No Nov '^^snh. ff" Ml : i. 1? jets. V^,y^^n. IMARLENE DIETRICH Paramount

No. 616 16 Nov. - 1935

i

'^^snH

ff" . ^■,

'

Ml :i

;

1? jets.

V

^,y^^n

Wm

IMARLENE DIETRICH Paramount

AFBEELDING IN KLEUR MULTICOLOUR PICTURE

^^^^^^^^^" *-

Mfltt OF UMfiTS"

DE HAAGSCHE WISSELBEKER« WEDSTRIJD Hoewel verschillende vereenigingen het verzoek tot ons richtten wederom een wisselbeker voor de Haagsche tooneelvereenigingen beschikbaar te stellen, hadden wij toch niet durven vermoeden, dat de belangstelling dit seizoen zóó groot zou zjjn. Niet minder dan tien inschrijvingen mochten wij ontvangen, een aantal, dat zelfs in den vorigen wedstrijd niet werd gehaald. De kamp kan dus dit seizoen wel zeer interessant worden, want de beste Haagsche vereenigingen zullen dén stryd aanbinden om den zilveren wisselbeker in bezit te krijgen. Deelnemende 'vereenigingen zijn: A. D. O.-D. V. S.. A. D. R. E. M.; Comoedia, Jong Tooneel, Kunst naar Krachten, O. D. I. A., Oud Haagsche Brandweer, R. K. T. Rustenburg, T. ö C. verg. N. R. V. en V. I. V. A. (alphabetische volgorde). Ten zeerste zullen wij het op prijs stellen, zoo vroeg mogelijk den datum van uitvoering te mogen ontvangen. Aan de deelneemsters onzen dank en veel succes!

.Ik vertrouw mijn charm* geheel toe aan .Velouty da .Dlxor', hat originaala product, dat zoowel crêma alt poe.dar vervangt." Dit verklaarde Simone Ganavolt, aan dar charmantste Framche actrice». Is ar aan overtuigender bewijs mogelijk van da heiliame an tchoonhald gevende werking van dit heerlijk geparfumeerde preparaat? Gebruik dagelijks aan weinig Velouty an aan blijvende frissche, jeugdige en matte teint blijft U gewaarborgd.

„IN T GOUDEN HAANTJE" et tooneelscizoen is al weer begonnen! De tooneelvereeniging „A.D. l.E.M." heeft het Haagsche seizoen geopend en wel met een oude bekende klucht van Otto Härting „In 't Gouden Haantje", .onder regie van Frans de Prez. De opvoering heeft een verdeelden indruk achter gelaten. Er waren zeer aardige typeeringen, maar het samenspel was wel erg ver te zoeken en dit was niet bevorderlijk voor het geheel. Bovendien was het spel der heeren in doorsnee beter dan dat der dames. Van de vele vertolkers noemen wij eerst Bern. van Zeeland, die wethouder Bollmann voor zijn rekening had genomen. Hij had vele aardige momenten in zijn spel, maar, ook door niet te beste rolkennis, was hij niet doorloopend „er in". Ook werd er nogal eens vaak op het publiek gespeeld. Zijn uiterlijk was goed gekozen, evenals van Joh. Damen, die een aardigen leeraar Schwanneke liet zien. Ook Han Hubeek had een rol, die hem lag, want hij gaf een goed geslaagde typeering van den apotheker Lemke. H. Kruuk gaf een zeer beschaafden en goed geteekenden burgemeester, terwijl we Bob Knuyver voor het eerst in een grootere rol zagen en wel als Steinbeck. Er was zeker veel meer uit deze rol te halen geweest — er had bovendien meer van hem uit moeten gaan — maar, het debuut in aanmerking genomen, kweet hij zich aardig van zijn taak. Ten slotte Willy Lecomte, die met gemak Hans de Kocic bracht, een succesrol, waarvoor hij veel mede had. Hij lette echter op zijn wachtwoord, want in i was het even een hachelijk oogenblik. Greet van Meurs-Elfring had weinig moeite met Gottliebs vrouw; Corry Streng en Anny Heering waren haar dochters. Zij voldeden goed, hoewel het spel van eerstgenoemde wat ongedwongener had kunnen zjjn. Mary Schipper d'Hond was een net dienstmeisje. De overige dames waren echter wel zeer zwak; hierdoor ging er bijvoorbeeld wel veel verloren van de aardige bijeenkomst. Het werd nu niets. Een uitzon-

WT

. ■/■-'■'.■■Vrt.v''1

VELOUT^de

van een verzoening echter niets weten; ze wil niets meer met Roberti te maken hebben. Dit is meer dan Roberti's geest" kracht verdragen kan; 14} zoekt troost in den alcohol en zinkt voortdurend lager. Slechts één vriend blijft hem trouw: zijn oude leermeester Talma. Deze is het ook,* die ten slotte een beroep op Constance doet om te trachten Roberti te redden. Constance zwicht en ze zoekt Roberti op. Na een hevigen strijd met haar gevoelens, besluit ze haar verloving met John te verbreken en samen met Roberti een nieuw leven te beginnen. 1 en I. Charles Beyer en Katharine Hepburn 2. Angst. S. {Catherine Hepburn en John Beat.

D« origin««!* combinatie van crêma an poeder. Ver krijg baa r vanaf 30 ets. In alia goad* parfumaria- an kapperszaken In 5 tintan: Blancha, Naturelle, Ivoire, Gera an SoleilDoré (da laatste geeft aan da huid een zongebruinde kleur). 0m **" mo,1,ter ** ontvan9"n van da drie voornaamste kleuren, It hat voldoende naam an adrat ta zanden, altmada f 0.25 aan pottzegelt aan den Import, voor Nederland: N.V. v.d. Laaken't Handelt Maatschappij, Laidtchekada 98 W. Amsterdam-C, Telefoon 36372

O Ta t i S I •

dering moeten wij maken voor Gré Millikan, die weer eens een rolletje had, dat haar uitstekend lag. De twee vriendinnen van Thea.... laat Ut er liever over zwijgen. Het was weer het vanouds bekende „lesjeopzeggen". De rolkennis en uitspraak had nog wel wat verzorgder kunnen zijn. Er werd echter hard gelachen en men scheen de tekortkomingen niet te tellen. Resumé: een opvoering, waaruit goede wil sprak maar met sommige zwakke plekken. Henri A. van Eijsden Jr. „DE TIJDELIJKE ECHTGENOOT" V.I.V.A. heeft te 's-Gravenhage haar seizoen geopend met een aardig blijspel van Florence A. Kilpatrick, getiteld „De tijdelijke echtgenoot", waarin een jonge moderne vrouw, die niet sympathiek tegenover de mannen staat, een tijdelijk echtgenoot zoekt, omdat haar tante, die haar een jaargeld toekent, komt logeeren, en deze steeds is wijsgemaakt, dat zij getrouwd was. Het stuk is wat gerekt, maar pr komen aardige situaties in voor. V.I.V.A. gaf eï-een

zeer verzorgde opvoering van, alleen het tempo had iets sneller kunnen zijn. Van de decors was veel werk gemaakt, de uitspraak viel zeer te waardeeren, ook uit yele kleinigheden bleek, dat er met toewijding en ernst gewerkt was. De hoofdrol was in banden van Tine Opscholtens en vooral haar uitspraak en houding vielen bijzonder te prijzen; ook spel en dictie waren zeer verdienstelijk. De titelrol vond in Theo Leurs een goed vertolker, maar wat meer charme was wel noodig geweest. Gretha Leurs-Schregel was een uitstekende tante Crundell; vooral haar stil spel viel op. Cor Rijkevossel maakte van de dienstbode iets aardigs met soms zelfs uitstekende momenten. Miep Lambinon was geknipt voor de vriendin Joyce, terwijl Jan van Pelt een zeer goede typeering gaf van den liefhebbenden Freddy. Leo van den Oever maakte iets aardigs van den detective, en Chris Schwenke, wien Mr. Hoskins was toebedeeld, zorgde voor een hachelijk oogen" blik, maar alles liep toch nog goed af, gelukkig! Willem Staal had geen rol, die hem lag, zoodat oom Donald niet uit de verf kwam. Het geheel: een goede inzet van het seizoen. Henri A. van Ejjsden Jr.

Ro! verdeeling: Constance......... Katharine Hepburn Roberti. ....,,.... . Charles Boyer Johnny. , . . .... .John Baal Talma ............ Jean Hersholt Didi .... . Jean Howard De beroemde dirigent Franz Roberti treedt in het huwelijk met een jonge componiste, Constance Dane, maar ofschoon hij erg veel van haar houdt, raakt hij toch onder de bekoring van een jonge gescheiden vrouw uit society-knngen. Constance is diep geschokt als ze dit ontdekt en ze wil nu niet langer bii Roberti blijven. Ze vertrekt zonder: een adres achter te laten. Roberti doet wanhopige pogingen om haar weer terug te vinden — hij maakt zelfs een reis naar Europa — doch daagt er niet in. Constance is echter in Amerika gebleven en hoeft zich weer aan haar werk gewijd, zonder evenwel eenig succes te behalen. Ten prooi aan wanhopige gevoelens, accepteert ze het huwelijksaanzoek van John Lawrence, die zij reeds lapg kent en die reeds geruimen tijd in stilte van haar houdt. Geheel bij toeval komen Constance en Roberti na den terugkeer uit Buropa van den laatste in een bar tegenover elkaar te staan. Constance wil

- 2 - 3 -

\ ^^__^_^^^_^_^___^^^^_^_____^__^_

,.-.r ;-,-^,,..,,,....,^.„,,?-i,,.,cv

D( DP^I^CPn •

E

o

D;

I«

u

fl

[^

n

v

E

T

F

n

M

Q

N

Zijn tradities werkelijk hol en verstard? Zij staan in een slechten roep. Toch moet zelfs in de meest platgetreden traditie nog een magische kracht leven, want waarom zouden ze anders blijven bestaan? Sleur? Gewoonte? Maar ook gewoonten hebben hun grond. De mensch doet niets zonder motief, zelfs niet uit sleur. Daarom is het misschien wat nuchter en overijld met één critischen dorschvlegel alle tradities uit te doppen. Ze zijn nog iets meer waard dan afval. Er leeft nog iets in ze van kinderlijke mystiek uit een beschavingstijd, die minder prat ging op zijn cultuur dan de onze, maar er wellicht méér van bezat. Daar is bijvoorbeeld de traditie van het Passiespel. Wie Passiespel zegt, denkt aan Oberammergau, wat men een reisbureau-

Een oude historie: een pestplaag, die de kust tyranniseerde om 1467, en plotseling tot staan kwam, nadat een processie van smeekelingen een moeizamen kruistocht naar de Lieve-Vrouwenkapel had volbracht. Sedert wordt deze processie elk jaar herhaald in Roquebrune: een kruistocht van boetelingen, die verschillende momenten uit de Passie voorstellen.... en spelen.

Fox-Film ..Hartedief" heeft fin ons land buitengewoon veel succes geoogst en, voor een groot, deel statt dit succes op naam van de kleine Shirley Temple, die In deze film aller .harten veroverde. Daardoor kwam het spel van het tweede filmklnd, Jane Withers, die in ,,Hartedief" de rol van het lastige meiste vervulde, eenlgsilns in het gedrang. Ons inzien« heeft Jane echter een nóg grootere prestatie geleverd dan Shirley. Het is nu eenmaal veel ondankbaarder en moeilijker een antipathieke rol uit te beelden, doch Jane Is daar uitstekend in geslaagd en de productieleiders van Fox hebben Jane's «pel op de juiste waarde welen te schatten en een langdurig contract was haar belooning. Wie is nu deze Jane Withers? Zij werd den I2den April 1926 in Atlanta geboren. Haar ouden hebben geen van beiden theaterbloed en het is hun tea «enenmale een raadsel, waar hun dochtertje haar acteertalent vandaan heeft. Reeds in haar prilste jeugd had zij vee! pleizier In het imiteeren van spcelmakkertjc» en familieleden, hetgeen, zooals te begrijpen is. voor de ouders nogal eens onaangenaamheden opleverde. Want niet iedere tante .weet een geslaagde carlcatuur te waardeeren. Toen zij vier jaar Was en haar tooneeltaleni

JMVITO,

Het kleine meisje wordt ijl en onwezenlijk...

...een der weenende vrouwen ..,

vergiftiging zou kunnen noemen. Want de Oberammergauer Passiespelen — die, als zooveel, dreigen te sneven in de sfeer van oplevend Germanendom — zijn geen traditie meer, doch een „zaak". Zelfs het handhaven van het tienjarig intermezzo tusschen de opvoeringen kan men „zakelijk" bezien: een productiebeperking, om den prijs op het niveau te houden! Men vindt echter véle tradities welke dezelfde afstamming hebben als de Oberam mergauer Passiespelen, zonder in een'winstgevende exploitatie te zijn gekanaliseerd — en dan vooral dringt zich de vraag op, of een traditie niet een geheimzinnig, innerlijk leven heeft, waardoor zij zich, zélfs in dézen tijd, weet te handhaven ... Roquebrune is een klein, middeleeuwsch stadje aan de oude wereldzee. Het is een verrassende en verwarrende klomp huizen, steegjes, poortjes, trappen, opgestapeld tegen een heuvel, waarop het bijna duizendjarig kasteel te droomen ligt. Het was in de bizarre dagen van Charlemagne stellig een krachtig zeerooversnest, waarin de Moorsche boekaniers hun taaie guerilla tegen de veldwinnende Franken voerden. En het ligt er nóg, hoog, moeilijk bereikbaar, witgeblakerd in de zuiderzon, als een forteres, waarin zich een brok historie heeft verschanst.

... de schoenmaker, die Kejaphas verbeeldt..

Het is een bijzondere eer hieraan mee te mogen doen. Want alleen afstammelingen dier oude bergbewoners uit 1467 hebben het recht daartoe. Het zijn eenvoudige visVervolgr op pag. 0

4$r

De loopjongen van den kruidenier.

de postbode, die Pontius Pilatus voorstelt ...

en^zJ^ ,.„ I«n V'10 "S ha5r 0Ud "9 'I ' 1'e?eI»"'" van den nood een deugd te maken iJZu.^.* t f "' ™"B l'^digtn leeftijd reeds In een cabaret optreden met flln stf ktaÜLnW. . '' " ' "'^ Natuurlijk gebeurde dit in Amerika, een dergelijke tlÄ'^oVl wefUvXden.,D,nd" W* "^ '"'"'* ^ **?* 'Mtk 'n " ,8 ^J',!.' "« "T""* " vtIwi,tTl «ul* «" overweldigenden bijv'al, dat haar naam als grootste attractie met vette letters boven aan het programma werd geplaatst. Van alle kanten stroomden au de aanbiedingen binnen, doch vader en moeder Withers accepteerden er geen enkele en deden een verstandige daad. Zij stuurden Jane weer naar school, in de hoop. dat zij haar ..tooneelloopbaan" zou vergeten. Hoogstwaarschijnlijk zou dit ook wel het geval geweest zijn als de «mstandigheden het niet anders gewild hadden. Papa Withers werd namelijk plotseling overgeplaatst naar Los Angeles en deze «treek is niet bijzonder geschikt voor het vergeten van artistieke nelgingen. Jane werd een kleine dwingeland en rustte niet. voordat haar vader met haar naar een plaatsingburcau was gegaan, waar zij Inderdaad een contract kreeg voor een kleine filmrol. Het verwachte succes bleef echter uit. Zij kreeg toen een contract 1 ».KS'Ï'TS*! ■aI, het kin
■

GEÏLLUSTREERD

FILMNIEUWS

^

/i %ä:

,,-■»;■

tós.

•^ i

.y W^ Da fllmactrlc* Pol. NagrJ U t« Lendan aangakoman. Zij haatt bakand gamaakt, dat lij 31 Daeambar m.t. In hat huw.lijk z.l tradan.

Da N.d.rl.ndich« zangar«i Bappla da Vrlai II bij hat r.vu.-g.z.lsch.p Bouwmc.it.t gaéngagaard.

Verwijder tandfilm en ontsluier de schoonheid van Uw tanden. Paarlen zijn kostbaar - maar niet zoo kostbaar als de fonkelende paarlen in Uw eigen mond - Uw tanden. Om de natuurlijke schoonheid van Uw tanden te voorschijn te doen komen, behoeft U slechts de tandfilm te verwijderen - dat kleverige laagje, dat U met de tong kunt voelen. Het verwijderen van tandfilm is de voornaamste taak van Pepsodent. Thans is Pepsodent hiertoe nog beter

Da baroamda Engalfcha filmtpaalitar Madalalna Carroll Is doordaTwantlath Cantury-FHmmaatichappij ta Hollsrwood ga4ngagaard.

VAN DE WEEK

in staat dan ooit te voren. Zijn nieuwe reinigende en polijstende stof brengt onmiddellijk verandering in het uiterlijk der tanden. Uitsluitend Pepsodent bevat deze opzienbarende stof - geen enkele andere tandpasta geeft dezelfde resultaten.

|QHn|É

Gebruik Pepsodent. Ziet op welk een snelle en onschadelijke wijze Pepsodent de tanden bevrijdt van de vernielende .tandfilm.

wrrrrmrrrrmrrrrrr

1. M«rth* Egg.rth, Reff Wank« M Hans Mow In dm Lumlna-fllm „Dl* flanz« Walt dr«ht sich um Ll»b«". v2. Rob.rt Taylor an Evalyn Vanabla «paalden ondar ragia van Sant Taylor In da Matro-Goldwyn-Mayarfllm „Da waggaioopan bruid". 3. Louisa Ullrich an Mathlas Wlamann > da Tobii-fllm „Viktoria". 4. Da baroamda zangaras an filmstar > GraeaMoorainhaarnlauwaColumbtafllm „Lova ma foravar". 5. Virginia Bruco an Chattar Morris »palan saman In da Matro-Goldwyn-Mayarfilm „Gay Brlda."

