Over vroeger nu.bw0 6a:Over vroeger nu.bw :59 Pagina 1

Over vroeger nu.BW0 6a:Over vroeger nu.BW

15-10-2012

07:59

Pagina 1


15-10-2012

07:59

Pagina 2


15-10-2012

07:59

Pagina 3


15-10-2012

07:59

Pagina 4


15-10-2012

Over vroeger en nu

07:59

Pagina 5


15-10-2012

07:59

Pagina 6


15-10-2012

07:59

Pagina 7

Agave Kruijssen, Martine Letterie en Janny van der Molen

Over vroeger en nu Verhalen bij de canon

met illustraties van Els van Egeraat

Uitgeverij Ploegsma Amsterdam

3000 vChr.

0

Inhoud

500

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25

1000

1500

1600

Hunebedden - De laatste steen 6 De Romeinse Limes - De eed van Julius Civilis 14 Willibrord - Is dan niets meer heilig? 24 Karel de Grote - Naar Nijmegen 34 Hebban olla vogala – Agnes 44 Floris V - Een koningszaal 52 De Hanze - Koert en de kapers van Kuinre 62 Erasmus - Een boek dat begon als een grap 72 Karel V - Wat men in het hart heeft… 80 De Beeldenstorm - Sla kapot die beelden! 90 Willem van Oranje - De eed van trouw 100 De Republiek - De dood van een staatsman 110 De Verenigde Oostindische Compagnie - Podi Putaa mag op olifantenjacht 120 De Beemster - Hoog bezoek 130 De grachtengordel - Het poppenhuis 140 Hugo de Groot - Drie mijl uit de kust 150 De Statenbijbel - Hulp van de hemel 160 Rembrandt - Een nieuw begin 168 De Atlas Major van Blaeu - De wereld in kaart gebracht 178 Michiel de Ruyter - De slag bij Kijkduin 188 Christiaan Huygens - Kerstmis in Den Haag 198 Spinoza - Denken is vrij 208 Slavernij - Vrijheid én gelijkheid 218 Buitenhuizen - De verrassing 228 Eise Eisinga - Help! De wereld vergaat! 236

24 buitenhuizen

rembrandt de atlas major van blaeu michiel de ruyter christiaan huygens spinoza slavernij

Pagina 8

18 19 20 21 22 23

10 de beeldenstorm 11 willem van oranje 12 de republiek

8 erasmus 9 karel v

6 floris v 7 de hanze

5 hebban olla vogala

3 willibrord 4 karel de grote

2 de romeinse limes

1 hunebedden

vroeger

07:59

de voc de beemster de grachtengordel hugo de groot de statenbijbel

15-10-2012

13 14 15 16 17


1700

1800

26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

07:59

Pagina 9

eerste wereldoorlog de stijl de crisisjaren tweede wereldoorlog anne frank indonesië willem drees de watersnood de televisie haven van rotterdam annie m.g. schmidt suriname en de ned. antillen srebrenica veelkleurig nederland de gasbel europa

15-10-2012

nu

35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50

33 vincent van gogh 34 aletta jacobs

31 max havelaar 32 verzet tegen kinderarbeid

28 koning willem i 29 de eerste spoorlijn 30 de grondwet

26 patriotten 27 napoleon

25 eise eisinga


1900

De patriotten - De executie van freule Judith van Dorth 246 Napoleon Bonaparte - Vechten tegen de Russen 256 Koning Willem I - Ver van huis 266 De eerste spoorlijn - Een nieuwe toekomst 276 De Grondwet - De ommekeer van koning Willem II 284 Max Havelaar - Een rilling door het land 294 Verzet tegen kinderarbeid - Fabriekskinderen 304 Vincent van Gogh - Werken om niet te denken 314 Aletta Jacobs - Een meid die kon knokken! 324 De Eerste Wereldoorlog - Petite Belgique in Den Haag 334 De Stijl - Lijnen en vlakken 344 De crisisjaren - Wie niet rijk is… 354 De Tweede Wereldoorlog - De hongertocht van Ellen 364 Anne Frank - Het verhaal van gewone mensen 374 Indonesië - Het Dinojolied 384 Willem Drees - Alles wordt anders, wacht maar! 394 De watersnood - De nacht van de watersnoodramp 404 De televisie - De toverspiegel 414 De haven van Rotterdam - Een nieuw leven 424 Annie M.G. Schmidt - Het meisje met knagende leeshonger 436 Suriname en de Nederlandse Antillen - Brand in Paramaribo 446 Srebrenica - Garry en de jongen op slippers 456 Veelkleurig Nederland - Werken voor een betere toekomst 466 De gasbel - Vreemde vogels 476 Europa - Het voordeel van de Europese Unie 486

