IVN Rijk van Nijmegen. Bladsmoes. zomer 2012

IVN Rijk van Nijmegen

Bladsmoes

zomer 2012

Colofon Bladsmoes is het ledenblad van IVN Rijk van Nijmegen en wordt verzorgd door de werkgroep Communicatie. Het verschijnt vier maal per jaar, bij het wisselen van de seizoenen Aan dit zomernummer 2012 werkten mee: Anne Baard, Doornroosje, Hans Tierates, Joop Speekenbrink, Toine Heijmans Onderzoek: Loes de Valk Vormgeving: Jan Cornelissen Redactieadres: [email protected] per post: Weezenhof 5220 6536 DZ Nijmegen Kopijsluiting: 15 februari - 15 mei – 15 augustus – 15 november IVN Rijk van Nijmegen IVN Centrum Karwij Couwenbergstraat 22 6535 RZ Nijmegen tel 024 354 23 26 e: [email protected] w: www.ivn.nl/rijkvannijmegen

Bank: ING 3007527 t.n.v. penningmeester IVN Rijk van Nijmegen

Bestuur (p/a Karwij) Anne Baard, voorzitter Lies Brinkmann, secretaris Aldo van Broekhoven Frank ten Doesschate Nico van der Poel Jana van Voorden

Groen en ruimte Bea Peeters (024) 344 40 35 [email protected]

Praktisch Natuurbeheer Koby van der Knaap (024) 324 05 82 [email protected]

Werkgroepen en coördinatoren

Excursies Henk Voskuilen 024 378 16 72 [email protected]

Communicatie Hans Tierates (024) 344 27 64 [email protected]

Natuurpaden Pieter Willemsen (06) 51815953/(024) 323 03 09 [email protected]

Jeugdeducatie Elise Raspe (024) 344 59 72 [email protected]

Inhoud van dit nummer Redactioneel IVN- hoe zit dat in elkaar? Van Natuurcentrum naar De Bastei Operatie Gidsencursus vanuit een coördinatiepost Najaarscursussen Werkgroep excursies Laat de verzenbomen maar dichten Zeg het met bloemen Niet zomaar een lid... Rijk van Nijmegen kiest Zo kan het ook: de slimme meter Agenda

2

Publiekscursussen Han Oomen (024) 350 38 83 [email protected]

Redactioneel Als je de krant opslaat of de nieuwsuitzending op tv bekijkt en beluistert, kan je bijna niet anders bedenken dan dat groen in Nederland geen geliefde kleur meer is. En met groen dan bedoeld de natuur en de organisaties die daar wat mee hebben. Het land lijkt te verbleken en te vergrijzen, en dat laatste niet alleen door de grijze golf als gevolg van het langer leven van onze medemens. Er gaat bijna geen dag voorbij zonder berichten over bezuinigingen of zelfs het geheel schrappen van natuurbudgetten door overheden en subsidiërende instellingen. Dit gevoegd bij de problemen van de bouw, de arbeidsmarkt en nog een handvol onderwerpen en je hebt alle ingrediënten voor een zwarte blik op de toekomst. En waar ga je dan met je IVN naar toe?

Gewoon onderuit of wat anders? Of biedt deze situatie mogelijkheden die we niet eerder zagen of die zich juist door de veranderde omstandigheden aandienen? Van belang is dat we een visie ontwikkelen waarin we onze sterke punten uitbuiten en waar nodig en mogelijk iets geheel nieuws beginnen. De nieuwe IVN-voorzitter Peter de Visser, bioloog, vogelliefhebber, ervaren bestuurder en organisator gaf bij zijn installatiepraatje aan dat zijn credo is ‘problemen zijn er om op te lossen’. Niet als een pessimist door het leven gaan maar vooral kansen zien en die pakken. Ook bij onze afdeling kijken bestuur en coördinatoren vooruit, en dat valt niet altijd mee. Anders gaan doen dan wat je altijd deed is niet gemakkelijk. Maar IVN was in de beginjaren een

3

club van natuurbeschermers in de letterlijke zin. Bijna als koddebeiers. En dat IVN is geëvolueerd tot de vereniging van nu, voor natuureducatie en later met de toevoeging milieu. Educatie betekent letterlijk opvoeden. Je ontkomt er niet aan je aan te passen aan de beleving van je doelgroep, wil je enig succes boeken. Dus blijven volgen van nieuwe ontwikkelingen en van de denkwereld van de kinderen en volwassenen van vandaag waarvoor we ons in de vrije tijd inzetten. IVN-landelijk zet in op nieuwe mogelijkheden en zal dat ook in de afdelingen uitdragen. Als afdeling kunnen we daar ons voordeel mee doen. Gewoon doorgaan, maar wel met een optimistische blik in de ogen. En waar mogelijk samen met gelijkgestemden.

