L C
C o uu rr aa nn tt i n f o r m a t i e b u l l e t i n
v a n
h e t
l i e m e r s
06
07
c o l l e g e
MEP
GOD
Taaldorp Frans
Vestersbos
“Parlementje spelen”
Een feest van chaos, en wanorde
Leren in vakantiesferen
CKV-filmproject
pag. 2
pag. 5
pag. 6
pag. 7
Vooropleiding conservatorium op Locatie Heerenmäten
Scheiding
Het is een bekend fenomeen dat leerlingen die naar de kunstacademie, de toneelschool of het conservatorium gaan, niet altijd voldoende zijn toegerust om direct tot die opleiding te worden toegelaten. Een extra vooropleiding van een jaar is dan vereist om eventuele toelating te bewerkstelligen voor het eerste leerjaar. Voor leerlingen van het Liemers College (zowel van de HAVO als het VWO) is deze procedure voor wat het conservatorium betreft verleden tijd. Met ingang van het nieuwe schooljaar is het namelijk mogelijk dit voortraject op de locatie Heerenmäten af te werken. De inspanningen van de betrokken docenten Leon Vliegen (LC) en Ab Sandbrink (ArtEZ) worden hiermee beloond. De eerste preludes vonden al zo’n vier jaar geleden plaats, maar toen kwam het samenwerkingsverband om diverse redenen nog niet van de grond. Muziekdocent Leon Vliegen, die behalve op het Liemers College ook op het ArtEZ Conservatorium werkzaam is als hoofdvakdocent ODM (Opleiding Docent Muziek), is zich met zijn collega van het ArtEZ Ab Sandbrink blijven inzetten voor het tot stand komen van het zogenaamde voortraject. “Ook al hebben de leerlingen met muziek in hun pakket een goede muzikale basis, op het theoretische vlak schieten ze soms te kort en de vocale en instrumentale vaardigheden zijn vaak onvoldoende om de opleiding op het conservatorium binnen de gestelde vier jaar af te ronden”, vindt Vliegen. “Bovendien is het een taak van de school en de Hbo-opleiding het aansluitingstraject met de hogere opleiding te verbeteren; zeker nu de wet daar per 1 september 2007 meer mogelijkheden toe biedt bij de nieuwe inrichting van de Tweede Fase”, voegt Sandbrink eraan toe. Hij is dan ook blij dat het Liemers College als eerste school een dergelijk voortraject in het komende schooljaar invoert. (In Enschede en Zwolle zal men nog een jaar moeten wachten.) Dat werving ook een rol speelt in het geheel, ontkent hij niet. Het voortraject is daarom ook toegankelijk voor leerlingen die niet op het Liemers College studeren. Garanties worden hier niet gegeven: de toelatingsexamens zijn beslissend voor de toelating. Op Heerenmäten vinden die dit jaar plaats op 22 juni en een jaar later zal er op het ArtEZ Conservatorium weer een toelatingsexamen afgenomen worden voor toelating in het eerste leerjaar. Wat houdt het voortraject in De cursus bereidt leerlingen in het laatste jaar van het voortgezet onderwijs voor op het toelatingsexamen voor de Opleiding Docent Muziek, de opleiding Klassieke Muziek en Jazz en Pop. Om tot het voortraject te worden toegelaten, moeten de leerlingen van havo 4 en vwo 5 eerst met goed gevolg een toelatingsexamen afleggen. Op de locatie Heerenmäten krijgen ze de theorievorming en de gehoortraining, maar ze zullen zelf voor de instrumentale of vocale scholing moeten zorgen. Na overleg met de docent van de muziekschool of de privédocent en de docent van het ArtEZ Conservatorium bestaat eventueel de mogelijkheid tegen betaling individuele lessen te volgen bij een docent van het conservatorium.
Ook aan het voortraject gaat overigens een toelatingstest vooraf die bestaat uit een muzikale gehoortest en een auditie. Het laatste onderdeel verschilt per opleiding. Wie voor de klassieke opleiding kiest, moet minstens vier stukken spelen die verschillen wat betreft stijl en gebaar: bijvoorbeeld een étude, een deel uit een sonate, een polyfoon stuk en een modern stuk. Wie voor Jazz & Pop gaat, brengt minimaal vier ensemblestukken ten gehore met een eigen ensemble of begeleider. Voor de Opleiding Docent Muziek ten slotte moeten de leerlingen vier stukken op hun hoofdinstrument spelen en vier liederen zingen, die verschillen wat betreft stijl en gebaar. Hierbij kan ook sprake zijn van een zelfgeschreven lied en een eigen compositie. De ODM is de enige richting waarbij een kort gesprek onderdeel van de auditie is. De toelatingscommissie bestaat uit Susan van Opstal/Yke Toepoel (Klassieke Muziek), Hans Voogt (Lichte Muziek), Hans Reintjes (Liemers College Voortraject), Ab Sandbrink (Opleiding Docent Muziek), Leon Vliegen (Opleiding Docent Muziek, Liemers College en tevens voorzitter) en een zangdocent(e). Leon Vliegen benadrukt dat er in de vooropleiding ook nauwkeurig gekeken wordt of er sprake is van talentontwikkeling, of iemand ontwikkelbaar is. Programma Ter voorbereiding op het voortraject biedt het Liemers College 20 lessen van een uur aan in theorie en gehoortraining. Leerlingen die vervolgens kiezen voor het voortraject, wacht een extra inspanning, omdat zij ook het gewone lesprogramma volgens het reguliere lesrooster moeten volgen. Naast de extra tijd die ze op school moeten zijn voor het volgen van de verplichte onderdelen van het voortraject, moeten ze ook thuis de nodige tijd reserveren voor praktische oefening. De gehoortraining en theorie omvatten twintig lessen van twee uur en vinden plaats op het Liemers College. De cursus wordt afgesloten met een toelatingsexamen op het ArtEZ Conservatorium. Voor Klassiek en Jazz&Pop wordt één keer per jaar op school een speciale workshopdag georganiseerd die wordt geleid door een of meerdere docenten van de vakopleiding en voor de ODM zijn er nog eens zes oriëntatiebijeenkomsten op zaterdag van 10.00 uur tot 14.00 uur in de drie Conservatoria van ArtEZ: Arnhem, Enschede en Zwolle. Daarin vindt een kennismaking met de studie plaats, waaronder bijvoorbeeld het bekijken van methodes valt.
Julliët Arends (viool) en Sheila van de Weerd (gitaar) in opperste concentratie.
Locatiedirecteur Henk van der Ploeg is duidelijk in zijn nopjes met dit initiatief: “Wij willen voor onze leerlingen immers mogelijkheden scheppen om de overgang van de middelbare school naar de vervolgopleiding zo naadloos mogelijk te laten verlopen. Dat is nu precies wat de sectie muziek met dit initiatief bewerkstelligd heeft en daar zijn we heel blij mee.” Piet van Breukelen
Buurman vertrekt
Al sinds ik heel klein was, schrijf ik vaak verhalen. Het begon met gekrabbel in schriftjes in groep 3. Nu zit ik in de vierde, en ik heb al een paar keer iets opgestuurd naar een uitgeverij, waar ik hele leuke reacties op gekregen heb. Mijn lerares Nederlands, mevrouw Frerichs, stuurde mij een tijdje geleden een mail over een schrijfwedstrijd op Internet. De opdracht was om een verhaal te schrijven met het thema ‘pech’. Kluun zou de eindbeoordeling doen en de prijs was 100 euro aan boekenbonnen! Het leek me meteen leuk om mee te doen, dus schreef ik een verhaal en stuurde het op. De dag dat de jury de nominaties bekend zou maken, checkte ik steeds mijn mailbox. Uiteindelijk kwam er een mailtje binnen, en ik bleek genomineerd te zijn, samen met nog drie anderen. Ik was superblij, maar het allerleukste moest nog komen. Drie dagen later bleek dat ik, samen met nog een ander meisje, gewonnen had! Kluun had in plaats van een winnaar boven en een onder de achttien, twee winnaars van zestien uitgekozen. Intussen is de prijsuitreiking geweest. Ik kon er helaas niet bij zijn, want het was in Hoorn. Maar binnenkort krijg ik de boekenbonnen binnen via de post. Ik ben alvast aan het bedenken welke boeken ik ga uitzoeken!
Waren we blij met de nieuwe columnist, kunnen we weer een nieuwe zoeken. Inderdaad, de buurman gaat verhuizen. De afgelopen twee jaar heeft hij zijn ogen goed de kost gegeven in de buurt van locatie Zonegge en daarvan zijn kronkels toevertrouwd aan de LC Courant, in de vorm van onvolprezen columns. De buurman had er dan ook oog voor, of het nu ging om een tas die er nogal “verloren” bij stond, rare vogels, domme ganzen, iPods, sterren, of dat het ging over het feit dat hij zichzelf weer met een verliefde blik in de schoolbanken zag. Kortom, zijn columns waren herkenbaar. Nu zijn we dus naarstig op zoek naar iemand die in zijn huis wil trekken en de columns voor het volgend jaar gaat verzorgen. Hoewel, de buurman hoeft natuurlijk de buurman niet te zijn. Als hij/zij maar wel alles scherp vanaf de zijlijn in de gaten houdt en de lezers wil trakteren op zijn/haar visie op schoolse dan wel andere zaken die voor de school van belang (kunnen) zijn. Ondertussen wensen we de buurman een goede verhuizing toe en bedanken we Harry Gerritsen (jawel, hij was het!) voor zijn humoristische columns. We wachten in spanning af hoeveel kandidaten er in aanmerking willen komen voor het schrijven van de column in de 13e jaargang van onze LC Courant.
Kirsten Kamphuis, Klas v4d.
