medewerkersdag 2013 Met deze keer:

Friesestraatweg 191-3 9743 AC Groningen T 050 - 57 57 290 [email protected] www.vwnn.nl F 050 - 57 57 299

Nieuwsbrief Stichting Vluchtelingenwerk Noord-Nederland

Met deze keer: p3

medewerkersdag 2013

Verslag medewerkersdag 2013

p4 Moeders voor VluchtelingenWerk p5 Digitale vaardigheden en veiligheid p6/7 Portret van Wim de Jonge p8

Suzan Vastenburg

p9 Terugkeerconferentie

We kunnen terugkijken op een zeer geslaagde medewerkersdag.Met ruim 220 deelnemers was de dag goed bezocht. De workshops Meet2Know; Nederlandse Taalklanken; Artikel 64 en Ambassadeursschap werden goed bezocht.

Ter ontspanning werd er gewandeld en gevaren. Van de gelegenheid tot ontmoeting werd volop gebruik gemaakt. Het Scandinavisch buffet vormde een heerlijke en gezellige afsluiting. We zagen allemaal tevreden mensen, die het erg naar hun

zin hadden. De handouts van de workshops Artikel 64 en Nederlandse taalklanken zijn op te vragen bij [email protected]. Dank voor jullie aanwezigheid, we hopen iedereen volgend jaar weer te zien, op weer een mooie locatie in Noord-Nederland!

Marieke Bos: bootje was heel et h op n re va g! da Leuke medewerkers zonnetje er bij. leuk, relaxt met het n het stuur gezeten, aa er ke n ee l aa m le We hebben al t gedaan. had ik ook nog nooi dra Oudshoorn. an S en e ni en F a. o. et Zat in het bootje m ZC oude collega’s uit A n ij m n va ar pa n Leuk om ee te hebben. Delfzijl weer gezien Dorine Manson directeur VWN tijdens de workshop over Ambassadeursschap 1.

okt. - nov. - dec. 2013, jaargang 6, Stichting VluchtelingenWerk Noord-Nederland


Medewerkersdag 2013

Liuba Miasnikova

Paulien de Wit gaf de workshop Nederlandse Taalklanken

Mamadou Congo

Istahil Abdulahi

Wouter Zandwijk (van het Landelijk Bur eau VWN): Wat hebben jullie in Noord toch een onw ijs leuke ploeg! Ik vond het erg leuk om die goede energie een keertje te voelen. Dorine vond het ook erg leuk bij jullie te zijn. 2.



Verslag medewerkersdag 2013 Op 3 oktober was de jaarlijkste medewerkersdag. Dit jaar werd deze gehouden in het Scandinavisch dorp, gelegen aan het pittoresque Hoornse meer nabij Groningen. Een mooie locatie met knisperend haardvuur, de sfeer en geur van grenen en Scandinavisch rood, en waar je elk moment een eland voor het raam zou verwachten... De nieuwe directeur van VWNN, Christine Hillemans, heette de bezoekers persoonlijk bij de ingang welkom. Na een korte kennismaking en drankje, werden de vrijwilligers vrij snel opgesplitst over de georganiseerde workshops. Ieder kon kiezen uit 2 van de 4 aangeboden workshops. Aan het einde van de middag was nog ruimte voor een wandeling nabij het mooie Hoornse meer. Ik was zelf ingedeeld bij “Art. 64 Vreemdelingenwet”. Het enthousiasme voor deze workshop was dermate groot dat een aantal mensen met een plekje op de grond of aan zijkant genoegen moesten nemen. Vol overgave en gedreven vertelde Mr. Janse over een paar schrijnende en zeer zeldzame zaken. Hij vertelde over bijzondere juridische oplossingen, hoe bv een asielzoeker met een hele kleine overtreding in Nederland , die hem niet was aan te rekenen, toch een status kreeg middels

