interview interview
Natasja Froger Van de Brielse polder tot ’t glamoureuze Gooi door anoek de jong
Natasja is stewardess als zij volkszanger René Froger leert kennen, trouwt met hem en gaat jarenlang redelijk anoniem door het luxe Blaricumse leven als ‘de vrouw van’. Als ze in 2006 kiest voor een tv-carrière waarmee ze zich goed in de kijker speelt, komt daar verandering in. Ze presenteert, heeft voor haar eigen real life serie op zwart zaad gezeten en zet zich in voor goede doelen. Natasja is veel meer dan ‘de vrouw van’.
W
anneer ik Natasja tref in drink- en eetgelegenheid Ta f e l b e r g i n Blaricum, ziet ze eruit om door een ringetje te halen. Ze komt net van een promo opname voor haar nieuwe tv-programma bij RTL4. Ze mag er inhoudelijk nog niets over kwijt, maar vertelt wel dat het programma in de lijn ligt van programma’s die zij eerder maakte, zoals Hart in Aktie, Bonje met de Buren en Welcome Home.”Mensen om me heen zeggen weleens: ‘Laat die andere kant van je zien, je
hebt humor’, maar ik maak programma’s waarin mensen hun verhaal bij mij kwijt kunnen en willen, omdat ik oprecht geïnteresseerd ben in hen en écht probeer te helpen. Dat soort programma’s past gewoon bij me.” Later meer over Natasja’s programma’s, maar eerst willen we alles weten over haar roots, die in de Glans-regio liggen… Roots “Als ik richting Brielle rij en de Botlektunnel uitkom, gaat mijn hart al open en tegen de tijd dat ik de herkenbare Brielse watertoren zie, ben ik thuis,” vertelt Natasja met een fonkeling in haar ogen. Ze
woont in Brielle tot haar vijftiende jaar en kijkt terug op een heerlijke jeugd als schippersdochter. Hoe was ze, als klein meisje? Lachend: ”Laat dat meisje maar weg! Ik was net een jongen met dat korte haar. Op elke foto uit die tijd sta ik met een cavia in mijn handen, met een geit naast me, op de rug van een paard óf met een voetbalshirt aan. Die liefde voor voetbal heb ik van mijn beide ouders, met wie ik als kind vaak naar ‘Wit-rood-wit’ (nu: VV Brielle) ging. Mijn moeder zei altijd: ‘Ik heb een dochter en een zoon in plaats van twee dochters.’ Ik ben nooit een meisje-meisje geweest. En nog niet hoor, want als je mij morgen hier ziet lopen” - Natasja wijst naar de uitgestrekte Tafelbergerheide waarop we uitkijken - “herken je me niet. Thuis loop ik op klompen. Dat heb ik overgehouden aan mijn kindertijd, toen ik paard reed. Wij gingen nooit op vakantie. Als mijn vader al eens thuis was van de vaart, wilde hij niet weer weg. Mijn zus en ik hadden wel een paard, daar spaarden mijn ouders voor. Het was bij ons thuis een heerlijke beestenbende. Wij woonden tegenover het slachthuis en soms, als er aan het eind van een dag beestjes over waren, kochten we die en zorgden we ervoor. Een geit met een poot in het gips was heel normaal voor ons. Ik heb nu niet meer zoveel dieren als vroeger, om de simpele reden dat René en ik veel van huis zijn - je moet wel tijd hebben voor dieren - maar we hebben wel vier honden en konijnen en als je diep in mijn hart kijkt, zou ik wel een rondrennend varkentje willen en kippen – ik ben dól op kippen – en geiten en een paard. Heerlijk!” “Mijn binding met Brielle vandaag de dag is mijn beste vriendinnetje Caroline van Bohemen, die er nog steeds woont. Haar ouders hadden vroeger het café ‘Huis der Twee Getuigen’ – een begrip in Brielle – en zij heeft negen broers en zussen. Mijn zus en ik waren vaak bij hen als mijn moeder mijn vader bezocht op zijn reizen. Caroline’s vader zei altijd: ‘Of er tien of twaalf kinderen meeëten, maakt geen verschil.’ Ik heb alleen maar leuke herinneringen aan mijn tijd in Brielle: mijn vriendinnen, mijn schooltijd, de paardrijdclub in Tinte, de viering van 1 april en als tiener op zondagmiddag naar de Copacabana. Dat was dé disco. Caroline zie ik regelmatig en ik vind het altijd weer heerlijk om daar te zijn. In Brielle ligt mijn hart.”
