H É . . . WA D O E J E D A A ! ! !
Gepubliceerd in 1995 in “It’s Coontime”
"Lippenstift en een groene dekkater" door Franny
Zoals ik al eens in de Coontime verteld heb, ben ik dol op lippenstift. Ik pik het zelfs uit de handtas van de visite, helaas wordt het dan direkt weer van mij afgepakt. Nu heb ik daar echter een milieuvriendelijke oplossing voor gevonden: permanente lippenstift waarvoor geen dierproeven gedaan worden. Echt een aanrader voor alle vrouwelijke lezers van de Coontime: stop een knalrode pingpongbal in je mond en paradeer daarmee door de kamer. Ik heb er altijd veel succes mee! Ons Coonologisch verantwoord ingerichte huis in Zoetermeer is volledig "catproof". Overal staan krabpalen, kattenbakken, eten en drinken. De hele benedenverdieping is voorzien van lambrizeringen, met daarboven pas het behang, zodat wij het behang niet kunnen slopen. Boven mogen we het behang er gewoon af halen, dus daar zijn Zappa en ik druk mee bezig. Gordijnen zijn in het hele huis niet te vinden, nee want wij hebben lamellen. Het zijn natuurlijk niet van die stoffen lamellen, dus volledig catproof...? U begrijpt het al hè, nu is het HÉWADOEJEDAA als Zappa weer
eens in de weer is met de kunststof lamellen in de keuken. Heel systematisch voorziet hij ze van "tandmerktekens" zodat er nu allemaal putjes en omgekrulde hoekjes aan zitten. En dan zeggen ze dat ik ondeugend ben, nou zulke "Tricks" had zelfs ik nog niet bedacht. (Hoe komen wij toch aan onze catterynaam "Tricks and Tails"?). Over "Tails" gesproken, waar Anneke al voor gewaarschuwd had, is inmiddels gebeurd: Zappa heeft een katerstaart. Kammen helpt niet en gewoon wassen ook niet. Gelukkig bracht een potje GOOP uitkomst en loopt hij er nu weer keurig bij. De Puzzeltocht van Felikat Op een zondagmorgen reden zij vertwijfeld rond, met Zappa in zijn kennel op de achterbank: "Waar zou het zijn, straks zijn we nog te laat. Laat mij nou nog eens op die kaart kijken, of pak het stratenboek even. Hoe kunnen wij nou verdwalen in zo'n kleine plaats?"
Al snel zagen zij dat zij niet de enigen waren. Door heel Loosdrecht reden allemaal mensen met een of meerdere kattenkennels op de achterbank en het
Felikat kaartje met de routebeschrijving voor de kattententoonstelling in de Pandahal in de hand. Die man die dacht lekker rustig op een stille zondagochtend zijn hond uit te laten, kwam bedrogen uit. Iedereen vroeg de weg aan hem, Felikat mag hem wel een bloemetje sturen. Dankzij hem kwamen Astrid, Leo, Zappa en al die andere showgangers die morgen toch nog in de Pandahal aan. En zo had onze Zappa weer een sappig showverhaal. Maar er gebeurde nog
meer die dag: de keurmeester (de heer Pendray) wilde hem en zijn rood/zilveren collega's niet keuren in de zilverklasse. Zij waren volgens de keurmeester verkeerd ingedeeld en behoorden in de "rode klasse". Nadat dat misverstand uit de wereld geholpen was, volgden de keuringen. Het leek echter wel of die keurmeester (met een "Heilige Birmaan-badge" op zijn revers gespeld) bang was van de Maine Coons. Hij raakte ze namelijk nauwelijks aan. Heel anders keurde hij later de Heilige Birmanen, vol enthousiasme en overgave. Zijn keurrapporten waren ook nauwelijks leesbaar, maar verder was het volgens
Zappa toch weer een gezellige show!
Binnenpeertje...Knip! Astrid en Leo praten zó enthousiast over kittens, dat ik er ook zin in begin te krijgen. Maar in die warme zomer van 1995 werd ik niet krols natuurlijk. Ik had al eens verteld over die grote mooie kater uit de Coontime waarmee zij mijn eerste "blind date" alvast hadden geregeld, maar dan moest ik natuurlijk wel krols worden. Maar op een "dolle dinsdagavond" was het dan eindelijk zo ver! Maar voordat Astrid het door had en de dekkatereigenaar kon bellen, was onze "kleine" Zappa van 7½ maand bezig met zijn nieuwste grote ontdekking: de dekking! Nou had ik begrepen dat dekkingen normaal in een aparte kamer, op discrete wijze plaatsvinden. Maar ons liefdesleven speelde zich af voor het keukenraam en de jonge kinderen uit de straat keken zeer geïnteresseerd toe. Drie weken later werden zowel Zappa als ik meegenomen naar de dierenarts en gelukkig was ik niet zwanger. Want waar ze bang voor waren, bleek waar te zijn: onze Zappa had een binnenpeertje. Zo noemde de dierenarts het tenminste (slechts één bal was volledig ingedaald). Daar moest niet mee gefokt worden en arme Zappa werd gecastreerd. Dat was nog een hele operatie, waarbij een groot deel van zijn buik kaalgeschoren moest worden. Zo was zowel zijn potentiële dekkatercarrière als ook tijdelijk zijn showcarrière afgelopen. Dat vonden ze hier in huis wel héél erg jammer, want zo'n mooie en lieve dekkater in huis is natuurlijk ideaal. Ik dacht nog: ze zullen
wel hartstikke boos zijn op zijn fokster, maar zij zeggen dat die net zo teleurgesteld is als zij zijn. Uiteraard fokt ook zij liever een succesvolle dekkater. Ze hebben toen samen nog "iets geregeld", maar willen mij niet vertellen wat het is. De ellende met dekkaters is overigens dat zij uiteindelijk gaan sproeien en daar wij allemaal vrij in huis rondlopen, is die ellende ons nu bespaard gebleven. Leo heeft nog wel heel lang met een eigenaardige meewarige blik naar Zappa gekeken als hij langs liep. Gelukkig had Zappa na 2½ maand weer voldoende haar op zijn buik om geshowd te worden op de vierringenshow, waar hij het als "juniorcastraatje" héél goed deed.
