medewerkersdag 2014 Programma: Ontvangst en opening

Friesestraatweg 191-3 9743 AC Groningen T 050 - 57 57 290 [email protected] www.vwnn.nl F 050 - 57 57 299

Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland

medewerkersdag 2014 Met deze keer: p2

Full Colour festival

p4

Belastingperikelen

p5

Nog altijd actief

p6/7 Stichting IETA p8/9 Recht op gezondheid p10 Refugees, who needs them?

Omgeving van Allardsoog.

Op woensdag 8 oktober vindt de jaarlijkse medewerkersdag plaats:

Programma: 13.30 – 14.00 Ontvangst en opening

Nieuw Allardsoog Jarig van der Wielenwei 6 9243 SH Bakkeveen

1 ronde, keuze programma 14.15 – 15.15 Toetstheater: een verrassend interactief theater dat ingaat op (gespreks) begeleiding van onze cliënten bij terugkeer. Hoe doe je dat? Waar loop je tegenaan? Wat zou jij doen?

Tijd: 13.30 – 20.00 uur. Ook dit jaar proberen we het aangename weer met het nuttige te combineren. De omgeving van Nieuw Allardsoog is een prachtig bos- en heidegebied. Geef je uiterlijk 26 september op via: [email protected] Geef daarbij aan je kiest voor de film, het Toetstheater of de workshop van Istahil, met je voorkeur voor de eerste of de tweede ronde. (afhankelijk van het aantal deelnemers kan het zijn dat je in een eerdere of latere ronde wordt geplaatst)

ste

Kleine workshop interculturele communicatie. 15.15 – 15.15 Vrij wandelen (of langer). 15.15 – 15.45 Pauze 2de ronde, keuze programma 15.45 – 16.45 Toetstheater

14.15 – 15.15 Film Asielzoeka’s – over kinderen die vol nostalgie terugkijken naar de asielzoekerscentra waar ze opgroeiden. Een afgesloten wereld, waar sociale contacten en vriendschappen met mensen uit allerlei verschillende culturen als vanzelfsprekend ontstonden. Een heel andere invalshoek dan die wij bij VluchtelingenWerk kennen.

15.45 – 16.45 Film Asielzoeka’s.

14.15 – 15.15 Istahil Abdulahi uit Emmen verteld over Somaliërs:

17.30 – 20.00 Buffet.

15.45 – 16.45 Vrij wandelen (of langer). 16.45 – 17.30 Bijpraten en borrelen, met: 17.00 – 17.30 Optreden van een Afrikaanse dansgroep.

1.

augustus-september 2014, jaargang 7, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland


full colour festival emmen Op zondag 31 augustus heeft het jaarlijkse Full Colour festival plaats gevonden in het centrum van Emmen. De Full Colour festival was een feestelijke en culturele ervaring. Onder genot van een lekker kop Marokkaanse muntthee heb ik kunnen genieten van de verschillende achtergronden, muziek en eten uit alle hoeken van de wereld. De Marokkaanse tent viel op, omdat deze aan het begin van het festival stond, en hij was kleurrijk en mooi. Onder deze groot Marokkaanse tent stond ik in het kader van het project Mensenbieb met het team van VluchtelingenWerk. Het was mijn eerste keer op het Full Colour festival in Emmen. Eerder heb ik met het project Mensenbieb op festivals gestaan, uit die ervaringen weet ik dat de uitvoering van mensenbieb op festivals anders verloopt dan het standaard Mensenbiebsessies in bibliotheken. Omdat het een festival was, was ik extra enthousiast. Op festivals komt een ander soort publiek. De naam zegt het eigenlijk al: Full Colour, ik omvat dat als alle kleuren en dus ook alle culturen. Het mengsel van al die verschillende culturen maakte het voor mij erg spannend en leuk. Het team van Mensenbieb bestond onder andere uit vier rolmodellen, waaronder ikzelf. Menukaarten is de nieuwe item

Voorlezen op het festival.

