Paul Kalma: Nooit meer paars pagina 8-9

10e jaargang, nummer 3 oktober 2012

De deelraadsdiscussie staat weer op de rol pagina 4-7

Paul Kalma: ‘Nooit meer paars’ pagina 8-9

Tunahan Kuzu naar Den Haag, Sharida Noormohamed in de raad pagina 10-12

agenda

Woensdag 31 oktober 20.00 uur inloop vanaf 19.30 uur

Algemene Leden Vergadering met o.a. afvaardigingen, werkplan bestuur en politieke activiteit Partijkantoor, Willem Smalthof 95

Zaterdag 3 november 10.00 tot 13.00 uur

Werkconferentie Deelgemeentebestel Zalencentrum Engels, Stationsplein 45 zie pagina’s 4-7

Maandag 7 november 19.00 tot 21.00 uur

Inloopspreekuur Ombudsteam

van de voorzitter

Partijkantoor Iedere maandag en woensdag

19.00 tot 21.00 uur Partijkantoor open voor leden en belangstellenden

Voor alle info: Partij van de Arbeid Willem Smalthof 95 3031 NM Rotterdam 010 412 23 06 [email protected] kijk iedere dag op www.pvdarotterdam.nl en blijf op de hoogte

Beheerder: Eric Renes Reserveren voor vergaderruimte, lunches e.d. kan je doen via: [email protected] of tel. 0631 94 10 43

Partijkantoor, Willem Smalthof 95.

Donderdag 8 november 10.30 tot 12.30 RAO bijeenkomst (Adviesgroep Ouderen)

Partijkantoor, Willem Smalthof 95

Zaterdag 10 november 10:00 tot 13:00 uur

Kijk op de www.pvdarotterdam.nl voor actuele informatie

Werkconferentie Deelgemeentebestel Zalencentrum Rustburgt Strevelsweg 744 (bij Zuidplein) zie pagina’s 4-7

Maandag 28 november 19.00 tot 21.00 uur

Inloopspreekuur Ombudsteam Iedere Maandag 19.00 tot 21.00 uur Partijkantoor, Willem Smalthof 95.

Maandag 12 december 19.00 tot 21.00 uur

Inloopspreekuur Ombudsteam Iedere Maandag 19.00 tot 21.00 uur Partijkantoor, Willem Smalthof 95.

partijkantoorbeheerder/vrijwilligerscoördinator Eric in actie

2

Op zaterdag 18 augustus ontving Diederik Samsom een manifest over de aanpak van RotterdamZuid, geschreven door de PvdAfractievoorzitters uit Rotterdam, Charlois, Feijenoord en IJsselmonde. Zij stellen dat, hoewel de inzet van Rotterdam groot is, de inbreng van het rijk hen teleurstelt. n het Manifest wordt gepleit voor een actieplan Jeugdwerkloosheid, investeringen in stadsvernieuwing, het aanpakken van taalachterstanden en één verantwoordelijke minister voor de wijkaanpak.

Beste partijgenoten, Wat een resultaat! Een groot compliment voor alle ruim 150 Rotterdamse PvdA-vrijwilligers en alle andere leden die zich tijdens de campagne op tal van manieren hebben ingezet. Het geeft een trots gevoel dat we erin geslaagd zijn om in korte tijd een historische campagne te organiseren. Een serieus deel van de landelijk 1.200.000 gevoerde campagnegesprekken vond in Rotterdam plaats, vaak hand in hand met een van de 750.000 rozen. In het bijzonder dank ik daarbij het campagneteam wat samen met een vaste kern veel tijd in deze politieke strijd heeft geïnvesteerd. Ook feliciteer ik Tunahan, Astrid, Mariette met hun verkiezing tot kamerlid, Duco met zijn aanstaande benoeming en Nurten met een electoraal resultaat wat staat.

Op deze dagen bent u van harte welkom op het partijkantoor Willem Smalthof 95 voor een babbeltje, koffie, drankje of kennismaking.

Openingstijden Partijkantoor: Maandag 14.00 tot 22.00 uur Woensdag 14.00 tot 22.00 uur Vrijdag 14.00 tot 17.00 uur Beheerder Eric is dan aanwezig

Werk aan de winkel

Colofon IDeaal 10e jaargang, nummer 3, oktober 2012 Uitgever: Bestuur PvdA Rotterdam Redactie: Johan Brinkman Rob Maas Dick Pettinga, redactiesecretaris Monique Smits Ton Sonneveldt Rita Brons Rivka de Jonge Ahmed Kansouh Foto’s: Rob Maas en Ton Sonneveldt, tenzij anders vermeld Opmaak: Rob Maas, Monique Smits en Mariëtte de Koning Druk: Drukkerij Tripiti Oplage: 2100 Kopij-adres: PvdA, Willem Smalthof 95 3031 NM Rotterdam 010 412 23 06 [email protected] o.v.v. ‘Kopij IDeaal’ Toezending: Ideaal wordt toegezonden aan leden van de PvdA Rotterdam en belangstellenden. Een bijdrage van 20 euro wordt bijzonder op prijs gesteld. Postbanknummer 4461975 t.n.v. PvdA Afdeling Rotterdam

Op het moment van schrijven wordt in volle vaart gewerkt aan een coalitie tussen VVD en PvdA. Het komt er nu op aan. De PvdA moet iets betekenen voor de ruim 518.000 werklozen, voor jongeren die geen baan en huis kunnen krijgen en de ouderen waarvan het pensioen onder druk staat. Van onderwijs tot zorg, van woningmarkt tot Eurocrisis: de PvdA is nu aan zet. Met goede moed wachten wij het eindresultaat af. Vanzelfsprekend kan het niet anders dan dat een nieuw PvdA-Kabinet ook weer gewoon oog heeft voor de Rotterdamse vraagstukken. Binnen onze Rotterdamse afdeling is er echter ook werk aan de winkel. Hoewel veel kiezers deze verkiezing het vertrouwen aan ons schonken, staat de band met sommige groepen in de samenleving wel onder druk. We zullen ook de komende periode verder investeren in het gesprek met de stad. Het is de slagader van onze politiek. Verder groeit het ledenbestand wel gestaag (2029 op 1 oktober), maar daalt de gemiddelde leeftijd nog maar langzaam naar nu zo’n 56 jaar. Kortom, er is nog wat te winnen bij de nieuwe generaties. In aanvulling op de goede uitslag gaat het nu om het verduurzamen van het geschonken vertrouwen en het versterken van de partij. Het afdelingsbestuur wil daarom investeren in een vitale vereniging vol ideeën en een trefzekere route naar 2014: we willen opnieuw de grootste worden bij de gemeenteraadsverkiezingen. Het werkplan 2012 - 2014 wat dat mogelijk gaat maken wordt tijdens de eerstvolgende ledenvergadering besproken. Op korte termijn zal onze raadsfractie aan de slag gaan met de begrotingsvoorstellen. Ook in de afdeling vinden daarover verschillende bijeenkomsten plaats. De agenda op de website zal steeds aangeven waar, wanneer en met wie. Verder zal de gemeenteraad iets moeten vinden van de aanstaande wetswijziging over het deelgemeentebestel, vanzelfsprekend gaan wij hierover graag het gesprek met de leden op een zorgvuldige manier aan. Te beginnen met twee werkconferenties waarbij bijvoorbeeld via gesprekken aan ronde tafels iedereen aan het woord kan komen. Kortom, een najaar vol gesprekken, debatten en ideevorming. Om nog maar te zwijgen over de opmaat naar de raadsverkiezingen 2014 (lijst en programma) die langzamerhand wordt ingezet. Een drukke tijd met nu als eerste een sterk en sociaal PvdA-kabinet! Rob de Werd Voorzitter PvdA Rotterdam

Teksten uit deze uitgave mogen worden overgenomen mits met bronvermelding. pvda rotterdam, ideaal oktober 2012

pvda rotterdam, ideaal oktober 2012

3

thema deelgemeentenbestel

De nieuwe deelgemeente als schijndemocratie

Werkconferenties bestuurlijk bestel Rotterdam

Door Ton Sonneveldt De Tweede Kamer heeft op 5 juli het wetsvoorstel aangenomen dat de bevoegdheid van gemeenten beëindigt om deelgemeenten in te stellen. De Eerste Kamer zal dit besluit waarschijnlijk volgen. Daarmee komt in 2014 een einde aan het deelgemeentebestel.

