NatuurFotoNieuws vogels in de tuin - onscherpte - winter op Texel - portfolio

NatuurFotoNieuws Dec 2010

vogels in de tuin - onscherpte - winter op Texel - portfolio

NatuurfotoNieuws is een uitgave van Mirjam Langelaar & Geurt Besselink. © GeMi Tekst & Beeld

Wildzwijn In een winter met sneeuw en strenge vorst hebben de zwijnen het moeilijk. In zo’n periode zagen we ze vorig jaar geregeld in de omgeving. Niets is sfeervoller dan het fotograferen van zo’n prachtig dier tijdens een sneeuwbui. Je maakt veel opnamen want er is ook veel afval omdat de sneeuwvlokken soms hinderlijk in de weg zitten. Een opname met de 5D mk2 en de 100-400 mm op 640 ISO. Sluitertijd 1/50 sec. bij F6.3.

www.gemi.nu Sinds 14 november is onze nieuwe website online. We hopen daarmee de overzichtelijkheid te hebben verbeterd. Je vindt nu meer nieuws op de site met soms de toevoeging van een filmpje. Verder worden de beelden in de gallery groot gepresenteerd. Zet je internetbrowser dus volledig op je scherm. We nemen links op die verwijzen naar websites van cursisten. Wil je worden opgenomen, stuur dan even een mail.

Winter op Texel



Ik sta bij de reling en kijk naar de meeuwen die druk bezig zijn met op hun beurt naar de passagiers te kijken, wie van hen gooit nog een stukje brood? In de verte zie ik Texel al liggen. Het heeft begin maart nog flink gesneeuwd, en hoewel de meeste sneeuw in de rest van het land al verdwenen is, heeft het Noorden zo te zien nog wat voor mij bewaard. Vanaf de boot kan ik goed bekijken waar nog sneeuw ligt en weet ik al waar ik straks moet zijn; langs de waddendijk! Ik heb de eerste boot genomen om zo vroeg mogelijk ter plekke te zijn want het is waarschijnlijk een kwestie van uren voordat ook deze sneeuw weggesmolten zal zijn. Het is half bewolkt en af en toe komt de zon er door. Een prima dag dus om te gaan fotograferen! Op naar de Waddendijk dus, onderweg zie ik dat ook in de duinen en op het strand nog wat witte plekken zichtbaar zijn. Ik overdenk even wat ik zal doen. Landschappelijk is het fraaier in de duinen en aan zee is er altijd dynamiek. De duinen dus maar, genaamd de ‘Horstjes’. Deze duintjes liggen aan de westkant van Texel. Op de parkeerplaats staat nog geen enkele auto. Dat is

mooi, er zijn nog geen mensen geweest, dus geen last van hinderlijke voetstappen in de sneeuw. Ik pak mijn fotorugzak en het statief en wandel richting de duinen en de zee. Hier waait het en het is koud. Ik had er al rekening mee gehouden en een skibroek aangedaan. Ook ben ik blij dat ik handschoenen heb meegenomen. Bij dit weer ben ik blij dat ik de soort heb die ik half open kan klappen; over de vingers zit een bovenflapje dat je weg kunt klappen waardoor je je vingers gewoon kunt gebruiken zonder dat je de handschoenen volledig uit moet doen. Vanaf de duinen loop ik richting de kleine stuifduinen waar de wind het voor het zeggen heeft. Hier vind ik lijnen en dynamiek in het landschap. Wind en sneeuw hebben er samen iets moois van gemaakt: de sneeuw versterkt het patroon dat de wind in de duintjes heeft uitgeslepen. In tegenstelling tot de donkere bossen op de Veluwe is er hier lekker veel licht. Bij diafragma f22 heb ik nog 1/250 seconde bij 200 ISO. Geen lange sluitertijden, dus geen statief en dat geeft veel bewegingsvrijheid.

