Reisverslag Sneeuwweek Smarti 2012 – do 2 t/m zo 12 februari Dag 1 / 2 feb. do. De 1ste dag van het Smarti-wintersportavontuur is aangebroken! Na een goede voorbereiding en gezonde spanning, voor wat de wintersport mij zou brengen, ging om 5.30 uur de wekker. Klaar voor vertrek naar het Jaarbeursplein in Utrecht, om met de groep Smartireizigers een sneeuwweek te beleven. Om 8.45 uur, redelijk volgens planning, vertrokken we met volgeladen bussen naar het Brabantse Vught. Op de parkeerplaats stonden, nog twee medereizigers Rick en Patrick ons op te wachten. We stopten rond 14.00 bij een benzinestation in Limburg. We gingen de goede kant op, in Limburg lag er namelijk ook al sneeuw. Maar… Frankrijk, we komen eraan! Heerlijk ontspannen, met een muziekje op mijn hoofd, laat die kilometers maar komen. Onderweg genietend van de mooie omgeving en een gezellige babbel in de auto met iedereen, verliep de reis voorspoedig. Iedere stop die we maakte, voelde je het kwik dalen. We reden via Luik, door Luxemburg naar Frankrijk. Via de bekende route du Soleil. Nou dat zonnetje was er niet maar wel veel tolwegen. Iedere keer was het toch weer even spannend of we onze creditcards terug kregen. Veel onbemande tolwegen waar je creditcard automatisch wordt uitgeworpen… Vlak voor we stopten voor het avondeten overlegden met de anderen, via de porto-phones of we gingen snacken of kozen voor een etentje bij een Frans pompstation. We kozen voor het laatste. Heerlijk even bijgetankt na de vele kilometers die we al hadden gereden. ’T Was even wennen, om nu al in Frankrijk te zijn en ook onze menu’s in het Frans te bestellen. Gezellig eten daar en een best lekker bord pasta Bolognese. Nadat iedereen gegeten had, óók onze vriend Dolf en een plaspauze, vervolgde we om 21.45 uur onze laatste etappe naar de Vercors. Er stond ons nog een bergachtige route te wachten!! In het donker en met op de meter binnen, een gemiddelde buitentemperatuur van -20!!! reden we over bergweggetjes. Om veilig verder te kunnen rijden besloten we de sneeuwkettingen aan te leggen. Buiten was het zó koud dat, de ruitenwisservloeistof steeds opnieuw bevroor. We overlegden goed of elke auto goede grip had en reden langzaam door. De haarspeldbochten bleven komen! WHAUWW! vanuit de ramen was het uitzicht waanzinnig! Spannend, waar komen we uit?? De bergen werden steeds groter en hoger. Die “kleine” Alpjes waren hier niets bij. Prachtige doorkijkjes en aardige afgronden. Indrukwekkend! Daar lag ons dorpje, Vassieux en Vercors. De heenreis zat er bijna op. In het dorp stonden opvallend veel kerstbomen met versiering. Het is toch februari? Na aardig wat straatjes links en rechts kwamen we aan op de plaats van bestemming. Ik zag aan één kant een reusachtige berg en aan de andere kant een rij houten-chalets. Het mooiste nog…. Volledig aangepast! Kennisgemaakt met begeleider Frans, Aad en Chilly, de hond van Aad! Mooie huisjes! Binnen kregen we allemaal een kop thee en een Smarti-trui. Nagepraat over de reis en de kamerindeling besproken. Om 2.30 wachtte daar een opgemaakt bed.
