Kunt u echt geen nee zeggen? Nee. Nou ja, bijna nooit

NoorderPost 3 de L u s t r u m e d i t i e j u n i 2 0 1 4

Inhoudsopgave

Post!



2

Nieuwste buren 3 Hotel de botel

4

Noorderhof Zuid 5 Lucas Andreas

6

Hofkunstenaars

7

Gluren bij de buren

8

Verslaafd aan het hof 10 Moord op perenboom 11 Stilte in de kerk ‘Lastige’ cursisten

12 13

Gerhardhuis verjongt 14 Bijtjes en eitjes

Noorderhof bestaat 15 jaar! Dat gaat gevierd worden met mooi weer en een weekend lang feest. Het uitgebreide jubileumprogramma staat op de achterkant van deze Noorderpost. Net als in 2009 belooft het sensationele spelonderdeel Vol gas in de Sloterplas weer een van de hoogtepunten van het lustrumfeest te worden. Gaat het record van gladiatoren Rick en Stephen sneuvelen?

Buurtverdichting

Uit de stad op weg, glans van avondrood op links.  Tikkende stagen in de haven. Door de poort, thuis in wild west. Noorderhof  al 15 jaar ons dorp. Buurtverdichting Derde golf kinderstemmen. Op schelpenpad,  rond Koningstroon. De tweede op het voetbalveld. De eersten vliegen uit. Noorderhof  al 15 jaar thuis. Buurtverdichting Mensen verbonden in groepjes en clubs. Gasfleslassers met eigen bier. Buitenwesten Balkenhuilers en Kerkstilte door hei-machine overstemd. Buurtverdichting Frans Huijzenveld, Dichter des Noorderhofs 2014-2019



15

Verder: de buurtwhatsappgroep, omgereden paaltjes, wijkenergie, blauwe zone, bevallende buren, rottigheid, geen seks en meer.

Dichter zonder papier door Hugo Hoes

Frans Huijzenveld is de tweede Dichter des Noorderhofs. Hij volgt daarmee Léon Hansen op die deze functie van maart 2009 tot maart 2014 heeft vervuld. Hoe verliep uw benoeming? Begin maart stonden er ‘s avonds laat opeens twee heren van het Comité Dichter des Noorderhofs voor de deur. Mede op instigatie van een vrouwelijk lid van het comité waren ze bij mij uitgekomen.’ Enig idee waarom ze u hebben gevraagd? ‘Het schijnt altijd een wat oudere man, nooit een vrouw, uit het dorp te zijn. Daarnaast wisten ze waarschijnlijk dat ik nooit nee kan zeggen.’ Kunt u echt geen nee zeggen? ‘Nee. Nou ja, bijna nooit.’ Wat ging er door u heen toen u gevraagd werd? ‘Eerst dacht ik dat ik in de maling werd genomen. Toen dat niet zo bleek te zijn, schrok ik nogal, want het is wel een verantwoordelijkheid die je krijgt. Je moet plotseling iets gaan presteren op een terrein waar

je eigenlijk niet vertrouwd mee bent. Dat zorgt toch voor druk.’

Heeft u ooit eerder gedicht? ‘Naast het gebruikelijke Sinterklaaswerk heb ik een keer echt serieus een gedicht gemaakt. Ik was er zelf wel trots op maar mijn vrouw vond het helemaal niets. Zal ik het even voor je zoeken?’ Nee dat hoeft niet. ‘Daar gaan we al. Dit soort opmerkingen doen het zelfvertrouwen geen goed. Dat begrijpt u.’ Excuus. Wat is de titel? ‘Buurtverdichting, en daar gaat het ook over. Toen ik eenmaal de titel en het onderwerp had, heb ik er een paar weken niets aan gedaan. Wel een beetje nagedacht natuurlijk. Daarna heb ik het in één avond geschreven op mijn iPad. Er is geen papier aan te pas gekomen.’ Gaat u het zelf voordragen? ‘Dat hoort bij de opdracht, dus dat zal ik ook doen.’ Ten slotte, wat schuift het? ‘Daar heb ik het liever niet over.’

Juni 2014

BOEVEN VANGEN

Twee van de drie inbrekers die op woensdagochtend 7 mei een huis op Noorderhof overhoop haalden en er met twee rugzakken en een trolley vol gestolen goederen vandoor gingen, zijn dankzij een oplettende buurtbewoner door de politie in de kraag gevat. Voorlopig zien we die niet meer.

DIGITAAL HOF

Tegen de paal



NoorderPost pagina 2

‘Mogen we even binnenkijken,’ glimlacht Amieke . ‘Dat was het eerste verzoek van zo’n beetje al onze buren’. Amieke is er nog verbaasd over: ‘Werkelijk iedereen vertelde over de vorige buren dat ze nogal op zichzelf waren. ‘Openheid’ is kennelijk de norm hier.’

Plaats delict

Bakwering

Na ruim honderd aanrijdingen is het bekendste betonnen paaltje van Noorderhof definitief verwijderd.

GIFGROND?

Het vaakst omgereden paaltje van het Noorderhof is verdwenen. Dat stond op de T-splitsing NoordzijdeKrophollerstraat aan de kant van de rode brievenbus. Na 117 keer te zijn om- of aangereden heeft het stadsdeel in 2013 een definitief einde aan deze snel groeiende reeks omvallen gemaakt door het betonnen exemplaar te verwijderen. Kort daarop is ook het nabijstaande paaltje (71 keer om) aan de overzijde van de splitsing verdwenen. Volgens buurtbewoonster X. die vele malen oor -of ooggetuige was van de aanrijdingen werden die bijna allemaal veroorzaakt door linksafslaand verkeer vanaf de Noordzijde de Krophollerstraat in. Dat nam vaak de bocht te krap en in veel gevallen werd daarbij de paal geschampt met de linkerzijkant van het voertuig. En als dat niet zo was gebeurde het bij het achteruit rijden tijdens omkeren. Veel bestuurders doen dat op die plek, en het tevergeefs zoeken naar

een parkeerplaats zal daar mee te maken hebben. Volgens X. zijn het meestal overigens geen buurtbewoners maar externe weggebruikers. ‘Ik heb het zo vaak gezien. De AH Deli is er wel eens tegen aangereden en ook een taxi. Een keer stond er zelfs een auto óp een paaltje. Die was over een al scheefstaand paaltje gereden.’ Volgens haar is het record vooral te de danken aan de krapte van de Krophollerstraat. ‘Daardoor sturen ze voor de zekerheid te ver naar links bij het nemen van de bocht.’

automobilisten niet merken dat ze op de stoep komen. Want ze krijgen geen voorwaarschuwing in de vorm van een hobbel in de vorm van een trottoirband. Dat geldt voor veel plekken in Noorderhof waar deze paaltjes staan. Paaltjes die op een stoep staan die hoger is dan de straat worden niet omgereden. Ook al zijn die ook vaak slecht te zien, de trottoirband beschermt ze.

De vroegere nummers drie en vier in de paalaanrijdingen top 10 staan nu bovenaan. Dat zijn de bekende gele exemplaren op de hoek Noordzijde-Berghoefplantsoen. Overigens nemen buurtbewoners vaak zelf al maatregelen. Zo zorgen reusachtige bloembakken bij de brievenbus ervoor dat er bijna geen fietser of scooter meer door de stoepkrijtende jeugd scheurt.

De gele kameel uit de speeltuin van de Noorderhof is na het droeve einde van zijn kameraad de grijze ezel inmiddels aan een tweede leven begonnen. De kameel heeft een plekje gevonden in de speeltuin van kinderboerderij de Uylenburg aan de kop van het Rembrandtpark. De kameel is dagelijks te bezoeken tussen 10 en 17 uur in het speeltuintje dat vooral bekend is van de glijbaan met brandweerauto. En dat op slechts tien minuten fietsafstand.

MATCHFIXING

In gokkantoren in Bangkok en Manilla blijken grote geldbedragen te zijn gezet op verschillende spelonderdelen van de blokkenstrijd bij de Noorderhofse straatspelen. Volgens Aziatische bronnen zou het gaan om bedragen met zes nullen al is het onduidelijk in welke valuta. Bij de bookmakers staat team 2 op 1:67 bij de Stiletto-race en doet team 4 bij ‘Vol gas in de plas’ maar liefst 1:132. Volgens de Thaise politiecommissaris Foh zit er een luchtje aan en hij heeft al contact gezocht met zijn collega’s op bureau Lodewijk van Deyssel.

NOORDERZON

De nieuwste satellietbeelden op Google – ergens najaar 2013 geschoten – bieden een uitgelezen kans om het groene karakter van de Noorderhoffers te controleren. En dat gaat best goed. Zeker zestien huishoudens hebben inmiddels zonnepanelen op het dak liggen en weten zo hun energierekening een duurzaam tintje te geven.

Volgens Noorderhoffer Martijn was er nóg een belangrijke paalomlegger. ‘Vuilniswagens maken er een sport van om de paaltjes te rammen. Dat doen ze in de hoop dat die verwijderd worden waardoor hun route sneller wordt.’ Volgens X. is dat onzin: ‘Ik heb hier geen vuilniswagens zien botsten.’ Nader onderzoek ter plaatse door de verkeersredactie van de Noorderpost levert nog een oorzaak op: de drempels of beter gezegd de licht verhoogde kruispunten. Door die verkeersmaatregel ligt de stoep op hetzelfde niveau als het wegdek van de kruising. Met als gevolg dat

Annelize Hoff (85),

door Trudy Admiraal

Eigenlijk is postbode niet zijn echte beroep, dat doet ie erbij. ‘Goed om in beweging te blijven,’ lacht hij. Amponsah is dominee. ‘Ik kom uit Ghana, daar was ik ook dominee. Ik ben 15 jaar geleden gevraagd om naar Amsterdam te komen om hier dominee te worden van de Christian Faith Mission.

Na 85 jaar is Annelize Hoff terug in haar geboortestad. Sinds april is ze Noorderhoffer. ‘Ik woon hier eigenlijk meer buiten dan in mijn oude dorp Helvoirt. Als ik mijn hondje uitlaat, kom ik konijnen tegen. Dat had ik niet verwacht!’ Haar dochter Cathrien woont een paar deuren verder en komt elke ochtend voordat ze naar haar werk gaat hondje Nima uitlaten. ‘En ’s avonds komt ze ook vaak nog even. Ook de kinderen van haar oude studiegenote die hier in het Noorderhof woont, komen soms na school even binnenvallen. Heel gezellig!’

Amieke en Micha (die voor zijn werk op een congres in Rusland is) vinden achteraf dat de verhuizing naar de Noorderhof razendsnel is gegaan. ‘Er waren vóór ons al mensen in onderhandeling over onze woning, dus wij moesten snel beslissen. Het was het eerste huis dat we bezichtigd hadden. En het voldeed direct aan onze eisen: meerdere slaapkamers, een kindvriendelijke buurt en genoeg ruimte om vanuit huis te werken.’

Dominee bezorgt onze post Richard Kwadwo Baah Amponsah. De man die dagelijks onze namen leest, heeft zelf een naam die klinkt als een klok. Onze postbode weet ‘alles’ van ons, maar kent de meeste bewoners van het Noorderhof niet persoonlijk. ‘Maar ik ken wel jullie huisnummers!’

‘Dichter bij de kinderen’ Slotermeerlaan

Nieuwe koploper

KAMEEL VINDT ASIEL

NoorderPost pagina 3

A.J.Krophollerstraat

door Hugo Hoes

Hoewel normaal gesproken dergelijke mankementen binnen hooguit tien werkdagen verholpen worden, lijkt hier vooralsnog geen oplossing in zicht. Deze onverkwikkelijk situatie komt volgens de verantwoordelijke instantie door strengere ARBO-wetgeving. Voordat er gegraven kan worden, moet er namelijk eerst onderzoek plaatsvinden naar de bodemgesteldheid in verband met vervuilde grond.

Van tien hoog



Amieke Bouma (27), Michael (roepnaam: Micha) Kemper (47), Calla (4), Lutz (1)

Sinds half mei is de website www.denoorderhof.nl online. Hier is alle recente informatie over de festiviteiten rond 15 jaar Noorderhof te vinden. Dus kom eens langs als je surft.

Door een groot aantal defecte lantaarnpalen is het al maandenlang donker op een deel van de Noordzijde.

