1
NIEUWSBRIEF VANUIT TANZANIA (NR.29) (22-03-2016) www.ngalekucentre.com De vorige nieuwsbrief schreven we eind oktober vanuit Driewegen en nu dan weer nieuws vanuit het Cornel Ngaleku Children Centre waar we vanaf half januari verblijven. Dit jaar al voor het 12e jaar! Ook dit jaar weer eerst even acclimatiseren in Arusha, de vrienden daar begroeten en vooral ook met Michael Shirima weer van alles bespreken. Zijn vrouw Triza is in Dar es Salaam, waar ze bij haar kinderen woont. Hier kan ze ook de noodzakelijke behandeling krijgen. We hebben via de kinderen en Michael geregeld contact met haar , maar zullen haar niet ontmoeten deze keer. Het is moeilijk om er precies achter te komen hoe het echt met haar gaat. Zoals elk jaar is het weerzien in het kindercentrum roerend en hartverwarmend. De kinderen, de zusters en de werkers verwelkomen ons met gezang, bloemen en cake. Het huis waar we tijdens ons verblijf in wonen, is vertrouwd en altijd goed onderhouden. We delen het huis met de familie Shirima, die er gebruik van maakt als wij er niet zijn. Duidelijk is dat Michael het fijn vindt om de verantwoordelijkheid te kunnen delen voor de dagelijkse gang van zaken tijdens onze aanwezigheid. Zeker nu er veel tijd en aandacht van hem uitgaat naar het welzijn van zijn vrouw. Daarnaast heeft hij nog veel zakelijke belangen in allerlei besturen en niet te vergeten de vliegmaatschappij Precision Air.
De eerste zondag in het CNCC eten we met alle werkers, zusters en kinderen in de community hall. Het is altijd een wat stijf gebeuren, waarbij de zusters aan de ene kant zitten , de werkers aan de andere kant en de kinderen in het midden. Wij worden geacht aan een eigen tafel te zitten, maar voegen ons, op z’n Hollands, tussen iedereen in. De grote jongens die naar de lokale school gaan, komen de eerste maandag na school bij ons cake eten. Het zijn leuke jongens die samen een hecht team vormen.
2
De kinderen In de vorige nieuwsbrief schreef ik over Remeha, een jongetje van een jaar dat maar 5 kilo woog. De naam blijkt Rehema te zijn en het jongetje is een meisje. Ze is nu 2 jaar en een enorm leuk pittig grietje met een normaal gewicht voor haar leeftijd. De afgelopen drie maanden zijn er vier kinderen in het CNCC bijgekomen. Een tweeling , twee meisjes van drie maanden, Grace en Angela. De moeder van deze kinderen is overleden, vader kan niet voor hen zorgen als ze zo klein zijn en komt hen over een paar jaar weer halen. Ze komen uit een zeer arme omgeving in het midden van Tanzania. De kinderen komen uit een arm, zwak gezin met nog vijf oudere broertjes en zusjes. Een meisje van 5 maanden Winnie, moeder is overleden, vader onbekend. Zij werd gebracht door buren. Een jongetje van vier dagen oud!. Zijn moeder is verstandelijk gehandicapt en het maatschappelijk werk vindt haar ongeschikt voor de verzorging van een kind. Zij heeft al eerder een kind gekregen dat is overleden. Met de dokter en het maatschappelijk werk wordt er bekeken hoe zij het beste geholpen kan worden. Rehema, nu een gezonde, twee jarige peuter
Vader met Grace en Angela
Een buurvrouw met Winnie
Moeder met haar zoontje nog zonder naam
Alle kinderen worden aangemeld met een rapport van het maatschappelijk werk. Als er een ouder is, dan wordt er getekend voor terugkeer zo mogelijk als de kinderen drie jaar oud zijn. Ook eventuele andere familieleden kunnen hiervoor tekenen. Het maatschappelijk werk is verantwoordelijk voor naleving van deze beloften, natuurlijk samen en in overleg met het hoofd van de zusters en het team van het CNCC. Voor bijna alle kinderen die worden aangemeld geldt dat de moeder is overleden of verstandelijk of fysiek niet in staat om voor het kind te zorgen. De gezinnen zijn arm en familieleden zijn vaak niet in staat om er een baby bij te nemen.
3
In het CNCC zijn er op dit moment 14 kinderen onder de 4 jaar en eentje van 5 jaar. Daarnaast zijn er acht jongens die naar de lokale school gaan en in het centrum wonen. En dan zijner nog 27 kinderen die naar de verschillende kostscholen gaan. Van deze kinderen komen er 14 in de vakanties in het CNCC, de overige 13 kinderen gaat naar familie. Het afgelopen jaar 2015 zijn er 13 kinderen weer herenigd met familie. In Januari kregen we het droeve bericht dat Karoli, op 12 jaar jarige leeftijd is overleden. Hij zat op de kostschool in Mweka in de voorlaatste klas van de lagere school. Hij had sinds een jaar suikerziekte en dat is hier voor kinderen bijna een doodvonnis, zeker als je uit een arm gezin komt. Karoli is na de decembervakantie thuis gehouden, waar hij is overleden. Vrolijker nieuws is dat Zulfa, een meisje van bijna 4 jaar deze maand geadopteerd is door een familie uit Moshi.
