introductie 2010

Algemeen Nijmeegs Studentenblad / introductie 2010

Voorvechter van democratische vernieuwing Maurice de Hond

Een leuke studie als Zuipen, zingen of tripje naar Luilekkerland. swingen? Zĳn studenten lui? Uit in Nĳmegen

Vooraf Tekst: Redactie P. 02

COMMENTAAR Eigenlĳk kun je het niet eens een introductie noemen. In de ‘echte’ studentensteden is er sprake van een heuse feutinwĳding bĳ verschillende verenigingen, maar in de Keizerstad bereik je hooguit een wannabe lullostatus. Voor wie een vergaande hobbyist is in het volgen van regeltjes tĳdens een biercantus of zodanig wil stinken na het drie weken lang dragen van hetzelfde t-shirt tĳdens een ontgroening, kan zĳn heil beter in een minder linkse stad zoeken. Toch denken de Nĳmeegse ballo’s de nieuwbakken studenten te kunnen overtuigen van hun stoerheid. Zo is de stad ieder jaar in augustus tien dagen lang belegerd met verenigingssletjes die de zeventienjarige moederskindjes proberen te overtuigen van de meerwaarde van collectief bier drinken. De iets te dikke blonde meisjes, gehesen in een te strakke polo van hun dispuut, maken indruk op de net beugelloze jongens die naarstig op zoek zĳn naar een stoer imago. En met succes. Een jaar later zĳn de bewoners van hotel moederkoek tien kilo, veel kraagjes en hooguit drie studiepunten rĳker. Voor studenten die wel op zoek zĳn naar een identiteit is de introductie ook best leuk. Vooral diehard carnavalvierders voelen zich thuis in de wereld die tien dagen lang bier drinken heet. Je kater verdrinken met nieuw bier, in de meest foute kroegen zwetend wachten tot het licht wordt, geoorloofd slechte grappen maken en net iets te veel kilometers per fiets afleggen omdat je nog niet door hebt dat elke weg naar het Keizer Karelplein leidt. Pak een biertje en zet One more time van Daft Punk op om je klaar te stomen voor tien dagen hulde.

07 Maurice de Hond Hij floot wedstrijden in het betaald voetbal en is de vader aller opiniepeilers, maar heeft nu een nieuwe hobby: het omverwerpen van ons politiek systeem. Maurice de Hond is een onheilsprofeet. 12 Op stap Wat mag je echt niet missen in de Keizerstad? Vijf stapexperts nemen je mee naar de allerhipste uitgaansgelegenheden. Voor ieder wat wils. ‘Gezelligheid is gegarandeerd en al snel ken je bij ieder gezicht de naam.’ 18 Eén dag privédetective Niet langer zijn discrete rechercheurs speurneuzen met snor en hoed die door een krant met twee gaten gluren. Tegenwoordig zijn het Inspector Gadgets die virtuele voetstappen zoeken. 20 Theo Verbruggen Ooit liep hij met grote oorbellen en in alternatieve kleding door ‘s-Hertogenbosch om voor een piratenzender verslag te doen van de ontruiming van een kraakpand. Nu is hij de vaste royaltyverslaggever van de NOS. Wat is er gebeurd met de rebel in Theo Verbruggen? 04 05 06 24 25 26 28 30 31 32

De hoofdredactie

7

DEZE ANS

16

Tussen passie en procenten Samantha’s Garden Het laatste oordeel Tegen de muur De graadmeter Het issue De deurwaarder Colofon Crypto Tot de bodem

25

28

Tekst: Redactie ANS-Online.nl P. 03

NIET Ik heb geen groot ego. Echt niet. We hadden hem zo graag een plaatsje in dit nummer willen geven. Dichter en Mart Smeets-imitator Nico Dijkshoorn, het brok dynamiek dat alles en iedereen bij De Wereld Draait Door-kaarslicht afkraakt, kon daar zelf niet om lachen. Op een vriendelijke interviewaanvraag reageerde hij ronduit bits. ‘Ha, Ik ben al een keer door jullie geïnterviewd en niet geheel naar tevredenheid. Ik heb vier minuten na mijn optreden een redacteur te woord gestaan en kon twee dagen later lezen dat ik een groot ego heb. Liever niet dus. Al zat dat door jullie ook wel weer anders worden uitgelegd.’ Gewoon een beetje dom ‘Ja, met Rob. Op 1 april hebben jullie een bericht op jullie site gezet met daarin foto’s van Antoinetta Janssen, de dochter van Jo Janssen, fractievoorzitter van Gewoon Nijmegen. Daarin stonden foto’s van Antoinetta in zeer compromitterende houdingen. Dat was een beetje dom van haar. Ik weet wel dat die foto’s gewoon op het internet staan en dat we jullie niet kunnen dwingen om ze er af te halen, maar wil je er even over nadenken. Antoinetta vindt het namelijk niet heel leuk.’ ‘Ja, met Rob. Ik belde gisteren ook al en vroeg me af of jullie al iets hadden besloten.’ ‘Ja, met Rob. Ik weet dat ik vaak bel, maar het bericht staat nog steeds op jullie site.’ Een foto van Ad Hermus Al jarenlang is Het Laatste Oordeel een rubriek waar professoren en docenten met frisse tegenzin aan meewerken. Zo niet professor Ad Hermus. Toen Ad Hermus zich niet door één onzer fotografen wilde laten portretteren voordat hij het artikel kon inzien, zagen wij de bui eigenlijk al hangen. Desondanks bleven we aan de wensen van Ad Hermus voldoen, maar tevergeefs. Ad Hermus vond het artikel namelijk wel ‘erg negativistisch wat betreft de eerstejaars en zichzelf’. Ad

Hermus had namelijk al een erg drukke dag achter de rug met een polispreekuurtje en wat responsiecolleges en voor de studenten was het college het allerlaatste van het jaar. Ad Hermus nam de rumoerigheid dus maar voor lief, maar zag dat liever niet terug in het artikel. Ad Hermus weigerde mee te werken aan een foto. Daarom, Ad Hermus, gefeliciteerd. U bent de meest kansloze professor in 25 jaar ANS. LowlANS 2.0 ANS brengt tijdens de introductie voor de tweede keer op rij het perfecte alternatief voor een bezoekje aan Lowlands. Gratis, nog niet uitverkocht en toch supercoolkeigaafkicken. Het rustieke Merselo zal van 20 tot en met 22 augustus totaal op zijn kop worden gezet met kampvuurgitaristen, andere überhippe kutmuziek en een heuse STORMSTORMSTORMSTORMSTORMBAAN. Thema is ditmaal Lowlife, dus imiteer de eerste de beste idioot uit Maaskantje, Veghel Ghetto City of een ander kansloos dorp en maak kans op wel heel unieke prijzen! Kĳk voor uitgebreidere berichtgeving en meer nieuws op ANS-Online.nl

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de Radboud Universiteit Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

Zijn studenten lui? Tekst: Rob Ramaker en Floortje Schiks P. 04

TUSSEN PASSIE EN PROCENTEN Drank, drugs en seks, gesponsord door de belastingbetaler. Studenten hebben van oudsher een slechte reputatie. Toch klinken de zorgen over zesjescultuur, luiheid en passiviteit nu luider dan ooit. Zijn studenten echt te ongemotiveerd en onzelfstandig? Studenten zijn ‘luie flikkers’ en na toelating tot de universiteit verwachten zij een ‘enkeltje Luilekkerland’. Met deze uitspraken haalde Ewald Engelen, professor Financiële Geografie aan de Universiteit van Amsterdam, afgelopen januari hard uit in De Groene Amsterdammer. Moderne studenten missen in zijn optiek motivatie, proberen met minimale inspanning een zesje binnen te slepen en stellen bijbaan voor studie. De maatschappij moet hen niet langer laten feestvieren op belastinggeld, is zijn conclusie. De discussie die Engelens column uitlokte, ging behalve over motivatie, ook over strategisch studeren en studierendementen. Tijdens een debat georganiseerd door studentenfractie AKKUraatd benadrukt voormalig USR-lid Joep Bos-Coenraad: ‘De generatie van onze ouders studeerde zeker niet sneller, terwijl de beurzen destijds rianter waren.’ Toch bestaat de vrees dat inzet en zelfstandigheid afnemen. Studenten zouden als schapen willen worden geleid en zich daarnaast meer toeleggen op bijbanen dan verdieping. Is de huidige student echt zo’n verwend nest zonder drive? En zo ja, waar kan dit aan liggen? Vijven en zessen Na de introductie door minister-president Balkenende werd de zesjescultuur een gevleugeld begrip. Het staat voor een houding van strategisch studeren: net genoeg moeite doen voor een zes, studeren met weinig interesse en zonder het beste uit jezelf te halen. In 2007 ontspon zich een welles-nietes over hoe wijdverbreid deze instelling is. Middenin dit gekrakeel besloot Ron Welters, docent Filosofie en Wetenschapsstudies aan de RU, voor Vox daadwerkelijk naar de cijfers te kijken. Wat bleek? In Nijmegen is het aantal zessen voor gehaalde tentamens niet toe-, maar juist stevig afgenomen de laatste decennia. De data lijken, met enige kanttekeningen, het geschetste beeld te ontkrachten. Welters concludeerde vervolgens dat de zesjescultuur een ‘verzamelmetafoor voor onbestemd onbehagen’ is. Drie jaar later erkent hij de frustraties over studenten gedeel-

