Toespraak van de Commandant der Strijdkrachten, generaal T.A. Middendorp, ter gelegenheid van de uitreiking van de Herinneringsmedaille Vredesoperaties aan Capacity Building Mission Iraq-2 op 19 november 2015 te Steenwijk. Let op: Alleen het gesproken woord geldt! Dames en heren, Jongens en meisjes, Aangetreden militairen,
Het trainen van soldaten is bijzonder werk. Zeker als dat soldaten zijn die direct daarna moeten vechten voor de bescherming van hun families. Soldaten die hebben gezien hoe familieleden op brute wijze vermoord werden. Die hebben moeten meemaken wat het betekent als vrouwen en meisjes worden misbruikt en verhandeld. Soldaten waarvan de families soms in vluchtelingenkampen wonen omdat ze moesten vluchten uit hun dorpen en huizen. Ik kan u verzekeren, dan weet je waar je het voor doet en dan is het trainen van soldaten ook heel, heel motiverend werk. Vooral als je ze gedurende die training ziet groeien. Als je ziet hoe ze leergierig skills en drills leren die hun leven kan redden. Dat maakt ons werk niet alleen bijzonder en motiverend, maar ook buitengewoon dankbaar en waardevol! U heeft dat de afgelopen tweede rotatie ervaren als tweede rotatie van de Capacity Building Mission Iraq. Het doel was helder: ‘We train Pesh…to fight DAESH’. Zo luidt het adagium binnen de internationale coalitie. En die strijd tegen ISIS is van grote waarde en zeer nodig. Nog altijd opereert ISIS op zeer brute wijze. Mensenrechten worden systematisch geschonden. Publieke executies, seksuele uitbuiting en slavernij zijn aan de orde van de dag. ISIS maakt structureel gebruik van minderjarigen, vernietigt eeuwenoud cultureel erfgoed en richt zich ook op doelen buiten Irak en Syrië.
Afgelopen zaterdag werd dat op zeer pijnlijke wijze duidelijk. Wat een afschuwelijke aanslagen in Parijs. Maar ook in Beiroet. Daar wordt je stil van. We leven mee met de nabestaanden en de gewonden. Het is nauwelijks voor te stellen dat zoiets in je eigen hoofdstad gebeurt, maar het is realiteit. Een realiteit die we niet mogen accepteren en niet kunnen negeren. Daar moeten we als
1
internationale gemeenschap tegen opstaan. En dat doen we ook. Maar dat gaat niet van vandaag op morgen. Het is een weerbarstige en vindingrijke tegenstander. Toch is de vooruitgang duidelijk. De opmars van ISIS is gestopt en ze hebben al flink terrein moeten inleveren. Zo boekte de Peshmerga vorige week nog een groot succes door de stad Sinjar in te nemen. Een operatie waar ongeveer 7500 Peshmergastrijders aan deelnamen. Strijders die door ons getraind waren. Die de vaardigheden in de praktijk brachten die wij ze hebben aangeleerd. Vaardigheden die voor die strijders een grote force multiplier zijn. Vaardigheden die hun slagvaardigheid vergroten en kostbare levens sparen. Want dat is wel de kern van uw werk.
U leerde ze om goed te schieten. Door hun wapens goed af te stellen en door ze de juiste schiethoudingen te leren, lukte het ze ineens om doelen tot op 200 meter te raken. Daarmee groeide hun zelfvertrouwen, daardoor verbruiken ze minder munitie, daardoor worden ze effectiever.
U leerde de strijders om op de juiste manier leiding te geven en verschillende tactieken te gebruiken Hun enthousiasme is soms te groot, waardoor ze onnodig in levensgevaarlijke situaties terechtkomen. Neem bijvoorbeeld de Koerdische officieren. Die gaan voorop in de strijd. Dapper, maar daardoor verliezen ze het overzicht en zijn ze vaak de eerste die sneuvelen. En hoe effectief is een eenheid zonder leiders? U leerde de strijders om IED’s te herkennen en te ontmantelen. Deze bermbommen zorgen voor veel slachtoffers onder de Peshmerga’s. De ervaring die wij in Afghanistan hiermee hebben opgedaan, is zeer welkom.
En u leerde de strijders om medische handelingen toe te passen. Vaak heel eenvoudige handelingen. Maar wel handelingen die levensreddend zijn. Aan een schouderwond hoef je echt niet dood te gaan. U leerde ze om gewonden op de juiste manier te behandelen en af te voeren door middel van verschillende draagmethodes. Die vaardigheden leerde u de strijders in kleine stapjes aan. ‘Lopen, rennen, sprinten’, zo omschreef korporaal Albert de werkwijze. Per les demonstreerde en oefende u een bepaalde stap in het proces van gewondenverzorging. Na ieder les werden ook de voorgaande stappen weer doorgenomen, zodat de verschillende stappen goed tussen de oren kwamen te zitten. Met de uitdaging om iedere training aan te passen aan het instroomniveau van de strijders. En met respect voor de kennis die de strijders zelf al bezitten. Zo begreep ik van korporaal Pullen dat de Peshmerga’s soms ongekend 2
creatief zijn in het aanleggen van knelverbanden.
Ik bezocht u afgelopen juli en was ook aanwezig bij een diploma uitreiking van een lichting Peshmerga strijders. Ik was onder de indruk, niet alleen van uw gedrevenheid en professionaliteit, maar ook van de respectvolle wijze waarop u met de trainees omging en de persoonlijke banden die daarbij ontstonden. U was betrokken en onder de indruk van de leergierigheid en motivatie van de strijders.