Hierdoor probeer je wat makkelijker allerlei standpunten wat de creativiteit natuurlijk verhoogt. De laatste duintjes richting het strand zijn het mooist. Ik kan ze gemakkelijk isoleren want de achtergrond is alleen nog maar strand, andere duinen staan dus niet in de weg. Alle aandacht gaat zo naar de twee duintjes die ik als onderwerp heb gekozen. De lijnen die door de wind zijn ontstaan laat ik van links naar rechts door het beeld lopen. Aan hen de taak de kijker straks door het beeld te leiden! De ruimte die ik ervaar wil ik ook tot uitdrukking laten komen. Dat betekent voor mij dat hier de ruimte scheppende horizon ook in beeld moet. Een van de lensfoutjes van het objectief laat zich hier zien. Als ik de horizon boven in het beeld plaats en daarbij een klein randje lucht zichtbaar laat, ontstaat er een lichte bolling in de horizon. Ik struin van duin naar duin en zie prachtige vormen tussen de maagdelijke sneeuw. Het is heerlijk om hier te zijn en de ruimte te ervaren. Er ligt precies genoeg sneeuw. Het zand met zijn lijnen is nog goed zichtbaar en de sneeuw geeft ook zijn patronen aan het geheel. Als alles onder een laag sneeuw van vijf centimeter had gelegen was ik liever het bos in gegaan. Dan was het hier een grote witte vlakte geweest zonder onderbrekingen, nu is het precies goed. Een dreigende lucht was nog wel een leuke aanvulling ge-

weest, er blijft natuurlijk altijd wat te wensen! In de loop van de ochtend verdwijnen de wolken steeds meer en krijgt de zon de overhand. De sneeuw weet haar plaats, en trekt zich bedeesd terug. Daarom loop ik snel verder naar de waterkant want daar verwacht ik nog wel wat. Als het water niet bevroren is dan wordt de vorm van de waterlijn fraai versterkt door de sneeuw. In de buurt van het water zie ik fraaie ribbels in het zand waartussen de sneeuw nog niet is weggesmolten. Dit is prachtig! Leuke onderwerpen voor landschappen en abstracte beelden, deze fraaie lijnen die je onder alle hoeken door je beeld kunt laten lopen. Diagonaal vind ik ze het mooist. Verder liggen er natuurlijk ook schelpen op het strand; naast landschap en abstract komen dus ook de kleinere dingen aan bod. Ik zoek een fraai exemplaar uit, eentje die nog wat weggedoken in de sneeuw ligt. Na anderhalf uur fotograferen gaat het mooie ervan af. De sneeuw smelt in een hoog tempo weg en ik ga terug richting de auto. Vanaf de boot zag ik ook nog sneeuw bij de dijk en ik ga die kant maar eens op.

Als ik daar aan kom sta ik verbaasd te kijken naar de hoeveelheid sneeuw die nog langs de dijk ligt. Het is laag water waardoor de sneeuw is blijven liggen. Ook hier zie ik vormen in de sneeuw, want ze heeft zich in verscheidene hopen gegroepeerd. Ik verwissel mijn schoenen voor laarzen want ik moet dicht naar de sneeuw voor een weids landschap waarin het witte goed een dominante rol moet spelen. Ik kan wel op de dijk blijven staan maar dan krijg ik van die algemene overzichten die minder sterk zijn. Ik ga op zoek naar plekken waar de sneeuw en het wad samen goed zichtbaar zijn. Ik begin onder in het beeld rustig, óf helemaal met sneeuw óf alleen maar wad. Ook hier gebruik ik net als in de duinen en op het strand de groothoek in combinatie met de EOS5d. De plekken waar nog maar weinig sneeuw ligt zijn het meest interessant voor een rustig beeld. Net als bij de laatste duintjes op het strand kan ik hier de sneeuw goed isoleren en zijn de vormen van de sneeuwhopen goed zichtbaar.

Verder op het wad zitten duizenden vogels in groepen bij elkaar. Het zijn rosse grutto’s. Ze overwinteren in het Waddengebied en broeden in het Noorden van Scandinavië en Rusland. Ze zitten nog erg ver weg maar ze komen wel dichterbij, hierdoor gedwongen door het opkomende water. Ze vliegen in grote groepen naar de dijk. Er staat maar weinig wind waardoor de weerspiegeling van die vogels in het ondiepe water erg mooi is. Die weerspiegeling wordt nog eens versterkt door het winterse zonnetje, dat de vogels fraai verlicht. Het is een prachtig gebeuren, massaal gaan ze op de wieken en als de hele groep zich draait dan steken hun lichte vleugels prachtig af tegen de blauwe lucht. De vliegbeelden maak ik weer vanaf de dijk want ik wil ze graag in het landschap fotograferen. Met de groothoek zie je natuurlijk de vogels amper in beeld dus ik gebruik de 100-400 mm. Ik wil graag die strook sneeuw ook nog in beeld want dat geeft voor mij de totale sfeer weer van dit bijzondere moment.