een bijzonder gecompliceerde constructie en Art.64. Aan het einde heeft hij een pakketje sheets met de meest recente ontwikkelingen verspreid. De presentatie van “Meet2Know”, voor de bevordering van verdraagzaamheid op scholen, oogstte wat minder belangstellenden, maar was zeker niet minder interessant. Bij “Meet2Know” , waarbij ik zelf participant was, is een interactief programma uitgevoerd. D.w.z. gedurende de hele workshop werden we stevig bij de -les- gehouden middels een videoquiz over interesses en vooroordelen van scholieren, doe-spelletjes, en een gesimuleerde praktijksituatie. Paulien de Wit gaf de workshop “Nederlandse taalklanken”. Daarna een borrel, nog meer gezelligheid en het diner. Dit diner overtrof werkelijk alles, was zeer uitgebreid, een aanrader voor wie er nog es een feestje wil organiseren. Ik heb nog net geen elandbiefstuk gezien bij het buffet, maar de keuze aan verschillende gerechten, vlees, vis en exotische groenten en salades was dermate groot, dat het me toch niet zou zijn opgevallen als er wél een heuse elandbiefstuk tussen had gelegen.... In een aparte hoek, sfeervol omgeven door rode stofjes, Scandinavische kabouters en

houtwerk, was een gezellige ruimte gecreëerd voor de leden van de Vrijwilligersraad. We hebben officieel spreekuur gehouden van 16.30 tot 17.30 uur, maar ook daarna bleven belangstellenden komen met diverse vragen. Een belangrijk onderdeel van de dag was de werving van nieuwe leden voor de VR. De flyers die we hebben verspreid hebben geresulteerd in 5 nieuwe aanmeldingen voor de VR en tal van tips en aanbevelingen. Deze resulaten zullen we in de eerstvolgende vergadering van 11 december bespreken. Het verslag zal worden geplubliceerd in de Map Vrijwilligersraad, die kun je op elke pc van VWNN raadplegen. Vervolg op pagina 4 3.



Verslag medewerkersdag 2013 (Vervolg van pagina 3) Bogman: zijn wens was kort maar uiterst krachtig in slechts één woord gevat, nl. “status” en dat gunnen we hen toch allemaal? Kijk gerust eens naar de activiteiten in onze map Vrijwilligersraad. Indien je een idee of suggestie hebt, kun je deze naar ons mailen of met ons contact opnemen. Als bijzonder item van de dag hadden we nog een grote wensboom in de zaal geplaatst. Iedere vrijwilliger kon

een wens voor een asielzoeker op een kaartje schrijven en in de boom hangen. De meest originele tekst was van de heer

Namens de Vrijwilligersraad VWNN november 2013,

Lineke Schipma

moeders voor VluchtelingenWerk VluchtelingenWerk Stadskanaal organiseert jaarlijks een Sinterklaasfeest voor de kinderen van haar cliënten. Een gezellig feest waarbij de Sint en zijn Pieten altijd aanwezig zijn, met natuurlijk een cadeautje voor ieder kind. Dat laatste zat er voor dit jaar niet in omdat het budget dat niet toe liet. Een vrijwilligster bood speelgoed van haar kinderen aan. Speelgoed waar de kinderen niet meer mee speelden en dat er nog heel goed uit zag. Toen we haar de situatie voorlegden, ondernam ze vol enthousiasme actie. Op de Willibrord School te Stadskanaal deed ze een oproep aan alle ouders om speelgoed te doneren! En

wat hebben we veel en mooi speelgoed gekregen! Samen met een aantal ouders van de school zijn alle cadeautjes ingepakt, klaar om te worden gegeven.

Dit jaar zit de zak van Sinterklaas gelukkig weer vol met cadeautjes. Bijzondere cadeaus, cadeautjes met een verhaal.

Mireille Paas 4.



Digitale

Beter laat...

vaardigheden

Dag collega’s!

en veiligheid Op dit moment wordt door VluchtelingenWerk Nederland een verenigingsbrede bewustwordingscampagne gevoerd rond privacy aspecten en het omgaan met gevoelige informatie, zoals de dossiers van personen die onder onze hoede vallen. Dat is natuurlijk een goede zaak. Tegelijkertijd hebben we als vluchtelingenwerkers allemaal een nieuw wachtwoord toegestuurd gekregen. De wachtwoorden zijn de inlogcodes voor Zimbra en CIS (voorheen BOSS), dus niet voor VVS. Daarnaast heeft Marianne Tiel op vele locaties voor vele medewerkers de training VVS en digitale vaardigheden georganiseerd. Tijdens de laatste basiscursus waren er zelfs twee vrijwilligers aanwezig die zich de VVS deskundigen op locatie noemden. Een prima ontwikkeling, want we hopen op deze manier dat het met name voor vrijwilligers makkelijk wordt Zimbra en CIS te gebruiken en VVS in te vullen.

