LeerKracht. pagina 4 In de huiskamer van SBO Merlijn. pagina 7 Maatwerk in het voortgezet onderwijs. pagina 14 Werken en leren bij de Lucas

LeerKracht Jaargang 12 | nummer 4 | oktober 2010

DO

litiek o p n e erwijs d n O : R E SSI

pagina 4 | In de huiskamer van SBO Merlijn | pagina 7 | Maatwerk in het voortgezet onderwijs | pagina 14 | Werken en leren bij de Lucas |

Werken en leren bij de Lucas

T

wee jaar terug startte Lucas Onderwijs met de werving op eigen scholen. Leerlingen op havo

en vwo met interesse in onderwijs kregen een mooi aanbod: direct aan het werk én drie dagen per week naar de pabo. Het project ‘Leren en Werken’ sloeg aan. De winst is wederzijds: de studenten doen goede ervaring op, raken gemotiveerd door het | SBO Merlijn | Foto: Lou Wolfs |

contact op de werkvloer en bij een goede afronding krijgen ze het collegegeld vergoed, met als kers op

| Redactie | Victoria Bachnoe, Annemarie Breeve (eindredactie), Jessica Hendriks, Roger Huijgen, John Huiskens, Sharon de Roode, Ted Smits | Aan dit nummer werkten mee | Hein van Asseldonk, Ferrie de Graaf, Marcel Groeneweg, Margreet Pander, Michel Schreuder, Manuel Veira

de taart een baan bij de Lucas. Voor Lucas Onderwijs zit het voordeel in het bijdragen aan de opleiding van zelf geselecteerd, kwalitatief goed personeel. En met de verwachting deze toekomstige toppers ook te kunnen behouden voor de zaak.

| Vormgeving en productie | Grafisch Ontwerp en Produktiebureau The Happy Horseman BV, Rotterdam

pagina 14

Onderwijs op maat

In de huiskamer

| Illustraties | Auke Herrema, Delft | Fotografie | Lou Wolfs, Rotterdam | Redactie-adres | Lucas Onderwijs Postbus 93231 2509 AE Den Haag Tel: 070 300 11 00 Fax: 070 300 94 99 Email: [email protected] | Oplage | 4100 exemplaren ‘LeerKracht’ is het personeelsmagazine van Lucas Onderwijs. Het volgende nummer verschijnt in december 2010. De redactie is altijd op zoek naar onderwerpen en kort nieuws! Ingezonden kopij wordt niet automatisch geplaatst. Mailen kan naar: [email protected].

pagina 4

S

BO Merlijn is een school met een huiskamer. Een aparte, knusse

pagina 7

P

rofilering en differentiatie: op veel scholen in het voortgezet onderwijs

ruimte met een eigen juf. Kinderen gaan

is er momenteel aandacht voor. Waar het

er heen als het even te veel is in de klas

om gaat, is niet meer zoveel mogelijk

- voor henzelf of voor de leerkracht - of

leerlingen aan te trekken, maar een

als beloning. Leerlingen en medewerkers

bepaalde groep waar de school zich in

zijn enthousiast. LeerKracht zat er een

heeft gespecialiseerd. LeerKracht nam

dagje op de bank en sprak met hen.

een kijkje bij het ISW in het Westland, waar de verschillende scholen binnen de groep keuzes hebben gemaakt.

Surf ook naar www.lucasonderwijs.nl

2

| LeerKracht |

Column

College van Bestuur

| Tekst | Hein van Asseldonk | Fotografie | Lou Wolfs

Daden an mijn Rotterdamse jaren heb ik een warme sympathie overgehouden voor de ter plaatste populaire slogan ‘Geen woorden, maar daden’. Na de doortastende daadkracht die ik in de Rijnmond aantrof, was het toch een beetje wennen in Haaglanden. Ons terecht veelgeprezen en vaak succesvolle poldermodel heeft naar mijn mening een bedenkelijke keerzijde. Een bijna grotesk geheel van overlegHein van Asseldonk houdt zich in het situaties, vergaderingen, College van Bestuur bezig met het voortgezet onderwijs. commissies en convenanten vertoont af en toe symptomen van een omgekeerd parool: geen daden maar woorden. Het vraagt dus aandacht om de opbrengst van overleg ook in concrete acties te vertalen. De verleiding om het te laten bij verheven en op zichzelf waardevolle uitspraken, is groot. Beleidskeuzes blijven door dit fenomeen soms in mooie woorden steken.

A

Tien vragen aan: Marit Boer

Het vraagt dus aandacht om de opbrengst van overleg ook in concrete acties te vertalen pagina 20

M

et een jurkje en hakken wandelt ze door de kantoorkamers van de Saffierhorst. Toch is Marit Boer van

personeel en organisatie een rasechte bikerchick! Elke dag trekt ze een motorpak aan en stopt ze haar werkkleding in een rugzak voor een metamorfose later op het werk. Haar passie voor motorrijden wilde ze delen met collega’s en zo

Bij Lucas Onderwijs hebben we om die reden in ons strategisch beleidsplan concrete doelen geformuleerd. We dwingen onszelf de daad bij het woord te voegen. Eén van de thema’s die u erin terugvindt, is diversiteit. Lucas Onderwijs streeft naar een personeelsbestand dat een afspiegeling is van onze samenleving, zodat onze leerlingen in contact komen met mensen die niet in het plaatje passen dat ze vanaf hun geboorte hebben opgebouwd. Een mooi voorbeeld is de ondertekening van het Wajong-convenant voor de zomer. We hebben die handtekening inmiddels omgezet in het concreet aannemen van jonggehandicapten op een groeiend aantal plekken in onze organisatie.

ontstond de Lucas Motorrit.

En verder | 3 Column College van Bestuur | 8 Column Manuel Veira

We zijn er nog lang niet. De uitdaging is om naast onze aandacht voor diversiteit er ook voor te zorgen dat we de beste mensen in onze scholen hebben rondlopen. Het Rotterdamse motto mag van mij worden aangevuld met een ander motto: ruimte voor de ander en het andere! |

| 9 Dossier: onderwijs en politiek | 13 Column Marcel Groeneweg | 16 Onderwijs en Moderne Media | 17 Kort nieuws | LeerKracht |

3

| Tekst | Roger Huijgen

| Fotografie | Lou Wolfs

Een dag in

E

de huiskamer van

en gezellig ingerichte huiskamer in de school. Een plek waar leerlingen ontspannen, rustig worden, ruzies oplossen, werken of gewoon lekker spelen. SBO Merlijn werkt sinds 2006 met het huiskamer-concept. Oprichtster en ‘moeder’ van de huiskamer,

Emilie van Nispen (59), gaat nog iedere dag met veel plezier aan het werk. LeerKracht nam een kijkje. De schoolbel is nog niet gegaan of de tienjarige Ryan zit al rustig achter een computer in de huiskamer. Ryan vindt het moeilijk om meteen te starten in een werkgroep en mag sinds twee weken iedere ochtend beginnen bij juf Emilie. “Ik kreeg allemaal kriebels in mijn hoofd als ik de klas inliep en dan ging ik rare woorden door de klas roepen”, zegt hij verlegen. Emilie: “Maar vertel eens wat je toen zelf hebt verzonnen om dat op te lossen, Ryan.” Hij kijkt mij even aan om in te schatten of ik wel een geheim kan bewaren en zegt vervolgens: “Als de woorden nu komen opborrelen, dan pak ik snel een blaadje en schrijf ik ze op. Ik stop ze in een doosje en als op woensdag het vuilnis wordt opgehaald, dan doe ik alle blaadjes in een vuilniszak en zwaai ik ze uit.” Ryan gaat het doosje ophalen om het mij te laten zien. Emilie: “Ik laat kinderen vaak met eigen oplossingen komen voor problemen. Dat werkt beter dan wanneer ik het voor ze verzin. En als er meerdere kinderen zijn, dan laat ik ze samen naar oplossingen zoeken.”

Emilie is bezig met de zevenjarige Ruiz die heel andere problemen aan zijn hoofd heeft. Zijn boterhammen zijn door een onbekende klasgenoot op de grond gegooid. “De meester luisterde niet eens toen ik tegen hem schreeuwde!” Emilie: “Maar ik luister ook niet naar kinderen die tegen mij schreeuwen. Hoe ga jij dit nu oplossen?” Uiteindelijk komen ze tot een akkoord. Emilie belt de moeder voor nieuwe boterhammen en Ruiz gaat rustig met de meester praten nadat hij eerst zijn excuses heeft aangeboden. “Maar juf, mag ik eerst nog even tegen de boksbal trappen?”

Akkoord Inmiddels zijn er meer kinderen binnengedruppeld. Drie kinderen waren te laat voor de zwemles en gaan hun werk aan tafel maken. Er ontstaat enige discussie in het groepje of vier maanden wel of niet lang is. “Als ik jou vier maanden opsluit in de wc, vind je dat dan kort of lang?”, vraagt John aan klasgenoot Suvianka. “Ehhh, ja, als je het zo zegt, dan is vier maanden wel lang”, zegt ze. John: “Dat bedoel ik!” Tevreden gaat iedereen weer aan het werk.