VERLAAGDE PRIJZEN

45 et. en 70 et. PER TUBE. 5025 P-H

Vervolg van pag, 4

Da aetrlca Ada van Duyl tal mat hat gazalschap Sylvaln Poon» aan loumaa door Indli ma kan.

Da (llmitar Maa Marsh it • rnitig zlak In aan ziakanhui. ta Hollywood opganoman.

schers, handwerkers en kramers. . , maar ze hebben in dit privilegie een trotsch blazoen. Men kan zoo'n processie natuurlijk van twee kanten bezien. Men kan nuchter en sceptisch het een na het ander beoordeelen, en dan is er ongetwijfeld iets caricaturaals in voor den mensch, die bedorven werd door groote-stads-cultuur. Want de postbode, die Pontius Pilatus voorstelt, of de schoenmaker die Kejaphas verbeeldt, prikkelen in hun flanellen pronkgewaden en bordpapieren kronen de lachzenuwen geducht. De wijzen van het Sanhedryn doen met hun politiemutsen en lange jurken aan een bataljon soldaten in nachtgewaad denken. Maar hoe valt dit alles wèg bij den kinderlijken en aandoenlijken ernst, die de processiegangers bezielt! In hun stuntelige uitdossing van maskerade-kurassen en zelfgenaaide dpmino's vormen deze menschen de realiteit óm tot een ändere werkelijkheid. De loopjongen van den kruidenier, die vanmorgen nog spuitwater in het hotel bracht, gaat nu voorbij als een romeinsche centurio — en hij it een dier befaamde legionnairen, ondanks zijn uitgegroeide jongensfiguur. Zou die hoogwaardige apostel werkelijk de houder van het tabakswinkeltje zijn? Een oude landbouwer stelt de Ecce Homo voor; hij doet dit reeds jaren. Hjj is een schrijnend, deplorabel beeld van smaad en hoon: zijn oogeiv zyn vochtig

en zijn handen beven. Een mummelend besje verbeeldt een der weenende Vrouwen: biddend gaat zij voorbij, en uit haar gesloten oogen droppelen tranen. Het is geen maskerade meer. Het wordt een visioen. Een jongeman met een geesel heeft zijn blauwe werkbrock aangehouden. Hy doet tweeduizend jaar vergeten. Het kleine meisje, met de tarlatan vleugeltjes wordt ijl en onwezenlijk. Er trekt een grootsche tragedie door de kronkelende stegen voorbij.... Telkens op de kruispunten houden de groepen stil, en wordt met enkele, markante gebaren, die bijna expressionistisch zijn van scherpte, het drama aangeduid. Dit was Gcthsémané — dat is Veronika. Het is o, zoo eenvoudig en o, zoo aangrijpend. Het is fascineerend als een primitief schilderij. De processie sluit met een massaal LieveVrouwenbeeld, dat hoog wordt gedragen op een baar; een groot, verguld beeld met starre poppenoogen en afschilferende päte. Het deint hoog boven de hoofden de trappen op, onder poorten door van wisselend licht en donker. Dan straalt het iA de zon, din silhouetteert het tegen den lichten achtergrond, en vreemd, primitief-lachend verdwijnt bet om den hoek van een kronkelend steegje, terwijl een stroom van hoofden zwijgend volgt. . . . -Een traditie, bijna vijf eeuwen oud. Maar er moet tóch wel een magische kracht in tradities schuilen. ...

6. K«ha von Nagy als JMadama da Pompadour an Anton Edthovar als Lodawljk XV In da Nova-film „Da Pompadour".

_ 6 —

:.■■

■

.

■■■

.

.■.-

-7 ..

■

&^.^\ UX*

A-

\

m*--

^WM^-. ■■/■■-■.-

CHAIR IM) E. Rini Otte, die een belangrijke rol speelt in de Nederlandsche film „Jonge Harten".

6CA

coiryzLecluu^kxxal door* d'ßiiMxs>Gk

herhaalde Clement Henderson voor at verdraaide ding! Altijd is zichzelf de geruststellende verzekeriner wät mee," gromde Cle- ^ gen, die heden in zijn catastrophale om))J*~r ment Henderson. Maar terwijl standigheden altijd gereed hebben. Het hij het voorwerp, dat zijn ergernis opwas, alsof hij er een beschermende wekte, kletterend op zijn schrijfbureau draadversperring van bouwde tusschen zichzelf en zijn angsten. neersmeet en het besmeurde bovenste blad van zijn schrijfblok afscheurde, Een belsignaal op zijn bureau zoemde wist hij in zijn onderbewustzijn heel tweemaal. goed, dat het niet het lekken van zijn Henderson staarde naar het apparaat vulpenhouder was, dat op zijn zenuwen met een eigenaardige mengeling van werkte. Het was datgene, wat hij op uitdaging en vrees. Hij kende precies het punt stond te doen. de beteekenis van dat scherpe, dubbele Gezeten in zijn kleine werkkamer in sein. De tijd voor zijn onderhoud met het machtige gebouw, waarin het Sir Charles Wyndham, zijn oom, was bloeiende bedrijf van Wyndham & Son gekomen, en het zou geen aangenaam Ltd.'s groothandel in papier en kanonderhoud zijn. Hij realiseerde zich met toorartikelen was gevestigd, een slank vernieuwde kracht, dat de situatie bijna bezig man van omstreeks dertig, met ondraaglijk voor hem zou worden, in wrokkende oogen, trok hij een zijden het besef van wat hij wist, dat volgen zakdoek uit zijn borstzak en veegde zou. Hij zou zijn verbeelding met alle de palmen van zijn warme handen af. inspanning in toom moeten houden, volHet was zóó'n gewoonte van hem om komen het schouwspel uit zijn geest dit te doen, dat, als iemand hem er bannen, dat daarin den laatsten tijd drie minuten later naar had gevraagd, al het andere overschaduwd had. Maar hij niet meer positief zeker had kunnen terwijl hij het besluit nam, ontdekte zeggen, of hij het gedaan had of niet. hij, dat de werking van zijn verbeelZooals een ander zijn voorhoofd afding .sterker was dan hij. Voor zijn veegt of op zijn onderlip bijt, zoo geestesoog verrees het tooneel der verwreef Clement Henderson zijn vochtige schrikking, waarvan hij de regisseur en handpalmen met zijn zakdoek af. Het de voornaamste speler zou zijn. Hij was een teeken van geestelijke spanning. zag een ouden man, met een gezicht Over zijn schrijftafel en door het venals een gerimpelde appel en een gouster naar het witte pleisterwerk van de den pince-nez schuin op den dunnen gevels rondom de binnenplaats starend, neus; van dezen ouden man zou onder

J}

normale omstandigheden een sfeer van tegemoetkomende, goed gehumeurde vriendelijkheid zijn uitgegaan, maar nu was dat niet meer zoo, want al het normale was van den ouden man geweken, na hetgeen Clement Henderson igedaan had. Hij lag in een eigenaardige houding over de armleuning van een gemakkelijken stoel. Heel stil lag hij. En die onbeweeglijkheid werd begeleid door een licht plassend geluid, gevolgd door een ander — door nóg een en. nóg een — alsof ergens in de stilte van een behaaglijke bibliotheek een kraan druppelde ... Het signaal op Hendersons schrijftafel zoemde weer — tweemaal — ongeduldig. „Hemel nog aan toe!" mompelde Henderson. „Als ik mijn verbeelding niet in bedwang houd, gaat het mis met me. Ik moet mijn verbeelding in bedwang houden!" Terwijl hij opstond, haalde hij onbewust zijn zakdoek uit zijn borstzak en veegde zijn fijne, slanke handen af. Om zijn zenuwen te kalmeeren, legde hij de dingen op het blad van zijn bureau op hun plaats. Maar terwijl zijn vingers zich bezighielden met de brievenmandjes, de potlooden, de linialen en dossiermappen, werden zijn gedachten getrokken naar hetgeen Shepperson op de club gezegd had. Shepperson! Iedereen wist, dat hij een pedante praatjes-

DE JACHT IS GEOPEND - EEN KONIJN 111

- 8 -

—

Naar een teekening van Jean Dratz.

v-.'j , -x-'s-.w-:'»«';!'-?.<-;

#

.O* tT nu

**

T^

v

20 YANKEES

De goedkoopste AMERIKAANSCHE IMPORT L',. SIGARETTEN van prima kwaliteit Imp.: ALVANA

-

DEN HAAG

maker was, dien het er alleen om te doen was zijn eigen stem te hoorenl Van wat die vent zei, hoefde je je niets aan te trekken.., Hoe was het ook weer eredes geweest? „Vergoten bloed," had ij gezegd, „neem dat van mij aan, laat altijd een vlek na, ergens l" En hij had zijn — figuurlijk bedoelden — stelregel geïllustreerd met tientallen breed uitgesponnen voorbeelden, hoe de behoedzaamste en listigste voorzorgen tegen ontdekking van een .misdrijf gestrand waren op een onvoorziene kleinigheid. De perfecte moordenaar bestond volgens zijn theorie eenvoudig niet.... Henderson schudde de herinnering aan de fatale dreiging der sombere profetie met een bruusk schouderophalen van zich af. „Wat die waanwijze kletskous beweert..." Hij liep naar de deur met het matglazen paneel en pakte den knop beet. Verscheidene seconden aarzelde hij, grimmig neerziend op zijn samengeklemde hand, als om zichzelf gerust te stellen, dat deze, ondanks haar gemanicuurde verfijning, toch precies de hand was om op te vertrouwen voor het volbrengen van zijn onmeedoogend voornemen. Hij ging naar buiten, door een koelen, lichten corridor, waar het gonzen van het bedrijvige leven in kantoren en magazijnen tot hem doordrong, en klopte ten laatste zachtjes op een deur aan het uiterste einde.

SIGAREN '•«Morgens, 's Middags, 's Avonds.

II. De kamer, die Clement Henderson binnentrad, was als het ware een symbolische uitdrukking van den voorspoed en de waardigheid van de firma Wyndham & Son. Donker eiken betimmering, een imposant donker eiken, gebeeldhouwd schrijfbureau, een paar leeren fauteuils, een mollig vloerkleed van een stemmig patroon — — het vertrek en zijn meubileering hadden het rustig air van solide succes. Iemand, die in het heiligdom van Sir Charles werd toegelaten, kreeg onmiddellijk den indruk, dat het huis Wyndham niet alleen „standing" bezat, maar ook tradities. Sir Charles duwde zijn stoel achteruit met een hard, schurend geluid, toen zijn neef binnenkwam en liet zijn vingertoppen rusten op den rand van de schrijftafel, waaraan hij zat. Terwijl hij keek naar dat vriendelijke gezicht, dat aan een gerimpelden appel deed denken, met de gouden pince-nez schuin op den dunnen neus, werd Henderson zich bewust van een gevoel van weerzin tegen wat vóór hem lag binnen het verloop van luttele uren. Maar norsche wrok, vrees en begeerte stonden gereed om een ommekeer in zijn besluit tegen te houden. Zijn mond verstrakte tot een scherp gesneden lijn van onverzettelijkheid. Nu te wankelen, zou het werk zijn van een zwakken, sentimenteelen dwaas, hield hij zichzelf voor. Met sentimentaliteit kwam Je er niet in deze harde wereld, waarin iedereen op zijn eigen belang bedacht moest zijn. Hij had een plan" in elkaar gezet, een plan, waarvan de uitwerking volkomen — volkomen, zei hij nog eens tegen zichzelf — veilig was. Hij had er mee door te gaan tot het bittere einde. Dit — of ondergang... „Ga zitten," zei Sir Charles. „Ik vermoed, dat je wel weet, waarvoor ik je heb laten komen?" Henderson knikte, inwendig allesbehalve op zijn gemak. Het trof hem, dat zijn oom er anders uitzag dan ge^ woonlijk — ouder, dät was het — ouder en vooral — vermoeid. „Ik wensch de kwestie niet te bespreken van mijn persoonlijk gezichtspunt uit," hernam Sir Charles rustig. „En ik zou je willen vragen, ook van jouw kant alle persoonlijke gezichtspunten te vermijden. We moeten ons tot — tot het zakelijke bepalen.." „Zeker," stemde Henderson toe, met een koele onbeschaamdheid, die de lippen van den ouden man even deed trillen. Sir Charles nam een geel potlood van de schrijftafel en concentreerde daar zijn blik op. „Ik ben er in geslaagd," ging hij voort, „met gebruikmaking van middelen, die voor jou van geen belang zijn, zekere kapitaalsoverdrachten te bewerkstelligen. Het was — het was niet aangenaam. Er zijn enkele transacties, waaraan ik nooit mijn sanctie heb gegeven, ofschoon ze juridisch onaan vechtbaar zijn. Jouw — de positie waarin jij de firma hebt geplaatst, heeft ten gevolge gehad, dat ik bepaalde ideeën — sommigen zouden het vooroordeelen noemen — die ik altijd heb

VETW0HMPJE8

voor goed verdwenen. „Van die akelige vetwormpjes had ik steeds zoo'n last. Ongeveer 15 maanden geleden kocht ik een groot pak Radox, deed een flinken theelepel iij een kop heet water, en sponste daarmee mijn geheele gezicht, zoo heet als ik verdragen kon. Ik deed dit 's morgens vroeg en 's avonds laat; hierna sponste ik dan het gezicht met koud water en droogde het goed af met een badhanddoek. 's Nachts wreef ik het in met een beetje cold cream. Nu heb ik een prachtige, zachte huid, zonder die leelijke vetpuistjes. Ik pas de behandeling nog steeds toe en heb sinds ik Radox begon te gebruiken nooit meer één vetwormpje gehad." Mevr. C. F. B. te L. Volgt u het voorbeeld van deze dame, indien ook U niet over Uw teint tevreden bent. Niet alleen zullen die gehate puistjes verdwijnen, doch Uw geheele teint wordt door Radox verfrischt en verjongd. Mevrouw B. schrijft „ik heb een prachtige huid". Welnu, begint U vanavond nog met de eenvoudige Radox-behandeling en binnen enkele dagen reeds zult ge hetzelfde kunnen zeggen. Radox is verkrijgbaar bij alle apotheken en erkende drogisten ä f 0.75 per groot pak, omzetbelasting inbegrepen. Nu ook verkrijgbaar in kleine pakjes ä 121/2 cts. per stuk. Importeurs: N.V. Rowntree Handels Maatschappij, Heerengracht 209, Amsterdam.

ij de voorplaat Marlene ©letrich Is op het oogenblih In de Paramount-studios te Hollywood bealg met de opnamen voor haar nieuwe film ,)Pearl!Necklace",waarin Qary Cooper haar partner is. Wanneer dese rolprent Is voltooid, sal Mariene hoogstwaarschfjnUjfe met Charles Öoyeralstegenspeler optreden in „Invitation to happiness", ©aarna sal ay Hollywood voorkorten tijd verlaten om naar ßonden te gaan, waar een film met Marlene aal worden opgenomen.