foto’s v.l.n.r.
Natasja met ??? en twee Orange Babies René en Natasja met de vier kids: Danny en Natascha uit het vorige huwelijk van René en de toen nog kleine Maxim en Didier van hen samen Natasja met haar korte koppie te paard, tijdens haar jeugd in Brielle
Reizen Natasja’s ouders scheiden als zij zeventien jaar is. Haar vader hertrouwt met een Italiaanse en woont sindsdien in Italië. De band met zijn dochters is goed en ze zoeken elkaar regelmatig op. Natasja’s moeder is alleen en reist op haar zeventigste jaar nog steeds over de hele wereld. “Mijn moeder is ruim vier maanden per jaar met een boot op reis. Ieder jaar vraagt ze of ik meega. Tot nu toe is dat niet gelukt, omdat ik dan in de draaiperiode van mijn tv-programma’s zat, maar dit jaar gaat het gebeuren!” vertelt Natasja vol enthousiasme.
“Een uurtje per maand rummikuppen in het bejaardentehuis kost niets, maar doet heel veel. Niks doen is geen optie.”
“De opnames van het nieuwe programma zijn iets verlegd en dat geeft mij de gelegenheid om tien dagen met haar mee te reizen. Ik vlieg over drie weken naar Hongkong en stap daar op, om tien dagen later terug te vliegen vanaf Phuket. Dat reizen
zit ons echt in het bloed. Toen mijn zus en ik klein waren en we met mijn vader meevoeren, was de hele boot kindvriendelijk gemaakt. Tussen de spijlen van de railing zat gaas gespannen, de box stond buiten op het dek en er hingen schommels. Mijn moeder heeft veel achtmillimeterfilmpjes gemaakt vroeger. Op een van deze filmpjes zie je mij en mijn zus als twee schommelende kleuters, midden op zee. Die filmpjes zijn geweldig!” Met die reisdrang in het bloed is het niet vreemd dat Natasja’s diepste wens is om ooit een wereldreis te maken. “Australië en Nieuw-Zeeland staan bovenaan de lijst. Als ik de reisverhalen van mijn moeder hoor, denk ik alleen maar: ‘Dat wil ik ook!’ Ik wil ook de Taj Mahal zien en naar Antarctica. Sowieso met René, maar bij voorkeur ook met de jongens, want die sleep ik het liefst overal mee naartoe”, zegt ze lachend. “Ik probeer ook elk jaar een leuke vakantie te bedenken voor ons gezin. Zo willen we dit jaar met een camper door Amerika trekken. Mijn voorkeur lag bij een camperreis door Canada, maar daar waren de jongens niet voor in, dus die blijft op het lijstje van mij en René samen. We gaan ook regelmatig naar Zuid-Frankrijk, waar we een boot hebben liggen. Het liefst ben ik dan met het hele gezin, dus ook met de kinderen uit René’s eerste huwelijk Natascha (30) en Danny (25) met hun partners en de kleine Charlie. Charlie is de zesjarige dochter van Natascha. En natuurlijk Maxim (17) en Didier (16) en het
liefst ook nog mijn moeder. Ik ben echt een familievrouw. Het zal niet meevallen de jongens ooit los te moeten laten, maar die dag komt steeds dichter bij...” Het wij-gevoel In de tv- programma’s die Natasja maakt, krijg je als kijker een inkijk in de vaak heftige levensverhalen van mensen. Natasja biedt een helpende hand door conflicten op te lossen, de woonomgeving te verbeteren of een wens te vervullen. Op de vraag of ze na al die jaren deze intense programma’s maken, al beter afstand kan nemen van het leed dat anderen overkomt, is het antwoord ontkennend. “Het went nooit als een moeder vertelt