Zo sta ik daar een paar uur te kijken en te luisteren naar wat hier allemaal gebeurt. Ik neem het allemaal in me op: de vogels die continu in een golvende beweging over het wad vliegen, het opkomende water dat geleidelijk bezit neemt van het wad, de hierdoor in beweging gebrachte sneeuw die tegelijkertijd langzaam wegsmelt. En wat is het geluid daarvan prachtig, de ruisende geluiden van die wegsmeltende sneeuw! Kleine luchtbelletjes die opgesloten zaten in de hopen sneeuw, kunnen door de beweging van het water weer ontsnappen naar de lucht. Een onvergetelijke dag! Bij een rietkraag aan de ander kant van de dijk fotografeer ik nog wat ijsklompjes. Daar waar het riet is afgebroken zijn ze ontstaan. Hier wil ik een zo laag mogelijk standpunt gebruiken om een rustige achtergrond te krijgen. Daardoor wordt ook de spiegeling in het rimpelloze water veel fraaier. Aan de waterkant is niet zoveel ruimte om te gaan liggen en ruimte voor een statief is er al helemaal niet. Ik laat het objectief maar rusten op een steen of een pol met gras. Dat geeft wel voldoende stabiliteit. Ik diafragmeer niet te veel om de achtergrond rustig te houden.

Met al die onderwerpen gaat de dag zo voorbij en in de avond pak ik nog even de zonsondergang mee aan de Noordzee zijde van het eiland. Als het schemerig is geworden en de kleuren zijn uit de lucht verdwenen zoek ik de boot weer op om naar huis te gaan. Ik kijk terug op een heerlijk dagje fotograferen op een winters Texel!

Bewegingsonscherpte Tijdens workshops en de basiscursus komt het altijd ter sprake. Onscherpte veroorzaakt door jezelf en/of de camera. Het indrukken van de ontspanknop kan al onscherpte veroorzaken. Dit geef ik vaak aan, maar even zo vaak wordt dit risico sterk onderschat. Dus toch maar even een proefje gedaan waarvan de resultaten op de volgende bladzijde staan. Alle beelden zijn binnenshuis vanaf statief gemaakt op een harde ondergrond. Mogelijke beweging vanuit de omgeving is dus te verwaarlozen. Zodra de sluitertijd onder de 1/30 sec. zakt ontstaat er bewegingsonscherpte. Met je vingers aan de ontspanknop zitten is natuurlijk altijd fout. Gebruik een (draadloze) ontspanner of gebruik de zelfontspanner. Door het indrukken ontstaat er bij langzamere tijden domweg beweging. Verder veroorzaakt de spiegel die omhoog klapt ook beweging. Als je namelijk een foto maakt klapt eerst de spiegel omhoog en daarna gaat de sluiter open. Normaliter gebeurt dat zeer kort na elkaar. Het omhoog klappen van de spiegel veroorzaakt trilling. Vanaf een 1/30 sec en langer geeft die trilling bewegingsonscherpte. De camera is namelijk nog in trilling en de langere sluitertijd legt deze trilling vast. Op bijna alle camera’s vind je de mogelijkheid om eerst de spiegel op te klappen alvorens de sluiter open gaat. Ook de tijd die daartussen moet zitten kun je doorgaans zelf instellen. Bij Canon heet dit “spiegel opklappen” en bij Nikon “ Mirror lockup”. Met deze mogelijkheid laat je eerst de trilling weg ebben en daarna laat je de sluiter open gaan. Doorgaans is twee seconden vertraging genoeg. Staat je statief erg wankel of heb je een enorme vergroting, dan kun je 10 seconden gebruiken. De instelling van spiegel opklappen en de vertraging van 2 seconden heb ik onder een camera gebruikersinstelling opgeslagen. Bijna alle nieuwe camera’s hebben deze functieknop instelling. Op deze manier kun je snel wisselen tussen verschillende instellingen.