Zoals bij veel leden bekend en ook besproken tijdens eerdere ledenbijeenkomsten heeft toenmalig Minister van Binnenlandse Zaken Donner een wetswijziging van de gemeentewet voorgesteld. Deze wet komt er in het kort op neer dat het deelgemeentebestel zoals dat nu bestaat zou moeten veranderen. De Tweede Kamer heeft ingestemd en momenteel vindt behandeling in de Eerste Kamer plaats. Ondanks pogingen van de PvdA de wetswijziging tegen te houden, moeten we er rekening mee houden dat deze wijziging het gaat halen. In dat licht is de Gemeenteraad zich nu aan het voorbereiden op mogelijke aanpassingen van de bestuurlijke organisatie van Rotterdam. Zo is er een raadscommissie met vertegenwoordigers van alle partijen opgericht (Commissie BMR14+) die een ‘menukaart’ uitwerkt voor het uiteindelijke debat in de Raad. Tijdens dit debat zal de Raad beslissen over de (nieuwe) bestuurlijke inrichting van Rotterdam. Binnen de PvdA Rotterdam is er in de afgelopen jaren herhaaldelijk gesproken over de structuur waarmee Rotterdam wordt bestuurd. Het verschil met eerdere momenten is dat er nu een wetswijziging aan lijkt te komen die daadwerkelijke verandering afdwingt. Het is zodoende belangrijk om met elkaar de betekenis van de wetswijziging te bespreken enerzijds en concreet na te denken over een aangepaste bestuurlijke inrichting in Rotterdam anderzijds. Het afdelingsbestuur heeft vorig jaar een werkgroep onder leiding van Roel in ‘t Veld gevraagd in gesprek te gaan met verschillende betrokkenen en met een aantal ideeën te komen voor een aangepaste inrichting. Deze ideeën kunnen dan het gesprek met de leden voeden. Want onze fractie zal de komende tijd - mede aan de hand van de ‘BMR14+’- uitkomsten een keuze moeten maken, maar het is aan de leden ze daarbij te voeden met goede, scherpe ideeën. In Amsterdam heeft het college van Burgemeester en Wethouders onlangs als antwoord op de aanstaande wetswijziging een voorstel gepresenteerd voor aanpassing van de bestuurlijke structuur van Amsterdam. Rotterdam en Amsterdam willen en moeten de kans en het moment benutten om vanuit gemeenten zelf de eigen huishouding te bepalen. Het is belangrijk om op een zorgvuldige, laagdrempelige manier met elkaar na te denken over wat er gaat veranderen. Om stil te staan bij de dilemma’s, argumenten uit te sorteren en suggesties voor verbetering te kunnen bespreken organiseert het bestuur daarom op korte termijn twee werkconferenties. Alle leden zijn hiervoor inmiddels uitgenodigd. Het programma van de beide werkconferenties is gelijk, de leden is gevraagd te kiezen tussen een van deze twee bijeenkomsten, zodat zoveel mogelijk partijleden kunnen meepraten. Om het bereik te vergroten is bewust gekozen voor twee verschillende 4

locaties en momenten. Deze werkconferenties zijn de opmaat (fase 1) naar het uiteindelijke advies aan de fractie (fase 2), wat als vervolgstap samen met de leden geformuleerd wordt. Over het precieze moment en de wijze waarop de leden de fractie concreet adviseren (fase 2) volgt nog nader bericht. Dit is mede afhankelijk van het door de Gemeenteraad vast te stellen proces, maar vindt vermoedelijk plaats tussen 10 november en 1 december. De werkconferenties vinden plaats op zaterdag 3 november 10.00 - 13.00 uur in café-restaurant Engels, Stationsplein 45 (zaal open 09.30 uur) en zaterdag 10 november van 10.00 - 13.00 uur in café-restaurant Rustburgh, Strevelsweg 744 (zaal open 09.30 uur) Opzet werkconferenties Na een gezamenlijke aftrap wordt een belangrijk deel van de tijd besteed aan het in ‘ronde tafels’ (10 leden) spreken over dit onderwerp. Vanzelfsprekend vindt er een ruime plenaire terugkoppeling plaats. Iedere ‘tafel’ wordt daartoe gevraagd om plenair de twee belangrijkste adviezen over het besproken deelthema te noemen. Het programma van de werkconferentie en de bijbehorende rapporten zijn te vinden op de website, www.pvdarotterdam.nl/afdeling. (Het betreft: De bevindingen Commissie BMR14+, Werkgroep Deelgemeentebestel 2014 olv Roel in ‘t Veld, Samenvatting voorstel College B&W Amsterdam.) U kunt ze ook opvragen bij de secretaris: [email protected]. Ik roep u en alle andere leden van de PvdA Rotterdam nadrukkelijk op mee te doen en zich aan te melden voor een van de twee werkconferenties. Het is tijd argumenten te bundelen en de fractie op dit belangrijke moment van advies te voorzien. Ik zie uit naar een vruchtbare discussie! Rob de Werd Voorzitter PvdA Rotterdam


Slinkende meerwaarde Ik vind dat geen groot verlies. De deelgemeente is sinds de invoering van de “dualisering” in de gemeentepolitiek en de uitbreiding en centralisatie van de WMO al geruime tijd niet meer het platform waar burgers effectief invloed kunnen uitoefenen op beleid dat hen direct raakt.

Een situatie waar partijen makkelijk naar elkaar kunnen wijzen is eerder een recept voor frustratie en onvrede dan voor burgernabij bestuur. De dualisering is in 2002 landelijk ingevoerd en heeft geleid tot meer afstand tussen DB en deelraad, een verschuiving van de macht binnen de deelgemeente naar het DB en een deelraad die alleen nog globale kaders mag formuleren en mag toetsen of het DB daarbinEd Goverde Ik vrees dat veel van de in 40 jaar verworven bewonersinvloed en betrokkenheid weglekt en de echte kloof nu pas gaat ontstaan. Wethouders aan de Coolsingel hebben echt geen tijd om in de klei te staan, terwijl bestuurlijke kracht juist ook in de aansturing van de uitvoering nodig is. Doe maar dat referendum, ik hoor een positieve zwijgende meerderheid aan wie nooit iets is gevraagd.


nen blijft. De komst van de WMO, het daarin opgaan van het welzijnsbeleid en -budget, het door het Rijk steeds verder uitbreiden van de WMO zonder het daarbij behorende budget en steeds scherpere randvoorwaarden, heeft ertoe geleid dat (deel)gemeenten steeds meer uitvoerder werden van rijksbeleid en steeds minder zorg en welzijn op maat kunnen leveren. Deze waarnemingen zijn niet nieuw, maar kritisch oordelen over het deelgemeentebestel werd nooit op prijs gesteld. De deelgemeenten zijn immers ook banenmachines, voor alle partijen. Rotterdam en Amsterdam zouden nooit zelf tot opheffing hebben besloten. Natuurlijk roepen (deel)raadsleden en bestuurders dat opheffing een verlies is voor de stad en dat zij zullen proberen de “verworvenheden” ervan zoveel mogelijk in stand te houden. Daarbij gesteund door hun partijen. Zware adviescommissie Na de presentatie van het wetsvoorstel heeft ons afdelingsbestuur een zware commissie ingesteld die een alternatief moest bedenken voor de Kabinetsplannen, dat aan de volgende uitgangspunten moest voldoen: het moest dicht bij de burger staan, democratisch zijn gelegitimeerd, maar ook slagvaardig en het resultaat moest zichtbaar zijn op straat. De adviescommissie stond onder voorzitterschap van Roel in ’t Veld, met

