Met het Buitenhof op vakantie naar Poreç in Kroatië Van 17 september tot 1 oktober. We vliegen vanaf Schiphol en het vliegtuig vertrekt om tien over zes. Natuurlijk moeten we veel eerder bij de roodwitte verzamelzuil zijn. Jan en Irene zijn al heel vroeg bij het checkpoint, zodat we jullie allemaal zien aankomen. Iedereen is op tijd, prima om zo de vakantie te beginnen. Tot onze verrassing is er een tweede Buitenhofgroep met dezelfde bestemming, altijd leuk. Onder begeleiding van een mevrouw gaan we ons inchecken en daarna langs de douane. Alles loopt vlot en dus is er ook even tijd voor een kopje koffie. Het vliegtuig is er nog niet, maar na even wachten, ja hoor, het vliegtuig van croatia airlines legt aan, passagiers eruit, schoonmaken en wij als eerste erin. De lucht in en in een goede vlucht naar Pula. Hoog in de lucht krijgen we nog een lekker broodje met wat drinken, zodat we lekker fit kunnen blijven. Wij komen voor half negen aan, even een foto van de groep bij het vliegtuig en dan de bus in naar Hotel Zagreb in Poreç.Alles verloopt volgens plan. In het hotel krijgen we de kamers toegedeeld, koffer naar de kamer en dan met elkaar, om half tien ’s avonds aan de eerste maaltijd: twee boterhammen met lekker beleg, een slaatje en even tijd om bij te praten. Moe maar voldaan naar bed, de eerste nacht in. Slapen en dromen van een goede vakantie.
Woensdag 18 september We hebben afgesproken om om 9 uur te ontbijten, en iedereen is op tijd wakker en uitgeslapen. Bas heeft al een ontbijtje genoten als de anderen aanschuiven voor het ontbijtbuffet: een zeer uitgebreide keuze uit allerlei hapjes, broodjes, beleg. Genieten! Na het ontbijt wandelen we in een kwartier naar Poreç, rondkijken en natuurlijk kaarten kopen voor ‘thuis’. Het duurde even voordat we bij de kaartenwinkel waren, maar toen was het ook raak, de zaak werd bijna leeg gekocht.
Niet door Bert, want hij koopt één kaart, maar wel en niet te geloven, door Carine: 39 kaarten met postzegels en allemaal ’s middags op de bus. Zo dat is gebeurd en de handen zijn vrij voor een echte ontspannen vakantie. Helaas was tot onze verbazing de kerk gesloten, zodat de kaarsjes niet kunnen branden. Toch zijn we wel met onze gedachten bij familie en vrienden.
’s Avonds een heerlijk zeer uitbreid dinerbuffet met als belangrijkste vraag: wat eet ik niet, want alles is zo lekker, maar wel veel. Met: ’t is toch vakantie, lossen we dit probleem op.
John werd onmiddellijk herkend door een juffrouw die ook bij een vorige reis de tafels bediende: hallo John, hello hello, en samen op de foto. Na het eten de keuze: Ajax of live muziek. De meeste kozen voor het laatste. Heerlijk mee bewegen, dansen, genieten en een goed gevoel door het hele lijf. De Ajax-fans hadden dubbele pech: het kanaal kon in de televisieruimte niet worden gevonden, maar op de kamer wel. Dus wil je Ajax kijken, dan op het bed. Helaas treurnis, want met 40 verliezen komt niet meer goed. En een penalty missen, kan niet waar zijn.
In de grote zaal intussen lekker feesten. Live Music van een prima band en dansen dus. Aan het eind van de avond staan alleen nog Buitenhoffers op de dansvloer. Heerlijk en met gevulde oren naar bed, dromen van het goede leven. Lekker uitslapen, want pas om 9 uur ontbijt. Prima dagje en de kaarten zijn al bijna thuis. Wat een rust.