1 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 2/ 3 feb. vrij. Na een lange intensieve reisdag, mochten we uitslapen. Een goed Frans onbijt stond voor ons klaar. Pain au chocolats en/of croissants en vers stokbrood! Vandaag stond onze eerste activiteit op het programma. We zijn gaan airboarden. Marinka vertelde ons wat je met “airboarden” doet. Met een luchtbed, oftewel een airboard op je buik van de pistes glijden. Cool! Na het ontbijt, spullen verzamelen, op naar de piste. Aangekomen bij de tourist centre, waar Johnny Christopher ons op zou wachten. Hij zou ons samen met nog een collega gaan begeleiden bij het airboarden. WHAUW! Ik had nog nooit eerder een piste, van zo dichtbij gezien. Dit zag er veelbelovend uit!!! Eerst kregen we allemaal instructie hoe we het airboard moesten besturen. Bovenop het board zaten halverwege 2 grepen, waar je je aan vast moest houden. Sturen deed je met je gewicht. Voor het vervoer naar boven werden we in sleetjes omhoog getrokken. Tot aan de sleeplift. Eenmaal op de lift gaat alles vanzelf. We boften met de goede sneeuw! De beginnersipste was al héél cool. Het sturen moest je wel even onder de knie krijgen. Opgepast voor dat ene talud-je…. Te laat PLOFFF! Mijn tweede poging wist ik waar dat talud-je zat… nu proberen om EROMHEEN heen te sturen. Dat viel niet mee... PLOFFF, de sneeuw was wel lekker zacht. ☺ ☺ ☺ De keren hierna wist ik wel zonder te “crashen” beneden te komen. Klaar voor de slalom… van dezelfde gevorderdenpiste scheuren maar nu tussen de felgekleurde pionnetjes door. Gaaf om iedereen, met of zonder begeleider van de piste af te zien scheuren. Esther, die mooie buikschuivers samen met Machteld waren gaaf!! Wat een ervaring, dit is pas dag 2 in de sneeuw!!! Na de afdalingen van de beginners/gevorderden piste maakten we een groepsafdaling van de hoogste piste (wel spannend hoor. Ik zei wel ja, maar eenmaal bovenaan was het best hoog kan ik je vertellen. Hoger dan de huizen die we konden zien. Een hoge piste met lange stukken! Ging best goed…. alleen één lange scherpe bocht ging wat minder...... Gelukkig bestaat er nog een ventieldopje… ☺ Na de grote afdaling zijn we binnen op gaan warmen in het restaurant. Allemaal aan de “coco la cho avec shinty”, dat smaakte heerlijk. Na tien min. begonnen mijn tenen weer tot leven te komen. Rond 17.00 uur gingen we weer naar huis. In de auto had Ted nog stroopwafels. Heerlijk hoor. Stroopwafels vaak gegeten, maar bevroren stroopwafels smaken ook prima! Om 19.00 uur thuis, begonnen we aan de maaltijd. Vanwege het aantal pitten werd in het andere huisje, het andere deel van de maaltijd gekookt. Met de porto-phones konden we vragen of het eten aan de andere kant al gaar was. Handig! Het was de kookdag van Joyce en Esther. Lekker aan de pasta. Dat smaakte goed.
2 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 3/ 4 feb. za. Het gaat vandaag echt gebeuren, de eerste dag van de veelbelovende unieke sledehondentochten. De Vercors is een hoogvlakte in Frankrijk. Frankrijk is best bergachtig en maakt deze hoogvlakte uniek! De hoogvlakte is de perfecte omgeving voor de sledehonden en ook het klimaat is goed. De honden kunnen vele kilometers rennen, door de bossen en open vlaktes. De groep was opgesplitst in een ochtend en middaggroep. Ik mocht mee met de middaggroep. Tijdens onze brunch kwamen de mushers (sledehondenverzorgers) Willy, Alex en Tanja bij ons thuis kennismaken. Om 12.30 uur vertrokken we samen met hun naar de hoogvlakte. Ik wist niet wat ik zag, één witte vlakte met aan allebei de kanten dennenbomen vol sneeuw! De takken waren TOPZWAAR van de sneeuw en om mij heen zag ik de honden al ongeduldig huppelen of ze mee zouden mogen?! Lopend op mijn snowboots door de sneeuw… Als er in NL sneeuw ligt vind ik het meestal al wat hebben, om erdoor heen te lopen. Maar lopend met echte Franse sneeuw onder mijn voeten, GEWELDIG! Samen met Joyce mocht ik de duo-slede in. Lage sledes, waar we met de benen vooruit op ons kont in zaten. Joyce achter en ik zat voor. Even rekken en strekken, en hopla daar zaten we. Over onze benen werd een slaapzak en een wollen Eskimo-deken gelegd tegen de kou. Het was een koude dag vandaag, ong. -15- tot -20 graden! De honden blaften en jankten en trokken vol enthousiasme, om te worden ingespannen. Geboren werkhonden. Als ze maar mogen werken. Mooi! Ondertussen werden de honden al voor de sledes gezet.. Elke hond heeft zijn vaste plek voor de slee. De begeleiders die vanochtend en vorig jaar al getraind waren door de Alex en Willy mochten, met ons mee. De duo-slee werd bestuurd door Alex. Gevolgd door de enkele solo-sledes. Klaar voor de start, remmen los en daar gingen we!! Dwars door een sprookjesachtige, witte oase. Eenmaal op weg hielden de honden ook gelijk op met blaffen. Gek hè? Af en toe stopten we even om te kijken of de rest van de groep ons bij kon houden. Alé! En daar gaan we weer! Onderweg zagen we prachtige uitzichten en doorkijkjes. Alsof ik het droomde, maar nee, het was ECHT! De honden gingen hard! Ze renden met een snelheid van gemiddeld 20 km per uur over de rechte stukken. Bijna terug bij het startpunt, maar eerst nog een hele scherpe bocht naar links Gelukkig, ze gingen allemaal mee. Eenmaal terug van de sledehondentocht, toe aan een warm kopje thee. We praatten met zijn allen nog na over deze onvergetelijke unieke dag. Samen met Ted, Esther Joyce en Patrick een paar potjes UNO gespeeld. Vandaag Hans surprise dinner, met als toetje Griekse yoghurt met walnoten en honing. Jammmie!
