Napels zien en…terugvliegen! Van Capua naar Kiewit met een nieuwe Tecnam P2008.
Dinsdagochtend 5 november 0415L; afspraak op de parking van Aero-Kiewit. Ik was Dany gaan ophalen en bracht hem mee naar Kiewit waar Luc Desair ons stond op te wachten om ons naar de luchthaven van Zaventem te brengen. Het was vroeg, fris, donker maar we hadden er zin in. Op onze nationale luchthaven moeten we niets inchecken en mogen we direct door naar onze gate alwaar Alitalia klaarstaat met een Airbus 320 om ons naar Rome te vliegen. Tijdens de rustige vlucht langs de Alpen door neem ik de handleiding van het nieuwe toestel nog eens door. In Rome kunnen we zien aan de plassen water dat het niet zo lang geleden nog geregend heeft (zoals voorspelt door de meteo). Na een korte pauze stappen we over op onze vlucht richting Napels waar de laatste druppen het luchtruim aan het verlaten zijn. Aan de infobalie vraag ik of er vervoer is richting Capua waarop de vriendelijke dame mij in vloeiend Engels zegt dat we best een beetje verderop de bus nemen. Op weg naar de uitgang worden we door een taxichauffeur aangesproken die ons aanbied om ons voor € 100 naar Capua te brengen. Zijn laagste prijs was € 75 dus kiezen we voor de bus een beetje verderop, de bus zou over 10 minuten vertrekken.
Na alle bussen te hebben tegengehouden, en ongeveer 40 minuten later, rijdt de gezellige taxi-chauffeur lachend naar ons toe, doet zijn raampje open en zegt lachend naar ons “Autobus haha”. Na een korte onderhandeling spreken we af dat hij ons voor € 70 naar Capua mag brengen. In ware TAXI(de film) stijl worden wij over de grond naar Capua gevlogen, rakelings langs de andere bestuurders af richting ons hotel. Nadat we hebben ingecheckt gaan we het stadje verkennen en onze innerlijke mens versterken. Taffy belt ons om te vragen hoe laat wij in het fabriek schatten te zijn omdat ze ons daar voor 1500L verwachten voor de eerste familarisatievlucht.
Tecnam fabriek met de verschillende lijnen
Dany en Geert klaar voor vertrek
1430L: daar zijn ze dan, de bedrijfsgebouwen van Tecnam. Mooie nieuwbouw hangaars met massa’s vliegtuigonderdelen die daar gemaakt en geassembleerd worden. Wanneer de testpiloot er is mogen we mee naar het vliegtuig in de assemblagehal en daar staat hij dan te blinken I-PDVF. We krijgen een woordje uitleg tijdens de walk around en opstartprocedures en terwijl Dany een familarisatievlucht maakt krijg ik een rondleiding door de fabriek. Ik zie verschillende modellen in verschillende fases van assemblage. Er staat ook een P2010, een vierzitter zoals we die in de loop van volgend jaar mogen verwachten en hun laatste nieuwe product de P2012 die plaats zal bieden voor minstens 10 personen. Prachtige toestellen. Wanneer Dany terug is blijkt dat de HOBB’s teller nog niet geactiveerd is op de Garmin G3X en dat de ADI niet optimaal werkt. Deze mankementen zullen in de loop van de nacht opgelost worden.
Onze volgende vierzitter: Tecnam P2010 Woensdagochtend 0700L: tijd voor ontbijt en tijd om onze ride home op te pikken. Terwijl het vliegtuig nog even getest word met de nieuwe ADI kijken we de vluchtvoorbereiding na met de laatste weersinfo, NOTAMs, etc. Nu nog alle papieren nakijken en tekenen voor ontvangst van het vliegtuig en weg zijn wij!
Onze route
We komen snel van de grond en klimmen naar onze kruishoogte om over de eerste bergen te vliegen. Het eerste deel van de vlucht verloopt erg rustig en geeft ons uitgebreid de kans om het vliegtuig te leren kennen. Er zijn een aantal nieuwigheden, dit vliegtuig heeft een stick en geen stuur, geen mixture hendel (rotax motor), een choke, elektrische trim en gescheiden brandstoftanks (wat wil zeggen dat er regelmatig van tank gewisseld moet worden).
Cockpitzicht De motor draait zacht en we zijn goed op weg naar onze eerste halte om bij te tanken. Die eerste halte zal Mensanello worden (zuidoost van Pisa) met een grasstrip van 700m. Het veldje ziet er verlaten uit en ligt erg afgelegen, maar er is toch iemand aan zijn vliegtuig aan het werken dus we landen. Het tankstation is op slot maar de Italiaanse piloot ter plaatse is bereid om met mij naar een benzinestation te rijden en daar een benzinekruik te vullen terwijl Dany ons vliegtuig bewaakt. Met deze extra brandstof vliegen we dan verder naar Valdera (net onder Pisa) om daar op de luchthaven bij te tanken. Valdera is ook een graspiste van 700m met al wat meer beweging en mensen die al snel een kijkje komen nemen naar ons mooie toestel. Vanuit Valdera vliegen we richting Pisa waar we niet overhead mogen kruisen (jammer want ik had graag de toren van Pisa gezien) maar waar we langs de kustlijn moeten vliegen. In de verte zie ik toch nog een glimp van de toren maar te ver om foto’s te trekken.
