->,.>,£. ^
_
_ '.
I
'•'■./'
-
Zij is toen wat ouder geworden. Misschien was ze zeventien jaar. Maar tóch, als ik haar zag, dan dacht ik A.an dien tol en dat springtouw van haar
Nu zijn we wat rustiger menschen; Het vuur van de jeugd is bedaard. Maar als ik haar zie, dan komt voor me Die vlieger, die tol, nu verjaard.
..
MAISON ODIOT 7 Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd m 1690
PLACE DE LA MADELEINE. PARIJS Specialiteit voor geschenken in zilvet en verzilverd metaal
No. 383 30 Mei 1931 IRENE EISINGER
GROOTS KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE Red. en Adm.: Galgewater 22, Leiden. Tel. 700 Postrekening 41880
V'-wchllnt wekeWk8 — Prö* PW kwartaal f t.Oj
FOTO
UFA
m.T.IWIA'
door de mechariische masseuse H SLUM BC ° JOD^IS ° ^^^[(S) INI IB) ' "- et voordeeligrste massage-apparaat. p fa^iHMH^. w^runangi SLSSSSlJlSS. njs flOO.— Verkrijgbaar ook in huurkoop. Proef behandeling- en brochure gratis bij den Pharm. en Chem. Groothandel A. J. AMEYE, Prinsengracht 1111, bij de Utrechtschestraat. Telefoon 33081.
^ «A«® Leo Faust
:
i fl
Uw trots, Mevrouw, dat schitterende theeservies en die gesoigneerde theetafel! Behooren daar niet de fijnste en smakelijkste biscuits bij, die te krijgen zijn? Wat een eer zult U inleggen bij Uw gasten, wanneer ge „DeLindebooms" biscuits serveert. Want hier komt de kwaliteit om den hoek kijken, die alléén bereikt kan worden door een fabriek met een meer dan honderdjarige ervaring.
•
Natuurlijk heeft Uw winkelier ze voorradig. Kent U onze luxe blikjes Rose Marie, Adonis en After dinner?
'471 1
Eau de Cologne-Zeep. per doos è 3 st. i 1.20, pcrsluk I ().+()
N.V. BI SCUITFABRJEKEN
DELINDEBOOH HIER HEEFT U EEN AFBEELDING VAN DE BEROEMDE PC
lllMiM©X^"°ÄEI'BmiilLIEIKI =— HET MELKDIÈET VOOR DE HUID
's Morgens en 's avonds ge bruikt voor het wasschen van het gezicht, zult U spoedig bemerken.
'
dat Uw teint gezond. Uwe huid zacht, gaaf en stevig wordt en kleine huidaandoeningen verdwijnen.
In vertrouwen gezegd, mijn Dokter raadde mij aan de Ontvettingsboonen van Dr. Hugo Remmler te nemen en werkelijk ik heb er baat bij gevonden. Na eenige doezen .gebruikt te hebben, ging mijn gewicht langzaam maar zeker naar beneden, zoodat ik nu veel slanker ben en er veel jonger uitzie. De Ontvettingsboonen van Dr. Hugo Remmler helpen veilig en zeker, ze zijn gegarandeerd onschadelijk, terwijl dieet houden niet noodig is. De gebruiksaanwijzing met een kuurtabel bevindt zich in elke doos. Verkrijgbaar bij Apothekers en Drogisten a f 2.40 per doos van 100 boonep. Zes doezen voldoende voor een kuur a f 13.—. Waar niet verkrijgbaar schrijve men naar den Vertegenwoordiger voor Nederland en Kolonien, H. TEN HERKEL, Hilversum.
- 2 -
Be groote wedstrijd in Nice, waarin het schoonste meisje ter wereld voor 1931 zou worden gekozen, heeft niet plaats gehad. Afbesteld op het laatste oogenblik „pour cause de carence"'zegt een officieus communiqué. Ziehier wat er gebeurd is: Teneinde zich te. meten met de Europeesche schoonen zou een keur-collectie misses America naar de Riviera komen. Zij zijn inderdaad ook vertrokken. Maar de Amerikaansche ,,koninginnetjes", die in de Nieuwe Wereld een beetje te veel genoten hadden van het gevaarlijke leven dat daarginds, nog erger dan elders, aan zulke bekroonde jeugdige beauties geboden wordt, zijn voor het meerendeel ziek aangekomen en hebben zich moeten terugtrekken. Het avontuur doet mij onweerstaanbaar denkeni aan die arme Agnes Souret, „la plus belle femme de France", wier tragisch einde al evenmin algemeen bekend is. Ge herinnert u ongetwijfeld het beeldige gezichtje, op zooveel tijdschriftfoto's en prentbriefkaarten over de wereld verspreid. Zij was een Baskische on als een verblindende vuurpijl deed zij haar intrede in de Parijsche wereld. Een reusachtige mand vol bloemen schommelde eiken avond boven de hoofden der stalles-bezoekers in de Folies Bergère. Met de toppen harer mooie vingertjes strooide zij rozen en kushandjes over ons uit. Zij was 23 jaar. Men vertelde, dat een koning met haar flirtte. Zij had haar legende. Zij eindigde met zelf te gelooven in den ernst van het spel.... Vier jaar geleden, aan de tafel van ik weet niet meer welk banket, zat ik naast haar. Sinds lang hoorde men haar naam niet meer noemen, en nog minder las men hem in de bladen. Ik zou zeker de „koningin" niet herkend hebben, had niet haar andere tafelbuurman, onhandig, haar deze wreede vraag gesteld: „Mademoiselle, als een toovenaar u plotseling terug had gezet op de plaats waar u was, voordat u deelnaamt aan het concours ter verkiezing van het schoonste jongemeisjc van Frankrijk, terwijl u wist wat de gekozene wachtte, zoudt u dan weer inschrijven?" Agnes Souret bloosde haast onmerkbaar en antwoordde zonder aarzelen, zonder ook maar in het minst haar treurige, doffe oogen neer te slaan: „Voor niets ter wereld I" Een paar maanden later vernam men uit Buenos-Ayres het overlijden der ex-,,plus belle femme de France", naar Zuid-Amerika vertrokken om te trachten daar een nieuw leven te beginnen. Toch is men voortgegaan met ieder jaar weer een andere Miss France uit te roepen, en men heeft zelfs een wereld- schoonheids-tournooi ingesteld. Elk jaar is weer een nieuw jongmeisje in het licht der projectie-lampen tot koningin gekozen, geproclameerd tot
mooiste van haar land, zooals Agnes dat was. Doch heeft men zich weleens afgevraagd wat er van al die meisjes geworden is? Heeft men ooit de bewijzen gehad der fantastische verhalen, welke daaromtrent in omloop zijn ? Schrijver dezes, die de laatste jaren toevalligerwijs van tamelijk dichtbij betrokken was bij haar verkiezing, is in de gelegenheid geweest vijf Misses France te volgen in haar carrière, ook nadat de feest-lichten gedoofd waren en kan u haar ware geschiedenis vertellen. Het kan zijn waarde hebben voor dengeen die zich een op de feiten gebaseerde meening wil vormen omtrent de waarde van dit ephemere koninginneschap.
Miss France 1927. — In het vergulde salon van „Lc Journal", waar alle ,,Misses France" gekozen zijn, waren
G
°<'fritd
dt Groof,
— 3
vierhonderd brave jongemeisjes dien dag het kapitaal van haar schoonheid op de toonbank komen leggen. De eeuwige jury „samengesteld uit beroemde artisten", die het dat jaar voor den eersten keer deed, vatte haar taak zeer ernstig op. ,,U beschikt — zoo had men tot de juryleden gezegd — over drie punten voor het gelaat, drie punten voor den lichaamsbouw en drie punten voor den algemeenen indruk, dien de candidate op u maakt . . ." Aldus deed men zorgvuldig, en toen na de eerste stemming de punten werden opgeteld, bleek dat een van de candidaten — een zekere juffrouw Durand, als ik me goed herinner — alle negen punten had gekregen van elk der juryleden. Men liet het gelukkige kind nog eens terugkomen om zich te overtuigen, dat niemand zich vergist had; en .. . inder-
* sfS^fsK
' daad, niemand had zich vergist! Zij was, mademoiselle Durand, blond naar behooren, gracieus, elegant, onschuldig, slank, innemend, prachtig-gebouwd en alles, alles wat men van een „reine de beauté" verwachten mag.. . In zijn kwaliteit van voorzitter der jury veroorloofde de heer Albert Besnard zich nog een laatste klein examentje. Ook dit verliep schitterend. En men begon juffrouw Durand „Miss France" te noemen. Maar op dat moment achtte het jurylid Kees van Dongen, die al zoo vaak blijk heeft gegeven van een scherpen blik zoowel als van een critischen geest, zich genoodzaakt een klein incident in het leven te roepen: „Heeren — zei hij plechtig — ik bemerk daar, nu ik de statuten van dezen wedstrijd nog eens overlees, dat wij niet het recht hebben den titel van Miss France toe te kennen aan een tooneelartiste; weten de beeren wel, dat» wij op het punt staan dit toch te doen ?" Verwondering, verontwaardiging, luide protesten. „Wat beteekent deze aardigheid ?" „Een wolf in een schapenhuid; dat kunnen wij toch niet toelaten!" „Is het ernst, voyons monsieur De Waleffe ?"
Alleen Radox verdrijft vetwormpjes. Hebt U last van Vetworpjes? Zoo Ja. lees dan eens hoe deze dame zich bevrydde van deze leelyke ontsieringen. En volg dan haar voorbeeld vanaf het koopen van Radox tot het gebruik van cold cream. Zonder pyniyk uitpersen, zonder leelyke vlekken achter te laten kunt XI de vetwormpjes met een handdoek gewoon wegvegen. „Ik had altijd vreeselijke last van vetwormpjes, tot ik me op een dag uoornam, eens Radox te probeeren omdat ik zoo vaak gehoord had, hoe Radox dit genezen kon. Ik deed een theelepel Radox in een kommetje heet water en sponsde daarmee mijn heele gezicht af, zoo heet als ik verdragen kon, 10 minuten lang, 's morgens en 's avonds. Daarna droogde ik mijn gezicht goed aj met een ruwe handdoek en smeerde het in met cold cream. Den volgenden morgen waschte ik de cold cream af met een zelfde hoeveelheid Radox als den avond te voren. Het gevolg was een absoluut zachte huid, zonder die afschuweWke vetwormpjes. Hoewel ik nu. sinds ik Radox gebruik, nooit meer last van vetwormpjes gehad heb, behandel ik mijn gezicht nog altijd op deze manier, want ik vind het zoo uitstekend om alle vuil en stof uit de huid te verwijderen, die overdag in de porten dringen". c. B. Het succes van Radox als middel tegen vetwormpjes berust op het feit, dat de huid hierdoor volkomen gereinigd wordt. De zuurstof, die Radox vrymaakt, brengt zuiverende zouten In de poriën en bevrijdt ze van alle verstoppende onzulverheden. Uw teint wordt helder en frisch met een zachte blos, zooals alleen een gezonde huid kan hebben. Radox Is heeriyk geparfumeerd en verkrygbaar by alle apothekers en drogisten & ƒ 1.25 per pak. Een pak Is toereikend voor verscheidene weken. Imp.: N.V. Rowntree Hand.My.,Kelzersgr.l24, A'dam. Voor Indië verkrijgbaar b« Pa. J. van Gorltom & Co., Djocja en hare filialen. ^Ilnndgche yerpakklnfl waarbornt echtheid.
Ondertusschen begon Van Dongen, die in den grond niet ontevreden was met zijn kleinen triomf, een waar requisitoir: „Mademoiselle, hoe is uw naam?" „Durand, monsieur." „Neen, mademoiselle." „Ik zweer het u, monsieur." „Niet waar, mademoiselle, u heet niet Durand,. u heet Lily Damita, en u is danseuse in het Casino de Paris." Het was een wonderlijk pathetisch oogenblik. Lily Damita (want zij was het, natuurlijk) verloor niet haar koelbloedigheid. Én om zich geen erger histories op den hals te halen, zocht ze eenvoudig haar toevlucht in een flauwte. Met algemeene stemmen besloot de jury, .haar den titel weer af te nemen. En ziedaar waarom MUe. Roberte Cusey, Miss France 1927 werd. .. Haar geschiedenis houdt daarmee op. Sedert 1927 is er met MUe. Roberte Cusey niets gebeurd wat telt in het leven van fantaisie-koninginnetjes. Den dag dat zij gekozen werd, was zij mannequin in een groot couturiershuis in Parijs; vier jaren daarna is zij nog steeds mannequin in dezelfde zaak. Mile. Lily Damita, de teruggewezene, is. .. Lily Damita geworden. Miss France 1928. — Op de derde trede van de Jrap naar de artisten-loges in de „Folies Bergère" lag een jongmeisje, ineengezakt, en wischte haar tranen af met haar lange bruine lokken. In een music-hall hebben de toeschouwers geen enkele bijzondere reden om zich ongevoelig te toonen voor het verdriet van mooie, jongemeisjes. Dus schoof ik vastbesloten de bruine lokken opzij, welke het betraande gezichtje verborgen, en ik herkende . .. Raymonde Allain! Wat ik u hier vertel, gebeurde precies twee maanden na den wedstrijd, welke van de dochter van den acteur Allain-Dhurtal „Miss France 1928" had gemaakt. Achter een kopje koffie, na de voorstelling, deelde Miss France mij de reden mede van haar troosteloosheid. „Waarom wil men mij absoluut belachelijk maken ? Ik kan niet dansen, en ik wil mijn beenen niet op het tooneel vertoonen; ik hoor het lachen van de zaal, en dat lachen priemt me als een dolk in mijn hart! Heb ik ooit gevraagd schoonheids-koningin te zijn ? Eerstens had ik er het recht niet toe, want op den dag der verkiezing was ik nog geen zestien jaar! Niemand heeft dat gemerkt ! En bovendien, ik wil niets anders meer zijn dan mijzelf en doen waar ik lust in heb!" Raymonde Allain had lust er in echt tooneel te spelen, klassiek tooneel, zooals haar vader en haar moeder; en de gebeurtenissen zouden weldra bewijzen, dat men, om in deze loopbaan te slagen, in het geheel niet noodig heeft Miss France te zijn geweest. Op het toelatingsexamen voor het Conservatorium was zij een van de beste candidaten; zij had. voortreffelijk gewerkt, niettegenstaande haar reis naar Galveston, waar zij den titel had gehaald van „tweede mooiste jongemeisje van de wereld", niettegenstaande ook - 5 —
DE TWEE WILLARDS, de zingende accordeon-syncopators, die op het oogenblik in Denemarken op tournee zijn, zullen in Juli a.s. in verschillende theaters van ons land hun kunnen ten beste geven. Zij speelden o.a. voor „His Masters Voice", terwijl zij ook in eenige toonfilms optraden.
alle dinertjes en fuifjes en de zware reclame-campagne voor een zeker merk „crème de beauté". Zij werd toegelaten, en het was volkomen verdiend. En toch, ook dien dag weer weende Raymonde Allain alle tranen, die ze in haar hoofdje had, want zij had de publieke meening hardop hooren denken: „Dat wist iedereen vooruit: u begrijpt toch wel, dat de commissie een Miss France niet had kunnen weigeren, hoe onbeduidend ook!" Verleden jaar kende de jury van het eind-examen haar den tweeden prijs voor comédie toe; en weer antwoordde de echo: „Natuurlijk: Miss France!" Dit najaar is het zoo goed als zeker, dat de Comédie Frangaise de „mooie" Raymonde Allain zal engageeren. Ik ben ervan overtuigd, dat den ochtend daarop de bladen zullen melden: „Miss France entre chez Molière". Arme Raymonde Allain, wie het nimmer zal gelukken Miss France in haar te dooden!. . . Miss France 1929. —Zonder merkbare blijdschap had Germaine Laborde de uitspraak der jury aangehoord, welke haar tot de uitverkorene maakte; zonder ■ enthousiasme had zij geantwoord op de honderd-en-een vragen der journalisten uit zestien landen; zonder eenige vreugde had zij de champagne van den triomf gedronken... en daarop was zij verdwenen. De ingewijden vertelden reeds, dat zij geschaakt was door den Maharadja van Kapurtala, die den dag tevoren een boodschapper had gezonden om te informeeren naar de schoonheidskoninginnetjes". De minder verbeeldingrijke menigte wachtte geduldig voor den ingang van „Le Journal" in de hoop iemand te zien die min of meer op een schoonheidskoningin geleek. Het was negen uur 's avonds. Het toeval — alleen het toeval, ik zweer het u — bracht mij in een klein café
^^mm^^^^
"
een „reine de beauté" veel meer kans had in den smaak te vallen bij een grooten tenor dan een anoniem verliefll klein ding! Ze had haar hand-koffertje gepakt en was zich komen aanmelden bij het concours van „Le Journal". En de jury had zich, zonder het te weten, tot handlanger gemaakt van het verliefde ding. Maar de tenor had vergeten, zich bij de menschen te voegen, die de nieuwe schoonheid kwamen toejuichen. Miss France was alleen naar een café aan den grooten boulevard gegaan, om haar verdriet te verdrinken in een fleschje Vichy-water. Sinds dien dag heeft het „stemmetje" van Germaine Laborde zijn weg gevonden. De Parijzenaars hebben haar gehoord en zijn gaan houden van het sympathieke meisje. Op djit obgenblik treedt zij op in een van de bekendste cabarets van Parijs en heeft avond aan avond een groot succes. Ik heb haar gehoord, en ik moet zeggen: het is eenvoudig, intelligent en goed, wat zij presteert. Maar het hart? Ik heb er niet over durven beginnen. Alleen heb
ZIJN OOGEN DOOR RHEUMATIEK AANGETAST Merkwaardig geval te Amsterdam. Pijn wear — bril overbodig. Er is bijna geen deel van het menschelijk lichaam, dat vroeger of later niet eens door rheumatiek wordt aangetast. Soms nestelt het zich in de knie-gewrichten en maakt iemand kreupel; in andere gevallen maakt het de handen onbruikbaar door opzwelling en stijfheid. Een inwoner van Amsterdam schrijft ons, hoe zijn oogen door rheumatiek werden aangetast. Ook vertelt hij, welk middel hij hiertegen gebruikte. Lees slechts zijn brief: IMIDTCHE (LL 1LEWD< zooals hij optreedt in Cecii B. de Mille's-M.G.M.-fiim „The Squawman".
