NIEUWSBRIEF 2009 April-mei-juni

België - Belgique P.B. 2100 DEURNE 8/6233

Maatschappelijke zetel: Ruggeveld 581/5, 2100 Deurne website: http://www.lzg.be

27 augustus 2008 De fiscale vrijstelling is goedgekeurd! Maar...spijtig... hebben we dit bericht maar ontvangen op ….15 maart 2009! Ons streefdoel was dit klaar te krijgen voor de viering van ons 10-jarig bestaan; ’t was wel wat later maar we schreven nog 2008. Hoe zegt men dat ook al weer ... ministeriële molens malen langzaam. Maar nu is het zo ver: -voor stortingen vanaf € 30 wordt een fiscaal attest toegestuurd. Men zegge het voort !!!! Met dit blijde nieuws sluiten we alweer een werkjaar af. Even terugkijken. Een boeiende voordracht over Onderwijs en ontwikkeling door Prof. Luc D’Haese Een bijeenkomst met onze collega’s van ESF (Enseignants sans Frontières) waarin we ontdekten hoe ieder op zijn eigen specifieke manier zich inzet om ondersteuning te bieden. De werking in de verschillende projecten (zie verslagen in de Nieuwsbrief of op de website). Dank aan alle vrijwilligers, veraf of dichtbij, die zich ten dienst stellen om onze organisatie draaiende te houden. Ook dank aan de leden die door hun financiële bijdrage onze werking mogelijk maken en aan de scholen die hun deur openzetten waar we een lokaal mogen gebruiken om te vergaderen. Zonder jullie zouden we niet verder kunnen.

NIEUWSBRIEF 2009 April-mei-juni

V.U. Paul Aerts Jachthoornlaan 76, 2970 Schilde Afgiftekantoor 2100 Deurne 1 P2A9046

Inhoud: Voorwoord

1

Terra Viva

2

Kinderen Cambodja

3

Onderwijs in Nepal

4

LzG in Oekraïne

5

Vakantieplannen

7

Fiscale attesten

8

Rest mij nog de mensen die tijdens de komende vakantie vertrekken veel succes toe te wensen, wij kijken uit naar jullie verhaal op onze projectendag van 3 oktober e.k. en voor de thuisblijvers een fijne en zonnige vakantie. Lieve Lauwereys, voorzitter. noteer al: PROJECTENDAG 3 oktober 2009 (10.00u - 13.00u) STELLA MARISINSTITUUT – Merksem Antwerpen

We hebben je steun hard nodig !!! Het lidgeld, € 20,00 (studenten € 15,00) per burgerlijk jaar, betaal je op rekeningnummer 523-0800708-48

Op je adresetiket vind je de datum van je laatste betaling (JJMMDD) en ook je lidnummer (3 cijfers). Wie voor eind augustus 2009 het lidgeld betaalt ontvangt in september - samen met de Nieuwsbrief - de lidkaart. Is je adresetiket rood dan kijken we uit naar je betaling van je lidgeld 2009. De betalingen zijn bijgewerkt tot 090522 = 2009 mei 22

Giften met fiscaal attest : zie pagina 8

Leraars zonder Grenzen - NIEUWSBRIEF - april - mei - juni - 2009

pagina 1

Beste vrienden in België en Nederland Het is weeral een hele tijd geleden dat ik nog eens iets van me liet horen. Na een lange periode van droogte profiteer ik even van een wat regenachtige dag om een verslagje te typen dat ik hopelijk in de loop van de week mee kan nemen naar het centrum van de stad om daar door te mailen. Inderdaad we hebben thuis geen internetverbinding meer. Vandaar dat het contact met België een beetje moeizaam verloopt. Als ik tijd heb om een LAN-house op te zoeken, is er niet steeds een computer vrij. Voor de rest begint hier alles goed te draaien. We hebben wel een grote droogte achter de rug zodat in de moestuin bijna alles uitgedroogd of verbrand is door de felle zon. Dit is te wijten aan een te droge grond met te weinig voedingsstoffen. Hier proberen we door compostering iets aan te doen. De laatste maanden is er hier heel wat positiefs gebeurd. Zo hebben we van het stadsbestuur van Hoogstraten een toelage gekregen zodat we een hakselaar voor snoeihout hebben kunnen aanschaffen. De eerste 5 m3 gehakseld snoeihout liggen te composteren. We hebben al verschillende demonstraties gegeven met heel wat aandacht. Eén van de eerste geïnteresseerden was de gemeentelijke secretaris voor landbouw. Hij heeft onmiddellijk 4 van zijn mensen (landbouwkundigen) naar ons op cursus gestuurd om te leren composteren. Dit jaar nog zal er een hakselaar op grotere schaal voor de gemeente worden aangekocht. Ons toestel gaat mee op cursus in Guarauninha en São João de Triunfo. Dit jaar komt er nog een plaats bij in Teisxeira Soares.