Kijklustigen kwamen een kijkje nemen naar ons mooi vliegtuig De eerste nachtstop zal Massa Cinquale worden, een klein vliegveldje kort aan het strand met onverharde piste (steentjes/aarde). De verkeerstoren waarschuwt ons dat we slecht zicht zullen hebben tijdens de nadering van landingsbaan 23 door de laagstaande zon en gelijk had hij. De vriendelijke mensen van de luchthaven laten ons weten welk hotel we kunnen gebruiken vlakbij de luchthaven en in het hotel laten ze ons weten dat we straks op de luchthaven kunnen gaan eten in een gezellig restaurantje. Hier in Toscane is het nog aangenaam warm buiten ’s avonds.
Donderdag 0600L: Gelukkige verjaardag Dany, ontbijt, briefing/planning en vertrekken. Internet is hier nog niet zo uitgesproken aanwezig dus zullen we onze vluchtvoorbereiding in Genova moeten bekijken.
Genova is een internationale luchthaven met een landingsbaan van 2916m, ruim genoeg voor ons dus. We worden door een marshaller naar het tankstation begeleid en hij zegt ons 5 minuutjes te moeten wachten op iemand die ons zal helpen bij het tanken. Slechts 30 minuten later is hij er al, wat snel is in Italië! Hij is natuurlijk zijn betaalterminal vergeten, wat verklaart waarom hij er zo snel was. In de briefing room krijgen we na 5 Italiaanse minuutjes het laatste weer van de Alpen en wordt er besloten om onze route via de kustlijn verder te zetten naar Carpentras. De wolken hangen te laag om naar Turijn door te vliegen dus sturen we ons vliegplan op om via de Côte d’azur verder te vliegen. Na start up moeten we wachten op de release van onze handler voor de toren ons wil laten gaan. We kiezen voor een intermediate departure RWY 28. De kustlijn is prachtig en zonnig, We zien San Remo, Monaco, Nice en Cannes boven een rustige Middenlandse zee. Tijd om richting NW te vliegen met aardig wat rugwind. We beslissen om verder te vliegen naar Valence om daar de nacht door te brengen en goed te gaan eten voor Dany’s verjaardag.
Vrijdag 0630L; in de ontbijtzaal van ons hotel bekijken we het weer en onze opties en plannen onze vlucht verder. Het weer ziet er niet veelbelovend uit. Gaan we vandaag tot Hasselt geraken?? We besluiten om te vliegen zover we kunnen en daar opnieuw te evalueren. We sturen ons vluchtplan op met bestemming Verdun en bekijken grondig al onze mogelijke uitwijkluchthavens. Hier in Valence is het weer zonnig zonder wolken en met aardig wat rugwind.
Na een iets meer dan een uur vliegen zien we de bui al hangen (letterlijk). Net voorbij Dijon kunnen we het slechte weer niet meer vermijden en we zeggen tegen de verkeersleiding dat we uitwijken naar Dijon (mil/civ).
We krijgen baan 10 toegewezen en info over enkele mirages die daar rondvliegen. Na de landing is het een eindje taxiën tussen de verschillende militaire hangaars tot het burgerdeel van de luchthaven. We vullen onze tanks alvast en gaan binnen de meteo bekijken. Een vriendelijke dame geeft ons toegang tot een vergaderzaal en brengt ons wat koffie. We bekijken onze mogelijkheden en zien dan dat er een opklaring onze route zal kruisen over 1 uur ongeveer. We hebben geen hoge bergen meer op onze routes en beslissen om het erop te wagen en rond het slechte weer door te vliegen naar Hasselt, Brustem of Luik. De truc is nu gewoon het juiste moment van vertrek af te wachten. We mogen taxiën naar de hoofdbaan 17 om op te stijgen. De wolken hangen nu iets hoger dus we navigeren tussen de wolken en regenbuien door. Op vele plaatsen zien we dat het hier toch al enkele dagen goed geregend heeft. Iets voor de Belgische grens begint het op te klaren en zijn er bijna geen wolken meer. Hasselt here we come. In de lucht worden we opgewacht door de 2 C152’s en een Tecnam van Kiewit. Op de grond staat iedereen klaar om ons samen met de Hasseltse brandweer te dopen en welkom te heten. We hebben het gehaald, om exact 1700 lokale tijd zetten we de wielen van onze nieuwe Tecnam P2008 zachtjes op het gras van Kiewit. Bedankt dat ik samen met Dany deel mocht uitmaken van deze schitterende vlucht en ervaring.
Uw verslaggever, Geert Huybrechts
