Opening van zondag 19 april 2009 Gerda van Leeuwen Thea Peters Carla de Kievid
De opening Hans Siegmund oud-docent van de exposanten begon de openingstoespraak met te zeggen dat hij wel eerst wat glaasjes wijn had genomen tegen de zenuwen. Hij vertelde over het proces van schilderen en hoe kunstenaars hierin hun eigen weg moeten vinden. Om dit te illustreren las hij de volgende, door hem uitgeschreven tekst voor, waarin de leraar Siegmund weer onnavolgbaar naar voren kwam. Hans ging ons een verhaal vertellen over twee verschillende mensen voor het gemak Gert en Hermien genoemd. Gert Doelgerichte Gert, een doener en een doorzetter een uitstekend vakman, met vastomlijnde plannen, volgde exact de richting welke zijn tomtom hem aangaf. Hij vloekte telkens als hij de aanwijzingen van zijn apparaat niet begreep. Hij kon niet uitstaan als hij een techniek niet beheerste, maar door wilskracht vond hij toch steeds weer de juiste weg. Hij was niet van plan om risico’s te nemen. Zijn resultaatgerichtheid hielp hem daarbij. Ongeduldig sloeg hij de flora opzij welke langs zijn pad groeide. De plotselinge schreeuw van een vogel of zo haalde hem bijna uit zijn concentratie. Toch zag hij kans het dier te negeren. Gelukkig had hij zijn “kokerperoscoop”bij zich, welke hij hardnekkig op het doel gericht hield. Hij kwam al aardig in de richting. Wat jammer nou dat er wolken voor de zon verschenen, ze hadden gekartelde oranje randjes, als van een kanten kleedje, in het midden waren ze paarsig. Het interesseerde hem niet want hun schaduw veranderde zijn doel, hij moest daar nu zo gespannen naar kijken om de juiste vorm terug te vinden welke hij in zijn hoofd had, dat hij de regenboog niet zag. Hij was doodmoe. Hermien Tijdens haar queeste keek argeloze Hermien gedachtenloos om zich heen. Ze wist niet wat ze zou ondernemen. Haar ambitie was groot genoeg en ze had zin om iets te maken, maar wat? Terwijl ze daar zo vol zelfbespiegeling liep te mijmeren, haar gedachten ergens anders, helemaal niet bij kunst,
drong het onverwacht tot haar door dat het leek alsof de achtergrond van datgene waar ze toevallig naar keek, een vreemde aanwezigheid had. Spontaan nam ze de vrijheid om ongeremd de vorm welke zij zojuist ontdekte bij die toevallige oogopslag, met de gedachten ergens anders, om die vorm te gaan tekenen. Haar flexabiliteit kwam haar daarbij goed van pas. Omdat ze slechts ruwweg te werk ging, kon zij improviserend toevoegingen aanbrengen welke het werkstuk compleet maakten. Ofschoon ze daarbij zeer oplettend en geconcentreerd bezig was, had ze geen speciaal doel met haar werkstuk. Toen zij haar tocht hervatte had zij aandacht voor alles wat zij toevallig langs haar pad ontdekte. Onbevooroordeeld bekeek zij een rups, welke zij onbevangen weer op het blad zette waar hij vandaan kwam. Zij genoot van haar wandeling.
19 april 2009 Siegmund
Het inrichten van de expositie. Toen mij gevraagd werd om de tentoonstelling van Carla, Gerda en Thea in te richten, hoefde ik niet lang na te denken. Ik vond het een eer om dat te mogen doen. Nu had ik al veel tentoonstellingen ingericht en juist ook van anderen, waardoor je zou denken dat dit niet zo ingewikkeld zou zijn, (appeltje-eitje, zoals men tegenwoordig zegt) maar toen ik het werk samen in de Galerie zag staan, vroeg ik me toch af of het me zou lukken om een mooie en uitgebalanceerde tentoonstelling te maken. Gelukkig had ik gevraagd om voldoende werk aan te leveren zodat ik ruimschoots kon selecteren. Na een korte beschouwende periode van een aantal uren, kreeg m’n geest grip op de identiteit van het werk van Carla, Gerda en Thea. En de identiteit van alle drie was sterk genoeg om zich te manifesteren. Het frapante was dat de drie exposanten toch een gemeenschappelijke noemer hadden en dat het er om ging om binnen de expositie een klimaat te scheppen waardoor ieder afzonderlijk optimaal zou kunnen gedijen en de optelsom van de verschillende onderdelen meer zou zijn dan de te verwachte uitkomst. Een expositie zie ik als een tuin waarin verschillende manifeste vormen samen verwijzen naar de essentie van de natuur. De natuur, het leven, de dood, het ritme, de beweging van groei naar volgroeidheid, de kracht en de stilte zijn een aantal essenties die je ook in een goedgeslaagde expositie kunt terugvinden. Het is een heerlijke bezigheid om op die manier de identiteit van de verschillende kunstwerken in een geheel te plaatsen. In mijn eigen werk als beeldend kunstenaar probeer ik de identiteit van verschillende vormen binnen een schilderij optimaal gelijkwaardig tot hun recht te laten komen. Het ene is niet beter dan het andere. Gelijkwaardigheid van de verschillende vormelementen is een belangrijk en doorslaggevend gegeven. Zo ook in deze tentoonstelling. De ene exposant is qua inhoud niet beter dan de andere. Ieder voor zich kijkt vanuit zijn of haar positie naar een waarheid, wat die ook moge zijn. En in een goede tentoonstelling komt de waarheid, wat die ook moge zijn, ons dichterbij. Naar mijn gevoel is de tentoonstelling meer geworden dan een optelsom van drie exposanten, maar een interessante tuin om in te verkeren. En daar ben ik bijzonder gelukkig mee. Geert
Hartelijk dank voor uw belangstelling, de expositie loopt nog t/m woensdag 13 mei (www.galerie-arti-shock.nl) Als u meer van ons wilt weten bezoek dan onze websites: (van links naar rechts)
www.gerdavanleeuwen.com www.carladekievid.nl www.theapeters.nl
Wilt u ons blijven volgen stuur ons dan een e-mail.
