Ironman Kraichgau (7-6-2015) Zoals ik na de Challenge Almere al had aangekondigd heb ik in 2015 twee sportieve doelen op de triathlon om naar toe te pieken. De eerste is de Ironman Kriachgau met als doel me te plaatsen voor het WK Ironman 70.3 in Zell am See. Het hotel voor Zell am See is al geboekt, m’n maatje Eddy heeft zich al geplaatst dus in Kraichgau de opdracht aan mij om dit ook te doen. De Ironman Kraichgau is in Duitsland en Europa een bekende en populaire triathlon. Het gevolg is dat deze snel is uitverkocht en er totaal 2500 atleten op de 70.3 afstand aan de start gaan. De 70.3 afstand is de helft van de hele afstand: 1900 meter zwemmen, 90 km fietsen en 21,1 km hardlopen. Totaal 70,3 mijl. Dit wordt ook de midden- of halve afstand genoemd. Bij de Ironman Kraichgau wordt tevens het Duits kampioenschap midden afstand gehouden. Genoeg redenen dus om aan te nemen dat er goede deelnemers aan de start staan. En hoe sta ik er dan voor? In de voorbereiding naar deze wedstrijd heb ik de eerste maanden relatief weinig gefietst. Ook de lange ritten die ik andere jaren heb gedaan zijn er nog niet echt van gekomen. Dit jaar ook geen Alpe d’Huzes. Daarnaast had ik pech met een valpartij. Wel heb ik veel kilometers gelopen en o.a. de zestig van Texel gedaan. Daarbij heb ik relatief langzaam gelopen, een aantal weken na Texel echter ook de snelheid opgevoerd. Het zwemmen is eigenlijk nog nooit zo goed gegaan als dit jaar. De factoren die hiertoe bijgedragen hebben zijn de analyses bij Tritrack door Eric van der Linden, de tips van Roy, het zwemmen met een drijver, de zaterdag ochtend trainingen met Ron en de doordeweekse trainingen met Bernadette waarbij ik steeds word uitgedaagd om even harder te zwemmen dan in m’n eentje. M’n excuses als ik iemand vergeten ben. Dan had ik alleen nog wat meer willen fietsen. Wie heeft dat echter niet? Wat ik echter meer gedaan heb, is werken aan de kwaliteit. Harde tempo’s en aardig wat kracht-, techniek- en snelheidstraining op de fiets. Helaas loop ik drie weken voor Kraichgau tegen en knie blessure op. Dit als gevolg van teveel harde en lange loop- en fietstrainingen en onvoldoende rust. Vooral met lopen een beetje dom gedaan. Hou het maar op jeugdige overmoed. Drie weken rust, beperken van de looptrainingen en ik voel niets meer. De donderdag voor Kraichgau nog een laatste baantraining waarbij ik de afstand en snelheid beperk tot 6x600 m in 2:12 (~16 km/uur) Dit voor het goede gevoel en ik denk dat ik er klaar voor ben. Via de site heb ik een Best Western hotel geboekt in de buurt. Dit samen met Roy die ook de wedstrijd mee doet. Roy helpt met het maken van schema’s en het geven van tips. Met Eddy samen hebben we met z’n drieën het doel voor Zell am See. Helaas gaat het met Roy z’n knie niet goed. Hij heeft al jaren last van slijtage met als gevolg dat het lopen nu helemaal niet meer gaat en hij met fietsen niet meer volledig z’n kracht kwijt kan. We hebben het er niet over maar ik hou er al rekening mee dat hij na het fietsen uit stapt. Dit zal later ook zo gebeuren. 36 °C Jammer! Roy gaat gelukkig wel mee naar Zell am See alleen als coach en supporter. Ik vertrek vrijdag 5 juni om even na negenen naar Kraichgau. Ik hoop hierbij tussen de files in te rijden. De voorspellingen voor het weer in het weekend zijn goed: vrijdag 36 °C, zaterdag 35 °C en zondag 28°C en alleen maar zon. De wind is beperkt, kracht 3. Voor een Noord-Hollander is dat een
