JAARVERSLAG 2013
1
Jaarverslag 2013 Stichting Herdenking 15 Augustus 1945 is in 1980 opgericht met als doel elk jaar een waardige herdenking te organiseren en in verband daarmee bekendheid te geven aan de geschiedenis van het Indisch verleden. De jaarlijkse herdenking is daarom georganiseerd rondom de herdenkingsplechtigheid bij het Indisch Monument dat op 15 augustus 1988 door Koningin Juliana is onthuld. Op de dag voorafgaande aan de jaarlijkse herdenking vindt een herdenking plaats bij de Indische Gedenkplaat in het gebouw van de Tweede Kamer der Staten-Generaal. Dit jaarverslag begint daarom met de herdenking in het gebouw van de Tweede Kamer op woensdag 14 augustus 2013. Daarna komt op donderdag 15 augustus 2013 het ochtendprogramma in het World Forum aan de orde. Vervolgens de herdenking bij het Indisch Monument en tenslotte de afsluiting van de dag met de jaarlijkse koempoelan. Er worden ook periodiek kransen gelegd op de erevelden en begraafplaatsen in Zuidoost Azie. Ook dat wordt in dit jaarverslag gememoreerd. Om tot een waardige herdenking te komen verrichten vele vrijwilligers elk jaar weer een grote inspanning. Na de beschrijving van de jaarlijkse herdenking wordt inzicht gegeven in de organisatie van de stichting en de wijze waarop deze de herdenking handen en voeten geeft. Van de mensen die het tijdperk van de Tweede Wereldoorlog zelf hebben meegemaakt leven er niet veel meer. Desondanks is de belangstelling onverminderd groot. De tweede en derde generatie willen weten wat er is gebeurd en nemen in toenemende mate deel aan de jaarlijkse herdenking. Het Bestuur van de stichting is zich daarvan bewust en bezint zich op de wijze waarop in de toekomst de herdenking op een waardige en inhoudsvolle wijze kan in lengte van dagen worden voortgezet.
14 augustus 2013 De herdenking in de Tweede Kamer In het gebouw van de Tweede Kamer werden de slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog in Zuid-Oost Azië herdacht. De gasten werden ontvangen in de Koffiekamer van de Eerste Kamer. In aanwezigheid van woordvoerders van de fracties in Tweede Kamer sprak de voorzitter van Stichting Herdenking 15 Augustus 1945, Jan Kees Wiebenga: Geachte voorzitters van de Eerste en de Tweede Kamer, Geachte vertegenwoordigers van de aangesloten Organisaties van Stichting Herdenking 15 augustus 1945, Geachte overige aanwezigen,
2
U, mevrouw Broekers en U, mevrouw Van Miltenburg, bent dit jaar voor het eerst in ons midden bij deze herdenking. Wij staan hier vandaag in het hart van de parlementaire democratie, door U en ook door de andere hier aanwezige Kamerleden vertegenwoordigd. Straks zult U beiden een krans leggen bij de Indische Plaquette, die zich hier bevindt sinds 16 december 1985. Deze Gedenkplaat is op 15 augustus in dat jaar onthuld door mr. J.M. Jonkman (toenmalig grootmeester van het Huis der Koningin – zelf geïnterneerd geweest in een Japans kamp) en mevrouw M.S. Willinge-Slicher (die in het Japanse vrouwenkamp Tjideng kamphoofd was). Met instemming van alle toenmalige fracties werd deze Indische Gedenkplaat op 16 december 1985 plechtig overgedragen aan de toenmalige Tweede Kamervoorzitter Dolman. Prof. Steenkamp was destijds de voorzitter van de Eerste Kamer. Sindsdien hebben de vijf voorzitters van de Tweede Kamer tussen de heer Dolman en U, mevrouw Van Miltenburg, waaronder laatstelijk mevrouw Verbeet en de zes voorzitters van de Eerste Kamer tussen prof. Steenkamp en U, mevrouw