Noorwegen........een gevaarlijke liefde! Voor ons als vogelliefhebbers staat de vakantie bijna altijd voor een zeer belangrijk deel uit het op zoek gaan en kijken naar vogels. Hoewel de dichtheid in verband met de uitgetrektheid van het land niet zo groot is dan bij ons kun je in Noorwegen toch je hart ophalen, hierbij dan ook een kort verslag van onze vakantie's welke we in dit land doorbrachten. Wij zijn van kind af aan reeds 'Scandinavië gek' en gingen jaar op jaar met onze ouders mee naar Denemarken. In 1992 besloten we echter de 'grote oversteek' naar Noorwegen eens te gaan maken. Na een jaar van gedegen voorbereiding in de vorm van met name informatie inwinnen bij vrienden en kennissen die reeds eerder in Noorwegen waren geweest gingen we met acht mensen op pad.
Twee caravans en twee kleine tentjes moesten ons vier weken lang onderdak gaan bieden. Deze vakantie zou het begin van onze liefde voor Noorwegen worden. De hele vakantie, dag in dag uit, klonk het van 'ohh' en 'goh' tot 'onvoorstelbaar' en 'prachtig'. Het resultaat was dat we, zij het af en toe in een wat andere samenstelling, nu 5 jaar door het best bewaarde geheim van Europa zijn getrokken. In die 5 jaar hebben we ons vanwege de grote afstanden beperkt tot het zuiden, dat wil zeggen tot ter hoogte van Trondheim. Hier is echter zo onvoorstelbaar veel aan natuurschoon te zien dat het gewoonweg onmogelijk is dit in een paar zinnen te omschrijven. Van onze eerste vier bezoeken aan Noorwegen hebben we echter een prachtige videofilm gemaakt die een schitterend beeld geeft van onder andere de bekende nationale parken Jotunheimen, Hardangervidda en het vogeleiland Runde. De met semi-professionele apparatuur opgenomen en afgemonteerde band voorzien van titels en gesproken tekst bevat geen gebruikelijke vakantiekiekjes maar vooral prachtige natuuropnames. Voor een geringe onkostenvergoeding ben ik graag bereid voor belangstellenden een kopie te draaien en op te sturen. De film heeft overigens al meerdere keren voor volle zalen en voor een lokaal televisiestation gedraaid. Een globale omschrijving van enkele gebieden die wij bezochten:
Het Setesdal Als je met de veerboot aankomt in de haven van Kristiansand en vervolgens noordelijk rijdt, komt je al vrij snel in het Setesdal. Wij bezochten onder andere de oostelijke hoogvlakte, Austheiene. We hebben hier met onze zeekajaks een schitterende kanotocht gemaakt op één van de zogenaamde ijsmeren. Kraakhelder en ijskoud smeltwater droeg onze boten langs metershoge sneeuwhellingen.
Ten westen van het Setesdal (Ryfylke) kan door mensen met een lange adem de zware klimwandeling naar de 'preekstoel' worden gemaakt. Deze hachelijke onderneming eindigt bij een platte rots welke niet minder dan 600 meter boven de Lysefjord uittorent. Plat op je buik liggend zie je loodrecht onder je grote boten als speldenknopjes ronddobberen. Zorg echter wel voor goed schoeisel daar je hier geen keurig wandelpad hoeft te verwachten maar wel een oude gletsjerloop met erg grote keien waar je overheen moet. Wij kwamen meerdere personen tegen die het eventjes niet meer zagen zitten om het maar voorzichtig uit te drukken.
Aan de rand van de setesdal hoogvlakte hebben we enkele kanotochten gemaakt op riviertjes welke hier en daar verbreden tot kleine meertjes. Op de oever konden we aan alle kanten sporen zien van de aanwezigheid van bevers, vele berken hadden ze hier met hun immens sterke gebit om zeep geholpen. Nu we eenmaal wisten dat hier bevers aanwezig waren konden we het er dus ook 's nachts een keer op wagen. En zo geschiede; zo stil mogelijk lieten we onze kano in het water glijden, niet veel later dobberden we inderdaad tussen een paartje bevers, zo af en toe slaan ze met hun platte staart met een harde klap op het water; een ervaring die we niet licht zullen vergeten.
Hardangervidda Een stukje noordelijker van het Setesdal ligt het nationale park de Hardangervidda, Europa's grootste fjellhoogvlakte met bergheidevelden en woeste gronden in het oosten en een groot gletsjergebied in het noorden. Het park, dat een oppervlakte heeft waar Friesland twee keer in kan, bezit de grootste Europese populatie wilde rendieren en vormt een eldorado voor plantenliefhebbers; liefst 450 verschillende soorten bloemen en planten kun je hier aantreffen.
Wij maakten er een prachtige wandeling naar de op 1674 meter gelegen Solfonnberg in het noorden van de vidda. Aan de voet van de berg zien we hoe een grote kudde schapen met vrachtwagens aangevoerd wordt om vervolgens te rest van de hier korte zomer in de bergen door te brengen. De wandeling begon met prachtige planten als vetblad en orchideeën om vervolgens over te gaan naar bergdwergberk en de nog hoger voorkomende diverse steenbreeksoorten en nog enkele minuscuul kleine plantjes. Eenmaal boven gekomen konden we genieten van een prachtig uitzicht over de besneeuwde toppen van de Hardangervidda.