3 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 4/ 5 feb. zo. 5 februari, vandaag voor de 2e dag, de sledehondentocht op het programma. WHAAAUW!!! WE MOGEN NOG EEN KEER!! Het was weer een koude dag, een beetje hetzelfde als gisteren. Erg blij met mijn goede thermokleding, handschoenen, muts en sjaal. Gisteren bij het maken van de groepsindeling was besloten dat ik vandaag ’s ochtends en ’s middags mee mocht met de sledehondentocht! ’s Ochtends nog een keer met Joyce en ’s middags met Patrick in de duo-slee! Opnieuw een WAANZINNIG MOOIE sledehondentocht, van ruim één uur gemaakt. met volle teugen genoten van de sledehonden – de snelheid waarmee de honden ons voortrokken- , de bijzondere sneeuwuitzichten, de prachtige besneeuwde dennenbomen, de frisse lucht, het zonnetje en de mushers, die ons met zoveel enthousiasme, de mooiste plekjes van de hoogvlakte lieten zien. Vlak voor het einde van de route stonden twee iglo’s. Ze waren allebei open aan de voorkant. Het schijnt, dat het daar toch wel redelijk warm kan zijn binnen?! Voorbij de iglo’s stond een lief klein, besneeuwd houten huisje. Zal daar nog iemand zal wonen? Vandaag was het de kookbeurt van Linda. We aten noodels met oosterse groente en kip. Eerst even relaxen en wegdromen op alle belevenissen van de dag. Tafeldekken en lekker eten.
4 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 5/6 feb. ma. Na een lekkere uitslaapochtend, rustig aan opgestart. Toen ik aankwam bij ons woonhuisje (nr.2) zat Aad aan een lekker kopje thee. Samen hebben we gezellig zitten kletsen. Daarna kwamen Ted en Saskia terug, met allemaal verse groente. Groente voor een lekkere, stevige verse groentesoep. De soep moest snel klaargemaakt worden, omdat tegen lunchtijd, de ochtend-groep weer terug zou komen, van de lange sledehondentocht! Ted kon wel wat snijhulp gebruiken! Samen met Ted Joyce en Rick hadden we in een mum van tijd alle groente gesneden. Om 12.30 kwam de ochtendgroep weer terug. Ook Willy, Alex Tanja, Virginie en nog een gast bleven bij ons eten. Gezellig sfeertje zo, met alle visite erbij. Met zijn 20-en zaten we in een 6 persoons-huisje aan de versgemaakte groentesoep. Aan tafel vertelde de ochtendgroep al over de geweldige lange tocht, die zij gemaakt hadden. YES, ik had deze tocht nog in het vooruitzicht! Het was een goede gelegenheid om de mushers, net als alle andere vrijwilligers een cadeautje te geven. De Hollandse tas, gevuld met typisch Hollandse lekkernij. We mochten ook vragen stellen over de sledehonden. Super leuk! Het weer was zonnig, en helder. De berg in “onze” voortuin was weer zichtbaar. Bij bewolking verdwijnt hij soms helemaal in de wolken. Na de lunch gingen we weer, voor de derde en laatste dag naar de hoogvlakte. Deze lange tocht mocht ik in de eenpersoons-slee. Hans bestuurde mijn slee. Nu werden er 4 honden voor onze slee gespannen. Geweldig, die blaffende en jankende honden van blijdschap. Een geluid wat ik nooit meer zal vergeten. Wachtend op ons vertrek genoot ik van de honden. Het waren niet allemaal sledehonden. Sommige honden zijn van een ander ras maar wel als een werkhond geschikt. Ze hebben gigantisch veel kracht! Alle honden hebben, een eigen plek aan de ketting, maar ook achter de slede. De sterkste honden, die staan het meest dichtbij voor de slee. Remmen los en sleeën maar… Daar gingen we. Deze keer zat ik niet vooraan in de slee. De duo-slede ging namelijk altijd voorop. Nu kon ik het eens van een andere kant bekijken. We sleeden nu meer tussen de anderen in. Gaaf om te zien hoe we als groep werden voorgetrokken en over de vlakte tussen de bossen door sleede. Tjonge jonge, verbazingwekkend, wat gingen we