Pagina één Bij het woord rusthuis denken velen aan grijs, eentonig, rust, bejaarde mensen zonder interesse, zelden bezoek, weinig levensvreugde, daar valt niets te beleven… Het zijn vastgeroeste vooroordelen net zoals de uitspraken als “de jeugd van tegenwoordig…” of “politiekers zijn zakkenvullers” of “leerkrachten hebben een schoon leven met al hun verlof”. Iedereen kan er zeker nog wel enkele aan toevoegen. Echter wie Ons Zomerheem de laatste tijd van nabij gevolgd heeft moet durven toegeven dat de vooroordelen rond eentonigheid, grijs, niets te beleven… hier niet van toepassing zijn. Immers ons huis bruiste van leven tijdens de ontmoetingsdagen. Bewoners waren fier familie te kunnen uitnodigen, lekker met hen te tafelen. Medewerkers zetten zich in met een groot hart… We kregen ook veel mensen over de drempel. Familie, vrijwilligers komen trouw op bezoek en besteden veel tijd aan onze bewoners. Er waren ook groepsbezoeken: Ziekenzorg van Eeklo en Knesselare kwamen kennis maken met de verschillende zorgvormen. Ze konden zien dat ons huis leeft… Een groepje gepensioneerde onderwijsmensen die afgestudeerd zijn in 1946 aan de “normaalschool” stond vol bewondering voor de kwalitatieve en warmmenselijke bejaardenzorg. Bewoners gingen op uitstap naar een museum, een pretpark, een kasteeltuin. Enkelen maakten zelfs kennis met de koninklijke serres. De gasten van de dagverzorging hadden het weer mee op hun uitstap naar Deinze. We kregen journalisten over de vloer om meer te vertellen over de samenwerking met de kinderen van de Sint-Martinusschool. Het bezoek aan Plopsaland was groot nieuws! Ook in de dagelijkse bezoeken en gesprekken met bewoners ontdek je de vele interesses van bejaarden. De wil om tenvolle te leven. Laat ons vooroordelen afleggen en luisteren naar bewoners en vooral leren kijken naar wat ze wél nog kunnen… Na al die inzet voor onze bewoners gunnen wij de medewerkers en de familie een welverdiende vakantie toe! Tijdens die afwezigheid zullen de vakantiejobs dan weer voor leven zorgen!!! Paul Stock
Inhoud 3 - Weetjes
8 - Het abc van het wzc
10 - D van DVC
13 – naklanken
Daguitstap naar Deinze Een nieuwe naam…
Bezoek aan de Koninklijke serres Het museum voor Schone Kunsten Naar Bulskampveld Communicantenviering Naar Plopsaland Bowlen in Eurocity
22 - INFORMATIEF
23 – in de kijker
Parochie Beke is 75 jaar jong…
Dries en Jan
27 – Uit de oude doos
29 – vrij aktief
Expo ‘58
30 – even bezinnen
De rolstoelencarwash…
31 – KOKKERELLO Pastasalade voor bij de barbecue
32 - ’T GROEN HOEKJE De paardebloem
De Infokrant van “Ons Zomerheem” Is een uitgave van WZC “Ons Zomerheem”, Dreef 47 – 9930 Zomergem. Tel. 09/3727448 Hoofdredacteur: Paul Stock Redactieraad: Danny De Meulenaere, Marianne Ginneberge, Tina Goethals, Rik Menschaert, Isabelle Pauwels, Zr. Erna Sesselle, Veerle Vermeire en Joke Vermeren.
-2-
WEETJES Nieuws van de bewoners VAN HARTE WELKOM AAN: Mevr. LEYS MIRELLA is op 9 mei 2008 bij ons komen wonen. Mevrouw is afkomstig van Hansbeke. Mevr. DE MEY – DE RYCKE GODELIEVA kwam op 20 mei haar intrek nemen op kamer 54. Voorheen woonde mevrouw in Brakel. Mevr. VERHAEGEN – DE ROO Aline van Zomergem verblijft sedert 30 mei op kamer 88. NIEUW IN HET DAGVERZORGINGSCENTRUM Dhr. DE KEYSER NOEL van Mariakerke sinds 24 april. Dhr. ARENS ARMAND van Waarschoot sedert 25 april. Dhr. PILLE AIME van Ronsele sinds 21 mei. Dhr. VAN SPEYBROECK JEROME uit Zomergem, vanaf 23 mei. Mevr. BASTIAEN – DE BRUYNE MARIA van Zomergem, sedert 4 juni. Dhr. en Mevr. HAECK NORBERT - DE MEYER DIONYSIA, van Lovendegem sedert 9 juni. Dhr. en Mevr. DE JAEGER AMAAT - VAN DE VELDE MARIA uit Zomergem vanaf 9 juni. Mevr. VAN ACKER – GELDHOF ANTOINETTE uit Lovendegem sedert 10 juni Dhr. VAN VOLSEM WILLY uit Wondelgem vanaf 27 juni. Mevr. DE KEUCKELAERE – PIENS MARIETTE van Wondelgem vanaf 30 juni. Dhr. VAN BASSELAERE JUUL uit Wondelgem vanaf 30 juni. Mevr. VAN HOOF MARIE-LOUISE uit Evergem vanaf 30 juni. -3-
OMRINGD DOOR DE LIEFDE EN GOEDE ZORGEN VAN ONS ALLEN ZIJN VAN ONS HEENGEGAAN: Mevr. DE BAETS – VAN LANDSCHOOT MARIA op 23 april. Mevr. CRAPE – CLAUWS EDITH (DVC) op 25 april Dhr. SCHYNS ANDRE op 4 mei. Dhr. WELVAERT ALBERT op 10 mei Mevr. DE BACKER – VERSTRAETEN EMELIE op 28 mei Dhr. TRAP JEAN-PIERRE (DVC) op 23 mei “En wat is ophouden met ademen anders dan de adem bevrijden van zijn rusteloze getijden, zodat hij moge opstijgen en verruimen en God ongehinderd zoeken?.” (Kahlil Gibran)
OVERLEDEN FAMILIELEDEN VAN PERSONEELSLEDEN Mevr. DE VOS MARGARETHA, moeder van Marleen Pauwels (Horizon 1) op 16 april. Dhr. DE MEULENAERE HENRI, vader van Danny (kine) op 15 mei. Wanneer je verdrietig bent, Kijk dan in je hart En je zal zien dat je weent Om wat je vreugde schonk (Kahlil Gibran)
-4-
NIEUW PERSONEEL Els Godu is verpleegster, en werkt vanaf 2 juni op Horizon 1, ter vervanging van Sofie De Vlieger. Els studeerde af in 2006, en werkte voordien in Gent, Toevlucht van Maria. Els woont in Lovendegem. Karen Vanaelst studeert af als verpleegster en komt vanaf 1 juli werken op Binnenhof 1. Zij zal Wendy Wille vervangen die met zwangerschapsverlof gaat. Jessica Goossens komt bij ons werken als keukenhulp. De keuken kan extra handen gebruiken omwille van het ziekteverlof van Lieve Steyaert
GEBOORTES
Elena
is op 10 april 2008 geboren, en is het dochtertje van Filip
en Annick Vermeiren (B1)-Cortvriendt, en zusje van Ruben.