2000

1 6

500

1000

1500

Pagina 6



13 14 15 16 17

18 19 20 21 22 23


8 erasmus 9 karel v




2 de romeinse limes

1 hunebedden

0

07:59

Hunebedden

vroeger

3000 vChr.

15-10-2012

1600

In het oostelijke deel van wat wij nu Nederland noemen, woonden ongeveer vijfduizend jaar geleden al mensen. We weten niet zo veel over hen. We weten wél dat het boeren waren, en dankzij archeologen weten we hoe deze boeren woonden en leefden. Het meest bijzondere dat ze hebben achtergelaten, zijn hunebedden. Een hunebed is een bouwwerk gemaakt van reuzenstenen. Die stenen werden in een cirkel gezet met één of een paar grote stenen als dak erbovenop. De ruimte binnenin gebruikten ze om hun doden in te begraven. Ze dekten de stenen af met grond en gras, zodat je aan de buitenkant alleen een groene heuvel in het landschap zag. Er zat een ingang in die afgesloten werd met nog een steen. We weten niet precies hoe hunebedbouwers de stenen konden verplaatsen en stapelen. We weten ook niet wie er in het hunebed begraven werd: alleen belangrijke mensen? Iedereen die stierf? Omdat de grond in dit deel van het land zo zuur is, zijn de skeletten die ooit in de graven hebben gelegen, allemaal vergaan. We kunnen ze niet meer tellen of bestuderen. In de zeventiende eeuw was er een dominee in Coevorden, Johan Picardt. Volgens hem waren deze graven

24 buitenhuizen


1700

1800

07:59

Pagina 7


15-10-2012

nu

35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50





25 eise eisinga


1900

gebouwd door ‘barbaarse reuzen’ die ‘beestachtig wreed’ waren. Een ander woord voor reus in die tijd was ‘huyn’. Zo is het woord hunebed ontstaan. Dat van die reuzen geloven we niet meer. Onderzoekers vermoeden dat de eerste boeren de stenen over boomstammen vervoerden en daar ossen bij gebruikten. Het waren dus gewoon slimme mensen die het belangrijk vonden hun doden te eren.

2000 7


15-10-2012

07:59

Pagina 8

hunebedden

8

De laatste steen Brr. Koud. Ban draait zich om in zijn bed van stro en trekt zijn deken van koeienhuid nog wat dichter om zich heen. Door de kieren van het huis trekt een ijzige wind. Ban kan er niet van slapen. Nog even en dan gaat de herfst over in de winter. Dan komt er vast ijs en sneeuw. ‘Luister,’ hoort Ban moeder zeggen. Ze zit naast vader op het bankje dat vader pasgeleden gemaakt heeft uit een dikke boomstam. Ban draait zijn hoofd een beetje zodat hij kan horen wat moeder gaat zeggen. Als zij met het woordje ‘luister’ begint, is er altijd iets aan de hand. Dat weet Ban, want het is niet de eerste keer dat hij stiekem meeluistert wanneer vader en moeder iets bespreken als hij al in bed ligt. ‘Ik weet dat het belangrijk voor je is,’ zegt moeder. ‘Dat is het ook voor mij. Maar het zal nog even moeten wachten. Je moet echt eerst het dak maken. De storm heeft het riet beschadigd. Als er straks een laag sneeuw op valt, stort het hele dak zo in.’ Hét? Wat is nou hét, denkt Ban. Wat moet nog maar even wachten? ‘Nou, nou,’ hoort Ban vader mompelen. ‘Zo’n vaart zal het niet lopen.’