Het is de bedoeling dat kinderen de huiskamer niet zien als een lokaal, maar als een aparte ruimte die speciaal voor hen bestemd is

4

| LeerKracht |

Boksbal De boksbal blijkt gedurende de dag een geliefd object in de huiskamer. De kamer is verder ingericht met twee grote tafels, enkele gekleurde zitzakken en een relaxte bank, een poppenkast, een keukentje, twee

computers en veel speelgoed. De muren zijn in vrolijke kleuren geschilderd. Het is de bedoeling dat kinderen de huiskamer niet zien als een

SBO Merlijn

lokaal, maar echt als een aparte ruimte die speciaal voor hen bestemd is. Emilie: “De leerlingen hebben zelf ook mee mogen denken over de inrichting. Ze komen vaak met heel bruikbare ideeën. Een tijd geleden zei een leerling bestraffend tegen een klasgenoot: ‘In de klas mag je met een stoel gooien, maar hier laat je dat uit je hoofd!’ Ik wil ook absoluut niet dat de huiskamer enkel wordt ingezet als een straf- of dumpkamer. Als leerlingen echt over de schreef gaan, dan zijn ze hier niet welkom en gaan ze naar de directie. De geborgenheid die de huiskamer nu uitstraalt, zorgt er juist voor dat leerlingen allerlei vervelende problemen, die ze op school of thuis ondervinden, eerder durven te vertellen.”

De huiskamer De voornaamste doelen van de huiskamer zijn een kind tot rust te laten komen en problemen te herstellen. Een ander doel is de leerkrachten en medeleerlingen in een klas te ontlasten. Tevens kan een bezoekje aan de huiskamer worden gebruikt als beloning voor een leerling. Een bezoek aan de huiskamer is altijd tijdelijk. Als alle betrokken partijen vinden dat een conflict is hersteld, mag een leerling weer terug de klas in.

eens uitnodigen om met hem te praten. Dan komen vaak verrassende zaken naar voren.”

De kamer begint aardig vol te raken. Iedereen zit er met een ander doel en heeft een andere kleur kaart bij zich (zie kader). Er zijn kinderen die als beloning mogen spelen. Andere leerlingen zijn gebracht omdat het even allemaal niet lukte in de klas en twee leerlingen komen een ruzie uitpraten. Bennie komt om te werken en als hij klaar is, trekt hij bokshandschoenen aan, geeft een paar klappen tegen de boksbal en loopt in één vloeiende beweging door richting de synthesizer om Vader Jacob te spelen. “Dat is best lastig met bokshandschoenen aan”, concludeert hij hardop.

Naast haar staat Halil mee te kijken naar zijn voetballende klasgenoten. “Ik mag niet meer buitenspelen, omdat ik iemand had geschopt. Nog drie nachtjes slapen en ik ben er weer bij.” Vijf blije gezichten komen met een eet-bon in de hand de huiskamer binnen en al snel is de ruimte gevuld met een heerlijke tostigeur. In sommige klassen is eten in de huiskamer al zo populair dat er schema’s door de leerkrachten zijn opgesteld. “Dat is niet zo vreemd”, zegt Natasja met veel gevoel voor drama. “Want een klas is toch een soort gevangenis en hier is het de hemel met een superlieve juf.” Sayid denkt daar waarschijnlijk anders over, want hij zit hier niet als beloning. Hij wil ook graag zijn broodje laten opwarmen door Emilie, maar krijgt nul op rekest. “Nee, natuurlijk krijg jij geen tosti. Ga jij maar eerst rustig nadenken waarom je hier zit, want de juf was niet voor niets zo boos op jou.” Emilie vraagt aan de groep of Nasira haar favoriete Pakistaanse muziek mag draaien. Iedereen is het daarmee eens. “Dat is goed”, zegt Michael, “ook al blijf ik de beste muziekopzetter van de school.” Michael gaat na zijn boterham even tegen de boksbal slaan. De boksbal wint.

Tosti’s In de pauze gaat Emilie altijd bij het raam staan om de kinderen op het schoolplein te kunnen zien. “Ik kan vanaf hier heel veel signaleren dat ik weer kan gebruiken in de huiskamer. Ik zie wie er met elkaar spelen en hoe dat gaat, maar ook wie er alleen lopen. Voor de meeste kinderen is buitenspelen een feest, maar voor sommigen is het een hel. In overleg met de leerkracht kan ik zo’n ‘eenzame’ leerling gewoon

Rosanne Rosanne komt vloekend binnen. “Ik krijg gewoon straf van die irritante juf.” Vervolgens laat ze een boer. Emilie spreekt haar aan en laat haar eerst een briefje halen. “Ik wil weten waarom je hier moet werken en als jij op deze manier denkt binnen te mogen, dan heb je het mis.” Als Rosanne mopperend op weg is naar haar juf, zegt Mehmet, die naast me zit te werken, lachend: “Die meisje komt hier dag en nacht. Lees verder op de volgende pagina

| LeerKracht |

5

Echt niet normaal!” Rosanne komt weer binnen. “Sorry juf, die boer moest er echt uit. Volgende keer zeg ik echt sorry.” Rosanne zit al de hele dag niet lekker in haar vel, volgens haar juf, en verstoort iedere werkgroep waar ze ‘actief’ is. Die dag zal ik Rosanne nog regelmatig langs zien komen. Als ze voor de derde keer binnenwandelt, zegt Mehmet droog: “Het lijkt wel een draaideur hier.” Als de elfjarige Rosanne klaar is met haar werk schrijft ze een blaadje vol met de tekst: ‘Ik mag niet brutaal zijn tegen de juf’. Als ik haar vraag of ze dat moet doen, zegt ze Leerlingen die de huiskamer van Merlijn triomfantelijk: “De bezoeken, nemen een gekleurd blad mee. juf heeft het niet geDe kleur geeft aan wat de reden voor het zegd, maar als ik dabezoek is. Er zijn negen kleuren. Op de delijk terugkom, zal kaart schrijft een leerkracht wat er precies is gebeurd en wanneer de leerling terug ze dat wel zeggen en wordt verwacht. Als de leerlingen terug dan heb ik het algaan naar de klas, dan staat er op hoe het vast!” Even later is gegaan in de huiskamer. Vaak worden wordt Rosanne opgeleerlingen ook gebracht door een leerkracht haald door haar juf. of een onderwijsassistent. In de volgende pauze gaat het echter nog De kleuren zijn: steeds niet goed met haar, maar Emilie Even rustig worden neemt haar niet teEten rug. “Het moet wel opbouwend zijn als Praten met Emilie ze hier komen werWerken ken. En ik zie aan haar dat het niet Voor de gezelligheid gaat lukken, dus is ze even niet welIets oplossen kom.” Niet veel later Iets maken of spelen komt ze toch binnen met een trots hoofd. De juf of meester is boos “Ik heb mijn werk Er is een grens overschreden lekker af en ik hoef lekker toch niet na te blijven van mijn lieve juf.” Emilie grijpt deze kans aan om nu rustig met haar praten. Rosanne tegen Emilie: “Ik vond het werk dat ik had opgekregen gewoon te moeilijk en dan ga ik vervelend doen, ook in de huis-

Gekleurde kaarten

6

| LeerKracht |

kamer.” Ze spreken af dat ze dat voortaan moet melden. “Wij kunnen dat ook niet ruiken”, zegt Emilie. Rosanne knikt. Druk Dit schooljaar is het vanaf het begin druk in de huiskamer. De school is in een korte periode sterk gegroeid doordat leerlingen van het gesloten Agé - de voormalig openbare school voor speciaal basisonderwijs - nu voornamelijk op Merlijn zijn geplaatst. Emilie: “Dat geeft veel onrust onder de leerlingen. Ze moeten wennen aan nieuwe klasgenoten en de rangorde binnen een groep is even zoek. Voor leerkrachten is het ook even omschakelen en dat merk je allemaal terug in de huiskamer.” In de middag dreigt het aantal leerlingen met elf in de huiskamer inderdaad te veel te worden. Niemand vertrekt zonder een briefje van Emilie en zonder een momentje van aandacht. “Wat heb jij leuk gewerkt. Zeg maar tegen de juf dat ik trots op je ben.” Terwijl sommige leerlingen vertrekken, komen Ayoub en Ahmet binnen met een ‘tegoedbon’. Die heeft Ayoub gewonnen bij de werkgroep rekenen. “Ik moest een sudoku oplossen en omdat ik de snelste was, mag ik hier een half uurtje met een vriendje spelen.” Rosanne komt wederom werken. In de werkgroep rekenen heeft ze het zo goed gedaan dat ze hier mag komen werken. Emilie maakt haar eerst duidelijk dat ze echt rustig moet werken. Dat doet ze ook. Knuffels Emilie houdt alles in de gaten. Naast het oplossen van allerlei problemen, helpt ze de kinderen op weg met hun werk en kijkt ze zoveel mogelijk na. “Ik kan dan zien of kinderen het juiste niveau reken- of taalwerk aan het maken zijn. Soms is het werk echt te makkelijk of te moeilijk voor ze en dat kan ook een reden zijn dat een leerling zich gaat misdragen.” Sayad ligt te slapen op de bank. Hij is ziek en wordt later opgehaald door zijn moeder. Zijn grote lijf heeft hij zelf bedekt met allerlei knuffels. Terwijl Emilie met de moeder van Sayad praat, roept Rosanne mij met een geheimzinnig ‘psssst, meester Rotter, kom eens’ naar haar toe. “Weet u”, begint ze op een fluistertoon, “u mag wel weten dat ik vandaag lekker veel kwam omdat Michael hier zat, en daar ben ik verliefd op. U moet op uw school ook zo’n huiskamer nemen, dit is echt helemaal top!” |

De namen van de leerlingen zijn om privacyredenen gefingeerd. De leerlingen op de foto’s zijn niet de leerlingen waarmee in dit artikel is gesproken.

| Tekst | Michel Schreuder


‘Maatwerk is keuzes maken’ Talentklas als vorm van maatwerk

V

raaggericht onderwijs, kijken naar de individuele behoefte van de leerling, maatwerk. Scholen gaan steeds

meer van een breed aanbod voor zoveel mogelijk leerlingen naar een differentiatie voor een specifieke groep. Het doel is hetzelfde gebleven: uitval voorkomen en elke leerling het onderwijs bieden dat hij nodig heeft.

