Ouderverstoting Tijd om te ontsluieren ASJA ReizigersInVrede 2013
Ook op het thema Ouderverstoting laten wij nu het licht schijnen; vooral omdat er rondom en binnen echtscheidingssituaties er een al eeuwigdurend taboe (1) op rust (Charlotte Lemmens neemt de woorden uit onze mond). Ook wij zijn de afgelopen jaren ervaringsdeskundigen geworden op het gebied van Ouderverstoting. Er ligt nog steeds zo enorm veel verborgen onder de deksel van deze beerput; er wordt van alles in stand gehouden, afgedekt en gemaskeerd. De vaak pijnlijke en schrijnende situaties die door Ouderverstoting veroorzaakt worden, moeten nu daadwerkelijk gezien en erkend gaan worden zodat er vooralsnog concrete stappen en maatregelen worden genomen om deze situaties te voorkomen en voor eens en altijd te doen stoppen. Niet voor niets komt er in deze tijd steeds meer aan het daglicht; het is een ontwikkeling die onontkoombaar en gaande is, om de grote verandering in te zetten. Dit alles is namelijk onderdeel van de ascentie; het Goddelijke transformatieproces waar we op dit moment met z’n allen midden in zitten, mee te maken hebben en onderdeel van zijn. De massale openbaringen dragen er aan bij dat steeds meer mensen wakker worden geschud en inzicht krijgen van wat er zich op deze aarde afspeelt, dat je al die tijd als een slaaf in een zelfgecreëerde liefdeloze wereld leeft; welke op alle niveaus verzadigd is met ongelijkheid, hebzucht, agressie en machtswellust, en zelf ook hebt gediend en gevoed. Zodra de mens zelf zijn/haar hart en ogen opent komt men op een ander bewustzijnsniveau, en ziet dan het schrille contrast tussen het leven waar men vandaan kwam, en het wérkelijke leven; een leven in Liefde, Harmonie, Vrede, Gelijkheid en Goddelijke Waarheid. Hoe groter het collectief bewustzijn, hoe eerder het gehele aardse bestaan in Liefde en Eenheid zal voortbewegen. De term Ouderverstoting houdt in dat een van de ouders geheel of voor het grootste deel uit het leven van de kinderen verdreven is of wordt, door de verstotende ‘programmerende’ ouder. Ouderverstoting kan volledig zijn, maar ook vaak op meer subtiele niveaus plaatsvinden. Hierdoor is het soms minder grijpbaar of onzichtbaar voor de omgeving, maar in de praktijk een continu aanwezige realiteit voor de vaders en de kinderen. Ouderverstoting is een gegeven waar vele (met name) vaders, mee te maken krijgen, na een echtscheiding. Dit heeft als gevolg dat de band, het contact en de vaderlijke zorg
tussen de vader en zijn kinderen verbroken en/of ernstig gefrustreerd en getraumatiseerd worden, door met name de moeders. (andersom komt ook voor, maar is vrij zeldzaam).
Achtergrond van Ouderverstoting en het OuderverstotingsSyndroom Inleiding bron: Ouderverstoting.nl : primaire en secundaire ouderverstoting Er bestaat nogal eens onduidelijkheid en discussie over het begrip ouderverstoting en ouderverstotingssyndroom. Dit is te begrijpen, aangezien er verschillende situaties en vele mogelijkheden zijn om deze begrippen in te vullen of te interpreteren. Kinderen hebben ouders. Biologische ouders en 'psychologische' ouders. Bij het ontstaan en geboren worden van kinderen wordt men moeder en vader, de ouders van het geboren kind. De band en hechting tussen ouders en kind ontstaat en groeit, normaal gesproken, tijdens de zwangerschap en in de jaren na de geboorte van het kind, uitgaande van een regelmatig contact en familieleven, waarin normaalgesproken zowel een zorgzame moeder als een zorgzame vader aanwezig is. Een ouder kan door verschillende personen verstoten worden. Allereerst door de andere ouder. Ook een nieuwe partner van een ouder kan de andere ouder actief verstoten. Hele families, incl. sociale omgeving, kunnen een ouder verstoten. Politiek, instanties en rechterlijke macht kunnen hierbij zelfs behulpzaam zijn (de zgn. ‘hulptroepen’). Vele combinaties en varianten zijn mogelijk. Ook de eigen kinderen kunnen door velerlei oorzaken en invloeden één ouder of beide ouders (gaan) verstoten.
1. Primaire ouderverstoting Om enige duidelijkheid te scheppen is het zinvol om de verstoting door de ene ouder van de andere ouder de primaire ouderverstoting te noemen. In Nederland is in 90% de verstotende ouder de moeder en de verstoten ouder de vader. Hoofddoel: uit het leven bannen van de man, als (ex-)partner/relatie én tevens als vader van de kinderen. Ouderverstoting, primaire ouderverstoting, in houding en gedrag, komt bewust en onbewust in verschillende gradaties voor. Met name tijdens of na scheidingsprocessen of andere conflicten tussen ouders, bepaalde pathologische afwijkingen bij de verstotende ouder kunnen eveneens een rol spelen. Alle contacten worden hierbij actief en moedwillig verbroken, meestal ook alle contacten met de samen voortgebrachte kinderen. Het primaire ouderverstotende gedrag vindt van zelden tot dagelijks plaats, van zeer subtiel tot grof. Door de ‘voorbeeld’ functie van de verstotende ouder en het kopieergedrag van kinderen zal het primaire ouderverstotende gedrag direct en op termijn lichte tot zeer ernstige psychisch/emotionele schade toebrengen aan de kinderen. Oudervervreemding bij de kinderen is vaak een gevolg van langdurige primaire ouderverstoting door de verstotende ouder. Ook kan het langdurig programmerend én ‘voorbeeld’ afwijzend -en verstotend gedrag van de verstotende ouder (of een andere invloedrijke persoon in het dagelijkse leven van het kind) bij het kind tot, wat we hier voor het onderscheid met de primaire ouderverstoting, secundaire ouderverstoting noemen, leiden (door prof. Gardner beschreven als het Parental Alienation Syndrome, ouderverstotingssyndroom). Oudervervreemding - Familievervreemding De primaire ouderverstoting leidt in de situaties dat het de verstotende persoon (meestal de moeder) lukt om moedwillig en actief, met hulp van haar/zijn sociale omgeving (vrienden, familie), school, huisarts, en zelfs instanties als de Raad voor de Kinderbescherming en rechterlijke macht, alle contact tussen het kind en de vader voor zeer lange tijd te verbreken, tot ouder(vader)vervreemding bij het kind. Hetgeen meestal voor het kind tot familievervreemding leidt. Child-Alienation - Kindervervreemding Dit is uiteraard een wederkerig proces, óók de vader (wordt) tegen zijn wil vervreemd van zijn kind door de lange contactloze periode. Ik noem deze, bij de vader en familieleden (+ sociale omgeving) moedwillig toegebrachte vervreemding: Kindervervreemding (ChildAlienation). 