Jotunheimen Nog verder noordelijk tref je in het nationale park Jotunheimen de hoogste en grilligste bergtoppen van Noorwegen aan; de Jotunheimen. Dit is het huis van de bergreuzen en wordt gevormd door een fjellgebied met een sterk alpien karakter. Het gebied wordt gekarakteriseerd door de maar liefst 250 bergtoppen die hoger zijn dan 1900 meter, gletsjers, hoogvlaktes, meren, rivieren, watervallen en valleien. De hoogste toppen zijn die van de Galdhoppigen (2469 m) en die van de Glittertind die inclusief de 12 meter dikke ijskap welgeteld één meter hoger is. In de omgeving van deze laatste puist maakten wij verschillende wandelingen over de hoogvlaktes welke de rendieren bleken te gebruiken om hun geweien af te stoten. Drie flinke wandelingen leverden maar liefst 53 grote en kleine van deze originele souvenirs op. Voor de terugweg van deze wandelingen maakten we gretig gebruik van de grote sneeuwvlakten; een grote plastic zak onder je achterste, beentjes omhoog, en in hoog tempo naar beneden. Heerlijk maar soms ook erg pijnlijk.
Op enkele plaatsen is de bodem slechts één maand per jaar vrij van sneeuw zodat de daar groeiende planten zeer snel moeten groeien om voor de verspreiding van het zaad te zorgen. Extreem voorbeeld hiervan is de sneeuwboterbloem die het klaarspeelt om in vijf dagen na het verdwijnen van de laatste sneeuw in volle bloei te staan.
Aan de noordwest kant van de jotunheimen kun je over de Sognefjell rijden; een hoogvlakte die hartje zomer nog voor een groot deel bedekt is met sneeuw. Op enkele plaatsen, vooral op de wat kleinere zijwegen, ligt de sneeuw enkele meters hoog aan weerszijden van de auto; een ervaring op zich.
Runde Hoogtepunt voor ons als vogelliefhebbers vormt het aan de westkust bij Ålesund gelegen vogeleiland Runde. Dit rotseiland meet een kustlijn van slechts 20 kilometer maar zit boordevol met vogels als papagaaiduikers, zeekoeten, alken, dieteenmeeuwen, grote jagers en jan van genten. Als je vanaf de kleine camping in Goksöyr aan de vaak glibberige beklimming begint naar het 330 meter hoger gelegen hoogste punt kijk je langs de robuuste rotsen op de vogels die in Runde vanwege de vooruitgeschoven ligging in zee een prima broedplek vinden.
Tot begin juli zie je de Papagaaiduikers met hun clowneske snavels af en aan vliegen met zandspiering voor hun jongen. Als je dit eenmaal hebt meegemaakt moet je er niet aan denken dat hier ooit een olietanker aan de grond zal lopen.
Diverse overige gebieden Verder hebben we nog een bezoek gebracht aan de Jostedalsbreen, een gletsjer met zeer veel prachtige uitlopers, hebben we een wandeling gemaakt in Dovrefjell waar we op veilige afstand hebben kunnen genieten van de enigste populatie muskusossen van het vaste land van Europa. Dat deze kolossen niet bang zijn voor mensen wordt je duidelijk gemaakt op de vele bordjes zodra je hun gebied nadert. Tot dusverre mocht het voor enkele mensen niet baten; zij werden aangevallen en konden het helaas niet meer na vertellen.
Geiranger aan de geiranger fjord is natuurlijk een van de grootste trekpleisters van Noorwegen. Wij kampeerden aan de fjord en maakten er enkele kanotochten langs de vele watervallen.
Ook een bezoek aan het nationale park Rondane kunt u eigenlijk niet overslaan. Wij hebben hier genoten van een paartje taigagaaien. Ik heb dit gebied al eens omschreven als één groot kerstbakje; 80% van het park is namelijk bedekt met korstmossen waardoor het een mintgroene kleur krijgt. Als je hier de bergen in trekt kom je boomstammen in de meest kronkelige uitvoeringen tegen van enkele honderden jaren oud die bij ons allang weggerot zouden zijn maar hier echter geheel ingedroogd te bewonderen zijn.
U ziet wel, Noorwegen heeft veel te veel te bieden om op papier weer te geven en om in één vakantie te bezoeken. Over Noorwegen moet je veel lezen maar je moet er nog meer van gaan zien.
Bent u belangstellend in nog veel meer informatie en mooie beelden dan kun je gerust contact met mij opnemen, ik regel dan een kopie van mijn film 'Noorwegen....... een gevaarlijke liefde' voor je. Zo af en toe staat er in het gastenboek een reactie op de film. Ook als je aan- of opmerkingen aangaande mijn verhaal hebt is een e-mailtje of een opmerking in het gastenboek zeer welkom.
Bedankt voor het lezen van dit reisverhaal; graag nodig ik je uit om ook mijn andere reisverhalen te gaan lezen. Groeten,
Han Bouwmeester Foto's: ©Henri Bouwmeester
Dit reisverhaal is gedownload vanaf www.hanbouwmeester.nl en het © copyright is er op van toepassing.