telijk te begrijpen. In zijn optiek bestaat er een te romantisch beeld van het academisch verleden. De moderne universiteit is er een van hyperspecialisatie en grote studentenaantallen. De veranderde instelling kan volgens Welters niet uitsluitend aan studenten worden geweten. Hapklare brokken Studenten zien zichzelf in studie-enquêtes evenmin als calculerend. In het aprilnummer 2009 van ANS geeft slechts 15 procent aan minimaal te studeren. Ondertussen meent ruim 40 procent tot het uiterste te gaan. De rest werkt exact de voorgeschreven stof door. Ondanks dit optimisme vindt ongeveer de helft dat ze harder moet studeren. Jonas Sweep, voorzitter van studentenvakbond AKKU, geeft aan dat van studenten mag worden verwacht dat ze gemiddeld 36 uur per week studeren. Hoewel men op de Bètafaculteit en bij Medische Wetenschappen nog dertig uur per week studeert, stopt de teller op de overige faculteiten op ruim twintig uur. In weerwil tot hun eigen tevredenheid blijken studenten er dus geen volle weken op na te houden. Naast de beperkte inzet wordt ook geklaagd over verloren zelfstandigheid. In het eerdergenoemde AKKUraatd-debat hekelde professor Bob Lieshout, vice-decaan onderwijs aan de Faculteit Managementwetenschappen de ‘prinsen en prinsessen’-mentaliteit. Studenten zijn volgens hem te passief. Zelfs tweede- en derdejaars verwachten alles in hapklare brokken aangeboden te krijgen, tonen geen initiatief en ontberen discipline. Joep Bos-Coenraad wil wat tegengas bieden: ‘Als in het eerste jaar de verwachtingen niet duidelijk zijn, krijg je dit soort studenten.’ Zijn oplossing is een stevige propedeuse die gewenst niveau en houding afdwingt. Eerstejaars die verkeerd kiezen, vallen daarnaast sneller af. Het systeem maakt de student, is zijn stelling. Perverse prioriteiten De vele bijbanen onder studenten lijken debet aan de lage academische inzet. In de CBS-enquête over bijverdiensten in

Samantha’s Garden P. 05

SAMANTHA’S GARDEN

het hoger onderwijs van 2008 blijken de gemiddelde dertien gewerkte uren per week aan het begin van de studie later oplopen tot 23 uur. In de praktijk werkt een kleine bijbaan positief op de studieresultaten, aldus Sweep. Pas vanaf acht uur per week heeft het een negatieve impact. Het is volgens hem zonneklaar waarom er zoveel wordt gewerkt: ‘Studenten hebben het niet breed. De studiebeurzen zijn niet toereikend.’ De studiefinanciering verschraalt terwijl kosten stijgen. Tegenstrijdige overheidsadviezen compliceren deze situatie. Was staatssecretaris Rutte nog enthousiast pleiter voor de lening als ‘investering in jezelf’, de afgelopen jaren sloegen onderwijsminister Plasterk en het Nibud alarm over ditzelfde leengedrag. Universiteiten lijken de studenten ondertussen het liefst te motiveren met allerlei negatieve prikkels. Het bindend studieadvies wint zo snel aan terrein, dat het al bij tweederde van de WO-studies is ingevoerd. Ook met – al dan niet verplichte – extra contacturen, P-in-2 en B-in-5 lijkt de universiteit toenemend een keurslijf. Hiernaast is er weinig aandacht voor positieve motivatie, klaagt Sweep. Onderwerpen als onderwijskwalificaties voor docenten en goede studiebegeleiding staan laag op de agenda. Daarnaast is er steeds minder geld beschikbaar voor onderwijs. Volgens de WO-paragrafen van het CBS-jaarboek onderwijs 2009 neemt het aantal ‘prinsen en prinsessen’ al twaalf jaar op rij toe. Ondertussen krimpt het werkzame onderwijsondersteunend personeel en zijn WOinvesteringen nauwelijks meer toegenomen na 2001. Studenten studeren te weinig en lijken te volgzaam. Toch wordt de schuld te gemakkelijk bij studenten gelegd. Zonder bewijs worden fenomenen als de ‘zesjescultuur’ uit de lucht geplukt en voor wetenschap verkocht. Legio andere factoren spelen een rol. De overheid speelt een twijfelachtige rol met de veranderlijke kijk op de financiering van het studeren. Tenslotte hanteren universiteiten de wapens van de negatieve motivaties te veel in hun rendementszucht. Zo krijgt elk onderwijssysteem de studenten die het verdient. ANS

En wat nog erger is Ik zette nieuwe snaren op de Telecaster maar even later was hĳ kapot. De draad maakt geen contact meer binnenin. Ik kan het niet uitleggen. Ik kan alleen maar wĳzen: “Dit doet het niet meer”. Mooie gitaar. Aan sommige dingen geraak ik irrationeel hard gehecht. Hĳ moet naar de winkel. Vind ik jammer. Gaan ze weer lachen omdat ik het jargon niet beheers. Gaan ze weer vragen of ik iets wil spelen. Gaan ze weer lachen omdat ik steeds dezelfde vĳf akkoorden speel. Toen God de talenten verdeelde wist hĳ vast nog niet dat ik later graag muziek zou maken. En wat nog erger is Ik was zenuwachtig voor de verkiezingsuitslag terwĳl het op voorhand al lang duidelĳk was dat de Vlaamsnationalisten zouden winnen. Misschien had ik hoop. Ik maakte een button met het opschrift “Links is dààr” en een grote pĳl, maar het hielp niet. Sinds kort is de lucht zwaar en vettig. Mĳn bloed kookt. En wat nog erger is Ik ben twee uur en half onderweg geweest om van de universiteit tot bĳ mĳn familie te geraken. Dat komt omdat mĳn godsdienstleerkracht waar ik 10 jaar gele den les van had sinds kort dezelfde trein als ik neemt. Dat is niet zo’n probleem, ware het niet dat hĳ al-tĳd wilt praten. Het begint met loensen, vanuit de verte. Dan komt hĳ dichterbĳ. Zwaaiend. Dan gaat hĳ in de zelfde wagon zitten. Als je dan nog steeds niet opkĳkt (iPod in de oren, ‘druk druk’ lezend in een boek), pakt hĳ je schouder vast. De man met de ogen van ik-ziedwars-door-je-heen. De man die wilt dat je hem alles vertelt. de man waaraan je niets wilt vertellen, want hĳ maakt van alles zĳn eigen verhaal. Zoals ik ooit -ik was toen 12 jaar en mĳ van geen kwaad bewust- in zĳn les vertelde dat ik vroeger erg jongensachtig was. sindsdien denkt hĳ dat ik een man ben, opgesloten in een vrouwenlichaam. Zes lange middelbare jaren wilde hĳ daarover praten. Over hoe het nu verder moet met mĳ. Ik. Man. In vrouwenlichaam. MAAR KEREL! IK HEB BORSTEN EN IK HEB ZE GRAAG! -dit durf ik hem natuurlĳk niet luidop te zeggen. Dus ik pak een andere trein. Die gigantisch lang duurt. En wat nog erger is Mĳn bobonne komt eten. Hell is just around the corner.

