2
K E R K B A N D
Het komend paasfeest Jaap Faber
L ARCA DE
Er is in een mens een diep verlangen naar leven,gepaard aan een diepe weemoed dat het voorbijgaat. In de kerk spreken wij van eeuwig leven, en straks, op het hoge feest, van opstanding uit de dood. Maar hoe verweven wij de Bijbeltekst met de tekst van ons leven? De moderne tekst van beton en elektriciteit, van laboratoria en ziekenhuizen,van tekstverwerkers en pijnstillers?
NO É
Toen ik me voorbereidde voor de open ochtend op het dichterschap van Ida Gerhardt (1905-1997), stuitte ik op een gedicht, dat ons verder kan helpen. Er stond een verwijzing bij naar 1 Cor. 13 vers 12, in de nieuwe Bijbelvertaling treffend weergegeven. Nu kijken we nog in een wazige spiegel, maar straks staan we oog in oog. Hier volgt het gedicht. APOCALYPS. Ik zat in de wachtkamer van de trein op dit veilig terrein God te ontkomen. Toen zag ik , dat de zaal vol goud ging stromen en engelengelijk werden in die schijn de wachtenden.-Die met het fretgezicht, het kind dat met zijn limonade knoeide en al de elkaar aanstarende vermoeiden toefden als zaligen in een baan van licht. 'Verzet de wissel, wachter baanvak zeven; laat men zich aanstonds naar 't perron begeven'; uit de oude vouw rijst elk in 't grauwe licht.
e d e rl an ds e i n te rk e rk el i j k e g em ee n t e
éni a
e
27 jaargang april 2006
Het laatst zag ik de wandspiegel beslaan, Eenmaal, van aangezicht tot aangezicht.... als ik versta,gelijk ik ben verstaan.
3
De wereld als een wachtkamer. Een spoorkaartje is als een pijl in het donker, schreef Elie Wiesel; het laat geen sporen na. De vele mensen wanen zich op veilig terrein, althans de dichteres doet dat. Misschien denken de mensen slechts, dat het leven is zoals het is. Voor hen is zeker niet automatisch een goede afloop. Zoveel wachtenden , in een grauw licht met zichzelf alleen! In de oude vouw,zegt Gerhardt. Het leven is al heel lang zo. Sommigen zijn op de vlucht, voor God of voor zichzelf. Anderen zijn alleen maar moe. Is er nog reden, om op iets nieuws te hopen?En, als dat nieuwe er is,wanneer wordt dan de sluier die het bedekt weggenomen? We zullen het van een Openbaring moeten hebben. Dat gebeurt in het gedicht. De wachtkamer stroomt vol goud, en in die lichtschijn worden de wachtenden als engelen. Hoe is het mogelijk! De mensen die alles tegen hebben, de knoeiers, de elkaar aanstarende vermoeiden, toeven als zaligen in een baan van licht. Er wordt een Woord omgeroepen: Verzet de wissel,wachter baanvak zeven! Er is een wissel omgezet. Nu mogen mensen vertrekken naar een andere bestemming. Het is als de opstanding, uit de oude vouw. Paulus wist hier al van in zijn dagen. De uitnodiging, de oproep, de urgentie. In de brief aan Efeze haalt hij een hymne aan die men toen in de kerk zong. Ontwaak uit uw slaap, sta op uit de dood, en Christus zal over u stralen. Dan staat als laatste ook de dichteres op. En, hopen wij, de lezer. Want het is duidelijk: alleen als wij opstaan,beslaat die spiegel in de wachtkamer van ons leven.Wat wij van het wonder waarnemen is nog niet zo helder. Wij zien het als in een wazige spiegel. En toch gaan wij een klaarheid tegemoet waarin wij volledig kennen, zoals we reeds door God gekend zijn. Er is namelijk een wissel omgezet.
4
Aandachtspunten Jaap Faber
-Ergens in een kerklied staat, dat de morgen ons “begroet”. Dat ervaren wij hier bij u in Dénia, met het prachtige licht over bergkam en zee. Wanneer ik dit schrijf, zit de helft van onze tijd er al weer op. Wat eerst vreemd en onwennig was , is nu vertrouwd. - De tweede open ochtend in de pastorie is woensdag 26 april. Stof voor gesprek levert de bittere geschiedenis van de Tübinger kerk van 1933-1945. In mijn tijd als studentenpredikant in Kampen (1975-1998) hadden wij intensievere contacten met de studentengemeente in Jena, in de toenmalige DDR. Over de houding (en de roeping) van de kerk, daar en hier, hebben wij veel gesproken. Sijke en ik heten u hartelijk welkom. Wij ontmoeten u graag, op zondagen en persoonlijk.