Ook erg positief is ons lobbywerk geweest in Campo Largo. Zo hebben wij bekomen dat het gemeentebestuur de onkosten betaalt van de 15 aangesloten biologische boeren om een certificaat te bekomen. (Zo’n 1000 euro per familie!) Dat is natuurlijke een hele stap in de goede richting. Zelf zouden zij onmogelijk deze certificaten kunnen betalen. Van de koperen confituurpannen hebben er al 3 een goede bestemming gekregen. Zo heb ik in maart van dit jaar een pan achtergelaten in een buurthuis in een van de buitenwijken van Curitiba waar ik een dagje bezig geweest ben met het bereiden van geleien en confituren. Dit buurthuis

probeert de jongeren van de straat te houden door het organiseren van allerlei cursussen. (dans, tekenen, tuinieren en koken) Vooral jonge gezinnen zijn hierbij betrokken. Volgende maand gaan we hier terug voor een dagje koken met seizoensgroenten. Van onze behoeftenlijst hebben we ondertussen ook al een en ander kunnen verwezenlijken. Zo hebben we van een restaurant en een bakkerij een heleboel emmers groot en klein gekregen die we hebben kunnen uitdelen in de twee gemeenschappen. Nu hebben ze tenminste iets waarin ze zich kunnen wassen. Eind mei is er hier in de staat Paraná een vierdaagse bijeenkomst voor alle geïnteresseerden in Agro ecologia. Ook de mensen aan wie ik de cursus geef, gaan hier met een bus, gesponsord door de gemeente, naartoe. Ik ga met hen mee . Er zijn allerlei workshops en men heeft mijn medewerking gevraagd i.v.m. het composteren en de nieuwe techniek van snoeihout compost. Begin juni hebben we een dag in Vila Nova (São João de Triunfo) voor de bereiding van pompoen- en sinaasappelconfituur. Hier zal de volgende confituurpan achterblijven voor gebruik door de ganse gemeenschap van 12 gezinnen. Daarna zal het tijd zijn om onze valiezen te gaan pakken om op 15 juni naar België te vertrekken. Ik ben een CD aan het klaarmaken met heel wat foto's. Indien er nog ergens een bijeenkomst is dan ben ik graag bereid om langs te komen om mijn ervaringen te vertellen. Eventueel kan er ook nog een school bijkomen. Ook in de gemeentelijke raad voor ontwikkelingssamenwerking kom ik graag even langs. Laat me a.u.b. iets weten waar en wanneer. In België zal ik voor een groot deel bij mijn zus in Hoogstraten verblijven; tel.: 03/315.86.52 Voor de mensen van VELT kan ik ook nog wel een avondje vrijmaken om mijn ervaringen met het biologisch telen hier in Brazilië te komen vertellen. Trouwens de vele zaden die ik van VELTleden gekregen heb, hebben goede diensten bewezen. Heel wat zaden hebben we verder kunnen kweken om uit te delen. Je zou de gezichten moeten zien van de gelukkige gezinnen die de groenten nu verder kweken in hun tuin. Hopelijk tot in juni of juli. Vele groeten van Louis en Iva Centro ecológico “TERRA VIVA” Senhor Louis Wellens Caixa postal: 1064 Cep: 83601-980 Campo Largo (PR) BRASIL Tel(41)3392.4345 [email protected]


pagina 2

Op 17 januari 2009 kwamen Ruan Hauchecorne en Katie Hermans het project ' Kinderen van Cambodja ' voorstellen op de Raad van Bestuur van LzG. Aangezien het project beantwoordt aan de criteria die vastgelegd zijn in het document 'Wanneer is een project een LzG project? ' werd het aanvaard als project dat door LzG mee zal ondersteund worden. Ruan de bruggenbouwer