Faith
is geboren op 5 juni 2008, en is het dochtertje van Ruth
Bracke (Binnenhof 0).
-5-
HUWELIJKEN Op 7 juni trouwt de zoon van Lieve Steyaert (keuken), Ruben Ladon, met Annouschka Taghon. Zij gaan wonen in Waarschoot. Op 4 juli trouwt Elien Van De Moortele, dochter van Marleen Van Lersberghe (wasserij) met Jan Van Hecke. Zij gaan wonen in Gentbrugge. Op 5 juli trouwen Timothy Kesteloot, zoon van Linda Dobbelaere (H1) en Lien Decroos. Zij gaan wonen in Oostende Op 8 augustus trouwt Leen De Meulenaere, dochter van Danny (kine), met Guy Claerhout. Zij gaan in Deinze wonen. Op 22 augustus trouwen Annemieke De Paepe (onderhoud) en Franky Van Lersberghe. Zij gaan wonen Zomergem. Op 30 augustus trouwen Christophe Vandecasteele, zoon van Nicole Van Hulle (H2), en Hadewych Piessens, en zij gaan wonen in Erondegem.
Hartelijke gelukwensen aan allen!
-6-
Wist u dat…
fWim De Cuyper is niet alleen groot van gestalte, hij is ook groot in de omgang met ouderen, en dat al 15 jaar lang! Op 1 juli eerstkomend wordt hij hiervoor passend in de bloemetjes gezet! Proficiat Wim!!!
fOok Petra De Zutter valt in de prijzen… Zij is op 5 juli al 15 jaar een vaste waarde als verpleegster, vroeger op de eerste verdieping, nu op B0. Proficiat Petra, en doe zo voort!
fDe hoofdvogel wordt deze keer afgeschoten door Marianne Ginneberge. Op 12 juli is zij al 25 jaar in dienst van Ons Zomerheem! Zij kreeg nochtans bij haar afstuderen de “goeie raad” om om de 7 jaar van werk te veranderen, maar trouw als ze is, sloeg ze deze raad categoriek in de wind. Zij begon hier als verpleegster, werd later dienshoofd op het gelijkvloers, dan op de tweede verdieping, en nu zit ze op het hoogste schavotje in het directiecomité. We wensen haar nog minstens 2 keer 7 jaar toe…
fGoed nieuws! We zijn geselecteerd door het Sociaal Fonds voor wat betreft de opleiding tillen. Op donderdag 5 december heeft de opleiding plaats voor de groep verzorging/verpleging, en op 11 december voor de medewerkers van de keuken.
fOp 28/04/2008 kwamen de leerlingen van O.L.Vrouw Ten Doorn Eeklo, richting verzorging, op bezoek in Ons Zomerheem. Paul Stock verwelkomde deze enthousiaste groep in de vergaderzaal. De 6de-jaars kregen uitleg via een prachtige powerpointpresentatie. De verschillende woonvormen kwamen uitgebreid aan bod. Na een deugddoende frisdrank gaven Paul en Marie-Anne een interessante rondleiding in het WZC. Dagverzorging, kortverblijf en Binnenhof 1 werden bezocht. De genodigden stelden nieuwsgierig vragen en toonden veel belangstelling voor onze werking. Sommigen wensten zich direct op te geven voor een vakantiejob. Hopelijk maakten we hen warm voor een boeiende job in de bejaardensector.
-7-
het abc van het wzc De spannende, speciale, sportieve daguitstap naar Plopsaland samen met de kinderen van het derde leerjaar kunnen we op zijn minst succesvol noemen. Sinds de samenwerking met de Sint-Martinus lagere school, komen de leerlingen vaak met onze ouderen samen. De ene keer voor een spelactiviteit, knutselen of gezellig samenzijn en nu dus voor een daguitstap. Een sociaal project dat zowel de kinderen als de ouderen stimuleert om samen te werken, mekaar te leren kennen en waarderen. De ouderen hebben nog geen seconde spijt van hun spannend avontuur. De volgende en waarschijnlijk laatste samenwerkingsactiviteit is een sportieve, dan gaan de kinderen samen met de ouderen turnen. Smeer die spieren maar al in! Nadien is het spijtig afscheid nemen en wachten tot september voor een nieuwe “stroming”, een nieuw seizoen derdejaars. Onlangs passeerde de ronde van België voor de deur. De bewoners en ook personeel supporterden voor de vele sympathieke sprinters en spetters die de koers rijk is. Al zijn sommige personeelsleden meer smoor op de spieren van Boonen. Ze sprongen en schreeuwden hun stem hees toen hij hen passeerde. Suzanne, Simonne, Sylvain, Sofie en Steven, zijn maar enkele namen met de letter S die de revue passeren. Samenleving, schoonmaken, spelnamiddag, staking, … en sterven, zijn woorden met een S die bij ons huis passen.
Van de temperatuur hebben we de afgelopen weken niet mogen klagen. Het was vaak terrasjesweer. De mannen van de technische dienst plaatsten de tuinstoelen, tuintafels en de tuinbanken in de tuin. Hopelijk valt de zomer nu niet tegen. Onlangs gingen we met bewoners naar een tentoonstelling in het museum voor schone kunsten. De toeschouwers stonden perplex van de vele talentvolle schilders en beeldhouwers die ons land rijk is. Ze zijn prima tekenaars en hebben een goede techniek. De aanwezige bewoners waren tevreden met dit bezoek en willen graag nog eens teruggaan of een andere tentoonstelling bezoeken. Misschien is een bezoekje aan het theater of toneel een idee voor de toekomst. Taart, televisie, tevreden, thuis, tientje, trots zijn dan weer woorden met een T die bij ons huis passen.