Gekoesterd, heb moeten prijsgeven, legrijp je me?" „Ja, als u bedoelt, dat u juridische goochelkunsten hebt moeten gebruiken, om den boel voor elkaar te krijgen," klonk het koud. „Dat woord zou je er misschien voor kunnen gebruiken," antwoordde Sir Charles, 'n tikje scherp voor zijn doen. „Waar het op aan komt is, kort gezegd, dat ik, uit een ouderwetschen en wellicht misplaatsten trots, waar het de eer van de familie betreft, alle sporen van je fraude heb uitgewischt. Niemand zal ooit kunnen ontdekken, dat je het vertrouwen misbruikt hebt, dat ik in je heb gesteld. Toen — toen mijn zoon, mijn jongen gestorven was, en ik je de kansen aanbood, die hij zou hebben gehad, hoopte en geloofde ik ... Maar laat ik daarover niet spreken — ik mag niet verwachten, dat je me begrijpen zult." Een zweem van een blos kroop over Clement Hendersons mager gezicht. Maar terwijl de effen stem van zijn oom verder sprak, met nu en dan trillingen van onderdrukte emotie, verloor hij- ieder spoor van schuldbesef, naarmate een niéuwe zekerheid in hem omhoog rees. De factoren, waarmede hij rekening had gehouden voor het perfectionneeren van zijn plan waren thans vaststaande realiteiten. Datgene waarvan hij zich te voren maar vaag bewust was geweest, dat zijn ooms angstvallige zorg voor de eer van de familie zich ook uitstrekte tot een zusters kind, speelde hem rechtstreeks in de kaart. Dat de sporen van zijn oneerlijkheid waren uitgewischt, beteekende veiligheid in elk opzicht! „Je begrijpt natuurlijk, dat ik zoo spoedig mogelijk verandering zal brengen in de regelingen, die jou zouden doen profiteeren van mijn overlijden. Dat behoeft geen nader betoog. Voor het overige — er is geen enkele reden, waarom iemand gewaar zou worden wat er gebeurd is. Het is aan jou om bekend te laten worden, dat je een andere positie hebt aangenomen. Voor wat de firma aangaat: we zullen het voorstellen, dat jouw belangen en de onze — niet heelemaal — eh — parallel liepen. Zóó is de situatie." Sir Charles was druk bezig — zenuwachtig bezig — met zijn geel potlood. Zelfs voor een onbarmhartig karakter als Henderson was het niet moeilijk te zien, dat de oude heer een gevoeligen klap had gehad. Met onhandige, onwillige bewegingen stond Henderson op. „Ik — — dat is alles wat ik wilde zeggen," en ondanks hemzelf was er spijCen verdriet in zijn toon. De jongere man aarzelde een oogenblik, haalde toen de schouders op en keerde zich om ten einde heen te gaan. De deur viel met een klik achter hem dicht. Vijf seconden later was er een scherp geluid in de stilte van het privé-kantoor. Het gele potlood was op den grond gesprongen. III. Toen hij de — op dat moment leege — vestibule van de Palace Cinema (Vervolä op pa&lna 21)

- 10 -

AAF BOUBER VIJF EN TWINTIG JAAR TOONEELSPEELSTER 27 November a.s. hoopt de sympathieke actrice Mevrouw Aa« Bouber-ten Hoope het feit te herdenken, dat zij vijf en twintig jaar geleden de eerste «chrede op het tooneel heeft geret. Zij begon haar artistieke loopbaan In Hoorn, bij den toenmaligen directeur van den schouwburg Wilson, en lij ving daar aan met het vertolken van klnderrollen. Vervolgens kwam zij bij Cretlennl te Amsterdam en nog bij vele andere gezelschappen, totdat zij In 1911 bij Calnot en Poons werd geëngageerd. Hier oogstte zij eigenlijk pas succes, daar mevrouw Boubers uitbeeldingen in volksstukken altijd haar sterkste zijde zijn geweest en zij deze hier naar hartelust spelen kon. In 1920 stichtte haar echtgenoot, do schrijver Herman Bouber, zijn eigen ensemble, en nu brak er 'n glorievolle tijd voor hen betden aan. Het succes Is Aaf al die jaren trouw gebleven, het publiek mag haar gaarne zien. Als jubileumstuk heeft men „Het kind van de buurvrouw" gekozen.

Il ***^*-^'t^- '

.

mmmmmmmmm

(Vervolg) De aardbewoner Carson Napier vliegt met een raket naar de planeet Venus. Aan boord van een schip, dat de Venussiaansche zeeën bevaart, ontmoet hij Duare, een prinses uit het land Vepaja, van wie hij veel gaat Kouden, evenals zij van hem. Bij een verblijf aan de kust echter wordt hij gevangen genomen door Thoristen, vijanden van het land Vepaja, en weggevoerd. Duare weet hij nog net op tijd door een Angan, een gevleugeld mensch, naar het schip terug te zenden. Hij wordt gebracht naar de kamer met de zeven deuren, waar hem dè dood in den vorm van de vreeselijkste kwellingen wacht. Hij weet echter te ontsnappen door langs een touw in de balken te klimmen en zoo het gebouw te verlaten. Over een balkon bereikt hij een aangrenzend huis, waar hij Duare weer vindt, die door Moosko, een leider der Thoristen, gekweld wordt. Er ontstaat een hevige vechtpartij tusschen Carson en Moosko, waarbij de laatste gedood wordt. Als^Carson daarna Duare in zijn armen wil sluiten, zegt ze echter, dat ze niet van hem houdt, dat het een vergissing is geweest. Carson besluit toch te trachten Duare te redden. Ze weten ongemerkt de stad te verlaten, doch ze vinden de zee niet terug en verdwalen. In een woud worden ze gevangen genomen door kloonobargan, harige, op apen gelijkende menschen, die hen ontwapenen en meevoeren. Ze zullen gebraden en opgegeten worden, doch eer het zoover is, worden de wilden aangevallen door een troep wilde dieren. Ze slaan op de vlucht en laten Carson en Duare alleen. Deze weten te ontsnappen en dwalen nu dagen achtereen door het oerwoud zonder een uitweg te vinden. Eindelijk slaagt Carson er in vuur te maken en een pijl en boog te vervaardigen. Dat was verscheidene dagen geleden," zei ik. „De zaken staan nu echter anders. Nu gaan we jagen, Duare, we ' zullen vleesch voor ons diner hebben! Jü moet echter achter me gaan loopen, om het wild niet te verschrikken " Ik begaf m« op weg met myn vroegere zelfvertrouwen' maar tegelyk werd ik misschien wel wat onvoorzichtig. Duare volgde me op een paar pas afstand. Er was heel wat laag geboomte in dit deel van het bosch, meer dan ik ooit tevoren had gezien en ik kon met ver om my heen kijken. Wy volgden wat mij een wildbaan leek te zyn, en ik stapte stoutmoedig maar behoedzaam voort. Eensklaps zag ik beweging in het gebladerte vóór mij en e T." da?rna meende ik een groot dier te ontdekken. Bijna gelyktydig werd de stilte van het woud verbroken door het vervaarlijk gebrul van een basto en het kraken van het onderhout. „Klim in een boom, Duare 1" riep ik, en ik rende naar haar toe, om haar te helpen, opdat ze zich in een boom buiten gevaar kon stellen, maar terwyl ze voor my uitsnelde, kwam zy te vallen. De basto brulde opnieuw, en omkykend ontdekte ik het verschnkkelyke dier op slechts eenige passen achter mij. Hij maakte zich met gereed om aan te vallen, maar wel kwam hij nader en ik begreep, dat hy zich reeds op ons zou hebben geworpen, voordat wy gelegenheid zouden hebben gevonden ons in een boom te redden. Er stond my maar één ding te doen: ^k moest het dier ophouden tot Duare een veilige plaats had bereikt. Ik herinnerde my hoe myn vriend Kamlot, toen ik nog in Vepaja was, een basto had verslagen door de aandacht van het dier af te leiden met behulp van een takje met bladeren, dat hy in de hand hield, waarna hy den basto zyn zwaard in het hart gestoken had. Maar ik had geen tak en alleen maar een ruwe houten speer! Het dier bevond zich reeds byna op my. Zyn rood-omrande oogen gloeiden, zyn witte slagtanden schitterden. In mijn overspannen verbeelding leek hy wel zoo groot als een olifant. Hij hoog zyn zwaren kop, er kwam opnieuw een ontzettend gebrul uit zyn breede borst; en toen viel hy my aan HOOFDSTUK VIJF. Toen de basto zich op my wierp, was myn eenige gedachte zyn aandacht af te leiden tot Duare zich in veiligheid had

Al hun vroegere gevoelens blijken echter nog niet dood te zijn en daarom besluiten Steven en Genevieve samen eenigen tijd te gaan reizende schrijver breekt zijn vrijgezellenhuishouding op en ook Linda wordt ontslagen. Nu ze geen angst voor haar betrekking meer hoeft te hebben, verliest Linda ook allen schroom en bekent zij Steven in hartstochtelijke bewoordingen haar liefde. Steven geeft ten slott« toe, dat hij ook van haar houdt, maar hij vindt zichzelf te oud voor haar. Daarom wil hij haar ook niet trouwen. Hun huwelijk zou een mislukking worden wegens zijn zooveel hoogeren leeftijd. Jeugd hoort bij jeugd. Hij bewijst dit door Linda alleen te laten met een jongeman, die erg veel van haar houdt. Het blijkt dan, dat Linda geen weerstand kan bieden aan diens jeugdig vuur en vurige avances. Steven ziet, dat zij elkaar kussen en hij vertelt Linda daarna, dat hij deze situatie geënsceneerd heeft om zichzelf van de juistheid van zijn standpunt te overtuigen. Linda is woedend en geeft uit wrok haar aanbidder het jawoord. Hun huwelijk wordt echter een mislukking. Linda kan Steven niet vergeten en reeds op hun huwelijksreis verlaat ze haar man met het plan zich van hem te laten scheiden. Ze keert naar New York en naar Steven terug en deze laat zich nu niet langer door ingebeelde bezwaren weerhouden om gelukkig te worden.

kunnen stellen. Het gebeurde allemaal zóó snel, dat ik geloof geen tyd te hebben gehad, om aan myn eigen lot te denken. Het dier was zoó dicht by my, toen hy zyn aanval ondernam, dat het geen groote snelheid kon bereiken. Hy kwam recht op me toe, zyn kop omlaag, en zoo machtig en indrukwekkend was hy, dat ik er zelfs niet aan dacht hem tegen te houden met myn primitieve wapens. In plaats daarvan gooide ik ze op den grond, al mijn gedachten geconcentreerd op één ding — te voorkomen, dat ik op die korte, machtige horens gespietst zou worden. Ik greqp er met iedere hand één, toen de basto vlak by my was en dank zyn myn buitengewone lichaamskracht slaagde ik er in de hevigheid van zyn aanval iets te verminderen en de horens in een andere richting te duwen, zoodat ze niet myn edele deelën zouden raken. Toen het dier mijn gewicht voelde, hief het zyn kop op met de bedoeling my in de lucht te werpen, en in deze poging slaagde het uitmuntend. Ik wist gewoon niet, waar ik bleef. Als met de kracht van een explosie werd ik tusschen de takken en bladeren van den boom boven my geworpen. Den hemel zy dank kwam myn hoofd niet in aanraking met een erg zwaren tak, zoodat ik dus niet myn bewustzijn verloor. Gelukkig voor my ook, behield ik myn tegenwoordigheid van geest, en uit alle macht om my heen grypend, slaagde ik er in den tak, waar ik op terecht gekomen was, te grypen en vast te houden. Vandaar trok ik my op naar een hoogeren tak. Myn eerste gedachte gold nu Duare. Was zy buiten gevaar? Was zy er in geslaagd zich in veiligheid te brengen, voordat de basto my op zyn horens genomen had, of had hy haar bereikt en aangevallen? Myn vrees werd byna onmiddellijk weggenomen door het geluid van haar stem. „O, Carson, Carson! Ben je gewond?" nep ze. De angst, die uit haar woorden klonk, zou een ruime belooning zyn geweest voor iedere mogelijke verwonding, die ik kon hebben opgeloopen. „Ik geloof het niet," antwoordde ik. „Alleen maar een beetje ontdaan. Ben jy ook niet gewond? Waar ben je?" „Hier, in den boom naast je. O, ik dacht, dat hy je gedood .Ik bewoog myn armen en beenen en betastte mezelf, om te zien, of ik soms ergens gewond was. Maar ik ontdekte niets ernstigers dan een aantal builen, doch daar had ik er dan ook genoeg van! Terwijl ik met myn onderzoek bezig was, kwam Duare via de takken van haar boom, die tot ver in den myne groeiden naar my toe en na eenige oogenblikken bevond zy zich' naast my. „Je bloedt! Je bent wél gewond!" riep ze uit. „Het zyn maar een paar schrammen,'r verzekerde ik haar „Alleen myn trots is gewond." „Je trots? Waarom zou diè gewond moeten zyn?" „Ik was kort tevoren nog zoo zeker van mezelf, door myn nieuwe wapens, en kyk me nu eens! Ontwapend en bly in een boom te zitten op veiligen afstand van het eerste dier, dat we tegenkwamen!" „Je hoeft je nergens voor te schamen; je zoudt juist trotsch moeten zyn op hetgeen je hebt gedaan. Ik zag het. Ik keek om, u.,1, o.yiereind kwam en ik zag, hoe je vlak voor dat verschnkkelyke dier bleef staan, opdat het my niet zou kunnen aanvallen. „Misschien was ik te veel geschrokken om weg te kunnen loopen, zei ik. „Misschien was ik verlamd van angst!" Ze glimlachte en schudde haar hoofd. „Dat weet ik wel beter Ik ken je daar veel te goed voor." „Ik zou ieder gevaar willen tarten, als ik daardoor jouw waardeering zou kunnen winnen," zei ik. Ze zweeg een oogenblik en keek naar den basto. Het ondier bewerkte den grond met zijn pooten en brulde verschrikkelijk. Af en toe hield het stil en keek naar ons. „Hy is woedend, geloof ik," zei Duare. „Ik wou, dat-ie wege ging." „Hy wacht, of wy misschien uit den boom vallen," zei ik „Ik vraag mij af, hoe lang hy hier nog in de buurt zal blyven." „We zouden hem kunnen ontkomen, indien wy onzen weg door de boomen voortzetten," opperde Duare. „Ze staan hier erg dicht by elkaar." „En myn nieuwe wapens in den steek laten?" vroeg ik 12 .■■,., y',, ■

V ""b"' Ma"ha11 «» Sylvia Sldnty. - 2. Ernest Cossart. Herben Marshall, A!, M /M V e ? r'c ""b"'- - 3- H"bere Marshall, Sylvia Sidney en Astrid AUwyn. — 4. Sylvia Sidney en Phillip Reed,

VIJFTIG Paramount-film. — Regie; Wesley Ruggles. Rolverdeellng: Linda Brown Steven Gaye Dickie Reynolds Genevieve Lang

s

lvia

Her,Jrt Astrid

Sid

M„tht(t

p,,,,,,

Reed

y

Anv,yn

Op acht en veertigjarigen leeftijd is Steven Gaye de meest gevierde tooneelschrljver van de Vereenigde Staten, talentvol, charmant, vrijgezel en rijk. Sedert drie jaar wordt hij ter zijde gestaan door zijn trouwe secretaresse Linda Brown. Linda is nog jong, zes en twintig en allerbekoorlljkst. Als Steven zijn twintigste stuk aan het schrijven is, wil het niet erg meer vlotten. „Old love" zal de idylle behandelen tusschen een vijftig jaar ouden man en een meisje van vijf en twintig, doch Steven ziet geen kans het aannemelijk voor te stellen. Het denkbeeld, dat zoo'n oude man een jong meisje het hof maakt, stuit hem tegen de borst. Linda is het echter niet met hem eens. En met reden, want ze houdt zelf van een „ouden" man, van Steven! Doch'de schrijver heeft daar nooit iets van gemerkt, hij beschouwt Linda niet als vrouw, doch slechts als secretaresse. Genevieve Lang, van wie hij vroeger eens gehouden heeft, is de actrice, waarvan Steven hoopt, dat ze de hoofdrol in zijn stuk zal willen spelen als dit klaar is. Ze weigert echter, wat voor Steven he^bewljs is, dat het stuk werkelijk niet goed is. - 13 -

■

wmmmmmmsmmm ■

„O, daar dacht ik niet aan! Neen, natuurlek, dat moeten w«v met doen.' „Over een paar minuten gaat hy misschien weg," zei ik. „Als h« maar eenmaal begrijpt, dat -wij niet naar beneden komen. Maar h« ging niét binnen een paar minuten weg. Hij brulde en bewerkte den grond met zyn pooten en horens gedurende meer dan een half uur en ging toen onder den boom liggen. „Dat dier is een optimist, zei ik. „Hoezoo? Waarom denk je dat?" „Hy denkt, dat indien hy maar lang genoeg wacht, wtf wel uit eigen vrijen wil naar beneden zullen komen," verklaarde ik. Duare lachte. „Misschien denkt hjj, dat wy aan verval van krachten zullen sterven en naar beneden zullen vallen." „Nu neem je een loopje met hem; hi} weet niet, dat wjj ingeënt zfln met dat wonderlyke serum van jullie, dat ons leven verlengt." „Maar intusschen neemt hij een loopje met ons, en ik begin honger te krygen." „Kyk Duare," fluisterde ik, toen ik iets ontwaarde in het onderhout achter den basto. „Wat is het?" wilde zy weten. „Ik weet het niet, maar het is iets groots." „Het kruipt stil door het kreupelhout, Carson! Zou het een dier zyn, dat ons heeft geroken, een ander verschrikkelijk dier. dat op buit uit is?" „Ik weet het niet, maar we zitten in leder geval veilig in een boom," antwoordde ik. „Ja, maar verscheidene van die dieren klimmen in boomen! Ik wou, dat je je wapens had." „Als die basto een oogenblik den anderen kant opkijkt, ga ik naar beneden om ze te halen." „Neen, dat moet je niet doen. Een van die beide dieren zou je te pakken krygen." „Daar komt-ie, Duare! Kyk!" „Het is een tharban," fluisterde ze. Een eindje achter den basto kwam de afschuwelijke kop van een tharban uit het kreupelhout te voorschijn. De basto zag hem niet, en evenmin rooK hy hem. „Hy kijkt niet naar ons," zei ik. „Hij beloert den basto." „Denk je " begon Duare, maar toen werden haar woorden verstikt door den verschrikkelyksten kreet, dien ik ooit 0flehoord heb! Hij was afkomstig van den tharban, die nu op den basto toesprong. Deze, die nu overeind kwam, werd als het ware overvallen. De tharban sprong midden op zijn rug, zijn klauwen en tanden diep in het taaie vleesch borend. Het gebrul van den basto vermengde zich met het kryschen en grommen van den tharban en de woedende kreten moeten tot ver in den omtrek hoorbaar zijn geweest. De basto kronkelde zich van pijn en probeerde zijn horens te boren in het dier, dat op zyn rug zat. De tharban klauwde woedend in den kop van den basto; hij scheurde er heele lap-

'.' '