In het groene jurkje is Zulfa. De adoptie ouders komen op bezoek. De overige kinderen zijn Evans, Winnie en Riziki.
De periode voor Pasen komen veel vrouwengroepen, schoolkinderen, leden van parochies en particulieren het centrum bezoeken en zij nemen van alles mee, zoals kleren, rijst, meel, juices, koekjes etc. Er wordt dan in de community hall gezongen en gebeden en met de kinderen wat gespeeld. Het is een welkome aanvulling op het budget van Michael en vooral de grotere kinderen vinden het erg leuk. De kleintjes hoeven niet zo nodig van hand tot hand te gaan, hetgeen ook wel aangeeft dat ze zich hechten aan hun dagelijkse verzorgers. Op 9 februari zijn er tien Ngaleku kinderen gedoopt in de eigen kapel van het centrum. En op 21 februari hebben vijf Ngaleku kinderen van de lagere kostschool in Tarakea communie gedaan. Het geloof speelt een grote rol in de Tanzaniaanse gemeenschap. Het doet er niet toe wat je bent, Rooms-Katholiek, Luthers, Pinkerstergemeente of Islamitisch, als je maar wel gelooft in God.
Rehema, Riziki, Godwin, Anna, Zulfa tijdens de doop-mis
De comunicantjes, Godfrey, Ivo, Peter, Beatrice, Lucy
4
We hebben de scholen bezocht van de kinderen die onder de financiële verantwoordelijkheid van onze stichting vallen. Ontzettend leuk is om te zien hoe de kinderen zich ontwikkelen, de meesten gaan ook behoorlijk Engels spreken. Het zijn ook de kinderen die wij het beste kennen en zij ons. Komend schooljaar zullen er naar verwachting weer twee kinderen naar het vervolgonderwijs gaan, Beatrice en Kasmiri. De kinderen van de Mawenzi school in Tarakea
De kinderen van de st. Anna school in Moshi.
De vier jongens van de school in Mweka, die verdrietig genoeg hun vriendje Karoli verloren.
5
We hadden een heerlijk bezoek van Merijn en Bas en hun kinderen Phiene en Boele. Leuk om hen te laten zien waar we al zovele jaren mee bezig zijn. Phiene was een volleerde kinderverzorgster en deed mee in het ritme van de dag.
Verder ook nog meer bezoekers, zowel uit Nederland als uit Tanzania. Altijd gezellig en ook weer inspirerend om hun indrukken te horen. Dit jaar zijn er nog geen definitieve aanmeldingen van vrijwilligers. Wij vinden het gezien het aantal kinderen op dit moment en de hoeveelheid zusters ook wel best. Wel bieden vrijwilligers wat extra’s aan de kinderen. Wie weet trekt het weer meer aan. Mijn vrouwengroep, de Wakinamama wa Leto, heeft ook dit jaar weer keurig hun lening afbetaald. Het is een leuk groepje vrouwen, die van die lening wat handel in doeken en huisraad bedrijft. Van de kleine winst die ze maken, kunnen ze hun kinderen van schoolboeken voorzien en wat extra huisraad kopen. Het probleem blijft toch altijd dat er te weinig overblijft om echt te investeren. We vinden het eigenlijk zo goed wat ze doen en het helpt hen toch net het leven iets gemakkelijker te maken, dat we ook dit jaar hen weer een lening hebben gegeven.