15-10-2012

07:59

Pagina 9

Door een spleetje van zijn ogen ziet Ban hoe moeder van de bank bij het vuur opstaat. Ze zet haar handen op haar heupen. ‘Het zal zo’n vaart niet lopen?’ zegt ze verontwaardigd. ‘Het zal zo’n vaart wél lopen! Als jij straks verderop met de mannen aan het werk bent, zit ik met de kinderen binnen. En dan wil ik een veilig huis!’ Ban draait zijn hoofd en gluurt naar het bed van zijn jongere zusje en broertje, dat haaks op het zijne staat. Ze slapen rustig door. Vader warmt zijn handen bij het knapperende vuur. ‘…binnenkort sterven,’ zegt hij. ‘Als we… laatste steen… Alles afgezocht… moeten… vinden.’ Hè, bah. Ban heeft het niet allemaal kunnen verstaan. Gaat er iemand dood? En wat is dat met die steen? ‘Ik weet het wel,’ zegt moeder. ‘Ik weet dat het niet goed gaat met Kal. Maar ik maak me ook zorgen over ons huis. Vraag morgen een paar mannen je te helpen met het dak. Dan kunnen jullie daarna zoeken naar de laatste steen.’ Ah! Nu snapt Ban waar het over gaat. De laatste steen. Dat is waar ook! Er ontbreekt nog een steen. Al drie winters werkt vader met twee van zijn broers en alle andere mannen uit het dorp aan een graf. Vader zegt dat het belangrijk is dat het dorp een eigen graf heeft. Zodat iedereen kan zien dat hier mensen wonen die bij elkaar horen. En dat deze plek van hen is. Andere dorpen in de buurt hebben ook zo’n graf. Daar zijn wel stenen voor nodig. Hele grote stenen. Stenen die wat grootte betreft bij elkaar passen. Die stenen zetten de mannen dan in een cirkel en daar leggen ze weer andere grote stenen op als dak. En dan leggen ze er grond met gras op, zodat na een tijdje alleen een groene heuvel zichtbaar is. Eén steen verspert de ingang. Dat klinkt allemaal gemakkelijk, maar dat is het niet. Want de stenen zijn loeien loeizwaar. En het valt niet mee passende stenen te vinden. En dat is nu het probleem. Er is nog één steen nodig. Een enorme steen voor de bovenkant. Dan hoort Ban zijn vaders stem. ‘Het is moeilijk, Kira. We hebben

9


15-10-2012

07:59

Pagina 10

hunebedden overal gezocht. Ik weet niet meer waar ik moet zoeken. Kal verdient een echt graf. En wij allemaal ook.’ Kal is de oudste broer van vader. Tijdens de jacht op een ree kreeg hij een wond aan zijn voet en die wil niet genezen. Kal was vroeger nooit ziek. Nu komt hij soms dagen niet buiten. Maar Ban had niet gedacht dat hij wel dood kon gaan. Dan ziet hij hoe moeder een arm om vader heen legt. Wat als ik die steen ga zoeken, schiet het door Bans hoofd. Terwijl vader het dak repareert, kan ik de bossen wel in. Ja, dat is een goed plan! Maar moeder vindt dat natuurlijk nooit goed. Vader heeft de omgeving al afgezocht, dus hij zal wat verderop moeten zoeken. En dat zal moeder niet toestaan. Daar in de bossen leven immers wol10 ven. En beren. Ban draait zich om in het stro. Wat als hij gewoon gaat...? Moeder hoeft toch niet te weten dat hij wat verder het bos in loopt dan anders?

De volgende ochtend wordt Ban wakker van gerommel op het dak. Vader is al aan het werk. Ban scheurt een stuk van het brood dat moeder heeft gebakken en eet het gretig op. Dan wikkelt hij leren lappen om zijn voeten en benen, trekt ze met touw stevig vast, slaat een bontvel om zijn schouders en gaat naar buiten. ‘Tot straks! Ik ga in het bos bramen en bessen zoeken,’ roept hij naar zijn moeder, die de twee varkens eten geeft. ‘Goed, Ban. Niet te ver het bos in lopen!’ ‘Nee, moeder.’ De zenuwen gieren door Bans keel. Wat kan hij eigenlijk goed liegen, zeg! Even voelt hij er zich akelig over, maar dan schudt hij het van zich af. Hij doet het voor vader. En dus ook voor moeder en voor oom Kal en voor… Nou ja, voor iedereen die op een dag doodgaat. Eenmaal bij de bosrand twijfelt Ban. Links, rechts, rechtdoor? Hij besluit linksaf te gaan. Daar komt hij het minst vaak omdat daar nauwelijks vruchten te vinden zijn. Maar hij is hier wel eens met vader geweest om te jagen, dus hij kent de weg wel een beetje. Goed


