con esto se “menosprecia a los miles de trabajadores canarios
del sector del tomate que están en una situación límite por los incumplimientos de las administraciones”. La plataforma recuerda que desde hace una década los productores canarios de tomate denuncian el daño que ha sufrido el sector por los acuerdos comerciales entre la Unión Europea (UE) y Marruecos, sin que se realizara un estudio de impacto sobre el efecto en las producciones comunitarias. Los productores canarios de tomate lamentan que estos tomares, que se introdujeron bajo la marca “Suncrops” proveniente de la región de Agadir, al sur de Marruecos, se hayan distribuido en las principales superficies y cadenas alimentarias, sin que las etiquetas especificaran su origen marroquí. La Plataforma lamenta que, mientras los productores canarios no han recibido aún el importe que se les adeuda por parte de la Administración, se ven impotentes para competir “con unas producciones que no respetan las condiciones laborales y cuyos salarios no superan los ocho euros al día en jornadas extenuantes”, como indicaba el informe de “Fairfood International
Publication: Vice Versa (Netherlands) Publication date: 15 December, 2014 Type of publication: magazine Circulation: 20,000
overheidsaanpak lijken te accorderen en incoherenties voor lief nemen. Er werden wel degelijk scherpe vragen gesteld door diverse Kamerleden, maar de staatssecretaris (Dijksma) en de minister (Ploumen) blijven met hun antwoorden hangen in vaagheden en inconsistenties. Wat dacht u bijvoorbeeld van de focus op het stimuleren van de export van Nederlands vlees en melk in de Kamerbrief ‘Nederlandse inzet voor wereldwijde voedselzekerheid’. En het gelijktijdig promoten van plantaardig eiwit als gezond alternatief voor onszelf! Begrijp ons niet verkeerd, wij zijn natuurlijk blij met de oproep van het kabinet om binnen één generatie de honger in de wereld uit te bannen. En we omarmen ook de plannen om de economische perspectieven voor boer(inn)en te versterken en bij te dragen aan de verduurzaming van voedselsystemen. Ja, uit de kamerbrief spreekt zeker ambitie. Maar de voorgestelde koers om deze ambitie te bereiken, zit naar onze mening nog vol blinde vlekken. Wij maken ons zorgen om de volgende vlekken: Vlek 1: De voorgestelde koers ontbeert een sterk mensenrechtenperspectief De beleidsbrief is niet verankerd in bestaande mensenrechtenkaders en maakt ook slechts summier melding van het recht op voeding. Een beleid verankerd in het recht op voeding brengt andere keuzes met zich mee door voorrang te geven aan: a) de rechten van arbeiders in de agrarische sector op een leefbaar loon en fatsoenlijke werkomstandigheden; b) het recht van kleinschalige voedselproducenten op toegang tot o.a. land en water; c) het recht van consumenten om te weten waar hun voedsel vandaan komt, wat er in zit en onder welke omstandigheden het is geproduceerd.
Opinie: De nederlandse koers voor wereldwijde voedselzekerheid bevat blinde vlekken! De Tweede Kamer debatteerde op 9 december over Voedsel, maar de aanwezigen stapten heel gemakkelijk over prangende inconsistenties heen. Dit schrijven Anke Tijtsma (Wemos) en Anselm Iwundu (Fairfood) in deze opiniebijdrage. In de reflectie van Iris Visser op deze site (dd. 10
dec) wordt al geschetst dat voedselzekerheid complex is en de oplossingen niet eenduidig. De leden van het consortium A Fair Bite for Food Rights met Wemos, Fairfood, IBFAN/GIFA, FIAN en Slow Food, vinden het stuitend te moeten toezien dat de aanwezige Kamerleden tijdens het AO de
Vlek 2: Het voorgestelde beleid focust sterk op de corporate sector en heeft geen aandacht voor conflicterende belangen tussen publiek en privaat De beleidsbrief rept over ‘people, planet & profit’, maar door de sterke nadruk op de rol van het bedrijfsleven lijkt ‘profit’ belangrijker te worden dan ‘people & planet’. Dit blijkt bijvoorbeeld uit de eenzijdige focus op een verhoging van de voedselproductie, handelsbevordering en technologische innovatie. Voedselonzekerheid heeft niet altijd te maken met te weinig beschikbaar voedsel, maar bijvoorbeeld met een onevenwichtige spreiding van de voedselproductie. Handel draagt niet altijd bij tot het verbeteren van de voedingstoestand, bijvoorbeeld wanneer juist de ongezonde voedingsproducten breder beschikbaar komen. Daarnaast kan de
introductie van nieuwe technologie leiden tot het verdringen van lokale voedselsproductie en -tradities, hetgeen resulteert in de verstoring van sociale verbanden op lokaal niveau. De Nederlandse overheid moet zich harder maken voor de belangen van ‘people & planet’ en haar beleidskeuzes daarop baseren. Vlek 3: De beleidsbrief mist een concrete aanpak van een van de twee uitingsvormen van malnutrition, te weten overgewicht Op het internationale toneel wordt in het kader van slechte voeding breed erkend dat verschillende vormen van malnutrition (onder- en overvoeding) verband met elkaar houden en in samenhang moeten worden opgelost. Ondervoeding en overgewicht komen vaak in één en het hetzelfde gezin voor en veel lage- en middeninkomenslanden kampen inmiddels met beide uitdagingen. De brief richt zich alleen op ondervoeding terwijl overvoeding een evenzo groot probleem is. Wist u dat in grote delen van Mexico overgewicht onder kinderen inmiddels een even groot en soms zelfs groter probleem is dan ondervoeding? Met een integrale aanpak van malnutrition kan Nederland voorkomen dat haar partnerlanden de ene serieuze voedingsuitdaging inruilen voor de andere. Vlek 4: De Nederlandse aanpak zet niet in op het belang van gezonde voeding in de eerste levensfase Cruciaal voor een gezonde start van pasgeboren kinderen is het krijgen van borstvoeding. Wij roepen dan ook met klem op om voorrang te geven aan het bevorderen en beschermen van borstvoeding. Daarop inzetten is misschien niet winstgevend voor de zuivelindustrie maar wel effectief in de strijd tegen onder- en overvoeding bij kinderen. Over de enorme mondiale voedsel- en voedingsuitdagingen en de diverse blinde vlekken in de beleidsbrief zijn wij nog niet uitgepraat. Gelukkig kan er donderdagmiddag 18 december bij de procedurevergadering BuHaOs besloten worden dat er alsnog een apart AO komt over de kamerbrief Voedselzekerheid. Ook bij de kamerbespreking in 2015 over het WRR rapport ‘Naar een voedselbeleid’ kunnen deze hiaten aan bod komen. Een vlekvrije koers voor meer mondiale voedselzekerheid is mogelijk! Anke Tijtsma (Wemos) en Anselm Iwundu (Fairfood), namens het consortium Fair Bite for Food Rights bestaande uit: Fairfood, FIAN, IBFAN/GIFA, Slow Food en Wemos. Dit consortium is in mei 2014 gevormd vanuit de Good Food alliance (Fairfood, FIAN, Wemos, Slow Food, The Hunger project en foodwatch)
Publication: Vice Versa (Netherlands) Publication date: 22 December, 2014 Type of publication: magazine Circulation: 20,000
heeft veel te bieden. Maar net zo goed heeft een industriële benadering van de landbouw veel te bieden. Nederland heeft wat beide betreft veel kennis en kunde in huis. De uitdagingen zijn niet alleen groot, maar ook onvoorspelbaar en grillig. Denk aan voedselprijzen, aan klimaatverandering, aan schaarste van water en grondstoffen. Innovatie is dus cruciaal. De antwoorden van vandaag zijn immers niet dezelfde als die voor morgen. Samenwerking tussen bedrijven, kennisinstellingen, maatschappelijke organisaties en de overheid, hier en in de landen die het betreft, is de meeste effectieve manier om tot oplossingen te komen. Niemand kan in z’n eentje wat we met z’n allen kunnen. Het is een kwestie van samen zoeken en ontdekken wat werkt. De zogenaamde ‘Dutch diamond approach’, de naam waarmee deze benadering internationaal school maakt, werpt z’n vruchten af.
