Open brief 9 maart 2016 Geachte Vlaamse regering Beste meneer Minister-President, Geert Bourgeois
Het museum is dood, de school failliet, de Vlaamse cultuur is op uitsterven na. Ik ben een medestander van uw langetermijnsvisie 2050 voor Vlaanderen, maar zou het kunnen zijn dat in volle begrotingsonderhandeling even niet aan de korte termijn is gedacht? De Vlaamse regering had mij opgedragen ambitieus te zijn en welvaart en welzijn te creëren op een slimme, innovatieve en duurzame manier. Ik beschouw net als u kennis en talent als de drijvende krachten van vooruitgang en innovatie. Alle Vlamingen en Brusselse Vlamingen zouden daarom de kans hebben moeten krijgen levenslang kennis te verwerven en talenten te ontplooien. Als professioneel kunstenaar met een internationaal erkend oeuvre, vergezeld van een grootste onderscheiding in de beeldhouwkunst en een track record van 79 solotentoonstellingen in de toonaangevende cultuurtempels van deze wereld, had ik de intentie om een kijkleer te ontwikkelen voor onderwijs en cultuurindustrie die moest leiden tot een nieuwe universele kijkgraad in de kunsten. Een kijkgraad van meesterschap zonder diploma. Een kijkgraad van cultuurparticipatie-niet-aan-het-handje. Het enige Vlaamse leerproces waarbij leerlingen _ meesters _ passanten _ genodigden _ ondernemers _ muzikanten _ vreemden _ kunstenaars _ ouders _ ambtenarij _ geliefden _ politiekers zich bewust werden van hun controle op het leren begrijpen. Leren begrijpen is leren kijken in een tijdperk waar gezien worden belangrijker is geworden dan zien.
THE BRUSSELS ART_ INSTITUTE was het kunstenaarsatelier als model en dus de school en het museum van de toekomst
terzelfdertijd. Een superlatief om de persoonlijke kennis tot de tweede macht te verbreden, zonder aanpassing aan regels en normen! B A I_ stroomde als een NEW MOVEMENT doorheen het kunstenaarsatelier. Een model waar getekend werd bij jazzimprovisaties, geschilderd naar bewegende beelden, over drukpersen heen, langs exposities, werkbanken en bibliotheken, mét performances, cabaretvoorstellingen tegelijkertijd en samen met wetenschappen, moderne beelden en talen. Geconsumeerd als vrije tijd en expressie. B A I_ was de MODERNE BESCHUTTE WERKPLAATS die zorg draagt voor zijn leerlingen en hen conserveert voor zijn bezoekers. Het is een collectie van artefacten en andere objecten van artistiek, cultureel, historisch, religieus of zelfs wetenschappelijk belang, gemaakt binnenshuis. Het was de kunst die binnenskamers vervaardigd en ontwikkeld werd en permanent toegankelijk was voor publiek via tijdelijke en permanente exposities. B A I_ was dus een instituut als EVENEMENT en de eerste levende museumschool die permanent, 24 uur per dag, zonder winstbejag, ten dienste van de gemeenschap haar eigen gemeenschap onderrichtte en ontwikkelde om nadien alle materiële en immateriële getuigenissen van haar leerlingen en meesters terug te schenken aan de gemeenschap. B A I_ was een permanente, vrije, schoolse, communale en gesculpteerde tijdsvorm van onderricht die niet beantwoordde aan het heersend ABSTRACT KAPITALISME van de cultuurindustrie. B A I_ maakte de abstractie terug los van het materiële ten dienste van gemeenschappelijkheid, om de verschillende werelden van een school-in-wording en blijven-bestaan-museum niet tegenover elkaar te stellen, maar ze als onderling verbond in scène te zetten. B A I_ maakte van meesters terug kunstenaars, van bezoekers vrijwilligers en van leerlingen toeristen. B A I_ was een filmdecor waar educatie, creatie en recreatie samenvallen in een kunstenaarsatelier gewijd aan de muzen en godinnen van het gezond verstand dat nooit klaar geraakt.