Het laatste oordeel Tekst: Britt Latour en Jolene Meijerink/ Illustratie: Argibald P. 06

HET LAAT STE OOR DEEL

STUDIE: Geneeskunde COLLEGE: Regulatie Integratie 1, donderdag 17 juni, 16.45-17.30, Lammerszaal DOCENT: Prof. dr. A.R.M.M. Hermus UITSTRALING: Onbegrepen genie PUBLIEK: Praatgrage puberale studenten INHOUD: Opgezwollen schildklieren en uitpuilende ogen EINDCĲFER: 6-

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. Aan het begin van het college wervelt er een orkaan van geroezemoes door de zaal. Professor doctor Hermus is nauwelijks te verstaan. Desalniettemin praat hij stug door. Het college heeft als thema schildklierziekten en met name de ziekte van Graves. Na een uitleg over het gebruik van radioactief jodium als remedie worden symptomen van de ziekte aan de hand van foto’s en afbeeldingen uitgelegd. De rust keert na een kwartier weder, maar patiënten met uitpuilende ogen zorgen direct weer voor consternatie. Velen kunnen hun walging niet onderdrukken en bespreken met de buren hoe vies de foto’s eruit zien. Hermus probeert uit te leggen dat dit een vervelend symptoom is voor patiënten. ‘Er is een cabaretier die van zijn uitpuilende ogen zijn handelsmerk heeft gemaakt, maar de meeste mensen vinden het erg naar’, vervolgt Hermus droog zijn verhaal. Dit is niet de enige open deur die Hermus intrapt. ‘De behandeling van deze ziekte is in zestig jaar nog niet veranderd, we geven namelijk nog steeds dezelfde medicijnen’ en ‘Er is ook zoiets als de Block and Replace-therapy, het blokkeren en herplaatsen dus’. Na dergelijke uitspraken beginnen de studenten meteen te zuchten en met hun ogen te draaien. Hermus betuttelt de studenten door de stof zeer simplistisch uit te leggen. Toch weigeren zijn toehoorders te luisteren. Constant gebabbel met de achterburen, een sms-conversatie met een vriendinnetje op het balkon, de interesse is ver te zoeken. De nieuwbakken Geneeskundestudenten stralen niet veel volwassenheid uit. Tot slot behandelt Hermus de symptomen van een struma, een vergrote schildklier die ervoor zorgt dat de adamsappel meer op een halve meloen lijkt. Terwijl hij aan de hand van afbeeldingen laat zien dat er al sprake was van struma’s in de Griekse Oudheid en dat Cleopatra er ook mee rondliep, rent een aantal meiden als een kudde schapen op de vlucht voor een wolf de collegezaal uit. Desondanks vervolgt de docent onverstoord zijn college. Na deze afleiding kijken de achterblijvers af en toe achterom om te zien of meer toekomstige kwakzalvers het aandurven de zaal te verlaten. Wanneer Hermus met het minste of geringste gebaar suggereert het college te beëindigen, willen de collegebezoekers direct voor het zingen de kerk uit. Slechts enkele aanstaande stethoscoopdragers lijken het college serieus te nemen en vragen om extra uitleg. Of is dat alleen in de hoop wat los te krijgen over het aankomende tentamen? Het Laatste Oordeel der Studenten Dat het college rumoerig was, hebben de jonge wittejassen aan zichzelf te danken. Helaas voor Hermus vonden de studenten hem te monotoon: ‘Intonatie is ook een kunst.’ Daarnaast verwachten ze wat meer interactie met de docent. Nu was het ‘stoffig, saai en emotieloos’. Blijkbaar zijn deze geneesheren en -dames niet gewend om tot half zes onderwijs te volgen, wat blijkt uit het collectief gejeremieer over knorrende magen. Omdat het college tot de tentamenstof behoort komen ze toch maar opdagen. Ondanks dat de zaal uitpuilde, waren ze geestelijk niet aanwezig. Een wanhopige jongen bekent: ‘Mijn gedachten dwalen af naar onbekende meisjes.’ ANS

Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7

HET SYSTEEM IS DOOD HĲ VINDT HET ONDERWĲS ERBARMELĲK SLECHT EN VERKLAART HET NEDERLANDSE KIESSTELSEL DOOD. MAURICE DE HOND NEEMT GEEN BLAD VOOR DE MOND. ‘IN FEITE IS HET POLITIEKE SYSTEEM AL OVERLEDEN, ALLEEN IN DEN HAAG WETEN ZE HET NOG NIET.’

Interview Maurice de Hond Tekst: Lucy Vleeshouwers en Jozien Wijkhuijs/ Foto’s: Valentijn Brandt P. 8

Naast zijn werk als opiniepeiler is Maurice de Hond (62) actief als luis in de pels van het huidige politieke systeem. Het hele kiesstelsel moet volgens hem op de schop en hij predikt revolutie in het Binnenhof. De democratie, die sinds Thorbecke bestaat, zou niet meer werken in de huidige samenleving. De burger is volgens De Hond mondig genoeg om deel te nemen aan het politieke proces, maar heeft daartoe de mogelijkheden niet. Daarom richtte hij onlangs de Schaduwkamer op, een online platform waar burgers hun mening kunnen geven over politieke beslissingen. Hij verdedigt deze beslissing zoals gewoonlijk met cijfers. In een opiniestuk in de Volkskrant van 26 juni jongstleden stelt hij dat het weliswaar mogelijk is een meerderheid te vinden in de Tweede Kamer, maar dat het draagvlak onder de bevolking vaak te klein is. ‘Zowel in 2003 als in 2006 kwam er een regering die voorafgaande aan de verkiezingen door minder dan 10 procent van de kiezers werd gewenst.’ Naast zijn strijd voor politieke veranderingen is het leven van De Hond niet zonder controverse. Hij heeft een spreekverbod met betrekking tot de Deventer Moordzaak, omdat hij openlijk de uitspraak van de rechter in twijfel trok. Ook wilde de Reclame Code Commissie hem onlangs tevergeefs weerhouden van zijn optreden in een tv-spot voor de Nederlandse Energie Maatschappij. Zelf zegt hij dat deze reclame een manier is om de burger wakker te schudden door te laten zien dat er goedkopere alternatieven zijn voor dure energieaanbieders. ‘Ik vind pampers ook geweldige producten, maar daar ga ik geen reclame voor maken.’ In zijn lichte huis in Amsterdam-Zuid hangen babyjasjes aan de kapstok en staat er een box in de woonkamer voor zijn jongste spruit. In een bescheiden boekenkast staan boeken over voetbal en politiek. De deuren naar de kleine tuin, waar de vogels flierefluiten, staan open. Ontspannen achteroverleunend in zijn luie stoel vertelt De Hond hoe het land er volgens hem uit zou moeten zien. ‘Het politieke systeem is volledig uit het lood geslagen. Ons democratisch stelsel moet totaal worden omgegooid.’ Waarom functioneert ons huidige politieke systeem niet meer? ‘Ons democratisch stelsel is er één waarin de burger op grote afstand staat van de overheid. Ik ben getrouwd met een Cubaanse. Toen mijn schoonouders hier op bezoek waren zagen ze Balkenende op televisie. Ze vroegen: “Hebben jullie hem gekozen?” Ik vertelde hen dat die verkiezing via de regering gaat. Er moet eerst een meerderheid van 76 zetels zijn. Toen ze me vroegen of we referenda hebben, was mijn reactie: “Ja, die hebben we

een keer gehad, toen stemden we “nee”, dus die zullen we waarschijnlijk niet meer krijgen.” Zelfs de burgemeester mogen we niet zelf kiezen. Ze verbaasden zich erover dat de Nederlandse democratie op deze manier werkt.’ Wat zijn de consequenties van de grote afstand tussen de Nederlandse burger en de overheid? ‘Ons systeem sluit niet meer aan op de samenleving. De politiek gedraagt zich alsof het eens in de vier jaar een mandaat krijgt en zich verder niks meer hoeft aan te trekken van wat de kiezer vindt. Het gevolg is dat er grote onvrede bij de kiezers ontstaat en dat er een volgende verkiezingsuitslag komt die het nog moeilijker maakt een slagvaardige regering te vormen.’

‘Het systeem in Den Haag hangt al boven het ravijn, alleen heeft het nog niet naar beneden gekeken.’ Welke gevolgen heeft dit voor de toekomst? ‘Dit is het einde van het systeem. Het is al overleden, maar in Den Haag weet men het nog niet. Ik vergelijk het weleens met tekenfilms, zoals Popeye of Mickey Mouse. Als die worden achtervolgd rennen ze een ravijn in en lopen eerst nog een stuk door de lucht. Dan kijken ze pas naar beneden en storten ze neer. Dat is wat er in Den Haag gebeurt. Het systeem hangt al boven het ravijn, alleen heeft het niet naar beneden gekeken.’ Wat zou er moeten veranderen? ‘Je zou een systeem moeten hebben dat slagvaardig is en waarbij de kiezer nog invloed heeft. De premier en de Kamer moet je los van elkaar kiezen. De premier vormt zijn eigen regering en probeert voorstellen door de Kamer te krijgen. Als er geen overeenstemming wordt bereikt moet er via een referendum aan de kiezers worden gevraagd wie hun keuze goed interpreteert.’ Heeft u daarom ook de Schaduwkamer opgericht? ‘Ja, via dat platform kunnen burgers hun mening geven over politieke beslissingen. Als kiezer en partij het niet met elkaar eens zijn, is het aan de politici om hun achterban te overtuigen. Als het een politicus niet lukt draagvlak te vinden voor een beslissing zijn er twee mogelijkheden: de politicus heeft ongelijk en de achterban gelijk, of het is geen goede politicus, omdat hij zijn achterban niet kan overtuigen.’