Samen op weg naar wereldwijde voedselzekerheid secretaris Dijksma de brief ‘Nederlandse inzet voor wereldwijde voedselzekerheid’ aan de Tweede Kamer. De brief bevat de visie van het kabinet op dit grote vraagstuk en is volgens Marcel Beuke‑ boom, hoofd van het cluster voedsel- en voeding‑ zekerheid van het ministerie van Buitenlandse Zaken, een uitnodiging aan iedereen die dit wil en kan om bij te dragen. De uitdaging is immers zo groot dat deze niet door de (een) overheid alleen aangegaan kan worden. Het beleid richt zich ten eerste op degenen die lijden aan honger en ondervoeding, met name de meest kwetsbare mensen zoals jonge kinderen en hun moeders. Daarnaast wordt ingezet op agro-ondernemers, in het bijzonder vrouwelijke, die met hun bedrijven voedsel lokaal beschikbaar maken en economische groei stimuleren. Een derde doelstelling is het verantwoord beheer van natuurlijke hulpbron-
nen, zodat voedselsystemen ook op langere termijn houdbaar en productief zijn. Open, innovatief en samen Verschillende Kamerleden stelden tijdens het AO Voedsel van 9 december dat we geen tijd hebben tot 2050. Voor mensen met honger telt elke dag. Dat vindt de Nederlandse regering ook. Minister-president Rutte ondertekende tijdens de Algemene Vergadering van de VN de Zero Hunger pledge. Tegelijkertijd past hierbij bescheidenheid. Het zou van weinig realiteitszin getuigen wanneer de Nederlandse regering zou pretenderen dit alleen te kunnen. Daarom kiezen we voor een open en op samenwerking gerichte houding. We sluiten niets uit dat potentieel kan bijdragen. Veronderstelde waarheden en tegenstellingen zijn in de echte wereld zelden absoluut. Een ecologische benadering van de landbouw
Vernieuwing In de kamerbrief worden de belangrijkste nieuwe accenten voor de komende jaren aangegeven: meer aandacht voor voeding, ook in relatie tot seksuele en reproductieve gezondheid en rechten. Meer aandacht voor weerbaarheid van mensen en voedselsystemen en voor voedselverwerking en agrologistiek (en dus voor het tegengaan van voedselverliezen). Partnerlanden zullen worden geholpen bij ontwikkeling van landbouwbeleid. Nederlandse kennis en kunde zal worden ingezet voor duurzame ontwikkeling van veehouderij. Al deze nieuwe accenten zullen worden ingebed in de huidige programmering. Het gaat immers om dwarsdoorsnijdende aspecten (voeding, weerbaarheid, ketenontwikkeling, duurzaamheid) die zoveel mogelijk integraal moeten worden in- en uitgevoerd. Het feit dat de ruimte voor nieuwe, in de zin van op zichzelf staande, initiatieven beperkt is, is dus geen belemmering voor vernieuwing van de inzet op voedselzekerheid. De achtergrond waartegen dit alles plaatsvindt, is er immers een van stevige bezuinigingen. Een eerlijke hap Op 15 december deelden Anke Tijtsma en Anselm Iwundu namens het consortium A Fair Bite for Food Rights hun visie op het Nederlandse beleid gericht op wereldwijde voedselzekerheid. In de uitwerking van het beleid is het goed over concrete kwesties te spreken. Alleen zo komen we tot nadere invulling. Belangrijk is hierbij elkaars rollen te erkennen. Niet alles kan door de Nederlandse overheid worden opgelost.
In de kamerbrief staat: ‘Ieder mens heeft recht op voldoende voeding van goede kwaliteit om een gezond en actief leven te leiden’. Dat is een expliciete erkenning van het recht op voedsel. Het realiseren van voedselzekerheid impliceert het realiseren van het recht op voedsel. Daarnaast onderschrijft Nederland de bestaande mensenrechtenkaders, waaronder het recht op voedsel als onderdeel van de sociale, culturele en economische rechten van de mens. De private sector is de motor van productie en distributie van voedsel, zowel in lokale als in internationale voedselsystemen. Zonder levensvatbare, winstgevende bedrijvigheid valt er uiteindelijk niets te verdelen. Uiteraard worden daarbij sociale en milieurandvoorwaarden in acht genomen. Naast deze doelstelling staan de twee andere hoofddoelstellingen met betrekking tot kwetsbare mensen en duurzaamheid. De brief besteedt aandacht aan zowel ondervoeding als aan nutriëntentekorten, in relatie tot kwaliteit van voeding en eventueel in combinatie met overvoeding. Overgewicht in ontwikkelingslanden is onderdeel van het beleid voor zover dit samenhangt met onvoldoende toegang tot een gebalanceerd voedselpakket. Overgewicht is in die gevallen een gevolg van te eenzijdige calorierijke voeding en gebrek aan eiwitten, vitaminen, mineralen en spore elementen. Overgewicht als gevolg van een, al dan niet vrijwillige, persoonlijke keuze voor een ongezond voedingspatroon valt buiten het voedselzekerheidsbeleid. Borstvoeding krijgt in de brief geen expliciete aandacht, maar is impliciet onderdeel van de inzet op goed gevoede moeders en moeder- en kindzorg. Bovendien is het zorgen voor goed gevoede moeders de eerste stap om te zorgen dat de volgende generatie met een goed geboortegewicht start. Kinderen die met een te laag gewicht worden geboren lopen extra risico om als volwassene overgewicht te ontwikkelen omdat hun lichaam als het ware voor schaarste is geprogrammeerd. Wordt vervolgd Vele betrokkenen en belanghebbenden weten de weg naar onze ministeries en onze ambassades te vinden. Ze hebben bijgedragen aan de totstandkoming van de kamerbrief via brede consultaties en blijven dit hopelijk ook doen in het vervolg. Hun organisaties brengen unieke kennis en uitvoeringscapaciteit die in allerlei soorten partnerschappen bijdragen aan het realiseren van het ultieme doel: honger en ondervoeding de wereld uit. Marcel Beukeboom is Hoofd van het cluster Voedselen Voedingszekerheid van het Ministerie van Buitenlandse Zaken
Publication: FoodTank (USA) Publication date: 28 December, 2014 Type of publication: online Circulation: 131,800
international nonprofit organization dedicated to reducing poverty and malnutrition in the developing world by increasing agricultural production and access to a variety of vegetables. These practices provide essential micronutrients for populations in need.
101 Global Food Organizations to Watch in 2015 Food Tank has the honor of highlighting organiza‑ tions across the globe that are working to fight food waste, combat the dual paradoxes of hunger and obesity, recognize the multiple roles of family farmers, increase nutrient density, protect agricul‑ tural diversity, and adapt to a changing climate. We hope to amplify their work by showing eaters, farmers, policy makers, scientists, youth, and the funding and donor communities what is possible-and what is needed--to create a food system is safe, just, and economically, socially, and environ‑ mentally sustainable. To celebrate 2015, we are highlighting 101 incred‑ ible organizations who are playing a vital part in creating a better food system. Food Tank is excited to highlight their stories of success, hope, and innovation in the coming year. 1% for Women - 1% for Women is a sustainable way for all business owners to get involved in creating global change. Through partnerships with organizations, women farmers, and ranchers, women work to heal communities and the land, ensure their children receive a good education and are well-nourished, and create a more sustainable future for the planet. ActionAid - ActionAid is a global movement of people to defend human rights and fight poverty in more than 40 countries across Africa, Asia, and Latin America. ActionAid’s work provides disaster relief, empowers women, fights hunger, and increases access to education. Action Against Hunger - Action Against Hunger is a global humanitarian organization committed to ending hunger and building a more sustainable future. In dozens of countries across the world, Action Against Hunger works to save the lives of malnourished children, and provide access to safe water. Africa Center for Holistic Management - The Africa Center for Holistic Management, located in Zimbabwe, serves the southern region of Africa. At the Center’s demonstration ranch, they provide education on
holistic management methods of livestock raising, helping restore degraded watersheds and croplands. African Biodiversity Network - Founded in 1996 in Kenya, the African Biodiversity Network is a regional network of individuals and organizations in 12 African countries: Benin, Botswana, Ethiopia, Ghana, Kenya, Mozambique, South Africa, Tanzania, Togo, Uganda, Zambia, and Zimbabwe. ABN focuses on indigenous knowledge, protecting biodiversity, and improving agricultural policies and legislation. Alliance for Food Sovereignty in Africa - The Alliance for Food Sovereignty in Africa is a network comprised of farming organizations, including Friends of the Earth-Africa, La Via Campesina Africa, Eastern and Southern African Small Scale Farmers’ Forum (ESAFF), and others. AFSA promotes food sovereignty by advocating for a change in policies and encouraging local farm production. Ashoka - Ashoka is the largest network of social entrepreneurs worldwide, with 3,000 Ashoka Fellows in 70 countries. Since 1980, Ashoka has helped entrepreneurs put their ideas into practice on a global scale by providing start-up financing, professional support, and connections to global networks. The Australian Centre for International Agricultural Research - ACIAR operates as part of the Australian Aid Program and encourages Australian agricultural scientists to use their skills to benefit both Australia and developing countries. Research areas include: animal health, livestock production systems, fisheries, and cropping systems. Australian Food Sovereignty Alliance - The Australian Food Sovereignty Alliance is a collaboration of organizations and individuals working together to create and manage a food system where eaters and consumers have more transparency. The Alliance aims to create an equitable, sustainable, and resilient food system. AVRDC—The World Vegetable Center - AVRDC is an
