Tanzania/Kenia 2005 5 oktober – 21 oktober
Verslaggeving door Danny Pols Ballotagecommissie: - Yvonne Pols
Tanzania/Kenia 2005 Dag 1 Amsterdam Kilamanjaro Een goed begin is het halve werk zeggen ze. Laten we nou toch een perfect begin gehad hebben. Woensdagochtend 5 oktober ging op 4:45 uur de wekker. Zowaar zonder files op Schiphol gekomen en het inchecken ging ook erg snel. Helaas geen zit plaatsen meer met beenruimte. Maar we zijn niets anders gewend, dus we zien wel hoe we de acht uur durende vlucht doorkomen. De veiligheidsmaatregelen t.o.v. het vliegen naar Engeland (1 week geleden zat ik net als de vorige vakantie naar Afrika in Manchester), en t.o.v. twee jaar geleden (Zuid Afrika 2003), waren beduidend minder. Daar waar je, als je naar Engeland vliegt twee keer door de metaaldetector en röntgen moet en waar ik twee jaar geleden nog bij mijn mannelijkheid betast werd, was er nu slecht één detector en geen fouillering. In het vliegtuig werd ik meteen gespot door één van de stuards. Hij keek mij zo aan van, zou dat wel passen? Ik vroeg aan hem hetzelfde en hij zei dat hij even zou kijken of er misschien toch nog een ander plaatsje voor me was. En ja hoor we waren nog niet gaan zitten of hij kwam al aanlopen met de mededeling dat wij beide op een plaats konden gaan zitten met beduidend meer beenruimte. Tijdens de vlucht kwam hij zelfs vragen met welke vlucht we terug zouden vliegen zodat hij wellicht het een en ander kon regelen. Na een aantal zeer mislukte vluchten met ons eigen KLM was dit toch een redelijke verademing. Na dus een goede vlucht en een perfecte landing kwamen we in Tanzania aan. Paspoort controle sloeg nergens op want als ik gewoon door gelopen was naar de bagage banden dan had niemand mij tegen gehouden. Dit merkte ik op doordat het toilet voor de douane was en ik zonder problemen dus het niemandsland in en uit kon lopen om naar het toilet te gaan. Toen we de bagage hadden zijn we met 22 man met een busje naar onze eerste overnachtingplaats gebracht. Dit was Moivaro coffee plantation lodge met allemaal kleine 2-persoons huisjes. Erg gezellig aangekleed en erg goed verzorgd. Na onze spullen te hebben afgegooid zijn we met de rest van het gezelschap wat gaan drinken. Even kennis maken met o.a. Wim en Wim, vader(79) en zoon(42), Ilse en Leendert Jan, Yvonne en zus(?) e.a.. Na een biertje of twee van ½ liter voor slechts 2 USD p/st zijn we gaan slapen in ons huisje onder de klamboe.
Dag 2 Kilamanjaro – Lake Manyara Vandaag zijn we om 8:30 uur aan het ontbijt gegaan. Wat ons meteen opviel was de grote hoeveelheid Amerikanen. Na ontbijt hebben we even lekker wat rond gekeken op deze oude koffie plantage. Er was echter weinig te zien van de koffieplanten. Je moet dan natuurlijk wel weten op wat voor planten dat je moet letten,…dus waarschijnlijk vandaar!@# Om twee uur zijn we vertrokken naar Lake Manyara. De groep van 22 man, werd verdeeld over 4 busjes. Onderweg zij we o.a. een paar keer gestopt om wat rondlopend wild te bekijken. Wat opviel t.o.v. Zuid Afrika is dat het wild hier niet alleen in de daarvoor bestemde parken rondloopt, maar kennelijk ook daarbuiten. Zo hebben we o.a. struisvogels, giraffen en bavianen gezien. Verder hebben we nog een Masai-markt bezocht. Een markt echt bestemd voor de Masai zelf en dus niet voor rond lopende toeristen. Ze verkochten dan ook voedsel als mais e.d., potjes en pannetjes, sieraden en slippers gemaakt van autobanden. Kapotte autobanden hebben we ook veelvuldig langs de weg gezien en maakten dan de opmerking “Kijk daar liggen weer zo’n 25 paar schoenen”. We vroegen ons af wie er meer bekijks had, de Masai van ons of wij van hen. Ik denk het laatste. Natuurlijk werd er ook geprobeerd de sandalen aan ons te slijten maar dat wilde niet echt lukken. Foto’s maken op zo’n moment is ook zowat, dus met veel moeite en pijn, en omdat de andere het toch ook deden, heb ik wat kiekjes gemaakt. Buiten deze Masai-markt hebben we ook nog een echte toeristenmarkt bezocht waar Yvonne met haar beste handelskunsten een sla bestek heeft los weten te krijgen (van USD 15 voor euro 5, niet slecht). Ondanks de grote moeite die ze daarvoor heeft moeten doen zijn hier dit soort artikelen toch duurder dan in Zuid Afrika. Dit was de laatste stop voordat we naar onze lodge werden gebracht. Onze lodge staat op een klif / afgrond waar je een gigantisch uitzicht hebt over een vlakte met daarin Lake Manyara. Net als in het camp “Olifants” in Krugerpark heb je hier een schitterend uitzicht en kun
je de giraffen, olifanten en gnoes zo zien grazen. Ook hier hebben we in het laatste avondlicht redelijk wat foto’s geschoten. Trouwens een perfecte plaats om met je parapent vanaf te starten en wellicht uren lang kunt te soaren langs de klif waar de wind pal tegenaan stond. Met een lekker biertje en na wat bijgepraat te hebben met onze metgezellen zij we aan tafel gegaan. Na het eten werden we nog even vermaakt door lokale dans en muziek, waarna we naar onze kamer zijn gegaan en waar ik nu op ons balkonnetje dit verslag zit te typen. Strakjes lekker naar bed en morgen vroeg weer op voor onze eerste gamedrive. Dag 3 Lake Manyara – Serengeti National Park Wat een dag, wat een dag. Olifanten, giraffen, nijlpaarden en nog veel meer moois. ‘s Ochtends om 6:45 uur ging de wekker om vervolgens om 8:00 uur in de 4 wiel drive plaats te nemen. Deze ochtend zouden we het natuurpark van Lake Manyara gaan verkennen. Slechts 15min. rijden en we betreden de vlakte van Lake Manyara. We reden zo letterlijk een oerwoud in. En ondanks de dichte begroeiing, toch nog heel veel dieren te
zien. Zo begon het met de vele soorten apen en al gauw zagen we onze eerste giraffe en olifant van deze trip. Lidy en Cora, twee vrouwelijke metgezellen hadden woorden te kort om hun gevoelens te uiten. Zowel giraffe als olifant midden in de rimboe, met palmbomen en slingerplanten om hun heen. Dat was natuurlijk ook wel een plaatje. Even later zelfs nog een klein fantje tegen gekomen, die overigens net zo hard aan die bomen zat te trekken als de grotere soortgenoten. Als of zijn leven er vanaf hing. Onze gids heet Mathias en legt onderweg van alles uit. Soms moet je het even uit hem trekken, maar dan weet hij er wel het een en ander over te vertellen. De impala’s met hun sierlijk gekrulde horens volgden snel en voor we het wisten stonden we oog in oog met the one and only Pumba. De wratten zwijn uit de Lion King.