Dus u vindt dat iedere burger in staat is om moeilijke politieke beslissingen te nemen? ‘Dat is kort door de bocht, maar ik denk dat iedere burger over de capaciteiten beschikt om voor of tegen een voorstel te stemmen. Zelfs impopulaire maatregelen als bezuinigingen vallen door politici te verantwoorden. Die beslissingen neemt men niet om de burger te pesten, maar bijvoorbeeld om de economie op lange termijn te redden. Mensen zijn best bereid om een offer

‘Wat je aan kennis opdoet tijdens een studie ga je later toch niet gebruiken. Wanneer je informatie nodig hebt, vind je die wel op internet.’ te brengen als dat nodig is.’ Emancipatie van de burger is een van de stokpaardjes van De Hond. De kiezer is volgens hem mondig genoeg om voor zichzelf op te komen. ‘Als je op een verjaardag zit, kun je urenlang praten over hoe slecht de overheid

en het onderwijs functioneren.’ Vol geestdrift vervolgt hij zijn klaagzang op de overheid, waarin het onderwijs het nog meer moet ontgelden. ‘Als jullie het niet erg vinden, ga ik het even over het onderwijs hebben.’ Wat is daar dan mis mee? ‘Wat veel studenten kunnen, hebben ze geleerd ondanks het onderwijs. Je bewijst met een opleiding wel dat je een hoog IQ hebt en gedisciplineerd kunt werken, maar wat je aan kennis en vaardigheid opdoet, ga je na je studie nauwelijks gebruiken. Veel studenten zijn de stof al kwijt als ze het tentamen hebben gemaakt. Wanneer je informatie nodig hebt, vind je die wel op internet. Informatieoverdracht kan sneller via nieuwe technologieën. In het onderwijs moet je juist gebruik maken van interactie tussen mensen en van de nieuwsgierigheid van de student. ‘Ik krijg op dit punt vaak kritiek als ik lezingen geef op universiteiten, want ik vertel mijn toehoorders doodleuk dat waar zij hun best voor doen, niets voorstelt. Het onderwijs hobbelt met een gat van vijftien jaar achter de technologische ontwikkelingen aan. Je krijgt nu informaticacursussen die je in 1995 had moeten hebben. ‘Het probleem is dat studenten te weinig over het onderwijssysteem nadenken. Zij redeneren: “Ik studeer nu af

Leef, woon, werk, feest... met ANS ANS-Online.nl P.P.10 10

en dan begint het echte leven.”’ De Hond heeft het fenomeen opiniepeilen in Nederland groot gemaakt. In 1975 startte hij een onderzoeksbureau in samenwerking met Hedy d’Ancona. Hij ging zich bezighouden met een eigen kiezersonderzoek toen hij onnauwkeurigheden constateerde in het bestaande onderzoek. Bij het ontwikkelen van zijn eigen methode heeft hij veel voordeel gehad van de opkomst van het internet, omdat op deze manier sneller informatie kan worden verkregen. ‘Ik kan nu een onderzoek starten en vanavond resultaten op tafel hebben.’ Was het toenmalige systeem zo beroerd? ‘Ik was marktonderzoeker, dus ik kende het klappen van de zweep, maar ik merkte dat de manier van onderzoeken destijds niet nauwkeurig genoeg was. Het aantal zetels van de SGP veranderde bijvoorbeeld van maand tot maand en als er één ding is in Nederland dat niet schommelt, is het de zetelaantal van de SGP. Ik had het gevoel

dat het niet aan de wispelturigheid van de kiezer lag, maar aan het onderzoek.’ Denkt u dat u het stemgedrag door peilingen kan beïnvloeden? ‘Dat is moeilijk te zeggen. Ik geef weer wat mensen vinden, dat leeft al bij kiezers en in de media. Politiek, media en maatschappij staan niet los van elkaar. Mijn peilingen geven een bevestiging van een gevoel dat al bestaat. Stel dat ik morgen ineens roep dat D66 zeven zetels is gestegen. Dan vragen mensen zich eerder af hoe dat komt dan dat ze meteen ook D66 gaan stemmen. De opkomst en neergang van Job Cohen is hier ook een voorbeeld van. Als mensen alleen op mijn peilingen afgingen, dan was hij blijven stijgen. Toen hij in de debatten tegenviel, daalde hij echter toch.’

‘Als ik in verkiezingstijd mijn bevindingen publiceer, krijg ik allerlei verwijten naar mijn hoofd.’ Uw peilingen kunnen er wel voor zorgen dat mensen strategisch gaan stemmen. ‘Het is mogelijk dat mensen minder strategisch zouden stemmen als er geen peiling zou zijn tussen twee verkiezingen in. Daarom wordt vaak gezegd: “Je zou geen peiling mogen doen”, maar in verkiezingstijd komt allerlei informatie op mensen af, dus waarom mijn bevindingen niet? De kandidaten die campagne voeren spelen een rol en de media ook. Als ik dan met de mening van de bevolking kom, wordt gezegd dat ik dat niet mag doen. Dat is een beetje raar.’ Desondanks mocht u uw peilingen op verkiezingsavond niet uitzenden. ‘Belachelijk, ik zou die avond aangeven binnen welke marges de uitslag zou vallen. Dat is nauwelijks anders dan de dag ervoor, alleen scherp je zo’n marge wat aan. ‘In Amerika is het heel anders, daar wordt op verkiezingsdag van uur tot uur bijgehouden hoe de stemming ervoor staat. Maar als ik om half acht in Nederland marges geef, mag dat niet. Alsof mensen zeggen: “Nou, ik wacht op de peiling van De Hond, dan weet ik wat ik ga stemmen.”’ De invloed die De Hond heeft is naar eigen zeggen beperkt. Op de vraag of hij zelf veranderingen zou willen bewerkstelligen in de politiek, is hij duidelijk. ‘Ik heb altijd gezegd dat ik niet de politiek in ga als het systeem blijft zoals het nu is. Als het uiteindelijk verandert, hebben ze mij niet meer nodig.’ ANS

Adverteren? Leef, woon, werk, Kijk op feest... ANS-Online.nl met ANS P.P.11 11

ANSJES Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar redactie@ ans-online.nl. Ben jij op zoek naar een leuke, afwisselende, goedbetaalde bijbaan? Kom werken voor studentenklusbedrijf Huurstudent. Wij hebben diverse functies. Meld je aan via huurstudent.nl of bel naar 024-3553318. Studentpool.net, dé website voor studenten op het gebied van wereldwijde stages, bijbanen, startersbanen, gratis studieboeken en carrièreadvies. Gratis bemiddeling! Wij zijn ook doorlopend op zoek naar studentredacteuren. Interesse? Mail naar: [email protected] KNAEK. De studentenkortingpas! Gratis producten bij AH, Jilzz 1,50 bij Bascafé. Korting Gamma, Subway, Dynabite, kapper en veel meer! www.knaek.nl voor meer info en verkrijgbaarheid.

Uit in Nijmegen Tekst: Michelle van Hoeve en Timo Pisart/ Illustraties: Joost Dekkers P. 12

DE EERSTE STAPJES Zuipen, zingen of swingen: het Nijmeegse nachtleven biedt onderdak aan alle soorten en maten studenten. Voor de kersverse eerstejaars scheiden vijf uitgaansautoriteiten het kaf van het koren, gezelligheid gegarandeerd.

renfeesten tot breezerparty’s. Ook treden er regelmatig ‘bekende’ dj’s en artiesten op. Tegenwoordig vindt Nikie de Molenstraat op donderdagavond te druk, maar als eerstejaars was ze er altijd te vinden. ‘Iedereen gaat los op top40-muziek en wordt schandalig dronken.’ Nikie zoekt inmiddels liever de gezelligheid op in café Faber of bruine kroegen op de Grote Markt.