aan den boulevard. Tegen de toonbank En de kaas volgde op de sla. En geleund, achter een droevig kwart een peer volgde op de kaas. fleschje Vichy-water, stond daar Miss Bij het pousse'-je achtte ik het oogenFrance, en wachtte op iemand, waarblik aangebroken haar te vragen om schijnlijk ? mij haar geheim toe te vertrouwen. ,,Neen; heelemaal alleen." Want een geheim had zij, natuurlijk. „Willen we samen eten?" En op denzelfden matten toon, waar„Si vous voulez." mee zij aan de journalisten van twee Zonder te spreken, zonder zich te werelddeelen haar naam, voornamen, haasten, zonder belangstelling te toonen leeftijd en bijzondere hoedanigheden voor iets anders dan haar bord, at had verteld, begon Miss France Germaine Laborde haar soep, en . .. ging 1929 haar hart voor mij uit te storten. voort te zwijgen. ,,Eh, bien, voila ..." Een runderlapje volgde op de soep; Mademoisselle Germaine Laborde, een salaatje volgde op den runderlap. waarschijnlijk zal dit artikel in een „Luister, Miss France, ik stel me Hollandsch tijdschrift u wel nimmer voor, dat u, toen u inschreef voor onder de oogen komen. Maar ook den wedstrijd, een doel daarmee hadt, zonder dat vraag ik u vergeving, dat dat er een nauwkeurig omlijnd idee ik uw geheim hier ontsluieren ga. Van bij u voorzat..." alle jongemeisjes die zich vergist heb„Inderdaad; ik heb de beschikking ben omtrent de waarde van den prachover een klein stemmetje, dat mijn tigen titel, zijt gij zeer zeker degene, leermeesters in Toulouse vrij aardig die de minst groote dwaling heeft bevinden. Ik ben van plan met mijn stem gaan. En uw dwaling strekt u slechts mijn bestaan te verdienen. In dezen tot eer. gedachtengang heb ik gemeend, dat Ik vernam dien avond, dat het kleine misschien de titel van Miss France, schoonheidskoninginnetje verliefd was, gesteld dat ik hem halen kon, mij van verliefd als .een schoolmeisje, op een nut zou kunnen zijn. Ik zal me wel beroemden tenor van de groote Opera, vergist hebben. Trouwens, dat alles die zich niet verwaardigde iets-te merheeft maar een zeer betrekkelijk beken van deze prachtige liefde. Gerlang ..." maine Laborde had toen gedacht, dat
In Egypte deed ik malaria op. Na hiervoor een kuur te hebben doorgemaakt kreeg ik vreeselijke rheumatiek; mijn oogen werden slecht. Na korten tijd Kruschen Salts gebruikt te hebben verminderden de pijnen en werden mijn oogen beter. En thans na een jaar is de rheumatiek geheel verdwenen en ik kan weer lezen zonder bril. Kruschen Salts is een „reuzenmiddel" en ik zou er niet meer buiten kunnen. W. de B. te Amsterdam. Wat heeft Kruschen Salts voor dezen man gedaan? Niets anders dan lever, nieren en ingewanden aansporen tot normale, gezonde werking. Hierdoor werden de urinezuur-kristallen, die zich in de gewrichten en weefsels nestelden, opgelost en tezamen met andere schadelijke en giftige stoffen op normale wijze uit het lichaam verdreven. En wanneer de oorzaak der pijnen weggenomen wordt, spreekt het vanzelf, dat die kwellende pijnen ook verdwijnen - voorgoed. Kruschen Salts geneest niet alleen, maar het voorkomt de vorming der vlijmscherpe urinezuur-kristallen, de oorzaak van alle rheumatiek-ellende. Bovendien voert het Uw lichaam die bestanddeelen toe, die onmisbaar zijn voor een goede gezondheid. Gebruik regelmatig lederen morgen een halven theelepel Kruschen op een glas warm water of in een kop thee en binnen zeer korten tijd zult U de weldadige uitwerking ondervinden. Kruschen Salts is niet te evenaren, het verdrijft het kleinste spoor van rheumatiek. Kruschen Salts is verkrijgbaar bij alle apothekers en drogisten è Pi. 0.90 en Fl. 1.60 per flacon.
^K—
ik in den oogopslag van Germaine Laborde dienzelfden vermoeiden, onyerschilligen blik teruggevonden, dien ik erin ontmoet had den avond van haar triomf. Miss France 1930. — In een schoonheidswedstrijd zoo goed als overal elders kan het gebeuren, dat de juryleden, reeds vanaf het begin van het tournooi, het ferme besluit nemen om het zaakje vlug af te handelen. Dat is waarschijnlijk het geval geweest verleden jaar bij de verkiezing van Miss France. Eenige honderden candidaten zaten in nerveuze spanning in de wachtkamer. Het was warm. Iedereen toonde zich prikkelbaar. Men liet de bataillons defileeren in stormpas. Gepresenteerd in een dergelijk tempo lijken alie mooie meisjes op elkaar. Plotseling wordt de aandacht dei rechters, van klle rechters, getrokken door de verschijning van een jongmeisje, dat als het ware de menigte domineerde en scheen te beheerschen. Het was Yvette Labrousse. Zij ma', één meter twee-en-tachtig. Zij werd gekozen. — Uw indrukken? vroegen de journalisten in koor. En ziehier, nauwkeurig weergegeven, de toespraak, welke Miss France 1930 toen hield, ten dienste van het nageslacht : „In de eerste plaats verzoek ik de beeren, wel nadruk er op te willen leggen, dat de uitspraak der jury mij
TRUDE BERLINER EN IGO SYM in de Paramountfilm „Ich heirate meinen Mann'.
geenszins verwondert. Ik ben opzettelijk voor den wedstrijd uit Lyon gekomen. De jury wist dit, en had mij toch lastig weer zonder iets naar huis terug kunnen zenden. Maakt verder ook melding ervan, dat ik een dochter ben van zakenmenschen — mijn ouders hebben een reizigershotel in Lyon — en dat de handel mij het meeste aantrekt. De organisatoren van dezen wedstrijd hebben mij verboden te zeggen, dat ik mij gevoel aangetrokken tot de film of het theater. Maar als ge mij de waarheid vraagt, weet ik in het geheel niet wat ik doen ga. Het is op dat gebied als met het huwelijk; ik wil niet luisteren naar mooie praatjes.
ON5 PUZZLE HOEKJE SPREEKWOORDEN-STER In en om deze s£er hebben wij 36 leééer» grepen geplaatst, die tezamen vier spreekwoorden vormen. Wij vragen: welke zijn deze vier spreekwoorden? OnJer hen, Jie ons een juiste oplossing zenden, verloten wij een prijs van f 2.50 benevens drie aardige troostprijzen. — Antwoorden gelieve men vóór 2 Juni te adresseeren: Redactie ,,Het Weekblad", 22 Galge'na o v^ water, Leiden. — Op envelop of briefkaart vermelde men duidelijk: Puzzle-hoekje. Het levert geen bezwaar op, indien men het antwoord op onze wekelijksche vraag tezamen met die van ons Puzzle-hoekje in één envelop inzendt, doch wij verzoeken in dit geval iedere oplossing op een afzonderlijk velletje papier te schrijven en ieder velletje duidelijk met naam en adres te onderteekenen.
De oplossing van de puzzle uit ons nummer van 9 Mei is als volgt:
Met Je goede oplossing hiervan verwierf mevrouw Fr. van Lil-Glock te Rotterdam den hoofdprijs. De troostprijzen vielen na loting ten deel aan den heer G. J. van't Vlie te Amsterdam; den heer J. J. Wigmore te Rotterdam en mevrouw De Jong te Winschoten.
- 6 - 7 -
Ik weet wat ik weet. Maar als een knappe jongen, van fatsoenlijke familie en met een goede positie in den handel zich aanbiedt, dan zal ik misschien geen neen zeggen." Zachte, onschuldige Miss France! Zij ook is naar Amerika gegaan. Na haar terugkeer is Yvette Labrousse voortgegaan met groote passen het leven af te loopen. En onlangs, enkele dagen geleden, is een telegram geadresseerd aan Maurice de Waleffe, triomfantelijk komen melden: „Is voor den bakker, huw jongeman, prachtige commcrcieele positie". Miss France 1931 — Deze begint pas haar carrière. Haar geschiedenis, heel haar geschiedenis, dagteekent van den gelukkigen dag - een zonnigen Zondag — dat haar stadgenooten in Agen haar den titel schonken van Miss Gascogne. Sinds dien dag heeft zij het doel nagestreefd met bevalligheid en toewijding. Zij werd Miss France, zij werd Miss Europa, op de eenvoudigste manier van de wereld, zonder zich ooit een oogenblik te verbazen over het geluk dat haar niet ontrouw werd. Jeanne Juilla is twintig jaar. Ik meen, dat zij een eenig geval is in de annalen der schoonheids-koninginnen. En nu ... krijgen we Miss France 1932, Miss France 1933... Miss France 1950, die misschien de dochter zal zijn — waarom niet ? — van Miss France 1930... Want ik geloof niet meer aan het uitsterven van Miss France, evenmin als ik geloof aan haar fabelachtig lot. Ik weet dat sommige bladen van morgen en van daarna voort zullen gaan, met het opdisschen van dezelfde wonderbare legende van het „Wereld-schoonheidstournooi". Ernstige juryleden zullen één keer per jaar zich verheugen in de vrije bewondering eener verzameling meisjes, waarvan de meeste niet leelijk zijn. .... En de fabrikanten van „produits de beauté" zullen altijd denzelfden voorspoed hebben in zaken.
....
ONBEKENDE FEITEN VAN BEKENDE ARTISTEN DOOR
ARN. VAN RAALTE Jr.
01
ider de Nederlandsche variété-artisten neemt Stella Fontaine zonder eenigen twijfel een geheel afzonderlijke plaats in. Ze is in haar genre volkomen zonder concurrentie. Het eigenaardige en bijzondere hierbij is wel, dat in den loop der tijden hetgeen aanvankelijk als een bijkomstigheid, als een artiste; het succes was maar heel matig, en soort toegift, bedoeld was — haar onnahet debuut verre van schitterend! volgbare kunst van raak imitecren — bijna Kort daarop speelde ze mee in een JM« ongemerkt haar hoofdnummer geworden is. revue'tje, waaraan in 1914 door htt uitZij paart een goede, aangenaam klinkende, breken van den wereldoorlog een plotseling ofschoon niet overmatig-krachtige zangstem einde kwam. aan voortreffelijke en beschaafde dictie; zij Weer later verbond zij zich aan een geweet doorgaans haar repertoire goed te kiezelschap onder leiding van Dumas, dat een zen en met welbegrepen distinctie te brengen; tournee maakte ,,in de provincie" en het maar al brengt Stella ook het allerbeste op was bij die gelegenheid, dat ép zekeren avond uitstekende wijze, en al heeft zij daarmee in de kamer achter het tooneel, waar in de altijd wel succes, haar publiek blijkt toch pauze de artisten bijeenk«8nen, door een toealtijd te wachten op haar bijna traditioneel val haar gave van imiféeren ontdekt werd' geworden nabootsingen van bekende en Voor de grap boot« zij enkele destijds en vogue zijnde collega's. zeer bekende artisten na, op een wyze, die Haar artisten-loopbaan, voor zoover deze de aanwezige collega's bewonderend dede het gewone genre van soubrette en vooruitroepen, dat ze dit aan haar repertoi, drachts-kunstenares betreft, wijkt al heel weimoest toevoegen, en dat het succes er vin nig af van de — ik zou haast zeggen: „traongetwijfeld verzekerd zou zyn. ditie". Zij volgde den raad op én begon met het Als jong meisje reeds voelde ze zich bijimiteeren om, van Louise Fleuren, Kemzonder tot de voordrachtskunst aangetrokpinsky (het bekende Boemel-lied), Mevr; ken, en ze had in dilettanten-kringen te Amsterdam al spoedig een zekere vermaardheid verworven; ze trad — uit pure liefhebberij — op bij verschillende vercenigingen en had dan regelmatig succes, hetgeen haar toen misschien wel een weinigje overmoedig maakte; voeg hierbij, dat de in die jaren aren welbekende humorist Louis Contran haar baar^H „ontdekte" en aanmoedigde, om den gnrooten stap naar het beroeps-variété te wägen, waarbij hij haar door het maken van een geschikt répertoire nog dubbel aanmoedigde, en het waagstuk is volkomen.begrijpelyk! Zoo debuteerde ze dan als eerste nummer van het programma in „Flora" te Amsterdam, waarbij «e^ tot de ontnuchterende STELLA FONTAINE EN HAAR DOCHTERTJE conclusie kwam, dat er een hemelsbreed verschil bestaat tusschen bekende en gevierde Cesarina Speenhoff, M^rgy Morris enzoodilettante en onbekende, beginnende beroepsvoort. ■ Het succes was ongekend, en kort daarop engageerde Philip Soesman haar als speciaal nummer voor zijn destijds nog bestaande „Casino-Vai4eté"-onderneming, waarbij hij —- na het gebleken ondubbelzinnig succes — in de advertenties Stella Fontaine als een |ow ontdekte „variété-ster" annonceerde. Haar weg was van toen af volkomen afgebakend; als eerste nummers een paar goede en beschaafde liedjes en voordrachten, en als „pièce de resistance" haar imitaties, die gaandeweg uitgebreid werden met meerdere nabootsingen van bekende artisten. En zoo geviel het, dat — zooals ik reeds opmerkte — haar eigenlijk repertoire in het gedrang raakte, en het wachten steeds was op haar imitaties! Wie haar dan ook als imitatrice hoorde — en er zullen er niet velen zijn onder het uitgaand publiek in den lande, die haar nooit gehoord hebben — zal moeten erkennen, dat weinigen haar in die wel zeer aparte kunst overtreffen, of zelfs maar evenaren. Zij brengt die nabootsingen zóó gaaf, dat de toeschouwer, als hij even zijn oogen sluit, {Foto P. Gevcke) onmiddellijk in den waan gebracht Avordt, EDITH HIJESSON
(Foto P. Geveke)
STELLA FONTAINE
niet een Imitatie, maar de(n) artist (e) zélf te hooren! In den laatsten tijd — wij zagen haar kort geleden in „Arena" te Rotterdam — is er weer eenige wijziging — ik zou haast zeggen; moderniseering — gekomen in haar BWeden. ï
-8 -
:
:
:
i
A
11
Het nieuwe hygiënische Damesverband.
Echtgenoot: „Dien chauffeur moet ik ontslaan. Hij heeft mij al vier maal bijna doodgereden!" Vrouw : „Och, geef hem nog een kansje!"
LILIA Darnosvcrband is volmaakt. De sneeuwwitte vulling is zoo zaeht en koel, zoo stevig en toch soepel en het gaas er om heen zoo plooibaar als het fijnste verband. LILIA absorbeert zoo buitengewoon, dat het l' nooit in verlegenheid zal brengen. — liovcmllen is LILIA met een speciaal antlscpticum behandeld, zoodat elke onaangename reuk verdwijnt. En dan het gemak om LILIA te verwijderen. LILIA lost in stroomend water op en verdwijnt even gemakkelijk als een stukje closetpapier.
HOUBAER & CO AMERSFOORT
OAAMVAM Een man, die beschuldigd was van diefstal en veroordeeld zou worden, vertelde aan den rechter, dat hij „in zijn vrijen tijd" z.g. populaire liedjes had gecomponeerd. — Gelukkig voor hem negeerde de rechter deze domme bekentenis bij het uitspreken van het vonnis.
„Mammie, wie heeft het prikkeldraad uitgevonden ?" „Waarschijnlijk een winkelier in jongensbroeken, vent." Jongste bediende: „De baas begint zich voor mij te interesseeren." Hoofdboekhouder: „Zoo, doet hij dat?" Jongste bediende: „Ja, vanmorgen vroeg hij mij, of ik hier werkte."
Vraag slechts
„Een pak LILir en men zal U begrijpen. Proefpak van 5 sUiks ƒ 0.40 .Standaardkwal. 12 stuks „ 0.75 Supcrkwaliteit 12 stuks „ 1.15 Fabrikanten: Sashena Limited Paragon Works, flutl. Agfnle» root Sn -Iniiii: ■ I. Deijerf
ADVERTEERT IN DIT BLAD De Weg naar Rijkdom
De door
prijzen den
zijn Staat
gegarandeerd.
gaat door de
HAMBURGER STAATSLOTERIJ
Strijd tegen overtollig haar beteekent: behandeling met "Dulmin"-ontharingscrème.Want dit beproefde middel verwijdert snel lederen overvloedigen en schoonheidsbelemmerenden haargroei op de beenen, armen, in de oksels, in nek en gezicht, die aan de bekoorlijkheid van iedere vrouw veel afbreuk doet. "Dulmin"- ontharingscrème werkt snel, pijnloos en verwijdert het haar na eenvoudig aanbrengen in 3-5 minuten. Ze is wit, weck en zacht als een Cold-Cream, bijna zonder reuk en droogt niet in. Door meermalig gebruik houdt Dulmin den haargroei tegen. Ze is het betrouwbaarste en aangenaamste ontharingsmiddel van den tegenwoordigen tijd. Groote tube f 1.75 Kleine tube f 1 — Proeltube f - .40 Overal verkrijgbaar 1
DR. M. ALBERSHEIM FRANKFURT A.D.M. PARIS EN LONDEN
^
Van 80000 Loten zullen in 6 klassen op 32513 prijzen vallen, verder Sgroote premies, zoodat de kans op winnen zeer gunstg is. Uitgeloot zullen worden:
11 Millioen 459.779 Reichsmark Een zoo gunstige gelegenheid, door deze geldlotertf spoedig 'n vermogen rijk te worden, mag — vooral in dezen tijd — niemand laten voorbygaan. Hoogste prijs in het gelukkigste geval
750.000 Reichsmark Hoofdprijzen
300,000 200,000 150.000
en Premiën Reichsmark:
100.000 90.000 80.000
70.000 60,000 50,000
45.000 40.000 35,000 enz.
DULMI Ontharingscrènie Gencraalvertefienwoordiginê: J.Winkel Jzn,.21 D 24. Den Haag. Merwedestraat 47, Tel. 772595
Prvs per lot voor de Ie klas, met inbegrip van porto en trekkingslijst:
Reichsmark: of Gulden:
Oeheel Lot Half Lot 34.50 17.50 20.50 10.50
Kwart Lot 0.— 5.40
De prijs der loten blijft in alle klassen dezelfde. Officieel trekkingsplan wordt gratis toegezonden. Verzending der loten tegen vooruitbetaling in geld per aangeteekenden brief of per postwissel, desgewenscht ook onder rembours. Daar de eerstvolgende trekking reeds spoedig zal plaats vinden wordt omgaande bestelling verwacht, uiterlijk tot den-I7en Juni aan de Hauptkollekte der Hamburger Staatslotterie von
Godfried de Groot ^an Êuykenstraat-20 Amsterdam Telef. 28474
Dammtorstrasse 14 Hier afknippen. Bestelbrief.
