16
man met passie Hij was voorbestemd om rabbijn te worden, hij werd wetenschapper. Een wetenschapper van de huid, dr. Ilan Karavani (47) is dermatochirurg. Hij maakt mensen mooier, 'Ik wil dat ze zich daardoor meer één voelen met zichzelf, en dus met de rest van de wereld.’ Een merkwaardig gesprek, met een merkwaardig man: over de kooien waarin we onszelf toch zo graag gevangen zetten - de terreur van het verplichte consumeren, de gedwongen spaarpot, het opgelegde jeugdigheidsideaal - en hoe je daaruit te bevrijden. Want dat is wat Karavani wil: 'Ik wil gewoon het maximale uit het leven halen. Een leven waarin gezondheid als maatstaf geldt, schoonheid daar de uiterlijke manifestatie van is, en het geluk als beloning komt.'
DERMATOCHIRURG
Ilan
Karavani
INSPIREREND GESPREK MET EEN VISIONAIR, UNIEK EN BIJWIJLEN LICHTJES EXCENTRIEK MAN Tekst: MARGOT VANDERSTRAETEN Fotografie: ANOUK VAN DE WAL
17
‘Geluk
nastreven is absurd’
18
‘
De natuur kent geen onderscheid tussen binnen- en buitenkant. Je kiest toch geen rotte appel als je een sapje wil maken?
’
19
M
eestal spreekt hij over de nieuwste lasertechnieken. Of over zijn gepatenteerde, biometrische uitvinding voor huidanalyse: dr. Ilan Karavani heeft een systeem ontwikkeld dat in staat is om de taal van de huid te decoderen en zo het huidtype te bepalen. Die meettechniek maakt het mogelijk om een persoonlijk huidbehandelings-programma uit te stippelen, en zo de meest geschikte cosmetica aan te raden. Ook over botox weet Karavani alles, onder meer uit eigen ervaring. Regelmatig spuit hij zijn rimpels met het spierontspannende eiwit in. 'Ja, natuurlijk wil ik er goed uitzien.' Aan 'zware' chirurgie doet hij niet meer. Dat is opmerkelijk, gezien de dermatochirurg aan het begin van de jaren 2000 vooral furore maakte met zijn fervente en overtuigde pleidooien voor de democratisering van cosmetische chirurgie. Ilan Karavani: 'Ik heb talrijke operaties uitgevoerd in mijn artsenpraktijk. Van liposucties tot faceliften, van haartransplantaties tot ooglidchirurgie. Ik deed het bijster graag. Ik hield van de verregaande, chirurgische techniek die bij zulke precisieingrepen te pas komt. Ik zag de mensen veranderen, ook dat deed me enorm deugd. Maar ik zag evengoed de agressie ervan in. Je kunt iemand die vijftig is er plots dertig doen uitzien. Maar als de binnenkant niet mee volgt, zul je merken dat er iets niet klopt. Dàt besef begon bij mij te wringen. Natuurlijke processen vragen een tragere aanpak. Daarom heb ik op een bepaald moment voor pure, hoogtechnologische huidverzorging gekozen. Geen zware operaties meer. Al onze aandacht en expertise gaat naar de juiste diagnose en de passende esthetische behandeling van lichaam en gelaat. Onze hoofdactiviteiten bestaan uit botoxinspuitingen, mesolift en biostimulatie (dankzij deze behandelingen wordt collageen aangemaakt) en vetinspuitingen (die maken het gelaat mooi gevuld, maar ook peelings (om de huid te vernieuwen) en allerlei lasertoepassingen (van definitieve ontharing tot het wegwerken van ouderdomsvlekken) maken er deel van uit. Op dit moment bestaat ons team uit zestien medewerkers, waaronder vier huidartsen. ' 'DE NATUUR KENT GEEN BREUKLIJN TUSSEN BINNEN- EN BUITENKANT'
'MENSEN VRAGEN ME: MAAK ME DE MOEITE WAARD OM ERBIJ TE HOREN’
