Johannes Hospitium Vleuten Nieuwsbrief

Johannes Hospitium Vleuten

Nieuwsbrief 20e jaargang nummer 32 | november 2012

Voorwoord 2012, het jaar is nog niet voorbij en we blikken alvast terug, op een vol jaar. Wat is er veel gebeurd! Op een mooie dag in april vierden we ons 20-jarig bestaan, op de plek waar het hospitium ooit begon, namelijk het naastgelegen klooster. In deze nieuwsbrief vind u daar veel foto’s van. Kort na de festiviteiten werd het klooster verkocht aan een particuliere instelling die er naar verwachting volgend jaar luxe seniorenwoningen (met zorg) gaat openen. Dat biedt ons op z’n minst enkele perspectieven voor samenwerking. Op organisatieniveau hebben we ons dit jaar nadrukkelijk gebogen over onze ambities naar buiten, de samenwerking met andere partners. Bijvoorbeeld: de opening van het nieuwe Antoniusziekenhuis in Leidsche Rijn, zo dicht bij ons. Wat betekent dat voor ons? Hetzelfde geldt voor de uit fusie ontstane grootste thuiszorgaanbieder in deze regio, Careyn. In 2013 kunnen we u daar vast meer over vertellen. Ook ons gezicht naar buiten, de PR van het hospitium, werd tamelijk grondig herzien, waarover meer in deze Nieuwsbrief. Binnenshuis gebeurde er dit jaar ook veel, we beleefden een periode waarin een groot aantal gasten slechts kort bij ons waren en elkaar snel afwisselden. Dat trok een zware wissel op alle medewerkers. Deze hectische periode werd gevolgd door een opvallend rustige periode, ook in de instellingen om ons heen. Tijd voor bezinning zou je kunnen zeggen. Bezinning, zingeving loopt altijd als een rode draad door ons werk, in ons contact met de gasten en met elkaar. Het zorgteam heeft zich in haar bezinning beziggehouden met onderwerpen als vertrouwelijkheid van informatie, communicatie, zorgen voor jezelf, en wat als je zelf ernstig ziek wordt. Vrijwilligers hebben

zich per discipline verenigd in kernteams en daarmee aan praktische onderwerpen gewerkt en aangegeven waar per team behoefte aan is. En zoals altijd werd er goed geïnvesteerd in het op peil houden van onze kennis op alle vlakken van de palliatieve zorg. Dit houdt de kwaliteit van de liefdevolle topzorg op niveau, en houdt ons scherp en veerkrachtig! Verbouwing & inrichting In het voorjaar werden de deuren naar de huiskamer verbreed zodat er nu ook een gast met bed en al naar binnen kan. In de keuken was het vaak een druk gekrakeel van stemmen tijdens de koffie-/theepauzes. lees verder op pagina 2

Johannes Hospitium Vleuten Nieuwsbrief november 2012 | 1

vervolg van pagina 1

Dit kon eenvoudig verholpen worden door wat aanpassingen aan de akoestiek in het plafond. Eenvoudig maar wel kostbaar. Toch kon dit worden uitgevoerd dankzij het feit dat het hospitium met haar inzending van de korte film Koken met Liefde eind vorig jaar de 4e prijs had gewonnen van het Rabodichtbijfonds! In opdracht van het bestuur van de Stichting Kloosterweide ontwierp architect Faranak Nourbakhsh van Van Rooijen Architecten (in 2002 ontwerper van Johannes hospitium) op zolder een slaapplek voor de slaapvrijwilliger. Dit werd deze zomer door aannemersbedrijf Kwakkenbos gerealiseerd. Deze mooie lichte kamer (met badkamer), op moment van dit schrijven zo goed als gebruiksklaar, kan overdag benut worden als extra werkruimte.