Naam:
lot &
„Het is heel onverstandig om een geeuw te onderdrukken," verklaart een dokter. — Behalve natuurlijk wanneer degeen, die U een vervelende anecdote vertelt, grooter en sterker is dan gij en opvliegend van aard is.
De Bruin: „Het spijt me, dat die kip van mij over de schutting vloog en je tuin zoo toetakelde!" Smit: „O, dat is niet zoo erg. Mijn hond heeft je kip opgegeten." De Bruin: ,Prachtig! Ik heb je hond juist overreden!" (The Weekly Telegraph)
Wat is het meisje van vandaag, vergeleken met haar zuster van een vijftig jaar geleden? vraagt iemand. — Minstens tien jaar jonger, zouden we zeggen. Een inbreker in Londen geraakte gedurende een karweitje met zijn vingers bekneld tusschen de deur van een safe; hij schreeuwde zóó hard -van de pijn, dat de politie binnen vijf minuten ter plaatse was en hem „knipte". — Bij het verhoor zeide hij, een somber voorgevoel gehad te hebben, dat hij vandaag of morgen „er tuSschen" zou zitten! „Warmte beweegt zich sneller dan koude," schrijft een geleerde. — Geen wonder, dat wij zoo gemakkelijk kou „vatten"!
JacoueJine: „Waar denk je over?" Jack: „'t Zelfde, waarover jij denkt." Jacqueline: „Als je 't doet, ga ik gillen, hoor!" {London Opinion)
Wij lezen in een wetenschappelijk werk, dat 't thans mogelijk is, om de atmospheer in een geheel huis te verkoelen door middel van een speciaal apparaat. — Een andere, even onfeilbaar werkende methode is om op een regendag drijfnat thuis te komen en je voeten niet op de mat af te vegen.
„Herbert, de zeep is in 't water gevallen!" (The Passing Show)
Een inbreker bracht een bezoek aan vijf huizen in één straat, zonder geld of iets anders van waarde mee te nemen. — Een behoorlijke inbreker weet, dat hij bij de menschen moet komen, vóór zij hun belasting hebben betaald!
BEZOEKT HET
Samuel Heckscher senr. Hamburg 408
Gelieve te zenden
—^•^^^^mm^^mm—^^mm
„Marie, wij zijn nu al twee weken getrouwd en het gat in mijn sokken is nog steeds niet gestopt !" „Daar heb ik niets mee te maken. Dat behoort nog tot je vrijgezellentijd."
Het gemak van LILIA
Grootste pr^js in het gelukkigste geval 750.000 Ueichsmark.
'
Reichsm. Gulden,
Specialiteit in TAoderne en artistieke foto's
Adres; het bedrag ä Fl. verzonden per postwissel, ingesloten in bankpapier. Gelieve bedrag per rembours te heffen. — Niet gewenschte doorhalen.
T\en üè de vele reproducties van ons veih In „Het Weekblad" Cinema ffl theater
- 10
LUXOR PALAST TE ROTTERDAM
«.V
Pas afgestudeerde landbouwkundige: „Mijnheer, ik verzeker U, dat wanneer U dien appelboom volgens mijn instructies behandelde, U er zeker vijf en twintig kilo appelen meer van zou krijgen.' Boer: „Dat geloof ik niet, jongmensch. 't Is een pereboom, zie je 1" (Het Weekblad) - 11 —
TT^
IK HEB VAN JOU GEDROOMD VANNACHT
e-fGEfl'EI
(„Die Teresina"). Tekst van Rud. Schanzer en Ernst Welisch. Muziek ran Oscar Strauss. Het Rotterdamsch Operette-Gezelschap. Sinds 1 Mei heeft het' Rotterdamsch Operettevermaardheid geworGezelschap zijn bivouak weer opgeslagen — en den en heet dan thans voor een viertal maanden achtereen — in Teresina; op verden Tivoli-schouwburg. langen van den Keizer Na een korte serie-voorstelling van de Prins zal deze tot de gasten van Pappenheim — een reprise — kwam thans behoorenSlÄn Vorst weer een première aan de beurt — althans een Borghese. Grayf La première voor Rotterdam, want Teresina heeft valette is Maars onbegrijpelijk genoeg!) reeds een zesjarigen geworden. leeftijd bereikt, voor het Rotterdamsche publiek Een ontmoeting tusin de gelegenheid gesteld werd kennis met haar schen de beide „echtte maken. genooten" heeft tot Onbegrijpelijk! Want nu de aangename kennisresultaat, dat zij hèm making heeft plaats gehad, vraagt men zich met wel, doch hij häär verwondering af, hoe het mogelijk was, dat het niet herken t. reisje van Duitschland naar hier, van een zóó Na verschillende, goede operette, zoo lang heeft moeten duren! niet al te dramatische Het gegeven speelt zich af in Frankrijk, in den verwikkelingen, komt tijd van Napoleon den Eersten, van diens generaalsnatuurlijk alles op z'n tot Keizerschap, hetgeen al direct aanleiding gaf pootjes terecht en zal tot schilderachtige monteering en costumeering, eindelijk voor het die — zooals we dit van het Rotterdamsch „jonge echtpaar" de Operette-Gezelschap gewend zijn — niets te tijd voor ongestoord wenschen overlieten. echtelijk geluk aanTeresa (Lotte Bartschat) behoorende tot een breken. reizenden kermistroep, wordt de uitverkorene van Een doodeenvouDidier, Graaf Lavalette (Joh. Heesters) die zijn dige, bijna naieve in vrijheid en have, volgens een decreet van het trige, gebouwd Revolutionnair bewind, terug semi-historische , kan bekomen door een grondslagen, die in» huwelijk met een meisje-uittusschen door de het-volk. libretto-schrijvers met Hij doet den grooten stap smaak en veel kennis met Teresa, doch vóórdat Oct. van Aerschot. van zaken bewerkt is. de nieuwbakken echtgenooTal van grappige tooneeltjes wisselen de ten tot elkaarTcomen, wordt dramatische momenten naar behooren af, terwijl hij door generaal Bonaparte de dikwijls geestige dialoog uitsteekt boven de overreed om hem te volgen doorsnee-operette-dialogen. naar Parijs voor den aanOscar Strauss, de gelukkige componist van staanden beroemden staats„Walzertraum", schreef er de muziek voor; greep. ofschoon hij er niet in geslaagd is, zijn meesterToevallig wordt het achterwerk te overtreffen, herkent men toch voortdurend gelaten huwelijkscontract, den talentvollen operette-componist in zijn werk. voorzien van beider handBehalve een paar aardige schlagers, die niet tcekening, in tweeën geboven het gewone genre uitkomen, valt het scheurd en de helft (met de mooie lied „Ik heb vän jou gedroomd vannacht" handteekeningen) gebruikt wel zeer bijzonder op. door Bonaparte om zijn te Lotte Bartschat, die het met haar mooie stem wijd geworden steek iets te schitterend en gevoelig zingt, oogst er dan ook vernauwen een stormachtig succes mee! Het volgend bedrijf speelt Van de andere medespelenden dienen vooral eenige jaren later, ten paleize Joh. Heesters, Oct. van Aerschot, Jac. Bijlevelt van Vorst Borghese, den en Pola Cortez genoemd te worden, die allen gemaal van de jongste zuster van hun rol een uitstekende vertolking gaven. van den intusschen tot Keizer De aankleeding was onberispelijk, koor en itgeroepen Napoleon Bonaorkest deden hun best en ook de regie bevorfcrte, onderscheidenlijk verderde een vlot verloop. tolkt door Jac. van Bijlevelt Blijkens het succes belooft Teresina wel eenigen en Pola Cortez). tijd de gast van Rotterdam te blijven. i eresa is intusschen een Lotte Bartschat als Teresa. Opera-ster van Europeesche ARN. VAN RAALTE Jzn.
Een scène uit de eerste acte. Joh. Heesters met het dames-koor.
iiiiiiiiiiiiiiniiniiniiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiin
„Wij zullen geen van allen dichterby éaan." zei Williams mstig. „Indien ei in dezen poel werkelyh is, wat ik verwacht, mag niemand van ons hem dichter dan twintig passen naderen "
Mi
o %
\ i l,,chtlire, sPortj«rk van effen shantung. De rok is klokkend, het lijfje heeft een klokkend schootje en een berthe-kraag, waarvan de einden vanvoren worden samengeknoopt. • i. Eenvoudige zomeriapon van bedrukte voile. De rok heeft ingeslikte platte plooien. Vestje en kraag van wit crepe georgette. 3 Allerliefst toiletje van wit toile de soie met blauwe moezen. De lange casaque, die over den rok valt, is afgezet met een halsdoek van marineblauw. Ook de mouwen en de onderkant van de casaque zifn hiermede afgewerkt.
TOEN John Radway in de luxueus gemeubelde kamer werd gelaten en hij hierdoor voor het eerst van zijn leven van aangezicht tot aangezicht kwam te staan met het meisje, waarvan hij zooveel wonderbaarlijks had hooren vertellen — feiten, die geen mensch in heel Engeland onbekend waren, omdat de couranten er kolommen vol over schreven! — had hij de gewaarwording, alsof hij in zijn leven nooit erger teleurstelling had ondervonden. Hij had zich Eva Barrington, "de leidster der „Drie E's", — drie geheimzinnige jongelui van gegoeden huize, die zich mèt haar beijverden om geheel belangeloos misdaden, welke door de politie als „hopeloos" waren opgegeven, te reconstrueeren en de daders ervan op te sporen — heel anders voorgesteld. Hij had de laatste dagen veel over haar gedacht, zich afvragend, of hij den moed zou durven hebben, haar raad en hulp in te roepen, en hij had zich daarbij een totaal andere voorstelling van haar gemaakt, — een groote, waardige', zelfs imposante verschijning. En inplaats daarvan zag hij nu een klein, tenger meisje, een bakvisch nog bijna, met kinderlijk-groote, bruine oogen, die hem vriendelijk lachend aankeken, toen hij binnenkwam. Even dacht hij dan ook, dat er een vergissing in het spel was; maar toen zei ze met haar melodieuse stem: „Ik ben Eva Barrington. Gaat u zitten, mijnheer Radway!", en toen wist John, dat hij inderdaad stond tegenover „het verbazingwekkendste speurderstalent van heel de oude en nieuwe wereld", zooals de couranten Eva Barrington noemden. En van het oogenblik af, dat hij haar stem had gehoord, was hij haar slaaf. Terwijl hij plaats nam in den gemakkelijken stoel, dien zij hem gewezen had, zei ze „Ik weet natuurlijk wel, waarvoor u hier komt, mijnheer Radway, ik heb er immers over gelezen in de couranten, maar toch zou ik graag willen, dat u mij alles nog eens nauwkeurig vertelde. Alles van uzelf en van hét geval, waarvoor u hier komt. Ik wil dan graag zien, wat ik voor u doen kan," besloot ze glimlachend. En John Radway begon te vertellen: „Ik woon in Shendon Manor, zooals u weet een klein plaatsje aan de kust, ongeveer twee uur hier vandaan. Wij zijn met zijn drieën, mijn zuster Willy, ik en mijn tweede vader. Mijn moeder is eenige jaren geleden gestorven." „Wilt u mij eenige datums geven?" mompelde Eva met half gesloten oogen. „Pardon, juffrouw Barrington," antwoordde John. „Ik dacht er niet aan, dat die van belang voor u konden zijn. Mijn vader stierf in 1909, toen ik twee jaar en mijn zuster een maand of acht was. Twee jaar later trouwde mijn moeder met een zekeren dokter Brook, mijn
iMi(lllllJililiiriiij|iilllill
tegenwoordigcn stiefvader. Ze overleed in 1920 en sinds dien tijd leven wij met zijn drieën." „Gelukkig, hoop ik?" vroeg Eva glimlachend. „O, we hebben geen reden tot klagen," antwoordde de jongeman. „Mijn stiefvader is veel te veel geleerde om zich vaak met ons te bemoeien. Hij besteedt bijna al zijn tijd aan zijn wetenschappelijke onderzoekingen." „Juist. — Waar houdt hij zich speciaal mee bezig?" „Met de zee-fauna. Hij heeft een groot aquarium thuis en maakt dagelijks urenlange wandelingen langs de kust. We wonen vlak bij zee, weet u." „Ik zelf," vervolgde John, terwijl Eva knikte, „ben candidaat-notaris in Exeter, waar ik op kamers woon. Des Zaterdags ga ik echter altijd tot Maandagsmorgens naar huis. — Welnu, zes dagen geleden verliet mijn zuster om een uur of drie des middags het huis om te gaan zwemmen. Ik moet u zeggen, dat zij zoowel als ik ons heele leven op een bepaalde plaats hebben gezwommen, namelijk in een kleine, kalme baai met een smalle strook strand. Wij kunnen
EEN LANG, BOEIEND. COMPLEET VERHAAL allebei uitstekend zwemmen. Welnu, zooals ik zei, ging Willy dien dag om drie uur zwemmen. Mijn stiefvader vergezelde haar en nam op ongeveer dertig meter afstand van een rots, waarin een soort spelonk is, waarin wij ons altijd ontkleeden, afscheid van haar. Hij zegt, dat ze toen heel opgewekt was. Maar we hebben haar sinds dien dag niet meer teruggezien, juffrouw Barrington. Haar kleeren werden op een hoopje aan den ingang van de spelonk gevonden." „Op de gewone plaats?" „Ja." „Was de zee dien dag kalm?" „Absoluut. Zoo glad als een spiegel." „Was het eb of vloed?" „Eb. Zelfs toen haar kleeren werden gevonden was het nóg geen vloed!" „En u heeft onmiddellijk de politie gewaarschuwd?" „Onmiddellijk! Deze heeft de gansche omgeving afgezocht en is daarbij tot de conclusie gekomen, dat mijn zuster is verdronken. Mijn stiefvader schijnt eveneens die meening toegedaan." „U klaarblijkelijk niet?" „Neen, ik kèn het niet gelooven! Willy was een uitstekende zwemster. Het is bijna onmogelijk, dat zij is verdronken!" DOOR
D'ALVAREZ - 13 -
j
„Een plotselinge aanval van kramp is toch altijd jnogelijk?" John schudde zijn hoofd. „Ze heeft daarvan nog nooit last gehad." Eva Barrington fronste even haar voorhoofd. Toen zei ze: „Neemt u mij deze vraag niet kwalijk, maar was zij op de een of andere wijze ongelukkig?" „Hemel neen, juffrouw Barrington. Juist het tegendeel. Haar verloofde, dien zij verafgoodde en die ook haar verafgoodt, is nu onderweg naar ons toe. Ze zouden de volgende maand gaan trouwen. Dick, haar verloofde, heeft een uitstekende betrekking en mijn zuster zou volgens het testament van mijn moeder zevenduizend pond hebben gekregen op den dag dat zij in het huwelijk trad. Dit heeft mijn moeder zoo vastgesteld. Wij krijgen haar geld als we een en twintig worden of trouwen." Eva Barrington stond op. „Ik zal mijn auto even uit de garage rijden," zei ze. „U kunt mij dan de plaats wijzen, waar uw zuster altijd zwom. Ik zou de plek graag willen zien." Op aanwijzing van John Radway liet het meisje haar auto sioppen aan het eind van een smallen weg, die recht op zee aanliep. Ze stapten uit en begaven zich te voet verder. Na ongeveer een honderd meter te hebben geloopen, zagen zij een rots, die zich naast een kleine baai verhief, waarlangs, zooals John had verteld, een smalle strook strand lag. Eva keek om zich heen. „Van welken kant kwam uw zuster?" vroeg zij na eenige oogenblikken. John wees naar een wit huis, dat een paar honderd meter verder stond. „Daar wonen wij," zei hij, „en als u in gedachten een lijn trekt van het huis naar uw auto en dan naar deze plaats, dan ziet u den weg, dien wij altijd hierheen volgen. Mijn stiefvader — o, daar komt hij juist!" Vanachter een verderop gelegen uitstekende rots was plotseling een man te voorschijn getreden, die recht op hen afkwam. Hij was groot en zwaar gebouwd. Terwijl hij naderkwam, zag Eva, dat hij een ruigen bruinen baard en snor had en een paar heldere, lichtblauwe oogen, die haar onderzoekend opnamen. Naar haar schatting was hij ongeveer vijf en vijftig jaar. „Vader," zei John, „dit is juffrouw Barringtofl. Ze zal een onderzoek voor ons instellen." Dokter Brook haalde zijn schouders op. „Het is heel vriendelijk van u, juffrouw Barrington," zei hij, met een eenigszins schril klinkende stem, „maar ik ga ook gelooven, dat de politie gelijk heeft. — John, je moet hier onder geen voorwaarde meer zwemmen." „Naar ik hoor, dokter," merkte Eva op, „hebt u uw dochter op dien ongeluksdag, toen zij ging zwemmen, een eind
^—
I
^^^^^"^"
^mt^mm
waar de kleeren van uw zuster werden gevonden," zei Eva. John wees haar den inham. „Hier is het, juffrouw Barrington," zei hij. „Ze vonden hier haar jurk, haar onderkleeren en schoenen." „Ze had haar badcostuum dus reeds aan?" „We trokken dit altijd aan vóór we van huis gingen," antwoordde John. Eva zette zich op een steen en stak een sigaret op. Ze keek om zich heen en zei toen: „Die inham is niet diep, mijnheer Radway. Niet dieper dan een meter denk ik. — Is daar een grot," vroeg ze toen, wijzend naar een plaats, waar de rots terugweek, terwijl er een aantal groote steenen vóór lagen. „O neen, er zijn hier in de heele buurt geen grotten," antwoordde John. Eva stond op en liep langzaam naar de plaats, die zij had bedoeld. John zag, hoe ze van den eenen steen op den anderen sprong tot ze opeens achter een grooten steen was verdwenen. Ongeveer een kwartier later zag hij haar weer tevoorschijn komen. Ze zag er verbaasd uit. „De kleeren van uw zuster — die op het strand zijn gevonden zou het lang duren eer u die voor mij hebt gehaald?" vroeg ze. „Niet langer dan tien minuten. — Zoudt u ze willen zien?" „Graag, als het niet te veel moeite is. — ik zal op de rots op u wachten." John haastte zich naar huis. Eva, alleen achtergebleven, wandelde langzaam het pad op, dat naar het plateau boven op de rots leidde, steeds met haar oogen het pad afzoekend. Toen zij boven was gekomen, wachtte John, die van een anderen kant gekomen was, reeds op haar. In zijn hand hield hij een kleine suit case. „Dit hebben wij op het strand gevonden, juffrouw Barrington," zei hij, het deksel openmakend en haar den inhoud van het koffertje toonend. Eva onderzocht de kleeren nauwkeurig, sloot toen het deksel weer en bleef eenige oogenblikken in diep nadenken voor zich uit staren. Toen vroeg ze opeens: „Is dat de weg, dien uw vader gewoonlijk volgt, wan(Foto Godfr. de Groot) neer hij gaat wandelen?" En ze wees VAOERS IMIOOP' op pad, dat langs de rots in de richvergezeld, nietwaar? — Kunt u me wij- ver weg. Toen leek zij zich opeens te tingeen van het strand liep. zen, waar u haar precies hebt ver- bezinnen. „Ik zal eens gaan kijken, „Ja, juffrouw Barrington. Een eindje laten?" waar haar kleeren zijn gevonden," verderop is een soort ravijn met een „Zeker. Daar, bij dien grooten witten zei ze. schutting aan weerskanten. U kunt het rolsteen," antwoordde de dokter en „John zal er u heen brengen," zei de hier vandaan, als u goed kijkt, zien." wees naar een gedeeltelijk met mos be- dokter. „Misschien komt u een kopje „Waarom die schutting? — Is het groeiden steen, op ongeveer dertig me- thee bij ons drinken als u hier klaar daar gevaarlijk?" ter afstand. bent?" „Ja, mijn vader is er jaren geleden „Juist. — Hebt u haar misschien nog „Heel graag," zei Eva. bijna in gevallen. Sinds dien tijd heeft . nagekeken?" Terwijl zij naar den kleinen inham hij de schutting er langs laten maken." „Ja. Ik zag haar in den inham van de van de rots liepen, sloeg John Eva aan„Komen er dan veel menschen?" rots verdwijnen." dachtig gade. Ze bleef onderweg tel„O, neen, bijna niemand! Maar toch — „En toen?" kens staan, om aandachtig naar den men kan nooit weten, zooals mijn va„Toen heb ik mijn wandeling voort- grond te kijken. der zegt." gezet. Ik ben achter de rots om langs „Wat voor schoenen droeg uw zus„Neen," antwoordde het meisje verde kust gewandeld, tot bij den vuurto- ter?" vroeg zij tenslotte. strooid. „Men kan nooit weten. — Als ren ginds, zooals ik gewoonlijk doe. Het „Witte, juffrouw Barrington, met u hier wilt wachten, zal ik er even een is mijn geliefkoosde wandeling. Ik heb hooge hakken," antwoordde John. kijkje gaan nemen. Ik zal niet lang wegze nu juist ook weer gemaakt. Ik heb Langzaam liep Eva verder, terwijl zij blijven, denk ik." daar meer dan een uur op een uitsteken- met haar oogen iederen centimeter van Het duurde meer dan een uur eer zij de rotspunt gezeten en ben toen weer het zand afzocht. Toen stonden zij bij terugkeerde en het viel John op, dat teruggewandeld." de rots. zij toen buitengewoon ernstig keek. Eva knikte. Haar gedachten schenen „Wijs mij nu eens precies de plek. [üervolé op pagina 20) - 14 _
heden ^n MIJN NEEF JANSSEN kreeg dezer dagen een vriend ten eten. Toen de maaltijd afgeloopen was, en mijn nicht de beeren een oogenblik alleen bij hun sigaren liet, merkte zijn gast op l „Zeg Janssen, je hebt zoo vaak beweerd, dat je bij je vrouw altijd het laatste woord hebt, maar ik merk er niet veel van. Je hebt althans vanavond niet veel in te brengen gehad !" Waarop mijn neef waardig antwoordde: „Maar ik hèb het laatste woord gehad 1 Heb je me niet hooren zeggen: ,,Ja, lieve."?" Aanbidder: Ik ben rijk en als je met me wilt trouwen, zul je mijn geld hebben, mijn paarden, mijn juweelen, mijn jacht, mijn huis . . . ." Zij: „Allemaal heel goed en wel — maar hoe staat het met jou ?" Smit leert stenografie en zijn vrouw is daar zeer trotsch op. „Henri, kun je net zoo gauw schrijven als ik praat ?" vraagt zij. „Wel even gauw, lieve, maar niet zoo lang," is het antwoord. „Mijn zoon, ik voorspel je, dat er een tijd zal komen, waarin je blij zult zijn, aardrijkskunde en geschiedenis te hebben geleerd." „Ja vader, als ik begin kruiswoordraadsels op te lossen 1" „Dank u wel voor den mooien ballon, Oom 1" „Maar jongen, dat is toch niet de moeite waard I" „Dat heb ik ook al gezegd, maar moeder vond, dat iku toch bedanken moest."