^v^,:^'^

pe

S vle.!.scI?. af en ^abde zelfs een oog geheel uit ziin kas Terw^l zijn kop nu een massa bloederig vleesch was, wierp' de basto zich met een b^jna katachtige lenigheid op den rus probeerend om het leven uit het lichaam van zijn tegenstand* te persei,; maar de tharban sprong opzü en toen de basto weer overeind kwam, sprong hy opnieuw op hem. witfj ^ Jüfi61" sia!l^ de basto er in den tharban op zijn horens te krijgen en hem ver in den boom boven zfch te gooien. Krijschend en brullend kwam het ondier op eenice passen afstand van ons terecht, maar gelukkig vond het geen houvast, zoodat het weer naar beneden viel. Als een kat kwam het eerst op zijn pooten terecht. Met zijn horens omhooggeheven, en zyn staart in de lucht, wachtte de basto hem op, teneinde hem opnieuw in de hoogte te gooien De tharban kwam precies op de sterke horens terecht? maar toen de basto andermaal met alle kracht probeerde den tharban in de hoogte te werpen gelukte hem dit niet. Met zyn machtige klauwen en tanden hield deze zich aan den kop en den nek van zyn vijand vast. Schouders en keel werden als het ware van elkaar gereten, toen de basto probeerde zich van den tharban te bevryden. En met machtige rukken van zyn klauwen scheurde deze den basto letteriyk aan reepen. Het gehavende dier deed alles om den verschrikkeiyken aanval af te slaan; het was nu totaal bhnd doordat het ook zyn tweede oog verl«rLha(l: De Hjarban hield echter vast en zyn afschuwelyke hallo vermen8den Zlch met het an«stig doodsgebrul van den 86 8 l ef deze met K f'KJ !!" ^ f wüduit gespreide pooten stil staan, het bloed gutste met stroomen uit zyn hals en andere deelen van zyn lichaam; ik begreep, dat het einde naby moest zyn en Kon my alleen maar verbazen over de ongeloofiyke taaiheid waarmee het dier zyn leven verdedigde en.... vasthield! Maar ook de tharban bevond zich in een afzichteiyken toestand! Reeds één keer gespietst en nu als het ware vastgeprikt aan de machtige horens van den basto, vermengde zyn bloed uit zyn tallooze wonden zich met dat van den basto. De kans. dat hy er het leven van af zou brengen, leek my al even gering, als die van den basto zelf. o »> Maar hoe zou ik een idee kunnen hebben van de geweldige vitaliteit van deze dieren! Zyn horens plotseling heftig bewegend, richtte de basto zich stram op; toen liet hy zyn kop zinken en deed blind-weg een aanval, klaarbiykeiyk met al de kracht waarover hy beschikte. Het zou een korte aanval worden. Met een verschrikkeiyke botsing kwam hy tegen den stam van den boom terecht waarin Duare en ik zaten. De tak, waarop wy ons bevonden, knapte als een lucifershoutje af, en we vielen beiden naar beneden. levergeefs naar steun zoekend, kwamen wy boven op den tharban en den basto terecht. Een oogenblik maakte ik me ernstig bezorgd voor Duare, maar daar bleek gelukkig Been reden toe. Geen der beide kolossale dieren wierp zich op ons; geen van beide bewoog. Behalve dat er eenige lichte rillingen over hun machtige lichamen liepen, lagen zy stil — ze waren dood! En op die manier redde de Dood ons van den dood! De tharban was tusschen den stam van den boom en den massieven schedel van den basto verpletterd; de basto was gestorven toen hy zyn laatste, uiteindeiyke wraak op den tharban nam. Duare en ik vielen op den grond naast de lichamen van deze beide verschrikkeiyke Titanen; en nu wy ons ongedeerd voelden, sprongen wy overeind. Duare zag bleek en was eenigszins in de war, maar zy glimlachte dapper toen zy my aankeek. „Onze jachtparty heeft meer succes opgeleverd dan wy hadden durven verwachten," zei ze. „Er ligt hier vleesch genoeg voor verscheidene menschen." „Myn vriend Kamlot heeft my vroeger eens verteld, dat niets zoo lekker smaakte als een basto-bout gebraden boven een houtvuur," antwoordde ik. „O ja, dat is verrukkeiyk! Het water komt me reeds in den mond, als ik er aan denk." „Bij my ook, Duare. Maar zonder mes kunnen wy ons moeiiyk een bout verschaffen. Kyk eens wat een dikke huid!" Duares gezicht betrok. „Zouden twee menschen ooit zooveel tegenslag hebben gehad!" riep zy uit. „Maar komaan," voegde zy er aan toe. „Ga je wapens halen, en misschien zullen wy wel een stuk vleesch vinden, dat klein genoeg is om aan stukken getrokken te worden of om zoo heel gebraden te worden." „Wacht eens,' riep ik, den zak openmakend, die met een sterk touw over myn schouder hing. „Ik heb een stuk steen met een scherpen kant er aan, waarmee ik myn pyi en boog heb afgeschraapt. Misschien kan ik er eep stuk vleesch mee afhakken." Het bleek een moeiiyk karwei, maar ten slotte lukte het my en terwyi ik er mee bezig was zocht Duare wat zacht en droog hout by elkaar en verraste ons beiden door een vuur te maken. Ze was erg bly en opgewonden over haar succes, en ook erg trotsch. Gedurende al de jaren dat zy by haar vader thuis was geweest, had zy zich nooit met dergeiyke practische dingen hoeven bezig te houden, en dat haar nu zooiets als vuur-maken gelukt was, vervulde haar met groote vreugde.

(Wordt vervolgd).

-FUHltE BOOM HIER KOMT. IM A PLAAfTiVAN ©&6 iT«JJlKJ«6T\ DIE «£8 IK HAMEL'JK VOOR ) MuH OPPIAHECi MOOOKi-j **—'

In een scène van een nieuwe opera zmgt de sopraan in haar rol als barrevoets gaand visschersmeisje een fraaie coloratuur-aria. — Toen dezer dagen een zorgelqoze tooneeitimmerman hier en daar wat spijkers had laten slingeren, waren haar hooge noten een openbaring voor het publiek.

„Marie, mijnheer heeft de meubelwas ingenomen in plaats van zijn medicijn C fl..:?Md?t hindert nfet' mevrouw, ik heb nog we! een fleschje in voorraad in de keuken!"

Loodpieler: ,Is mtfn maat hier aan c werk?" Heer c,es w, x, *u/«*■■ » Ja, h« is hier Als u hem wilt spreken, moet u stroomopwaarts P

Een jongeman van onze kennis vertelde ons dezer dagen, dat het hem jaren had gekost om het eenige meisje ter wereld te vinden. - Zij had hem we eens wat vlugger mogen doen besluiten I „Mijn dochtertje weigert hardnekkig ° ..l.haar Pianolessen te oefenen , schnjft ons een bezorgde moeder, „zelfs al beloof ik er haar een dubbeltje voor" — Misschien hebben de buren haar een kwartje geboden! vo r

„De meeste voetbal-scheidsrechters vinden het prettig wanneer het publiek achter hen staat", lezen wij in een sportartikel. — Als het maar niet te dicht achter hen staat I

„Wie stuurde den wagen? „Ik natuuriyk Mijn man heeft geen flauw Idee van chauffeerenl"

„Ik vind het vandaag erg moeiiyk om een boek te kiezen, lieve." „Als je den catalogus eens niet onderstboven voor je hield?1' — 15 — \

Terwijl zeker acteur op het tooneel stond van n provincieschouwbur^, smeet iemand uit het publiek hem een schoen naar het hoofd. - Waarschijnlijk zal hij graag nog eens in die plaats terugkomen om er een paar van te maken f

-

■

,

,,,,.,■•

,

^^ m

■.■>.-■■:

■

'f'

^

^ ttßf ~M|*

%>.,

-u_

/5

Naar het gelijknamige tooneelspel van Henri van Wermeskerken.. Majestic-film der Tobis. Regie: Haro van Peski. Rolverdeeling: De „suikerfreule" Betje van der Kooy A. Bouber—ten Hoope Dirk van der Kooy, haar man Johan Elsensohn Dolly van der Kooy, zijn dochter ....'. Armie van Duyn Schuit, vertrouwde vriend van Van der Kooy Louis de Bree Hans Vermeer, fabricage-chef op de suikerfabriek Louis Borel Jhr. Hendrik van Wielandt, administrateur van de suikerfabriek, Hans van Meerten Sedert jaren leven op de suikerfabriek Toeloeng Baroe op Java de twee employe's Van der Kooy en Schuit. Ze zijn vertrouwde vrienden en bewonen samen één huis. Ze leven slechts voor hun werk en voor Van der Kooys dochter Dolly, die bij haar geboorte moederloos is geworden. Van der Kooy is tijdens zijn laatste verlof getrouwd met een jonge, energieke vrouw, die in Amsterdam een zaak dreef. Ze wilde echter nog niet direct mee naar Indië gaan, doch zou over vijf jaar nakomen. Van der Kooy heeft haar nooit iets durven vertellen van het bestaan van zijn dochter, daar zijn vrouw steeds

il

i

1 ■ Jr

■

I

#^ SI

-^p

beweerde niets van een weduwnaar of gescheiden man te moeten hebben. Hij heeft het altijd maar uitgesteld tot „later". Dolly heeft ondertusschen eindexamen gymnasium gedaan en komt geheel onverwachts thuis. Even onverwachts arriveert Van der Kooys vrouw, die haar man eens wilde verrassen. Van der Kooy raakt in doodelijke verlegenheid en smeekt zijn vriend. Dolly voorloopig voor zijn dochter te laten doorgaan, totdat hij het misverstand heeft opgehelderd. Ook nu stelt hij de bekentenis van dag tot dag uit, tot zijn vrouw het ten slotte van anderen te weten komt, namelijk van een van Dolly's aanbidders. Twee employe's van de suikerfabriek, de administrateur Van Wielandt ai de onder-directeur Vermeer, zouden Dolly graag tot hun vrouw maken. Dolly schenkt echter haar hart aan Vermeer en het is Van Wielandt, die door zijn onhandigheid Dolly's identiteit verraadt. Betje van der Kooy is echter in het minst niet boos. Ze is integendeel heel blij met haar nieuwe dochter en schenkt haar man vergiffenis en het jonge paar haar zegen. 1. Juliette Roos, Adrlënne Solser, A. Bouber—ten Hoope, Corrle Vonk en Marie van Westerhoven. — 2. Het onderhoud bij Van Wieiandts zuster. — 3. Johan Elsensohn en Louis de Bree. — 4. Het feest bij Van Wielandt. — 5. Betje heeft inkoopen gedaan. — 6. Hans van Meerten en A. Boubeften Hoope. — 7. Annie van Duyn en Louis Borel.

.s*

i

;■-:■/:■;■>-4|

";,'■;•"

17

• _ .■■■,■-

'

Al© het l
0

^ lateJr' nog »een twin% Jaar nS T\ oud, trok zij reeds op bevel van haar vader naar de goudvelden van Klondike waar lang niet het beste deel dV mensch-' heid heen gestroomd was in de koortsachtige jacht naar het gele metaal, die toen over de wereld woedde. Haar taak was, terwijl zij de gevaren dier prospect tors en pioniers moest deelen, om het evangelie onder hen te verkondigen en de verpleging der zieken te organiseeren Later, maar óók nog steeds op jeugdicren leeftijd werd haaAet bevel over 't L^er des Heils in geheel Canada opgedra/en een omvangrijke, zware taak, waarvan' velen meenden, dat zij wel tè zwaar zou zijn voor de schouders van deze heel niet sterke vrouw. Die vrees bleek echter ongegrond, en zelfs nu nog, hoewel zij niet ver meer van de zeventig af is, vervult Eveline Booth haar functie van generaal met groote ijver en opgewektheid. ^ij heeft haar kwartier thans te Londen en om fit te blijven, maakt zij nog vaak' een rit te paardl Het is begrijpelijk, dat haar pad niet altijd over rozen is gegaan en dat zij niet overal waar zij optrad, met enthousiasme werd ontvangen. Daar was het milieu vaak met naar, en vaak kwamen haar toehoorders dan ook alleen om.... te kunnen lachen! Maar met hèn wist Eveline Booth gelukkig! - op grondige wijze af te rekenen. Zoo gebeurde het op een keer, toen zij .voor een groot auditorium ergens in Amerika optrad, dat men haar begon uit te jouwen en uit te fluiten. Eerst sprak zij verder, alsof zij niets merkte, maar weldra kon zij met haar stem niet meer boven het gebrul en gehoon uitkomen Opeens fladderde er iets heftig heen en weer voor de verbaasde oogen der aanwezigen. Iets wat Eveline Booth onder haar jas vandaan gehaald had, Bij de pogingen om te onderscheiden wèt het was, dat zij heen en weer zwaaide, werd het stil in de zaal en eindelijk ontdekte men het: Het was' de Amerikaansche vlag! „Joel diè uit, als jullie durven," klonk haar stem, verontwaardigd en luid in de ontstane stilte. Maar er was niemand, die daar nu den moed toe vond, en nadat zij de vlasr om zich heen gewonden had.

-

■>

^

,.

i

Verliest 21 pond

GENERAAL EVELINE BOOTH Indien van één vrouw, dan kan men zeker van Eveline Booth zeggen, dat haar leven een triomf geworden is want zij heeft het gansch en al, en met succes, gewijd aan diegenen van haar medemenschen, die in geestelijk of materieel opzicht door het leven zijn misdeeld. Geboren te Londen op den eersten Kerstdag van het jaar 1865, als dochter ^".denDstic^r van het Leger des Heils, William Booth, begon zij reeds op vijftienjarigen leeftijd te prediken. Klein, tenger figuurtje stond zij daarbij op een stoel in straat of slop, terwijl loopjongens, straatslijpers en ruwe mannen haar „lijfwacht" vormden en.... mèt de anderen aan haar nppen hingen, want van het begin af aan bezat zij de gave van het woord en wist ZIJ haar toehoorders te boeien!

'

Eet gewone maaltijden

Ben typisch Ktuachen figuur t »lank en peerkrachlig.

Donkerbroine BLONDINES

...waarom Blind?

sprak zij verder.... nu voor een aand» tig gehoorl In vrede kon zij haar tw spraak ten einde brengen en had aan het slot een geweldig applaus in ontvangst te nemen. Dit is één voorval uit haar rijk-geschakeerd en veelbewogen leven, maar het tèèkent met welke middelen zij de mee; sehen soms moest dwingen naar kaar te luisteren. Was zij daar echter eenmaal in geslaagd, dan wist zij ook wel voor de rest te zorgen. Dan hield zij de aandacht wel geboeid, want zij is een uitstekend spreekster, die, naar oudere menschen beweren, het oratorisch talent van haar vader bezit.

Eveline Booth is waarschijnlijk de best gekleede generaal van het gansche Heilsleger. Haar uniform vertoont, geen enkel plooitje en naar men zegt, droeg zij ook zijden kousen, waartegen uit bepaalde kringen in het begin nogal eens verzet gerezen moet zijn. Maar ze blèèf ze dragen. Niet uit ijdelheid, doch.... omdat zijden kousen goedkooper zijn dan katoenen! De laatste te dragen zou volgens haar dan ook verkwisting zijn geweest. En ZIJ weet wel endere wegen, om haar geld kwijt te raken, want heel haar particulier vermogen heeft zij weggeschonken aan de armen! En het is alleen te danken aan het feit, dat zij zoon goede „zakenvrouw" is en op de kleintjes weet te passen, dat zij rond kan komen Van de vier honderd vijftig pond salaris — benevens onkosten — die zij per jaar ontvangt. Hoewel zij ontzettend veel werk heeft te verzetten, heeft zij dan ook toch maar weinig personeel: een huishoudster — die heel wat functies waarneemt —, een secretaris, en een dienstbode. Met zijn vieren verzetten deze menschen een berg werk^ en dat zij dit kunnen, is te danken aan 'het groot organisatie-talent waarover de generaal beschikt. Hierdoor is zij in staat met een minimum inspanning een maximum arbeid te verrichten. Of door haar voorbeeld te dóen verrichten! Haar wijze van leven is al zeer eenvoudig. Vroeg op, gaat zij ook vroeg naar bed, ge- woonlijk niet later dan negen uur. Soms, wanneer zij niet tè vermoeid is, leest zij dan nog wel eenige minuten, liefst een of andere reisbeschrijving of een boek, waarin de wetenschappelijke of sociale vorderingen van den laatsten tijd beschreven worden.