Piet van Breukelen
Schrijfwedstrijd
Bij Duits en Frans leerde ik vroeger in te prenten of woorden mannelijk of vrouwelijk waren. “Die Schule” en “l’école” waren vrouwelijk. Ik heb u al eens verteld dat ik een buurman van het Liemers College ben. En als buurman ben ik door de jaren vertrouwd en eigenlijk wel gétrouwd geraakt met die vrouw die naast mij huist, de school, het Liemers. Veel kinderen heeft mijn buurvrouw altijd gehad. Jaarlijks zo’n 400 leerlingen heb ik me laten vertellen. Ik zag ze komen en gaan. Dag-in, dag-uit en jaar-in, jaar-uit. Het bijzondere was dat die kinderen de eeuwige jeugd bleken te hebben. Naar gezicht en kleding te oordelen bleef de leeftijd permanent steken bij 15, 16 jaar. Met die school naast me, met al die leerlingen die over de stoep, dwars door mijn tuin of over mijn tuinpad gingen, heb ik lief en leed gedeeld. Als in een goed huwelijk dus. Huwelijk? Je zou het misschien beter een Lat-relatie kunnen noemen: living apart together. Maar de gezichten, de emoties, de verhalen die ik ongewild meekreeg als ik in mijn tuin werkte of de hond uitliet, had ik voor geen goud willen missen. Bij het ervaren van zoveel jeugd kon ik mijn leeftijd door drie delen en werd ik weer 15 of 16 en net zo (on)gelukkig als toen. Stil verliefd op haar, twee banken voor mij. Altijd kwaad op dezelfde leraar die me nooit een compliment gunde. School was een spannende, soms ook angstaanjagende plek. Wonend naast een dergelijk school ben ik verzoend met haar geraakt. Ik zei het al. Vond ik laatst op mijn inrit een platgeregend geel A4’tje. Na het oprapen kon ik ontcijferen: “Je bent door je leraar uit de les verwijderd; schrijf precies op wat er gebeurde.” Het weigerende blauwe ballpointschrift liet mij toch nog lezen: Bij Duits zat ik in mijn werkboek een tekening te maken van Ilse die voor mij zit. Ilse vond dat niet leuk, begon te schreeuwen, beschuldigde mij en ik moest me toen gaan melden van de leraar, wat ik niet eerlijk vind! Onmiskenbaar het handschrift van een jongen. De volgende procedurevragen en antwoordstippels van dit gele formulier waren niet meer afgehandeld, zo te zien. Geen bewijs van goed gedrag, dacht ik, maar wel een bewijs van verliefdheid in puberteit, blauw op geel. Een document over toenadering en scheiding tussen Ilse en de jongen van wie ik de naam niet kon lezen: zijn woede had zijn handtekening onleesbaar gemaakt. Een bescheiden voorbeeld, dit verhaal, maar één van de vele van puber-lief-en-leed die ik meekreeg in de tijd dat ik naast de school woonde. Woonde, ja! Ik heb m’n huis namelijk verkocht, ga dichter bij m’n werk wonen, zo’n 60 km hier vandaan. Ik zal het komen en gaan van die leerlingen moeten missen, m’n eeuwige jeugd, m’n verjongingskuur. Ik zal nooit meer lezen hoe Ilse werd geportretteerd en wat daar de funeste gevolgen van waren. De scheiding is een feit. Schule, école, Liemers College, leerlingen, het allerbeste! Buurman
JAARGANG 12, NR 4 JUNI 2007 REDACTIE: Piet van Breukelen, Paul Merten VORMGEVING: Bergdrukkerij Amersfoort DRUK: Bergdrukkerij Amersfoort LCCOURANT OP INTERNET: www.liemerscollege.nl Bij onjuiste adressering retouradres: Postbus 412, 6900 AK Zevenaar
L C
06
07
“Parlementje spelen” in het MEP
Mission Olympic
In de week van 21 tot 25 mei hebben 10 leerlingen uit VWO 4 mogen meedoen aan het Model European Parliament (MEP). Samen met 120 leerlingen van andere scholen uit Gelderland is er heftig gedebatteerd. Het was dan ook niet moeilijk om er een spetterende week van te maken.
Vrijdag 8 juni was het weer zo ver! Met 152 leerlingen ging het Liemers naar het Olympisch stadion in Amsterdam voor de Mission Olympic, the schoolfinal. In 14 sporten streden 6000 leerlingen om de prijzen. De opening werd gedaan door Erica Terpstra en de staatssecretaris van sport. Bastiaan Ragas en Fatima Moreiro de Melo praatten het programma aan elkaar. Een moeilijk vak, zo bleek! Partysquad, Yes-R en Nederlands beste hordenlopers leukten het geheel op. Na de olympische eed ging iedereen in bussen naar zijn eigen sport. We deden mee met korfbal, basketbal, badminton, golf, veldloop, kanoën en zeilen. Er werden ook prijzen gewonnen. Basketbal 6e, badminton 3e, korfbal jong 8e en oud 12e, golf werd 2e. Thomas Vissink werd 1e in de kano. Anand Soni, Martijn Rutgers en Tom Willems zeilden naar de 1e plaats in hun klasse. Bij de veldloop werd gelopen in series van 150 tot 200 lopers tegelijk!
Bij de jongens klas 1 werd Daan Reintjes 10e en Jip Barthen 14e. Bij de meisjes werd Nadine Willemsen 9e en Willemijn van Oudvorst 11e. Bij de jongens klas 3 werd Sjors Beenen(vorig jaar kampioen in klas 2) 3e! De meisjes van klas 3 werden 1e als team en de meisjes van klas 4 en hoger werden 2e als team. In het stadion terug werden we ontvangen door Nikki van TMF en door Jeckyl en Hide. Er werd fanatiek “gejumpt” en om 18.00 uur vertrokken we weer. Om 20.00 uur waren we terug in Zevenaar waar iedereen tevreden uitstapte en door de regen naar huis ging. Leerlingen bedankt voor jullie inzet! Ed, Jac, Kelly en Lisa bedankt voor de ondersteuning aan de collega’s l.o. Tot volgend jaar! Evert Minderaa, sectie l.o.
Berlin ist eine Reise wert… Plenaire zitting van het Model European Parliament.
We begonnen de week met overtuigende speeches van de delegatieleiders. Bij ons op school was Dirk de aangewezen persoon, om Litouwen zo goed mogelijk aan de mede Meppers te presenteren. Daarna hebben we kennisgemaakt met de verschillende commissies tijdens het teambuilding programma. Na een gezellige openingsdag was de delegatie van het Liemers College meer dan klaar om de dag erna, dinsdag, lang te vergaderen in de desbetreffende commissie. Het resultaat van deze dagen was een waterdichte resolutie, die tijdens de volgende twee dagen zo overtuigend mogelijk gepresenteerd moest worden. Dit met succes, want op twee resoluties na, zijn ze allemaal aangenomen. Nu is het natuurlijk niet zo dat we een week school hebben opgeofferd om alleen maar in de schoenen van echte parlementariërs te mogen staan. Integendeel! Want ook al gingen we tijdens de
Op 23 mei vertrok precies om 6 uur ‘s morgens een bus met 40 leerlingen uit V5 en H4 en een viertal begeleiders vanaf locatie Heerenmäten naar Berlijn. In het kader van de projectdagen werd de stad met een driedaags bezoek vereerd. vergaderingen serieus te werk, de Korenmarkt was ook zeker een onderdeel van de MEP-week. Er zijn vrienden gemaakt, meerdere msn-adressen uitgewisseld en dan was er nog het “lobbyen”. Door slimme tactieken werd er geprobeerd informatie te krijgen en je zo voor te bereiden op de gevreesde tegenspeeches. Nadat de delegatievergaderingen achter de rug waren en iedereen zijn politieke kwaliteiten had getoond in het provinciehuis, was het dan eindelijk tijd voor de bekendmaking van de winnaars. De beste Mepper van onze school was Anne Janssen. Zij krijgt daarmee de eer om ook in Den Haag te mogen debatteren. Ter afsluiting van deze spetterende week kwam iedereen voor de laatste keer bij elkaar tijdens een barbecue. Al met al was het een week om nooit te vergeten! Lisanne Janssen
De profielwerkstukkenwedstrijd Leerlingen van de examenklassen HAVO en VWO maken een profielwerkstuk. Een verplicht examenonderdeel, een ‘meesterproef’, waarmee leerlingen bewijzen dat ze de kennis en vaardigheden die ze op school geleerd hebben ook kunnen toepassen.
In een wedstrijd wordt er dan gestreden om de ‘Liemers Award’ en een geldprijs. Op de HAVO afdeling wonnen Lion Schreven en Kevin Braam met het onderwerp “Babylonische wiskunde”. Lotte Lechanteur en Albertine Vermeer waren de besten van het VWO. Zij deden in Palermo een onderzoek naar “Nationalisering”. Lion en Kevin aan het woord: ‘Tot ongeveer een jaar geleden hadden we er nog nooit iets over gehoord, laat staan dat we wisten wat het was. En nu hebben we met het maken van een lesmethode voor havo4 en vwo4 over Babylonische Wiskunde de titel “Beste profielwerkstuk havo 2007 Heerenmäten” gekregen van de vak- en publieksjury. Op 11 april 2007 is ons profielwerkstuk uitgeroepen tot het beste van de kandidaten voor havo. Dit gebeurde op de avond van de Profielwerkstukwedstrijdfinale. Zeven groepen moesten hun profielwerkstuk presenteren, waarvan vier van havo en drie van vwo. Hieruit zouden dus twee winnaars komen. Tevens was er een publieksprijs, bepaald door het publiek in de zaal.
Profielwerkstukkenwedstrijdpresentatie.
Hoe kwam het tot stand? Na bijna acht maanden werk waren we (nu nog steeds) zeer blij over het resultaat van ons profielwerkstuk. Door onze begeleider waren we genomineerd voor de profielwerkstukwedstrijd. We wilden hier graag aan meedoen dus gingen we hard aan de slag om een presentatie te maken. De eerste ronde moesten we presenteren voor havo 4. We zijn toen gewogen en, volgens de leerlingen uit havo 4, te licht bevonden. Wel door naar de volgende ronde gingen: ‘Hovercraft’, ‘Claymation’ en ‘Bevallingen’. Dankzij een wildcard, gegeven door de commissie van de profielwerkstukwedstrijd, mochten we door naar de finale. We hadden wat goed te maken ten opzichte van onze eerste presentatie. We zouden hoe dan ook winnen. De spreuk: “Meedoen is belangrijker dan winnen”, ging voor ons niet op. Na al dat harde werken wilden we ook ons best doen om te winnen. We vroegen ons eerst af wat we konden veranderen om de jury ervan te overtuigen dat ons profielwerkstuk het beste was. We gingen toen maar een beetje aan onze presentatie sleutelen. Liedje toevoegen, de ergste “taalfouten” eruit halen, checken of alles soepel liep …Kevin kwam toen met het grandioze idee om het liedje Rivers of Babylon toe te voegen aan onze presentatie. Ja, een beetje showaspect mag wel bij een presentatie van wiskunde, dus kwam Lion met een bijpassend dansje met safari hoedjes… Na de rest van de presentaties te hebben gezien ging de jury in beraad en werd door het publiek op hun favoriete profielwerkstuk gestemd. Daaruit kwamen wij, verrassend genoeg, als eerste uit de bus. Vaak valt wiskunde namelijk erg tegen als het wordt gepresenteerd en velen interesseert wiskunde helemaal niet, dus hier hadden we niet op gerekend. We wonnen hierbij niet alleen de zo belangrijke eer, maar ook een heerlijke taart en een prijs.’ Wil Molenkamp, Lion Schreven en Kevin Braam
Nou ja, driedaags: dit was wel inclusief de reistijd, zodat er effectief twee dagen verblijf in Berlijn overbleven. En die tijd hebben we goed besteed. Na ongeveer 7 uur in de bus kwamen we aan in Potsdam, waar we de tuinen van het beroemde slot Sans Souci bezichtigd hebben en vooral even de benen konden strekken en een luchtje konden scheppen na de lange busreis. Daarna ging de reis verder naar Berlijn. We werden verwacht bij de tentoonstelling “The story of Berlin”. Voor de leerlingen was deze “interactieve” tentoonstelling, gevolgd door een bezoek aan een ook vandaag de dag nog direct bruikbare atoomschuilkelder niet direct het hoogtepunt van de reis. Terwijl de Duitsers toch echt hun best hebben gedaan om een vooral zeer pedagogisch en didactisch verantwoorde tentoonstelling neer te zetten. Misschien voor onze kids iets te “Duits”. Na de tentoonstelling volgde de ontmoeting met de gastgezinnen, allemaal woonachtig in het stadsdeel Marzahn in het voormalige Oost-Berlijn. Altijd spannend: waar kom je terecht, is de kamer wel oké, is het eten te eten en kun je met die Duitsers wel Duits praten als dat jóuw Duits is? Bleek in de meeste gevallen enorm mee te vallen. De tweede dag begon met een bezoek aan de Rijksdag en de inmiddels beroemde koepel op het dak van dit illustere gebouw. Daarna te voet langs het Brandenburger Tor, door de Friedrichsstraße met allerlei dure winkels (Maserati en Gucci, door ondergetekende foutief “gukkie” genoemd…) naar het museum bij het vroegere Checkpoint Charlie. In het museum een overzicht van de tijd tussen 1961 en 1989, waarin de stad gedeeld was door de beroemd/beruchte muur. Voor veel leerlingen een interessant verhaal, voor sommige begeleiders was
In de koepel van het Rijksdaggebouw.