Barilla Center for Food & Nutrition - The BCFN Foundation conducts multidisciplinary research on food and nutrition. They advocate for food and nutrition to be placed on the public agenda. BCFN focuses on food access, health, culture, and sustainability. The Foundation has spearheaded the Milan Protocol, an international agreement which aims to address the problem of sustainability in the food chain. Bioneers - Bioneers is a nonprofit organization that highlights breakthrough solutions for restoring people and the planet. Since 1990, Bioneers has served as a fertile hub of social and scientific innovators, with nature-inspired approaches to the world’s most pressing environmental and social challenges. Bioversity International - Bioversity International is a global research organization whose primary focus is agricultural biodiversity, believing it to be essential to nourishing people and sustaining the planet. The organization operates in low-income countries where there are high levels of poverty, crop or tree biodiversity, and hidden hunger. Center for Food Safety - CFS is an environmental advocacy organization working to protect human health and the environment by reducing the amount of harmful food production technologies. CFS educates consumers on organic and sustainable food agriculture. Center for a Livable Future-Johns Hopkins Bloomb‑ erg School of Public Health - Center for a Livable Future is a research program at the Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health dedicated to improving human health and meeting the basic needs of food, water, and shelter for all. The program conducts research and provides information about diet, food production, and human health to promote policies that will protect both human health and the global environment. The Center for International Forestry Research - CIFOR addresses the problem of deforestation through environmental conservation, advancing human well-being, and promoting equity through research that aids businesses, governments, and non-governmental organizations (NGOs) to make educated choices about the use and management of their forests. Centro de Desarrollo Agropecuario - CEDESA is a nonprofit development center in the northern part of Guanajuato, Mexico, that has acted as a regional anti-poverty movement for small farmers, concentrating on a diverse array of interconnected issues, such as
land reform struggles, women’s rights, and food sovereignty. Change Food - Change Food helps individuals change the way they eat by educating consumers about problems with the United States food system and the global food system. Change Food is the lead sponsor for TEDxManhattan Changing the Way We Eat. The Chicago Council on Global Affairs - The Chicago Council on Global Affairs, founded in 1922, is committed to the education of major global issues, including sustainable agriculture and food security. The Chicago Council provides a forum in which world leaders and policymakers can come together to alter public discourse for a more sustainable future. Christensen Fund - The Christensen Fund partners with indigenous communities, scholars, artists, and activists, to support projects that promote the biocultural intersection between biodiversity and traditional cultures. In the American Southwest, the Fund awards grants to increase the availability, abundance, and diversity of nutritious, culturally-appropriate foods, seeds, fibers, livestock, and medicines; to strengthen indigenous philanthropy; and to promote native leadership. The Coalition of Immokalee Workers - CIW is a worker-focused human rights organization that campaigns for fair food and the rights of agriculture workers. CIW has established major agreements on labor standards and wages with McDonald’s, Subway, Sodexo, and Whole Foods. The Community for Zero Hunger - The Community for Zero Hunger is an independent initiative that identifies specific priorities, knowledge, experiences, and sustainable solutions, and also provides a platform for collaboration to support the U.N. Zero Hunger Challenge. The goals of the Hunger Challenge include: 100 percent access to adequate food all year round, zero stunted children less than two years of age, sustainable food systems, a doubling in smallholder productivity and income, and zero food waste. Community Markets for Conservation - COMACO brings knowledge, skills, and market incentives to improve the land-use and livelihoods of small-scale. COMACO transforms communities into responsible stewards of the land by protecting wildlife and growing organic crops. Conservation International - CI works to ensure a healthy, productive planet for everyone. Through science, partnerships, and fieldwork, CI empowers societies to responsibly and sustainably care for the planet, human well-being, and global biodiversity. The Culinary Institute of America - The CIA is a
private, nonprofit college dedicated to providing culinary education to the next generation of chefs. CIA students learn general knowledge and specific skills to be successful and grow into positions of influence and leadership in their profession. Developing Innovations in School Cultivation - Project DISC was founded in 2006 by Edie Mukiibi as a grassroots initiative to educate communities on sustainable food production and change the global food system. The Project trains volunteers in Uganda, Kenya, Ethiopia, and Tanzania on different farming techniques including; permaculture principles, farmer ownership models (FOM), child-to-parent models (C2P), and farmer-to-market (F2M) models. Diversitas - Diversitas is an international research organization focused on and promoting biodiversity science. The organization addresses the loss of biodiversity, and contributes to human well-being and poverty eradication. Earth Policy Institute - EPI was founded in 2001 by Lester Brown to provide a plan for a sustainable future which includes a global plan for an environmentally and economically sustainable future; examples of how this plan will work; and engagement with stakeholders, including media, policymakers, and academics, on the process of building this global plan. ECHO - ECHO empowers small-scale farmers to increase the yield and nutritional diversity of their crops. They operate a seed bank, to provide regionally appropriate crops for development workers, and training courses and workshops on many topics, such as tropical agriculture. Ecoagriculture Partners - Ecoagriculture Partners supports agricultural communities in managing their landscapes by using ecoagriculture practices to enhance rural livelihoods, conserve biodiversity, and produce food and fiber, in environmentally sustainable ways. Equity Trust - The Equity Trust is dedicated to re-conceptualizing the way society thinks about property ownership, and supporting alternative ownership structures. Through their Farms for Farmers program, Equity Trust prevents farms from being sold to nonfarmers for high prices by helping local land trusts and organizations preserve the affordability of farms. Fairfood International - Fairfood International, based in Amsterdam, Netherlands, advocates for a fair and sustainable global food system. They strive to improve the socio-economic condition of typically vulnerable people in the food system: smallholder farmers, women workers, and consumers. They use research to promote policy, directly engage with food companies to address issues, and raise awareness to increase
public demand for change. Family Farm Defenders - Family Farm Defenders aims to build a farmer-controlled and consumer-oriented agricultural system that values democratic decisionmaking and food sovereignty. The organization works on campaigns around biofuels, climate justice, factory farms, fair trade, food safety, genetically modified organisms, farm workers rights, animal welfare, and social and economic justice. Farm Hack - Farm Hack is an open-source community that aims to develop, document, and build appropriate, affordable, and adaptable technology for agriculture. The collaborative, community-driven design organization was founded in 2010. It consists of an online platform to share designs, ideas, and new sustainable agriculture research. The community also hosts offline face-to-face meet-ups. Feeding the 5000 - Feeding the 5000 encourages farmers to participate in the gleaning movement – where volunteers collect unattractive produce that would otherwise be wasted for consumption. At their events, they serve meals to 5,000 participants, using food that would have otherwise been wasted, while putting the issue of food waste on the political agenda and inspiring local initiatives against food waste. Food, Agriculture and Natural Resources Policy Analysis Network - FANRPAN’s goal is to free Africa of hunger and poverty. FANRPAN objectives are to promote the development of appropriate agricultural policies in order to reduce poverty, enhance food security in Africa, and promote sustainable agricultural development in Africa. Food and Environment Reporting Network -The Food & Environment Reporting Network is a non-profit news organization producing investigative reporting on food, agriculture, and environmental health. Food Policy Action - Food Policy Action was founded in 2012 through a collaboration of national food policy leaders, including Chef Tom Colicchio, Ken Cook of the Environmental Working Group, and Gary Hirshberg, the Chairman of Stoneyfield Farm, to hold legislators accountable on legislation effects food and farming.
owned organic farm in Brazil’s São Paulo state that is changing the future of ecological agriculture by harmonizing production and preservation.
New York, the organization provides a platform for conversations between food and agricultural tech startups, investors, and initiatives.
Food First - Food First is a research and advocacy organization that seeks to eliminate the injustices that cause hunger worldwide, working with social movements to amplify their voices and boost their efforts toward food justice and sovereignty. Food First supports an agricultural approach that moves away from transnational agri-food industry to one focused primarily on farmers and communities.
Food-X - Founded in 2014, Food-X is the first international business accelerator program, focused on launching food-related ventures with a multi-stage evergreen fund, SOSventures. Food-X partners with early-stage food entrepreneurs to take them, their products, and services successfully to market in the areas of food and beverage, health, and environment.
