JULI 2014
DE MADURODAMMER
STICHTING PAARDRIJDEN GEHANDICAPTEN DEN HAAG
Madurodam Manege Stichting Paardrijden Gehandicapten Daal en Bergselaan 25 te ‘s Gravenhage Telefoon: 070-3686138 E-mail:
[email protected] Redactie & foto’s Martine van der Hoogt Nathalie Tekke mede ondersteund door: Hankie Bleeker
INHOUDSOPGAVE
2
⇒ Van de redactie
blz.
3
⇒ Ruiterkamp 2014
blz.
4
⇒ Bit
blz.
6
⇒ Diplomarijden
blz.
8
⇒ Interview met een ruiter
blz.
10
⇒ Interview met Lieke
blz.
13
⇒ Anatomie van het paard: de tast
blz.
14
⇒ Sjaakie
blz.
18
⇒ Uit de manege geklapt /tot slot
blz.
20
VAN DE REDACTIE Het lesjaar 2013/2014 is al weer bijna voorbij. Vrijdag 18 juli gaan de paarden naar de wei. Dat betekent dat de laatste lesdag donderdag 17 juli is. Ook dit jaar gaan de paarden weer lekker op vakantie. Dan kunnen ze altijd weer even “paard” zijn en moeten ze even niets. Alleen maar lekker gras eten. De lessen beginnen maandag 1 september weer, maar daar denken we nog maar even niet aan. Eerst even genieten van de zomer en de zomervakantie. Het is weer even geleden dat de Madurodammer in jullie inbox terecht kwam. Dit kwam niet door gebrek aan nieuws, maar meer door gebrek aan tijd bij de redactieleden. Deze Madurodammer is daarom gevuld met een heleboel pagina’s en onderwerpen zoals: ruiterkamp, interview met een ruiter, de anatomie van het paard, diplomarijden, Sjaakie, etc. De zomer betekent ook dat er afscheid genomen gaat worden van vrijwilligers en ruiters. Sommigen stoppen omdat hun levenspad een andere wending heeft genomen, anderen stoppen om hun werk/opleiding veranderd is. We zullen hen allemaal missen en bedanken hen voor de tijd dat ze bij ons zijn geweest. Omdat er mensen afscheid nemen betekent dat we ook weer nieuwe vrijwilligers en ruiters kunnen verwelkomen ☺ Tijdens de vakantie zijn er nog steeds vrijwilligers aan het werk om de manege schoon te maken en op te knappen. Nu de paarden weg zijn, kan er in alle rust gewerkt worden aan andere dingen. Tot slot wenst de redactie iedereen een heel fijne zomer toe, maar eerst wensen we jullie veel lees- en puzzelplezier toe. Heb jij een leuke foto, een mooie tekening of zelf een stukje geschreven… stuur dat dan zo snel mogelijk naar:
[email protected] en wie weet zie je het binnenkort wel in de Madurodammer.
3
Ruiterkamp
2 0 1 4
4
RUITERKAMP 2014 Al enige tijd hebben we op de woensdagochtend mensen rijden vanuit het Revalidatiecentrum. Deze les bestaat uit volwassenen die revalideren en vanuit het Revalidatiecentrum kunnen paardrijden op de Madurodam Manege (verderop in deze Madurodammer meer informatie over de volwassenrevalidanten). Uit deze groep zijn mensen doorgestroomd naar andere lestijden in de week. Een aantal van deze mensen was uitgenodigd voor het ruiterkamp 2014.
Het ruiterkamp vond dit jaar plaats van maandag 28 t/m woensdag 30 april. We hadden gelukkig goed weer. De ene dag wel wat zonniger dan de andere, maar wel weer dat je de hele dag buiten kon zijn. Voor een aantal ruiters was het een grote test of een langere rit wel haalbaar was. En gelukkig hielden ze het allemaal goed vol! Een kleine impressie van het ruiterkamp is op de pagina hiervoor al te zien. Enkele honderden foto’s worden altijd gemaakt tijdens zo’n kamp als herinnering ☺
5
BIT Een dringend verzoek: Bit afspoelen na het rijden Het gebeurt veel te vaak dat de bitten niet schoon zijn als het hoofdstel gepakt wordt. Er wordt altijd geroepen dat je het bit na het rijden moet afspoelen, maar waarom is dit eigenlijk zo belangrijk? Dit doe je uiteraard voor de hygiëne. Een vies bit bevat opgedroogd speeksel en etensresten die hard worden. Dit is niet alleen heel vies, maar dit kan wondjes veroorzaken in de paardenmond. Let er dus op en spoel het bit even af. Zo heeft je paard de volgende keer weer een fris bit in zijn mond.
