LIEFDE EN AFHANKELIJKHEID
Angst en liefde zijn twee totaal tegenovergestelde zaken. Zo verschillend zelfs, dat er geen liefde kan zijn, wanneer de angst toeslaat. Wanneer je overdreven angstig bent om de geliefde te verliezen dan krijg je jaloezie. Dat is liefde vermengt met angst. Wanneer je liefde voelt tot iets, of iemand, dan kan je bergen verzetten. Wanneer je bang bent, blokkeer je, en verlies je je zelfvertrouwen. Dan ben je tot niets meer in staat. Liefde is als de lijm die het universum bij elkaar houdt en die de stuwende enegiebron is achter alles wat bestaat. Liefde verbind. Angst ontbindt. Liefde is identificatie met een ander mens. Liefde is zich-zelf her-kennen in iemand anders. KINDEREN ONTSTAAN UIT DEZE LIEFDE Het genot waarmede we onzelf verliezen in een ander mens is van een Goddelijke aard. Seks wordt dikwijls in een vulgair en obscuur kleedje gehuld. Niets is minder hypocriet. Kinderen ontstaan uit die stuwende kracht en het is nodig om het begrip LIEFDE eens in een ruimere betekenis te plaatsen. Wat gebeurt er wanneer je verliefd word op iemand? Je kan opeens de hele wereld aan. Je voelt je aangesloten op de Goddelijke levensenergie en niets of niemand kan je nog raken. Je tintelt en straalt van energie. Wanneer je verliefd bent kan je bergen verzetten. Dat zijn prachtige momenten in een mensenleven en sommigen van ons zijn er zelfs verslaafd aan. Zij moeten voortdurend verliefd zijn (of het nog een keer worden) om weer die energiekick te voelen. Het zijn de beruchte rokkenjagers en fatale vrouwen. Het zijn de flirters. Wat bezield deze mensen? Ze zijn doodsbang om zich te binden aan één enkele persoon waardoor ze in een kwetsbare positie komen te staan. Daarom wisselen ze dikwijls van partner en geven de 100% overgave, die de liefde verreist, geen
kans, omdat ze in het begin reeds het einde incalculeren. Deze mensen zijn bang om daadwerkelijk verliefd te worden. Zij vinden het immers gevaarlijk om zich-zelf HELEMAAL te geven en .... te verliezen. Ze ervaren dit als bedreigend voor hun ego. Wanneer men iemand begint lief te hebben, komt dikwijls de impuls op, om die man of vrouw de JOUWE te noemen. Het object van je verliefdheid wordt je BEZIT. Wanneer je iets (of in dit geval iemand) bezit, dan treed er ogenblikkelijk angst op. Angst om dat bezit te verliezen. Dit is de reden van alle jaloersheid. Deze angst heeft reeds vele relaties vergiftigd. Vergeet echter NOOIT, dat dit object van verliefdheid geen willoos voorwerp is, maar een VRIJ mens. Hij of zij is vrij om van je te houden...OF NIET. Mannen zowel als vrouwen maken zich zondig aan possessief of bezitterig gedrag. “Jij bent van mij.” of “Blijf mij eeuwig trouw.” Klinkt het soms in de liefdesliedjes. Dat zijn mooie zinnen maar niet erg realistisch. Het betekent dat je iemand wenst te bezitten. Tot ‘de jouwe’ wenst te maken. SLECHTS IN VRIJHEID KAN LIEFDE BLOEIEN! LIEFDE OP ZICH behoeft geen voorwerp of mens als onderwerp van affectie te hebben. Ook zonder object van adoratie kan liefde bestaan. Zomaar en zonder aanwijsbare reden kan je soms ineens heel gelukkig zijn. ZONDER dat er iemand aanwezig is. Het is een beetje of je verliefd bent ...op de liefde ZELF. Ieder van ons