Finca Mono Verde - Finca Mono Verde, founded in 2010, is a tropical learning and experimentation farm located in Ecuador, aiming to increase the overall use of sustainable agriculture practices. The farm focuses on permaculture design, natural building techniques, and waste management. Food Day - Food Day promotes healthy, affordable, and sustainable food through a grassroots advocacy campaign. The goal is to improve national food policies through a single-day celebration in October and through year-long educational efforts. Food Day focuses on changing consumer food choices to protect public health, decrease hunger rates, protect agricultural workers, and support the humane treatment of farm animals. FoodSave London - FoodSave helps food organizations and restaurants by conducting free audits of their operations and giving feedback to help reduce food waste. On average, FoodSave helps businesses save £6600 per year and aims to reduce 1,000 tons of food waste from landfill. Food Chain Workers Alliance - FCWA is a coalition of worker-based organizations whose members are involved in the food chain: planting, harvesting, packing, transporting, preparing, serving, and selling. They aim to improve working conditions and increase wages for all food chain workers. The alliance is developing skill-share trainings, worker exchanges, and a resource library to help nurture leadership development and solidarity among workers.
Farm Labor Organizing Committee, AFL-CIO - Brokered in the mid-1960s to cooperate for common gain, FLOC operates on two key principles: farmworkers need a unionized voice, and all parties need to be part of the conversation. FLOC works to improve labor and housing conditions and to increase wages through collective bargaining agreements.
Food Sovereignty Ghana - Formed in 2013, Food Sovereignty Ghana was a direct response to increasing privatization, deforestation, climate change, and the belief that access to food and water was a fundamental human right. Food Sovereignty Ghana aims to promote people’s right to healthy and culturally appropriate food, increase the prevalence of small farms and state funding of those farms, and preserve public access to natural resources.
Fazenda da Toca - Founded in 2009 by supermarket chain heir and former Formula 1 race car driver Pedro Paulo Diniz, Fazenda da Toca is a large-scale family-
Food + Tech Connect - Food + Tech Connect is an online source for information about the interaction between technology and the food system. Based in
Food & Water Watch - FWW works to ensure the food, water, and fish consumers eat is safe, accessible, and sustainable. Their website provides information to eaters, advocates, and activists to make change in the food system. Forum for the Future - Forum for the Future is an independent non-profit organization working globally with businesses, governments, and other organizations to solve complex sustainability challenges. Global Forum on Agricultural Research - GFAR’s mission is to mobilize all stakeholders involved in agricultural research and innovation systems for development, and catalyze actions toward alleviating poverty, increasing food security, and promoting the sustainable use of natural resources. Global Crop Diversity Trust - Global Crop Diversity Trust is an independent international organization working to guarantee the conservation of crop diversity around the world. GRACE Communications Foundation - GRACE Communications Foundation develops strategies to increase public awareness of environmental and public health issues caused by the planet’s food, water, and energy systems. Through partnerships, GRACE promotes policies that support a more sustainable future. Genetic Resources Action International - GRAIN conducts independent research and analysis while collaborating with small farmers and social movements to support biodiverse community-controlled food systems. The majority of their work is centered in Africa, Asia, and Latin America, where GRAIN highlights agricultural struggles, particularly focused on land grabs, food sovereignty, and biodiversity loss. Greenpeace International - Present in 40 countries across Europe, the Americas, Asia, Africa, and the Pacific, Greenpeace is an independent global campaigning organization that works to change behavior, promote peace, and protect and conserve the environment. Greenpeace has campaigns promoting sustainable agriculture, protecting biodiversity, and encouraging socially responsible farming.
International Institute of Tropical Agriculture - IITA seeks to increase agricultural production in a sustainable way to help improve the nutritional status and well-being of people in sub-Saharan Africa. International Soil Reference and Information Center - The International Soil Reference Information Center is a science-based foundation mandated to serve the international community with information about the world’s soils. The Center shares its data supply with full, open access, and conducts applied research projects concerning climate change mitigation, land degradation, food security and efficient water use, while also focusing on education and training. International Water Management Institute - The International Water Management Institute is a scientific research institute working in developing countries to promote sustainable water use and land resource management. Using research, they come up with evidence-based solutions that will lead to greater food security, increased livelihoods, and healthier environments. They are based in Sri Lanka, and work across Asia and Africa. Groundswell International - Groundswell International is a global partnership, created in 2009, to contribute to the sustainable food movement and offer bottom-up solutions. They work in rural communities, spreading agroecological farming practices, farmer innovation, farmer-to-farmer extension, and community health, as well as helping to build connections to urban communities. Heifer International - Heifer International has worked for over 70 years to give people the tools they need to sustain themselves and increase their livelihoods. Heifer supplies communities with livestock and education that lift those communities out of poverty. Humanitas Global - Humanitas Global is a partnership of global citizens committed to driving health, economic, and social progress in underserved communities. They specialize in designing development initiatives that include all facets of a community and all its members, gaining support from citizens and governments alike. Institute for Agriculture and Trade Policy - IATP is a research and advocacy organization promoting alternative economic systems that value environmental sustainability, human rights and health, democratic institutions, and family farmers. IATP is critical of the impact trade agreements have on farmers, consumers, and the environment, and works to strengthen local economies through addressing a range of issues. International Crops Research Institute for the Semi-
Arid Tropics - The International Crops Research Institute for the Semi-Arid Tropics conducts agricultural research for development in Asia and sub-Saharan Africa. Headquartered in Hyderabad, India, they help people overcome poverty, hunger, and degraded environments, through improved agricultural practices. The International Federation of Organic Agriculture Movements - Founded in 1972, IFOAM is the only international umbrella organization for the organic movement. IFOAM unites a diversity of stakeholders, with around 800 affiliates in more than 100 countries, to encourage the mainstream uptake of organic agriculture.
Kitchen Gardeners International - Kitchen Gardeners International is a nonprofit community of more than 30,000 individuals growing their own food and helping others to do the same. Their aim is for people to achieve greater food self-reliance by teaching about kitchen gardening, home-cooking, and sustainable local food systems. The James Beard Foundation - JBF is a nonprofit organization based in New York City. The Foundation’s mission is to preserve, nurture, and celebrate the diverse culinary heritage and future in the United States. The Foundation offers a variety of events and programs intended to educate, inspire, and entertain, in addition to promoting a fuller understanding of culinary culture.
The International Food Policy Research Institute IFPRI, established in 1975, provides research-based policy solutions to sustainably reduce poverty and end hunger and malnutrition. The Institute conducts research, communicates results, optimizes partnerships, and builds capacity to ensure sustainable food production, promote healthy food systems, improve markets and trade, transform agriculture, build resilience, and strengthen institutions and governance.
La Via Campesina - La Via Campesina is an international peasants’ movement that currently represents 200 million farmers from 164 local and national organizations in 73 countries. As a grassroots organization headquartered in New York City, La Via Campesina strives to unite peasants, the landless, female farmers, and rural youth to defend small-scale sustainable agriculture on a global scale.
The International Fund for Agricultural Develop‑ ment - IFAD, a specialized agency of the United Nations, was established as an international financial institution in 1977 as one of the major outcomes of the 1974 World Food Conference. IFAD finances agricultural development projects, primarily for food production in the developing countries.
Landesa - Landesa is an organization that works to help secure land for the world’s poorest people. The organization partners with local governments in developing countries to help create laws, policies, and programs to foster social justice, economic growth, and opportunities for the communities. They often focus on creating and enforcing land rights for women.
The Land Institute - The Land Institute believes in growing food in partnership with nature. The Institute works to advance perennial grain crops that protect and build soil, and conducts research on food production methods that sustain the land. Millennium Institute - Millennium Institute is an independent nonprofit with the goal of promoting systems literacy and dynamic modeling tools in order to achieve sustainable development globally. MI works to achieve awareness through public education and strategic partnerships centered on interdependence and sustainability. More and Better - Founded in 2003, More and Better is a network that facilitates collaboration among organizations working to end hunger and poverty in developing nations. More and Better is composed of NGOs, CSOs, national campaigns, and social movements, all working to eliminate hunger and poverty by lobbying for policies that support agriculture, food, and rural improvement in developing countries. Network of Peasant Organizations and Producers in West Africa - Founded in 2000, ROPPA is a network representing millions of small farmers, fishermen, and producers in 13 West African countries. ROPPA’s main priorities include capacity building, technical and economic assistance, advocacy, and lobbying for policies that favor family farmers, and the development of high-quality technical teams. Oakland Institute - Oakland Institute is a leading nonprofit think tank covering various issues, including the environment, the food system, and smallholder crop production. They aim to increase awareness and debate on these issues, and produce research and policy recommendations to create real change. The One Acre Fund - OAF is a micro-investment organization based in Africa, and is devoted to helping smallholder farmers become self-reliant by providing them with the resources they need to be successful. The One Acre Fund envisions a future where every farm family has the knowledge, materials, and support necessary to satisfy their basic needs. Organic Research Center - Established in 1980, the Organic Research Center works primarily in the United Kingdom to help build and support sustainable land-use and food systems. The Center conducts research on sustainable agriculture methods and communicates that research through trainings, classes, policy papers and more. Oxfam International and Oxfam America - Oxfam International’s GROW campaign aims to fight the injustice of the food system in which people go hungry, not because there is not enough food, but because the system is poorly and unfairly organized.