We vroegen nog even aan hem hoe het er mee ging, en hij antwoordde “Hakuna Mutata”. Na nog een aantal olifanten en giraffen gezien te hebben kwamen we oog in oog met een aantal fluweel apen. De mannetjes van deze soort apen hebben blauwe balletjes en een rood piemeltje. Niet dat ik daar oog voor had, maar de dames in ons gezelschap kennelijk wel. En toen was er een soort gelijke ontmoeting met een mannetjes olifant, als dat we op onze eerste Afrika reis hadden. Echter nu waren er geen kleintjes bij maar hij kwam wel recht op onze auto af en liep er rakelings langs. U begrijpt dat wij hier heel wat foto-tjes op los geschoten hebben, en daarbij ook redelijk gespannen waren. Wel machtig om zo’n kolossaal beest langs te zien lopen op nog geen meter afstand van onze auto. Als of dat nog niet genoeg was stonden we even later midden tussen een grote groep zebra’s. Cora zei dat de tranen bijna in der ogen sprongen. M.a.w. het was allemaal net even te veel voor deze dames. Bij de zebra’s troffen we nog een bus met schoolkinderen die kennelijk op schoolreisje waren. Een goed teken dat deze kinderen het belang van het wildleven vroeg in gegoten krijgen. Het is per slot van rekening wel een grote bron van inkomsten voor Tanzania. Als toetje van deze eerste gamedrive kregen we nog wildebeesten en nijlpaarden te zien. Terug aangekomen bij onze lodge hebben we heerlijk geluncht en werd het ook wel tijd, dat ik mijn memory stickje even ging downloaden en wissen. Na de lunch op weg naar Serengeti National Park, een vier uur durende tocht over de Ngorongoro krater rand en langs verschillende Masai dorpen. Op weg naar de krater van Ngorongoro reden we ook door een dicht begroeid oerwoud. Net als in de film. Discovery Channel was er niks bij zou ik maar zeggen. Bij een van de Masai dorpen zijn we gestopt, en hebben dit dorp letterlijk van binnen en buiten kunnen bekijken. De Masai gaven bij aankomst een traditionele dans- en zang uitvoering. Zeer indrukwekkend, zingend, dansend en springend gaven ze zich helemaal over. Het dorp bestaat uit een grote ring met droge struiken met dorens. Dit is om de leeuwen e.d. buiten te houden. Midden in het dorp staat een van hout gemaakte omheining om het vee dat de Masai houden ‘s avonds in op te sluiten. Rond deze omheining staan de van houten takken en koeienvlaaien gemaakte huisjes. Ook hierin mochten we een kijkje nemen. Duidelijk hutjes voor de Masai, en niet voor twee meter lange
Hollanders, kan ik je vertellen. Natuurlijk wilden deze Masai ook al hun koopwaren aanbieden. Zo hadden ze speren en van leer gemaakte schilden, maar ook vele soorten sieraden die ze te koop aanboden. Horloges vonden ze prachtig en mijn duikhorloge wilden ze dan ook maar wat graag ruilen tegen een armband of zo. Daar trapte ik natuurlijk niet in. Met voldoende foto’s en belevenissen op zak reden we door naar het Serengeti National Park. Onderweg hadden we geen tijd om voor de nodige giraffen en zebra’s te stoppen. We moesten namelijk nog zo’n 2,5 uur rijden over behoorlijk ruig terrein. Laat ik het zo zeggen, de python van de Efteling was er niks bij en een pak melk zou binnen 5 minuten tot slagroom zijn omgetoverd. We reden gemiddeld zo’n 80 km/uur en we moesten wel even enorm lachen toen we onderweg verschillende snelheidsdrempels tegen kwamen. Tijdens de tocht kon je werkelijk tientallen kilometers ver weg kijken. In Australië waren we redelijk wat gewend maar deze oppervlakte verslaat alles. Zover als het oog kan zien vlakke graslanden met her en der een boompje of soms zelfs dat niet eens. Het hobbelen deed onze huid jeuken en toen we om 18:30 uur aankwamen bij onze lodge hadden we er dan ook behoorlijk genoeg van. De douche bij aankomst was zeer welkom, want niet alleen was het hobbelig en ruig maar ook zeer, zeer stoffig. ‘S avonds lekker gegeten en genoten van een optreden van al het personeel van de lodge. Ik was toen zo moe dat ik het net voor mekaar kreeg de eerste twee regels van deze dag op papier te zetten en toen maar ben gaan slapen. Als deze dag al niet perfect was dan was de daarop volgende dag ongelofelijk. Dag 4 Seringeti National Park De dag van de ongelofelijke Gamedrive. ‘S ochtends werden we wakker van de verschillende geluiden om de lodge heen. Yvonne deed de gordijnen open en ik kon vanuit mijn bed zo de giraffen zien lopen. Wederom een prachtig uitzicht. Voor het ontbijt zagen we nog twee waterbuffels vlak bij de lodge wat drinken. Het eerste gedeelte van onze gamedrive leek erg op Krugerpark. Allemaal kleine boompjes en struikjes waar nu en dan wat
groens aan zat. En tussen deze boompjes de verschillende dieren. Zebra’s hebben ze hier voldoende. Je kunt hier werkelijk over de zebra’s lopen (niet letterlijk natuurlijk maar wel een grappige woordspeling al zeg ik het zelf). Ook giraffes kom je hier veel tegen. Niet zoveel als zebra’s, dit zijn werkelijk hele kuddes, maar wel vaak met zijn drieën of vieren. Ook de verschillende bomen zijn hier een plaatje waard. Van die grote paraplu’s met zo’n vlakke bovenkant en trechtervormig naar de stam. En dan op de achtergrond de savanne. Natuurlijk ook veel impala’s en gazellen. We rijden trouwens tijdens de gamedrive met een open dak. Het dak is dan zo’n 50 cm opgetild zodat je nog wel in de schaduw kunt staan. Dit geeft je een goed uitzicht en vaak blijf je dan ook staan tijdens het rijden. Op een uitzichtpunt waar men even naar het toilet kon, zag Ivo met zijn verrekijker een leeuw onder een boom liggen. Veel te ver weg natuurlijk om een goede foto van te maken. En met de verrekijker kon je hem ook nauwelijks zien. Tot zover nog geen echt verschil met Kruger. Na deze stop zagen we al snel een jakhals met zijn prachtige schutkleuren. Even daarna stond een grote groep met auto’s allemaal bij elkaar naar een enorme kudde zebra’s te kijken (dacht ik). Bleek daar echter in de buurt ook een aantal leeuwen te zitten. Deze hadden het gemunt op de drinkende zebra’s in een watertje dichtbij. De leeuwen werden echter te veel verstoord door de grote hoeveelheid aan auto’s. Mensen die na ons op deze plek aankwamen (toen het een stuk rustiger was) hebben een aanval van de leeuwen kunnen gadeslaan. De aanval zelf was mislukt, maar het moet toch een gaaf gezicht zijn geweest. Het watertje bestond uit een klein stilstaand riviertje waar meer waterleven te zien was. Zo hebben we ook hier een hele kudde nijlpaarden gezien en een joekel van een krokodil. De dag kon niet meer stuk toen we even later een lopende leeuwin zagen. Deze liep stadig naar een grote struik waar meer van haar soortgenoten onder lagen.