heeft (hopelijk) deze ogenblikken van innige gelukzaligheid ooit mogen beleven. Aanleidingen tot liefdesgevoelens kunnen bijvoorbeeld zijn: Een zonsondergang, of een wandeling door een stil bos. De zee. Misschien voel je liefde bij nestje pasgeboren kittens/puppy’s of een aangrijpend stukje muziek. Opeens overvalt je een gevoel van éénheid en ontroering zonder dat je precies weet waar dit gevoel vandaan komt. Dat is liefde zoals ze zou moeten zijn. Er is dan ook geen ANGST want je verliefdheid betreft geen ander mens, dier of voorwerp. Er valt niets te verliezen, enkel het ZIJN telt op zulke momenten. Je bent opeens in contact met het beste van je hogere Zelf. Ken je dat gevoel? JE BENT OP ZULKE OGENBLIKKEN TOTAAL AANWEZIG Je problemen ZIJN er nog, maar toch lijkt het of je alle beslommeringen opeens kan relativeren. De dagelijkse zaken lijken ineens banaal en vér weg. In de ‘gewone’ liefdesrelatie doe je ook dat stapje opzij met als enige verschil dat je tijdelijk jeZelf ziet door de ogen van je partner. Hij wordt een beetje HAAR en zij wordt een beetje HEM. Voor hem of haar ben je immers schitterend en perfect en zo voel je jezelf ook ...voor een tijdje. Waarom voor een tijdje? Waarom kan een verliefdheid niet blijven duren? Waarom geen ‘eeuwige’ liefde? Omdat het fout is je zelfbeeld (en daardoor ook je geluk) te laten afhangen van je partner. De
redenatie is eigenlijk: “Ik bezit geen geluk van mezelf. Jij moet mij dat bezorgen”. Feitelijk is dit het toppunt van egoïsme en een terugkeren naar het afhankelijke zuigelingenbestaan. Dit is de oeroude, instinctieve drang naar geborgenheid en verzorging. Deze fase hebben we ALLEMAAL moeten meemaken. ALS KIND DOEN WE ALLES OM ONZE OUDERS TE BEHAGEN. HET IS EEN OVERLEVINGSINSTINCT Mama hou van mij. Papa hou van mij. VOEDT MIJ. ZORG VOOR MIJ. Een kind gaat in zijn overlevingsdrang zover, dat hij of zij, de karaktereigenschappen van de ouders gaat IMITEREN. Sommigen onder ons, hebben zich deze kunst zodanig eigen gemaakt, dat ze zichzelf er niet meer van kunnen losmaken. Zij geloven inderdaad dat ze het product (of de imitatie) zijn van hun vader en moeder. Een kwetsbaar en klein kind weet precies en instinctief wat het moet doen om zijn (of haar) ouders aan te sporen het te voeden en te verzorgen. In de dierenwereld gaat het er precies zo aan toe. Jonge dieren maken precies de juiste geluiden en gebaren om de ouderen aan te zetten tot voeden en verzorgen. De hele houding drukt HULPELOOSHEID uit. Tijdens de pubertijd wenst een mensenkind zichzelf te bevrijden van deze afhankelijkheid. Het wenst slechts zich-zelf te zijn en zich te ontplooien op een, dikwijls, totaal verschillende wijze dan de ouders. Uiteraard heeft dit ontwakingsproces van de puber tot menig huiselijk drama geleid. Het kind eist zijn eigen identiteit op. Ouders herkennen opeens ‘hun’ kind niet meer. HIJ OF ZIJ IS THANS KLAAR OM ZIJN/HAAR EIGEN BEWUSTZIJN TE GAAN ONTWIKKELEN ZONDER DE HULP VAN DE OUDERS. De instinctieve signalen die het kwetsbare kind uitzendt naar de ouders toe, worden ook gehanteerd tijdens het vrijers-ritueel. Zelfs een zestig-plusser voelt zich terug JONG wanneer hij verliefd wordt. EEN VOLWASSEN MENS WORDT VERLIEFD ZONDER