They are working to stop climate change and land grabs, and to support smallholder farmers and challenge the private sector.
of properly managed livestock that is proven to restore grasslands to their natural state. They have hubs in Africa, North and South America, and Turkey.
Oxfam America is a global organization working to right the wrongs of poverty, hunger, and injustice. As one of 17 members of the international Oxfam confederation, they work with people in more than 90 countries to create lasting solutions. Oxfam develops long-term solutions to poverty and campaigns for social change.
Slow Food International and Slow Food USA - Slow Food International was founded to counter fast food and fast life. This 100,000 member-strong association takes on biodiversity projects and food education, and connects young people through the Slow Food Youth Network. Slow Food works on three interconnected principles: good diet that is part of local culture; clean food production; and fair consumer prices.
The Pastoral and Environmental Network in the Horn of Africa - The Pastoral and Environmental Network in the Horn of Africa is an organization that produces research and consultancy reports, aiming to promote policy that favors pastoralism in the region. They are working to ensure pastoralists’ rights, and to equip them with the latest skills and ideas. They also work to empower women and change attitudes of women’s participation in the economy and public life. Permaculture Voices - As one of the world’s largest professional permaculture conferences, Permaculture Voices blends the practical techniques and tactics found in workshops with the entrepreneurial spirit and opportunity of a business conference. The conference has convened diverse groups of people in a variety of fields to share experiences, knowledge, connect, and create new ways of making a living through permaculture. Pesticide Action Network - PAN International is a network of more than 600 NGOs, institutions, and individuals across more than 90 countries. Founded in 1982, the network aims to not only replace hazardous pesticides with ecological and socially just alternatives, but resist development and introduction of genetic engineering and empower grassroots campaigns against agrochemical and seed corporations. Resource Centers on Urban Agriculture and Food Security - RUAF Foundation is a global network of organizations that specialize in urban agriculture. They seek to contribute to the development of sustainable cities by raising awareness of, generating knowledge about, and facilitating the development of resilient and equitable urban food systems. The Rodale Institute - The Rodale Institute, through research and networking, strives to create and share the best practices in organic farming. For the past 60 years, Rodale has managed a farm in rural Kutztown, PA where they conduct scientific studies and educate community members about the value of organic food. The Savory Institute - The Savory Institute, named after founder Allan Savory, is a nonprofit working internationally to restore depleted grasslands. They use a technique called Holistic Management, a method
Slow Food USA is part of the global Slow Food network of over 150,000 members in more than 150 countries. Their Slow Meat movement draws attention to animal confinement. Slow Meat has become an annual event that brings together ranchers, farmers, butchers, chefs, and eaters to share ideas on how we can produce meat that is good, clean, and fair for all. Small Planet Institute - The Small Planet Institute supports grassroots democratic movements worldwide that address the causes of hunger and poverty. The Institute also manages the Small Planet Fund. Stone Barns Center for Food and Agriculture - Stone Barns Center is a nonprofit organization that aims to create a food system that is healthy and sustainable. They operate an 80-acre farm, offer classes in cooking for children and adults, operate a seasonal farm market, and run two food venues—the Blue Hill Café and the Blue Hill at Stone Barns. Sustainable Food Trust - The Sustainable Food Trust is committed to facing challenges and exploring solutions for a food production system that causes the least possible harm to both humans and the environment. The Trust works to develop solutions to food system problems in the areas of leadership and collaboration, communications and citizen engagement, and research and policy. Sustainable Harvest International - Sustainable Harvest International works with families in Central America to accomplish two goals simultaneously: overcoming poverty and preserving tropical rainforests. By providing long-term assistance and teaching families sustainable farming methods, they not only help lift communities out of poverty, but decrease deforestation at the same time. They currently have programs in Honduras, Belize, Panama, and Nicaragua. Sustainable Organic Integrated Livelihoods - operating in Haiti since 2006, SOIL aims to create economic opportunities and improve depleted agricultural land by providing composting toilets. These toilets provide not only ecological sanitation, but abundant compost, which is returned to Haiti’s depleted soils, boosting agricultural production.
Think.Eat.Save - Think.Eat.Save is a collaborative initiative of the U.N. Environment Programme (UNEP), the U.N. Food and Agriculture Organization (FAO), and other international organizations, working to reverse food loss and food waste by providing consumers, retailers, leaders, and the community with advice and ways to limit wasteful practices.
The Wildlife Friendly Enterprise Network - WFEN is a global community dedicated to the development and marketing of products that conserve threatened wildlife while contributing to the economic vitality of rural communities. WFEN’s mission is to protect wildlife in wild places by certifying enterprises that assure people and nature coexist and thrive.
Think Food Group - Started by Chef Jose Andres, the Think Food Group, is committed to helping future generations of activists and innovators change the world through food. The Group includes the World Central Kitchen, which is currently using the power of food to empower communities and strengthen economies.
Winrock International - Winrock International is a nonprofit that works worldwide to increase economics opportunities for disadvantaged individuals and communities. They are experts in agriculture, forestry, natural resource management, and clean water, and teach new ideas and technologies in these areas to the people they work with, improving their livelihoods and giving them a sustainable future.
Union of Concerned Scientists - The Union of Concerned Scientists works to ensure that all people have clean air and energy, as well as safe and sufficient food. UCS combines technical analysis and effective advocacy to create innovative, practical solutions for a healthy, safe, and sustainable future.
World Agroforestry Centre - ICRAF is an international institute headquartered in Nairobi, Kenya, that specializes in generating and using science-based knowledge about the diverse roles of trees in agricultural landscapes to advance the practice of agroforestry for the benefit of the poor and the environment.
U.N. Food and Agriculture Organization - FAO’s mandate is to improve nutrition, increase agricultural productivity, raise the standard of living in rural populations, and contribute to global economic growth. FAO accomplishes these objectives by creating and sharing critical information about agriculture, food, and natural resources
World Wildlife Fund - WWF is a conservation organization, working in 100 countries and supported by 1.1 million members in the U.S. and almost five million globally. WWF is based on a foundation of science, and provides actionable steps for members on local to global scales. They support innovative solutions that meet the needs of both people and the planet, from refining production and distribution, to combating waste and environmental impacts of food production.
U.N. World Food Program - WFP is an international anti-hunger organization within the U.N. that collects and distributes food assistance to populations in need. As the world’s largest organization working to combat hunger, WFP distributes food to over 90 million people annually, mainly delivering assistance to children, refugees, people in emergency situations and the rural poor. WhyHunger - WhyHunger is a leader in the movement to end hunger and poverty by connecting people to nutritious, affordable food, and supporting grassroots solutions that inspire self-reliance and community empowerment.
Young Professionals for Agricultural Development - YPARD is an international movement by young professionals for young professionals for agricultural development. YPARD’s mission is to serve as a global collective platform through which young professionals can realize their full potential and contribute proactively toward innovative agricultural development.
december 2014
Circulation: 1,600
Beste lezer, geachte duurzame consument De aandacht voor het loon dat arbeiders in sectoren als kleding en voedsel verdienen neemt toe. Nog al te vaak blijkt dat de mensen die ons voedsel en onze kleding produceren, zo weinig verdienen dat ze in (grote) armoede leven. Gelijkertijd laait ook de keurmerken-discussie weer op. Recent hebben enkele journalisten beweerd dat keurmerken maar beter kunnen worden opgeheven. Want het zijn er teveel en ze doen niet wat ze beloven. GoedeWaar.nl denkt daar anders over: keurmerken zijn niet zaligmakend en er zit ook veel ‘rommel’ tussen het snel groeiende aanbod van keurmerken, maar voor de belangrijkste keurmerken geldt toch zeker dat het een goede stap is op weg naar een acceptabel niveau van duurzaamheid. Wat is het échte probleem? Is dat de warboel aan keurmerken – of is er iets mis met de standaardhandel van het gemiddelde product? Je moet de oplossing – de keurmerken – niet de schuld geven van de oorzaak – namelijk dat er iets mis is in de manier waarop we produceren. Dát is de reden waarom er keurmerken zijn opgezet, door idealisten, opportunisten, semiprofessionele clubs en bedrijven. Ondertussen bundelen (serieuzere) keurmerken hun krachten om een nieuw, belangrijk onderwerp op de kaart te zetten: leefbaar loon. Het is wonderlijk dat zo’n belangrijk onderwerp voor zo’n lange tijd onderbelicht is gebleven in de discussie en tegelijkertijd verklaarbaar, als je je realiseert dat het omarmen van leefbaar loon voor de meeste bedrijven vooral een kostenpost is. GoedeWaar.nl werkt samen met Fairfood International om de keurmerken onderling te vergelijken op leefbaar loon. Daarbij kijken we niet alleen naar de claim op papier, maar ook naar de mate van ‘borging’ (bijvoorbeeld: welk audit-systeem wordt gebruikt om de mooie beloftes in de praktijk ook echt te checken), de verifieerbaarheid (mogen organisaties zoals GoedeWaar.nl de audit-resultaten controleren?) en de kostenverdeling: wie draait er op voor de meerkosten van dit betere loon en de controle daar op. In deze editie gaan we dieper op deze materie in en bespreken we de definities van een leefbaar loon en hoe dit in de praktijk werkt. Het team van GoedeWaar.nl
Een “leefbaar loon”, de standaard? De aandacht voor het loon dat arbeiders in sectoren als kleding en voedsel verdienen neemt toe. Nog al te vaak blijkt dat de mensen die ons voedsel en kleding produceren, zo weinig verdienen dat ze in (grote) armoede leven. De overheid heeft onlangs een MVO Sector Risico Analyse laten maken. Ook hieruit blijkt dat onderbetaling en lage lonen belangrijke aandachtspunten zijn in onder meer de kleding- en voedselsector.* Erkenning van risico’s en misstanden is een belangrijke stap om problemen aan te pakken. Echter, in de praktijk blijkt dat er in productieketens zelden een volwaardige “leefbaar loon” wordt betaald. In het onderzoek naar keurmerken en duurzaamheidsinitiatieven wordt dan ook veel aandacht besteed aan de mate waarin deze standaarden al dan niet garantie geven voor een leefbaar loon. Met andere woorden: of je er als consument op kunt vertrouwen dat er een leefbaar loon wordt betaald. Uit het voorlopige onderzoek blijkt dat voor zover standaarden al meer eisen dan het (vaak
Interview met Floor van Uhm, die zich bij Fairfood International inzet voor een leefbaar loon in de Marokkaanse tomatenteelt
“Het is onverdraaglijk dat mensen die ons voedsel produceren zelf in armoede leven. Iedereen heeft recht op een leefbaar loon.”