ONZE WEKELIJKSCHE PRIJSVRAAG Vraag honderd cen en twintig. Wie was de componist van de bekende Symphonie „Eroica"? Oplossingen gelieve men vóór 10 Juni (abonnés in overzeesche gewesten vóór 10 Juli) in te zenden op een briefkaart, waarop duidelijk staat vermeld : Vraag Honderd een en twintig, aan ons adres : Redactie „Het Weekblad", Galgewater 22, Leiden. Onder de inzenders van juiste antwoorden verloten wij een prijs van / 2.50 en vijf aardige troostprijzen.
HETRO-GOLNfXN MÄfER" ÜEWIIDIOB
1
AFRIKA-" "; KOMT BINNENKORT/
Het verhaal speelt in een Afrikaansche school. Gedurende de pauze tusschen de lesuren praten een blanke en een zwarte scholier met elkaar. De blanke zegt tegen den neger : „Weet je, wie mijn grootvader was ?" „Wie dan ?" „Een natuurvorscher. En weet je, hoe mijn grootvader gestorven is ?" „Hoe?" „De menscheneters in Afrika hebben hem opgegeten !" „Zoo, zoo," zei het negertje. ,,En weet je, wie mijn grootvader was ?" „Nee, wie ?" „Een Afrikaansche neger. En weet je hoc mijn grootvader gestorven is ?" „Nu ?" „Door vleeschvergiftiging !" Huisbaas : gulden in de dan wel geer warm water,
„Dit huis kost maar vijftig maand. Natuurlijk hebt u centrale verwarming, geen geen electrisch licht, geen
Huurder: ,,Dat komt prachtig uit ! Ik heb ook geen vijftig gulden !" ,,U moet veel fruit eten," zei de dokter, „en vooral de schil van de vruchten. De schil bevat het beste van de geheele vrucht en de meeste vitaminen. Van welke vrucht houdt u bijv. het meest ?" „Van cocosnoten," antwoordde de patiënt somber. „Henri is zoo origineel. Hij zegt dingen tegen mij, die ik nog nooit gehoord heb." „Wat ? Heeft hij je ten huwelijk gevraagd ?" Bedelaar : „Mevrouw, ik heb in weken geen vleesch gezien." Huisvrouw : „Marie, breng dezen armen man even naar den slagerswinkel." Handelaar in auto's : „Interesseert u zich voor een bepaald merk wagen, mijnheer ?" Voetganger: ,,0 nee; ik kwam hier alleen maar om eens tusschen een stuk of wat auto's te zijn, waarvoor ik niet opzij hoef te springen." Het nieuwe dienstmeisje van den tandarts : „Agent, hebt u misschien een paar jongens hier zien belletje trekken en dan hard wegloopen ?" Ageftt: „Het waren geen jongens. Het waren volwassenen !"
- 15
Grootmoeder had eindelijk toegegeven aan het dringend verzoek van haar kleinzoon om eens niet hem op te stijgen in zijn vliegmachine. Steeds hooger gingen zii en eindelijk leunde de jonge piloot achterover en schreeuwde : „Weet u, hoe hoog wij nu zijn ?" „O, dat kan me niet schelen," zei de oude dame dapper. „Maar vind je ook niet, dat het nu koel genoeg is om dien ventilator af te zetten ?" Professor: „Waarom antwoordde u niet op mijn vraag ?" Student: ,,Ik heb wel geantwoord, Professor. Ik schudde mijn hoofd." Professor: „Maar u verwacht toch zeker niet, dat ik het dan hier hoor rammelen ?" Astronoom : „Het licht van de ster, die ik u thans zal laten zien, heeft vier jaar noodig om de aarde te bereiken." Bezoeker: „Heel interessant, maar ik vrees, dat ik niet zoo lang zal kunnen blij ven.'' Vrouw : „Als je naar het station gaat, vergeet dan niet den juisten tijd even thuis te komen zeggen." Echtgenoot: „Ik heb geen horloge bij me." Vrouw : „Dat hindert niet. Dan schrijf je het maar op een stukje papier." „Begrijpt u goed, mijn lieve jonge dame," zei de geleerde tot het aardige meisje, dat aan het diner naast hem zat, „dat Christophorus Columbus twee duizend mijlen opeen galjoen voer I" „Ja," antwoordde het kind, „maar ik geloof niet aan al die verhaaltjes, die je altijd vunAmerika.-msche auto's hoort!"
DE OPLOSSING Vraag honderd en zeventien. Iemand, die veel van lekker eten en drinken houdt, noemt men met een vreemd woord een gastronoom. Met de juiste oplossing van deze vraag verwierf mevrouw Pottinga te Den Helder den eersten prijs. De troostprijzen vielen ten deel aan den heer H. J. Tennissen te Rotterdam ; mej.C. J. H. Koopmans te Amsterdam ; den heer H. Gijzenij Jr. te Gouda ; mej. B. Wubbe te Haarlem en den heer F. Carras Jr. te Den Haag.
DE PRIVÉ-SECRETARESSE met RENATE MÜLLER
De schlager dèr schlagers FILM A - AMSTERDAM
^
™^ ■■■■■■■
TV
m
co e tjg EEM
LUDWIG BORGER
PRODUCTIE
^
DEP PARAMOUNT MAAR TRISHAN BBPNAPH Personen : Albert Loriflan .... Maurice Chevalier Yvonne Philibert Frances Dee Phili bert O. P. Heggie Paul Michel Stuart Erwin Pierre Bourdin Eugene Pallette Berengere Dorothy Christie
•rances Dee (Yvonm.
fmmmmBBm
A LBERT Loriflan, de vroolijke, optici • mistische kellner van het Petit Café, -/~U- klaagt op zekeren dag zijn nood aan zijn besten vriend Paul Michel, die eveneens in het café werkzaam is. ,,Het kellnersvak," zegt Albert, ,,is geen leven voor den zoon van den tuinman van een millionnair." Deze millionnair is onlangs overleden en heeft Albert Loriflan in zijn testament bedacht met een schenking van een millioen francs. Op het advocatenkantoor, dat de erfenis regelt, is een zekere monsieur Cadeaux werkzaam. Cadeaux is bevriend met Philibert, den eigenaar van het Petit Café, die van plan is zijn knappe dochter Yvonne aan hem uit te huwelijken. Samen komen zij op het idee, Albert 400.000 francs af te zetten, door den kellner een contract te laten teekenen, waarin bepaald wordt dat Albert 400.000 francs aan Philibert moet betalen, indien Albert zijn betrekking opzegt, terwijl Philibert een gelijke som aan Albert verschuldigd is, indien hij Albert ontslaat. De kunst is thans Albert het contract te laten teekenen, alvorens deze van de erfenis hoort. Philibert laat hem ,,wijn proeven", en wanneer Albert tot ergernis van Yvonne dronken uit den wijnkelder komt, geeft Philibert hem een groote salarisverhooging en neemt tevens een clausule in het contract op, dat Albert voor een periode van twintig jaar 20.000 francs per jaar zal verdienen. In zijn toestand kan het Albert weinig schelen, wat hij onderteekent, doch Paul Michel, die hem het contract voorleest, merkt wel dat er iets achter zit. Als Albert dan ook : bericht krijgt, dat men hem een millioen heeft | vermaakt, doorziet Michel het plifn der twee ! oplichters. Er is niets aan te doen! Albert wil dadelijk zijn betrekking opzeggen, doch Philibert I herinnert hem aan zijn contract. Albert wil zich nu laten ontslaan, hetgeen den caféhouder 400.000 francs zou kosten, en de bediening van de gasten wordt | dan ook abominabel. Albert heeft zijn millioen, en besluit „Parijs te gaan verkennen", in gezelschap van zijn vriend Michel. Zij werken overdag in het café en des avonds, en meestal des nachts, vermaken zij zich in de Parijsche cabarets. Loriflan soupeert avond aan avond [met een mooie dame, daarbij steeds in
het geheim bespionneerd door Cadeaux. Wetend, dat Albert een dergelijk leven op den duur niet zal kunnen volhouden, laat hij hem kalm zijn" eigen financieel graf graven, want als Albert 's morgens niet klokslag zeven uur in het café is, ontvangt Philibert zijn 400.000 francs. Yvonne laat zich door Paul Michel vertellen, dat zij verliefd is op Albert. Daar had zij zich tot nu toe geen rekenschap van gegeven, maar nu zij er van overtuigd is, wil zij zoo spoedig mogelijk .een einde maken aan Alberts escapades. Op een avond begeeft zij zich met haar vader en Cadeaux naar Alberts cabaret. Loriflan zit weer met de ,,mooie dame" aan tafel. Philibert vraagt hem te spreken. Albert wil 's nachts met rust gelaten worden. Van zeven uur 's avonds tot zeven uur 's morgens wil hij den gehaten caféhouder niet" zien. Hij slaat Philibert een bloedneus en gaat weer naar zijn dame terug, die hem voorstelt aan een vriendin en aan een zekeren monsieur Gastonnet. Toevallig treedt Alberts vroegere verloofde, mademoiselle Hedwige, in het cabaret op als chanteuse. Zoodra zij Albert gewaarwordt, wil zij zich op hem wreken, en zij vertelt aan Loriflans gezelschap, dat hij een doodgewone kellner is, hetgeen niemand wil gelooven. Yvonne heeft dit oogenblik gekozen om Alberts nieuwe vriendin een en ander op hatelijke wijze onder het oog te brengen, en als Albert niet voor zijn ,,mooie dame" opkomt, vat Gastonnet dit op als een persoonlijke beleediging. Hij wil Albert te lijf, doch deze geeft hem een flinken por, waardoor monsieur Gastonnet onzacht met den grond'in aanraking komt. In zulke gevallen heeft de Franschman slechts één keuze: een duel. Albert wordt uitgedaagd op 't pistool. Hij heeft nog nooit een vuurwapen in de hand gehad, doch dat is het minste. De kok van Philiberts restaurant, die soldaat geweest is, geeft hem schietles en vertelt hem, dat de duellist, die het langst op den ander mikt. overeind blijft. Op het veld van eer hoort de kok evenwel, dat Alberts tegenstander een gewezen officier bij de huzaren is, met zes succesvolle duels op zijn naam, en het zou'voor Albert wellicht minder goed zijn afgeloopen als Yvonne niet verschenen was. Zij vertelt aan Alberts tegenstander en diens secondanten dat Albert een kellner is. Gastonnet is woedend. Een duel met een kellner! Hoe waagt een kellner het met beeren te duelleeren! Albert verklaart, dat hij geen kellner meer is-en dat hij wil duelleeren. Doch Yvonne plaatst zich vóór hem en verhindert Gastonnet te schieten. De | beeren beraadslagen, terwijl Albert en Yvon[ ne in Gastonnets auto de wijk nemen.