voor de Mensenbieb project. Op de menukaarten staat een concept van de verhaal van de rolmodellen. Het leuke aan rolmodel zijn in dit project is dat je nieuwe mensen ontmoet, en verhalen met elkaar deelt. Na een aantal Mensenbieb projecten te hebben meegedraaid, kan ik zeggen dat alle gesprekken erg variëren van elkaar. Dat was ook bij dit festival het geval. Ik heb weer hele boeiend en leuke gesprekken gehad met verschillende leeftijdsgroepen. Zo mocht ik in gesprek met een man en vrouw van middelbaar leeftijd, zij zijn helemaal blanco naar mij toegekomen om mijn verhaal te horen. Dit is een ander ervaring dan wanneer mensen naar mij toekomen met specifieke vragen. In dit geval voel ik mij vrij om mijn verhaal te vertellen. En het leukste is wanneer mensen luisteren, nieuws-

gierig worden en doorvragen. Een gesprek met drie jonge vrouwelijke scholieren was erg gezellig. Aan de vragen die zij stelden kon ik merken dat zij er goed over nagedacht hebben. Het waren vragen als, ‘’Hoe werd jij de eerste dag in Nederland behandeld?’’ Dit soort gesprekken zijn voor mij ook erg leerzaam, omdat er bij mij een bewustwording plaatsvindt. Ik denk niet vaak aan mijn eerste dag in Nederland. Ook wanneer ik mijn verhaal vertel, heb ik het vaak over mijn jeugd in Angola en mijn leven nu in Nederland. De tussenstappen houd meestal ik globaal, en wanneer er zulke vragen gesteld worden, maakt dat mij weer bewust.

Sade Braun da Silva 2.



Vanaf vandaag geen kinderen meer in de cel Op het moment dat me gevraagd wordt om een bijdrage te leveren voor onze eigen interne nieuwsbrief komt dit bericht binnen. Geweldig nieuws! Gezinnen met minderjarige kinderen komen vanaf vandaag niet meer standaard in de cel als zij op Schiphol asiel aanvragen. Per 1 september gaat er officieel een nieuwe werkwijze van start waarbij deze gezinnen doorgestuurd worden naar het open aanmeldcentrum in Ter Apel. Dit betekent dat zij in alle vrijheid hun asielprocedure kunnen doorlopen en niet meer in detentie worden gehouden. Ik zie ons nog lopen met onze

witte paraplu omhoog rond het detentiecentrum Schiphol en de hulpvraag/oproep van een van de asielzoekers vanuit dit centrum. Een moment om nooit te vergeten, net als dit behaalde resultaat. De instroom van asielzoekers is de afgelopen periode licht gedaald, maar het is nog steeds erg druk in alle centra. Ik was onder de indruk van de bereidheid van VluchtelingenWerkers om ook in de weekenden tijdens topdrukte door te werken. Ik hoop wel dat statushouders snel naar gemeenten doorstromen om verder te kunnen gaan met hun leven. De taakstelling

is flink verhoogd. En dat heeft effect op onze inburgeringslocaties. Met ruim 200 inburgeraars, 11 inburgeringlocaties, 15 NT2 docenten en ontelbaar veel taalcoaches in Noord Nederland zijn de eerste inburgeraars geslaagd. Daarnaast hebben de jobcoaches de afgelopen periode een kleine 40 vluchtelingen op een traject richting werk geplaatst. En dat in deze moeilijke tijd. Terecht dat we allemaal trots blijven op VluchtelingenWerk

Christine Hillemans

start inburgering joure Na een vliegende start in vakantietijd zaten op 11 augustus inderdaad 10 nieuwe cursisten, vol verwachting te kijken naar hun nieuwe docent. Wat staat ons te wachten? Ik dacht precies hetzelfde: wat staat mij te wachten als kersverse docent NT2? Hoewel ik met 30 jaar onderwijs als docent Nederlands, met specialisatie tweedetaalverwerving en ervaring in meertalige klassen, toch geen ‘groentje’ meer ben, keek ook ik vol verwachting en een beetje zenuwachtig naar mijn nieuwe klasje. Het was, en is nu na de eerste maand, super! In één woord: fantastisch. Mijn cursisten zijn zonder uitzondering zeer gemo-

tiveerd en leergierig. Gelukkig kunnen we onbegrip wegpoetsen met behulp van het Engels en met behulp van 2 gevorderden, maar nu is de kunst om het zonder Engels te doen. En dat lukt wel... We hebben plezier over het woord ‘apenstaartje’, ze vermaken zich als ik iets uit moet beelden of een versje zing met de letters van het alfabet, en de cursisten helpen elkaar in het Arabisch, maar moeten het vervolgens voor mij in het Nederlands vertalen. Er is een heel fijne sfeer en ze werken als paarden. Wat me ‘tegenvalt’ is a) het op tijd komen en b) hun zgn studievaardigheid: aantekeningen staan kriskras en met grote hanenpoten in het schrift,