Op de volgende pagina zie je de resultaten van de test. 1. De eerste kolom geeft de beelden weer bij verschillende sluitertijden. De camera staat op statief en ik heb afgedrukt door de ontspanknop in te drukken (1). Naarmate de tijd langer is, wordt het beeld onscherper. Bij een 1/30 sec. is het al goed zichtbaar. 2. In de tweede kolom heb ik afgedrukt door de ontspanknop in te drukken maar de camera staat ingesteld op een vertraging van 2 seconden. De sluiter gaat direct open nadat de spiegel omhoog is geklapt. Je ziet duidelijk dat vanaf een 1/30 sec de beelden onscherper zijn. Wordt de sluitertijd weer wat langer dan wordt het beeld ook weer scherper (vanaf 1 seconde). Ik heb ook beelden gemaakt met 2, 4 en 8 seconden belicht (niet afgebeeld). Hier zie je ook dat de trillingen veroorzaakt door de spiegel minder invloed hebben. 3. In de derde kolom wordt direct de spiegel opgeplakt bij het indrukken van de ontspanknop, twee seconden later gaat de sluiter pas open. Ook hier weer spreken de resultaten voor zich. De beelden worden aantoonbaar scherper door twee seconden te wachten totdat de trillingen van het opklappen van de spiegel weg zijn. Ook bij een belichting van 1 sec is nog verschil te zien. 4. In deze kolom is gebruik gemaakt van de live view functie en met een vertraging van twee seconden. Terwijl de camera in de live view functie (de spiegel is omhoog) staat druk ik de ontspanknop in. Twee seconden later gaat de sluiter open. Zoals verwacht geeft dit hetzelfde resultaat als kolom 3. De beelden zijn wel wat lichter! De beelden op de volgende pagina zijn een uitsnede uit het beeld hieronder. Het zijn RAW beelden die met lightroom zijn verscherpt. Zoom flink in om de verschillen nog duidelijker te zien.

Camera gebruikerinstelling Deze stel je heel eenvoudig in. Stel de camera in zoals je deze wilt gebruiken. Bijvoorbeeld Av (diafragmavoorkeuze), 200 ISO. Diafragma F8, spiegel opklappen, tijdvertraging van 2 seconden. Ga naar de cameragebruikersinstelling, kies registreer en kies dan C1, C2 of C3. Deze instellingen zijn nu onder de gekozen keuze (bijv. C2) opgeslagen. Zet je de camera nu op C2 dan zie je de instellingen zoals je deze had ingesteld. Je kunt hier van afwijken door bijvoorbeeld f16 in te stellen. Je kunt dan met F16 een foto maken. Zet je de camera uit of gaat hij zelf uit (na 30 seconden), dan zie je als je de camera weer aanzet de oude instellingen terug onder C2 (namelijk F8). Reuze handig en scheelt veel tijd als je snel wilt wisselen. C3 staat bij mij ingesteld op het maken van HDR opnamen. C2 voor spiegel opklappen met tijdvertraging van 2 seconden en C1 voor het maken van een snelle opname (hoge ISO, laag diafragma voor snelle tijd). Ben ik in C2 bezig met een macro opname en er loopt plotseling een ree voorbij, dan stel ik de camera snel even in op C1!

Nog meer onscherpte. Als je een objectief gebruikt met een Image Stabilizer (IS) kan deze ook voor bewegingsonscherpte zorgen (als je vanaf statief werkt). Meestal zet je de Image Stabilizer uit als je vanaf statief werkt. Soms laat ik deze aan als het hard waait en er zijn veel trillingen van de wind. Dan doet de IS zijn werk. In de meeste gevallen heb je de image stabilizer dus niet nodig. Hoe de IS reageert op het opklappen van de spiegel is per lens verschillend. Er zijn ook verschillende IS systemen omdat deze door de tijd verder zijn ontwikkeld. Bij de Canon 70-200/F4L moet ik hem absoluut uitzetten want alles wordt onscherp. Bij de 100-400 gaat het soms goed. Het is niet te voorspellen tenzij je het goed test. Weet je niet goed hoe de IS van je lens werkt in combinatie met het statief, zet hem dan uit. Waarschijnlijk zal de fabrikant dit ook voorschrijven.

1. gewoon afdrukken op statief

1/60 sec

1/30 sec

1/8 sec

1 sec

2. Afdrukken met tijdvertraging van 2 sec

3. Afdrukken met 2 sec. vertraging en spiegel opklappen

4. In live view afdrukken met 2 sec vertraging

Marcel Braam

Een mannetje Eidereend bij het bekende ijsmeer Jókulsarlón in IJsland. Ik liep met mijn fototoestel (500mm) langs het meer en hoorde deze Eidereend over het water “lopen”. Dit was het moment om snel te reageren. De beelden zijn dan ook uit de hand genomen. Thuis zag ik dat ik gelukkig 1 foto had die scherp was.