Juni 2014

De kerk staat hier vlakbij, in de Van Moerkerkenstraat. Het is een Afrikaanse gemeente, sommige gelovigen komen uit Nigeria, maar de meeste kerkbezoekers zijn Ghanees. Wij geloven in Jezus en de kracht van de heilige geest. Mensen moeten elkaar vrede

geven, we moeten kinderen van God zijn.’ Amponsah leidt elke zondagmiddag een Afrikaanse dienst vol zang en op vrijdagavond gaat hij voor in het gebed. Een jaar of 7 geleden werd hij daarnaast postbode; de laatste 3 jaar is het Noorderhof zijn vaste wijk. ‘In de kerk geeft iedereen geld uit zijn hart. Post bezorgen geeft me een vast inkomen. Ik vind het erg leuk om contact te maken met mensen, Nederlanders zijn goede mensen.’ Hij is getrouwd en heeft vier kinderen. ‘De twee oudsten studeren aan de universiteit in Ghana, de jongste twee wonen nog bij ons thuis en gaan naar de middelbare school. Zij spreken vloeiend Nederlands. Ik ga zelf twee keer in de week naar Nederlandse les, voor de inburgering. De g is moeilijk.’ Het Noorderhof is een fijne wijk om post te bezorgen, vindt hij, alleen de kleppen van de brievenbussen zijn wat scherp. Het hele jaar door draagt Amponsah daarom aan zijn rechterhand een handschoentje. ‘Anders krijg ik snijwondjes aan mijn hand’, lacht hij. ‘Ik loop hier graag. De mensen zijn heel aardig, ze groeten me altijd. Met kerst krijg ik van sommige bewoners cadeautjes, dat vind ik zó lief!’

Eigenlijk was dat de reden van haar verhuizing: dichter bij de kinderen wonen. ‘Mijn zonen wonen in Friesland, Utrecht en Brabant. Bovendien was het huis in Helvoirt erg groot voor mij alleen. Als je oud wordt, moet je nadenken over woningaanpassingen. Toen deze flat te koop stond, Crisis of niet, de Noorderhof is al 15 jaar een magneet zijn we gaan kijken. Dit huis voor nieuwe bewoners. Ook in 2014 trokken nieuwe buis zó licht en zonnig en ren de wijk in, gelokt door de mooie architectuur, het vele ik vond deze wijk ook zo groen en de nabijheid van familie of vrienden. Op deze leuk. Ik moest wel héél pagina stellen we er een aantal voor. veel opruimen, het is goed dat er in de kelder nog een kamer is.’ door Trudy Admiraal, Jessica de Jong en Xander van Uffelen

Al na twee bezichtigingen hebben Amieke en Micha een bod uitgebracht. Twee weken later waren zij de trotse eigenaren. ‘We hebben alleen de muren geschilderd,’ vertelt Amieke. ‘Verder zag het er netjes uit.’ Rust en groen gaven de doorslag. Amieke: ‘Ik ben meer een stadsmens, maar Micha die opgegroeid is in een voorstad van Hagen in het Ruhrgebied, zou best graag in een dorp willen wonen. De Noorderhof is een compromis. Vooral de tuin is een pluspunt. Vanaf maart zitten we al buiten, dankzij het mooie weer. Echt heerlijk! Calla (logeert bij oma als de foto wordt gemaakt) speelt vaak met vriendjes op het schelpenpad. Lutz went bij Kiddy Care; deze crèche heeft al vele kindjes uit de buurt opvang geboden. Ideaal toch?’

A.J. Krophollerstraat

Liefde voor architectuur bracht Marit, haar Italiaanse man Daniele (werkzaam bij Booking.com) en hun dochter Dunya ook naar de Noorderhof. Onderweg naar ouder-kind zwemmen in het Sloterparkbad reed ze wekelijks langs het wijkje en vroeg ze zich af: ‘Wat zit er achter dat poortje’? Toen ze een keer tijdens de sneeuw onder de poort doorreed, was ze verkocht. ‘Elk individu is uniek en hier is elke woning ook uniek – dat spreekt me aan. De knusheid, de verschillende architectuur, het voelt niet als nieuwbouw. Toen ik hier rondliep wist ik: dit moet het zijn.’

Vol enthousiasme laat Marit de pas geschilderde woning zien. Grijstinten op de begane grond, wit met een lichte houten vloer op de eerste. Grote grijze houten panelen staan nog in de woonkamer en nabij de nieuwe keuken is nog een oude industriële deur gepland. Als woonstyliste van weekblad Libelle kan ze haar ‘vak en passie’ in het interieur helemaal uitleven.

Het stel, dat lang geleden al in Slotervaart woonde en nu uit de Baarsjes komt, schreef zich in bij het nieuwbouwproject van architect Krier. Maar toen deze nieuwbouw uitbleef, liet ze zich door een vriendin van zwangerschapsyoga uit de wijk tippen als een woning te koop stond. Uiteindelijk werd het een woning zonder echte tuin – ‘een concessie,’ zegt ze. Maar daardoor

Marit (38), Daniele (47, spreek uit: Daniel) en Dunya (3,5) Saladini

Annelize Hoff is van oorsprong Amsterdamse. ‘Toen ik 10 jaar was, verhuisden we van Amsterdam naar Bussum. Dat was in 1939. Mijn vader was boekbinder, hij bleef in Amsterdam werken aan de Oudezijds Achterburgwal. Mijn moeder was maatschappelijk werkster. Ik heb twee zussen, maar bij ons woonden altijd ook andere kinderen. In de oorlog hebben we veel Joodse kinderen in huis gehad. Ik ben na de oorlog naar Leiden verhuisd om theologie te studeren en heb jarenlang als predikant gewerkt in Boskoop. Mijn man was psychiater.’ Ze heeft tot haar pensioen ook godsdienstles gegeven op een middelbare school. ‘Dat begon met een paar uur, maar lessen zijn net konijnen: als je er eenmaal aan begint, krijg je er steeds meer. Lesgeven is erg leuk als je eenmaal orde kunt houden.

Nieuwe buren

Amieke en Micha – ze leerden elkaar ooit kennen aan de Universiteit van Amsterdam en troffen elkaar regelmatig in kraakpand OCCII (uitspreken: Okkie) in de Schinkelbuurt - waren al bekend met de Noorderhof. Het academische koppel–Amieke werkt als promovendus geschiedenis aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en Micha is hoogleraar Oost-Europakunde aan de Universiteit van Amsterdam - wandelde regelmatig in de buurt. ‘We woonden hiervoor op de tiende etage van een woontoren bij Plein ’40-‘45’, vertelt de in Zwolle geboren Amieke. ‘We waren dus al bekend met dit mooie wijkje. Het bevalt goed. We hebben fijne buren. Er zijn veel kinderen.’

‘Elke woning is uniek’

Een van die jongens nam mijn hand, zo aardig.’

konden de nieuwe bewoners wel het uitgespaarde bedrag steken in het volledig opknappen van het huis. De eerste weken in de wijk – begin mei betrokken ze na de verbouwing hun woning – voelden als een warm bad. De buren brachten cake, buurmeisjes hielpen met schilderen, de eerste oppasadresjes zijn al gevonden. ‘Het voelt goed, we vallen met onze neus in de boter.’ En nu is het in de zomermaanden de tijd om de omgeving te ontdekken. Bij Hotel Buiten aten ze al twee keer, de heemtuin met alle plantensoorten vinden ze prachtig en in het wilde bos achter de Natureluur waren ze de weg al eens kwijt. ‘We zijn zo blij, het is hier een oase.’

(XvU)

Ze was meer dan 30 jaar gewend aan een dorp waar mensen elkaar groeten op straat. ‘Dat is hier gelukkig ook nog zo, goeiedag zeggen gebeurt nog redelijk vaak. De postbode houdt de buitendeur voor me open, en toen hier laatst de stoep opengebroken lag, sprongen een paar tieners op om me te helpen met de rollator.

Je moet altijd vlugger zijn dan de klas; toen ik stopte, moest ik afleren ad rem te zijn. Ik heb eens een jongetje bestraft omdat hij een papieren vliegtuigje door de klas gooide. De straf was: honderd gevouwen vliegtuigjes. Op de Rotaryclub sprak de vader van dat jongetje mijn man aan, hij vertelde dat ze met de hele familie meer dan een uur vliegtuigjes aan het vouwen waren geweest.’ Ze kan er nog hartelijk om lachen. ‘Ik had geen idee hoeveel dat was, honderd vliegtuigjes!’ (TA)

Juni 2014



NoorderPost pagina 4

Hotel Buiten heeft grootse plannen door Trudy Admiraal

Dit wordt het derde seizoen voor Hotel Buiten, onze buren aan de Sloterplas. Was de voormalige aannemerskeet met de meterslange picknicktafel aanvankelijk een pleisterplaats voor Amsterdammers van binnen de Ring die zich vergaapten aan de rust en natuur in Nieuw-West, nu maken ook steeds meer bewoners van het Noorderhof gebruik van de plek. Ze komen er eten, borrelen, bezoeken een festivalletje of vieren er hun verjaardagsfeest. De nieuwe exploitant, Mark Jansen, zit vol plannen.

Jansen was eigenaar van restaurant Moes aan de Prins Hendrikkade, dat inmiddels gesloten is. Hij gelooft in hergebruik van materialen; van kabelhaspels zijn restauranttafels gelast en in de oude lichtbakken van Schiphol worden nu flessen wijn bewaard. Jansen woont al 12

Bouw Zuid nabij



NoorderPost pagina 5

Na de zomervakantie eerste woningen Carte Blanche in verkoop Exploitant Mark Jansen: ‘Het wordt wat minder kamperen’

Van de zwarte zeecontainer – in de volksmond al ‘De Zwarte Doos’ genoemd- die pal naast de opstal van Hotel Buiten staat, is sinds kort een buffetje gemaakt. Jansen: ‘Ik wilde de zichtbaarheid aan de voorkant vergroten. Vandaar ook de nieuwe picknicktafels hiervoor en de houten strandhuisjes die ik Mark Jansen heeft de koffie klaar bij Hotel Buiten. bij een veiling op de kop heb getikt. jaar in Amsterdam, maar zag Ik ontgrendel de deuren van de pas vier jaar geleden voor het container, en de bar is geopend. eerst de Sloterplas. ‘Normaal ga Fietsers en wandelaars komen nu je naar plekken waar je dichtbij eerder even wat eten of drinken. woont. Maar vier jaar geleden En in zo’n strandhuisje zit je heel werd het eerste Sloterplasfestival gezellig als het regent.’ gehouden, dat trok me aan. Er kwamen ook veel kunstenaars Hij laat zien hoe in de zijkant op af. We brouwden bier van van de zeecontainer bovendien Sloterplaswater en er werd een een luikje is gezaagd zodat op vlot in elkaar getimmerd. De sfeer zomerse dagen eenvoudig een sprak me erg aan.’ klep kan worden neergelaten. ‘Hier gaan we ijsjes verkopen voor de mensen die op het strandje liggen. We hebben dit seizoen voor het eerst stromend water en elektriciteit en zijn nu ook aangesloten op de riolering. Het wordt wat minder kamperen. Strandbezoekers mogen gebruik maken van ons toilethuisje en de gemeente plaatst ook een waterhappertje.’

Juni 2014

Maar het was vooral de plek die hem verraste. ‘Zo ongerept! Ik laat het sindsdien mijn vrienden zien als best kept secret van Amsterdam.’ Hij was niet de enige die de noordkant van de Sloterplas die dag ontdekte. ‘Uit de bezoekers van dat festival is een clubje ontstaan dat Hotel Buiten bedacht: een recreatieplek aan de Sloterplas met respect

voor de natuur. Het stadsdeel was enthousiast. Het is de bedoeling dat de eilandjes, die nu nog bij het zwembad horen, worden ontsloten. Zo kun je straks een stukje afsnijden als je een rondje Sloterplas loopt. Ook wil Hotel Buiten ecologische logeerplekken maken op de eilandjes.’ Binnen, naast de grote houtkachel, hangen artist impressions van nog meer grootse plannen. Jansen: ‘We willen deze bouwkeet volgend jaar vervangen door een permanent glazen gebouwtje met een tweede schil er overheen van wilgentakken. Dat geeft een mooi spel met licht en zichtlijnen. We willen dan ook permanent open zijn. Strandbezoekers kunnen hier dan douchen, en we hebben een vergunning aangevraagd voor een watertribune vanaf ons muurtje tot op de steiger zodat op een drijvend ponton voorstellingen gegeven kunnen worden. Er zijn al buurtbewoners die investeren in Hotel Buiten. Het wachten is eigenlijk op een bestemmingsplan, dat houdt alles wat op.’

Het zijn creatieve toekomstplannen. Voor dit seizoen is het programma nog tamelijk bescheiden: geopend in de weekeinden voor eten en drinken en af en toe een feestje. Jansen: ‘Ik zit zelf niet in het bestuur van Hotel Buiten maar ben dit jaar aangetrokken als exploitant en wil voorlopig blijven. Mijn chefkok van Moes kookt hier op vrijdagavond. Op zaterdag steken we de BBQ aan; mensen mogen zelf vlees of vis meebrengen, de drankjes en salades koop je bij ons. Op zondagmiddagen verzorgt Benny’s & Mary’s de brunch. En steeds meer mensen

komen hier een verjaardag, promotie of bruiloft vieren. Af en toe organiseren we een festivalletje; we zijn het seizoen in het Paasweekeinde begonnen met Burning Egg. Veel bandjes uit de stad traden op en namen hun eigen fanclubs mee. Daardoor was het binnen 8 minuten uitverkocht en konden buurtbewoners niet meer naar binnen. Heel jammer, maar dat gaan we een keer goedmaken!’ Jansen zoekt voor Hotel Buiten nog jongens en meisjes uit de buurt die bij hem willen werken (vanaf 16 jaar). Aanmelden via [email protected] Of loop in het weekeinde even langs.