2. Secundaire ouderverstoting (verstoting door het kind van de andere (vaak elders wonende) ouder) (PAS, Parental Alienation Syndrome) Hoofddoel van het kind: Verhogen waardering; eigen angsten verminderen. Door loyaal te worden aan (deel te worden van) de ‘groep, de verstotende ouder voorop’ die de vader verstoot, door dit zelf ook te doen. Niet vanuit eigen ervaring, maar overgenomen gedrag en houding van personen met een grote emotionele invloed op het kind (zoals de moeder). Daarbij vanuit de eigen kinderlijke fantasie en invulling ‘eigen’ verstotend gedrag toevoegen. De primaire ouderverstoting leidt na verloop van tijd tot oudervervreemding en tegelijkertijd kan er zich een meer of minder ernstige vorm van secundaire ouderverstoting bij het kind ontwikkelen indien de primaire ouderverstoting op een actieve en psychologisch
agressieve/intensieve manier wordt uitgeoefend. De Amerikaanse kinderpsychiater Prof. R. Gardner (in mei 2003 overleden) heeft deze vorm van ouderverstotingssyndroom uitgebreid beschreven, hij noemde het PAS (Parental Alienation Syndrome). Schade bij verstoten ouder De verstoten vaders en familie van deze kinderen worden in eerste instantie door de primaire- en in tweede instantie door de secundaire ouderverstoting in ernstige mate persoonlijk-psychisch / maatschappelijk en financieel beschadigd. Ook op Nederlandse bodem is er onderzoek gedaan door Emeritus Prof. dr. G.P. Hoefnagels. Deze heeft zijn verdergaande bevindingen en conclusies uitvoerig beschreven, zie zijn voordracht en een artikel in Trouw . Dat het Nederlandse rechtssysteem verre van blij is met zijn bevindingen is hiermee ook duidelijk geworden, gezien het feit dat zijn onderzoek ook uitwijst dat op het terrein van Ouderverstoting de deskundigheid van rechters, advocaten, Raad van kinderbescherming etc. hierin behoorlijk tekort schiet en dat zij ook onderdeel zijn van de groep ”verstotende”. Daarmee de gevoelige snaar te hebben aangeraakt wordt binnen de gehele linie van het gerechtelijk systeem zijn onderzoeksresultaten n.a.v. Ouderverstoting en het Ouderverstotingssyndroom nog steeds genegeerd. Met als gevolg dat vele rechters, advocaten en de Raad van Kinderbescherming hun machtspositie misbruiken en uitbuiten, door rechtszaken naar hun eigen hand te zetten, en daarmee hun eigen falen en ondeskundigheid weten te maskeren. Op dusdanige wijze dat, zowel op het gebied van het gelijkwaardig ouderschap, het bepalen van alimentatie en de verdere afhandeling op financieel gebied, inclusief de inboedelverdeling, er doorgaans geen enkel sprake is van een zuivere, eerlijke en gelijkwaardige behandeling van echtscheidingszaken die voor het gerecht komen. Hiermee benadrukken we nog eens dat inhoudelijk het taboe rondom echtscheidingen een dermate en vergaande complexiteit van emotionele verstrikkingen en belangenverstrengelingen bevatten, dan waar menig omstander zich bewust van is. U kunt zich misschien wel voorstellen dat echtscheidingen in deze, in vele gevallen tot zeer onmenselijke, destructieve, ontwrichtende en traumatiserende situaties leiden. Alleen de direct betrokkenen ervaren, min of meer, wat het is om in de beerput te worden meegesleurd. Afhankelijk van de bewust Zijn- fase waar de betrokkene in zit, zal deze wel of niet los van de eigen emoties en vanuit een gelijk(w)aardig standpunt de situatie kunnen overzien en daar naar handelen. Je moet dan ook van hele goede huize komen om je niet te laten onderdompelen in de ellende van deze beerput.
Onze persoonlijke ervaring en visie Wat ons betreft weten wij dat we van goede huize komen; de Goddelijke kracht is met ons, waardoor wij ondanks, en óók dankzij dat ook wij te maken hebben met de situatie van Ouderverstoting, met Liefde, Licht, Vreugde en Vrijheid, het pad van Goddelijke waarheid blijven bewandelen. Het ligt ook daarom niet in onze aard om de moeder van mijn kinderen in een kwaad daglicht te zetten, middels de openheid die wij met dit thema geven. Wél brengen we de realiteit waar we mee te maken hebben onder ogen. Zij zelf is
verantwoordelijk voor haar eigen handelen, en alleen zij kan voor zichzelf de keus maken om het wel of niet anders te doen. Wij sluiten met deze wijze van openbaring aan in de rij van de vele misstanden en misleidingen en corruptie via de bekende systemen als de politiek, de farmacie, de levensmiddelenindustrie, het milieusysteem, het bankwezen, het politie -en justitiële systeem, tot aan de verbanden van criminele en seksuele mistanden aan toe. Vanuit deze weg hebben wij, na ruim vier en een half jaar persoonlijke ervaringen met dit thema, het besluit genomen om het Goddelijk Licht op het thema Ouderverstoting te laten schijnen en daarmee het taboe (2) te doorbreken dat bij dit thema nog op alle fronten volop aanwezig is. Ook al vinden echtscheidingen al jaren aan de lopende band en in toenemende mate plaats, het er op zuivere wijze over hebben in relationele sfeer, op maatschappelijk niveau en op gerechtelijk niveau, blijkt nog steeds voor velen, vanuit een vaak zeer diep liggend emotioneel aspect, een enorme drempel te zijn. Vele mensen blijven hangen op het niveau van menig roddelblad; hebben een hoog gehalte aan sensatielust, voeden zich met de door zichzelf en door anderen aangedragen emoties, roddel en achterklap. Familie en/of omgeving zeggen zich nergens mee te willen bemoeien, terwijl ze er intussen middenin in zitten, doordat ze het niet kunnen nalaten er aan deel te nemen; een oordeel te moeten vellen en partij te moeten trekken. Roepen “ach en wee” terwijl ze stiekem kicken op de ellende van de ander; als variant van het op en top junkgedrag, maar ook vanuit pure onwetendheid. Vele mensen zitten, vaak vanuit onwetendheid, vast in oude vastgeroeste patronen. Als een radertje in het groter geheel beweegt de mens zich voort. (Zie ook Reizen in Vrede 27 ) Maar als één van hen bijvoorbeeld door ontwaking een andere keus maakt, brengt dit voor het héle systeem een onherroepelijke