HARD! Ik ging nu nog harder dan de andere keren. We maakten een lange maar hele bijzondere onvergetelijke tocht! We maakten hoge, lage, korte en lange afdalingen door de witte wereld. Onbeschrijfelijk mooi! Hola! En daar stopten we… want Alex waarschuwde ons voor “a big up” of “a big down”, moeilijke stukken van de tocht waarbij de begeleiders extra hun best moesten doen met sturen. En ja, Hans, alles wat je omhoog gaat… moet je ook weer naar beneden… Whow!! De trekkracht van de sledehonden is enorm. Gelukkig zitten er wel goede remmen op de slee. ☺ En toen zag ik voor me de sneeuw, die aan beide kanten EVENHOOG was, als mijn slee. Een tunnel van sneeuw waar we doorheen moesten. WHAAUUW!!! 2 uur later waren we weer terug bij het beginpunt. 5 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Nu een wonderlijke ervaring rijker, waarvan ik nooit had gedacht, dat ik dat in mijn leven nog eens zou doen. De honden hadden wel een lekker maaltje verdient. Ze eten brokken vermengt met water. Tijdens de tocht eten ze soms stiekem wel eens sneeuw. Eigenlijk mogen ze dat niet. Teruggekomen van de sledehondentocht had, Marinka gezorgd voor glühwein of chocomel onder het afdak. Vandaag was het mijn kookdag. Samen met Pieter en genoeg andere hulp, schilden we 2 zakken aardappels weg voor een lekker bord stamppot rauwe andijvie, met spekkies/kaas en een gehaktballen! ’t Was gezellig in de keuken, zeker toen Kara (de hond van Frans) wist dat er gehaktballen op het menu stonden! Iedere avond moet degene die gekookt had, vertellen wat zijn of haar hoogtepunt van de dag was… “de sledehondentocht van vandaag”
6 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 6/ 7 feb. di. Biatlonschieten! Op de rustdag. Dat franse ontbijtje smaakt maar al te goed. Als ik thuis ben zal ik het franse ontbijt missen! Om 9.00 uur ging de deurbel. Jean Paul en Pascal stonden voor de deur. We boffen maar dat Frans een hoop vrienden heeft en zij allemaal bereid zijn ons te helpen, bij de activiteiten! Jean Paul, fransman en Paralympisch biatlonschutter. Hij begeleidde ons bij het biatlonschieten, samen met Pascal. Hiervoor gingen we met zijn allen lopend naar een dichtbij gelegen gymzaal. Cool! Binnen lagen er biathlon-laserguns klaar. Eerst kregen we uitleg van Jean Paul. Gelukkig, kon Frans, heel goed Frans. Niet gek, want hij woont al 16 jaar in de Vercors. Handig zo’n tolk! Het echte werk kon beginnen… denkend aan de juiste schiethouding, het laden van het geweer, richten, op 3 punten je doel in het zicht en SCHIETEN! …. NOU… Whow! Alles raak, in een keer. We moesten richten op elektronische bordjes, die achterin de zaal stonden. Nog een keer proberen…. Ging wel goed! Zeker voor een eerste keer. Jean Paul vond dat ook. Hij wisselde het patroon om voor een moeilijkere. Ik moest nu hetzelfde doen, maar de roos was nog kleiner. Tijdens het schieten moet je je adem inhouden. Daardoor kun je beter focussen op je doel. Lachen zeg! Iedereen mocht om de beurt schieten. Het is wel sport hoor. Zeker als je je bedenkt dat Biatlonschieten in combinatie met langlaufen gaat. Meestal is hartslag dan wel rond de 180 aanslagen p.m. Jean-Paul en Pascal hielpen ons goed. Ondertussen was Jean-Paul, samen met Joyce buiten bezig, om te schieten met een ander biatlongeweer. Het geweer deed het even niet. Nadat Jean Paul wat geknutseld had, was deze klaar voor gebruik. Het geweer buiten gaf wel een klap, daarom nog maar even binnen met de geruisloze laserguns schieten. Daarna naar buiten, geweldig! Wat een uitzicht weer. Een gigantische berg in de verte en een open veld zag ik voor me. Na de beurten van anderen, was het mijn beurt. Ik moest op de grond gaan