-8-
De gasten van het dvc waren unaniem akkoord dat hun uitstap naar Deinze een uitzonderlijk mooie en uitstekende dag was. Ze spraken uitvoerig over hun avontuur en over wat ze allemaal uitspookten. Een beetje werk was gekropen in het uitzoeken van een wandelroute maar uiteindelijk bij de uitvoering ervan bleek het de inspanningen waard. Hoe de studenten er uitzagen in uniform zal een tijdje gespreksonderwerp zijn. Helemaal uitgedost en met een uiteraard verzorgd uiterlijk. Het was een feestmaal zonder er veel geld aan uit te geven. Uitgerekend deze dag werd ook niet naar het uurwerk gekeken! Urbain, Ursula, Urbanie, … veel namen met de U kom je in ons huis niet tegen. Uitstap, uiensoep, uitgaan, uitleggen, uitnodigen zijn dan weer wel woorden met de letter U.
Kijken we dan eens naar de woorden met de letter V die iets te maken hebben met “Ons Zomerheem”. Zo zijn er woorden met een positieve bijklank als: verbondenheid, vertrouwen, vrijheid, vreugde, en vriendelijk. Jammer genoeg zijn er ook woorden met een negatievere bijklank, denken we maar aan: een doktersvisite, voorschrift, verhuizen, verouderen, woorden die voor de ene negatief zijn en bij de ander vrijwel geen betekenis oproepen. Als we kijken naar de namen met de letter V dan zien we dat deze meer bij familienamen voorkomt dan bij voornamen. Denken we maar aan alle “Van de …” of alle “Ver …” De vakantie komt eraan, vele vertrouwde gezichten vertrekken dan op verlof. Gelukkig komen vele, vlijtige vakantiejobbers, als vakantiejob, deze verlofperiode het team vervolledigen en versterken. Studenten verpleegkunde of gewoon, vriendelijke, verdienstelijke en verantwoordelijke jongeren. De bewoners zullen niet kunnen spreken van verwaarlozing. Zij zullen dit voortreffelijk doen, de directie heeft er alle vertrouwen in. Dankjewel voor je seconde tijd en uitzonderlijke vertrouwen.
Op naar het laatste stukje van het ABC van het WZC, de letters WXYZ.
Veerle
-9-
D VAN DVC Daguitstap naar Deinze De jaarlijkse daguitstap van de DVC ging dit jaar naar Deinze. In de voormiddag was er een zoektocht in de stad. Op de wandelroute kon je de antwoorden op vooraf gestelde vragen vinden. Alle groepjes slaagden erin alle antwoorden te verzamelen. Vandaar dat er ook een schiftingsvraag werd gesteld. Men moest de som van de leeftijden raden van de aanwezige personeelsleden van de DVC. Een vraag waarop er heel uiteenlopende antwoorden kwamen. Na deze wandeling in het mooie Deinze was het tijd voor een terrasje. Met z’n allen samen op terras een aperitiefje drinken, gasten, familie en personeel bij elkaar dat vond Noël het leukste van de dag.
’s Middags werd er gegeten in het Sint-Theresia instituut, ook wel beter gekend als “de kokschool”. Roger wist niet meer wat hij allemaal had gegeten, maar wist wel dat hij ’s avonds geen honger meer had. Edmond vertelde me dat ze een Kirr hadden gedronken, een voorgerecht met vis, een hoofdgerecht en een dessert met aardbeien hadden gekregen. En dit met aangepaste wijnen à volonté. De bediening was perfect. “De jonge gasten waren heel mooi gekleed, we zaten echt in een chique restaurant.” aldus Madeleine. Na het tafelen was het tijd voor een wandeling in de Brielmeersen. De gasten waren verbaasd dat het daar zoveel veranderd was. Nu is er een dierenpark, mini-golf, petanque, een grote speeltuin voor de kinderen, … en vooral een mooie tuin. Edmond, de kun- 10 -
stenaar onder ons, kreeg al direct zin om te beginnen schilderen als hij al die mooie plekjes in het park zag. Als afsluiter zei Gerarda: “Wanneer gaan we weer?”
Een nieuwe naam… “Elk kind moet een naam hebben” zegt men wel eens, en dat vond het personeel van de dagverzorging ook. Ze bedachten dan ook de zomerse naam “Zomerzon”. De twee leefgroepen kregen ook een naam. Voortaan heet de ene leefgroep “Zonnebloem” en de andere “Korenbloem”.
Voor de aankleding van de ruimtes zijn we nog op zoek naar allerlei zaken die verband houden met zonnebloemen en korenbloemen. Heb je een afbeelding, schilderij, beeld,… en heb je het niet meer nodig? Breng dit dan gerust naar de “Zomerzon” en wie weet fleurt uw attribuut wel de ruimte op. Opendeurdag “Zomerzon” De deuren van de dagverzorging “Zomerzon” werden voor iedereen opengezet op dinsdag 27 mei. Men kon dan een kijkje nemen in de dagverzorging en kreeg een hapje en drankje.
- 11 -
- 12 -
NAKLAN NAKLANKEN Bezoek aan de Koninklijke Serres Dinsdag 22 april was het weer zover! Na een jaartje van afwezigheid waren we weer van de partij om onze ogen de volle kost te geven. Met de busjes van de DVC begaven we ons richting Groot-Bijgaarden om eerst onze magen nog eens te vullen en om enkele kilometers verder de eindbestemming te bereiken. Al van ver konden we onze Koning en zijn Koningin hun paleis bewonderen. Maar daarvoor waren we niet gekomen. We hadden meer oog voor de prachtige tuinen en zorgvuldig verzorgde serres. We konden opnieuw rekenen op de hulp van de mannen van het leger om ons met al hun spierkracht op en af de trappen te helpen. Na de eerste serre vol kleurrijke bloemen en planten moesten we via een weg buiten naar de hogerop gelegen serres gaan. Dat deze serres enkele meters hogerop lagen kunnen de begeleiders zeker beamen. Sommigen voelden dit hoogteverschil dagen nadien nog in hun benen. Eens daar aangekomen kwamen we weer binnen in een weelderige serre waar menig aantal hortensia’s en azalea’s ons tegemoet kwamen. Niet alleen door de verschillende kleuren maar ook door de geur van de verschillende bloemen achtten we ons als echte koningen en koninginnen Na deze kleurrijke doortocht waar zowel de bewoners als de begeleiders genoten van de weelde rondom zich, waagden we ons nog aan een ijsje van de ijskar. En smaken deed het! Een perfecte afsluiter van een deugddoende prachtige dag!