Donderdag 19 september De zon schijnt. Na het ontbijt op het terras en lekker zonnen. Of al in het zwembad, zoals Bas. Of met de voetjes in het zeewater, zoals Dirkje. John komt de masseuse tegen die hij al kende van een vorige keer. Gelijk een afspraak gemaakt, want John heeft natuurlijk weer even last van rug en nek en die mevrouw helpt dan prima om het weer goed te krijgen. Een deel van de groep gaat op pad naar de market. De baliemedewerker wijst de weg: om de hoek. Helaas blijkt dit geen markt te zijn, maar een super. Ook goed. Ted en Carine kopen sandalen die tegen steentjes kunnen, dat lukt bij onze supers thuis toch niet.
Rond de middag naar het dorp: geld halen, lunchen en vooral een ontspannen wandeling. Wandelen door de oude stad richting de basiliek. Leuke winkeltjes met mannen die ons in het bekende Hollands toespreken: kijken,
korting, niet duur, enz. We kopen maar weer wat. De basiliek bezoeken we nog niet van binnen, komt nog wel. We picknicken op de trappen van de kerk, in de schaduw.
Dan terug naar het hotel: zwemmen en zonnen, zonnen en zwemmen, lekker luieren. Echt vakantie dus.
s‘Avonds weer een uitgebreid buffet met een keuze uit salades, soepen, hoofdgerechten en toetjes. En weer live Music: een band van vier man en een prachtige blonde vrouw met moderne, herkenbare muziek.
En op de dansvloer: vooral Buitenhoffers die tot aan de laatste tonen hun danskunsten vertonen. Wat een feest! Vrijdag 20 september Vandaag staan de Jama-grotten van Baredine op het programma. Na het wederom uitvoerige ontbijt gaan we samen met de andere Buitenhofgroep de bus in op weg naar Baredine.
Deze druipsteengrotten zijn wereldwijd bekend als de mysterieuze wereld van de stalagmiten en de stalagtiten. Het menselijk oog ziet beelden die door de natuur in duizenden jaren zijn gecreëerd door het voortdurende gedruppel van water: gordijnen van meer dan tien meter lengte, een treffend Mariastandbeeld, een prachtige toren van Pisa, een grote witte sneeuwman, een fakkeldrager, kortom beelden die het oog raken, kunstzinnig door de natuur gemaakt.
Onze gids Lila brengt ons via vele traptreden 60 meter diep de grotten in en ook weer terug. Voor een paar reizigers een te grote opgave, zij zoeken en vinden een kopje koffie om de knieën weer tot rust te brengen. In de onderaardse wereld komen we ook vissen tegen, drie blinde vissen, albinovissen genaamd. Nergens anders te vinden, dus uniek.
de trappen ook weer omhoog en genieten daar van de lunch.
In de galerie naast de grotteningang is een soort museum ingericht, de Speleo Galerie, met overblijfselen uit de prehistorische tijd, zoals een voetafdruk van een dinosaurus.
Een belevenis in een andere wereld, heel bijzonder vinden alle Buitenhoffers.
Daarna de bus in, naar het hotel, of beter gezegd, naar het strand en naar het zwembad. Genieten van het zonnige weer en het warme water. Heerlijk!
En, ’s avonds weer een diner met vele keuzen.
En voor de liefhebbers: pesten of mens erger je nieten. Prima toch!
Zaterdag 21 september Een rustig aan dagje: ’s morgens lekker ontbijten, koffiedrinken, babbelen, spelletje, wat wandelen, en natuurlijk lekker zonnen.
Rond de middag op weg naar het strand, maar eerst in de bossen picknicken, gezeten op oeroude stenen.
Na het strand gaat een deel van de groep terug naar het zwembad: zonnen en zwemmen.
En dan ‘s avonds: het 1 oktoberfeest bij Valamar, een hotel van dezelfde organisatie al hotel Zagreb. Op de rotonde de bus in, een paar kilometer rijden en de tent in. Een supergrote tent met vele tafeltjes en een indrukwekkende geluidinstallatie.