foto: Richard Glass
K LEIN MAGA ZINE
Maakt duurzaam Publication: Goede Waar (Netherlands) consumeren Publication date: December, 2014 mogelijk Type of publication: newsmagazine
Fairfood International zet zich als campagne en lobby organisatie in voor een duurzaam voedselsysteem. “We richten ons vooral op de arbeidsomstandigheden en dat is hard nodig”, zegt Floor, “want veel voedsel wordt geproduceerd onder erbarmelijke omstandigheden zoals lage lonen, overuren en gevaarlijk werk.” Fairfood International vestigt de aandacht op een beperkt aantal landen en daarbinnen op een beperkt aantal sectoren (de zogenoemde “hotspots”), tomaten uit Marokko is hiervan een voorbeeld. “Bij alle hotspots valt op dat lonen en inkomen een cruciale rol spelen”, licht Floor toe. Dit heeft tot gevolg dat kinderen niet naar school kunnen en er geen geld is voor medische zorg.
dan in? Bedrijven hebben de verantwoordelijkheid om internationaal erkende mensenrechten te respecteren in de landen waar ze hun producten vandaan halen. Dit betekent dat ze ongeacht de lokale wetgeving en het vastgestelde minimum loon, moeten waarborgen dat een loon voldoende is om van te leven.
wettelijk minimum loon wordt betaald, dit al een hele stap is. “We houden ons toch aan de lokale wet”, is een argument van bedrijven dat ik regelmatig hoor. Of bedrijven komen met gedragscodes of initiatieven die er op papier goed uitzien, maar in de praktijk onvoldoende dekking bieden. De verantwoordelijkheid van bedrijven voor mensenrechten in de keten wordt wel steeds De belangstelling neemt toe, maar worden breder gedragen. Als het over kinderarbeid gaat Een leefbaar loon of minimumloon, wat is hier de vruchten al van geplukt? zal een supermarkt niet zeggen: omdat het in een We zien dat de belangstelling voor leefbaar loon bepaald land wordt toegestaan, sluiten wij onze het verschil? Een leefbaar loon is een loon dat voldoende is om toeneemt, zowel bij maatschappelijke organisaogen. Met lonen lijkt dat complexer maar eigenlijk ties, bedrijven als bij overheden. In de kledingte voorzien in de basisbehoeften van de werkkomt het op hetzelfde neer. In internationale sector zijn diverse initiatieven ontwikkeld, als het conventies kan je niet om het belang van een nemer en zijn gezin. Basisbehoeften zijn bijvoorbeeld voedsel, kleding en leefbaar loon heen, dus bedrijven huisvesting. Leefbaar loon is een kunnen zich niet verschuilen Arbeiders met lage lonen bevinden zich in een armoede cyclus. universeel mensenrecht dat onder achter een falende overheid. Maar Een eerlijk inkomen is cruciaal om uit de armoede te ontsnappen. andere is opgenomen in willen bedrijven hier wel wat aan verklaringen van de International doen? “Dat is een slag die moet om voedsel gaat dan loopt dit achter. “Daar ligt Labour Organisation (ILO) en in de Universele worden gemaakt. In de tomatensector staat het Verklaring van de Rechten van de Mens. Helaas is een rol voor Fairfood International, om leefbaar op de agenda, mede door de aandacht voor de loon in de voedselsector te verankeren. Enerzijds armoedige lonen in de media dankzij Fairfood het minimum loon in veel landen waar ons voedsel wordt geproduceerd vastgesteld onder de richten we ons op bedrijven door de problemen International. Het momentum is er om hier nu aan te kaarten. Anderzijds worden arbeiders aan echt iets aan te doen.” armoedegrens en ligt het veel lager dan een het begin van de keten getraind, zodat ze leren leefbaar loon. Wat voor rol spelen bedrijven hier wat hun rechten zijn en hoe ze PROFIEL kunnen onderhandelen.”
Wat zijn de reacties van bedrijven?
lage) wettelijk minimum loon, de garanties voor een leefbaar loon voor arbeiders in de gehele productieketen over het algemeen weinig overtuigend zijn. Wel is het steeds meer onderwerp van gesprek en worden er activiteiten en pilots op dit vlak geïnitieerd. Juist met de aandacht voor een leefbaar loon is het van belang inhoudelijk invulling te geven aan de discussie, de misstanden, maar ook de succesvolle voorbeeldprojecten te laten zien, met als doel verbeteringen te realiseren. GoedeWaar.nl zal daarom in de volgende ,FVSNFSLFODIFDLFSJONFFSEFUBJMFOQFSTUBOEBBSEJOGPSNBUJFEFMFOPQIFU gebied van lonen. Ook Fairfood International zet zich ervoor in om leefbaar loon verder op de agenda te zetten. Lees hier meer over in het interview met Floor van Uhm van Fairfood International.
In principe erkennen bedrijven hun verantwoordelijkheid. De bewustwording dat de minimum lonen zo laag zijn is erg belangrijk. Tegelijkertijd wordt nog wel vaak gedacht dat, als überhaupt het
Bronverwijzing: ,1.( .704FDUPS3JTJDP"OBMZTF "BOEBDIUTQVOUFOWPPSEJBMPPH TFQUFNCFS*O opdracht van de Minister voor Buitenlandse Handel en Ontwikkelingssamenwerking en de Minister van Economische Zaken. foto: local Moroccan trade union FNSA
Na een studie Internationale BetrekkinHFO FO 1PMJUJFLF (FTDIJFEFOJT MFFL FFO loopbaan in de politiek voor de hand te liggen. Bij maatschappelijke organisaties voelde Floor zich echter ook erg op haar plek, mede geïnspireerd door vrijwilligersfuncties bij Greenpeace en de VoorleesExpress. In 2010 ging Floor bij Fairfood International aan de slag. Als Manager Advocacy gaat Floor het gesprek aan met grote supermarkten over de betaling van een leefbaar loon bij tomaten uit Marokko. Ze vindt het onverdraaglijk dat mensen die ons voedsel produceren zelf in armoede leven of geen geld hebben om voedsel te kopen. Floor is ervan overtuigd dat dit kan veranderen.