Zo mooi hadden we de leeuwen nog niet gezien. Maar de dag bracht nog meer. Een hele kudde olifanten stak vlak achter onze auto de weg over met twee hele kleine fantjes er bij. Ik denk dat de kudde gauw zo’n 15 tot 20 stuks bedroeg. Het hoogtepunt moest echter nog komen. Buiten dat we nog een leeuw in het water hebben zien staan en nog wat waterbuffels gezien hebben, kwamen we op een gegeven moment oog in oog met twee leeuwen. Een leeuwin en een leeuw. Het mooie was dat ze nog geen 10 meter van ons vandaan lagen en dat het mannetje onder de boom lag en het vrouwtje op onze ooghoogte in de boom lag. Ze lag lekker over twee grote takken heen en haar dikke buik (wellicht met kleintjes) hing nonchalant tussen de twee takken naar beneden. Haar hoofd rustte op de zijkant op de voorste tak en achter de tweede tak zag je haar staart naar beneden hangen. Dit is verder met geen woorden te beschrijven. Dit moet je met eigen ogen gezien hebben. Dit was wel het hoogtepunt van deze dag. Maar Mathias had nog meer voor ons in petto. Een luipaard konden we net spotten tussen de takken van een boom door. Op de foto is hij redelijk te zien echter zijn kopje hebben we niet goed kunnen spotten. Verder hebben we nog een hele oude leeuw gezien waarvan de laatste dagen geteld waren. Deze konden we dan ook tot op 5 meter dichtbij benaderen en zal voortleven op onze foto’s. Op een rotspartij dicht bij deze leeuw waren nog twee leeuwen te zien. Maar omdat deze veel minder goed te zien waren als de rest van de leeuwen op deze dag, zijn we er vrij snel (veel te snel) weg gegaan. Wat bleek was, dat deze leeuwen onder de rots partij 6 kleintjes hadden liggen. Een groep na ons heeft gezien hoe moeder leeuw de zes kleintjes ging ophalen en hoe zij hun voedde. Een dag vol indrukken waarvoor je eigenlijk geen of te weinig tijd hebt om ze allemaal te verwerken. Toen we in de lodge aankwamen waren we allen vrij moe. We hebben echter gezellig met zijn allen na zitten praten, onder het
genot van een biertje (Safari bier) en het uitzicht op Serengeti. Ik had Mathias uitgenodigd om ook een biertje mee te drinken. En dat sloeg hij niet af. We hebben met z’n allen dan ook aandachtig zitten luisteren toen hij over zijn thuisfront praatte. Ouders die nog leefden, twee zonen (Mozes en Jonathan) waarvan een zoon rechten studeert en de ander in de voetsporen van zijn vader wilde treden, en een dochter (Clara) Zijn oog appel was toch wel kennelijk zijn dochter die door de staat was uitgenodigd om aan een staatsexamen mee te doen. Een pienter meisje dat het liefst met haar neus in de boeken zit. Dag 5 Serengeti naar Ngorongoro Vandaag zijn we na een ochtend gamedrive door (terug) gereisd naar de Ngorongoro Krater. Deze ochtend troffen we voor onze lodge, waar we gisteren de twee waterbuffels hebben zien staan, twee giraffen en een hyena. En dat zomaar in je voortuin zonder een meter in de auto gezeten te hebben. De gamedrive van vandaag was een stuk minder als die van gister. Maar wat wil je, gisteren was ook wel perfect. We hebben vandaag veel koppies gezien. Dit zijn ronde afgesleten rotsblokken die uit het vlakke landschap omhoog komen. Bij een van deze rotsen konden we uitstappen en de rots beklimmen. Hier zag je tekens van gereedschappen van de Masai. In de grote granieten stenen waren ronde gaten zichtbaar waar de Masai kennelijk hun messen en dergelijke scherp op slepen. We kregen te horen dat in de regentijd de vlakke landschappen rondom deze rots bezaaid zijn met miljoenen wildebeesten die dan over het land hun rondtrek uitvoeren. De rots is dan niet meer te beklimmen, daar deze dan vol ligt met leeuwen. Op de rots ontstaan dan namelijk kleine plasjes water waar de leeuw van kan drinken, en in het veld voor hun neus is het bezaaid met onbijt, lunch en avondeten. Zelfs olifanten beklimmen de rots. En dat was te zien aan de kaal gevreten struiken die er op stonden. Grote ronde bolders maakten de rots partij helemaal kompleet. Een stuk verderop kregen we een tip van een tegenligger dat er twee mannetjes leeuwen onder een boom lagen. We kregen een indicatie waar ze zouden moeten liggen. Mathias werd er bij gehaald of dat hij de beschrijving van de andere gids kon volgen. Geen probleem, kennelijk kent onze gids dit landschap op zijn duimpje. De twee mannetjes leeuwen lagen lekker lui in de zon onder een boom. We konden ze tot op een paar meter benaderen maar ze wilden maar af en toe hun hoofd
even op steken. Na hier een kwartier a half uur gestaan te hebben, hadden we het wel gezien en zijn we verder gegaan. Onze lunchstop was bij een grote ravijn (Olduvai Gorge) waar de oudste resten van prehistorische mensen gevonden zijn. Een schedel van 2,5 miljoen jaar oud. Archeologen hebben hier nog veel meer gevonden en zijn vandaag de dag nog steeds deze plaats aan het onderzoeken. Zo zijn hier veel botten van prehistorische uitgestorven beesten opgegraven, en zijn er voetafdrukken van de prehistorische mens gevonden. Na drie uur hobbelen en schommelen kwamen we weer vermoeid aan op onze nieuwe slaapplaats. Wederom een schitterende lodge waar we ook deze keer weer twee, twee persoonsbedden hebben. Vanuit de aangrenzende privé serre kijken we uit over ‘s werelds grootste vulkanische krater, met een geheel eigen ecosysteem. De krater is 20 kilometer in doorsnee en onze lodge staat op de kraterrand, waardoor we de hele krater kunnen zien. Voor onze kamer stond een waterbuffel op zo’n 25 meter lekker te grazen. In de verte zagen we een grote brand die waarschijnlijk met opzet is aangestoken. De brand zagen we al vanaf de weg naar de krater toe. Het verbranden van dor droog gras doet men om de bodem vruchtbaarder te maken en nieuw gewas meer ruimte te geven. Na een biertje met de twee Wimmen, Wim2 heb ik me lekker gedouched en heeft Yvonne de zonsondergang gefotografeerd. Het diner was lekker en morgen beloofd weer een prachtige dag te worden met veel wild. Dag 6 Ngorongoro Krater Deze dag hebben we in zijn geheel in de krater doorgebracht. Mathias bracht ons eerst door een mysterieus uitziend bos (met van die bomen die van de bovenkant zijn platgeslagen) 600 meter naar beneden, de krater in. Wat ons beneden meteen opviel waren de enorme hoeveelheden gnoes en zebra’s die hier aan het grazen waren. Deze twee dieren hebben allebei min of meer dezelfde trek door Tanzania en Kenia heen. Als je de krater vanaf de kraterrand bekijkt, lijkt het één grote dorre vlakte waarnauwelijks beesten zouden kunnen leven. Maar toen we beneden waren zag het bijna zwart van de beesten. Gigantische kuddes met zebra’s en gnoes door elkaar heen. In deze krater hebben we voor het eerste de struisvogel van dichtbij kunnen bekijken. Zelfs een struisvogel met zo’n 12 eieren. Ook de hyena hebben we hier van dichtbij kunnen gadeslaan. Hij was erg nieuwsgierig en liep zo