Broekers, zich zeer betrokken getoond bij deze jaarlijkse plechtigheid, net als andere leden van de Staten-Generaal. Deze plaats is bij uitstek geschikt voor deze herdenking, die voorafgaat aan de herdenking van het einde van de Tweede Wereldoorlog voor het Koninkrijk der Nederlanden, die morgen plaatsvindt. Deze plaats is hiervoor zo gepast vanwege de onmiddellijke nabijheid van de Erelijst van Gevallenen, waarin zovele slachtoffers zijn vermeld uit Ned. Indië en uit andere landen in Zuidoost-Azië, waar zij gruwelijk zijn omgekomen als militair, tijdens de zeetransporten, binnen en buiten de kampen en als dwangarbeider. Maar deze plaats is ook geschikt, omdat kwesties van oorlog en vrede kwesties zijn die ons allen aangaan; ons allen, vertegenwoordigd door de Staten-Generaal. De betrokkenheid van de beide Kamers doet ons allen veel. Omdat het nu 2013 is wil ik thans kort stilstaan bij het jaar 1943 – nu 70 jaar geleden. Ik noem U maar een paar omstandigheden, maar tezamen geven deze het beeld van een gruwelijk oorlogsjaar. In 1943 werden de vrouwenkampen in Indië afgesloten van de buitenwereld: het werden concentratiekampen. Later in dat jaar nam het verwijderen van de (oudere) jongens uit de vrouwenkampen een aanvang. Vele krijgsgevangenen waren in dat jaar onder de meest erbarmelijke omstandigheden als dwangarbeiders tewerkgesteld, zowel in Ned. Indië als onder meer in Birma en Siam aan de dodenspoorweg. Ook in dat jaar was sprake van de beruchte zeetransporten waarbij velen omkwamen. In de loop van 1943 ontstaan voedseltekorten. De lawine van doden onder de krijgsgevangenen, onder de geïnterneerden en ook onder degenen die buiten de kampen werden geconfronteerd met onderdrukking, was niet meer te stoppen. Dit jaar is het thema van de herdenking: “De Japanse bezetting gezien door kinderogen”. Ook daarover een enkel woord. Kinderen en oorlog: het is een bijna ondenkbare en onaanvaardbare gedachte. Hoe was het om als kind honger te moeten lijden? Om als kind gehoorzaam te moeten zijn, omdat anders je moeder de kans liep op een aframmeling door de bezetter? Hoe was het om niet naar school te kunnen? Om je ouders te verliezen? Hoe was het om zelf door ziekten en erger getroffen te worden? Van iemand die hier in de zaal aanwezig is, is de volgende overpeinzing. “Kind in oorlog; ik denk aan een tante die daarover zei: 1945 bij de honger, leek je net een oud mannetje, met je handen op je rug, uren wachten tot er iets te eten kwam (een kwart boterham bijvoorbeeld). Maar kinderen kenden het leven van voor de oorlog soms niet en konden dus onmogelijk relativeren. Voor mij betekent opgenomen worden in een ziekenhuis dat je dood zult gaan. Zo was dat”. Een verhalenbundel van de Vereniging Kinderen uit de Japanse Bezetting en de Bersiap heeft als titel “Als ik later groot ben wil ik kind worden”. In die woorden ligt besloten, wat zovelen – ook van de hier aanwezigen – hebben ervaren en vaak nog dagelijks ervaren. Kortom: hoe was het om als kind niet in vrijheid te leven? Daarover gaat het thema van de herdenking van dit jaar. Ik wens U een zinvolle bijeenkomst toe.
3
Aansluitend sprak de voorzitter van de Tweede Kamer, Mevrouw Van Miltenburg. Na haar toespraak legde Mevrouw Van Miltenburg samen met de voorzitter van de Eerste Kamer Mevrouw Broekers een krans bij de Indische Plaquette namens de Staten-Generaal. Vervolgens legde de voorzitter van Stichting Herdenking 15 Augustus 1945, Jan Kees Wiebenga, een krans.