En als je een bit gelijk schoonmaakt na het rijden, is het veel minder werk dan als je het schoon moet maken als het al helemaal aangekoekt zit. Spoel na het rijden het bit schoon en controleer of het bit ook echt schoon is! Namens de paarden alvast bedankt!
6
Om de Madurodam Manege draaiende te houden is er natuurlijk geld nodig. En een van de manieren om hier aan te komen is via het inzamelen van spullen. Dus heeft u: Lege printer cartridges Oude mobiele telefoons Gebruikt frituurvet
Lever het in op de manege en u bereikt 2 doelen in 1 klap. De manege krijgt geld, en uw huis is opgeruimd!! Namens alle paarden en ruiters alvast hartelijk bedankt!
7
DIPLOMARIJDEN Van 21 t/m 27 juni werd er weer diplomarijden georganiseerd! Ieder jaar kunnen de ruiters hun rijkunsten laten zien aan een jury. Dit jaar was het diplomarijden nieuwe stijl. Dat betekent dat iedereen dezelfde kleur diploma kreeg en dat iedereen hetzelfde onderwerp had.
Dit jaar werd er vooral gelet op hoe de overgangen gereden werden. Een overgang is het moment dat het paard overgaat van de ene naar de andere gang (halt, stap, draf of galop). En ook dit jaar hebben de ruiters weer hun best gedaan en weer zitten stralen op het paard. Gefeliciteerd met het behalen van het diploma!
8
9
INTERVIEW MET EEN RUITER Donderdag is een bijzondere dag op de Madurodam Manege, want op deze dag rijden er alleen maar volwassen ruiters. Eén daarvan is de 74-jarige Jan, een goedlachse man die in korte tijd het paardrijden al aardig onder de knie heeft gekregen. Jan had een cyste bij de kleine hersenen waardoor er een aantal functies niet meer, of niet goed werken. Zo is zijn evenwichtsorgaan aangetast en heeft hij parkinsonachtige klachten (geen Parkinson maar klachten die daarop lijken zoals trillen en opstartproblemen bij lopen) ook heeft Jan hartklachten. Toen Lieke van het Sophia Revalidatiecentrum Jan de kans gaf om vier proeflessen te komen rijden op de Madurodam Manege, vond hij dat een heerlijke verrassing. Inmiddels is Jan een vaste ruiter op de donderdag. Op mijn vraag wat doet het paardrijden voor je, kreeg ik een mooi en bijzonder antwoord: “Paardrijden is voor mij vrijheid, heerlijk kunnen ontspannen, mijn gedachten verzetten en een
leuke uitlaatklep, bezig zijn met mijn lichaam en het paard en vooral de gezelligheid van de groep! Ik voel me er erg goed bij.” Jan begon net als alle ruiters bij ons op een dekje maar inmiddels zit hij alweer een tijdje op een zadel. “Toen ik nog op een dekje zat kwamen mijn spieren meer los, maar nu met het zadel en de
steun die de stijgbeugels mij geven ben ik veel minder moe na het rijden, en ben ik ook veel zelfstandiger geworden. Ik wil best nog wel zo en dan op een dekje rijden want dat is zeker goed voor mijn lichaam.” Ik kan me herinneren dat Jan lang werd begeleid door Martha maar sinds kort rijdt hij in stap zelfstandig . “Martha komt nu alleen nog bij me lopen als we gaan draven en als we door het
park gaan stappen.” Het eerste wat je opvalt als je Jan ziet rijden is dat hij geen cap op heeft, wat natuurlijk heel bijzonder en uitzonderlijk is. Daar wilde ik natuurlijk wel even wat meer over weten. “Ik heb in
het begin tijdens de proeflessen met cap gereden. Maar door de cyste in mijn hoofd heb ik veel last van hoofdpijn, de cap geeft veel druk op mijn hoofd en dat maakt het paardrijden zeer onaangenaam. Uiteindelijk heb ik via mijn revalidatiearts en de verzekering kunnen regelen dat ik geen cap hoef te dragen.” Alle ruiters, vrijwilligers en de instructrices op de Madurodam manege dragen een cap.