dat haar kindje heel erg ziek is, of wanneer een jong stel net een huis heeft gekocht, hij opeens overlijdt tijdens het klussen, haar achterlatend in een chaos en met een net geboren kindje. Dat blijft zwaar, maar ik wil laten zien dat je met elkaar heel veel voor iemand kan betekenen. In Welcome Home draait het om dat wij-gevoel. Vrienden, familie en kennissen werken keihard en belangeloos mee om het huis van degene die het betreft, aan te pakken. We leven in een steeds egoïstischer wordende maatschappij, maar hier zijn wij Nederlanders heel goed en uniek in. Als het nodig is, zijn we er voor elkaar. Bij Bonje met de buren is het vaak iemand uit de omgeving van de ruziënde buren die schrijft, en niet een van de ruziënde buren zelf. Dat is ook veelzeggend. Zij staan er vaak zelf te dichtbij, dus worden John (Williams, red.) en ik ingeschakeld. Mensen helpen geeft mij heel veel positieve energie.”
Het gezin Froger heeft twee keer de hoofdrol gespeeld in een eigen real life serie voor het goede doel. De eerste keer was dit De Frogers: effe geen cent te makken. Natasja en René woonden samen met hun zoons gedurende een maand op bijstands niveau, in een huurhuis in Hilversum. Hiermee vroegen zij aandacht voor het goede werk van de Voedselbank. “Het is inmiddels alweer vijf jaar geleden dat we het programma maakten, maar René is nog steeds nauw bij de Voedselbank betrokken, als het op het regelen van dingen aankomt. René is echt een regelneef. Met mijn moederhart en luisterend oor ben ik meer verbonden aan Stichting Heppie, het goede doel waarvoor we de tweede real life serie hebben gemaakt: De Frogers: helemaal Heppie. We verruilden ons huis voor een camper en een tentje om verschillende groepen kids die nooit op vakantie konden, de vakantie van hun leven te bezorgen. Dit zijn geen kansarme kinderen, maar kinderen met een ‘onzichtbare rolstoel’ die veelal in een sociaal isolement verkeren. Het hotel staat er nu, maar de schoorsteen moet wel blijven roken daar. Ik zet me in om aandacht te vragen voor deze fantastische stichting.” Naast deze goede doelen, zet Natasja zich ook al jaren in voor Orange Babies, mede omdat haar beste vriend aan AIDS overleden is. Ze is al diverse malen naar Afrika geweest voor Orange Babies en dit jaar gaat ze met haar moeder naar Zambia en Namibië om een opvanghuis te openen. “Mijn motto is: ‘Je moet allemaal iets goeds
doen in het leven.’ Heb je geen geld weg te geven; een uurtje per maand rummikuppen in het bejaardentehuis kost niets, maar doet heel veel. Niks doen is geen optie. Als kind liet ik op de manege in Tinte al gehandicapte kinderen rijden op de rug van mijn pony, om ze een fijne middag te bezorgen. Het kost alleen tijd, liefde en aandacht. Niets meer. Door mijn kinderen bij de goede doelen te betrekken, geef ik ze deze levensles mee. Tijdens Effe geen cent te makken kregen wij veel kritiek over ons heen. ‘Entertainment over de hoofden van mensen in de bijstand’, werd er gezegd. Ik heb er nachten van wakker gelegen, maar nadat de eerste aflevering was uitgezonden, verdween de negatieve kritiek. Toen zag men dat we dit programma met de beste bedoeling maakten en als je iets uit je hart doet, kun je nooit op je bek gaan, is mijn overtuiging.”