Wij mogen vlak voor het orkest gaan zitten:
een prima zicht, maar een enorme opdracht voor de oren, wat een geluid. Een prachtig orkest uit ZuidTirol van zeven mannen in klederdracht met allerlei instrumenten en machtige stemmen. Wij zitten goed, maar al gauw staan we en bewegen tot genoegen van de band mee op de muziek. Enthousiast en energiek. Wij stimuleren de andere aanwezigen om mee te doen en al gauw ontstaan ook polonaises met Irene en Dini als aanjagers. Wat een plezier.
Tegen half elf verzamelt Buitenhof de groep om na een laatste polonaise naar de bus te gaan, want morgen is het ook weer vroeg dag: de bus vertrekt om 8 uur. Lekker slapen, dromen, het geluid laten wegzakken en uitgerust klaar voor Brijuni, voor weer een prachtige excursie. Welterusten.
Zondag 22 september De dag begint al vroeg, niet alleen om op reis te gaan, maar ook omdat Ted jarig is, 51 jaar, hoewel hij zelf 15 jaar zegt. Hij wordt van alle kanten van harte gefeliciteerd, ook per telefoon door zijn moeder. Van de groep krijgt hij een mooi cadeau: een klok op een bewerkte stenen tegel met plaatjes van Kroatië. Een prachtige herinnering aan een bijzondere dag. Om acht uur de bus in, naar de haven van Poreç en inschepen op de Prince of Venice, een mooie cruise-boot met zitplaatsen beneden of op het dek. De meeste reizigers kiezen eerst voor dat laatste
want dat is ’s morgens vroeg wat warmer. Wij crossen over de zee naar het eiland Bruijuni. Een heerlijke boottocht met een boot die enorme golven maakt, maar wel rustig op het water ligt. Op het eiland krijgen we van de gids te horen dat dit eiland al heel lang internationaal bezoek krijgt.
Later zien we in het Tito-museum dat naast vele presidenten en koningen, ook prinses Juliana en prins Bernhard op bezoek zijn geweest in de prachtige villa van de president. We rijden met een toeristisch treintje over het eiland, naar het nationale park, langs een openluchttheater, naar een tuin met levende en een museum met dode, opgezette dieren.
Steeds komen we wandelaar, fietsers, maar ook golfers tegen, want dit eiland staat bij deze mensen hoog aangeschreven om je slag te slaan. De gids vertelt ons de geschiedenis van het eiland, dat soms eigendom van rijke Italianen, soms van Serven, soms van een regering was waarbij Tito een hoofdrol speelde. De kerk uit 1481 wordt bezocht, althans de na een brand in 1910 herbouwde en gerestaureerde versie van de kerk, ook met een prachtige tentoonstelling van interessante kunstwerken.
Na de bootreis nog even lekker zitten, bijbabbelen en aan de maaltijd. We zijn er langzamerhand aan gewend: een rijke keuze, maar kiezen blijft moeilijk. Elke avond is er ook een programma met en voor kinderen. Carine doet daar altijd aan mee, als enthousiast voorbeeld.
En daarna: muziek. Een damesband (drie van de vier), die Ted toezingen samen met de zaal. Daarna een drankje ter ere van het jarige feestvarken. De muziek boeide minder dan de dag ervoor, dus rond half elfwas een groot deel van de groep klaar om naar bed te gaan. Welterusten en tot morgen. Slaap wel.
Maandag 23 september Vandaag een dagje om het hotel. En dat kan ook spannend zijn. Jan is met Dini van de andere groep het dorp in om wat dingen te regelen en Irene gaat met de groep op pad voor een partijtje midgetgolf. Spannende momenten met af en toe zelfs een ‘hole in one’ onder andere van Sonja.Na een inspannende strijd zijn de gedeelde nummers 1 Harrie B. en Sander, onmiddellijk gevolgd door de nummers 2, 3: Ted en Carine.
