14/03 — 01/06 2009 De Hallen Haarlem
GUIDO VAN DER WERVE Minor Pieces
SLATER BRADLEY nothing changes how it used to be
GERARD FIERET vrouwenportretten LUCAS HIRSCH tastzin
vleeshal boven / upstairs
GERARD FIERET
vleeshal beneden / downstairs
GUIDO VAN der WERVE
Minor Pieces
Vleeshal beneden / ground floor
KABINET
SLATER BRADLEY DE HALLEN HAARLEM
LUCAS HIRSCH
GUIDO VAN DER WERVE
verweyhal
SLATER BRADLEY
tekst / text: DE HALLEN HAARLEM VERTALING / TRANSLATION: WILLEM KRAMER druk / print: lenoirschuring ontwerp / design: cobbenhagen & hendriksen
Nummer twaalf, 2009 Variations on a theme The king’s gambit accepted, the number of stars in the sky and why a piano can’t be tuned, or waiting for an earthquake
4k video, 42:00 Galerie Juliette Jongma, Amsterdam Monitor Galeria, Rome Marc Foxx Gallery, Los Angeles
De Nederlandse kunstenaar Guido van der Werve (Papendrecht, 1977) heeft een oeuvre van korte films opgebouwd waarin hijzelf de hoofdrol speelt. Sommige van zijn films tonen door hemzelf uitgevoerde handelingen, geïnspireerd op de traditie van de performancekunst uit de jaren ’70. Zo liep hij voor Nummer acht (2007) over een bevroren ijszee voor een ijsbreker uit, en stond hij voor Nummer negen (2007) exact 24 uur lang op de Noordpool. Van der Werve vertolkt in deze werken een typisch romantische held: de eenzame figuur die zijn lot tart door zich fysiek over te leveren aan de grillen van de natuur, om zo een verheviging van de werkelijkheid te ervaren. In de tentoonstelling staat Van der Werves nieuwste, meest ambitieuze film centraal: Nummer twaalf (2009).
14/03 — 01/06 2009
plaTtegrond / floorplan
PAVILJOEN
De kunstenaar lijkt op zoek naar manieren om de wereld te ‘hertoveren’; om kleine, persoonlijke wonderen te laten plaatsvinden die een kortstondige ontsnapping aan de sleur van alledag mogelijk maken en ons vol verbazing de wereld opnieuw laten aanschouwen. Daarmee vertegenwoordigt hij een houding in de hedendaagse kunst waarin, na een periode van onpersoonlijke, analytische deconstructie van de werkelijkheid, de kunstenaar weer nadrukkelijk ‘auteur’ is en persoonlijke en emotionele ervaringen creëert. 4k video, 42:00 Galerie Juliette Jongma, Amsterdam Monitor Galeria, Rome Marc Foxx Gallery, Los Angeles
Deze film draait om drie onoplosbare ‘oneindigheidsvraagstukken’, die in drie scènes worden behandeld: het romantische koningsgambiet (een riskante opening bij het schaken), het stemmen van een piano, en het tellen van de sterren aan de hemel. De kunstenaar filmde deze scènes op een drietal betekenisvolle locaties: de legendarische Marshall Chess Club in Manhattan (die illustere schakers als Bobby Fischer en Marcel Duchamp als lid had), de actie ve vulkaan Mount St. Helens in noordwest Amerika en de San Andreas breuklijn in Californië. Net als in een aantal eerdere films speelt ook in Nummer twaalf het ‘sublieme landschap’ een belangrijke rol. Waar in zijn eerdere films klassieke muziek altijd nadruk kelijk aanwezig is, heeft de kunstenaar voor Nummer twaalf de muziek op een inventieve manier in het werk geïntegreerd. Op basis van een zelfverzonnen transcriptie van schaaknotatie naar notenschrift bouwde Van der Werve een unieke ‘schaakpiano’. Het is een schaakbord met eronder een pianomechaniek, waardoor elk van de 64 velden van het speelbord tegelijkertijd fungeert als pianotoets. Zo worden tijdens een partijtje schaak de zetten vanzelf noten, zodat een compositie ontstaat. De schaakpartij tussen Van der Werve en een grootmees-
14/03 — 01/06 2009
DE HALLEN HAARLEM
Nummer twaalf, 2009 Variations on a theme The king’s gambit accepted, the number of stars in the sky and why a piano can’t be tuned, or waiting for an earthquake
Vleeshal beneden / ground floor
guido van der werve
ter die als een rode draad door de film loopt, produceert zo letterlijk de filmmuziek.