losse A4’tjes dwarrelen over tafel. Zo is het moeilijk de lesstof terug te leren.... Gelukkig word ik fantastisch geholpen door de taalcoaches Ruud, Jelte, Ben, Maria, Sjoukje en de klassenassistenten Akke en Martin. Er moet nog heel veel geleerd worden, maar het begin is er. Wat veel belangrijker is: hun motivatie is er! En daardoor de mijne ook.

Christa Hofman, Docent NT2

3.



belastingperikelen Sinds 1 juli werkt VWNN nauw samen met de afdeling Toeslagen van de belastingdienst. Per die datum is de pilot Toeslagen Belastingdienst gestart. De pilot stopt op 31 december 2014. Doel is de toeslagen (zorgen huurtoeslag) voor cliënten van VluchtelingenWerk sneller en zonder controle vooraf uit te betalen. Alles wat betrekking heeft op de periode vóór 1 juli, valt buiten de pilot en wordt op de oude wijze afgehandeld. Belangrijk is dat VluchtelingenWerk de gegevens van vluchtelingen goed controleert en kopiën van bewijsstukken bewaart, die later door de Belastingdienst in voorkomende gevallen opgevraagd kunnen worden. In de pilot-periode kunnen tokenhouders via een

speciaal hiervoor ingerichte site aanvragen doen voor zorgen/of huurtoeslag. Op 16 september as. wordt een nieuwe groep vrijwilligers opgeleid tot tokenhouder. Dan zijn er ongeveer 30 tokenhouders actief binnen VWNN. Tot op landelijk nveau is er hard gewerkt om dit voor elkaar te krijgen! Hopelijk zal in de toekomst alles weer een stuk vlekkelozer verlopen. In zogenoemde veegacties hebben we een aantal “oude zaken” (aanvragen van vóór 1 juli) kunnen aandragen die met voorrang worden behandeld. De eerste “oude zaken”zijn intussen eindelijk zijn opgelost! In de tussentijd zijn het vooral onze cliënten en de vrijwilligers die met de individuele situa-

ties om moeten zien te gaan. We hopen dat alle individuele problemen snel opgelost zullen worden. Hopelijk voelen deze cliënten en vrijwilligers zich gesterkt in het feit dat we, zowel binnen VluchtelingenWerk als de belastingdienst, achter de schermen ook keihard werken om alles zo goed en zo snel mogelijk in te richten. De belastingdienst gaf aan: “Wij zijn aan het leren wat wel en niet kan binnen de pilot. Met een beetje goede wil en opletten kunnen we de pilot hopelijk laten slagen en ontvangen vluchtelingen binnenkort hun toeslagen weer veel sneller.”

Jacquelien Sterenborg

Introductie

Mijn naam is Rina Horjus. Sinds medio juni 2013 ben ik werkzaam als NT2-docente bij de locatie Heerenveen van VluchtelingenWerk NoordNederland. Ik woon in Makkum en ben moeder van twee vol-

wassen dochters. Mijn man overleed in 2001. Hiervoor heb ik in Den Helder gewerkt, ook als NT2-docente: Friesland uit. Nu werk ik in Heerenveen en Sneek: Friesland in! Oorspronkelijk kom ik uit het midden van het land, maar toen ik me 17 jaar geleden samen met mijn man en kinderen in Friesland vestigde, ben ik direct en snel Fries gaan leren. Ik doe mijn huidige werk met groot plezier. Ik voel me verbonden met vluchtelingen, omdat ik weet wat het betekent om een groot verlies te lijden in je

jonge leven; omdat ik ook in het buitenland, gewoond heb (en natuurlijk doe ik dat in feite nu nog :) en de noodzaak en het voordeel ken van het leren van de taal van de bevolking ; omdat ik weet wat het een moeite kan kosten om “ergens tussen te komen”; omdat ik ervan overtuigd ben dat het goed is om je medemens in nood te helpen, maar ook toe te leiden naar zelfredzaamheid en eigen verantwoordelijkheid in zijn of haar situatie.