Deze foto is genomen op de ferry over het Breidalfjord (WestIJsland) op weg naar het eiland Flatey. Er was een prachtige vlakke zee en Noordse Stormvogels vlogen langs de ferry. De vogels spiegelden schitterend in dit vlakke water, een prachtig moment.

Ik woon vanaf mijn geboorte in Nijmegen, een heerlijke omgeving om te wandelen, te sporten en tegenwoordig ook te fotograferen. In het dagelijks leven ben ik projectleider bij Volkerrail in Deventer (onderhoud en vernieuwing van spoorlijnen). Ik heb altijd gefotografeerd (kiekjes) op mijn vele reizen over deze aardkloot. Rond 2007 had ik behoefte aan een nieuwe hobby en zag een advertentie van een fotoreis in de herfst naar Noorwegen van Geurt. Ik had toen nog nooit een cursus gevolgd in fotograferen. Ik kwam terug uit Noorwegen waar mijn hart al lag (trekken met rugzak in winter en zomer) en was verkocht. Gelijk heb ik mezelf opgegeven bij Geurts praktijkcursus en ik ben fanatiek geworden. Landschappen en vogels zijn mijn passie. Momenteel steek ik zoveel mogelijk tijd in het fotograferen. Voor mij geeft fotograferen een kick. Ik ben op een mooie plek en kan tegelijkertijd een mooie foto maken.Vooral het koude Noorden in Europa trekt me.

Herfst in Rondane (Noorwegen). Elk jaargetijde is het er prachtig, ik ben er ook eens in de winter geweest, bij -15 graden en meters dikke sneeuw. Prachtig om hier dan te langlaufen. Deze beelden zijn gemaakt tijdens mijn tweede bezoek in de herfst. Als je ergens een tweede keer komt ken je het landschap en weet je waar je moet zijn als de zon opkomt. De kleuren waren dit jaar prachtig en je kunt al raden waar ik in de herfst van 2011 ben....... juist ja, in Noorwegen!

Deze foto is dit jaar genomen bij de waterval Dynjandi in IJsland. Het is de grootste waterval van de IJslandse Westfjorden. Opeens zag ik dat steentje in de waterval liggen. Een klein steentje op de juiste plaats...

IJsberg in het ijsmeer Jókulsarlón, genomen tijdens de fotoreis naar IJsland in 2009. Dit was mijn tweede bezoek aan het ijsmeer, ik had hier wel een week willen blijven, elk moment ziet de natuur hier er anders uit. Deze foto is genomen met mijn 500mm. Deze heb ik zo laag mogelijk boven het water geplaatst voor een mooi laag standpunt. Het beeld is m.b.v. een hoekzoeker genomen.

Vogels in de tuin

Vogels in de sneeuw De winter komt eraan. Ik verheug me weer op een winter zoals de laatste. Veel kou, vorst, rijp en vooral veel sneeuw. De wereld ziet er ’s ochtends ineens anders uit als het ’s nachts goed heeft gevroren of gesneeuwd. Het heeft iets magisch, een berijpt of besneeuwd landschap. En je moet ervan genieten want voor je het weet is het ook weer verdwenen. Daarom heeft het ook iets ‘gehaasts’, want er zijn zoveel onderwerpen die je in die korte tijd in de sneeuw wilt vastleggen! Afgelopen jaar was een goed winters jaar, de sneeuw bleef lang liggen. Dat gaf je de tijd om diverse onderwerpen in de sneeuw te fotograferen. Zo ben ik een tijdje bezig geweest met de vogels in de besneeuwde tuin. Ik wilde ze fotograferen in een totaal witte omgeving, zodat alle aandacht naar de vogels zou gaan. Ik fotografeer ze het liefst op ooghoogte en met een beetje licht op het oog. Dat brengt leven in het dier. Het eerste dat je hiervoor moet doen is natuurlijk de vogels de tuin in lokken. Met name de mezen weten je tuin