makkie. Helaas 70 km voor het hotel toch file. Ik krijg van de TomTom de tip om de volgende afslag te nemen en dat doe ik ook. Vervolgens word ik naar een oprit gestuurd die afgesloten is en baal ik ervan dat ik geen kaart mee heb. Dan tegen de zin van de TomTom in op gevoel rijden wat gelukkig goed werkt. Met wat vertraging kom ik tegen vieren bij het hotel aan. Snel inchecken, fiets en spullen naar de kamer brengen en dan naar het triathlon terrein om m’n startnummer e.d. op te halen. Op zaterdag is het misschien druk en dan heb ik m’n spullen maar binnen. Daarnaast kan ik dan mooi even op de triathlon markt kijken. T.o.v. Frankfurt, Roth en Gerardmer was die echter heel beperkt. Jammer, ik was nog op zoek naar een paar fietsschoenen. ’s Avonds eten in het hotel en wat kranten lezen waar ik niet aan toe gekomen was. Roy komt zaterdagochtend met een vriendin uit Portugal over, Fe. Fe wil zich ook wagen tot een triathlon en er komt er volgend jaar één in de buurt van Lissabon. Mooi dus om mee te maken hoe het werkt. Zaterdag proberen een beetje in de schaduw te blijven, twee keer aan de pasta, veel drinken en op het eind van de middag de fiets weg brengen. ’s Avond kijken naar de Europa cup 1 finale tussen Barcelona en Juventus. Het lijkt een makkie te worden, dan wordt het toch nog lastig. Uiteindelijk wint Barcelona toch nog met 3-1. Het viel niet mee om de ogen open te houden. Zondagochtend kwart voor zes de wekker. Natuurlijk al voor die tijd wakker. Om zes uur ontbijten met vele andere triatleten. Toch een speciale sfeer. Na het ontbijt Fe ophalen en door naar de start. ’s Morgens vroeg is het met 20 °C nog lekker. Gelukkig heel veel beter dan kou, wind en regen. Warmte is mijn weer. Nog even kijken bij het meer, de fietsen die in het parc fermée staan en klaar maken voor de start. Er wordt omgeroepen dat de temperatuur van het water 22 °C is met als gevolg dat de profs niet met wetsuit mogen zwemmen. De age groupers gelukkig wel. De prof mannen gaan als eerste van start om 9:00 uur, de vrouwen 5 minuten daarna en alle mannen van 50 jaar en ouder om 9:10. Daarna gaan de jongere age groupers in telkens nieuwe startgroepen van start. Het startschot wordt gegeven met een kanonschot. Waarschijnlijk een losse flodder,
echter hard genoeg om daarna je vingers in je oren te stoppen. Het geluid is dan nog hard en ook de drukgolf kun je voelen. In tegenstelling tot andere jaren lig ik bij de start redelijk vooraan en in het midden. De tip van Roy, gewoon gaan en je plek opeisen. Normaal zoek ik een zijkant uit zodat ik redelijk ongestoord kan zwemmen. Nu inderdaad in het begin wat last van andere zwemmer. Ik hen het echter wel slechter mee gemaakt. Het water is goed van temperatuur, helder en rimpelloos. Goede omstandigheden dus. Door de nog laag hangende zon is het zit om het derde rechte stuk helaas wat minder. Ik besluit me hierdoor maar te oriënteren om zwemmers naast en voor me. Dat gaat goed. Ik kom in 33:11 het water uit. In mijn categorie de 70e tijd. Met de tijd ben ik tevreden en ik kom ook redelijk fit het water uit. Toch heb ik altijd wat moeite om vanuit de liggende zwempositie naar lopend te gaan en snel m’n pak uit te trekken. Ook nu gaat dat niet soepel. Het gevolg is een langzame wissel in 3:44. Voor Zell am See dit ook maar wat vaker trainen. Daar moet snel een minuut op te winnen zijn. Roy heeft het zwemmen in 30:58 voltooid, de 42e plek. Hij wisselde in 3:03. Bij de start van het fietsen is er altijd het risico om te snel van start te gaan. Een periode van rust (taper) voorafgaand aan de wedstrijd i.c.m. de overgang van een liggende houding met voornamelijk arm belasting naar een meer verticale positie waarbij het vermogen uit de benen komt is een goed voedingsbodem om te intensief van start te gaan. Ik hou me wat in maar kom toch direct in de inhaalmodus met een snelheid van zo’n 44 km/uur. De eerst 10 km gaan met een gemiddelde snelheid van dik boven de 40 km/uur. Een mooi