Maurice Cheval
1
'
■pwi ■
ALS HET LEVEN EEN TRIOMF WORDT JOHANN FRIEDRICH DIEFFENBACH. De voorvechter der Duitsche chirurgie. — Operaties in een kelder. — De man, die nieuwe gezichten maakte. , Ik ben aan alles gewoon. Ik kan dagen en nachten achtereen waken, honger en dorst lijden, zweeten zonder warm te zijn en als het hard vriest, naakt gaan zonder het koud te hebben. Ik kan vechten met mannen te voet en te paard, en den dood in het aangezicht zien. Dat alles kan ik en dat is meer waard. dan alle menschelijke wetenschap, méér ook dan de geleerdheid van een grooten professor, die snatert over de dingen van deze wereld maar nooit met zijn neus uit' de boeken is geweest .... Als ik heelhuids naar huis kom, wat zal ik dan kunnen preeken !" Dit is een gedeelte uit een brief van Johann Friedrich Dieffenbach, die in 1795 te Koningsberg in Duitschland was geboren. Hij was nog geen negentien jaar toen hij de bovenstaande ontboezeming neerschreef en ze vloeide hem uit de pen op het slagveld, terwijl hij deelnam aan den bevrijdingsoorlog tegen Frankrijk, tegen het bijna gansch Europa overheerschende Frankrijk van het begin der negentiende eeuw. Met de ondervinding, in den oorlog opgedaan, wil hij theologie gaan studeeren, maar spontaan als hij is, verklaart hij nog geen jaar later, dat de medicijnen hem meer aantrekken, omdat „deze wetenschap op den grond der religie is opgetrokken en een héérlijke wetenschap is 1" Zijn oom, die zijn voogd is, heeft er vrede mee, en zoo begint Dieffenbach de geneeskunde te bestudeeren. Hij studeert hard, maar doet ook nog wat anders: hij opent o.a. 'n zwemschool en laat er iedereen in toe, zonder te vragen wat hij betalen wil. Ook Amor vergt veel van zijn tijd, maar tóch weet hij het klaar te spelen om binnen vier jaar benoemd te worden tot assistent in de heelkunde aan de Universiteit te Berlijn. Een ongelukkige liefde verhoogt zijn arbeidswoede ; hij werpt zich met volle overgave op de chirurgie en voert op lijken, die hij volgens vocftschrift van den hoogleeraar ontleden moet, de meest fantastische operaties uit. Zijn verbitterd hart — de oorlog en de liefde hebben hem uit zijn evenwicht geslagen — heeft daar echter geen vrede mee en hij hunkert er naar, levende menschen onder zijn mes te krijgen. Maar er is niemand te vinden, die zich aan hem durft toevertrouwen ; men heeft geen geloof in zijn capaciteiten, geeft zich liever over aan operateurs van naam. Eindelijk is het lot hem gunstig : de onderwijzer van zijn zwemschool heeft drie groote klieren in den hals, die zoo hard als walnoten zijn. Er is geen dokter te vinden, die hem opereeren durft, want de halsaderen loopen er vlak langs. Maar Dieffenbach schrikt er niet voor terug en de ander is bereid zich aan hem over te leveren. Drie studenten zullen Dieffenbach helpen. De zwemmeester wordt op een tafel gelegd en de waaghals, die pas leeft wanneer hij een mes in de hand heeft, snijdt de drie klieren er keurig
netjes uit 1 Een er van is echter door slagaderen als het ware omspannen en Dieffenbach ziet zich genoodzaakt nogeen tweede, kleine operatie uit te voeren. Zijn assistenten kunnen het niet langer aanzien, en beginnen te huilen; hij blijft kalm, zoekt rustig met een tangetje naar een bloedvat, krijgt het eindelijk te pakken en slaagt er nog nèt in, den jongeman af te helpen vóórdat deze in onmacht valt. Weldra is de heele stad vol van hetgeen hij gedaan heeft .... ,,Dat is net iets voor hem !" roept men verontwaardigd uit, en ... . veertien dagen later verlaat Dieffenbach Berlijn, een eindweegs vergezeld door bijkans alle medische studenten, om zich terug te trekken in Bonn, een der verste uithoeken van Duitschland. Voorloopig heeft de liefde, die er ook wel debet aan is, dat hij Berlijn heeft verlaten, in Bonn geen vat op hem. Hij werkt als een bezetene en wordt nu werkelijk een chirurg, die verscheidenen menschen tot behoud is. Als men gelooven mag, wat er van hem werd verteld, dan heeft hij zich voor het meerendeel op honden en katten geoefend en liepen er van deze- dieren heel wat zonder staart in Bonn rpnd 1 Geleidelijk dringt zijn faam tot in Berlijn door en in 1830 ziet hij zich tot eersten chirurg van de Charité in de Pruisische hoofdstad benoemd, terwijl twae jaar later zijn aanstelling volgt tot professor en directeur van de chirurgische kliniek. Nu is Dieffenbach in zijn element; het operatie-mes is bijna niet meer uit zijn hand en heel de stad weet, wiè en wät hij is. Als hij in zijn koets door de straten rijdt, roepen zelfs de kinderen tegen elkaar . „Dat is dokter Dieffenbach ! Die snijdt armen en beenen ai en maakf neuzen en ooron !" En inderdaad: Dieffenbach is geen gewone chirurg; zijn verdiensten zijn veel grootere en meerdere : hij heeft de chirurgie uitgevonden, die completeert in plaats van verminkt, die geeft in plaats van neemt. Hij „snijdt" den menschen nieuwe lippen en oogleden, ja zelfs heele gezichten ; door één handigen steek maakt hij in een seconde een scheeven hals 'recht ; schele oogen brengt hij door een kleine operatie in den goeden stand, ja, hij ziet er zelfs kans toe om stotteraars door een paar sneetjes tot radde sprekers te maken ! Hij is een genie met het operatie-mes, een kunstenaar op zijn gebied, wiens intuïtie zich manifesteert tot in de toppen van zijn vingers ! Zijn collega's schaffen zich steeds nieuwe instrumenten aan en geven daar hoog van op, ook tegenover Dieffenbach, maar deze haalt zijn schouders op, wijst op een pennemesje en een paar spelden. „Méér heb je niet noodig," zegt hij. En dat is geen hoogmoed, geen aanstellerij, want er is misschien in heel Berlijn niemand, die groot er hekel aan „huldebewijzen" heeft dan juist hij: wanneer men te zijner eere een diner aanricht, vertrekt hij even te voren heimelijk uit destadenverkneutert zich, als hij denkt aan de gezichten van de wèl-voorbereide lofredenaars, die vergeefs op hun slachtoffer wachten . . . — 18 -
Hij zelf weet zijn.,,slachtoffers" echter al heel handig op de operatietafel te brengen. Hij kan niet hooren van een „geval", of hij gaat er op af, om te trachten met zijn mes leniging te brengen. Zijn bedoelingen worden echter vaak misverstaan ; ondanks de uitstekende reputatie", die hij als chirurg geniet, is men tóch bang van hem, want het is bekend, dat hij zijn patiënten er soms door een handigheid toe brengt, zich tegen hun wil te laten opereeren. Meermalen dreigt men dan ook, hem de deur uit te gooien, wanneer hij een visite komt maken ; daarom brengt hij patiënten mee, die verklaren door hem geholpen te zijn, „zonder dat het pijn deed". Want de pijn is het, die den menschen den.grootsten angst voor het operatie-mes bezorgt : van verdooven 01 narcotiseeren is geen sprake en alleen de heel moedigen durven zich bij volle bewustzijn te laten opereeren. De anderen sterven liever dan ziehte laten helpen door „den grootsten messenheid van heel geneeskundig Berlijn", zooals men Dieffenbach in de wandeling noemt. Maar hij laat zich niet ontmoedigen en zoekt de armen in hun sloppen en stegen op. En wie zich aan zijn handen durven over te geven, die helpt hij, geheel alleen, en waar ze ook liggen : een meisje ligt in een soort kelder, onder een trap ; hij moet op een kist staan om bij haar te kunnen en hij heeft slechts een halven meter breedte om zich te bewegen. Vol vertrouwen begint hij echter aan zijn moeilijke taak. Een oude vrouw zal een lamp vasthouden en hem bijlichten, maar als de goede ziel ziet,* hoe hij de eerste snede geeft, slaakt ze een gil en valt in onmacht. De lamp dooft uit en Dieffenbach staat in donker, terwijl zijn patiënte het bewustzijn verliest. Eindelijk heeft hij de lamp weer aan ; hij maakt het meisje bij door haar koud water in het gezicht te sprenkelen, en zet zijn operatie voort .... En ze slaagt! Zóó werkt hij verder, vijftien jaar lang, als het ware heelkundige wonderen verrichtend, lijders heelend, volgelingen kweekend, en Berlijn makend tot het middelpunt der Europeesche chirurgie . . . Onverwachts, midden in zijn werk sterft hij. Op een zonnigen dag in November van het jaar 1847 heeft hij des morgens reeds drie moeilijke operaties verricht. Om twee uur des middags geeft hij college en verklaart de gevallen, die den vorigen dag door hem behandeld zijn ; dan treedt er een oude man binnen, die door hem geopereerd wil worden. Iedereen wacht op de inleidende woorden, die Dieffenbach spreken zal. Maar de leermeester zwijgt .... star kijkt hij voor zich uit. Verbaasd zien studenten en doktoren hem aan .... Dan valt plotseling zijn hoofd opzij, een diepe zucht .... Verschrikt snelt men toe. Te laat ! Langer dan een half uur is men met hem bezig, wendt alle pogingen aan, die in dien tijd bekend zijn om de levensgeesten op te wekken. Het baat niet, en een der assistenten zegt eindelijk, diep-ontroerd, tot de ontstelde omstanders : „Dieffenbach is dood 1"
■
KAREL I inspireert! E/te rooicer Icon U vertellen, dol hij onder hel genot
2500
van een Karel! geïnspireerd werd tot nieuwe daden, tot initiatief. Dit is nief verwonderlijk. Goede dingen
arbeiders
brengen iett goeds te voorschijn. En aangezien da Karel l sigaren tot het beste behooren wat er in sigaren wordt gemaakt, spreekt hel vanzelf dol waar fofaat in 't algemeen een opwekkanden invloed uitoefent, de fijnste en edelste tabak die in de Karel I Lovely is verwerkt, dit nog 11 veel hoogere mate zal doen. Rookt daarom dus
sigaren per
Voor sportliefhebbers
HAMBURG-KIEL-OSLO
geen beter blad dan
sp©mr m
week
Gemakkelijkste en Goedkoopste Reis naar
BEELB
Noorwegen
PRIJS PER KWARTAAL F 3.— FRANCO PER POST
met de Stoomschepen
Administratie: NOORDEINDE No. 10, LEIDEN
Kong Dag en Kong Ring
I
BLEEKZUCHT en alle daaruit voortvloeiende ZWAKTETOESTAN DEN
Vertrek HAMBURG KIEL Aank. OSLO Vertrek OSLO Aank. KIEL HAMBURG
Zaterdag Zondag Maandag Zaterdag Zondag Maandag
15.30 2.15 7.00 12.00 15.00 7.00
Biljetten bij alle Reisbureaux
Dr. H. Nannlng's HAEMOFERRIN (Staalhaematogeen). Uitstekend bloedvorrnend versterkingsmiddel, f 2.60 per Vi fl- Aangenaam van smaak, f 1.ÖO per '/a flDr. H. NANNINQ s Pharm. Chem. Fabriek, Den Haag.
ONDENFOELDSKE • OSLO« IN HAMBURG: ROB. M
- 19 -
SLOMAN JR
■
(üervolé van pa&na 14]
„Heeft u iets gevonden?" vroeg hij nieuwsgierig. Ze schudde haar hoofd. „Hoe vaak maakt uw stiefvader die wandeling^" vroeg ze toen. „Bijna iederen dag. — Het is bijna een gewoonte van hem geworden." „Neemt hij wel eens iemand mee^" „Nooit. Hij geeft er blijkbaar de voorkeur aan alleen te zijn." Zwijgend wandelden zij naar den auto terug. „Wilt u niet een kopje thee bij ons drinken, juffrouw Barrington?" vroeg John, toen zij den auto bijna genaderd waren. „Mijn vader en ik zouden het erg op prijs stellen." Ze dacht eenige oogenblikkcn na. „Ja graag," antwoordde ze toen afwezig Haar gedrag thuis kwam John heel zonderling voor. In antwoord op een vraag van dokter Brook zei zij, niets bijzonders te hebben ontdekt en evenals hu de meening toegedaan te zijn, dat
Willy in zee was verdronken. „Neen," antwoordde Eva Barrington, Ze deed alsof John er niet was en terwijl ze over het stuur leunde en voor onderhield zich uitsluitend met zijn va- zich uit staarde. „Ik ben bang, mijnheer der over allerlei onverschillige zaken. Kadway, dat u uw zuster nooit meer Later kwam zij weer op de geheim- terug zult zien. —> Hoe lang blijft u nog zinnige verdwijning van Willy terug hier? en vroeg toen bijna verontschuldigend John haalde zijn schouders op. „Ik of zij haar slaapkamer mocht zien Aan wilde weer naar mijn kantoor terugeen van de meisjes, die zij boven op de gaan," zei hij, „maar mijn stiefvader gang ontmoette/stelde zij een paar vra- wil dat ik hier blijf. Ik word de gen, die John tamelijk onbeduidend volgende week een en twintig jaar schenen. Daarna, na eenige minuten op en hij wil graag, dat ik dien dag thuis de slaapkamer te hebben vertoefd en ben. een paar kasten en laden te hebben ge„En doet u het?" opend, begaf zij zich weer naar bene„Ik denk het wel." den, waar zij ook den chauffeur van Gedurende eenige oogenblikkcn tromdokter Brook eenige vragen stelde En melde Eva met haar slanke vingers op toen stapte zij in haar auto, zonder een het stuurwiel. „Mijnheer Radway," zei woord te zeggen. John kon er niets aan ze toen opeens en haar stem klonk doen, maar hij was vreeselijk teleur- dringend, „indien ik u vroeg, mij een gesteld. grooten dienst te bewijzen, zoudt u het „Kunt u absoluut geen hoop geven, dan willen doen?" juffrouw Barrington?" vroeg hij, er niet Hij keek haar verbouwereerd aan m slagend den spijtigen klank uit zijn „Na-natuurlijk," antwoordde hij. stem te weren. „Goed. Luister dan. Ik wil, dat u mij belooft, dat u geen voet buiten uw tuin zult zetten vóór ik u er toestemming voor geef. U kunt voorwenden wat u wilt — ziekte, hoofdpijn of wat ook — maar zeg nooit, tegen niemand, dat i k het u heb laten beloven. — Wilt u dit voor mij doen en er met geen levende ziel over spreken tot u iets van mij hebt gehoord?" Hij keek haar nog steeds verbaasd aan, maar knikte onderwijl en zei toen„Ik beloof het u" „Dank u," antwoordde ze. „Binnen acht en veertig uur zult u van mij hooren. John keek haar na terwijl zij in haar auto wegreed. Hij scheen zelfs te verbaasd om zich te verroeren. Misschien zou hij echter nog verbaasder zijn geweest indien hij haar een half uur later in een telegraafkantoor — het eerste dat zij tegenkwam — had zien verdwijnen en het volgende telegram verzenden naar haar secretaresse: „Waarschuw onmiddellijk de Drie F's. Maak afsch r ft tes .J tamcnt Mary Brook, geboren Mary Hilders, die 4 October 1920 . overleed." .
■
■
■
POO^TKETSTOODE
Foto Godfr. de Groot
— 20 -
Drie dagen later lag Eva Barrington boven op de rots, geen vijfhonderd meter van de plaats, .waar John Radway op haar had gewacht. Naast haar was een ruwe houten schutting, die een diep ravijn voor haar oogen verborg. Hier en daar groeiden wilde, ruige struiken, fcva keek op haar horloge, stond langzaam op en keek onderzoekend om zich heen. Toen liet zij drie keer kort achter elkaar een zacht fluitsignaal hooren, waarna zij, zonder maar een oogenblik te aarzelen, over de schutting klom en verdween. Op hetzelfde oogenblik schenen drie jongemannen als uit den grond op te rijzen. Zonder een woord te spreken klommen ook zij over de schutting en verdwenen eveneens. Dertig voet lager, waar een groote boom zijn breede bladerenkroon uitspreidde, was Eva blijven staan. De drie jongemanen waren nu bij haar en keken haar aan, alsof zij op bevelen van haar wachtten. Het waren drie stevig gebouwde, gespierde jongelui, die er in hun eenvoudige, slecht zittende kleeren
met de diep over dp oogen getrokken petten en grimmige, gebruinde gezichten, uitzagen als zigeuners. Als mechanisch tastten zij alle drie tegelijk naar hun zakken, waarin zij een dolk en een revolver bij zich droegen. De ernstige uitdrukking van hun gezichten verried duidelijk, dat zij vastbesloten waren en een moeilijke taak verwachtten. — En inderdaad wachtte den Drie F's een riskant, geheimzinnig avontuur „Is het hier, Eva?" vroeg Williams, de bekende ontdekkingsreiziger. „Ja! Als je de takken van dezen boom wat opzij duwt, kun je den ingang zien." Eva zag er eveneens bijzonder ernstig uit. Er was een blik van afschuw in haar oogen, toen Williams de takken opzij schoof en zij met zijn vieren naar den ingang van de grot keken. Zonder een woord te zeggen deed Williams een paar stappen naar voren en verdween in de duistere opening. De twee anderen volgden hem direct. Drie paar handen strekten zich uit naar het meisje en hielpen haar uit den boom, welks takken zich weer sloten. Toen straalden vier lantaarns hun licht uit en dreven de duisternis uit de grot, die zich, ze zagen het nu heel duidelijk, tot aan zee uitstrekte en er als het ware in uitmondde. „Toen ik den laatsten keer hier was," zei het meisje fluisterend, „heb ik gemeten, dat het hiervandaan ongeveer tweehonderd stappen tot aan den poel is. Ik heb honderdtachtig stappen gedaan en durfde toen niet verder." „We zullen geen van allen dichter bij gaan," zei Williams rustig. „Indien er in dezen poel werkelijk is, wat ik verwacht, mag niemand van ons hem dichter dan op twintig passen naderen." De beide andere jongemannen knikten zwijgend, terwijl zij, zonder eenig leven te veroorzaken, voortslopen. Ze gingen recht op den poel aan. Vóór hen, waar het licht van hun lantaarns ophield, was niets dan ondoordringbare duisternis. Plotseling, als bij onderlinge afspraak, bleven zij staan. Ongeveer twintig pas voor hen uit scheen de grot plotseling te eindigen in een muur van zwarte rotsblokken en het licht van hun lantaarns rustte op den donkeren poel, waarvan het water nauwelijks in beweging was. „Hugh en ik zullen den poel in de gaten houden," zei Williams rustig, terwijl hij zich tot een der jongemannen wendde, een jong, doch reeds bekend meester in de rechten. „En jij, Jim," — hij richtte zich nu tot den derden jongeman, die een adellijken titel droeg en tot de jeunesse dorée der uitgaande wereld behoorde — „jij onderzoekt even of er links of rechts een opening is, waar we in kunnen kruipen. Maar het mag niet
REMBRANDT THEATER AMSTERDAM BRENGT STEEDS DE BESTE P ROGR AM MA'S '
-,—
tl
SIES, droomend van een nieuwe lente en een.... nieuwe M. G. M.-film.