'Toen ik op de universiteit zat, was er geen syllabus over dermatologie, of er stond die ene zin in: 'de huid is een barrière tussen de mens en de wereld'. Ik beweer, stellig, het omgekeerde: de huid is een ontmoetingsplaats! Dat is toch ook logisch. Als baby voelen we ons allemaal één met het universum. Er is geen besef van 'de huid als barrière'. Er is ook nog geen 'ik'. We worden geknuffeld, en aangeraakt. Er is contact. Tot de psychologische leeftijd van het ikpersoontje opduikt, en de peuter een grens trekt tussen hem en de rest. De eerste dag dat hij die grens weer doorbreekt, is met zijn eerste lief. Kun je verliefdheid beter omschrijven als het geluk om samen met een ander een eenheid te vormen? Jaren later, als er kinderen komen, ervaren we weer die eenheid. Want ook de bloedband is het gevoel een eenheid te vormen. Het besef dat er tussen jou en de ander, je kind, geen barrière staat. Je kunt je huid dus maar beter niet als een barrière beschouwen.' 'Mijn werk gaat hier en nergens anders over. De meeste mensen die mij raadplegen, stellen me onrechtsteeks de vraag: 'Maak me de moeite waard om erbij te horen'. Ze willen dat ik de barrière tussen hen en de wereld ophef, omdat ze zich uitgesloten voelen. Mijn jongste patiënten zijn kleine kinderen met, bijvoorbeeld, een geboortevlek op hun gezicht. Die vlek zorgt ervoor dat het kind er op school niet
▲
'Ik spreek graag over de technologische kant van mijn vak. Maar u vraagt naar mijn levensfilosofie. Heerlijk. En bijzonder interessant. Plus noodzakelijk om mij te begrijpen. Ik hou er een eenvoudige, en tegelijkertijd revolutionaire visie op na. Kijk. Hier zijn twee appels. Een die er rot uitziet, en een die gaaf is. De appels zijn niet bespoten, en ze zijn evenmin genetisch bewerkt. Welke kiest u voor het fruit- en groentensapje dat ik zo dadelijk voor u zal bereiden? Juist. U kiest de mooiste appel, want die is volgens u - terecht ook de lekkerste en de gezondste. Het is zo simpel als dat. Van een stuk fruit met rotte plekken verwacht men dat het ook vanbinnen rot is. Waarom? Omdat de natuur geen breuklijn kent tussen de binnen- en de buitenkant. In de natuur is alles één. De zaken veranderen als de boer zijn fruit kunstmatig begint te bewerken. Als hij de donkere plekken van de vrucht met een mooi kleurtje - make-up camoufleert, of als hij de genetische bagage van de appel manipuleert.
Op dat moment ontstaat er een onnatuurlijk product. Wordt de natuurlijke éénheid tussen binnen en buiten verbroken. Ontstaat er een zelf geschapen dualiteit! Toen ik de zware, chirurgische ingrepen uitvoerde, voelde ik me een beetje zoals deze boer. Vandaag niet meer. Onze behandelingswijzen zijn niet drastisch of agressief. Ze houden rekening met de binnenkant van de mens. Je hoort mij dus zeker niet zeggen dat mensen eeuwig jong kunnen blijven, of kunnen gehouden worden. De natuur heeft zijn cycli, en daar ontsnapt niemand aan. Laat me ook hiervoor terugkeren naar de appel als symbolisch voorbeeld. Een appel kiemt. De kiem wordt een vrucht. De vrucht wordt op haar beurt een kiem voor een volgende generatie. En ga zo maar verder. Er is in de hele wereld geen enkele appel te vinden die eindeloos kiem blijft, of die eeuwenlang mooi en gezond aan de boom blijft hangen. De natuur kent vier evenwaardige seizoenen. Zo zou het ook met de mens moeten zijn. Op elk tijdstip hebben we iets aan onze omge-ving te schenken en tegelijk iets te ontvangen. De baby is hulpeloos maar biedt de wereld een toekomst. De bejaarde heeft zorg nodig, maar schenkt zijn ervaring aan de komende generatie. Ja, de baby en de bejaarde vormen het begin en het einde van de cyclus. En de vitale, goed uitziende volwassene zit daar tussenin. Dat deze vitale volwassene in onze wereld op een voetstuk wordt gezet, kent maar een reden: hij vertegenwoordigt de ultieme motor van de consumptiemaatschappij. Daarom heeft de mens de natuurlijke cyclus uit evenwicht gebracht, de dualiteit gecreëerd. Iedereen wil in dit productieve stadium blijven steken, met alle stresserende gevolgen vandien.'