Rina Horjus 4.



nog altijd actief Op 9 augustus j.l werd onze Henk 80 jaar! Dit heugelijke feit vierden we met gebak, cadeautjes en een bos bloemen en een toespraak. Henk is in 1988 al begonnen als vrijwilliger en begeleidde, samen met zijn vrouw de bewoners van een ROA-woning. Dit heeft hij jaren gedaan. Tevens hielp Henk, met ons aanhangertje vele mensen met verhuizen en bracht hij vele kinderen naar de vakantiekampen en

was hij een grote steun en toeverlaat bij vele activiteiten en het woonklaar maken van ruim 8 opvangwoningen! De laatste jaren is Henk onze conciërge en zorgt hij voor de afvalcontainer, post en oud papier en met hulp een lamp vervangen. Henk, proficiat en heel hartelijk dank!

André Pathuis

samen op stap Filmon en zijn taalcoach Arend Fledderus reizen samen heel wat af. We citeren hieronder uit een enthousiast en uitgebreid verslag van Arend. “‘s Middags is Filmon mee geweest met mij voor een tour door Zuidwest Drenthe voor mijn werk. Sommige wegen door het bos en modderpaden leken veel op de slechte plattelandswegen van Eritrea... Op taaltechnisch gebied vind ik dat Filmon de laatste tijd stukken vooruit is gegaan, ook het praten wordt beter (minder Engelse uitleg nodig). Ook begint hij zich wat meer thuis te voelen op het platteland ( het is hier toch beter wonen dan in Amsterdam zegt hij) maar toen we in Kampen waren vertelde hij dat er daar wel veel mensen uit Eritrea wonen en waarom

hij dan alleen in Dwingeloo is geplaatst? Bleef toch wel een vraag voor Filmon. Er ontstaat nu zo langzamerhand wel meer een vertrouwensband, Filmon vertelt meer over vroegere leven. Gelukkig stelt hij ook veel vragen over allerhande zaken en ook als we op pad zijn. Een hoop dingen worden hem en mij dan een stuk duidelijker. Zo hebben we ook gesproken over verjaardag gewoontes hier en in Eritrea, de komende bruiloft van vrienden in Zwitserland, familie enz. Ik had begrepen dat jullie donderdag over de dokter hebben gesproken m.b.t. zijn oor, als het goed is zal hij maandag (vandaag) een afspraak gaan maken... Ook leest Filmon de datums op de verpakkingen, maar wan-

neer een pot bruine bonen opengemaakt is, was het nog niet duidelijk dat deze binnen enkele dagen op moest (er staat toch immers op dat het tot in 2017 houdbaar is). Maar nadat ik de pot onder zijn neus opendraaide was het wel meteen duidelijk. Met veel tijd samen doorbrengen gaat hij gelukkig voorruit, deze tijd heeft hij ook echt nodig. De buren praten ook al met Filmon en hadden hem gewaarschuwd voor de zomertijd. Hij vind het ook wel leuk dat de buren contact zoeken.“

Arend Fledderus

5.



Stichting IETA International Education Ter Apel Mehran Pourmiri, werkbegeleider van VWNN in de VBL in Ter Apel, vertelt over de oprichting van IETA. Ontstaansgeschiedenis Het rapport “Verloren Tijd” van de Adviescommissie Vreemdelingenzaken van de regering verscheen in het voorjaar van 2013. Dit rapport leidde uiteindelijk tot meer aandacht en meer middelen voor activiteiten in de opvanglocaties en tot meer mogelijkheden voor activiteiten gericht op Terugkeer in de Gezinslocaties en in de VBL. (VrijheidsBeperkendeLocatie). Het rapport en de reactie van de staatssecretaris daarop, was voor mij aanleiding om een bezoek te brengen aan de stichting WereldWijd in Eckelrade. Naast het feit dat ik onze collega’s eens wilde ontmoeten, was mijn plan om ze te vragen om in Ter Apel een dependance op te zetten. Op dinsdag 17 september 2013 ben ik de hele dag rondgeleid in het gebouw van de stichting. Mijn bezoek viel samen met de presentatie van het bezoek van de stichting aan terugkeerders in Burundi. Het werk van de stichting en hoe de asielzoekers met een korte vakopleiding weer opbloeiden, heeft diepe indruk op mijn gemaakt. Met name een filmpje over Boniface, een Burundische man, die na 9 jaar verblijf in Neder-