het zien van de vele foto’s en filmfragmenten puur jeugdsentiment. Later op de middag volgde voor velen het hoogtepunt van de dag: een anderhalf uur durende fietstocht, waarbij we in drie groepen onder begeleiding van een gids langs een aantal belangrijke bezienswaardigheden van de stad peddelden. Fijn om eens even niet te hoeven lopen en je komt met de fiets natuurlijk verder dan te voet. ‘s Avonds was er een bezoek aan het “nieuwe Berlijn” rond de Potsdamer Platz: een gebied dat pas de laatste 12 jaar tot ontwikkeling is gekomen en nu tot de “places-to-be” hoort van deze bruisende stad. We bezochten een bioscoop en ongeveer de helft van de groep heeft de film ook echt af kunnen kijken. De andere helft echter moest halverwege uit de voorstelling worden gehaald omdat de gastgezinnen wachtten… Op de vrijdag was er ‘s morgens vrije tijd in het voorheen westelijke deel van de stad, rond de Kurfürstendamm en Bahnhof Zoo. Genieten van het fantastische weer of shoppen bij het befaamde Kaufhaus des Westens of een van de vele andere winkels. Daarna was het al weer tijd voor de terugreis. Na een rit van zo’n 8 uur kwamen we rond de klok van negen uur weer op de parkeerplaats van Heerenmäten aan. Ondergetekende slaakt dan inwendig altijd toch even een kleine zucht van verlichting: opnieuw is het allemaal goed gegaan en staan we met evenveel leerlingen als toen we vertrokken, vermoeid maar verder in goede conditie, weer op de parkeerplaats. Het waren drie mooie dagen met een erg prettige groep. Paul Merten
06
L C
Zeilkamp 2007
07
H5 tekenen naar Keulen
Maandag 21 mei vertrokken wij richting ons mooie Friesland. We verbleven daar in een oude kerk die omgebouwd is tot accommodatie. De kamers konden ingericht worden en de eerste instructie werd boven gegeven door Rob Kamermans. Nu kon het echte zeilen beginnen. Gelukkig hadden we een redelijk windje en konden we zeilend het grote meer op. Het oefenen van overstag moest in de volgorde: “klaar om te wenden, ree, fok over, schoot aan.” En al snel hoorde je over het meer: “klaar om overslag te gaan, reeeeeeeet.”
Havo 5 op stap in Keulen.
Klaarmaken voor vertrek! Het weer bleef gelukkig goed deze dag en om ongeveer 5 uur konden we terug naar de kerk om daar het eten klaar te gaan maken. In een erg mooie en grote keuken konden docenten en leerlingen samen een lekkere maaltijd maken. ’s Avonds was er tijd voor ontspanning. Er waren veel spelletjes mee genomen en daar werd ook gretig gebruik van gemaakt. En om 23.00 uur was het al rustig omdat alle leerlingen al in bed lagen. Dinsdag werd de wind beter en werd er de hele dag gezeild. We hebben Woudsend aan-gedaan om een middagpauze in te lassen. Daarna hebben we op het meer een zeilwedstrijd gehouden. Zonder aanwijzingen van de instructeurs moesten de leerlingen proberen om twee rondjes om het eiland te maken en daar als eerste te finishen. Voorrangsregels en zeilrichtingen konden nu uitgeprobeerd worden. Een mooie ervaring voor zeilers en instructeurs. ’s Avond gingen we BBQ’en en hebben we genoten van al het lekkers dat daar vanaf kwam. Woensdag was de wisseldag en moest de eerste groep naar Bataviastad. Daar hebben ze een rondleiding gehad op de Batavia en konden ze nog gaan
shoppen in het winkelcentrum. Voor ons op het kamp begon het avontuur met de nieuwe groep. Meteen het water op en naar een stadje toe omdat we bij de eerste groep hadden gemerkt dat ze daar wel behoefte aan hadden. De eerste dag zijn we dan ook naar Langweer gegaan. De wind was niet erg gunstig dus moest er veel op de motor worden gedaan. Omdat de groep kleiner was dan de eerste, lag ook deze weer erg vroeg te slapen. De donderdag was er iets meer wind en konden we eerst naar Woudsend en zijn we door gevaren naar het Heegermeer. De wind trok daar lekker aan en daar hebben we mooie stukken kunnen zeilen. Lekker schuin met de boot en grote stukken bezeilen. Vrijdag ging ook deze groep naar Bataviastad en nu gingen de instructeurs van het kamp ook mee. Een leerzame rondleiding maar voor de leerlingen net iets te lang. Na een zware week weer terug in Zevenaar hebben we met een zeer positief gevoel kunnen terugkijken op een geweldig kamp. Bart Nengerman
Unplugged door havo 4 en vwo 5 Leerlingen van havo 4 en vwo 5 van de locatie Heerenmäten gaven dinsdag 12 juni een concert in de Nederlands Hervormde Kerk van Aerdt. Zowel vocaal als instrumentaal viel er voor het talrijke publiek het nodige te genieten van het concert, dat onder de titel Unplugged ten gehore werd gebracht. Het gevarieerde programma werd door muziekdocent Leon Vliegen aan elkaar gepraat en aan het eind van het concert sprak hij eigenlijk namens het publiek zijn waardering uit voor alle deelnePuck Welling, Ellen Peters en Angela Fraikin zingen "Mr. Sandman" van de mers. “Niet alleen het prestaAndrew Sisters". tieniveau stijgt, maar ik ben ook zeer positief gestemd over de groei in de breedte. Steeds meer leerlingen weten de weg naar het muzieklokaal te vinden”, aldus een enthousiaste Vliegen. Zonder iemand te kort te doen, sprongen er toch een paar performances uit. De wijze waarop Estée Strooker “Geen kind meer” van Karin Bloemen ten Vanaf zondag 22 april tot en met woensdag 25 april gehore bracht en later “Vesoul” van Jacques Brel, brachten 18 leerlingen van de Realschule in Kleve een getuigt van veel talent. Haar zuivere stemgeluid en de bezoek aan Zevenaar. Op zondagavond kwamen zij bij de tekst passende expressie ontroerden het rond 19.00 uur bij locatie Zonegge aan en werden publiek. Ook Sheila van de Weerd oogstte veel bijval vervolgens door de gastgezinnen mee naar huis met haar vertolking van “I love you” van Ilse de Lange genomen om de eerste avond thuis door te brengen en “Sacrifice” van Anouk; wie de ogen dicht had en even rustig kennis te kunnen maken met hun hoorde nauwelijks verschil met de echte sterren. partner. En wat te denken van muziek van eigen bodem. Lotte Maandagochtend begonnen we om half negen met het Holterman speelde een eigen compositie op piano en programma. De leerlingen werden in groepjes van vier alsof dat nog niet genoeg was schreef ze met haar verdeeld (twee Duitse en twee Nederlandse leerzus Sophie ook nog eens een song voor pechvogel lingen). Zij kregen de spannende opdracht om aan de Lisa Janssen, die door een keelontsteking niet kon hand van een aantal opgegeven titels (o.a. ‘Moord op optreden. Ook voor dat lied componeerde Lotte de het toilet’ en ‘Bloed op het schoolbord’) een fotovermelodie. En dat alles daags tevoren in een uurtje haal te gaan maken. Het verhaal werd, afwisselend in geregeld. Ook die creatieve talenten treffen we aan op Duits en Nederlands opgenomen op cassette en het Liemers College. daarbij moest een bijpassende PowerPoint-presentatie worden gemaakt met de gemaakte foto’s. Tegen Piet van Breukelen 12.00 uur was er een lekkere lunch, gemaakt door de
Op vrijdag 13 april was het zo ver. Havo 5 ging een dagje kunst kijken en shoppen in Keulen. Om 8.10 uur zaten we allemaal vrolijk te wachten totdat Anouk Mulders en Vincent Baake waren gearriveerd met de programmaboekjes waarin op pagina 1 het volgende te lezen was: Een excursie is een verlengstuk van de les en is bedoeld om nieuwe ervaringen op te doen. Het is een dag waarin je vooral je ogen de kost moet geven. Laat je verbazen of verrassen, vind iets mooi of lelijk, erger je aan de kunst of waardeer het. Alles is goed, als je maar eerst probeert te achterhalen wat de bedoeling van de maker kan zijn geweest, daarna kom je pas toe aan je eigen mening. Daar gaat het toch om bij beeldende kunst; je afvragen hoe de kunstenaar gereageerd heeft op zijn leefwereld, of je er iets van kan begrijpen, of je het kunstwerk kan doorgronden. Er stond heel wat op het programma. Eerst werd de Dom beklommen. Het deed een beetje denken aan de reclame van Pringles:"Hoog man, jullie lijken wel mieren!". Na de beklimming kwamen we met trillende benen weer beneden. Verder ging het naar het Wallraf-Richartz Museum. Hier hingen vooral middeleeuwse, Barokke, Romantische en (Post-)Impressionistische schilderijen en zag je heel wat bekende schilders voorbijkomen. Toetsen, puntjes, Rembrandt, Jan Steen, Cézanne, van Gogh, Munch en Monet, schilderijen met een hele voorstelling erop en heel eenvoudige schilderijtjes met alleen een boom erop; wel heel mooi overigens! Ter plekke werden er in duo’s presentaties gehouden bij de schilderijen. Niet alleen in de musea was veel kunst te zien, maar ook op het plein rondom de Dom. Vele kunstenaars waren hun kunsten aan het uitoefenen op het plein, zoals mensen die prachtige schilderachtige stoepkrijt-
tekeningen aan het maken waren of de verschillende living-statues. Na de “culturele” gezellige pauze was het tijd voor het Ludwig Museum. Eerst nog even eromheen, (want het is een prachtig staaltje architectuur) maar er stond ook nog een gigantische David waar een presentatie bij gehouden moest worden. En natuurlijk kon de groepsfoto niet ontbreken! In het Ludwig hing vooral moderne kunst. Normaal moet je stil zijn in een museum, dus toen we een ruimte binnenliepen waar een man ons maar aan stond te sporen om te klappen en te stampen, waren we toch lichtelijk in verwarring. Wat bleek nou? Achter de glaswand lichtten ineens allerlei stoelen op die in allerlei posities achter de wand waren gepositioneerd. Natuurlijk kon Lisan het niet nalaten om even te gaan tapdansen. We hebben nog een hele tijd rondgelopen in het museum; Warhol, Liechtenstein, Beuys, Dali en Yves Klein waren onderdeel van presentatie. Na de musea was het onze eigen vrije tijd. Dus wat doe je dan? Natuurlijk shoppen! Alleen moesten we wel zorgen dat we om half 7 gegeten hadden. Uiteindelijk arriveerden we terug in Zevenaar. Alleen klonk het ‘we zijn er bijna’ niet meer zo enthousiast als op de heenweg. Reden? Moe! Maar het was wel heel leuk. Alleen kwam de volgende dag de spierpijn in de kuiten door het beklimmen van de Dom. Een leuk souvenir! Anouk Mulders: Wanneer een leerling te horen krijgt dat ze haar McDonalds milkshakebeker, die ze geparkeerd had op het plein vóór het Ludwigmuseum, moét opruimen, antwoordt met: “Maar mevrouw, u begrijpt het niet, dát is nou conceptuele kunst!”,dan is een excursie méér dan geslaagd!! Marjolein Gerritsen, Mandy Loef, Sharon Hendriksen en Marjolein Hendriksen