Een 'groene' dekkater Het duurde wel liefst zes weken voordat ik eindelijk weer krols werd. Zelfs dekkatereigenaars hebben de onhebbelijke gewoonte om op vakantie te gaan. Natuurlijk regelen zij dan goede verzorging voor hun katten, maar "damesbezoek" is dan niet mogelijk! Maar weet ik veel wanneer die mensen op vakantie gaan? Dus ik word lekker krols en dan is die kater wegens vakantie weer niet beschikbaar... Wat nu te doen? Toevallig hadden
Astrid en Leo afgesproken om bij Tonja naar haar kittens te gaan kijken. En zij had gekscherend gezegd: als "Franny's vrijer" op vakantie is dan mag mijn jonge kater Red Robin wel bij jullie komen logeren. Nou daar hadden de dames smakelijk om gelachen. Maar twee dagen later belde Astrid Tonja al op met de vraag of zij "een impulsieve flapuit of een serieus mens was". Nou zij snapte er eerst niets van, hoewel zij natuurlijk wel nattigheid voelde. Maar om een lang verhaal kort te maken: Red Robin kwam logeren! Nadat hij even gewend was, werd er een bruidssuite voor ons ingericht. Helaas was hij echter niet goed voorgelicht door zijn moeder en moest ik hem nog van alles uitleggen. Soms dacht ik dat hij het eindelijk begrepen had en dat het juiste moment eindelijk daar was. Maar op het "moment suprème" kreeg hij meestal een acute hongeraanval, waarop hij direkt naar de etensbak speerde. Wat hij ook ontzettend graag deed was het rondslepen van de waterbak en het "beklimmen" van Astrid en Leo. Wel een schatje hoor, maar zo groen als gras. De grond van ons kamertje lag wel vol met kattenhaar en dagelijks was er telefonisch contact over de voortgang. "Het wordt tijd voor een echte professional..." Na een week ging Robin helaas weer naar huis. Volgens mij had hij het zó naar zijn zin bij ons dat hij helemaal niet meer weg wilde. En toen fluisterden Astrid en Leo iedere morgen weer dezelfde vraag in mijn oor "deed-ie-het of deed-ie-het-niet?" Maar ik zei natuurlijk niets, want al die aandacht vind ik heerlijk. Maar na een paar weken zijn ze gestopt met hun vragen en zeggen ze steeds dat het tijd
wordt voor een echte professional. Nu willen ze weer van mij weten of ik krols word en wanneer, maar ik zeg lekker niets. Al die aandacht, heerlijk toch! Zeven weken na het vertrek van Robin was het dan eindelijk zover, ze brachten mij naar een professional: Jefferson. Na mijn liefdesomzwervingen met Robin vond ik een uitermate geïnteresseerde dekkater wel heel erg spannend. Omdat ik weet dat de Coontime ook door jonge kinderen gelezen wordt zal ik verder niet op de uitermate opwindende details ingaan, maar het waren enerverende dagen met deze hartenbreker! Hans was trouwens ook heel lief voor mij en kwam regelmatig even kijken wat zijn kater met mij aan het uitspoken was. Na 2½ dag was de pret weer voorbij en werd ik weer opgehaald. Ik hoef natuurlijk niet uit te leggen wat ze de daaropvolgende drie weken aan mij vroegen. Maar de dierenarts constateerde een duidelijke zwangerschap en nu draait alles hier in huis om mij, mijn zwangerschap en kittens. Heerlijk, ik geniet er met volle teugen van en heb me nog nooit zo goed gevoeld. Mijn mooie en slanke figuur was wel snel verdwenen; en toen ik zes weken zwanger was, was ik al 700 gram aangekomen. En nu lopen er hier in huis al weddenschappen: hoeveel kittens en welke kleuren zijn het? Voorlopig heb ik geen tijd voor de lezers van de Coontime meer en geef ik het woord aan Zappa! Naschrift van Zappa 1. Op de 65e dag van haar zwangerschap kreeg Franny vijf kittens
en met moeder en kittens gaat alles goed. Ik kan niet wachten tot ze oud genoeg zijn om lekker wild mee te spelen, want in de laatste periode heeft Franny mij op dat gebied nogal verwaarloosd. Gelukkig komt mijn vriendin Miranda regelmatig langs en die speelt niet alleen met de kittens, maar ook met mij. (Het is alleen jammer dat ze mijn showkameraad Valentine nooit meeneemt!)
2. Mijn maatje Red Robin vroeg of ik er nog even bij wilde vertellen dat hij inmiddels vader is geworden. Zó groen is hij dus niet meer. 3. Voorlopig is het hier een beestenbende en hoe het allemaal afloopt (of er eentje mag blijven bijvoorbeeld?) dat hoort u nog wel van ons... Door: Franny (en Zappa) verblijvende bij Cattery Tricks and Tails van Astrid en Leo Straver