Nummer vier, 2005 I don’t want to get involved in this I don’t want to be part of this Talk me out of it
35 mm film, 11:49 Galerie Juliette Jongma, Amsterdam Monitor Galeria, Rome Marc Foxx Gallery, Los Angeles
Naast Nummer twaalf en de schaakpiano worden uit de collectie van het museum Nummer vier (2005) en Nummer zes (2006) getoond, twee films die thematisch en formeel sterk verwant zijn aan Nummer twaalf. Tijdens de opening op 14 maart zal van 17 tot 18 uur een mini-schaaktoernooi plaatsvinden, waarbij schaakgrootmeesters gebruik maken van de door de kunstenaar zelf gebouwde schaakpiano uit Nummer twaalf.
Nummer zes, 2006 Steinway grand piano Wake me up to go to sleep And all the colors of the rainbow
35 mm film, 17:09 Galerie Juliette Jongma, Amsterdam Monitor Galeria, Rome Marc Foxx Gallery, Los Angeles
In the current exhibition, Van der Werve’s latest, most ambitious film, Nummer twaalf (2009), takes centre stage. This film revolves around three unsolvable ‘infinity questions’, which are dealt with in three separate scenes: the romantic King’s Gambit, a risky chess opening; tuning a piano; and counting the stars in the night sky. The artist filmed these scenes at three meaningfull locations: the legendary Marshall Chess Club in Manhattan (where illustrious players like Bobby Fischer and Marcel Duchamp were once members), the active volcano Mount St. Helens in the north-western US and the San Andreas Fault in California. As in a number of earlier films, the ‘sublime landscape’ once again plays an important role in Nummer twaalf.
Besides Nummer twaalf and the chess piano, the exhibition includes two other films from the museum collection,Nummer vier (2005) and Nummer zes (2006), which have strong thematic and formal ties with Nummer twaalf. From 5 to 6 p.m. during the opening on 14 March a mini chess tournament will take place, with Grandmasters using the chess piano constructed by the artist for Nummer twaalf.
Vleeshal beneden / ground floor 14/03 — 01/06 2009
While classical music always had an emphatic presence in the earlier films, in Nummer twaalf, the artist has found an inventive way to integrate the music with the work itself. Basing himself on a personally developed transcription of chess notation into musical notation, Van der Werve constructed a unique ‘chess piano’. In this chess board on top of a piano mechanism, each of the 64 squares of the game board simultaneously serves as a piano key. The moves made during a game of chess are automatically turned into notes, resulting in a composition. As a result, the game of chess played by Van der Werve and a Grandmaster, which serves as one of the film’s leitmotivs, literally produces its own musical score. The artist seems to be looking for ways to ‘re-enchant’ the world – to effect minor, personal miracles that allow us to briefly escape our hum-drum everyday life and see the world with a fresh sense of wonder. As such he is a representative of a tendency in contemporary art, in which the artist – after a period of impersonal, analytical deconstruction of reality – once again explicitly becomes ‘author’ and the producer of personal and emotional experiences.
DE HALLEN HAARLEM
guido van der werve
The Dutch artist Guido van der Werve (Papendrecht, 1977) has built an oeuvre of short films in which Van der Werve himself stars. Some of his films show him performing actions in the tradition of the performance art of the 1970s. For Nummer acht (2007), for example, the artist walked out in front of an icebreaker on a frozen arctic sea, and for Nummer negen (2007), Van der Werve stood for exactly 24 hours on the geographic North Pole. Van der Werve portrays a typical Romantic hero in these works: the solitary figure tempting fate by physically subjecting himself to the whims of Nature, in order to experience an intensification of reality.
