INTERIELIRíz:i.i,-,'''.1''t'{,2=,-1,"t-''r'-
kinderen rennen zó vanuit huis het bos in, de marchés noctu-rnes, de tlpische Franse avondmarktjes op dorpspleinen, zijn onvergetelijk en de burgemeester werd al snel een huisvriend. Niet zo gek dat Dirk-Karel de Geus niet meer weg wil uit het Franse minidorpje waar hij met wiendinAngela (+3) en kinderen Bella (5) en De
Asha (3) heenverhuisde. Hij vond er niet alleen een huis voor z'n familie, maar vooral ook een huis waar hij mensen met kanker een ontspannen tijd kan bieden. Een mooi plan, maar dat had wel wat voeten in de aarde.
Waarom moestdithuis er komen? 'We waren op zoek naar een huis voor een pro-
ject, maarwaarwe zelf ook kondenwonen. Zo'n zesjaar geleden kregen binnen een paar maanden drie van m'n vrienden kanker. Ik hoorde de verhaien over ziekenhuizen - niet dat alles slecht is hoor, maar het blijft allemaal vrij klinisch. Ikwilde ze op meer manieren steunen. Ik ging macrobiotisch voor ze koken, wilde ze het zo aangenaam mogelijk maken.Zo ontstond het idee voor een huis waar mensen met kanker even kunnen ontspannen. Met goed eten, massages, therapie, maar ook door mee te helpen met onkruidwieden.' Hoe kwam j e in de Mídi-Pyrénées terecht? 'We zochten eerst in Nederland, naar voormalige kloosters, maar die waren niet te betalen. Toen bedachtenwe: als we toch zoiets doen, waarom dan niet meteenverder naar het zuiden?We hebben Spanje overwogen, maar ook dat bleek te duur. Een vriendin van ons woonde in de Franse streek Lot-et-Garonne, en zo kwam Frankrijk in beeld. We bekeken huizen via internet, en onze vriendin ging dan kijken of het iets was. Zo'n tweeënhalfjaar geleden belde ze: "Je moet komen, dit is het denk ik!" Een huis in het departement Gers, van een ouder Engels stel dat al zestienjaarbezigwas met restaureren, als hobby. We waren enthousiast, maarhet was al snel aan anderen verkocht. Vier maanden Iater kregen we een telefoontje van de makelaar dat we het tóch konden kopen. We reden erheen door een verlaten landschap in de mist. Toen vroeg mijnvriendinwel even: "Wat doenwe hier, midden op het platteland?"' Wat was het plan van aanpaft ?'Wat hypotheek en aankoopproces betreft hadden we ons goed voorbereid. Bouwtechnisch gezien ging ik wat
lichtzinniger te werk. Er was geen elektra,
l5O rrrr
DECoRArtoN
liÉl. ,+i:l.r.i
i:1i
i::.
i, :r
)i:iitt:. r:r:)l
rlll.lir
ili,iii'i
,iil.
.: :t::4,
:.
:
:tt-í,-.
.... :.-:.:'
-.*
w
i.'"r,#:'
*ffi
"'
'ffi ËtH
ffi"r
a
II
t
I De eetkamer met tafel Square via Foucault, stoelen van Spoinq, en serwies van Muuto via MisterDesign. De kast tegen de muur
komtvan Het Kabinet
inBunnik I.inks Op devoorgrond tafeltje Tabiq een ontwerp vanWiig Haasenvoor Normann Copenhagen, via MisterDesign. De plaid over de bankkomt valr House in Style. De tafel op de achtergond is van Foucaul! de stoel is eenvintage Charles and Ray Eames, via
FabriekNl
,=
K
_''"" r:4.' ''t'''i",,I, rl '
1Ë,iirEi1:r,1fii.
,'l ,r.'
t-
.'ií;i,,.r
ii;'tÉi'ilfl!;
ir,
.:
% €; ..'=
;;: ::=
w
ffi
# #ffi
ffi ffi ffi
muurtjes moesten worden opgebouwd. Met heel veel wienden en familie, die in hun vakantie hier kwamen, hebben we zelf gedaan wat we zelfkónden. Zoals schilderen, voegwerk en het sanitair. Voor het grote werk, zoals het dakwerk en elektra, huurden we mensen in. Een Engelse klusjesman woonde bijna een jaar bij ons.'
Dacht je weleens: waarben ik aanbegonnen? 'Vooral door mensen die ernaar vroegen. Ik was er continu mee bezig, moest continu beslissen. Op flnancieel gebied, maar ook over welk wasbakje waar moest komen. En nog steeds is
hier
altijd werk. Gelukkig kan ik soms naar vrienden om bij te komen, of trek ik met m'n rugzakje de Pyreneeën in om te wandelen.' Welk gevoel moesthet huis uitstralen? 'Het moest een warm gevoel geven, een soort familiegevoei. We willen hier echt samen leven:
Iachen, eten, huilen, maar ook onkruid wieden. Het moest geen hotel lijken: elke gastenkamer is anders. Delen van het huis zijn zelfs uit de dertiende eeuw. Ooit had ik een lading Belgisch arduin laten verschepen vanuit Indonesië, met het idee dat ik het ooit zou kunnen gebruiken. Die lading kwam hier goed van pas; de tegels passen mooi bij de kleur van het steen van het
huis. Net als mijnvintage meubels. Ikben een echte verzamelaar en hier kon ik al die stoelen en lampen uit de jaren zestig en zeventig i«vijt. Verder staan er meubels van onze meubelmerken Spoinq en Foucault.' Wat viel tegen?'Eenverrassing was dat we niet als chambre d hófe konden openen, want zo'n verblijf mag marimaal vijf kamers hebben. En wij wilden er tien! Ook hebben we geld gestoken in een enorme verwarmingsbuis die veel meer kan verwarmen dan wat nu nodig is.'
Meevaller?'We kunnen het huis venr-armen met de houtkachel. In de toekomst zouden u-e het hele huis op haardhout warm kunnen houden.'
Nooit meer weg
?
'Nee. Algeia was even bang
dat we het stadse leven te veel zouden missen.
maar dat is niet zo. Van de honderd inu'oners hier kennen we er tachtig, de burgemeester vindt ons project geweldig en komt regelmatig langs. In de zomer zijn er marchés nocturnes. waarbij je daarna met het hele dorp aan lange tafels eet. En daarna gaat iedereen - van."ier tot tachtig jaar - dansen. In de buurt zijn mooie dorpjes, een landschap met zonnebloemen. \\è leven tot wel acht maanden buiten. En hier Iopen de kinderen vanuit huis zó het bos in. Waarom zou je wegwillen?' Puyssentut, 32120 Homps (Gers), Frankrijk,
puyssentut.org ELLE DECORAÏION
15-