Ruan, die zelf van Cambodja afkomstig is, en Katie richtten in 2006 de vzw ‘Kinderen van Cambodja’ op; het project heeft ook een website www.cambodja.org waar meer informatie te vinden is over de achtergronden en de ontstaansgeschiedenis van de vzw. In het kort komt het erop neer dat Ruan – die als kind door de soldaten van Pol Pot weggenomen werd uit zijn familie en zoals vele andere kinderen gedwongen werd om te werken voor het leger – via omzwervingen en ontberingen in de brousse in Thailand terecht kwam en uiteindelijk geadopteerd werd door een Vlaams echtpaar. 25 jaren later, in 2003, vond hij zijn moeder en familie terug en vatte hij het plan op om de levensomstandigheden van zijn familie en de omwonenden te verbeteren. Zo ontstond de vzw die actief is in de provincie Kampot, ten zuidwesten van Phnom Penh. Eén van de eerste activiteiten bestond in het boren van een waterput om ervoor te zorgen dat er eindelijk drinkbaar water zou zijn. Ondertussen werden al ettelijke waterputten geboord in de omgeving, o.a. ook bij enkele scholen. Daarnaast werden ook de kinderen van 2 scholen ingeënt tegen buiktyfus, één van de meest voorkomende ziekten bij kinderen en volwassenen tengevolge van het drinken van besmet water uit vijvers en poelen. Ruan liet ook een brug bouwen over een irrigatiekanaaltje opdat de boeren hun rijstvelden gemakkelijker zouden kunnen bereiken en ook opdat de kinderen gemakkelijker op school zouden geraken. Toen ik hoorde dat Ruan dit jaar toiletten wilde laten bouwen bij een school besloot ik zelf ook eens een kijkje te gaan nemen om te zien hoe het gesteld is met het onderwijs.

Ik heb een vijftal dagen doorgebracht bij de familie van Ruan, op het platteland, en twee lagere scholen bezocht. Helaas was het omwille van het Cambodjaanse nieuwjaar vakantie; ik heb de scholen niet in werking gezien maar wel – met Ruan als tolk – gesprekken gehad met de schoolhoofden en enkele leraars. De lagere school omvat 6 leerjaren zoals bij ons. Er wordt les gegeven in 2 shiften: van 7.00 tot 11.00 u. en van 13.00 tot 17.00 u. Het klasmeubilair is erg rudimentair en bestaat uit simpele houten banken die wel per drie in groepjes staan. Of dit dan ook aanleiding geeft tot groepswerk kon ik niet achterhalen. Er is duidelijk een tekort aan leermiddelen en didactisch materiaal: de klaslokalen zijn vrij somber en slecht onderhouden – er is trouwens geen elektriciteit – met weinig afbeeldingen aan de muren. Visueel materiaal zoals landkaarten, afbeeldingen voor biologie, wereldbollen e.d. zijn zeker welkom. In één school was er een apart lokaaltje dat dienst doet als schoolbibliotheek. Er waren een aantal leesboekjes beschikbaar – ook tweetalige boekjes in Khmer en Engels - maar erg veel stelde het niet voor. Een uitbreiding van het aanbod zal zeker nuttig zijn. Ik heb ondertussen al een lijst opgesteld van hoe de scholen kunnen geholpen worden, gaande van schoolmateriaal voor de kinderen, leermiddelen en didactisch materiaal voor de leraren, over het stimuleren van de navorming van de leraren – sommigen hebben geen echte professionele opleiding gehad – tot het installeren van fotovoltaïsche panelen om te zorgen voor een minimum aan elektriciteit. Het is erg pover gesteld met het aanleren van het Engels, omdat de leraren zelf de taal onvoldoende beheersen. Daarom zou het nuttig zijn om iemand gedurende enkele weken naar ginds te laten gaan om Engelse taallessen te geven aan de leraren, aan de kinderen van de laatste leerjaren en aan geïnteresseerde ouders. Het is de bedoeling de scholen gedurende meerdere jaren te ondersteunen en geleidelijk aan meer en meer scholen in de regio te bereiken. Van zodra er voldoende ICT-mogelijkheden zijn, is het ook de bedoeling om in Vlaanderen lagere scholen te vinden die een partnerschap willen aangaan met een school in Cambodja. Alle financiële steun is dus welkom. Hopelijk laat ook jij je over de streep trekken door het feit dat LzG nu attesten voor fiscale vrijstelling mag uitschrijven voor giften vanaf 30 €. Wat houd je nog tegen? Wordt vervolgd... Paul Aerts, [email protected]


pagina 3

Kristel De Coster vertrok met enkele adviezen van Leraars zonder Grenzen alléén naar Nepal om er Engels te geven in scholen. Het was een zéér boeiende ervaring. Hier volgt een stukje uit haar evaluatierapport.