Ik ben Hans Rijnks, 26 jaar oud, in de afrondende fase van mijn studie Psychologie, en medewerker bij VluchtelingenWerk Noord Nederland. Ik vond het fantastisch om voor mijn studie mensen te coachen, te helpen obstakels te overwinnen, en hun persoonlijke ontwikkelingen van zo dichtbij mee te maken. Op aanraden van een collega-coach (en voormalig VluchtelingenWerker) ben ik vanaf oktober 2011 bij VWNN een vluchteling gaan coachen tijdens zijn inburgeringstraject. Na deze leuke ervaring vroeg Mamadou Congo mij of ik arbeidsparticipatietrainingen wilde geven, waarbij ik sindsdien veel leuke vluchtelingen en collega’s heb leren kennen! Hier ben ik in juli dit jaar weer mee gestopt, toen ik werd aangenomen om voor

het project Blik op de Toekomst als counselor uitgeprocedeerde vluchtelingen te begeleiden met de vraag: wat nu? Het project begint langzamerhand vorm aan te nemen en ik hoop nog veel vluchtelingen te helpen in het vinden en maken van een betere toekomst! Naast mijn werk bij VWNN ben ik communicatietrainer op verschillende afdelingen van het UMCG. Ik hou erg van muziek, en heb al meerdere instrumenten bespeeld (de laatste 9 jaar gitaar). Ik schrijf ook zelf nummers en heb hiermee opgetreden. Ik zit momenteel niet in een band omdat dit niet viel te combineren met mijn voetbal-“carrière”, maar ik hoop in de toekomst wel weer een geschikte groep te vinden.

Hans Rijnks

Allemaal heel veel succes.

Christine Hillemans 5.



Portret van... Wim de Jonge (89) is de oudste medewerker van VluchtelingenWerk Noord-Nederland (VWNN). Al zeventien jaar staat hij klaar voor zijn medemens in AZC Zweeloo: “Ik houd ervan om mensen te helpen en om midden in de samenleving te staan.”

Het is half negen als Wim zijn fiets parkeert bij het kantoortje van VWNN op het AZC van Zweeloo. Hij heeft er dan al een hele busreis opzitten, vanaf zijn appartement in Emmen. Wim: “De weg is opgebroken, dus moet ik het laatste stuk fietsen.” Wim is vier dagdelen per week bij VluchtelingenWerk te vinden, voor de juridische begeleiding van asielzoekers.

Ethisch beroep

Wim: “Die mensen moeten ge-

holpen worden en dat doe ik graag. Ik houd ervan om met mensen te werken.. Dat vond ik vroeger al, toen ik een drogisterij had. Ik vond dat een ethisch beroep, waarin je kon helpen en adviseren. Dat geldt ook voor wat we doen bij VluchtelingenWerk. Het zijn allemaal mensen. Mensen met een eigen verhaal. Natuurlijk hebben ze vaak iets heel anders achter de rug dan wij, maar het komt erop neer dat ze hulp nodig hebben.”

gunning te krijgen. Je hebt er soms avonturiers bij zitten, die gewoon komen kijken of ze het hier financieel beter kunnen krijgen. Dat kun je ze natuurlijk niet kwalijk nemen, maar ik vind het prima als die mensen geen asiel krijgen. Als we alle arme mensen zouden moeten opnemen, werd het hier wel heel erg druk, nietwaar? Natuurlijk is het wel heel fijn dat we mensen die het echt nodig hebben, kunnen helpen. Maar ik ben daarin wel realistisch.

IND bepaalt

Uitgeprocedeerd

Wim is in 1997 als vrijwilliger van het COA Nederlandse les gaan geven aan asielzoekers. Toen dat na een jaar of drie stopte, stapte Wim over naar VluchtelingenWerk. Wim: “Er was net iemand gestopt als juridisch begeleider, dus ik kwam op het goede moment.” Sindsdien heeft Wim heel wat collega’s zien komen en gaan. Toch is er volgens hem niet erg veel veranderd in die tijd bij VluchtelingenWerk. Wim: “Het is nog steeds zo dat de IND bepaalt. Wij hebben geen enkele macht. Het enige dat wij kunnen doen is de mensen zo goed mogelijk bij staan. En dan moet je niet denken dat ik zo’n geiten wollen sokken-type ben. Helemaal niet! Er wordt soms gezegd dat die mensen zo zielig zijn. Dat is niet zo. Van mij hoeft ook niet iedereen een verblijfsver-

Wim gaat met zijn hulp aan asielzoekers soms verder dan menig ander. “Laatst was ik met een paar neefjes en nichtjes een dagje naar de dierentuin in Emmen, toen ik gebeld werd door een asielzoeker uit Pakistan. Hij had mijn mobiele nummer van iemand gekregen en was helemaal in paniek, omdat hij was uitgeprocedeerd en op straat stond in Rotterdam. Op zo’n moment zeg ik dat hij maar naar Emmen moet komen. Hij heeft een tijdje bij mij gelogeerd en ik heb hem geadviseerd om naar Duitsland te gaan. Twee dagen later heb ik nog een telefoontje van hem gehad, dat hij daar goed was aangekomen, maar sindsdien is het stil. Vervolg op pagina 7 6.