Truus en Bas deden niet mee met de midgetgolf.
Na dit partijtje midgetgolf een lekkere lunch ook aan het strand, heerlijk ontspannen. Enkele mensen gaan daarna samen met Irene de zee in: Harrie Faassen en Dirkje die haar voeten door het zoute water beter doet voelen. De rest van de groep gaat met Jan naar het zwembad: zonnen en zwemmen, of op het terras even lekker zitten.
Voor het diner staat een zogenaamd welkomstdrankje geserveerd. Uiteraard voelen wij ons ook welkom en een glas champagne of jus d’orange gaat er altijd
Na het weer uitgebreide diner komt de nieuwe band op het podium: drie jonge mannen van ‘Deja Vu’, wat betekent dat we het wel eens eerder gezien en gehoord hebben. En dat klopt: heerlijke liedjes uit de zeventiger jaren, onder andere van Tina Turner. Volop meezingen en uitbundig dansen. Deze keer blijven de meesten tot aan het einde actief. Ontspannen de nacht in. Good night.
Dinsdag 24 september Een rustig dagje? Om 10 uur wandelend naar Poreç, nog wat inkopen doen, het stadje nog eens met andere ogen bekijken, een lekker ijsje bij de salon waar ook Jan Smit beroemd is, en na de lunch bij een makkelijk restaurantje, naar de basiliek.
Op de rand van het historische centrum met z’n mooie oude gebouwen en straatjes, staat bijna aan de zee, de Eufrasiusbasiliek, één van de belangrijkste culturele erfgoederen van Istrië. Een paar blijven liever op het terrasje zitten, maar de rest van de groep gaat erop uit, naar de kerk. Wij sluiten aan bij een Nederlandse gezelschap met een krasse Nederlandse gids en krijgen op die manier het hele verhaal van de geschiedenis van deze
basiliek te horen. Het is nog de enige vroegchristelijke bisschopskerk die bewaard is gebleven, sinds de vierde eeuw. Veel met goud versierde mozaïeken, een prachtig doopbekken en ook nog een oeroud graf. Heel bijzonder. Voor ons is het hoogtepunt om via de steile trappen de toren te beklimmen om van daaruit prachtige uitzichten over zee, het stadje en de bergen te aanschouwen.
Daarna terug naar het hotel, zwempak aan en wederom genieten van zon en water. Na het diner weer tijd voor babbelen en daarna naar bed, want morgen gaan we al vroeg de boot in. Inschepen om half negen en om daar te komen een wandelingnaar Poreç. Een fishpicknicktocht. We zijn benieuwd. Woensdag 25 september Na het ontbijt, wederom een rijke keuze aan hapjes, op weg naar de boot, wandelend. Bij de boot een teleurstelling: deze boot is niet meer voor ons, maar de volgende boot wel. Een beetje kleiner, ouder, minder comfortabel, maar de gids en de kapitein zijn wel aardige mensen, dus overstappen maar naar de Santa Maria, de boot in en varen. Gids Dino legt ons uit waar we varen en welke steden met historische hoogtepunten en bijzondere eilandjes we zien.
Van Poreç naar Rovinje, een prachtig stadje met een kerk uit 1772 hoog in de lucht en een leuke markt.
Heerlijk wandelen, shoppen, kopje koffie en terug naar de boot: lunch. De boottocht staat bekend als de fishpicknick, maar iedereen bestelt vlees en alleen Jan een vis met graten die in de hand helemaal (behalve de graten) wordt opgegeten. Het bestek bestaat alleen uit een vork. Bij de maaltijd een drankje en iedereen geniet.