Eerste kennismaking Wim en Marijke Janssen uit Losser.
Nog even en dan komen ook wij het predikantenkorps van de Nederlandse Interkerkelijke Gemeente van Dénia versterken. In de maanden mei en juni hopen we in uw midden te zijn. Verschillende mensen hebben we al even via de telefoon gesproken. Ook met de scriba (hij was nog in Hilversum) had ik onlangs nog een telefoongesprek. We verheugen ons er op om naar Dénia te komen. Maar eigenlijk, zo dachten we, weet u nog niet precies wie wij zijn. Daarom is het goed om ons even voor te stellen. Wij zijn Wim en Marijke Janssen (maar dat wist u natuurlijk al) In 1941 en in 1947 geboren in Rotterdam. In 1966 zijn we getrouwd en we hebben twee kinderen, die allebei ook weer zijn getrouwd. We hebben drie kleinkinderen. Daarnaast is de zus van onze schoonzoon samen met haar man ook min of meer bij ons gezin ingelijfd. Dit omdat ze beiden geen ouders en geen familie meer hebben. Ongetwijfeld zult u enkele van hen de komende tijd in Dénia zien. Zelf werkte ik heel lang in het zakenleven, was vertegenwoordiger en heb later een eigen agenturenhandel in meubelen gehad. Na een HBO opleiding in de Theologie ben ik een tijdje werkzaam geweest op scholen voor voortgezet onderwijs.
5
6
Maar eigenlijk wilde ik graag predikant worden. In 1984 ben ik toen weer gaan studeren aan de Faculteit voor Protestantse godgeleerdheid te Brussel (B) en daarna aan de Rijksuniversiteit in Leiden (NL) (Gelukkig had Marijke een baan waar we van konden leven). Eind 1989 werd ik predikant in Losser, na zes jaar verruilde ik Losser voor Almelo en na weer een aantal jaren nam ik een beroep aan naar Sleen in Drenthe. Eind 2003 maakte ik gebruik van de VUT-regeling en vertrokken Marijke en ik weer naar Losser. Nee, van rust kwam er voor ons beiden niet veel terecht (dat ligt vooral aan ons zelf) Want in 2005 werd er een beroep op mij gedaan door de Hervormde Gemeente van Overdinkel (5 km bij Losser vandaan). Daar ben ik inmiddels op parttime basis als predikant werkzaam. Bij al het werk in en om de pastorie was Marijke altijd erg betrokken ondanks dat ze ook nog een drukke baan had. Eerst werkte ze als directiesecretaresse bij een bedrijf in Enschede, later is ze daar officemanager geworden en weer later werd ze financieel directeur met daarbij de nodige externe functies. Ook zij is een paar jaar geleden met haar werkzaamheden gestopt (prépensioen) maar terug in Losser heeft ook zij het weer druk gekregen. Op dit moment is ze als ouderling lid van de kerkenraad in Losser. Daarnaast probeert ze ook in het plaatselijke zorg- en verpleeghuis haar steentje bij te dragen. Kortom een boeiend en druk bestaan. Nu kijken we weer naar Dénia uit en we hopen velen van u te ontmoeten. Tot gauw!
Maar stel je voor, je zit op een klein pontje dat “de Heilige Geest” blijkt te heten of je zit in een autobus die wordt, en ik neem aan dat het overdrachtelijk bedoeld is maar het staat er wel op, voortgedreven door de “ kracht van Jezus”, een winkeltje waar damesondergoed wordt verkocht draagt de naam “het bloed van Christus”, en de groentenman heeft z´n negotie zonder blikken of blozen “Golgota” genoemd. Denk niet dat het uitzonderingen zijn, ik zou er een blad mee kunnen vullen. Ik moet u bekennen, Martine en ik konden er niet aan wennen en ergerden ons vaak. Of deze ergernis terecht is weet ik natuurlijk niet maar wij hadden wel moeite met dit gebruik.
Andere gewoonten,. Bram Gerth Wat viel jullie nu het meeste op in Centraal Amerika wordt ons vaak gevraagd; het beste raadpleeg je dan even je dagboek want daar staan je indrukken vermeld zoals je die op dat moment beleefde. Wel, vooral in Honduras, El Salvador en Nicaragua waar we een gedeelte van onze vakantie doorbrachten waren het de namen die ons het meeste opvielen. Nee, niet de namen van de inwoners van die landen want die verschillen in niets van de namen die de mensen hier in Spanje dragen.