rondom onze auto. Na een stuk gereden te hebben, kwamen we een groep leeuwen tegen. Die hadden het gemunt op een aantal zwijntjes. We hebben dan ook een schijnaanval meegemaakt, maar de zwijntjes waren te snel en de leeuw staakte haar aanval. We hebben ook een cheeta en een luipaard gezien, maar ik moet wel zeggen, de één was erg ver weg en de ander erg verscholen in een boom. De krater mag ook door de Masai gebruikt worden om hun vee te laten grazen. Dit is uiteraard wel op eigen risico gezien hier toch wel wat leeuwen, cheeta’s en luipaarden schijnen te zitten. Binnen in de krater in het verdorde gras lagen drie leeuwen. Een mannetje en een vrouwtje lagen lekker lepeltje-lepeltje en waren kennelijk moe van de daad. Volgens onze gids blijven leeuw en leeuwin ongeveer een week bij elkaar waarin zij paren. Na deze week gaan ze weer ieder hun eigen weg. Een ander mannetje lag te wachten tot zijn beurt maar die zal hij dit jaar tocht echt voorbij moeten laten gaan. Lunch hebben we in de krater bij een plas water gehouden. We moesten de lunch in de auto nuttigen daar anders de valken ons brood, d.m.v. een duikvlucht uit onze handen zouden grijpen. In een ondiepe plas ook midden in de krater stond een groep flamingo’s, roze en witte. Dit moet dus betekenen dat dit water erg zout is. Ook hier hebben we een grote groep nijlpaarden gezien. Het grappige was dat deze zichzelf aan het benatten waren door met hun grote platte staart water op te spatten en over hun rug heen gooiden. Op weg de krater uit zagen we nog een schitterende groep kraanvogels vliegen. Deze vogels zijn prachtig van kleur en hebben een punkerig hoofd met een hanenkam er op. Deze avond bleef het in tegenstelling tot gisterenavond droog en zonder onweer, en hebben we weer heerlijk geslapen. Dag 7 Ngorongoro – Tarangire In de ochtend nog even snel wat foto’s van de krater gemaakt. Het is vreemd maar het lijkt wel of we al drie weken weg zijn. De lange safari’s dragen hiertoe bij en je hebt bijna geen tijd om buiten de safari’s om, ook foto’s van de verschillende lodges te maken. Hier zou gelukkig in Kenia verandering in komen. Cora vertelde aan het ontbijt een mooi verhaal van wat ze de avond daarvoor hadden mee gemaakt. Lidy was namelijk in Nederland een aantal weken voor de reis van een paard af gevallen. Eigenlijk had ze met een nekbrace in de auto moeten zitten maar dit ging volgens haar veel te ver. Dus elke avond
werd haar nek door Cora gemasseerd, om het geheel soepel te houden. Dus ‘s avonds Lidy met ontbloot boven lichaam en Cora ook al klaar om naar bed te gaan haar schouders aan het masseren, toen het kamermeisje aanklopte en pontificaal met twee handdoeken binnen kwam zetten. Cora in haar string en met vette handen maar proberen het kamermeisje te overtuigen, dat het maar ging om een onschuldige nekmassage. Het meisje zou wel gedacht hebben “daar heb je weer twee van die potten” (maar dan in swahili). Onderweg verschillende foto’s kunnen maken van de lokale bevolking. Vrouwen met hele boomstronken op hun hoofd en Masai met hun kuddes koeien en/of geiten. Onderweg zijn we gestopt bij een markt, waar verschillende van ons de nodige houtsnijwerken hebben gekocht. Je moet hier behoorlijk afdingen, en uiteindelijk weglopen werkt kennelijk het beste. Zorg dat je het geld wat je voor het voorwerp wenst te betalen in de hand hebt en als ze dat te weinig vinden, gewoon terug naar de jeep en dan komen ze wel over de brug. De aanhouder wint en in ons geval was dat Lidy die twee heel mooie Masai beelden kocht, en waarvan de prijs van 160 USD naar 60 USD was gezakt. Ze was dan ook helemaal blij toen ze de auto instapte. Zowel zij zelf als ook wij die haar bij het dealen ondersteunden hadden niet gedacht dat ze met die prijs weg zou komen, maar ook hier gold, de aanhouder wint. Zelf heb ik de hele winkel mee genomen. Ik heb gewoon bijna alles op de foto gezet. Want alles is hier erg mooi en in ons huis past niet zoveel. Schaaltjes, maskers, speren, schilden, Masai-doeken en Masai-beelden alles van ebbenhout, leer en andere materialen. Ongeveer om half twaalf kwamen we aan in het Tarangire National Park. Bij de ingang kregen we even de gelegenheid onze blaas te legen en wat rond te kijken, terwijl de gidsen de toegang regelden. Bleek dat hier bepaalde souveniers goedkoper waren als in de shop waar we gestopt waren. Later zou blijken dat Kenia nog goedkoper was. Yvonne had hier een armband gekocht, gemaakt van de hoorns van een koe/impala of ander beest (5 USD). Het park was bezaaid met Boabab bomen. Van die gigantische kolossen van bomen met een hele dikke stam om uiteindelijk dus te eindigen en te vertakken als een normale boom. Deze bomen houden veel water vast en kunnen de droogte dus goed doorstaan. Tijdens de regentijd groeien hier mooie witte bloemen aan, waar o.a.
zeep van wordt maakt. Tijdens deze droogte waren ze echter kompleet kaal. Onderweg naar de lodge kwamen we al divers wild tegen. O.a. struisvogels, gnoes, zebra’s, olifanten en zwijntjes. Bij de lodge werden we gewaarschuwd voor niet alleen de malaria mug maar ook de dengue vlieg (hiervan kan je de slaapziekte krijgen). Eerst even geluncht en toen lekker even gezwommen. Om half vier zouden we weer een gamedrive maken. Dit park staat bekend om zijn grote hoeveelheid olifanten en dat hebben we geweten ook. Niet dat het saai werd olifanten te zien, want deze beesten blijven je fascineren. Buiten olifanten hebben we o.a. ook een familie impala’s gezien, allen bijeen in de schaduw onder een boom. Verder een waterbok, een vis arend en als toetje, moeder leeuw en haar welp. Moeders was nog geen 25 meter van ons vandaan op de weg aan het drinken uit een plas water. Anders dan haar welp, trok ze zich niets aan van de hoeveelheid auto’s (5 stuks) en ze bleef gewoon doordrinken. Af en toe keek ze even rond en checkte ze even het welzijn van haar jong, maar ging daarna gewoon weer verder met drinken. Werkelijk een schitterend gezicht. Zo dichtbij en zo majestueus. Dit toetje viel behoorlijk zwaar op de maag en we zaten er allen dan ook behoorlijk vol van. Tijdens de terug reis naar onze lodge konden we nog genieten van de ondergaande zon. Dag 8 Tarangire (Tanzania) – Amboseli (Kenia) Vandaag wordt een reisdag waarin we van Tanzania naar Kenia reizen. Op onze ochtendtrip het park uit kwamen we nog vechtende grand gazellen tegen. Twee mannetjes die hun krachten aan het meten waren. Verder werden we nog vergezeld door giraffen, buffels, gnoes, dikdik hertjes (kleinste hertje in Afrika van zo’n 30 cm hoog) en een in de boom rustende python. Bij de poort aangekomen konden we even wat foto’s maken van de Boabab bomen. Als je dan van die loslopende toeristen tegen zo’n reus van een boom ziet staan dan valt pas echt de grootte van deze kolos op. Onderweg naar Arusha wederom wat foto’s kunnen maken van de lokale bevolking en een kleine zandstorm. De lunch in Arusha viel een beetje tegen, als ook de bediening. Ook moesten we afscheid nemen van diverse medereizigers. Ook hebben we afscheid moeten nemen van onze gids “Mathias”. Aangezien Mathias erg gelovig is (Katholiek) en hij elke ochtend voor hij ons kwam halen zijn uitgebreid gebed deed, heb ik hem een christelijk