Portret van wim de jonge (Vervolg van pagina 6) Ik vind het leuk om contact te houden met teruggekeerde asielzoekers, maar in de praktijk is dat moeilijk.” Een paar weken geleden verscheen Wim nog wel in driedelig kostuum op het werk, omdat hij aansluitend een bruiloft had van een Jemenitisch stel. Wim: “Die man ken ik al twaalf jaar, vanaf het moment dat hij als alleenstaande minderjarige asielzoeker naar Nederland kwam.

van Afrika. Daar ging ik al regelmatig heen voordat ik bij VluchtelingenWerk kwam.’ Wim werkt vooral met asielzoekers uit Somalië, Eritrea en Ethiopië. De mensen uit Eritrea krijgen meestal vrij snel een status, vanwege het dictatoriale bewind daar. Wim: “De situatie daar is het resultaat van Westerse onderdrukking. Dat is enorm triest en daar wordt niets aan gedaan. Ik denk dat veel Afrikanen die hier asiel zoeken, ook het gevoel hebben dat het Westen jarenlang van ze heeft geprofiteerd en dat ze eindelijk eens iets terug kunnen halen. Want alles draait om geld en macht. Wij subsidiëren zoveel, dat ze in Afrika hun producten niet meer kwijt kunnen. Dat is machtsmisbruik en eigenbelang.”

Geen slachtoffer

Wim met kleinzoon

Geld en macht

Wims adressenboekje staat vol met exotisch klinkende namen van over de hele wereld. Namen van asielzoekers, maar ook namen van mensen die hij in het buitenland heeft ontmoet. Wim houdt erg van reizen en vloog regelmatig naar landen als Gambia, Kenia en Egypte. Wim: ‘Ik houd erg

Maar als Wim de deur van het kantoor van VluchtelingenWerk dichttrekt, laat hij de problemen en verhalen daar. Wim: “Dat moet ook, anders heb je geen leven. Ik ben een echte weegschaal. Eigenlijk geloof ik er niet in, maar het schijnt toch te kloppen. Ik ben evenwichtig en kan goed relativeren. Mensen zeggen wel eens dat het me ook altijd meezit. Maar ik heb net zo goed moeilijke tijden gehad. Bijvoorbeeld toen mijn vrouw plotseling overleed in 1995. Maar ook zakelijk heeft het me niet altijd mee gezeten. Het is meer dat ik me nooit het

slachtoffer voel. Voor mij is het heel belangrijk dat ik midden in de samenleving blijf staan en dat ik betrokken blijf. Begin jaren negentig heb ik bijvoorbeeld ook een computer gekocht, puur omdat ik wilde bijblijven. Daar ben ik heel blij om, want nu heb ik geen problemen met het invullen van VVS, maar ik heb bijvoorbeeld ook Facebook en Skype.”

Tafeltje Dekje

Behalve dat Wim vier dagdelen per week bij VluchtelingenWerk is, zet hij zich ook in voor de bewonerscommissie van zijn flat en een bejaardentehuis. Wim: “Ik help daar sinds 1995, toen ik in Emmen kwam wonen. Eerst met het project Tafeltje Dekje. Nu help ik op vrijdag door daar een visje te verkopen en op woensdag ben ik er ook. Dan speel ik op het keyboard en komen al die oudjes zingen. Op zaterdag doe ik thuis de was en op zondag sta ik te strijken. Ik heb onlangs ook een nieuwe stofzuiger gekocht, want ik doe alles zelf in huis. Ik zie ook niet in waarom niet. Ik doe er misschien wat langer over, nou en? Mijn motto is dat je vooral zo actief mogelijk moet blijven op zoveel mogelijk terreinen. Zolang het kan, blijf ik zeker werken bij Vluchtelingenwerk. Dat wil ik niet missen, dat is veel te leuk!”

Everdien Brinkhuis 7.