15 augustus 2013 De officiële herdenking Het ochtendprogramma in het World Forum Bij binnenkomst van de gasten ontstonden door onvoorziene omstandigheden lange rijen aan de balie. Voor de gasten onplezierig en niet wenselijk. Voor volgend jaar een verbeterpunt. Het ochtendprogramma ging op tijd van start waardoor de beslissing werd genomen een groot aantal in de rij wachtende gasten direct hun plaats in te laten nemen in de zaal. Meer balie-inschrijfmogelijkheden zijn volgend jaar daarom noodzakelijk. Dat er in de ontvangsthal een tweetal activiteiten gaande was, zal niemand zijn ontgaan. Radio‟Indigo,‟ een radiostation, door vrijwilligers opgezet en draaiende gehouden, met specifiek op Indische Nederlanders gerichte programma‟s, interviewde gasten over hun ervaringen met eerdere herdenkingen en over hun verwachtingen over deze dag. Daarnaast werd door Rocky Tuhuteru en Alies Boenders in de tweede hal gewerkt aan het programma „grootouder-kleinkind‟ in de vorm van interviews. Het ochtendprogramma werd geopend door Jan Kees Wiebenga, voorzitter van Stichting Herdenking 15 Augustus 1945. In zijn toespraak vertelde de voorzitter allereerst dat 2013 een bijzonder jaar is. Immers in1988 onthulde koningin Beatrix het Indisch Monument, waar sindsdien elk jaar op 15 augustus stilgestaan wordt bij het einde van de Tweede Wereldoorlog van het Koninkrijk der Nederlanden. In verband met het 25jarig bestaan van het Indisch Monument werden er naast de uitgave van een boekenlegger voor iedereen, de uitzending van een interview van de voormalige voorzitter Boekholt met Prins Bernhard en een vertaling in het Engels van de website enige zilveren legpenningen uitgereikt. Deze zilveren legpenningen worden toegekend aan een persoon of organisatie op grond van bijzondere verdienste op het aandachtsgebied van de stichting. De zilveren legpenning is uitgereikt aan de NOS,die de herdenking al ruim 18 jaar rechtstreeks heeft uitgezonden. Door de jaarlijkse uitzending van de herdenking heeft het Indisch Monument bij velen in Nederland een plaats gekregen. Deze ere-penningen zijn vervolgens uitgereikt aan de heer Jan de Jong, de algemeen directeur van de NOS, de heer Ad van Liempt, die destijds een grote rol heeft gespeeld bij de beslissing van de leiding van de NOS om te komen tot een jaarlijkse rechtstreekse uitzending, de heer Rudolf Spoor als regisseur van de eerste rechtstreekse uitzendingen en aan mevrouw Esmeralda Böhm, die de laatste jaren met haar staf in een prettige samenwerking heeft gezorgd dat de uitzendingen het bijzondere karakter van de herdenking weerspiegelden. Hierna werd de zilveren legpenning uitgereikt aan de heer Herman Bussemaker voor zijn grote verdiensten in de Indische gemeenschap mede door zijn voorzitterschap bij het Indisch platform. Het thema “De Japanse bezetting gezien door kinderogen” is vervolgens in interviewvorm onder leiding van de heer Theodor Holman belicht door mevrouw Tineke van Ommen-Douwes (buitenkamper) en de heer Piet Bikker (Kamp Kampili). Tussen de interviews in heeft mevrouw Yolande Bertsch op ontroerende wijze gedichten voorgedragen uit haar gedichtenbundel Kampongkat. De prachtige tekeningen van haar (half)zuster Frédérique Spigt werden bij de gedichten geprojecteerd.
4
Na het ochtendprogramma wandelden velen naar het Indisch Monument voor de Nationale Herdenking. Voor diegenen die slecht ter been waren werden er pendelbussen ingezet. Degenen die niet in de regen wilden zitten/staan was er gelegenheid in de hal van het WF de herdenking bij het Indisch Monument live te kunnen volgen op grote schermen. De lunch in de Koempoelan werd, zoals dat gaat met tradities, begeleid door muziek en kritiek in vele vormen, maar mocht de keuken zich ook verheugen op een groot aantal complimenten. Dat er tegen het einde van de maaltijd een vorm van paniek (soms boosheid) ontstond omdat een aantal gasten dacht dat er onvoldoende te eten was, was niet alleen spijtig maar ook onnodig. In het cateringsysteem wordt altijd een surplus opgenomen, waardoor een te kort aan maaltijden vermeden wordt. Dat alles organisatorisch, ondanks wat kleine rimpelingen, goed is verlopen, was mede te danken aan de dames van het WF, die zich meer dan van hen gevraagd mag worden –zowel in het gebouw als daar buiten- hebben ingezet. Dat er bij de ingang van het WF uitgebreid werd verbouwd mocht uiteindelijk de pret niet drukken.