IVN - hoe zit dat in elkaar? In gesprekken blijkt regelmatig dat het voor veel leden niet helemaal helder is hoe IVN is georganiseerd. Goed, “ze sturen je regelmatig het blad Mens en Natuur toe en dat is het dan wel”. Daarom hier een korte schets. De vereniging IVN telt ca. 180 afdelingen die, net als de onze, met een eigen bestuur tamelijk zelfstandig opereren. De landelijke Vereniging IVN wordt aangestuurd door een gekozen bestuur dat gehuisvest is in Amsterdam. Omdat dit bestuur onmogelijk met alle zestienduizend IVN in een ledenvergadering kan praten, is er een afvaardiging uit het land die de Landelijke Raad genoemd wordt. De leden van deze LR komen uit alle windstreken en worden benoemd door regionale (provinciale) districten, gevormd door de plaatselijke afdelingen. Inmiddels is een aantal districten waaronder ook Gelderland, opgedeeld

in kleinere regio’s. Maar de afvaardiging naar de LR is nog steeds actueel. De LR kiest de leden van het Landelijk bestuur. Bestuur en LR zitten regelmatig om de tafel om de koers te bepalen, ideeën uit te wisselen, en te bespreken wat er in het land leeft. Het bestuur legt jaarlijks verantwoording af aan de LR over het gevoerde beleid en spreekt over de toekomstplannen en de begroting. Dit betekent dat het landelijk bestuur niet op eigen houtje van alles en nog wat kan bepalen wat doorwerkt bij de IVN-afdelingen in het land. Nieuwe aanpakken, veranderingen van belang, passeren als regel in een vroeg stadium het overleg met de LR, die dan uiteindelijk daaraan haar fiat moet geven. Dus namens de IVN-ers in de afdelingen. De afgelopen jaren was onze eerdere

secretaris Nol van der Horst één van de Gelderse LR-leden. Na de overgang naar de regio’s vertegenwoordigt hij de Achterhoek. IVN kent ook de Stichting IVN, die voor de Vereniging IVN een flink aantal administratieve en organisatorische zaken verzorgt. De Stichting is de beroepsorganisatie die veel kennis in huis heeft, met steunpunten in een aantal provincies. De stichting IVN verzorgt tal van projecten voor overheden en andere instanties. Ook de landelijke PR, de website en de uitgave van Mens en Natuur zijn in hun handen Directe ondersteuning van afdelingen en regio’s wordt door regionale consulenten verzorgd. Er zijn duidelijke bestuurlijke verbanden tussen Stichting en Vereniging.

Van Natuurcentrum naar De Bastei In de vorige Bladsmoes heeft u kunnen lezen dat er goede voortgang geboekt wordt bij de voorbereidingen voor een natuurcentrum op de plaats van de Stratemakerstoren aan de Waal.. De afgelopen twee maanden is men in de verschillende werkgroepen voortvarend aan de slag gegaan om het concept nader uit te werken. Om aan te geven dat er naast natuur ook aandacht komt voor historie, stad en landschap wordt voorlopig als werktitel van het project de naam De

Bastei gebruikt. Een bastei was een grote, lage en hoefijzervormige toren in de ommuring van een stad of kasteel. Op het open bovenvlak was er een geschutsopstelling. Daaronder lagen kazematten en andere ruimten. De bastei was de voorloper van het bastion. Leuke bijkomstigheid bij deze naam: in het Duitse Saksen is in het natuurgebied Saksisch Zwitserland een rotsformatie Die Bastei te vinden. Een schitterend natuurfenomeen, dat

4

de meest bezochte toeristische attractie van dat gebied is. Vanaf Die Bastei heeft men een prachtig uitzicht op het dal van de rivier de Elbe. Onze Bastei ligt aan de Waal en wie weet wordt ook dit een toeristische trekpleister. Maar dan wel met een nieuwe naam, waarvoor mogelijk een prijsvraag wordt uitgeschreven. We houden u op de hoogte.