6
In en rond het centrum Het eerste dat ons opviel toen we de oprit naar het CNCC opreden was rechts de fraaie kleine Maktau Lodge. Schitterende locatie, uniek uitzicht op de Mount Kilimanjaro. Hoewel er flinke vorderingen zijn gemaakt met de bouw en de aanleg van de tuin, blijft er nog veel te doen en de afwerking vergt veel tijd. De optimistische deadline van Michael, januari 2016 de opening, is bij lange na niet gehaald. De eerste gasten, 15 Amerikanen, hebben voor Juli geboekt, dus dat wordt aanpoten. Olga en de zus van Michael hebben veel ingekocht voor de inrichting en samen met Evodia, de hulp van Michael en een paar dagen per week onze hulp in huis, zijn nu alle gordijnen gemaakt. Het wordt vast een prachtige accommodatie op een unieke plek, naast het centrum en hopelijk zal het, net als de overige projecten naast het centrum, kunnen bijdragen aan de kosten van het CNCC,
Projecten van de Nederlandse Stichting CNCC De varkens doen het goed, er zijn nu 30 biggetjes en 20 varkens. Onze stichting steunt dit project met voer en medische controle. Het kan veel winst gaan opleveren. We zijn begonnen met het fokken van kalkoenen. Er zijn nu 8 volwassen kalkoenen en 8 kuikentjes. We willen dit uitbreiden tot 50 en daar worden nu hokken voor gebouwd. Uiteindelijk, uiteraard rond de Kerst, worden de groten verkocht en de netto opbrengst gaat naar het CNCC. Ook zijn er plannen om parelhoenders te gaan fokken (zie de zwarte kuikens op de rechter foto)
7
Er zijn drie volwassen koeien, twee kalfjes en één stier, een echte grote Bull van rond de 300 kilo. Er wordt per dag rond de 15 liter melk geleverd voor de kinderen. De kippen: geen probleem. Verversing van de oude ploeg is nu weer aan de orde, er zijn 400 kuikens gekocht. Dit project levert winst op. De moestuin en de boomgaard zien er goed uit. Er heeft een personele wisseling plaats gevonden. Janet is na drie jaar naar Dar es Salaam vertrokken en David heeft het overgenomen. Hij lijkt het goed te doen. De boomgaard levert volop bananen, mango’s, papaya’s. Ook worden er aardnoten verbouwd.
De maismolen en de oliepers draaien volop, want het oogstseizoen is van start gegaan. Er wordt hier voornamelijk mais geplant, maar ook de zonnebloemen zijn in opmars. Dus veel werk voor de werker Mohammed. Helaas zijn er overdag zoveel stroomonderbrekingen, dat er op zeer onregelmatige tijden gewerkt moet worden, ook ’s nachts. Er is nog geen overzicht over de kosten en baten, maar winst zal er zeker gemaakt gaan worden. Philibert beheert het winkeltje waar van “allerhande” verkocht wordt. Later komt er ook een kokkin in het daarnaast gelegen cafeetje (met televisie) om kleine hapjes te maken. Er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van deze “ontspanningsruimte” door de buurtgenoten.
Mohammed in zijn werkruimte
Philibert in het winkeltje en daarnaast de kantine
8
Het personeel van het centrum werkt hard en de meesten zijn er ook al lang. Natuurlijk is er soms een wisseling, maar over het algemeen blijven ze wel enkele jaren. De zusters zijn eigenlijk altijd met twaalf personen en er is daar geregeld een wisseling. Sr. Ritha is er echter al voor het vijfde jaar, zij is het hoofd van de dames en regelt ook alles rond de kinderen. Sinds september is er speciaal voor alle buitenprojecten en voor de financiën een manager. Hij is een 27 jarige goed opgeleide zeer energieke jonge man, Dennis genaamd. Hij is een neef van Michael, maar zou wat zijn karakter, initiatieven en snelheid een zoon kunnen zijn. Hij heeft al heel wat goed op de rails gezet en hij is van plan zeker nog tot volgend jaar juli te blijven. Wat verder: De dispensary (polikliniek). Door de aanwezige verpleegkundige wordt goed werk geleverd. De door het district benoemde dokter (medical assistent) is er bijna nooit, waardoor ik nogal eens heb moeten inspringen, geen probleem voor deze pensionado-arts. Er komen veel Maasai patiënten, zoals dit kindje met een forse brandwond.
De speeltuin wordt geheel opgeknapt, alles wordt opnieuw geschuurd en geverfd en hersteld. Ook de zandbak wordt gerestaureerd, we brengen er geen zand meer in, maar er komt een vloer in en een nieuw dak, zodat het een klein speelhuisje wordt.
Onze trouwe Massey Ferguson tractor bleek toch te vaak problemen te hebben en gebruikte teveel olie en diesel. De tractor is compleet gerenoveerd, gespoten en verkocht. Samen met Michael is er een nieuwe tractor gekocht, een New Holland 55T, kosten 20.000 USD met ploeg. De helft is betaald door Michael, de andere helft door onze stichting.
9
De vrachtwagen zal worden verbouwd om geschikt gemaakt te worden voor grote transporten van zonnebloempitten. We willen volgend jaar onze eigen “Ngaleku zonnebloem olie ”gaan produceren. De ambulance, pick-up en onze trouwe Toyota Prado doen het prima.
Het is weer een erg lange nieuwsbrief geworden en dan is nog niet eens alles verteld. We hebben het weer naar ons zin gehad en hebben het gevoel ook weer nuttig te zijn geweest, al was het alleen maar omdat je de verantwoordelijkheid deelt voor dit mooie , grote centrum, waarin zoveel omgaat. Het belangrijkste blijven de kinderen, die met de opvang in het CNCC en het daarbij behorende onderwijs toch een kans maken om een toekomst op te bouwen. Heel veel dank aan alle sponsors die het ons mogelijk maken om de kinderen te blijven steunen. Vanuit Leto, Tanzania een warme groet van ons beiden, Piet en Olga de Haas.