De ISW-scholengroep in het Westland is al enkele jaren bezig het onderwijs op maat te snijden van de leerling. Zo worden op het vwo Cambridge Engels en een versneld lesprogramma aangeboden. Op het vmbo zijn er bijvoorbeeld talentklassen waarin kinderen meer kunnen leren op het gebied van kunst, sport en techniek. En vanaf volgend jaar wordt het vakcollege ingevoerd. De filosofie van ISW: elk kind in het Westland moet ín de regio het onderwijs kunnen krijgen dat bij hem of haar past. Vakcollege Als school kan je dat niet meer alleen, constateert Bert van Straten, locatiedirecteur van ISW Irenestraat. “De essentie van maatwerk is keuzes maken. Je moet als school gewoon niet alles willen. Binnen ISW-verband hebben we afgesproken: deze school is er voor die categorie leerlingen, andere scholen zijn er voor andere leerlingen. Aan de Irenestraat hebben we de mavo en straks het vakcollege. En meer smaken hebben we niet. Het gevaar als je te veel varianten aanbiedt, is dat je een slap aftreksel krijgt voor iedereen.” Als voorbeeld noemt Van Straten het tweetalig onderwijs. Een school moet geen tto-school willen worden omdat iedereen het doet, denkt hij. “Dan verwatert het en hebben de ouders wéér geen keuze. Ouders moeten de gelegenheid krijgen hun kind op een school te plaatsen die past bij de leerling.” VwoXtra Differentiatie van het aanbod is goed voor de leerling. Hoe beter het onderwijs aansluit bij de belevingswereld, de interesses en de capaciteiten van een leerling, hoe meer de leerling zich zal inzetten voor zijn opleiding. Van Straten ziet eigenlijk ‘een voortdurende

worsteling’ om leerlingen actief betrokken te krijgen bij het onderwijs. “Ik chargeer, maar we bieden de leerlingen al jaren dezelfde lesmethodes aan, op dezelfde manier. Dat voldoet niet meer. Dus zoeken we het in het fragmenteren van het onderwijsaanbod. Je ziet steeds meer vormen van onderwijs die naadloos willen aansluiten bij de interesses en behoeften van de leerlingen. Hoe dichter je bij de doelgroep komt te staan, hoe beter het is.” Op ISW Hoogeland werd om die reden enkele jaren geleden gestart met vwoXtra, waarbij leerlingen Cambridge Engels kunnen volgen. Enkele weken geleden kregen de eerste leerlingen het certificaat uitgereikt. “We merkten dat er leerlingen in de havo/vwo dakpanklas zaten die onvoldoende aan hun trekken kwamen”, zegt Els Mulder, teamleider onderbouw van Hoogeland. “Daarom zijn we gaan nadenken over wat we hen nog meer konden aanbieden. We hebben nagedacht over tweetalig onderwijs, maar hebben uiteindelijk gekozen voor een vwo-stroom met als extra keuzemogelijkheid Cambridge Engels. Nu zijn we binnen de havo/vwo dakpan ook bezig met een technasium.” Leerroutes Het vakcollege is volgens Van Straten een schoolvoorbeeld van maatwerk. “Het uitgangspunt is om met name de basis-kaderleerlingen een vorm van onderwijs te geven die meer is toegespitst op hun mogelijkheden. Op dit moment worden vmbo-bk leerlingen theoretisch benaderd, terwijl deze leerlingen weinig kunnen met heel uitgebreid algemeen vormend onderwijs.” Toch beseft hij dat de zoektocht naar maatwerk nooit afgelopen zal zijn. Want ook binnen het vakcollege loop je het risico dat de grootste gemene deler standaard wordt. “In elke klas zitten leerlingen die op verschillende manieren aangesproken moeten worden. Eigenlijk zou je alleen met individuele leerroutes moeten werken. Dat is natuurlijk wel mooi gezegd, maar in de praktijk heel lastig toe te passen. In het vakcollege leg je de accenten wat meer op de praktijk en in een hoogbegaafdenklas wat meer op het cognitieve. Maar ook dan zal je afwisseling moeten bieden. Een docent kan niet meer een uur lang een monoloog houden. Dat geldt voor het vakcollege, maar net zo goed voor een havo- of vwo-klas.” |

| LeerKracht |

7

| Tekst | Manuel Veira


De doorgeefcolumn

‘Ik heb mijn goede hoofddoek niet om’

Vanaf dit nummer een nieuwe rubriek: de doorgeefcolumn. Directeur Manuel Veira van de Regenboog nam de aftrap en beschreef een verhaal uit zijn dagelijkse praktijk. Hij geeft de pen door aan een volgende schrijver.

Mevrouw Sari met Manuel Veira

“Nee hoor, dat kan nu niet, ik heb mijn goede hoofddoek niet om.” Mevrouw Sari was zeer beslist, zoals zij vaak zeer beslist is. Wij wilden graag een foto van haar in verband met het afscheid dat zij met haar gezin van onze school zou nemen. “Morgen kom ik terug met mijn goede hoofddoek om.” Het was vlak voor de zomervakantie. De familie Sari had een nieuwe woning gevonden in één van de door Den Haag geannexeerde gebieden en het was tijd om na meer dan dertien jaar afscheid te nemen van elkaar. Ik heb mevrouw Sari leren kennen naar aanleiding van een klacht. Zij vond, en had daar gelijk in, dat wij haar oudste dochter niet de zorg boden die wij hadden afgesproken. Het was het begin van een bijzondere relatie tussen mevrouw Sari en rkbs De Regenboog. Verschil maken We hebben in de tijd dat haar kinderen bij ons op school zaten veel met elkaar meegemaakt. De maatschappij zoals wij die kenden, is in die tijd veranderd. We hebben de moord op Fortuyn meegemaakt, het beleg van Laak en de moord op van Gogh. De maatschappij is veranderd, de wijk is veranderd, de school is veranderd. Mevrouw Sari is in deze roerige periode nooit de dialoog uit de weg gegaan. Zij wist als geen ander te verwoorden wat zij van haar medeburgers verwachtte en waar zij zelf op

8

| LeerKracht |

aanspreekbaar was. Ik wilde deze column gebruiken om mijn collegae bij Lucas Onderwijs daar deelgenoot van te maken. Om mee te maken hoe in een samenleving vol spanning een individu wél het verschil kan maken, hoe daar waar men de zorg voor kinderen deelt, verschillen in geloofsovertuiging of cultuur ondergeschikt worden aan die zorg. Veilig gevoel Het was mevrouw Sari die precies kon verwoorden wat zij van onze rooms-katholieke basisschool verwachtte: “Ik verwacht dat jullie mijn kinderen goed onderwijs bieden, dat jullie het geweten van mijn kinderen aanwakkeren en hen ook vertellen dat Jezus de zoon van God is. Ik vertel ze thuis dan wel dat hij een profeet was.” Het was mevrouw Sari die mij uitlegde waarom het voor mensen juist nu een veilig gevoel kon geven om deel uit te maken van onze ‘allochtonenschool’. Mijn column krijgt echter een andere inhoud. Vlak voor de zomervakantie kwam mevrouw Sari bij mij langs. De speurtocht naar een nieuwe school bleek moeilijker en taaier dan gedacht. De herberg bleek voor haar en haar kinderen keer op keer vol te zijn. Een intern begeleider van één van die scholen belde ons: “Ja, ik bel voor de familie Sari, niet dat wij ze gaan aannemen,

want de zorg is voor onze school toch echt te groot.” Er bleek na veel moeite een openbare school bereid om de kinderen aan te nemen, maar dan moesten ze wel een jaar doubleren. De kinderen begrepen dat vanzelfsprekend niet en mevrouw Sari vroeg zich af of ze haar kinderen daar aan moest wagen. Welkom zijn De drieling zit dus nog steeds bij ons op school. We zijn er blij om. Toch hopen we dat we in de toekomst een school vinden die bij hun in de buurt staat en die hen het gevoel wil geven dat ze welkom zijn. Een school die dan net als wij zal ontdekken dat er geen halsbrekende toeren uitgehaald hoeven te worden om deze kinderen in ontwikkeling te krijgen en te houden. Dan nemen we alsnog afscheid van haar en haar kinderen. Dan maken we die foto, want ik weet dat zij dan haar goede hoofddoek op heeft! |

Manuel Veira heeft Dick Bruin gevraagd voor de volgende column. Hij is directeur van de Westfriese Vrije School Parcival in Hoorn. “Zijn antroposofische school is zo heel anders dan mijn binnenstadsschool met een klassikaal leerstofjaarklassenstructuur, maar we hebben toch ontdekt dat we veel dezelfde waarden delen.”

| Tekst | Annemarie Breeve/ Michel Schreuder | Fotografie | Lou Wolfs

Oktober 2010

Onderwijs en politiek

B

ij de verkiezingen in juni stonden de partijprogramma’s bol van belofte.

Met name het onderwijs hoefde zich geen enkele zorg te maken. Er werd niet bezuinigd. Na maanden van moeizaam onderhandelen, ligt er een concept regeerakkoord. Wat kan het onderwijs de komende tijd verwachten? LeerKracht nam de verkiezingsbeloften en het regeerakkoord onder de loep en sprak met het College van Bestuur.