10
Dit heeft te maken met de verzekering. Geen cap, is niet verzekerd en dat willen we natuurlijk niet. Gelukkig heeft Jan het goed kunnen regelen en kan hij alsnog (zonder cap) genieten van het paardrijden. Net als elk jaar was er ook dit jaar in mei weer een kampje, dit jaar waren de volwassen ruiters aan de beurt en Jan was een van de gelukkigen. “Het kampje is me heel goed bevallen ondanks
de vermoeidheid van drie dagen intensief bezig zijn. We begonnen de dag met een lekker kopje koffie om daarna een pony te poetsen, dat vond ik erg leuk door het contact wat je dan krijgt met het dier. Op het kampje reed ik op Lars, in de les rijd ik op Kenza. Het buitenrijden vond ik heerlijk vooral de duinen en het strand” Zoals ik eerder al noemde is Jan in een korte tijd erg zelfstandig geworden, ik ben dus erg benieuwd wat Jan nog meer verwacht van het paardrijden. “Mijn doel is toch om te streven naar
volledige zelfstandigheid. Wie weet kan ik in de toekomst dan nog meer van die buitenritten maken als tijdens het kampje, maar dan wel zelfstandig! Het is wel duidelijk dat Jan zijn plek bij ons op de manege heeft gevonden. “Ik ben in een warm nest vol met zorgzaamheid terecht gekomen en dat is elke week weer genieten.” Ik kijk weer uit naar de donderdag als Jan weer aan komt scheuren op zijn opgevoerde scootmobiel!
Tijdens dit interview en ook tijdens een eerder interview met Daniëlle kwam de naam Lieke ter sprake. Daar wilde ik meer van weten, vandaar dat er verder op in deze Madurodammer een interview is te lezen met Lieke.
11
12
INTERVIEW MET LIEKE Elke woensdagochtend komen er via het Sophia Revalidatiecentrum een aantal volwassenen om proeflessen bij ons te nemen. Het aantal varieert van één tot vier ruiters en na vier keer rijden komen er weer nieuwe ruiters. Veel van deze ruiters blijven “plakken” en worden ingedeeld in de reguliere lessen. Lieke is er elke woensdag bij maar zij zit niet op een paard, zij loopt mee door het park. Nieuwsgierig dat ik ben, wilde ik hier toch wat meer van weten en heb ik Lieke aan haar mouw getrokken en haar voor een gesprek gestrikt. Lieke is bewegingsagoog bij het Sophia revalidatiecentrum. Haar taak is om de revalidanten weer in beweging te krijgen door middel van sport en spel als onderdeel van de revalidatie. “Er zijn verschillende doelgroepen en we kijken per persoon wie er in aanmerking komt voor
welke sport” De doelgroepen waar Lieke op doelt zijn o.a.: • Hersenaandoeningen • Dwarslaesie • Amputatie • Neurologische aandoeningen • Chronische aandoeningen • Enz., enz. Van Lieke begrijp ik dat er op de Madurodam Manege tijd en ruimte was gekomen voor nieuwe ruiters. “Bernadette wilde graag volwassenen de kans geven om kennis te maken met het
therapeutisch paardrijden en om die reden heeft zij het Sophia revalidatiecentrum benaderd, die op hun beurt weer aan mij hebben gevraagd of ik dit wilde coördineren.” Wat vond jij van het idee, was mijn volgende vraag: “In de eerste instantie was ik een beetje sceptisch, ik had totaal geen verstand van paardrijden, laat staan van therapeutisch paardrijden. Maar ik zag al snel wat het paardrijden deed voor de revalidanten en werd enthousiast. Ook is de sfeer op de manege heel bepalend, de instructrices en de vrijwilligers zijn zeer meegaand. Voor mij is het echt een cadeautje tijdens werktijd.” En wat doet het paardrijden voor de revalidanten? “Vier keer is te kort om lichamelijk al
verandering te zien, maar op de lange duur merk je dat de rompstabiliteit verbetert. Wat wel direct merkbaar is, is het zelfvertrouwen van de revalidanten. Die neemt enorm toe; wat weer een positieve stap in het revalidatieproces is. En men is erg enthousiast dat er buiten het revalidatiecentrum ook mogelijkheden zijn waar zij met hun beperking terecht kunnen en kunnen werken aan hun herstel.” Inmiddels is Lieke al twee jaar een vast gezicht op de woensdag en komen we, over de hele week verspreid, oude bekenden van Lieke tegen. Allemaal ruiters die ooit een keer zijn begonnen op de woensdagochtend en nu met volle teugen genieten van het paardrijden in een eigen les.