cadeautje gegeven. Van mijn moeder hebben wij ooit voor op onze reizen een Christopher medaillon gekregen. Deze hebben we dan ook trouw altijd bij ons. We hebben deze nu door gegeven aan Mathias opdat hij op zijn reizen ook beschermd mag worden door de heilige Christopher. (Ma ‘k heb weer een nieuwe nodig!?) Hij was er erg blij mee en zou hem in zijn portemonnee trouw altijd bij hem dragen. Dat gaan we volgend jaar controleren! Tien van de twee en twintig man zouden doorreizen naar Kenia. Het leuke was dat de groep waar wij al 8 dagen mee in de bus gezeten hadden tevens tot de zes van de tien mensen behoorden die door gingen. Vrolijke Cora en Lidy en natuurlijk Wim in kwadraat en wij met zijn tweeën. Vlak voor de grens kwamen enkele vrouwen hun sieraden verkopen. Vier kettingen incl. armbanden gelijk aan die van Yvonne voor maar 10 USD. Yvonne had alleen voor haar armbandje al 5 USD betaald. Ook de grenspost met Kenia bleek niks voor te stellen en zou niemand wat gemerkt hebben als we gewoon door gereden hadden. Het belangrijkste waren natuurlijk die stempels. Onderweg naar de grens heb ik nog even mijn Swahili opgehaald (was de laatste tijd nog al wat roestig) door alle getallen van één tot honderd uit mijn hoofd te leren. Onze nieuwe gidsen in Kenia (John en Julius) beloofden ons dat Kenia veel mooier zou zijn dan Tanzania en een kadootje dat elke dag verder uitgepakt zou worden, Tot nog toe moet ik zeggen, “anders ja, maar mooier???????” dat valt nog te bezien. Één ding hebben we hier reeds aan het begin van onze trip door Kenia al wel gezien, en dat is Mount Kilamanjaro. Ook wel het dak van Afrika genoemd. Met zijn ruim 6000 meter hoogte is hij de hoogste berg van Afrika en bevat bovenop, eeuwige sneeuw. Kilaman betekent berg in Swahili en Jaro betekent sneeuw (bleek mijn Swahili toch niet zo roestig te zijn he?). Een stuk van de “snelweg” bleek Lake Amboseli te zijn waarin al heel lang geen water meer staat. De bus massage die men ons beloofd had, hebben we ook gekregen en we kwamen dan ook redelijk door elkaar geschud aan. Bij de ingang van het Amboseli National Park werden we bestormd door Masai die ons van alles wilden verkopen. Wim kreeg het voor elkaar om voor uit hout gesneden Masai man en vrouw 10 USD te betalen en een pakje batterijen. Yvonne en ik hebben twee dezelfde beelden gekocht, maar dan iets groter voor 10 Euro en 10 USD. De Serena Lodge waar we overnachtten
bleek niet onder te doen voor de andere lodges die we gehad hadden. De kamers waren knus aangekleed en we keken zo de natuur in. Ook het eten was hier meer dan uitstekend. Deze lodge werd bewaakt door traditionele Masai mannen. Deze liepen in volledige klederdracht in de lodge rond, en verjoegen o.a. de aapjes. We hebben die nacht lekker kunnen slapen. Niet te lang, want tijd is geld. De volgende ochtend stond namelijk om 5:30 uur de wekker. Zodoende hadden we grote kans de Kilamanjaro in zijn geheel te kunnen aanschouwen. Dit bleek geheel juist te zijn. Dag 9 Amboseli National Park We hadden op deze dag twee gamedrives, één in de ochtend van 6:30-8:30 uur en één in de middag van 16:00 tot 18:00 uur. Na de Kilamanjaro gezien te hebben zijn we in de bus gestapt (we hadden hier bussen i.p.v. 4WD landrovers). De chauffeur reed erg, erg langzaam. Hij kreeg dan ook vrijwel meteen de bijnaam “Schildpad”. De meiden hadden zoals gewoonlijk weer heel wat lol. Zo zagen we een eindje verderop een groep auto’s staan en vroegen ons af wat daar te zien zou zijn. Cora maakte de opmerking dat we dat waarschijnlijk deze avond niet meer te zien zouden krijgen. En weer lagen we met zijn allen in een deuk. Het eerste wat we tegen kwamen was een grote groep olifanten. Deze hebben we in alle rust kunnen bekijken en waren ook zeer dicht bij onze bus. Zoals reeds gezegd blijven deze beesten fascineren. En zeker als de Kilamanjaro in de achtergrond staat. Even verderop lagen twee leeuwinnen. Ze leken uit te rusten maar onze gids vertelde dat dit ook vaak een illusie is die ze willen opwekken om zo de dieren dichterbij te krijgen. De gamedrives zijn hier slechts twee uur van duur en we hebben tot nu toe niet meer of beter het wild kunnen bekijken als in Tanzania. Wel hebben we langer kunnen genieten van een bepaald dier of dierengroep. Ook was onze gids erg spraakzaam en wist ons een hoop te vertellen. Na het ontbijt hebben we even uitgerust en zijn we onder leiding van de Masai een wandeling door het park gaan maken. Wel eens waar een wandeling van maar 1,5 uur, maar toch, een wandeling. Voornamelijk veel vogels gezien en er is ons het e.e.a uitgelegd over de dieren en de
Masai. Zo zijn we er achter gekomen dat zowel olifanten als nijlpaarden een relatief slechte vertering hebben en dat ze bijna alles zo weer uit poepen. Olifanten poepen in grote hompen en nijlpaarden verspreiden met hun staart de uitwerpselen. Voor diegene die net zitten te eten,… smakelijk. De Masai blijken, zoals wij al wisten meerdere vrouwen te mogen hebben. Verder worden zowel de mannen als vrouwen hier op hun 15de/16de jaar besneden. De mannen worden dan naakt eerst met koud water overgoten en met melk besproeid. Dan dienen zij kaarsrecht te staan, en mogen ze geen spier bewegen. Als ze dat toch doen kunnen ze uit de stam gezet worden. De vrouwen mogen huilen wat ze willen. Terug bij de lodge zijn we even wat gaan zwemmen en hebben we daarna geluncht. Om vier uur hadden we de tweede gamedrive. In eerste instantie hebben we ons meer vermaakt met de grappen en grollen van de twee dames in ons gezelschap. Zelfs de twee leeuwen die ergens tussen het struikgewas lagen konden ons nauwelijks boeien. Erg hé…., zo verwend zijn we geweest in Tanzania. Maar later zagen we zowel olifanten als waterbuffels tot hun nek toe in het water staan. Dit was toch wel een apart gezicht. Ook kwam er een groep van 5 olifanten (3 jong en twee ouders) rakelings langs onze bus. Op de terugweg naar de lodge zagen we nog twee jakhalzen jagen op een gazellenjong. De ouders bewaakte het jong echter erg fanatiek en vielen de jakhalzen dan ook af en toe aan, om zo de aanval van deze jagers af te breken. Bij wederom een mooie zonsondergang zijn we terug gereden naar het kamp. Onder het genot van een biertje heb ik mijn Swahili kennis onder leiding van twee Masai mannen verbeterd en weet ik nu hoe ik een goede morgen, middag en avond moet wensen, en hoe ik zelf hierop terug kan reageren. Daarna ben ik dit verslag verder gaan schrijven waarbij dit nu mijn laatste woorden zijn die ik op papier zet. Lalasalamie (weltrusten). Dag 10 Amboseli – Tsavo West Vandaag moesten we erg vroeg op. We zouden namelijk in colonne naar Tsavo West National Park rijden. Zeven jaar geleden zijn er op dit stuk redelijk wat busjes overvallen. Sinds die tijd rijden alle busjes in colonne en met beveiliging. Bij de uitgang van het park hebben we weer zitten dealen met de Masai. Zo had Wim een hele mooie neushoorn voor maar 15 USD, een pen en zijn pet. Ik wou in eerste instantie eigenlijk niks kopen maar vond het spelletje spelen met deze Masai wel grappig en deed een