land, waarvan 5 jaar in illegaliteit, nu een lasbedrijf heeft met een medewerker in dienst, was zeer indrukwekkend. Hij had bij de stichting WereldWijd het vak metaalbewerking geleerd, had zelfs een huis gebouwd en maakte plannen om te trouwen. Het was geweldig om te zien hoe een jonge man zonder uitzicht weer positief in het leven staat. Na de presentatie stelde ik de leiding van Wereldwijd de vraag waarvoor ik 300 kilometer naar het zuiden was gereisd gesteld. Dat zagen ze niet zitten. Hoewel ik heb geprobeerd om de voordelen van Ter Apel voor het voetlicht te brengen en mijn volledige medewerking heb toegezegd, hadden ze geen zin om in het noorden een tweede WereldWijd op te richten. Onderweg naar huis in de auto ging ik mijmeren: “het was een geweldig bezoek in Eckelrade, maar ik heb mijn doel niet bereikt. Wie anders kan een leer-

bedrijf voor onze cliënten oprichten?” Ik besloot: dan doe ik het maar zelf. Het was één, plus één, plus één; het Asieldorp Ter Apel biedt namelijk tal van mogelijkheden. Om bestuurders te vinden heb ik een maand lang heb ik binnen mijn netwerk rondgebeld. Via mijn kennissen kwam ik bij 3 mensen terecht die hun sporen in het bedrijfsleven hadden verdiend. Na een paar telefoongesprekken en mailverkeer hebben welk elkaar op 24 oktober 2013 voor het eerst ontmoet. Na een korte kennismaking en wat wij willen gaan doen zaten we half uur later bij de notaris. Op 30 oktober 2013 zag IETA (International Education TerApel) het levenslicht. Dat is mooi, maar je hebt nog niks. Van de eerste dag was ik in mijn vrije tijd samen met bestuursvoorzitter Arnold Winkel op pad om subsidie binnen te halen. Vervolg op pagina 7 6.



Stichting IETA International Education Ter Apel (Vervolg van pagina 6) Wij hebben veel mensen ontmoet en veel gesprekken gevoerd. Dat heeft 5 maanden later geresulteerd in subsidieverlening; mijn projectvoorstel Flori mag daadwerkelijk beginnen. Flori betekent in het Esperanto “opbloeien”. Dat slaat zowel op een nieuw bedrijf in Ter Apel als op onze cliënten die straks vakmanschap gaan opdoen. Doelstelling IETA De stichting heeft ten doel: het bieden van opleiding, cursussen en trainingen aan vreemdelingen, zowel voor diegene die (zelfstandig) terugkeren naar het land van herkomst als voor diegene die (mogelijk) een verblijfsvergunning krijgen, alsmede het verlenen van tijdelijke nazorg aan de terugkeerders in het land van herkomst. Diensten Op dit moment kunnen we Autotechniek (benzine en diesel), Textielbewerking, Elektrotechniek (basis), Horeca, ICT software, Houtbewerking, Sport- en bewegingsbegeleider organise-

ren. De opleidingen hebben allemaal een lesuur van 200 uren. Naast het opdoen van een vakmanschap krijgen de cursisten trainingen als Businesstraining, Rekenen, Taalles Engels en of Frans en Kunstschilderen.

per week genomen. Voor 16 uur per week ben ik door het bestuur van IETA aangesteld als projectmanager om de stichting IETA verder handen en voeten te geven en het project Flori te leiden.

Project Flori Project Flori richt zich op de uitgeprocedeerde asielzoekers in VBL Vlagtwedde en GL Emmen. 25 cursisten uit beide locaties kunnen zich inschrijven voor een vakopleding. Deelname aan de opleiding is gratis maar niet vrijblijvend. Het project start formeel op 1 oktober 2014 en eindigt op 31 december 2014.

Kansen bieden De tijd is daar. Het zal jullie niet ontgaan zijn: volgens de plannen gaat het Asieldorp Ter Apel groeien naar 2000 bedden. Wij hebben nu in Nederland 8 Gezinslocaties waarin men theoretisch gezien jaren lang kan verblijven. Het aantal terugkeerders is groeiende. Zonde als de kostbare tijd verloren gaat. Wij kunnen mensen veel meer bieden. Naast onze activiteiten met betrekking tot procesbegeleiding zullen we ons ook moeten richten op het bieden van kansen en het vergroten van de mogelijkheden tot doorgroei en ontwikkeling van onze cliënten.