Nikie van Hastenberg (23), Bedrijfscommunicatie Type: gezelligheidsdier dat ‘voor sluit’ niet weg te vegen is Hotspots: TweeKeerBellen, El Sombrero en Van Buren No-go’s: Donderdagavond in de Molenstraat Iedere avond is Nikie wel ergens te vinden tot in de late uurtjes. ‘Al op maandag barst een bierfestijn los op de bingoavond in TweeKeerBellen’, vertelt ze. Ieder drankje dat voor 12 uur wordt besteld, geeft recht op een bingobon. Vanaf middernacht kent het barpersoneel veelal alcoholische prijzen toe, van een meter bier tot een fles wijn. Ook op de dinsdag bezoekt Nikie graag de studentenavonden van Bascafé en TweeKeerBellen. Woensdag zijn er standaard studie- en studentenverenigingfeestjes. El Sombrero, Van Buren en Boogie Wonderland zijn dan de ideale plek om ‘helemaal uit je dak te gaan’, studie genootjes te leren kennen en te sjansen. Vaak hangt er een thema aan de avonden, van piraten- en snor-

Lianne van Keijsteren (24), Rechten Type: studentikoze preses Carolus Magnus zonder kraagje Hotspots: Sociëteit De Kroeg, TweeKeerBellen en het Bascafé No-go’s: Grote Griet, Drie Gezusters en ‘t Keldertje Voor Lullo-identificatie is er in Havana aan de Waal eigenlijk geen plaats. Het dichtst in de buurt komt gezelligheidsvereniging Carolus Magnus. Leden zijn altijd welkom

ANS-Online.nl P. 13

op de Sociëteit aan de hoek van de Oranjesingel en Hertogstraat, andere studenten kunnen zich in het Vrijdag Nacht Café te goed doen aan het goedkope pils en de corporale gezelligheid ‘in de kroeg’. Wie ook doordeweeks bier wil hakken zonder aan de bedelstaf te geraken kan volgens Lianne zijn hart ophalen in TweeKeerBellen en het Bascafé. Beide kroegen puilen iedere dinsdag uit met leden van allerlei studentenverenigingen. Lianne: ‘Gezelligheid is gegarandeerd en al snel ken je bij ieder gezicht de naam.’ Een eervolle vermelding verdient ook ‘t Keldertje aan de Grote Markt, dat ‘te fout is voor woorden’. Dit café gaat pas laat open om bij ochtendgloren weer te sluiten. Lianne: ‘Al binnenstrompelend rijst gauw de vraag: “Wat doe ik hier?!” Vervolgens maakt niets meer uit, zo ver heen is iedereen.’

‘In Stretto en El Sombrero overleef ik het simpelweg niet’, zegt Wendy. ‘Iedere donderdag vindt daar voor 2 uur een invasie van minderjarigen plaats en het is stinkend druk.’ Van Buren en Boogie Wonderland zijn de minsten van de Molenstraatkwaden voor wie met weinig avontuurlijke studiegenootjes een gezellig dansje wil wagen.

Reinout Versteeg (23), Kunstmatige Intelligentie Type: feestbeest en programmeur Cultuur op de Campus Hotspots: NDRGRND, Merleyn en gangfeestjes No-go’s: Puberpop in Van Buren

Wendy Lemmens (21), Nederlands Type: drumster en muziekgek Hotspots: Dollar$ en Muziekcafé Allicht No-go’s: Stretto en El Sombrero ‘Geen kroeg heeft zo’n toffe eigenaar als Muziekcafé Allicht’, aldus Wendy. ‘MultiKees’ heeft een apart gevoel voor humor. Zo heeft hij zijn naam in alle drankjes verwerkt en heeft hij een kroegverbod ingesteld voor politici. Tel daar een ultieme hippiesfeer, geen vaste sluitingstijd en optredens van lokale rockbands bij op, en je hebt volgens Wendy een ‘te gekke avond’. Ook Dollar$ voedt de honger van rock ’n rollliefhebbers. Vrijwel dagelijks is er livemuziek, variërend van uitgekauwde coverbandjes tot singer-songwriters. ‘Iedere woensdag zit er een gast met gitaar op de bar. Wanneer je wil, mag je naast hem komen zitten en een liedje meezingen.’

Voor 2 uur ‘s nachts is er op donderdag geen hond, maar daarna stroomt de stinkende kelder van NDRGRND al gauw vol met behaarde mannen en modieuze meisjes. Reinout noemt dit het ‘happy hour van leuke mensen’. Een uur lang is het danscafé the place to be voor tout hip Nijmegen, dat daar losgaat op alternatieve rock en electro. Als het aan Reinout ligt, zou een deel van dat publiek zich moeten verplaatsen naar Merleyn. ‘Dat zou veel leuker zijn. In mijn eerste jaar was het daar altijd heel druk. Tegenwoordig komt er bijna niemand meer, terwijl de muziek en sfeer er beter zijn.’ De grote verschillen met NDRGRND zijn vooral het iets oudere publiek en meer variatie in muziek, zo worden er ook house- en technoavonden georganiseerd. Het ultieme uitgaansleven in Nijmegen is volgens Reinout echter te vinden op de studentencomplexen. Bijna wekelijks zijn er gangfeestjes op Hoogeveldt, Jacob Canisstraat of Vossenveld. ‘Voor slechts 5 euro kun je daar zoveel drinken als je wilt en helemaal kapot gaan.’ Meestal hangt er een gemoedelijke sfeer waarin iedereen elkaar via via kent en de meest bizarre voorvallen plaatsvinden. Reinout lacht: ‘Zo worden er wel eens magnetrons en televisies van vijf hoog uit het raam gegooid.’

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 14

Mike Ligthart (22), Scheikunde en Kunstmatige Intelligentie Type: volwassen geworden ex-metalhead en vicevoorzitter Karpe Noktem Hotspots: Kollektief Kafé Bijstand, Beestfeest en de verenigingsborrel No-go’s: de hele Molenstraat ‘vol paupermuziek’, behalve NDRGRND ‘Wie van lullen en zuipen houdt, moet bij De Bijstand zijn’, aldus Mike. Vooral op Wodka Woensdag is het krakerscafé een aanrader, dan is het in vele smaken verkrijgbare Russische goedje slechts 1,60 euro per shotje. Mike typeert het café - dat vooral wordt bezocht door mensen die ‘schijt hebben aan alles’ - met de woorden ‘klein en knus’. Alleen dat er gerookt wordt, is volgens Mike het enige nadeel. Een vergelijkbare ongedwongen sfeer is iedere maandag te vinden in Villa van Schaeck bij de open verenigingsborrels van Karpe Noktem. Hier gaan regelmatig de voetjes van de vloer op drum ‘n bass, electro, indie en hardere rockmuziek. Voor een onvergetelijke feestavond raadt Mike het Beestfeest in Doornroosje aan: ‘Iedere bèta ziet dit als het ultieme moment om te scoren.’ Al voordat de deuren om half 10 openen, kan geen bezoeker nog op zijn benen staan. De rij die rond 8 uur ontstaat, is namelijk al een feestje op zich. Gezamenlijk drinken de veelal alternatieve bezoekers gezellig in onder de sterrenhemel. ANS

Adverteren? Leef, woon, werk, Kijk op feest... ANS-Online.nl met ANS P.P.15 15

Elke dag ben je welkom. Je kunt zo binnenlopen. Een programmaboekje ligt voor je klaar.

www.ru.nl/studentenkerk

HENK BRAAM

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon zwerft als straatfotograaf door Nijmegen om met een zo klein mogelijke camera mensen tot doelwit te maken. P. 16 Foto’s achteraf bewerken is uit den boze. Kijk voor meer informatie over deze kunstenaar en zijn werk op ANS-Online.nl

Ans deze maand P. 17

Een dag met een privédetective Tekst: Ceciele Luijnenburg en Adrianne Tuk/ Illustratie: Argibald P. 18

MEELOPERS Iedere maand loopt ANS een dag mee in de schaduw van een zonderling. Deze maand: Stiekem snuffelende speurneuzen

SHERLOCK HOLMES 2.0

Mysterieuze mannen gehuld in lange regenjassen, camera’s verstopt in bloempotten en bloedstollende achtervolgingen: het is het clichébeeld van een privédetective. Is de werkelijkheid echt zo spannend of zit de hedendaagse speurneus enkel achter zijn computer gegevens te vergaren en te analyseren? Het statige pand van VMB, omringd door een vijver die veel weg heeft van een middeleeuwse gracht, doet denken aan een goed beveiligde bunker. Breed lachend opent stagiair Michael Stark (19) de deur, terwijl hij opmerkt dat we allang zijn gadegeslagen door de verdekt opgestelde camera’s. Bauke Jonkmans, een gladde dertiger gekleed in een nette blouse en interim security manager bij VMB, steekt van wal: ‘De term privédetective is een beetje achtergehaald, wij noemen onszelf een particulier recherchebureau. Onze onderzoeken worden uitgevoerd in opdracht van derden, waarbij de nadruk ligt op fraude, witteboordencriminaliteit en oplichting binnen bedrijven.’ Met een serieus gezicht vervolgt hij: ‘Weet je bijvoorbeeld wat de top drie van diefstal in een hotel is? Batterijen, lampen en kleine pakjes hagelslag.’ Op kantoren wordt ook veelvuldig proletarisch gewinkeld. ‘Een mooi voorbeeld hiervan is een jongen die ’s avonds geacht werd het pand schoon te maken. In plaats daarvan pakte hij de snoepautomaat beet en kantelde die vooruit, zodat alle lekkernijen eruit donderden. Vervolgens ging hij prinsheerlijk aan een bureau zitten schransen, precies in het oog van de camera.’ Chips en scramblers Het beeld van spannende achtervolgingen van overspelige echtgenoten of louche figuren wordt al snel ontkracht. Naast de weinig opwindende fraudezaken werkt VMB ook op het gebied van advies en preventie van diefstal binnen bedrijven. Het blijkt een heus specialisme te zijn: ‘Vroeger waren het oude agenten met een grote snor, die iets mysterieus zeiden met veel moeilijke woorden. Tegenwoordig moet je er een gedegen opleiding voor volgen.’ De jongste tak van het beroep van de privédetective is het digitale onderzoek. Een