belachelijk laag bod voor een olifant met jong. Na veel wikken en wegen, net voor we weer vertrokken deed ik een beetje water bij de wijn en de olifanten waren van mij (10Euro en 6USD). Even later aan de ingang van het Tsavo West Park kwamen ze weer aanlopen. Een van hen had nu wel een hele mooie grote ebbenhouten olifant met jong bij zich. Hij wou er na onderhandeling uiteindelijk 50 USD voor hebben. Maar deze olifant was zo groot en zwaar (zeker 5kg en 50cm breed) dat dit een beetje te ver ging. Onderweg naar het park zijn we veel Masai dorpen tegen gekomen. Je had ze in allerlei soorten en maten, maar het dorp dat wij bezocht hadden zag er overwegend netter en mooier uit als de werkelijke dorpen. Veel van de huisjes waren slechts half af of waren reeds half verweerd. In Tsavo National Park zijn we even gestopt midden op een gestolde lava stroom. Je kon perfect de breedte stroom die hier 500.000 jaar geleden gelopen heeft volgen naar de mond van de krater. Een mooi en vooral apart gezicht. In de rotsen kon je ook zien dat deze steen ooit gesloten is geweest. Je zag de kringen ooit vloeibare steen liggen. Tijdens het afkoelen heeft het grote scheuren achter gelaten waarvoor je op moest passen, want ik schat dat ze zo 1 tot 1,5 meter diep waren. De dames moesten natuurlijk even hun blaas legen. En dat ging onder bewaking van de andere dames achter een heuvel van lava. De ontvangst in de lodge was wederom overweldigend. Niet alleen kreeg je bij binnenkomst, net als in alle voorgaande lodges, een vochtig doekje en een drankje, maar het inchecken konden we vanaf de veranda van het restaurant doen met een schitterend uitzicht op de uitgestorven vulkanen van Tsavo park. Vlak voor het restaurant, later bleek ook vlak voor onze kamer, waren drie waterplassen waar olifanten, buffels en zebra’s regelmatig hun dorst kwamen lessen. Lidy en Cora zaten twee kamers verderop en vlak voor hun kamer zat een schitterende leguaan met een rode kop en een fluoriescerend blauw paars lichaam. De grond is hier dezelfde kleur rood als in Australië hetgeen weer een heel ander contrast geeft. Na het inchecken ging iedereen even zijn eigen weg. De een ging zijn verslag bij werken, de ander ging zwemmen en sommige gingen even wat slaap inhalen. Bij terugkomst van het zwemmen zagen we vanaf
ons balkon nog net een groep olifanten weglopen. Die hadden een tijdje lekker lopen badderen en drinken. Om 16:00 uur zouden we onze laatste gamedrive hebben. We hebben een observatie centrum bezocht waar je onderwater nijlpaarden zou kunnen bezichtigen. Yvonne en Lidy hebben inderdaad een nijlpaard voorbij zien trappelen maar de rest moest het doen met zoetwatervissen. Wel hebben we natuurlijk de nijlpaarden vanaf de oppervlakte kunnen zien. De wandeling door het park was, hoewel aangelegd, wel mooi, met slinger- en palm bomen, ficus bomen e.a.. Onderweg naar een uitkijkplaats kwamen we nog een hyena tegen die op iets zat te kauwen en een koedoe en nog een soort hert met hele lange rechte horens. Op de uitkijk hadden we bij zonsondergang een prachtige blik op de Kilemanjaro. Helaas met laag hangende bewolking maar desalniettemin prachtig. Iedereen natuurlijk even op de foto en een groepsfoto van ons gezelschap uit het busje. In de tussentijd hadden onze gidsen frisdrank, gekoelde wijn en bier neergezet, zodat we zonsondergang met een drankje konden nuttigen. Cora zag haar kans schoon om zich met een Masai-doek van onze gids om te toveren tot Masai-vrouw, waar we allen natuurlijk even hartelijk om moesten lachen. Bij terugkomst van onze tocht dachten we eerst even onze spullen in onze kamer te zetten. Dit ging niet door,…. Er stond een groep olifanten in de schijnwerpers van de lodge zich lekker te wassen en te schrobben. Het schrobben deden ze aan de grote rotsblokken die bij de lodge stonden. Werkelijk een adembenemend gezicht. Ik heb er op één foto wel 15 opstaan. Het was wel een beetje een gehannes, want het was natuurlijk veel te donker voor foto’s. Maar met een hoge ISO waarde en een hoge sluitertijd van soms 2 seconde zijn ze toch aardig gelukt. Ik vroeg Cora of ze misschien kon zorgen, dat die olifanten voor slechts 2 seconde even stil konden gaan staan. Maar haar telepathische eigenschappen lieten dit keer verstek gaan. Waarschijnlijk kwam dit doordat ook bij haar woorden en telepathische eigenschappen te kort schoten voor dit prachtige uitzicht. Even later bij het diner kwamen ook nog zebra’s en waterbuffels zich te goed doen aan al dat water. Deze avond hebben we afgesloten met een Irish koffie op zijn Keniaans. Dag 11 Tsavo West - Mombasa Vandaag wordt een lange reisdag. Niet alleen vanwege de kilometers, maar ook omdat hier de wegen niet opperbest zijn en je soms slechts 5 km/uur kan rijden door de grote hoeveelheid hobbels en bobbels.(gatenkaas zou er jaloers op zijn) Er is dan ook niet veel over te schrijven. We hebben wat zitten lezen en we hebben moppen verteld. Vlak voor Mombasa zijn
we van bus veranderd. Diegene die naar het vliegveld moesten of naar noord Mombasa namen onze bus en diegene die naar zuid Mombasa moesten namen de andere bus. Lidy, Cora, Mandy en Edwin reisden met ons mee naar Diani Beach. We hadden wel eens waar een andere lodge maar deze bleken naast elkaar te liggen. Wim, Wim en de twee oudere dames gingen met de andere bus mee. Wim en Wim om, op noord Mombasa ook aan het strand nog een dag te verblijven om daarna terug te vliegen. De twee oudere dames zouden die avond terug vliegen. Mombasa was een drukke hectische stad. Dat was wel even een hele verandering na het schitterende uitzicht dat we die ochtend nog hadden. Wat kunnen mensen er toch een puinhoop van maken. Na het zien van deze “moderne” stad vonden we die van koeienvlaaien gemaakte hutten nog niet eens zo gek nog niet. Vanuit de stad moesten we nog met een pond over varen. Ook dit was een druk benauwde bedoeling. Het was warm, klam en het stonk naar benzine dampen. We hadden het allemaal helemaal gehad eigenlijk. En na de pond moesten we nog 40 minuten. Gelukkig kwam al snel het groen van de palmbomen e.d. weer terug. We konden de ramen weer helemaal open doen en zo goed en zo kwaad het kon de bus weer wat luchten. Om 14:30 uur kwamen we aan in onze lodge. Eerst even Lidy, Cora, Mandy en Edwin afgezet en daarna één deur verder. Bij aankomst kregen we een verlaatte lunch die de lodge speciaal voor ons had gereserveerd. Na een douche hebben we hier dan ook zeker van genoten. Die middag zijn we meteen even Lidy en Cora gaan opzoeken. Op het strand werden we direct overvallen door handelaartjes die hun koopwaar wilden verkopen. Verder hebben we mijn twee duiken voor de volgende dag geboekt en hebben we het rustig aan gedaan. Dag 12 Mombasa, Diani Beach, Baobab Beach Resort ‘s Ochtends om 6:45 uur ging de wekker weer. 16 Oktober,..Vonnies is jarig. Ze treft het wel elke keer om op een mooie locatie jarig te zijn. De sms-jes stroomden binnen (ahum) en die middag zouden we nog wat gaan drinken met onze reisgenoten. Ik zou deze dag twee duiken gaan maken en Yvonne dus in de ochtend alleen laten. En dat op haar verjaardag ‘k schaam me dood (ok, ok, een beetje dan). Yvonne kreeg om tien uur een rondleiding door het hotel en aan haar zou alles uitgelegd worden over het gebruik van alle faciliteiten. Om 8:10 uur vertrok mijn boot om vlak voor onze lodge het anker weer uit te gooien. De duiken waren wel mooi. Niet mooier dan mijn ervaringen in Egypte, Australië of andere plaatsen, maar wel de moeite waard. Iets wat ik nog nooit gezien had was een leaf fish, een witte vis met een soort kikker hoofdje en een dun bladvormig lichaam dat in de stroming heen en weer beweegt. Ideale beschutting voor roof dieren. Verder heb ik zo’n 6 verschillende schildpadden gezien die ik tot op 10cm kon benaderen.