Richard Scalzo, Cor van Hulst, Seyit Yeyden, Chiara Brouns, Nurten Karisli en Leks Verzijlberg (rapporteur) als leden. Hun analyse en voorstellen zijn dit voorjaar met deelraden en onderafdelingen besproken en daaraan ontleen ik ook mijn kennis van hun plannen. Inmiddels is het eindrapport aan het afdelingsbestuur aangeboden, maar nog niet gepubliceerd. De hoofdlijn uit de originele voorstellen is intact gebleven en dit artikel geeft een goed beeld van het eindadvies. Drie voorstellen De commissie komt in hoofdlijnen met drie voorstellen: - De deelgemeenten worden vervangen door territoriale commissies ex art. 83 Gemeentewet, in de vorm van een dagelijks bestuur voor de deelgemeente. Zij krijgt als taak de aansturing van het gebiedsgericht werken, het bevorderen van de participatie d.w.z. het betrekken van bewoners bij beleidsontwikkeling, het optimaliseren van de dienstverlening inclusief het management daarvan en het honoreren van burgerinitiatieven. - Dat DB moet rechtstreeks door de bewoners van de nieuwe deelgemeente worden gekozen, waardoor het een “democratische legitimering” krijgt. Het DB voert taken uit die door de stad aan hen zijn gedelegeerd en zij leggen daarover aan de gemeenteraad verantwoording af. - Het aantal deelgemeenten moet omlaag en zou gemiddeld >> vervolg

Lucas de Boer Het huidige deelgemeentebestel is aan vervanging toe. Als je iets nieuws optuigt, dan is direct verkiezen van een bestuurscommissie een slecht voorstel. Immers: die bestuurscommissie wordt vervolgens geacht het Collegeprogramma uit te voeren, terwijl de politieke samenstelling van de bestuurscommissie heel anders kan zijn dan die van het College. En dát is nu een recept voor bestuurlijk drukte.

5

thema deelgemeentenbestel 90.000 inwoners moeten krijgen. Laten we daar eens wat beter naar kijken. Een DB voor ambtelijke coördinatie Het nieuwe DB voert enerzijds aan hen gedelegeerde taken uit moet anderzijds de burgerparticipatie bevorderen en burgerinitiatieven honoreren. De gedelegeerde taken betreffen “gebiedsgericht werken”. De bevoegdheid tot het uitzetten van de politieke en

Bestuurders moet je niet alleen kunnen kiezen, je moet ze als kiezers ook kunnen laten controleren en als uiterste sanctie kunnen laten wegsturen. bestuurlijke lijnen blijft bij de gemeenteraad en het College van B&W liggen en de nieuwe DB’s leggen ook aan de gemeenteraad verantwoording af. Zij moeten ervoor zorgen - en krijgen daarvoor ook ambtelijke ondersteuning – dat de stedelijk uitgezette lijnen in de nieuwe deelgemeenten goed worden doorgevoerd. Voor de burger wordt het er niet eenvoudiger op. Het beleid zit bij de gemeenteraad en het College maar de uitvoering op wijkniveau valt onder de nieuwe DB-ers. Waar moet je dan met je vragen of klachten zijn? Bij B&W dat bestuurt- bij de gemeenteraad - die de kaders vastlegt en toetst - of wordt je naar het nieuwe DB verwezen omdat het om de uitvoering van gemeentelijk

thema deelgemeentenbestel vastgelegd beleid gaat dat – dus - niet meer ter discussie staat? Een situatie waar partijen makkelijk naar elkaar kunnen wijzen lijkt mij eerder een recept voor frustratie en onvrede dan een recept voor burgernabij bestuur. Ook nog burgerparicipatie Ter compensatie daarvan heeft het nieuwe DB ook een tweede taak: burgerparticipatie bevorderen en burgerinitiatieven honoreren. Daarvoor moet je weten wat er op buurten wijkniveau gebeurt, want voor de burger is Rotterdam een verzameling van buurten en wijken. Die verbondenheid met de eigen buurt is de bewoners-kracht, maar maakt het bestuurlijk niet eenvoudiger. Bij zulke grote deelgemeenten zullen maximaal vijf DB-ers niet in staat zijn om verbindingen aan te gaan met groepen bewoners in complexe buurten en wijken en of hen daadwerkelijk kunnen helpen om actief in het – primair stedelijke – beleid te participeren of hun – primair kleinschalige – buurtinitiatieven te honoreren. Rechtstreekse verkiezing Het tweede advies van de commissie is dat het DB van de nieuwe deelraad rechtstreeks wordt gekozen, zodat hun handelen democratisch is gelegitimeerd. Hier vragen twee punten aandacht: de rechtstreekse verkiezing en de democratische legitimatie.

Coalitievorming aan de voorkant Daarom stelt de commissie nu voor om een DB als geheel te laten kiezen via “coalitievorming aan de voorkant”. Dat betekent dat maatschappelijke organisaties en/of politieke partijen een ploeg van vijf mensen presenteren die wanneer zij de meeste stemmen krijgen het DB van de deelgemeente gaan vormen. Voor de kiezer is dan duidelijker wat er met zijn of haar stem gaat gebeuren.

Maar er zijn ook schaduwkanten. Wil zo’n aspirant-DB op voldoende kiezers kunnen rekenen dan zal over de samenstelling ervan vooraf heel veel “in achterkamertjes” worden onderhandeld. Dat is dus juist niet transparant. De commissie stelde oorspronkelijk En wanneer er in een deelgemeente twee vormen voor zo’n democratische acht initiatieven zijn die een eigen team verkiezing voor. In het eerste model presenteren, dan kan een team met 18% zouden individuele personen zich kun- van de stemmen winnen. Wat is dan het nen kandideren voor een positie als draagvlak? DB-er –al dan niet gekandideerd door politieke partijen of andere maatschap- De adviescommissie heeft zich dat ook pelijke organisaties – waarna na de gerealiseerd. In het eindadvies spreekt verkiezingen via coalitievorming een de commissie haar voorkeur uit voor

Rachid Elouachoun Wat een raar artikel is dit van Ton Sonneveld. Eerst een heel betoog houden dat de commissie-In ’t Veld de afstand tussen burger en politiek te groot maakt. En dan voorstellen om die afstand nóg groter te maken. Een nu al overbelaste gemeenteraad die alle 62 wijken en honderden buurten even erbij neemt? Veel gekker moet het niet worden.

6

DB wordt samengesteld. Als in een deelgemeente van 90.000 inwoners uit verschillende wijken actieve mensen naar voren komen en voor de hele deelgemeente ook nog eens meerdere kandidaten per politieke partij, dan leidt dat snel tot dertig kandidaten voor het gehele gebied. Veel mensen zullen stemmen op personen die zij uit de buurt kennen of op de mensen van hun politieke kleur of uit hun moskee of kerk. De uitslag zal daardoor zeer verspreid terecht komen. Hoe daarna “op basis van de verkiezingsuitslag” een coalitie moet worden gevormd, waarbij voor de “verliezers” daarna geen rol meer is weggelegd, laat zich moeilijk bedenken.

Henk Sterkman Burgernabij bestuur is via de Coolsingel onmogelijk, daarvoor zijn deelraden onontbeerlijk.

Ina Chabot Deelraadsleden zonder macht? Welnee: burgers en politici moeten elkaar gewoon meer opzoeken. Dan liggen de moties en amendementen zo in een wip op het bord van de bestuurders.