liggen. Wel op een matje, anders lag ik in de sneeuw. Eerst samen met Aad proberen om het geweer, met kogeltjes fatsoenlijk vast te houden. Het geweer was best zwaar! Verderop in het veld stond een bordje, met 5 metalen stippen. Deze moest ik zien te raken. “Dan moet je de loper naar achter trekken om het geweer te laden” Ik dacht: “Oh Ohw,… oké!” En nu schieten… BOOM! De eerste keer schrok ik me de tandjes, maar de tweede had ik nergens last van. Daarna schoot ik samen met Frans. Van de 5 pogingen had ik er 2 raak. Rond half 3 gingen we naar huis. Even een relaxmomentje in ons eigen huisje (nr.4) Yeah, een winter-BBQ! Buiten braadde Aad al het vlees gaar en daarna lekker smullen! Weer eens wat anders dan een zomer-BBQ in het zonnetje. Na de BBQ even lekker opwarmen met een glühweintje met als dessert een warme chocolademelk met slagroom. ’s Avonds vertelde Virginie weer een verhaal. Kan ze goed! 7 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Morgen skiën! Ter voorbereiding op het echte skiën mochten we omstebeurt de ski’s uitproberen. Daarna heb ik met Aad, Esther, Patrick en Saskia een potje “Set” gespeeld. Ik kon het niet winnen.
8 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 7/ 8 feb. woe. Het gaat gebeuren… we gaan vandaag skiën Dag 1 van 3 dagen skiën! De wekker ging vroeg, om 7.00 uur. 8.30 uur ontbijten, om vervolgens om 9.30 te kunnen vertrekken. Bijna gelukt, om 9.45 reden we naar de Col de Rousset, een dichtbijgelegen ski-gebied. Onderweg was het prachtig!! Tussendoor nog even gestopt voor de nodige fotomomentjes Nou Son arrivé! (Marinka) We zijn er! Dat zag er wel heel tof uit! Een voor Franse begrippen “klein” skigebied. Even een organisatie om iedereen in de juiste ski te krijgen. Het viel even tegen, toen we te horen kregen, na overleg met de medewerkers van de lift, dat het skimateriaal wat we hadden meegenomen niet in de liften paste. Gelukkig was hier snel een oplossing voor! We konden aangepaste ski’s lenen van “Col de Rousset” Geweldig! Ik werd al snel overgezet in een dual-ski en naar de lift begeleid. Jean-Baptist en Aad hielpen mij de skilift in. Wat een ervaring. Van te voren vroeg ik mij al af, hoe dat nou toch werkt? Valt best mee! Het is wel een snelle handeling, waarbij het handig is als je minimaal 2 begeleiders bij je hebt. Daar zat ik dan, in de lift, waarbij 300 meter hogerop het eindstation zou zijn. De eerste keer in een skilift. Verbazend over de wonderlijke omgeving en de hoogte. Spannend maar ik liet mij gewoon meevoeren. Leuke gesprekken in de lift en wat een stilte daarboven. Aha, einde lift, LET OP! Beugel omhoog, krukski’s naar de grond,we vroegen aan de liftman, of die de lift langzamer wilde zetten. Perfect. En hop daar stond ik dan ineens… Bovenaan een nog onbekend skigebied. Samen met Jean Baptist en Aad. Ik maakte kennis met Jean Baptist, die vandaag de hele dag met mij zou gaan skiën Whow, daar gaan we. Ik liet me skiën om even aan het gevoel te wennen. De eerste bochten waren spannend, maar echt bang was ik gelukkig niet. Op een recht stuk verderop stopten we. Jean-Baptist vertelde mij wat ik moest doen om de sturen en hoe ik de kruk-ski’s moest gebruiken om mee te skiën in de bocht. Al gauw mocht ik zelf bochtjes maken, om het gevoel te krijgen hoe ik moest sturen. Mijn proefles in de Uithof heb ik goed kunnen gebruiken. We gingen weer verder met de afdaling. Ik was omgeven door prachtige bergen, heldere lucht en zag sneeuwtoppen op de bergen! WAANZINNIG! KICKEN DIT ZEG! WHOW! Ondertussen hadden we aardig de vaart erin. Ik voelde wel dat Jean-Baptist, ervaren is met het skiën. Het laatste stuk van de piste was goed steil. Ik zoefde naar