‘
Op het einde van zijn machtige leven schrijft koning Salomon vijf filosofische boeken. Het slot van zijn laatste boek luidt:
20
'het enige dat telt, is dat je je één voelt met het universum dat je onderhoudt'. Dàt, en dus niet bezit of rijkdom of schoonheid, is het nastreven waard in het leven
’
Het leven van Op 22 mei 1961 wordt hij, onder het sterrenteken van de Tweeling, geboren in Tel Aviv. Volgens de astrologie - zo vertelt Ilan Karavani - bevind zijn zon zich in het Achtste Huis in Tweeling. De volwassen Karavani, die zelf astroloog is, ziet het als zijn taak om het oppervlakkige (de tweeling) met de diepte (het achtste huis) te verzoenen. Op zijn vijfde verhuist Ilan met zijn ouders naar Antwerpen, waar hij naar de joods-orthodoxe school gaat. Hij krijgt al snel de behoefte om de intense bijbelstudie aan te vullen met een persoonlijkere zoektocht naar het innerlijke.
Ilan Karavani in sneltreinvaart Ook kiest hij voor een wetenschappelijke loopbaan: hij studeert aan de Universiteit Antwerpen, en wordt dermatoloog met als specialisatie Dermato-Chirurgie. In 1989 studeert hij Cosmetische wetenschappen aan de V.U.Brussel en wordt na zijn promotie ook stichtend lid van de Belgian Association for Dermato-Cosmetic Sciences. In 1991 sticht hij zijn privépraktijk die voornamelijk chirurgisch en cosmetisch georiënteerd is. In 1992 wordt hij verkozen tot Voorzitter van de Nederlandse Vereniging voor Dermato-Chirurgie, in 1997 werkt hij mee aan de organisatie van het
wereldcongres van de ISDS International Society for Dermatologic Surgery in Amsterdam. In 2007 schrijft hij zijn filosofische levensbeschouwingen op in 'Het wonder van energie, een spiritueel verhaal'. In 2006 komt het eerste gepatenteerde toestel voor huidmeting en huidtypebepaling op de markt, het apparaat is alle onafhankelijkheid ontwikkeld, en hangt dus niet samen met een cosmetisch merk. In 2008 gaat Karavani nog uitsluitend voor de niet-chirurgische, esthetische ingrepen. Zijn praktijk verhuist niet, maar krijgt een andere naam: Carpe Professional Care.
21
bijhoort. Of in elk geval: de ouders willen graag dat hun kind er net als de anderen helemaal bijhoort. Daar begint het al. En het houdt nooit op. Mijn oudste patiënt is drieënnegentig. U zou ervan staan te kijken hoeveel 'bejaarde' mensen een beroep op onze behandelingen doen. De gemiddelde leeftijd van onze bezoekers zal rond de vijf-enveertig jaar liggen. Er komen meer vrouwen dan mannen, absoluut, maar er komen ook almaar meer mannen, vooral voor laserontharingen. Er is minder verschil tussen de geslachten dan u zou denken. Het is een wezenlijk kenmerk van elke mens, ongeacht geslacht of leeftijd, dat hij erbij wil horen. Men wil een eenheid vormen met een groep, een subgroep, een gemeenschap.'