verandering met zich mee. Een dergelijke verandering kan, voor de mens die zo aan het vaste patroon gehecht is, een behoorlijk schokkend gebeuren zijn. Vaak zien we dan dat deze mensen vanwege hun gehechtheid aan het oude, de hakken in het zand zetten en niet in de verandering mee kunnen gaan, omdat ze dan namelijk ook iets bij zich zelf moeten veranderen. En als men dat niet wil dan is dat een duidelijk signaal dat het ego, met al zijn emoties, alle ruimte heeft gekregen en de strijd is aangegaan. De Egod (Metafysica van Een Cursus In Wonderen) is daarmee gaan regeren. Om elkaar als ex-partners, familie, vrienden en alle andere betrokkenen een andere weg in vrijheid verder te gunnen, vraagt nogal wat moed, respect en een onafhankelijke houding om, i.p.v. mee te gaan in een Vechtscheiding, met Liefde los te kunnen laten. Echtscheidingen die verworden zijn tot Vechtscheidingen brengen een beerput van emoties naar boven; om vervolgens tot in de rechtbank toe te worden gebruikt en misbruikt om de emoties van pijn, verdriet, haat, wraak en gevoelens van schuld en verlatingsangst, op de ander te mogen botvieren. Waarbij de emotioneel belaste en verstotende ouder, zonder schroom, en zelfs of juist, de kinderen die ook met deze situatie gemoeid zijn als pionnen en machtsmiddel inzet om het ontembare gevoel van genoegdoening te verkrijgen. In een eerder schrijven van ons: Reizen In Vrede deel 22, hebben we ook de grote lijnen achter deze vaak dramatische situaties laten zien. Wij halen hiermee de deksel van de
beerput waar vele ouders en vooral vaders, nog dagelijks mee te maken hebben en/of inzitten. Met deze wijze van openbaring, zie en voel ik (Jago) mijzelf; i.p.v. de zogenaamde “Dwaze Vader”, juist een hele Wijze Vader. Als het al zo moet zijn, wil ik gráág een lansbreker zijn, opdat vele Wijzen (zowel man,vrouw, als vaders, moeders en ook kinderen) zullen aansluiten. Dat ik hiermee lang niet de enige vader ben die is gaan opstaan blijkt ook wel o.a. uit de Stichting Dwaze Vaders en websites als Ouderverstoting.nl en Vaderseenzorg.nl en vele anderen die al jarenlang bezig zijn met dit thema. Vooropgesteld dat wij met dit alles bewegen vanuit Onvoorwaardelijke Liefde en Vrede en daarmee ook los zijn gekomen van schuld of veroordeling. Vanuit het hoger weten gezien; zal het omwille van de Liefde of Vrede alles afgedekt houden, of doen alsof het niet bestaat, de schijnwereld die onder maatschappelijke en sociale druk wordt gecreëerd zeker in stand houden. Het afdekken van dit taboe (zoals bij alle taboes) zal zeker niet zal bijdragen aan een daadwerkelijke Vrede en Welzijn op deze aarde, maar eerder het onzuivere systeem en het ongewenste gedrag blijven voeden. Wij zijn van mening dat het beter is om het duister of onzuivere te aanschouwen, en ook daar het licht in te kunnen zien, om vervolgens terug in Eenheid te kunnen transformeren. Ook met de moeder van mijn kinderen hopen we die Eenheid nog eens werkelijk te beleven. Wij zien graag dat we, met de intentie van wederzijds respect en acceptatie in harmonie met haar kunnen communiceren en samen te werken, om met elkaar de zorg voor de kinderen gelijkwaardig dragen. Ook de rol van mijn vrouw in de zorg en opvoeding van de kinderen bij ons thuis zal zij moeten kunnen accepteren en als prettig en normaal kunnen zien. Wanneer zij daar aan toe is, zullen wij haar met Liefde in onze armen sluiten; we kijken uit naar deze dag.
Bron afbeelding: ellyverrijt.wordpress.com
De wijze waarop wij dit openbaren kan bij sommige mensen de gemoederen doen verhitten; er zullen er ook zijn bij wie de ego’s flink gaan steigeren, de ego gerichte mens bedenkt vele argumenten waarom dit alles niet goed zou zijn. Het tracht hiermee verwarring te scheppen en je ware Zelf en de Waarheid uit het licht te houden. Zoals we al eerder in dit schrijven vermeldde, is dit de Egod die bij deze mens regeert.
Deze mensen vragen wij om zichzelf in de spiegel aan te kijken; en zich Zelf af te vragen: Wat in mij voelt zich zo geraakt? Wat in mij maakt dat ik dit soort openbaringen niet op tafel wil zien liggen? Waar ben ik bang voor? Wat in mij maakt dat ik (mede)verantwoordelijk ben voor het creëren en/of in stand houden van dit soort taboes en maskeringen? Op deze wijze helpen we je van de ego-emoties te bevrijden. Zie het als een cadeau van onze Eenheid. Voor de mensen bij wie het ego dusdanig voorop staat, en men daardoor zich Zelf met deze vragen niet in de spiegel aan kunnen/durven kijken, adviseren wij om vooral niet verder te lezen, omdat dit dan geen enkele en werkelijke zin heeft, dan alleen de wereld van illusie te voeden en in stand te houden. Andere mensen zullen hier met open blik naar kunnen kijken, dit alles h-erkennen, omdat zij zich Zelf al meerdere malen in hun eigen spiegel hebben ontmoet en aan zichzelf dit soort vragen hebben gesteld. Weer anderen zullen het als nieuwe informatie tot zich nemen, dit ook weer delen, en de moed nemen om ook zich Zelf met deze vragen te aanschouwen.. Hoe dan ook vragen wij je, voor wie het nog nodig is, toch de angst en het veroordelen los te laten, neem de moed om vrij en je Zelf te zijn. Kijk open en eerlijk en met Liefde; en zie hoe Liefde zich ook op deze wijze manifesteert, bevrijdend werkt en ons allen in Eenheid beweegt. “Niets Werkelijks kan bedreigt worden Niets onwerkelijks bestaat Hierin ligt de Vrede van God” (citaat uit: Een Cursus In Wonderen)
Op dit moment (april 2013) is het ruim vier en een half jaar geleden dat ik (Jago) van mijn toenmalige vrouw ben gaan scheiden; omdat ik mezelf een andere levensinvulling wilde geven, een leven in Ware Liefde, Vrede en Gelijkwaardigheid. Mijn bewustwording en ontdekking van mijn huidige partner en Tweelingziel, en dat ik deze nieuwe wending in mijn leven juist met haar samen had in te gaan, maakte dat ik niets anders meer kon dan mij met hart en ziel daar aan over te geven. Dat mijn Goddelijke wil en de wens om mijn oude leven los te laten en voor het nieuwe te gaan, niet over een nacht ijs is gegaan kun je in ons boek lezen, zie dan ‘Tweelingzielen, reizigers in vrede’, een boek waarin wij, ASJA, de achtergrond en het proces van onze samenkomst, als tweelingziel samen hebben beschreven.