Ik vertrok voor 4 maanden naar Nepal om ondergedompeld te worden in het Nepalese onderwijssysteem. Ik ging geheel op mezelf, zonder organisatie omdat ik ergens terecht wou komen waar er nog geen ‘blanke inmenging’ had plaatsgevonden ! Zo vertrok ik, op vraag van de berggids die ik het jaar voordien had ontmoet, naar zijn geboortedorp Mera in Solu Khumbu (het Everestgebied). Daar logeerde ik in een Boeddhistisch klooster en moest elke dag 20 minuten door de jungle wandelen naar de dorpsschool. De dorpsschool was een zeer mistroostig gebouw en de leraren waren vriendelijk doch niet bijster enthousiast om me te zien. Gelukkig waren de kinderen wel blij. De eerste dagen waren ze heel nieuwsgierig naar de spelletjes die ik bij had. De leraren waren niet erg gemotiveerd. Ze kwamen soms gewoon niet opdagen. Kopiëren, dat is wat de kinderen het meeste van hun tijd deden. Alles in koor nabrullen wat de meester uitroept en daarna teksten uit het boek overschrijven. Engelse letters schrijven gebeurt individueel en kopiërend. Met als gevolg dat de lettervorming vaak foutief is en er zo foutieve patronen ingeslepen worden. Het lezen van Engelse woorden gebeurt door elke letter afzonderlijk te lezen en daarna samen te plakken tot een woord. Vermits ze eerst het alfabet leren (eei, bie, sie, die,…) en daarna deze letters proberen samen te plakken, kunnen ze het woord meestal niet decoderen omdat de klanken van de samengeplakte letters niet lijken op een gekend woord (vb. die, oow , gie = dog). Ik gaf er Engels. Maar de kloof was erg groot. De voorbije jaren kregen ze Engels van de meester die zelf nauwelijks Engels kan en zo goed en kwaad als hij kon zelf de teksten uit het boek voorlas. Dit alles met een onverstaanbaar Nepalees accent. Bijgevolg begrepen de kinderen mijn Engels nauwelijks noch ik het hunne. Ik had wat eenvoudige puzzels (met letters en dieren erop) meegebracht. Dat hadden ze nog nooit gezien en dat vonden ze heel

erg leuk ! Zelfs de 12-jarigen kregen er maar niet genoeg van om eenvoudige woordjes als cat, dog, cow,… te puzzelen. Ik heb ook een maand les gegeven in het klooster. Dit gedurende 1 uur per dag aan 30 monniken tussen 10 en 20 jaar oud. Het niveauverschil was groot omdat sommige jongens nog voor ze in het klooster kwamen gewoon onderwijs genoten hadden en bijgevolg al wat bagage Engels hadden. Anderen daarentegen waren nog niet vertrouwd met het Engels schrift. Op een dag leerde ik hen de delen van het lichaam. Bij het verbeteren van de schriftjes ontdekte ik dat een monnik wel 10 keer ‘penis’ had geschreven. Een woord dat ik niet had aangebracht. Ik toonde het op een luchtige manier aan één van de boeddhistische leraren. Pas veel later kwam ik te weten dat de monnik die dit geschreven had, hiervoor 7 slagen met de broeksriem had gekregen. Had ik dat geweten, ik had het schriftje nooit aan de leraar laten zien ! In Nepal heb je 2 onderwijssystemen : het staatsonderwijs en het privéonderwijs. Voor dit laatste moeten mensen behoorlijk wat geld neertellen per maand. Op een dag vroeg een jongetje of ik een Engelse popsong kende. Omdat ik enkel melodieën kende maar geen tekst, stelde ik voor ‘If you're happy…’ te zingen. Dat vonden ze zo geweldig en sindsdien was ik gebombardeerd tot zangjuf ! Toen ik voorbij een klasje met openstaande deuren wandelde, brulden de kinderen ‘Miss, sing a song’ en moest ik binnen komen om met hen te zingen ! Een puntje waar ik het ontzettend moeilijk mee had in Nepal was ‘orde en structuur’ in de klas. De kinderen schreeuwden voortdurend het antwoord, liepen rond, waren ontzettend druk.