Noorderhof kijkt uit Sinds 11 november 2013 kent het Noorderhof een digitale buurtwacht in de vorm van een buurtwhatsappgroep.

Noorderhof URGENT (NU) heet deze groep die is aangemaakt na enkele vervelende incidenten tijdens St. Maarten 2013. Die dag waren er vervelende grote jongens in de buurt die eieren gooiend, ruzie zoekend en scheldend op enkele plaatsen het kinderfeest verstierden. Met NU, was het idee, kan men elkaar snel attenderen bij onraad maar ook elkaar gewoon helpen of op leuke buurtactiviteiten wijzen. Een prima initiatief waar direct veel animo voor was en de groep groeide snel. Een van de eerste tips was om wel even bij de instellingen wat aan te passen want elke whatsappgroep genereert zoveel verkeer dat je toestel constant pingt of plokt. Er spaarzaam mee omgaan, luidde het dringende advies van de groepsleider. Al direct na de start konden de eerste vervelende berichten gedeeld worden en die gedeelde en verzamelde informatie is niet alleen handig ter preventie, maar het kan de politie ook helpen bij de opsporing van misdrijven. Nu hoeven we elkaar geen angst aan te praten, Noorderhof is ten slotte een zeer overzichtelijk dorp, maar het ligt wel in de grote stad.

door Xander van Uffelen

Het lonkende economische herstel heeft ook de Noorderhof bereikt. Na twee eerdere mislukte pogingen gaan de 109 woningen van Noorderhof Zuid na de zomervakantie in de verkoop. De voorbereidingen voor de verkoop waren nog nooit eerder zo ver gevorderd. Er is al een heuse website www.carteblancheamsterdam.nl waar geïnteresseerde huizenkopers informatie kunnen vinden en zich alvast kunnen aanmelden. Het karakter van de nieuwbouwwijk is wel enigszins aangepast. De architectenstijl van Krier met vele verschillende indelingen en vooraanzichten uit de huidige Noorderhofwijk is overboord gezet en ingeruild voor een à la carte model. Projectontwikkelaar Latei laat kopers aan de hand van enkele basisprofielen zelf de architectuur en de indeling van de woningen bepalen (zie inzet voor meer details). Noorderhoffers toonden al

interesse in de nieuwbouw bij een drukbezochte informatiebijeenkomst in Hotel Buiten begin april. Veel buurtbewoners waren op zoek naar een grotere woning of een grotere tuin. Ook liepen er gezinnen rond die hun relatief donkere woningen (met veel bomen) wilden inruilen voor een lichter exemplaar nabij het zandstrandje.

De prijzen van de nieuwe woningen ogen relatief laag. Aan de binnenkant van de nieuwe wijk tegen de bananenflat aan geplakt komen de goedkopere huizen met twee lagen (de rode woningen op de plattegrond). De woningen met een oppervlakte vanaf 90 vierkante meter zijn exclusief erfpacht vanaf 165 duizend euro beschikbaar.

Het uitzicht vanuit een van de huizen in het project Carte Blanche Amsterdam.

Projectontwikkelaar Latei over de nieuwe woningen: ‘Carte Blanche Amsterdam is een nieuwbouwproject met 109 eengezinswoningen op de locatie van Noorderhof-Zuid

Helaas werd de digitale buurtwacht al binnen een week ook gebruikt om kinderfeestjes aan te kondigen, deelnemers voor een pubquiz te vinden en UPC-klachten te verzamelen. Dat was niet de bedoeling en deze gezelligheidsberichten zorgden ervoor dat een groot aantal van de deelnemers afhaakte. Een extra whatsappgroep, de Noorderhof Babbelbox, werd in het leven geroepen voor niet dringende berichten, al slipte er eind december nog wel een aankondiging voor het kerstfeest langs de beheerder van NU. Een half jaar na de oprichting is het duidelijk dat NU in een behoefte voorziet. Vooral verdachte types die aanbellen om te checken of er niemand thuis is en daarna met een smoesje aftaaien hebben minder kans om toe te slaan, want hun handelen is snel bekend in de buurt. Opvallend is overigens dat er niet alleen gewaarschuwd wordt voor vermiste huisdieren (Poesolini) en mogelijke overtreders van de wet, maar ook voor handhavers. Want juist parkeerwachten zorgen ervoor dat het Noorderhof in de hoogste staat van paraatheid schiet. Dat je niet alleen in de buurt moet opletten maar ook bij het gebruik van een urgente whatsappgroep merkte A. in mei. Het bericht vol kusjes dat voor zijn schatje was bedoeld kwam tot grote hilariteit van de buurt op NU te staan. Overigens is poes Poesolini weer terecht.

Uit privacy-overwegingen staan hier geen namen en nummers. Wie meer wil weten over NU kan zich tot de redactie van de NoorderPost wenden. (HH)

Zo zou Carte Blanche Amsterdam eruit kunnen zien, maar de keuze is aan de koper.

De situatietekening van het project.

aan de Sloterplas. Een prachtige locatie midden in Amsterdam met alle voorzieningen in de buurt. Het bijzondere aan Carte Blanche Amsterdam is dat je zelf je huis kunt samenstellen. Je kunt kiezen uit 3 architectuurstijlen en je kunt daarnaast ook nog allerlei architectuurelementen kiezen die

in jouw huis terugkomen. De deur, de kleur van de deur, van het kozijn en de steenkleur kun je ook zelf kiezen. Elk huis wordt anders en dus uniek. Er zijn 2 laagse en 3 laagse woningen en er is zelfs een twee-onder-een-kapwoning in het plan, allemaal met tuin. Bij de 2 laagse en de twee-onder-een-kapwoningen kun je kiezen uit 2 plattegronden en bij de 3 laagse uit maar liefst 4 plattegronden. Of je de woonkamer beneden of boven wilt of bijvoorbeeld wilt werken aan huis, je mag het zelf beslissen. Daarnaast zijn er natuurlijk allemaal uitbreidingen mogelijk tegen een meerprijs. Je kunt bijvoorbeeld uitbouwen, een dakterras maken of voor een vide, erker of tuinkamer kiezen. De prijs voor een 2 laagse woning is vanaf €165.000 v.o.n. en voor de 3 laagse woning vanaf €195.000. Deze prijzen zijn op basis van canonbetaling en inclusief architectuur, kleur en plattegrond keuze. Het project gaat na de zomervakantie in de verkoop. Interesse in een van de huizen in het plan? Schrijf je dan nu in op www.carteblancheamsterdam.nl. Je wordt dan op de hoogte gehouden van het project en de start verkoop.’

De verkoopmakelaar bij de informatiebijeenkomst denkt dat de doorsnee woningen, inclusief extra kosten, gemiddeld genomen rond de 215 duizend gaan uitkomen. Aan de buitenkant van de wijk, bijvoorbeeld met uitzicht op de Sloterplas, zijn de grotere woningen te koop met een extra

verdieping (de gele woningen op de plattegrond). Deze woningen, die maximaal 130 tot 135 vierkante meter zullen zijn, zijn te koop vanaf 195 duizend euro. Inclusief afkoop erfpacht en andere kosten liggen de gemiddelde prijzen rond de 265 duizend euro, zo was de inschatting van Latei bij de informatiebijeenkomst. Aan de zijkant van de wijk is er ook nog één pand met twee-onder-een-kapwoningen te koop (de blauwe woningen op de plattegrond). Deze woningen bestaan

uit begane grond en een eerste verdieping en hebben een grotere tuin. In augustus verwacht Latei de prijzen per woning gedetailleerder te kunnen geven. Nabij het strandje zullen ook nog een tiental (sociale) huurwoningen gebouwd worden. Projectontwikkelaar Latei uit Amersfoort denkt de verkoop van de woningen in vier fases te gaan doen. Voor de crisis wilden bouwbedrijven hele woonwijken in één klap verkopen en uit de grond stampen. Nu het vertrouwen op de woningmarkt in Amsterdam weer terugkeert, proberen de projectontwikkelaars de woningen juist in behapbare porties te verkopen. Als de verkoop van de eerste dertig woningen goed verloopt, is Latei van plan om in het voorjaar van 2015 met de bouw te beginnen. De periode daarna zullen de andere woningen verkocht en gebouwd gaan worden. De eerste woningen zullen naar verwachting in de uiterste zuid-westhoek gebouwd gaan worden. Deze woningen liggen dicht bij het strandje en zijn vermoedelijk populair onder de kopers. Bovendien verwacht Latei op deze plek het minste protest van omwonenden bij de aanvraag van de bouwvergunningen.

Het Sloterparkbad feliciteert het Noorderhof met haar 15 jarig bestaan! Nog niet bekend met het Sloterparkbad? Probeer gratis een van onze activiteiten! rZITCVKUGPVTGGXQQTTGETGCVKGH QHDCPGP\YGOOGP1WFGTGPMKPF \YGOOGP.CFKGU0KIJVQH5GPKQT(KV r6GIGPKPNGXGTKPIXCPFG\GXQWEJGT r)GNFKIVOLWNK

www.sloterparkbad.nl

Juni 2014



NoorderPost pagina 6

Lucas Andreas

Juni 2014



NoorderPost pagina 7

Hofkunstenaars door: Margriet Veldhuis

Nieuw-West wordt hipper lijkt het. Cultuur is sinds een paar jaar een belangrijke pijler voor het stadsdeel om de buurt leefbaarder te maken. Leegstand tegen te gaan. En met succes. Er komen steeds meer kunstenaars naar Nieuw-West. Goed nieuws dus. Maar hoe zit het met onze eigen wijk? Zijn er ook kunstenaars in de Noorderhof? Ja gelukkig! De Noorderpost sprak met twee Hofkunstenaars.

‘Het sociale

Geestige Hulp Bij Ongeluk

In nomine Patris et Filii et tutti… saluti!

Zijn atelier is om de hoek, aan de Burgemeester De Vlugtlaan, in hetzelfde pand als het Van Eesterenmuseum. Een mooie ruime plek waar hij ook schilderles geeft. En exposeert. En van waaruit hij diverse culturele projecten opstart. Voor en door de wijk. Want Rick Goudsmit laat zich graag inspireren door de stad, en door Nieuw-West in het bijzonder.

aspect zit altijd in mijn kunstenaarschap

Ook afgelopen kerst waren ze er weer: broeders Lucas en Andreas, versterkt door hun confraters Petrus en Thomas. Voor het derde jaar achtereen boden ze ons Geestige Hulp Bij Ongeluk (GHBO) in hun kersttoespraak op het plein. Ieder jaar verzamelen zich daar meer gelovigen. Of, zoals broeder Lucas het uitdrukt: ‘Hoe meer zielen, hoe zieliger.’

‘

Onder het genot van glühwein - voor zowel de paters als het publiek - gaven de geestigen ons dit jaar onder andere een steun in de rug bij opvoeding, in het kader van de vele No-Order-hof jongeren. En er was weer ruimte voor bezinning bij ‘een stille gedachte’: ‘Wonen wij op de lijn van Isolatorweg naar Gein, of op de lijn van Gein naar Isolatorweg?’ Traditiegetrouw sloten Lucas en Andreas c.s. af met de Noorderhof jingle bells.

Vier jaar geleden streken hij en kunstpartner Jasper Banen (die aan de Oostoever woont) hier neer, met hun stichting KunstWest, via het winnen van een pitch voor een sociaal-culturele bestemming van het leegstaande pand. Daarvoor zaten ze een paar jaar in een atelier in Noord, maar ze wilden graag iets voor hun eigen buurt doen. Rick: ‘Het sociale aspect zit altijd in mijn kunstenaarschap.’ En het loopt heel goed. Iets te goed. Hij is er meer dan fulltime mee bezig. De open galerie op vrijdag en zaterdag laat hij nu, op aandringen van zijn vrouw Kitty, aan vrijwilligers over. Anders is hij nooit meer thuis…

Wij hopen dat de broeders ons nog vele jaren zullen voorzien van de broodnodige GHBO, zeker nu de kerk in ons midden zal sluiten en ons niets dan stilte rest voor enige reflectie op ons leven in de Noorderhof. (MV)

Rick werkt nu aan een jongerenproject Paint your Future, om kansarme jongeren uit de buurt te helpen hun creativiteit te ontdekken. ‘Mijn taak in dit project is jongeren te laten zien dat er meer is dan een baantje bij de Action.’

foto: Koen Splinter

Wijk vol energie De redacteur Energie en Milieu van de Noorderpost kwam een aantal weken geleden een opmerkelijk feit op het spoor. Hoewel Noorderhof op de interactieve Energiekaart van Amsterdam een keurig homogeen energieverbruik leek te hebben, bleek bij nadere bestudering het energieverbruik per blok grote verschillen te vertonen. Dat riep om onderzoek ter plaatse en een onthullend artikel in de Noorderpost. Totaal gasverbruik / Uitstoot CO2 per blok.