voetafdruk zoekt men tegenwoordig niet meer in de modder, maar in de computer. Als er verborgen camerabeelden zijn gemaakt, moeten die worden geanalyseerd. Soms heb je opnames van dagen of weken die bekeken moeten worden. ‘Dan kan je er beter een zak chips en een krat bier bij pakken’, aldus Stark. Bijna deden de heren vermoeden dat de vrij vanzelfsprekende spanning en sensatie omtrent het werk van privédetectives slechts een illusie was. Gelukkig blijft er nog wel iets van in stand: er wordt immers ook ‘veldwerk’ verricht. Dit varieert van observaties tot het plaatsen van verborgen camera’s. Jonkmans licht de gebruikelijke procedure uit: ‘Als je een zaak krijgt, ontvang je eerst een briefing. Er wordt een observatieteam samengesteld, waarna analysten met de vergaarde gegevens aan de slag gaan. Een tactisch rechercheur knoopt de eindjes aan elkaar en een verhoorkoppel gaat vervolgens een zogenoemd “confronterend gesprek” aan met het subject.’ Jonkmans vertelt hier gepassioneerd over: ‘We waren onlangs met twee verhoorkoppels in een grote kledingketen om vier subjecten te ondervragen. De reacties verschilden enorm. Er was iemand die opsprong en de tafel omgooide, een meisje dat zacht begon te snikken, maar ook iemand die koel en berekenend begon te lachen en bekende.’ Stark: ‘Al zou ik ook bang worden als ik door Bauke word verhoord.’ Zijn collega spoedt zich om te zeggen dat het daar niet om gaat. Het motto van het bedrijf ‘één bewijs is geen bewijs’ moet namelijk altijd in stand worden gehouden. Om te voorkomen dat de verdachten tijdens zo’n gesprek met elkaar communiceren, wordt vaak een gadget ingezet: een zogenaamde scrambler, die het mobiele netwerk stoort. Op de vraag of de subjecten zich hiervan bewust zijn, blijft Jonkmans vaag: ‘Dat kunnen ze weten als we ze dat zouden vertellen’.

ANS-Online.nl P. 19

Spionagebus VMB blijkt over een scala aan speeltjes te beschikken waar Q niet aan kan tippen. Zo gebruikt VMB mini-camera’s die in rookmelders, radio’s, boeken en computers worden verstopt, maar ook een camera in de vorm van een autosleutel, een pen of een horloge. Het grootste speeltje van VMB is de observatiebus. Ogenschijnlijk een normaal bestelbusje, maar van binnen uitgerust met camera’s die de directe omgeving in de gaten houden. Zelfs in het luchtroostertje bovenop het dak is een camera gemonteerd die 360 graden kan draaien. Stark zit geregeld van acht uur ’s morgens tien uur ’s avonds achter in de bus op een parkeerplaats, zonder enig daglicht te zien en in doodse stilte. Hij verzucht: ‘Er zit gelukkig wel een wc’tje in.’ Daarna vertelt hij echter enthousiast over een observatie: ‘We moesten laatst twee terreinen in de gaten houden, omdat een verdachte gevolgd moest worden. Ik zat in het busje bij het ene terrein, twee anderen zaten stand-by in een auto bij het andere. Opeens verliet ons subject ‘mijn’ terrein, terwijl ik geen kant op kon omdat ik in dat busje moest blijven om geen argwaan te wekken. Mijn collega’s moesten er toen als een speer achteraan.’ Bambi Bauke geeft aan dat er tijdens het veldwerk ook andere technieken worden gebruikt: ‘We gebruiken speciale tactieken tijdens onze zaken. Zo hebben we onderling bijnamen voor elkaar, mijn naam is Gadget, maar we hebben ook Brutus, Moneypenny en De Mus.’ Met een grote glimlach vervolgt hij plagend: ‘En Michael is onze Bambi.’ De stagiair kijkt wat zuur na deze opmerking en legt uit dat de namen niet alleen worden gebruikt omdat

ze zo ‘stoer’ zijn, maar dat het voornamelijk functionaliteit betreft: ‘We willen over de portofoons zo neutraal mogelijk overkomen.’ Naast het observatiewerk wordt ook undercover geopereerd. Jonkmans vertelt: ‘Laatst hadden we een mooie zaak. Ons subject werkte in een hotelbar en werd ervan verdacht geld achterover te drukken door sommige biertjes niet aan te slaan op de kassa. Het was een kerel van middelbare leeftijd, hij had een zwart giletje aan en droeg een ouderwets zakhorloge. Om bewijzen te vinden heb ik met een collega drie avonden achtereen aan de bar bier zitten drinken. Ons subject had schitterende verhalen en was een aardige kerel, maar uiteindelijk bleek dat hij 8500 euro achterover had gedrukt. Dan heb je toch aardig wat biertjes in je zak gestoken.’ De spannende observaties en undercovermissies brengen helaas wel enige gevaren voor het privéleven met zich mee. Zo legt Jonkmans uit dat je, wanneer je particulier rechercheur wordt, direct een verzoek omtrent geheimhouding moet aanvragen bij de gemeente. Op deze manier worden je adresgegevens niet verspreid. Zelfs je partner moet een geheimhoudingsverklaring ondertekenen. Ook Facebook en twitter worden vermeden, uit angst dat je identiteit bekend wordt. ‘Je persoonlijke veiligheid staat op het spel. Ik ben gestalkt, mijn auto is bekrast en ik ben met de dood bedreigd. Net als ambulancepersoneel kiezen we er niet voor te worden uitgescholden, maar het gebeurt wel.’ Het is duidelijk dat het leven van een privédetective niet altijd over rozen gaat. De vraag die blijft hangen is uiteraard of het zich terugbetaalt. Over het honorarium laat Jonkmans helaas weinig los: ‘We zitten ruim onder de 150 euro per uur. En daar houden we het bij, oké?’ ANS

DE ANTICOACH

BRABANTS AMUSEMENT

HĲ VERTELT ZĲN 16,5 MILJOEN CLIËNTEN VOORAL ‘NIET LEKKER IN HUN VEL’ TE BLĲVEN ZITTEN, WERPT ZICH OP ALS LEESCOACH EN WAARSCHUWT VOOR HYPNOSE. WIM DE BIE IS NEERLANDS EERSTE NATIONALE MENTAL COACH. ‘ONS LAND RAAKT ONTZETTEND OPGEFOKT VAN OPPEPPENDE COACHTAAL.’

Tekst: Laura van der Sman en Eva-Marijn de Vries/ Foto’s: Jaap Baarends Interview Theo Verbruggen P. 21

VAN BOERENJONGEN EN LINKSE ACTIVIST SCHOPTE HĲ HET TOT RADIOMAKER EN NOS-VERSLAGGEVER. THEO VERBRUGGEN WEIGERT OPGESLOTEN TE WORDEN IN DE HILVERSUMSE BUNKER EN FREELANCET VANUIT ZĲN BRABANTSE NOS-STUDIO: ‘IK PROBEER NIEUWS ALTĲD AANTREKKELĲK TE MAKEN.’

Voor BureauZuid in ‘s-Hertogenbosch parkeert Theo Verbruggen (51) zijn fiets. Klein van stuk en gekleed in een felblauwe blouse met kwallen opent hij wat nerveus de deuren van zijn Brabantse verbinding met Hilversum. Onder het genot van een Nespresso uit een heus NOS-kopje mogen we ‘best even rondkijken’. En dat is de moeite waard: een professionele radiostudio, een wandvullende poster van Beatrix en antieke opnameapparatuur maken het pand een lust voor het oog. In deze enige officiële NOS-studio buiten Hilversum vertelt Verbruggen over zijn liefde voor Brabant en zijn studententijd in de linkse actiewereld: ‘Tegenwoordig worden studenten meteen klaargestoomd voor een baan. Ik hoop dat jullie daar gelukkig van worden.’

gekeken, maar dat hebben ze grotendeels aan zichzelf te wijten. Er zitten meer buitenlanders bij, bijvoorbeeld OostEuropeanen, die zijn agressiever. Het gaat hen niet meer om het nastreven van een ideologie, maar om het kraker zijn. Ze zijn militanter, haast asociaal. ‘Toch zijn we wat betreft homoseksualiteit wel toleranter geworden. Toen ik op de Sociale Akademie zat, kwam ik langzaam voor mijn geaardheid uit. Ik ben toen vrijwilligerswerk gaan doen bij actieve homobewegingen zoals de Roze Driehoek in Eindhoven en zocht contact bij het COC, de Nederlandse Vereniging tot Integratie van Homoseksualiteit. Zo kon ik beter omgaan met het feit dat ik op mannen val. Tegenwoordig is die radicaliteit en de behoefte aan praatgroepen afgenomen.’