Na de lunch naar Vrsar, een stadje dat bij Irene net als Rovinje nog steeds bekend is als vakantieplekje. Haar herinneringen vormen een heerlijk verhaal vol warmte. In Vrsar weer de wal op en een kopje koffie, een ijsje en weer terug naar de boot, terug naar Poreç. Heerlijk zo’n dagje op de boot en af en toe een prachtig stadje rondwandelen. Voor Bas was het af en toe wel moeilijk, want hij voelde zich zeeziek. Toch heeft hij het prima volgehouden. De inkopen zijn ook vrijwel afgerond. Voor Harrie B, is zo’n bootreis heerlijk: ook nu weer het hem uit, zodat alle reizigers zijn prachtige, bruine bovenlijf kunnen bewonderen.
Na de maaltijd, weer muziek. En weer met Lobby Bar, vier mannen met songs uit de 60-, 70- en 80-tiger jaren. Heerlijk om naar de luisteren. Maar de beentjes kwamen deze keer niet van de vloer, behalve om vroeg naar bed te gaan. Om half elf is reeds meer dan de helft richting kamer om te slapen. Even weer op krachten komen, want zo’n zeereis vraagt toch veel energie. Tot morgen, een rustig dagje, zegt de leiding. Slaap ze. Donderdag 26 september In alle rust ontwaken we en gaan om 9 uur aan het ontbijt. Daarna een beetje keuvelen, wat wandelen. John gaat met Sonja even naar het stadje en zijn voor de middag weer terug. De anderen zitten lekker op het terras, kopje koffie en bijpraten. Bas krijgt van het hotelpersoneel te horen dat andere gasten hem Casanova noemen, want hij is erg aantrekkelijk voor vrouwen. Zijn naam wordt dan ook veranderd in Basanova, de charmeur Bas.
Om half een gaan we met elkaar het bos in om te picknicken.
En daarna zee of zwembad. Altijd lekker. Irene gaat met Dirkje en Harrie F. het zoute water in, de anderen kiezen voor het zwembad bij het hotel. Altijd goed. Zeker ook voor Truus zij gaat voor het eerst het zwembad in en kijkt heel gelukkig. Oké Truus. ‘s Avonds diner en na het diner de Etaloni band, twee man met mooie muziek, maar bij het publiek weinig actie om te dansen. En tussendoor, een enorme verrassing. Ted neemt het woord en spreekt de begeleiding waarderend toe: de reizigers voelen zich prima, topvakantie en alle waardering voor Irene en Jan. Samen met Carine en Harrie heeft hij ook al een cadeautje uitgezocht, wel drie zelfs: een stenen tegel met overzicht van Istrië-toppers, een magnetisch tegeltje voor op de koelkast en twee prachtige stenen handjes met een bloemetje. Een enorme verrassing waar Irene en Jan stil van worden. Wij gaan rond half elf naar bed, want morgen vroeg op voor het ontbijt, want de bus naar de Plitvicemeren vertrekt om half acht.
Vrijdag 27 september Om halfzeven al een tikje op de deur: opstaan we gaan naar de watervallen: het nationale park Pltcka jezera, de Plitvicemeren. Een paar mensen waren hier wel eens eerder geweest, onder andere John en die zijn nog steeds enthousiast. We moeten wel vier uur rijden met de bus, maar dat is zeker de moeite waard zegt hij. En dat is ook zo. Alleen al de busrit door Kroatië, eerst langs de kust van
Istrië en dan bij Senj het heuvelland in. Prachtige uitzichten, gewoon genieten.
Onderweg een plaspauze, helaas zonder toiletten, maar wel wat bosjes om achter weg te kruipen.
Rond een uur of 12 zijn we bij de ingang van Plitvice en de gids Matea staat ons op te wachten. Eerst een broodje en dan naar binnen. Het landschap is als uit een sprookje: meren, watervallen, turkooisblauw water en veel groen.
De wandeling door dit gebied is een heerlijke ervaring. Het begint gelijk al met de grootste waterval: 78 meter hoog. We staan een beetje op afstand, maar de kracht van het neerstortende water ervaren we wel. De mensen die beneden over de houten vlonders in de buurt van de watervallen komen worden een beetje nat en horen het geluid van het neerstortende water.