Spelen keurmerken ook een rol? Spelen ook eenkeurmerken rol? Tot nu toekeurmerken zien we dat sommige en initiatieven wel verwijzen
Tot nueen toeleefbaar zien we loon, dat sommige en initiatieven wel verwijzen naar maar datkeurmerken dit in de praktijk onvoldoende wordt naar een We leefbaar loon, maar dat dit in deinpraktijk onvoldoende wordt geborgd. analyseren de standaarden de voedselsector. Neem geborgd. We de analyseren dejes, standaarden de dit voedselsector. Neem bijvoorbeeld loonstrook een bedrijfinkan bij leveranciers bijvoorbeeldom de te loonstrook een bedrijf dit bij leveranciers controleren zien of erjes, voldoende loonkan wordt betaald. Dit kan op controleren om te zien of er voldoende loon wordt betaald. Dit een kan maand op verschillende manieren: Het bedrijf kan aankondigen zelf over verschillende manieren: Het bedrijf kan aankondigen zelf over een maand langs te komen om dit in te zien. Het kan ook dat een onafhankelijke langs te komen om dit in te zien. Het kanomook dat de eenloon onafhankelijke organisatie onaangekondigd langskomt zowel strookjes te organisatie onaangekondigd langskomt om zowel de loon strookjes controleren als ook de arbeiders te interviewen. “De manier van te controleren als ook de arbeiders te interviewen. “De manier controleren maakt veel verschil in de kwaliteit van de borgingvan van een controleren veel zegt verschil van aan de borging een keurmerk of maakt initiatief”, Floorinendezekwaliteit voegt daar toe, “invan gesprekken keurmerk of initiatief”, zegt Floor en ze voegt daar aan toe, “in gesprekken met bedrijven besteden we veel aandacht aan de gaten tussen beleid en met bedrijven besteden we veel aandacht aan de gaten tussen beleid en
foto: Floor van Uhm
praktijk en vooral, hoe kunnen we dat oplossen zodat mensenrechten wel worden gerespecteerd.”
de voedselsector. Overigens hebben inmiddels zes certificeringsorganisaties de handen ineen geslagen om een gezamenlijke methodiek te ontwikkelen. Het is heel positief dat op allerlei fronten actie wordt ondernomen en leefbaar loon steeds verder wordt opgepakt. Voor meer informatie over Fairfood International zie: www.fairfood.org
International Year of Family Farming, FAO Publication date: 2014 Type of publication: Book Circulation: 5000
de voedselsector. Overigens hebben inmiddels zes certificeringsorganisaties de handen voedselsector. Overigensomhebben inmiddels zes certificeringsorganisaties de ineen geslagen een gezamenlijke methodiek te ontwikkelen. de handen ineen geslagen om een gezamenlijke methodiek te ontwikkelen. Het is heel positief dat op allerlei fronten actie wordt ondernomen en Het is heel positief dat op allerlei fronten actie wordt ondernomen en leefbaar loon steeds verder wordt opgepakt. leefbaar loon steeds verder wordt opgepakt. Voor meer informatie over Fairfood International zie: www.fairfood.org Voor meer informatie over Fairfood International zie: www.fairfood.org
praktijk en vooral, hoe kunnen we dat oplossen zodat mensenrechten wel praktijkgerespecteerd.” en vooral, hoe kunnen we dat oplossen zodat mensenrechten wel worden worden gerespecteerd.”
Fairfood International en GoedeWaar.nl doen gezamenlijk onderzoek naar eerlijk Fairfood International en GoedeWaar.nl doen gezamenlijk onderzoek naarin keurmerken en duurzaamheidsinitiatieven. Floor legt uit dat initiatieven eten keurmerken en duurzaamheidsinitiatieven. Floor legt uit dat initiatieven in de kledingindustrie zoals BSCI en ETI ook bij voedsel worden gebruikt. Daar de kledingindustrie zoals BSCI en ETI ook bij voedsel worden gebruikt. Daar kan je gezamenlijk kennis over opbouwen en uitwisselen. We kijken ook of kan je gezamenlijk kennis over opbouwen en uitwisselen. We kijken stappen die in de kledingsector worden gezet van toepassing kunnenook zijnofin stappen die in de kledingsector worden gezet van toepassing kunnen zijn in
eerlijk “In de winkel zie ik steeds meer eerlijk eten labels en keurmerken. eten Waarom zijn het er zoveel en is dat wel nodig?”
foto: Victor Lacken
dieren natuurvriendelijk foto: Victor Lacken foto: Victor Lacken
Section
area
Overcoming the shameful paradox in Madagascar’s vanilla sector
foto: Victor Lacken foto: Victor Lacken
Fairfood International en GoedeWaar.nl doen gezamenlijk onderzoek naar keurmerken en duurzaamheidsinitiatieven. Floor legt uit dat initiatieven in de kledingindustrie zoals BSCI en ETI ook bij voedsel wordenfoto:gebruikt. Floor van Daar Uhm foto: Floor van Uhm kan je gezamenlijk kennis over opbouwen en uitwisselen. We kijken ook of stappen die in de kledingsector worden gezet van toepassing kunnen zijn in
Veelgestelde Veelgestelde Veelgestelde consumentenvraag consumentenvraag consumentenvraag
Publication: Deep roots (USA) For the DR 2857
Anselm Iwundu, Executive Director, Fairfood International
T
here is absolutely no reason why small farmers producing the world’s most used flavouring and the second most expensive spice in the world – vanilla – should live in abject poverty. This is, however, currently the case in Madagascar. About 80,000 smallscale farmers produce Madagascar’s vanilla, the majority of whom live off less than US$1 a day and suffer extreme income insecurity. Meanwhile, Madagascar is the world’s top producer of natural vanilla. This paradox is shameful but can be overcome by concerted efforts from key players. Multinational brands and flavour houses sourcing vanilla from Madagascar could ensure that these small farmers receive a fair income. International civil society organizations focusing on Madagascar can empower these farmers to advocate socioeconomic fairness for themselves. African governments and international donor agencies can invest in projects that directly empower these
famers and ensure their income security. With the United Nations declaring 2014 as the International Year of Family Farming and the African Union calling 2014 the Year of Agriculture and Food Security in Africa, there is no better time to overcome this paradox than now. Madagascar is widely recognized as one of the world’s biodiversity hotspots, rich in unique wildlife, and with a beautiful and diverse ecosystem. The country is also a major producer and the largest exporter of vanilla,1 the second most expensive spice and the most popular flavour in the world. Madagascar accounts for about 50-80 per cent of global vanilla exports. It exports vanilla to mainly five countries: the US, France, Germany, Canada and Japan. Over 80 per cent of vanilla imported in France comes from Madagascar. Despite this, Madagascar is one of the poorest countries in the world and consistently ranks low in major food security indices. Oxfam recently ranked Madagascar as one of worst places in the world to eat,2 and a country where people face
The top five importers of Madagascar vanilla (2011)
dieren diernatuuren vriendelijk natuurvriendelijk
In de afgelopen jaren zijn er door allerlei partijen, zowel bedrijven, verificatie eruit? Al deze vragen illustreren het verschil in aanpak “In de winkel als zie ik steedsdiemeer labels en keurmerken. keurmerk-eigenaren een duurzaamheidsinitiatief van de diverse labels. Zelfs binnen één keurmerk kunnen meerdere “In de winkel zieorganisaties ik steeds meer labels en keurmerken. Waarom zijn het er zoveel en is dat wel nodig?” vertegenwoordigen, labelserenzoveel logo’s ontwikkeld Waarom zijn het en is dat die welverantwoorde nodig?” labels worden toegepast, bijvoorbeeld om het aandeel gecertificeerd In de afgelopen jaren zijn er door allerlei partijen, zowel bedrijven, verificatie(100% eruit? Alof deze illustreren het verschil in aanpak productie uitstralen.jaren Hebben die allerlei verschillende labels een materiaal een vragen mix) weer te geven. Het verschil in In de afgelopen eraldoor zowel dan bedrijven, verificatie eruit?labels. Al deze vragen illustreren het verschil aanpak keurmerk-eigenaren alszijn organisaties die eenpartijen, duurzaamheidsinitiatief van de diverse Zelfs binnen één keurmerk kunneninmeerdere keurmerk-eigenaren als organisaties eenwilduurzaamheidsinitiatief van deworden diversetoegepast, labels. binnen één keurmerk kunnen meerdere andere aanpak? De bewuste “gewoon” dat de duurzaamheidsscore kanZelfs groot zijn, omdat toepassing bijvoorbeeld labels bijvoorbeeld omde het aandeel gecertificeerd vertegenwoordigen, labels enconsument logo’sdie ontwikkeld die verantwoorde vertegenwoordigen, labels en logo’s ontwikkeld die verantwoorde labels worden toegepast, bijvoorbeeld om het aandeel gecertificeerd productie uitstralen. al die verschillende labels dan een kan materiaal een mix) weer te(100%) geven.uit Het verschil in productie op orde is. Hebben variëren (100% van eenofproduct dat volledig gecertificeerde materiaal (100% ofkaneen mix) Het bijvoorbeeld verschil in productieaanpak? uitstralen. die verschillende labels dan groot zijn,weer omdattedegeven. toepassing andere De Hebben bewuste alconsument wil “gewoon” dat een de duurzaamheidsscore ingrediënten bestaat of slechts 5% gecertificeerde ingrediënten duurzaamheidsscore kan groot zijn, omdat de toepassing bijvoorbeeld andere aanpak? De bewuste consument wil “gewoon” dat de productie op orde is. kan variëren van een product dat volledig (100%) uit gecertificeerde orde is. kan variëren van dat volledig (100%)is uit De productie praktijk isop weerbarstiger. Is het initiatief gericht op arbeids- bevat. Verdieping ineen de product daadwerkelijke en gecertificeerde blijft cruciaal. ingrediënten bestaat of slechts 5%resultaten gecertificeerde ingrediënten ingrediënten bestaat of slechts 5% gecertificeerde ingrediënten bevat. Verdieping in de daadwerkelijke resultaten is en blijft De praktijk is weerbarstiger. Is het initiatief gericht op arbeidsomstandigheden in de fabriek of milieu aspecten opgericht de boerderij? Of bevat. Verdieping in de daadwerkelijke resultaten is en blijft cruciaal. De praktijk is weerbarstiger. het initiatief op arbeidscruciaal. omstandigheden in de fabriek ofIsmilieu aspecten op de boerderij? Of wordt sociaal-economische én ecologische duurzaamheid in de hele GoedeWaar.nl werkt daarom hard aan het uitbreiden van omstandigheden in de fabriek of milieu aspecten op de boerderij? Of wordt sociaal-economische én ecologische duurzaamheid in de hele GoedeWaar.nl werkt daarom hard aan het uitbreiden van de de wordt sociaal-economische én ecologische duurzaamheid in de en hele GoedeWaar.nl werkt daarom hard aan het uitbreiden van de productieketen aangepakt? vanvancontroles productieketen aangepakt?Hoe Hoeziet ziethethetsysteem systeem controles en ,FVSNFSLFODIFDLFS ,FVSNFSLFODIFDLFS