13
ANATOMIE VAN EEN PAARD: TAST Eigenlijk is reuk geen onderdeel van de anatomie maar van de zintuigen van het paard. Maar in de vorige Madurodammers hebben we het al over de oren (gehoor), ogen (zicht) en neus (reuk) gehad. Om deze reeks voort te zetten, is nu de tast/gevoel aan de beurt. Wat voelt een paard? Een paard heeft geen handige vingers aan zijn lijf zoals wij en kan niet iets vastpakken om te voelen wat voor voorwerp het is. Maar de natuur heeft het paard van enkele vernuftige snufjes voorzien waardoor de tastzin van het paard erg goed ontwikkeld is. Mede hierdoor is een paard zo goed te berijden door ons! Hoe werkt het dan met de tastzin van het paard? De tastzin De huid, hoeven, lippen en tong van het paard zijn erg gevoelig en ze kunnen hier enorm veel mee voelen. Huid Vaak wordt gedacht dat de huid van een paard dik en ongevoelig is. Dit is echter niet het geval. Wanneer er een vliegje of mugje landt op de vacht van het paard, voelt het dat en kan het met afzonderlijke spieren trillen om het ongedierte te verjagen. Nu zult u misschien zeggen: maar wij voelen dat toch ook wanneer er een mug op onze arm zit? Dat is waar, maar bij ons zit er geen vacht tussen. Het feit dat een paard zo nauwkeurig kan voelen waar een vliegje zit met een vacht ertussen duidt erop dat de huid van het paard zeer gevoelig is. Elke aanraking van huid en lippen wordt gevoeld. Hoewel de huid van het paard dikker is dan onze huid, zit de oppervlakte van de huid vol met uiteinden van gevoelszenuwen. Daarnaast zitten er talloze tastlichaampjes in de huid. Samen zorgt dit ervoor dat het paard zeer gevoelig is voor aanraking, druk, warmte maar ook voor pijn. Neus Een paard kan onder zijn neus niks zien. De gevoeligheid van de lippen en de tastharen op de lippen maken dit goed. Het paard heeft stevige tastharen op de neus, ogen en wenkbrauwen. Deze hebben een grote zenuwtoevoer naar de hersenen en zijn daarmee erg belangrijk voor de tastzin. Straal Met de straal van de hoeven, kan een paard (geluids-)trillingen in de bodem voelen en deze zijn dus ook erg gevoelig. De voorhoeven zijn het gevoeligst.
14
Tong De tong is enorm gevoelig. Het gevoel op de tong wordt vele malen versterkt. Ook bij mensen is dit het geval. Een gaatje in een tand of een bultje op de tong voelt met de tong veel groter dan wanneer we het met onze vingers voelen. Bij paarden is dit ook het geval. Functies van de tastzin Hoewel het op het eerste gezicht niet zo belangrijk lijkt, heeft de tastzin toch een aantal zeer belangrijke functies. De eerste is al genoemd: het weren van insecten. Meer functies: Sociale functie Paarden krabbelen en kroelen elkaar wat bijdraagt aan de vriendschap. Ze kunnen elkaar erg goed duidelijk maken waar ze gekroeld willen worden. Bijvoorbeeld bij de staart of in de manen als ze kriebel hebben. Merries stellen hun veulen gerust door een aanraking met de neus of duwen hen in de richting waar ze willen. Communicatie tussen paarden gebeurt ook vaak door aanraking of door dreiging met aanraking; bijvoorbeeld dreigen met bijten of schoppen. Oriëntatie De tastharen heeft het paard nodig om de afstand te bepalen tot voorwerpen. Voorwerpen onderzoeken Met de gevoelige lippen kan een paard onderzoeken wat een voorwerp is. Ook bij voer kan het paard bijvoorbeeld zijn brokken opeten, en een medicijn dat er door zit laten liggen. Ook bij gras en hooi zoeken ze het goede eten eruit. Wanneer er bijvoorbeeld zand of een kluitje tussen zit, voelen ze dat prima en werken dat met de lippen eruit. Steentjes kan het paard goed voelen met de tong en deze worden er ook uitgewerkt. Dit is een belangrijke functie omdat het paard anders ziek zou kunnen worden. Het zou bijvoorbeeld zandkoliek kunnen krijgen als hij het zand gewoon op zou eten en dat loopt niet altijd goed af. Structuur van ondergronden bepalen Met de straal van de hoeven kan het paard voelen op wat voor ondergrond het loopt. Het past zijn gedrag daar op aan. Als de ondergrond glad is zal het voorzichtig lopen. Als de ondergrond hard is zal het soms wat minder ruim lopen enzovoorts. Zo voorkomt het dier ongelukken of overbelasting.