Als student droeg u grote oorbellen en zette u zich af tegen uw traditionele milieu. Hoe bent u van uitkeringtrekker uiteindelijk verslaggever geworden? ‘Ik ben opgegroeid op een boerderij in Erp, maar wilde geen boer worden. De Sociale Akademie in Den Bosch leek me een goede mogelijkheid, maar ook dat bleek het voor mij niet te zijn. Tijdens mijn studententijd had ik altijd contact met krakers, hoewel ik zelf nooit in een kraakpand heb gewoond. Zo kwam ik in aanraking met de linkse actiewereld. Het heilig vuur voor het maken van radio werd in mij aangewakkerd toen er een groot kraakpand ontruimd werd. Er was overal politie, de hele stad leek belegerd. Wij hadden zelfgemaakte zendertjes op en deden live verslag via piratenstation Radio Vrij Den Bosch. Ik vond dat helemaal kicken. ‘Ik heb toen drie jaar lang van een bijstandsuitkering geleefd. Dat was geen schande, in tegendeel. Krakers vonden dat ze met het voorkomen van leegstand maatschappelijk bezig waren. De mentaliteit was heel anders. Iedereen voerde actie. Kerncentrales, atoombommen, overal werd tegen gedemonstreerd.’

Hoe bent u bij de NOS terechtgekomen? ‘Ik ben een slow type. Ik had pas laat ambities en begon pas op latere leeftijd aan een betaalde baan. Na die grote ontruiming in het kraakpand ben ik meer radioprogramma’s gaan maken voor de lokale omroep en kwam langzamerhand bij grotere radiostations terecht. De radiotak van Omroep Brabant vroeg me als freelancer, waarna Radio 1 volgde en ik uiteindelijk ook als televisieverslaggever bij de NOS belandde. ‘Ik ben altijd freelancer gebleven en dat zal ik ook altijd blijven. Als verslaggever ben je niet gebonden aan vaste werktijden, maar word je geleid door de waan van de dag. Je handelswaar ben je zelf. Hoewel je een slaaf van het nieuws bent, voel je je toch een vrije vogel. Mijn vader was boer, die zat ook nooit binnen. Dat heb ik geërfd, je moet mij niet op een vaste stek zetten.’

Vindt u het jammer dat die tijden zijn veranderd? Weifelend: ‘Er wordt tegenwoordig negatief naar krakers

De carrière van Theo Verbruggen begon bij radio Vrij Den Bosch en de lokale omroep BLOS. Al snel ontwikkelde hij zijn talenten door radio te maken voor de VPRO’s HomoNos en te freelancen voor de VARA. Daarnaast maakte Verbruggen nog verschillende programma’s voor Omroep Brabant, waaronder Gestrikt, Zaak voor TV en Witte Geit. Sinds 1995 is hij in dienst bij de NOS, zowel bij radio als

ANS-Online.nl P. 22

televisie: ‘Volgens mijn paspoort ben ik een journalist, maar eigenlijk voel ik me een simpele verslaggever’. Wat maakt een goede journalist? ‘Het is belangrijk om de feiten zo inzichtelijk, aardig en aantrekkelijk mogelijk op televisie te brengen. Eigenlijk ben ik geen echte journalist: ik ben niet iemand die gaat speuren, zoeken en alles en iedereen nabelt. In die zin ben ik een verslaggever met een korte spanningsboog en als motto ‘hit and run’. Wanneer er weinig uit een persoon komt, vertel ik meer over de omgeving waar ik me bevind of de mensen die ik interview, dan over het item zelf. Dat maakt het nog

enigszins interessant om naar te kijken. Echte journalisten zitten langer op een onderwerp en doen meer onderzoek. Daar heb ik heel veel waardering voor, maar die eigenschap heb ik helaas niet. Ik mis de drive en het geduld. ‘De rechtszaak rond Benno L. is wel een kwestie waar ik al langere tijd aan werk. De kwaliteit van mijn verslagen neemt toe, omdat ik mij er meer in heb verdiept. Dat is best iets om trots op te zijn. Verwacht van mij echter geen grote primeurs. Dat mis ik aan mezelf en dat waardeer ik aan anderen., hoewel onderzoeksjournalisten het vaak weer niet kunnen vertalen naar een goed bericht in de krant.’

ANS-Online.nl P. 23

U bent niet koningsgezind, maar wel de vaste verslaggever van het koningshuis. ‘Hoewel ik denk dat de monarchie wel een staatsvorm is die bij ons land past, ben ik inderdaad geen grote fan van het koningshuis. Ooit moest ik verslag doen van Prinsjesdag en stond ik ineens op het Binnenhof de kleding van de royals te beschrijven. Toen dacht men: “Dat doet Theo wel aardig, daar kunnen we hem vaker voor gebruiken.” Inmiddels ben ik al meer dan vijftien keer met ze mee geweest op staatsbezoeken. Naarmate ik ze beter leerde kennen, werd het wel iets interessanter. Bovendien is het altijd leuk om te zeggen dat ik thee heb gedronken met Maxima en Willem-Alexander.’

‘Tegenwoordig worden studenten meteen klaargestoomd voor een baan. Ik hoop dat jullie daar gelukkig van worden’ Na een tweede kopje koffie verklaart Theo zijn ietwat zenuwachtige gedrag: ‘Ik vind het wel lastig om geïnterviewd te worden. Verslaggevers hebben de regie altijd in handen en staan nooit met hun mond vol tanden. Nu merk ik ineens dat ik bij iedere vraag probeer te achterhalen welke kant jullie opgaan, zodat ik niet door de mand val.’ Wat is uw grootste journalistieke flater? ‘Echt ranzige voorbeelden heb ik niet, maar tijdens de verkiezingsuitslagen moest ik verslag doen bij de SGP, boffen hè? Rond middernacht sloot ik af met: “Nou, hier bij de ChristenUnie hebben ze nog hoop dat...” Gelukkig begon iedereen keihard te lachen.’

Ligt uw hart bij radio of televisie? ‘Afgaand op het werk is radio heel leuk. Je bent eigen baas, de apparatuur bedien je zelf en er is geen tweede man nodig om het te maken. De laatste tijd ben ik meer bezig met beeldjournalistiek en het is spannend om een ander vak te leren. Daarom zou ik nu voor televisie kiezen. ‘Het leuke van radio is echter dat je angsten en gêne kwijtraakt, je improvisatievermogen neemt toe. Bij de televisie doe je lang over het maken van een item. Live verslaggeving is daarom een vak apart en alleen weggelegd voor de experts. Als verslaggevers voor het eerst live televisie maken, zijn ze vaak helemaal verkrampt van de spanning.’

Tot slot, stel dat u een goede baan aangeboden zou krijgen in Hilversum, zou u dan verhuizen? ‘Nee, we verzorgen hier nu een jaar of twee het regionale nieuws. Het is echt een vooruitgang van de NOS dat er een studio buiten Hilversum is. Journalisten hebben lang gedacht: “Dit is Hilversum en daar zit de rest van de wereld”. Bureauredacteuren werken vanuit die bunker met hekken eromheen en zien het daglicht zelfs niet. Tijdens de Fortuyn-revolutie werden de media aangevallen omdat ze niet genoeg naar mensen luisterden en meer aandacht moesten hebben voor menselijker nieuws. BureauZuid is meer geaard in de samenleving. Bovendien wil ik nu in Brabant blijven. Ik vind het mooi als je uiteindelijk met wijsheid terugkeert naar waar je vandaan komt. ANS