15-10-2012

07:59

Pagina 11

uitkijken, zegt Ban in gedachten tegen zichzelf. Zoeken naar een steen, en oppassen voor wilde dieren… Het is een koude, maar mooie ochtend. De lucht is helderblauw. Geen wolkje te bekennen. Ban pakt een dikke tak en loopt tussen de bomen door. Hier kent hij de weg nog. Maar verder dan de beek is hij nooit geweest. Dat zal er vandaag wel van komen. Hij tikt met de stok op de grond en in de struiken tussen de bomen. Het zou natuurlijk zomaar kunnen dat er ergens een steen onder ligt die ze niet eerder hebben opgemerkt. Sommige grote stenen zijn voor een flink deel bedekt met aarde. Zo loopt Ban verder. Hij kijkt en kijkt en tikt met de stok tegen de grond en in de struiken. Maar een steen vindt hij niet.

11


hunebedden

12

15-10-2012

07:59

Pagina 12

Als de zon al hoog staat, komt Ban bij de beek. Vader en Kal hebben er een boomstam overheen gelegd. Die ziet er wel stevig uit, maar hij kan er niet overheen lopen. Veel te smal! Ban haalt diep adem. Hij gaat dadelijk naar een stuk bos waar hij nog nooit is geweest. Eerst maakt hij een kommetje met zijn handen en drinkt water uit de beek. Hij eet een stuk brood op dat hij vanochtend heeft meegenomen. Dan gaat hij op de boomstam zitten en legt zijn armen op de stam. Hij zet kracht en wipt een stuk naar voren. En nog een stuk. En nog een, net zolang tot hij de overkant heeft bereikt. Ban kijkt om zich heen. Hoe zorg ik ervoor dat ik straks weer bij deze boomstam uitkom en niet verdwaal, denkt hij. Dan heeft hij een idee. Hij zal dikke takken zoeken en die in een lange lijn achter zich neerleggen. Zo zal hij de weg terug wel kunnen vinden. Hij zoekt alvast een stuk of tien takken en begint te lopen. Zo loopt Ban steeds verder het bos in, met in zijn ene arm takken om een spoor van te maken en in zijn andere hand de dikke tak om in de struiken te woelen. Hij zoekt en zoekt, maar vindt geen steen. Dan hoort hij opeens geritsel in de struiken. Hij kijkt verschrikt op. Waar komt het geluid vandaan? Bans ogen schieten heen en weer. En dat ziet hij hem, een meter of tien verderop: een beer. Even is Ban verlamd van schrik. Wat zei vader ook al weer over een beer? Ban denkt koortsachtig na. Rustig achteruitlopen en je niet omdraaien. Ja, dat is het. De beer rustig aan blijven kijken. Als je gaat rennen, zal de beer dat ook doen. Niet rennen dus. niet rennen. Maar vader heeft mooi praten. Dit is eng! Met bonkend hart loopt Ban zo rustig als hij kan achteruit. De beer blijft staan. Met knikkende knieën blijft Ban achteruitlopen. Heel voorzichtig, meter na meter. Net zolang tot hij de beer niet meer ziet. Dan draait hij zich om en zet hij het op een lopen. Zijn ogen flitsen over de grond, op zoek naar de takken die hem naar de beek moeten brengen. Hij rent en rent. De grond danst onder zijn voeten. Hijgend en puffend komt hij dichter bij de beek. Als ik maar over het water ben, denkt hij, dan ben ik veilig.