Ook tijdens onze vaak lange busreizen gebeurden er dingen die we toch wel bijzonder vonden. De bus is het vervoermiddel waar we in Centraal Amerika op aangewezen waren. Wie ooit in dit soort landen heeft gereisd weet dat elke bus die daar rondrijdt bij ons allang van de weg zou zijn gehaald, maar wat al deze bussen gemeen hebben is een formidabele geluidsinstallatie. De hele rit, en die kan vele uren duren, ben je dus overgeleverd aan de muzikale (wan)smaak van de chauffeur. Bij elke busrit van enige importantie komt er na een uurtje rijden altijd wel iemand, die over het algemeen iets beter in het pak zit dan de doorsnee passagier, de bus binnen. Een aktetas ontbreekt nooit. Na netjes toestemming aan de chauffeur te hebben gevraagd, die er niet over peinst om het volume van de muziek iets terug te draaien, begint de man zijn praatje. Een krachtige stem is onder dit soort omstandigheden een vereiste maar hoe ver de stem ook draagt, verder dan de eerste zes, zeven rijen komt de boodschap nooit. Na een paar lange busreizen komen we er achter dat de boodschappen die de diverse mannen met hun aktetassen uitdragen nogal verschillend zijn, zo verschillend dat Martine en ik er een gewoonte van maakten om te wedden wat de uiteindelijke boodschap zou zijn die een bepaalde man zou gaan brengen. Sommige mannen brengen een blijde boodschap, het Evangelie en anderen hebbende gezondheid als onderwerp. De wijze waarop het
7
8
Evangelie gebracht wordt, kwam op ons heel vreemd over. Dreigende taal, dat is het eerste wat je te binnen schiet. Teksten zonder enige samenhang en verzameld met grote willekeur worden de bus in geslingerd en bijna altijd eindigt de toespraak met de mededeling dat de laatste bazuin zou kunnen klinken voordat de bus de eerstvolgende halte zal hebben bereikt. We kregen trouwens niet de indruk dat deze mededeling de passagiers ook maar in de geringste mate verontrustte en ook de chauffeur keek er niet anders van. Andere mannen brengen een boodschap die zoals gezegd de gezondheid van de passagiers betreft en na een wervende boodschap krijgen alle passagiers een doosje met tabletten plus een papiertje waarop de heilzame werking van het product wordt aangeprezen. Bij een tweede rondgang door de bus heb je dan de keus de tabletten te houden en te betalen of tabletten en “bijsluiter” aan de man met de aktetas terug te geven. Nu is het wonderlijke dat zowel de man die het Evangelie brengt als de man die zich om de gezondheid van de buspassagiers bekommert hun verhaal op precies dezelfde manier en met praktisch gelijke woordkeus inleiden.. Bij beiden wordt in eerste instantie benadrukt dat alles met ons dik in orde lijkt te zijn. We voelen ons goed, zijn redelijk tevreden en gelukkig en niets wijst erop dat we ook maar iets te kort komen. Sommige mensen zijn zelfs jaloers op ons! Deze inleiding neemt heel wat tijd in beslag, want breedsprakig zijn ze allemaal en na de uitgebreide inleiding wordt pas duidelijk waar onze “vertegenwoordigers” nu eigenlijk naar toe willen. Gaat het om de geest of om het lichaam? Daar sloeg ook onze weddenschap op en we hadden het vaak bij het verkeerde eind..