Een nieuw bewijs. — Dagelijksche dosis Kruschen Salts en 21 pond afgenomen. — Bet als gewoonlijk. — Ziet er j aren jonger uit. — Kosten Fl. 1.60 Duizenden vrouwen hebben iedere hoop opgegeven; zij wanhopen dat zij er ooit weer aantrekkelijk zullen uitzien omdat zij gelooven, dat er niets aan hun overmatig gewicht te doen is. Zij hebben het geprobeerd met een streng, uiterst vervelend dieet, en zijn er weer mee opgehouden omdat het hun ondragelijk werd. Daarna probeerden zij het met een afmattende gymnastiek en gaven na veel hijgen en inspanning ook dit op. Zij hebben geprobeerd hun corset dichter te rijgen om tenslotte te bemerken dat zij er nog ouder uitzagen. Toch zijn er duizenden vrouwen die hun ongezond, overmatig gewicht zien afnemen sedert zij de waarde hebben leeren kennen van de dagelijksche dosis«ruschen Salts. Mcj. R. G. schrijft: „Ik begon met Ktuachen Salts ter bestrijding van mijn rheumallek en bemerkte toen dat Ik tevens mijn overmatig gewicht verloor, wat mij enorm genoegen deed. Vanzelfsprekend ging ik er toen mee door Ktuschen Salts ie gebruiken en Ik neem hei ook nu nog. Gedurende een periode van 7 tot 8 maanden is mijn gewicht verminderd van 127 pond tot 106 pond en ik zie er nu veel Jonger tdt. Ik hield geen »pedaal dlëet. alleen at tk bruin brood. Evenmin deed ik gymnastische oefeningen. lederen morgen nam Ik op de nuchtere maag mijn dagelijksche dosis Kruschen Salts. Ik kan U verzekeren dat ik Kruschen aan leder, die zijn gewicht wil verminderen warm kan aanbevelen. Hieronder geef ik U mijn maten, voor en nadat Ik Kruschen Salts begon te nemen: VOORHEEN THANS Buste 91 cM. Buste 55 cM.

Haar dagen zijn gevuld met spreken, schrijven, dicteeren of het bijwonen en beleggen van conferenties. Wanneer zij schrijft of dicteert, zitten er gewoonlijk twee Pekineezen op haar schoot, want zij is een groot dierenliefhebster, en de vrouw, die bij een preek of toespraak na korten tijd de meest-onverschilligen toehoorder wel weet te boeien en mee te sleepen, weet ook de vogels — als een tweede Sint Franciscus — te lokken. In Hartsdale, New Zork, waar zij, toen zij in Amerika was, haar hoofdkwartier had — natuurlijk reisde zij veel — bezat zij een volière met talrijke vogels, die wanneer zij maar even floot, op haar schouders kwamen zitten om het voedsel uit heur mond te pikken. Zij kende lederen vogel bij naam, en iedere vogel kende hèèr Wat Eveline Booth voor het Leger des Heils heeft gedaan, is niet zóó beknopt te zeggen, dat het binnen het bestek van dit artikel beschreven zou kunnen worden. Tijdens haar verblijf in de Vereenigde Staten heeft zij echter het gansche financieele beleid van het Leger herzien en zijn heele actieve organisatie hervormd. Een taak, waarvan men terecht kon denken, dat zij te zwaar zou zijn voor een vrouw! Haar gave om gebeurtenissen met betrekking tot het Leger vooruit te zien, is werkelijk bewonderenswaardig. Hoewel op end' op vrouw in den goeden, nóbelen zin van het woord, bezit zij toch dien scherpen, practischen kijk op het leven, welken men eigenlijk alleen maar verwachten zou aan te treffen bij groote zakenlieden.

Zouden 't misschien die heden zijn, die haar leven hebben gemaakt? Tezamen met haar liefde voor de bergen doet verzetten?

twee hoedanigtot een triomf dan natuurlijk menschen, die

/7

M. M. D. te, •»-GRAVENHA^t. Tullio Carminatéi heeft een zeer mooie zangstem. Wanneer bedoelde film haar Haagtche première zal boleven, weten wij ook niet. Wendt U iot Lumina-Film, Ne» 33. Amsterdam. Zij brengt deze rolprent in ons land uit. J. V. ie LEERDAM. Ramon Novarro koesterf het plan spoedig weer voor de film te gaan »pelen. Ivor Novelle'» ware naam 1» Ivor Davie». H« 1» de zoon van een beroemde zangere» en den ISden Januari te Cardiff geboren. Zijn correspondentie-adre» 1» Aldwych W.C., Londen 11. M. v. D. te ROTTERDAM. Aan Uw wensch hebben wij voldaan. Dank voor Uw aardig briefje.

- 18 -

Taille Heupen Gewicht

71 cM. 95 cM. 127 pond

Taille 67 cM. Heupen 87 cM. Gewicht 106 pond MeJ. R. G. te A. Wanneer U door Kruschen Salts Uw gewicht vermindert is U volkomen veilig. Kruschen doet alleen ongezond, overmatig lichaamsgewicht verdwijnen. Als Uw gewicht normaal is, zult gij nimmer door Kruschen vermageren. Kruschen Salts bestaat uit een combinatie van 6 verschillende zouten, die een sterk aansporende werking op de afvoerorganen uitoefenen. Wanneer deze organen niet behoorlijk functionneeren zullen afvalstoffen zich in het lichaam ophoopen, die het bloed verontreinigen. Het gevolg is niet alleen een ongezonde toename van het lichaamsgewicht, maar tevens een ernstig gevaar voor het ontstaan van rheumatiek, jicht, ischias, hoofdpijn en indigestie. Door de werking van Kruschen Salts worden de afvaktoffen langs de natuurlijke kanalen geleidelijk en volkomen uit het lichaam verwijderd. — Ongezond lichaamsgewicht neemt af, rheumatische pijnen, hoofdpijnen en spijsverterlngssloornissen verdwijnen. Men voelt zich frisscher, Jeugdiger en energieker: In het kort een ander, gelukkiger mensch. KRUSCHEN SALTS is uitsluitend vetkrijabaar bil alle apothekers en erkende drogisten ft Fl. 0.90 en Fl. 1.60 per flacon, omzetbelasting inbegrepen. Let vooral op, dat op het etiket der fleech, zoowel als op de buitenverpakking, de naam Rowntree Handels Mij., Amsterdam, voorkomt.

M d. R. te 's-GRAVENHAGE. Werner ruetterer is niet dood. Het bericht in bedoeld blad moet op een vergi»»lng berusten. T. S de H. te SOLO. Janet Gaynor. Claire Trevor en Shirley Temple kunt U •chrijven: Fox-»tudio8. Movietone-City. Callfornië. Niet vergeten een antwoordcoupon in te »luiten. D. M. te '»-GRAVENHAGE. Schrijf on» ».v.p., welke twee filmster-foto's U won»cht te ontvangen. Gaarne willen wij ook drie vragen per week beantwoorden. M. K. S. te AMSTERDAM. Het adres van Guatav Gründgens is Margareten. •traste 4, Berlijn. U moet een antwoordcoupon insluiten. n.BL ?>■ H'.,ée UJRECHT- Heé 8d"» van Uick Powell i» Warner Bro»-»€udio», Burbank. Californië. U moet hem in het Engelach •chrijven en voor een foto drie anfwoordcoupon» insluiten.

— T9 — t'.V \;i

0 kast Uw donker geworden, brahgetiot blond haar 2 tot 4 tinten lichter maken... tn één shampoo zonder bleekmiddel. U kust Uw oogen niet «luiten Toer het feil, dttongmrerfd natuurblond haar hel aantrekkeli>kat ia, zoowel in de oogen »an mannen al» van vrouwen. Maar wanneer het va«), bruin en mat wordt, doet dil afbreuk aan Uw «eheele pertoonlijkheid. Hel mial dan die verlokkende kleurenvolheid. die echte blondinea zoo beminnelijk en aantrekkeliik naakt Nu kunt U die bekoorlijke, natuurIqke blonde kleur terugkrijgen — doch niet met gewone ahampoo. Narblond — de heerlijke ahampao-waaiching — maakt Uw haar niet alleen 2 lot 4 linten lichter, maar het doet Uw haar levena glanzen ala zijde en bet geelt een zachtheid en achoonheid. die men alleen aantreft bij van nature goudblond haar — zonder gebruik van kleur•toffen, henna, kamille, peroxyde, of ichadelijke middelen. Nurblond wordt gebruikt door millioenen — het maakt elke permanentwave duurzamer. Probeert het zelf ee'na. Overal^terkrijgbaar. Lel op de Hollandich« verpakking, daar alleen DEZE de deugdelijkheid waarborgt. Imp.; Firma B. Meinderama, Oen Haag-Amalerdam-Sneek.

NUR'BLOND Dl SPECIAtt SHAMPOO VOO« SlONDINIS

Dr. H. NANNINO's

Zetpillen tegen Aambeien werken pijnstillend en genezen in korten lijd de ontstoken slijmvliezen. De —

maakt het inbrengen zeer gemakkelijk. Verkrijgbaar bij alle Apotheker» en Drog. il f 1.50 per doosje van 12 »tuk»

[seconden

PIJN WEG

,Get»-it geelt b() de pi)n Üjkste likdoorn to ) se condeo verlichting. Eén druppel en weg is de pijn. De likdoorn verachrom pelt toodat (J bem al« een dood vellette af kunt pellen (J behoeft met langer pt)n te Ufden want ,Get8-lf" geeft U onmid dellijk verlichting. Uw apotheker of drogist beeft .Gets-tt" koopt oog heden eeo Qeschte.

GETS-IT LIKDOORN MIDDEL

.■-.■-

- .V, „' . ^

AAMBEIEN.... ONTMANTELS ONTKRAGEN ONTVELLEN ONTREPARATISS bij den ONT KONING

EN UW BEROEP ? Meestal een moeilijk probleem I Het beroep moet uitgeoefend worden — de pijnen maken dit echter bijna onmogelijk. U zult verrast xljn hoe ■nel U zich van deze pijnen bevrijden kunt, wanneer U In Uw apotheek

H«t hult zonder rulten, Kalverstraat 38, Tel. 34831 A'dam.

ANUS O L AAM BEI EN

Op vertoon dezer advertentie 5 % korting

KENT U DE POPULARJTEIT VAN

LUX TOILET ZEEP? 1$ het U bekend, welk een grote reputatie Lux Toilet Zeep in Nederland geniet? Talloze gezinnen gebruiken uitsluitend Lux Toilet Zeep, de wereldberoemde kwallteitszeep! Voor het gelaat, de handen en het bad, maar vooral voor de verzorging van hel gelaat telt Lux Toilet Zeep duizenden trouwe verbrüiksters, die het gevaar van een „vermoeide huid" kennen eri weten, dat Lux Toilet Zeep, het kwaliteitsmerk van Nederlands fabrikaat, hiertegen afdoende beschermt Geef ook Uw huid de verzorging, die alleen Lux Toilet Zeep bieden kan en doe zo spoedig mogelijk mee aan onderstaande

PRIJSVRAAG Schrijf eens op een vel papier hel aantal stukken Lux Toilet Zeep, dat, naar Uw schatting, in hel tijdvak van 4 November tol en mei 31 December a.s. zal worden verkocht, in aanmerking nemende, dal ongeveer 1 4 2 van elke 3 gezinnen n Nederland 1 stuk Lu« Toilet Zeep per maand kopen. Geef hierbij op helxelfde stuk papier _ in hoogstens 40 woorden Uw opinie, waarom Lux Toilet Zeep zulk een grote verkoop heeft en voeg bij Uw inzending 2 builenomslagen van Lux Toilet Zeep. Het aantal verkochte stukken wordt officieel n ,t,9fnnld d00r No,ari$ S- S- Wii«*nbeek te Rotterdam. Ue 11 00 inzendingen, wier schattingtn, dit aantal het dichtst benaderen, nemen deel aan de prijsvraag en dingen mede naar de prijzen. Wie hiervan de oerzaak der populariteit van Lux Toilet Zeep het best omschreef, ongeacht de meerdere of mindere juistheid der schatting, krijgt de eerste prijs en zo vervolgens, waarover een jury van deskundigen beslist.

CABARET ..DE VUURPIJL' ü erst te Rotterdam maakte ik kennis met ■"■-' het eigenlijk in de Residentie thuis hoorende Cabaret „De Vuurpijl", daar ik destijds bij het eerste afschieten verhinderd was tegenwoordig te zijn. Allereerst dient hier gewaardeerd te worden het pogen iets nieuws te <£. 1<' brengen, want dit cabaret biedt uitsluitend bekende Nederlandsche volksliedjes en voert ze in een nieuwe gedaante ten tooneele. En hierin is Luc. Willink, de geestelijke vader, aardig geslaagd. De vele bekende Hollandsche PER STUK liedjes halen oude herinneringen op en boden den regisseur Luc. Willink gelegenheid aardige tafereeltjes te brengen, daar de liedjes thans in scène zijn gezet. Individueele besprekingen blijven achterwege, daar het programma geen namen der vertolkers afzonderlijk noemt. Er zijn echter zeer verdienstelijke krachten bij. maar... ook zwakkeren en hierdoor komt soms niet ieder tafereeltje tot zijn recht. Toch waren er zeer geslaagde bij het uit zestien nummers bestaande programma. Het begon al goed met ,,Me moeder heb gezeid", waarbij de pardig gekozen oude costumes opvielen. ,,De kop van Jut", „Toen onze mop een mopje was", een pantomime, een parodie op het uitlaten van een hondje, „Jan Hinnerik woont in de Lammer, Lammerstraat", herinneringen aan de Fransche overheersching ophalende, „In Holland staat een huis", „Drie schuintamboers", vond ik de meest geslaagde nummers. Afzonderlijk wil ik nog qoemen „Drama in het Muiderwoud", waarbij Luc. Willink zich bovendien als snelteekenaar ontpopte, want hij teekende de personen terwijl ze bezongen werden. Een zeer aardige vondst! „De kamp van Zeist", dat verdiend gebisseerd moest worden, en het „Dry Princekes", een lief minneliedje. De declamatrice vond ik als Kaat Mossel het best. Luc. Willink lijmde de verschillende nummers aan elkaar en gaf ons verklaringen over den oorsprong der liedjes. Het was jammer, dat de acoustick in de zaal van de Diergaarde zoo slecht was, want van het gesproken woord ging. thans veel verloren en juist de tekst der liedjes was vaak zeer geestig. Medewerkenden waren de dames M. Grootegoed, C. Hartmann, N. Ubbink en R. Willink en de beeren D. Grondel, K. Hartmann, C. van Hoven, Ger. van Os, W. Irish' Stephenson. L. van Witsen en J. Wouters. Zus de Groot begeleidde verdienstelijk aan den vleugel. Nog een opmerking: Een programma,alleen gewijd aan deze volksliedjes, lijkt mij echter wat eentonig. Een klein degelijk Hollandsch cabaretprogramma voor de. pauze en dan het grootste gedeelte gewijd aan het gebodene van dezen avond, lijkt mij veel beter.

\2%cb

PRIJZEN Ie prijs . . . ƒ1000.4e prijs . . . ƒ100.2e prijs 500.5e prijs 50.3e prijs . . . „ 250.6et;m50epr. „ 10.verder nog 500 prijzen elk bestaande uit 2 dozijn tabletten Lux Toilet Zeep. Elke Inzending frankeren alt brief. Naam en adres duidelijk vermelden en adresseren: Lux Toilet Zeep Prijsvraag: Postbus 710, Rotterdam. Alleen die inzendingen zijn geldig, die vóór 31 December 1935 in ons bezit zijn De uitspraak der jury, ook wat betreft hel toekennen van een of meerdere prijzen aan meerdere prijswinnaars tezamen, is beslissend en hierover kan geen correspondentie worden gevoerd. De uitslag wordt bekend gemaakt In de tweede helft van Februari 1936.

LTS 83-0i6M

SUPPOSITORIËN „OOEDECKE" koopt en deze volgent voorschrift gebruikt. Ook de doctoren kennen Anusol als een betrouwbaar middel, waarop zij zich kunnen verlaten. In doozen met loodje. {UeTvol$ ufln pagina ;;; binnentrad en naar het loket liep, stak Clement Henderson zijn hand in zijn broekzak, om er geld uit te halen. De beweging schoof den éénen kant van zijn colbert opzij, en het meisje, dat achter de getraliede loketopening zat en toegangsbewijzen verkocht, had het volle gezicht op zijn fantasie-vest. Het buitensporige patroon er van deed haar met moeite een spottend glimlachje onderdrukken. „O, hemel," riep Henderson plotseling, terwijl zijn onthutste blik op het vest rustte. „U hebt uw vest gescheurd, Mr. Henderson," merkte het meisje achter het loket overbodig op. „Ja, dat zie ik ook," beaamde Henderson spijtig. „Dat komt er van, als jezelf aan je auto knoeit." Nadat hij zijn entree had ontvangen, bleef hij nog even treuzelen." „Kimt u mij misschien aan een veiligheidsspeld helpen?" vroeg hij toen. „O, zeker." Het meisje verliet haar afgescheiden hokje door een deur aan de achterzijde en was in een oogenblik terug met het gevraagde voorwerp. Henderson nam het dankbaar aan en repareerde, zoo goed en kwaad als het ging, de scheur in het meest fantastische zijner fantasievesten. Het meisje keek met geamuseerde belangstelling toe. „Dank u wel, hoor; dank uwell" zei Henderson en ging verder de vestibule door en de zaal binnen. Het meisje achter het loket zocht den blik van een kleinen, in een miniatuur-generaalsunifbrm gedosten jongen, die een blad met chocolade en sigaretten torste en grinnikend het incident had gadegeslagen. Ze maakte een grimas tegen hem en lijmde: „Dank u wel, hoor; dank u wel," Hendersons geaffecteerde stem nabootsend.

]Uf AAKT er een gewoonte van Odorono aan te wenden. De geregelde toepaaaing van dit middel is een waarborg tegen de onaangename gevolgen van trantpiratie. |DORONO, bereid volgen« doktertvoonchrift, wordt over de geheele wereld door doktoren aanbevolen. QDORONO

ia verkrijgbaar in twee concentratie«: de "Regular" voor personen met een normale huid; "Instant" voor hen die een gevoelige huid hebben en voor dagelyksche toepassing.