3VWO ontdekt de Liemers Op 23, 24 en 25 mei ging 3VWO van locatie Heerenmäten op onderzoek uit. Twee dagen lang werd er onderzoek gedaan, om uiteindelijk met een geweldig plan bij de burgemeester te komen. De eerste dag was er ’s ochtends een afspraak met een opa en oma. Voor sommigen betekende dit in de stad op een bankje zitten praten! Daarna moesten we per fiets de Liemers verkennen. Tussen de vier (!) uur fietsen zaten drie pauzepunten met een lekkere versnapering. Op dag twee van dit project stond ’s ochtends een interview met een deskundige op de planning. De een
wist wat meer dan de ander, maar iedereen was er wat wijzer van geworden. De rest van de dag moest je er voor zorgen dat je met een goed verhaal bij de burgemeester aankwam. Op de laatste dag confronteerden we de burgemeesters ( van Rijnwaarden en Zevenaar) met de plannen die we in de loop van de dagen hadden bedacht. Er zaten wat leuke plannen tussen, bijvoorbeeld een theaterboot op de Bylandt, een universiteit in Zevenaar en een metro door de Liemers heen. Kortom een leuk project met veel wilde ideeën! Suzanne van der Werff & Bonnie Hendricksen V3A
Uitwisseling Klevenaar ouders van de leerlingen. Na de lunch werkten de leerlingen nog een uurtje of twee door aan hun foto’s en bandopnames. Daarna hadden ze een vrije middag. De snackbars in de stad zullen het wel druk gehad hebben. Tegen 19.00 uur was een deel van de groep weer op Zonegge aanwezig voor een filmavond met veel chips en cola. Gelukkig konden we de dag erna alle stress even vergeten: de leerlingen werden in de bus geladen en we vertrokken richting Arnhem. Daar hebben we een bezoek gebracht aan het openluchtmuseum. De leerlingen kregen een rondleiding en konden daarnaast aan de hand van opdrachten zelf het park verkennen. Tegen 17.00 uur waren we weer terug in Zevenaar. Op woensdag hoefden we pas weer om 9.00 uur aan te treden. Het fotoverhaal moest ‘nog even’ afgerond worden. Voorgaande jaren ging dit nog met veel gestress en allerlei problemen gepaard, dit jaar lukte als wonderbaarlijk snel. Door ervaring…
Tegen 11.00 uur waren alle presentaties klaar en konden we naar lokaal 111 om ze via de beamer te gaan bekijken. Aandachtig werd er gekeken en geluisterd naar de spannende verhalen. Dat daarbij hier en daar de zinsbouw en uitspraak nog niet 100% waren, werd voor lief genomen. Met vallen en opstaan en vooral veel oefening moet je het toch leren. Na de presentaties werd het programma afgesloten met frisdrank en (door ouders en leerlingen gebakken) cake. Dat het een geslaagde uitwisseling was, bleek uit de manier waarop afscheid genomen werd van elkaar. Voor ons als begeleiders is dat de beste motivatie om volgend jaar hiermee door te gaan. Anja Jansen Pieter Theunissen
L C
Zevenaar bezet door Duitsers!
06
07
Werkweek Ardennen 21-25 mei Op 23 mei vertrok de bus om 7.30 uur vanaf school naar Bergume in de Ardennen met 45 leerlingen aan boord. Na een reis van bijna 5 uur, met tussenstop, arriveerden wij op de locatie voor het survivalkamp. Na aankomst werden de slaapplekken in de 5 legertenten gereed gemaakt en begon meteen al een middagprogramma met kanoën, boogschieten en een evenwichtsspel. Dit programmaonderdeel liep door tot 18.00 uur, waarna de leerlingen zelf nog hun maaltijd moesten bereiden . De 45 leerlingen werden verdeeld in 3 groepen, die elk hun eigen taak kregen. Groep 1 was vandaag aan de beurt om spaghetti à la Liemers te bereiden. Zeer intensief werd er gekokkereld en het resultaat was verbluffend goed. Groep 2 verzorgde de afwas. Hierna kon iedereen zich voorbereiden op de nachtelijke dropping die om 22.00 uur van start ging. De wandeling ging in het nachtelijk uur dwars door de bossen en langs de rivier de Ourthe. De terugkomst was wat later dan gepland, omdat beide groepen een stukje alternatief wandelden. Eindelijk konden we de
vermoeide benen te ruste leggen en proberen een oogje dicht te doen. De volgende dag begonnen we na het ontbijt, verzorgd door groep 3, met een dagvullend programma. Mountainbiken en klimmen waren de onderdelen. Iedereen deed goed mee wat de sfeer zeer ten goede kwam, ook de instructeurs waren enthousiast over de inzet. Die avond werd er door groep 2 de maaltijd bereid, die deze keer uit pannenkoeken bestond. De dames uit zorg en welzijn namen het initiatief . Met een goed gevulde maag wilden we aan het avondprogramma beginnen, maar dit werd verstoord door een wel zeer heftige regenbui. Vrijdagmorgen was het al weer tijd om ons gereed te maken voor de terugreis. Nadat we de tenten hadden afgebroken werden de tassen in de bus geladen en kon de terugreis aanvaard worden. Heerlijk genieten van drie vrije dagen in je eigen bed. Norbert Wijnands
Duitsers in Zevenaar voor het vak… Engels! We zijn bij het vak Engels begonnen met een e-mail project. Het was de bedoeling dat we met kinderen uit Duitsland in het Engels gingen e-mailen. We moesten samen een verhaal maken van vier hoofdstukken lang. Bij dit project hoorde ook dat de “e-mailpartners” (wij zeggen gewoon Duitsers) een dagje naar Zevenaar zouden komen. Op 26 april kwamen ze dan eindelijk naar Zevenaar. Op deze dag was het de bedoeling dat we in het Engels zouden praten met onze partners. Het was best lastig en er werd ook Duits en Nederlands gepraat, maar het merendeel was Engels. Er waren vier activiteiten gepland op die dag. We moesten eerst de Duitsers op het schoolplein op wachten. Er kwamen twee bussen aan en wij stonden te wachten totdat er kinderen naar ons toe zouden komen, maar er kwam niemand. Later bleek dat die twee bussen uit Essen kwamen en wij waren de enige klas die mensen uit Oer-Erkenschwick hadden. Onze Duisters kwamen dus pas later aan. Toen ze er dan eindelijk waren gingen we met ze naar de aula en daar konden we een koek en wat te drinken pakken. Alle klassen waren verdeeld in groepen en er was een planning waarop stond wanneer iedereen waar naartoe moest. Wij moesten beginnen met een kaft voor ons verhaal maken samen met onze Duitser. Dit was best wel heel erg leuk, maar er was een béétje weinig tijd om een
fatsoenlijke kaft te maken. Daarna hadden we een half uur vrije tijd voordat we naar het Liemers Museum moesten. Het Liemers Museum was het minst leuke van de hele dag. Ook de Duitsers vonden het niet echt interessant. Wat wij ook zéér oneerlijk vonden, was dat er maar één groep mocht gaan bowlen en die niet naar het Liemers museum hoefden. Hierna gingen we naar de Vida. Daar leerde Ronald, de dansleraar, ons een discodans. Iedereen vond het echt heel gezellig! Op de weg naar het biljartcentrum zijn we nog even bij de Pisa gestopt om een overheerlijk ijsje te halen! Hierdoor kwamen we ietsje te laat bij het biljartcentrum aan, maar dat was niet zo’n heel groot probleem. Het poolen was echt heel leuk, maar er waren mensen die een beetje hard van stapel liepen en ietsje (veel te) hard tegen de bal stootten, zodat die over de rand heen ging. Toen gingen we terug naar school. Hier stonden allemaal lekkere dingen op ons te wachten, een English tea. Na de English tea werd er bekend gemaakt wie de mooiste kaft voor zijn/haar verhaal had gemaakt. Er was ook een miniprijs voor de winnaars. Toen gingen de Duitsers weer naar de bussen en gingen wij ze uitzwaaien. Het was een zeer leuke dag. Marloes Polman en Charlotte van Teunenbroek uit Klas Z2VP
Hike in Wales De eerste Hike in Wales was een succes, volgens de deelnemers. Met de nachtboot naar Hull, op dag een lopen van Conway naar Bethesda, op de tweede dag van Bethesda naar Capel Curig, en op de derde terug naar Conway. Primitieve overnachtingen, prachtig landschap, heerlijke pasta, lange tochten over hoge bergen en door diepe dalen. Hierbij wat quotes van deelnemers: "De tocht van Capel Curig naar Conway, want het landschap op die tocht was van ongekende schoonheid". "Ik vond eigenlijk alles heel goed.. alles was goed geregeld enzo.. en er is naar mijn wete ook niks mis gegaan ofzo!! kvond het helemaal geslaagd!" "De gezelligheid, je trekt de hele dag met dezelfde groep op, waardoor je elkaar beter leert kennen.
Het landschap was mooi om te zien en leuk om te belopen/beklimmen. Ook hadden we natuurlijk geluk met het weer". "De organisatie van de hike en alles daar om heen. Ook de mooie route en de reis waren erg goed". "De 2e dag door de bergen met dat hele stuk steigen, ook vond ik die boot op de terugreis erg leuk omdat je de golven daar echt kon voelen. Hoewel dat niet erg leuk is voor mensen die zeeziek zijn". "De 2e dag door de bergen vond ik erg goed uitgestippeld bij dat meer waarna we door de wolken liepen en je eigenlijk zelf ook mee moest doen om te helpen de koers te bepalen". "Gezelligheid". "Wat je allemaal gezien hebt onderweg aan natuur". Jan v.d. Heuij, Emmy Vliegen, Koen Janssen
Veiligheid voorop, dus gordels om.