tegenover de plek zijn, waar we nu staan." „Aan beide kanten liggen groote rolsteenen, waarachter we ons gemakkelijk kunnen verbergen," antwoordde Jim, terwijl hij het licht van zijn lantaarn om zich heen liet schijnen. „Eva en ik zullen den rechterkant nemen, jij en Hugh den anderen kant." Meer dan een uur — het leek hun echter een eeuwigheid — wachtten ze daar, zwijgend en ineengedoken als sombere schaduwen. En toen, plotseling, hoorden zij in de verte stemmen, stemmen en naderende voetstappen. Eva richtte zich onwillekeurig wat op en ze voelde hoe Jim naast haar hetzelfde deed. Een lange, duruie straal licht doorboorde de duisternis en bleef op het water van den poel rusten. „Interessant, hè, jongen? Ik heb deze grot toevallig ontdekt en in het belang van mijn onderzoekingen was ik wel gedwongen mijn ontdekking geheim te houden." Eva hield haar adem in. Ze had de schrille stem van dokter Brook herkend. En toen hoorde zij John Radway vragen: „Wat wilt u me eigenlijk laten zien, vader?" Ze hoorde, hoe zij vlak bij haar bleven staan. „Loop nog een eindje door, jongen, dan kun je het zelf zien," antwoordde de dokter. Even bleef het stil. En toen vroeg John Radway, wat Eva hem gezegd had te moéten vragen, en ieder woord trilde van een diepere, tragische beteekems: „Is dat hetzelfde, vader, wat u ook tegen Willy heeft gezegd?" Wat er daarna gebeurde, heeft Eva zich nooit precies kunnen herinneren. Ze hoorde een kreet van woede, een vloek, en. toen zij haar lantaarn aanknipte, zag zij de lange, zware gestalte van dokter Brook, die zich op zijn zoon had geworpen. Maar de Drie F's waren op hetzelfde oogenblik reeds toegesneld en hadden John Radway als het ware uit de handen van zijn vader gesleurd. -21 -
Door de botsing, die hiervan het gevolg was geweest, was dokter Brook een eind achteruit geduwd, zoodat hij zoo goed als op den rand van den poel stond. En nu keken zij hem aan, terwijl zij hun revolvers op hem gericht hielden en zijn oogen zóó'n blinde, dierlijke woede weerspiegelden, dat Eva onwillekeurig huiverde. John Radway leunde hijgend tegen een steen en staarde met een afschuwelijk verwrongen gezicht naar zijn vader. „Handen op. Brook," zei Williams streng. „Je spel is uit." Langzaam stak dokter Brook zijn handen op. „Ik weet niet, wie jullie zijn." zei hij onderwijl, „maar het zal jullie moeilijk vallen te bewijzen, dat " Er ontsnapte een kreet van afschuw aan zijn lippen, die hetgeen hij zeggen wilde als het ware afsneed.' Iets langs en duns was opeens als een zweep uit den poel omhooggeschoten en had zich om een been van den dokter geslagen. En juist toen Williams naar voren snelde met zijn dolk in de hand om den dokter te hulp te komen, was er een andere arm uit den poel omhooggeschoten. Er was een luid geplas, terwijl de eene verschrikkelijke kreet na den andere door de grot snerpte. Toen was het plotseling stil.... De dokter was in den poel verdwenen. Williams hield hen terug. Het zwarte water van den poel was nog steeds in heftige beroering. „Het heeft geen zin," zei hij. „We kunnen niets doen. Een inktvisch, en geen kleine ook. Misschien is het er wel meer dan één. We kunnen nu beter naar buiten gaan. We kunnen hier toch niets meer doen. Pas op Radway!" riep hij plotseling. „Hij valt geloof ik flauw." Het was in dezelfde luxueus gemeubelde kamer, waarin Eva Barrington nog geen week geleden John Radway had ontvangen, dat de Drie F's twee dagen [V.eivolè op pagina 25}
DA EEN FELSOM-FILM DER N.V. UFA-FILM MAATSCHAPPIJ TE AMSTERDAM. Regie: Heinz Hilpert. PERSONEN: Tranz . Lena . Karlü . Haar vriend
■
■
. Hans Albers ■ Käthe Dorsch . ■ Trude Berlinder Paul Samson-Körner
aterdag, 16 November 1930, zal er een feest van de vereeniging van transportarbeiders plaats vinden ^ranz, de meubelpakker, heeft twee toegangskaarten, maar weinig lust om naar het bal te gaan. Als hij Zaterdagmorgen met zijn vrachtauto door de stad njdt om cenige meubels af te leveren moet hij ook bij de familie Wermcke een kast brengen. Lena is in huize Wemicke kamermeisje. Ze is heel aardig en oppassend en tot dusver heeft ZIJ meer aan haar werk dan aan liefde gedacht. Maar als Franz komt verliest ZIJ onmiddellijk haar hart aan den vroohjken, knappen man.. Gretig neemt zij zijn uitnoodiging aan om des avonds met hem naar het bal te gaan Daar ontmoeten zij Karla, het vroegere meisje van Franz, die van dit onverwachte weerzien profiteert om haar vroegeren vriend weer voor zich te ZT^J: v^ haJar niet gelukt. Franz beduidt Karla, dat zij de kleinigheden die zij in zijn woning heeft achtergeiaten, zoo spoedig mogelijk moet afhalen, daar hij door niets aan haar herinnerd wil worden. Na afloop van het bal gaat Lena met Franz mee en hij stelt haar voor, samen een nieuw leven te beginnen. Zij heeft den man zeer lief gekregen en zegt haar betrekking Zondagmiddag bij Wernicke op. Des Maandags zou zij haar tweeden koffer en het getuigschrift komen halen. Den verderen Zondag brengen zij als twee overgelukkige menschen door. Maandag. Het leven van allen dag is weer begonnen, Franz moet naar zijn werk Voordat Lena de woning verlaat om haar getuigschriften te gaan halen verschijnt Karla aan de deur. Hoonend voorspelt zij Lena, dat haar geluk met Franz niet lang zal duren, daar Franz eigenlijk met meisjes, die er eleganter uitzien, meer op heeft. De giftige woorden van Karla missen hun uitwerking met Lena krijgt de overtuiging, dat Karias zienswijze juist is. Zij heeft met eens aantrekkelijke kleeren! Wat zal Franz haar dan gauw beu worden Tcneergeslagen gaat Lena naar huize Wermcke. Als ze daar op het getuigschrift wacht, wordt de verleiding haar te machüg: ze ontvreemdt een briljanten nng, dien ze naar de bank van leenmg brengt. Het voor den ring ontvangen geld besteedt zij aan een mooi costuum. Als zij opgetogen thuiskomt, heeft haar verschijning op Franz een heel andere uitwerking dan zij verwacht heeft. „Wie heeft je voor die lorren geld gegeven?" schreeuwt hij haar toe. Hij. -grijpt haar ruw beet
en buldert, dat hij den naam van den man wil weten, die haar die kleeren geschonken heeft. In haar angst bekent Lena den diefstal gepleeed te hebben. Hij kan niet be|rijpeng dat zij terwille van hem gestolen heeft en wijst haar de deur. Lena maakt kennis met twee beeren, die haar in een bar brengen, waar zij, door champagne bedwelmd, vertelt, dat zij 200 mark noodig heelt daar zij anders verloren is. De beide onbekenden geven haar het geld en nu begeeft zij zich in het vroege morgenuur naar de bank van leening, die nog gesloten is. Een agent, die haar doo dehjk vermoeid heen en weer ziet loepen gaat naar haar toe om hulp te bieden. Maar Lena, die niet de vriendelijke stem hoort, doch alleen de uniform van den agent zien, rent een huis binnen en de trappen op. Als zij de naderende stappen hoort van den agent, die haar nieuwsgierig gevolgd is, springt zij uit het venster.
Har« Albe« (Franz) en Trude Berliner (Karla).
Franz (Hans Albers) ontmoet zijn vroegere verloofde 23 -
■■.'
jC^rU
[Uervolé van pagina 21} nadat hetgeen hierboven is verteld had plaatsgevonden, aandachtig luisterden naar wat Eva hun mededeelde. „Om te beginnen," zei Eva, „kon ik niet gelooven, dat het meisje door een ongeluk was verdronken. Het leek mij absoluut onaannemelijk. Bovendien kon ik de gedachte niet van mij afzetten, dat haar stiefvader er mèèr van moest weten. Hij was de laatste, die haar had gezien vóór zij verdween. Bovendien hoorde ik, toen ik hem thuis onder een kopje thee sprak, dat hij de eerste was geweest, die zich ongerust had gemaakt, omdat het meisje niet terugkwam. Waarom? — Ongewoon lang was ze nog niet weg, toen hij reeds begon te vragen waar ze toch bleef. Bovendien was hij het ook, die besloot te gaan kijken wat er was gebeurd en die niemand anders mee wilde laten gaan. Van het eerste oogenblik af aan kwam het gedrag van den dokter mij dan ook zonderling voor. Ik had echter absoluut geen spoor en," — Eva maakte haar handtaschje open — „als ik dit niet had gevonden, zou John waarschijnlijk denzelfden weg als zijn zuster zijn gegaan." Bij de laatste woorden toonde zij den Drie E's een stukje mauve-kleurig lint, dat er vlekkerig en hier en daar verkleurd uitzag. Verbaasd staarden de drie jongelui er naar, toen Eva het weer in haar taschje opborg. „Ik vond dit op het strand," vertelde ze, „en het zat tusschen een wigvormige inkeping in de rots, ongeveer een halven meter boven de*» grond en wel «p een plaats die de opening van een grot leek — maar het niét was. Het was op ongeveer een meter of twintig van de plaats, waar het meisje haar kleeren moest hebben neergelegd. Zooals ik zei, stak het stukje lint in een wigvormige opening van de rots en wel zóó hoog boven het strand, dat het bij vloed door het zeewater werd bereikt. Groote steenen, waartusschen zich hier en daar een soort meertjes hadden gevormd, lagen voor de opening van hetgeen ik had gedacht, dat een grot was. Als meisje zag ik natuurlijk direct, dat het het soort lint was, dat wij meisjes voor onze onderkleeren gebruiken. Ik kon echter niet begrijpen, hóe het daar gekomen was. Volgens John Radway waren Willy's kleeren gevonden voordat de vloed was opgekomen. Bovendien vond ik het op geruimen afstand van de plaats, waar haar kleeren hadden gelegen. En de politie had de ganschc omgeving nauwkeurig afgezocht. Ik verbaasde mij over deze vondst zoo sterk, dat ik John Radway direct naar huis stuurde om de kleeren van Willy te halen. En toen deed ik de tweede verbazingwekkende ontdekking, namelijk, dat in deze kleeren geen enkel stukje lint werd gemist! De kleeren, die zij, naar men aannam, had gedragen, waren geheel intact! Natuurlijk geloofde ik nu heelemaal niet meer, dat ze door een ongeluk was ver-
Wie een koffer netjes en zoo practisch mogelijk wil pakken, den hals. en tusschen de vouwen. Wollen moet du doen volgens eenbejaponnen worden op den goeden kant paald systeem. Het is geen kunst, om gevouwen, en eveneens van vloeipapier een stapel kleeren en wat men meer voorzien. Geplooide of geplisseerde roknoodig heeft, in een koffer te gooien ken worden door een cartonnen rol geen dan op het deksel te gaan zitten trokken; dan lijden zij het minst. tot men dit eindelijk dicht kan krijgen Men bedekt dit alles weer met kastSommigen noemen dit „pakken", maar papier en nu volgen de onderkleeren het is het daarom nog niet. Om een Ueze moet men nooit oproUen, maar koffer goed te pakken, dus zoo, dat plat neerleggen en zoo stijf mogelijk kleedingstukken enzoovoort, zoo min op elkaar. Weer papier en nu de dunne mogelijk te lijden hebben, heeft men japonnetjes. Als u slechts voor een paar practischen zin, overleg en eenige hulpdagen of een week-end uitgaat, neem middelen noodig. dan een toiletje mee, dat zoowel voor Om met de laatste te beginnen: men den middag als den avond geschikt rust zich uit met een rol wit kastpapier, is, dus kant of georgette. Donkere jureen paar doozen voor kleinigheden en ken verraden de kreukels niet zoo gauw een overvloed van vloeipapier. ais hchte, doch wilt u absoluut zeker Vervolgens legt men alles wat meezijn van een ongekreukte japon, neem genomen moet worden op bed of divan dan een klein reis-strijkboutje mee, dat waarna men het slagveJd overziet, of u met een of andere vaste brandbare er mets vergeten is. Daarna zet men stof kunt verwarmen. den koffer op een bankje, een stoel Wanneer gij met mooi weer verof een tafel — en begint! trekt, maar verwacht, dat het zal omEen practische bergplaats voor allerhande kleinigheden De eerste stelregel voor het pakken slaan, als gij de plaats van bestemVergeet ook niet er een mee te nemen ming zult hebben bereikt, leg dan op van een koffer is: zware voorwerpen waarin ge een doosje, of nog beter onderin, lichte bovenop. Daar zijn bijv het bovenste laagje in uw koffer een een tube schoencrème, een paar leesten uw schoenen. Wikkel ze niet in kranblad dun bordpapier en daarop een en een fluweelen borsteltje doet. tenpapier, want de drukinkt kan gaan Voorts kan men van katoen of afgeven op lichte kleedingstukken of cretonne nog een ander handig dingsig-ze in ieder geval smoezelig maken. heidje maken, zooals men op onze afKoop of maak zelf een paar schoenenzakjes van katoen of flanel, voor iederen beelding kan zien, en dat bestemd is om te gebruiken in het hotel e.d schoen een. Elke schoen wordt opgeHet is een groote lap, bevestigd vuld met papier of kousen, om den aan een gewonen kleerhanger en voorvorm met te bederven, en daarna in zien van een aantal opgestikte zakken zijn eigen zakje gestoken. Heel praczoodat men er minstens zes paar tisch is het om voor ieder paar schoeschoenen in kan bergen of andere nen twee zakjes van dezelfde stof te kleinigheden als handschoenen, cormaken en voor alle paren een versages, losse ceintuurs enz. Het komt schillende kleur te kiezen. Bij het uitvaak voor, dat men in zijn hotelkamer pakken weet men dan dadelijk, welke geen lade-of plank heeft, om dergelijke zakjes men noodig heeft. Deze schoenendingen te bewaren en op deze manier Om het lekken tegen te gaan, worden alle flesschen zakjes hebben een oneindig nut en het voorzien van gummi hoedjes zijn ze veilig opgeborgen en gemakkelijk vervaardigen er van is niet van beweer te vinden. regenmantel, zoodat u er gemakkelijk J teekems; op de machine naait men bij kunt. Lastige voorwerpen om in te pakken er in een half uur wel een dozijn 1 De hoeken van den koffer worden zijn voorts flesschen en een moderne opgevuld met kousen en zakdoeken vrouw heeft er daarvan altijd wel een Hoeden zijn lastige dingen om op paar noodig voor: parfum, toiletwater reis mee te nemen. Groote hoeden lotion enz. Al duwt men de kurken moeten apart in een hoedenkoffer geSt 0 i " ^n er noS Z00 stevig »F- de pakt worden; kleine vüten dopjes en kans bhjft altijd bestaan, dat zij' iets stoffen baretjes, die wel tegen een van de vloeistof doorlaten en het resulduwtje kunnen, laten zich gemakkelijk taat voor den ganschen inhoud van bij al het andere in den koffer pakken. uw koffer is dan niet twijfelachtig! nt dlt voorkom u en door alle We zullen het er vermoedelijk allen tiesschen te voorzien van een „hoedjev wel over eens zijn, dat het eenige vervan gummi. Hiervoor knipt men de velende van de vacantie ■ is . .. het invingers van oude gummi huishoudhanden uitpakken van onzen koffer. En *choenen of koopt een paar zeer goedtoch... hoe vaak kunnen wij niet een , toope nieuwe. Om de veiligheid te soort van voldoening voelen, als wij .verhoogen, kan men een paar el van een laatsten triomfantelijken blik werbet, goedkoopste guttapercha koopen en pen op ons netjes en handig gepakt dat ten overvloede om de flesschen valies, alvorens wij vertrekken naar het wikkelen. oord, waar wij voor een paar weken W n eer den t* ^ " SU bodem van uw kofot langer onze dägelijksche beslommeter hebt gevuld met schoenen flesringen hopen te vergeten? schen, wollen kleedingstukken als badEen góéd gepakte koffer - draagt pak en pull-over — stijf ineengerold — die eigenlijk niet. meer bij tot een pretXL toiletgerei, spreidt gij hier een vel tige ongestoorde vacantievreugde dan «t kastpapier overheen. Daarop komen menigeen vermoedt? Wie ooit met een rte zware kleedingstukken. Mantels moeslordig gepakten koffer op reis is ge, en het binnenste buiten worden gevouweest weet wel, wat hierop het antwen, met vloeipapier in mouwen, aan woord is! A. d. K
GEBRUIK STEEDS
ON£E LEZERS
CHARLIE CHAPLIN (Inzending Th. S., Nijmegen).
LILIAN HARVEY (Inzending W. M,, R,).
CHUBBY CHANEY (Inzending W. M., R.)