“coalitievorming aan de voorkant” maar dan in twee rondes. In de eerste ronde kunnen net zo veel aspirant-DB’s aan de verkiezingen deelnemen als er willen. De twee teams die in deze verkiezing de meeste stemmen halen moeten het dan in een tweede stemronde tegen elkaar opnemen, waarna het aspirant-DB dat meer dan 50% van de uitgebrachte stemmen krijgt tenminste draagvlak onder kiezers heeft. Het democratisch tekort Maar zelfs als zo’n DB meer dan 50% van de stemmen krijgt, dan nog is er een groot democratisch tekort. Bestuurders moet je niet alleen kunnen kiezen, je moet ze als kiezers ook kunnen laten controleren en als uiterste sanctie kunnen laten wegsturen. Maar deze gekozen bestuurders leggen geen verantwoording af aan de burgers die hen hebben gekozen maar aan de gemeenteraad en die kan kun optreden corrigeren als hen dat niet bevalt. De burgers in de deelgemeenten die hun stem hebben uitgebracht staan buitenspel. Natuurlijk is het verklaarbaar. Er mogen in 2014 geen deelraden met bevoegdheden meer worden gekozen, die een DB kunnen samenstellen en controleren. Maar het kiezen van een DB zonder deelraad die de burgers vertegenwoordigt is een schijnbare democratische constructie, die de burgers feitelijk in de kou laat staan. Schaalvergroting Het derde kernpunt: de vergroting van de deelgemeenten. Een gebied van 90.000 inwoners bestrijken met vijf



Wim Vleugels De burgers is nooit gevraagd of ze a raison van 30 miljoen behoefte hebben aan burgernabij bestuur. Zullen we ze dat eens vragen – bij voorbeeld per referendum - voor we ze een nieuwe variant op een m.i. overbodige bestuurslaag gaan opdringen? DB-ers die volop ambtelijke diensten en projecten aan moeten sturen en dan ook nog bewonersparticipatie moeten realiseren die burgers daadwerkelijk invloed geven op wat er in hun wijk of buurt speelt: het lijkt mij een onmogelijk opgave. Maar dat is niet alles. Om het aantal

Als alternatief zou ik en lans willen breken voor gebiedsgerichte commissies binnen de gemeenteraad

Carlos Gonçalves In Delfshaven heeft het deelgemeente bestel aangetoond wat de meerwaarde is van het burgernabij bestuur. Een stadsdeel dat bij de centrale stadsbestuur vergeten was heeft het tij weten te keren door het aangaan van locale coalities.

delijkheden vervagen, waardoor de betrokken burger eerder verdwaalt dan dat hij of zij haar plannen of grieven met de macht kan bespreken. Ik ben voorstander van meer burgernabij bestuur, ben voor een directere betrokkenheid van de politiek bij wat er in de wijken gebeurt, voor meer mogelijkheden voor burgers om met de beslissers aan tafel te zitten, hun zorgen of grieven te bespreken en gehoord te worden. Dit voorstel van de commissie gaat dat echter niet realiseren.

Minnen en plussen Mijn algemene oordeel is niet positief, maar er zitten zeker goede ideeën in het advies. Het is een goed idee om het buurtgericht werken decentraal scherper aan te sturen en om permanente coördinatoren aan te stellen die boven de afzonderlijke ambtelijke diensten staan en rapporteren aan de gemeenteraad. Maar dat kunnen beter ambtenaren zijn. Deze mensen laten kiezen zonder dat hun kiezers hen ter verantwoording kunnen roepen is schijndemocratie.

De gemeenteraad aan zet Als alternatief zou ik en lans willen breken voor gebiedsgerichte commissies binnen de gemeenteraad, die tenminste twee keer per jaar in hun gebied vergaderen, waarvoor burgers agendapunt en of voorstellen aan kunnen dragen, waarbij de wethouders aanwezig zijn over wiens terrein wordt gesproken zodat zij uit de eerste hand horen wat er speelt en desgewenst kunnen reageren, met per gebied een website waarop wordt bijgehouden wat met de besproken punten wordt gedaan en hoe gedane toezeggingen worden uitgewerkt en uitgevoerd. Dat is werkelijk burger nabij bestuur. Als zo’n model de opvolger wordt van het huidige deelgemeentebestel dan levert de opheffing ervan winst op voor de actieve burger. De deelgemeenten hebben hun tijd gehad. Laten we er zorgvuldig afscheid van nemen en niet een structuur invoeren die eerder minder dan meer burgernabij bestuur oplevert.

Mijn grootste zorg bij dit voorstel is dat taken, bevoegdheden en verantwoor-

Voor een uitgebreidere versie zie onze site pvdarotterdam.nl/ideaal

van 90.000 inwoners te realiseren zijn oorspronkelijk allerlei grenzen bedacht zonder veel aandacht voor de samenhang tussen gebieden. In het eindrapport zijn die voorstellen nu gelukkig verdwenen. Men laat dat nu over aan het afdelingsbestuur.

7

Nooit meer paars Door Paul Kalma Wat te doen met acht zetels winst? Bij de Tweede Kamer-verkiezingen van 12 september boekte de Partij van de Arbeid, met een ontspannen en strijdbare Diederik Samsom en een tegen het

De huidige financieeleconomische crisis is geen kwestie van uitzieken en dan weer op de oude voet verder gaan rechtse beleid van VVD en CDA gerichte campagne, een prachtig resultaat. Maar de belangrijkste tegenstander, de VVD, won maar liefst tien zetels en is, getalsmatig gezien, de meest voor de hand liggende coalitiepartner. De politieke gewetensvraag die de verkiezingsuitslag aan de PvdA opdringt, luidt: gaan we, na op links gewonnen te hebben, weer over rechts regeren? Er zijn twee belangrijke redenen om alleen onder strikte programmatische voorwaarden met de VVD in zee te gaan. De eerste is dat zo’n samenwerking de PvdA nog niet zo lang geleden zwaar is opgebroken. Zeker niet alles aan de twee paarse coalities (1994-2002) was verkeerd. De VVD werd afgehouden van forse ingrepen in ons sociale stelsel, zoals verlaging van het minimumloon. De twee kabinetten-Kok maakten goed gebruik van de hoogconjunctuur en wisten het begrotingstekort te verminderen én de werkloosheid laag te houden. Maar daar stond veel tegenover. De PvdA boog, net als veel zusterpartijen, mee met het dominante economischliberale denken: een kleinere overheid, flexibilisering van de arbeidsmarkt, ruim baan voor het kapitaal en marktwerking in de publieke sector. Lastenverlichting was het devies, ook voor de hoogste inkomens. Maar de PvdA verwijderde zich niet alleen beleidsmatig van haar uitgangspun8

ten en van een aanzienlijk deel van haar achterban. Ze ontwikkelde zich, net als andere gevestigde partijen, tot een intern gerichte bestuurdersorganisatie, zonder veel behoefte aan maatschappelijke binding, kritiek en debat. Ze trok zich terug in de instituties van de wetgevende en de uitvoerende macht. Voor die sterk bestuurlijke inslag heeft ze een hoge prijs betaald. De sociaaldemocratie ontleent haar bestaansrecht mede aan het behartigen van de belangen en het vermogen tot politieke mobilisatie van lager geschoolden en lager betaalden. En juist het contact met die groepen verschraalde. Hun groeiend onbehagen (over een door immigratie veranderde leefomgeving, over de opmars van de functionarissen op het werk, over de politiek zelf) werd niet meer waargenomen. Precies tien jaar geleden kreeg de PvdA voor dat alles de rekening gepresenteerd. Ze leed de zwaarste nederlaag in haar geschiedenis: van 45 naar 23 zetels. Die dreun is ze daarna eigenlijk niet meer te boven gekomen. Weliswaar wist Wouter Bos in 2003 heel veel zetels terug te winnen door (net als Samsom negen jaar later) met de formule nieuwkomer - ijzersterke performance - links getoonzette campagne de SP de pas af te snijden. Maar hij zette vervolgens toch weer in op een voorzichtige middenkoers. De verkiezingen van 2006 gingen verloren (de SP won alsnog 16 zetels) en in het kabinet Balkenende IV liet de PvdA zich vooral de handen binden. Een zware nederlaag bij de Europese verkiezingen, kelderende peilingen en de val van het kabinet deden het lijsttrekkerschap in 2010 bij Job Cohen belanden. Die wist alleen erger te voorkomen. De partij verloor opnieuw - en dat in crisistijd. Daarmee komen we bij de tweede reden om een coalitie met de VVD alleen bij grondige wijziging van het regeringsbeleid aan te gaan. De huidige financieel-economische crisis is geen kwestie van uitzieken en dan weer op de oude voet verder gaan. Ze heeft de