Essen Voor Engels kregen we een opdracht om met Duitsers een verhaal in het Engels te maken. We konden uit verschillende verhalen kiezen. We begonnen met een introductieberichtje, en door die e-mail werd je partner aan je gekoppeld. Daarna begonnen we met het verhaal. Na een tijdje kwamen de Duitse partners naar ons, we hebben gebowld, gedanst en gepoold. Ook zijn we een stukje door Zevenaar gelopen en hebben we onze school laten zien. Nadat onze Duitse partners, van het e-mail project, bij ons op het Liemers College waren geweest op donderdag 26 april, was het nu onze beurt om naar hun school te gaan in Essen, op woensdag 23 mei. Iedereen moest om 8.15 uur aanwezig zijn op school en we zouden om 8.30 uur vertrekken. Alles liep lekker op schema, maar we kwamen wel in de file te staan. Gelukkig kwamen we nog wel ongeveer op tijd aan bij het Gruga park in Essen. Dit was de verzamelplaats waar we voor de tweede keer onze partners zouden ontmoeten en het park waar we samen met de Duitsers opdrachten moesten gaan maken. Na een tijdje waren de opdrachten klaar om in te leveren en ging we met de ondergrondse naar het centrum van Essen. Daar hadden we een poosje vrije tijd, dus gingen we naar de McDonald’s en verschillende kledingwinkels.Helaas was dit snel voorbij en moesten we alweer met de ondergrondse naar de school van onze partners. Daar kregen we een rondleiding van de Duitsers en wat te eten en drinken. De school in Essen was heel anders. Vervolgens hadden we nog wat tijd over, dus we konden lekker
buiten in het zonnetje zitten. Ook was er nog een prijs voor de groepjes die de opdrachten in het Gruga park het beste hadden gemaakt, namelijk: een groepsfoto die later zou worden opgestuurd op een certificaat! Kim en Monique, Z2T
Opdracht inleveren in Essen.
Afscheid met een glimlach
Prachtige vergezichten in Wales.
Ik had niet gedacht dat ik ooit nog eens het cliché der clichés “Dat ik dit nog heb mogen meemaken” uit de kast zou halen. Toch doe ik het met een diepe buiging. Aan het begin van het schooljaar wist ik dat ik eind december mijn laatste les zou geven en daarna het schooljaar zou volmaken met pr-werkzaamheden. Toen ik echter in de loop van het jaar gevraagd werd voor een rol in “GOD” van Woody Allen, hoefde ik daar niet lang over na te denken. Mijn laatste grote rol dateerde uit de tijd dat ik op de kweekschool (voor de jongeren onder ons: die opleiding heet thans pedagogische academie) zat en daarna kon ik mijn passie voor toneel kwijt als regisseur. Maar zelf een rol spelen (anders dan die van leraar Engels) was er niet meer bij. Dus spannend was het wel. Lukt het nog
lappen tekst uit je hoofd te leren? Ik zag het als een geweldige uitdaging het tot een goed einde te brengen en het uiteindelijke resultaat en de commentaren hebben me enorm veel voldoening gegeven. Dat merkte ik vooral nadat 16 mei de laatste uitvoering achter de rug was. Wat is het toch heerlijk op zo’n manier naar het einde van je carrière te mogen werken. Is het dan zo gek dat ik met een glimlach afscheid neem van het onderwijs? Natuurlijk waren er wel eens moeilijke tijden, maar de glimlach kwam gelukkig steeds weer terug. En wat nog belangrijker is: ik kan blijven glimlachen, want ik weet wat me te wachten staat. (Wat dan? Red.) Piet van Breukelen
L C
Ciao, regazzi! Sicilianen op bezoek in Zevenaar Op 21 april 2007 reed een bus vol zenuwachtige havo 4 en vwo 5 leerlingen Airport Köln binnen. Na een aantal leuke voetballers te hebben gezien, namen we onze partners uit Palermo met luid gejoel in ontvangst. Zij zouden zes dagen bij ons doorbrengen om Nederland te ontdekken.
Ciao regazzi! Zaterdagmiddag hadden we een heuse “bikingtour” door de Liemers, ondanks dat sommige Sicilianen nog nooit op een fiets hadden gezeten! Afgezien van het enorm lage tempo verliep de reis voorspoedig. Met dank aan de ouders, die ons vol hebben gestopt met onder andere echte Hollandse stroopwafels en krentenbollen! Vingergeknip en salto’s Zondag was een vrije dag, die de gastgezinnen zelf mochten invullen. De dag erna volgden de Italianen lessen over typisch Nederlandse kenmerken. Daarna hebben we hevig op de dijen gekletst en in de vingers geknipt bij de muziekles. Ook werden er salto’s gemaakt en was de klimwand een gewilde attractie tijdens de vermoeiende gymles. Stedentripjes Dinsdag werden we naar de andere kant van ons land gebracht. In Delft bezochten we de Prinsenhof en de Nieuwe Kerk. Daarna kregen we in Den Haag tijd om te shoppen. De Italianen staken roekeloos de straat over, niet lettend op voorbijrazende trams en toeterende auto’s. Wonder boven wonder kwamen we toch allemaal heelhuids aan in Scheveningen, waar velen een Hollandse haring aten en waar we gezamenlijk dineerden met uitzicht op de zee. Woensdag bracht de bus ons naar dé stad van Nederland: Amsterdam. We splitsten ons op in drie groepen, die elk naar een ander museum gingen. Het Anne Frankhuis, het Rijksmuseum en het Van Gogh museum vielen over het algemeen erg in de smaak.
Daarna werd het tijd voor wat velen de uitsmijter van de dag vonden: winkelen! Tulpenbollen, stroopwafels, kleding en andere typische Hollandse souveniertjes werden volop ingeslagen. Uitgeput lieten we ons na twee uur shoppen in de rondvaartboot vallen. Terwijl we ons door de beroemde grachten van Amsterdam lieten voeren, werden vele scheldwoorden van beide talen uitgewisseld.
06
07
Leerlingen, Frankrijk en WO I De mooiste momenten van het lesgeven zijn die waarop je trots bent op je leerlingen. De excursie van de derde klassen HAVO en VWO uit Didam naar Lille en Ieper kende voor de docenten verschillende van die momenten. Twee voorbeelden: Lotte komt naar buiten uit een Franse antiekwinkel met de raadselachtige tekst ‘Liste de Mariage’ op de etalageruit en roept blij en verbaasd: ‘Ik snapte die mevrouw, ik weet wat het betekent!’ Als tweede voorbeeld Clare, die vlak voor de presentatie over het leven in de Eerste Wereldoorlog naar me toe komt met de mededeling: ‘Een heleboel dingen hoefde ik niet meer te leren voor de presentatie, die wist ik gewoon omdat we er geweest zijn’. Zo zijn de korte nachten van een meerdaagse excursie snel goedgemaakt! Aan het einde van het schooljaar storten de leerlingen van HAVO en VWO 3 uit Didam zich op hun eindproject. Het project bestaat uit drie onderdelen: een bezoek aan de Franse stad Lille, een onderzoek naar wat oorlog betekent voor soldaten en voor het thuisfront aan de hand van de Eerste Wereldoorlog rondom Ieper en een presentatie met behulp van PowerPoint op school. Gedurende drie jaar hebben de leerlingen heel wat Frans geleerd en het één en ander gehoord en gelezen over het leven in Frankrijk. In Lille ontdekken de leerlingen wat ze met het geleerde Frans kunnen: kaartjes kopen in de metro, het woord voeren in een
’s Avonds konden we ons te goed doen aan heerlijke kipsatés, hamburgers en salades bij de barbecue op school. Bovendien zorgde de band “Bittersweet” voor de muziek, waar fanatiek op gedanst werd. E ora di andarre Donderdag was helaas alweer de dag van het afscheid. Maar eerst werd er een prijsuitreiking gehouden, waarbij elke Siciliaan een prijs ontving. De één had de beste uitspraak van het woord “Scheveningen”, de ander had stilletjes genoten van de Hollandse haring en weer een paar anderen hadden zelfs een relatie aan de uitwisseling over gehouden! Na een prachtig concert van de vwo 5 muziekklas werden er tissues tevoorschijn gehaald en werden vele traantjes weggepinkt. E ora di andarre: het was tijd om te gaan. We kunnen terugkijken op een fantastische week, waarin nieuwe vriendschappen en relaties zijn ontstaan. We zien dan ook erg uit naar het moment dat wij onze Italiaanse vrienden weer zullen zien in het prachtige Palermo. Ciao, regazzi! Enkele helaas anonieme deelnemers/-sters (red.)
Lille en Ieper waren zó! bakkerij, de weg zoeken in een winkelcentrum en op het station en uitvinden hoe een menukaart in een restaurant in elkaar zit. Natuurlijk is er ook ruimte om te kijken naar de etalages van exclusieve mode- en tassenmerken (Louis Vuitton!) of van een grote vishandel. Bij de middelbare school in het centrum vergelijken de leerlingen dit gebouw met ons eigen schoolgebouw. Als klap op de vuurpijl interviewen ze
een Fransman of Française. De leerlingen nemen het interview op en het wordt beoordeeld door hun docent Frans. Een grote stad vraagt natuurlijk ook om vrije tijd, er moet immers geshopt en gegeten worden. Aan het einde van de eerste dag zetten we koers naar Ieper. Dat ligt op een klein uur rijden, net over de Frans-Belgische grens. In Ieper staat de Eerste Wereldoorlog centraal. ’s Avonds om 20.00 uur wonen we de herdenking van oorlogsslachtoffers bij de Menenpoort bij. Op de muren van dit grote monument in de vorm van een stadspoort zijn de namen van bijna 55.000 soldaten te vinden, van wie het lichaam niet is teruggevonden of geïdentificeerd. De Menenpoort is een indrukwekkende plaats om stil te staan bij de gevolgen van oorlogsgeweld. Velen gingen ons daarbij dan ook voor; sinds 1927 wordt, met een onderbreking tijdens de Tweede Wereldoorlog, elke avond stilgestaan bij de gevolgen van oorlogsgeweld. Na terugkomst volgt een lange avond en korte kampnacht. Op dag twee bezoeken we het Eerste Wereldoorlogmuseum. Hier wordt met veel video, computers en voorwerpen duidelijk gemaakt wat leven in een oorlogssituatie betekent. De leerlingen verzamelen er aan de hand van opdrachten informatie voor hun presentatie op school. In de middag bezoeken we begraafplaatsen van de overwinnaars (Engeland) en de verliezers (Duitsland). Op deze plaatsen raakt de kampsfeer er even uit: ‘Meneer, hier liggen jongens die maar 3 of 4 jaar ouder zijn geworden dan ik’. Inderdaad, en zo heeft iedereen even iets om over na te denken. Tot slot bezoeken we een loopgravenstelsel dat bewaard is gebleven. Met een appel en wat te drinken komt er een einde aan de excursie. Onder de indruk, moe en met supergoede zin stappen de leerlingen en docenten in de bus voor de rit naar Nederland. Op maandag en dinsdag na de excursie moeten de leerlingen hun onderzoeks- en presentatievaardigheden aanspreken om een goede presentatie, ondersteund door PowerPoint, te maken. Dat is soms moeilijk, soms verrassend eenvoudig en, vlak voordat er daadwerkelijk gepresenteerd moet worden voor een publiek van andere leerlingen en twee of drie docenten, ook een beetje spannend. Voor de presentatie krijgen de leerlingen een cijfer. Zo levert de het project voor leerlingen en docenten weer veel mooie verhalen en ervaringen op (‘Die Fransman verstond me gewoon!’). Daar doen we het voor. Jan-Maarten de Wit
GOD Een feest van chaos, wanorde en volop voer voor filosofen. God José: waarheen leidt de weg? Zo schreven de kranten over GOD, het toneelstuk dat door leerlingen en docenten 14, 15 en 16 mei is opgevoerd. In het stuk, oorspronkelijk van Woody Allen, door regisseuse Karen Oosterink bewerkt, begint bij aanvang in de zaal de zoektocht naar het werkelijke toneelstuk al. Zij heeft namelijk opgeschreven dat er een grote groep mensen vanuit Zevenaar en Didam en Beek naar Utopia komt om naar het jaarlijkse toneelstuk te kijken van het Liemers College, en daar zitten ze. En zo geschiedt: In GOD gaat het verhaal over de schrijver Hepatitis, die een toneelstuk heeft geschreven om mee te
kunnen doen aan het toneelfestival in Athene. Hij wil vooral het festival winnen met als doel zijn onsterfelijkheid te verdienen in de theaterwereld. Diabetes, die de acteur en de slaaf speelt in het stuk, slaagt er niet in hem veel verder te brengen. Beginnen met het einde zorgt voor een stuk zonder begin en verzonnen eindes brengen alleen maar nog meer vragen aan de
Paniek bij Diabetes (Piet van Breukelen, links) die Hepatitis (Koen Janssen, rechts) de verkeerde boodschap heeft gegeven.