al gauw te vinden als je ze voert. De dieren op een voedertafel fotograferen is doorgaans niet mooi, tenzij de voedertafel mooi is gecamoufleerd met sneeuw. Je moet de voedertafel dus niet in beeld hebben, dat leidt alleen maar af. Het voer strooi ik gewoon in de sneeuw op een goede afstand (4 tot 7 meter) van de tuindeur. Mezen en Vinken eten graag zaden, de Merel, Heggenmus en Roodborst eten ook graag havermout. Ander lekkernijen

zijn pindakaas, stukjes kaas en krentenbrood. Wat open water in de tuin waarderen ze ook, net als wat dichte struiken waar ze zich kunnen verbergen voor eventuele roofvogels of de kat van de buren. In mijn tuin heb ik in de winter niet zo heel veel licht dus ik maak graag gebruik van heldere dagen. Verder heb je niet veel nodig om tot leuke resultaten te komen. Met een openstaande tuindeur en wat gordijnen waarachter je je kunt verbergen kom je al een heel eind. Ik lig gewoon op de vloer zodat ik ze mooi op ooghoogte heb. De mezen zijn snel dus je moet een niet al te lange sluitertijd hebben. Als ze even stil zitten is een 1/60 voldoende. Ik gebruik de 600 mm met de Canon 7D. Verder zit er nog een tussenring tussen het objectief en de camera. Deze gebruik ik om de minimale scherpstelafstand van het objectief in te korten. Deze is 5,5 meter en ik wil eigenlijk vanaf 4 meter scherp kunnen stellen. Met 1 of meer tussenringen kan dit. Door de tussenringen verlies je wel weer wat licht, dus let even op het histogram. Afhankelijk van de positie van de vogel heb ik de meeste beelden zo’n eenderde tot tweederde overbelicht. Dan is het gewoon afwachten op wat er gaat komen. Ik zit er redelijk warm bij (dat is wel anders als ik in een tent buiten zit) en kan als ik het even beu ben wat anders gaan doen. Als de tuindeur dicht is vliegen de vogels af en aan, maar zodra die open gaat en de lens komt iets naar buiten, dan zijn ze op hun hoede. De lens bewegen moet je dan ook heel voorzichtig doen. Na een tijdje wennen ze er aan en komen ze toch voorzichtig op het voer af. Af en toe schrikken ze wel van de sluiter die lawaai maakt. Omdat ik een snelle autofocus nodig heb, kijk ik gewoon door de camera en gebruik ik niet de ‘live view’. In de modus ‘live view’ doet de snelle autofocus het namelijk niet. Jammer, want als dat wel het geval was zou je geen lawaai hebben van de sluiter zodat je de vogels minder zou afleiden. Maar ook dit zal vast nog een kwestie van tijd zijn. Niet alleen het fotograferen is leuk maar ook het observeren van het gedrag. Soms wordt er om de lekkernijen aardig geruzied. Besteed je wat meer tijd dan is het leuk om ook dit gedrag te fotograferen. Op mijn stek heb ik

Belichting in de sneeuw Als je met de ontspanknop van de camera gelijk de belichting meet en scherp stelt kun je in de sneeuw bij verschillende onderwerpen aanmerkelijke verschillen krijgen in belichting. Ik zit hier in een schuiltent naast de beekloop te wachten op wat komen gaat. De afstand tussen de camera en de beekloop blijft gelijk. Komt er een merel beeldvullend in beeld, dan heb ik een hele andere belichting dan wanneer de drie keer kleinere Glanskop in beeld verschijnt. Bij de grotere Merel meet de camera veel donkere partijen (de vogel) en minder sneeuw. Bij de kleinere Glanskop is er in verhouding juist veel sneeuw. In feite moeten allebei de beelden dezelfde belichting krijgen. Daarom zet ik de camera in deze situaties op de M-stand. Ik meet het licht en maak een beeld, controleer het histogram. Is dit goed dan stel ik de camera in op de sluitertijd en diafragma van het beeld dat goed belicht was. Veranderen de lichtomstandigheden, dan moet je af en toe even opnieuw meten. Op deze manier wordt de Merel nooit overbelicht en de Glanskopmees nooit onderbelicht.