Personeel Per 1 januari namen twee medewerkers afscheid. Marion Jongbloed, verpleegkundige verkoos om persoonlijke redenen haar parttime contract in het Antoniusziekenhuis uit te breiden tot fulltime. Na de bevalling van haar derde kind in het voorjaar kon Marisca Mastop, vorig jaar in dienst getreden, de uren van Marion invullen. Netty Algra bereikte de pensioengerechtigde leeftijd. Nog vol energie blijft zij tot haar 67e de trouwe nachtvlinder. Muziektherapeute Sarah Cestaro vond een mooie baan in Zwitserland, iets dichter bij haar thuisland Italië. Zij kon snel worden opgevolgd door Yolanthe Cornelisse die met haar harpspel al veel mensen heeft geroerd. Juul Böckling

Hospice in Kenia Het is precies een half jaar geleden, de kunstveiling tijdens het 20-jarig jubileum. Voor het hospice in Webuye (Kenia) werd € 3.000 opgehaald. Een fantastisch resultaat, waarvoor we alle gulle bieders en gevers dankbaar zijn. Wij hebben intussen enkele malen e-mail contact gehad met onze collega Jeremiah Laktabai. Hij is de arts die daar het project palliatieve zorg leidt. Wat zijn de plannen? Wat gaat er met het geld gebeuren? Hij heeft me een vier-punten programma gestuurd. 1. Clinic room palliative care. Er wordt een aparte spreekkamer gebouwd voor de palliatieve patiënten. Om kosten te besparen probeert men de materialen gratis van het ziekenhuis te krijgen, zodat alleen arbeidsloon betaald hoeft te worden. Met de inrichting (onderzoekbank, instrumentarium) komen de totale kosten op 180.000 Kenyan Shilling (1.600 euro). 2. Morphine. Het is een groot probleem om aan morfine te komen. Daarom wil men gaan samenwerken met MEDS (mission for essential drugs) in Nairobi. Deze organisatie kan morfine poeder leveren in hoe-

veelheden van 100 gram, waarvan dan weer 10.000 doses van 10mg. gemaakt kunnen worden. Altijd in de vorm van morfine drank. Een dergelijke voorraad kost 27.00 shilling (250 euro). 3. Training. De cursuskosten voor een speciale training in palliative care voor verpleegkundigen komt op 20.00 shilling (185 euro). De cursus zou in september beginnen. Ik heb er nog geen bericht over ontvangen. 4. Home visits. In Kenia is hospice care gebaseerd op home visits, huisbezoeken. Geld om mensen echt in een hospice op te nemen is er niet. De transportkosten om een maand lang mensen thuis te kunnen bezoeken worden geschat op 3.000 shilling (28 euro). Zijn al deze plannen al gerealiseerd? Neen, want in Kenia heeft men geen haast. Maar al te vaak zegt men daar: “Haraka haraka, haina baraka” wat vrij vertaald neerkomt op ons Nederlandse ‘haastige spoed is zelden goed’. Daarom is dit korte bericht voor mij aanleiding mijn vriend Laktabai te mailen hoe het er nu mee staat. Fons Mathot Ik houd u op de hoogte.