Wij blijven droog, maar genieten volop. Indrukwekkend. Samen met Matea vervolgen we de route met het treintje. Daarna stappen we als groep in een bootje en varen dicht langs de rotsen waar we zien hoe het water langs het klaksteen sijpelt. De prachtig blauwe turkooiskleur hebben de Plitvicemeren te danken horen we, aan het travertijn, de belangrijkste bouwsteen van dit landschap. Travertijn ontstaat op een moslaag van miljoenen slijmproducerende algen en bacteriën.
We kiezen voor een route die de hele groep, ook de groenen, kunnen afleggen. Een heerlijke wandeling, heuveltje op en af met prachtige beelden. Iedereen loopt op eigen kracht met af en toe een armpje. Een kopje koffie en dan weer verder. Om vier uur terug bij de bus. De chauffeur heeft nu een andere route, en tot het donker begint te worden, wederom mooie plaatjes die langskomen. Om kwart over 8 zijn we terug, prima op tijd voor een heerlijk diner en daarna uitrusten, babbelen en vroeg naar bed. Geen muziekband vanavond. Morgen weer wel. Slaaplekker en droom niet te veel van de watervallen.
Zaterdag 28 september Een rustig dagje: wat zwemmen, zonnen en lekker met elkaar babbelen. In de loop van de ochtendnaar Poreç, nog wat winkelen en lunchen op de trappen naar de kerk in het centrum. Daar worden ook de race-auto’s gekeurd die daarna regelmatig langs scheuren.
Na de lunch retour naar het hotel, zwemmen, zonnen en lekker luieren. Even de beentjes rust geven. Een drankje met elkaar op het terras buiten, afscheid nemen van een Nederlands echtpaar, de buren van Dini en aan het diner: van alles wat en nog wat en weer heerlijk. ’s Avonds livemuziek en af en toe de dansvloer op. De band stopt om 11 uur en wij ook. Tot morgen!
Zondag 29 september.
Weer een jarige Job in ons midden: Bert van Leeuwen. Met de feestkrans om komt Bert het terras op en wordt voluit toegezongen. Irene overhandigt hem het verjaardagscadeautje: een klok op een ronde stenen tegel met plaatjes van Istrië. Later wordt Bert ook nog eens door de twee groepen toegezongen tijdens de lunch. Een feestelijke lach van Bert bevestigt zijn blijheid met deze aandacht.
In de loop van de ochtend gaat een groepje op pad naar Poreç voor nog wat laatste (?) aankopen. Jan komt in de stad tegen, nodigt ze uit voor de koffie. De kerk is nu wel open en stamvol mensen voor de kerkdienst. Beetje te vol om binnen te komen deze keer. Na de inkopen gaan ze samen met het treintje terug naar het hotel. De bril van Sander is weer uit elkaar gevallen,terwijl Jan met behulp van Valter, de baliemedewerker hem netjes in elkaar had gezet. Een nieuwe poging, nu met behulp van de baliemedewerkster. Het lijkt erop dat het weer even goed gaat. In de middag een uitgebreide lunch met veel vlees, frieten, salade en een reuzencroissant toe. Voldaan besluiten we vanavond maar om acht uur te gaan dineren. ‘s Middags een gezellige borrel op de kamer van Irene en Jan: de flessen moeten leeg en dat lukt ook. Daarna paniek, want Ted is een deel van zijn snuf-apparaat kwijt. Kamer diverse keren afgezocht. Kamermevrouw te hulp geroepen, zonder resultaat. Gelukkig is
de apotheek ook op zondag even open. We proberen daar een vervangingsapparaat te vinden. Even later niet meer nodig, want Ted probeert te snuiven zonder het hulpapparaat. Morgen weten we meer. Vanavond een nieuwe band: drie dames en een heer. We zijn benieuwd. Le Chicks, hoe verzinnen ze het, spelen aangenaam en zorgen voor enthousiasme in de zaal. Wederom een aangename avond met lekkere drankjes en af en toe een traantje: nog maar één dagje en één avondje en dan…………….. naar huis. Ook wel lekker,want deze vakantie geeft weer kracht om er thuis tegen aan te gaan. Ga maar dromen en tot morgen, ontbijt om 9 uur. Hebben we thuis niet. Slaap wel.