- 13 -
Bezoek aan het Museum voor Schone Kunsten Bezoek aan het Museum voor Schone Kunsten in Gent In de werkgroep cultuur groeide het idee om eens met bewoners een bezoekje te brengen aan een museum met kunstwerken. Er zijn in de buurt verschillende mooie musea, toch kozen we voor een eerste bezoek het Museum voor Schone Kunsten in Gent uit. Kunstminnende bewoners, vrijwilligers en ook enkele kunstenaars (voor de gelegenheid ook begeleiders) traden een wereld binnen van schoonheid, vakmanschap en ook wel verwondering. Hier en daar gaf Joke een woordje uitleg bij een schilderij en ook de aanwezige kunstenaars brachten hun bewoner wat “kunstige kennis” bij. De bewoners werden vaak met verstomming geslagen bij het zien van de vele muurgrote schilderijen. Bij het naar huis gaan merkten we al snel dat de aanwezige bewoners heel tevreden waren en al stiekem uitkijken naar een volgend museumbezoek. Veerle
Naar Bulskampveld Woensdag 14 mei begon niet echt zoals we het verwacht hadden. We gingen met enkele bewoners van Binnenhof 1 de frisse boslucht opsnuiven in het Bulskampveld te Beernem. Maar het mooie weer, dat de weermannen beloofd hadden, bleef echter uit. In de voormiddag althans, want hoe dichter we Beernem naderden, des te meer het zonnetje scheen. Eens gearriveerd, namen we een kijkje in de kruidentuin waar ook een aantal vogelsoorten te bezichtigen waren. Enkele bewoners vonden de oude landbouwwerktuigen ook heel interessant. Na deze wandeling, installeerden we ons op het terras van het restaurant waar we onze pick-nick verorberden. Bij het mooie weer hoorde natuurlijk ook een ijsje. In de namiddag zetten we onze wandeling voort door het meer bosrijke gedeelte van ’t Bulskampveld. Iedereen genoot er van de mooi bloeiende bloemen en planten. De paden in het bos daarentegen waren niet altijd even handig voor de rolstoelbegeleiders maar dit was nog eens een goede oefening. - 14 -
Nadat we een drankje genuttigd hadden, keerden we, allen redelijk uitgeblust maar tevreden, terug huiswaarts.
- 15 -
- 16 -
- 17 -
Communicantenviering Joepie! Vandaag mag ik nog eens mijn communiekleren aantrekken, want het is terug feest. Om 19 uur zijn we uitgenodigd in de kapel voor een korte viering met alle communicanten. Wist je dat de regenboog 7 kleuren telt? Voor elke kleur mochten we de gepaste kaars aansteken die we daarna als aandenken meekregen. Het was een schitterende dag, dus kregen we de receptie buiten aangeboden. Na de babbel buiten konden we aanschuiven voor een broodbuffet. Het was heel lekker. Na het heerlijk dessert heb ik, met nog enkele communicanten die ik er leerde kennen nog kunnen genieten van de leuke avond. Bedankt! Charlotte.
- 18 -
Naar Plopsaland met Sint Martinus De bewoners samen met de kinderen van het derde leerjaar van de St Martinusschool gingen samen op schoolreis. Samen met de leerlingen van het derde leerjaar gingen we genieten van een unieke, onvergetelijke dag. De bedoeling van deze dag is de 2 generaties dichter bij elkaar te brengen. Het derde leerjaar is voor ons niet ongekend. Bijna maandelijks komen de kinderen op bezoek bij hun maatjes, zo noemen zij hun “oudjes”. Na knutselactiviteiten, zangstonde, bingo-namiddag, muziekpak was deze maand de schoolreis aan de beurt. Dinsdag 27 juni kwamen de leerlingen langs met hun uitnodiging voor de reis. De kinderen werden met open armen ontvangen. Nog 2 keer slapen en het was zover. Een druilerige dag, kans op buien en onweer, opklaringen in de namiddag, … Zelfs Frank De Boosere kon onze dag niet verpesten. Wij gingen naar Plopsaland. Onderweg naar het rusthuis hoorde ik mr. Stock live onze dag promoten op radio 2. Om 8.30u stonden we klaar in de inkomhall, te wachten op de bus. De picknick-pakketten werden verdeeld, de laatste afspraken gemaakt. Ondertussen intervieuwde Els van Radio 2 erop los. De micro ging rond en ’s middags zou de reportage worden uitgezonden. Wij dachten daar niet aan, zo vlug mogelijk naar kabouter Plop was ons doel. Daar was de bus. Inladen en vertrekken. Onderweg regen, buien en veel nat. Toch dit kon de sfeer niet bederven. Om 10.30u waren we bij kabouter Plop aangeland. En de regen bleef uit. Eerst wat foto’s met Kabouter Klus en Bumba. Daarna op zoek naar de kinderen van het derde leerjaar. Het was een blij weerzien!!! Een drukte van jewelste … We splitsten ons op in 2 groepen, 1 groep ging naar de panoramic en de andere naar de boomstammetjes. Een woordje uitleg bij de attracties: De panoramic is een toren van waaruit je het hele pretpark kan zien. Vanop een hoogte van 76 m zag je het hele park. Degene met goede ogen zagen zelfs de Franse grens en de zee. Een grote delegatie van de bewoners samen met de kinderen hingen in de lucht. De boomstammetjes zijn bootjes in de vorm van … hoe raad je het boomstammetjes. Anna en Remi waagden zich aan een duik met deze attractie. 20 seconden tijd hadden ze om in de boot te springen, daarna vetrokken we. Eerst een rustige vaart, daarna bergop en stijl bergaf. Dit was slechts een voorproefje, de strafste afdaling moest nog komen. Schitterend!! Anna was aan het roepen en lachen tegelijk. Kletsnat waren we toen we beneden het water in duikten. Eerste attractie geslaagd! Anna en Remi hadden de smaak te pakken. Na een rit in de boot, de roetsjbaan op. Ongelofelijk hoe onze bewoners de roetsjbaan trotseerden. Anna en Marleen op kop, armen in de lucht in de bochten. Weeral eens was bewezen dat ouderen nog veel plezier kunnen beleven en veel durfden. De kinderen waren blij verrast. Na al dat heen en weer geschud was het etenstijd. Samen onze knapzak verorberen, een beetje bekomen van alles wat we al gezien en gedaan hadden. Na de rust tijd voor actie! Met 4 bewoners samen in de supersplash. Een woordje uitleg? In het donker word je met een grote boot opgetild tot een hoogte van 30 m. Plots - 19 -
