Op reis
2008/3
Nordkapp or Bust (deel 1) Marc Fellman
Eindelijk is het dan zover, 4 juli. Vandaag moet ik nog even werken maar goed, dat zorgt weer voor budget voor de reis. We zijn al een tijdje bezig met de reis naar het noorden en hebben dan ook, volgens ons, bijtijds geregeld dat het bloedonderzoek rondkomt voor de hond. Helaas gaat dat natuurlijk niet in één keer goed. Uiteindelijk twee weken voor we weggaan nog een bloedafname. Op zich netjes binnen de grenzen die Zweden (en de rest van Scandinavië) stellen. We horen de morgen van vertrek dat er onvoldoende antistoffen in het bloed zitten. Wat een domper! Dus… We overleggen nog even: Noordkaap of Oostenrijk. Helaas is er in Oostenrijk een mazelenepidemie (en onze jongste zoon heeft nog niet de juiste inentingen achter de rug) en hebben we ook al gehoord dat het hondenhotel vol zit. Gelukkig komt het nu ook ter sprake op het werk en uiteindelijk (drie uur voor vertrek ongeveer) hebben we een hondenpension. Snel alles in camper en aanhanger en de kinderen oppikken van het kinderdagverblijf. Ik geloof dat de andere kinderen daar nog minuten lang tegen het hek zijn blijven staan nadat wij weg reden met de bus. Snel naar het pension en toen op weg naar Travemunde. Natuurlijk lukt dat niet in één keer met twee kleine kinderen dus ergens langs de Duitse snelweg maar even op een parkeerplaats (op een "autohof") overnachten. Voor ons de eerste keer
niet op een camping! Gelukkig slapen de kinderen snel. De volgende dag worden we vroeg gewekt door de kinderen en startende vrachtwagens. We staan maar op en ik ontdek dat bij het tankstation verse broodjes gekocht kunnen worden. Dat is dus een lekker ontbijt (en ook de laatste keer dat we op bed ontbijten met de kinders). Het voordeel van zo vroeg wakker worden is dat we vroeg al op weg kunnen naar de boot. Rond Hamburg hebben we dan de eerste files. Na tien kilometer zijn we er van verlost en vervolgen we de weg. Onderweg maar even makkelijk ergens gesnackt en uiteindelijk op een mooie tijd in Travemunde bij de terminal. Het was redelijk rustig en toen ben ik “even” naar de balie van TT-lines gelopen. Gelukkig is er nog voldoende ruimte. De nachtboot slaan we maar over want dan zijn we meer dan het dubbele kwijt en we willen de kinderen ook de zee laten zien. Eerst maar een winkel zoeken voor de inkopen en dan op naar de camping om te kunnen douchen. Het was toch wel behoorlijk warm in de file. Even wat in elkaar geflanst voor het eten en op naar bed. ’s Morgens worden we wakker voor de wekker door de kinderen. Onze dochter wil echt dolgraag op de boot en we zien ook veel mensen opbreken die, zoals we later aan boord ontdekken, dezelfde boot moeten hebben. We zijn mooi op tijd en kunnen dan ook op het bovenste dek aansluiten. Snel wat spullen bij elkaar rapen en naar boven het zonnedek op. We hadden al ontbeten op de camping en hoefden dus geen gebruik te maken van de aanbieding voor alle maaltijden aan boord. Het lunchbuffet is dan wel heel prettig. Er is veel keus en drinken is all-in (ook fris en niet alleen maar een appel(siroop)sapje of sinasappel(siroop)sapje). Een nadeel is dat je op tijd het restaurant moet verlaten. Jammer want de jongste sliep net. Nou ja, nog even langs de ballenbak en in het restaurant nog even een (te) duur drankje drinken en van het uitzicht genieten. Als we aangelegd hebben gaan we nadat we de poorten hebben verlaten gelijk naar de eerste de beste supermarkt. Dat was weer een beste supermarkt
17
Op reis