Een nieuwe huisstijl geeft onze PR vorm! Onder leiding van de pr-commissie is er in de afgelopen periode hard gewerkt om de bekendheid van ons hospitium te vergroten en om ervoor te zorgen dat alles wat van het hospitium komt een consequente en fraaie vormgeving heeft. Huisstijl In het voorjaar is door een vormgeefster de huisstijl aangepast en deze is vastgelegd in een handboek voor het hospitium. De huisstijl wordt nu consequent toegepast bij de uitingen van het hospitium, zoals bij het jaarverslag en deze Nieuwsbrief. Het hospitium is altijd direct te herkennen aan het logo, de ‘balk’ met de contour van de vogels en aan de kleuren, zoals die ook in het logo voorkomen. Toos & Ron, leven en loslaten De indrukwekkende band die in het hospitium ontstond tussen twee gasten - Toos en Ron - is door de Vleutense filmmaker Hans den Hartog vastgelegd in de film: Toos & Ron, leven en loslaten. De film is als dvd uitgebracht door het hospitium. Het is een uniek document waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt bij de PRactiviteiten van het hospitium. De dvd is ook te koop. Jaarverslag Een beetje later dan in andere jaren – door alle activiteiten rondom onze geslaagde lustrumfestiviteiten – is het jaarverslag 2011 uitgebracht in de vernieuwde huisstijl. Dit jaar is het jaarverslag nog verstuurd naar vele adressen. Met de vernieuwde website zal het jaarverslag voortaan vooral digitaal beschikbaar worden gesteld. Folders en website De folder van het hospitium en de website www.hospitiumvleuten.nl waren niet meer up-to-date en zijn besproken in de PR-commissie. De tekst van de folder is grondig herzien en de opmaak is aangepast aan de nieuwe huisstijl. In de zomerperiode is de vernieuwde website online gegaan. Deze bevat nu alle relevante informatie over het hospitium, zodat in de folder de informatie beperkt kan blijven. Onder actueel kunnen op de website komende activiteiten en nieuwe ontwikkelingen gemeld worden. Enkele medewerkers hebben een korte uitleg gevolgd, zodat wij zelf snel de informatie op de website kunnen zetten. Ook de folder van de Stichting Vrienden en de folder voor de vrijwilligers zullen binnenkort te herzien worden. Daarnaast is door de PR-commissie een algemene omslag ontwikkeld, die gebruikt kan worden voor verschillende uitingen van het hospitium. Het boekje voor de herdenkingsbijeenkomsten heeft zo een herkenbaar omslag gekregen. Condoleancekaarten Na het overlijden van een gast wordt door het hospitium een condoleancekaart gestuurd aan de nabestaanden. Door de PR-commissie is een nieuwe kaart gemaakt, in overeenstemming met de nieuwe huisstijl. Er zijn 4 kaarten met een verschillende foto – zo kan een kaart worden verstuurd die het meest aansluit bij de gast en de nabestaanden. Hellen van Gessel

2 Johannes Hospitium Vleuten Nieuwsbrief november 2012


Lustrumviering 19 april 2012, TERUGBLIK Tijdens de lustrumviering heeft Rita Plomp - van Harmelen een terugblik gegeven op het ontstaan van ons hospitium. Deze toespraak is te groot om in zijn geheel in deze nieuwsbrief af te drukken. Omdat zij in haar indrukwekkende toespraak heden en verleden met elkaar verbindt, hieronder enkele (ingekorte) gedeelten uit haar rede. De volledige toespraak kunt u lezen op onze vernieuwde website, www.johanneshospitium.nl.

“Intussen hadden wij kennis genomen van het buitengewone werk van de Engelse hospices. Ziekenhuizen gingen zich steeds meer op ‘genezen’ richten en minder op het verlichten van lijden. Daarbij hoort ook het afzien van levensverlengend handelen bij uitzichtloos lijden. En zo kwam het dat een groepje van vier mensen: Jan van der Does de Willebois, zijn schoonzuster Janet van der Does de Willebois, verpleegkundige Paula Timmermans en ik vanaf ongeveer 1985 bij elkaar kwamen om ook in Nederland de oprichting van een hospice te realiseren.” “Na vier jaar vergaderen, hoop en wanhoop, geen ander geld dan giften, zoeken naar personeel en bestuursleden, opstellen van arbeidscontracten voor de professionals, werven van vrijwilligers en het zoeken naar behuizing, werd het Johannes Hospitium in 1989 gesticht, dat in december 1991 operationeel werd, als eerste in zijn soort in Nederland, in het klooster van de zusters van Magdalena Postel. Ik werd de arts van het hospitium.”