Terug in de lodge hebben we even gerelaxed en hebben we geluncht. Dit ging er na twee duiken goed in. Twee Duitsers aan onze tafel vertelden over hun ervaringen in Kenia. Hun dan wel heel mooie ervaringen aan de safaries die ze hier hadden. Ze hadden zelfs een luipaard dicht bij de auto gezien. Alleen hadden ook zij geen neushoorn gezien. Om 16:00 uur zouden we onze vrienden treffen. Even werd er nog moeilijk gedaan over dat wij op het terrein van onze reisgenoten liepen. Dus zijn ze maar naar ons gekomen. Ook bij ons bleek dat we ze even moesten aanmelden. Met zijn zessen hebben we het 36ste levensjaar van Yvonne ingedronken. Zo, nu zijn we weer bij met het verslag. Straks weer lekker eten en vroeg te bed. Morgen staan er namelijk nog twee duiken op de planning. Dag 13 Mombasa, Baobab Beach Resort ‘s Ochtends om 6:45 uur ging wederom de wekker. Ook deze ochtend staan er twee duiken op de planning. Het zouden twee drift-duiken worden, maar later bleek dat er totaal geen stroming stond. De duiken waren net als gisteren, niet spectaculair maar wel aardig. Dit keer even bij een octopus gelegen. Deze zwom uiteindelijk weg. Schitterend hoe deze beesten in een oog knipper van kleur en vorm kunnen veranderen. Ook een aantal bleuspotted stingrays gezien, ook deze zwommen echter direct weg. Dit soort beesten achtervolgen in het water heeft geen zin. Ze zijn zo gestroomlijnd en snel dat zelfs een duiker met een onderwater scooter deze beesten niet bij kan houden. Verder nog diverse vlinder- en maanvissen gezien, boxvis twee soorten, koraalbaars, pufferfish e.a. Twee duiken met een oppervlakte interval van een uur. Bij terugkomst hebben we lekker geluncht en de rest van de dag rustig aan gedaan. Beetje zwemmen, zonnen, boekje lezen, je kent het wel. Voor Yvonne zijn we in een kleine kiosk gaan kijken voor twee rokken. Na ongeveer alle gepast te hebben, hebben we een keuze kunnen maken. Ze vermaken hier de rokken precies op maat dus we konden de rokken pas de volgende dag ophalen. ‘S avonds zijn we naar een kampvuur op het strand gaan kijken. I.p.v. met zijn allen om het kampvuur en sterke verhalen vertellen, was het de bedoeling om rond het kampvuur de polonaise te lopen en limbo te dansen. Daar hadden wij natuurlijk geen zin in, dus zijn we op een afstand samen met anderen maar naar dit spektakel gaan kijken. Op een gegeven moment zagen we Lidy en Cora op het strand. Zij werden door een medewerker van
Boabab Resort tegen gehouden. Dus wij rennen naar beneden om ze nog net te pakken te krijgen. Daar op het strand hebben we nog even staan babbelen en zelfs kort, heel kort gedanst op de muziek bij het kampvuur. Voor de volgende dag hebben we met hun om 10:00 uur afgesproken om te gaan snorkelen. Het snorkelen wat je op hun resort kon doen was alleen in het zwembad en dus hebben we hun uitgenodigd om met onze spullen te gaan snorkelen in de zee. Dag 14 Mombasa, Baobab Beach Resort Deze ochtend konden we uitslapen, want ik zou deze dag geen duiken maken. Pas om 6:45 uur werd ik dus pas wakker. Dat heb je hé met een standaard ochtendritueel, elke ochtend gaat die biologische klok hier af. Daarbij komt dat dit ook het tijdstip is waarop mijn darmen hier beginnen te werken van de Malarone die wij ’s avonds innemen. Gelukkig heb ik er dan ook de rest van de dag geen last meer van. Ik heb Yvonne lekker laten slapen en ben zelf op het balkon aan mijn verslag gaan werken. Rond een uur of negen zijn we gaan ontbijten. Het resort hier is helemaal ingesteld op Duitse en Franse toeristen. Het lijkt er sterk op dat wij hier de enige Nederlanders zijn, tussen alleen maar Duitsers. Wij worden dan ook regelmatig op zijn Duits aangesproken. Niet dat ik iets tegen Duitsers heb, maar dit gaat mijn Nederlandse trots toch iets te ver en moet ze dan ook regelmatig corrigeren door stug op z’n Engels terug te blijven praten en ze te zeggen dat wij geen Duitsers zijn. Om 10:00 uur hadden we met Lidy en Cora afgesproken. We waren nog niet op het strand of de lokale handelaartjes kwamen al op ons af zetten. Na twee keer gezegd te hebben dat we geen interesse hadden, raakte mijn geduld op en ik zei “Look, do you speak English?” hij, helemaal blij eindelijk een andere reactie krijgen als “we are not interested”, zij hij eager “yes, yes I do speak English”, ik zei “listen very close, we….are….NOT.…interested” he got the message and went. Nadat we de “meisjes” zover hadden dat ze op het strand waren, heeft Yvonne haar snorkel spullen aan Cora gegeven. Lidy voelde zich niet helemaal lekker en bleef
liever aan de kant. Cora heeft zo goed en zo kwaad het kan wat in het ondiepe water gesnorkeld maar zag niets. Het was namelijk laag water en springtij (volle maan) Dus het water stond wel erg laag. Ik aan Cora voorgesteld om ons naar de binnenkant van het rif te laten varen om aldaar wat te gaan snorkelen. Na veel wikken en wegen, en haar verteld te hebben dat ze deze kans niet snel meer zou krijgen, ging ze akkoord. Ik even gehandeld met zo’n mannetje en voor 5 euro zou hij ons daar naartoe brengen en weer terug. Wij met zijn tweeën in een uitgeholde boomstam met twee van die drijvers aan elke zijkant. Het bootje was gemaakt van een mangoboom, en met onze dunnen billetjes pasten we er net in. Als een gondelier werden we door onze schipper naar het rif gebracht. We hadden tegenwind dus het zeiltje gebruiken had geen zin. Onze schipper viel nog één keer in het water waarvan wij beide behoorlijk schrokken. Het ligt hier namelijk bezaaid met zee-egels. Bij het rif aangekomen zijn we meteen gaan snorkelen. De binnenkant van het rif bestaat uit een groot strand dat afloopt richting het echte strand. Vanuit de kust gezien, voor het strand, ligt weer een klein ondiep rifje, en hier is het dus goed snorkelen. Cora was sprakeloos en had wat zij daar onderwater zag niet geloofd. Veel vis met allerlei kleurtjes. Het koraal was niet zo gekleurd maar wel mooi. Zo heeft ze diverse vlinder- en maanvisjes gezien, een boxvis, zeenaaldje e.a. Ze heeft er in ieder geval van erg van genoten. De terugweg verliep voorspoedig daar we zeilend terug naar de kant konden. Erg leuke ervaring, zo’n boottochtje in een authentiek vissersbootje (met surfzeil). ’s Middags hebben we vlak voor dat de meisjes moesten vertrekken nog even gezamenlijk koffie gedronken waarna ze de taxi moesten nemen naar het vliegveld. Daar gingen de laatste twee van onze zes metgezellen, en bleven we met zijn tweetjes achter. Om 16:00 uur hebben we meegedaan aan een rondwandeling op het resort. We zijn door de bushbush het park overgelopen, hebben o.a. de verblijven van de staff (personeel) gezien en het een en ander te horen gekregen over de lokale begroeiing en aapjes. Zo zijn hier over de wegen touwladders gespannen om de apen een veilige oversteek te geven. Tijdens deze wandeling ben ik twee keer geprikt, door een mug, op mijn hand. Ik meteen in de stress, nadat ik van het barmeisje had gehoord dat de kans dan groot zou zijn op malaria. Het lezen van de bijsluiter en het een en ander dat ik van internet had geplukt, stelde me al snel gerust. Niet dat daarin stond dat ik het niet zou kunnen krijgen, maar wel dat het slikken van Malarone de kans sterk verkleint. We gaan het vanzelf merken zou ik maar zeggen. Die avond stelde een man die hier al dertig jaar komt mij nog meer gerust en zij dat hij hier regelmatig gestoken is maar nog nooit malaria heeft gehad. Na het diner kregen we een dans en muziek show. De show “Ghost” van Michael Jackson. Hoewel het geheel amateuristisch van opzet was, was het wel heel leuk om naar te kijken. Met de nummers “Thriller” en “Bad” werd volop meegeklapt en “Micheal” kon erg goed dansen. Na de show zijn we met mijn duikbuddy Christian