Nog dagelijks ondervind ik de gevolgen van mijn keus destijds; om te gaan scheiden van mijn toenmalige vrouw en moeder van mijn kinderen. Na al die jaren meent zij nog steeds haar emoties op mij af te moeten reageren door op allerlei manieren mij als ouder trachten uit te sluiten. Haar gedrag van Ouderverstoting gaat werkelijk tot in de kleinste details, zover dat zij ook onze kinderen daarmee belast en daarvoor mis-ge-bruikt. Alsof dit nog niet genoeg is heeft ze ook mijn huidige vrouw tot doelwit gemaakt als zijnde de veroorzaker van “al het haar aangedane kwaad”; zoals ze zelf rondbazuint. Aan de kinderen verteld zij ook letterlijk over mijn vrouw; als zijnde de boze stiefmoeder die hun vader heeft behekst en hem van hen heeft afgepikt. Door de jaren heen en tot heden toe zegt ze, ook tegen onze kinderen, dat ze mijn vrouw haat. (het uitsluiten van de partner van de vader behoort ook tot een kenmerkend voorbeeld van ouderuitsluiting). In tegenstelling tot de werkelijkheid dat ik toch écht en vanuit mijn Zelf de keus heb gemaakt om bij mijn ex-vrouw weg te gaan; een pijnlijke maar voor mij onvermijdelijke keuze in mijn leven. ( Aan de kinderen heb ik ook uitgelegd dat ik wel van hun moeder ben gaan scheiden, maar niet van hen). Deze werkelijkheid was voor haar waarschijnlijk té schokkend en onmogelijk om aan te nemen, waardoor ze vervolgens het plaatje van “het gelukkige gezin, met de ideale man” met alle macht in stand trachtte te houden. Vervolgens heeft haar woede, die zij eigenlijk naar mij toe heeft als de partner die haar verlaten heeft, zich naar mijn huidige vrouw verplaatst, om alsnog haar emoties via haar af te kunnen reageren. Ze zet daarmee mijn huidige vrouw dusdanig op de voorgrond, alsof zij degene is die van haar is gaan scheiden. Daarbij beticht ze mijn huidige vrouw ervan dat zij al mijn besluiten rondom de scheiding, de opvoedingsstijl voor de kinderen én mijn huidige levensstijl voor mij heeft bepaalt, en ontkent zij hiermee volledig mijn eigen zelfstandige persoon en keuzes. Dit beeld schetst zij ook naar de familie, en alle andere mensen in haar omgeving.
Peter van Straaten
Kort na de scheiding vertelde zij mijn kinderen ook regelmatig, dat zij op zoek zal gaan naar een nieuwe vader, die wél bij hen wil blijven wonen. Met dit gedrag ontkent zij niet alleen de werkelijkheid, maar neemt ze mij als vader en de werkelijke ex-partner, ook geheel niet serieus; ze ontkent hiermee volledig mijn rol als gelijkwaardig ouder en een zelfstandig functionerend persoon. .
We zien al langere tijd dat ze ook op diverse forums en reactiesites discussies uitlokt met haar eigen alterego’s, met als doel om ons met leugens en bedrog in een kwaad daglicht te stellen. Ze gaat middels de verschillende alter ego’s van haar met zichzelf over ons in gesprek. Hiermee creëert ze dan een illusionaire discussie. Voor de meeste mensen lijkt het dan alsof er verschillende personen op elkaar reageren of met elkaar in gesprek zijn over ons beiden, en/ of ons individueel zwart maken. Deze ogenschijnlijk verschillende personen vloeien echter voort uit een dezelfde persoon die al deze ‘gesprekken’, onder diverse aliassen, met zichzelf voert. Met dit beeld hebben wij het sterke vermoeden dat er met haar meer aan de hand is dan alleen het gedrag van Ouderverstoting. Het is geen toeval, en een dankbaar gegeven, dat zowel mijn huidige vrouw als ik zelf, de bewegingen van de ziel en het menszijn op breed spiritueel/universeel niveau kunnen doorzien. Dit in combinatie met een ruime ervaring en deskundigheid als psychiatrisch verpleegkundigen, maakt dat we op meer overstijgende wijze een heldere beeldvorming verkrijgen van de situaties waarin we als mens kunnen verkeren. Deze ervaringen en deskundigheid hebben we middels “de lessen van het leven” door vele jaren heen opgebouwd. Met onze samenkomst heeft zich dat in een versneld tempo verder ontwikkelt, en nog steeds gaan we verder en verder op deze weg. Ook de ervaring met deze echtscheidingssituatie heeft ons vele stappen verder in ontwikkeling gebracht. Het hele proces van mijn echtscheiding; het emotioneel loslaten, de gerechtelijke stappen, de zakelijke kant, , heeft mij als mens en als vader van mijn kinderen enorm verrijkt, patronen doen doorbreken en verder in mijn eigen kracht gezet. Krachten waar ik eerder nog geen weet van had, en soms door oude familiepatronen werden geblokkeerd, of nog lagen te sluimeren in afwachting van het juiste moment van ontwaken. Het heeft alles zo moeten zijn; de weg van synchroniciteit en de wet van resonantie brengen precies dat wat nodig is, als voeding voor het zielwezen. Ook voor mijn relatie met mijn huidige vrouw en tweelingziel, hebben deze ervaringen ons in een verdergaande, verdiepende en krachtige verbinding gebracht. Daar zijn we elke dag dankbaar voor.
De checklist van symptomen van Ouderverstoting is groot, en ik kan dan ook nagenoeg in z’n geheel afvinken waar wij mee te maken hebben. Ik zou willen dat het anders was, maar de realiteit is dat het zo is. Ouderverstoting komt op vele manieren tot uiting. Hieronder beschrijven wij het concrete gedrag van de moeder, zoals wij met Ouderverstoting te maken hebben. Dit doen wij om de feiten van Ouderverstoting óók vanuit onze situatie bloot te leggen en te openbaren. Nogmaals, staan wij hiermee op, vanuit vrede en zonder te veroordelen, want welk negatief gedrag de moeder van mijn kinderen ook vertoont, wij zullen onvoorwaardelijk van haar blijven houden, omdat ook zij gelijkwaardig onderdeel uitmaakt van de Goddelijke Eenheid.