Operatie Gidsencursus, gezien vanuit een coördinatiepost Het begon zo simpel: Vier mens om een tafel en ze noemden het voorbereidingsgroep. Drie heel erg en één een beetje gepokt en gemazeld in het ‘gidsencursuswezen’. Ze slaagden er in om binnen een jaar zes keer bij elkaar te komen en de contouren van een nieuwe cursus vast te leggen. Want het was een bestuurlijke opdracht: lever half 2014 een ploeg nieuwe gidsen af. Minstens dertig. Met veel kennis en gidscompetenties. Die educatief vaardig zijn, kennis van natuur, landschap en duurzaamheid kunnen overdragen, sociaal en communicatief van wanten weten en als ambassadeur van IVN door het leven gaan.

U vraagt zich misschien af: “alweer, na zo veel cursussen?” Ja, raar maar waar! We worden gevoed door steeds nieuwe inzichten, we leren van evaluaties en we kunnen het niet laten: we willen het nog beter doen! En geleidelijk groeien we in tal en last. Een stapeltje gastdocenten erbij. Een grote bos mentoren. Een handvol ondersteuners. En die moeten allemaal worden gevoed met takenpakket, afspraken, data en goede moed. Want enthousiasme is er al. Nu nog even het bouwwerk optrekken om onze cursis-

ten welkom te heten. In de verte zie ik ze al komen. Vol verwachting. Gewapend met kijker, potloodje, een nog lege leerwerkmap, regenkleding en bereidheid om veel te leren. Ruim anderhalf jaar zullen ze onder ons zijn als ‘gids in opleiding’ om dan met diploma uit te stromen naar werkgroepen, excursies, ontdekkingstochten, paden in de natuur en kaderfuncties. Ze zijn meer dan welkom! Peter Engelhard

Toen was er een kick-off voor eenieder die iets te bieden zou kunnen hebben voor de gidsencursus: docent, mentor, ondersteuner of kadervrijwilliger. Een kei diende als oriëntatiepunt in een wervelende show van beschreven tafelkleden, wilde ideeën, bezonnen eraring en veel tips. Kortom, geslaagd als start van operatie Gidsencursus. De 4 werden er 7 en ze heetten cursusteam. De gevoelde verantwoordelijkheid voor een goed resultaat spatte eraf en ze baarden een programma voor anderhalf jaar cursus. Net zo belangrijk was de baby: ‘competenties van een beginnende gids’. Het kader van de cursus werd vastgelegd.

Najaarscursussen In dit zomernummer alvast de aankondiging van twee cursussen in het najaar. Nieuw is de paddenstoelencursus die begint op 4 oktober. Deze omvat twee lesavonden en twee excursies. De laatste excursie is 13 oktober. Aanmelden bij Joost Bak, e-mail: [email protected]

De najaarseditie van de Groencursus heeft de eerste lesavond op 4 september en eindigt met de excursie van 19 november. Vijf lesavonden en vijf excursies. Aanmelden bij Angela Mundi, e-mail: [email protected]

5

Meer informatie over beide cursussen binnenkort op onze website www.ivn. nl/rijkvannijmegen