mee gegaan om de bushbabies te voeren. Dit zijn kleine aapjes met grote ogen die alleen ‘s avond tevoorschijn komen. Ze maken een beetje een huilend geluid, vandaar de naam. Deze aapjes zijn redelijk selectief in hun voedsel en lusten het liefst banaan. Je kunt ze uit je vuistje voeren en zijn totaal niet agressief of brutaal. Als je de banaan een stukje van de boom afhoudt, houden ze je vingers vast met hun kleine handjes en eten dan de banaan tussen je vingers vandaan. Dit was natuurlijk weer erg leuk om meegemaakt te hebben. En terwijl de bushbabies verder naar voedsel op zoek zouden gaan, zijn wij lekker gaan slapen. Dag 15 Mombasa Baobab Beach Resort Vandaag zou ik eigenlijk een dag gaan duiken op Chale Island. Maar omdat ik het duiken hier niet heel erg speciaal vond en omdat het weer er ook niet best uit zou gaan zien heb ik deze trip gecanceled. We hebben deze hele dag dus lekker geluierd, gezont, gezwommen, gelezen en aan mijn verslag gewerkt. Om 16:00 uur heb je hier een soort happy hour. Niet dat je dan wel moet betalen voor je drankjes maar dan staan er wat kleine hapjes e.d. We kwamen in de bar een Duitse vrouw tegen die ik reeds eerder op de eerste duiktrip tegen was gekomen. Haar moeder is accountant op een school in Nairobi en zij komt hier elke Duitse schoolvakantie om samen met haar moeder door te brengen. Van haar hoorde ik dat je hier eigenlijk voor het duiken niet moet zijn. Hetgeen waar ik ook al achter was gekomen. Zij gaf aan dat je eigenlijk bij Wasini Island zou moeten gaan duiken. Daar is het water helderder, zijn de harde en zachte koralen uitbundig in kleur aanwezig en is de kans op het zien van walvishaaien erg groot. Het is hier 40km vandaan een duurt een uur om er met de auto te komen (vanwege de slechte wegen). We hebben samen een tijdje met deze dames zitten kletsen over natuurlijk o.a. malaria maar ook gamedrives in Masai Mara, de stad Nairobi en natuurlijk ook het duiken hier. Allemaal erg interessant. Hoewel zij de volgende dag, met vrienden zou gaan duiken bij dit eiland en ze mij uitnodigde om mee te gaan, heb ik dit toch maar afgewezen daar Yvonne en ik de volgende dag samen zouden gaan snorkelen net als dat ik met Cora had gedaan.
’s Avonds bij het eten hebben we weer een show gehad. Dit keer was het een samenraapsel van de Rocky Horror show, Madonna, één of andere bekende Zuid Afrikaanse zangeres, Louis Armstrong e.a. We hebben met zijn tweeën in een deuk gelegen, daar de Afrikaanse zangeres een verkleedde man was, Louis Armstong een lilliputter en Madonna de puntige nep-tieten aan had. Allemaal erg lachwekkend maar wel heel goed, kan ik u vertellen. Dag 16 Mombasa Baobab Beach Resort (donderdag 20 okt) Ook vandaag hebben we lekker aangemodderd. Om 11:00 uur zijn we met zijn tweeën gaan snorkelen. Heel romantisch gezellig met zijn tweeën op zo’n bootje en toen bij aankomst lekker snorkelen. Meteen zagen we al een kleine murene en daarna van allerlei kleine vissoorten. Ook de brutale visjes zaten er weer bij die als je niet oppaste zo tegen je masker aan zouden tikken. Yvonne kreeg het na een halfuurtje al aardig koud dus zijn we snel weer terug gevaren. Ook dit keer weer met vol zeil, maar wel met een kapot roer. Het was dus even stuntelen voor we de juiste koers hadden. Daar kwam bij dat het regende en dat helpt het opwarmen van Yvonne niet echt. Het surfzeil dat we ook dit keer weer hadden was zoals ook eergisteren mooi rood wit en blauw (de Nederlandse vlag). De rest van de dag hebben we gezond, gezwommen, peil en boog geschoten en een biertje gedronken. Om 17:00 uur kwam Rothe, de Duitse vrouw aan lopen om mijn ogen uit te steken met haar duikervaringen van vandaag. Zij was dus naar Wasini Island geweest en had daar van alles moois gezien. Mooie zacht en harde koralen, gitaarroggen, zwermen vissen, m.a.w. een waar kleuren aquarium. Ik zeg altijd maar zo, je moet altijd wat bewaren om voor terug te kunnen komen. ’s Avonds na het eten hadden we weer een voorstelling. Dit keer niet van het animatie team maar van een groep Afrikaanse dansers. Na de voorstelling waren we dusdanig moe dat we meteen het bed in zijn gedoken. Dag 17 Mombasa Baobab Beach Resort (vrijdag 21 okt) Laatste dag van een fantastische vakantie. De aapjes op het park komen ons al uitzwaaien. Die zitten hier overal en je moet je deur nooit open laten staan, want ze zijn zo binnen. Bang zijn ze niet want je kunt ze bijna een handje geven. ‘s ochtends lopen ze over de reling van ons balkon en kun je hun silhouet op de gordijnen al zien. Soms kom je op je kamer en zit er één met handen en voeten tegen het raam naar binnen te kijken. Erg grappige beestjes die op het park vaak achter elkaar rennen en met elkaar aan het stoeien zijn. Ook hebben we een moeder met een kleine, die ze maar al te graag showt. Om 16:30 uur worden we met de taxi naar het vliegveld gebracht alwaar we via een tussenstop op Nairobi naar Nederland vliegen. En dan is het Kwahiri Kenia en Karibu in Nederland. Asante Sane voor het lezen.
Bijlage: Swahili voor beginners. Asante Asante Sana Karibu Karibu Sana Tajari Kahauwa Tjay Aziwa Dio Epanna Sawa sawa Rafiki Twende Hakuna Ombo Kwahieri Simama Kitana Koebwa Kitana Koebwa Becalli Habarie Mosori Sana Habarie Jadjohoni Habarie Hasbuwe Lalasalama Pompe Mvinje Moya Bili Tatu Nne Tano Sita Saba Nane Tisa Kumi
Één Twee Drie Vier Vijf Zes Zeven Acht Negen Tien
Elfsaba Measita Hamsini na Nne ElfNne Meatatu Ishirini na moya
Dank je Dank je hartelijk Alstublieft of Welkom Your very welcome Klaar Ready Koffie Thee Melk Ja Nee Goed Vriend We gaan Geen Muggen Tot ziens Stop Groot bed Bed Groot Te duur Hoe gaat het Het gaat goed, dank u. Hoe gaat het deze avond Hoe gaat het deze morgen Welterusten Bier Wijn Ishirini Twintig Telafini Dertig Arubaimi Veertig Hamsini Vijftig Stini Zestig Sabini Zeventig Femanini Tachtig Tisini Negentig Mea Honderd Elfmoya, Elfbili Duizend, 2 Duizend 7654 Zevenduizend zeshonderd vier en vijftig 4321 Vierduizend driehonderd één en twintig