Bij elk contact zien we bij de moeder een zichtbaar gespannen, geladen, afwerende en vermijdende houding, waarbij verbale en non-verbale agressie tot uiting komt, en dat zich vaker uit met plotselinge woede uitbarstingen Of ze houd het in, om (bijna) uit ons zicht, even later in het bijzijn van de kinderen zich volledig te laten gaan en/of naar hen afreageert. Bij het halen en brengen van de kinderen geeft hun moeder ons nauwelijks gelegenheid en ruimte om de kinderen gedag te zeggen; zo houdt ze b.v. het slot én alle deurgrendels op slot als wij voor de deur staan, de kinderen kunnen dan niet - en mógen ook niet zelf open doen. Pas op haar commando komen ze naar ons toe ; ze houdt de kinderen daarbij vast of trekt hen letterlijk van ons weg. Ze duwt de tas met kleding in mijn handen en duldt ons geen minuut langer in haar zicht, en aan de deur. Doorgaans gaat dit gepaard met nare opmerkingen en verwensingen naar mij of mijn vrouw, in het bijzijn van de kinderen. Met regelmaat gebeurt het dat ze de kinderen, vanuit haar woede en frustraties naar ons, zo hardhandig beetpakt of meesleurt, dat ze daardoor enorm schrikken en pijn ervaren; soms tot huilens aan toe (tijdens dit gebeuren, of naderhand). Ze denkt en handelt berekenend en vanuit achterdocht, ze weigert haar werkadres en de werktijden aan mij te geven. Zo weigert ze ook te vertellen dát ze op vakantie gaan (hoor ik alleen via de kinderen), geeft het vakantie adres niet door en de kinderen mogen mij geen kaartje sturen of bellen. Ze ziet ons als een bedreiging voor haar en de kinderen, tracht alles omtrent de zorg van de kinderen angstvallig in eigen handen te houden, duldt daarbij geen enkele zeggenschap of bemoeienis van mij en mijn vrouw. Ze staat het ook niet toe dat ik de kinderen tussentijds even wil spreken of bellen om te horen hoe het met ze gaat; ook niet met verjaardagen of andere belangrijke zaken. Een enkele uitzonderlijke keer en alléén in bijzijn van anderen, zoals b.v. haar eigen moeder, en ik er op dat moment om heb gevraagd, dan plots laat ze de kinderen wel terugbellen. Zodat ze daarmee ook naar haar moeder het beeld van de bereidwillige vrouw schetst. Tenzij ze haar woede op een dergelijk moment dusdanig heeft opgepot en niet meer in de hand heeft, dan gaat ze ook in het bijzijn van haar moeder enorm te keer. Haar moeder verkiest dan het zwijgen, spreekt haar dochter niet aan op haar oneigenlijke en destructieve gedrag, laat het alles gebeuren, en blijft, ondanks zij beter weet, loyaal aan haar dochter; daarmee diens destructieve gedrag en leugens ontkennend en voedend. Bij openbare gelegenheden, zoals op school, optredens of afzwemmen houdt ze de kinderen ook bij ons weg door hen naar zich toe te trekken of van ons weg te lokken; ze houdt ze vast zodat ze bij haar moeten blijven; ze mogen niet uit zichzelf of los van haar naar ons toe komen of even ook met ons samenzijn. Het komt bij deze gelegenheden ook geregeld voor dat ze een van de kinderen met allerlei excuses bij haar moeder achter laat, of terwijl ze weet dat wij er aan komen en vlak voor dat wij zijn gearriveerd, net met haar zijn vertrokken, i.p.v. dat ze kinderen even de kans geeft om ons nog even te zien en te begroeten. Vaker gebeurt het dat ze de kinderen vertelt dat er geen tijd is om even met ons te praten en plant de tijd met ons dan ook niet in. De kinderen mogen de kleding, speelgoed of andere spullen die bij ons vandaan komen bij haar thuis niet gebruiken of dragen, bij thuiskomst moet alles uit of af, en wordt direct in de weekendtas gepropt, die het volgende weekend weer aan ons wordt mee gegeven, en wij de kleding er dan weer gekreukeld uit kunnen halen. Het is meerdere keren voorgekomen dat ze uit woede naar ons, de kleding van de kinderen op agressieve wijze van hun lijf afrukte, en de kinderen verschrikt en tot huilens aan toe bij haar achterbleven. Alle door
haar mee gegeven kleding doet de moeder in aparte plastictassen, in de weekendtas, omdat het niet in aanraking mag komen met de kleding en de tas die bij ons vandaan komt, we mogen de kleding die zij zelf mee geeft niet wassen. De reden naar haar eigen zeggen is, omdat ze geen enkel spoor of geur van ons wenst en zegt dan ook tegen de kinderen dat wij en ons huis stinken. Om diezelfde reden “wist” ze de sporen en geuren van ons uit, door de kinderen bij thuiskomst direct in bad te doen, of moeten ze bij thuiskomst alle kleding uit trekken en weer bij haar in bed gaan liggen. Over alles, dat bij ons vandaan komt, waarover de kinderen willen vertellen of willen laten zien, reageert ze naar hen met afkeuring. De trommeltjes, thermoskannetjes en drinkbeker, voor het 10uurtje en de lunch die de kinderen bij ons vandaan mee krijgen, weigert ze af te wassen, ze legt het dan ook met de etensresten er nog in, terug in de weekendtas tot wij een week later pas de tas weer mee nemen en de spullen er beschimmeld uit kunnen halen. Wanneer de kinderen aangeven dat het nog moet worden afgewassen, antwoord ze o.a. met: ”ik ben hun personeel niet” Wanneer de kinderen bij begroeting of afscheid nemen en welterusten zeggen ook mijn vrouw een kus geven, reageert hun moeder boos en afkeurend; en zet de kinderen in de auto en bij haar thuis onder druk om dit niet meer te mogen doen, want zoals ze tegen de kinderen blijft zeggen: ”zij is geen ouder en geen familie, het is vies en ik vind haar stom en niet lief”. Ondanks de kinderen haar vertellen dat ze mijn vrouw wél erg lief en leuk vinden, en wij die ervaring ook overduidelijk met ze hebben, tracht ze dit naar ons, naar haar familie en buitenstaanders te ontkrachten en te verdraaien, door hen te vertellen dat het niet waar is en dat wij de kinderen daarin dwingen. Ze gaat daarin wel vaker zover dat, zodra ze van b.v. haar familie of haar kinderen hierin geen bijval krijgt, ze met schreeuwen en huilen haar gelijk wil halen. Ze ge-mis-bruikt anderen om hen naar ons uit te spelen, puur en alleen uit eigen gewin; ze moet en zal winnen omdat ze geen enkele vorm van verlies kan verdragen (ook met het spelen van een (bord)spel kan ze niet tegen haar verlies, ook niet als ze met de kinderen speelt; ze geeft het dan al snel op). Met een continu patroon van leugens en het verdraaien van de waarheid, op vergaande wijze, zichzelf zo in allerlei bochten kronkelend om haar eigen verhaal voor zichzelf in stand te houden en als waarheid aan te nemen.