orde; zijn de acteurs bedacht door de schrijver? Of: is het publiek wel echt of maakt dat onderdeel uit van het toneelstuk? Als God niet bestaat, wie heeft dan de wereld geschapen? Heel erg moeilijk was het, om onderscheid te maken tussen werkelijkheid, onwerkelijkheid, zin en onzin! GOD bestaat als voorstelling uit verschillende lagen, als het ware een stuk in een stuk, of een stuk in wording…ook het programmaboekje leek nog niet klaar. Of het publiek tijdens het stuk antwoord heeft gekregen op bovenstaande vragen is mij, als medespeler, onbekend. Gaandeweg blijkt dat Woody Allen echt plaats heeft gemaakt voor het Liemers College als instituut, want wat doen onderwijsvernieuwingen anders in een Griekse tragedie? Wie was die Koen Janssen die herhaaldelijk beticht werd van vrij spel op de werkvloer? Kopen docenten werkelijk leerlingen om met studiepunten? Waarom dwalen er steeds flarden van andere toneelstukken over het toneel? En waarom werkte José niet mee (was een comfortabel grasmatje op de bodem van de machine niet genoeg)? Waarom een sjansende schildwacht en hoe kwam die dubieuze envelop achterin het jurkje van een K3-lid? Hoe kan het zijn dat er anarchie ontstaat in het koor die alleen te sussen is door de acteurs een mp3 speler te beloven? Mij is vooral bijgebleven dat het stuk de ene avond langer duurde dan de ander. Dit, omdat het stuk zich, door de zin en onzin heen, goed leende voor improvisatie, en het toneel zich veelal ontaarde in een speeltuin van optimale rekbaarheid. Spannend, want hoe ga je daar als tegenspeler mee om? De acteurs bleken daar uitstekend voor toegerust. Dat José afscheid nam stond in de oorspronkelijke tekst, maar ook moest er op gepaste wijze afscheid genomen worden van Piet, alias de acteur Diabetes. Hij had die avond al een onverwacht, maar overheerlijk croissantje met kaas mogen ontvangen van de
Zeus (José Botman): waarheen leidt de weg? koningin (dat is pas improviseren! Droge kost, maar hij gaf geen krimp). Maar door het korte intermezzo was hij zichtbaar even van zijn apropos (toch nog een Griekse insteek!). Koen, Piet, Maartje, Alieke, Angela, Jorien, Marlies, José, Jette, Ian, Syntha, Geke, Carlijn, Lisanne, Anja, Kelly, Dominique, Emmy, Jos, Anne, Inge en vooral Karen, bedankt voor deze onvergetelijke dosis georganiseerde chaos.
Er rest mij nog één vraag: Bestaat er werkelijk een firma die bedrieglijk ondiepe bakken voor de afhaalchinees maakt? Vast een Griek. Anouk Mulders
L C
06
07
Internationalisering, met het Vestersbos naar Litouwen
De bus stond klaar en na het kennismaken met onze Duitse deelnemers gingen we naar de binnenstad van Riga voor een verkennende wandeling. Na afloop weer terug naar het vliegveld om de deelnemers uit Slovenië op te halen om vervolgens naar Litouwen te vertrekken. Aangekomen in Kursenai en na een gezamenlijke maaltijd was het tijd om ons voor te stellen en kennis te maken met de gastgezinnen van alle leerlingen. De volgende dag met z’n allen naar school om diverse lessen te volgen, te eten in de kantine/aula en het programma te bespreken voor de activiteiten van de komende week. Op alle scholen hadden de leerlingen gewerkt aan een groot schilderij en waren er vele tekeningen gemaakt over hun toekomst. Hoe zouden we ons gaan kleden, wat zal er met ons klimaat gebeuren en hoe gaan we wonen.
De groep in Litouwen. Maandag 21 mei vertrok onze groep, bestaande uit Dorris, Iris, Dennis en Martijn, onder begeleiding van Wim van Schaik en Hans ter Maat naar Schiphol.
De auto’s vertrokken al vroeg van het Wim van den Boomplein. Voor een aantal leerlingen was dit de eerste keer dat ze zouden gaan vliegen en ook het
Derde klas Vestersbos naar Berlijn Op zondag 20 mei moesten we onze spullen tussen 5 en 6 uur inleveren en toen was het zo ver: de volgende dag gingen we naar Berlijn. We moesten al wel vroeg op school zijn, namelijk om kwart voor 7 al. We moesten eerst allemaal in een rij gaan staan, zodat we snel al onze spullen in de bus konden laden en snel konden vertrekken, want het was een best eind rijden naar Berlijn. Toen we klaar waren met het inpakken kwamen we er tot onze schrik achter dat er busindelingen gemaakt waren. Toch gingen we met zijn allen de bus in. Voordat we erin mochten werden eerst onze ID-kaarten gecontroleerd, als die goed waren mocht je de bus in. En rond 5 voor half 8 gingen we dan eindelijk!
Het laatste en afsluitende deel van het Comenius Project, onze omgeving in het verleden, heden en in de toekomst, werd in deze week afgesloten. De leerlingen uit de diverse landen vertelden over hun deel van het schilderij over de achterliggende visie. In de volgende dagen werden we in staat gesteld de natuur
en de cultuur van het land te leren kennen. Een vriendelijke bevolking met veel tradities en een veranderende maatschappij door de aansluiting met de Europese gemeenschap. Om enkele locaties van onze uitstapjes te noemen: Nida en Palanga een geweldig beschermd natuurgebied met fantastisch mooie duinen aan de Baltische zee en de volgende dag naar de Hill of Crosses, Siauliai . Het afscheidsfeest op donderdag was groots. De avond begon met een zeer goed uitgevoerde voorstelling van de leerlingen van de gastschool met dans, zang en circus. Ter afsluiting hebben we met z’n allen gedanst, de locale specialiteiten gegeten en afscheid genomen waarbij niet alleen wederzijdse waardering voor elkaar bleek maar ook vriendschappen werden bevestigd. ^
programma van onze ontmoeting zorgde voor een geweldige sfeer. De vlucht naar Estland naar Riga verliep rustig in de KLM City Hopper. Jammer voor Wim dat hij zijn krantje niet kreeg. Aangekomen werden we aangenaam verrast door het mooie weer en de perfecte organisatie van onze projectleidster Stasele uit Litouwen.
Onze leerlingen deden het opvallend goed d.w.z. ze deden overal enthousiast aan mee, werkten goed samen en waren leergierig, een compliment van het hoofd van de school in Kursenai later op die avond. Voor de leerlingen een geweldig compliment en voor Wim en mij een geslaagd internationaliseringproject. Na vele jaren zich te hebben ingezet voor de school en de leerlingen was dit het laatste project van Wim en zoals hij het zelf verwoordde ‘een waardige afsluiting’. Volkomen mee eens Wim en we willen je hierbij danken voor alles wat je hebt gedaan om dit allemaal mogelijk te kunnen maken. Hans ter Maat
Leren in vakantiesferen: Taaldorp Frans
genoeg was geweest. Maar als je rond 23.00 uur op de slaapplaats zelf kwam, moest je ook meteen naar de tent en slapen. Dinsdagochtend moesten we er vroeg uit, na lekker gedoucht te hebben en lekker ontbeten te hebben zouden we eigenlijk naar het Olympisch Stadion gaan, maar daar konden we niet komen omdat het daar afgezet was wegens de Duitse bekerfinale. Erg jammer, want ik had het daar graag willen zien. Wat we wel gingen doen is naar de stad zelf, wat er heel erg mooi uitzag, je had een “rijke” kant waar alle dure winkels zaten zoals: Gucci, Ferrari en dat soort winkels, en je had een andere kant en dat was de “normale” kant, dus de kant waar de artikelen nog te betalen waren. Daar ben ik met een aantal andere leerlingen naartoe gelopen, en wat kledingwinkels ingelopen. ’s Avonds gingen we naar de Rijksdag, dat is een groot gebouw, waar de regering van Duitsland in zit. Toen we eindelijk na het lange wachten naar binnen mochten, werden we gefouilleerd. Toen dat gebeurd was gingen we met zijn allen in een lift omhoog en toen we daar aankwamen konden we echt genieten van een mooi uitzicht. Je kon namelijk over heel Berlijn heen kijken. Erg mooie ervaring!
