Onze geslaagde ‘Tour for Life’ 2013 !! Dit verslag is geen documentaire maar een dag aan dag weergave van een persoonlijke intense beleving van dit gebeuren. Tijdens de uitreiking van de cheque van 30.000€ van het Alpenproject 2012 van de cyclo’s voor AZG in Zwitserland op ons 2 jaarlijkse debriefing kwam Arne ons warm maken om een 8 daagse te fietsen van de Italiaanse Alpen tot de Muur van Geraardsbergen over de Jura, Vogezen en Ardennen (1200km met 20.000 hoogtemeters). Ik was direct begeesterd, maar vond niet direct deelnemers bij de cyclo’s voor AZG om een team te vormen. In het voorjaar kreeg ik contact met Pedro en Andy van Dadizele om deel uit te maken van de Velopompetrappers. We zijn op 7 mei samen naar een infosessie geweest in het wielercentrum Eddy Merckx in Gent en hebben op 16 juni een gemeenschappelijke rit van 130 km ( voor mij mijn 1° grote rit van het jaar) de Wevelgem Cycling Classic gedaan . Ook hebben we samen koekjes verkocht om onze sponsorrekening aan te dikken. Om mij verder sportief wat verder voor te bereiden heb ik in de Vlaamse Ardennen de verschillende routes van de Ronde van Vlaanderen afgewerkt. Ook heb ik een paar keer al de ‘bergskes’ van heuvelland beklommen : Kemmel, Rode, Zwarte en Catsberg…. Zo kon ik in totaal toch een 1300km heuvelend parcours fietsen als voorbereiding op de ‘Tour’. Omdat er niemand ons team verder kwam vervoegen werden we ingedeeld bij het Dreamteam 2 met Patrick ,Filip, Walter, Koen, Helmut ( ja de Lotti!) en Bruno. Onze teambegeleiders werden Tjabine uit Eindhoven en Ludwig uit Kontich. Op vrijdag 13 september nam ik dan de trein naar Gent, gepakt met fiets, tent , slaapzak .. en vele andere attributen om de opdracht te doorstaan. Ik was goed op tijd aan de uitgang van het station Gent-Dampoort, maar ik zag nog niemand … ook geen bus met aanhangwagen voor fietsen..?? ook niet na 30min…Gelukkig via GSM vernam ik dat de bus op een parking aan de zijkant stond en kon voor de veilige nachtrit naar Bardonecchia inschepen. Op de bus zat ook de filmploeg en werden we al direct op de gevoelige plaat vast gelegd.
Zaterdag kwamen we dan goed op tijd aan in ons hotel ( wat achteraf een sublieme startlocatie bleek voor ons 1° vertrek in jawel de regen!!) - ipv op een camping in tentjes. Om even op te warmen en de beentjes te strekken heb ik met Andy nog even onze 1° klim col de l’ Echelle geproefd. Voor Andy was het echt de 1° ervaring met de ‘echte’ bergen en onmiddellijk moest hij beseffen dat onze ‘ heuveltjes’ heel anders te beklimmen zijn dan die heuse bergen. Doseren is ‘altijd’ de boodschap. Zondag werd dan s ’morgens in de regen de start per ploeg gegeven voor onze 1° Alpenrit van 110 km via de Lautaret naar Alpe d’Huez met 2800hm : gestart in de regen, met wat droge momenten ben ik met mijn teamgenoten Andy en Pedro bij de laatste beklimming op 5km van de Top door hevige regen- en windvlagen trillend van de kou boven gekomen.