Rita begint haar toespraak met een beschrijving van de “voorfase” van de discussie over euthanasie en palliatieve zorg in de medische wereld. Die fase werd gemarkeerd/gekenmerkt door de discussie over abortus provocatus en de oprichting van het Nederlands Artsenverbond in 1972. Dit richtte zich tegen de introductie van het doden in de geneeskunst als medische handeling. Ze bespreekt een aantal van de discussies die speelden in de zeventiger en tachtiger jaren. Voorts:

“Het hospitium werd toenemend bekend en geliefd. Een hoogtepunt was de open dag op 20 november 1995, waarop de minister van Volksgezondheid, mevrouw Borst, ons bezocht. Zij heeft zeker de palliatieve zorg bevorderd. De interviewers wilden ook altijd graag een gast spreken. Een nog jonge vrouw die thuis lag te verkommeren en in het hospitium helemaal opbloeide, riep verontwaardigd tegen een journalist die haar vroeg hoe het was om in een sterfhuis te liggen: “maar mijnheer, het is hier geen sterfhuis, maar een leefhuis!”. “Na acht jaar nam de behoefte aan uitbreiding en verbetering toe. Begin 2000 werd grond aangekocht in de tuin van het klooster en konden de architecten

Theo en Fara van Rooijen beginnen het nu bestaande fraaie gebouw te realiseren, dat eind 2003 werd voltooid en waar nu acht gasten tegelijk kunnen worden verzorgd.” “Voor het 12,5 jarig jubileum is een herdenkingsboekje uitgegeven. Hierin schrijft Jan van der Does de Willebois over de geschiedenis van de hospicebeweging. Hij schrijft daar. “Wat opvalt bij de vroege geschiedenis van de hospicebeweging is de religieuze geïnspireerdheid. Dit geldt ook voor het Johannes Hospitium dat, zoals verwoord in de statuten, als oecumenische instelling de zorg baseert op de christelijke barmhartigheid in het geloof dat ieder leven een unieke gave van God is, dat tot het einde toe geëerbiedigd dient te worden. De stichting is ook opgezet als een project van de Afdeling Nederland van de Maltezer Orde in samenwerking met de Johanniter Orde in Nederland. Het betreft hier de Nederlandse loten van de katholieke, resp. protestantse tak van de uit de 12de eeuw stammende hospitaalorde van Sint Jan van Jeruzalem. Vandaar de naam en het achtpuntige kruis in het vignet van de stichting en op de vloer in de hal”. Moge dat ook voor de toekomst de inspiratiebron blijven!”

Ridder In dit lustrumjaar vond ook een Koninklijke onderscheiding plaats. Paul Hillenaar werd geridderd als Lid in de Orde van Oranje Nassau. Vanaf oktober 2003 werkt Paul als gastheer bij het Johannes Hospitium en daarnaast vervult hij diverse bestuursfuncties en andere vrijwilligerswerkzaamheden.

Lustrumviering, foto’s Felix Ireland.



Interview met Ineke en Jaap, zorgvrijwilligers Omdat we ons afvroegen of er verschil is in de ervaringen van vrijwilligers die pas kort in ons hospitium werken en de vrijwilligers die dat al veel langer doen, hebben we er twee geïnterviewd. Jaap Hupperetz, acht jaar zorgvrijwilliger, en Ineke Verzijlbergh, die nu een jaar zorgvrijwilliger is. Ze zijn allebei met pensioen. Jaap was maatschappelijk werker in een verpleeghuis, maar zag zijn werk daar afglijden naar steeds minder verzorging, terwijl hij de hele gang van zaken moest “verkopen”. Hij was blij dat hij er vervroegd uit kon. Hij kwam met een hospitium in aanraking en vond dit direct geweldig. Naar zijn mening zou een verpleeghuis dezelfde zorg moeten bieden als het hospitium doet. Hij is toen bij twee hospitia gaan kijken, en heeft voor Vleuten gekozen, omdat hij hier geen eindverantwoording hoefde te dragen. Naast dit werk is hij nog mentor/bewindvoerder van één of twee mensen via de Stichting Mentorschap Midden Nederland. Ineke was directiesecretaresse/officemanager en had een drukke baan. Ze kwam na haar pensionering vorig jaar via een andere vrijwilliger in contact met het Johannes Hospitium. Toen deze vrijwilliger een presentatie gaf aan senioren over het hospitium is ze daar heen gegaan en werd zo enthousiast dat ze zich heeft opgegeven als slaapwacht. Inmiddels doet ze alle diensten. Een van haar belangrijke drijfveren is dat ze nieuwsgierig is naar de dood. Daar heeft ze nog vrij weinig van meegemaakt in haar leven. Naast dit werk is ze actief in een commissie van een golfclub. Kun je je herinneren hoe het voelde toen je hier voor het eerst kwam werken? Ineke: “Het hele gebouw straalt warmte en rust uit. Toch was het heel spannend voor me. Omgaan met ernstig zieke mensen: zou ik dat wel kunnen? Ik deed (en doe) alles te vlug en te snel. Dat komt natuurlijk door mijn vroegere werk, maar het zit ook wel in me.”