DE AFHANKELIJKHEID VAN EEN KIND. Afhankelijkheid is altijd een foute boel voor de vrije ziel. Een vrije ziel is wat je in ‘wezen’ bent. Bij de meeste verliefden begint het reeds tijdens de eerste maanden van ‘grote’ liefde opeens te knagen. Stel dat hij (of zij) opeens beslist dat hij/zij je niet meer aardig vindt en er komt ...kritiek! Dan wordt je gedwongen om je zelfbeeld aan te passen en dat is niet leuk. Stel dat je hem (of haar) kwijtraakt. Hou je dan ineens op met bestaan? Sommigen die plotseling een geliefde verliezen voelen dit WERKELIJK zo aan. Ze willen sterven, hun leven heeft geen zin meer, enzovoort. Ze hebben zich totaal vereenzelvigd met hun partner en daarbij een veel te groot stuk van hun
identiteit opgeofferd. Liefde van deze geaardheid brengt alleen angst mee...en die verlamd je. Dat is de tegenovergestelde kracht van diezelfde Liefde die je eerst bergen deed verzetten. . Dit is de keerzijde van de medaille. De zwarte zijde van de liefde. WAT IS ER DAN MISGELOPEN? Ik heb bij mezelf menige relatie zien stranden na de EUFORIE van de eerste weken. Indien je logisch nadenkt zit er in het BEGIN reeds een EINDE besloten. Laat nooit je gelukkig-zijn afhangen van een ander. Weet je trouwens welke MACHT en welke VERANTWOORDELIJKHEID je zo aan die teerbeminde geeft? Je hangt op die manier een baksteen rond iemands nek. Een baksteen van verantwoordelijkheid. We gaan terug naar de afhankelijke pré-puberale fase. De man gaat instinctief op zoek naar een moederfiguur en het meisje wenst een man met vaderlijke eigenschappen. Wanneer we onze zin niet krijgen en wanneer de geliefde niet beantwoord aan onze eisen, gaan we zelfs over tot chantage. LIEF IS ANDERS. Draait het in die mooi bezongen, romantische liefde weer niet uit op: HEBBEN, houden-van, MACHT en dus ook om strijd om diezelfde macht? Ik heb de romantische liefde altijd een verdachte zaak gevonden. Ik hou van jou, wanneer jij van mij houdt.... DAT IS DE VOORWAARDE. Ware liefde is on-voorwaardelijk. Zij IS. Punt uit. Kan er dan geen liefde bestaan tussen twee mensen? Is iedere relatie dan gedoemd om bij voorbaat te stranden in machtsstrijd en verdriet? (Macht voor de ene betekent verdriet bij de andere) NEEN !!! ER KAN WARE LIEFDE ZIJN TUSSEN TWEE MENSEN, OP VOORWAARDE DAT DIEZELFDE LIEFDE ER AL WAS, VOOR ZE ELKAAR ONTMOETTEN. Deze liefde is een respectvol samenvloeien van twee liefdes-mensen zonder klauwen of grijpen. Het is: ELKAAR VRIJ LATEN. De andere de ruimte geven om te evolueren in de richting die reeds bij zijn/haar geboorte vaststond. Elkaar respecteren en het juist leuk vinden dat je totaal verschillend bent. Identieke tweelingen komen elkaar bijna nooit tegen en kunnen trouwens weinig leren van elkaar. Waarover zouden ze trouwens praten? ZE ZIJN DEZELFDEN. Ware liefde probeert niets te veranderen omdat ze perfect is in zichzelf. LIEFDE IS PERFECTIE OP ZICH. Ware liefde heeft niets te maken met hebben, houden en willen. De ware liefde kan je wel DELEN. Maar wat je niet ZELF bezit kan je ook niet DELEN. Dan is er alleen maar plaats voor pakken en vast-houden. Houden van...! Bij mij komt dan steeds het beeld op van een tijger die een geitje aanvalt. Hij jaagt het op. Maakt
