Over gezelligheid ... interviews in Woon- en zorgcampus Leiehome te Drongen
Mevrouw Lea ... Woon- en zorgcentrum Leiehome te Drongen - 20 april 2008 Woont met haar man in een miniflatje op het gelijkvloers.
“Een vriendelijk woord kost niets” zegt Lea wanneer ik binnenkom. Haar man is dement en Lea is hier samen met hen komen wonen. Haar kinderen hadden een lange zoektocht achter de rug voor ze het Woon- en zorgcentrum Leiehome voor hen vonden. Lea vraagt wat ik wil drinken en haalt een fles ouderwetse limonade uit haar koelkast. Gezelligheid “Ik kan niet alleen zijn, ge moet uw gezelligheid buiten zoeken. Toen ik aan de zee woonde, gingen we naar het park, een ganse namiddag, Dan gingen we iets drinken in de taverne in het park.” Nu ga ik de ganse namiddag naar de cafetaria, nekeer binnen bij die en die – dan rusten – dan eten- dan ga ik naar de eetzaal voor de gezelligheid, dan hebben we een goede middag gehad, het is hier familiaal. Niet iedereen is er bij, we zijn toch met zo een 30 mensen in ons groepje.
Niets is hier ongezellig. Alles is zo proper. Hier is zeer goed personeel, men is gedienstig, vriendelijk... Als er iets op mijn lever ligt, ga ik rechtstreeks naar de persoon. “Je hangt van een ander af en ge moet het zelf huiselijk maken.”
Interieur van haar woning In het woon- en zorgcentrum zijn drie flatjes met terras en tuintje. Mevrouw is heel tevreden dat ze met haar man in zo een flatje kan wonen. Ge moet het in uw eigen woning zelf gezellig maken. Mevrouw heeft een kast meegenomen, de kinderen hebben voor hen gezorgd en ook een nieuw keukentafeltje gekocht...
De gezelligheid van de leefruimte Dat is van persoon tot persoon verschillend. Voor dementerende mensen is dat anders, ze hebben niets nodig, het zit in kleinigheden. De gemeenschappelijke ruimtes maken ze gezellig, met Valentijn bijvoorbeeld waren de tafels mooi versierd, op verjaardagen zijn er pannenkoeken en er staat een potje bloemen op tafel, er zijn filmnamiddagen...
Het gezelligste moment ’s Avonds na het eten van 18u00 is voor mij het gezelligste moment. Dan kijk ik zo lang mogelijk naar mijn TV, zo weet ik iets van de wereld.
Familie Mijn kinderen wonen in de buurt, ze komen twee maal per week. In de zomer komen ze met de fiets, mijn schoondochter doet de was en de strijk...de boodschappen...
Participatie Ik zit in de menucommissie. Ik kijk ook tijdens de maaltijden of mensen iets op hun bord laten liggen. Wanneer er iets scheelt, zeg ik het. Bijvoorbeeld deze middag zullen de hamblokjes in de maccaroni met kaassous kleiner gesneden zijn, vorige week waren ze te groot en konden veel mensen ze niet bijten. “Als Lea zegt dat het goed is, dan is het goed, ik steek mijn duim omhoog naar de kok!” Door mij komt Willy Planckaert op bezoek.
Tijd en hobby’s Ik zoek werk want ik heb hier niets te doen. Ik werk mee in het naaiatelier, ik verwelkom de mensen, ik kijk op de foto op de rolstoel wie die persoon is. Ik heb geen tijd om me te vervelen, ik lees de Story, kijk naar TV...
Eten De kar komt twee keer rond met eten, als dessert is er keuze uit fruit, rijstpap, yoghurt... Wanneer er iets stuk is in mijn flatje roep ik de mecanieker, ge moet er wat ‘eigen’ mee zijn en dan gaat dat allemaal goed. Je krijgt boterhammen zoveel je wil...
De inkom Ja, het is een gezellige inkom, dat is belangrijk, we betalen genoeg en je doet het ook voor het comfort.
Het rusthuis van de toekomst Moet zo modern mogelijk zijn. Op elke kamer een douche, grote kleerkasten, geen reuk.