Wat zou er aan de hand zijn in de Noorderhof? Waar stoken die mensen in het paarse blok al dat gas aan op? En waarom verbruiken de blokken aan de noordkant zoveel meer elektriciteit dan de hofjes van het Berghoefplantsoen en de blokken rond de kerk? Geven ze niet om ons milieu? Houden ze er soms duistere, energieverslindende hobby’s op na? Of, erger nog, zijn er misschien bewoners die in hun schuurtje een wietplantage hebben staan? Klaar om de straat op te gaan en navraag te doen in de probleemgebieden, maar toch nog eens extra naar de cijfers gekeken. En dan blijken de zaken een stuk minder opwindend te zijn. Het totale energieverbruik mag bij sommige blokken dan wel hoger liggen, omgerekend naar vierkante meters blijken wij Noorderhoffers er een behoorlijk uniforme energieconsumptie op na te houden. Per vierkante meter een kuubje of kilowattuur meer of minder, dat is het wel zo ongeveer.

Keurig voorspelbaar volk dus, die Noorderhoffers. Al valt onze energiezuinigheid in vergelijking met de buurten om ons heen best wel tegen. Misschien toch nog wat vaker de hogedrukspuit en bladblazer in de schuur laten, de airco uit en de was buiten ophangen?

Voor wie de cijfers wil narekenen: ga naar de website http://maps. amsterdam.nl/energie_gaselektra/ klik op een van de blokken op de kaart en je ziet alle getallen.

Totaal elektriciteitsverbruik / Uitstoot CO2 per blok.

Gemiddeld elektriciteitsverbruik per m2.

foto: Marianne Ottemann Vijf jaar geleden wilde iemand haar ook al interviewen voor de Noorderpost. Maar de avond ervoor heeft ze dat afgezegd. Waarom zou ze over haar werk praten? Ze deed het voor zichzelf. Dat hoefde niet zo nodig in de krant. Gelukkig wil ze nu wel praten. Tina Pereira Filipe heeft minder de neiging zich te verstoppen. Wil de wereld wel laten zien wat ze maakt. Al zal ze zich niet aanpassen aan wat die wereld wil. Want ze werkt nietcommercieel. Nadrukkelijk heeft ze die woorden op een notitieblokje geschreven dat op tafel ligt tijdens ons gesprek. Ze zou best meer willen verkopen, maar ze wil zich abso-luut niet laten leiden door de verkoop. Zich aanpassen. Ze wil de vrijheid hebben te maken wat ze zelf wil. En dus werkt ze nog steeds als tolk-vertaler Portugees (Ze is als 9-jarige uit Portugal naar Amsterdam gekomen). Dat zorgt voor een basisinkomen. ‘Ik zou alleen wel heel graag meer tijd willen hebben om te schilderen. Het is soms frustrerend, als ik dagenlang geen kwast kan aanraken.’ Maar ze durft geen nee te zeggen tegen tolkopdrachten, net als de meeste zzp’ers, want dan kon het wel eens ophouden. ‘Het verzoek om te tolken komt altijd ad hoc, soms maar een uur van tevoren. En wordt even makkelijk weer afgezegd. Je kunt nergens op rekenen.’ En dus is het altijd balanceren, voortdurend zoeken naar een nieuw evenwicht tussen betaald werk (tolken) en vrij werk (schilderen). ‘Maar als ik heel diep

Rick liep een paar jaar rond op de Rietveld, maar rondde ‘m niet af. Zijn stijl? ‘Abstract, urban en beïnvloed door Nieuw-West’, zoals hij zelf zegt. Maar hij is ook herkenbaar aan zijn realistische portretten. Uitsnedes vooral, sterk ingezoomd op ogen, neus en mond. Maar in opdracht schildert hij ook wel hele portretten. ‘Het is natuurlijk ook zonde om heel principieel te blijven. Daar gaat de kachel niet van roken.’ Rick schilderde al enkele kinderen uit de buurt. Interesse? Kijk op www. kidzoom.nl (en over de stichting: www.kunstwest.nl). Ricks idool? Rick heeft een brede interesse, voor álle vormen van kunst, en dan vooral schilderkunst. Hij laat zich wel inspireren door anderen, gaat veel naar galeries, musea (‘De Pont in Tilburg is heel mooi’) en kunstbeurzen. Maar een idool, nee.

Er ging een ‘wereld voor

me open op de kunstacademie. Dit was waar ik al die tijd op had gewacht

in mijn hart kijk, kan het misschien gewoon niet beter dan zo. Is dit eigenlijk al een ideaal evenwicht. Als ik minder ga tolken, neemt de druk toe om werk te verkopen, en wordt het misschien toch commerciëler.’ Maar een strijd blijft het, en de vrijheid lonkt. In 2005 begon ze aan de Rietveld, de avondopleiding. ‘Er ging een wereld voor me open! Dit was waar ik al die tijd op had gewacht.’ In 2010 rondde ze ‘m af. Haar stijl? Soms abstract, maar meestal portretten, licht vervormd, vaak met veel kleur geschilderd in een groot formaat. Haar moederreeks (zie ook de foto, red.) is er een mooi voorbeeld van. Prachtige portretten, die de kijker emotioneel niet onberoerd laten (zoals ik ter plekke zal ervaren… red.). Met het schilderen van haar moeder is ze gestopt overigens. Ze is er klaar mee. Met die moeder. Het is tijd voor een nieuwe fase. Gelukkig wil ze de wereld daar toenemend van laten meegenieten. Door te exposeren in galeries, en er zelfs over te vertellen bij openingen en lezingen. Wie nieuwsgierig is naar haar kunst (let op: het is te koop!): www.tinapereirafilipe.nl Tina’s idool? Ze bewondert Francis Bacon en Jean-Michel Basquiat. En een paar jaar geleden liep ze zomaar een galerie binnen op de grachtengordel, en zag voor het eerst werk van Cy Twombly. ‘Ik was verpletterd. Het is abstract. Maar heel aangrijpend.’

En hij verkoopt ook wel eens wat. Hoeveel dat oplevert? ‘Geen binnenstadprijzen. Je moet wel reëel zijn. De buurt is niet bepaald koopkrachtig.’ Toch staat er € 4.000 bij een werk (zie ook foto). ‘Ach ja, het is een beetje: wat een gek ervoor geeft.’

‘

door Silva Tensen

Rick Goudsmit

Van zelf schilderen - “spetteren met de kwasten” - komt helaas niet zo veel tegenwoordig. Toch exposeert hij regelmatig, natuurlijk

in zijn eigen galerie, die aan de weg timmert onder de naam C-Lab en openstaat voor bekende en onbekende kunstenaars. Maar binnenkort ook in Sanquin, de bloedbank, die regelmatig bijzondere exposities heeft. Rick: ‘Het best bewaarde geheim van Amsterdam-West.’

Tina Pereira Filipe

foto: Marianne Ottemann

FOTOGRAFIE: MARIANNE OTTEMANN I VORMGEVING: MARIE-LAURE HOEDEMAKERS I TEKST: MARGRIET VELDHUIS

“

De verbouwing nam negen maanden in beslag. Alle waterleidingen en de elektriciteit werden vervangen. En dat terwijl Dinah en Serge dachten dat ze er na drie weken en een likje verf wel in zouden kunnen…Maar erg veel haast hadden ze niet, want hun huis aan het plein stond nog te koop.

We hadden het nog wel weken of maanden kunnen uitstellen, zo’n huis is nooit af. Maar ik wilde per se Sinterklaas vieren in ons nieuwe huis

Tijdens de eerste bezoeken aan de bouw van de Noorderhof had de vader van Serge (architect) al gezegd: “Waarom koop je niet de pastorie, dát is pas een mooi huis!” Toen het zover kwam, tekende hij de plannen voor de verbouwing.

”

De zolder is een enorme speelruimte geworden voor de kinderen. Er zijn over de hele lengte kiepramen geplaatst, wat zorgt voor veel licht. “Ik moet alleen nog uitzoeken hoe ik die kan lappen, de glazenwasser kan er in elk geval niet bij!”

In het oude achterhuis kwam een compleet nieuwe woonkeuken. Waar vroeger de keuken was is nu een complete waskamer.

nhwonen BINNENKIJKEN in de oude pastorie

De oude pastorie stamt uit 1956, net als de kerk. Jarenlang woonden de pastoor en de kapelaans in het voorhuis, en de huishoudsters in het achterhuis. Midden jaren tachtig kocht een in de kerk zeer actieve architect de pastorie voor een mooie prijs van het Bisdom Haarlem (nog steeds de eigenaar van de kerk) en ging er wonen met zijn gezin. Eind jaren negentig raakte de vrijstaande pastorie ingesloten door de woningen van de Noorderhof. Maar het bleef onbetwistbaar het mooiste huis van de wijk. Toen het een paar jaar geleden te koop stond, begonnen veel Noorderhoffers dan ook te dromen. Zullen we…? Maar helaas: onbetaalbaar, onbereikbaar voor de meesten van ons. Maar niet voor Dinah en Serge, die op het Granpré Molièreplein woonden. Zij sloegen toe. Al jaren geleden hadden ze hun oog laten vallen op dit huis. Dinah liep met grote regelmaat over het paadje rond de pastorie en stond dan over de heg te staren naar dat prachtige huis. Als ze daar toch ooit zou kunnen wonen! Het werd een droom die uitkwam.

“

In het begin moest ik wel wennen aan het straatgeluid hier. De brommers die over de Noordzijde scheuren. Op het plein is het veel stiller

”

“Ik begrijp het wel dat mensen hier binnen willen kijken. Ik nodig iedereen ook altijd van harte uit. Maar ze doen het niet. De drempel is blijkbaar toch te hoog. Maar zelf wilde ik hier ook altijd graag binnenkijken, dus ik snap die nieuwsgierigheid goed!”

Fijn dus dat de redactie op bezoek mocht komen. Zodat iedereen nu kan zien hoe het is: het mooiste huis van de wijk. Om lekker bij weg te dromen. Of snel om te slaan, als je er al te jaloers van wordt. Per slot van rekening wonen we allemaal in het mooiste huis van de Noorderhof!

Juni 2014 NoorderPost

Verslaafd aan de

Noordzijde

door Hugo Hoes

In 2010 ontstond er onrust in de wijk toen bekend werd dat HvO/Querido een opvanghuis voor verslaafden met psychiatrische stoornissen (‘dubbele diagnose’) in de wijk wilde openen. De NoorderPost nam een kijkje. De meeste bewoners van Noorderhof zien of horen hun nieuwe verslaafde buurtgenoten alleen maar als ze zwerfafval gaan prikken of wanneer ze op weg zijn naar de Dekamarkt om goedkoop bier te halen. Want daar zijn ze best gek op. Bewoners van de flat hebben echter meer te stellen met de nieuwkomers, en het kan dan ook haast geen toeval zijn dat bij twee naastgelegen appartementen ‘Te Koop’-borden hangen.

magnetronmaaltijden die door sommige bewoners als een ‘strafmaaltijd’ worden beschouwd. Persoonlijk begeleider Remco Strijker (33) werkt al vanaf de opening op deze HvO-locatie. ‘Je houdt je bezig met voeding(geld), medicatie en administratie van de bewoners. Dat is een hoop rompslomp. Uitkering, zorgverzekering, schulden. Je neemt het eerst van ze over omdat ze zelf het overzicht missen. Daarna ga je kijken wat je weer bij ze terug kunt leggen.’ Niet iedere verslaafde die al ergens onderdak had bij HvO/ Querido is ook mans genoeg om aan de Noordzijde te wonen. Er zijn selectiecriteria.