gaat een luik open en in een duizelingwekkende vaart (70 km per uur) duik je het water in. De gezichten spraken boekdelen! Nu moet je niet denken dat het bij die ene keer bleef. Wie wou mocht blijven zitten en jullie kunnen het al raden, niemand stapte uit, nog een keer. De kinderen stonden beneden te supporteren voor de felle oudjes. Na de splash richting piratenboot. De boot volgeladen met bewoners en kinderen, de show kon beginnen. De oudste bewoonster die de boot opstapte was Bertha, met haar 92 jaar was ze wellicht de oudste piraat. Het piratenleven bleek toch wat te ruig. Een aantal zeebonken waren zeeziek en we zochten een rustigere vaart. Het bos van Plop, met z’n allen in een bootje en een rustige vaart doorheen kabouterland. Van de boten hadden we nu toch genoeg. Iedereen kreeg nog een uurtje vrij. En het begon te regenen. Op het overdekt terras schuilen, ondertussen iets drinken en genieten van de losgekomen emoties. Na regen komt zonneschijn en de carrousel. Om deze prachtige dag af te sluiten nog eens met z’n allen op de carrousel. De paarden werden bestegen, de rijtuigen gevuld. Na een rondje op de carrousel was het afgelopen. De kinderen kwamen ons uitzwaaien en wij keerden tevreden huiswaarts terug.
Bowlen in Eurocity te Beke Donderdag 15 mei gingen we samen met de leerlingen van het Koninklijk Atheneum van Eeklo bowlen in Zomergem Beke. De leerlingen hadden deze uitstap van a tot z voorbereid voor hun eindproef. Met ons busje en een aantal auto’s volgeladen trokken we naar Beke. 8 bewoners, 6 leerlingen, 3 leer- 20 -
krachten en Sofie en ik gingen de bowling onveilig maken. Voor de meesten onder de bewoners was het al een hele tijd geleden dat ze gebowld hadden. Eigenlijk waren we allen benieuwd. Victor en Germaine gingen zelfs bowlen vanuit hun rolwagen … Gewapend met onze bowlingschoenen en de lichtste ballen begonnen we eraan Het was een hele operatie om Germaine en Victor samen veilig op de bowlingbaan te krijgen. En eens getrouwd niet meer te scheiden, vandaar dat ze tegen elkaar speelden. Beiden kregen een soort goot die ze op hun schoot moesten leggen. Vanop hun schoot kon de bowl dan rollen richting (liefst) de kegels. Om die opdracht wat makkelijker te maken werden de goten afgesloten. De ballen rolden goed! Victor slaagde er zelfs in een strike te smijten. Er was een onderlinge strijd tussen bowlingpartners. De hulp van de leerlingen om hun tegenstanders uit te schakelen was welgekomen. De bewoners hebben zich kostelijk geamuseerd. Terug thuis werden we nog verwend met tiramisu en aardbeienkwark. Een geslaagde namiddag om zeker te herhalen.
- 21 -
Informatief Parochie Beke is 75 jaar jong…
- 22 -
IN DE KIJKER Dries en Jan Zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder… Vijf maanden is het ondertussen al dat Dries Van Ootegem bij ons werkt als aalmoezenier. En al even lang doet ook Jan Colpaert geregeld dienst als voorganger in de eucharistieviering. Tijd dus, zo dachten we, om hen even op de rooster te leggen… We schotelden hen zeven woorden voor en vroegen om hun vrije reacties… En aangezien de beide heren niet naar hun woorden moeten zoeken, kwam er terstond een stortvloed aan verhalen en snedige uitspraken.
ZING Dries leerde eerst zingen bij de scouts en verbeterde nadien zijn zangkwaliteiten op het seminarie : ‘want niet alle scoutsliedjes zijn voor publicatie vatbaar!’. Zingen betekent veel voor Dries: ‘De expressieve kracht van een menselijke stem die uiting geeft aan de diepste gevoelens en overtuigingen, mogen we zeker nooit onderschatten. Het is waardevol dat wij een zingende kerk zijn. Het is mijn droom dat we ook in de mis op zondag hier in Ons Zomerheem de psalmen zouden zingen als tussenzang… misschien moeten we volgend jaar maar eens voorzichtig beginnen met het refreintje, en dan zo langzaam opbouwen?’ Zo’n voorstel horen we natuurlijk graag verschijnen in onze pastorale dienst! Maar onderschat onze aalmoezenier niet: ook Paul Young en enkele andere modernere muzikanten kunnen zijn waardering krijgen. Jan stamt uit een erg muzikale familie, en zelf leerde hij het zingen in de Schola Cantorum van Sint-Lievens in Gent, waarmee hij wekelijks in de kathedraal zong op zondag. ‘Het is in het leven nodig om de vreugde die je beleeft te kunnen uiten op een andere manier dan met gewone woorden. Als gelovige jubelen we onze dank naar God uit in liederen en psalmen.’ In de moderne liedjes kan Jan zich niet steeds vinden: ‘Al te vaak zijn popsongs een uitdrukking van geweld of egoïsme… dit kan me niet bekoren’. VECHT Aan wie kunnen we beter vragen wat hij over ‘(niet) vechten’ denkt, dan aan Dries? Hij is immers al jarenlang geëngageerd in de Pax-Christi-beweging in onze Vlaamse kerk. ‘Het is zó belangrijk dat we steeds blijven vechten tegen elk onrecht in onze maatschappij! We moeten blijven ijveren voor sociale gerechtigheid, voor vrede. In de bergrede heeft Jezus daarvoor een ideale wegwijzer gegeven. Mijn inzet voor Pax Christi is begonnen met de revolte te- 23 -
gen de raketten. Revolte alleen vond ik niet genoeg, ik wilde zoeken naar een meer gefundeerd standpunt: hoe moeten we ons als gelovigen hiertegen verzetten? Vinden we in de bijbel of in de geschiedenis van onze kerk richtlijnen voor een gelovig standpunt? Deze zoektocht leidde me naar de oudste teksten van onze kerkvaders, die vaak een standpunt over geweld en geweten neerschreven. Praktisch ben ik nu nog betrokken bij de organisatie en promotie van de vredesweek in bisdom Gent én in de interreligieuze werkgroep van de stad Gent. Dialoog is immers een goede basis voor vrede…’ Als extraatje voegt Dries er nog aan toe: ‘En af en toe moet ik me er voor behoeden om tegen mezelf te vechten: ik kan me soms zo kwaad maken op mezelf, als ik iets vergeet, of als iets niet direct lukt… Mezelf aanvaarden zoals ik ben, met beperkingen, is niet altijd gemakkelijk.’ Jan volgt het standpunt van Dries grotendeels: ‘vechten met wapens en bloed kan nooit goed zijn. Dat wil niet zeggen dat je niet mag vechten voor je eigen rechten! Maar je standpunt verdedigen met duidelijke woorden is zoveel meer waard.’