Jaap herkent de rust in het werk en het gebouw. Maar hij vindt het juist zo geweldig dat je overal de tijd voor mag nemen. “Dat is juist het grote verschil met de maatschappij waar alles altijd gehaast moet. Ik herinner me nog goed toen ik er voor het eerst was. Dat heeft diepe indruk gemaakt. Het gebouw is gebouwd als hospitium. Dat maakt het werken heel prettig. Ook het feit dat iedere gast een eigen terrasje heeft vind ik geweldig. Ik moest me wel goed inwerken. En eigenlijk leer ik nog steeds.” Werk je op vaste tijdstippen? Hoe ervaar je verschil tussen ochtend, middag, avond, nacht? Ineke: “Ik geef aan wanneer ik niet kan en dan roosteren ze me in. Ik vind de ochtend nog moeilijk. Wassen van gasten en veel huishoudelijk werk. Met de slaapwacht heb ik weinig problemen. Bij een avonddienst is het eten thuis lastig met een man die niet om vijf uur al wil eten.” Jaap: “Door een gast te wassen kom je wel heel dicht bij. Het is heel close. Dat vind ik wel mooi. Ik heb een cursus Boeddhistische stervensbegeleiding gedaan. Praten met elkaar over dood gaan en wat erna komt en hoe je dat het beste kunt voorbereiden. Wat ik daar geleerd heb kan ik goed gebruiken, ook al ben ik zelf christen.” Ineke heeft, naast de eigen basiscursus, bij de VPTZ (Vrijwilligers Palliatieve Terminale Zorg) een training, ‘Afstemming op de ander’ gevolgd. De kern was communicatie en het uitwisselen van ervaringen. “Ik was vooral onder de indruk van mensen die stervenden thuis opzoeken en begeleiden.” Hoe ervaar je de samenwerking met professionals? Ineke: “Zeer positief. Alles gaat in goed overleg.” Jaap: “We zijn wat te veel teruggedrongen vind ik. Vroeger mochten we meer doen, zoals de katheterzak legen. Er zijn nu ook altijd twee professionals. Dat is veel, dat was vroeger niet. Maar er waren vroeger wel minder gasten.”