Bestuursvoorzitter Huub van Blijswijk is in zijn wiek geschoten. De woordkeuze in de partijprogramma’s irriteren hem, maar ook de handelswijze van het demissionaire kabinet als het gaat om onderwijs, kan hij niet waarderen. “Er wordt wél bezuinigd op onderwijs, maar men noemt het anders”, stelt Van Blijswijk. Lumpsum Op dit moment wordt binnen Lucas Onderwijs gekeken naar het budget voor 2011. Het bestuur houdt rekening met een tekort van 2,5 miljoen euro in het komend jaar. Een aantal overheidsmaatregelen draagt

ineens geld oormerken en het weer eruit trekken. De politiek noemt dit ‘Bestuur en Management’ en dat bekt dan lekker. Daar kan wel wat vanaf, denken mensen snel. Maar dat gaat ten koste van de scholen. Slechts vier tot vijf procent van het geld dat voor het primair onderwijs binnenkomt bij Lucas Onderwijs wordt gebruikt voor het bureau. Dat is een heel laag percentage.” Voorfinancieren Een andere moeilijkheid is de vertraagde financiering. Leerlingaantallen wisselen per schooljaar, maar de financiering geschiedt per kalenderjaar. Scholen die met een sterke

‘Er wordt wél bezuinigd op onderwijs, maar men noemt het anders’ daaraan bij. Zo wordt de subsidie ‘Bestuur en Management’ stopgezet. Huub van Blijswijk: “Het primair onderwijs kent een lumpsumfinanciering. Je kunt daarin niet

stijging te maken krijgen, ontvangen het benodigde geld voor een extra leerkracht pas in januari. Zij moeten de eerste maanden voorfinancieren. Daarbovenop zet de

overheid een extra maatregel. Scholen die met een stijging te maken hebben, krijgen alleen extra geld als binnen het bestuur op

GELD Wat vindt de politiek van de middelen voor onderwijs? Uit de verkiezingsprogramma’s: De VVD wil jaarlijks 2,5 miljard extra investeren in onderwijs. D66 noemt eenzelfde bedrag maar vindt dat de bestemming ook onderzoek moet zijn. GroenLinks specificeert het bedrag niet, maar wel het doel: er moeten miljarden extra naar met name het basisonderwijs en het (voorbereidend) beroepsonderwijs. In het regeerakkoord: Op adviesraden en instituten vindt een efficiencykorting plaats via de bijdrage aan deze instellingen die niet raakt aan het primaire onderwijsproces maar de bestuurlijke drukte en overbodige stapeling van instituties in het onderwijs terugdringt. De prioriteiten binnen de onderwijsbegroting worden herschikt ten gunste van de kwaliteit van het onderwijs.

Lees verder op de volgende pagina

| Onderwijs en politiek |

9

DossieR


DE LERAAR De politieke partijen zien het Actieplan Leerkracht als een goede stap, maar één die nog niet ver genoeg gaat om het beroep leraar aantrekkelijk te maken. De VVD meent dat een goed presterende leraar meer mag verdienen, en dat het opleidingsniveau van docenten stapsgewijs omhoog moet. De PvdA wil een Actieplan Leerkracht 2.0. D66 meent dat leraren op achterstandsscholen ook extra beloond mogen worden. SP vindt dat onbevoegde docenten binnen twee jaar hun bevoegdheid dienen te halen en GroenLinks wil eveneens het aantal onbevoegden terugdringen. In het regeerakkoord: Het programma Leerkracht van Nederland, het actieplan om het lerarentekort aan te pakken en de kwaliteit en positie van leraren te versterken, wordt voortgezet. Er komt meer ruimte voor prestatiebeloning, zowel van personen als van teams. De kwaliteitsverhoging van de lerarenopleiding wordt voortgezet. Binnen een jaar komt de sector met een beroepsregister waarbij de inschrijving is gekoppeld aan een periodiek bijscholingsvereiste.

het totaal ook een stijging waar te nemen is. Een school met een toename in leerlingen krijgt dus geen extra middelen wanneer binnen hetzelfde bestuur er ook scholen zijn die hun leerlingaantal zien dalen. Huub van Blijswijk: “De overheid noemt zo’n maatregel geen bezuiniging, maar een ‘verschuiving van middelen’. In de troonrede wordt gesteld dat het onderwijs wordt ontzien, maar dat is niet waar.” Collega Hein van Asseldonk vindt het ook relevant te benoemen hoeveel er goed gaat door onderwijsbeleid uit de laatste jaren. Het lerarentekort is zo goed als verdwenen. Er zijn minder voortijdig schoolverlaters. De investeringen in onderwijs zijn fors toegenomen, zo somt hij ook op. Toch is ook hij van mening dat de overheid de impact van de nieuwe maatregelen onderschat. “Bovendien is het een signaal, er gaat wel meer gebeuren. Zo zal zittenblijven misschien uit de bekostiging verdwijnen. Dat is niet goed voor

het onderwijs. In het voortgezet onderwijs moet de ruimte bestaan voor een kind om te doubleren, omdat kinderen dan nog volop in ontwikkeling zijn. De overheid wil dat een kind dan doorstroomt op een lager niveau, maar dat is niet altijd het beste voor het kind.” Van Blijswijk voegt er aan toe: “Leerlingen laten doubleren is óók maatwerk!” Scoringsdrang Het is de korte termijnvisie van de politiek, zo stelt men. De scoringsdrang van politici bij het publiek. Van Blijswijk: “Taal wordt uitermate slim gebruikt in alle politieke teksten. Er ontstaat een tendens, mensen krijgen een gevoel erbij, zonder dat ze weten of het wel klopt. Neem een uitspraak als ‘Geen leerfabrieken meer’. Het is makkelijk gezegd. Niemand wil leerfabrieken. Je kunt het er zo mee eens zijn. De waarheid is dat leerfabrieken niet bestaan. Er zijn geen VO-scholen met 4500 leerlingen. Er is wel 1 identificatienummer bij de overheid, waar zeven of acht

ZWAKKE SCHOLEN De meeste partijen willen dat er bij zwakke scholen sneller wordt ingegrepen dan nu.

touw nemen. De PvdA vindt ook dat besturen met zwakke scholen geen nieuwe scholen mogen stichten.

Uit de partijprogramma’s: De VVD wil ondermaats presterende scholen sluiten. De snelheid waarmee dat gebeurt, moet worden verhoogd. De PVV noemt daarbij een termijn: een school krijgt maximaal één jaar om te verbeteren. Dat vindt overigens ook D66. Het CDA draait het om en stelt dat het totaal aantal zwakke scholen in de komende vier jaar moet halveren. De PvdA wil zwakke scholen op sleep-

In het regeerakkoord: De toegevoegde waarde (leerwinst) gaat zwaarder wegen bij de beoordeling van scholen en instellingen waarbij scholen ook het predicaat excellent kunnen verdienen. (Zeer) zwakke scholen moeten sneller, binnen een jaar, het onderwijsproces op orde hebben. Zo niet, dan wordt tot sluiting overgegaan.

10


DossieR

locaties onder vallen. Elke locatie is een aparte school met eigen onderwijs, docenten en leerlingen die elkaar kennen en een plek hebben in de omgeving.” Innovatie Zwakke scholen is een thema waar beide bestuursleden zich zeer druk om maken. “Onacceptabel natuurlijk”, stelt Van Blijswijk. “Daar moet je van alles aan doen. Maar het is wel heel makkelijk om daar met hagel op te schieten. Het zijn vaak complexe problemen die je niet in één keer kunt oplossen. Bovendien, als het echt niet anders kan en je moet sluiten, dan heb je altijd nog de zorg voor de leerlingen. Waar ga je naar toe met die kinderen?” Hein van Asseldonk vindt de methode waarmee wordt vastgesteld of een school goed scoort, zwak. “Het ligt er ook maar aan waar je de lat legt. Als je de norm legt bij 25 procent, dan kunnen scholen verbeteren wat ze willen, er zal altijd een kwart aan de onderkant zitten. Bovendien hebben

zwakke scholen over het algemeen zwakke leerlingen en een zwak team. Je kunt die school wel sluiten, maar de leerlingen en de medewerkers gaan naar andere scholen toe. De oplossing ligt in analyse. Kunnen we ingrijpen, wat is er nodig, hoe gaan we dat doen?” Van Asseldonk mist de broodnodige nuancering. “Er is in Nederland heel veel georganiseerd en er gaat heel veel goed. We moeten ook accepteren dat we niet alles kunnen regelen.” Van Blijswijk ziet de regeldrang van de overheid vooral als een beperking op de innovatie. “Je kunt geen risico’s meer nemen. Wanneer het uitgangspunt is dat iemand geen geld ontvangt als hij geen succes behaalt, dan zal hij geen risico nemen en dat beperkt de innovatie. Met het regelen, regel je alles stuk.” Persoonlijke aandacht De heren zien veel tegenstrijdigheden in de beeldvorming rondom het onderwijs. Zo is de tendens ontstaan dat grote scholen niet goed

SCHAALGROOTTE De laatste jaren is er iets gebeurd met het imago van de grotere schoolbesturen. Hoe kijkt de politiek aan tegen schaalgrootte? Uit de partijprogramma’s: Alle partijen laten zich negatief uit over fusies in het onderwijs. Op een kleine mits en tenzij na, zien de politieke partijen liever een beweging naar kleinschalig. De VVD is ‘tegen onderwijsfabrieken’ en ziet meer heil in kleine klassen. Financiële prikkels voor scholen om te fuseren, worden afgeschaft. De PVV wil ook een stop op fusies, evenals D66 dat meent dat scholen elke drie jaar moeten kunnen switchen tussen besturen als de dienstverlening hen niet bevalt. De SP wil een fusietoets verplicht stellen en wil dat scholen gelegenheid krijgen uit een bestuur te stappen als zij dat willen. In het regeerakkoord is niets opgenomen over schaalgrootte in het onderwijs.