Paul Kalma Oud-directeur van de Wiardi Beckman Stichting; van 2006 tot 2010 lid van de Tweede Kamer voor de PvdA. Publiceerde dit jaar Makke Schapen. Over volgzame burgers en vluchtige politiek (Bert Bakker)

grote nadelen en gevaren van de vrije markt-ideologie die het beleid al dertig jaar beheerst, aan het licht gebracht. In het sociaal-economisch systeem werden risico’s geïntroduceerd die nooit genomen hadden mogen worden. De sociale ongelijkheid is gegroeid; het maatschappelijk klimaat verhard. Winstbejag krijgt voorrang op sociaal en ecologisch ondernemerschap. De markt, zo leren we opnieuw, heeft een duidelijke institutionele en morele inkadering nodig om verzoend te kunnen worden met sociale vooruitgang, democratie en beschaving. In die omstandigheden is het ‘paarse’, sociaal-liberale beleid, bij alle schaduwkanten die het in de jaren negentig al had, ronduit een anachronisme geworden. Onze markteconomie moet structureel hervormd worden. Niet de staat, maar de markt blijkt een dolgedraaide geluksmachine te zijn.

en ambtelijke beleidselite in ons land zich onvoldoende van de ernst van de situatie bewust is om druk in die richting te kunnen uitoefenen. De enige kans op samenwerking met de VVD langs de hier geschetste lijnen ligt in de relatief sterke onderhandelingspositie van de PvdA. Terwijl de VVD voor voortzetting van haar leidende rol (en van het premier-

Dit alles sluit regeringssamenwerking tussen VVD en PvdA op zichzelf niet uit. Maar het vraagt wel om heel ander beleid dan vijftien jaar geleden. Geen sterk liberaal gekleurd regeringsprogramma, uitgevoerd door een kabinet onder leiding van een PvdA-premier, maar eigenlijk het omgekeerde: een programma met duidelijke linkse accenten, waarbij de VVD de minister-president levert.

schap van Rutte) op samenwerking met de sociaal-democraten is aangewezen, beschikken zij over een mogelijk alternatief: een kabinet met andere linkse partijen (waaronder in ieder geval de SP) en het CDA. De PvdA zal deze kans om de VVD programmatisch in beweging te krijgen, voluit moeten aangrijpen. Maar ook als dat lukt - of als samenwerking met andere partijen in zicht komt - zullen de leden van de PvdA het onderhandelingsresultaat scherp moeten toetsen. De stemmenwinst die de partij vooral bij het linkerdeel van het electoraat boekte, mag niet voor een halfslachtig middenkabinet worden aangewend. In welke richting moet het beleid worden veranderd? Essentieel lijken me een vijftal punten:

De sociaal-democratie ontleent haar bestaansrecht mede aan het behartigen van de belangen en het vermogen tot politieke mobilisatie van lager geschoolden en lagerbetaalden De kansen op zo’n coalitie zijn, zacht gezegd, niet groot. De huidige VVD is zeer ongevoelig voor de kosten en gevaren – ook vanuit ondernemersperspectief – van het losgeslagen financiële kapitalisme. Zoals ook de wetenschappelijke pvda rotterdam, ideaal oktober 2012

De stemmenwinst die de partij vooral bij het linkerdeel van het electoraat boekte, mag niet voor een halfslachtig middenkabinet worden aangewend

1 Ombuiging van het doorgeslagen bezuinigingsbeleid – in Nederland en Europa Het financiële keurslijf waarin de lidstaten van de Europese Unie geperst worden, holt het draagvlak voor Europa uit. De overmatige nadruk op terugdringing van het begrotingstekort van eurolanden (en op een schuldvrije overheid als wettelijke plicht) simplificeert de oorzaken van de financiële crisis, leidt de aandacht pvda rotterdam, ideaal oktober 2012

af van veel dringender zaken (zoals hervorming van het bankwezen en stimulering van de economie) en richt in Zuid-Europa een sociale en politieke ravage aan. Het kabinetsbeleid op dit terrein moet fors worden bijgesteld. 2 Vermindering van de sociale ongelijkheid Het maatschappelijk contract dat aan het naoorlogse sociaal-economische beleid ten grondslag lag, is steeds verder afgebrokkeld. Van gezamenlijk delen in de welvaart is geen sprake meer. De inkomens- en vermogensverschillen nemen toe; steeds meer mensen raken aangewezen op slecht betaald en onzeker werk. Herstel van genoemd contract begint met meer bescherming voor wie kwetsbaar is op de arbeidmarkt; forse investeringen in het beroepsonderwijs; en een fiscaal stelsel waarin het draagkrachtbeginsel weer centraal staat – en grote internationale bedrijven belasting betalen. 3 Inperking van het financiële kapitalisme Onze sociale markteconomie is veranderd in een winstgefixeerde aandeelhouderseconomie. Die is desastreus gebleken voor de financiële stabiliteit en schadelijk voor werknemers, maar zit ook de oplossing van grote mondiale vraagstukken (armoede, voedselschaarste, milieuvernietiging) in de weg. Inperking van het financiële kapitalisme, nationaal en internationaal, is geboden. Eerste stappen zijn het stimuleren van geduldig, lange termijn gericht kapitaal; instemmingsrecht voor werknemers bij fusie of overname van hun bedrijf; en een verbod op een beursnotering voor grote banken.

4 Nieuw maatschappelijk en publiek initiatief De marktwerking is op veel terreinen doorgeschoten en moet teruggedrongen worden – maar zeker niet alleen door de centrale overheid. Nieuwe decentrale initiatieven dienen zich aan. In de non-profit thuiszorg

bijvoorbeeld, die de zelfstandigheid van cliënten bevordert. Of bij de productie van zonne- en windenergie. Op lokaal niveau gaan burgers, al dan niet in coöperaties verenigd, daarmee zelf aan de slag. Ze verdienen krachtige ondersteuning: met subsidies en gegarandeerde afname door het openbare net. Te kostbaar? De staatssteun voor fossiele brandstoffen (zie het lucht- en scheepvaartverkeer) heeft lang genoeg geduurd.

5 Cultuurpolitiek: de waarde van het niet-bruikbare Een markteconomie mag niet op een marktmaatschappij uitdraaien. Zonder een inspirerende cultuurpolitiek verliest de sociaal-democratie aan glans en kleur – en zoals haar geschiedenis uitwijst, ook aan aantrekkingskracht. De kwaliteit van het bestaan heeft mede betrekking op de toegankelijkheid voor eenieder van kunst en cultuur; op het verwerven van culturele competenties in het onderwijs. In de strijd tegen toenemende ongelijkheid mag deze dimensie niet ontbreken. En de kaalslag in de cultuurbegroting moet worden gerepareerd. De Partij van de Arbeid durft, zo blijkt uit haar programma en de gevoerde campagne, hier en daar weer haar ideologische veren te laten zien. Die vervolgens wegstoppen, omdat dat de kabinetsformatie vergemakkelijkt, is politiek onverteerbaar en komt neer op het voorbereiden van een nieuwe, grote verkiezingsnederlaag.