Mijn rol Als oprichter ben ik voor de stichting een paar maanden als adviseur opgetreden. Toen IETA voorzien werd van financiële middelen ben ik door het bestuur van de stichting gevraagd of ik het project Flori wil leiden. In overleg met mijn leidinggevende bij VWNN en na zijn goedkeuring heb ik tot eind 2014 16 uur onbetaald verlof

Servus!

Mehran Pourmiri

Hoffelijk “Als iemand hartelijk en hoffelijk is jegens vreemdelingen, dan laat hij zien wereldburger te zijn, en dat zijn hart geen eiland is, afgesneden van andere landen, maar een continent dat aan hen grenst.” Sir Francis Bacon (1561-1626), Brits jurist en filosoof 7.



Simmerjûn / fryske dei 2014

Traditiegetrouw waren we ook dit jaar weer aanwezig op het 2-jaarlijkse cultuurevenement in Burgum. Een dag met muziek, dans, fryske tradities en een uitgebreide cultuurmarkt met kramen in het centrum van Burgum. De kraam van VW Integratie en Asiel gedeeld met St.

de Vrolijkheid uit het AZC Burgum was een prima combi. Veel vrolijkheid , lekkere Somalische hapjes en een henna hand beschildering trok veel publiek. Een goede plek om ons werk onder de aandacht te brengen van een breed publiek, vrijwilligers te werven en te netwerken.

Veel dank aan de helpers Gerrit Hottinga met zijn 2 dochters, Deratu en mijn collega Seppy de Vries.

Nanja Versprille Coördinator Integratie Friesland Noord

Promotie onderzoek: recht op gezondheid voor uitgeproduceerden in de eu Uitgeprocedeerden worden regelmatig teruggestuurd onder schrijnende omstandigheden, en helaas is daar soms weinig aan te doen. Na het lezen van de bovenstaande twee zinnen schoot me echter één vraag te binnen: “En hoe zit het met het recht op gezondheid?” Want niet alleen is het mensonwaardig om asielzoekers met een medische diagnose terug te sturen naar een bestaan zonder toegang tot zorg,

ook juridisch bestaat nog veel onduidelijkheid. Verschillende academische studies hebben een verband gelegd tussen slechte gezondheid en onmenselijke behandeling, maar nonrefoulement is nog niet in directe verbinding gesteld met het recht op gezondheid. In mijn onderzoek analyseer ik daarom de kernverplichtingen voor lidstaten van de Europese Unie in het terugkeerproces van uitgeprocedeerde asielzoekers met

een medische diagnose, met als uiteindelijke doelstelling om een minimumstandaard te ontwikkelen die deze kwetsbare doelgroep juridisch beschermt. Een minimumstandaard is belangrijk, want dat kan een aanstoot zijn tot hervorming van terugkeerprocedures op Europees niveau. In die zin vormt de studie een essentiële bijdrage aan het verbeteren van juridische zekerheid en draagt het Vervolg op pagina 9 8.



recht op gezondheid voor uitgeprocedeerden in de eu (vervolg van pagina 8) bij aan verdere harmonisering van het Gemeenschappelijk Europees Asielbeleid. De eerste stap is het in kaart brengen van het terugkeerproces van uitgeprocedeerde asielzoekers met medische diagnose. Op die manier wordt het duidelijk hoe groot het probleem is en hoe het zich heeft ontwikkeld. Het verzamelen van deze informatie is cruciaal, want een dergelijk overzicht bestaat nog niet. Vervolgens zal ik in verschillende casussen een juridische vergelijkende studie uitvoeren die zich op verschillende rechtsgebieden richt, om op die manier tot een minimumstandaard te geraken. Door het verduidelijken van het

huidige juridische raamwerk voor het terugkeerproces van personen met een medische diagnose is de studie van waarde voor de academische wereld, maar ook voor beleidsmakers en daadwerkelijke bescherming van de doelgroep: pragmatiek en concrete relevantie zijn voor mij enorm belangrijke uitgangspunten. Ik hoop dat de studie een positieve bijdrage zal vormen aan de bescherming van de rechten van uitgeprocedeerde asielzoekers, een groep zonder duidelijke juridische status, waarvan de rechten veel te vaak genegeerd worden. Kennen jullie gevallen waarin

uitgeprocedeerde asielzoekers met medische klachten die terug moeten naar het land van herkomst of hebben jullie vragen, tips of opmerkingen? Stuur mij dan graag een e-mail: [email protected]