De herdenking bij het Indisch Monument Ondersteuning werd verleend door manschappen van de Nationale Reserve, leden van het Zeekadetten Korps en leerlingen van het Vrijzinng Christelijk Lyceum. De vaandelwacht werd gevormd door manschappen van het Regiment Van Heutz. Doordat kon worden beschikt over een groot aantal vrijwilligers verliep het plaatsnemen en het defilé vlot. Wel werden er nog enkele onvolkomenheden geconstateerd, die in de evaluatie zijn meegenomen om in komende jaren aan te passen. Na aankomst van de minister president, de Locoburgemeester van Den Haag en de Commissaris van de Koning werd de bijeenkomst geopend door De Residentie Bach Ensembles onder leiding van de dirigent Patrick Pranger. Diederik van Vleuten, theatermaker, refereerde in zijn aangrijpende speech aan de dagboeken van zijn oudoom Jan van Vleuten. Diederik van Vleuten debuteerde in 2010 als solist in het theaterstuk “Daar werd iets groots verricht”over de val van Nederlands-Indië gezien door de ogen van zijn oudoom Jan. Dit stuk trok volle zalen met name door de vele bezoekers uit het voormalige Nederlands-Indië. Muzikale ondersteuning werd voorts verleend door het Fanfarekorps Koninklijke Luchtmacht o.l.v. Majoor Jos Pommer. Na de toespraak van Diederik van Vleuten brachten zij “de Captive‟s Hymn” ten gehore. De Residentie Bach Ensembles zong vervolgens het “Indisch Onze Vader”. e e Na de “Last Post” was er een minuut stilte tijdens het eerbetoon. Onder het zingen van het 1 en 6 couplet van het Wilhelmus werd de vlag in top gehesen. Vervolgens zong De Residentie Bach Ensembles het lied “Lux Aeterna”. Minister President Mark Rutte opende de rij van kransleggingen samen met staatssecretaris Van Rijn, namens de Koninkrijksregering. Vervolgens werd door de uit vier generaties bestaande Indische familie Coert de tweede krans gelegd namens de Indische Gemeenschap. Daarna was het de beurt aan de voorzitters van de Eerste en Tweede Kamer. Gelijktijdig legden vertegenwoordigers van Australië, de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Nieuw Zeeland en Indonesië hun kransen, gevolgd door de Commandant der Strijdkrachten namens de Nederlandse Strijdkrachten.
5
Babiche Keuls, leerling van het Vrijzinnig Christelijk Lyceum in Den Haag (de adoptieschool van het Indisch Monument) hield haar indrukwekkende toespraak,waarin zij aan de hand van ervaringen van haar grootvader tijdens WO II, zei dat het voor de huidige jeugd niet is voor te stellen met welke afschuwelijk zaken en moeilijkheden jonge mensen in die jaren te kampen hadden. Nadat de locoburgemeester van Den Haag samen met de Commissaris van de Koning een krans hadden gelegd, legde de directeur van de Oorlogsgravenstichting samen met Babiche Keuls de laatste krans. Daarna volgde het defilé, dat geopend werd door de Minister President samen met de voorzitter van Stichting Herdenking 15 Augustus 1945, gevolgd door de eregasten. Aan het begin van het defilé zong de Residentie Bach Ensembles “Bleib bei mir”. Het totaal aantal bezoekers bij het monument wordt geschat op meer dan 2400. Deze schatting kan worden gemaakt op basis van het aantal stoelen, die allen bezet waren en de vele mensen die daarachter een staanplaats hadden gevonden. Het was jammer dat het regende. Dit was in jaren niet voorgekomen. Er zijn zoveel mogelijk plastic poncho‟s uitgereikt.Wonderlijk genoeg gaf de regen ook een extra gevoel van saamhorigheid.