Mag ik me even voorstellen? Suzan Vastenburg Diphoorn woont. Ik woon daar met mijn man en onze pleegzoon ,die in het weekend komt aanwaaien uit Groningen. Mijn 2 volwassen kinderen wonen en studeren in Amsterdam.

Sinds half augustus werk ik, met veel plezier, als docent inburgering in Assen, niet echt naast de deur, als je in

Momenteel bestaat de groep in Assen uit 10 cursisten; 6 cursisten volgen een traject alfabetisering en 4 inburgering. Ik werk samen met Marjolein en Sietze, die al langer taalvrijwilliger zijn in Assen. Zelf ben ik, naast mijn baan als docent, al zo’n 18 jaar vrijwilliger juridische begeleiding op AZC Zweeloo. En dat ben ik nog steeds. Eveneens zo’n 18 jaar geleden

maakte ik de switch van docent aan het VMBO naar docent NT2 bij de Basiseducatie, die later opging in het ROC Drenthe College. Ook daar werk ik nog steeds, maar dan in Emmen , in de alfabetisering en aan het MBO als docent Nederlands. Eerder werkte ik met vluchtelingenwerk Emmen ook al eens samen in de inburgering, als docent bij ITOM. En zo kom ik in deze nieuwe baan heel wat oude bekenden tegen. Verder houd ik van uitdagingen en die zie ik volop in deze nieuwe baan.

Suzan Vastenburg

As I Left My Father’s House door de New Dutch Connections Op zaterdag 9 november was ik, met vele VluchtelingenWerkers uit de gemeente Emmen, AZC Emmen, Zweeloo en Ter Apel te gast in de Grote Kerk te Emmen bij deze voorstelling. Een voorstelling die veel indruk op ons maakte, de combinatie met teksten en muziek maakte het tot een unieke ervaring. Het doel van As I Left My Father’s House is om burgers bij elkaar te brengen met een warm hart voor vluchtelingen. Een aantal vluchtelingen – een jood, een christen en een

moslim – vertellen het eigen verhaal. Alles is waargebeurd. Het toneelstuk gaat over de langjarige gevolgen van oorlog en over het bidden op momenten die er toe doen. De teksten in het stuk komen uit verschillende bronnen: de Bijbel, de Koran en de Tenach. Anarchie, de gevaren op een vluchtweg, de hidjra en de pijn van verlies komen aan de orde, evenals de eenzaamheid van het niet weten waarheen de volgende stap gezet moet worden. Maar ook het begin van vernieuwing en de kracht van Liefde komen aan bod.

We hadden in Emmen het geluk dat Bright Omansa Richards, voormalig vluchteling uit Liberia, zelf een van de hoofdrollen speelde. Soms moeilijk te verstaan (volgens onze aanwezige NT2 docent zou hij zakken voor de telefonische toets inburgering) maar hij speelde wel ontzettend bevlogen en authentiek. Als je in de gelengeheid bent deze gratis bijeenkomst te bezoeken (VluchtelingenWerk Nederland sponsort vaak voorstellingen), is mijn advies: laat deze kans niet lopen!

Christine Hillemans 8.



Terugkeerconferentie van partnerorganisaties wezen op de vele mogelijkheden die terugkeerders aangeboden wordt, zoals counseling, skills assessment en training, het vinden van woon- en werkpanden en het opzetten van een onderneming. Natuurlijk werden ook alle belemmerende factoren voor de vluchteling besproken.

In juli dit jaar is in Groningen het project Blik op de Toekomst van start gegaan. Binnen het project zoeken we samen met uitgeprocedeerde vluchtelingen uit wat hun overgebleven mogelijkheden zijn. Als counselor binnen dit project mocht ik begin November naar een internationale conferentie over terugkeer gaan, in het Duitse kloosterdorpje Sankt Ottilien in Beieren, wat zich op 25 minuten lopen van het dichtstbijzijndste treinstation bevindt. Omdat ik de avond voor de conferentie laat aankwam heb ik dit stuk met behulp van het maanlicht over een onverhard weggetje tussen de bomen belopen. Na de wandeltocht heb ik een tijdje voor een dichte deur gestaan, maar gelukkig kon ik een organisator wakker

bellen om mij binnen te laten! Deelnemers aan de conferentie hebben op verschillende manieren met het terugkeerproces te maken, en onder de aanwezigen waren medewerkers van andere VW stichtingen, terugkeerorganisaties uit andere landen en natuurlijk partnerorganisaties in Landen van Herkomst (LvH). Alle terugkeerprojecten delen hetzelfde doel: alles doen wat mogelijk is om de vluchteling te helpen, ook in deze moeilijke situatie. Denk hierbij aan zowel persoonlijke (psychologische- en sociale) steun als logistieke steun (verkrijgen van documenten, veiligheid in LvH, en beperkingen in werkgelegenheid in LvH). De presentaties