pagina 4

Eind maart vertrek ik weer voor nog eens 2 maanden. Men heeft me gevraagd om een stukje leerkrachtentraining te geven. Dat is een groot probleem in Nepal. Als je van je zelf vindt dat je kan lesgeven, dan kan je zeker ergens in een school starten. En nog niet eens slecht betaald (ongeveer 50 euro per maand) ook. Sociaal-en emotioneel welbevinden ? Ik heb het gevoel dat de kinderen gelukkig zijn maar is dat in werkelijkheid zo ? Er geldt de wet van de sterkste.

Ik vond dit een onwaarschijnlijk boeiende ervaring! Ik denk dat we onze 2 handen mogen kussen om ons fantastische Belgische onderwijssysteem waarin er aandacht is voor het totale kind en waarin het kind in staat gesteld wordt onderwijs op maat te volgen ! Anderzijds wil ik ook toevoegen dat de stress die ik als leerkracht in België voel zowel voor de leerlingen als de leerkracht geheel niet aanwezig is in Nepal. Misschien kunnen we dus ook iets van hen leren, niet ? Kristel De Coster

Als kinderen “anders” zijn in een wereld vol “glamour” en “epatage” ... Van 24 tot 27 april bezochten Imelda Limbourg, projectverantwoordelijke voor Dytyna in Ternopil, en Bart Dankaerts, projectverantwoordelijke voor Aspern in Kyiv, tezamen beide LzG-projecten. Ziehier hun indrukken over elkaars project ...

BART OVER HET PROJECT DYTYNA Het rustige en gezellige provinciestadje Ternopil is een aangename verpozing vergeleken met de miljoenenstad Kyiv waar ik nu al een tijdje verblijf. In het treinstation worden we er heel hartelijk welkom geheten door Imelda en de plaatselijke partners van Dytyna: Nadia, moeder van een van de kinderen en de gedreven directrice van het project; Natalya, de zeer toegewijde en charmante tolk die dag en nacht klaarstaat voor het project; en – natuurlijk – de ouders en de kinderen. Onze eerste afspraak is er een met een vertegenwoordiger van de plaatselijke overheid. Ik ben zeer onder de indruk van de goede samenwerking tussen Dytyna en de plaatselijke autoriteiten, iets wat wij ons in Kyiv niet kunnen voorstellen. Na jaren van hard werken en constant lobbyen door Imelda, Nadia en hun team is deze samenwerking in de loop der jaren zo sterk geworden dat de overheid bereid is om voortaan de kosten van de

verwarming en de lonen van de knutsel- en muziekleerkrachten te betalen. Onze woorden van lof, doen de plaatselijke politicus glunderen van plezier en uiteraard moeten we met zijn allen een paar keer op de foto ... Kwestie van de PR te verzorgen, zowel voor hem als voor ons. Daarna bezoeken we met zijn allen het project Dytyna, een school voor kinderen met autisme. Twee zaken vallen me hierbij meteen op. Eerst en vooral het feit dat alles zo mooi, netjes en professioneel is. Je hoeft geen specialist te zijn om te merken dat iedereen die bij deze school betrokken is (van de leerkracht, via de directrice en de ouders tot de kinderen), met hart en ziel achter dit project staan. Daarnaast merk je ook bij alle betrokkenen onmiddellijk hoe fier ze zijn over “hun” school en project. Voor mij is dit ongetwijfeld een van de grootste verdiensten van Dytyna. In een land waar heel veel draait om wat men daar “glamour en epatage” (schone schijn en ui-


pagina 5

terlijk vertoon) noemt, zijn onze Vlaamse vrijwilligers, tezamen met de plaatselijke partner, erin geslaagd om de mentaliteit zo om te buigen dat deze kinderen niet langer verstopt worden in een achterkamertje of in een instelling, maar dat ouders, leerkrachten, en autoriteiten hen leren aanvaarden zoals ze werkelijk zijn: mensen zoals jij en ik, elk met onze unieke kwaliteiten en gebreken.