De koempoelan Na afloop konden de gasten terecht bij de Koempoelan in het WF. In de koempoelan kon men naast het eten en drinken en elkaar ontmoeten ook verschillende stands bezoeken. Tevens was de band Cheers aanwezig. De zangeres, mevrouw Erika Knufman, was helaas in april 2013 onverwacht overleden. Jan Kees Wiebenga, voorzitter van de stichting, heeft haar, gezien haar bekendheid in de Indische gemeenschap, in een toespraak gememoreerd vóór de band ging spelen. Eerbetoon in Zuidoost-Azië, Japan en Australië Namens Stichting Herdenking 15 Augustus 1945 is voorafgaand aan de herdenkingsplechtigheid in Den Haag een krans gelegd op de erevelden en begraafplaatsen in Zuidoost-Azië, Japan en Australië waar Nederlandse slachtoffers van de Tweede Wereldoorlog zijn begraven. Dit gebeurde door de Nederlandse ambassades en de Oorlogsgravenstichting. Het betreft de erevelden en begraafplaatsen Menteng Pulo en Ancol te Jakarta, Pandu te Bandung, Kembang Kuning te Surabaya, Kalibanteng en Candi te Semarang, Leuwigajah te Cimahi, Galala-Tantui op Ambon, Kranji in Singapore, Kanchanaburi en Chungkai in Thailand, Thanbyuzayat in Birma, San Wan Bay te Hongkong, Hodogaya en Mizumaki in Japan, Karakatta en Cairns in Australië.
Bestuurssamenstelling 2013 De Heer J.G.C. Wiebenga, voorzitter De Heer J.W. Hoegen, vicevoorzitter De Heer A.L. Speijers, vicevoorzitter / coörd. herdenking WF De Heer H. Mreijen, secretaris Mevrouw J.A. Hertzberger-van Huls van Taxis, secretaris De Heer I.W.R. Bernasco, penningmeester De Heer J.G.A. Brandt, coörd. herdenking IM De Heer E. Mutter, org. educatieve zaken Mevrouw M. Njiokiktjien, org. artistieke zaken De Heer J. Sijmonsbergen, PR en communicatie De Heer W.F. van Wamel, org. herdenking WF
6
uitgetreden december 2013 ingetreden december 2013 uitgetreden september 2013 ingetreden oktober 2013 ingetreden oktober 2013
uitgetreden december 2013
Adviseurs De Heer W. Thomson De Heer P. Neeb De Heer P. Lootsma Medewerkers Mevrouw M. Innemee, secretariële ondersteuning Mevrouw E. Wiessner, PR ondersteuning
Rooster van aftreden: Naam
functie
2014
Jan Kees Wiebenga
voorzitter
Fred Speijers
vicevoorzitter / coörd. WF
Janine Hertzberger
secretaris
Roy Bernasco
penningmeester
Jacques Brandt
coörd. IM
Evert Mutter
educatie
Myrna Njiokiktjien
art. omlijsting
John Sijmonsbergen
PR
2015
2016
2017
2018
2019
X X
X X X X X X
Moment van bestuurswisseling valt op 31 december in jaar van aftreden
Oprichting en doelstelling In Nederlands-Indië eindigde de oorlog niet op 5 mei 1945. Pas op 15 augustus 1945 capituleerde Japan na de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki. In 1970 werd deze datum voor het eerst herdacht in Nederland. In 1980 werd Stichting Herdenking 15 Augustus 1945 opgericht om hiervan een jaarlijkse gebeurtenis te maken. Behalve met de organisatie van de herdenking houdt de stichting zich ook bezig met het geven van voorlichting over de oorlog in Zuidoost-Azië.