beneden. Mijn eerste afdaling op de ski’s gemaakt. Mangefique! We hadden afgesproken, dat ik om de 2 afdalingen met Linda zou wisselen. Ik mocht nog een keer! Hop weer naar de lift. Nu skieden Frans en Jean-Paul ook mee. Jean-Baptist gaf aan, dat ik mijn linkerarm meer naar voren moest zetten i.p.v. opzij. Proberen… en nog eens proberen en Yes, oefening baart kunst. Af en toe bij het maken van de bochten zag ik links en recht aardige afgronden! Mijn tweede afdaling gemaakt. Nu mocht Linda. Ik werd uit de ski gehesen. Ik stond lekker buiten in het zonnetje. Geef Dolf een pak sneeuw en hij vermaakt zich als de beste. Stokken en sneeuw. Super-combi. Hulphond of niet, ook Dolf vierde vakantie! Lekker ondeugend en spelen met anderen. Nu kent Dolf mij wel, samen gespeeld met zijn stok. Erg leuk. Gaaf om Linda van de piste af te zien komen! Ook Linda wist niet wat ze meemaakte, ZÓ GAAF! 9 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Linda en ik mochten nu in een mono-ski! Een ski met maar 1 ski onder het voetstuk. We kregen al aardig routine in de skilift-sessie. Ja, de mono-ski zat weer even anders maar, het went snel. Het leren van de bochten is belangrijk. Ik kreeg steeds meer gevoel, voor hoe ik moest sturen. Wat een pistes, te mooi om waar te zijn! Zo breed en het gevoel van vrijheid. Mooi! Ik keek waar ik heen ging maar, af en toe dook er ineens… WHOW steile helling, relax, komt goed en zo niet, dan is de sneeuw lekker zacht. Het was ondanks de mooie dag niet heel erg druk op de pistes. Beneden aan de piste… lunchtijd. Bij Le Runes, de Creperie, gingen we allemaal naar binnen voor een lekkere lunch. Van al die inspanning krijg je wel trek. Tja, de Franse menukaart, wat nemen we. Lidia, een vrijwilliger uit Frankrijk die vloeiend Nederlands en Frans sprak zat bij ons aan tafel. Ook Ted kan een goed woordje Frans. Ik nam een bord friet met een tosti. (Croque mosieur – frites) Aparte combi, maar daar heel gewoon. Dat smaakte heerlijk! Gezellig sfeertje in de tent! - en heel fijn - de bloedsomloop begon weer te stromen. Na de lunch; skiuitrusting weer aan … en gaan! ’s Middags zijn we de andere kant op gegaan. Jean Baptist zei: “This time we’ll take the blue piste.” Whaah, SPANNEND, maar laat maar komen! Sow heej, toen we de bocht om waren,na een lang recht stuk, kwam er een scherpe bocht naar links, die gelijk overliep in een PITTIGE AFDALING! Ik merkte wel dat je bij de blauwe piste anders gaat skiën. Gelukkig kon ik redelijk ontspannen zitten wat meewerkte aan een goede afdaling. WAANZINNIG COOLE PISTE! Mijn adrenaline was al op peil maar, deze keer…. WAANZINNIG! De blauwe piste eindigde in een hele lange steile afdaling. De wind suisde om mijn oren. Echt een piste voor gevorderden. ’s Middags maakte ik kennis met Romain, hij ging met mij en Jean- Baptist mee om te leren sturen achter de ski. Ging goed! Achter ons skieden, naast onze begeleiders, allemaal vrijwillige begeleiders (vrienden van Frans), die ervaren zijn. Evengoed lijkt het me nog knap lastig om mij als zitskiër te begeleiden. Mijn laatste afdaling van de dag gingen we over de groene piste, ik kwam uit bij een schansje en ja hoor, ik kwam los van de grond! ☺ Aan het eind van de dag zijn we bij de Creperie naar binnen gegaan, voor een lekker warm drankje! Tussen 16.00-17.00 naar huis. Daniël maakte voor ons Indische kip met rijst en boontjes. Aan tafel hadden we de grootse lol! Zo vreselijk gelachen om die ohw zo “gezellige” franse bakker, met zijn dagverse stokbrood. Toch?!? Aad schonk mijn toetje in; Welke wil je? Alleen chocoladevla - choco én vanille vla – of choco dubbel (is al gemixt) Hahaha! Met een slagroom-smiley van Aad.