B A I_ was een open boek met een groot verhaal zonder einde en vooral zonder ondertitels. B A I_ was schoolmuseum en museumschool. En parallel daaraan: was NOUVELLE VAGUE was onaf was oeuvre was romantisch was werk was totaal was communaal was revolutie was zonder einde was beeld was sculptuur was tentoonstelling was meester en slaaf was monument was beweging was fragmentatie was montage was tijd was taal was primitief BAI_ was de mogelijkheid om de geschiedenis van één schoolmuseum een land, een gemeenschap, een volk, een stad, een continent, een wereld in te kunnen kijken. BAI_ maakte dat elke readymade werd vervangen door iedere schone niet klare vorm. B A I_ was SCULPTUURCOMMUNISME! BAI_zorgde ervoor dat geen schoolmuseum nog een schoolgebouw nodig had en haar rechtlijnigheid werd vervangen door de KROMHEID van haar ontwikkeling. BAI_ maakte dat economie en moderne talen een andere richting betekende in de kleurenleer en een slechte vertaling werd van 'more is less'. BAI_ liet meesters hun macht schenken aan hen die er geen hadden.BAI_ vond dat liefde een IMPROVISATIE mocht zijn van meer-van-hetzelfde om echte ontwikkeling te genereren voor het maakproces. BAI_ wou dat minimaal opnieuw betekende goed gemaakt.BAI_ zag het schap van de VAKMAN opnieuw als een plek waar veel leerlingen en bezoekers zich kunnen rond konden scharen, zodoende dat de grote machine niet meer bestond en veel mensen nodig waren om samen iets onbenulligs klein te maken. BAI_ heeft vrijblijvendheid radicaal vervangen door echte vrijheid en de leer terug mondig gemaakt. Ervoor gezorgd dat school opnieuw VRIJE TIJD betekent en plaats heeft gemaakt voor het experiment, een onderzoek dat nergens landen wil in een marktsysteem dat om eindbestemmingen vraagt. BAI_ wou zich niet laten africhten tot een afdeling van 'iets anders', en koos voor een vagebond-bestaan van het onuitspreekbare. Een
beeldtaal die zich vermenigvuldigde parallel aan het leven van een oord. Een OORD dat onbekenden ontving zoals ze zijn, maar ze veranderd wegstuurde. B A I_ was een engagement op de werkvloer voor wederkerigheid en constante herverdeling van ideeën. BAI_ was een kunstenaar zoals ik die permanent de ruimtelijkheid vertaalt van eigen OEUVRE en atelier. BAI_ deed beton kijken naar elke dagelijkse kunstinstallatie op zijn grondvesten. Wat dronk een apprenti in bij het aanschouwen van al dat onvoltooid schoon? BAI_ geloofde in een museumschool als INKOMENSVERDELER voor de leerlingen die er les krijgen. Zodoende dat kost en inwoon opnieuw een generatie voortbrengen van modern zelfbegrip. BAI_ vertelde een geschiedenis via zijn HOME_MADE kunstwerken. AVANT_GARDE werd gemaakt thuis met andere woorden. Sokkel-loze avant-garde in permanente ontwikkeling buiten de afstervende musea en kerken. BAI_ geloofde dat in elke achtergestelde volkswijk zoals KUREGEM een grote achterkamer bestaat waar meesters_leerlingen_passanten_vreemdelingen_nietgelovigen_bekeerlingen praatten over anders en samen naar model begonnen te tekenen. B A I_ was een esthetische herverdeling in een kunstenaarsatelier zonder grenzen. B A I_ was een werklied voor leerlingen en bezoekers. B A I _ was een beau-lieu met klasse zonder klassen.
B A I_ was ondernemen in de kunsten pur sang.
B A I_ was conversatie in een taal die we zelf hebben leren spreken. B A I_ was manifest romantisch.
B A I_ was geloof met AMOUR. B A I_ was boldly surround kijken. B A I_was een zelfportret! B A I_ was origineel.
Mag ik het zelfde verwachten van mijn Vlaamse Overheid?
Met vriendelijke groeten Uw eigenste Vlaamse Primitief,
Jan De Cock