Werkgroep Excursies Na het lezen van heel veel cijfers in het jaarverslag 2011 kom ik tot de conclusie dat de werkgroep Excursies nogal wat hooi op zijn vork heeft. De vier takken van sport waarmee ze probeert mens en natuur dichter bij elkaar te brengen zijn: Publieksexcursies, Aangevraagde wandelingen, Vennengidsen en sinds niet zo lang Natuur en ouderen. Met wisselend succes is een en ander voor elkaar gekomen en wie echt de cijfers wil nakijken kan terugbladeren naar bladzijde 19, 20 en 21 van de extra Bladsmoes – jaarverslag 2011, ja, met die vlinder erop – Kleine Vos trouwens! Een kleine vos is Henk Voskuilen niet want hij heeft als coördinator een wel heel uitgebreide job overgenomen van de verhuisde Joop Bons. Ik zit met hem te praten in zijn zonnige tuin. Aan zijn tuin, zijn kunst aan de muur en zijn aquarium zie ik dat hij een nogal brede belangstelling heeft. Oud-schoolmeester, breed opgeleid en … hij kan het niet laten: Regelen! “Henk, wat kunnen we in dit bestek toevoegen aan jullie verslag?” Het volgende uur praten we over het teruglopen van het aantal deelnemers bij de publieksexcursies en hoe je dat kunt veranderen, over het teruglopend aantal beschikbare gidsen, over werving van deelnemers, over al dan niet gewenste commercialisering, en over de succesnummers die er ook zijn. “De publieksexcursies lopen helaas minder goed. Het aantal deelnemers is onzeker en sterk wisselend, soms wacht je met meerdere gidsen die zich voorbereid hebben vergeefs op de horde belangstellenden. Wat precies de oorzaak is? Wegblijvers kun je moeilijk enquêteren. De aangevraagde excursies daarentegen blijken nog steeds een succesnummer te zijn. Ook een aantal activiteiten rond een actueel thema is wervend. Paddenstoelenwandeling: 150 deelnemers, Nacht van de nacht: 50! Die weg zou je vaker kunnen bewandelen. Een vogelweek met landelijke actie door SOVON en de excursies rond rooiplannen bij de vennen trokken heel wat deelnemers. Vaak is het moeilijk om direct iets te regelen rond een actualiteit. Het wordt dan gauw hapsnap”. “Ja Henk, en je

kunt met goed fatsoen zelf geen bosbrand organiseren”. “Wat je wel kunt doen is in de werving andere bronnen aanboren. Dag- , week- en wijkbladen plaatsen heus niet alle aankondigingen, tenzij je er voor betaalt. Flyers en posters kosten een hoop maar raken uit de tijd. We vissen nu kennelijk in een te kleine vijver. We zullen toch ook de weg op moeten van de moderne, sociale media. Nadeel is dat ons gidsenbestand voor een flink deel bestaat uit mensen die ondanks hun grote kennis en betrokkenheid daar nou juist niet zo veel mee hebben. Drie vennenexcursies onder aansturing van een nieuwe boswachter waren met behulp van twitter en facebook wel succesvol. Zoals altijd in verenigingsleven is persoonlijke benadering een belangrijke weg. Rechtstreeks vragen, persoonlijk mailen, het netwerk van een ieder gebruiken”. “Henk, voor niets gaat de zon op. Als je voor twee euro een wandeling koopt, nemen mensen het dan nog wel serieus? Mensen geven een hoop uit voor entertainment. Collega-natuurkenners durven heel wat meer te vragen en te bieden. ( Gerrit Janssen bioloog in dienst van De Gelderlander – wat kost een excursie bij hem?)”.“Het IVN heeft altijd een probleem gehad met commercie. Een beetje geld mag maar vooral niet te veel”. We praten nog door over gidsenopleiding en vooral over het snelle verloop van het gidsenbestand. Na een paar jaar gaan veel mensen weer iets anders doen, ze krijgen ander werk, de

6

gezinssituatie verandert, verhuizingen en soms ook teleurstellingen spelen een rol . Ook is er een groot aantal opgeleide maar ‘slapende’ gidsen: ze stellen zich niet meer beschikbaar of hebben een andere taak op zich genomen binnen de organisatie. Onlangs hebben we met een paar mensen de hele lijst doorgenomen en toch weer enige ‘slapenden’ kunnen motiveren. Mijn opmerking, na enige aandacht voor jeugdeducatie, om toch vooral onderwijzers aan hun jas te trekken haalt volgens Henk weinig uit. “Ook die lui hebben er steeds meer naast. Bijscholingen, vergaderen, handelingsplannen en heel veel computergetik slokken belachelijk veel tijd op. Er zijn heel veel excursies voor scholen. Daar zijn altijd onderwijzers bij maar het vak biologie draagt nog maar weinig bij aan structurele natuurbeleving”. “He, bah, Henk, toch een einde in mineur?” “Nou, nee hoor, we hebben een geweldig stel gidsen dat graag en deskundig bezig is. Er komt weer een nieuwe gidsencursus aan. Er zijn een hoop samenwerkingsplannen. We bereiken toch minstens 1500 deelnemers per jaar. We moeten ons beraden over andere werving van deelnemers en willen ook meer thematisch aan de gang gaan. O, ja, beleving is belangrijk. Deelnemers aan een excursie moeten iets bijzonders kunnen meemaken en daar moeten gidsen oog voor hebben!” Henk, bedankt voor je tijd, succes met je organisatie en je grote groep enthousiaste excursieleiders. JS