tempo en redelijk soepel. De streek van Kraichgau-Stromberg wordt het land van de 1000 heuvels genoemd. In de 90 km die te fietsen is zitten dan ook 1000 hoogtemeters. Door m’n ervaring met de triathlon van Gerardmer en andere trainingen heb ik er vertrouwen in dat ik het klimmen wel goed moet kunnen. Zeker in het begin blijkt dit ook zo te zijn. In het begin gaat het heel soepel en ook het inhalen stimuleert enorm. Op 32 km kom ik Rooy voorbij. Hij fietst daar goed en we wensen elkaar succes. Na 40 km begin ik toch te merken dat ik wel behoorlijk intensief fiets. Wat ga ik doen? Ik moet straks nog lopen ook! Wat is wijsheid? M’n ervaring is dat m’n lopen bijna los staat van het fietsen en dat ik met korte momenten met relatieve rust goed kan herstellen. De laatste 8 km is vlak tot ligt dalend dus dat moet voldoende zijn. Toch merk ik dat de klimmen steeds wat moeizamer gaan. Ik blijf inhalen maar merk dat het toch steeds rustiger op het parkoers wordt. Op een gegeven moment zie ik zelfs een tijd niemand voor me. Een rare gewaarwording. Gelukkig is het perfect uitgezet dus de goede kant opsturen gaat vanzelf. Richting het einde komen er af en toe groepen uit een jongere age group voorbij. Zij houden zeker niet de niet stayer regels aan. Wat doe ik, ga ik er achteraan of niet? Ik besluit de eer aan mezelf te houden en doe dit niet. Ook andere oudere age groupers zie ik dat gelukkig niet doen.
De 90 km fietsen gaat in 2:31:53, gemiddeld 35,55 km/uur waarna ik op de 12e positie lig. Roy doet 2:42:10 over het fietsen, 33,3 km/uur gemiddeld en ligt dan op de 46e positie. Zoals al gezegd besluit Roy daarna te stoppen. Ik denk verstandig. De wissel van fietsen naar lopen gaat in 2:22. Dit kan mogelijk ook wat sneller. Als ik om me heen kijk en ook in de uitslagen is dit redelijk goed. Vervolgens start het lopen van 21,1 km met ook aardig wat hoogtemeters. 129 om precies te zijn. Het begin van het lopen is licht dalend en ik kom snel in een goed ritme. Voor m’n gevoel ga ik iets te snel. De eerste kilometer klok ik ook in 3:44, een bevestiging dat m’n gevoel klopt. Vervolgens slingert het parkoers wat, komt op een schelpenpaadje, gaat wat omhoog en vervolgens kom ik bij de eerste drankpost. Er staan vier drankposten per ronde van 7 km met sponsen, water, cola, energy drink en gels. Perfect geregeld. Ik besluit om bij elke drankpost me te sponsen om af te koelen en een natte spons onder m’n pak tegen m’n nek te stoppen. De temperatuur is opgelopen naar 30 °C en de schaduw is zeer beperkt. Tevens neem ik bij elke drankpost minimaal één glas energy drink, water of cola. Op het eind neem ik ook weer twee keer een gel. Ik blijf redelijk makkelijk lopen en blijf continu inhalen. Vooral de eerste ronde motiveert dat enorm want dan weet ik dat iedereen die ik inhaal, ik die ook daadwerkelijk voorbij ga. In de tweede en derde ronde ga ik meer mensen voorbij die één of twee ronden achter me lopen. Bij het ingaan van de derde ronde ziet Bas Ranzijn me en die geeft een grote schreeuw. Ik moedig ook hem aan en ga vol moed door. M’n eerste ronde ging heel goed, de tweede ronde was ik wat voorzichtig, in de derde ronde heb ik iets van alles eruit. Het tempo gaat ook weer iets vooruit ondanks dat ik elke drankpost goed benut. Het gevaar van vocht of energie tekort bij dit weer is echter te groot. Die paar seconden neem ik graag. Op ongeveer 4,5 km van elk rondje staan drie poortjes waarbij je een armbandje krijgt voor de ronde. In de laatste ronde zie ik drie atleten door het poortje voor de derde ronde gaan, waarvan één dame en twee atleten die ik in mijn categorie schat (jongen mannen van boven de 50). Een mooi richtpunt! Ik besluit nog wat te versnellen, neem bij de drankpost nog wel snel een nieuwe spons en bekertje energy drink en voer dan m’n snelheid weer op. Ondanks dat deze kilometers weer omhoog gaan loop ik de laatste 2 kilometers toch binnen de 4:00/km (15 km/uur). Ik haal ze beide ook snel in ga er ook