De Hallen Haarlem presenteert bestaand en nieuw werk van de Amerikaanse kunstenaar Slater Bradley (San Francisco, 1975). Naast video’s waarin hij refe- reert aan de populaire cultuur van muziek en film, toont de in New York woonachtige Bradley een nieuwe serie bewerkte foto’s, schilderijen en video’s.Hij concentreert zich in zijn oeuvre op de verleidings tactieken van de populaire cultuur en onderzoekt hoe de daarbij behorende beeldtaal appelleert aan onze (onbewuste) verlangens. De Hallen toonde in 2007 al eerder werk van de kunstenaar: de video Dark Night of the Soul, in de groepstentoonstelling The Present Order is the Disorder of the Future. De tentoonstelling vertrekt vanuit Bradley’s sleutel werk Doppelganger Trilogy (2001-2004), een monumentaal videodrieluik over drie gevallen helden uit de hedendaagse popcultuur: Ian Curtis, Kurt Cobain en Michael Jackson. De rollen worden in deze video’s vertolkt door Bradley’s dubbelganger Benjamin Brock, met wie de kunstenaar vanaf 1999 een intensieve samenwerking voert. Met het inzetten van zijn dubbelganger heeft Bradley een manier gevonden om een autobiografisch element te introduceren in zijn beschouwing van de (pop)iconenverering, en tegelijkertijd toch afstand te bewaren. Voor de video’s uit de Doppelganger Trilogy, die elk een live optreden van Curtis, Cobain en Jackson reconstrueren, heeft de kunstenaar de specifieke vorm en esthetiek gezocht die men met de respectieve lijke muzikanten associeert: Ian Curtis in Factory
verweyhal + VLEESHAL BOVEN / first floor
nothing changes how it used to be
14/03 — 01/06 2009
verweyhal + VLEESHAL BOVEN / first floor DE HALLEN HAARLEM
SLATER BRADLEY
Archives in grauw pre-MTV video, Kurt Cobain in een quasi live-opname van een fanwebsite (Phantom Release), en Michael Jackson in een uit elkaar vallende Super8 film (Recorded Yesterday). Doppelganger Trilogy is kenmerkend voor Bradley’s artistieke onderzoek, waarin hij steevast heen en weer schakelt tussen de analytische blik van de kunstenaar, en het hartstochtelijk engagement van een fan.
Phantom Release, 2003 Single channel video met geluid / with sound, 2:50 Courtesy Team Gallery, New York
Naast Doppelganger Trilogy wordt een aantal re centere video- en fotowerken en schilderijen getoond, waarin het idee van verlangen, aanbidding en hedendaagse iconen op verschillende niveaus wordt uitgewerkt. In de serie Perfect Empathy heeft Bradley foto’s van naaktmodellen met zilver- en goudverf beschilderd, waardoor de associatie met religieuze iconen op formeel niveau tot uitdrukking komt. Tegelijkertijd blaast hij op nonchalante manier het klassieke idee van de ‘muze’ nieuw leven in. Ook in de video My Conclusion/My Necessity staat de ‘aanbidding’ centraal: hierin voorziet een moeder haar dochters mond van lippenstift
My Conclusion/My Necessity, 2005 Single channel video met geluid / with sound Courtesy Team Gallery, New York
De Hallen Haarlem presents existing and new work by the American artist Slater Bradley (San Francisco, 1975). Besides several videos that refer to popular culture, the New York-based artist will also be showing a new series of modified photographs, paintings and videos. In his oeuvre, Bradley focuses on the tactics of seduction of popular culture, exploring how the accompanying visual language is used to appeal to our (unconscious) desires. De Hallen has shown work by the artist before, in 2007: the video Dark Night of the Soul, in the group exhibition The Present Order is the Disorder of the Future. The exhibition takes Bradley’s key work Doppelganger Trilogy (2001-2004) as a starting point – a monu-
Besides the Doppelganger Trilogy, the exhibition will be presenting a number of more recent video and photo works and paintings, which further delve into the concepts of desire, adoration and contemporary icons at a variety of levels. In the series Perfect Empathy, Bradley has drawn on photographs of nude models with gold and silver marker, simultaneously evoking formal associations with religious icons and nonchalantly reinvigorating the classic concept of the ‘muse’. ‘Adoration’ is also the main theme of the video My Conclusion/My Necessity, in which a mother applies lipstick to her daughter’s mouth in preparation of a kiss on Oscar Wilde’s gravestone. Like his contemporary Guido van der Werve, whose work is shown simultaneously in the Vleeshal, Bradley focuses on the possibility of unforeseen moments of beauty in everyday life. Indefinable desire forms a tangible source of inspiration for his artistic production. Met dank aan / thanks to Team, New York en / and Max Wigram, London
verweyhal + VLEESHAL BOVEN / first floor
mental video trilogy about three fallen heroes of contemporary pop culture: Ian Curtis, Kurt Cobain and Michael Jackson. Bradley’s double Benjamin Brock, whom the artist has collaborated with inten sively since 1999, plays these roles in the videos. The stand-in allows Bradley to both introduce an auto biographical element and at the same time keep his distance when dealing with the veneration of pop icons. For the videos of the Doppelganger Trilogy, which reconstruct a live performance by Curtis, Cobain and Jackson respectively, the artist has tried to emulate the specific form and aesthetic associated with each of these three performers: Ian Curtis in Factory Archives in drab pre-MTV video footage, Kurt Cobain in a quasi-live recording on a fan website (Phantom Release), and Michael Jackson in decomposing Super 8 footage (Recorded Yesterday). Doppelganger Trilogy is a characteristic example of Bradley’s artistic explorations, with the artist constantly alternating between the identifying gaze of the viewer and the constructed identity of the object of veneration.