Laat de verzenbomen maar dichten

Meestal staan ze alleen, wat arrogant – licht schuin naar achteren hangend, bijna een sjekkie in de mond. Soms zijn zij gedrieën, staan bij elkaar wat slap te lullen en zakken zinloos af en toe een eindje door hun knieën.

Ze lachen schamper om andermans poëzieën en lezen dus alleen elkaar de les;

hebben hun bedrijfskleding aan, pakten zich in, in smetloos wit papieren stroken die soms omkrullen als hoogwaardig inktvast perkament, waarop je je diepste gevoel kunt beschrijven – dat blijft dan onuitwisbaar, probeer het maar in enkele pennestreken, want berken zijn ideale verzenbomen gebleken.

T.H. - febr. 2012

7

Zeg het met bloemen De gele paasboeketten en -planten zijn inmiddels grotendeels uitgebloeid. Gele tulpen, gele gerbera’s, zonnebloemen en narcissen zijn inmiddels in de groenbak beland, maar het dankbare gezellige vetplantje kalanchoë met de schattige gele bloempjes prijkt bij ons nog trots voor het raam. Geel is echter niet mijn lievelingskleur en na de ‘gele’ paastijd ben ik weer blij dat er in de winkels, sociale gelegenheden en huishoudens weer andere kleurtjes de ruimten vullen. Variatie! Nu was er laatst een man op televisie en die zei: “Als ik iemand die ik niet mag een bos bloemen moet geven, dan geef ik gele bloemen. Gele bloemen staan voor ‘ik mag je niet’.” Die uitspraak van die beste man zette mij aan het denken. Dus hoppakee internet op en zoeken. De taal van de bloemen, oftewel floriografie, vertelt me meer. Zo zijn rode rozen een symbool van de liefde. Echt? ;) Bepaalde bloemen horen bij een bepaalde gelegenheid. Een soort etiquette in de bloemenwereld. Maar wat is dat dan met de kleur geel in bloemenland?

Na wat surfen op het wereldwijde web kom ik het een en ander tegen over gele bloemen: Gele bloemen associeert men met afgunst, ontrouw en jaloezie Een oude Victoriaanse dame gaf je geen gele rozen. Dit boeket stond voor jaloezie en ontrouw.

daar zin in hebt. Althans, dat is mijn mening. Wel een tip. Bloemen en planten waarmee je de ontvanger niet echt enthousiast maakt: cactussen; kerkhofbloemen: anjer, aronskelk, koningslelie, chrysanten, struikheide (calluna); donkergrijze of zwarte bloemen;

Gele rozen geven vriendschap of haat aan, afhankelijk van de situatie. Gele tulp: onze liefde is onmogelijk. Echter, de kleur geel kan dan wel het symbool zijn van afgunst en verraad, toch kom ik meer positieve dan negatieve betekenissen tegen die de kleur geel vertegenwoordigt. Denk aan: de zon, lente, nieuw leven, vrolijkheid, vriendschap, warmte, activiteit, energie, groei, kracht, koestering, liefdevol, licht, optimisme, stralend, voorjaar, vreugde, vrolijkheid en glorie. Dus, geef gerust iemand een bos met gele bloemen of een geel plantje als je

8

droogboeket. En weet je wat het meest gemakkelijk is: een vrolijk, gekleurd boeket. Altijd succes! En in dat boeket mag dan gerust een ‘kerkhofbloem’ zitten. Denk aan een mooie bos gevuld met aronskelk, asparagus en beregras. Met daarin een paar gezellige gekleurde roosjes. Niks mis mee toch? Dan zit je in ieder geval altijd goed. Doornroosje