DE GRONDWET Blijft artikel 23 in de Grondwet gehandhaafd? Uit de partijprogramma’s: De PVV wil artikel 23 en het bijzonder onderwijs handhaven. Daarbij sluit de PVV islamitische scholen uit, deze moeten wel sluiten. Voor de andere partijen ligt de nadruk bij de discussie over dit onderwerp vooral op de acceptatieplicht. D66 vindt dat scholen geen leerlingen mogen weigeren op basis van geloof of achtergrond en acht artikel 23 dan ook niet houdbaar. Het CDA hecht aan keuzevrijheid in het onderwijs, en vindt een acceptatieplicht daar niet bij passen. Ook de SGP sluit zich daarbij aan en vindt dat scholen de vrijheid moeten hebben beleid te voeren dat past bij hun overtuiging.

In het regeerakkoord: Aan de vrijheid van onderwijs zoals gewaarborgd door artikel 23 in de Grondwet, wordt niet getornd. Uit onderzoek is gebleken dat het islamitisch onderwijs zwakke kanten kent qua bestuurskracht, onderwijskwaliteit, burgerschapsvorming (rechtsstaat) en rechtmatigheid van de besteding van middelen. Uit onderzoek is verder gebleken dat ook scholen met een radicaal vernieuwend onderwijsconcept deze problemen kennen. Deze scholen zullen dus sneller met sluiting geconfronteerd worden. Bij de beoordeling weegt eveneens zwaar hoe scholen aandacht geven aan integratie. Lees verder op de volgende pagina


11

DossieR


‘Wanneer het uitgangspunt is dat iemand geen geld ontvangt als hij geen succes behaalt, dan zal hij geen risico nemen en dat beperkt de innovatie’

DE PABO De opleiding tot leraar basisonderwijs kwam de afgelopen jaren negatief in het nieuws. Studenten zakten voor de taal- en rekentoetsen en de kwaliteit van de opleiding lag onder vuur. De VVD noemt in het partijprogramma eenvoudigweg dat de kwaliteit van docenten die van de pabo kom, omhoog moet. De PVV wil dat realiseren door op de opleiding meer nadruk te leggen op vakinhoud en minder op didactiek. Het CDA wil hogescholen meer ruimte bieden om specialisatie in de opleiding aan te brengen. In het regeerakkoord: Op de pabo komt differentiatie die leidt tot een brede bevoegdheid voor de hele basisschool, maar met een specifieke bekwaamheid voor het jongere of oudere kind.

zijn, terwijl onderzoek laat zien dat grote scholen beter presteren dan kleinere scholen. Van Blijswijk: “Er wordt ergens een probleem ontdekt en men maakt dat het probleem van de hele keten. Stuur je je kind naar een grote of een kleine school? Dat boeit de ouder in principe niet. Je wilt een school met persoonlijke aandacht voor je kind. Hoe de school dat organiseert, maakt niet uit. Een opvallende uiting van die beeldvorming is dat ouders de school van hun kind als ‘goed’ bestempelen, terwijl ze het onderwijs in zijn geheel maar net een voldoende geven. Dat is tegenstrijdig en onterecht. Het onderwijs in Nederland is goed. En af en toe gebeurt het dat scholen zeer zwak zijn en daar moeten we iets aan doen.” Beklaagdenbankje Van Asseldonk wijt die beeldvorming deels aan de sector zelf. “Te lang hebben we sig-

nalen systematisch ontkend. Signalen over onderwijstijd of lesuitval hebben we niet zelf als sector opgepakt. Daarnaast heeft het ook te maken met de kortstondigheid van ideeën en gedachten. Een enkeling kan het verpesten voor de rest. En ineens zitten hele categorieën in het beklaagdenbankje. We zijn er niet in geslaagd de feiten voor zichzelf te laten spreken. Scholen zijn namelijk niet groter geworden. Leerlingaantallen per vestiging zijn gedaald. En toch heeft men de indruk dat er leerfabrieken zijn ontstaan. Om beelden met name bij politici weg te nemen, moeten ze naar de scholen toe. We hadden recent de Vaste Kamercommissie voor onderwijs op het Montaigne Lyceum op bezoek. In die commissie zitten veel nieuwe mensen, ik zag hoe zij tijdens het bezoek hun beeld van het voortgezet onderwijs bijstelden. In die contacten moeten we ook investeren.” |

VMBO Alle partijen willen vooral de aansluiting van het vmbo op vervolgonderwijs en werk verbeteren. De VVD wil dat een leerling pas naar het mbo kan, als hij het vmbo met een diploma heeft afgesloten. De mavo moet weer terugkomen en vakscholen aantrekkelijker worden. De PVV wil de ambachtsschool weer terug. Het CDA wil het niveau van Nederlands, Engels en wiskunde op het vmbo verbeteren. De PvdA ziet graag een betere doorstroming van vmbo-t naar havo. In het regeerakkoord: De drempelloze instroom in mbo-2 verdwijnt. Het vmbo-mbo2 experiment wordt structureel voortgezet en uitgebreid waardoor meer ruimte ontstaat voor vakcolleges.

TOETSEN SPECIAAL ONDERWIJS Wat moet er gebeuren met de leerling die (veel) extra zorg nodig heeft? Dat lijkt de centrale vraag te zijn waarop de partijen antwoord willen geven. Meer ruimte voor het primair en voortgezet speciaal onderwijs, is de algemene tendens. De VVD legt de nadruk op het opleiden naar zelfstandigheid, de PVV wil extreme zorgleerlingen uit het regulier onderwijs halen. De SP vindt Passend Onderwijs een bezuinigingsmaatregel die om die reden van tafel moet. CDA houdt het op ‘regulier waar het kan, speciaal waar het moet’.

Uit de partijprogramma’s: De discussie over het wel of niet toetsen van leerlingen vormde ook deel van het debat in juni. Veel partijen zien het toetsen als een waarborg voor kwaliteit. De VVD koppelt daar nog aan dat het een manier is om achterstanden sneller te signaleren. Toetsen moet, vinden de grote partijen, en zoveel mogelijk centraal met voor iedereen gelijke normering. Het CDA benoemt ook het leerlingvolgsysteem in het primair onderwijs. In het regeerakkoord: Er komen verplichte leerlingvolgsystemen met uniforme toetsen in het primair en voortgezet onderwijs.

In het regeerakkoord: Op Passend Onderwijs wordt vijftien procent bezuinigd op de bekostiging die al gefixeerd was op het niveau van 2003.

NIET VOLLEDIG... Over onderwijs en politiek valt nog veel meer te schrijven. Dit dossier is dan ook niet compleet, het bevat een selectie van onderwerpen en uitspraken. Verder lezen kunt u op internet, bij de diverse politieke partijen, de vakbonden en de publieksmedia.

12


| Tekst | Marcel Groeneweg


Column

Spieken anno 2010

Marcel Groeneweg is columnist voor. ‘Van 12 tot 18’ en teamleider en docent. Engels op het College St. Paul..Hij is. auteur van het boek De leven is.hard.. Dit schooljaar schrijft hij ook columns. voor LeerKracht over zijn belevenissen. in het vmbo..

Zo’n inventieve manier van spieken zou eigenlijk meer mogen opleveren

Het is stil in de klas. De leerlingen zitten voorover gebogen een toets te maken. Terwijl ik ze observeer, schieten hun levens door mijn hoofd. Om een voor mij volkomen onduidelijke reden, verzin ik Indianennamen voor ze. Tobias: De Niet Te Begrijpen Vos Manouk: De Eenzame Strijdster Jasmijn: Dwarrelend Blad Ronnie: Stiekem Geval Wat is hij eigenlijk aan het doen? Hij kijkt steeds naar een ruimte tussen tafeltje en lichaam. Gelukkig kan ik nog stiekemer zijn, en voor hij het door heeft, vraag ik hem op te staan. Hij vertrekt geen spier, maar zijn iphone valt op de grond. “Oh”, zegt hij alleen maar. Ik raap de iphone up en kijk er naar. Er staat een foto op. Het is een foto van een blad met tekst. Bij nadere bestudering herken ik het blad met tekst. Ik heb die tekst zelf geschreven! Het is een foto van een blad met tekst met daarop de vragen over Chapter 5. “U mag niet zomaar aan mijn spullen zitten”, zegt Ronnie brutaal. Ik negeer hem en scroll naar beneden. Daar zie ik nog een foto. Ik herken de afbeelding. Het is een foto van een A4 met antwoorden van de toets. Ontegenzeggelijk het hanenpotenhandschrift van Leon. De klas houdt de adem in. Ik kijk naar Leon die achter in de klas zit. Hij doet alsof hij uit het raam staart. Rustig wandel ik naar hem toe. Natuurlijk heeft hij zijn iphone al wel in zijn tas weggemoffeld. Het A4-tje waarvan hij een foto heeft gemaakt, ligt nog op zijn tafel. Ik houd de foto op de iphone van Ronnie ernaast. Identiek. Eerlijk gezegd vind ik het een briljante actie. Dus krijgen ze toch een 1. Wel jammer, eigenlijk. Zo’n inventieve manier van spieken zou eigenlijk meer mogen opleveren. Maar mijn lerarengeweten accepteert dat niet. Bovendien hebben ze het niet goed genoeg gedaan. Want ik heb ze betrapt. |

| LeerKracht |

13



‘Zonder deze stage was ik misschien allang afgehaakt’

Leren en werken bij Lucas Onderwijs succesvol T

wee dagen in de week staan ze voor de klas, de andere drie dagen studeren ze aan de pabo in Leiden. In totaal negen-

tien studenten nemen inmiddels deel aan het project ‘Leren en Werken’ van Lucas Onderwijs. Tot ieders tevredenheid!