“René heeft altijd gezegd: ‘Lange, op een dag pak ik je terug!’, en dit was het moment.”
Een stralende Natasja met René, Danny, Didier en Maxim
Presentatrice, echtgenote en moeder Door de komst van haar kinderen koos Natasja voor het full time moederschap, maar toen de jongens de leeftijd van acht en negen jaar hadden bereikt en steeds meer hun eigen plan trokken, rees bij haar de vraag: ‘Wat zou ik willen doen, naast het moeder zijn, René achter de schermen helpen en het vrijwilligerswerk?’ Het antwoord op deze vraag komt van Reinout Oerlemans, die op een dag belt met de vraag of een carrière bij de televisie iet voor haar is. “Ik dacht maar een ding: niet in mijn neus peuteren en niet aan mijn kont krabben, want ergens in het huis hangt een camera verborgen en ik zit nu in Bananasplit. Dit moet een grap zijn. Ik heb drie keer in het complot gezeten toen René in de maling werd genomen en nu was ik aan de beurt! René heeft altijd gezegd: ‘Lange, op een dag pak ik je terug!’, en dit was het moment, dacht ik. Na drie dagen belde Reinout echter terug met dezelfde vraag en kwam zelfs langs. Ik heb toen ingestemd een pilot op te nemen voor Schoonmoeder gezocht en gaandeweg de opname dacht ik: ‘Wat leuk dat iemand dit voor mij bedacht heeft!’ Hierna kwam Hart in Aktie; een prachtig programma om te maken. Ik plan mijn tv-werk zo veel mogelijk om mijn gezin heen. De maand rondom de optredens van De Toppers in de Arena en de vakanties van mijn kinderen, staat er een kruis in de agenda. Dan ben ik weer even full time echtgenote en moeder.”
Hoe staat het met de fans? “Ja, ik heb inmiddels echt fans en dat vind ik heel leuk. Ik probeer iedereen die mij schrijft te antwoorden. Niet alles komt aan. Natasja Froger in Blaricum op een envelop zetten, is niet altijd voldoende voor de postbode,” zegt Natasja droog. “Deze mensen spreken hun waardering uit voor mijn programma’s, luchten hun hart of vinden het leuk iets van me terug te krijgen, zoals een foto met handtekening. De grappigste reactie die ik ooit op mijn ‘BN-er’ zijn heb gehad, was van een dame op Schiphol, die me in de houtgreep nam en in ‘t plat Amsterdams zei: ’Meid, ik vind je helemaal niet lelijk! Op de televisie vind ik je altijd zo lelijk, maar in het echt ben je helemáál niet lelijk! Tini, kom eens kijken! Dat is zij van Froger en ze is helemaal niet lelijk! Ik zeg altijd tegen haar: ‘Wat moet die René toch met zo’n lelijk wijf!’ Ze ging steeds harder praten. Ik was met drie vriendinnen, die me niet redden door even te roepen: ‘Natas, we moeten gaan!’ Nee, zij bleven lekker op een afstandje staan en hebben zich bescheurd. Die vrouw bedoelde het heel lief, maar het was zo hilarisch. Nu ben ik ook niet fotogeniek, ik vergeet altijd dat lippenstiftje op te doen, of ik sta soms met een druppel aan m’n neus net een vloer te dweilen. Dan is de camera echt dodelijk. Dus ja, ik ben niet altijd even good looking, maar ach, ik maak ook geen programma’s waarin het draait om uiterlijk.” Rotterdamse nuchterheid en Amsterdam bravoure “René en ik verschillen dag en nacht. Ik heb die Rotterdamse nuchterheid: doe maar normaal, zo is het wel genoeg. Maar René leeft het leven groots en meeslepend. We zijn met niets begonnen en we hebben echt even geen cent te makken gehad, want René moest investeren in zijn carrière, maar ook alimentatie betalen aan zijn ex-vrouw en de kinderen. Nu hebben we het goed en daar geniet hij erg van. Het in het hier en nu leven vindt hij heel belangrijk. En hij heeft gelijk ook. Mij boeit het niet in wat voor auto ik rij, als ik maar van A naar B kom. Bij René ligt dat anders. Hij koopt wél die mooie, dure auto. En ach, hij zit dan ook meer in de auto dan thuis op de bank en hij werkt er bovendien keihard voor. Ik ben vooral praktisch ingesteld. Mijn honden denken echt niet als ik een duur colbertje aan heb: Oh, nu maar even niet kwijlen of springen, want het baasje heeft iets duurs aan. Een jasje van Zara of H&M is helemaal prima. En als ik met een vriendin en de kinderen naar het strand ga, neem
lezen. Ik heb de boeken over Robin van Persie en Zlatan Ibrahimovic klaarliggen voor de vakantie, want ik ben echt voetbalfan.”