10 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 8/ 9 februari do. Dat skiën zorgt er wel voor dat je goed slaapt! Nog nadromend over het besef, dat ik gisteren de echte skipiste ben afgeweest, werd ik wakker. Ongelooflijk, we hebben nog 2 dagen skiën voor de boeg! Vandaag weer naar Col de Rousset. Buiten was het bewolkt en minder zonnig als gisteren. Mijn skioutfit aan thermo-sokken en daaroverheen 2 paar skisokken, tja… dat moet genoeg zijn! Gelukt! we zaten precies om 9.30 uur in de auto. Dolf op de achterbank! En dat vond ‘ie leuk! Ook vandaag mocht ik weer skiën met Jean Baptist. Toen we aankwamen wisten we dat het héél koud was buiten. Met de verwarming voluit, even blijven wachten in de auto, was dan ook geen slecht idee. De begeleiders waren alvast de skipassen gaan halen. Bij terugkomst zeiden ze ons, dat de mevrouw achter de kassa ons waarschuwde voor de hevige kou bovenaan de piste. Er hing een geblokte vlag, en de weersvoorspelling was dat de wind ‘s Middags toe zou nemen. Maar nu we er toch waren…?! Let’s go! Degene uit de groep, die niet wilden skiën gingen bij “Le Runes” naar binnen, voor een drankje, lekker zitten en gezelligheid. Heerlijk! De mono-ski stond klaar. Nu het zo koud was boven, wilde ik toch even voelen, hoe koud of het daar was? Vandaag waren er weer een paar nieuwe vrijwilligers. Samen met Thierry en Jean-Baptist mocht ik skiën. Gezellig! Vandaag was het een heel ander gezicht boven in de lift. Bewolkt en mistig. De koude wind voelde je toen al. Lang leve de handschoenen! Bovenaan de piste, besloten we de groene piste te nemen. WHAUW, het sneeuwde en er stond een hoop wind. Spannend!! GAAF!! We oefenden weer de bochten en het sturen. Ik kon nu zelfs al stukjes en bochten alleen sturen! Na vier afdalingen, waren we toe aan een warme chocolade melk en een lunch. Lekker een pannenkoek met suiker gegeten. Na de lunch, gauw naar de skilift. We hoorden dat de skiliften bijna dicht zouden gaan en dat een deel van de groep nog één laatste keer konden. Jammer! De groep was te snel terug. De lift was gesloten. Naar huis en thuis, kwamen en kletsten we bij van deze wéér te gek gave dag. ’s Middags thuis nog een potje Set gespeeld met Marinka, Joyce, Patrick en Esther Rick’s macaroni smaakte goed. Tijdens het eten vertelde Frans ons, dat hij gesproken had de liftbeheerder uit het skigebied Autrans, waar we morgen heen zouden gaan. Helaas was het geen positief nieuws. Vandaag werkten de liften op halve kracht, vanwege de te harde wind. Het weer voor morgen zou nog slechter zijn. Wat zal het jammer zijn we als we in dit nóg meer belovende skigebied, niet kunnen skiën! Maar ja, we zien wel. Eerst maar eens gaan slapen. ’s Nachts werd ik wakker. Een hevige wind woei om de huisjes. “Hopelijk is het morgen minder….”