Over één ding zijn Kiki Schaap en Daan Dangerman het eens: ze zouden de twee dagen werk in de week voor geen goud willen missen. Beide tweedejaars pabo-studenten lopen stage op basisschool de Vijverhof in Voorburg. En het bevalt hen uitstekend. “Het is lekker als je al vanaf het eerste moment twee dagen per week voor de klas kan”, zegt Kiki. “Zo heb je ook veel sneller door of het onderwijs iets voor je is.” Het project ‘Leren en Werken’ van Lucas Onderwijs is bedoeld om het vak van basisschoolleerkracht voor havo- en vwo-scholieren aantrekkelijker te maken. In plaats van de hele week naar school te gaan, lopen ze twee dagen stage op een basisschool. De andere drie dagen brengen ze door op de pabo. Daarnaast krijgen de studenten een maandelijkse financiële vergoeding voor hun werk en wordt – als ze de studie met succes afronden – hun collegegeld betaald. “Het is allemaal heel aantrekkelijk”, zegt Daan. “Bovendien hebben we de garantie dat er na vier jaar een baan bij Lucas Onderwijs op ons wacht. Dat is ook een reden geweest om hiervoor te kiezen.” Arjan van der Haar, directeur van basisschool de Vijverhof in Voorburg en coördinator van het project, is dik tevreden over het verloop tot nu toe. Vorig jaar startten tien studenten met de opleiding, dit jaar negen. Uiteindelijk zijn er vorig jaar twee afgevallen. De opengevallen plekken zijn ingevuld door nieuwe studenten. Toekomstige collega Want, zo geeft de basisschooldirecteur aan, dat is toch wel één van de pijlers van het project ‘Leren en Werken’: Lucas Onderwijs wil kwaliteit binnenhalen. “We selecteren aan de poort”, geeft hij volmondig toe. “Het doel is voldoende, en tevens kwalitatief goede basisschoolleerkrachten op te leiden én aan ons te binden. Door een vergoeding te geven en de kans te bieden twee dagen per week aan de slag te gaan, willen we de opleiding aantrekkelijker maken voor de betere middelbare scholier.” Volgens Van der Haar is het opvallend dat de uitval in het Lucasproject minimaal is. Op de reguliere pabo-opleiding haakt gemiddeld dertig procent van de eerstejaars af, en in het tweede jaar nog een groep. Het heeft vooral te maken met de selectieprocedure, zegt hij.

14

| LeerKracht |

“Alle studenten die via ons aan de opleiding beginnen, moeten echt solliciteren. Het is aan de directeuren van de basisscholen om de hamvraag te beantwoorden. Zie ik in deze student een toekomstige collega? Als die ‘klik’ er niet is, moeten we zo’n student ook niet willen binnenhalen.” Voorsprong De Lucasstudenten hoeven op de pabo de vaardigheidstrainingen in het eerste jaar niet te volgen, maar krijgen ook geen vrijstelling. De tentamens moeten wel gemaakt worden. “Het betekent dat je de discipline moet hebben om iets aan zelfstudie te doen”, zegt Daan. “Je moet de boeken thuis wel doorkijken.” Toch bouwen de studenten een enorme voorsprong op ten opzichte van hun collega’s in het reguliere pabo-onderwijs. Kiki: “Omdat je twee dagen per week op school bent, maak je volwaardig deel uit van het team. De kinderen zien je daarom niet als stagiair. Van andere studenten hoor je dat ze zich het hele jaar door moeten bewijzen voor een klas, dat ze het hele jaar worden uitgeprobeerd. Wij hebben dat veel minder. De kinderen kennen ons beter en weten: op maandag en dinsdag zijn we er.” Volgens Daan is ook beter mogelijk een band op te bouwen met de leerlingen. “Daardoor leer je sneller wat hen beweegt, wat hun problemen zijn. En leer je er op in te spelen. Hoe je moet reageren als een kind iets niet durft of onzeker is, kan je niet uit een boek leren. Dat moet je in de praktijk ervaren.” Van der Haar meent dat het de bedoeling is de stagiairs alle facetten van het basisonderwijs te laten ervaren. “Het is niet alleen voor de klas staan, maar ook voorbereiden, vergaderen, studiedagen bijwonen.”

‘Hoe je moet reageren als een kind iets niet durft of onzeker is, kan je niet uit een boek leren. Dat moet je in de praktijk ervaren’

Jeroen van Kesteren, coördinator vanuit de Hogeschool Leiden, vindt het project een schot in de roos. Van hem zou het op meer scholengroepen toegepast mogen worden. “De Lucasstudenten voelen zich sneller collega op een school, lopen makkelijker stage en ook de financiële vergoeding is een stimulans. Uiteindelijk denk ik dat ze er

Daan Dangerman en Kiki Schaap

letterlijk en figuurlijk beter van worden. Het levert meer gemotiveerde studenten op.” Kiki kan dat alleen maar onderschrijven. “Ik leer meer op stage dan op de pabo”, zegt ze. “Als de stage er niet was geweest, was ik misschien al lang afgehaakt.” Investering Dat er dit jaar minder studenten aan ‘Leren en Werken’ meedoen, heeft niets te maken met verminderde belangstelling of geringere kwaliteiten onder de aankomend studenten, zegt Van der Haar. Integendeel, er waren in 2010 juist méér aanmeldingen dan in het startjaar 2009. Er waren echter minder stageplaatsen beschikbaar. En dat is vooral een geldkwestie, geeft hij aan. “De deelnemende basisscholen moeten de stagevergoeding en het collegegeld uit het eigen budget betalen. En dat is alles bij elkaar toch best een aardig bedrag, zo’n vijfduizend euro per student. Dan moet een basisschooldirecteur overwegen of hij die investering wil doen. En op het ogenblik zijn er daar minder toe bereid.” Van der Haar vindt het jammer, omdat iedereen wel enthousiast is over het project. “Het is een investering in de toekomst van het onderwijs. Op het ogenblik is het nog vrij makkelijk om vacatures op de basisscholen in te vullen. Maar tussen nu en vijf jaar wordt de vraag veel groter en het aanbod een stuk kleiner. Dan is het prachtig dat wij jaarlijks een aantal kwalitatief goede leerkrachten aan onze organisatie kunnen toevoegen.” Marco van der Ploeg, advi-

seur personeelszaken op het Centraal Bureau van Lucas Onderwijs, onderkent het probleem. “We krijgen voor dit project geen enkele subsidie van de overheid”, zegt hij. “We denken wel na over de financiële basis onder het project, maar er is geen simpele oplossing, omdat er geen ‘algemene’ middelen zijn die we kunnen aanwenden. Het geld dat Lucas Onderwijs ontvangt, gaat zoveel als mogelijk naar de scholen. Als we het pabo-project uit algemene middelen willen betalen, zullen alle scholen uit hun budget een bedrag moeten afstaan. Voor een dergelijk besluit zal onder de schoolleiders natuurlijk voldoende draagvlak moeten zijn en in tijden van bezuinigingen is dat niet eenvoudig. Het komend jaar zullen we hiervoor een oplossing moeten vinden. We kijken naar mogelijkheden voor externe financiering en zullen ook intern de discussie aangaan.” |

V

an de studenten die zich elk jaar aanmelden bij de pabo is ruim een derde afkomstig van het mbo en veertig procent van de havo, terwijl slechts 6,5 procent het vwo als vooropleiding heeft. De vwo’ers haken relatief wel het minste af: binnen een jaar stopt een kwart met de pabo. Onder havisten is dat een derde, bij studenten met een mbo-vooropleiding veertig procent. Bron: Onderwijsraad

| LeerKracht |

15


| Illustratie | Auke Herrema

AB-ZHW start post-hbo

‘Onderwijs en Moderne Media’ D

e screenager van nu bezit een ipad, iphone en ipod, zit op MSN, Twitter, Facebook en Hyves en googelt zijn

werkstukken sneller bij elkaar dan een docent deze kan nakijken. Daarnaast is er de elektronische leeromgeving, zijn er de smartborden en natuurlijk ‘gewoon’ de computer. Docenten zien soms door de bomen het bos niet meer.

“Dat is wat wij ook merkten”, zegt Koos Eichhorn, beleidsmedewerker van AB-ZHW, de ICT-afdeling van Lucas Onderwijs. “ICT en nieuwe media hebben een enorme impact op het onderwijs, zowel in het primair als het voortgezet onderwijs. Dat zal in de toekomst alleen maar groeien, het staat nog steeds in de kinderschoenen.” Uit in de klas “Met name in het voortgezet onderwijs is het potentieel bij leerlingen groot. Daar tel je niet meer mee als je geen ipad of zo hebt. Langzaam begint bij docenten wel de notie door te dringen dat ze er iets mee kunnen in de lessen, maar vaak weten ze niet hoe ze nieuwe media kunnen inzetten. Dus hebben docenten nog steeds de neiging om te De post-hbo studie ‘Onderwijs zeggen: die dingen moeten en Moderne Media’ is bedoeld uit in de klas.” om docenten in het primair AB-ZHW heeft in het en het voortgezet onderwijs te verleden een groot aantal scholen in kennis en gebruik cursussen gegeven om van moderne media in het docenten te leren omgaan onderwijs. De opleiding wordt met ICT en nieuwe media. gegeven door AB-ZHW in Eichhorn: “Tot dusver samenwerking met de Hogegingen we er vanuit dat school Leiden. De studenten docenten daaraan volvolgen een grotendeels individoende hadden. Maar in de dueel traject, waarbij ze praktijk blijkt dat ze nog kiezen uit een aantal modules steeds niet goed weten als ‘Beeld en Geluid’, ‘Publicehoe ze hun vak- en vooral ren en Presenteren’, ‘Alles rond hun didactische kennis digitale borden’, ‘Mediawijsgoed kunnen koppelen aan heid’ en ‘Leiderschap en ICT om er daadwerkelijk in organisatie’. De leergang start het onderwijs mee aan de elk jaar in september. Deelslag te kunnen.” nemers hieraan kunnen in aanmerking komen voor een Post-hbo lerarenbeurs. Kijk voor meer Die constatering was aaninfo op www.abzhw.nl. leiding om, samen met de

Meer weten?