9

interview

kansen besturen voorin jongeren? crisistijd

Kersvers kamerlid Kuzu Door Astrid Boonstoppel

“Jij bent toch Tunahan Kuzu? Mag ik met je op de foto?” Het zoemde al een tijdje in de stad, maar op 21 juni jl. werd het dan eindelijk officieel bekend: onze ‘eigen’ Tunahan Kuzu, secretaris van de gemeenteraadsfractie, kreeg een mooie 27ste plek toebedeeld op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamerverkiezingen van 12 september. Hij was daarmee de hoogst genoteerde Rotterdammer op de lijst. Vanaf dat moment op zijn agenda? Campagne, campagne, campagne! En zijn campagne kan zeker succesvol worden genoemd: met maar liefst 23.067 voorkeursstemmen werd Tunahan Kuzu gekozen in de Tweede Kamer. Wij vroegen ons af: hoe gaat dat nou precies in zijn werk, zo’n campagne voor de Tweede Kamerverkiezingen? Waar begin je, waarheen ga je, wie bezoek je, welke doelen stel je voor jezelf? Immers, bewoners en de grenzen van gemeente Rotterdam zijn bekend en vertrouwd, maar Nederland is groot…. Tunahan, allereerst, gefeliciteerd met je Kamerlidmaatschap! Is het Kamerlidmaatschap altijd al een droom van je geweest? “Ik ben niet, zoals veel andere partijgenoten, geboren in een rood nest. Maar wel kwam ik al vrij jong in contact met maatschappelijke problematiek. Omdat ik als klein jongetje al meeging met familieleden naar de huisarts, SoZaWe en andere instanties. Hier zag ik voor het eerst de grote verschillen in de samenleving. Als je klein bent denk je daar nog niet over na, maar later dacht ik: hoe kan ik deze verschillen kleiner maken? Dat gevoel werd versterkt toen ik op mijn 19de naar Rotterdam kwam om bestuurskunde te gaan studeren. Ook hadden de gevolgen van 11 september 2001 voor mijn gevoel veel invloed op de situatie in Rotterdam. Mensen werden in een hoekje gedrukt, voelden zich niet langer thuis in hun stad. Het was de tijd van de opkomst van Pim Fortuyn. Toen heb ik alle partijprogramma’s erbij gepakt en doorgelezen en een bewuste keuze gemaakt voor de PvdA. Met name de basiswaarden solidariteit en emancipatie zorgden ervoor dat ik me tot de PvdA aangetrokken voelde.” Wat is de reden geweest voor jou om je kandidaat te stellen voor de Tweede Kamer? “De laatste 2 jaar van mijn raadlidmaatschap in Rotterdam heb ik gemerkt wat het beleid van een rechts kabinet betekent voor een grote stad als Rotterdam. Toen besloot ik om me 10

kandidaat te stellen voor de Tweede Kamer: om het verschil te kunnen maken, want sommige dingen moeten nu eenmaal in Den Haag worden geregeld.” Aan wie heb je advies gevraagd voordat je je kandidaat stelde? “Allereerst aan mijn vrouw natuurlijk! Ik vroeg haar: zal ik dit doen? Vervolgens heb ik in de stad met verschillende mensen gesproken, waaronder onze fractievoorzitter Richard Moti en enkele goede vrienden en kennissen.” Wat is het eerste dat je deed nadat je te horen kreeg dat je op nummer 27 op de kandidatenlijst terecht was gekomen? Familie gebeld? Champagne gedronken? “Ik zat op kantoor toen ik hoorde dat ik de 27ste plek kreeg op de lijst. Eerst heb ik vijf minuten voor me uit gestaard. Daar zat wel een stukje ongeloof in, voor mij was het echt een verrassing. Toen heb ik mijn vrouw gebeld en gezegd: vanavond moeten we het hier maar eens goed over gaan hebben, want dit zou weleens kunnen gaan lukken!” (lacht) “Daarna heb ik een collega van mij gebeld, die is expat en woont in het buitenland, dus ik wist dat hij het voor zich zou houden. Mijn vrouw en ik hebben na een dinertje tot diep in de nacht zitten praten. Wij hebben twee kleine kinderen thuis, dus er moesten goede afspraken worden gemaakt.” Welke doelen heb je jezelf gesteld tijdens de campagne? “Ik heb besloten me tijdens de campagne te richten op drie

Tunahan Kuzu kort Tunahan Kuzu (31) zat van 2008 tot 2012 voor de PvdA in de Rotterdamse gemeenteraad. Daarvoor was hij o.a. bestuurslid van het afdelingsbestuur van de PvdA in Rotterdam. Kuzu is zelfstandig adviseur bij een adviesbureau. Hij studeerde bestuurskunde aan de Erasmus Universiteit Rotterdam. Op 20 september 2012 werd hij beëdigd als Tweede Kamerlid voor de PvdA. Zijn portefeuille is Langdurige zorg, armoede en schuldhulpverlening. In de gemeenteraad is hij opgevolgd door Sharida Noormohamed. pvda rotterdam, ideaal oktober 2012

Tunahan Kuzu (foto Mehmet Fatih Karaman/ Life Visuals)

doelgroepen: jongeren, Rotterdammers en mensen die net als ik een Turks-Nederlandse achtergrond hebben. Daarvan wilde ik er zoveel mogelijk persoonlijk spreken en me niet alleen maar richten op de sleutelfiguren.” Hoeveel uur heb je per dag ongeveer besteed aan de campagne? “Gemiddeld zo’n 14 uur per dag, 8 weken lang.” Heb je weleens een moment gehad waarop je dacht tijdens de campagne ‘dit vind ik echt niet leuk, nu stop ik ermee’? “Nee, dat niet. Wat wel vervelend was, vooral aan het begin van de campagne, dat de sfeer op straat toen niet gunstig was voor de PvdA. Dit draaide gelukkig langzamerhand om, omdat men wel ontvankelijk bleek te zijn voor ons verhaal.” Wat vond je het leukste om te doen tijdens de campagne? “Je leert Nederland kennen! Ik ben op plekken geweest waar ik nog nooit was geweest. Ik heb ’s nachts geflyerd na een concert in Amsterdam en daar veel enthousiaste jongeren gesproken, maar ook een praatje gepraat met oudere heren in de moskee in de Oranjeboomstraat, die me ‘mijn zoon’ noemden. Heel bijzonder.” Word je nu vaker dan voorheen herkend op straat? “Ja, zeker! De dag na der verkiezingen reed ik naar Den Haag en stopte ik om te tanken bij Delft. Daar wilde ik afrekenen bij de kassier, die tegen me zei: ‘Jij bent toch Tunahan Kuzu? Mag ik met je op de foto?’” Wat vond je het lastigst tijdens de campagne, waar ben je tegenaan gelopen? “De zomervakantie, die zorgde ervoor dat op plekken waar het normaal gesproken erg druk is, zoals op de markt, het nu pvda rotterdam, ideaal oktober 2012

stukken rustiger was. Ook kwam hierdoor de campagne wat laat op gang.” Hoe heb je de verkiezingsavond en de bekendmaking van de uitslag beleefd? Hoe groot was de euforie? “Fantastisch! Eerst heb ik op het Rotterdamse partijkantoor met enkele partijgenoten de eerste exit polls bekeken, vervolgens ben ik naar het stadhuis vertrokken voor de eerste tussenstand en een interview met TV Rijnmond. Vervolgens ben ik naar Amsterdam gegaan en met de rest van de PvdA in Paradiso tot diep in de nacht feest gevierd! Ik vond het uiteraard jammer dat we weer net niet de grootste partij zijn geworden, maar was heel erg blij met het uiteindelijke aantal zetels, wie had dat gedacht?” Je kreeg 23.067 voorkeursstemmen, een ongekend hoog aantal. Waaraan denk je dat je dit aantal stemmen hebt te danken? “Ik denk aan mijn focus op de drie doelgroepen: jongeren, Rotterdammers en Turks-Nederlandse kiezers. Ik heb uiteindelijk veel Zuid-Hollandse stemmen gekregen, maar ook in Groningen, Zeeland en Overijssel had ik veel steun.” Wat is het eerste dat je gaat doen nu je Kamerlid bent? “Als eerste gaan we met de fractie de portefeuilleverdeling bespreken. En natuurlijk moet ik nog wennen aan mijn nieuwe omgeving, tenslotte ben ik voor de eerste keer in mijn leven fulltime volksvertegenwoordiger! Ook wil ik een rondje doen om de mensen die mij hebben geholpen te bedanken. Ik ben ontzettend blij met de steun die ik heb gekregen. Maar ik ben me er terdege van bewust dat deze steun een enorme verantwoordelijkheid met zich mee brengt.” ▪