En de samenwerking met andere vrijwilligers? Ineke: “Met een enkele heb ik moeite, zeker toen ik alles nog moest leren. Maar met de meeste collega’s kan ik erg goed opschieten.” Jaap: “Ik ben een van de weinige mannen in de zorg. Ik word daardoor minder snel terechtgewezen denk ik. Maar door zelf positief te reageren, probeer ik altijd de sfeer goed te houden.” Kun je in drie woorden omschrijven wat het met je doet? Wat je ervan vindt? Ineke: “Ik ben me er heel erg van bewust geworden dat ik moet genieten van het leven. Dat ik gezondheid heel erg moet waarderen. En ik leer me een beetje te onthaasten.” Jaap: “In het algemeen grijpt het werk mij erg aan, zeker als het om de verzorging van jonge mensen gaat. Ik heb heel erg zieke mensen gezien. Het is van belang dat je het kunt loslaten. Dat valt soms niet mee, maar over het algemeen lukt mij dat vrij aardig.” Wat vind je het mooiste aan dit werk? Ineke: “Dat ik iets voor mijn medemens beteken. Ik heb nog niet veel gesprekken over de dood gevoerd met gasten. Daar ben ik denk ik nog te gehaast voor. Ik zat bij een gast die mijn hand vast hield. Ik zat daar maar. Maar toen ik me voorzichtig wilde losmaken liet ze merken dat ze dat niet wilde. Dat vond ik wel mooi, maar ook verwarrend. Ik mis nog de rust om me daaraan over te geven.” Jaap: “Het mooiste is dat je zo dicht bij mensen komt. Veel dingen die belangrijk zijn in ons dagelijkse leven zijn dat voor de gasten niet meer. Doordat de franje wegvalt kom je vaak heel dichtbij.” Wat vind je moeilijk? Ineke: “Als mensen heel veel pijn lijden, kan ik daar slecht tegen. Ik wil dat er dan gelijk iets aan gebeurt. En ik kan er slecht tegen als familie negatief praat over de gast.” Jaap: “Ik vind het erg als gasten vreselijke wonden hebben. “

Wat leer je hier? Wat levert het werk in het Johannes Hospitium je op? Ineke: “Ik noem het nog maar een keer: voor mij levert het in ieder geval onthaasting op. Maar ik sta ook versteld van de dankbaarheid die ik ervaar.” Jaap: “Met die dankbaarheid ben ik het helemaal eens. Ik heb jaren in de kinderbescherming gewerkt en daar was van dankbaarheid weinig sprake. Voor mij zijn heel andere dingen belangrijk geworden, zoals gezondheid en aardig voor elkaar zijn.” Voldoet het werk aan je verwachtingen? Ineke: “Ik had eigenlijk geen verwachtingen, maar ik weet wel dat veel mensen er een verkeerd beeld van hebben. Mijn man had nog nooit een gedachte aan een hospitium gewijd. En ik vroeg me af of ik het zou kunnen, of ik het zou durven: zieke mensen verzorgen. Het valt me zelf niet tegen hoe het gaat.” Wat is je mooiste ervaring tot nu toe? Ineke: “De gast die mijn hand vasthield en niet wilde loslaten. Ook was er een meneer zonder enige familie. De verpleegkundige en ik hebben toen met zijn tweeën de uitgeleide gedaan.” Jaap: “Mooi is het als ik een intense beleving heb met iemand door er bij te zitten. En ook denk ik vaak aan een Griekse meneer die in het hospitium lag en zei: “Volgens mij ben ik al in de hemel.” Dat is die warme deken die we kunnen geven.” Heb je nog aanbevelingen? Wat zou anders kunnen? Ineke: “Af en toe heb ik het gevoel dat de nadruk teveel ligt op het werk dat af moet. Dan moet de was worden weggewerkt of zo. Maar misschien is het voorlezen van de gast of er even mee naar buiten gaan wel veel belangrijker.” Jaap: “Ik heb er moeite mee als gasten na een paar maanden weer weg moeten, als blijkt dat ze weer opknappen en niet op de juiste plek zijn. Heel triest. Ik ben blij dat ik die beslissingen niet hoef te nemen.” Joop Maissan