Omdat onze volgwagen met warme kledij boven niet (meer) beschikbaar was, ben ik noodgedwongen per ( verwarmde) ambulance naar het tentenkamp beneden in Bourg d’Oisans waar het de hele avond droog bleef, moeten gevoerd worden. Onze tentjes waren al netjes opgesteld door onze begeleiders en na een verkwikkende douche en een lekkere warme avondmaaltijd en de briefing voor de volgende dag konden we ons verdiend te slapen leggen in onze ‘droge’ tentjes. Maandag startte dan onze Koninginrit voor 160km en 4200hm met de Col de la Madeleine als kers op de taart ook al snel met regen. De rit was lastiger en langer dan de vorige dagen en ik moest me haasten om deze nog te mogen uitrijden. Maar uiteindelijk mochten we na de beklimming van de col de Tamié met zijn drieën (met onze bekende Cyclo’s voor AZG:
Catherine en Jacques van het team ‘la cyclette joyeuse’) als laatsten nog met de fiets afdalen en voor nog zo’n 20km in de gietende (stort)regen onze rit beëindigen. Bij aankomst werden we gelukkig op gevangen in de verwarmde tent van het Ambulance Event Service. Gelukkig konden we de nacht ( na heerlijk warme douche en een verkwikkende massage) in een chalet doorbrengen ( en onze zuipnatte spullen wat laten drogen bij de chauffage). Dinsdag voor de Panoramarit van 175km en 3400hm wou ik terug proberen met mijn vrienden uit Dadizele samen fietsen. Al vlug was het ijdele hoop om samen aan te komen, want ik heb s’ morgens nog wat tijd nodig om op gang te komen en die jonge mannen vlogen al direct uit de start blokken tot ik ze niet meer zag. Gelukkig had ik die dag een GPS meegekregen van onze koersleider Arne maar die speelde me parten ik kon de te volgen lijn niet goed zien en na 3 pogingen in de goede richting langs verschillende banen stuurde hij me de terugweg op van de vorige dag : omgekeerde richting de Tamié op. Daar begon ik te beseffen dat ik verkeerd zat. De enige oplossing was terug naar het vertrekkamp en gelukkig kon ik daar nog met de verantwoordelijke voor de afbouw van het kamp mee naar de 1° checkpoint la Croisette. Zo kon ik de tocht van de dag verder afwerken met enkele extra km. Die dag hadden we ook onze portie regen gehad en konden we deze keer op een slaapzaal slapen omdat het onmogelijk was om in dat weer de tentjes op te zetten. Door de warmte van de zaal en van de individuele chauffages van de slapers kond de kledij hier opnieuw lekker drogen. Woensdag voor de Jura met 190 km en slechts 1900hm zou ik opnieuw met Andy en Pedro vroeg vertrekken… maar al gauw was duidelijk dat het tempo voor mij ( en ook voor Andy) te traag was om voldoende opgewarmd te raken. Zo nam ik dan het wijze besluit om met een sneller treintje aan te sluiten en kon ik met de snellere ‘Eandis’ collega’s van ons team aansluiten en ongelooflijk ik kon mee volgen als ik ‘in t wiel’ kon blijven. Bij de korte hellingen moest ik wat afhaken maar dan kon ik terug bijbenen. Tot de laatste klim naar Zwitserland, waar ik na de gebruikelijke kledij wissel (en nu zonder GPS) als laatste de bal helemaal missloeg door aan een korte bocht naar rechts rechtdoor te gaan en nog een extra klim erbij te nemen. Uiteindelijk kon ik dan met 2 andere renners met GPS meerijden. Tot er wat rotsblokken voor mij en op mijn helm vielen in de laatste afdaling: doorslag aan de voorband. Na een eerste reparatie kreeg ik wat verderop opnieuw een lekke band – en terwijl ik aan de kant van de weg een nieuwe binnenband stak regelde Ambulance Event Service
alternerend het verkeer voor een veilige doorgang. Daarna kon ik tot aan de kampplaats komen waar alles opnieuw piekfijn klaar stond voor gebruikelijke douche, massage…. Om lekker te slapen in mijn tentje. Donderdag voor 130km en 2700hm was de mooiste dag : de Vogezen in de zon (in tegenstelling met de tocht in 2008 met de cyclo’s voor AZG in omgekeerde richting en toen in de gietende regen!!)