IMELDA OVER HET PROJECT ASPERN Aankomst in de grote stad : Kyiv. Op het eerste gezicht heeft deze stad de allures van een grote, rijke, culturele metropool… maar… In de late namiddag hebben we afspraak in “Aspern”. We krijgen een geleid bezoek door de kinderen en Bart. Op de 2de verdieping verblijven de jongsten (van 0 tot 12 jaar) in een familiale omgeving. De kinderen zijn zeer blij Bart terug te zien (vaderfiguur) en vragen om knuffels waar we dan ook zeer graag op in gaan.

Aan het eind van ons bezoek wordt Imelda door de ouders en de kinderen uitgebreid in de bloemetjes gezet. De prachtige tekst op het diploma dat Nadia haar overhandigt, is niet alleen een erkenning van de jarenlange inzet van Imelda en de talloze Vlaamse vrijwilligers, maar ook een teken dat het project Dytyna langzaamaan zelfstandig geworden is en op eigen benen kan staan. Dit LzG - kind is volwassen geworden en klaar om zijn eigen weg te gaan. En daar is het ons uiteindelijk allemaal om te doen ...

We gaan naar de ambassade. We stellen het project “Dytyna” voor en vertellen hoe ver we al staan met de onderhandelingen met de overheid van Ternopil. Men is verwonderd over onze resultaten : in de grote stad Kiev is zo iets veel moeilijker. We krijgen nog een paar nuttige adressen. Op 22 en 23 mei zal er een Europese ontmoeting plaats vinden in Ternopil. Een afgevaardigde van de ambassade zal naar Ternopil gaan en we vragen de plaatselijke overheid te bedanken voor hun steun. Bart zou trachten die dagen in Ternopil te zijn. In de namiddag ontdekken we Kyiv verder (alleen). Bart heeft een vergadering met Vera (verantwoordelijke van Aspern) om het zomerkamp voor te bereiden. Zij zullen samen met leerlingen van ISB een sportkamp organiseren tijdens de grote vakantie. Tegen 18 uur worden Emmy en ik verwacht in “Aspern”: Vera wil ons ook eens zien. Zij is een zeer dynamische en warme dame. Hier ook merken we de noodzaak van zo een project! Thuisloze, kansarme, straatkinderen krijgen hier een “thuis” en de kans om zich te ontwikkelen.

Op de derde verdieping zitten de oudere kinderen. Ook hier een familiale sfeer en warm onthaal. Ze krijgen hier wat ze thuis hebben moeten missen. Hier worden we al onmiddellijk geconfronteerd met een andere realiteit. Straatkinderen, wezen, kinderen van alcoholverslaafden…

Nog een beetje moe maar gelukkig keren we terug naar België Imelda en Bart

Van harte gefeliciteerd Nick De Keppel en Nicole Van Noyen! Zij trouwden begin april en einde juni geven zij een feestje voor familie en vrienden. Omdat ze beiden zelf voor het schoolbord staan vragen zij hun gasten om in plaats van een geschenk een bedrag te storten op de rekening van LzG. Hartelijk dank Nick en Nicole en alle succes toegewenst in jullie privé- en beroepsleven!


pagina 6

Geslaagde Azië-dag in Schilde Op 29 maart 2009 organiseerde de GROS – Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking van Schilde- een bijzonder geslaagde Azië-dag met standjes van verschillende projecten die door de GROS gesteund worden. Er was veel animatie, geur en kleur, hapjes en drankjes, dans en allerlei workshops. Een dikke proficiat aan de initiatiefnemers en medewerkers! Ook LzG was aanwezig met een info-standje om o.a. aandacht te vragen voor het project ' Kinderen van Cambodja ' (meer informatie hierover elders in dit nummer)

Wie gaat eerstdaags waar naartoe?

Dankzij de bemiddeling van Broeder Laurent Pielaet vertrekken ook dit jaar weer een aantal jongeren om zich in te zetten in een ontwikkelingsproject, binnen of buiten LzG. Els Coenegrachts – en wellicht ook Noor D'Heere - gaat in juli les geven in de lagere school van Muhanga – Rwanda. Lien Beirens, Liese Pottie en Ellen Rousseau, studenten Pedagogische Wetenschappen, doen tussen 1 augustus en 15 oktober een stage in Kigoma – Tanzania.