Er staat dan ook veel voor hen op het spel en na vier weken zijn ze ervan. Dan verlaten ze de veilige omgeving weer, en gaan ze terug naar het oorlogsgebied, slechts luttele kilometers verderop. Met altijd in het achterhoofd: Niet standhouden, betekent sneuvelen, betekent gevaar voor de eigen familie. Dat motiveerde u om alles te geven. ‘We hebben ons tot op de laatste dag voor de volle 100% ingezet’, zo liet Sergeant-Majoor van de Mariniers Patrick mij weten. Een hoogtepunt was dan ook de certificaatuitreiking na iedere cyclus, met soms de vreemde gewaarwording om na afloop een paar flinke smakkerds te krijgen van een dankbare bebaarde cursist… Aangetreden militairen, U kende een vliegende start. De eerste rotatie heeft de missie in de steigers gezet en gezorgd voor een goede overdracht. U startte op het moment dat overgegaan werd op het gelijktijdig trainen van twee Pesh-bataljons, op drie verschillende locaties. In de maanden dat u in Irak bent geweest, zijn er, in samenwerking met onze coalitiegenoten, in totaal 9 bataljons klaargestoomd voor de strijd tegen ISIS. Ook is onder uw aanvoering, de eerste ‘Train-The-Trainer-cursus’ van start gegaan.
Dat alles deed u in een ‘paarse’ samenstelling en ik heb tijdens mijn bezoek zelf kunnen constateren dat de samenwerking tussen militairen van de Landmacht, Marine en Marechaussee van hoog niveau was! Met veel respect voor ieders identiteit. En ook de zogenaamde ‘dutch approach’ sloeg zeer goed aan. Een benadering die ik in dit geval zo willen omschrijven als ‘flexibel, respectvol en gericht op samenwerking’. Flexibel…want geen enkele training was hetzelfde en de eenheden van de Peshmerga werden vaak laat toegewezen. Verschillende keren moest u op korte termijn anticiperen op gewijzigde trainingslocaties, nieuwe behoeften en veranderde capaciteiten. 3
Respectvol…want u stelde zich niet hooghartig naar de cursisten op en stond open voor hun inbreng. Zo kon het bijvoorbeeld voorkomen dat de Peshmerga’s wisten van soorten IED’s die niet in onze syllabus staan. De volgende keer werd deze IED wel in het cursusmateriaal meegenomen, om dan te constateren dat de trainees driftig ‘ja’ knikten bij het noemen van deze IED. Gericht op samenwerking…niet alleen onderling, maar ook met onze coalitiegenoten. Daardoor vormt Nederland regelmatig het startpunt voor nieuwe ontwikkelingen binnen het trainingsprogramma. Ik krijg regelmatig complimenten van onze coalitiegenoten over de kwaliteit de Nederlandse militairen. Dat is iets waar we als Nederlandse krijgsmacht oprecht trots op mogen zijn en waar ik zeker trots op ben. Dat alles heeft ervoor gezorgd dat niet alleen de strijdkrachten van de Peshmerga sterker zijn geworden, maar ook de Nederlandse Krijgsmacht. U heeft relevante ervaring opgedaan in het trainen van militairen en de omgang met andere culturen en gebruiken, heeft uw flexible mindset en can-domentaliteit gescherpt. Tot slot nog een bijzonder woord van waardering voor de mariniers der eerste klasse, Wouter-Jan en Johan. Op het moment dat een Britse militair - op één van de trainingslocaties - bekneld raakte tussen een auto en een betonblok, waren zij direct ter plaatse en hebben ze eerste hulp verleend. Zij wisten de bloeding te stoppen door een drukpunt aan te brengen, het been te fixeren en vervolgens de militair af te voeren naar de Role 1.Het adequate handelen van deze militairen heeft ertoe geleid dat de Britse militair uiteindelijk binnen één uur kon worden afgevoerd en zijn been gespaard is gebleven.
Aangetreden militairen, dames en heren, jongens en meisjes, Graag wil ik van deze gelegenheid gebruik maken om ook het thuisfront te danken. Er wordt veel van ze gevraagd. Tegenwoordig is er veel mogelijk om het contact met het thuisfront levend te houden. Per telefoon natuurlijk. Maar ook via WhatsApp, Skype en Facetime. Toch is zo'n uitzending een pittige periode! En meer dan dat. Thuis moet je wennen aan een nieuw ritme, zijn er zorgen over de omstandigheden aldaar...en ineens moet je alles vooral zelf regelen en organiseren. De impact daarvan kan groot zijn.
4
Zeer terecht zal het ‘thuisfrontcomité’ straks, aan de partners van onze militairen, ‘de anjer’ uitreiken. En de kinderen ontvangen een echte kindermedaille! Want ook voor jullie (de kinderen) was het een echte missie! Goed gedaan jongens en meisjes, ook op jullie ben ik trots. Dames en heren, heel graag een groot applaus voor - natuurlijk - onze militairen, maar zeer zeker ook voor hun partners, kinderen, familie en vrienden! Aangetreden militairen, U blonk uit in flexibiliteit, professionaliteit en samenwerking. Job well done! En met trots reik ik nu graag de Herinneringsmedaille Vredesoperaties uit.
Paradecommandant, wilt u het geheel in de houding zetten zodat mijn adjudant de beschikking kan voorlezen. Dank u wel. -0-0-0-
5