HUIL Het is natuurlijk niet zo vanzelfsprekend om aan twee mannen te vragen wat zij denken over ‘huilen’, maar we wagen toch onze kans… En onmiddellijk leren we Dries goed kennen zoals hij is: hij beantwoordt deze vraag immers met een bijbelcitaat: ‘Zalig de treurenden, want zij zullen getroost worden ! Een mens kan wenen van vreugde (bvb. bij de geboorte van een kindje, of bij het ontdekken van genade in je leven), maar ook wenen van verdriet. Mij doet het treuren als ik zie hoe weinig mensen er ingaan op de uitnodiging van God om mee te werken aan zijn Rijk.’ Jan dankt direct : ‘Ik heb gelukkig nog niet veel grote miserie gekend, die me zou doen huilen. Ik vind het wel belangrijk dat mensen hun gevoelens niet opkroppen, maar het kunnen uitdrukken, eventueel in tranen. Ik ervaar ook dat mensen zich makkelijker uiten tegenover een priester dan tegenover zomaar iemand anders. Misschien is het omdat mensen verwachten dat hun priester voor hen zal bidden? We bidden natuurlijk wel niet omdat het lijden zou weggenomen worden, maar wel om kracht en sterkte om het lijden te kunnen dragen.’ Met deze uitspraak verzeilen we al vlug in het volgende woord : BID ‘Bidden betekent voor mij twee dingen’, zegt Dries. ‘Eerst is er het voorgeschreven psalmgebed, dat alle priesters bidden : onze brevier. In de psalmen vinden we verzuchtingen van mensen sedert mensenheugenis, neergeschreven in een sublieme vorm zoals die door het volk van Israël is verwoord, en zoals we het in Jezus’ leven ten volle zien waarheid worden. Ikzelf als priester kan niet zónder mijn breviergebed : ik kan me zo richten in vaste woorden tot God… Ik voel me dan tolk van de kerkgemeenschap voor wie ik bid en mét wie ik bid. Ten tweede is er voor mij het persoonlijk gebed. Niet zozeer de allerintiemste, mooi geformuleerde persoonlijke ontboezemingen, die we zouden ‘gebed’ kunnen noemen : in zo’n dingen voel ik me niet goed. Maar wel bvb. af en toe in een rozenkransgebed, of in het Jezusgebed of in het gebed van Char- 24 -
les De Foucauld.’ (noot van de verslaggever: voor wie geïnteresseerd is in deze vorm van bidden, kijk dan naar onze rubriek ‘even bezinnen’: daar drukken we deze gebeden af…) En ook Jan moeten we niet aansporen om uitvoerig over het gebed te spreken. ‘Bidden is eigenlijk voor alle mensen nodig. En meer nog : bidden doen we altijd tot iemand, niet tot ‘iets’. Wanneer mensen zeggen dat ze wel in ‘iets’ geloven, dan antwoord ik altijd : daar kan je toch niet tot bidden? Bidden doen we naar een persoon, misschien veraf en almachtig, misschien toch dicht genoeg om er contact mee te kunnen hebben… Als priester ervaar ik het mooiste gebed steeds in de eucharistieviering, waar ik als voorganger mag bidden met het grote dankgebed. Ik voel dan sterk de verbondenheid tussen de priester en het godsvolk, die samen voor de Heer staan.’ LACH Vanuit onze ervaringen met pater Urbain, die nooit om een grapje verlegen zat, hoopten we dat zijn opvolgers ook vrolijke mensen zouden zijn… En dat we niet tevergeefs hoopten, bewijst wel de volgende antwoorden : ‘Ik kan wel lachen om een goede mop, maar ik kan ze nooit goed vertellen of onthouden’, zegt Dries. ‘Voor mij heeft lachen te maken met vreugde : vreugde die opwelt wanneer we in onze medemensen onze broers en zussen herkennen. Dat we allemaal kinderen zijn van onze Vader, zou ons tot blije, vreugdevolle mensen moeten maken… Jammer genoeg lachen we – in die betekenis – véél te weinig !’ ‘Lachen is gezond en nodig’, vindt ook Jan. ‘Je kan het leven veel makkelijker aan, en je zal zelf veel gelukkiger door het leven gaan, wanneer je niet zwartgallig bent, maar probeert om regelmatig te lachen. Een vrolijke, guitige bui doet deugd !’ WERK Jan is officieel ‘priester op rust’… maar zoals zovele gepensioneerden, zit zijn agenda nu minstens even vol als tijdens zijn actieve loopbaan. Geen wonder dus, dat hij vlug antwoordt: ‘Mijn werk bestaat er nu vooral in om ten dienste te staan van mensen, om hen te helpen, hen gelukkig te maken. Zelf word ik verzorgd en vertroeteld door mijn zussen, dus veel ‘werk’ heb ik daar niet mee. Mijn werkopdracht lag vroeger vooral in het lesgeven.’ Dries verzucht direct : ‘wat ik écht werk vind, is het schrijven van een preek. Dat kost me telkens weer véél moeite, bijna zoals met een bevalling’. We stellen maar geen kritische vragen of hij dat al écht heeft meegemaakt, maar laten hem uitleggen : ‘Een goede preek schrijven bij een tekst, veronderstelt dat je die tekst goed overweegt en bestudeert. Dat je je laat raken door een idee, een zin, een gedachte. Vaak is het bij mij zo dat ik getroffen word door iets in het nieuws, of iets wat gebeurt, en dat ik dat laat aansluiten bij de bijbelse lezingen. Het zijn vaak vondsten van elders, die ik niet zelf maak, maar die ik vind, als ik er goed naar zoek. Dat is mijn lastigste werk. Al de rest is véél minder vermoeiend, zelfs fysiek zwaar werk in de tuin bijvoorbeeld, vermoeit me veel minder.’