Eén van de voorbeelden hiervan is haar contact met mijn familie. Ten tijde van ons huwelijk was de relatie tussen haar en mijn familie verre van goed; ze hadden al de jaren een hekel aan elkaar. Vanaf het moment dat ik van haar ging scheiden heeft ze zich toch in mijn familie weten in te nestelen; ze heeft daarvoor misbruik gemaakt van de zwakke maatschappelijke en sociale positie en het zwakke zelfbeeld die de leden van mijn familie hebben; mijn vader had gedurende zijn hele leven moeite met zich te uiten, stond zwak in zijn positie als man, echtgenoot en vader. Het leven van mijn vader en moeder bestond/bestaat de afgelopen 20 jaar uit roken, en het drinken van alcohol. Mijn vader
kreeg uiteindelijk kanker en is ruim 1 jaar geleden overleden. Mijn moeder is ook al jaren onder psychiatrische behandeling, en dan heb ik nog een broer die behept is met de ziekte van Schizofrenie, en mijn andere broer heeft een lichamelijke en verstandelijke beperking. Allen zijn symbiotisch met elkaar verweven en hebben grote moeite met veranderingen en het omgaan met emoties. Als oudste zoon en broer ben ik de enige die een geheel andere weg is gegaan. Mijn familie is met dit alles geheel niet in staat om op heldere, adequate en objectieve wijze de gehele situatie te overzien. Noch dat ze kunnen zien hoe mijn ex-vrouw hen manipuleert, beïnvloed en misbruikt, en hoe ze hiervoor onze kinderen als machtsmiddel inzet en ge-mis-bruikt. Ze resoneren mee op elkanders emoties(angst). Vanuit deze situatie hebben zij het (onbewust) toe gelaten dat mijn ex-vrouw de plek van mij als zoon en vader van mijn kinderen, heeft ingenomen en vervolgens gezamenlijk tegen mij en mijn vrouw zijn gaan uitspelen. Hoofdzakelijk hierdoor heb ik dan ook mijn familie vanuit Liefde los moeten laten, om mijn eigen weg verder te gaan, samen met mijn vrouw en de kinderen. Naar de buitenwereld draagt mijn ex-vrouw het masker van de alleraardigste persoon, die zich zogenaamd van geen kwaad bewust is; en als goede ouder niets anders dan haar best doet om met ons en de kinderen in harmonie om te gaan. Tegelijkertijd daarbij het beeld, voor zichzelf én naar buiten toe schetst,( ook daarmee haar eigen waarheid creëert), dat zij slachtoffer is van “al het kwaad” dat wij, haar en de kinderen aan doen. In de mailwisselingen met haar geeft ze zogenaamde politiek correcte antwoorden, om de zogenaamde “bewijslast”, van het gedrag van Ouderverstoting te maskeren. Ze negeert vervolgens elke vraag, advies en/ of de feedback die ik haar geef, omtrent de zorg/regelingen voor de kinderen en/of in de omgang met ons, door een geheel tegenovergestelde, letterlijk omgedraaide of omzeilende reactie te geven, ze tracht daarbij onze woorden en wijsheden als zijnde haar eigen taal over te nemen; gebruikt het als trucje om naar ons te slaan, terwijl zij deze taal in werkelijkheid niet eigen is ( omdat zij haar eigen Ware Zelf weigert te h-erkennen). Ook weigert ze de kinderopvang met mij af te stemmen en regelt de kinderopvangdagen op de dagen dat ik vrij ben. Terwijl ze dus bij ons kunnen zijn stelt ze de kinderopvang boven het verblijf en contact bij hun vader. Zaken als de kinderopvang, zwemles en sport of andere activiteiten/lessen regelt ze zonder enkel overleg of afstemming met mij. Ze weigert om direct met mij als ouder te communiceren over alle opvoedingszaken en tussentijdse bijzonderheden gedurende de dagen dat de kinderen bij haar verblijven. Ze stelt mij b.v. niet op de hoogte van wanneer de kinderen bij haar ziek zijn of ziek zijn geweest, en/of zonodig een dokters of tandartsbezoek hebben gehad of bijvoorbeeld gevaccineerd zijn of gaan worden. In het geval het andersom gebeurt, kan ze nauwelijks mijn verhaal aanhoren; “ik regel het zelf wel verder, ik kan zelf heel goed voor ze zorgen” is dan doorgaans haar antwoord. Ze communiceert enkel en alleen via de kinderen; mijn oudste kind wordt hier al vanaf haar vierde jaar mee belast. Momenteel zijn de kinderen zes en acht jaar en fungeren voor haar nog steeds als “doorgeefluik” voor zaken die alleen de ouders toebehoren. Dat wat ze in het enkele geval wel zelf communiceert, valt niet werkelijk onder een goede communicatie; ze brengt het doorgaans als een bevel of een mededeling, waar ik het dan mee moet doen en waarop ze geen tegenspraak duld.