Source: Fairfood (2014)
productieketen aangepakt? Hoe ziet het systeem van controles en ,FVSNFSLFODIFDLFS
[ 1 ]
Image: Fairfood International
Recent research indicates that a handful of food and beverage multinationals and flavour houses are the most powerful stakeholders in the Madagascar vanilla value chain. These companies can and should help farmers to break out of the cycle of poverty by ensuring that these smallholder farmers are paid a fair price for their vanilla. A fair price covers, among other things, a living wage for farmers, any other labour either from family members or hired labourers, plus all costs and risks involved in the production. Earning a fair price will give farmers an opportunity to break out of the poverty cycle and take better care of their families, invest in insurance to recover from unexpected externalities, invest in new and diverse crops, and have savings to fall back on. This is the main topic companies should be focusing on in order to ensure a fair system for these farmers and to contribute to sustainable vanilla production. Implementing viable sustainability standards, certifications and corporate programmes – though not perfect – can be an additional means to ensure progressive incomes for vanilla farmers. In Uganda, it has been reported that organic and fair trade certifications have helped about 1,200 producer members of the Mubuku Vanilla Farmers Association to improve their income situations. We have seen that companies have made commitments to improve livelihoods and increase yields through measures such as farmer training programmes, building schools, providing financial assistance and health care. These projects are supposedly impacting several thousands of farmers and their families. However, many of these programmes are a partial remedy to the root cause of a lack of fair prices being paid to the farmers. In addition to that, as there are about 80,000 smallscale vanilla farmers in Madagascar, there is still a long way to go. Moreover, the concrete impact this has had on the livelihoods of the farmers is largely unknown and not well measured. All in all, efforts from multinational brands and flavour houses therefore need to be scaled up and improved to show a demonstrable effect on farmers’ incomes from vanilla. Support from African leaders and multilateral donor agencies can also make a huge difference. In 2003, African leaders adopted the Maputo Declaration,3 promising to commit 10 per cent of their respective gross domestic product (GDP) to agriculture and rural development. Improving agriculture was seen as a path towards eradicating poverty and food insecurity on the continent. Since 2003, only a handful of African nations have reached or surpassed this target in any given year.4 Madagascar has not. The country has consistently maintained a profile as one of Africa’s poorest nations. Approximately 29 per cent of Madagascar’s GDP comes from agriculture,5 but seeing as this sector is largely dominated by an extremely poor rural workforce that cultivates 1.3 hectares of family farms on average, and is plagued by mori-
[ 2 ]
area
Image: Fairfood International
Section
too early or cure it too quickly, thus resulting in poorquality product. • Theft – vanilla theft is quite high and is a huge issue for these small farmers. Most farmers tend to harvest their crops too early to avoid theft and therefore risk producing poor-quality vanilla.
great challenges to get enough of the right food. Moreover, although its vanilla is highly sought after over the world, the majority of the 80,000 small-scale farmers who produce the vanilla experience food insecurity, as they do not earn sufficient income to adequately provide food for themselves and their families. About 75 per cent of the small farmers in Madagascar’s Sambava, Antalaha, Vohemar and Andapa region – the majority of whom are vanilla farmers – live on less than US$1 a day. Vanilla is chiefly suitable for smallholder farmers and family farmers. The average vanilla farmer owns 1 hectare of land and uses traditional farming methods. The main concerns that cause their income insecurity, and hence their food insecurity, are fluctuating prices and margins. The farmers therefore have very little power to advocate a fair price and are cornered into a vulnerable position, as a result of which their income is often insufficient and unstable all year round. This weak bargaining power is due to the fact that the pricing system is too complex for the farmers to understand, and is largely unfair and not transparent. As such, other players in the world market value chain have the opportunity to benefit from their stronger bargaining power, resulting in relatively higher prices and margins for them. Other issues affecting vanilla farmers include: • Lack of resources – the farmers lack access to information, technology and the financial resources to build up savings and invest in insurance against unexpected externalities. • Poor quality product – desperate to sell their vanilla to make ends meet, the farmers harvest their vanilla
Vanilla is the world’s most popular flavouring, but most of Madagascar’s 80,000 small-scale vanilla farmers do not earn enough to feed their families
area
Image: Fairfood International
Section
Vanilla is chiefly suitable for smallholder and family farmers, most of whom use traditional farming methods
Fluctuating prices and margins are the main causes of income and insecurity for Madagascar’s vanilla farmers
bund roads and infrastructure, Madagascar’s agricultural sector clearly needs attention from African leaders. Early this year, the African Union announced 2014 as the Year of Agriculture and Food Security. This announcement bears great significance for a continent where 75-80 per cent of the population depends solely on small-scale agriculture, and where most of the poor live in rural areas. This can be a perfect opportunity for the continent’s leaders to support Madagascar in developing some of its important agriculture sectors such as rice and vanilla, and to improve market access and regional trade for them. The United Nations similarly proclaimed 2014 as the International Year of Family Farming. Most international donor agencies have already declared their recognition of the important role of small-scale family farmers in tackling the food security challenge and are already investing in projects that seek to improve the lives of small-scale farmers in many poor regions of the world. Investing in small-scale Malagasy farmers should be seriously considered. Following Madagascar’s political instability in 2009 and the World Bank’s 2012 gloomy analysis of the Malagasy economy, several international donors signalled a reluctance to lend financial support to the country or ceased giving it. This has taken its toll on the development of agriculture and the rural poor. Notably, the International Fund for Agricultural Development has so far funded 14 rural development projects investing a total of US$208.3 million.6 Most of these projects are sectorial and focus on strengthening farmers’ organizations, increasing poor people’s access to rural credit, improving market access and boosting production. Following the country’s recent presidential elections, the political situation is expected to improve. In February
2014, the World Bank approved US$10 million to assist in improving health and food security in Madagascar. More international donors can therefore seize the opportunity to scale up their support for Madagascar’s agriculture. International non-governmental organizations (NGOs) can help farmers and empower them with negotiation and campaigning skills to advocate for themselves. In Madagascar’s vanilla sector, this can be an important intervention for small farmers to have a voice and be able to effectively engage powerful value chain players on pricing and other socioeconomic issues. In addition, international advocacy organizations can help by directly influencing the big multinational companies and flavour houses to improve incomes for Madagascar’s vanilla farmers. In late 2013, Fairfood International7 started its advocacy work in order to encourage the biggest multinationals and flavour houses sourcing vanilla from Madagascar to improve their policies and practices so that they benefit the small farmers and catalyse a positive change within the vanilla industry in Madagascar. As the world looks towards 2050, when more than 9 billion people will need to be fed, the burden will rest on the shoulders of small-scale farmers all over the world. It is therefore important that key players in the food system – companies, but also NGOs, governments and international donors – enable these farmers to enjoy socioeconomic fairness in the food system. While we continue to enjoy our vanilla-flavoured ice creams, cakes and chocolates, key players must act with urgency to overcome the shameful paradox in Madagascar’s vanilla sector by implementing the efforts outlined above. This will go a long way to establishing sufficient financial resources for Malagasy vanilla farmers and create a safety net to lift them out of poverty and food insecurity.
[ 3 ]
Baarsjesweg 224 1058 AA Amsterdam The Netherlands +31 (0) 6 27241132
www.fairfood.org fairfood fairfood