het moe en vangt het tenslotte in zijn klauwen om het op te eten.(en te houden) Zo gaat het er in de liefde ook dagelijks aan toe. Een heel agressieve bedoening, als je het mij vraagt. De tijger is de angstige en liefdeloze mens en het geitje is de aandacht, de energie en levenskracht van de andere die hem tot voedsel moeten dienen. Hij bezit deze dingen immers niet van zichzelf en moet die van een ander krijgen. Goedschiks of kwaadschiks. LIEFDE ALS HANDELSWAAR HEBBEN EN ZIJN. Wie liefde (in zijn hart) heeft, kan die alleen maar DELEN. Wie niets heeft van zichzelf kan slechts NEMEN. Wees daarom op uw hoede voor geestelijke vampiers die over liefde spreken maar deze niet bezitten in hun hart. Alleen diegenen, die enige levenservaring hebben en ooit in het diepste nulpunt, zich-zelf hebben gevonden, weten wat liefde betekent. Wanneer je ware liefde mag ontvangen van een dergelijk mens, wees dan dankbaar. Luister vooral zeer goed naar wat hij/zij je te vertellen heeft. Deze mensen hebben slechts te GEVEN en vertoeven vér van elke identificatie. Dat je met zo een persoon in contact geraakt, zal nooit TOEVAL zijn. Hij of zij zal precies op het juiste moment in je leven verschijnen. Alsof je hem of haar geroepen hebt. Deze mensen hebben een boodschap die vér reikt voorbij tijd en ruimte. Deze mensen verkondigen de EEUWIGE LIEFDE omdat ze niet anders kunnen. Deze mensen zijn profeten omdat ze hebben GEZIEN EN ERVAREN HEBBEN. Ze zijn getransformeerd IN LIEFDE en ze hebben hun ego ergens achtergelaten als een versleten cocon. Ze zijn doorheen de poort van leven en dood gegaan maar leven verder in de aardse dimensie met hun herinnering aan ...ginds. Het zijn letterlijk sterren-reizigers. Ze zijn getransformeerd door het astrale en zullen nooit meer dezelfden zijn als tevoren. Ze zijn momenteel overal en durven niets te zeggen uit angst of om als ongeloofwaardig (of erger) geklasseerd te worden. Luister naar deze mensen!!! Ze zijn de spirituele gidsen van deze tijd. Er zijn er meer dan U vermoed en...ze zijn ongelukkig en onbegrepen. IK BEN ER OOK ZO EENTJE Waarom zou ik nog spreken in de derde persoon? Wij zijn de ZIENERS van de oude tijden die terug herboren zijn in een moderne tijd die ons wel degelijk vertrouwd is. Dezelfde situaties en (on)menselijkheden herhalen zich keer op keer. Alleen het decor kan een beetje veranderen. Wat geweest is, herhaalt zich ...in eeuwigheid.
Er is écht niets nieuws onder de zon. Mensen zoals wij, zijn er altijd geweest en zullen er altijd zijn. Wij zijn de guru’s, de zieners, de hogepriesters en de profeten van deze tijden en van vorige era. Onze stemmen zullen gehoord worden door diegenen die oren hebben en we zullen gezien worden door hén wiens ogen open zijn. Wij laten, net zoals destijds, de doven en de blinden naast ons bestaan zonder in te grijpen in hun bestemming. Zij zullen ooit onze plaats innemen in de hiërarchie van de schepping. Iedereen komt tenslotte ‘thuis’ aan. Wij weten dat je niets mag forceren en dat iedereen tot inzicht zal komen wanneer zijn (of haar) tijd gekomen is. Dat is een aardse wet. Zo hoort het ook. Liefde en begrip zijn onze enige wapens. WEES GEZEGEND!!! Arendonk, 15 April 1998
Nadia Daems (Inanna)