'DE GROTE UITDAGING: JE NIET LATEN LEIDEN DOOR DE TERREUR VAN DE MARKETING'
'En ja, om er bij te horen, moet je er vandaag, in onze maatschappij, zo jong mogelijk uitzien. En ik doe daaraan mee. U hebt gelijk. Maar pleit ik schuldig? Neen. Natuurlijk heerst er een terreur van de jeugdige schoonheid. Jeugdigheid, er jong en dynamisch uitzien, heeft de afgelopen decennia almaar aan macht gewonnen. Wie geen jeugd meer in zich heeft, telt niet meer mee. Maar het is niet alleen de terreur van de schoonheid die domineert. Er is een terreur van alles. Om erbij te horen, moet je de laatste nieuwe auto bezitten. Om te kunnen meespreken, moet je die en die reizen naar die en die exotische bestemmingen hebben gemaakt. Moet je de kleren van merk x dragen. In de schoenen van merk y rondlopen. Een horloge van makelij z om je pols hebben. Enzovoort. Terreur is er dus altijd, en op alle vlakken. De grote uitdaging voor de mensen is in hoeverre ze zich laten leiden door deze marketing. In hoeverre zwichten ze onder de maatschappelijke druk? Kent u de psychologische test waarbij aan tien personen drie stokken van verschillend formaat worden getoond? Vervolgens wordt er een vierde stok getoond. Die vierde stok is, dat is meteen duidelijk, precies even groot als de tweede stok. De psychologen vragen, een voor een, aan alle tien de proefpersonen of ze hardop willen aangeven met welke grootte deze vierde stok overeenkomt. De eerste persoon antwoordt: 'met de derde'. De tweede persoon antwoordt: 'even groot als de derde stok'. De derde persoon antwoordt juist hetzelfde. Tot en met de negende persoon. Dan is de tiende persoon aan de beurt. Die weet niet dat de vorige negen deelnemers acteurs zijn, die bewust het foutieve antwoord hebben gegeven. De tiende persoon herhaalt wat hij de vorige negen heeft horen zeggen. Ook al weet hij dat het antwoord niet klopt. Met andere woorden: als een mens moet kiezen tussen de waarheid en de leugen, en als de leugen garandeert dat hij bij de groep hoort, dan verkiest hij de leugen.' 'IK VERZET ME TEGEN ELKE VORM VAN BEKNOTTING'
'DE MENS IS HET ENIGE WEZEN IN DE NATUUR MET EEN SPAARPOT'
'Machthebbers beheersen de kunst van de indoctrinatie. Indoctrinatie vindt meestal op heel subtiele wijze plaats. Zo wordt het gevoel van armoede - het nooit genoeg kunnen bezitten - ook vaak geïndoctrineerd. Echte schaarste kent de natuur niet. Er bestaat alleen relatieve armoede. Maar laat me mezelf verduidelijken. Wij beschouwen, in onze consumptiemaatschappij, iemand die geld van het OCMW ontvangt, als arm. Ik spreek dat niet tegen. Maar bekijk de context eens. Een koning in de Middeleeuwen, kortom de machtigste man die er toen rondliep, bezat nog steeds veel minder dan een uitkeringsgerechtigde vandaag. Er was geen sanitair. Geen ramen. Geen medicatie. Tanden vielen rond je twintigste voorgoed uit. Geen veiligheid. Geen communicatie. Enzovoort. En toch voelde deze koning zich rijk. We zijn allemaal geïndoctrineerd, we zitten vast in een bepaald, strak soort denken. We denken dat rijkdom in de portemonnee zit. Maar de mens is het enige wezen in de natuur met een spaarpot. Ja, sommige dieren leggen tijdelijk een reserve aan. Maar ze verzamelen nooit meer dan nodig. Het verzamelen is bij hen geen doel op zich geworden. Daar moet je je vragen bij durven stellen. Elke dag opstaan wetende dat we meer aan de wereld te bieden hebben dan wat we nodig hebben, dat is rijkdom. Een dagelijkse portie positieve balans.' 'HET ENIGE DAT TELT IS DAT JE JE ÉÉN VOELT MET HET UNIVERSUM'