11 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 9/ 10 feb. vrij. ’s Morgens aan het ontbijt luid gejuich, een opluchting voor ons. De hevige wind was gaan liggen en een positief telefoontje van Frans bevestigde, dat de skiliften in Autrans open waren. Klaar voor de afdalingen op de pistes in Autrans!! Na een autorit van anderhalf uur, door het prachtige berglandschap en de mooie sneeuwuitzichten kwamen we aan. Een waanzinnig groot skigebied, met veel lange pistes! De kriebels om van deze pistes af te skiën! Ik mocht samen met Linda de dual-ski delen. Omstebeurt skieden we van de pistes af. Het uitzicht in de lift was overweldigend! Zó hoog was ik nog niet geweest. 500m omhoog tot aan de blauwe piste! Brede pistes, poedersneeuw, scherpe bochten en met een hoge snelheid skieden we van de piste! ’s Ochtends mijn meest waanzinnige afdaling gemaakt. Bijna zelfstandig, wel met aanwijzingen van Jean-Baptist heb ik de blauwe piste afgeskied. Left! Right!.... Left!.... Wat een adrenaline!! WHAUWW!!! We mochten gebruik maken van een binnenruimte. De lunch mocht je zelf uit het vuistje pakken. ’S Middags samen met Linda afdalingen gemaakt. We maakten kennis met begeleider Manu, (Emanuel) Nathalie en Jules, die met ons de pistes afscheurde. Na veel afdalingen, ging wel een keer goed mis… Linda’s crash! We hebben hier later gelukkig wel om kunnen lachen. Manu bood ons een zelfgemaakt Frans drankje aan. Genepie. Een drankje gemaakt van bloemetjes uit de Franse Alpen. Je werd er lekker warm van ☺ Rond 16.30 zaten de laatste afdalingen erop. Met zijn allen gingen we naar binnen. Dit was een goede gelegenheid om alle vrijwilligers hartelijk te bedanken voor hun FANTASTISCHE INZET! Ook Frans en Aad spraken een dankwoord namens de groep. Voordat we weggingen, gingen we eerst nog met zijn allen (óók de honden) op de foto. Thuis bijkomen van een héle bijzondere dag, met een kom chips op tafel. Mmm! Ted en Aad maakten samen de hamburgers klaar. Tafel dekken en iedereen verzamelen. Met zijn allen aan tafel evalueerden we de “sneeuwweek” en de bijzondere momenten. Niet te geloven, wat zijn deze 10 dagen snel gegaan. Morgenochtend vroeg vertrekken…
12 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 10/11 feb. za. 7.00 op. Gelukkig stond mijn tas al “ingepakt.” We ontbeten vroeg, er moest nog veel gebeuren. Iedereen hielp met opruimen, inpakken en schoonmaken. Ik deed samen met Joyce, Patrick en Virginie de schoonmaak van de keuken en het verdelen van alle inventaris. Even voor 12.00 uur was iedereen klaar voor vertrek. Ik nam afscheid van Aad, Frans en Virginie die daar achterbleven. Lekker achterin, weer een lange rit voor de boeg! “En we gaan nog niet naar huis, nog lange niet nog lange niet” Nee, we maken een tussenstop waar we overnachten in Nancy. Na een prachtige lange rit met voldoende tussenstops kwamen we ‘s Avonds om 19.45 uur aan bij het hotel in Nancy! We checkten in en maakten een kamerindeling. Daarna, terug naar de hal beneden waar we allemaal een pizza mochten bestellen. De vraag was of we onze pizza’s konden laten bezorgen of dat we toch ergens anders moesten gaan eten. BRRR, we wisten nl. dat het buiten -20 was!! “Hopelijk, is het zo luxe en kunnen de pizza’s worden bezorgd.” En ja, hoor! We waren met zijn allen in de zaal gaan zitten, toen kwamen de pizza’s kwamen. Wat heerlijk! Een lange reisdag zat erop, welterusten.
13 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
Dag 11/12 feb zo. Opgestaan! Beneden in de zaal konden we zó aanschuiven voor een lekker ontbijtje. Om 9.00 uur vertokken we vanuit Nancy. Vandaag echt naar huis. Onderweg stopten we, een paar keer, zonder succes! Riolering bevroren, toiletten kapot of we stopten en daar hadden we de franse wc weer… ☺ Misschien de volgende stop? En ja, dat ging gelukkig wel. In Luxemburg maakte we de laatste stop en reden daarna in een keer door naar Vught. Om 14.30 kwamen we aan op de parkeerplaats in Vught. We namen afscheid van Rick en zijn ouders, en Patrick. Om 15.00 verlieten we de parkeerplaats in Vught voor het laatste stukje naar Utrecht. Het sneeuwt! In Limburg lag sneeuw. Om 15.30 kwamen we aan op het jaarbeursplein. Hier sneeuwde het ook!
Begonnen aan een spannend avontuur, nu een WAANZINNIGE ERVARING RIJKER! MACHTELD, MARINKA, HANS, TED, AAD, SASKIA, FRANS, VERGENIE, ESTHER, JOYCE, PIETER, DANIËL, LINDA, PATRICK, RICK, en alle franse vrijwilligers. Heel hartelijk bedankt, voor deze onvergetelijke vakantie! Je vous MERCI de la magnifique expérience! Liefs, Annet
14 Reisverslag Vercors Smarti 2012 – @nnet v/d Plas