Vincent Termonia en Ulrike Ledent gaan voor een speciale opdracht naar Kigoma – Tanzania. Peter Bex zou voor een maand naar Iringa Tanzania vertrekken voor onderwijsopdrachten in de Mishikamana Primary School. Ook Cato Vonck gaat in juli 2010 aldaar gedurende een maand Engelse les geven. Hanne Deckers zal wellicht in oktober naar Malawi vertrekken voor kleuteronderwijs en ondersteuning van de kleuteronderwijzeressen. Ann-Lien Lievens zou begin oktober naar de school van Ess'ongolo – Kenia vertrekken als leraar Engels. Er wordt nog gezocht naar een tweede persoon om met haar mee te gaan. Jan Aldelhof gaat voor twee maanden naar Pax - Zuid-Afrika om computerles te geven. Goedele Janssens en David Nowak gaan tijdens de zomervakantie in Senegal lesgeven. Katrin Hertogs en Elly Van Praagh zouden half juli vertrekken naar het project Aspern in Kiev - Oekraïne Andere kandidaturen voor Aspern zijn nog in onderzoek.

Heb je tijd ? Heb je verstand van websites en wil je graag “stand-by” zijn (gedurende 3 jaar) voor het onderhoud van de website van LzG ? (zie www.lzg.be) Heb je ervaring met lay-out van tijdschriften en wil je (driemaandelijks ) de lay-out van onze nieuwsbrief verzorgen ? Wil je concreet je steentje bijdragen aan de organisatie “ Leraars zonder Grenzen “ ? Neem dan contact op met de voorzitster:[email protected]


pagina 7

Maten

Hebbes !! de T-shirt van LzG Uitstekende kwaliteit in 100% katoen. S - M - L - XL - XXL - XXXL Marineblauw of bourgognerood Bestel via overschrijving op 523 – 0800708 – 48 vermeld kleur en maat in de mededeling of via [email protected] Samen met uw lidgeld = € 32,00 t-shirt alleen = € 14,00 leden 2008 betalen € 10.00 per stuk Wie meerdere t-shirts bestelt krijgt vermindering: 5% 2de -10% 3de en volgende Hedwig Van Gerven - penningmeester

• Vrijdag 11 september 2009 om 19.00 u: vergadering van de Raad van Bestuur in het CC de Poort, Markt 27, te 9230 Wetteren • Zaterdag 3 oktober 2009 van 10.00 tot 13.00 u: PROJECTENDAG in Stella Maris, Stella Marisstraat 2 te 2170 Merksem. De projecten van LzG stellen zich voor en personen die teruggekeerd zijn van een project vertellen over hun ervaringen. Al wie iets wil te weten komen over de projecten van LzG of die een project zoekt om zich voor in te zetten is welkom! Voor de vergaderplaatsen van de Raad van Bestuur zijn wegbeschrijvingen te vinden op onze website www.lzg.be . Kalender Geïnteresseerden zijn altijd welkom; wel graag op voorhand aanmelden bij de voorzitter: [email protected]

De vzw Leraars zonder Grenzen mag nu ook een attest voor fiscale vrijstelling afleveren aan personen die minimum € 30.- per jaar overmaken aan de vereniging als gift - dit wil zeggen dat LzG géén tegenprestatie of geschenk kan geven. Wie meerdere stortingen in 2009 doet, ontvangt één attest in maart 2010 voor de totale som. Deze giften kunnen overgemaakt worden op de Triodosrekening van LzG 523 - 0802724 - 27 met vermelding eventueel

PROJECT

GIFT AAN

LZG

Meer inlichtingen over deze projecten kunt u vinden op www.lzg.be Noteer: - géén namen (projectcoördinatoren bv) vermelden bij de mededeling - inzamelacties, inkomsten van activiteiten … komen niet in aanmerking - stortingen van verenigingen of scholen … komen niet in aanmerking - het rekeningnummer is n i e t het gewone nummer dat blijft voor lidgelden en administratieve betalingen

… naar keuze

Onze projecten zijn: Aspern - CDI Bwamanda - Dytyna - Essong’olo - Kalasha - Kigoma - Kinderen van Cambodja Madagaskar - Pullak - Rainbow4kids - Santo Boma - Terra Viva

Dank aan allen voor de milde steun!


pagina 8

NIEUWSBRIEF 2009 April-mei-juni

Recommend Documents