'Kent u het verhaal van Koning Salomon? Koning Salomon bezat de hele wereld, echt de hele wereld. Hij kon zondermeer - en dus zonder proces - over dood en leven beslissen, en kon prat gaan op 1001 vrouwen; om maar te zeggen, hij had niet te klagen. Op het einde van zijn machtige leven schrijft Salomon vijf filosofische boeken. Het slot van zijn laatste boek luidt: 'het enige dat telt, is dat je je één voelt met het universum dat je onderhoudt'. Dàt, en dus niet bezit of rijkdom of schoonheid, is het nastreven waard in het leven. Naar eenheid streven is dus iets compleet anders dan naar geluk streven. Geluk nastreven is een absurditeit. Geluk is nooit een alleenstaand doel op zich. Het
▲
'Uitwendige verjonging die niet gelijk loopt met innerlijke verzorging is de 'leugen' die nodig is om bij de groep te horen. Het is niet aan mij om te oordelen over de grenzen van wat op esthetisch vlak kan en niet kan. Ik vind dat de mensen dat zelf moeten doen. Zolang hun gezondheid er maar op vooruitgaat en de éénheid met de buitenwereld hersteld
wordt. Maar ik verzet me tegen elke vorm van beknotting door de machthebbers. Elke machthebber - godsdienstig of niet - vreest lichamelijkheid. Waarom? Omdat mannen en vrouwen twee energetische polen zijn, Yin en Yang. Als Yin en Yang een ware éénheid vormen, zijn ze onoverwinnelijk. Yin is niet beter dan Yang, noch omgekeerd. Er komt pas elektriciteit uit de stekker als de positieve en negatieve pool samenwerken. En hoe groter het spanningsverschil tussen man en vrouw, hoe groter de stroom als ze verbonden worden. Dat is de vrees van de onderdrukkers: dat spanningsveld vol dynamiek en energie. Machthebbers willen brave, gehoorzame aanhangers. Machthebbers willen de ander klein krijgen of klein houden. Daarom willen ze vaak met zo'n gedrevenheid - en soms op ingrij-pende wijze - de vrouwelijke schoonheid (lees: haar vormen) beteugelen. Kent u het boek '11 minuten' van Paulo Coelho? Neen. Moet u zeker lezen. Gaat hierover.'
22
is geen wortel die je kunt bemachtigen. Geluk is het resultaat van correct energiebeheer. Van weinig nemen. En meer geven.' 'Jazeker besef ik dat dit esoterisch kan klinken of naar new age ruikt. Esoterie klinkt in onze Westerse, rationele maatschappij als de tegenpool van de wetenschap. Maar dezelfde esoterische principes vind je terug in de quantumfysica. Omdat de universele wetten één zijn. Het is onze invalshoek die de dualiteit schept. Wetenschap, business en levensbeschouwing gaan hand in hand. Denk maar aan Professor Dr. Paul de Chauviny de Blot, chemicus, lid van de Jezuïetenorde, die Spiritual Business doceert aan de Nyenrode Universiteit. Als dat geen éénheid is.' 'Ik ervaar het als mijn taak om naar eenheid te streven. Dat komt omdat ik zelf een vat vol 'tegenstrijdigheden' ben. Maar mijn innerlijke tegenstrijdigheden zijn niet conflictueus. Integendeel. U moet weten, ik ben geboren in het Oosten, in Tel Aviv, Israël. In 1961 - ik was net vijf jaar geworden - zijn we naar België, naar het Westen,