14/03 — 01/06 2009
slater bradley DE HALLEN HAARLEM
ter voorbereiding van een kus op het graf van Oscar Wilde. Net als zijn generatiegenoot Guido van der Werve, wiens werk gelijktijdig in de Vleeshal wordt getoond, is Bradley gespitst op de mogelijkheid van onverwachte poëzie in het alledaagse. Een onbestemd verlangen is tastbaar als bron voor zijn artistieke productie.
Vanwege zijn onorthodoxe afdrukmethodes en suboptimale conservering zijn veel foto’s vuil en beschadigd – hetgeen in veel gevallen de authenticiteit van zijn rauwe voorstellingen alleen maar benadrukt. Bovendien is een echte Fieret typisch te herkennen aan zijn handtekening en copyrightstempel, die hij prominent op de voorkant van de foto aanbracht.
kabinet
kabinet
GERARD FIERET vrouwenportretten
Zonder titel / Untitled, ca. 1970 Gelatine zilverdruk / gelatin silverprint Collectie Gemeentemuseum Den Haag
Zonder titel / Untitled, ca. 1970 Gelatine zilverdruk / gelatin silverprint Collectie Gemeentemuseum Den Haag
De Hallen Haarlem toont een selectie vrouwenportretten van Gerard Fieret (1924 – 2009). Het werk van deze ‘fotograaf van het echte leven’ is een inspiratiebron voor veel jonge kunstenaars, vanwege zijn compromisloze en experimentele benadering van de realiteit. Een van die jonge kunstenaars is de Amerikaan Slater Bradley, van wie gelijktijdig in De Hallen werk wordt getoond. Voor Fieret vielen leven en werk vrijwel samen: jarenlang struinde hij de straten van Den Haag af op zoek naar de rauwe poëzie van de dagelijkse werkelijkheid. Twee onderwerpen lagen bij Fieret altijd voor op zijn lens: vrouwen en duiven. Zijn vrouwenportretten worden soms vergeleken met die van de Tsjechische fotograaf en generatiegenoot Miroslav Tichý (1926), wiens werk eerder is getoond in De Hallen. Maar anders dan diens meer voyeuristische foto’s is er in Fierets portretten altijd een intieme band en een speelse interactie tussen de fotograaf en zijn model. Fieret fotografeerde tussen 1965 en 1975 met een ongekende gretigheid: er zijn duizenden afdrukken bewaard gebleven.
De Hallen Haarlem presents a selection of portraits of women by Gerard Fieret (1924 - 2009). Thanks to his uncompromising and experimental approach to reality, the work of this ‘photographer of real life’ is a source of inspiration for many young artists. One such young artist is the American Slater Bradley, whose work is simultaneously shown in De Hallen. For Fieret, life and work were virtually indistinguishable: for years, the photographer roamed the streets of The Hague in search of the raw poetry of everyday life. Two subjects in particular always found their way in front of Fieret’s lens: women and pigeons. His portraits of women are occasionally compared to those of his contemporary, Czech photographer Miroslav Tichý (1926), whose work was presented in De Hallen some time back. But in contrast with Tichý’s more voyeuristic images, Fieret’s portraits are always characterised by an intimate relationship and playful interaction between the photographer and his model. Between 1960 and 1980, Fieret took pictures with unprecedented eagerness, and thousands of prints survive from this period. Due to his unorthodox printing methods and sub-optimal conservation, many of these pictures are soiled or damaged – in many cases reinforcing the authenticity of his raw images. An authentic Fieret can furthermore typically be recognised by the artist’s signature and copyright stamp, which feature prominently on the front of the picture. The Cabinet of De Hallen will be showing a selection of portraits of women by Fieret from the collection of the Gemeentemuseum Den Haag. This selection evidences the artist’s singularly direct approach to his subjects and his characteristically light-footed, casual eroticism.