midden van alleen maar water. Golven die het schip nauwelijks laten deinen en evenmin veel schuimkopjes laten zien. Een andere dag dan gisteren toen we ons met de auto inscheepten onder een stralend blauwe hemel die, terwijl we genoten op het dek met zwembad, ons vergezelde tot de avond, toen we Arrecife op Lanzarote aandeden. Na vier weken Tenerife hebben we de maand maart op Gran Canaria doorgebracht, op een prachtig bungalowpark te midden van veel groen, vlakbij winkelcentra en strand. De zee was hier en daar wat verder weg omdat de duinen er op bepaalde plaatsen heel erg breed zijn. We konden na vele weken van absentie weer eens naar een Nederlandstalige kerk, de kerk waar ik u in het novembernummer vorig jaar van verhaalde. De ‘kerkenraad’ bestaat daar uit één persoon, Clary de Feyter, die alles regelt. De predikant die voorging was ds. Hans van der Wal uit Velp (emeritus). De diensten zijn hier ingebed in een strak tijdschema; om vier uur ’s middags worden de deuren opengedaan door een zuster van deze katholieke kerk, om half vijf begint de dienst die om 17.20 uur is afgelopen, om 17,30 is de kerk onder daverend orgelspel van een ingehuurde !! organist leeg en dan zijn de leden van de Zweedse kerk al weer bezig om hun dienst voor te bereiden welke om 18.00 uur begint. Daarna volgt dan de Duitse. Ik dacht dat er op één zondag 6 of meer verschillende diensten in deze kerk waren. Degenen die de kerk bezoeken doen dat omdat ze hier een korte vakantie doorbrengen, zodat het, op een enkele uitzondering na, een kerk van voorbijgangers is. Permanente gasten zijn er nauwelijks maar degenen die hier komen doen dat vaak al vele jaren. Dat fenomeen kennen we in Dénia ook, alleen daar blijven de vakantiegangers veel langere perioden. Verblijven de gasten in Dénia vrijwel altijd in eigen (gehuurde) huizen, daar bestaan de slaapplaatsen uit hotelkamers of appartementen die voor een week of langer worden gehuurd. Koffiedrinken deden we na de kerk ook, blijkbaar toch een Hollandse gewoonte, en wel in Café de Paris op een paar minuten afstand van de kerk. ‘Un café americano’ kenden ze daar niet, een uitzondering op Gran Canaria maar vreemd voor een café en daarnaast was de bediening onvriendelijk en ontzettend traag. Wij hebben na vier zondagen afscheid genomen als waren we
Gran Canaria Hans Koedijk
Op het moment dat ik dit schrijf (30 maart) zitten we op de boot van Gran Canaria naar Cádiz, gelegen in het zuiden van Spanje. Zojuist de eerste van de twee nachten die we hier moeten doorbrengen, achter de rug en opgestaan onder een grijze hemel te
9
10
voorbijgangers en gezegd dat we weer terug zouden komen, maar dan weet je tevens dat je weer anderen zult zien dan degenen die je gedag hebt gezegd, behalve dan Clary die alles alleen moet regelen en eigenlijk weer blij is als het Pasen is en het de laatste zondag voor de Nederlandse kerk is in deze aangename winterperiode. De EPNSP vertegenwoordigd door Doeke Land, op dat moment de predikant aan de Costa del Sol, zou van daaruit Clary in maart bezoeken maar Doeke moest wegens ziekte en een korte opname in het ziekenhuis zijn geplande bezoek afzeggen. Moge dat bezoek of het bezoek van een andere afvaardiging van de EPNSP nog eens doorgaan, want een vrouw als Clary verdient wel enige waardering, niet alleen belangstelling via de e-mail maar ook een persoonlijk contact zou op zijn plaats zijn. Ondertussen is de lucht op zee opgeklaard en kunnen we een duik nemen in het meegevoerde zwembad. We hopen dat zo’n cielo despejado natuurlijk ook in Jávea aanwezig zijn als we daar volgende week weer aankomen.
Zieke leden, Hans Koedijk
Onze gedachten gaan zowel in onze kerkdiensten als daarbuiten uit naar twee personen uit onze gemeente: Niek Jongejan en Adri Verhulst. De gezondheid van beiden gaat flink achteruit vanwege respectievelijk hartproblemen en een niet operabele hersentumor. Het kost veel moeite je voor te stellen dat je hen naar verwachting niet meer zult terugzien in onze kerk. Ze hebben zich beiden, ieder op hun eigen wijze, ingezet voor de kerk en voor projecten die de steun kregen van onze kerk. Wij zijn hen daarvoor bijzonder dankbaar. We wensen beiden en hun naaste familie heel veel sterkte toe en ze moeten maar aannemen dat wij hier in Dénia voor hen bidden en veel aan hen denken.
Gelukgewenst Hans Koedijk
In de onderstaande rubriek worden de personen genoemd die de komende maanden 75 jaar of ouder worden. Mochten er omissies zijn of foutieve vermeldingen worden gedaan, wilt u dit mij dan meedelen? De kerkelijke gemeente van Dénia feliciteert de volgende persoon:
mei 2006 De heer Voogt
Moge hij in gezondheid zijn verjaardag vieren.