Veronika Flegar In 2012 werd de IND 900 keer geadviseerd om een afgewezen asielzoeker alleen naar het land van herkomst terug te zenden indien hij of zij door medisch personeel begeleid zou worden. Het advies werd in negen gevallen opgevolgd. Kees Laban, psychiater (in een interview in maart 2014)

donateursestafette Als medewerker van VluchtelingenWerk weet je vaak dat veel gezinnen van elkaar gescheiden raken tijdens hun vlucht. We proberen deze gezinnen weer te herenigen. Dit doen we door middel van een juridische steun tijdens hun Gezinshereniging-procedure, maar ook om door ze financieel bij te staan om de reis naar Nederland mogelijk te maken. Echter onze financiële middelen raken op en moeten ook wij op zoek gaan naar andere bronnen. Dit vraagt om actie!

Er zijn verschillende wegen die naar Rome leiden. De weg die we nu willen inslaan heet Donateursestafette. Het is een voorstel om krachten te bundelen voor een gezamenlijke donateursactie. We willen geld binnenhalen om Gezinshereniging mogelijk te maken en voor het VoorleesExpress in de eigen regio. Dat betekent dus dat de donatie hier in de regio besteed wordt, aan de vluchtelingen die je misschien zelf begeleidt. Een mooie kans voor onze cliënten dus! Zie het als een echte estafette: een team, bestaande

uit een aantal leden, krijgt een ‘stokje’ die steeds doorgegeven wordt. Iedere teamlid haalt één of meer donateurs binnen. Binnenkort starten alle Gezinshereniging-teams en een aantal VoorleesExpress-teams met een pilot. Snel daarna hopen we een olievlek te creëren en Donateursestafette organisatie breed uitzetten. Heb je vragen of wil je met ons meedenken, neem dan contact op: [email protected]

Liuba Miasnikova 9.



film and debate: refugees, who needs them? Discussion with Gaya Blom and Heinrich Winters, led by Rick van der Kleij dinsdag 30 september 2014 Tijd: van 20:00 tot 22:00 Locatie: Academiegebouw, Broerstraat 5, Groningen Tickets: Gratis toegang The rhetoric against immigrants and refugees tightens in the Netherlands. Into this world comes a group few know of: “resettled” refugees, invited by the Dutch government. “Refugees: Who Needs Them?” is a cinematic, gripping, and humorous look into the lives of refugees – and – ourselves. For a year, US born filmmaker Miles Roston follows the dramatic story of five: Fathi, an activist escaping death threats from Gaddafi, Fasil, an Ethiopian journalist sentenced to life for condemning fraudulent elections, Li Zhu, a Falun Gong Buddhist, and Jigme and Renuka from Bhutan. After they barely escape their own governments, they find they’re unwanted by governments in Europe as well. Together they embark on a dramatic search to find out whether they are wanted or even needed.

The film is introduced by a clip starring brilliant comedian Dara Faizi, (winner of the jury and audience award Groningen student Cabaret Festival), strong supporter of the film who tragically died last year. The film is followed by a discussion with Gaya Blom, project coordinator resettlement of Stichting UAF (foundation for refugee students), Professor Heinrich Winters, specialist in administrative and asylum law, Frank Kiherere Atukunda, who as an endange-

red political activist fled Uganda and lived in Kenya before he was resettled to the Netherlands, and the audience, led by Rick van der Kleij. Refugees Who Needs Them (75 mins) is Dutch spoken with English subtitles. Organised by Studium Generale and SIB Groningen, Stichting UAF and Ethan Films. Interessante link: Frank Kiherere Atukundas story.

Colofon redactie: Marianne Tiel 058 - 213 13 23, [email protected] vormgeving: Terp 10 Communicatie

10.


medewerkersdag 2014 Programma: Ontvangst en opening

Recommend Documents