Hoewel de entree niet echt uitnodigt om op bezoek te gaan, blijken we meer dan welkom. In het personeelskantoortje is het een komen en gaan van bewoners. De een komt zijn medicijn innemen, de ander leent een telefoon om te bellen maar de meesten komen geld halen. Dat kan vijf euro veeggeld zijn als beloning voor het schoonhouden van de buurt, of een zelfde bedrag aan eetgeld. Wie zich afvraagt waarom briefjes van vijf zo schaars zijn, vindt hier het antwoord. Dat etensgeld gaat alleen naar bewoners die de verantwoordelijkheid kunnen dragen om zelf hun maaltijd te ‘regelen.’ Dat kan betekenen koken, maar ook een Turkse pizza of een frietje halen. Voor wie dat te hoog is gegrepen, is er een kant en klaar maaltijd van de Deli XL. Die worden drie keer per week bezorgd en iedereen in de wijk kent de bestelwagen. Eenvoudige maar voedzame

‘Hier zitten mensen die echt bezig zijn met een verandering in hun leven. Vooral op het gebied van drugsgebruik. Want dat staat het sociaal participeren het meest in de weg. Direct stoppen is niet het belangrijkste doel, wel gereguleerd gaan gebruiken. Dat werkt vaak veel beter. Dus niet via de detox, maar met kleine stapjes.’



pagina 10

Sorin, 35 jaar, oud-dakdekker

‘Ik ben hier drie jaar geleden gekomen vanuit een kliniek in Buitenveldert voor verslaving en psychiatrie. Diagnose: schizofrenie. Daar zat ik vanaf mijn 31e. Daarvoor heb ik in de Valeriuskliniek en de Havenstraat gezeten. Binnenkort ga ik naar een satellietwoning in Geuzenveld. Die moet ik delen met twee anderen en ik krijg de kleinste kamer. Ook ben ik bezig met een baan bij Pantar. Dus dat is wel een vooruitgang. Dat werd ook wel tijd. Ik heb hier bij het koken, schoonmaken en op de dagbesteding laten zien wat ik kan. Ik ben nog wel verslaafd aan cocaïne. Dat gebruik ik niet elke dag. Niet snuiven, maar met een pijpje. Effe een flash, en dan is het weer weg. Al bijna twintig jaar gebruik ik drugs en dat begon met pillen en speed. Coke is duur, maar voor een tientje kun je al wat halen. Drinken doe ik niet, wel elke dag een pakje shag. Ik ben geen junkie en zo zie ik er gelukkig ook niet uit. Wat meer sporten zou wel goed voor mij zijn. Drie keer in de week ga ik naar een dagopvang. Daar maak en verpak ik kaarten. Omdat ik in de schuldsanering zit, krijg ik leefgeld van mijn bewindvoerder. Die schulden komen niet door de drugs, maar van gokken. Dat doe ik niet meer. Nu ben ik rustig. Over twee jaar ben ik schuldenvrij

En wie vooruitgaat kan beter weer vertrekken. Daarom is het volgens Strijker ook goed dat Sorin doorstroomt. ‘Je ziet dat deze omgeving belemmerend gaat werken. Overal hier is er een trigger om weer een “poffie” te nemen. Het was voor hem een veilige omgeving maar nu kan hij beter naar een nieuwe omgeving. Een derde van de bewoners haalt het niet hier. Zij moeten weer terug naar een grote opvang waar minder van ze gevraagd wordt. Hier heb je meer verantwoordelijkheden zoals echt samenwonen met anderen. Van de rest stroomt de ene helft door naar meer zelfstandigheid, of ze blijven hier op hetzelfde niveau.’ Wat verslavingen betreft is er grofweg de volgende onderverdeling te maken: de helft gebruikt

Naceri, 40 jaar ‘Toen ik 1 jaar was kwam ik vanuit Marokko naar Nederland. Eerst woonde ik nog bij mijn ouders. Vanaf 2009 woon ik al bij HvO, en sinds een jaartje zit ik hier. Ik rook alleen cannabis, de hele dag. Dan voel ik me lekker ontspannen en denk ik minder aan problemen. Sinds mijn zeventiende blow ik. Voor andere drugs ben ik bang. Mijn broer is overleden nadat hij 4,5 jaar in coma heeft gelegen. Baan, getrouwd, groot huis twee kinderen. Hij was met oudjaar gevallen na een paar biertjes en blowtjes. Na de Mavo heb ik twee maanden gewerkt in de keuken van een hotel bij het Rembrandtplein. Toen was er geen werk meer. Kort daarna kreeg ik mijn eerste psychose. Nu heb ik medicijnen en gaat het best goed. De medicijnen zijn tegen psychose en schizofrenie. Als ik niet meer zou blowen zou het nog beter gaan. Ik zit ook bij de veegploeg en ga naar dagbesteding. Drin-

Juni 2014 NoorderPost

Zoektocht naar lakschenders

Perenplaag of plaagdieren? Een reconstructie: door Hugo Hoes Begin dit jaar liet het stadsdeel een hele rij perenbomen ‘pyrus calleryana chanticleer’ kappen aan de Noordzijde omdat hun vruchten de lak van auto’s zou beschadigen. Al kan het ook zijn dat de werkelijke lakschenders nog vrolijk rondvliegen.

en kan ik met schone lei beginnen. Ik heb een mooie tijd gehad hier en zou wel weer dakdekker

willen worden. En een vriendin vinden. Daar ben ik ook wel aan toe. Nu ga ik effe tabak halen.’

marihuana en alcohol, de rest cocaïne en andere harddrugs. Heroïne spuiten gebeurt bijna nooit meer. De psychiatrische diagnose luidt meestal schizofrenie. Drugs mogen in huis gebruikt worden. ‘Dat werkt best goed. Het is beter beheersbaar en je kunt nu iemand direct aanspreken op gedrag. Gebruiken doen ze toch wel en ik denk dat de Amsterdammers er zo minder last van hebben.’

kaart en moeten weg. Buurtbewoners moeten zeker bellen als ze iets verdachts of vervelends zien. 020 5059010. En kom gerust eens kijken.’

En als omwonenden toch klachten hebben moeten ze bellen. Strijker: ‘Zeker. Alle klachten worden geregistreerd en serieus behandeld. De meeste komen van direct omwonenden. En we doen er wat aan.’ Dealers hebben hier niets te zoeken. Want bewoners die binnen een straal van 2 km drugs kopen krijgen een rode

ken doe ik niet. In het begin had ik het hier niet naar mijn zin en wilde ik weg. Nu gaat het beter. De medicijnen werken goed. Bij de laatste psychose werd ik boos en was ik in de war. Toen heb ik het servies kapot gegooid en nog meer stuk gemaakt. Maar soms weet je dat niet meer. Maar dat is al jaren geleden. Als ik geen medicijnen slik, word ik een beetje boos. Je gaat anders reageren en denken. Ik hoorde ook vaak stemmen, altijd dezelfde. Over vijf jaar? Ik hoop dat ik dan weer een eigen huis heb.’

Dat de klachtenregeling niet alle overlast verhelpt, blijkt als we buiten door een directe buurvrouw worden aangeschoten. ‘Je gaat zeker alleen maar positieve dingen opschrijven. Het is verschrikkelijk. Ik woon er direct naast en heb er een bronchitis aan overgehouden. Ze zitten constant te blowen op het balkon. Vorige week was er nog overleg met de woningbouw, HVO en de politie maar het helpt niets. Ze willen wel, maar het werkt niet. Het is een gebed zonder end. Als ik hier weg kon, was ik al weggeweest.’ Waarvan akte.

Boombioloog Els herinnert het zich nog als de dag van gisteren. ‘Het was een donderdag en toen ik de wijk kwam inrijden schrok ik me rot. Alle bomen om. Pas thuis zag ik de brief van het stadsdeel liggen. Daarin stond dat ze gekapt waren vanwege het beschadigen van auto’s.’ Met deze keiharde en onherstelbare ingreep kwam er een einde aan een affaire die begon in augustus 2013. In die maand stuurde Bert een mail door de buurt waarin hij kond deed van het feit dat zijn auto flinke lakschade had door

de vruchten die van de bomen in de H.M. Kraaijvangerstraat waren gevallen. In die mail, waarin nog gesproken werd over appeltjes, werden getuigen gezocht omdat zijn verzekeraar (die uiteindelijk wel over de brug kwam) moeilijk deed. Die wilde de eigenaar van de bomen, het Stadsdeel, aansprakelijk stellen. Discussie De mail was niet aan blindemansogen gericht want er ontspon zich een vermakelijke discussie. Zo waren er buurtbewoners die het overtrokken vonden en het er niet mee eens waren dat de verzekering het Stadsdeel hiervoor wilde laten opdraaien. Ook deed iemand gekscherend de suggestie om autohoezen aan te vragen bij de stadsdeelvoorzitter. Maar er was ook bijval. Een bewoonster meldde al eens eerder een perenklacht te hebben ingediend. Maar om een andere reden. Zij vond de perenmoeslaag op de straat gevaarlijk omdat spelende



pagina 11

kinderen onderuitgleden met hun fietsjes en er gooi- en smijtwedstrijden ontstonden. ‘En die dingen zijn keihard.’ Daarnaast bleek er nog een gedupeerde te zijn met een vernielde auto. Haar verzekeraar vergoedde de schade, al kostte het wel haar eigen risico en no-claim. Ooggetuige Hoewel de peren lang werden beschouwd als de veroorzaker van het kwaad meldde zich opeens ooggetuige Jantine met een totaal ander verhaal. Volgens haar was het niet de schuld van de flora maar van de fauna. ‘De halsbandparkieten zijn de oorzaak omdat zij de appeltjes met een hap losbijten en dan de rest laten vallen. Dichte appeltjes scheiden geen zuur af. Ik heb de afgelopen 15 jaar geen problemen gehad.’ Wikipedia noemt deze vogels vanwege hun verspillende eetwijze plaagdieren. Terugblikkend bevestigt boombioloog Els een deel van Jantine’s waarneming. ‘De peren zijn niet het probleem. De moes daarvan bijt niet door de lak. Het is vogelpoep. Vogels poepen heel snel nadat ze gegeten hebben, dan zijn en blijven ze lichter waardoor ze makkelijker kunnen vliegen. Ze hebben ook niet voor niets holle botten. Vogelpoep moet je ook altijd direct van je auto poetsen.’ Bezwaarschrift Als we Bert confronteren met de theorie van deskundige Els toont hij zich niet erg onder de indruk. ‘Ik kan dat moeilijk geloven. Volgens mij waren het toch echt peren. Ik zal de foto’s wel sturen.’ Inmiddels zijn voor alle perenbomen in de buurt kapvergunningen afgegeven. Dat de meeste er nog steeds staan, behalve het rijtje stompjes aan de oneven Noordzijdezijde, komt omdat er twee bezwaarschriften zijn ingediend tegen de kapvergunning. Overigens is Els het ermee eens dat het onhandig is om hier dergelijke niet-steriele perenbomen te plaatsen. ‘Je kunt die peren wel eten en je gaat er niet dood aan, maar ze smaken nergens naar.’

wat bewoners beweegt

Ontheffing auto kost 96 euro Zes vragen over de blauwe zone door Xander van Uffelen

De gemeente wil ook in de Noorderhof een blauwe zone invoeren. Wat betekent deze zone voor de bewoners? Wat is een blauwe zone? Een blauwe zone is een gebied waar bezoekers aan de wijk maximaal twee uur mogen parkeren met een blauwe parkeerschijf voor de voorruit. Bewoners kunnen een ontheffing krijgen en mogen dus wel de hele dag parkeren. Met de ontheffing op de voorruit geplakt mag de auto de hele dag blijven staan. De blauwe zone is te herkennen aan de blauwe streep langs de stoep en aan een bord bij de ingang van de wijk. Komt er in de Noorderhof ook een blauwe zone? Zeer waarschijnlijk wel. De gemeente gaat pas rond het buurtfeest een definitieve beslissing nemen, maar lijkt nadrukkelijk

aan te sturen op invoering van een blauwe zone. Bewoners en ondernemers konden tot 18 juni nog bezwaar aantekenen, maar bij de invoering van de zone in andere gebieden hebben deze bezwaren weinig geholpen. De gemeente wil in het najaar de blauwe zone gaan invoeren van maandag tot en met zaterdag van 09.00 uur tot 19.00 uur. Waarom is een blauwe zone nodig? Te veel auto’s worden langdurig in de Noorderhof geparkeerd, zodat bewoners moeilijk nog hun auto kwijt kunnen. Veel van deze langparkeerders pakken vanaf de Noorderhof de fiets (vastgebonden aan het hekje bij het haventje) en vertrekken naar hun werk in het centrum van de stad. Een enkeling parkeert hier, vertrekt naar Schiphol en laat zijn auto zo een week staan. Deze parkeerders veroorzaken parkeeroverlast, zodat er nauwelijks nog plekken zijn, zelfs overdag. Uit tellingen van de gemeenten blijkt dat heel vaak meer dan 90 procent van alle parkeerplaatsen bezet zijn. Na invoering van

een blauwe zone verdwijnen de langparkeerders, anders krijgen ze een flinke boete. Hoe kom ik aan een ontheffing? Op internet is op de website van Nieuw West een aanvraagformulier te vinden vooreen ontheffing (www.nieuwwest.amsterdam. nl/wonen_en/parkeren_en_verkeer/blauwe-zones/) . Bewoners kunnen de aanvraag opsturen, maar ook inleveren bij het stadsloket aan Plein ‘40-‘45 of het Osdorpplein. Naast adresgegevens is ook het bsn-nummer en het kenteken van de auto nodig. Leaserijders moeten niet vergeten de papieren van de werkgever mee te nemen, aangezien deze auto niet op het woonadres staat genoteerd. Voor de aanvraag moet een bewoner 96 euro betalen. De ontheffing is twee jaar geldig. Krijg ik voor de tweede auto ook een ontheffing? Jazeker, alleen moet voor deze auto een aparte ontheffing worden aangevraagd. Ook deze tweede aanvraag kost 96 euro

aan legeskosten. Ook bij een nieuwe auto moet een bewoner een nieuwe aanvraag indienen. De oude ontheffing geldt niet meer, zodat ook in dit geval opnieuw 96 euro betaald moet worden. Mogen vrienden en familie nog parkeren? Uiteraard, alleen moeten ze wel een blauwe parkeerschijf achter de autoruit neerleggen. Niet iedereen heeft zo’n schijf, dus het is wel handig een paar schijven in huis te hebben voor bezoekers. Bij het benzinestation is zo’n schijf te koop. Gasten die lang blijven plakken moeten wel elke twee uur de nieuwe tijd op de schijf aangeven, anders krijgen ze alsnog een boete. Of het verjaardagsfeest moet maar op zondag worden gehouden, want dat geldt de blauwe zone niet.