15-10-2012

07:59

Pagina 13

Ban kijkt over zijn schouder om te zien of de beer hem gevolgd is, maar hij ziet hem niet. Dan stoot zijn voet plotseling tegen iets hards en hij valt met een smak op de grond. Au! Bans vermoeide lijf doet overal pijn. Hij tast met zijn handen over de grond. Onder de bladeren en onder de takken voelt hij niets dan… steen! In één klap is hij zijn pijn en schrik vergeten. Hij veegt met zijn handen een laag bladeren en zand weg. En nog een stuk en nog meer grond. Een steen. Hij heeft een steen gevonden! Hij zal uitgegraven moeten worden, maar dat is geen probleem. Bans hart maakt een sprongetje. Wat heeft hij goed nieuws voor vader! Hij moet naar huis! Hij kijkt om zich heen. Hoe gaat hij onthouden waar de steen ligt? Hij kijkt naar de boom en probeert de vorm en de takken goed in zich op te nemen. Dan kijkt hij om zich heen naar de andere bomen. Ook die prent hij in zijn hoofd. Dan pakt hij een dikke tak. Terwijl hij naar de beek loopt, trekt hij daarmee een dikke streep in de grond. Zo zullen ze de steen terug kunnen vinden. En als de mannen dan de beek volgen naar de plek waar die is ontsprongen, moeten ze daarlangs de steen thuis kunnen krijgen. Want ze krijgen zo’n zware steen nooit over het water heen. Ban grijnst van oor tot oor. Het wordt een hele klus. Maar het gaat natuurlijk lukken want hij, Ban, gaat helpen!

13

2 14

500

1000

1500

Pagina 14



13 14 15 16 17

18 19 20 21 22 23


8 erasmus 9 karel v




2 de romeinse limes

1 hunebedden

0

07:59

De Romeinse Limes

vroeger

3000 vChr.

15-10-2012

1600

De Rijn vormde de noordgrens van het oude Romeinse Rijk en sneed het Nederland zoals we het nu kennen doormidden. Ten zuiden ervan werkten de oorspronkelijke bewoners, verschillende Germaanse volken, samen met de Romeinen; ten noorden ervan woonden volgens de Romeinen woeste barbaren. Romeinse soldaten verdedigden de grens vanuit forten die langs de Rijn gebouwd waren. Veel van die Romeinse soldaten waren Germanen en de Romeinen hielden die te vriend door ze gelijkwaardig en met respect te behandelen. De Germaanse bevolking bestond uit twee stammen: de Cananefaten aan de Noordzeekust en de Bataven ten oosten daarvan. De Bataven kwamen ooit uit wat we nu Duitsland noemen en waren waarschijnlijk meegereisd met de Romeinen om hen hier te dienen. Het waren fenomenaal goede ruiters. Ze zouden hun paarden een rivier kunnen laten overzwemmen, terwijl ze zelf een gevecht voerden. De meeste Romeinse cavalerie-eenheden, de zogeheten alae, bestonden voornamelijk uit Bataven. Julius Civilis was een Bataaf die officieel Romeins burger was geworden. Hij was officier in het Romeinse leger, maar na jarenlange trouwe dienst werden hij en zijn broer Julius

24 buitenhuizen


1700

1800 35 36 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50






25 eise eisinga

Over vroeger nu.BW0 6a:Over vroeger nu.BW 15-10-2012 07:59 Pagina 15

nu

1900

Paulus verdacht van verraad. Julius Paulus werd ter dood veroordeeld en Julius Civilis keerde verbitterd terug naar het land waar hij vandaan kwam. Niet lang na zijn terugkomst, in het jaar 69, leidde hij een opstand van Bataven en andere Germanen tegen de Romeinen. 2000 15


15-10-2012

07:59

Pagina 16

De eed van Julius Civilis

16

‘Pak aan, Effi. Vul zo veel kroezen als je kunt, en dan kom je weer terug.’ Moeder duwt haar een grote aardewerken kan vol bier in de hand. Mensenkinderen, wat is dat ding zwaar. Maar voor Effi iets kan zeggen, heeft moeder zich alweer omgedraaid. Ze schreeuwt een commando naar de jonge man die het spit met het everzwijn draait. ‘Rustig! Je draait als een dolle. Dat vlees moet gelijkmatig gaar worden!’ Effi loopt naar de lange tafels waar de ene strijder na de andere aanschuift. Mannen met lange haren en baarden, mantels van aan elkaar genaaide dierenvellen of van in onduidelijke kleuren geverfde wol. Denken ze nou echt dat het mooi staat, die kettingen met dierentanden naast dat kunstige smeedwerk? Woestelingen zijn het, die nieuwe vrienden van haar vader. Hij mag dan van de ene op de andere dag van een Romein in een Bataaf veranderd zijn, maar dat wil niet zeggen dat zij veranderd is. Zij is opgevoed als Romeinse. ‘Bier! Dank, jonge dochter!’ Een jonge strijder neemt de kan uit haar handen. ‘Is hij niet te zwaar voor je?’ ‘Waldemar! Mijn dochter is sterk genoeg. Laat Effi haar eigen taak verrichten!’ De stem van Effi’s vader is zo scherp als een mes en hij heeft het juiste effect. Waldemar geeft haar de kan terug en mompelt iets van