en we zijn dan ook lang aan het zoeken naar sommige producten. Daarna maar eens tanken. En dan zeggen ze dat Nederland duur is! De diesel is in Zweden (we namen de ferry van Travemunde naar Trelleborg) duurder dan de benzine! Dat is even schrikken (de grootste schrik zal nog komen want we weten de koers niet). We zien een groot aantal campers staan aan het strand vlakbij de terminal en besluiten daar ook een plekje voor de nacht te kiezen. ’s Morgens weer vroeg wakker. Blijkbaar hoef je niet te betalen of is iemand vergeten te vertellen hoeveel het kost en waar betaald moet worden. We hebben nog een lange weg te gaan van Trelleborg naar Kapellskär. Dat moet lukken in twee dagen want het is ongeveer 750 km. We ontbijten en besluiten lekker vroeg op pad te gaan. Onderweg wordt duidelijk dat we voorspoedig voortgang maken. Dan maar een keertje extra op de dag tanken (en op de gok wat olie inschenken). We gaan zo goed vooruit (en de kinderen slapen gelukkig ook goed in de camper) dat we op een gegeven moment besluiten om de laatste 150 km ook maar die dag te rijden (en misschien zelfs met de avondboot mee te kunnen). We zijn weliswaar op tijd maar we horen dat de boot helemaal vol is. We krijgen een folder mee en moeten de volgende ochtend maar bellen naar het boekingskantoor. Er is een camping in de buurt en daar besluiten we maar te gaan staan. We zien dat er pas morgenochten gebeld kan worden en het blijkt (nadat ik de laptop van de receptioniste even heb mogen gebruiken) dat via internet minimaal drie dagen voor vertrek geboekt kan worden. Mopper! Dan maar de camper weer in orde maken voor de nacht. We zijn natuurlijk weer vroeg wakker en bellen zo snel mogelijk het boekingsburo. Overigens had ik de dag ervoor ook al een email gestuurd met de vraag wanneer de eerste mogelijkheid was. Na het telefoontje is er grote teleurstelling. Er is pas plek op de 14de (’s nachts, blijkt achteraf ). Nou ja, toch maar klaar maken voor vertrek en ik krijg het idee om bij de checkin langs te gaan om te vragen of er geen geannuleerde voertuigen waren. Eerst hoor ik dat ik om 8.45 uur meer hoor, dan zou ik om 9.00 uur meer horen. Om 8.55 uur sta ik naast de checkin en krijg te horen dat we aan boord kunnen! (We zijn er eigenlijk maar
18
2008/3
half op voorbereid moet ik bekennen). Snel instappen in de bus en na de formaliteiten met hoge snelheid naar de boot. Doordat er bij de overtocht van Zweden naar Finland (via Kapellskär naar Naantali) ook een hut is blijkt dat de hutten de beperkende factor zijn en niet het laadruim (want het dek waar we toevallig op uitkomen is maar voor de helft gevuld). Onverwacht dus op de boot (en maar 20 minuten om van de brunch te genieten die bij de prijs in zit). Prettig is dat de ballenbak bij het restaurant zit (en het restaurant is de enige plek om binnen te zitten). Alles is in principe in de prijs inbegrepen, behalve frisdrank en alcoholica. Koffie specialiteiten hoef je ook niet te verachten overigens. Tussendoor even douchen en de kleine doet nog even een middagdutje en dan is het alweer tijd om van de avondmaaltijd te genieten. We komen mooi bijtijds aan en besluiten om van een camping gebruik te maken (onderweg komen we nog wat benzine stations tegen maar die hadden we nog niet nodig). We komen er echter achter dat de camping vol zit. We pakken de navigatie en kiezen een plaatsje wat ongeveer op de route zou liggen (Lathi). Echter de eerste de beste stijging lijkt een Waterloo te worden. De bus houdt in en wil niet meer. We hebben het er nog even over dat het niet aan de diesel zou mogen liggen want daar zou nog een paar liter van over moeten zijn. De ANWB is zoals altijd behulpzaam en na 30 minuten (met vooral een uitleg over waar we staan) hopen we op het beste. We staan meer dan een uur op een steile weg die eigenlijk net te smal is voor de twee richtingen (als wij er met alarmlichten ook staan). Uiteindelijk komt er een bergingstruck aan (de tweede die langskwam). We worden netjes geholpen maar natuurlijk heb ik het fototoestel niet bij de hand als de bus op het platform wordt getrokken.