ODO-RO-IMO

Zorgen VERKORTEN Uw leven Een levensverzekeringtpolls der H AV BANK te Schiedam verzekert Uw toekomst en verlengt Uw leven II

DE FILMSTER JEAN PARKER, NAAR EE N TEEKENING VAN ARTURO SANCHEZ,

De jongen beloonde haar imitatietalent, met een uitbundigen lach. Inmiddels profiteerend van de duisternis der bioscoopzaal, trof Clement Henderson voorbereidingen voor de sinistere taak, die hem wachtte. Hij was zoo afgezonderd gaan zitten als maar eenigszins mogelijk was en trok steels een stevige, buigzame rol uit zijn zak, die een lichte regenjas bleek te zijn van het soort, dat zich leent om in den zak te worden meegenomen. Daarin hulde hij zich met onopvallende bewegingen. Met tastende vingers inspecteerde hij nog eens de ruw herstelde scheuren en gaten en in het schemerige licht kon hij vaag een menigte donkere vlekken onderscheiden — de gevolgen van een zorgvuldige bewerking met olie. Daarna stopte hij zijn dure, modieuze tweed pet in den zak en verving haar door een vuil en onaanzienlijk exemplaar. Hiermee was zijn eenvoudige vermomming voltooid en hij glipte haastig in de rich- 21 -

ting van een verhehte transparant met het woord „Uitgang" er op. Op zijn weg door'de stilte der rustige, deftige woonwijken, doemde de sombere theorie van Shepperson -weer dreigend in zijn geest op. „Vergoten bloed laat altijd een vlek na!" En om zijn onberedeneerde vrees te bestrijden, liet hij alle details van zijn plan nog eens critisch de revue passeeren. Als hij ook maar de kleinste kleinigheid over het hoofd had gezien, als ook maar de geringste bijzonderheid niet klopte — hoe onwaarschijnlijk dat ook was — — dan kon hij nü nog terug. Aan den anderen kant, wanneer de onfeilbaarheid van zijn opzet den toets van een laatst, scherp onderzoek kon doorstaan . .. In de eerste plaats was er het weloverlegdc incident met de veiligheidsspeld, waardoor het zeker was, dat het meisje Van het loket, aan wie hij, als een geregeld bezoeker, welbekend was,

-m

deren, zou hij automatisch aan het hoofd komen te staan van de winstgevende, gerenommeerde ' handelsonderneming Wyndham & Son. En de archieven der politie zouden verrijkt worden met een nieuw moordmysterie, dat niet had kunnen worden opgehelderd... IV. Politieagent Frederick Merriman ■ wandelde, na volbrachten dienst, huiswaarts door Chestnut Avenue. „Dat was een eigenaardige schreeuw," mompelde hij, de wenkbrauwen fronsend. Hij keek de laan af, hij keek naar de kastanjeboomen, die in een strook gras naast den rijweg waren geplant, hij keek naar de rustige, deftige villa's aan zijn linkerhand. Agent Merriman was gewoon aan kreten, ook aan eigenaardige kreten, maar deze laatste had hij leeren verwachten op eveneens eigenaardige plaatsen. De schreeuw, die zoo juist zijn ooren had bereikt, was niet van het soort, dat paste in de respectabele, welvarende sfeer van Chestnut Avenue. Bij de stemming van deze breede, goed geplaveide laan met haar welonderhouden voortuinen en fraaie huizen, hoorde het roepen van een aardige kinderstem, het zacht suizende voorbijglijden van een glimmende limousine — niet een doordringende kreet van angst. De agent voelde zich lichtelijk verbijsterd — hij kon dien scherpen schreeuw in deze omgeving niet thuisbrengen. Hij had er geen idee van, dat een niets ontziend man, die berekend

6 s

o^

i

èS

Y\ac^ ,sW eh \ e» to \,e'WcVv^ was een weinig nerveus en bedrukt, en dies besloot hij zijn dokter eens te raadplegen. „Voelt u zich ^en geheelen dag zoo melancholiek?" vroeg de dokter. „Ja, dokter," zei mijn neef. „Het eenige waar ik nog van opknap is als ik een flink eind de stad inloop." „Dat is ook de beste medicijn," meende de dokter. „Beweging, frissche lucht — dan waaien de muizenissen een beetje uit je hoofd." „Nou, dat is het niet bepaald," antwoordde mijn neef. „Maar als ik een tijd in de stad tusschen het drukke verkeer heb geloopen, ben ik zoo blij, als ik behouden thuis ben gekomen, dat ik er den heelen dag van in mijn humeur blijf," „Ja, het was een geval van liefde op het eerste gezicht." „Waarom ben je dan niet met hem getrouwd?" „Ik heb hem daarna nog verscheidene malen gezien, weet je." Advocaat: „Als uw vrouw nu bijvoorbeeld eens een flauwte kreeg in de getuigenbank, als ze voorkomt, zou ik u zeker vrij kunnen krijgen." De beklaagde: „O, mijnheer, dat is heusch zoo'n kunst niet. Vertelt u haar maar, dat u mij hoopt vrij te krijgen, dan valt zij zeker flauw!"

Altyd perfecte foto's met deze

PANCHRO GEVAERT FIIMI

zich zijn aanwezigheid in de Palace Cinema zou herinneren. Met voldoeDe verloofde van het meisje (die des ning bracht hij zich het feit te binnen, avonds zeer laat blijft): „Hoe kan ik hier dat zij hem met zijn naam had aanooit van je wegkomen?" gesproken. En hij hoefde niet bang Vader (om den hoek van de deur): „Lijn te zijn, dat een meisje van haar type zeven, op den hoek van de straat." het voorval gauw zou vergeten — het « buitenissige vest had zijn uitwerking niet Verlegen aanbidder: „Ik durf haar wer- gemist; hij had duidelijk "gezien, hoe kelijk niet ten huwelijk te vragen." zij een spotlachje onderdrukte. Vriend: „Moedigt zij je dan heelemaal Verder, zette de loop van zijn geniet eens aan?" dachten zich voort, zou geen getuige Verlegen aanbidder: „lederen keer als ik kunnen verklaren hem in den persoon kom, schenkt zij mij een glas port, maar van Clement Henderson den bioscoop één is niet genoeg, zie je." te hebben zien verlaten. Hij behoefde Mijnheer Gerritsen was de gelukkige vader alleen maar, na zijn daad der vergeworden van een tweeling. Een buurman schrikking te hebben gepleegd, naar vroeg hem nu, of de beide nieuwe wereld- het theater terug te keeren in zijn eenvoudige vermomming, een nieuw entreeburgers niet erg veel huilden des nachts. bewijs te koopen op een oogenblik, „Och," zei mijnheer Gerritsen berustend, „dat loopt nogal los. Als de een huilt, hoor dat het meisje het te druk had met een stroom, van bezoekers, om goed je ten minste den ander niet." te letten op den man in de vuile regenDe nieuwe burgemeester maakte een jas en de oude pet diep in zijn oogen, praatje met den oudsten inwoner van het dan in het donker van de zaal zijn oude pet en regenjas weg te stoppen en dorp. zich daarop weer in de vestibule te „Ik ben zeven en negentig, mijnheer," yertelde de oude, „en ik heb geen enkelen vertoonen m zijn eigen gedaante. Het zou dan niet moeilijk zijn een gelegenvijand in de wereld." „Het is heel mooi, als je dat kunt zeg- heid te vinden, om een praatje met het meisje aan te knoopen en haar gen," meende de burgemeester. nogmaals te bedanken voor haar hulp „Ja, mijnheer, ik ben er dankbaar voor, dat ik ze allemaal heb mogen overleven." met de veiligheidsspeld; en daar hij de voorzorg had genomen eenige dagen „Jimmy, wat is klassieke muziek?" , geleden de hoofdfilm in een ander bios„Dat is een soort muziek, die je niet flui- cooptheater te gaan zien, zou lüj in ten kunt, juffrouw." staat zijn iedere vraag daaromtrent naar - 22 —

behooren te beantwoorden. In het kort, alles zou er op wijzen, dat hij eenige ur^n in de Palace Cinema had doorgebracht en van het tegendeel zou het bewijs absoluut niet te leveren zijn. Als de behoefte aan een alibi mocht blijken, welnu, dan kon hij zijn man staan! Daarbij, hoe eenvoudig zijn vermomming ook was, tegen zijn veronderstelling, dat zij dienstig zou zijn voor zijn doel, was niets in te brengen. De pet bedekte een goed stuk van zijn gezicht, de armoedige, gehavende regenjas bedekte zijn lichaam tot over de knieën en hij had er wel voor gezorgd, dat zijn broek en schoenen zoo onopvallend mogelijk waren. Maar waarschijnlijk zou er heelemaal geen verdenking op hem vallen. Niemand had er ook maar het flauwste idee van, dat er iets ontbrak aan de goede verstandhouding tusschen hem en zijn oom. Het was algemeen bekend, dat hij de plaats van Sir Charles vroeg gestorven zoon had ingenomen en mettertijd de opvolger van den ouden heer zou worden. Sir Charles had er voor gewaakt, dat niets van de jongste crisis was uitgelekt en, zooals Sir Charles zelf had verklaard, had hij, om de eer der familie hoog te houden, de heele aangelegenheid zóó behandeld, dat de boeken van de firma daarvan niets konden verraden. Volgens de bepalingen van het testament van zijn oom, dat deze nog geen gelegenheid had gehad te vei'an-

fo****^.* ia.1 w* aWtp

,.. i

Je kunt in den herfst buitengewoon mooie avonden hebben, 't Is wel frisch buiten, maar de maan heeft een prachtig zilveren kleur en het zoo verlichte avondlandschap, ja zelfs de huizen in de stad krijgen een aparte attractie. Jullie weten, dat de Pruttelaars tot een oud geslacht behooren en zich altijd hebben onderscheiden door een gepaste samenvoeging van gezond verstand en poëtisch gevoel. M'n vrouw twyfelt er aan, doch ik, het zü met gepaste bescheidenheid gezegd, draag de overtuiging in me, dat ik ook te dien opzichte een waardig afstammeling van mijn geslacht ben. Het meest oude geslacht der wereld, de Pruttelaars, Zelfs Adam en Eva behoorden tot de pruttelaars. Ook nu zeg ik weer: ter zake. Een paar dagen geleden hadden we de jaarvergadering van onze kegelclub. En omdat die maar eens per jaar wordt gehouden, had ik ook den huissleutel in m'n zak en, als gevolg daarvan, was ik niet zoo gehaast. Na afloop wandelden we, m'n buurman en ik, huiswaarts. 't Was volle maan. Een prachtige avond. Ik was in de goede stemming om de natuur te bewonderen en sprak, met een stem die, al zeg ik het zelf, gevoelvol klonk, tot mijn metgezel: Wat 'n prachtig gezicht zoo'n zilveren maan. Waar doet je dat aan denken. . . . ? En de kerel zei: Aan dien riksdaalder, dien ik je drie maanden geleden geleend heb en dien je me nog niet terug hebt gegeven. Mensch erger je nou ereis niet! PETRUS PRUTTELAAR.

had één keer te moeten toeslaan, in de noodzakelijkheid was geweest een tweeden slag toe te brengen, en dat tusschen die twee kwaadaardige houwen in, die angstschreeuw aan zijn slachtoffer ontsnapt was. Evenmin kon agent Frederick Merriman weten, dat de niets ontziende man, die nu een niets ontziend moordenaar was, zichzelf op dit oogenblik aan een nauwlettend onderzoek onderwierp — kleeren, manchetten, handen, om zich te overtuigen, dat geen verraderlijke vlekken zichtbaar waren. Maar al verkeerde de jonge politieagent in onwetendheid omtrent deze dingen, toen hij, nog geen minuut later, een haveloos individu langs Chestnut Avenue zag voortijlen, waarschuwde zijn beroepsinstinct hem, dat het wellicht niet verkeerd zou zijn, dien haastigen voorbijganger aan te spreken. Tusschen een kreet, die hier niet thuishoorde en een man, die hier niet thuishoorde, zou misschien een of ander verband kunnen bestaan, redeneerde agent Frederick Merriman. „Een oogenblik," verzocht de politieman vriendelijk. De man met de vuile pet en de ge scheurde regenjas bleef staan. „Hoorde u daarnet iets?" informeerde de agent. „Of ik iets hoorde?" herhaalde de man. „Een soort kreet ^en schreeuw," verduidelijkte de agent. „Neen, ik heb niets gehoord." „Geen schreeuw — een angstschreeuw ?" „Neen," zei de man weer. Agent Merriman was op het punt glimlachend te verklaren, dat het niet van belang was, toen hij iets waarnam, dat den glimlach in zijn oogen uitdoofde en de woorden op zijn lippen deed besterven. Het was overigens iets heel gewoons wat hij opmerkte. De man met de smerige pet haalde van onder zijn regenjas een zakdoek te voorschijn en wreef er zenuwachtig zijn handpalmen mee. Dit op zichzelf zou den agent niet geïnteresseerd hebben, evenmin schonk hij op dat oogenblik aandacht aan het merkwaardige feit, dat een armoedig, vuil uitziend man, er een schoonen zakdoek van dure kwaliteit op na hipld. Het was iets veel meer in 't oog vallend dan het kostbare zijden weefsel, dat zijn blik naar den zakdoek trok. „Een ongelukje gehad?" vroeg de agent belangstellend. „Hè?" „Er zit bloed aan uw zakdoek. Daarom vraag ik het." De havelooze man deed wat hij niet had moeten doen. Hij stopte den zijden doek met noodelooze haast in zijn zak. De politieagent trok de wenkbrauwen samen. „Ik — ik heb mij in mijn hand gesneden," vertelde de havelooze man geagiteerd. De agent kwam tot de conclusie, dat hij maar weinig van het gezicht van den man kon zien. De klep van zijn pet zat in den weg. Hij ging anders staan, om beter te kunnen zien, met het resultaat, dat hij ontdekte, dat de klep ook van plaats veranderd was. — 23-

beroemde zanger Benjamino Gigli zal wederom een film spelen onder m».*' Ti regie van Augusto Genina. Spencer Tracy zal onder regie van Fritz Lang de hoofdrol uitbeelden in de Metro-Goldwyn-Mayerfilm „Mob rule". Regisseur Frank Capra is benoemd tot president van de Amerikaansche Filmacademie. Jenny Jugo speelt de vrouwelijke hoofdrol in „MädchenSPENCER TRACY jahre einer Königin". Erich Engel zet deze film in scène. Charles Boyer vervult de hoofdrol in „Duizend en een nacht". Zijn tegenspeelster is Sylvia Sidney. Te Parijs zal de film „Bonaparte" worden opgenomen. De regisseur is Raymond Bernard; de titelrol wordt vertolkt door Prerre Blanchar. Franziska Gaal speelt te Weenen de hoofdrol in de Universal-film „Catharina, de laatste". De film „Broken blossoms" zal te Londen onder regie van Hans Brahm PIERRE BLANCHAR worden opgenomen. Curt Courant staat aan de camera. Dr. Fritz Wendhausen is geëngageerd als regisseur voor de film „Colportage". In de Paramount-film „Cononado" spelen Leon Errol, Johnny Downs en Alice White de hoofdrollen. Charles Rogers vertolkt de hoofdrol in „Once in a million", een film, welke te Londen wordt opgenomen. In,, The secret agent" spelen John Gielgud, Madeleine Carrol en Robert Young de belangrijkste rollen. Alfred Hitchcock heeft de regie. De film wordt in EngeCHARLES ROGERS land opgenomen. In de Fransche Billancourt-studios wordt de film „Baccara" opgenomen onder regie van Yves Mirande. Jules Berry, Lucien Barroux en Arlette Marchal vertolken de belangrijkste rollen.