- 25 -
BEWONDER Hoewel Jan en Dries twee héél verschillende priesters zijn, komen ze toch wel overeen… Kijk maar naar hun volgend antwoord : Dries staat in bewondering voor de schepping. ‘Ik leerde dit vooral tijdens mijn scoutsperiode: de klank van de regen op ons kleine tentje, ’s morgens wakker worden midden in de natuur met de vogels die vrolijk fluiten, dat is genieten. De kracht van de natuur is bewonderenswaardig – hoewel verbijstering over de vernietigende kracht soms dicht bij de bewondering staat… Met het ouder worden leer ik ook meer en meer bewondering op te brengen voor de schoonheid van mensen: bvb. onze bewoners hier in huis, die zoveel al hebben meegemaakt, weerspiegelen schoonheid. Zo’n zaken zijn véél meer te bewonderen dan alle ingenieuze uitvindingen van de techniek of de wetenschap, dan sport of intellectuele prestaties.’ Jan zegt categoriek : ‘Ik bewonder alles wat mensen blij maakt, al het goede in de wereld. Alles wat de mensen dichter bij elkaar en dichter bij God brengt. Ook de schepping bewonder ik zeer, als uitdrukking van Gods liefde voor ons. Verder ben ik geraakt door kunst : schilderkunst, poëzie, muziek… Ik vind alleen dat mensen moeten léren kijken om te ontdekken wat ze kunnen bewonderen. Dat is in onze maatschappij niet altijd vanzelfsprekend.’ Nieuwsgierig als uw verslaggever is, konden we het toch niet laten om nog twee extra (kleine) vraagjes toe te voegen aan ons lijstje… Wat denken onze priesters over onze kardinaal Danneels en over zijn ontslag? En met de zomervakantie al in gedachten : zijn onze priesters reislustig? Wat als een kort, klein, minuscuul slotvraagje bedoeld was, zorgde voor een nieuwe stortvloed aan verhalen. We halen er voor u de meest markante zaken uit : Dries houdt een sterk pleidooi : ‘Hopelijk is de opvolger van onze kardinaal een man met een even groot hart als Danneels voor het evangelie en de kerk. Maar vooral zal hij moeten een groot hart hebben voor de grote noodsituatie van de kerk in ons land. De nieuwe kardinaal zal moeten een visie hebben voor iets nieuws. Maar… (en voor wie het nog niet wist, Dries is een onverbeterlijke optimist…) ik geloof in de verrassingen van de toekomst: onze kerk kan opnieuw gezond worden, wanneer we die toekomst samen voorbereiden.’ En reizen: zullen we hierbij maar Jan aan het woord laten? ‘Mexico, ZuidAfrika, Noorwegen, Ierland, Polen, Jordanië, Egypte, Rome, Parijs, Madrid, Wenen, Londen… ik ben er allemaal al geweest… Mijn droom is nog om een land of een stad in het voormalige Oostblok te bezoeken, liefst Berlijn. En onderschat me niet: wanneer ik op reis ga, probeer ik telkens om een paar woorden en zinnen in de lokale taal te leren, zodat ik makkelijker contact kan leggen.’ Comprendé !
een verslaggever-met-schrijfkramp !
- 26 -
Uit de oude doos EXPO ‘58
We hoorden er de laatste tijd zoveel over, maar voor iemand geboren in de Flower powertijd zegt dit niet zoveel, of toch. De reclame maakt me nieuwsgierig en op de muziek van de Platers en de Everly Brothers surf ik langs de sites. Ik kom tot de vaststelling dat de expo een enorm feest moet zijn geweest die zowaar 42 miljoen mensen op de been bracht. Het startte reeds in 1948. Op voorstel van de Brusselse burgemeester zou België in 1958 zijn 16e editie van de wereldtentoonstelling organiseren. Expo 58 opende op 17 april 1958 en sloot zijn deuren op 19 oktober van hetzelfde jaar. De locatie was dezelfde als de wereldtentoonstelling van 1935, namelijk de Heizel met het glooiende park van Laeken en het bosrijke Ossegempark. Het terrein besloeg zowat 200 hectaren waarvan 110 hectaren zou worden volgebouwd. De meeste Belgen kwamen per trein, tram, bus of auto, terwijl heel wat buitenlanders gebruik maakten van de vliegtuig- en helikopterdiensten die werden aangeboden door de Nationale luchtvaartmaatschappij Sabena. Bijna 2.000.000 auto’s, 60.000 motorfietsen en 40.000 bussen en touringcars vonden een plaatsje op de Expoparkings. Speciaal vervoer was voorzien op het Expo ’58-terrein in de vorm van een kabelbaan met 165 gondeltjes, treintjes, gebouwd door Mercedes, en gemotoriseerde driewielers (pousse-pousse genoemd). De grote blikvanger op de expo was het Atomium. Reeds in november 1954, op minder dan 4 jaar voor de officiële opening, vatte ingenieur André Waterkeyn het idee van het Atomium op. Hij bedacht dit door het netwerk van een ijzerkristal 160 miljard maal te vergroten. De afmetingen van dit bouwwerk zijn enorm. Het Atomium is 102 meter hoog en weegt 2400 metrische ton. De diameter van een sfeer is 18 meter. De langste roltrap is 35 meter en heeft een capaciteit van 3000 personen per uur.