ParkeerPoll

Er is nogal wat ophef over de invoer ing van een blauwe zo ne in de buurt omdat de ze kleur niet zou passen bij de fraaie baksteen tinten op het Noorder hof. Voetbalfans will en een oranje zone m aar dat heeft de burgem eester verboden. Daarom organiseert de Noorderpost een en quête naar de favorie te kleur van de buurt. M ail of sms uw favorie t kleur naar de redact ie en wie weet, krijgt Noo rderhof als eerste Ned erlandse wijk een bruine , groene of gele blauwe zone.

Juni 2014

pagina 12

NoorderPost

Oranje

Hoewel het feestcomité Noorderhof 15 jaar álles in het werk heeft gesteld om de Fifa te bewegen het speelschema van het WK 2014 aan te passen vanwege het Noorderhof-feest wilde de toernooiorganisatie daar niets van weten. Daardoor bleef zich de kans voordoen dat Oranje, indien het als het tweede eindigt, op de feestzaterdag zou spelen. Gelukkig bracht een telefoontje naar Louis van Gaal een oplossing. Die beloofde gewoon eerste te worden waarna het toernooi voor Oranje op zondag pas verder gaat.

Sekshof

Op de door het Stadsdeel verspreide plattegrond over de invoering van nieuwe parkeermaatregelen stond tot grote verrassing van veel buurtgenoten ook een Centrum voor Seksualiteit. Vooral mannen met rode oortjes bestudeerden de kaart opvallend lang. Onderzoek van de NoorderPost maakte echter duidelijk dat er niets opwindends aan dit Centrum is, maar dat het vooral therapeutische waarde heeft.

Noorderprofs

De Noorderhof wordt steeds slimmer en telt inmiddels al zeker drie hoogleraren en twee aanstormende talenten – assistent-professor in jargon. De wijk is vooral goed op de hoogte over de vakgebieden Oost-Europa, de waardering van vastgoed, geschreven cultuurgeschiedenis, landschapsarchitectuur en Afrikaanse geschiedenis, zo wist de Noorderpost te achterhalen. Wie een koloniaal ontworpen vakantiewoning met studeerkamer vol boeken en een grote tuin in Duitsland wil kopen, kan bij zijn buurtgenoten dus alle noodzakelijke kennis opdoen. Tips over nog meer universitair talent? Mail: [email protected]

Tas gaat viral

Dit is de beroemdste tas van Noorderhof. Die werd in mei gestolen bij de crèche Kiddy Care en een uur later gevonden bij de speeltuin. Omdat de vinder niet wist waar de tas vandaan kwam, plaatste hij heel modern een foto op twitter. In no-time was de foto twintig keer geretweet en werd van Gorinchem tot Groningen meegezocht naar de eigenaar. Die bleek gewoon op Noorderhof te wonen en zij werd dankzij de whatsappgroep Noorderhof Urgent door de buren geattendeerd op de vondst. Alle kinderkleren zaten er nog in, maar een tegelijk gestolen fietsje kwam niet terug.

Noorderhoffers zijn geen kerkgangers ‘Voor twee of drie mensen kun je dit niet in stand houden’ We hebben om negen uur ‘s ochtends afgesproken, in zijn kantoortje op de eerste verdieping, aan de binnenplaats van de kerk. Terwijl Paul Lokkerbol koffie maakt, kijk ik om me heen. Aan de muur een verschoten reproductie van een zeventiende eeuwse wereldkaart, op zijn bureau een computer, een rekenmachine, een foldertje voor de roepingszondag 2014 – ‘Volg mij, Ik ben de Goede Herder.’

Zoals alle katholieke kerken in het land heeft Het Nieuwe Verbond, oorspronkelijk de Onze Lieve Vrouwe van Lourdeskerk, te maken met teruglopend kerkbezoek, en de vraag dringt zich op wat dit in de nabije toekomst voor het gebouw aan het Granpré Molièreplein zal betekenen. ‘De parochie is nog zo’n zevenhonderd adressen groot,’ zegt Lokkerbol. ‘Daar gaat een factor 1,5 overheen. Zit je op twaalfhonderd mensen. Op een bevolking van 43.000 in heel Geuzenveld-Slotermeer is dat niet veel. En van die twaalfhonderd komen er op zondag niet meer dan honderd man, waarvan twee uit Noorderhof zelf. Veertig jaar geleden zaten hier op een zondag wel duizend mensen.’ Van de vijf kerken in Nieuw-West gaan er binnenkort twee dicht, vertelt Lokkerbol. Het Nieuwe Verbond blijft bestaan. De fusie zal volgens hem echter weinig uithalen. ‘De kerkgangers van die

pagina 13

NoorderPost

Buurtwerkplaats zorgt voor onderdruk

door Hans van Wetering

Lokkerbol is penningmeester van Het Nieuwe Verbond, maar ook de secretaris en de manager . Toen hij acht jaar geleden in het bestuur kwam, waren er zeven bestuursleden, nu is hij als enige over. Al veertig jaar komt hij in deze kerk. Hij heeft alles zien veranderen: ‘Begrafenissen zijn er nog genoeg, maar in de acht jaar dat ik hier nu penningmeester ben, heeft er geen trouwerij plaatsgevonden.’

Juni 2014

Lassen – hout bewerken - koken – brood bakken – bier brouwen door Trudy Admiraal

Politie, stadsdeel én bewoners op en rond het Noorderhof waren het behoorlijk zat, de autocriminaliteit en drugshandel op de grote parkeerplaats. De oplossing werd een aantal jaren geleden gevonden bij Young Designers, een stichting die de samenleving wil vormgeven vanuit interactie met mensen. Voor wie dat abstract klinkt, betekent het heel concreet: de Buurtwerkplaats. opgeheven kerken zullen niet hierheen komen: ze hebben geen auto, zijn oud, en met een rollator stap je niet zomaar in de tram.’ ‘De gemiddelde leeftijd is 87,’ zegt hij, ‘nee, echt waar.’ Hij schuift wat met papieren op het bureau. ‘Nou, ok, 84 dan misschien. De jongste is zeventig. Elk jaar sterven er tien, dan kun je uitrekenen dat het niet heel lang meer zal duren. Minder parochianen betekent minder vrijwilligers om de kerk draaiend te houden. Je hebt een zangkoor nodig, je hebt mensen nodig die meehelpen bij de eredienst, maar die zijn er te weinig. De parochianen zijn ook te oud, die kunnen dat niet meer.’ Lokkerbol is zelf een vrijwilliger. Hij is inmiddels zeventig, en een opvolger is nergens te bekennen. ‘Je vindt niet zo gemakkelijk een gek die doet wat ik allemaal doe,’ zegt

hij, ‘en wie regelt dan een pastoor voor de zondagsdienst?’ Met dat laatste is een probleem genoemd dat volgens Lokkerbol zo mogelijk nog nijpender is dan het gebrek aan parochianen: er zijn geen priesters meer. ‘En als je geen bakker hebt, kun je de bakkerij niet draaiende houden. In het hele bisdom zijn er nog maar veertig priesters, op honderdzeventig kerken. Onze pastoor is al twee jaar met pensioen. Hij komt nog wel, maar hij is begin dit jaar vanuit de buurt verhuisd naar Almere, dat maakt het niet makkelijker.’ ‘Als er niemand meer komt, en er geen priester meer is, dan houdt het op,’ zegt Lokkerbol, ‘want er zijn wel kosten voor onderhoud. Verzekeringen kosten geld, belastingen moeten worden betaald. Minder mensen in de kerk betekent minder collecte-inkomsten, en de mensen die nog wel komen leven vaak van een AOW-tje, een klein pensioen, die kunnen niet veel missen. De parochie heeft in de goede jaren wel reserves

‘Een klooster midden in de stad zou geweldig zijn’ De donderdag erna is er zo’n stilte-avond. Aan het hek van de toegangspoort naar de kerk hangt een geplastificeerd A4-tje: ‘De wereld draait door’ van 15 januari gezien? Aandachtige stilte is GELUK. En dat kan zomaar hier – Noorderstilte. Om 20.00 uur even een gezamenlijke mindset oefening, daarna ga je zitten/staan/lopen in stilte. Zo lang als je wilt tot 21.00 uur.’ Binnen heet Hanneke Rhodius mij welkom: ‘Samen met een aantal andere buurtbewoners zijn wij vorig jaar september dit initiatief gestart. Mensen laten genieten van de ruimte, dat was het idee. Het is zo’n mooi gebouw. We vroegen ons af of we hier niet iets bijzonders konden doen. Dat werd de stilte-avond. Er zijn nu zo’n tien man bij betrokken.’ Ik krijg een papier met uitleg. Hanneke steekt kaarsen aan. We zijn met z’n vijven. Hanneke, nog twee bewoners van Noorderhof, iemand die niet in de wijk woont, ikzelf. Hanneke leidt een korte ontspanningsoefening en zegt een drietal zinnen uit een psalm. Dan is het stil. We zitten op stoelen, een kwart kring, ter hoogte van de zijbeuk. Na een tijdje gaat Hanneke elders zitten. Het avondlicht valt door de ramen aan het Molièreplein en zet het koor in een prachtige gloed. De wind ritselt rond het gebouw. Ergens in de verte trekt een motorrijder hard op. Opnieuw stilte. De tijd verstrijkt. Een van ons staat op. Voetstappen verwijderen zich, een deur gaat open en valt met een klap dicht.

opgebouwd, maar daarop wordt al heel lang ingeteerd. Tijdens het tweede Noorderhof-lustrum heb ik gezegd: als de 166 gezinnen van Noorderhof nu allemaal naar de kerk komen, heeft de kerk bestaansrecht, dan komt er wel een priester uit Afrika. Maar de Noorderhoffers zijn niet gekomen. En als er nog maar zo weinig kerkgangers over zijn... voor twee of drie mensen die kerk in stand houden gaat niet, dan kun je ze nog beter elke zondag naar Rome vliegen. Dan sluit de kerk.’ En wat gebeurt er dan met het kerkgebouw? ‘Als ik het geld had, maakte ik er een privé-zwembad van,’ grapt Lokkerbol. Nee, Kwantumhallen of iets dergelijks zal er niet snel komen. Maar het kan in de verkoop gaan: ‘De bisschop beslist. Er is behoefte aan kerkgebouwen vanuit immigrantengemeenschappen, vanuit andere geloven, uit Polen, uit Tanzania.’ Maar Noorderhof hoeft zich dus geen zorgen te maken dat de kerk op een dag zal worden afgebroken en door iets heel anders vervangen? ‘Dat weet ik niet, zegt Lokkerbol, ‘de kerk is geen rijksmonument. Als iemand nu zegt dat hij hier veertig villa’s wil bouwen en hij legt het juiste bedrag op tafel, waarom zou dat niet kunnen?’ We nemen afscheid. Ik vertel dat ik een paar dagen later in zijn kerk de stilte-avond zal bezoeken. ‘Een mooi initiatief,’ zegt hij. Is hij er wel eens geweest? Hij lacht, ‘Ja, vaak genoeg, iemand moet toch open doen.’

Dan is het afgelopen. In de Roncallizaal is koffie en thee, voor wie nog even na wil praten. ‘Vanavond waren er niet veel, maar meestal zijn we toch wel met z’n achten,’ zegt Hanneke. Ze lacht: ‘Schrijf dat maar op. En in maart hebben we hier een film vertoond over een Karhuizerklooster waar de monniken in stilte leven. Die filmavond was een groot succes. Mijn man Christiaan heeft toen voor abdijbrood en abdijkaas gezorgd.’ Het komt op de toekomst van de kerk. Ze is nieuwsgierig naar wat Lokkerbol heeft gezegd. Ik vertel over het zwembad, de villa’s. ‘Het zou zonde zijn,’ zegt ze, ‘het is zo mooi hier.’ Hanneke is zelf gereformeerd en kerkt elders in Amsterdam: ‘We hebben wel eens gevraagd of we hier samen met een aantal andere protestantse buurtgenoten een dienst konden houden. Maar dat mocht niet, want dan werd de kerk ontheiligd.’ We lopen weg. Maar wat moet er nu toch met die kerk gebeuren? Zo’n klooster als in de film, is dat geen idee? Haar ogen beginnen te stralen: ‘Ja, dat zou mooi zijn, een stilte-retraite waar mensen kunnen verblijven, kunnen overnachten, een klooster midden in de stad, dat zou geweldig zijn.’

Paul Lokkerbol, manager van Het Nieuwe Verbond.