Niet zomaar een lid... Gabriël Zwart

Een afspraak voor een gesprek heb ik altijd graag op een locatie die iets te maken heeft met de interesse van de geïnterviewde. Dit keer spreken we af samen naar De Bruuk te gaan. Gabriël, vind je het erg om te rijden? Dat vraagt en schrijft gemakkelijker voor mij. Schraalgrasland en blauwgrasland Gabriël is objectcoördinator en contactpersoon van de IVN-werkgroep Praktisch Natuurbeheer voor De Bruuk. “Ik ben niet zo’n plantjes en diertjeskenner maar lekker werken, zweten in de natuur ligt me wel. Bomen kappen, struikjes eruit. Twee keer per jaar zijn we hier aan de beurt”. Ik word behoorlijk bijgepraat door Gabriël. De Bruuk is een kwetsbaar en duur Natura2000-gebied, een paradepaardje van - en - beheerd door Staatsbosbeheer. Het vrijwilligerswerk wordt aangestuurd door de boswachter John Bastiaansen, waarmee Gabriël een uitstekende band onderhoudt. Omdat de waterstand in de Bruuk zo hoog gehouden wordt, is het gebied minder geschikt voor begrazing. Daar duikelen de deskundigen ook nog een beetje over elkaar heen. Begrazing hier nivelleert het gebied en grazers bemesten de grond en dat was nu juist niet de bedoeling, maaien en afvoeren blijft het alternatief. Er wordt veel moeite en tijd (en geld) in gestopt om een stukje schraalgrasland en blauwgrasland te winnen. ” Kijk, dit zijn vakken 1 en 2, die hebben wij in februari onder handen genomen. Kijk eens hoe prachtig nu!” Hoe kom je aan je interesse in de natuur? “Via de lagere school kreeg ik interesse in vogels. Mijn ouders waren ook natuurliefhebbers. Ze hadden geen IVN-achtergrond en biologische kennis maar tuinieren, boswandelingen, fietsen samen met hun kinderen was wel van belang. En … spannend: everzwijnen zoeken. De kinderen van Gabriel, een tweeling van 17, gaan nog steeds mee kamperen en krijgen het zelfde menu voorgeschoteld. Gabriël:”

Je moet een band met de natuur opbouwen. Het gaat om natuurbeleving. Geen overbescherming: hutten bouwen, fikkie stoken, moet kunnen. De natuur is er niet voor de elite. Biochemicus Gabriël is afgestudeerd biochemicus en als zodanig is hij bij allerlei onderzoek betrokken geweest, van landbouwmethodes tot aidsonderzoek. Ziekenhuizen, maar ook microbiologie in het bedrijfsleven. Standplaatsen? Heb je even?: Amsterdam, Maarssen, Enschede, Almelo en nu al een aantal jaren Nijmegen om tussen ecologen en biologen, beleid voor het waterschap Limburg mee uit te stippelen. Tijdens onze wandeling komt er heel wat specifieke kennis tevoorschijn. Het voor de Bruuk essentiële meer dan honderdjarig kwelwater komt uit het Reichswald en de Groesbeekse stuwwal. De ‘schaalvorm’ van het gebied, de mestoverlast aan de randen, de waterbeheersing, ijzer, fosfor, maar ook plantenkennis. Plantenkennis: niet alleen de naam, maar ook bijzonderheden.

9

Halfparasieten, parasiterend op grassen, ratelaar en moeraskartelblad komen we volop tegen. Gevlekte orchis zien we in kleurschakeringen van diep paars tot lila. Hij vertelt over het ‘Zilverenmaanproject’. Een vlinder die het moerasviooltje als waardplant heeft. Perfectionist Als Gabriël in een sloot bloeiende waterviolier ziet, komt er uit zijn tot nu toe gesloten rugzak plots een professionele camera tevoorschijn. Op je hurken is dan niet genoeg. Kruipend, liggend, takjes weghoudend is er plotseling een perfectionist aan de gang. Later zie ik hem haast een vistrap inglijden, bezig met zijn lage camerastandpunt. We hebben een mooie avond met ook nog roodborsttapuiten, een parachutevallende boompieper en ten slotte met een ondergaande zon op de achtergrond een koppel nijlganzen met jongen. Gabriël, bedankt voor de rondleiding! JS