Op reis
Toch wel een indrukwekkend gezicht (ik hoor dat de truck tot acht ton moest aankunnen dus er was nog een ruime marge (alleen bleek eerst de strop te lang te zijn). We worden bij een Mercedesgarage neergezet en we vragen nog of de garage op de hoogte is van onze aanwezigheid. Dat zou niet het geval zijn. Ik ga toch maar eens kijken of het misschien toch de diesel is. Dat blijkt het geval te zijn. In eerste instantie is er de verdenking dat het aan de helling lag. Maar dat blijkt toch geen invloed te hebben. We waren er altijd vanuit gegaan dat er in ieder geval 60 liter in de tank kon (dat bleken er 5 minder te zijn) en met volgas gaat de diesel er ook iets sneller doorheen dus was de tank leeg. Gecontroleerd met keukenrol in de tank hangen. Snel een oliejerrycan van 5 liter (we hebben er 10 mee voor deze reis) gevuld met diesel en in de tank gegooid. Het ontluchten lukt plotseling een stuk beter. Wel blijkt dat ik toch een paar bajonetboutjes meer moest doen dan ik eerst hoopte maar het resultaat is er uiteindelijk. Voldaan ga ik de nacht in en we slapen dus op het parkeerterrein voor de garage. ’s Morgens willen we zeker bijtijds opstaan omdat we hun hulp niet meer nodig hebben. Snel de tank verder volgooien en er blijkt net iets meer dan 50 liter bij te kunnen (dus we hebben maar een tank van 55 liter…). We vervolgen onze weg naar Lathi. Het gaat verder voorspoedig dus het was echt de diesel! Wat een geruststelling. Normaal gingen we dus uit van ongeveer 400 kilometer per tankbeurt. Voor de zekerheid is dat nu teruggebracht naar 300 kilometer. Onderweg worden we gebeld door een Engels sprekende dame. “Where are you?”. We zijn met stomheid geslagen en uiteindelijk bleek dat de garagehouder wel op de hoogte was gebracht. We worden later ook door de ANWB gebeld en we leggen alles nog even opnieuw uit. Gelukkig komt het dan toch goed, hoewel… het blijkt dat er iets fout is gegaan met de aanvraag voor het aanhangersupplement. We wachten nog op een verklaring. Echt ideaal is het niet maar we vervolgen onze weg en parkeren ergens bij een wegrestaurant. Overigens hebben we van de bestuurder van dubbelluchter nummer 13 gehoord (een vriendelijke Fin) dat je vrij mag staan op de meeste parkeerplaatsen langs de weg (en de grotere tankstations met restaurants, waarvan sommigen 24 uur per dag open zijn, hebben een eigen supermarktje). Als we aankomen op de camping regelen we even een
2008/3
wasje en laten de kinderen even los in de speeltuin. Dat doet wonderen bij het in slaap vallen van de kinderen. Zelf zitten we nog even buiten na te kletsen voordat we naar bed gaan. ’s Morgens weer bijtijds wakker maar we doen een aantal zaken rustiger aan. We komen er eindelijk achter hoe het toilet zou moeten werken (maar dat doet het nu dus even niet meer). We doen nog even een afwasje en de kinderen in de speeltuin. De jongste vindt het toch wat minder als Pappa en Mamma zo druk bezig zijn en uit zicht. Uiteindelijk vertrekken we maar moeten nog wel even inkopen doen en na die stop ook nog tanken. Echt vlotten wil het niet. We vervolgen onze weg echter naar het noorden. We voerden het adres in van de Noordkaap (al op de camping). We hebben nog een rit van ruim 1450 km voor de boeg op dat moment. Nu is het gewoon door de mooie landschappen van Finland heen rijden. Twee keer tanken per dag wordt regelmaat. We stoppen opnieuw bij een wegrestaurant/tankstation voor de overnachting. Onderweg bij een tankstation konden we overigens mooi de vuilwater tank legen. Ik had een nieuwe afvoer gemaakt want 6 mm is toch echt te klein voor vervuild water. Vandaag, op 11 juli, zullen we de poolcirkel passeren. Dan blijkt dat als je de E75 volgt je ook langs Santapark en Santa Claus Village komt (op de poolcirkel zelf ). Eigenlijk wel leuk, vooral voor de kinderen. We brengen daar een hele middag door en zijn opnieuw toch wel blij dat we ’s morgens over het algemeen vroeg wegkomen. De kinderen zijn redelijk uitgeput maar slapen al op de rit die we daarna vervolgen om een rustplaats te vinden. Dat is misschien toch wat lastiger zeker nu het niet meer donker gaat worden. Ach