Eén van initiatiefnemers van Young Designers is social designer Peik Syling. Hij kreeg de opdracht van het stadsdeel om er een leuke zomer van 2011 van te maken, daar op die naargeestige parkeerplaats. ‘We zagen onmiddellijk dat het een gouden plek was.’ Met de subsidie van het stadsdeel werd die zomer kwartier gemaakt. ‘We konden materiaal kopen en koffie en thee. Het jaar erop kochten we de loods. Het motto was en is nog steeds: gastvrijheid. We willen hier wederkerigheid vormgeven, dat wat je wilt delen met elkaar. We hebben ongeschreven regels die neerkomen op het gebruiken van je gezonde verstand. Alles kan bij de Buurtwerkplaats, iedereen kan doen wat ie wil doen. Er ligt geen prestatieclaim, daar moeten we voor waken. Wil je je bootje opknappen? Ga je gang. Vind je het leuk om zelf je tuinmeubels te maken? Wij hebben gereedschap en de ruimte en denken met je mee. Je kunt hier ook je fiets komen repareren of zelf een buitenkacheltje maken. We hebben

Hennie & Peik woont hier in de Banaan. In de andere kar is een leemoven gemaakt waarin we brood bakken. Bakkerij de Eenvoud is bedacht toen we met een aantal mensen nadachten over eenvoud. Brood bakken is heel basaal. Als je door de bril van eenvoud kijkt, kom je tot de conclusie dat alles te ingewikkeld wordt gemaakt.’

ook een houtgestookte pizzaoven gemaakt voor onze buren van Hotel Buiten. Toen we een cursus lassen gingen geven, waren het tot onze verbazing veel vrouwen die zich inschreven.’ De vierde zomer van de Buurtwerkplaats staat voor de deur en steeds meer mensen waarderen de ongedwongen sfeer van de plek. Peik: ‘Het blijkt dat je onderdruksituaties nodig hebt, als tegenhanger van je dagelijkse druk op bijvoorbeeld je werk. Het netwerk is gaan groeien. We hebben nu een harde kern van 20, 25 mensen uit het Noorderhof en iets daarbuiten die intensief gebruik maakt van de Buurtwerkplaats.’ Eén van die buurtbewoners is Hennie. De voormalige automonteur en docent Engels woont al

21 jaar in de Banaan. ‘Ik zag een vonkenregen van het lassen en ben eens gaan kijken. Nog steeds kom ik hier mensen tegen uit de buurt die ik niet kende terwijl ze hier ook al jaren wonen.’ Hennie is inmiddels een van de sleutelhouders, en buurtbewoners kunnen altijd de sleutel komen halen als ze gebruik willen maken van de Buurtwerkplaats. ‘We zijn dit jaar ook begonnen met bier brouwen en hebben al drie brouwen achter de rug. Ook roken we makreel.’ Bij de Buurtwerkplaats wordt

Resistance verovert Noorderhof Het Noorderhof is vooralsnog blauw in het mondiale online augmented reality-game Ingress (ingang) en daarmee is de wijk in handen van de Resistance.

Dat hebben we te danken aan Theo Peek, Ingress-speler van het eerste uur en woonachtig op het Noorderhof. Binnen een maand nadat Google in november 2012 dit spel ontwikkelde, sloot hij zich aan. Kort samengevat draait het bij Ingress om de vraag wie de macht heeft op onze planeet: de Enlightened (groen) of de Resistance (blauw). De groenen verwelkomen buitenaards leven, de blauwen verzetten zich daar tegen en beide partijen proberen de wereld te veroveren. Kort en oneerbiedig gezegd is dat het achterliggende idee van dit ingenieuze spel. Veroveren gaat via portals en daarvan zijn er verschillende op

niet alleen geklust; je kunt er inmiddels ook wat eten. Peik: ‘We organiseren op zaterdag voor 10 euro een kookworkshop in een van de karren bij de Eetvogel, om vervolgens samen te eten. En elke eerste zaterdag van de maand komt Hanna Ethiopisch koken. Zij Noorderhof. Peek: ‘Eerst was het carillon op Plein ‘40-‘45 de enige portal van Nieuw-West.’ Inmiddels zijn dat er veel meer; alleen in en rond Noorderhof zijn er al zes. Daaronder bevinden zich de Koningstoel in de kleine speeltuin en de 3d-wijkplattegrond op het kerkplein. ‘Die heb ik met foto’s aangemeld bij Ingress. Portals moeten aan allerlei voorwaarden voldoen en na een paar weken hoorde ik dat ze waren goedgekeurd.’ Die portals spelen een belangrijke rol en moeten om veroverd te worden daadwerkelijk bezocht worden met je smartphone. ‘Ik ben het ook gaan spelen om meer te bewegen. Veel fietsen dus, maar er zijn ook vertegenwoordigers die onderweg even stoppen.’ Als drie portals veroverd zijn kunnen ze verbonden

De nieuwbouwplannen voor Noorderhof Zuid verstoren de rust. Op de plek van de Buurtwerkplaats staan straks rijtjeshuizen met achtertuintjes. Peik: ‘We moeten hier weg en zijn met het stadsdeel en een aantal partijen in gesprek over een andere plek. Bij Hotel Buiten is geen optie, dat ligt in de hoofdgroenstructuur en wij geven teveel lawaai. We willen in ieder geval mee in de ontwikkeling van de buurt. Zo lang we op babyfoonafstand van de wijk blijven, voelt het als klussen in je eigen achtertuin.’ Wie via de mail op de hoogte wil blijven van activiteiten bij de Buurtwerkplaats kan even een mailtje sturen naar [email protected]. Fotografie: Marianne Ottemann worden en verandert het gebied in groen of blauw. 11 miljoen punten heeft Peek inmiddels verzameld. ‘In Amsterdam zijn ook spelers met veertig miljoen punten hoor. Het is maar hoeveel tijd je er in steekt.’ Dat onze wijk blauw is hebben we aan Peek te danken, al kan dat zo weer anders zijn. ‘In de Aker wonen vier andere mede-Resistance maar in Osdorp, Geuzenveld en Bos en Lommer zitten Enlightened.’ Mocht u hier dus vreemdelingen uit andere stads- of werelddelen in de weer zien met een smartphone dan zijn dat de Enlightened. Lang zal het echter hier niet groen blijven, daar zorgt Peek wel voor. ‘Ik doe het graag.’ Meer weten: www.ingress.com

bedrijfsfinancieringen * ondernemingsplannen * financiële doorrekeningen Sijmen Visser Noordzijde 40 Amsterdam 020-486 27 84

Juni 2014

pagina 14

NoorderPost

Bejaardenflat wordt studentenhuis

Juni 2014

Bijtjes en eitjes

Wie zijn onze buren in het A.H. Gerhardhuis? door Margriet Veldhuis Ineens waren ze weg, de bejaarden uit het A.H. Gerhardhuis. En met hen verdwenen de vitrages en geraniums voor de ramen en de oude mannen en vrouwen, vaak schuifelend achter hun rollators, uit het straatbeeld. Op de ramen kwamen posters te hangen: anti-kraakbewoning. ’s Avonds zag je nog een enkel verlicht raam in een verder donker pand. Was het niet eng, daar te wonen? Maar een maand of drie geleden was het ineens een komen en gaan van verhuisbusjes, bakfietsen en auto’s. Blijkbaar blijven ze nog even, de anti-krakers. Maar wie wonen daar eigenlijk? En met hoeveel zijn ze? Op zomaar een vrijdagmiddag in april bel ik aan. Het duurt even maar dan komt er iemand de schuifdeuren van het slot halen. De receptioniste; ze was even weg zegt ze verontschuldigend. Het water is afgesloten in de publieke ruimtes, vanwege legionella gevaar. Dus moet ze in haar eigen kamer naar de wc en dan noodgedwongen even weg bij de receptie. Sorry voor het wachten. Wat kan ze voor me doen? Ze schrikt een beetje als ik zeg dat ik ‘van de overkant’ kom. Er komen namelijk wel eens mensen klagen, vertelt ze. Dan staat er bijvoorbeeld vuilnis op de stoep. Ze worden wel een beetje in de gaten gehouden, door een paar oudere overburen. En sommigen brengen dekens of andere oude spullen. ‘Ze denken dat we allemaal heel armlastig zijn.’

Zelf woont ze hier nu anderhalf jaar anti-kraak, vanaf het allereerste begin, toen er nog een paar bejaarden zaten. De receptie doet ze ernaast, om wat bij te verdienen. Anne-Mieke heet ze. En ja, ze wil best vertellen over het wonen hier.

zijn. Die ken ik dus lang niet allemaal. De eerste tijd woonden we met z’n vijftienen hier, heel gezellig. We hadden veel contact. Maar een maand of twee geleden kwamen er in drie weken tijd ruim honderd mensen bij! We hadden daar geen idee van hoor. Het is vrij

Anne-Mieke, hoe ben je hier terecht gekomen? ‘Ik woonde op IJburg. Maar door een scheiding kwam ik van de ene op de andere dag op straat te staan. Ik heb bij vrienden een paar weken onderdak gevonden, en toen hoorde ik van Camelot. Zo kwam het Gerhardhuis op mijn pad. Ik ben er heel blij mee. Het is gezellig. En niet duur. Voor zo’n 250 euro all-in heb je een kamer (van ongeveer 20/25 m2, red.) met een klein keukentje en een douche. Alles erop en eraan.’

hoor. Er wonen ook veel startende zzp’ers en andere mensen met een vrije geest. Die hebben vaak weinig inkomen, en zo kun je toch nog aardig wonen.’ Ben je zelf ook zzp’er? ‘Ja, voor de helft van de tijd ben ik freelance theatermaker van kindervoorstellingen. En voor de andere helft werk ik in loondienst bij de gemeente Amsterdam. Zo red ik het net, want van theatermaken kan ik helaas niet leven.’ Ondertussen komt er een vrouw met een fiets aan de hand voorbij, onderweg naar buiten. Anne-Mieke roept haar na: ‘Hé, ik heb hier een gesprek over onze bewoners. Wat doe jij, ben je ook zzp’er?’ ‘Ja’, zegt de vrouw. ‘Ik ben dramadocent’, en ze loopt verbaasd verder. ‘Kijk’, zegt Anne-Mieke, ‘dat soort mensen woont hier dus.’ Met hoeveel mensen wonen jullie hier nu? ‘Ik schat dat het er nu zo’n 120

Als op zondag de kerkklokken luiden in de Noorderhof, is het net een dorpje in Italië. Maar dan hoor je een tram de bocht omgaan, een vliegtuig opstijgen of het zoemen van de A10: de stad is dichtbij. Gelukkig maar!

maal nog heel onduidelijk. Horeca lijkt me wel een goed idee, je kunt hier bijna nergens wat gaan drinken. Alleen in café Content… Al is het daar op donderdagmiddag heel gezellig met allemaal oud-Amsterdammers die er komen zingen. Wist je dat niet?’

door Trudy Admiraal

Eigenlijk wilde Sigrid (12) een konijn maar haar vader Mark vond kippen in de achtertuin leuker. ‘Toen heb ik oké gezegd, maar dan moet jij het hok schoonmaken en geef ik ze eten’, legt ze de rolverdeling uit.

Ondertussen geeft een bewoonster een bos huissleutels aan Anne-Mieke. Of ze er even op wil passen. Ze gaat hardlopen. Sowieso komen en gaan er aardig wat mensen langs de receptie. Met en zonder fiets (het vroegere winkeltje in het bejaardenhuis is een fietsenstalling, red.). Met en zonder kinderen. Op weg naar hun eigen kamer of naar de fysiotherapiepraktijk die hier ook gehuisvest is.

foto

Het A.H. Gerhardhuis in het kort Het A.H. Gerhardhuis is gebouwd in 1959 en genoemd naar de humanist Adrien Henri Gerhard. Het was het eerste bejaardentehuis in Amsterdam op humanistische grondslag. In de loop der jaren werd het een ‘gewoon’ bejaardentehuis. Het bood ruim vijftig jaar onderdak aan ongeveer 200 ouderen. Op 1 januari 2013 sloot het zijn deuren, omdat het niet meer zou voldoen aan de huidige eisen. Er wordt gezocht naar een nieuwe bestemming voor het pand. Zolang die er nog niet is, worden de ruimtes verhuurd via een anti-kraakbedrijf (Camelot). Ook zit er nog een fysiotherapiepraktijk (AHG). Eigenaar van het pand is Woonzorg Nederland, die onlangs wist te melden dat het Gerhardhuis waarschijnlijk wordt opgeknapt als studentenflat. Er wonen nog wel ouderen in de vroegere aanleunwoningen achter het huis.