- 27 -
Het was de bedoeling om het Atomium maar een half jaartje te laten staan maar door het enorme succes werd het al snel als wereldmonument beschouwd en werd afgezien van de afbraak. Vanaf 2004 onderging het bouwwerk een grondige restauratie. Het monument werd feestelijk heropend in 2006 waarbij het meteen duidelijk maakte klaar te zijn om weer voor minstens vijftig jaar te zullen schitteren Ter gelegenheid van de wereldtentoonstelling zijn er wellicht duizenden souvenirs uitgebracht. Dat het Atomium een geweldige indruk maakte bewijst de massaverkoop van diverse spulletjes met afbeelding van de negen bollen. Er waren borden, bestek, asbakken, dienbladen, aanstekers, drinkglazen, vingerhoedjes, speelgoed, schrijfgerief en dergelijke meer met het futuristisch gebouw erop. Ook de ViewMaster kende een grote bloei tijdens de expo. De 3-D kijker met zijn typische schijfje ging als zoete broodjes over de toonbank. Vandaag rest er op de Heizelvlakte alleen nog het Atomium, en het Amerikaans Theater. Maar vele herinneringen aan die Expo zijn opgeslagen in het geheugen en de harten van vele van onze bejaarden. Zij beleefden er onvergetelijke momenten.
- 28 -
Vrij Aktief Rolstoelencarwash De zomer is in aantocht , de wandelingen met de vrijwilligers zijn terug van start gegaan dus werd het tijd om alle rolstoelen eens flink onder handen te nemen. Een viertal vrijwilligers, de ergo’s, kine en een personeelslid van horizon 1 waren reeds van acht uur paraat om te schrobben. Alain van de technische dienst spoot de rolstoelen af met de hogedrukreiniger en voorzag de banden van lucht. Rolstoelen met grotere mankementen werden naar de technische dienst gebracht voor herstel. Zowel de revams als alle rolstoelen waar we mee wandelen of op uitstap gaan werden gewassen en gecontroleerd. Laat het mooie weer nu maar komen, wij zijn er alvast klaar voor!
- 29 -
Even BEZIN BEZINNEN Dries… In deze ‘even bezinnen’ laten we twee gebeden lezen, die erg inspirerend zijn voor onze aalmoezenier Dries… Wie er meer over wil weten, lees ook het interview op pagina … . Je kan natuurlijk ook steeds uitleg vragen aan Dries zelf… Gebed van Charles De Foucauld
Vader, Ik verlaat mij op U, doe met mij wat Gij goedvindt. Wat Gij ook met mij doen wilt, ik dank U. Tot alles ben ik bereid, alles aanvaard ik, als Uw wil maar geschiedt in mij en in al uw schepselen: niets anders verlang ik, mijn God. Ik leg mijn leven in uw handen, ik geef mij aan U, mijn God, met heel de liefde van mijn hart, omdat ik u bemin, omdat het voor mij een noodzaak van liefde is mij te geven, mij zonder voorbehoud op U te verlaten, met een oneindig vertrouwen: want Gij zijt mijn Vader.
Jezus-gebed
Heer, Jezus Christus, Zoon van God, ontferm U over mij, zondaar.
- 30 -
Kokkerell okkerello llo
met Rik Menschaert
Pastasalade voor bij de barbecue Benodigdheden voor 10 pers: -
500 gr driekleurenpasta (spirelli) 100 gr fijne boontjes 4 stuks tomaten 50 gr maïs (uit blik) 1 rode 1 groene 1 gele paprika 4 eitjes 50 gr sjalotten 1 bos peterselie 1 bundel bieslook 50 gr mayonaise 50 ml mosterd vinaigrette peper en zout 1 eetlepel olie
Bereiding : Kook de pasta gaar in gezouten water met een eetlepel olie. Giet ze af en spoel onmiddellijk onder koud stromend water. Kook de eitjes hard. De boontjes koken tot ze bijna gaar zijn (nog krokant). Versnij de boontjes, tomaten, sjalotten, paprika en de hard gekookte eitjes in dobbelsteentjes. Bieslook en peterselie fijn snijden. Meng alle gesneden groenten onder de uitgelekte koude pasta. Breng op smaak met de vinaigrette, mayonaise, peper en zout. Werk af met de bieslook en peterselie. Koud opdienen bij de BBQ.
Als gerecht: Voeg er 200gr garnalen en 750gr gekookte reuzengarnalen aan toe.
Smakelijk,de keukenpieten
- 31 -
‘t groen hoekje
van Isabelle
De paardebloem (taraxacum officinale) De paardebloem, een nauwe verwant van Cichorei, is wereldwijd een algemeen voorkomende soort, en een vloek voor iedereen die een perfect gazon wil. De plant wordt maximaal zo'n 30 cm . hoog, met een rozet van bladeren en het hele jaar door gele bloemen. Na de bloei ontstaat de bekende 'bal' van pluizige zaden. De bladeren en de wortels worden als kruidengeneesmiddel gebruikt. Historisch of traditioneel gebruik Paardebloem wordt ook regelmatig als voedsel gebruikt. De bladeren gaan in salades, de wortels vormen een vervanging voor koffie. Bladeren en wortels worden al eeuwenlang gebruikt bij lever, galblaas, nier en gewrichtsproblemen. Ook wordt paardebloem in sommige culturen gebruikt als bloedreiniger en middel tegen eczeem en kanker. Heden ten dage wordt paardebloem meestal voor gastro-intestinale problemen gebruikt. Actieve delen De voornaamste onderdelen van de paardebloem zijn de bittere delen, die gebruikt worden bij het verhelpen van leverklachten en andere spijsverteringsproblemen. Paardebloem is ook een rijke bron van vitamine A, D, C, en diverse B-vitaminen, ijzer, silicium, magnesium, zink en mangaan. De bladeren bevatten veel kalium, hetgeen de diuretische werking kan verklaren. Dagdosering Als tinctuur 3 tot 4 maal daags 10 tot 12 druppels, als kruid te gebruiken in salades, voor thee en paardebloemsiroop. De bladeren en de wortel kunnen ook als thee worden gebruikt
- 32 -