De tendens van de conferentie was dat duurzame terugkeer het hoofddoel is, en dat samenwerking tussen de verschillende projecten uit alle landen binnen de EU hieraan bij kan dragen door ervaringen, kennis, en contacten te delen. Wanneer iemand succesvol terugkeert en met nieuwe vaardigheden en kennis aan het werk kan, is dit voordelig voor de terugkeerder, het gastland, en zelfs de ontwikkeling van het terugkeerland. Algeheel was de conferentie een groot succes. Naast dat het bijzonder interessant en motiverend was om me drie dagen met collega’s binnen het werkveld te begeven, was het ook erg gezellig om kennis te maken met gelijkgestemden! Er werd dan ook na elk dagprogramma uitvoerig nageborreld met bier gebrouwen door het klooster!

Hans Rijnks 9.



oproep! In Ter Apel komen dagelijks nieuwe asielzoekers aan, waaronder veel mannen uit Syrië, Eritrea, etc. Zij hebben lange reizen achter de rug. We weten allen dat die reizen over het algemeen lang en moeizaam verlopen. Bij aankomst in Ter Apel beschikken veel mensen slechts over de (vuile en/of kapotte) kleding die men aan heeft, of over kleding die niet past bij het natte en winterse klimaat in Nederland. Daarom is er continu aanvulling noodzakelijk. Uiteraard heeft de COA een magazijn met tweedehands kleding, maar de voorraad raakt snel uitgeput. Op dit moment is er een ernstig tekort aan: 1. HERENschoenen en HERENjassen. Heb je thuis nog iets liggen dat je kwijt wilt (al is het maar één paar schoenen of één winterjas)? In Ter Apel krijgt het weer een goede bestemming. De COA zorgt dat het terecht komt bij iemand die dat hard nodig heeft. SVP alleen herenschoenen en herenjassen, géén dameskleding etc. die heeft men wel in voorraad.

Colofon redactie: Marianne Tiel 058 - 213 13 23, [email protected]

Nieuw in de bibliotheek 2. Ook babykleding in de maten 50-56 (de kleinste maten) is continu welkom. Omdat (hoog)zwangeren in Ter Apel blijven t/m de bevalling en enkele weken daarna, zijn er steeds weer mensen die deze babykleding nodig hebben. Wekelijks worden er babies geboren en die zijn vaak kleiner dan de gemiddelde Nederlandse baby, daarom zijn in Ter Apel de de kleinst mogelijke maten nodig. Wil je iets aanleveren? Je bent welkom om dat af te geven bij Vluchtelingenwerk in POL Ter Apel, Ter Apelervenen 12, 9561 MC Ter Apel. Ons telefoonnr. is 0599 - 481334, we zijn op werkdagen aanwezig van 9-16 uur. Je kunt het ook afgeven bij VWNN in Groningen, we halen het daar dan op en nemen het mee naar Ter Apel. Wie iemand kent die in Te Apel werkt kan ook vragen het mee te nemen naar ons kantoor. Of bel even, misschien vinden we een andere oplossing als je niet in de buurt van Ter Apel of Groningen woont. Er leiden vele wegen naar Ter Apel! Bij voorbaat dank namens alle mensen in Ter Apel en zij die waarschijnlijk nu nog onderweg zijn naar Nederland.

Lies Jellesma POL Ter Apel

Op de vleugels van de draak Wat gebeurt er wanneer volkeren die geen koloniale geschiedenis delen, elkaar ontmoeten? Met die vraag trekt Lieve Joris via Dubai naar China. Trouw aan de manier van werken, die zij de afgelopen decennia heeft verfijnd, duikt zij onder in de wereld van Afrikanen en Chinezen die als kleine visjes achter de grote handelscontracten aan elkaars territorium binnenzwemmen.

Alle VluchtelingenWerkers in Noord-Nederland een fijne kerst en alvast een goed 2014 toegewenst!

vormgeving: Terp 10 Communicatie

10.


medewerkersdag 2013 Met deze keer:

Recommend Documents