11

interview

column

eerlijk delen

Sharida Noormohamed volgt Tunahan Kuzu op

Ik sta al 2,5 jaar te popelen! Door Astrid Boonstoppel

In 2010 stond zij 13de op de lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen. Ondanks dat de PvdA 14 zetels behaalde kwam zij toen, door voorkeursstemmen voor andere kandidaten, niet in de raad. Nu Tunahan Kuzu de PvdA in de Tweede Kamer vertegenwoordigt, volgt zij hem op als gemeenteraadslid in Rotterdam. Een korte kennismaking met onze nieuwste aanwinst, gemeenteraadslid Sharida Noormohamed. Sharida, allereerst gefeliciteerd met je raadslidmaatschap. Sommigen kennen

jou nog niet. Vertel ons eens iets over jezelf. Wat doe je in het dagelijks leven? Ben je verliefd, verloofd, getrouwd? “Ik ben 43 en woon al bijna 23 jaar heel gelukkig samen in Rotterdam. Eerst een jaar in Crooswijk en nu alweer 22 jaar in Noord. Ik werk in de verslavingspsychiatrie, waar ik manager ben. Daarvoor heb ik onder andere gewerkt in het onderwijs en in de jeugdhulpverlening. Het allerleukst vind ik het om met mensen te werken en het beste uit mensen te halen, of dat nu patiënten, cliënten of collega’s zijn, dat maakt me niets uit.

Ik lees ontzettend veel, vooral dikke pillen. Murakami is op dit moment favoriet. Verder sport ik, als het lukt, 3 à 4 keer per week. Spinning vind ik helemaal geweldig. Vanochtend om 9 uur alweer een berg beklommen! En heel eerlijk gezegd: mijn werk is ook mijn hobby.” (lacht) “Ik ben een beetje een workaholic.”

Hoe voelt het om nu eindelijk gemeenteraadslid te zijn?

Wat wil je bereiken in de komende twee jaar in de Rotterdamse gemeenteraad? “We moeten proberen om, ondanks bezuinigingen, ervoor te blijven zorgen dat Rotterdam een mooie en leuke stad blijft. Sfeer, saamhorigheid, gezelligheid: allemaal zaken die niet van geld afhankelijk hoeven te zijn. Rotterdammers verbinden, dat vind ik belangrijk.” ▪

“Ik sta al tweeënhalf jaar te popelen en ik kan bijna niet geloven dat het eindelijk zo ver is!”

Waarom heb je gekozen voor de PvdA? “Ik heb gekozen voor de PvdA omdat de PvdA het als partij opneemt voor de zwakkeren in de samenleving. Ik vind: als je kan werken, moet je werken, maar er zijn omstandigheden denkbaar dat dit gewoonweg niet mogelijk is, zoals bij ziekte. Dan is het zaak om dingen met z’n allen voor elkaar te krijgen.”

Over welke onderwerpen ga je de komende tijd het woord voeren binnen de fractie? “Over sport en cultuur. Topsporters zijn echte helden, daar kunnen mensen zich aan optrekken. Maar ook breedtesport vind ik belangrijk. Hoe normaler wij het vinden om te sporten, hoe makkelijker het is om dit door te geven aan onze kinderen. Ik sport heel graag, maar heb ook affiniteit met cultuur. Omdat ik ben opgeleid als dramatherapeut moest ik als huiswerk naar het theater! Cultuur is een groot goed en ik vind dat we ons best moeten doen voor het behoud hiervan.” >>>

Ik heb een hekel aan: Ik weet niet wat ik erger vind, luilakken of chaos. Ik hou ervan om: Alles op rolletjes te laten lopen. Favoriete plek in Rotterdam: Bij mij thuis! Favoriete boek: Fountainhead (De eeuwige bron) van Ayn Rand Favoriete film: Het is eigenlijk een theaterstuk, maar het is ook verfilmd: Les Misérables. Favoriete muziek: Alles van Jack Johnson. Favoriete sport: Spinning.

Felicitaties voor Sharida Noormohamed bij haar installatie als raadslid 12

Sharida Noormohamed kort


ook in tijden van CRISIS

Op het moment van schrijven zijn Diederik Samsom en Mark Rutte nog druk aan het onderhandelen over een nieuw regeerakkoord. Het deelakkoord wat al naar buiten is gebracht stemt mij in ieder geval hoopvol. Tijdens de campagne hebben we met elkaar het eerlijke verhaal verteld: dat ook wíj zouden bezuinigen. Maar dat bij deze bezuinigingen voor ons eerlijk delen en vooruitgang mogelijk maken, leidend zijn bij de invulling ervan. En dat we dus niet onze samenleving en onze economie kapot zouden bezuinigingen. Het schrappen van de forenzentaks en het verhogen van de assurantiebelasting is een goed voorbeeld van een sociaal-democratische keuze. De forenzentaks zou werkenden hard raken (tot wel 100 euro per maand), terwijl bij de assurantiebelasting de rekening over iedereen, inclusief bedrijven, wordt verdeeld. Daarnaast heeft het verhogen van de assurantiebelasting een nivellerende werking. Hogere inkomens hebben over het algemeen niet alleen duurdere, maar ook meer verzekeringen dan lagere inkomens. Natuurlijk kan het verhogen van belastingen nooit een doel op zich zijn, ook voor ons sociaal-democraten niet. Maar op het moment dat de overheidsinkomsten niet gelijk opgaan met de uitgaven, kun je met twee variabelen aan de slag. De uitgaven verlagen (bezuinigen), of de inkomsten verhogen (lastenverhoging). Samsom en Rutte kiezen gelukkig ook voor het laatste. Zonder deze verhogingen zouden de bezuinigen op zorg, onderwijs en het sociaal-zekerheidsstelsel alleen maar hoger uitpakken. 13 November zal de gemeenteraad de begroting 2013 vaststellen. Door de crisis gaan ook in onze stad de uitgaven niet gelijk op met de inkomsten. En ook in Rotterdam maken we de keuze, voor zover we die ruimte hebben, om lasten te verhogen. Op deze manier kunnen we de bezuinigen op overheidsbestedingen, zoals cultuur, sport, zorg en welzijn, etcetera temperen. En kunnen we ervoor zorgen dat er nog steeds meer geld in het onderwijs kan worden geïnvesteerd dan de vorige raadsperiode. Rechtse partijen in de gemeenteraad schreeuwen moord en brand hierover. De verhoging van de lokale belastingen treft namelijk vooral de hogere inkomens. De rioolbelasting gaat omhoog. Maar treft alleen huiseigenaren. En hoe duurder je huis is, hoe hoger de belasting. De OZB gaat omhoog, maar ook deze treft alleen huiseigenaren. En ook hier geldt; hoe duurder je huis, hoe hoger de belasting. En de afvalstoffenheffing gaat omhoog. Deze treft alle Rotterdamse huishoudens, maar voor de laagste inkomens geldt een kwijtscheldingsregeling. In Rotterdam kiezen we ervoor om de bezuinigingen op een eerlijke manier te verdelen en vooruitgang mogelijk te maken. Ook in tijden van crisis.