19
Op reis
maar even afwachten hoe dat gaat als de nacht niet meer donker wordt. Overigens zitten we toch wel een beetje met een vervelende omvormer. Wat er precies mee aan de hand is moeten we absoluut eens uitzoeken maar onderweg zal dit niet goed lukken, ben ik bang. Ik denk dat we voor de 220 V koelkast en de Trumavent eens een lompe omvormer moeten kopen die geen echte sinus maakt (volgens mij niet cruciaal voor die apparaten en misschien maar eens experimenteren met een grote ringtrafo). We hebben overigens een mooi stekje gevonden aan een meer (nou ja, rivier) en hebben nu echt te maken met het feit dat het niet donker meer wordt. Het is over half elf en de gordijnen laten nog massa’s licht door. Wat overigens ook nog met massa binnenkwam waren de beruchte muggen. We dachten daar, op een open vlakte met wind, weinig last te hebben van die kleine stekers. De kinderen worden weer (ik verval in herhalingen) vroeg wakker. Het licht speelt natuurlijk ook een rol maar thuis kunnen ze er ook wat van. We ontbijten na eerst een flink aantal bloedvlekken te hebben gemaakt tegen de wanden en ramen. Zelf lijk ik er redelijk ongeschonden vanaf te zijn gekomen maar dat kan mijn vrouw niet zeggen. De kinderen lijken er gelukkig ook geen last van te hebben. We gaan na het ontbijt nog even op het strand (kunstmatig lijkt het) en de kinderen spelen nog even met schepjes, harkjes en gooien stenen in het water (nou ja alleen de oudste). Ik geef natuurlijk weer het verkeerde voorbeeld (hoor ik later). We vertrekken door dit alles ook wat later dan normaal en gaan verder naar de Noordkaap. We hebben in de navigatie een steegje in geprogrammeerd staan van de Nordkaap maar zo langzamerhand wordt het duidelijk dat het een lange dag wordt. De snelheid die we gewend waren in Finland is er ook een beetje uit. Tot dan toe was ons gemiddelde (bewegend dus zonder stoplichten) bijna 75 km/ uur. Niet verkeerd, dacht ik zo. Maar goed dat zit er vanaf nu niet meer in. We besluiten maar gelijk door te rijden naar de camping (de noordelijkste van de wereld). Dat scheelt toch weer een kilometer of 15 (en alle beetjes helpen). We komen door een (tol-)tunnel die in z’n drie (eigenlijk de tweede versnelling want de eigenlijke eerste gebruikt toch bijna niemand) genomen moet worden en je zou bijna medelijden krijgen met achterliggers want het is toch een slordige zeven kilometer (waarvan drie steil
20
2008/3
stijgend). Aan het einde wordt de tol geheven. We worden gelukkig ingeschaald als personenauto en elke volwassene extra telt. Uiteindelijk dus 192 kronen. De bomen zijn nu echt niet meer aanwezig en we tanken voor de zekerheid maar even in het eerste het beste plaatsje. Het is toch een zegen dat die navigatiesystemen even snel kunnen vertellen waar een tankstation is. We worstelen ons door de laatste kilometers naar de camping en die blijkt het heel druk te hebben. We kunnen in een vergeten hoekje de camper kwijt en maken ons op voor de heldere nacht. En helder blijft het. Na het ontbijt laten we de kinderen eens lekker spelen en doen even de noodzakelijke dingen zoals de was en wat er nog meer achterstallig is. Dan gaan we zonder aanhanger naar de Noordkaap. Adembenemende bochten (in meerdere opzichten overigens) volgen elkaar en daar doemt dan wat bebouwing op. In eerste instantie zie je alleen maar een soort van meteostation. Maar dan verschijnt dat waarvoor we onderweg zijn. Opnieuw is duidelijk dat dit zeker niet de goedkoopste parkeerplaats is. Maar goed het gaat er natuurlijk om toch eens op de Noordkaap gestaan te hebben en het maakt het wel bijzonder dat de camper waarmee je dat gedaan hebt uit 1973 is (en dat er ongeveer 15 liter olie nodig was tot dan toe). Het blijkt overigens wel handig om niet te vroeg naar dat gebouw te gaan (dus maar goed ook dat we eerst met van alles en nog wat bezig waren). Het is er namelijk open van 11.00 tot 01.00 uur. We zijn uiteindelijk meer dan vier uur daar aan het rondkijken. En het is wel mooi om alles te zien (het uitzicht is erg mooi en we zien zelfs een cruiseschip). Iedereen moet voor zichzelf beoordelen of het de moeite waard is. Het is ook duidelijk dat je daar mooi kunt staan als je op tijd