Schoonheid die troost biedt
• In bad met Lao Tse. 'In zijn dunne boekje is het hele bestaan vervat. Lao Tse schrijft, 2500 jaar geleden in zijn 'Tao Te Tsjing': 'Van het ENE hebben we TWEE gemaakt. De twee zet aan tot DRIE. En tussenin zijn alle gradaties mogelijk.' De mens heeft de dualiteit geschapen. We kunnen alleen nog evolueren naar een compromis, naar een synthese.' • Leeftijdoverschrijdend gelaat 'Het beroert me als ik op straat een bejaarde man of vrouw tegenkom, en in hun gezicht het gelaat van een kind ontdek. Soms is dat zo. Dan zie je door de ouderdom toch nog de kracht en de onschuld van het kind. De huid vormt geen barrière meer.' • Adembenemende natuur 'Natuur die ons nietig doet voelen, maar tegelijk ook groots is omdat we er deel van uitmaken. De Niagara watervallen in Ontario, Canada vind ik een magisch spektakel.' • Zichzelf overtreffende mensen 'Mensen die zich verheffen boven hun persoonlijke grenzen. Geen Gandhi of Mandela, maar riksha-bestuurders in India die amper een eurotje per dag verdienen. Maar op het einde van de dag roepen ze de armsten onder hen om de laatste rit, en nemen ze die rit voor eigen rekening.' • Boeken 'Deze zou ik nooit willen missen: 'The Power of Kabbalah' van Yehuda Berg, 'Tao Te Tsjing' van Lao Tse (vert.Sam Hamill), 'Het veld' van Lynn Mc Taggart, 'Crisis als uitdaging' van Rüdiger Dahlke, 'Eén zijn' van Jan Kersschot, 'Het leven waarvoor je geboren bent' van Dan Millman.
verhuisd. Mijn opvoeding is dus Westers. Al heb ik hier, in dit Antwerpen waar ik nog steeds woon, aan een joods-orthodoxe Yeshiva school mijn middelbaar gevolgd. Mijn grootvader was een gerenommeerd rabbijn. En ik was voorbestemd om naar de rabbinaatschool te gaan. Neen dus. In plaats van mijn professionele leven aan de godsdienst te geven, heb ik me, aanvankelijk tot ontreddering van mijn ouders, aan de wetenschap gewijd. Zonder ooit de innerlijke mens los te laten. Zoveel mogelijk levensbeschouwelijke filosofieën heb ik bestudeerd. En dat doe ik nog steeds. Van de Kabbala tot het boeddhisme, van het katholicisme tot de quantumfysica, van de numerologie tot de astrologie.' 'INNERLIJK, UITERLIJK, PARTNER, OMGEVING, ARCHITECTUUR VAN JE WONING, VRIENDEN, DAGELIJKSE BEZIGHEDEN: ALLES MOET IN ÉÉN LIJN LIGGEN'
'Er gaat geen avond voorbij of ik lees esoterische boeken. Natuurlijk moet je een selectie maken en kiezen voor kritische auteurs. Maar dat geldt voor alles. Je moet in elke discipline het kaf van het koren scheiden, en hoe meer je leest, hoe meer kennis je vergaart, en hoe dieper je jezelf kunt ontwikkelen. Wat is esoterie anders dan de zoektocht naar de geestelijke ontwikkeling van het individu en naar de plaats van dat individu in de kosmos? Ik ben uitermate gefascineerd door de éénheid tussen het individu en de kosmos. Ik vind het een bijzonder boeiende vraag om na te gaan hoe het individu, zonder zijn eigenheid te verliezen, deel kan uitmaken van een groter geheel. Nog boeiender wordt het als het individu zich afvraagt welke toegevoegde waarde hij voor dat geheel kan betekenen. Om die reden heb ik, jaren geleden al, een opleiding tot astroloog gevolgd. Ik wilde enkele natuurlijke ritmes van de kosmos leren kennen. Ik wilde de relatie tussen die ritmes en het moment van geboorte van de