Richard Moti

fractievoorzitter

13

adressen

fractie

In Memoriam Cees van Wijk encyclopedie op na en leerde alle kenmerken van het betreffende land uit z’n hoofd. Zo kwam hij altijd beslagen ten ijs. Behalve die ene keer dan dat we een groep uit Uruguay op bezoek hadden en hij alles van Paraquay uit z’n hoofd had geleerd. Dat leidde tot enige verwarring (hoezo? welke mijnbouw?), maar hij redde zich er snel uit. Zo precies als Cees was in zijn politiek handelen, zo argeloos kon hij zijn in zijn persoonlijke leven. Hij had regelmatig zijn persoonlijke administratie niet op orde. Maar hij had een grote vriendenkring, van binnen en buiten de politiek. Die vrienden staken dan de koppen bij elkaar en brachten gezamenlijk de zaken weer op orde.

Cees van Wijk en Dick Pettinga op bestuursweekend, 16 februari 1985

Door Dick Pettinga De Rotterdamse oud PvdA-voorzitter Cees van Wijk is 27 augustus 2012 op 68-jarige leeftijd overleden. Zijn gezondheid ging de laatste jaren hard achteruit, maar hij koos ervoor om zijn ongeneeslijke ziekte niet te laten behandelen. Veel mensen wisten dat Cees al enige tijd leed aan longkanker. Toch kwam de mededeling van Dilia van der Heem voor mij als een schok. Cees was voor mij immers een echt maatje. Een decennium lang waren “Dick en ik” in het (toen nog) gewest Rotterdam een begrip. Cees woonde vanaf 1965 in Rotterdam, aanvankelijk in het Oude Westen en sedert 1974 in het pand “Het Eigendom” (hoe toepasselijk voor een PvdA’er) in de Witte de Withstraat. Begin jaren ’70 was hij opbouwwerker bij de gemeente. In die hoedanigheid maakte hij de rassenrellen in de Afrikaanderwijk mee. Hij was toen al (sinds 1969) lid van de Partij van de Arbeid, maar werd pas na enige jaren actief als gewestelijk voorzitter. Ook was hij lid van de Rijnmondraad en Provinciale Staten van Zuid-Holland. In zijn jaren als gewestelijk voorzitter (tot 1986) drukte Cees een duidelijk stempel op de plaatselijke partij. Cees was van het type ‘alleskunner’. Erudiet en creatief wist hij snel oplossingen te vinden voor de meest uiteenlopende problemen. Hij vormde de aanvankelijk nog sterk bestuurlijk ingestelde ‘oude’ Rotterdamse partij (waar de wil van de mastodonten wet was) om tot een open en transparante club. Allerlei groepen - of het nu bewonersorganisaties waren of vluchtelingen, vertegenwoordigers van buitenlandse werknemers of aanhangers van buitenlandse politieke partijen - zij vonden altijd een open oor bij het gewestelijk bestuur aan ‘de Willem Smalthof’. Een beetje perfectionistisch was hij óók. Zo bereidde hij bezoeken van buitenlanders altijd met zorg voor. Hij sloeg er de 14

Dat men vaak zo veel overhad voor Cees kwam vooral omdat hijzelf eveneens zo veel overhad voor anderen. Hij was meer dan eens de steun en toeverlaat van jonge homoseksuelen die in de problemen waren gekomen en het leven niet meer zagen zitten. Hij organiseerde hulp van instanties en bood hen onderdak om op adem te komen. Na zijn actieve PvdA-leven ging Cees bepaald niet op zijn lauweren rusten. Hij werd actief in allerlei maatschappelijke en culturele organisaties. Zo werd hij in 1990 voorzitter van het COC en voorzitter van de Raad van Toezicht van de Vara (met Marcel van Dam als Vara-voorzitter) en trad hij als secretaris toe tot podium voor kunst, cultuur en debat Arminius en als voorzitter van kunstatelier Roodkapje. Begin 2002 verliet hij na 33 jaar de partij. Voor hem een emotionele stap. Hij had zich vooral gestoord aan de uitspraken van Melkert over Fortuyn. Zelf zei hij daarover in een interview: “Ik ben absoluut niet LPF, maar ik kon niet meer bij de PvdA blijven als er zoveel onzin wordt uitgekraamd.” En: “Mijn rotsvaste geloof in de maakbare samenleving heb ik definitief verloren. De PvdA ligt volledig op zijn gat, is in mijn ogen reddeloos verloren. In Rotterdam hebben ze nog maar tweeduizend leden. Dat is dramatisch. Er is geen perspectief, geen leiding. Er zijn te veel mensen met boter op hun hoofd. Daar reken ik mezelf trouwens ook toe.” Cees kende Pim Fortuyn goed: “Ik zei wel eens tegen mijn partijgenoten dat ze moesten nadenken over wat Pim zei. Dat was volstrekt ondenkbaar. Je was meteen verdacht.” Cees en ik waren in de jaren ’70 en ’80 voor velen ‘twee handen op één buik’, maar bij bovenstaande analyse scheidden onze politieke wegen. Gelukkig leden onze persoonlijke verhoudingen geenszins onder zijn door mij en vele anderen betreurde stap, die er niets aan kan afdoen dat ik met waardering en genegenheid terugdenk aan deze markante Rotterdammer. Dick Pettinga is redactielid IDeaal en oud-gewestelijk secretaris PvdA Rotterdam


Richard Moti Fractievoorzitter 06 5125 7344 [email protected] @richardmoti

Alaoui Alaoui Raadslid 06 2429 9738 [email protected] @alaoui_alaoui

Zeki Baran Raadslid 06 4562 8445 [email protected] @zekibaran

Rita Brons Raadslid 06 2867 6175 [email protected] @ritabrons

Leo Bruijn Raadslid 06 4151 0287 [email protected]

Fouad el Haji Raadslid 06 4776 1192 [email protected]

Tom Harreman Raadslid 06 53292924 [email protected] @real49er

Peter van Heemst Raadslid 010 267 2105 [email protected] @petervheemstt

Marco Heijmen vice-fractievoorzitter 06 4815 7535 [email protected] @marcoheijmen

Jacqueline de Jong Raadslid 06 50257127 [email protected] @jacquelinedj52

Sharida Noormohamed

Fatima Talbi Raadslid 06 304 47850 [email protected] @ftalbi

Claus Verbrugge Raadslid 06 247 45151 [email protected] @clausverbrugge

Peggy Wijntuin Raadslid 06 4751 0923 [email protected]

Raadslid 06 2474 0910 [email protected]

Gemeenteraadsfractie PvdA Rotterdam Coolsingel 40, kamer 3 3011 AD Rotterdam tel 010 267 21 05 [email protected]

wethouders Jantine Kriens 010 267 35 71 [email protected] @kriens

Marco Florijn 010 267 20 56 [email protected] @marcoflorijn

Hamit Karakus 010 267 26 74 [email protected] @hamitkarakus

Rob de Werd voorzitter [email protected]

Hans van Oudheusden secretaris [email protected]

Marjolijn Brökling penningmeester/ledenadministrateur [email protected]

Hélène de Haart [email protected]

Corrine Oudijk [email protected]

Ahmed Kansouh [email protected]

bestuur

Ryan Abaka [email protected]

Partijkantoor PvdA Rotterdam Willem Smalthof 95 3031 NM Rotterdam tel 010 412 23 06, fax 010 414 19 95 [email protected]

De PvdA Rotterdam is ook actief op diverse sociale media: Vind ons op facebook: www.facebook.com/pvdarotterdam Volg ons via twitter: @pvdarotterdam www.pvdarotterdam.nl


15

Wat een fantastische campagne en wat een prachtig resultaat !!! www.pvdarotterdam.nl

Paul Kalma: Nooit meer paars pagina 8-9

Recommend Documents