16

| LeerKracht |

Hogeschool Leiden, een post-hbo-opleiding ‘Onderwijs en Moderne Media’ op te zetten. De eerste lichting is in september gestart, bestaande uit veertien deelnemers. Jeroen van Kesteren, coördinator vanuit de Hogeschool Leiden, ziet een verschil tussen de cursisten van Lucas Onderwijs en de studenten van de reguliere pabo. “De studenten van nu zijn handig met moderne media, maar moeten leren deze didactisch in te zetten. Bij de cursisten van de post-hbo is het vaak andersom.” Eichhorn: “ICT koppelen aan vakkennis lukt meestal nog wel. Maar docenten moeten een totaal vernieuwde didactiek hanteren. Dat wordt bijna afgedwongen. Je kunt niet meer klassikaal lesgeven, je creëert andere verwachtingspatronen bij de leerlingen, moet invulling geven aan zelfwerkzaamheid. Al deze zaken gaan heel sterk meespelen.” Samenwerken Voor Jessie Bohmers, sinds een jaar samen met een collega ICTcoördinator op basisschool de Driemaster, is het herkenbaar. Haar reden om aan de studie ‘Onderwijs en Moderne Media’ deel te nemen, is simpel. “We willen op school een heleboel opzetten op het gebied van ICT, maar kwamen er gewoon niet uit. Op dit moment staan in elke klas bij ons op school wel computers, maar er wordt weinig mee gewerkt.” Deze leerkracht van groep drie ziet de computer zeker als een aanvulling op het onderwijs. “Tijdens de opleiding merk ik dat er zó veel mogelijk is. Niet alleen bij het aanleren van de stof, maar ook in bijvoorbeeld het samenwerken.” |

Kort Nieuws

In Memoriam Paul van der Meer was 40 jaar een fijne mees Op zaterdag 22 mei is Paul van der Meer overleden, op de leeftijd van 61 jaar. We wisten dat het slecht met hem ging, maar het bericht kwam toch als een schok. Tot aan de meivakantie was Paul wekelijks regelmatig op school om in groep 8 de leerkrachten te assisteren, op een plezierige wijze contacten met de leerlingen te hebben en zelfs ook nog wat les te geven. Op vrijdag na schooltijd was hij van de partij voor een glas wijn en een praatje. Vanaf het begin van het schooljaar wist hij dat hij ernstig en ongeneeslijk ziek was. Met grote realiteitszin is hij met dit gegeven omgegaan. Hij heeft zo lang hij kon, geprobeerd aan zijn leven een optimale invulling te geven, in de nabijheid van allen die hem lief en dierbaar waren. Nadat hij half april hoorde dat medicatie niet meer mocht baten, is zijn ziektebeeld in korte tijd zeer verslechterd. In 1970 is meester Paul begonnen in het onderwijs aan kinderen in een woonwagenkamp. Vele jaren was hij in Rijswijk verbonden aan de Rozenvoordeschool als leerkracht en adjunct-directeur. In augustus 2003 is hij op het Lichtbaken gekomen. Hij heeft hier zijn eigen plaats gevonden, waarbij de dagelijkse omgang met kinderen, collega’s en ouders volop zijn hart had. In de klas en de school was hij duidelijk aanwezig, herkenbaar aan zijn stem, waarmee hij goede verhalen kon vertellen. Hij heeft met plezier les gegeven, waarbij hij veel meer heeft gedaan dan alleen maar kennis overdragen. Kort gezegd mogen we stellen dat meester Paul in zijn functioneren licht heeft gegeven aan velen en een baken was voor heel veel mensen om hem heen. We weten dat veel (oud)leerlingen en collega’s bijzondere herinneringen aan hem bewaren. Onze oud-collega Paul van der Meer had er bijna veertig onderwijsjaren op zitten. Wij zijn er als oud-Rozenvoorders en Lichtbaken-collega’s trots op zo lang met deze onderwijskanjer gewerkt te mogen hebben. Team het Lichtbaken en oud-collega’s Rozenvoorde |

Derdeklassers St. Paul volgen cursus relationele vorming Op College St. Paul krijgen alle derdeklassers de komende tijd een cursus seksuele en relationele vorming aangeboden door Centrum 1622. In de cursus gaat het over onderwerpen als relaties, vriendschap, verkering, puberteit, jongens- en meisjesgedrag, grensoverschrijdend gedrag, macht, seksuele intimidatie, weerbaarheid, normen en waarden. Jongens en meisjes worden tijdens deze cursus van elkaar gescheiden, zodat er een wat opener sfeer ontstaat waarbinnen de leerlingen kunnen praten en luisteren. |

Actie Canvas Company Voor de zomer bood LeerKracht alle collega’s van Lucas Onderwijs de mogelijkheid mee te loten en kans te maken op een gratis canvasdoek met eigen fotobedrukking van de Canvas Company. 37 medewerkers reageerden op de actie, drie doeken werden verloot. De prijswinnaars zijn Rebecca Dubbelman (Bureau Lucas Onderwijs), Petra Mulder (Hofstede Praktijkschool) en Heleen de Boer (Stanislascollege). Van harte gefeliciteerd! |

Actie voor KiKa op ISW Hoge Woerd De actie begon op 16 juni met een filmmarathon voor een deel van de leerlingen. De hele nacht hebben zij allerlei spannende, komische en ook enge films gekeken. Dat was reuzegezellig en een groot succes. ‘s Ochtends konden zij even gaan bijslapen in hun eigen bed, terwijl de overige leerlingen arriveerden voor de andere activiteiten: wandelen, fietsen, skeeleren en zwemmen. Ook deze leerlingen hebben zich, mede dankzij het prachtige weer, prima vermaakt. Aan het begin van de middag arriveerden alle leerlingen weer op school, waar het middagprogramma werd afgewerkt. Fantastisch om te zien hoe alle leerlingen zich vermaakten met vrachtwagentrekken, clinics kickboksen, boegsprietmeppen en het Holland Sport Fietsspel. Het was een bijzonder gezellige middag. ‘s Avonds waren er heel veel gasten in het schoolgebouw die werden getrakteerd op heel veel lekkers tegen een kleine vergoeding. Bovendien kwamen er honderden mensen af op het Rad van Fortuin, waar een heuse vakantie in Vakantiepark Vlugtenburg te winnen viel. Deze prijs ging uiteindelijk naar de conciërge van de school, de heer Hanemaaijer. Al met al was het een hele gezellige dag, met veel bezoekers. Het schitterende eindbedrag van dik tienduizend euro voor KiKa was bovendien een uitstekende prestatie van leerlingen, docenten, ouders, bezoekers, sponsoren en allen die deze dag mogelijk hebben gemaakt voor het goede doel: Kinderen Kankervrij (KiKa). |

| LeerKracht |

17

Kort Nieuws

In Memoriam Maandag 4 oktober bereikte ons het ontstellende bericht dat Amin El Arkoubi uit klas B1B in het weekend onwel was geworden en maandagochtend vroeg in het Sophia Kinderziekenhuis in Rotterdam is overleden. Amin was pas 12 jaar en leerling op het Hofstad Lyceum. Leerlingen en docenten waren erg geschokt door dit bericht. De klas van Amin heeft geholpen bij het inrichten van een herdenkingsruimte in de octogoon van Hofstad Lyceum. Deze hele week was deze ruimte open voor leerlingen en medewerkers van Hofstad Lyceum. Amin is op vrijdag 8 oktober om 14:00 uur in Marokko in het dorpje waar zijn familie woont, begraven. Op hetzelfde moment was er op school een herdenkingsbijeenkomst. Het College van Bestuur wenst de familie, leerlingen en docenten veel sterkte met dit verlies. |

Ontbijttafel voor Peter van Eijk Aan het einde van het vorige schooljaar heeft Peter van Eijk zijn laatste werkdag als conciërge afgesloten op Stanislascollege Reinier de Graafpad. Toen Peter, zoals gebruikelijk, ’s morgens om half acht de school binnenkwam om te openen, trof hij daar een rijkelijk gevulde ontbijttafel aan en enkele collega’s. Zo kwam een feestelijk einde aan een 26-jarige carrière op het Stanislascollege. Peter opende vrijwel elke ochtend de school en zorgde daarna voor de ‘buitenboel’. Peter is erg handig en daar wisten velen van te profiteren als er kleine reparaties of lekke banden gerepareerd moesten worden. Op 6 oktober namen de collega’s en leerlingen officieel afscheid van Peter. Hij heeft nu nog meer tijd gekregen om te doen wat hij het liefste doet: samen met zijn vrouw hele stukken door Nederland fietsen. We hopen dat hij dat nog vele jaren zal kunnen doen en danken hem voor zijn inzet in de afgelopen 26 jaar. |

Toermalijn wint Haagse Onderwijsprijs Basisschool Toermalijn heeft op vrijdag 3 september de Haagse Onderwijsprijs uitgereikt gekregen uit handen van wethouder Ingrid van Engelshoven (Onderwijs). De prijs is bedoeld voor scholen met een bijzondere aanpak op het gebied van talentontwikkeling. Toermalijn ontving de prijs voor het project ‘Leerlijnen’ als onderdeel van het Leerkansenprofiel. De jury is van mening dat Toermalijn ‘zich onderscheidt door een uitbreiding van de normale schooltijd. Dit doet de school met muziek, sport, theater, dans, techniek en nieuwe media. Bij alles is veel aandacht voor taal. Dit is niet zomaar een uitbreiding; het is een verrijking van het hele lesprogramma. En het is verweven door alle lessen heen.’ De prijs bestaat uit een beeld ontworpen door de veertienjarige Emma Dekker, een leerling van het Haags Montessori Lyceum en een lunch voor de hele school van de Haagse topkok Pierre Wind. De prijsuitreiking was onderdeel van de officiële opening van het Haagse schooljaar in de Nieuwe Kerk aan het Spui in Den Haag. |

De zon schijnt boven Hofstede Pro! Op het dak van de Hofstede Praktijkschool zijn in de zomervakantie twintig zonnepanelen geplaatst. De panelen zijn door de gemeente Den Haag volledig gesubsidieerd. De school plaatst nog enkele tientallen zonnepanelen op het dak van de gymzaal. Op een controlepaneel in de hal is te zien hoeveel stroom er wordt opgewekt. Op een zonnige septemberdag genereren de panelen genoeg energie om acht computers te laten draaien of 34 lampen in de gang, namelijk zo’n 18 kilowatt. | 18

| LeerKracht |

Nieuwjaarsreceptie!