15
Waarschuwing: Wanneer het paard bepaalde trillingen in de grond voelt, kan dit het dier waarschuwen voor eventueel gevaar. Gevolgen voor de ruiter De gevoelige tastzin van het paard heeft tot gevolg dat we met beleid met het dier moeten werken. De huid Met rijden is het niet nodig om grote hulpen te geven, want de huid van het paard is zeer gevoelig. Wanneer we heel lichtjes ons been aanleggen, voelt het paard dat prima. Het dier is gevoelig genoeg om op hele kleine hulpen te reageren, mits we het geduld en de tijd opbrengen om dit te leren aan het paard. Helaas zien we veel paarden die deze gevoeligheid niet meer laten zien. Dit betekent niet dat zij minder gevoelig zijn. Zij zijn afgestompt en hebben geleerd dat kleine signalen er niet toe doen. Dit is een verloren kans om een paard op hele kleine hulpen ontspannen te rijden. Met geduld kan het paard weer zo getraind worden dat het gevoelig reageert op kleine hulpen. We kunnen de tastzin van het paard gebruiken om met hem te communiceren. Door aaien of een zacht klopje wordt het paard gerustgesteld en krijgt vertrouwen in de eigenaar. Een massage kan ook erg prettig zijn voor het paard. Door dit te doen geeft u aan dat u een vriend bent van het paard en goede bedoelingen hebt. Als u geluk heeft, geeft het paard direct een vergelijkbare boodschap terug door naar u te kijken of u met de neus aan te raken. Sommige paarden vinden het echter spannend als ze over het hele lichaam geaaid worden. Het is goed dit te oefenen. Het vertrouwen van het dier in u zal daardoor enorm toenemen. Bovendien heeft het als voordeel dat een onderzoek door de dierenarts vergemakkelijkt kan worden omdat het paard gewend is overal aangeraakt te worden. Door het vertrouwde patroon van aaien terug te pakken, stelt u het paard extra op zijn gemak tijdens een onderzoek. Het paard kan aan nieuwe voorwerpen gewend worden door het dier er mee te aaien. Zo leert het dat het voorwerp niet eng is. Dit kan bijvoorbeeld met een zweepje of een zadeldekje. De neus Gebruikt u een voorwerp dat nieuw is voor een paard, laat het dan rustige bestuderen door het dier met de neus. Het kan ruiken en voelen wat het is. Dat maakt het gebruik van het voorwerp veel makkelijker. Knip de tastharen aan de neus niet af omdat dit mooier staat. Hiermee ontneemt u een paard een deel van zijn tastzin. Het paard kan dan als het ware niets meer zien onder zijn neus.
16
Bij het oog zorgen deze haren ervoor dat het paard het oog op tijd sluit als het in de buurt van een voorwerp komt.
De hoeven Verschillende ondergronden voelen voor een paard heel anders omdat zijn hoeven zo gevoelig zijn. Om een betrouwbaar paard te krijgen, is het goed om hem te wennen aan het gevoel van bijvoorbeeld, zeilen, planken, putdeksels op de weg enzovoorts. Zelfs markeerstrepen kunnen anders voelen voor een paard. De ondergrond van een trailer is zelfs nog spannender voor een paard omdat het beweegt. De tong Omdat de tong zo gevoelig is, is de keus van een juist bit erg belangrijk. Sommige bitten doen pijn aan de tong.