Rijk van Nijmegen kiest Op de extra Algemene Ledenvergadering van 7 juni hebben de leden een aantal belangrijke beslissingen genomen. Met de uitspraken van de vergadering krijgt het bestuur groen licht voor veranderingen die zowel het lidmaatschap als de contributieheffing betreffen. Al eerder werd bekend dat het Landelijk Bestuur van IVN , gehoord de afvaardiging namens de leden, bij het lidmaatschap de voorwaarde ‘actief meewerken” heeft laten vervallen. De achtergrond voor deze verandering is dat veel mensen IVN best een goede organisatie vinden en lid zouden willen zijn, maar zich niet willen of kunnen binden aan een langdurige activiteit voor de vereniging. Vooral de groep mensen van zo’n dertig tot vijf en veertig jaar valt daardoor buiten de boot. Instroom van “ jongere” leden stagneert hierdoor en aansluiting bij veranderingen in de maatschappij is minder vanzelf sprekend. Voor de oudere IVN-ers die dikwijls al jaren actief zijn als gids, docent enz. betekent de nieuwe zienswijze gevoelsmatig een verandering waar ze moeite mee hebben. In de vereniging gaan nu ook mensen meepraten in bijvoorbeeld de ledenvergaderingen over zaken waar ze misschien wel andere opvattingen over hebben dan de harde werkers van oudsher. Wat is al die ervaring dan nog waard? Ook in onze ALV was dit geluid te horen. Daar staat tegenover dat een breder en groter IVN van belang is bij de pre-

sentatie naar overheden en instanties waar onze visie op de zaak van natuur en milieu wordt toegelicht. En dat geldt ook in de lokale contacten. Bovendien binden we met het aangepaste lidmaatschap mensen die wellicht wel voor een kort project tijd en zin kunnen maken. Al deze argumenten kwamen uitgebreid aan de orde. Veel leden waren bang dat de activiteiten in de werkgroepen tekort zouden gaan komen. Van bestuurszijde is daarop toegezegd dat in samenspraak met het Coördinatorenoverleg er voor gezorgd gaat worden dat de werkgroepen niet in het gedrang komen en dat nieuwe leden duidelijk zullen worden geïnformeerd over de mogelijkheden. Uiteraard voor zover het nieuwe lid dit op prijs stelt. Na deze toezegging bleken de leden met nagenoeg algemene stemmen akkoord te gaan met het bestuursvoorstel en ook met de daarbij aansluitende wijziging van het huishoudelijk reglement. Maar liefst 88% van de uitgebrachte stemmen was voor, 12% tegen bij geen onthoudingen. Resultaat: afdeling Rijk van Nijmegen kent nu alleen nog leden en donateurs. Als lid kun je als vrijwilliger actief zijn in één van de werkgroepen, wat bijzonder op prijs wordt gesteld maar geen verplichting is. Een donateur betaalt bijvoorbeeld een jaarlijkse bijdrage, maar eenmalige bedragen zijn even goed welkom. Een tweede punt was de vaststelling van het contributiebedrag. IVN vraagt bij aanmelding bij de landelijke organisatie ( bijvoorbeeld via de

10

website) € 24,00 per jaar. Er wordt naar gestreefd dit bedrag ook als norm voor de afdelingen te beschouwen. Wel handig omdat leden die zich centraal aanmelden “doorgeleid” worden naar de afdelingen van hun keuze, mits ze dat willen. Dan is een gelijk contributiebedrag wel zo handig. Voor onze afdeling betekent dit een relatief grote verhoging. In het verleden is uitgegaan dat in feite derden, de afnemers van onze diensten dan wel subsidie-gevers veel kosten zouden moeten dragen. De contributies dekken daardoor lang niet de kosten die voor de organisatie en de werkgroepen.gemaakt moeten worden. Tot nu toe is dit gelukt, maar de toekomst oogt op dit punt niet zo rooskleurig. Een aanpassing richting kostendekkende contributie voor de basisuitgaven lijkt voor de komende jaren in hoge mate gewenst. Het bestuursvoorstel om in twee jaren naar het landelijk niveau te gaan was iets te vergaand voor dit moment. Aan de hand van een meerjarenbegroting gaat de ALV in 2013 hierover verder praten. Wel werd ingestemd, wederom met een grote meerderheid van stemmen (bijna 80%) , met het voornemen om geleidelijk de contributie naar € 24,00 te laten groeien. Als aanloop is de contributie voor 2013 door de vergadering bepaald op € 17,50 (2012 = € 15,75) De hoogte van de minimale donatie wordt nader door het bestuur vastgesteld.