ik een koelbox met broodjes mee om te lunchen. Die kinderen hebben helemaal geen zin om uitgebreid te lunchen, die willen lekker spelen. Maar als ik met René naar het strand ga, zitten we tussen de middag wel ergens te lunchen. Je denkt toch niet dat René zelf een koelbox gaat lopen sjouwen als er een restaurantje in de buurt is?”
foto boven
Een stralende moeder...
Als het leven een cijfer moet krijgen, wat geeft Natasja dan? “Een negen!” Het komt er zonder twijfel uit. “Ik ben heel gelukkig met iedereen en alles om me heen en met de dingen die ik mag doen. Helaas gebeuren er altijd dingen in je omgeving, zoals ziektes en verlies van naasten, waardoor het leven geen tien krijgt. Ik sta heel bewust in het leven; ik probeer optimaal van dingen te genieten. En dan bedoel ik niet de luxe vakantie in een vijfsterrenhotel in het buitenland, maar wel de leuke dingen die ik dagelijks beleef. Dat is wat René en ik wel gemeen hebben met elkaar. Dat ik over twee jaar vijftig wordt, boeit me niet. Ik hoop dat ik ook de zestig, zeventig, tachtig en zelfs de negentig in goede gezondheid mag halen. Ik vind het leven veel te leuk!” <
“Tini, kom eens kijken! Dat is zij van Froger en ze is helemaal niet lelijk!”
Typisch Natasja Naast de liefde voor reizen heeft Natasja ook het bijgelovig zijn van haar zeevarende vader geërfd. “Als René optreedt, heb ik altijd een pakje sigaretten aan mijn vinger hangen. Dat heb ik tijdens zijn eerste optreden gedaan en doe ik nog steeds. Bij het WK in Afrika in 2010 had ik iedere wedstrijd van het Nederlands elftal hetzelfde aan. Bij de laatste wedstrijd week ik hiervan af, omdat we voor de gein met z’n allen hetzelfde zouden dragen, en toen verloren we. Ik wijk er dus ook nooit meer vanaf,” zegt ze vastbesloten.
Als Natasja even niet in de rol van moeder, echtgenote of presentatrice zit, loopt ze het liefst over de hei met haar honden, speelt ze kaart met vriendinnen of ligt ze lekker voor de open haard – gewoon op gas natuurlijk, want dat is lekker praktisch – een boek te lezen. “Ik ben echt gek op lezen en lees boeken uit allerlei genres. Alleen simpele romans zijn niet aan mij besteed. Ik heb Gijp net uit en lees nu Hersenschimmen van Bernlef. Mijn zoon las dit boek voor zijn lijst en vertelde er zo enthousiast over, dat ik het ook ben gaan
Favorieten van Natasja Artiest: Phil Collins Song: Against all odds Boek: Mijn Woestijn van Waris Dirie Film: La vita è bella Stad: New York Land: Nederland Eten: andijviestamppot Drank: groene thee (met pindarotsjes!)