Meer bekendheid Elk jaar wordt op de tweede zaterdag van oktober de Internationale Dag van de Palliatieve Zorg gehouden. Het is een wereldwijde actiedag om er voor te zorgen dat iedereen toegang kan hebben tot palliatieve en hospicezorg in de laatste fase van zijn leven, zoveel mogelijk vrij van pijn en afgestemd op de persoonlijke behoeften en omstandigheden. Om de twee jaar worden op deze dag benefietconcerten gegeven om meer bekendheid aan de hospicezorg te geven en fondsen te verwerven. Ooit klein begonnen in Londen heeft het zich vervolgens over de hele wereld verspreid, sinds enkele jaren onder de klinkende naam Voices for hospices. Dit jaar heeft ons hospitium daar ook aan deelgenomen met een concert in de Torenpleinkerk in Vleuten. Er werd op hoog niveau gezongen en gemusiceerd o.a. door ons eigen hospitiumkoor en het Vocaal Ensemble Puur uit Eemnes, beide onder de inspirerende leiding van musicus en dirigent Paul Snoek. De harpiste Yolanthe Cornelisse, tevens muziekColofon therapeute in ons Stichting Johannes Hospitium Vleuten hospitium, verhalenKloosterweide 2 vertelster Ankie Hoyer en dirigent en arrangeur Wouter Hackhoff verzorgden 3451 VN Vleuten ieder een eigen sfeervol programmaonderdeel. Het was een muziekavond recht Postbus 97 3450 AB Vleuten uit het hart, voor ons eigen Johannes Hospitium en voor de palliatieve en hosTelefoon 030 6775013 picezorg over heel de wereld. Jammer genoeg viel de belangstelling wat tegen. Fax 030 6771371 Email: [email protected] De volgende keer zullen we dan ook nog meer bekendheid aan deze bijzondere Website: www.hospitiumvleuten.nl muziekavond gaan geven om er voor te zorgen dat de Torenpleinkerk voor dit goede doel volzit. Bank Enkele jaren geleden noemde de Hoge Commissaris voor de Mensenrechten van de Verenigde Naties tijdens deze Internationale Dag de toegang tot de zorg voor een goed levenseinde een basisrecht van ieder mens. Ze verwees daarbij in het bijzonder naar de hospicezorg. Dat houdt tegelijkertijd de opdracht in deze zorg zo goed mogelijk bij de bevolking bekend te laten zijn. Uiteindelijk gaat het om de wetenschap en het vertrouwen bij de mensen dat wanneer de verzorging thuis of in het ziekenhuis te zwaar dreigt te worden of niet meer passend is, het Johannes Hospitium in Vleuten vanzelfsprekend klaar staat om deze zorg over te nemen.Wij zijn dankbaar voor de support die we daarbij krijgen: in de eerste plaats van de naasten van de gasten die over hun ervaring met het hospitium vertellen in hun omgeving, maar vooral ook door de bemiddeling van de thuiszorg, de huisartsen en de ziekenhuizen. Dat heeft zeker bijgedragen aan de goede naam van ons hospitium in onze regio Utrecht en omgeving, maar het kan altijd nog beter. Deze Palliatieve Dag levert weer inspiratie om daar het komend jaar extra aan te werken. Wanneer u deze Nieuwsbrief ontvangt is het midden in de Advent van de komst van het Kerstkind. Ik wens u daarom van harte een Zalig en Gezegend Kerstfeest en Nieuwjaar. Jan Kienhuis, voorzitter


Deutsche Bank Nederland N.V. 45.37.26.879 Johannes Hospitium Vleuten Bestuur Drs J.H.M. Kienhuis (voorzitter) Mevrouw drs C. P. I. Beelaerts van Blokland (secretaris) Jhr mr A.A. van der Does de Willebois Mevrouw drs H.J.G.M. van Gessel De heer mr E. J. M. Kerpen Jhr mr Th. Röell (penningmeester) Jkvr T.S. van Suchtelen, arts Stichting Vrienden van het Johannes Hospitium Vleuten Bestuur Mevrouw J.C.A. Kuijf-Kurver (voorzitter) A.F. Boot W. Groen in ‘t Woud F.J. van Lent (penningmeester) Mevrouw M.C. Schoonheim (secretaris) Redactiecommissie Mevrouw J. Böckling Mevrouw E. van Denzel Mevrouw drs H.J.G.M. van Gessel De heer J. Maissan Mevrouw J. van Osnabrugge Opmaak en drukwerk Drukkerij van Rooijen, Vleuten

Johannes Hospitium Vleuten Nieuwsbrief

Recommend Documents