De rimpel op zijn voorhoofd werd „Dus dat is alles ?" vroeg de inspecdieper. teur, toen Henderson abrupt zweeg. „Dus je hebt je in je hand ge„Alles," antwoordde Henderson bitsneden ?" vroeg hij effen. ter. „Behalve, dat als die verdraaide „Ja. Het heeft niets te beteekenen. vlekken er niet waren geweest, jullie Absoluut niets. Goeden av ..." er nooit achter zouden zijn gekomen —. „Een oogenblik," viel de stem van Jullie zoudt hebben'getheoretiseerd tot den agent in. „In welke hand heb je je de kalveren op het ijs gingen dansen gesneden?" en niets hebben ontdekt! Ik vertel u, Er volgde een lange pauze. dat ik het tot het allergeringste detail „Ik — ik weet het niet meer," flapte had uitgewerkt." Plotseling verhief hij de havelooze man er wanhopig uit. „Het zijn stem tot een schril geschreeuw, dat is — het is al 'n poosje geleden. Een verried, hoe hevig de spanning van paar dagen — —" zijn zenuwen was. „Een perfecte moord I „Zoo zoo, 'n paar dagen," herhaalde Hemel nog aan toe! Het was perfect... de jonge agent flegmatiek. „Dat is En nu, bloed van nergens ..," merkwaardig, weet je ?" Toen hij weer wat gekalmeerd was, „Hè?" stelde inspecteur Wright hem een „Ja, het is merkwaardig, omdat het eigenaardige vraag. bloed aan je zakdoek nog niet droog „Mankeert er wel eens iets aan uw is. Het is vochtig ..." vulpenhouder ?" vroeg hij op zijn afDe voeten van den haveloozen man wezige manier. bewogen zich nerveus. In een plotseHenderson staarde hem geruimen linge inspiratie dook agent Frederick Merriman iets omlaag en verschalkte tijd aan; toen "begonnen zijn handen zoo de beschutting van de klep van de te beven. smerige pet. Het gezicht, waarvan hij „V-vulpenhouder ?" stamelde hij. thans een glimp opving, gaf hem een De inspecteur wreef zich nadenkend schok. Het was grauw — of leek dat over de kin. alleen maar zoo in het vage licht der „Ik zeg altijd maar, je weet nooit straatlantaarns ? — en de mond trilde. waar je aan toe bent," verklaarde hij En verder, het was een gezicht, dat op orakeltoon. „Ik ben bereid onder allerminst in overeenstemming was met eede te bevestigen, dat er geen bloed de gescheurde jas vol vlekken en de aan dien zakdoek zit." schunnige pet. Wacht eens, nu hij er Het scheen onnatuurlijk stil in de over nadacht.., inspecteurskamer. Agent Merriman keek „A propos," zei hij langzaam, „is het onthutst; de uitdrukking in zijn oogen mogelijk, dat ik u eerder gezien heb ? was een onuitgesproken, verbijsterende Bent u niet..." vraag. Op dat moment flitste het door Henderson wankelde op zijn beenen; Clement Hendersons geest, waar het herstelde zich toen weer met inspanop uitdraaide. Er bleef hem maar één ning van al zijn geestkracht. kans van twijfelachtige veiligheid. „Sommige zakenlui, vooral mannen Hij nam de kans. Hij zette het op van het ijdele, pretentieuze type, die een loopen. graag gewichtig doen," vervolgde de Maar in zijn ontzetting vergat hij één ding. In zijn hersens was alleen inspecteur, onwillekeurig spelend met den zijden zakdoek vóór hem op tafel, „hebmaar plaats voor de catastrophe, veroorzaakt door die verraderlijke vlek- ben de gewoonte rooden inkt in hun ken, vlekken, waarvan hij had kun- vulpenhouder te gebruiken. En als zoo iemand zijn vulpen in zijn borstzak nen zweren, dat hij ze vermeden had. draagt, waarin hij ook zijn zakdoek Het ding, dat hij vergat, was dat heeft... Chestnut Avenue naar één kant dood liep. ... Vertel eens, lekt uw vulpen misEn hij holde den verkeerden kant uit. schien af en toe ...?" De openbaring trof Clement HenderV. son als een suizende zweepslag. De volgende seconde was er een doffe plof. In de inspecteurskamer van het politiebureau, legde Clement Henderson, Inspecteur Wright wierp alle schijndie den moord op zijn oom tot op een bare slaperigheid van zich af en kwam millimeter nauwkeurig in elkaar had in snelle actie. Hij riep den verschrikgezet, een stroeve bekentenis af. Inten agent bij de deur een kort bespecteur Wright, een plomp man, met vel toe. zware oogleden, die iets slaperigs aan „Water! En 'n beetje vlug... Verzijn gezicht gaven, zat aan een tafel, draaid! Zoo'n misselijke kerel, die niet waarop een verkreukelde zakdoek met tegen een laffen, gemeenen moord oproode vlekken lag. ziet, valt flauw als een oude juffrouw..."

GESPREKEN MET VRIEND WETER

Vttwacht:

„CHINA SEAS" Metro-Goldwyn-Mayers grootsch opgezette avonturenfilm van bijzonder formaat, waarin drie stars voor de eerste maal samenspelen:

CLARK GABLE. JEAN HARLOW WALLACE BEERY Regie: TAY GARNETT J

Is de Nederlandsche Ne film ,,Kermisklanten" nog niet klaar? Ik heb eenige n maanden geleden een paar foto's uit die film in jullie blad gezien." „Neen, Pietersen, die film is nog lang niet gereed. Men was er al een heel stuk aan opgeschoten en met de opnamen liep alles op rolletjes, toen door financieele moeilijk-

Dooi* een vermage* ringskuur 10 K.G. lichter geworden!

ER D fl fl D

Een dame schrijft ons over het gebruik van Facil als volgt:

n..r het hul, v.n xijn vromen vriend. De moed« en de zu.ter van den terechtgestelde beneven, enkele van dien, kameraden Ut en in gedrukte ,temmln8 bij elkaar .1. Gypo blnnen.trompelt. Al, de« zich voorover buigt, vallen er een paar geld«ukken ui. .ijn xak en Gypo, die .ich inbeeldt, dat dit geld zijn medeplichtigheid aan het licht zou kunnen brengen ontkent heftig, dat hij iet, met de zaak te maken heeft gehad. De kameraden krijgen toch achterdocht. Zij laten daarvan evenwel niet, blijken en ,tellen Gypo voor met hen mee te gaan naar Dan Gallagher, het hoofd van de Ier.che Revolutlonnairen, om er over te onderhandelen, da. hij weer in hun rijen wordt opgenomen om te helpenden verrader te vinden.

„Ik verzoek U vriendelijk mij per omgaande een buisje Facil-Pastilles te doen toekomen. Ik heb 2 buisjes' gebruikt en ben daardoor 10 K.Q. afgevallen. Ik ben echter bang, weer zwaarder te zullen worden en daarom verzoek ik U mij nog een buisje te zenden." M. N.

In zijn .ng,t be,chuldi9t Gypo een zekeren Mulligan, die op niet al te goeden voet met den overledene .tond. van het verraad. Mulligan kan duidelijk aantoonen, dat hij het niet gedaan heeft. Intu„chen hebben de revolutionnairen, die een onderzoek naar de uitgaven van Gypo hebben inge,teld, de ov.rtuiging gekregen, dat hij en niemand ander, de dader moet zijn, In afwachting van de terecht.telling door de revolutionnairen wordt hij in een cel opfle,loten Het gelukt hem daaruit te ont.n.ppen en hij zoekt een .chuilpl.at. In de kamer van Katie. Het mel.je tracht .evergeef.

Wenscht U ook Uw gewicht te verminderen zonder daarbij een of ander gevaar te loopen, koopt U dan nog heden bij Uw apotheker of drogist een buisje Facil-Pastilles ä f 3.—, voldoende voor een kuur van 3 weken en ook U zult tevreden zijn.

FACIL

h«l ••rst« h«l groelst«

heden de werkzaamheden moesten worden stopgezet. Je begrijpt, een productieleider zonder geld is als een schip zonder roer." ..Wat gebeurt er nu?" „Gelukkig is er deze week iemand in den studio verschenen, die het ontbrekende bedrag wil fourneeren en binnenkort zal men weer met de opnamen beginnen. Het is te hopen, dat het een aardige film wordt." „Dat zal wel. Als Heintje Davids en Johan Kaart meespelen, zal ze in ieder geval komiek genoeg worden. O ja, daar valt me iets in, wat ik je nog wou ragen. Ik heb in een of ander blad gelezen onder een foto van Nini Theilade, je weet wel, die bekende danseres, die meewerkte aan de film Midzomernachtsdroom, dat ze een leerlinge van Anna Pavlova is geweest. Dat heb ik nooit geweten en je hebt het mij ook nooit verteld." „Dat heb ik je inderdaad nooit verteld, Pietersen, om de heel eenvoudige reden, dat ze nooit les van Pavlova heeft gehad. Nini heeft in Denemarken les gehad van eenige bekende dansleeraren. Toen ze twaalf jaar was, ging ze naar Parijs en stelde zich onder leiding van Egorova. Het was tijdens een bezoek aan de Parijsche balletschool, dat Anna Pavlova het talentvolle meisje zag dansen en onder den indruk kwam van haar gratie. Pavlova's belangstelling voor haar was van dien aard, dat ze zich tot haar impresario, Ernst Krauss, wendde en met hem over Nini's kunst sprak. Krauss heeft toen de jeugdige Deensche voor een tournee door Europa geëngageerd. Dit is het eenige wat Nini Theilade ooit met Anna Pavlova te maken heeft gehad. Maar een leerlinge is ze nooit van haar geweest."

Remaco-fllro Gypo Nolan Mary Mc. Philip Dan Gallagher Katle Fox Frankle Mc. Philip Mrs. Mc. Philip R«t Mulligan

Rolverdectlng:

Regie; John Ford Victor Mc. Laaien Heather Angel Preston Poster Margot Crahame Wallace Ford Una O'Connor Oonold Meek

Het verhaal speelt In Dublin tijdens den lertchen opstand tegen Engeland. Gypo Nolan, een boom van een man. maar met een verstand omgekeerd evenredig aan zijn spierkracht, is door de lersche revolutionnairen ultgestooten. Hi) ^^^^^^——. ^^_ ii zonder geld en bijna zonder "^^^^^^^■^•'^^^* vrienden, maar zijn verloofde Katle Is hem trouw gebleven en Gypo Is tot alles bereid om te zorgen, dat I ^T* het haar aan niets zal ontbreken. | ^T K'j^ Op het hoofd yan zijn vroegeren vriend Frankle Mc. Philip is een premie gezet en door den nood gedreven, verraadt Gypo zijn käme^^^^^^ raad. Hij vertelt niet aan Katle, hoe hij plotseling aan geld gekomen Is. Hij tracht de opkomende wroeging door rumoerige braspartijen te onderdrukken, wat hem echter niet gelukt. In zijn benevelden toestand gaat hl) fj

f/ _

'

■

'■''

- - IV

/

VARIÉTÉ MET HANS ALBERS EN ANNABELLA wordt uitgebracht door N. V. Filma Amsterdam

— 24 - 25 :..

„

..,.,

,

-

■■■■■■■

■

■

W&DR ELKE QßGAVE IJZEN KRUISWOORDRAADSEL

C & Th.-SILHOUETTENPUZZLE

2

1

3

k

5

P 5

17 Bovenstaande stukjes moeten uitgeknipt, of overgetrokken of gecalqueerd worden, en op zoodanige wijze samengevoegd en opgeplakt worden, dat er een silhouet ontstaan is van een bekende Duitsche filmster. Onder de goede oplossers, die ons voor 26 November het opgeplakte silhouet en den naam van de actrice zenden, zullen wij tien foto's vanhaar verdeelen. De oplossinggen te adresseeren aan de redactie van dit blad. Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart s.v.p. duidelijk vermelden: C. d Th-Silhouettenpuzzle.

0

^lm4^^

Vraag driehonderd vier en vijftig Door wien werd de beroemde „Eroica" gecomponeerd en ter eere van wien? Voor de goede oplossers stellen wij als hoofdprijs een lot van de loterij der Joodsche Invalide benevens vijf troostprijzen beschikbaar, die zullen worden verdeeld op een manier, waarbij alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen op het verkrijgen van een der prijzen hebben. Oplossingen a.u.b. vóór 30 November zenden aan ons adres: Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. De abonné's uit overzeesche gewesten hebben tot 30 Januari gelegenheid ons hun inzendingen te doen toekomen. Op briefkaart of enveloppe gelieve men duidelijk te vermelden: Vraag 354.

eOpü^s^ Vraag driehonderd en vijftig Het zinken van lek geslagen groote zeeschepen heeft men trachten te voorkomen door het aanbrengen van z.g. waterdichte schotten. Als deze schotten gesloten worden, kan het water — ten minste als het lek niet al te groot is — niet verder doordringen dan in de tusschen de schotten besloten ruimte, en kan het schip zoo behouden worden. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf de heer E. van Reenen te Den Haag den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen toegekend werdep aan den heer J. Bolland te Haarlem, mevrouw M. A. Gras— Camping te Zuidbroek, mejuffrouw G. Hilferink te Den Haag, den heer W. P. J. Ente te Haarlem, den heer A. J. Goudappel te Vlaardingen.

6

1. Provincie van Griekenland. 8. Jonftmnaam. 9. Meiijejnaam. 10. Perjoonlijk voornaamwoord. 11. Lyriich gedicht. 13. Meieieenaam. 15. Buitenste omtrek. 16. Voorzetael. 17. Reedt. 18. Val ia: k n. 19. Middel. 22. Stoep.

P ■P

8

1

INVULRAADSEL

$

■13

P i ■

Vi

P

Verticaal: Voorrecht van het oudste lid eener familie. Voegwoord. Gebruikt men bij bouwwerken. Te betalen bedrag; Afkorting. Aikorting, gebruikt door iemand die onbekend wil blijven. 7. Samen. 10. Meisjesnaam. 12. Ligt tusschen de bergen. 14. Stad in China in de provincie Tejili. 18. Groote kan. 19. Meisjesnaam. 20. Aikorting van administratietroepen. 21. Vul in: 1 i.

6

P

)

SCHAKELWOORDRAADSEL

Vul horizontaal in : 1. Vaatwerk, 2. Hyschwerktuig. 3. Loon. 4. Iemand die den Zaterdag als rustdag viert. 5. Zwaar anker buiten boord in de fokkerusten. • 6. Duitscher die Rijnland bewoont. 7. Koning, keizer. 8. Metaal. 9. Voertuig. Te gebruiken letters: a, a, a, a, a, a, ,a, a, a, a, a, a, a, b, b, e, d, e, e, h, i, i, k, k, k, k, 1,1, 1, m, n, n, n, n, n, n, o, r, r, r, r, r, • r, r, r, s, s, s, s, s, s, t, t, t, t, u, y.

A . Z , A i A k A -^ ' 5 A 6 A 1 . A é A 9 A

i^tt,

r

r

*ük

I 2

De letten, goed ingevuld (in elk vakje één letter), vormen in horizontale richting, woorden van de volgende beteekenii: 1. Nauwkeurige beschrijving van een werk. — 2. Het lange de zee gelegen land. — 3. Kwade dank. — 4. Gezanik. — 5. Wild dier. — 6. Land in Europa. — 7. Van bont vervaardigd. — 8. Langwerpig stuk brandstof. _ 9. Wijdloopig. De letten in de versierde vakjes vormen van boven naar onder gelezen een ander woord voor: feestelijk onthaal.

I ll

3

7~\

7~S

3

^Hr^Hr

k

->^L->^ -4^

r" Door in de cirkels klinkers en in de vierkanten medeklinkers te plaatsen, verkrijgt men in deze figuur zes rijen woorden, elk van vyf letters. Verwijder nu de middelste letter van ieder dezer woorden, waardoor andere woorden van vier letters elk zullen overblijven. De omschryvind dezer woorden vindt men hieronder gegeven. De verwijderde letters, d.w.z. de letters uit de horizontale rij no. 7, vormen tezamen den naam van een diploma. 1. Opgedragen werk. 2. Te dien tijde. 3. Uitschot van fruit. 4. Meisjesnaam. 5. Rustig. 6. Spoor, dat wordt achtergelaten.

- 26 -

5 Vul horizontaal in: Na dien tijd. Gelijktijdig. Zooveel als men in één arm kan dragen. Korte uniformjas. . Soort aap met rondom behaarden staart. Betreffende. Te.gebruiken letters: a, a,.a, a, a, a, a, a, d, e, e, e, e, e, g, i, i, k, k, 1,1, 1, m, n, n, n, n, n, o, o, o, o, p, p, r, r, r, s, s, s, t, t, u, v, v, y. Op de spijlen een bekend gezegde.

1. 2. 3. 4. 5. 6.

T 5" F'

111

Te gebruiken letters: a, a, a, a, a, b, b, b, d, d, e, e, e, e, e, e, e, e, e, g, g, i, j, k, k, k, k, k, n, n, n, n, n, n, n, o, 6, p, p, r, r, r, r, e, s, s, l, t, t, t,.t, t, u, w.

l' 1

HOEVEEL DiERENNAMEN ZIJN HIERIN VERBORGEN?

7

s:

Alle letters moeten één keer gebruikt worden. re«en pijn

ill

f"»

9"

nok

los »1» Put

geel daar riem

LETTERGREEPRAADSEL

'4 1

2

$

A

5

- ^'. Z wijs tra,

R'd a m; de heer Th. van Leeuwen, Den Haatf; mej. HG. Coelman, Den Haap; de heer R. Verbeeth, Nijmegen; de heer van der Veer, Gouda; mevr. S. H. Thio, Vlaardingen.

r^r\

2"

7- ^7- ^ ^

1

De winnaars van de tien foto's zijn: Mevr. M. v. Werven, A'dam; de heer W. Hoek, Schiedam; mej. G. Berends, Diepenveen; mej. D. Mel i erna, a „Lfc^^^^^É I R d m; de heer

JtflBaïvifl

ZIG-ZAGRAADSEL

EZ

KNIPPUZZLE

*■

LADDERRAADSEL

2 3 u

OPLOSSINGEN C. & TH.-PÜZZLES NO. 613

6

•? •

Door onderstaande lettergrepen goed in te vullen, vormen zich in verticale richting, woorden van de volgende beteekenis: vc.uuaie neu _ 1. Japannees. — 2. Onder iets door. — 3. Behendigheid. — 4. Schamel bezit. — o. Angstige droom. — 6. Daarna. — 7. Aanteekenboek. hand^na d|a' &*' m0e' me^, der' ^ ner' ^ doo^, on' han• heid' de> ar' nacht' **> De eerste letters van de bovenste rij lettergrepen vormen een meisjesnaam. — 27 -

De heer P. Nooy te Den Haag ve rwi erf den hoofdprijs, terwijl de troostprijzen verkregen werden do or den heer J. M. Emmen te Den Haag, den heer B. Nieuwburg te Moordrecht en den heer Jeelof te Middelburg

INVULRAADSEL

E E N D E M E 1 L 1 N T W O R M S P A N M 1 M G £ L O C U T 1 E M y T H 1 S C H A L H A M B R A

y

T O P 1

S C H

H E L L E N E N s C H U T T E R Else Mauhs

ONZE PRIJZEN Voor goede oplossingen op iedere puzzle, rebus, probleem, enzoovoort, stellen wij een prijs van ƒ2.50 be-* nevens vier troostprijzen beschikbaar. In totaal dus deze week 7 prijzen van ƒ2.50 elk en 28 troostprijzen. De toekenning der prijzen en troostprijzen geschiedt volgens een systeem, waarby alle inzenders van goede oplossingen gelijke kansen op het verkrijgen der prijzen hebhen. DE OPLOSSINGEN op de in dit nummer voorkomende puzzles, enzoovoort, gelieve men vóór 26 November in te zenden aan ^de redactie van dit blad Galgewater 22, Leiden. Op enveloppe of briefkaart vermelde men duidelijk: Oploninoen Zoek en Vind 26 November

."■

■

.