Maandag 30 september Het gesprek bij het ontbijt gaat vooral over koffers:hoe krijgen we die volle bakken goed dicht. Hulp is beschikbaar. Na het ontbijt al vast het voorwerk, hoewel, enkele mensen hebben hun koffer al volledig ingepakt. Intussen horen we dat we dinsdagmorgen om 3.45 uur met de bus vertrekken naar Pula. Kort nachtje dus.
Maar vandaag nog wat wandelen door het stadje, kopje koffie bij onze pizzavrienden, lekker lunchen aan de haven en dan wordt het serieus: het galgenmaal. Het laatste diner-buffet, rijkelijk als altijd. We doen ons best en de buikjes komen vol, meer dan vol, maar goed het is vakantie, of beter, het was vakantie.
We gaan weer trimmen, roept Carine, en fietsen, roept een ander, gewoon weer hard werken, een derde. Gewoon argumenten om je niet schuldig te voelen. Bovendien, het is wel erg gezond eten, veel groenten, salades, noem maar op. ’s Avonds na het diner nog even gezellig bij elkaar, een kopje koffie en dan kiezen de meesten er voor om naar bed te gaan. Rond 3 uur gaan Irene en Jan langs om de slapenden te wekken, maar Harrie B., Bas en Ted zijn al beneden, helemaal topfit en klaar voor de terugreis. De bus is op tijd en we krijgen van het hotel ook nog een ontbijt mee. Zoran zwaait ons uit, en dan naar Pula. Daar worden we opgewacht door een mevrouw van het reisbureau en die leidt ons naar de incheck balie. Alles gaat goed en vlot. En via Zadar naar Zagreb in een klein vliegtuig en daar stappen we over in het vliegtuig dat ons naar Amsterdam brengt. Precies op de geplande tijd landen we. Daar worden we ook opgewacht door iemand van accicom en die leidt ons naar de koffers. Alles verloopt volgens plan, want de ophalers, familie, vrienden, taxichauffeurs staan ons op te wachten. Harrie F. is even zoek, maar de sigarettengeur wijst uit waar hij rondloopt en zo gaat alles goed: op naar huis en met een heerlijke vakantie in de benen en in het hoofd. Kusjes, kusjes, handjes, knuffels: tot ziens!!
Wist u dat….. Dat we super trots zijn op Truus omdat ze ondanks haar zere knie toch alles meegelopen heeft.
Dat Dirkje wel zeven keer in de zee is geweest.
Dat Sonja al ging ze af en toe naar haar kamer toch heel vrolijk was. En mooie inkopen heeft gedaan en toch geld over heeft gehouden.
Dat Carine heel blij is met haar Harrie en dat het nooit stil is bij haar behalve als ze slaapt.
Dat Harrie Carine erg verwend heeft en super trots is op zijn bruine huid.
Dat Bert heel stil van alles geniet en dat hij onderweg ook in zijn boekje kijkt waar we zijn.
Dat John maar steeds bekenden tegen kwam van de vorige vakantie. En dat hij eigenlijk niet op de foto wilde.
Dat Harry graag alles van een afstandje bekijkt En ’s avonds graag op het terras zijn sigaretje rookt.
Dat Sander altijd zijn duim omhoog steekt als het naar zijn zin heeft.
Dat Bas een echte casanova is en daarom Basanova werd genoemd.
Dat Jan en Irene heel blij zijn dat we met jullie op vakantie mochten en dat we hopen jullie nog eens op een andere reis terug te zien.
Nog twee groepsfoto’s om te laten zien hoeveel plezier jullie hebben gehad.