15-10-2012

07:59

Pagina 17

een excuus. Uitslover. Met de kan loopt ze naar haar vader, die aan het midden van de lange tafel zit. Deze feestavond voor Cananefaten en Bataven in het heilige bos bij de Romeinse stad Forum Hadriani is zijn idee. Hij heeft ervoor gezorgd dat de tafels onder de heilige eik zijn opgesteld en ook dat hij op de belangrijkste plek zit met de stam van de eik achter zijn rug. Heilige eik. Idiote Germanen. Het gekste is nog de verandering in haar vader. Moet je hem daar nou zien zitten met zijn lange, roodgeverfde haren en die rare Bataafse kleren aan. Wie gelooft haar, als ze vertelt dat haar vader een paar maanden geleden nog een Romeinse officier was? Alleen zijn naam herinnert er nog aan: Julius Civilis. Hij is aan één oog blind, maar zijn goede oog fonkelt en schiet van links naar rechts. Niets ontgaat hem. Hij heeft het allemaal onder controle en hij vindt het heerlijk. ‘Bier, vader?’ Ze houdt hem de kan voor. ‘Ik niet, maar zorg dat de kroezen van onze gasten gevuld blijven.’ Zijn stem is koud en dwingend. Dan slaat hij de man naast hem op de schouder. ‘Schenk mijn goede vriend Brinno in, hij is de dapperste van de Cananefaten die ik ken.’ Brinno straalt, de sufferd. Hij ziet niet wat zij ziet: dat haar vader toneelspeelt. Wat is hij van plan met dit feest? Geduld. Dan komt ze er vanavond wel achter. Ze schenkt bier in de kroes van Brinno en in die van de man naast hem. Ze gaat door tot de kan leeg is en haalt dan weer nieuw bier. Ze blijft eindeloos heen en weer lopen, ook als de spieren in haar armen beginnen te branden van de zware kannen en het leer van haar oude vertrouwde Romeinse sandalen in haar voeten snijdt. Als het zoveelste everzwijn wordt opgediend, merkt Effi dat het nacht is. Boven de heilige eik twinkelen de sterren en op de open plaats in het bos branden vuren. Haar vaders Bataven en de Cananefaten brallen, schreeuwen en zingen. Niemand is meer nuchter, behalve haar vader. Hebben die kerels niet door dat hij als enige niet drinkt?

de romeinse limes

17


18

15-10-2012

07:59

Pagina 18

Dan staat Julius Civilis op en hij verheft zijn stem. ‘Mannen!’ Effi weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt, maar in een mum van tijd zwijgen al die dronken kerels. Het is ineens doodstil in het heilige bos. ‘We waren bondgenoten van de Romeinen,’ roept Civilis. ‘Gewaardeerde bondgenoten. Wie bewaakten de noordgrenzen van het Romeinse Rijk? De Bataven en de Cananefaten. Wat kregen we ervoor terug? Respect. Onze zonen kregen een goede opleiding en daarna de hoogste functies in het Romeinse leger. Maar ik zeg: we krégen respect, want we krijgen het niet meer. De Romeinen dwingen ons hoge belastingen te betalen en ze roven onze zonen alsof het slaven zijn. Weg is de gelijkwaardigheid. Nemen we dat?’ ‘Nee!’ De Bataven en Cananefaten brullen als uit één mond. Julius Civilis kijkt afwachtend in het rond. ‘nee!’ De strijders schreeuwen nu nog harder. ‘Laten we een bondgenootschap aangaan, en samen ten strijde trekken tegen de Romeinen. Laten we de grens van hun rijk zo verleggen, dat we ons eigen land weer terugkrijgen.’ ‘Ten strijde, ten strijde!’ De strijders dreunen met hun vuisten op de tafel en de een brult nog harder dan de ander. Kippenvel trekt over Effi’s rug. Dit is dus haar vaders plan. Wraak op de Romeinen omdat ze hem en zijn broer Paulus van verraad beschuldigden, en Civilis uit hun leger stootten. Civilis zal de Romeinen terugpakken, en hoe. ‘Ik zal de Bataven aanvoeren. Wie is de leider van de Cananefaten?’ ‘Brinno!’ Nu schreeuwen alleen de Cananefaten. ‘We verheffen hem op het schild!’ Brinno wordt door zijn mannen op een schild gehesen en rond een vuur gedragen. Effi heeft een volwassen man nog nooit zo kinderachtig gelukkig zien kijken. En dan de manier waarop hij naar vader lacht… Die heeft die Cananefaat in zijn zak. Weer neemt Effi’s vader het woord. ‘Ik zweer dat ik mijn haren niet meer zal afsnijden, voordat ik alle Romeinse forten op ons grondgebied ten val heb gebracht.’