De ligging Een rusthuis moet ‘op den buiten’ liggen. Iedereen heeft tegenwoordig vervoer en kan er dus geraken. Iedereen gaat hier wandelen, het plankier ligt effen. In de stad heb ik begeleiding nodig. Mijn man is boer geweest, we kunnen eens een bloemetje plukken... Mevrouw heeft liefst dat ik haar buiten op haar terrasje fotografeer, daar zit ze vaak en graag, de tuinstoelen hebben ze zelf aangeschaft voor op hun terras. “’t is contact dat je moet houden, met de mensen, met de kinderen”
Mevrouw ......... Woont op de eerste verdieping alleen in haar woning in Woon- en zorgcentrum Leiehome te Drongen – gesprek van 20 april 2008
Mevrouw woont nu 7 jaar in deze woning. “Ik hou van stilte en rust” “De wolken zijn zo schoon om naar te kijken, ze zijn altijd anders, en de bomen zijn zo verschillend van groen...” Mevrouw zegt dat ze graag op zichzelf is, vroeger was dat ook zo, ze ging ook niet naar koffiekletsen... Mevrouw haar dochter heeft 30 rusthuizen bezocht voor ze in Leiehome is gaan kijken, Leiehome was meteen wat ze zocht voor haar mama. Mevrouw was in het ziekenhuis opgenomen met een ernstige depressie.
Gezelligheid = Een onderonsje. Gisteren zaten we met zijn achten in de zithoek. We haalden herinneringen aan vroeger op en dronken thee met een koekje erbij. Ik heb veel gehoord en veel geleerd.
Mijn huis hier is gezellig. Ik zit hier graag en geniet van alles. Ik was 50 jaar getrouwd, dat kruisbeeld is van mijn moeder, de twee schilderijen heb ik van mijn broer gekregen. Van mijn kleizoon kreeg ik dit kunstwerkje uit Australië, aboriginalkunst. En die lpentekening is een souvenir uit Praag, waar ik samen met mijn man op reis ben geweest. Er staan nog een paar stoelen hier in mijn woning van mijn Engelse eetplaats, de keukentafel heb ik ook meegenomen, tapijten liggen er niet, dat is tegen het vallen. ’t Is hier gezellig, het gebouw is vernieuwd en alles is zeer practisch, het tafelblad, al wat je wil... De TV hangt, dat is wel kliniekachtig en de verlichting isniet zo gezellig. Gelukkig mag ik iets aan de muur hangen, dat is gezellig. Mijn dochter hangt kaartjes voor mijn verjaardag. “Je moet zelf je eigen gezelligheid maken. Ik ben graag op mezelf.” Eten Het eten is perfect. De kok weet dat ik moet aansterken en hij maakte toen ik net uit het ziekenhuis kwam de lekkerste maaltijden speciaal voor mij klaar! Mevrouw geeft vol dankbaarheid een beschrijving van wat er allemaal op haar bord lag. Terwijl we verder praten wordt haar eten opgediend, maccaroni met kaassaus, mevrouw vindt het erg lekker. Samenwonen met andere mensen Al die gehandicapte mensen uit de leefgroepen, ik kan dat niet goed zien, wanneer ze eten geven en die mensen niet proper kunnen eten... Gescheiden wonen geniet mevrouw haar voorkeur. Sterven Mevrouw wil tot het einde bewust leven. Ze heeft een euhanasieverklaring laten opmaken. Mevrouw haalt die uit de lade onderin haar kast en laat me deze lezen. Het is de eerste keer dat ik zo een verklaring in handen heb. Waar een rusthuis moet gelegen zijn en wat er moet zijn. In een rusthuis moet je iets van de natuur kunnen zien, het moet rustig gelegen zijn en je moet ver kunnen kijken. Er ùmoet zeker een toilet op de kamer zijn. Mevrouw heeft gehoord van serviceflats in de Reigerstraat, dat vind ze goed en ook eventueel een filmzaal of een zwembad. Het gezelligste moment Mevrouw geniet het meeste van het moment na het avondeten, wanneer ze in haar peignoir zit en naar televisie kijkt en naar de zonsondergang. Die kan ze vanuit haar woning over de velden zien ondergaan. Familie en vriendinnen Mevrouw behoorde tot een vriendinnenclubje van drie. Elke verjaardag gingen ze samen gaan eten. Twee vriendinnen tracteerden. De jarige vriendin betaalde niets en zo was dat om beurt. Vroeger gingen ze samen op reis, met de Vlaamse Toeristenbond. Wanneer ik haar vraag of ze nu nog afspreken, zegt ze dat dat niet meer gaat omdat ze er niet meer geraakt. Wanneer ik haar zeg dat er misschien wel een vrijwilliger haar wil brengen of zo, wimpelt ze het idee af. Elke zaterdag bellen ze elkaar op. Haar zoon woont in Drongen, het beleid van de directeur is zo dat er familie in Drongen moet wonen. De zaterdag gaat ze soms op bezoek bij haar dochter.