Alles wat er geregeld of besproken moet worden moet geheel vanuit mijzelf komen; uit zichzelf zet ze geen enkele stap. Ze laat het aan mij over om er over te beginnen, om het vervolgens “af te schieten”, met het doel om de kinderen zo min mogelijk tijd met mij als vader te gunnen en het contact met hen te frustreren. Zodra ik me bij haar beklaag over het feit dat ze me nergens van op de hoogte brengt, geeft ze steevast en alleen per e-mail, het antwoord dat ik er altijd om kan vragen; maar wanneer ik iets vraag krijg ik óf een ontwijkend antwoord óf ze doet het af met b.v. “het gaat goed”, i.p.v. dat ze me werkelijk informeert en met mij overlegt. Ook is de moeder continu bezig om met de “overtreffende trap” onze kinderen naar zich toe te trekken. Na elke keer dat de kinderen bij ons zijn geweest overlaad ze de kinderen met snoepgoed, cadeautjes, uitjes, pretparken of andere beloftes. Steevast kondigt ze op voorhand al aan wat ze dan zullen gaan krijgen of doen. Altijd moet het bij en met haar leuker, mooier en beter zijn. Bij de terugkomst bij hun moeder leid deze hen direct af met de gedane beloftes, opdat de kinderen ons geen aandacht meer zullen geven en geen gedag zeggen, en zij de deur zo snel mogelijk dicht kan doen of snel met de auto wegrijdt. Maar onze kinderen zijn inmiddels wijzer, ze kennen het gedrag van hun moeder, en zeggen ons nu toch altijd eerst uitgebreid gedag. Dan nog verstopt deze moeder zich achter de omgangsregeling die gerechtelijk is vast gelegd en zegt tegen de kinderen dat ze van de rechter naar ons toe moeten. Terwijl het voor de kinderen én ons een vanzelfsprekendheid is dat de kinderen óók bij hun vader verblijven. Hun moeder daarin tegen leest en interpreteert de beschikking tot aan de letter, omdat ze het mij en de kinderen niet gunt om ook maar een uur langer bij ons te zijn. Met andere woorden; puur en vanuit zichzelf, zonder gerechtelijke beschikking, weigert ze elk contact en omgang tussen mij en onze kinderen. Terwijl een omgangsregeling, via een gerechtelijke beschikking niet persé en voor eeuwig hoeft te gelden; je kunt deze namelijk ten alle tijden, los van het gerecht, in gezámenlijk overleg, een andere invulling geven. Dan heb je natuurlijk wel op z’n minst de bereidheid van beide ouders nodig. Zéker is dit nogal een hele waslijst… terwijl het nog verre van compleet is en het einde hiervan ook nog niet in zicht is. En ja…haar gedrag staat lijnrecht tegenover hoe wij in het leven staan, werkelijk Zijn, en wat wij dan ook vanuit ons hele wezen uitdragen en ook de kinderen hiermee opvoeden: Liefde, Vrede, Harmonie, Gelijkheid, Vrijheid en Zuiverheid; een spiegel waar nog zeker niet iedereen zich in kan en wil h-erkennen. Het is niet om ons zelf hiermee op de borst te slaan, of ons beter dan de ander te voelen, verre van zelfs; het is gewoon de weg waar wij voor gekozen hebben, en daar ook werkelijk naar leven, en de nodige stappen daarvoor nemen en hebben genomen. Zo zijn er dan ook mensen die een andere weg kiezen, en daar naar leven. Maar het zijn júist ook deze zogenaamde tegenstellingen die de mens de mogelijkheid bied om je zelf in de ander te zien, en te ontdekken dat we allen EEN zijn. Om een actueel beeld te geven van op welke wijze ik, mijn vrouw én mijn kinderen geconfronteerd worden met de symptomen van Ouderverstoting, zal ik hierbij ook een logboek openen waarin ik onze ervaringen met het gedrag van de moeder, en de gevolgen hiervan beschrijf.
We zullen hier geregeld een update plaatsen. En eerlijk is eerlijk, als wij in de toekomst ervaren dat het gedrag van de moeder verandert, en leidt naar een daadwerkelijke gelijkw-aardige omgang en samenwerking, dan zullen wij dat hier zeker ook openbaren. Vooralsnog geef ik hieronder eerst nog een kort overzicht van wat er in de afgelopen jaren in grote lijnen aan is vooraf gegaan, zodat het u helder wordt hoe de Ouderverstoting zich in deze situatie ontwikkelt heeft en hoe vergaand dit in de praktijk nog steeds tot uiting komt.
Overzicht van de afgelopen jaren in grote lijnen: Bij aanvang van de scheiding destijds had ik met mijn toenmalige vrouw afgesproken dat we in harmonie uit elkaar zouden gaan en ook de verzorging en opvoeding van de kinderen op deze wijze, en in samenwerking te continueren. De opvoeding en de zorg hadden wij voorafgaand aan de scheiding namelijk ook 50/50 verdeeld en was ik ook daarmee in haar ogen: “de ideale vader en ouder”. Vanaf het moment dat ik het huis verliet kreeg dat echter een geheel andere wending. Mijn ex-vrouw was niet in staat hier zich aan te houden. Haar opgekropte emoties zorgde ervoor dat er geen enkele bereidwilligheid meer was om alles in harmonie samen te regelen. Haar hele gedrag sloeg door in woede, haat en wraak, dat ging zover dat ze mij ook de kinderen onthield. In die tijd waren de kinderen anderhalf en drie jaar. Toen ik ze al 6 weken niet meer te zien kreeg, en ik haar niet op andere gedachten kon brengen, vond ik dat, mede vanwege hun leeftijd, veel te lang, en kwam in actie; ik voorzag namelijk dat ze mij na een tijd niet meer als vader zouden herkennen. Ik heb toen zelf mediation in gang gezet, met als doel om zo spoedig mogelijk met mijn exvrouw tot afspraken te kunnen komen. Na bemiddeling van het juridisch loket, ging zij hier uiteindelijk mee akkoord. Maar dit bleek al snel een farce; de mediator ging geheel mee in de emoties en de slachtofferrol van mijn ex-vrouw. Na drie maanden zat er vrijwel geen enkel schot in de zaak. Vanuit haar heftige emoties en manipulaties mochten de kinderen niet langer dan 1 dag per twee weken bij ons verblijven, en weigerde ze pertinent om hiervan af te wijken. Ook de overige zaken van de echtscheiding kwamen hierdoor in het verschiet te liggen.
Omdat mijn kinderen, gezien hun toen nog jonge leeftijd, van mij dreigden te vervreemden voelde ik mij genoodzaakt om de mediation te beëindigen, en alsnog een rechtszaak aan te gaan. Ik hoopte hiermee mijn kinderen weer snel te zien en ook om de eerlijk gedeelde zorg voor hen weer terug te krijgen. Voorafgaand wilde ik zéker géén klassieke scheiding aangaan. Ik zette in op een eerlijke en gelijkwaardige verdeling van de zorg voor onze kinderen en afhandeling van alle overige zaken rondom de echtscheiding. In het jaar dat ik mijn verzoek tot een zorgregeling had ingediend bij de rechter, bleek ook de Wet voor het Gelijkwaardig Ouderschap, net zo’n drie maanden daarvoor te zijn ingevoerd. Als ouders werden we ieder verplicht om op voorhand het ouderschapsplan als voorstel in te dienen. Dat had ik keurig en uitgebreid gedaan; uitgaande van het gelijkwaardig ouderschap stelde ik een co-ouderschap voor. Al snel bleek dat de wet voor Gelijkwaardig Ouderschap in de praktijk niet werd uitgevoerd. Rechters, tot aan het hoger beroep aan toe, hadden daar geen enkele boodschap aan, het door mij ingevulde, en