Cultuerele agenda, Cor Pors
CONCERT in de Grote Kerk te Pedreguer om 20.45 uur Op dinsdag 23 mei a.s. geeft Coral Clásica Jáviense samen met de Banda van Javea een uitvoering Dirigent Gordon Lawson. Uitgevoerd wordt MISSA CRIOLLA van Ariel Ramírez Begeleid door de Banda Tevens een aantal Zarzuelaliederen en Negrosongs Begeleid door orgel (Jozef Giner) Kaartverkoop aan de kerk à € 12, voorverkoop € 10 Inlichtingen: Gerti van der Velde CONCERT in Eglesia Sant Antonio te Denia om 21.00 uur. Op vrijdag 2 juni a.s. geeft het universiteitskoor van Denia en het Duitse koor uit Teulada samen met het kamerorkest Levante (Alicante) een uitvoering Onder leiding van Migael Cunha Programma: Campello van Pagganini door het kamerorkest Levante Rondo van Mozart, Meditation van Massenet Solist (viool) Joan Pedro Cunha Krönungsmesse van Mozart door de beide koren. Uitgevoerd met solisten en orkest. Kaartverkoop aan de kerk à € 10. Inlichtingen: Gerti van der Velde
11
12
Mededelingen: Hans Koedijk
•
Hieronder vindt u de datum waarop en het doel waarvoor tijdens de komende kerkdiensten wordt gecollecteerd. 23 april kerk en onderhoud 30 april kerk en sociale projecten 7 mei kerk en onderhoud 14 mei kerk en sociale projecten De eerstvolgende kerkband wordt waarschijnlijk uitgereikt op zo Zondag 15 mei a.s.
• •
•
In de maanden maart en april gaat voor ds. J.Faber uit Kampen en in mei en juni hoopt voor te gaan ds. W.P.J.Janssen uit Losser.
Nederlandse interkerkelijke gemeente te Dénia Iglesia evangélica holandesa Reg. No. 3053-SE/A
www.nigdenia.web-log.nl
Postadres:
Calle Aristeu 23, Marquesa 1, 03700 Dénia.
Kerkgebouw :
Evangelio-El Arca de Noé, Calle Sanchis Guarner 9, 03700 Dénia.
Kerkdienst:
Iedere zondag om 11.00 uur.
Pastorie:
Calle Aristeu 23, Marquesa 1, 03700 Dénia. Bezoek gaarne telefonisch aankondigen. tel. 96 578 5045
Kerkenraad:
Voorzitter Hans Koedijk, Calle de Sagitario 4, 03737 Jávea. tel. 96 579 5065/678 034 752 Vice voorzitters: Bram Gerth (96 5795152) en Cor Pors (96 646 0841) Scriba Wim van der Velde, Avenida de Puerto 22, Jardines del Mar, bloque II, 2D. 03730 Jávea. tel. 667916002 ( en in Ned. 035 6240161)
Financiën:
Piet van der Brugge tel. Ned. 075 617 3048 Bankrelatie in Spanje: B.B.V.A. te Jávea. Rekeningnummer: 0182 0142 00 0201505998 T.n.v. Iglesia evangélica Holandesa Bankrelatie in Nederland: Postbanknummer 42 23 567 in Geldrop, t.n.v. Kerkvoogdij Ned.interk. gem. te Dénia. Of IBAN: NL02PGTD00042 23 567 BIC PGTB NL 21 in Geldrop, t.n.v. Kerkvoogdij Ned.interk. gem. te Dénia.
Huismeester:
Lyn Dalebout. tel.96 640 5412
Organisten:
Chris Ooms. Cor Pors.
tel. 96 578 3694 tel. 96 646 0841
Hulp in nood:
Willy Bakker. Martine Gerth.
tel. 96 645 6075 tel. 96 579 5152
Kerkband:
Hans Koedijk. Calle de Sagitario 4, 03737 Jávea. tel. 96 579 5065 / 678034752 e-mail:
[email protected]
Open huis, woensdag 26 april 2006. Onderwerp: De Duitse kerk van 1933-1945(zie blz. 3). Plaats: Pastorie Begin met koffie: 10.30 uur en om 11 uur volgt de inleiding.
•
Indien u in Nederland in het vervolg de kerkband per e-mail zou willen ontvangen, kunt u dit aan mij kenbaar maken via het sturen van een e-mail aan
[email protected]. Ik zal er voor zorgen dat u een exemplaar van de kerkband rond de tweede zondag van de maand in uw elektronische brievenbus ontvangt.
•
De kerkband wordt vanuit Spanje verstuurd. Wilt u mij in kennis stellen van mutaties (zie achterzijde van deze Kerkband)?……
•
De volgende kerkenraadsvergadering wordt D.V. gehouden op maandag 8 mei 2006. Mocht u onderwerpen in deze vergadering behandeld willen zien dan kunt u verzoek daartoe, met redenen omkleed, richten aan de scriba.
C.I.F. Q 0300445D
Internet