‘Wereldbollenloop’ op de Hofvijver

Noteer vast de datum in de agenda! De nieuwjaarsreceptie is bedoeld voor alle medewerkers van Lucas Onderwijs. Het is een goed moment voor het ontmoeten van collega’s van andere locaties. We heffen dan gezamenlijk het glas op het komende kalenderjaar. De nieuwjaarsreceptie van Lucas Onderwijs heeft plaats op maandag 3 januari 2011 van 16.00 tot 18.00 uur in het Diamant College aan de Diamanthorst in Den Haag. |

Zo’n vijftig kinderen van groep 7 en 8 van de Haagse basisschool Onze Wereld liepen 30 september op de Hofvijver in een grote transparante ‘wereldbol’. Deze ‘Wereldbollenloop’ vormde de symbolische aftrap van de Internationale Metropolis Conferentie die de week erna in Den Haag plaatsvond. De conferentie stond in het teken van wereldwijde migratie en integratie. De Haagse wethouder van Stadsontwikkeling, Volkshuisvesting en Integratie, de heer Norder, gaf het startsein. (foto’s eigen beheer Onze Wereld) |

Trampoline 15 jaar! Basisschool de Trampoline bestaat vijftien jaar. De school zelf bestaat eigenlijk langer, maar sinds 1995 heet de school ICBS de Trampoline en dat wordt gevierd! De aftrap van het jubileum begon met een flash mob dance. Bij een flash mob gaan midden in een mensenmenigte onverwacht een paar mensen dansen. In dit geval werden op 31 augustus bezoekers van winkelcentrum Leidsenhage verrast door drie leerlingen die zomaar uit het niets begonnen te dansen. Daarna deden steeds meer kinderen mee en uiteindelijk stond de hele school te swingen in de winkelende menigte. Opnames van het spektakel zijn terug te vinden op www.detrampoline.nl. |

Nieuwe secretaris/directeur Saffierhorst:

Rogier Straathof Rogier Straathof (37) is sinds 1 oktober secretaris van het College van Bestuur en directeur van het bureau aan de Saffierhorst. Rogier Straathof volgt zowel bestuurssecretaris Annemieke Mencke-van Buul op, als interim-bureaudirecteur Yde Bleeker. Tot het instellen van deze gecombineerde functie is in het voorjaar van 2010 besloten, in vervolg op een onderzoek dat daarvoor was gedaan naar het functioneren van de centrale organisatie binnen Lucas. De nieuwe functionaris is verantwoordelijk voor het organiseren en bewaken van de beleidsprocessen binnen de stichting en voor de leiding van het stichtingsbureau. Rogier Straathof studeerde bestuurskunde en rechten in Leiden en heeft ervaring als onderzoeker, beleidsmedewerker, interim-manager en projectleider bij verschillende organisaties, zowel in het bedrijfsleven als bij de overheid. Tot zijn aantreden bij Lucas Onderwijs was hij actief als programmamanager bij DUO, de Dienst Uitvoering Onderwijs (waar de taken van CFi en de IB-groep in zijn samengebracht). |

College St. Paul werkt samen met de Nieuwe School College St. Paul heeft de samenwerking gezocht met buurtcentrum de Nieuwe School voor diverse activiteiten. Het centrum biedt binnen de muren van de school huiswerkbegeleiding aan leerlingen van St. Paul. De scholieren kunnen op het leerplein gebruik maken van het aanbod en hoeven dus niet de school uit. Bovendien mogen leerlingen onder begeleiding in het buurtcentrum tijdens de pauze poolen, tafelvoetballen en tafeltennissen. De samenwerking werkt ook zijn vruchten af met betrekking tot de maatschappelijke stage. |

Foto Ferrie de Graaf

Ook iets te melden? Heeft u een kort bericht, een mededeling of een leuk nieuwtje? Bent u bijzonder trots op een prestatie van een leerling of een collega? Meld het de redactie! U kunt mailen naar [email protected]. Kopij insturen kan voor het decembernummer tot 10 november. Uit de inzendingen wordt een selectie gemaakt. |

| LeerKracht |

19

één twee drie vier vijf zes zeven acht negen tien

10 vragen aan ...

Marit Boer | Tekst | Michel Schreuder

1 Waarom een Lucas Motorrit? Het idee is twee jaar geleden ontstaan toen ik Antoinette Gillet, directeur van Samenwerkingsschool Balans, op de Saffierhorst tegenkwam. Zij was ook op de motor en natuurlijk moesten we even ‘brommers kieken’. Zo kwamen we op de gedachte om een motorrit te organiseren om meer collega’s met een motor te ontmoeten.

Marit Boer (31) werkt op de afdeling personeel en organisatie op het bureau van Lucas Onderwijs. Daarnaast heeft ze een

2 Wat voor motor heb je zelf? Een crossmotor, voor de kenners een XT350. Ik rij vaak onverhard, en op vakantie vaak over bergpaden, en dat doe je met een chopper een stuk lastiger. Maar iedereen kan meedoen aan de motorrit. Antoinette bijvoorbeeld rijdt een Harley.

passie voor haar motor en organiseert ze de Lucas Motorrit, die op 19 september voor de tweede keer werd gehouden.

'We werken allemaal voor de Lucas, ook al ben je je daar als je voor

de klas staat misschien niet altijd direct van bewust'

3 Hoe was de motorrit dit jaar? Heel gezellig. Wonderbaarlijk genoeg is het de hele dag droog gebleven en hebben we een mooie tocht kunnen maken richting Alphen aan de Rijn. Het aantal deelnemers – negen dit keer – was wat magerder dan vorig jaar, maar nu konden we in één groep rijden. En dat is wel zo gezellig. Vorig jaar moesten we met twee groepen rijden. 4 En volgend jaar? In principe gaan we komend jaar weer op pad. En uiteraard hopen we op meer deelnemers. Het eerste jaar hadden we alleen mensen uit het basisonderwijs, dit jaar reed er ook iemand uit het voortgezet onderwijs mee. Onze verbindende factor is toch dat we allemaal voor de Lucas werken, ook al ben je je daar als je voor de klas staat misschien niet altijd direct van bewust. 5

Een auto of een motor? Tegenwoordig rijd ik iedere dag met mijn motor naar het werk, geen auto voor mij. Maar als het ’s ochtends heel hard regent, sta ik ook niet altijd te popelen om op de motor te stappen. Dan denk ik stiekem wel eens aan de luxe van een auto. Je eigen muziekje aan, lekker warm en droog… Misschien dat het er deze winter toch van komt. Hoewel een motor enorm scheelt met de files.

6

Hoe reageren collega’s? Inmiddels zijn ze het wel gewend. Het verbaast sommigen wel eens hoe ik op het werk gekleed 20 20

| LeerKracht | | LeerKracht |


ga, omdat ze niet verwachten dat je in een jurkje en op hakken loopt als je ’s ochtends op de motor komt aanzetten. Maar ik kleed me altijd om op het werk.

7

Hoe ben je in het onderwijs terecht gekomen? Van origine ben ik lerares. Ik heb op twee basisscholen van de Lucas gewerkt. Maar na zes jaar wilde ik toch iets anders. Ik heb grote bewondering voor mensen die tot hun 65ste met plezier voor de klas kunnen staan, maar ik kan dat niet. Dan moet je een keuze maken. Zo ben ik op het bureau terecht gekomen.

8 Wat doe je nu? Eerst heb ik op de administratie gewerkt, nu ben ik assistent personeelsadviseur. Ik ben het vaste aanspreekpunt voor alle medewerkers op het bureau. Ik geef onder andere advies aan leidinggevenden als bijvoorbeeld een medewerker ziek wordt, of als er iets wijzigt in een aanstelling. Ook kunnen medewerkers mij aanspreken bij vragen over bijvoorbeeld de cao. En medewerkers die niet op het bureau werken, kunnen mij ook aan de telefoon krijgen als ze vragen hebben. Een afwisselende en uitdagende baan, van alles wat. 9

En de toekomst? Ik heb nog één jaar te gaan van m’n studie Personeel en Arbeid. Daar wil ik verder in. En gelukkig kan ik bij de Lucas doorgroeien.

10 Mis je het lesgeven niet? Af en toe verlang ik er wel naar terug, ja. Dan mis ik de leerlingen en leerkrachten en het enorme gein trappen dat je met kinderen kan doen. School is toch anders dan kantoor. Maar ik heb nooit spijt gehad. Het heeft allebei z’n charmes.

Marit organiseerde de Lucas Motorrit samen met Antoinette Gillet van Samenwerkingsschool Balans. (Foto eigen beheer)

LeerKracht. pagina 4 In de huiskamer van SBO Merlijn. pagina 7 Maatwerk in het voortgezet onderwijs. pagina 14 Werken en leren bij de Lucas

Recommend Documents