Op reis
bent. Er staan vooral veel campers! Het viel ons al op dat er in het noorden veel campers rondreizen. Ook de nodige caravans en de incidentele motorrijder en fietser. Voor de fietsers heb ik wel bewondering vooral ook omdat ik weet hoe langzaam het soms gaat tegen de hellingen op met de Hanomag. De avond eten we maar even op de camping zelf (ze hebben een hele redelijke keuken maar geen groot assortiment). Redelijk bijtijds proberen we weer te slapen. We gaan na het ontbijt en het legen van de vuilwatertank opnieuw nog even naar de Noordkaap. Het parkeerkaartje is twee dagen geldig, dus dat scheelt, maar we willen vooral nog even wat indrukken verzamelen voordat we er voorlopig niet meer komen. We gaan naar de enige grote plaats op het Noordkaapeiland en doen daar even wat inkopen. We tanken nog even (en blijken stiekem toch nog meer dan 100 km te hebben gereden). Dan op naar de toltunnel. Alleen blijkt deze medewerker toch echt een grote vrachtwagen in onze camper te zien. We moeten even praten als Brugman (want even is het bonnetje van de laatste keer zoek) maar komen uiteindelijk toch voor het lagere tarief door de tunnel. Onderweg naar boven worden we ingehaald door bijna elk voertuig. Het is spannend om met de Hanomag een helling te bestijgen maar soms is het ook leuk als het sneller zou gaan. We stellen op de navigatie maar even een uiterst puntje in op de Lofoten. Als je dan toch zo noordelijk bent dan kan het vast geen kwaad om ook eens daar te kijken omdat men het daar ook nog wel eens over heeft. We blijken bijna 1000 kilometer voor de boeg te hebben (in Finland zouden we dan al voorbij de helft zijn maar ja, in Noorwegen gaat dat anders). Na een tijdje komen we aan op een plek waar we besluiten te overnachten.
2008/3
Helaas niet helemaal een ideaal plaatsje maar je weet nooit hoever je nog moet rijden voor een mooiere plaats. Vroeg vertrokken en dus kunnen we weer de nodige kilometers afleggen. We slingeren mooi langs de kust van Noorwegen en ondanks dat we niet veel in hoogtegraden dalen zijn we toch veel op de weg. We komen er nauwelijks meer aan toe om meerdere keren te moeten tanken op een dag. Daarvoor blijkt de gemiddelde snelheid gewoon te laag te zijn. Uiteindelijk komen we dan op een punt waarbij we om een meer of fjord heen moeten. Hiervoor kan een veer gebruikt worden om de ene zijde te volgen met weinig inhammen maar we besluiten de zijde te nemen met veel inhammen. Langs deze route kiezen we ook een parkeerplaats als overnachtingsstekje. We maken een moot zalm klaar (daar kost de zalm bijna net zoveel als gehakt in Nederland). Het is wel lastig want dan schijnt de zon en dan is het weer regen. We redden het uiteindelijk toch om buiten te eten en gaan daarna tijdens de regen maar slapen. We slingeren verder langs het fjord. Onderweg even tanken en het blijkt dat we 80 kilometer verder het chemisch toilet kunnen legen (wat helaas dus wel nodig is). We zitten nu vlak voor de splitsing naar de Lofoten. We volgen de E10 maar plotseling is er een rotonde en alles ziet er wel heel erg nieuw uit. We zien een verwijzing naar de Lofoten en volgen die dus (dat is dan ook nog steeds de E10) maar onze navigatie meldt steeds dat er herberekend wordt. Achteraf blijkt deze weg dus pas te bestaan sinds 1 december 2007. We rijden deze mooie weg af en af en toe schieten we langs een plek die pas te laat een mooie overnachtingsplaats laat zien. Dan maar verder want keren zit er (zeker met een aanhangertje) niet in. Uiteindelijk komen we na een paar tunnels en een brug op een plaats waar ook al wat campers staan. Mooi uitzicht op een fjord (waar uiteindelijk een paar minuten voor ons de Hurtigruten gepasseerd blijkt te zijn). We koken weer zelf en de kinderen laten het zich gelukkig goed smaken. We gaan maar eens vroeger naar bed want op dat punt hebben we toch al weer bijna 3500 kilometer achter de kiezen. (De Hurtigruten is een veerdienst die de hele kust van Noorwegen bedient, van Oslo, in het zuiden tot Kirkeness, in het noordoosten) Wordt vervolgd.
21