I1D€ZAM
-24 25
,,■.,
dronken. En dit te meer niet, omdat ik nergens in de buurt van de plaats waar zij zou zijn gaan zwemmen, indrukken van haar schoenen in het zand zag. Wel zag ik de sporen van de schoenen van haar vader en van de rechercheurs, die de omgeving hadden afgezocht! Het vermoeden lag daarom voor de hand, dat het meisje op dien bewusten dag heelemaal niet in de buurt was geweest van de plaats, waar zij gewoonlijk ging zwemmen! Toen vertelde John Radway mij van het ravijn, waarlangs zijn vader een schutting had laten zetten. Van hetgeen ik had gezien en gehoord van den dokter, leek het mij weinig in overeenstemming met zijn karakter van egoïstisch, gemelijk man, dat hij zich zoo bezorgd zou maken voor het heil van zijn medemenschen, dat hij geld zou uitgeven om hen voor een mogelijk gevaar te beschermen. Daarom besloot ik eens een kijkje in het ravijn te gaan nemen. Ik deed er twee sinistere ontdekkingen. De eerste was, dat het pad langs het ravijn absoluut niet gevaarlijk was en de tweede dat waren de sporen van groote heerenschoenen en hooggehakte meisjesschoenen. Naast elkaar! En de schoenen van Willy pasten precies in de laatste!" „Een mooi stukje werk van je, Eva!" merkte Williams op. Het meisje glimlachte treurig. „Toch had ik weinig plezier van mijn ontdekking, dat kan ik je wèl zeggen! Het was zoo afschuwelijk, dat ik er werkelijk eerst totaal van streek door was! Dokter Brook bleek niet alleen een leugenaar, maar voor zoover ik toen kon nagaan was hij ook een moordenaar.." Ze zweeg even en vervolgde toen: „Ik volgde de voetsporen en ontdekte toen de grot!" Williams greep haar bij den arm. Ze keek hem dankbaar glimlachend aan. „Ja, ik beni wel voorzichtig geweest, hoor," zei ze. „Maar ik wilde zooveelmogelijk zien te weten te komen. Daarom ben ik er met mijn revolver in de eene en mijn lantaarn in de andere hand in gegaan en vond toen den poel. Maar ik. geloof, dat ik nooit zal vergeten hoezeer ik geschrokken ben, toen ik plotseling zag, hoe het water als het ware naar boven kwam! Ik had echter zelfs toen nog niets dan vermoedens om op voorf te bouwen. Natuurlijk lag het voor de hand, dat dokter Brook Willy had meegenomen naar den poel en haar er in had gegooid, maar b e w ij z e n kon ik het niet. Bovendien ik vermoedde wel, dat hij iets verschrikkelijks, iets g evaarlijks bevatte, maar ik wist het niet. Daarom nam ik het voorstel van John Radway om bij hem thuis een kopje thee te gaan drinken, aan, in de hoop nog iets naders te kunnen ontdekken. Ik begreep echter, dat ik voorzichtig te werk diende te gaan. Tegen den (Uervolg op pagina 23]
ALS VERSTERKINGSMIDDEL N.V. AMSTERDAMSCHE CHININE-FABRIEK
i ■
NIEUWS UIT DE STUDIOS
GRAMOPHOON'NIEWS
HIM-ENTHOUSIASTEN
PARLOPllOON brengt een aantal A. J. P. ie 's-GRAVENHAGE. De geschlagers waarvan we ten eerste numvraagde adressen zijn Lilian Harvey, Ahornmer B 12435 noemen. Lilian Harallee 16, Berlijn. Heinz Rühmann, Salzbrunvcv en Willy Fritsch zingen met orkestbegenersfrasse 38, Berlijn. LGA Baclanova, de Russische actrice, leiding onder leiding van O. Dobrindt, uit die men zich zal herinneren uit de NORA ée UTRECHT. Rolverdeeling de toonfilm „Hare Hoogheid beveelt": „Du Paramount-film ,,Wolf of Wallvan films plaatsen wij in deze rubriek niet hast mir heimlich die Liebe ins Haus" geDeze film is geiiéeld „Nie wieder Liebe", street", heeft eenigen tijd niet voor de camera bracht" en „Frag' nicht wie, frag' nicht wo". en zal in ons land vertoond worden. gestaan, doordat zij een tooneeltournée door Dit beminde artistenpaar is elkaar op de Amerika maakte. Deze actrice is thans door A H. v. H. ie 's-GRAVENHAGE. ebonieten plaat langer trouw gebleven dan op Charlie moet U naar Hollywood schrijven. de Metro-Goldwyn-Mayer geëngageerd, tenhet witte doek, waar Willy Fritsch deze liedj is "u eenmaal zijn correspondentie. einde als tegenspeelster van Adolphe Menjou adres. Grock kunt U schrijven: Enckejes met Käthe von Nagy zingt. Op B 12441 in de film ,,The Great Lover" op te treden. strasse 6, Berlijn. speelt Barnabas von Géczy met zijn orkest De opnamen van deze rolprent, waarin Olga E. v. G. te ROTTERDAM. Het adres „Ich spiel den ganzen Tag auf meiner Ziehde rol van een operazangeres vervult, zullen van Heinz Rühmann is Salzbrunnerstrasse harmonika" (fox trot van Bert Reisfeld) en binnenkort een aanvang nemen. JO, oerlijn. Gehuwd. „Marie! Marie!", fox trot uit de toonfilm King Vidor is uitgekozen als regisseur van L 5. te 's-GRAVENHAGE. Een actrice „Gassenhauer"; de refreinen worden door de nieuwe Greta Garbo-film ,.Susan Lenox", U K. is ons niet bekend. Het adres van Max Mensing gezongen. Het orkest Hawaarvan de opnamen binnenkort een aanUlga Ischechowa is Klopstockstrasse 20'. waian speelt onder leiding van Gino Bordin vang nemen. Jean Hersholt speelt een van Berlijn. Zij filmde eenige maanden bij de op B 80465 „Encore une Valse" (Gino Borde mannelijke hoofdrollen. Universal in Amerika. Zij is van haar neef din) en „Mon Amour Hawaian" (Gino BorJacques Feyder, die na de Duitsch-spreiYlichael Ischechowa gescheiden. din). Een aardige plaat. In de New Rhythm kende Greta Garbo-film „Anna Christie" A. J. B. te ALKMAAR. Geboortedatum style series verscheen R, 890, waarop de de regie van Ramon Novarro's film ,,Das vermelden wij niet. Rudolf Valentino is „O.K. Rhythm Kings" spelen „Casa Lorna Spiel im Morgengrauen", naar den gelijkin Augustus 1926 gestorven. Alma Rubens Stomp , een fox trot van Gif ford; op de namigen roman van Arthur Schnitzler voerwas getrouwd met Rachard Cortezi; haar keerzijde dezer plaat spelen Jack Purvis en de, heeft op grond van laatstgenoemd feit eerste man was Daniel Carson Goodman. zijn orkest de fox trot „When you're feeling opdracht gekregen ook de opnamen te leiG. P. te AMSTERDAM. Charles Farrell blue" (Stevens-Purvis). den van een nieuwe film met Ramon Nois met met Janet Gaynor gehuwd. Hun De organist Lew White speelt op varro ,,De Zoon van den Radjah". adres is Fox Studios, 1401 Western Avenue, Brunswick A 8969 „Old Black Joe" Los Angelos, Californië. Wendt U om Paul Fyos, de Hongaarsche regisseur, die (Forster) en „My old Kentucky home" inlichtingen tot de danseres Elisabeth „Menschen achter tralies" met Heinrich v. d. Vies. (Forster). Een mooie opname! Twee zeer George in de hoofdrol regisseerde, is door goede fox trots vindt u op Brunswick M. M. te LEIDEN. Henny Porten filmt de Metro-Goldwyn-Mayer ook geëngageeerd A 8997, waarop Red Nichols and his five nog steeds. Lees onze rubriek „Nieuws om de regie te voeren voor de eerstvolgende uit de Studios". Pennies „By the Shalimar" en „Sweet GeorDuitsche sprekendefilms dezer maatschappij. gia Brown" spelen. De bekende Duitsche komiek Szöke Szau J-1 ?', ^AMSTERDAM. Jan is een Loring „Red" Nichols en zijn orkest speheel bekende Poolsche naam. kall is voor het komende seizoen 1931/32 len en zingen op Brunswick A 9003 „Yours bij de Max Glasz Productie geëngageerd. M. J. te HILVERSUM. Hierbij de ge. and mine" (Nelson-Burke) en „Linda" Szöke vierde zijn eersten filmtriomf in de vraagde adressen : Al Jolson, Warner Bros (Arlen-Koehler). Een zeer geslaagde opname, Studios, 5843 Sunset Blvd.. Hollywood; rolprent ,,2wei Herzen im K Takt". ben opname in het genre van de Reveliers John Boles, Universal Studios, UniversalKurt Gerron zal in de Ufatoonfilm ,,BomCity, Californië; Ramon Novarro, Metrobrengt Tri Ergon op TE 6138; „Die 5 men boven Monte Carlo" de rol van den Goldwyn-Mayer Studios, Culver-City, Songs" zingen „Warum bist Du so traurig" Casino-directeur spelen. Californië. de tango uit de toonfilm „Drei Tage MitOnder regie van Adolf Trotz zal Lil DaH K te ROTTERDAM. Het adres van telarrest" en de boston „Alles für euch gover de hoofd- en titelrol in de toonfilm Kichard Dix is Universal Studios, Unischone Frau'n" (Fr. Grothe-K. Wilczynski)! ,,Keizerin Elisabeth van Oostenrijk" vervulversal.City, Californië. Voor Uw andere Ue 1 ango Kapelle Komor speelt op TE 613 6 len. vragen raden we U aan, geregeld onze „Heut' Nacht hab ich geträumt von dir" de De eerste film die Anna May Wong voor rubriek „Nieuws uit de "Studios" te lezen. tango uit de operette „Das Veilchen von de Paramount zal spelen, is getiteld ,,Thc J.H te TILBURG. Rolverdeeling plaatsen Montmartre" (E. Kalman), op de keerzijde Daugther of Fu Manchu". Zij ontvangt per we in deze rubriek niet. Het was niet Dolores speelt Harry Jacksons dansorkest „Liebste week een gage van 1500 dollar. del Rio. Ramon Novarro moet U in het glaub' an mich", een tango uit de operette Ida Wüst en Karl Etlinger zijn voor de tngelsch schrijven. Wendt U tot den heer „Schon ist die Welt" (Fr. Lehir). Op Polyfilm ,,Bomben auf Monte Carlo" geëngaLor v^d. Lugt Melsert, Schouwburgstraat, dor 23840 speelt Paul Godwin Tanz Orgeerd. Uen Haag. Zeker. U mag ons nog eens schrijven. chester „Du hast mir heimlich die Liebe ins Felix Bressart zal de hoofdrol in de RiHaus gebracht" en „Frag' nicht wie, frag' chard Eichberg-film ,,Trara um Liebe" verL. W. te UTRECHT. Dat was een vernicht wo", de beide schlagers uit „Hare vullen. gissing, zeggen we ten derde male. Hoogheid beveelt". Paul Godwin en de zijVoor de Ufatoonfilm ,,Das Ekel" werA. v S. te 's-GRAVENHAGE. Al de nen behooren tot de beste gramophoonden Alfred Abel en Ernst Pröckl geëngadoor U gevraagde personen op te sommen orkesten. Een Hawaian orkest speelt op Pogeerd. Lilian Harvey, Harry Liedtke, Rina zou te veel plaatsruimte eischen. Zeer 1 d r 2 /fl ° L 3727 „Viktoria und ihr Husar" muzikaal zün b.v.: Ramon Novarro. Norma Marsa, Oskar Marion en Hans Behal zullen (Abraham) èn „Tesoro mio" (Becucci). BeShearer, Willy Forst. Käthe Dorsch. de hoofdrollen in ,,Nie wieder Liebe" sluiten we deze week met Polydor 23845 speien. A R. te DEN HAAG. Anita Page is waarop Paul Godwin Tanz Orchester speelt te Murray geboren. Haar ware naam is Onder regie van Karl Lamac speien Oskar de wals „O bleib', verlass mich nicht!" Amta Pomares. Lien Deijers is een talentKarlweis, Georg Alexander, Hans Junkervolle lilmactrice. Dolly Bouwmeester haar (Straszhausen-Monosson) en „Weine nicht mann, Julia Serda en Yvonne Albinus in de eerste film zal wel binnenkort verschijnen. Mutterlein", een wals van Meisel-Schwabach' Anny Ondra-film „Mamsell Nitouche". Tom Mix filmt thans niet. Men filmt op het oogenblik te Parijs. -7^3 G V d Maria Bard zal in de toonfilm „Berlinr ,' ' E' £e AMSTERDAM. Het adres van Lilian Harvey is Ahornallee 16. Berlijn. Alexanderplatz" voor de film debuteeren. Speciaal Agentschap voor Of zij begin Augustus te Berlijn is. staat Zij is Heinrich George's Partnerin. POLYDOR «BRUNSWICK niet vast. Mariene Dietrich's adres is Onder regie van Geza von Bolvary zal Instrumenten en Records Paramount Famous Lasky Studios, 5451 een rolprent getiteld „Der Raub der Mona Maraton Street. Hollywood. Zij heeft een Lisa" opgenomen worden. BRUNSWICK HOUSE dochtertje; haar echtgenoot is hulpregisseur Max Hansen speelt zijn tweede toonfilm J. M. te 's-GRAVENHAGE. Eddie Polo Stadhouderskade 03 onder regie van Erich Engel. maakt op t oogenblik een. tournee door Tel. 25044 BOVEN ALLE/ Charhe Chaplin is bezig zijn mémoires te turopa; zijn adres kunnen wij dus niet AMSTERDAM schrijven. UIT/T€K€ND vermelden. De gevraagde foto's zijn verzonden.
20
GAAT ENGELAND
OP UW GEMAK
:r morm e o een se de re//s geoirgainiiiseeird, fegeim een hedirag. dail fiedeireen k<&n bet&lenl HIEß VOLGEN ALLE BDZONDERHEDEN Londen, waar zoo buitengewoon veel te zien en te genieten valt f Historische gebouwen I Schitterende winkels en restaurants! En niet alleen Londen, maar geheel Engeland f De leuke dorpjes, de bosschen en rivieren I Eeuwenoude dorpjes, die tusschen de heuvels verscholen liggen f Doch niet voor degenen, die aan deze reis deelnemen, want zij zullen alles vinden, alles zien en ... zich alles herinneren f En dit alles kunt U zich permitteeren, wanneer U reist met Polytechnic.
Van Maandag tot Donderdag in Engeland. Het beste gedeelte van de week wordt besteed om door Engeland te reizen voor een totaal bedrag van 100 Gulden, alles inbegrepen. Dit is een gelegenheid om door een speciale reis in den mooisten tijd van het t'aar een aangenaam en verrukkelijk ezoek te brengen aan de moederstad van het Britsche Rijk. De reis vangt aan te Hoek van Holland 's Zondagsavonds 26 Juli, aankomst Londen (via Harwich) op Maandagochtend 27 Juli. Inbegrepen zijn overal tweede klas reizen, drie maaltijden per dag en alle verblijf gedurende de reis, vervoer van station naar hotel en terug en fooien aan hotelbedienden. Ge behoeft niet meer onkosten te maken dan de opgegeven kosten voor de reis.
Ge zijt gedurende de geheele reis onder uitstekend geleide, waardoor alle moeilijkheden van de reis en van de taal van uw schouders worden genomen. Het gezelschap zal te Londen in een Hollandsch hotel verblijven tot Donderdagavond 30 Juli, van waaruit verrukkelijke uitstapjes zullen worden gemaakt, omvattende: Maandag: 's middags (eerste dag). Bezichtiging van Londen per autocar. Dinsdag: Autotocht van een geheelen dagnaarKent „The Garden of England", de Kathedraal City van Canterbury en het land van Dickens. Woensdag: Autotocht van een geheelen dag naar het Kasteel Windsor, Eton, Stoke Poges en Paleis Hampton Court. Donderdag: Vrij om te gebruiken, zooals ge wilt. Ideaal voor de dames om ereis wat te „winkelen". Vertrek uit Londen na het middagmaal naar Harwich en Hoek van Holland.
DClLUfirEC 1HMIC-IBIEI $ En de totale kosten bedragen slechts 100 Gulden. In het onwaarschijnlijke geval, dat er minder dan 25 deelnemers voor de reis zijn, zullen de kosten iets meer zijn. U behoeft niets meer uit te geven. Vul de coupon nu in. Sluit drie gulden als reserveergeld bij en u zult rechtstreeks uit Londen alle bijzonderheden ontvangen. Reisbiljetten en hotelcoupons zullen u dan worden toegezonden na ontvangst van het overige bedrag, dat is: het totaalbedrag
van de reis met aftrek van drie gulden reserveergeld.
C fS 1 1 D f\ KI V W U f'' W IM
Aan de Nederl - Rotogravure Ml]. Qalsewater 22 — Leiden
Ik wensch deel te nemen aan do reis naar Londen op 26 Juli, waarvoor ik 3 gulden insluit als reserveergeld. Het zal mij aangenaam zijn alle bijzonderheden te ontvangen.
Dit is een gelegenheid om een bezoek aan Engeland te brengen, dat u nooit zult vergeten. De POLYTECHNIC TOURING ASSOCIATION, welke over de geheele wereld reizen organiseert, garandeert U het grootste comfort. Vul nu de coupon in.
Naam: Adres: Knip deze coupon uit en doe haar nu op de post.
27
->
.
[Vervolé van pa&na 25]
dokter verklaarde ik dan ook, niets bijzonders te hebben gevonden en dat ik zelf ook geloofde dat het meisje tijdens het zwemmen was verdronken. Ik geloof, dat hij mij voor een groote domoor hield, maar toen hij zich had teruggetrokken naar zijn studeerkamer, kreeg jk gelegenheid een der meisjes uit te hooren en vernam daarbij, dat er een stel onderkleeren en een paar schoenen van Willy werden vermist. Toen ik daarop bovendien nog van den chauffeur hoorde, dat de dokter, toen hij het huis had verlaten om naar Willy te gaan zoeken, een bruin pak onder zijn arm had gedragen, begreep ik eindelijk op het goede spoor te zijn. Daarna vertelde John mij nog bij het afscheidnemen, dat zijn vader wilde, dat hij thuis zou blijven, omdat hij de volgende week één en twintig jaar zou worden. Alles was me nu duidelijk! Zooals John mij had verteld, zouden zijn zuster en hij zevenduizend pond krijgen zoodra ze trouwden of één en twintig jaar werden. En het meisje was verdwenen een maand voordat zij zou gaan trouwen en de jongen zou over een week zijn één en twintigsten verjaardag bereiken! Indien het testament van mevrouw Brook uitwees, dat de dokter van deze bedragen het vruchtgebruik genoot, dan zou het verlies van deze rente ongetwijfeld het motief tot zijn daad zijn. Op het oogenblik, dat ik een afschrift van het testament kreeg, zag ik, dat 'mijn conclusie juist was. Eenige informaties brachten bovendien aan het hcht, dat dokter Brook tot over zijn ooren in de schulden stak! — De rest is jullie bekend. Jullie weten hoe John mij telegrafeerde — ik had hem geschreven mij direct te laten weten, als zijn vader hem vroeg met hem te gaan wandelen. Wat er op die wandeling gebeuren moest, was duidelijk! John moest, evenals zijn zuster, in den poel verdwijnen!" „Ik denk niet, dat we ooit te weten zullen komen wanneer het afschuwelijke idee bij hem is opgekomen," merkte Jim na een kort stilzwijgen op. „Dat geloof ik ook niet," antwoordde tva. „Uit het feit, dat hij een jaar of vijftien geleden het ravijn door een schutting liet omgeven, kunnen we echter afleiden, dat hij toen den poel heeft de leider van het ontdekt. — Misschien kan Williams ons ondier vastheeft, laat het nooit meer los. echter wel wat meer vertellen omtrent Het Verdrinkt je eerst om je daarna te de verschrikkelijke wezens, die er in verslinden! Ik denk echter niet, dat de huisden." dokter deze gruwelijke dieren — als „O, zeker," antwoordde dez«. „De bekend onderzoeker op het gebied der poel zelf is waarschijnlijk ongeveer een zee-fauna moet het hem niet moeilijk zijn meter of dertig diep en het water er in gevallen aantal van deze dieren jong wordt telkens, als het vloed is, ver- in zijn een bezit te krijgen — in den verscht. Een stuk of zes inktvisschen poel heeft gebracht met een vooropzullen er, als ze er jong in gedaan gezet misdadig doel! Ik denk eerder, zijn en behoorlijk werden gevoed met dat hij pas later op de gedachte is gekrabben, mosselen en andere schaaldie- komen om zijn stiefkinderen op deze ren, voorspoedig in zijn gegroeid. In de manier te laten verdwijnen teneinde in Bntsche wateren vindt men deze mon- het van hun geld te komen. — Dat sters niet, dat geef ik toe, maar men be- doetbezit er mij echter opeens aan denken, hoeft met verder dan de Zuidkust van wat mag het publiek eigenlijk van frankrijk te gaan om er aan te treffen, tva, deze geschiedenis weten? Wij moeten die zoo groot zijn, dat ze gemakkelijk in ieder geval niet in de zaak gemengd een mensch kunnen aanvallen en in de Denk aan ons „incognito", diepte sleuren. De knaap, die dokter worden. Eva! Brook aanviel, had naar ik denk armen Eva glimlachte. „Daar is voor gevan bijna twee meter lengte! Wat zoo'n zorgd, Williams," zei ze. „John Radway - 28 —
„Beste Jay, ik heb werkelijk geen mazelen of iets derg-elijks. Vanaf het oogenblik, dat ik je alles verteld heb, behandel je me, alsof ik een besmettelijke ziekte heb. Heb je soms liever, dat ik in bed blijf en een mosterdpleister op mijn hart plak?" „Het zou zonder twijfel helpen om het wat warmer te maken," zei haar nicht scherp, want ze kon de kalmte van het jonge meisje met geen mogelijkheid begrijpen. Ze begreep best, dat Marylin haar voor den gek hield en dat maakte haar razend. „Wordt er niet altijd van blondines gezegd, dat ze erg koud zijn?" gaf Marylin bedaard ten antwoord. „Ja, in boeken lees je wel eens van „blonde, koude vrouwen, die mannen half woest maken"," antwoordde Jay. „Maar," voegde ze er met eenige bitterheid aan toe, „jouw schoonheid schijnt hen weg te jagen." Daarna verliet ze het vertrek, doch kwam even daarna terug om als laatste pijl de mededeeling te doen, dat Gwendolyn Carruthers die mooie jade-zijden japon had gekocht, die Marylin zoo had bewonderd, en dat ze dien avond met Tony Titherington naar den schouwburg ging. En toen kwam de avond in de Berkeley. Brynmor had van tevoren een tafeltje gereserveerd, dat half achter de palmen verscholen was. Hij had in alle mogelijke opzichten rekening gehouden met Linnie's smaak en schitterende rozen voor haar gekocht. Het zou evenwel al te veel gevergd zijn geweest voor iemand van zijn karakter om ook aan héér over te laten welk restau-
rant ze zouden bezoeken. Marylin was liever ergens anders heengegaan, daar de Berkeley haar maar al te zeer herinnerde ann den heerlijken tijd, dien ze daar met Tony had doorgebracht. Ze deed niettemin haar uiterste best dankbaar en vriendelijk te wezen, hetgeen haar niet geheel en al gelukte. „Het verwonderde me ontzettend van je te hooren, dat het engagement verbroken is," gaf Brynmor al dadelijk te kennen. „Werkelijk?" vroeg Marylin, terwijl ze met een stukje kreeft speelde, daar ze totaal geen trek had. „Ik veronderstel, dat je na zijn terugkomst al gauw ontdekte, eigenlijk toch niet zoo erg op hem gesteld te wezen als je indertijd geloofde. Was het niet zoo?" „Iets dergelijks." Groote goedheid, waarom zweeg hij niet over Tony? Het was om krankzinnig te worden en ze was bang, dat ze op een gegeven moment heftig zou worden en haar woordenvloed niet te stuiten zou zijn. „Het is louter verliefdheid van je geweest. Ik kan er over oordeelen, want heb ik het zelf niet meegemaakt? Ik stond precies zoo tegenover Clarice. Ik heb het dan ook bij het juiste eind gehad, door van het begin af al te merken, dat je in werkelijkheid niet van Tony hield." „Niet van hem hield " Linnie lachte. Het was inderdaad èl te grappig. Brynmor knikte ernstig en hield zijn blikken strak op haar gevestigd. „Ja, ik ontdekte het al onmiddellijk. Je werd enkel en alleen aangetrokken door zijn
^Fofo Godfr. de Groot)
Centraal Tooneel.