15-10-2012

07:59

Pagina 19

Het is oorlog. Oorlog van de Bataven met de Romeinen. Aan welke kant moet zij staan? Ze is toch een Romeinse, of is ze toch een Bataaf? Effi’s vader en haar broer Herman blijven de volgende dag met hun legereenheden bij Brinno. Ze bereiden een aanval voor op een fort langs de Rijn. Effi en haar moeder reizen met de andere vrouwen terug naar hun eigen dorp. Nou ja, eigen dorp… De boerderij waar hun gezin nu woont lijkt totaal niet op hun Romeinse huis van vroeger. Geen stenen vloer meer met vloerverwarming, maar aangestampte aarde en een rokende vuurplaats onder een gat in het dak. De dieren staan in het woonvertrek achter een hekje. Effi leidt haar paard de donkere ruimte in. Het is rokerig binnen,

de romeinse limes

19


20

15-10-2012

07:59

Pagina 20

ook al hebben ze een paar dagen niet gestookt. Haar moeder hurkt al bij de vuurplaats en blaast aandachtig een vonkje aan in een bosje droog stro, alsof ze nooit vloerverwarming heeft gehad. ‘Moeder,’ vraagt Effi, terwijl ze haar paard droogwrijft, ‘verlang jij niet terug naar ons oude huis? Voel jij je niet nog altijd meer een Romeinse dan een Bataafse?’ ‘Nee. Ik heb geen heimwee.’ Vlammetjes knetteren in het stro en moeder legt er een paar takjes op. Ze glimlacht tevreden. ‘Kom je bij me zitten, als je klaar bent?’ Effi geeft de paarden water en gaat dan bij haar moeder zitten. ‘Ik was alleen Romeins aan de buitenkant,’ zegt haar moeder. ‘Voor de Romeinen bleven we Bataven. Vergeet niet dat je oom Paulus ter dood veroordeeld is, na jarenlange trouwe dienst. Hoe hard je ook je best doet, je blijft een Bataaf. Dan kun je er maar beter trots op zijn.’ Effi haalt aarzelend haar schouders op. ‘Zijn alle Bataven het met vader eens, of laten ze zich gewoon door hem opjutten?’ Moeder drukt haar even tegen zich aan. ‘Dat merk je vanzelf. En dan hoop ik dat jij er ook trots op bent dat je een Bataaf bent.’ In de dagen erna druppelen de berichten binnen. De Bataven hebben twee forten aan de Rijn in de fik gestoken, en de Romeinen zijn daar op de vlucht geslagen. Niet lang erna vindt de eerste veldslag plaats. Een Romeins legeronderdeel dat volledig uit Germanen bestaat, loopt tijdens de gevechten over naar de kant van de Bataven en de Romeinen worden in de pan gehakt. ‘Zie je wel,’ zegt moeder. ‘Die soldaten lopen niet voor niets over. De Romeinen blijven vreemdelingen.’ Een paar dagen later slaat het Bataafse leger niet ver van hun dorp de tenten op. Moeder en Effi rijden langs de Waal naar het kampement om vader en Herman te bezoeken. Het is niet moeilijk om het legerkamp te vinden, dat door de rokende vuren al van verre te zien is.

Over vroeger nu.bw0 6a:Over vroeger nu.bw :59 Pagina 1

Recommend Documents