Verslag activiteiten 2013 Verslag secretaris: Het bestuur kwam dit jaar twaalf maal bijeen, waaronder in december in een “brainstormsessie” in Bronbeek. De jaarvergadering van afgevaardigden van de „Aangesloten Organisaties‟ vond plaats op 28 maart 2013 in het Crowne Plaza Promenade Hotel te Den Haag. In het afgelopen jaar heeft nader overleg plaatsgevonden met het Nationaal Comité 4 en 5 mei. Het bestuur kreeg dit jaar voor het eerst ondersteuning van hen bij de organisatie van de nationale herdenking bij het Indisch Monument. Deze ondersteuning is waardevol geweest, de samenwerking constructief. De samenwerking wordt in de toekomst gecontinueerd. Er zijn ontwikkelingen op gang gebracht om de banden met het Indisch Herinneringscentrum (IHC) te verstevigen.
7
Het Centrum kan op constructieve wijze meehelpen onze doelstellingen aan een breed publiek over te brengen. In de loop van het jaar werd duidelijk dat Stichting Herdenking een ander onderkomen moest zoeken voor het secretariaat en het archief i.v.m. de verhuizing van Pelita in april 2014, van welke organisatie de stichting haar kantoorruimte huurt. In het najaar werd bekend dat de stichting haar secretariaat zou kunnen vestigen op Landgoed Bronbeek. In december ‟13 werd het definitieve besluit genomen dat dit ook in januari ‟14 werkelijkheid zou worden. Het secretariaat heeft enkele veranderingen ondergaan. In februari is afscheid genomen van de chef de bureau, mevrouw Lies Peetoom. De secretariële en organisatorische ondersteuning werd uitgebreid. Het fundament van de al jaren bestaande samenwerking met de secretaresse van Pelita, mevrouw Mini Innemee, werd verstevigd en verliep op buitengewoon constructieve, plezierige en kundige wijze. In september kwam het bericht dat de secretaris, Henk Mreijen, afscheid van het stichtingsbestuur zou nemen. In oktober werd de nieuwe (huidige) secretaris benoemd. De portefeuille coördinator herdenking IM is ingevuld. Jacques Brandt heeft zich in oktober bereid verklaard deze taak op zich te nemen. Fred Speijers heeft in december de functie van coördinator van de organisatie in het WF op zich genomen en zal tevens de functie van vicevoorzitter bekleden.
Aangesloten Organisaties Eind 2013 zijn er 49 aangesloten organisaties.
Donateurs In december 2013 zijn er 1623 donateurs. Ten opzichte van 2012 is er sprake van toename van het aantal donateurs.
Aanwezigheid bestuursleden bij herdenkingen en andere manifestaties Het bestuur van Stichting Herdenking 15 Augustus 1945 krijgt vaak uitnodigingen om bij herdenkingen en manifestaties aanwezig te zijn. Zo is het bestuur vertegenwoordigd bij de nationale herdenking op 4 mei op de Dam in Amsterdam. Ook bij de herdenking bij het Auschwitzmonument en de herdenking in Wageningen is het bestuur vertegenwoordigd. Voorts is het bestuur jaarlijks aanwezig bij de herdenkingen van de vrouwenkampen en de jongenskampen. Tenslotte was het bestuur ook vertegenwoordigd bij de herdenking op het erebegraafplaats in de duinen van Bloemendaal / Overveen.
Verslag educatie: Elk jaar weer kost het enige moeite om jeugdigen te werven voor deelname aan het ochtend programma. Het is niet zo zeer gebrek aan belangstelling, als wel het gegeven dat de herdenking midden in de zomervakantie valt, dat dit probleem veroorzaakt. Via de website en een brief werden de donateurs gewezen op het jeugdprogramma. In samenwerking met het Museon werd al in mei het netwerk van onderwijsinstellingen van het Museon benaderd om leerlingen te interesseren voor deelname. Dit resulteerde in een aanmelding van twee leerlingen. Er werd besloten het jeugdprogramma af te gelasten. Op de dag zelf echter meldden zich toch nog spontaan (groot)ouders. Er werd daarom een geïmproviseerd programma aangeboden met in totaal zes deelnemers. De grootouders van twee van deze kinderen werden namelijk door het Jeugdjournaal de hele dag gevolgd. Voor de rondetafelgesprekken meldden zich in totaal 16 deelnemers. Een aantal van hen werd begeleid door kinderen en kleinkinderen. In totaal waren er 24 personen aanwezig.