mens bestuderen. Ik wilde de mens in een breder perspectief kunnen plaatsen. Daar is helemaal niets vreemds aan. Carl Jung, psychiater en leerling van de beroemde Sigmund Freud, gebruikte de astrologische kennis van de natuurlijke cycli ook. Ook hij was op zoek naar eenheid: naar een eenheid tussen de ritmes van de menselijke geest, en de natuurlijke ritmes van de kosmos (zoals dag en nacht, seizoenen, jaarcycli, enzovoort). Het uiteindelijke doel is de ruimere binnen- en buitenkant met elkaar te verenigen. Niet alleen het innerlijk en het uiterlijk. Maar ook de partner, de omge-ving, de werkomstandigheden, de architectuur en materiaalkeuze van de woning, de vrienden, de buurt en de dagelijkse bezigheden. Om harmonie te vinden, moet alles in één lijn liggen. In het verre Oosten noemen ze de energetische harmonie met de omgeving ook Feng Shui. En hier, in deze harmonie, ligt de kiem voor de ware coaching, het helpen van mensen op hoog niveau. Je moet kijken naar wie de persoon in zijn geheel is. En je kunt, daar waar het nodig is, coachen om de éénheid te bereiken. Via deze 'lifestyle' haal je pas echt de maximale potentie uit je leven. Een leven waarin de gezondheid als maatstaf geldt, de schoonheid daar de uiterlijke manifestatie van is, en het geluk als beloning komt.' ■
23
Zomaar een dag in het leven van Ilan Karavani
‘
Als een mens moet kiezen tussen de waarheid en de leugen, en als de leugen garandeert dat hij bij de groep hoort, dan verkiest hij de leugen
’
07.00 u. Opstaan, in kamerjas naar de keuken om thee te zetten, douche, trimmen van baard, rustig wakker worden met Ayurvedische thee en vruchtensapje. Innemen van voedingssupplementen en een lepel gezondheidsbrij uit India. Recept daarvan is geheim. 08.19 u. Te voet naar het kantoor, dat ligt vlakbij. 08.20 u. Korte dagelijkse briefing met medewerkers. Kop koffie. 08.30 u. Uitvoeren van verzorgingsbehandelingen bij patiënten. 11.00 u. Eten van 's ochtends bereide fruitsla. 13.30 u. Middageten: groentensla en toast. 14.00 u. Weer naar mijn thuiskantoor. Dermatologische research. Alleen of samen met mijn naaste medewerkers. Puur wetenschappelijk werk. Soms ook meetings met partners in de technologie van de huidmeting. 18.00 u. Wandelingetje in het park met mijn vriend Jan Kersschot, de schrijver van ondermeer 'Een-zijn, thuiskomen bij jezelf'. 19.30 u. Eten met mijn kinderen, Anthony (19) en Laura(16) en familie. Samen tijd doorbrengen met vrienden.
21.00 u. Lezen en beantwoorden van mails. Bellen met contacten in de rest van de wereld. De research vraagt een nauwe samenwerking tussen Japan, Zweden, Groot-Brittannië, Frankrijk, USA, Zwitserland en Nederland. Vaak zijn het bedrijven voor hardware, lenzen en sensoren. Maar ook faculteiten voor medische beeldvorming. Vooral de Zwitsers hebben een voorsprong op precisie. Soms ook bellen naar mijn ouders, die enkele jaren geleden weer naar Israël zijn verhuisd. Uitzonderlijk kijk ik naar een goede film. Maar daarvoor ga ik nog liever naar de bioscoop. 22.30 u. Neem een bad, bij voorkeur met een jasmijngeurtje erin. Ik ontspan me volledig, en doe dat met esoterische literatuur. Zowel heel oude werken zoals het werk van Lao Tse, als nieuwe inzichten zoals de wetenschappelijke bevindingen van Lynne Mc Taggart.