17
SJAAKIE
Hoooooi!!! Eén keer per jaar is het feest op de manege waar ik woon… drie dagen lang is het dan alleen maar genieten!! Wat er dan zo bijzonder is? Nou, dat zal ik jullie eens uitgebreid gaan vertellen… Natuurlijk kijk ik het hele jaar uit naar het moment dat we naar de wei gaan, maar op een goede tweede plaats staat de week van het kamp!! Drie dagen lang feest voor ons paarden. Maar ook voor de vrijwilligers en de instructrices… oh ja… en natuurlijk ook voor de ruiters die zijn uitgenodigd om op kamp te gaan!! Ik weet toevallig dat er veeeeeeel meer paardrijkampen zijn in Nederland en overal gaat het net even een beetje anders… maar ik vertel jullie hoe het gaat op de manege waar ik woon… Op maandagochtend hoorde ik zoals elke ochtend de deur van de grote stal open gaan, de instructrice kwam binnen en haalde het biks en hooi zodat ze ons kon gaan voeren. Ik merkte al aan haar dat ze heel vrolijk was, ze was gewoon aan het fluiten!!! En dat op een maandagochtend… Ik voelde gewoon aan alles dat er weer wat te gebeuren stond!! Terwijl de instructrice ons het biks en hooi gaf kwamen de vrijwilligers binnen druppelen… zij pakten een kruiwagen en een hooivork zodat ze de stallen konden gaan uitmesten… maar wat zei de instructrice daar??!! Jongens niet uitmesten vandaag!! Straks komen de kinderen voor het kampje en die mogen deze week mee helpen… Kampje… hoorde ik daar kampje???!!! JAAAAAAAHHHHH deze week is het kamp… Heeeey Haaah!!! Maar eerst mochten we nog even los in de bak… en terwijl ik aan het spelen was met mijn beste maatje zag ik via het raam in de kantine de kinderen al binnen komen… Ik kon niet goed verstaan wat de instructrice aan het vertellen was want tussen de binnenbak en de kantine zit een heel groot raam… maar het zou vast wel iets zijn geweest als… welkom op het kampje… en nu gaan we uitmesten… dat moest nog heel even wachten want de kinderen mochten eerst even wat drinken… Eindelijk kwamen de kinderen de stal in en samen met een vrijwilliger kreeg elk kind een stal toegewezen om schoon te maken… Na langer te hebben gespeeld in de binnenbak dan normaal, mocht ik weer terug mijn stal in… en wat was die heerlijk schoon!!! Mijn ruiter had echt zijn best gedaan!!! Heeeeerlijk!!! Helaas mocht ik niet lang genieten van mijn schone stal… want daar kwamen mijn ruiter en de vrijwilliger alweer aan… het touw werd aan mijn halster gemaakt en de koffer met poetsspullen werd tevoorschijn getoverd… Oh dat is waar ook… tijdens het kampje mogen de ruiters ons poetsen… dat staat garant voor een extra uitgebreide poetsbeurt… en daar zegt geen enkel paard NEE tegen natuurlijk!!! Na het poetsen mocht ik mijn stal weer in… en toen was het even afwachten… wat de ruiters aan het doen waren weet ik niet… die zaten weer in de kantine…
18
Eindelijk kwam er een aantal vrijwilligers de stal in… en liepen door naar de zadelkamer… dat is het spannendste moment van alles… wie van ons mag er mee met de kinderen!!! Ik keek door de spijlen van mijn stal heen om te zien of er iemand mijn kant op kwam… en ja hoor… mijn favoriete vrijwilliger kwam aan met een dekje… ze legde hem voorzichtig op mijn rug en ook de zware singel met twee bogen legde ze voorzichtig over het dekje… zachtjes werd de singel aangetrokken maar nog niet heel erg strak… De vrijwilliger was lief voor mij en vertelde mij dat er straks een jongetje op mijn rug kwam zitten die normaal op een ander paard zit… en het best wel spannend vond dat hij voor het eerst op mijn rug mocht… Ik drukte mijn neus tegen de arm van de vrijwilliger… om haar te zeggen dat ik mijn best zou doen… ze aaide me nog even door mijn manen en ging toen weer weg… Niet veel later kwam ze terug… nam me