Vestersbos bij het Brandenburger Tor. Omdat we lang in de file hadden gestaan kwamen we pas tegen half acht 's avonds aan in Berlijn, waar we natuurlijk eerst de spullen moesten uitladen en zorgen dat alles op het grasveld bij de hoofdtent terechtkwam. Heel veel kinderen hadden hun eigen spullen al, dus geen ramp! Daarna moesten we met zijn allen eerst in de grote tent gaan zitten en kregen we een welkomstwoordje van de leraren en namen we nog één keer de regels door voor deze week Tegen half negen kregen we macaroni te eten, dit keer gekookt door het docententeam, het was erg lekker hoor! Na het eten ging iedereen zich douchen om weer lekker fris te zijn, want het was deze dag ontzettend warm, dus er is wat zweet losgekomen. Rond 22.00 uur was er een kampvuur daar mocht je heen, en als het daar erg gezellig was kon het vrij laat worden. Ook mocht je gewoon net zo lang in de hoofdtent blijven totdat de leraren vonden dat het wel
Woensdagochtend hadden heel veel leerlingen lekker uitgeslapen. Vandaag was het "U-bahntag". Dit betekende dat je onder begeleiding van een docent Berlijn ging bekijken met behulp van de ondergrondse. Onze groep kreeg meneer Wielens toegewezen. We zijn naar verschillende plekken geweest, bijvoorbeeld de Alexanderplatz. We zijn ook naar een heel interessante plek gegaan. Dat was een plek waar een architect het gevoel wilde nabootsen van hoe een joodse persoon zich moest voelen in een concentratiekamp. De terugreis naar de camping verliep wat lastig omdat één van de bussen kapot was en de hele groep in twee keer door de andere bus naar de camping moest worden gebracht. Op de camping was er eerst een barbecue, daarna was er kampvuur. De volgende ochtend werden we uit ons bed getrommeld door meneer Wielens, dat was al om kwart over 7, want we moesten om 9 uur in de bus zitten. We zaten net iets over 9 in de bus, alles was gecontroleerd, en de camping was in orde, dus klaar om te gaan!, Ook op de terugweg zouden we weer om de 2 uur stoppen, ook dit keer is het niet gelukt, we stonden (je raad het denk ik al) in de file! Rond 7 uur kwamen we aan in Zevenaar, waar een hele stoet ouders/zusjes/broers etc. stonden te wachten. De bussen reden het school plein op, eerst de spullen uitladen, en je eigen spullen opzoeken, en dan naar je ouders, dan naar huis toe, en lekker uitrusten. Zelf vond ik dit een erg geslaagde werkweek, zou zo nog een keer willen gaan! Wesley Berendsen Va3c
Taaldorp heeft zelfs een eigen dokter! Op de locaties Zonegge en Didam wordt aan het eind van elk schooljaar een stukje Frankrijk nagebouwd in de aula of een praktijklokaal met veel vierkante meters: het Taaldorp. Als je door dit Taaldorp wandelt, waan je je al op vakantie in Frankrijk. Je vindt er een hotelbalie, een stukje van een camping, een politiebureau, een kledingwinkel en een dokterspost. Een kleine markt en een caféterras maken de sfeer op-entop Frans. We volgen een gesprekje: Bonjour, vous désirez? Je voudrais un coca, si’l vous plaît. Vous désirez aussi manger quelque chose? Vous avez des sandwichs? Oui, au jambon et au fromage. Je voudrais un sandwich au fromage. C’est tout? Oui, c’est tout! De opzet van dit Taaldorp is een situatie te creëren waarin de tweedejaars leerlingen V/H en H/GT de geleerde spreekvaardigheid in praktijk kunnen brengen. De leerlingen krijgen bij binnenkomst een “paspoort” waarop drie opdrachten staan die ze uit moeten voeren. Verliefd worden op de camping, aangifte doen van diefstal bij de politie, klagen over je hotelkamer, uitleggen dat je verdwaald bent: het kan je allemaal overkomen in Taaldorp. In dit dorp mag natuurlijk alleen Frans worden gesproken. De leerlingen worden te woord gestaan door acteurs die de taal uitstekend beheersen: hun docenten Frans, oud-
docenten die graag nog eens op bezoek komen en soms ook door stagiaires die de bevolking van dit dorp jong weten te houden. Wanneer de leerlingen de drie opdrachten hebben uitgevoerd, krijgen ze drie afzonderlijke cijfers. Het gemiddelde daarvan telt als proefwerkcijfer voor het laatste rapport. Wie met een mooi cijfer voor Frans de vakantie ingaat, weet zich op zomervakantie in Frankrijk vast en zeker heel goed te redden. Verliefd worden op de camping? Verdwaald in Frankrijk? De taal zal het probleem niet zijn! Alaine van Dijk, docent Frans op Zonegge, is erg enthousiast over deze bijzondere vorm van toetsing van de mondelinge taalvaardigheid Frans. “Aan het eind van periode 3, soms begin periode 4, krijgen de leerlingen een boekje waarin de verschillende gesprekssituaties staan. Voor de meeste leerlingen is het einde van het schooljaar dan nog ver weg en dus maken zij zich nog geen zorgen. Naarmate periode 4 verstrijkt, beginnen we meestal een zekere spanning te voelen. Het móet in het Frans; je móet je zien te redden in de diverse situaties. Ja, dat maakt de meesten toch een tikje zenuwachtig. Maar dat mogen ze ook onder woorden brengen in het Frans!” Alaine: “In de les met je klasgenoten Frans spreken is voor leerlingen heel wat veiliger dan in je ééntje het Taaldorp instappen. Gelukkig zijn de meeste leerlingen na afloop erg positief. De inrichting en aankleding van dit stukje Frankrijk vinden ze echt té gék! “ Harry Gerritsen
06
L C
07
Werkweek op Ameland Maandag 21 mei was het dan zover, weekend voorbij en de werkweek kon beginnen. Iedereen had er zin in en hoopte op mooi weer. Na een voorspoedige reis werd al direct tot actie overgegaan. Het programma werd uitgedeeld en kort daarna ging iedereen enthousiast naar het strand om te kanovaren, te vliegeren en beachgolf of beacholleybal te spelen. Spannend werd het pas laat in de avond toen de dropping op het programma stond. Marjolein van der Starre, Emmely Bloem en Janine Beudel kunnen zich dat nog goed herinneren. “Vooral het moment waarop Frans, meneer Van der Wurff en meneer Janssen (verschil moet er zijn) ons aan het schrikken maakten, was eigenlijk wel eng. Ze hadden zich verstopt en sprongen vanuit het duister ineens tevoorschijn. Achteraf konden we er natuurlijk wel om lachen”, aldus het trio. Het eerste telefoontje van een “verdwaald” groepje kwam dit jaar wel heel gauw binnen: al na vijf minuten rinkelde de telefoon van mevrouw Boone. Hier en daar leek de paniek echter groter dan die in werkelijkheid was. Uiteindelijk werd er na afloop nog gezellig nagebabbeld en kwamen de sterke verhalen vanzelf. Na een paar uurtjes slaap was het de volgende ochtend tijd voor het altijd weer spectaculaire wadlopen. De excursie op de wadden vond ook plaats onder goede weersomstandigheden en vrijwilligers vertelden boeiend over de flora en fauna op, in en onder het wad. ’s Middags was er een Robbentocht: met z'n allen op een schuit en dan richting de robben. Volgens Irina Cuypers was het echt gaaf zoveel zeehonden bij elkaar te zien. Na het avondeten konden de jongelui kiezen uit voetballen, volleyballen, zwemmen, 26 km. fietsen naar de vuurtoren en hout sprokkelen. Linda Rutten vond het fietsen nog een hele afstand en was blij toen ze weer terug was op de thuisbasis en kon gaan genieten van een gezellig kampvuur. Woensdagochtend stonden de gezichten niet allemaal even vrolijk. De weinige uren slaap gingen bij menigeen hun tol eisen. Toch stond er nog één
Het weer leende zich uitstekend voor activiteiten op het strand. activiteit op het programma: voordat de thuisreis definitief werd aanvaard, deed men Groningen aan voor twee uur sightseeing. Daarna was het echt uitrusten geblazen. Het was te merken. Geen wilde gezangen op de terugweg, maar diepe rust. Voor de begeleiders was het slechts een korte adempauze voor de volgende storm. De vaste staf was er echter op voorbereid en heette de nieuwe groep met evenveel enthousiasme welkom als de eerste groep. Van Maurice van Gestel kunt u vernemen hoe hij Ameland ervaren heeft. “Het was woensdagochtend, 23 mei. We vertrokken
De wereld van film – CKV-project Vestersbos Tijdens de projectweek is ook het filmproject van CKV voor de 2e keer gedraaid. Dit keer niet door EduArt, maar door de drie CKV-docenten zelf. De enthousiaste leerlingen waanden zich een ochtend regisseur, acteur of cameraman/vrouw. Het scenario werd geschreven waarna een heus storyboard moest worden gemaakt. Met een duidelijk plan konden ze vervolgens een
vanuit school met de bus richting Ameland. Na ongeveer 2 1/2 uur gereden te hebben, kwamen we aan bij de veerpont in Holwerd. Vanuit daar moesten we zo’n drie kwartier op de boot zitten. Eenmaal op Ameland kreeg ieder zijn eigen fiets en gingen we met de hele groep naar de kampeerboerderij in het dorpje Buren. s’ Middags vertrokken we naar het strand waar we activiteiten deden, zoals vliegeren, beach volleybal, boogschieten en branding kanoën. Na nog best veel vrije tijd en gegeten te hebben was het om 22.00 uur tijd voor het volgende onderdeel: de dropping. Een
tractor met twee karren bracht ons een eind weg van het kamp. Toen we eindelijk de weg uit de duinen hadden gevonden, was het voor de rest bijna één rechte weg. We waren dan ook blij toen we weer terug waren bij het kamp! Inmiddels was het al lang donderdag. Wadlopen stond als eerste op het programma. Niemand had hier zin in, maar achteraf viel het wel mee, en was het niet eens zo zwaar. Een begeleider vertelde nog over kokkels en krabben die er leefden in de Waddenzee. Het programma voor de middag was de robbentocht. Oftewel zeehondjes kijken! Op de fiets naar Nes en vervolgens met de boot de Noordzee op. De heen- en terug reis waren best saai. De zeehonden waren dan wel weer grappig om te zien, alleen was het te ver varen. Toen we hadden gegeten, konden we kiezen tussen vier onderdelen die we wilden gaan doen. Zwemmen, voetballen & volleyballen, hout zoeken of fietsen. De meesten kozen natuurlijk voor zwemmen. Aan het eind van de dag was er nog een kampvuur, dat wel gezellig was. Jammer genoeg hadden buurtbewoners de politie gebeld, omdat ze last hadden van geluidsoverlast. Op de laatste dag (vrijdag) moesten we alweer inpakken. De drie dagen waren dus al bijna voorbij. De meesten waren dan ook hartstikke moe. Toen we weer teruggingen met de pont, en weer in de bus zaten, sliep ongeveer de helft in de bus. Maar we moesten nog naar de stad Groningen. Daar kregen we twee uur vrije tijd. De terugreis naar Zevenaar verliep, ondanks de hitte, wel snel. Drie vermoeiende, maar wel leuke dagen zaten er alweer op!” Evenals voorgaande jaren spreken leerlingen en begeleiders van een werkweek waarin plezier en gezelligheid de boventoon voerden. Daarom gaat er van de vaste staf een bedankje uit naar iedereen voor een weliswaar vermoeiende maar bovenal fijne werkweek. Piet van Breukelen
Pimp Your School – Projectweek Vestersbos
filmpje van circa 1 minuut maken. Het resultaat werd tot slot gecombineerd met een spannend of romantisch stuk klassieke muziek. Alle filmpjes zijn op één DVD gezet en werden een week lang door de hele school op de monitors gedraaid. Dat was genieten! Debby Duinker, Henk Peppelman en Jette Buursink
Leerlingen werken aan de muurschildering in de aula van Vestersbos.
Leerlingen in actie tijdens het filmproject van CKV.