8
De open gesprekken verliepen zeer geanimeerd. Er is duidelijk behoefte aan een mogelijkheid om in alle openheid de verhalen kwijt te kunnen. Blijkbaar vinden de deelnemers bij deze gesprekken een platform waar ze in een vertrouwde sfeer zonder terughoudendheid kunnen spreken over hun ervaringen en frustraties. Het laatste kwartier werd besteed aan het verkrijgen van een indruk op welke wijze begeleidende kinderen/kleinkinderen de gesprekken hadden ervaren. Daarbij viel op dat zij blij waren dat hun ouders/grootouders de verhalen hebben kunnen horen vertellen. Ze merkten op dat de openheid waarmee dit gebeurde hen verbaasde. Daarbij kregen zij nu ook een goed beeld van wat de ouders/grootouders hadden meegemaakt. Verslag PR: Radiospots In 2013 werden er weer reclamespots uitgezonden via Radio 1. In totaal werden 17 spots van 10 t/m 14 augustus uitgezonden. De stichting krijgt als goed doel 75% korting op de aankoopprijs van de uitzendtijd. Boekenlegger In 2013 bestond het Indisch Monument 25 jaar. In dat kader heeft de stichting een boekenlegger laten maken met een overzicht van jaartallen gerelateerd aan de herdenking. De boekenlegger werd met het programmaboekje verzonden, ze werden uitgedeeld in het World Forum op 15 augustus en via Stichting Gastdocenten WO II Zuid Oost Azië verspreid. De boekenleggers kunnen, zolang de voorraad strekt, ingezet worden als promotiemiddel. Samenwerking Haags Historisch Museum In het Haags Historisch Museum vond t/m 15 augustus 2013 de tentoonstelling Indië in Den Haag – Een eeuwenoude band plaats. De stichting heeft via haar website en het programmaboekje mensen gewezen op de tentoonstelling. Het Haags Historisch Museum heeft mensen via haar sociale media kanalen gewezen op de herdenking, het programma van de herdenking werd in het museum aangekondigd en bezoekers aan de tentoonstelling konden de boekjes over het Indisch Monument meenemen. Publiciteit Voorafgaand aan de herdenking werd een persbericht verzonden. Voor de herdenking bij de Tweede Kamer werd een aparte persuitnodiging gestuurd. Tijdens de herdenking was er een apart persvak, zodat de pers niet over het terrein zou rondlopen en de herdenking waardig kon plaatsvinden. Voor het Jeugdjournaal werd een uitzondering gemaakt. Dit resulteerde in door de stichting 85 getelde persmeldingen (de stichting beschikt niet over een knipselkrant). De verdeling van de persmeldingen was: -5 tv-meldingen (live-uitzending NOS en openingsitem Jeugdjournaal) -12 radio-meldingen (Dit is de Dag, Dichtbij Nederland, Lijn 1, De Ochtend van 4 en live verslag Radio 1 journaal) -52 online vermeldingen (Indische pers, NOS, alle landelijke dagbladen, NU.nl, Omroep West, Historiek) -15 printvermeldingen (alle landelijke dagbladen, spread in de NRC, Jan Kees Wiebenga schreef een opiniestuk voor AD Haagsche Courant) -4 nieuwsbrieven (Indische pers en Historiek) De persbenadering werd verzorgd door de stichting en werd bijgestaan door bureau Tuhuteru en Partners. Van de herdenking zijn foto‟s gemaakt door Ilvy Njiokiktjien, Fotograaf des Vaderlands. Deze foto‟s zijn in de toekomst te gebruiken door de stichting als beeldmateriaal voor persaanvragen en promotiemateriaal.
9
Verslag financiën: Zie de financiële verslagen. Ook in 2013 kon Stichting Herdenking weer rekenen op de volgende twee belangrijke subsidiegevers: -Het Ministerie van VWS, dat een instellingssubsidie toekende voor de herdenkingen op 14 en 15 augustus 2013. -Het Nationaal Fonds voor vrede, vrijheid en veteranenzorg, dat een instellingssubsidie toekende voor exploitatiekosten en een subsidie voor secretariële ondersteuning.
10