al gauw te weinig licht om dat gedrag enigszins scherp te kunnen fotograferen. Je hebt daar gewoon een wat snellere sluitertijd voor nodig, wellicht moet je gaan werken met flitsers. Het is dan wel weer de vraag wat de vogels daarvan vinden. Tijdens de sneeuwval heb ik ook in de voortuin wat beelden gemaakt. Als je de vallende sneeuw goed wilt zien is een witte achtergrond niet zo handig. Je hebt dan juist een wat donkere achtergrond nodig waartegen de sneeuwvlokjes mooi afsteken. Ook hier fotografeer ik comfortabel vanuit huis. Gewoon door het raam op de eerste verdieping. Je merkt dat de autofocus die vallende sneeuw maar lastig vindt. Veel beelden zijn daardoor onscherp en krijgen dan ook een “x” in Lightroom (verwijderen). Als er deze winter weer sneeuw valt ga ik hier wat meer tijd aan besteden en me wat meer focussen op actie. Tijd investeren loont nu eenmaal zoals bij alles de moeite. Het moeilijke van tijd investeren bij sneeuw is bij mij toch altijd de onrust

die bij dit weertype ontstaat. Mijn verlanglijst van fraaie onderwerpen in de sneeuw blijft groot, domweg omdat we in Nederland niet veelvuldig genoeg tijd kunnen doorbrengen in een besneeuwd landschap. “Die onrust wordt minder naarmate je ouder wordt”, zei eens een fotograaf op leeftijd tegen mij. Aan mijn nog altijd aanwezige onrust merk ik dat ik die leeftijd nog niet heb bereikt. Hopelijk gaat het weer lekker ‘winteren’ dit jaar, geniet van een winters Nederland!

Boekpresentaties bij CameraTools en CameraNu Op vrijdag 10 december (CameraTools te Apeldoorn) en zaterdag 11 december (CameraNu te Urk) zal natuurfotograaf Geurt Besselink de tweede druk van zijn boek “Veluwe, onvergetelijke ontmoetingen” presenteren. Het verhaal achter het boek en de beelden vertelt hij tijdens een één uur durende presentatie. Aan de hand van de beelden wordt de toegepaste fotografie besproken. Geen theoretische verhalen maar regelrechte praktijk uit het veld. Techniek, tips omtrent compositie, hoe te werk is gegaan, eventuele hulpstukken, lenskeuze en diafragmakeuze, etc. Vanzelfsprekend kun je na afloop het boek door Geurt zelf laten signeren. Het fotoboek bevat zijn mooiste beelden uit meer dan twintig jaar natuurfotografie op de Veluwe. In al die jaren heeft hij ontmoetingen met vossen, boommarters, edelherten, wilde zwijnen en andere dieren op een unieke manier en tijdens de meest sfeervolle omstandigheden in beeld gebracht. Voor de fotografen wordt een tipje van de sluier opgelicht; Veertig beelden uit de verschillende onderdelen van de natuurfotografie (landschap, macro, beweging, onder water, abstract, vogels en zoogdieren) worden achterin het boek besproken. Verder is in het boek een topografisch kaartje opgenomen zodat je kan zien waar de landschapsbeelden zijn gemaakt. Voor de fotograaf een boek van formaat, boordevol inspiratie. Het boek telt 250 pagina’s waarin ruim 340 foto’s zijn opgenomen (boekafmeting 30 x 24 cm). De foto’s zijn voorzien van een kleine tekst, met soms een stukje beleving. Meer tekst is niet nodig, de beelden vertellen het verhaal van het Veluwse landschap in winter, lente, zomer en herfst. Wil je erbij zijn? Kijk voor de aanvangstijden en bijzonderheden even op de websites: www.cameratools.nl / www.cameranu.nl Opgeven voor de lezing bij CamerTools: [email protected] / bij CameraNu: [email protected]

Ze zijn er weer, Pestvogels. Ze trekken weg uit Scandinavie op zoek naar voedsel. Ze kennen niet echt angst voor mensen waardoor je ze eenvoudig met een 100-400 goed kunt fotograferen. Je moet ze alleen spotten!

Agenda t,

glijs

Op

de

an verl

basiscusrus 22 februari start er weer een

natuurfotografie

en

erg

sb Spit

Wa ische r e y a B erreis Wint

11

ld 20

In voorbereid

ing Winterrei s IJ

tlijst) (wach

Herfstreis Noorweg en

Nu leverbaar ..

Kijk voor informatie op www.GeMi.nu

2011 (wa

sland 2012

chtlijst).