Ons dorp

Maar je bent vast geen typische bewoner…? ‘Je bedoelt iets ouder dan de gemiddelde bewoner, haha. Ja, dat klopt wel. De meesten zijn jonger. Er zijn natuurlijk veel studenten hier. Maar dat zijn niet de enige mensen die anti-kraak wonen

mysterieus al-

En wat gaat er met jou gebeuren? ‘Tja, ik kijk het allemaal even aan. Ik heb nu een vriend in Alkmaar. Maar ik kom zelf uit Alkmaar, en daar wil ik echt Anne-Mieke over Nieuw-West: niet naar terug. Dat is ‘Nieuw-West is veel leuker dan je een dórp. Ik hou van de denkt. Pas ging ik naar Worst, een stad, van de dynamiek, festivalletje van de Buurtwerkplaats; de mengelmoes. En echt leuk, buiten eten, biertje erbij. ook van deze plek in Maar er waren weinig mensen. Als west. Al snappen mijn je zoiets in Oost doet, loop je over vrienden er niks van. de hoofden heen. Hier moet het Wat moet je daar in allemaal nog op gang komen. Maar Nieuw-West? Het staat de initiatieven zijn leuk. Ik ben ook slecht bekend. Maar ik benieuwd naar Hotel Buiten!’ vind het hier heerlijk.

lemaal. We worden nooit tevoren geïnformeerd. Dat is ook het nadeel van anti-kraak, je hebt geen rechten. Net zo goed staan we met z’n allen zomaar weer op straat. Er staan nu nog een paar kamers leeg. Geen idee of ze die nog allemaal gaan vullen. Dat soort dingen weten we niet.’ Heb je enig idee wat er met het pand gaat gebeuren? ‘Nee, eigenlijk niet. Het is wel een rijksmonument heb ik begrepen. Er was een paar weken geleden een bijeenkomst in Pakhuis de Zwijger, om te praten over de toekomst van het Gerhardhuis. Veel mensen denken aan horeca, zeker in het voormalige restaurant van het bejaardenhuis (in de overkapping die over het fietspad heengaat, red.). Maar het is alle-

Al dat groen, de Sloterplas. En de markt op Plein ‘40-‘45. En Tanger, heerlijke winkel, en lekker goedkoop. En we eten vaak bij Meram, ook leuk. Ik kijk nu en dan wel op Funda, want ik kan hier natuurlijk niet eeuwig blijven wonen. Maar voorlopig zit ik hier goed!’

Terwijl twee Wyandotte krielkipjes gezellig rond haar benen scharrelen, raapt Sigrid twee eitjes uit het hok. ‘Als we thuis zijn, mogen de kippen los

Noorderhof bevalt uitstekend

zei de vroedvrouw toen de aanstaande vader vroeg of het nog voor het 8-uur journaal zou lukken) mijn tweede dochter Pip ter wereld. Het ging uiteindelijk zó snel dat de kraamverzorgende het goede huisnummer niet op tijd wist te vinden.

door Jasperina Brinkmann

Een paar weken eerder, op 20 augustus, was het bij buurvrouw Harriet ook al spannend geweest. Zo had ze overdag nog wat gewandeld door de Noorderhof om de weeën te stimuleren. Op een gegeven moment ging het echter zo snel dat hulp dringend gewenst was , maar zoals in de begintijd van de wijk heel vaak voorkwam, doordat onze straten nog niet waren ingevoerd in stratenboeken en de primitieve navigatiesystemen, belandde de vroedvrouw met haar auto voor het hek bij de jachthaven. Uiteindelijk kon de aanstaande vader gelukkig nog wat terughalen van zijn vaardigheden die hij had opgedaan tijdens zijn co-schappen en zo pakte hij dochter Ella kundig aan! Voor de verzorging kon Harriet de eerste dagen gelukkig terugvallen op een aardige buurvrouw annex vroedvrouw elders uit de wijk want kraamhulp was niet beschikbaar toen.

Verhalen vanaf het kraambed bij de buren

fotografie: Marianne Ottemann

STOP INBRAAK! VRAAG OM EEN VRIJBLIJVEND PREVENTIE ADVIES

! !! !! !! !

ENORM JAN VAN DEN BROEK BURGEMEESTER DE VLUGTLAAN 29-31 AMSTERDAM - 020 6131301

WWW.ENORMAMSTERDAM.NL

pagina 15

NoorderPost

Terwijl in Nederland steeds minder vrouwen thuis bevallen, nog maar zo’n 16 %, zijn er alleen al in een rijtje van vier huizen op de Noordzijde maar liefst vijf kinderen thuis geboren in de periode 2000-2012. Hebt u er ooit bij stil gestaan dat, terwijl u heerlijk lag te slapen op uw comfortabele boxspring, elders in ons wijkje of misschien zelfs aan de andere kant van de muur, een vrouw haar kind op de wereld zette? Benieuwd naar enkele van de ervaringen? Op een zonnige maandagmiddag in september, in het millenniumjaar 2000, lag ik op de bank te genieten van Inge de Bruijn en Pieter van den Hoogenband die in Sydney de ene na de andere Olympische medaille binnensleepten. Ondertussen pufte ik wat weeën weg. Ik bracht dezelfde avond nog vóór achten (‘Wat een rare vraag’

Vijf jaar later, op de warmste dag van de zomer, bevond ik me midden in de periode d’espoir, dat stukje van de bevalling dat je het beste maar meteen vergeet, toen de bel ging. De vader van de aanstaande boreling ging naar beneden en kwam lachend weer boven. Het was mijn buurvrouw Angel, ze was komen vragen of het wel goed met me ging, zo veel geluid bij een bevalling dat kende ze alleen van de Antillen. Vijf minuten later zag Pelle het levenslicht. Ook de twee ‘nieuwe’ buurvrouwen (derde generaties bewoners alweer) Jacqueline en Hanneke in het rijtje hebben de traditie van thuisbevallen

op de Noordzijde voortgezet. Beiden kwamen met dikke buiken aan in de wijk en bevielen, vrij snel nadat ze intrek hadden genomen in hun nieuwe woning, van respectievelijk dochter Maud(2010) en zoon Emiel(2012). Hoeveel baby’s er exact geboren zijn in een huis in de Noorderhof is niet bekend helaas. Thuisbevallen zou volgens de tegenstanders volstrekt onverantwoord zijn. Als u de ervaringen van mijn buurvrouwen en mij leest zou u ook tot die conclusie kunnen komen. De beleving van de moeders is echter totaal anders geweest; we hebben genoten van het opvangen van weeën in de voortuin, fluitende vogels tijdens het puffen, een totaal ondergesneeuwde parkeerplaats bij het opendoen van de gordijnen na een nachtje bevallen, het heerlijk ligbad om de pijn te verzachten, buren die meteen weten wat er aan de hand is als er een vreemde vrouw om 7.00 ’s ochtends het tuinhek uitkomt en vooral natuurlijk van de blakende baby’s. Wat ons betreft bevalt de Noorderhof uitstekend.

in de tuin. Ze lopen niet weg, we moeten alleen oppassen voor katten.’ Het groene achtertuintje aan de Dom H. van der Laanstraat wordt door omwonenden al liefkozend ‘de diergaarde van het Noorderhof’ genoemd. Ter geruststelling zegt Mark gehaast: ‘Er komt géén haan bij.’ Sigrid heeft haar kippen namen gegeven. ‘De rode heet Merel, zo heet een vakantievriendinnetje van me ook. En de gestippelde, dat noem je roodporselein, heet Loes, naar mijn tante. We hadden eerst drie kippen, maar Julia werd ziek en ging dood. We hebben haar in het Sloterpark begraven.’ Elke ochtend voert Sigrid de kipjes. ‘Graan vermengd met grit, legkorrels, en af en toe gevriesdroogde wormen. ’s Avonds krijgen ze onze restjes van het avondeten. Vooral rijst vinden ze erg lekker!’

Het gezin – vader Mark, moeder Marjo en dochter Sigrid - houdt van de natuur. Op het dak liggen zonnepanelen en het plan is nu om binnenkort groente te telen op het dakterras. Sigrid: ‘Ik wil ook graag kuikens. We moeten wachten tot Merel en Loes broeds worden, dan kopen we via Marktplaats bevruchte eitjes.’ Tegen haar vader: ‘Jij wilt toch ook schapen als we ooit groter gaan wonen?’ In de hoek van de tuin staat een klein bijenkastje om de dierentuin op dit moment compleet te maken. Mark is sinds een jaar of drie imker. ‘Ik heb een grote kast op het Bijenpark staan, dit is maar een klein volkje. Hier verderop staan veel lindenbomen. Als die straks bloeien, gaat het als een tierelier. Ik slinger de honing zelf op het Bijenpark, vorig jaar heb ik 25 potjes geoogst. Ja, je kunt dat gerust Noorderhofhoning noemen.’

Rottigheid op Noorderhof In een razend tempo rotten de ramen en kozijnen in onze buurt weg. Volgens timmerman Tom Michels komt dat door het gebruik van gevingerlast vurenhout. Door Hugo Hoes De buurt rot weg. Hoe kan dat? ‘Het is een erfenis van aannemer Hillen en Roosen. Zij hebben slecht materiaal gebruikt voor de ramen en kozijnen. Het hout is gevingerlast, dat wil zeggen dat stukken hout met zigzag kartels in elkaar zijn gedrukt. Op de plekken van die lassen ontstaan de problemen.’ Waardoor? ‘Het hout zet uit en krimpt en er sijpelt vocht tussen. Vooral onder de dorpels en in de hoeken van de kozijnen. Dat gaat broeien en leidt tot rot. Een stuk onbehandeld hout in de vrije natuur rot waarschijnlijk net zo snel als de kozijnen hier. In de buurt hebben al zeker meer dan dertig huishoudens ermee te maken. Ja, ikzelf ook. Op ongeveer vijftien adressen heb ik al een deel van het houtwerk vervangen. Ik heb begrepen dat in het verleden een aantal bewoners de bouwer hier

nog aansprakelijk voor hebben proberen te stellen, maar dat heeft naar ik weet niets uitgehaald.’ Voor jou is die rottigheid goed. ‘Klopt, maar ik word er niet rijk van.’ Wat kunnen bewoners zelf doen, behalve jou bellen? ‘Onderhoud. Op tijd schilderen dus en niet als de blaasjes al op het kozijn zitten. En volgens mij rot alles wat donker is geschilderd sneller.’ Dus iedereen kan zijn houtwerk beter wit verven? ‘Ik heb daarvoor geen wetenschappelijk bewijs of TNO-onderzoek, maar wel TOMervaring.’ Deugt er nog meer niet? ‘De aansluiting tussen de muren en plafond is in veel huizen slecht. Daar is vaak purschuim voor gebruikt in plaats van cement en dat krimpt. Levert kieren op.’ Klinkt gevaarlijk. ‘Je huis blijft wel staan hoor. Verder zijn bij veel (enkel)stenen schuurtjes de daken weggerot door vocht tussen het dak en het gipsplafond.’ Haalt Noorderrot, pardon Noorderhof het 50-jarig bestaan in 2049? ‘Ik denk het wel al woon ik hier dan vast niet meer.’ Pardon?! Doe effe normaal! ‘Jij wel dan?’ Natuurlijk! ‘Ik denk dat ik dan de stad helemaal uit ben. Al kijkt Jacqueline (zijn vrouw – red.) ook naar huizen in het centrum.’

Juni 2014

pagina 16

NoorderPost

Colofon

De Noorderpost verschijnt om de vijf jaar en wordt huis-aan-huis verspreid op het Noorderhof.

Redactie

Trudy Admiraal, Hugo Hoes, Xander van Uffelen, Margriet Veldhuis en Hans van Wetering. Verder werkten mee: Jasperina Brinkmann, Jessica de Jong, Silva Tensen en Helma Wiebrecht.

Fotografie

Marianne Ottemann (met vermelding) en anderen.

Vormgeving

Iris van Nifterick en Marie-Laure Hoedemakers (p.8-9)

Drukwerk

NL Drukwerk

a m m a r g o r Feestp juni Donderdag 26

uiten! de vrolijke was b ng ha en at ra st Versier je Hele dag

Vrijdag 27 juni 19.00

20.00 20.30 – 23.00

aal) telling (Roncalliz ns o o nt te m fil Start foto- en ntatie t feest en prese he n va g in en p o Officiële in) npré Molièreple ra (G t an kr um van de jubile band e Jazz Focus Big d et m el rr o b e Muzikal chool A’dam van de Muzieks i, d ui G er et P v. o.l. in) npré Molièreple ra (G t ch to p o er Feestelijke kind

i Zaterdag 28 jun 9.00 – 10.00

en: jes Kinderactiviteit es voor de kleint tj le el sp he sc Oud-Holland n 10:00 - 12:00 perbellen blaze Su en n w lo kc Schmin 14:00 - 16:00 selbank ng voor de Voed ili ve et m ijt b nt O ld) 10.00 – 12.00 lokken (voetbalve b rt uu b e d en ss Sportieve strijd tu ertuigen 13.00 – 16.30 ce met amfibievo ra s, la rp te o Sl e Vol Gas in d rk) 16.30 – 17.30 rt (binnenplein ke uu b le he et m Diner lein) 18.00 – 20.00 ranpré Molièrep (G d ug je e d r o Karaoke vo 20.00 – 21.00 DJ Rob p het plein met o n se an D 21.00 – 24.00

KNIP DEZE BON UIT! TEGEN INLEVERING ONTVANGT U:

15% KORTING! www.brasserietotzo.nl Jan Evertsenstraat 747, Amsterdam

Advertentie Tot Zo.indd 3

26-05-14 18:53

De volgende Noorderpost verschijnt op maandag 6 juni 2019. Kopij moet vóór vrijdag 22 mei 2019 17.00 uur binnen zijn.

Starring in Jazz Focus Bigband:

Mette Oskamp!

Wil je een muzikaal talent uit onze eigen wijk bewonderen? Kom dan vrijdagavond naar de muzikale borrel. Daar treedt de Jazz Focus Bigband op en daarin speelt en zingt Mette Oskamp (16), dochter van Jantine Swagerman (o.a. bekend als leading lady van ons dorpskoor De Balkenhuilers). Zo moeder, zo dochter dus…!