Zo kan het ook: de slimme meter.

Sinds een aantal maanden hebben wij hem ook. Hij heet geen Toon of Tim, maar het is een meter die zelf ‘nadenkt’ over mijn energieverbruik. Nooit meer vergeten de thermostaat lager te zetten voor de nacht, een weekendje weg of de vakantie; de meter weet het. Hij reageert enerzijds op de zelfgekozen instellingen, die je op ieder moment weer kunt wijzigen via computer, tablet of telefoon, maar heeft ook een bewegingssensor die aangeeft of er iemand in huis is en dus voortdurend beoordeelt of het wel zin heeft om te stoken. De meter kan op deze manier flink energie besparen, wat voor de meeste Nederlanders toch de belangrijkste

drijfveer zal zijn om een dergelijk apparaat aan te schaffen. En….. gemak dient de mens. Nu is de ketel die in mijn woning hangt van inferieure kwaliteit. Eigenlijk was dat al vanaf het begin duidelijk, maar aangezien een ketel toch minimaal een jaar of tien mee moet kunnen en een dergelijke respectabele leeftijd nog lang niet heeft bereikt, wordt het apparaat bij iedere beurt weer opgelapt en kan dan toch weer een jaartje mee. De nieuwe, hoogst intelligente, mete, had natuurlijk maar een fractie van een dag nodig om te constateren dat onze ketel niet naar behoren functioneert. Dit laat hij dan ook met de grootste

11

regelmaat weten. Na een paar piepjes laat de meter de ketel resetten en staat alles weer op de basisinstellingen, oftewel een standaardtemperatuur van 10 graden. Gelukkig wordt het zomer, want als je niet handmatig ingrijpt, blijft de ketel vervolgens op 10 graden staan, tot het eerstvolgende voorgeprogrammeerde tijdstip (’s ochtends om 6 uur) dat de verwarming weer mag gaan draaien. In de lente zijn er echter nog erg koude dagen en een woningtemperatuur van 10 graden vind ik dan toch wat aan de koude kant. Maar ja, zo slim is die meter dus ook weer niet. Anne Baard

Agenda zondag 24 juni, 14.00 -16.00 uur Kijk naar de dynamiek van de rivier, de planten de vogels, de grote grazers (Stadswaard) Start bij het Hollandsch-Duitsch gemaal vrijdag 31 augustus, 19.00 uur Ervaar de avond in de Hatertse Vennen rond het einde van de zomer Start: SBB-parkeerplaats. Inrit nabij de Diervoort zondag 16 september 10.00 -14.00 uur Van stuwwal naar de rivier en de Bisonbaai bij Oortjeshekken. Start: bushalte bij de St. Maartenskliniek. Terug met de bus vanuit Ooij. zondag 21 oktober, 14.00 uur Paddenstoelenexcursie in Heumensoord. Start: Beukenlaan bij de Scheidingsweg

Jeugdactiviteiten Worden georganiseerd in samenwerking met het Natuurmuseum op woensdagmiddagen. Begin om 14.00 uur. Aanmelding vooraf noodzakelijk. Tel. 024 –3297070 of e-mail [email protected] 11 juli 8 augustus

Vlinders en insecten (Natuurtuin Goffert) Schapen en de schaapsherder (Overasseltse Vennen)

12 september Tuinieren en oogsten (Grootstal) 10 oktober

Zwammen over paddenstoelen (Duivelsberg)

Voor het excursieprogramma van de KNNV- afdeling Nijmegen, ga naar: www5.knnv.nl/afdeling-nijmegen , klik op ‘agenda’.

Indien onbestelbaar retour: couwenbergstraat 22, 6535 RZ Nijmegen