.■'■..:..-.

Oë

ooy^SYE

UIT HÉT €nG€ü(H Vfln „Met Trevor Pothering," zei Lindsay aan den anderen kant. „Mr. Restows secreta„Ik begeer geen secretaris — ik moet Algy hebben en vlug ook." Lindsay verwijderde zich. Hij hoefde niet te vragen met wie hij sprak. „Daar is Madame Paravicini," kondigde hij aan en zag Restow glimlachend van zijn stoel opstaan. De millionnair nam den hoorn op, gaf Lindsay een knipoogje en sprak: „Ben jij daar. Gloria?... Wat zeg je?... Je praat te dicht bij het toestel — dat heb ik je honderdmaal gezegdl Ik hoor niets dap Bzz-Bzz-Bzz in plaats van je heerlijke stem... O, ga door alsjeblieft, maar vijf centimeter verder van den microfoon. Ik luister — ik ben een al aandacht." Lindsay, die met een handbeweging verzocht werd te blijven, hoorde vaag de stem van Madame Paravicini. Die stem klonk heel boos. „Algy Restow — schei uit met je gekheid en vertel me alsjeblieft of je mij zoo net een slang hebt gestuurd?" „Waarom zou ik dat doen?" informeerde

Restow na een korte pauze, in stomme verbazing. „Stuurt men slangen aan de vrouw, die men liefheeft?" „Heb jij die gestuurd of niet?" „Ik zou nog liever sterven!" Een besliste klik van het toestel vormde het einde van het gesprek. Restow gaf zich een klap tegen het voorhoofd, vloekte in het Turksch en vroeg om de verbinding met Madame Paravicini's appartementen te herstellen. Het was niet Madame Paravicini, maar Rosalie, die hem te woord stond. „U daar. Mr. Restow.. ? Ja, met Rosa.. Neen, ze wil niet komen. Mr. Restow. Ze zegt, dat u haar hebt beleedigd. Ze zegt, dat als u iemand wilt beleedigen, u iemand anders moet uitkiezen Neen, het heeft geen zin haar dat te zeggen. Mr. Restow. Ze komt niet — ze is woedend ja, iemand heeft haar een slang gestuurd O, ja, ze zou. werkelijk blij zijn geweest als u het gedaan hadt O, ja. Mr. Restow, ze is dol op u." Restow, die een serie leelijke gezichten had getrokken, liet nu zijn vuist met geweld op de tafel neerkomen.

„Vrouw — houd je mond! Je hebt een tong als een watermolen! Ben je daar nog? Luister je? Hier heb je 'n boodschap voor mijn vrouw. Ik ben tot een duel uitgedaagd door dien dierbaren Mr. Arèsne van haar, en als ze morgen geen echtgenoot en geen geel schoothondje meer heeft, zal ik geen medelijden met haar hebben — verdraaid neen!" Hij smeet den hoorn op het toestel en liep lachend en met groote passen 't vertrek door, zijn hoofd achterover en zijn lange tanden zichtbaar. „En nu gaan we dineeren! Mademoiselle Ursule doet ons de eer aan. Is ze niet volmaakt — zoo blond, 'n beetje beschroomd, een verduiveld charmant type! Ik zal haar ook bloemen geven. Je mag driemaal raden wat voor bloemen ik dat blonde meisje geef!" Hij wees naar een doos van den bloemist, welke op de sofa stond. Het half open deksel toonde niets anders dan gekreukeld vloeipapier. „Vergeet-mij-nieten," raadde Lindsay. „Jar\ais de ma vie!" barstte Restow uit. „Leli js dan," hernam Lindsay. Restow schudde heftig het hoofd. „Mijn beste Pothering..." begon hij en zweeg toen, het hoofd opzij, luisterend. Lindsay luisterde eveneens. Er was ongetwijfeld ruzie in de gang. Iemand bonsde tegen den muur. Een woordenwisseling weerklonk en geschuifel van voeten. Er werd hard tegen de deur geklopt. Het volgende oogenblik sprong die open. Gloria Paravicini verscheen op den drempel. Ze zag er buitengewoon imposant uit en ze was buiten zichzelf van woede. Ze hield Mr. Charles Arèsne bij den schouder en ^ze had de deur open gekregen door er hem met kracht tegen aan te drukken. Zijn boord was uit het knoopje gewipt, zijn haar viel slordig over één oog en een lange krab over zijn neus en wang bewees het niet geringe snijvermogen van 'n diamanten ring. „Mijn engel!" begroette Restow haar. Madame Gloria loodste Charles de kamer in, smeet de deur achter zich dicht en wierp Lindsay een bevelenden blik toe. „Laat de politie komen!" commandeerde haar diepe altstem. „Wat heeft hij gedaan?" wilde Rtstow weten. „Maar ik heb niets gedaan!" kermde de ongelukkige Charles. „Messieurs — ik roep u tot getuigen — ze heeft mij aangevallen. Ze heeft mijn boord losgetrokken en mijn

jonge tenor Dennis Gone* en zijn leeraar Eduard Lichtenstein tijdens de zanglessen. (Foto Edith SehUdngor)

- 29

_—-_^^^___

■

■

•

.

;

■

.^

Een blik in de Scherk-tabel zegt het reeds: bij blauwe oogen, blond haar en een levendige teint behoort Mystikum poeder natural I en een weinig coraill Doch dit is slechts een voorbeeld. Want blond, bruin, zwart of rossig t Mystikum poeder en Mystikum compact, gekozen volgens de Scherk-tabel, bij Uw haar, oogen en teint passend, geven de harmonische vervolmaking van Uw schoonheid en het gewichtigste: Uw persoonlijke noot • Zendt U Uw nauwkeurig adres aan de Firma S. Blindeman & Co., v. Baerlestraat 89, Amsterdam. Wij zenden U kosteloos de «^NI ir-r^i/ interessante Scherktabel» Mystikum Poeder SCMLRK 0.50, 0.95, 1.50. Mystikum Compact 0.60. PARIS ■ NEW YORK ' Een mooi gevormde roode mond met Scherk Lippenstift. Trisena-Creme maakt de huid wonderlijk mat. Probeert U het eensl

Mvslilaiiii1 poedei oor foilettofel en pooderdoosje

MYSTIKUM COMPACT Po«d«r «n roug« in voston vorm

>''■

gezicht opengekrabd — mijn zenuwen zijn geschokt en ik ben diep in mijn eer gekrenkt." Terwijl hij sprak, ging hy zoo staan, dat Restow als een scherm voor de ziedende dame dienst deed. Madame Paravicini posteerde zich met haar rug tegen de deur en staarde hem aan. „Jij misselijke moordenaar!" riep ze. Toen vervolgde ze in ongelooflijk slecht Fransch: „Wou je soms ontkennen, dat jij het afgrijselijke plan had mijn echtgenoot te vermoorden? Wil je dat ontkennen? Jij kleine apache! Denk je dat je aan de wraak van Gloria Paravicini ontkomen kunt? Dacht je dat mijn Algerius niemand heeft om hem te beschermen? Je lijkt wel niet goed bij je verstand!" „Gloria " begon de zielige Charles stamelend. „Noem me niet Gloria! Voor moordenaars ben ik Madame Paravicini, vergeet dat niet! Algy Restow, ben jij een man om daar zoo te blijven staan en mij. door een leelijken apache te laten beleedigen?" Restow maakte een diepe buiging en ging aan den kant. De kleine Franschman werd doodelijk bevreesd. „Madame, ik beleedig Monsieur Restow niet. Ik wensch hier vandaan te gaan." Gloria Paravicini stampvoette. „Als Algy een man was, zou hij je een pak slaag geven!" zei ze met een door woede verstikte stem. Ze wendde zich naar Restow. „Weet je «wie me die. slang gestuurd heeft? Neen? Nu dan, hij!" Ze wees naar den op zijn beenen trillenden Charles. „En heb je zelf niet gezegd, dat een man een vrouw beleedigt als hij haar een slang stuurt? En wat ga je nu doen? Dat zou ik graag willen weten." Charles Arèsne brak in een wild gestotter uit.

„Maar je zegt dat je van slangen houdt.... ze aanbidt.... eenzaam bent zonder je slangen. Ik wil je een genoegen doen en koop een mooie, dure slang — ik stuur hem jou. Gloria!" „Algy Restow," zei Madame Paravicini met een stem, die deed denken aan de lage tonen van een woedend harmonium, „blijf jij maar zoo staan, terwijl een andere man mij onder je oogen het hof maakt?" Restow glimlachte. „En waarom niet — als het jou welgevallig is?" Madame Gloria sprong weg van de deur en trok die uit alle macht wijd open. Het volgende oogenblik had ze den rampzaligen Charles bij de schouders gepakt en in de gang gedeponeerd. Vervolgens sloeg ze de deur achter hem dicht en stond hijgend voor Restow. „Ga je met hem vechten?" vroeg ze met iets in haar toon en houding, dat aan een vulkaan-in-wefking herinnerde. „Neen," antwoordde Restow. „En waarom niet?" Restow wierp zijn hoofd achterover en lachte alleen maar. „Hij hèèft me het hof gemaakt!" riep Gloria hijgend. „Wat gaat mij dat aan?" Ze zei: „O!" met een stem, die nauwelijks een fluistering was. Haar prachtig lichaam scheen in elkaar te krimpen. Lindsay zag dat Restows groote, harige hand zich zoo ineenklemde, dat de knokkels wit werden. Hij sprak echter alsof hij zich best op zijn gemak voelde, „Wel, wel!" zei hij. „Dat schoothondje van jou houdt er een eigenaardige manier van cadeaux geven op na. Ik doe het anders, als ik een dame mijn eerbiedige hulde aanbied. Ik stuur geen' reptielen —

foei, neen! Ik bied haar — ja, ik bied haar bloemen aan." Hij keerde zich zwierig naar de doos van den bloemist, trok het deksel er verder af en nam er een grooten bouquet fluweelige roode rozen uit. De geur vulde het vertrek. „Dat is beter, nietwaar?" Madame keek naar de rozen en vervolgens naar Restow. Toen zei ze: „Algy, zyn die rozen voor mij?" Een duivelsche glimlach krulde Restows lippen. Hij hield de bloemen omhoog en loenschte er met zijn kleine oogjes naar. „Wis en waarachtig niet! Die zijn voor een snoes van een jong meisje, dat met me gaat dineeren. Je hebt haar gezien, nietwaar? Een blond engeltje! Vind je haar geen schat? Een rozeknop — ze is te jong om een roos te zijn.... Wat heb je daarop te zeggen. Gloria Paravicini?" „Een zuigeling!" spotte Madame Gloria zelfverzekerd, „Als je denkt, dat je me jaloersch kunt maken met een zuigeling, ken je me nog slecht!" De onberekenbare dame keek naar hem met een eigenaardigen, lokkenden blik; haar lange, donkere wimpers als 'n sluier over haar sprekende, donkere oogen. „Algy, ik vermoed, dat die rozen voor mij zijn." Restow begroef zijn neus in de bloemen en snoof. „Ze ruiken heerlijk, nietwaar? Je wilt zeker wel met mij dineeren en mijn rozen dragen, die zoo schitterend bij je japon kleuren — en daarna met me naar de Folies Bergères gaan? O, we zullen 't kolossaal naar onzen zin hebben...." „Ik geloof van wel, Algyl" Hij rook weer aan de rozen. Op zijn gezicht was een boosaardige grijns, „Wat jammer dat ik al 'n afspraak heb!" Lindsay was zich bewust, dat hij te veel werd, Aan den anderen kant voelde hij dat er ieder oogenblik een explosie kon plaats hebben. En terwijl deze gedachte vorm aannam in zijn geest, greep Gloria Paravicini naar de rozen, Restow sprong achteruit, maar te laat Haar hand pakte de stelen — pakte en miste. Restow trok de bloemen weg en Madame Gloria zonk met een doordringenden kreet op den vloer neer, een gewonde hand wringend. De rozen hadden — als alle rozen — hun doornen gehad en een doorn had een lange schram op den pols en den arm van Madame Gloria getrokken. Groote bloeddruppels kwamen naar buiten, precies de kleur van de rozen. Gloria Paravicini keek er ontzet naar. Toen begon ze te schreien alsof ze een kind van vijf jaar was. Ze wreef zich in de oogen, vertrok haar gezicht en snikte hartbrekend, terwijl dikke tranen over haar wangen rolden. In een onderdeel van een seconde had Restow de rozen weggeworpen en was op zijn knieën naast haar. „Mijn engel! Mijn kleintje! Mijn Gloria! Ik houd enkel en alleen van jou! Carissima!" „Jij houdt van die bieeke babyl" snikte Gloria, Restow, met zijn armen om haar heen, hield zich nog in bedwang, maar toen de schreiende vrouw haar hoofd op zijn schouder liet rusten en er een forsche, blanke arm om zijn hals werd geslagen, was het met zijn zelfbeheersching gedaan, Lindsay glipte de kamer uit. Hij sloot de deur voor een romantisch duet in een half dozijn talen. {Wordt vervolgd)

TE VEEL VERLANGD? Woorden en Muziek van GUUS BETLEM Jr.

É ï te

't Was

ÜÊgÊi bij

de

nieu - we

lieh - ting van Een

Jrjr^t

j g i ig

week of wat te - rug,

1 P pTlE^^^^ Duf-fel at Voor't eerst... sol-da-ten-kuch!

PÉüi ^m^m

Des mid-dags komt de lui-te-nant. En stelt zn vas-te

m W=* pEpis w* SEËi a^E£ f+ïp: TT^i ÜËÊÏ?

EziE

^

5ft=

^^

B ^5

*

„Jawel, Luit!" doet van Duffel dan Het woord voor allemaal, ..De kuch zat vol met zand vandaag..." „Nou, ja. de oude kwaal!" Zoo bromt de luit' wat binnensmonds, ,.Dat kennen we nou wel! Je moet niet daad'lijk vallen over Ieder bagatel!

Je bent hier om je Vaderland Tc dienen — zóó is 't feit, Niet om direct te vitten op De kleinste kleinigheid!" „Krek, Luit!" zegt dan van Duffel plots, „Zoo is het ook, sebiet... Om 't Vaderland te dienen, maar Om...'t óp te eten niètü" 1

Niet alleen leggen wij In onzen studio het geluid van Uw stem of instrument op een Gramophone-plaat voor eeuwen vast maar ook groote werken door koren en orkesten.

Van 1 tot 3 personen F. 3.50 en hooger naar groot te van het gezelschap. Succes verzekerd in Het

N.V. WILLEM SPRENGER'S STUDIO

R.K. Matrozen Knapenkoor voor Sprenger's Microphone!

Passage 46 - Den Haag - Telef. 113778

- 30 —

— 31 -

tak^j

k

.

i

.

...

■

,.

.

«—„-..■^^w^-,.^—-

-IK-

^--j-n^jrnm

w»jyp^^iismiw,pf

^

^ >mmm^m'

^nm No. 617 23 Nov. - 1935

tad cinemo en hheaher

T>'vciorq 5n de eerste plaats 3ljn noodlg toilet- en badjeepen, die uit julvere grondstoffen 3ijn vervaardigd, l&rossmltb's IÊ>ld-lCottage3eepen 3ljn beroemd om den onvolprejen weldadlgen invloed, dien 3IJ uitoefenen op de buld, bet bescbaafde iCavender-parfum en bet 3acbte overvloedige scbuim, dat 3ij produceeren. trouwens alle l&rossmitb's lÊ»ld Cottage scboonbeidsmiddelen als: l&rossmitb's ^Coiletwater (in de typiscbe groene

'9

flacons) ■ J

l&rossmitb's l&ad30ut en I&ad3eep lèrossmitb's Creams, poeders, iReuksacbets en3. en3. 3ult B aantreffen op de toilettafel van de moderne vrouw, die trots baar aangeboren verlangen naar rbarme, tocb altijd baar verfijnde bescbavlng u>ll bewaren. Importeur: IIMcb. HBernekinck & Co. Iteuddestraat ^ - Bmsterdam-C.

(E Havendev ^Seep Red. en Adm. Galgewater 22, Leiden. Tel. 760. Postrekenlnn 41880

■smi

%v^nder ZUatet Verschont wekelUks — PrU« per kwartaal f. 1.95