onmiddellijk voorbij. Ik weet dit tempo vol te houden tot aan de finish en kom blij maar ook totaal uitgeput in 4:38:35 door de finish. M’n bedoeling was tussen de 4:30 en 4:45 en dat is dus perfect gelukt. Op dat moment heb ik nog geen enkel idee wat m’n uitslag is. Op het finish terrein is het echter nog behoorlijk rustig. Een goed teken! Ik ben echter helemaal af. Er staat genoeg te eten en drinken, ik krijg echter op wat watermeloen na niets binnen. Het drinken is allemaal met koolzuur en dat is niet mijn ding. Jammer. Na een paar minuten komt Roy eraan. Hij geeft aan dat ik in ieder geval hoog in de uitslag sta. Na een tijdje komt een Duitser me vragen wat voor tijd ik had. Na het doorgeven baalde hij een beetje. Ik zit ruim een minuut voor hem en hij gaf aan dat hij na het zwemmen en fietsen eerste lag. Hij denkt dat ik tweede of derde ben geworden en hij dan waarschijnlijk vierde is geworden. Dit geeft me een goed gevoel. Na enige tijd uitrusten lopen Roy en ik het finish terrein af om te douchen en om te kleden. Na het douchen zien we ook Fe en krijg ik m’n telefoon. Even op de app kijken en ik zie zowaar felicitaties van Marten en Eddy. Eddy is dolenthousiast en het blijkt dat ik gewonnen heb. Helemaal top en zo ben ik m’n slot voor het WK helemaal waardig. Winst is iets wat ik voorzichtig gehoopt had maar daar bleef het ook bij. Wel naar de uitslagen van vorig jaar gekeken en daarbij wist ik dat het wel haalbaar kon zijn. Maar ja, tussen voorzichtig hopen en uitspreken zit een heel verschil. Aaldrik was overtuigender: “er zullen er hoogstens twee voor je zitten”. Dan zit er één nadeel aan het winnen en klasseren: het wachten op de prijsuitreiking en de slot verdeling. Met deze prijs heb ik dat er echter graag voor over. Roy en Fe blijven tot na de prijsuitreiking en gaan dan snel naar Luxemburg. Fe moest haar vliegtuig naar Portugal halen. Gelukkig is dat goed gekomen. Voor mij is het een lange zit en pas na half negen heb ik m’n spullen. Het mooie is dat ik nog met andere triatleten uit ’t Gooi heb kunnen spreken (o.a. Gerrit Mijwaart, 2e H60-64 en Mink Zeilstra, 2e H65-69). Helaas ben ik de triathlon groep van Beverwijk niet tegen gekomen. Tegen negenen ben ik bij de auto. Onderweg één keer tanken en koffie halen en rechtsreeks naar huis gereden. Even na half twee kom ik thuis waar Bianca lief op me ligt te wachten. Toch ook weer helemaal top! Nu eerst helemaal herstellen, een paar trainingswedstrijden waaronder de ICAN midden afstand in Amsterdam, op vakantie en goed voorbereiden voor Zell am See. En oh ja, natuurlijk ook alvast weer nadenken over wat we in 2016 gaan doen. Weer een keer voor de marathon gaan, een hele Ironman in het buitenland bijvoorbeeld Nice of Barcelona of … Komt tijd komt raad. Nu eerst nog even nagenieten. Oh ja, ik heb wat mensen genoemd die geholpen hebben met zwemmen. Met fietsen en lopen zijn dat er ook nog wel een paar en ook het thuisfront werkt goed mee. Ook die dank voor alle steun en leuke momenten samen. Nico Krijgsman Garmin: https://connect.garmin.com/modern/activity/798129566
Uitslag:
M’n medaille en de erepenning Zaanstad voor m’n Nederlands en Europees kampioenschap in 2014
Twee eerste prijzen: Ironman Kraichgau en Challenge Almere
De details vanaf de site. Bij het lopen is de combinatie van kilometers binnen de drie minuten i.c.m. kilometers in 6:46 is niet waarschijnlijk. Waarschijnlijk kloppen de tussenafstanden hier niet.