heeft aan de politie verteld, dat hij alleen met zijn vader naar den poel is gegaan, dat deze hem er in heeft willen gooien en dat hij slechts ternauwernood aan den dood is ontsnapt, terwijl zijn vader tijdens de worsteling, die daarbij ontstond, in den poel is, gevallen. Naar ik hoor, heeft de politie dit verhaal geaccepteerd.. Ze heeft met eenige experts onderzoekingen in de grot verricht, waarna ze de grot hebben opgeblazen." „En John Radway?" vroeg een van de anderen. „De arme jongen is totaal overstuur," antwoordde Eva. „Ik heb hem vanmorgen nog even gesproken, toen hij op het punt stond om naar een oom in Kent te gaan, een broer van zijn moeder, waar hij zoo lang denkt te blijven, tot hij den vreesehjken schok wat te boven zal zijn."
(Foto: W. v. d. Sommen. Bussum)
ADs lhi®fc s@Bg@©FD ft© Selhi®v@in)fliriigi(Sir!) Bsxs^üinift . . . - 29 —
BEZOEKT HET
E" M§1&° ÏIHlE^Til^ TE DEN HAAG uiterlijk. Het valt evenwel niet te loochenen, dat hij er zeer knap uitziet." „Het is buitengewoon edelmoedig van je, dat te willen zeggen," merkte Marylin op. Brynmor werd vuurrood. „Ik wilde, dat je ernstig kon wezen en me niet voor den mal zat te houden, Linnie." Een vage glimlach lag nog om haar lippen en ze hield haar handen in haar schoot samengevouwen. „Ik ben één en al oor. Ga dus maar verder, oude jongen." „Ik herhaal, dat ik begreep hoe er onmogelijk iets werkelijk poëtisch tusschen jou en dien vliegenier kon bestaan. In elk geval leek de verhouding in geen enkel opzicht op onze heerlijke zomerdagen. Geloof je wel?" „Nee," mompelde Marylin. „Het was indeFdaad heel iets anders." Brynmor schraapte even zijn keel. „Het doet me genoegen, dat je het met me eens bent." Er was een lichte aarzeling in zijn stem gekomen. „Je zult moeten toegeven, dat we elkander den laatsten tijd verschillende malen hebben gezien Denk nu alsjeblieft niet, dat ik zoo verwaand ben, maar ik zou toch wel graag willen weten of het verbreken van je engagement iets met dit feit uitstaande heeft?" Marylin was niet tot antwoorden in staat. Het eenige wat ze deed, was hem met groote, niet begrijpende oogen aanzien. Brynmor was verwaand genoeg, dat stilzwijgen op een andere manier te verklaren. „Antwoord me nog niet, als je het liever niet doet, kindje." De oude, bekende klank was in zijn stem gekomen, een klank waarvan het jonge meisje in het begin maar al te zeer de bekoring had ondervonden. „Toch wil ik, dat je nu al weet, dat ik je liefheb, Linnie. Ik geloof zelfs, dat ik door alles heen van je gehouden heb. Clarice was eigenlijk maar een intermezzo van geenerlei belang. Ik denk, dat alle jonge mannen zoo iets in hun leven meemaken. Voor jou voel ik echter iets heel anders: iets sterks en moois. Linnie, wil je met me trouwenr?" Met Brynmor trouwen? Waakte of droomde ze? Waarover zat hij toch te praten? Was hij plotseling kiankzinnig geworden? Ze had een bijna onweerstaanbaar verlangen om te lachen. • „Je hoeft me niet dadelijk te antwoorden, lieveling," drong hij weer aan. „Denk er rustig over na en je kunt me je antwoord
^■^•:
■■
■
■
^^~
■,
^—■
■■"■"— ■
geven, wanneer je er zelf lust toe voelt. Ik moest je evenwel zeggen, hoe ik er over dacht, doch ik vrees, dat ik je schrik heb aangejaagd." „Ja, het is werkelijk een schok," gaf het jonge meisje toe. De menschen, welke de verschillende schouwburgen bezocht hadden, kwamen nu geleidelijk binnen. „Groote goedheid, nog twee lange uren," dacht Linnie bij zichzelf. „Maar ik kan toch onmogelijk vroeger weggaan, want dan zou ik zijn heelen avond bederven. Nee, zóó onbeleefd kan ik niet wezen. Hij zou me erg ondankbaar vinden na alles wat hij voor me gedaan heeft." Ze dansten nu en namen daarna weer aan hun tafeltje plaats. Brynmor keek triomfantelijk om zich heen, alsof hij al bij voorbaat wist, hoe Marylins antwoord tenslotte zou luiden. „Ik zou het heerlijk vinden hem nu te kunnen zeggen, hoe ik in werkelijkheid over hem dacht," redeneerde Marylin bij zichzelf. „Vrouwen doen gewoonlijk zoogenaamd „verstandige" dingen en die betreuren ze dan haar heele verdere leven." Doch juist op het moment, dat dergelijke gedachten zich van haar meester maakten, keek ze naar de trap, die naar den dansvloer leidde. En als een bliksemflits drong het tot haar door, dat ze nooit, nooit Brynmor's vrouw zou kunnen worden. Want daar.... vlak bij de breede leuning, een cynischen glimlach om de
„Het is heerlijk, lieveling. Zóó verrukkelijk, i^at ik eigenlijk niet eens weet wat te zeggen," fluisterde hij. Intusschen bleef ze echter onafgebroken naar Tony kijken. Gwen was niet verschenen. Waar bleef ze dan toch? Ze was nu immers op alles voorbereid, want het was haar gelukt een masker voor haar gezicht te brengen, zoodat geen sterveling kon zien, welk een wereld van smart er in haar omging. „O, als we nu maar alleen waren dan kon ik je kussen," zei Brynmor heesch. „Ik dank den hemel, dat ik daarom maar veilig en wel hier zit," bracht ze met een geforceerden glimlach uit. „Wat zegt mijn meisje daar?" „O, niets ik dacht hardop," stamelde ze. En nog steeds was er geen spoor van Gwendolyn te bemerken. En terwijl Marylin naar Tony bleef staren, begon hij langzaam de trappen af te loopen en keek naar een tafeltje uit. Groote goedheid, waar zat Gwen dan toch? De ober kwam haastig op Tony toe en liet dadelijk een tafeltje aanschuiven. Alle menschen vlogen nu eenmaal voor hem, omdat hij zulke innemende manieren had. Langzaam, heel langzaam begon het tot Marylin's moede hersenen door te dringen, dat Gwen wel niet zou verschijnen. Waarom niet? Wat kon er gebeurd zijn? Gwen had Jay toch zonder twijfel verteld, dat ze dien avond met Tony zou uitgaan. Want hoe was haar nicht anders aan die mededeeling gekomen? Ineens zag Tony Kaar. Hij stond dadelijk op en kwam met zijn ouden, dierbaren glimlach op hun tafeltje toe. „Hallo, Linnie! Ik stond me juist af te vragen, of er dan geen enkele kennis van me vanavond in de Berkeley aanwezig was." ■ Brynmor zag er zeer grimmig uit en mompelde iets tusschen zijn tanden. Marylin glimlachte echter op haar verleidelijkst en Brynmor kookte hierover inwendig van woede. „Mag ik me bij je aansluiten?" luidde Tony's volgende vraag. „Ik heb er geweldig het land aan, alleen te soupeeren." Eerst daarna wendde hij zich tot Brynmor. „O, hallo, Wittamore. Ik hoop, dat ik niet te veel ben." Te oordeelen naar de uitdrukking van Brynmor's oogen, was Tony dat zeer zeker. Uit Tony's glimlach bleek echter maar al te duidelijk, dat het hem eigenlijk bitter weinig kon schelen of hij welkom was of niet. Hij wenkte den ober en gaf hem te kennen, dat hij naar een andere tafel was verhuisd. Vaster drukte Brynmor's hand die van Marylin onder de tafel. Het leek of hij in dit oogenblik doodsbenauwd was, dat Tony hnnr van hem vandaan zou halen om
O, dat zal well Want haar man wil niet anders dan dat zU gelukkig wordt en
daarna spoorloos met haar te verdwijnen. „Het was buitengewoon interessant het een en ander over je vlucht in de couranten te lezen, Titherington," begon Marylin's begeleider beleefd. „Ik veronderstel, dat vrijwel alle menschen die geschiedenis al lang vergeten zijn," glimlachte Tony. „Het verleden schijnt nu eenmaal nooit mee te tellen. Alleen de toekomst is van belang." Marylin voelde hoe er een steek door haar hart ging. Zou ze ooit het verleden — den tijd, waarin Tony voortdurend om en bij haar was geweest — kunnen vergeten? „Ik dacht, dat je vanavond piet Gwendolyn Carruthers uitging," merkte Marylin even later op. Ze kon haar nieuwsgierigheid eenvoudig niet bedwinger^. „Met Gwen? Dat deed ik ook, doch ze ging na de voorstelling regelrecht naar huis. Ze scheen nog al nijdig te zijn, omdat een nieuwe japon niet op tijd was gekomen." Marylin glimlachte. Had Jay dit opzettelijk gedaan? „En waarom bracht je haar dan niet mee naar de Berkeley?" „Ze had er geen lust in," luidde het antwoord. „Je bedoelt misschien, dat je haar er niet voor uitnoodigde," bracht Marylin plagend uit. Tony bloosde. „Als je dan de volle waarheid wilt weten, beste kind Ja, zoo is het. Maar hoe heb jij dat ontdekt?" „Ik heb het niet ontdekt, doch ik ken Gwen en dat is voldoende." Tony grinnikte. „Verstandige vrouw ben je!" Brynmor verwerkte de minder aangename sensatie, dat zoodra Tony aan hun tafeltje was verschenen, Marylin als het ware volkomen aan hem ontsnapte. Het was eenvoudig niet te verdragen en hij stelde haar dan ook onmiddellijk voor wat te dansen. Zoodra ze zich op den dansvloer bevonden, maakte een zeker gevoel van woede en verlatenheid tegelijk zieb van Tony meester. Per slot van rekening had het meisje hem toch zeer onvriendelijk behandeld! Waarom konden ze niet op den ouden voet doorgaan? Hij was toch waarachtig wel iets amusanter dan die vervelende Wittamore? Marylin was buitengewoon aantrekkelijk, vond hij, en hij zou wel eens willen weten wat er gebeurd moest wezen, waardoor ze weigerde langer met hem om fe gaan?
' ■;
■
'
TREKKING 10 JUNI as. DE INSCHRIJVING IS VANAF HEDEN OPENGESTELD: COMBINATIES LIT. A I. Bestaande uit:
RENTEGEVENDE OBUGATIEN!
WiTTTIKG GiOORILOOIFIDi P^ilMIDia LOTEN Verzekering tegen Invaliditeit en Overlijden tengevolge van een Ongeluk I Een Verzekerings-Voordeel bij Overlijden door voorafgaande Ziekte! AAN ELKE INSCHRIJVING VERBONDEN. — den „Weg tot Rijkdom en Welstand" biedende aan iedereenI
JAARLIJKS
m pmEMm-mmmmQEM
BINNEN 10 JAREN WORDEN APPROX. IN GULDEN UITGELOOT :
f 1.2 00.000720.000.700.000.-
10 Hoofdprijzen è f120.000 72.000 10 70.000 10 60.000 10 48.000 10 36.000 10 35.000 20 n 30.000 10 17.500 90 7000 prijzen 210 4800 60 1200 60 tf
ff
tt
600.000.-
ft
480.000.360.000. 700.000. 300.000. 1.575.000.1.470.000. 288.00072.000
ff
ff
ff
ff
ff
ff
En duizenden gemiddelde en kleinere prijzen van totaal:
168.630 prijzen ten bedrage van f. 12.433.460 Maandelijksche storting voor een Combinatie geheele loten slechts met directe deelneming vanaf de a.s. trekking met recht op den vollen prijs, die er op valt!
3.25 Gulden
Dit „Inschrlivlnssbillet"- duideilik Insevuld-omsaand opzenden
Alle prijzen worden in contanten uitbetaald
De ondergeteekende bestelt hiermede: Uitvoerig Prospectus gratiS'-franco en schrijft in op:*) Combinatie(s) Lit. AI betaalbaar in loopende rekening met è f3.25 per maand.*) Het bedrag der eerste storting gaat hierbij met brief, - per postwissel - postgiro 06961*). Na ontvangst gelieve VI mij het gezegelde koopbewijs te willen toezenden, opdat ik reeds direct met alle rechten en voordeelen als eigenaar deelneem. ADRES: (s.v.p. duldelUk schrijven.)
door alle vooraanstaande Banken der geheele wereld „Stelt niet uit tot morgen, wat Gij heden doen kunt"
GEEN ENKELE LOTERIJ
biedt zoovele en hoog-e prijzen, als hier geboden; terwijl bij andere loterijen gewoonlijk de inleg verloren gaat, is hier de gegarandeerde zekerheid:
Dat leder lof een prijs winnen moef 1
Aan de „Algemeene Premie- en Spaarfondsen-Afd." der Hoiiandsche Crediet- en Obiigatlebank N.V. Amsterdam, Postbox 577.
Naam: Woonplaats: Beroep:
Uitvoerige Prospectus Gratis-franco f
Straat: Naam der Courant: Weekblad Cinema en Theater. •) Het niet gewenschte s.v.p. doorhalen.
j5HHgBi|gg[
— 30
— 31
-
_
WOORDEN VAN ANNIE DE HOOG-NOOY,
TA->ne1iik5hel.
MUZIEK VAN HENRI C. VAN PRAAG
^^
r_
N P *
r Ï r- g lr I
ÖË
z:
Zoekden hu-Morlnde dii^nprniet dtedroeVig zijn.HuMor \èv<x>r/k)m\iire har.tëMX^^-ne.ziMd i^vüor biiM
••
•.'■;'
%
v
■
>»tyfc> IcLttazamer
^n *
ts—N
■ ■
K—^
^
J^iN'^M
FTTT
^
altijd slpenkwnn^ kpenMaaktje 1ee.1iikdorgM otd.WaAüöm 4l.tfjdto:hfid: k.V6hA]geen tra.heM.dAlbe.^c^iutd^tetbch
■**f-
Hti^
_ V J^'IJ
/ertrcLoieH..
J'J' F=* •t*
1
o-fempo
t£
J
S lrl
nijd. Hi^.mof; ecütge.zon.äe htumorl^zoon pradi.t^meJLciJM.UaterdAdr.omin ong le.ve« Al.tijd tx:heeMta]aÄtsvtor2iJM.
Altijd sip en knorrig kijken Maakt je leelijk, dor en oud! Waarom altijd toch het leven Als een tranendal beschouwd?
Zie toch naar de lichtste zijde. Die aan ied're zaak toch is — Want waar schaduw is, moet zon zijn. Zóó keert vreugd' na droefenis.
Zoek den humor in de ding-en! 'n Schertsend woord te juister tijd. Dat verzacht vaak boosheid, grieven. Treedt in plaats van haat en nijd.
Humor, echt gezonde humor. Is zoo'n prachtig medicijn f Laat er daarom in ons leven Altijd toch een plaats voor zijnl
MAISON ODIOT ZE^j^EhKEEöEËmË — Fabriek van Artistiek Zilverwerk Gevestigd
m 7690 GROQTE LZ
Specialiteit voor geschenken in zilvei en verzilverd metaal
No. 384
KEUZE IN KUNSTVOORWERPEN UITGEVOERD NAAR ONTWERPEN UIT ELKE STIJLPERIODE
-Ped. en Adm.: Galgewater 22, Lelden. Tel. 7ÖO Postrekening «880
6 Juni 1931
GUSTAV FRÖfillCH en HANS BRAUSf
J Verschont wckelüks — Pr^s per kwartaal f 105
ÄVOSSErOP^'P^fö ÜQiÖQS.
a'l' a