Tijdens de projectweek op Vestersbos hebben de leerlingen de kans gekregen om de school te ‘pimpen’. De aula is voorzien van enorme kleurige muurschilderingen, nagemaakt van schilderijen van de kunstenaar Keith Haring. Ter vervanging van de (saaie!) witte plafondplaten her en der in de school zijn vele grappige en wederom kleurrijke afbeeldingen op houten platen geschilderd. De derde klassers die hier
aan mochten werken waren zeer enthousiast en met veel plezier aan het werk. Zij kunnen het hele volgende jaar nog genieten van het prachtige, vrolijke resultaat. Helaas voor de examenleerlingen kwam het project nét iets te laat… Debby Duinker en Jette Buursink
L C
AGENDA JUNI 20
Z
21-06-07 21-06-07 22-06-07 22-06-07 22-06-07 25-06-07 25-06-07
H
25 26 26 t/m 28 27 27 27 28 28 29 29 02-08 t/m 17-09
V V H Z V
H
V Z
H V H Z
H
V V V
H H Z V H Z V
D Ontvangst nieuwe brugklasleerlingen Eindfeest LLV D Boeken inleveren klas 1-2-3 Boeken inleveren D LLV-eindfeest D Mission Olympic Inhalen proefwerken D Teruggave proefwerken en eindcijfers Ontvangst externe leerlingen Inzien proefweken en eindcijfers D Rapportvergaderingen D Diploma-uitreiking D Uitslag tweede tijdvak Diploma-uitreiking BB/KB Diploma-uitreiking GT Diploma-uitreiking D Rapportuitreiking D Ouderspreekuur
H Z V D Zomervakantie
In Memoriam
06
07
Dan liever de lucht in! Zo zouden de 30 leerlingen gedacht kunnen hebben die op donderdag 31 mei meegingen naar het Militair Luchtvaartmuseum in Soesterberg. In plaats van de hele dag in de schoolbank zitten, mochten ze op uitnodiging van de Luchtmacht een bezoekje brengen aan het museum. Waarom juist deze leerlingen? Als beloning voor een goed afgelegde stage en een mooi verslag werden ze hiervoor uitgekozen. ’s Morgens om 08.30 uur werden ze opgehaald door een bus van de Koninklijke Luchtmacht. Deze bracht hen naar het museum waar begonnen werd met een voorstelling over de rol van de Nederlandse piloten in de tweede wereldoorlog. Een mooi toneelstuk, gespeeld door twee personen en afgewisseld met filmbeelden. Daarna begon de rondleiding. In een uur werden vele vliegtuigen bekeken en werd er geluisterd naar spannende verhalen. De ochtend was dan ook zo voorbij. Na de rondleiding ging de reis verder naar het Officierscasino waar de lunch klaar stond. Gezeten in luxe fauteuils werd er goed gegeten van de belegde broodjes. Na de lunch werd de terugreis aanvaard. En omdat de bus perfect opgeruimd terug kon, hoefden de leerlingen niet meer aan te sluiten bij de laatste les van de dag, maar mochten ze naar huis. Een mooie dag voor de leerlingen die voor de school geen kosten met zich meebracht door de inspanningen van adjudant Kok van de Luchtmacht. Lidwina de Kruijff, Pieter Theunissen Decanen Zonegge
Willy Hooimeijer neemt afscheid Toen Willy zo’n tien jaar geleden op het Liemers College kwam werken, was zij de eerste betaalde kracht in de toenmalige schoolbibliotheek op locatie Heerenmäten. Het was duidelijk dat de aanstaande Tweede Fase andere eisen zou gaan stellen aan het gebruik van de bibliotheek. De kleine ruimte die er
Dan liever de lucht in!
VOOR BIJ DE TELEFOON : Met ingang van het nieuwe schooljaar zijn alle locaties van het Liemers College bereikbaar onder één nieuw telefoonnummer:
0316 583800 Voor ziekmeldingen van leerlingen dient men te bellen met het nieuwe nummer :
0316 583801
Gerrit te Beest, geen berg te hoog. Vrijdag 15 juni is Gerrit te Beest (61) overleden. Met enkele vage klachten nam hij nog geen jaar geleden afscheid van de locatie Vestersbos van het Liemers College. Vlak na zijn afscheid openbaarde zich een, naar later bleek, ongeneeslijke ziekte. Het laatste jaar heeft Gerrit gevochten voor wat hij waard was. Het werd een ongelijke strijd. Wanneer je iemand binnen het Liemers College zou mogen typeren als vasthoudend, consequent en consciëntieus, dan was dat Gerrit te Beest wel. Binnengevlogen vanuit het bedrijfsleven, heeft hij, vanaf 1975, zijn hele ziel en zaligheid verbonden aan de afdeling voertuigentechniek. Zijn ruim 30 jarige onderwijscarrière kun je verdelen in 15 jaar werkzaamheden op locatie Juvenaat , tot 1990, en daarna 16 jaar op locatie Vestersbos. Zijn betrokkenheid bij de leerlingen, bij het onderwijs en de school was steeds groot. Vele uren investeerde hij in “zijn” afdeling. Na de lessen was Gerrit vaak nog lang bezig en ook in de weekenden kwam hij regelmatig “zaken recht zetten”. Deze eigenschappen zorgden voor een goed functionerende afdeling waar hij en de school nu nog trots op mogen zijn. Dezelfde betrokkenheid en zijn oog voor perfectie zijn eigenschappen die het moeilijk maken op tijd wat afstand te nemen van het werk; even te relativeren. Want wat Gerrit deed, deed hij met passie. De wil om top te presteren, toonde hij niet alleen in zijn lessen. Ook in zijn hobby’s ging hij ver: voetballen, motorrijden, hardlopen, muziek verzamelen en vooral kilometers maken op de racefiets. Zijn favoriete wielerfietsen koesterde hij als geen ander en op alle cols in Noord Italië is hij een keer bovengekomen. Grote favoriet in deze rij was voor Gerrit de Stelviopas die hij jaarlijks enkele keren beklom. Een geweldig mooie klim, met maar liefst 49 tornanti’s (haarspeldbochten). Met het mooiste uitzicht, maar ook de zwaarste kilometers in het laatste deel. Na zo’n beklimming die geheel bij het vasthoudende karakter van Gerrit paste, sta je even stil bij het standbeeld van Fausto Coppi om vervolgens de 26 kilometer lange afdaling weer terug te rijden. “Fly like an eagle”, Gerrit in zijn element. Met zo’n gedachte aan Gerrit, die na de zwaarste beklimming in zijn leven nu met de remmen los glimlachend naar beneden zeilt, wil ik eindigen. Harry Klein Koerkamp (locatiedirecteur Vestersbos)
José Botman
Willy Hooimeijer was, zou beslist niet voldoen en alleen een collectie boeken zou voor de toekomstige bovenbouwleerlingen niet voldoende zijn. Willy kreeg als opdracht, ervoor te zorgen dat er op Heerenmäten een echte mediatheek zou gaan komen. Willy die een opleiding als schoolbibliothecaresse heeft gevolgd, was die opdracht op het lijf geschreven. Zij heeft de bezem gehaald door de toen aanwezige collectie en gezorgd voor de aanschaf van nieuwe boeken en tijdschriften. Zij heeft een belangrijke rol gespeeld bij de plannen voor de verbouwing van de tweede verdieping waar de nieuwe mediatheek zou gaan komen. Ook maakte zij deel uit van de werkgroep die zich bezighield met de aanschaf van nieuw meubilair en de inrichting van een computerruimte. Al gauw kreeg Willy de opdracht ook op de drie andere locaties te zorgen voor een moderne schoolmediatheek, die zou passen bij de leerlingenpopulatie van die locatie. Nu zij het Liemers College gaat verlaten, is het duidelijk dat zij daarin geslaagd is. Op alle vier locaties van de school is er een goedlopende mediatheek waar leerlingen veel gebruik van maken. Willy was daarvoor regelmatig op de verschillende locaties te vinden. Aanvankelijk draaide de mediatheek op de momenten dat zij er niet was alleen op de hulp van vrijwilligers. Willy pleitte ervoor mediatheekmedewerkers aan te stellen die de zaken met de vrijwilligers zouden kunnen coördineren en met meer gezag kunnen optreden tegenover de leerlingen. Op alle locaties zijn er inmiddels, naast de onmisbare vrijwilligers, personeelsleden in de mediatheek aangesteld. Willy gaat na haar vertrek niet stilzitten. Zij gaat haar echtgenoot helpen in zijn bedrijf dat meubelen importeert uit Vietnam. Henk van der Ploeg
Achttien jaar geleden kwam José als Groningse naar Zevenaar. Het waren moeilijke tijden voor docenten klassieke talen. Een volledige baan was bijna niet te vinden, vaak moesten zij lesgeven op meerdere scholen om aan de kost te komen. Een volledige baan was er voor José toen ook niet beschikbaar, maar wel voldoende uren om niet ook nog op een andere school les te hoeven geven. José viel onmiddellijk op: een pittige tante met een duidelijk eigen mening. Een prima docente die naast Latijn en Grieks ook Hebreeuws beheerst en heel redelijk Italiaans spreekt. Zij heeft al die jaren een goede relatie met leerlingen gehad, die dan ook graag les van haar hadden. José viel ook bij de collega’s op. Zij werd al snel gekozen in de toenmalige docentenraad en werd lid van de M.R. Haar inbreng over allerlei schoolse zaken werd duidelijk gewaardeerd. José viel ook op bij de directie van de school. Toen er een vacature ontstond voor een jaarlaagcoördinator voor VWO-4 werd José benoemd. Zij vervulde die taak met veel plezier en oogstte veel waardering van collega’s en leerlingen. Vier jaar geleden kwamen er afdelingen op het Liemers College. José werd afdelingsleider VWO op de locatie Heerenmäten. Het zijn vier tropenjaren geworden waarin José keihard gewerkt heeft. Naast tien lessen in de week, leidde zij een team van bijna dertig mensen, voerde functioneringsgesprekken met hen en zwengelde onderwijskundige ontwikkelingen aan voor haar afdeling.
José Botman
Na vier jaar buffelen vindt ze het welletjes. Er is geen ruzie, in tegendeel. Maar ze wil wat anders gaan doen. In tegenstelling tot achttien jaar geleden is er volop vraag naar classici. Binnen de kortste tijd had zij een parttime baan als docent klassieke talen aan het Stedelijk Gymnasium in Arnhem. Naar een invulling van de tijd die zij nog over heeft, is zij nog op zoek. Als afdelingsleider wordt José Botman opgevolgd door Jan Maarten de Wit. Henk van der Ploeg
Liemers College verandert directiestructuur Na het vertrek van mevrouw Smits als rector van het Liemers College aan het begin van dit schooljaar, heeft de directie besloten niet meteen een vacature te stellen voor een nieuwe rector maar om eerst te onderzoeken of het mogelijk is de directiestructuur eenvoudiger te maken. Onlangs is dit onderzoek afgerond en is de Medezeggenschapsraad akkoord gegaan met het besluit dat vanaf 1 augustus 2007 de managementstructuur van het Liemers College zal bestaan uit een Centrale directie van vier personen die leiding geeft aan de afdelingsleiders op de locaties. Om de functies binnen de nieuwe structuur in te vullen, is in de periode april tot juni 2007 een benoemingsprocedure doorlopen. Benoemd zijn: voorzitter centrale directie: de heer H. Wiggers; leden centrale directie: de heren P. Kickken, H. Klein Koerkamp en E. Severins