Dit keer koos ik ervoor om met de Eandisgroep van ons team mee te gaan. Buiten een lekke band , die in team vakkundig en snel gerepareerd werd verliep alles vlot, op de beklimming van de Hundsrück moest ik hen laten voorgaan maar in de afdaling liet ik de kleine afslag rechts liggen en kwam zo helemaal verkeerd beneden om de 1° checkpoint te halen, al op weg naar de volgende beklimming. Tot overmaat van ramp ontplofte mijn band bij het extra op druk brengen van mijn herstelde band en moest ik nieuwe binnen- en buitenband laten installeren. Zo moest ik bijna als laatste vertrekken voor de ‘Grand Ballon’ maar van dan af verliep alles prima en met goede benen kon ik bij een voorop liggende groep aansluiten om het nieuwe kamp op tijd te bereiken. Wat een luxe om daar nog even in de zon van een chipje en een wijntje in een klapstoeltje te kunne genieten vooraleer de douche en massage te ondergaan. Tijdens de briefing na het eten werd ik dan onverwacht nog in de bloemetjes gezet met een ‘Omerpakket’ omdat ik als pechvogel al 4 lekke banden en rots stukken op het hoofd (gelukkig droeg ik een helm) gekregen had en toch nog (zoals immer) de glimlach op de lippen hield. Vrijdag, voor ‘de verandering’ eens in de regen, voor de groene etappe van 175km en 1200hm zijn we dan met samen laat uit en samen vroeg thuis gekomen met Filip, koen en Walter van het Eandis-deel van ons team. Zo konden we nog wat van de ondergaande zon genieten bij een aperitiefje. Zaterdag voor de Ardennen en de langste rit van 201km en 1600hm moesten we in een mistig, vochtige en koude morgen (4°C) starten en ben ik dan eindelijk met Filip, Koen en Walter samen kunnen vertrekken en konden we dan eindelijk moeiteloos als eerste samen aankomen in onze kampplaats in België. Waar we toch een droge nacht aan de Lesse konden doormaken. Opnieuw stond alles er klaar door onze teambegeleiders om het ons zo comfortabel en naar onze zin te maken met een wijntje en een hapje, voor we ons konden douchen en laten masseren. We konden daarna nog genieten van een heerlijk buffet vooraleer we ons voor de laatste keer in onze keurig opgestelde tentjes te slapen konden leggen.
Zondag bij ons vertrek uit Houyet voor slechts 140km en 900hm was het toch weer miezerig maar zouden we samen
vertrekken en met het
complete ‘Dreamteam 2’
van 9 renners helemaal droog aankomen op de ‘Muur’ van Geraardsbergen.
Daar werden we dan feestelijk onthaald en
konden via Arne aan Meinie Nicolai de voorzitter van AZG in Brussel reeds een cheque van 115.728€ aanbieden
na haar ontroerend verhaal van hoe AZG in Syrië in
geïmproviseerde hospitalen zoals omgevormde kippenkwekerijen probeert met de lokale dokters en verpleegsters op gevaar van hun eigen leven medische hulp te bieden aan de slachtoffers (ook aan die met chemische verwondingen).
Ik dank hierbij de organisatie met Arne en Hélène alsook alle vrijwilligers
En onze teambegeleiders Tjabine en Ludwig voor de bijna feilloze manier waarop elkeen zich ingezet heeft om deze 1° Tour for Life België tot een goed einde te helpen brengen.
En ook een welgemeend woordje van dank voor de collega-renners van ons Dreamteam 2 : Andy, Pedro, Helmut, Bruno, Patrick, Walter, Filip en Koen voor de manier waarop wij van ons team van wat losse wielerliefhebbers tot een gehechte band van vrienden van AZG en voor elkaar hebben kunne smeden.
Ik zou zeggen aan alle fietsliefhebbers wees er ook bij volgend jaar 2014 voor de 2° editie van tour for live.
Sportieve en charitatieve groeten Luc Tacq
PS: je kan de belevenissen van de hele groep dag na dag nog bekijken op www.tourforlife.be en van ons Dreamteam in het bijzonder op http://belgiancyclingselection.be/tfl.html - veel plezier