mee naar buiten… trok voorzichtig de singel wat strakker… en zette mij netjes tussen de opstapbrug… Het jongetje ging zitten… en na heel even te hebben gewacht tot de andere kinderen ook op hun paard zaten gingen we op pad… De eerste dag doen we het rustig aan… de ruiters kunnen dan nog even wennen als ze op een ander paard zitten… maar we gaan wel een heel stuk op pad.. het bos uit… de wijk in… en zo hup naar een ander bos waar we normaal nooit komen… dat is heel leuk voor de ruiters want dan zien ze ook eens iets anders dan ons eigen bos… maar ook voor ons is het super leuk!! Ik heb echt mijn best gedaan om heel lief te zijn voor mijn ruiter… en toen we terug kwamen kreeg ik een heerlijke wortel en een knuffel van hem… hij wilde zelfs met de vrijwilliger mee om mij terug naar mijn stal te brengen!! Daar kreeg ik weer een knuffel… en zei hij: Sjaakie… Ik vind je lief… Het is maar goed dat paarden niet kunnen blozen… De volgende dag begon hetzelfde… eten, spelen, poetsen, zadelen en hop daar zat mijn ruiter alweer op mijn rug… deze keer gingen we naar de duinen… dat is voor iedereen altijd een feest… En ook deze keer kreeg ik knuffels en een wortel van mijn ruiter… Op de derde en laatste dag was er een verrassing voor de kinderen… Na het vaste ochtend programma gingen we weer op pad… eerst door de wijk… toen door de duinen… en toen… liepen we ineens op het strand!!! Mijn ruiter vond het geweldig… en riep de hele tijd… Kijk Sjaakie!!! We lopen door de zee!!! En het werd nog leuker… want we gingen ook een stukje in draf!! Dat vond mijn ruiter best wel een beetje spannend want hij had nog nooit op mijn rug gedraafd… Ook nu deed ik weer mijn best om niet te hard te gaan… en terwijl we aan het draven waren hoorde ik hem roepen… Jaaah!!!! Leuk!!! Harder Sjaakie, harder!!! Maar dat heb ik toch maar niet gedaan… Voordat we weer terug gingen werd er een foto gemaakt van iedereen die mee was… zelfs de honden van de instructrices en vrijwilligers die mee liepen gingen er eens goed voor zitten… Ik zette mijn beste oren op… en de foto was gemaakt… Eenmaal terug op stal kreeg ik weer een heleboel knuffels… en ook weer een wortel… De instructrice kwam nog even langs bij mijn stal en zei: Lieve brave Sjaakie… wat heb jij vandaag je best gedaan… ik ben trots op je… De laatste dag zat er alweer op… en wat hebben we met zijn allen genoten… Tot de volgende keer, hihihihihi, Sjaakie
19
UIT DE MANEGE GEKLAPT / TOT SLOT Wist je dat: Er zo’n 180 ruiters rijden verdeeld over 6 dagen. Ongeveer de helft jongeren zijn (tot 25 jaar) en de rest ouder. De manege volgend jaar 50 jaar bestaat. De Koninklijke Stallen onze paarden naar de wei vervoeren. We ieder jaar weer benieuwd zijn wie vrienden met elkaar worden in de wei. Indy en Nick op dit moment dik bevriend zijn. Lars en Kenza dit waren vorig jaar na de wei, maar nu niet meer zo close zijn. Twan en Jenna vorig jaar heel dik bevriend waren in de wei. Zij op dit moment ’s ochtends niet tegelijk in de binnenbak zijn. Wij dus niet weten of deze vriendschap nog aanwezig is. Twan ’s ochtends in de bak staat met de merries Indy, Capri en Riska. Twan een aardige charmeur is en regelmatig de dames benaderd. De dames daar – over het algemeen – zeer van gecharmeerd zijn. WIJ IEDEREEN EEN HEEL FIJNE ZOMERVAKANTIE TOEWENSEN!
DRINGEND VRIJWILLIGERS GEZOCHT!!! Op veel dagdelen hebben we een tekort aan vrijwilligers. Kijk op de site wanneer we mensen nodig hebben of vraag het na bij één van de instructrices! De manege is op zoek naar vrijwilligers als begeleider bij het paardrijden. Voor meer informatie kan je elke werkdag informatie opvragen bij de manege aan de Daal en Bergselaan 25 of via telefoonnummer:
070-3686138
20