14/03 — 01/06 2009
DE HALLEN HAARLEM
In het Kabinet van De Hallen is een twintigtal vrouwenportretten van Fieret uit de collectie van het Gemeentemuseum Den Haag bij elkaar gebracht. Deze selectie toont zijn directe, no nonsense omgang met zijn onderwerpen, en wordt gekenmerkt door een lichtvoetige, terloopse erotiek.
tastzin
schriften De Revisor en Deus Ex Machina. Als oprichter van het Haarlemse ‘Kleine Revolutie Producties’ organiseert Lucas Hirsch optredens en evenementen, waarbij poëzie vaak wordt gecombineerd met muziek. In het Paviljoen van De Hallen worden in de vitrines de in spiratiebronnen van Lucas Hirsch getoond. Hierin zijn objec ten, foto’s, manuscripten en video’s te zien, naast fragmenten uit ‘tastzin’.
Pavil joen
Pavil joen
LUCAS HIRSCH
De dichtbundel ‘tastzin’ verschijnt gelijktijdig met de tentoon stelling en is verkrijgbaar in de museumwinkel
Omslag dichtbundel / cover collection of poems ‘tastzin’ (2009) van / by Lucas Hirsch Copyright Ayesha van der Woensel. Uitgegeven door / published by De Arbeiderspers
Ter gelegenheid van het verschijnen van ‘tastzin’, de tweede dichtbundel van de Haarlemse dichter Lucas Hirsch (Hilver sum, 1975) bij De Arbeiderspers, is in De Hallen Haarlem een tentoonstelling van Hirsch’ poëtica te zien: een associatieve matrix van teksten, objecten en video die op verschillende niveaus bijdragen aan de totstandkoming van zijn poëzie. Na zijn studie richtte Lucas Hirsch in 2003 het Amsterdamse Dichtcollectief ‘De Residentie’ op, dat poëzie niet alleen ge drukt, maar ook live wilde presenteren. Zijn debuutbundel ‘familie gebiedt’ verscheen in 2006 bij De Arbeiderspers. Hierin beschrijft hij voornamelijk de donkere kanten van familie relaties. Hirsch publiceerde onder meer in de literaire tijd
After graduating from university in 2003 Lucas Hirsch esta blished the Amsterdam-based poetry collective ‘De Residen tie’, which not only aimed to present poetry on paper but also in live performances. His first collection ‘familie gebiedt’ was published by De Arbeiderspers in 2006. In these poems, Hirsch predominantly focuses on the dark side of family rela tionships. Hirsch’s work has been published in among others the literary magazines De Revisor and Deus Ex Machina. As the founder of the Haarlem production firm ‘Kleine Revolutie Producties’, Lucas Hirsch organises a variety of performances and events that often combine poetry with music. The display cases of De Hallen’s Pavilion will show Lucas Hirsch’s sources of inspiration. Here, objects, pictures, manuscripts and videos are presented, as well as fragments from ‘tastzin’. ‘tastzin’ will be published in tandem with the exhibition and can be purchased in the museum shop.
14/03 — 01/06 2009
DE HALLEN HAARLEM
To mark the publication of ‘tastzin’, the second collection of poems by the Haarlem-based poet Lucas Hirsch (Hilversum, 1975), by De Arbeiderspers, De Hallen Haarlem presents an exhibition of Hirsch’s poetics: an associative matrix of texts, objects and video that contribute on different levels to the germination of his poetry.
ADULTS: 5,00 EUR GROUPS PP: 3,50 EUR 19 – 24 years: 2,50 EUR < 18 YEARS: FREE
VOLWASSENEN: 5,00 eur GROEPEN PP: 3,50 eur 19 t/m 24 jaar en cjp: 2,50 eur JEUGD T/M 18 JAAR, MUSEUMKAART, VERENIGING VAN VRIENDEN, VERENIGING REMBRANDT: GRATIS
TUE–SAT: 11 am–5 PM SUN- AND HOLIDAYS: 12– 5 PM
DI T/M ZA: 11–17 UUR ZON- EN FEESTDAGEN: 12–17 UUR
A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A AA A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A A
GROTE MARKT 16, HAARLEM TEL: 023 5115775 WWW.DEHALLENhaarlem.nl
[email protected]
DE HALLEN HAARLEM