verplichtte voorstel van het Ouderschapsplan werd genegeerd en omzeild. Uiteindelijk wilde men dat we met (forensische) mediation zouden starten om te kijken of we alsnog tot gezamenlijke afspraken konden komen. Dit heb ik uiteindelijk weloverwogen geweigerd, aangezien we al maanden verder waren, en ik mijn kinderen nog steeds zeer beperkt te zien kreeg en mijn ex-vrouw, samen met haar advocaat in volle strijd er alles aan deden om mijn voorstellen, verzoeken en mijn wensen te boycotten. Ze ging zelfs zover dat ze in een Kort Geding, een verzoek heeft ingediend om mij uit de ouderlijke macht te willen ontzetten; dit verzoek werd vanzelfsprekend afgewezen, de rechter zag daar vanzelfsprekend geen enkele reden toe. Voor mediation is de wens voor samenwerking, bereidwilligheid en zelfreflectie noodzakelijk voor een succesvol resultaat van bemiddeling. Aangezien met dit gedrag mijn ex-vrouw liet zien dat zij daar op geen enkele wijze toe in staat was, en mediation zijn beperking heeft; omdat dit instrument geen dwingende maatregelen kan en mag opleggen bij escalerend en frustrerend gedrag van de verstotende ouder, had ik geen enkel vertrouwen in een bevredigend resultaat. Na maximaal hameren op de Wet Gelijkwaardig Ouderschap in de rechtszaal, die toen net rechtsgeldig was geworden, kwam ik na een hoger beroep niet verder dan een klassieke omgangsregeling met zorgdagen en vakantieverdeling. Ook mijn verzoek om de hoofdverblijfplaats voor de kinderen aan mij als vader toe te wijzen, werd volledig genegeerd en werd mede door de Raad van de Kinderbescherming, zonder verder onderzoek, als vanzelfsprekend aan de moeder toebedeeld. Ik wilde namelijk de hoofdverblijfplaats voor de kinderen, omdat de moeder, zoals ook duidelijk bleek in alle gerechtelijke stukken, de zorg niet volgens de wet Gelijkwaardig ouderschap wilde verdelen. Ik wilde, vanuit de hoofdverblijfplaats bij mij als vader, laten zien dat ik daar wél toe in staat was; door de zorg van hieruit werkelijk gelijkwaardig te verdelen in het belang van onze kinderen. Het bleek al snel dat de rechtbank en de Raad voor de Kinderbescherming het klassieke plaatje blijven volgen en de hoofdverblijfplaats van de kinderen altijd standaard aan de moeder toebedelen; tenzij de moeder de kinderen fysiek ernstig mishandelt of verwaarloosd. De symptomen van de Ouderverstoting die ik naar voren bracht in de rechtszittingen werden volledig genegeerd. De term “In het belang van de kinderen” wordt veelvuldig door rechters en de Raad voor Kinderbescherming genoemd, maar wordt vervolgens zeer eenzijdig toegepast, en doorgaans zo goed als altijd ten nadele van de vader. Naar ons idee gaat het voor hen
daarmee ook helemaal niet om het zogenaamde “belang van de kinderen”, maar eerder om het belang van hun eigen macht, maskering van ondeskundigheid en het belang van de moeder. Voor de uiteindelijke beschikking van de omgangsregeling zoals die nu ligt, heb ik enorm veel moeite moeten doen, en staat ook zeker niet in verhouding tot het gelijkwaardig ouderschap. Ook al is het dan beperkt en dus zeker niet naar mijn zin; ik heb het contact, de zorg en de vader relatie met mijn kinderen hiermee toch kunnen afdwingen en kunnen redden, én mijn kinderen daarmee behoed voor een ernstig traumatisch toekomstbeeld. Daar mag ik volgens menig advocaat nog blij mee zijn ook; “want de moeder staat altijd met 2-0 voor in de rechtszaal”. Diezelfde advocaat neemt daar ook consequent genoegen mee, en zal hierin geen rechter tegenspreken. Ook de rechters, zowel mannelijke als vrouwelijke, zien de vader nog standaard als de ouder die alimentatie moet betalen en bij ‘Gods gratie’ de kinderen om het weekend te zien mag krijgen. Vele mediators, advocaten, en rechters gaan mee in het slachtoffergedrag van ‘de verlaten vrouw’ en steunen de klassieke moederrol (ook al is deze in de praktijk vrijwel verdwenen).
Bron afbeelding: Relapublishing.nl
Het is te bizar voor woorden dat dit soort zaken naast maanden en jaren die het aan tijd en energie kosten ( inclusief de zaken voor de inboedelverdeling en uitspraak van de echtscheiding die apart volgen), ook nog eens goud geld kosten. Het huidige rechtssysteem werkt namelijk als een geldverslindende fuik; door de moeder alle ruimte en macht te geven middels het ouderverstotende gedrag toe te staan én dit gedrag ook nog eens flink te voeden. Het rechtssysteem en de moeder lijken als een team samen te werken; ook op financieel gebied trachten zij de vader te ontwrichten en terug in een ongelijkwaardige positie te dwingen, door hem financieel uit te kleden. De moeder krijgt
hiermee alle ruimte om het kind met overdaad en aan de lopende band te verwennen, te verleiden en om te kopen; met snoepgoed, snoepreisjes, pretparken, dure kleding en cadeaus, tracht zij het kind aan zich te binden en voor zichzelf alleen te houden. Wanneer de moeder niet mee wil werken aan een zorg of omgangsregeling worden vaders, door het huidige Nederlandse Rechtssysteem gedwongen om een torenhoge financiële schuld aan te gaan bij een advocaat of mediator, óf zijn kinderen vaarwel te zeggen als hij dit niet doet. De kosten staan ook nog eens vér uit verhouding tot wat men er voor moet doen en wat je er voor terug krijgt. Het doet al helemáál geen recht aan een gelijkwaardig bestaan voor mens en kind in algemene zin. Het is onze wens om gelijk-w-aardig met mijn ex-vrouw voor onze kinderen te zorgen. Dat wij daarvoor ook als volwassenen met elkaar in harmonie omgaan en we daar geen gerechtelijke beschikking voor nodig hebben, zien wij als basis waarmee we de kinderen een voorbeeld van ware Liefde meegeven. Voor kinderen is het een natuurlijk gegeven om met elkaar in harmonie te leven, jonge levens zijn doorgaans nog niet versluierd; zij willen niets liever dan “samen delen, samen spelen”. De volwassen mens kan hier nog veel van leren, want deze raakt zijn/haar ware natuur meestal kwijt door alle afleidingen van het ego en de duale wereld waarin we leven. Hoe vaak we al met de kinderen hebben gesproken over hoe leuk en gezellig het zal zijn als we dat “samen delen, samen spelen” ook kunnen doortrekken naar hun moeder. Dat zij hun belevingen met ons, ook met haar in alle vrijheid en blijheid kunnen delen, en ook wij gewoon met haar even kunnen praten en eventueel de nodige zaken rondom de zorg te regelen of uit te wisselen, of allen bij het ophalen welkom zijn en bij elkaar binnen kunnen komen, een kopje thee mee drinken en even rustig samenzijn. Of op z’n minst elkaar gewoon met een gemeende (i.p.v. gemene) glimlach kunnen begroeten. Ook de kinderen zullen dit helemaal geweldig vinden en denken hardop mee wat we dan zoal nog meer samen kunnen doen…
Onder het apart vermelde kopje Logboek Ouderverstoting zullen we de dagelijkse praktijk van onze persoonlijke ervaringen met het ouderverstotende gedrag vervolgen.