Adverteren? Kijk op ANS-Online.nl P. 24

TEGEN DE MUUR De wekker gaat doordeweeks om half 6. ‘Ciiiin-dy, wakker worden.’ Moeders weet hoe moeilĳk ze opstaat en dat ze zo graag nog een uurtje tut voor de spiegel. Sinds gisteren ligt haar rugzak met boeken, nog steeds in cellofaan, onaangeroerd tegen de hondenmand. De boterhammen zĳn gesmeerd, ze krĳgt een vluchtige kus. Eenmaal in de bus zĳn er weer de vertrouwde zure gezichten. Cindy zet haar iPod aan en draait de volumeknop wĳd open bĳ de nieuwste Lady Gaga. In de trein bladert ze naar de roddelpagina van de Spits of valt tegen het raam in slaap. Ze voelt een por van links. ‘Wat heb jĳ gedaan dit weekend?’ ‘Gewoon, ingedronken in de keet en toen naar de Lithium. Jĳ?’ ‘Met Michael naar de verjaardag van z’n oma geweest. Karlĳn vertelde dat haar vriend het na vier jaar had uitgemaakt.’ ‘Wat een lul…’ Verstoord kĳkt ze op na een por in haar andere zĳ. ‘Dames, willen we iets delen met de groep?’ Alle slaperige gezichten in de collegezaal richten zich op de laatste rĳ. De docent houdt zĳn handen een moment in de zĳ, maar praat dan monotoon verder. ‘Zeikerd.’ ‘Echt wel.’ Cindy legt haar hoofd op haar gevouwen armen en sluit haar ogen. Aan de introductie heeft ze niet meegedaan. Met de vriendengroep uit het dorp was ze in Rimini. Elke dinsdag en donderdag speelt ze thuis volleybal, daarom heeft ze geen sportkaart. Laatst heeft ze afgezegd om naar ‘Nat en Zat’ in de El Sombrero te gaan, maar daar wil ze geen gewoonte van maken. Ze vindt het zielig dat studiegenoten ’s avonds nog op de campus rondhangen. ‘Hebben ze dan helemaal niets beters te doen?’ ‘Waarom was je niet op school vanmorgen?’, neemt Cindy geërgerd haar telefoon op. ‘Nee, je stoort niet. Ik check mĳn mail in de computerzaal.’ Even later zit Jordy naast haar. ‘Ik had geen zin in school vanmorgen. Deze lessen zĳn totaal niet boeiend.’ ‘We moeten weer teringveel huiswerk maken. En het is helemaal niet duidelĳk wat je voor de toets moet kennen.’ ‘Die is volgende week toch al?’ ‘Ja. Heb je trouwens zin mee te gaan naar de stad? Volgende week heb ik een bruiloft. Ik wil wat nieuws uitzoeken.’ ‘Prima. Alle mensen zĳn zo saai hier.’ Ze kĳkt om zich heen. ‘Waarom doen ze niets leuks met hun leven?’

Tekst: Joeri Pisart en Eva-Marijn de Vries/ Foto’s: Eva-Marijn de Vries/ Illustraties: Joost Dekkers De graadmeter P. 25

DE GRAADMETER Twintig kebabzaken, talloze bijbaantjes en tien soorten glijmiddel. Om de keuzestress te reduceren treedt ANS elke maand op als keuringsdienst van studentenwaren. Welke optie doet de graadmeter het hoogst uitslaan en wat kun je beter links laten liggen? Deze keer: buitenzwembaden

Wat: Goffertbad Waar: Goffertweg 22 Sfeer: verlepte vrolijkheid en kekke beestjes Prijs: 3,80 euro

Wat: Zwembad West Waar: Planetenstraat 65 Sfeer: leeg Prijs: 4,50 euro

Wat: opblaaszwembad Waar: overal Sfeer: plonzen in privésfeer Prijs: 7,50 euro

Dat het amper twintig graden is, lijkt voor de bezoekers van dit waterparadijs in de buitenlucht geen probleem. Er is voor ieder wat wils: een ranzige kinderpoel, een recreatiebassin en een watersportbad. Elke waterbak is voorzien van een unieke snuisterij. Niemand bevolkt echter de hoge duikplank, de wilde waterdieren hebben geen vriendjes om mee te spelen en slechts een enkeling durft het aan om met de snelheid van een zwangere zeekoe van een glijbaan af te racen. Negentig procent van de aanwezigen bestaat namelijk uit sportieve grijsaards, die als ware schildpadden massaal ten strijde trekken in het baantjesbad. Tip: zwem niet tegen de stroom van deze verrimpelde fanatiekelingen in.

Na het passeren van minstens honderd kleedhokjes en het binnenbad vol hulpeloos trappelende koters en schreeuwende zwemleraren is het lang zoeken naar een buitenbad. Uiteindelijk ontluikt een grote leegte. Het pierenbad staat droog, door de glijbaan stroomt geen water en in het grote bad is niemand te bekennen. Het gelig ogende bijbad is dubieus warm, doch goed gevuld. Met drab. Het tamelijk grote sportveld lokt een laatste poging tot vermaak uit, hoewel basketballen op gras en volleyballen zonder net een behoorlijke uitdaging blijken. Het tropisch warme binnenbassin met heuse palmbomen verdient toch enige waardering. Probeer wel de uit de kluiten gewassen leden van tokkiefamilies te ontwijken.

Voor wie Goffert of West te ver fietsen is, biedt de plaatselijke Bart Smit uitkomst. Voor een appel en een ei ben je de trotse eigenaar van een privézwembad versierd met vrolijke vissen. Een doorsnede van anderhalve meter en een inhoud van hooguit twintig liter maken baantjes trekken alles behalve uitdagend. Desalniettemin zorgen het opblazen en vullen van het bad naast het opvouwen van je lichaam tot peutergrootte voor de nodige fysieke uitputting. De verloren calorieën zijn simpel terug te winnen met de gekoelde Schulties die naast je drijven in het ondiepe water. De einzelgänger die vergrijsd gepeupel en krijsende kids wil mijden, zal zich als een vis in het water voelen. ANS

Het issue Tekst: Eline Huisman en Henk Strikkers/ Illustratie: Madelon van der Avoort P. 26

HET ISSUE In deze rubriek staat iedere maand een ander issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: online burgerrechten

DE MAZEN IN HET WEB Menig geheime affaire werd vastgelegd bij het maken van beelden voor Google Streetview. Sindsdien staat het privacybeleid van de internetgigant zwaar onder druk. Al gauw bleek dat niet alleen beeltenissen waren vastgelegd. Google gaf toe ook wifiinstellingen te hebben opgeslagen en niet veel later kwam de Franse privacywaakhond Commission nationale de l’informatique et des libertés erachter dat ook inlognamen en wachtwoorden ‘per ongeluk’ waren bewaard. Persoonsgegevens van vele Nederlanders zijn ook voor andere aanbieders van internetdiensten geen geheim. Internetagenda’s, online-adresboeken en webmails: alles wordt opgeslagen. De wetgever heeft het hen hier te lande bovendien erg gemakkelijk gemaakt. Bij de laatste grondwetwijziging is besloten het briefgeheim niet uit te breiden tot een algemeen communicatiegeheim, dat ook op internet geldt. Hierdoor kan de overheid gegevens vorderen bij internetbedrijven en gebruiken in strafprocessen. Voorvechters van burgerrechten luiden de noodklok en pleiten voor strengere regelgeving, terwijl internetbedrijven wijzen op de eigen verantwoordelijkheid van gebruikers. Is strakkere regelgeving de enige remedie tegen ongewenste internetspionage of moeten we zelf beter opletten welke sappige details we online publiceren?

DE STELLING VAN DEZE MAAND: PRIVACY OP HET INTERNET IS ONVOLDOENDE GEWAARBORGD. Sophie in ’t Veld, Europees Parlementslid voor D66 ‘Enerzĳds zetten mensen te veel persoonsgegevens online. Die nzĳ voor iedereen beschikbaar, ook voor criminelen. Bedrĳven worden, ingegeven door hun eigen economische belang, wel bewuster van privacy van gebruikers. Toch zĳn zĳ vaak nog slordig en is slechts een klein deel van de burgerrechtenblunders zichtbaar. ‘Anderzĳds wordt het surfgedrag van burgers ook door de overhei d in de gaten gehouden. Het gebruik van die informatie neemt hand over hand toe en daar lĳkt geen rem op te zitten. De principesvan de huidige wetgeving zĳn goed, maar gelden vaak niet op het int ernet. Het Europees Parlement is daarom bezig met een vernieuwing van de Richtlĳn Bescherming Persoonsgegevens uit 1995. ‘Er is een tendens zichtbaar waarin mensen het bestaan van risico’s in de samenleving niet meer accepteren. Dit proberen ze op te lossen door zoveel mogelĳk informatie op te slaan. Zo zĳn burgers zelf grotendeels debet aan privacy-inbreuken door de overheid. Rechten worden achteloos opgegeven in de strĳd tegen terreur en andere gevaren. Het op deze wĳze inleveren van privacy deugt niet in een democratie. Betere regelgeving is daarvoor de beste remedie.’

Arnoud Engelfriet, ICT-jurist bĳ ICTRecht in Amsterdam ‘Het klassieke privacydenken past naar mĳn mening niet bĳ de aard van het internet. Er is veel informatie te vinden, maar dat is niet per definitie slecht. Sitebeheerders en gebruikers moeten in staat zĳn een afweging te maken tussen conflicterende belangen. Dat daarbĳ ook wel eens iemands privacy wordt geschonden, is dan maar zo. De vrĳheid van informatiegaring en informatievoorzieni ng is tenslotte ook een grondrecht. Dat behoort op gelĳke voet te staan met de privacy. ‘De grofste schending van de privacy maken mensen zelf door ontzettend veel over zichzelf te publiceren. Bĳna niemand staatstil bĳ de consequenties daarvan. Er zĳn weinigen die zich afvragen wat Hyves of Facebook zal doen met hun gegevens. ‘Het zorgvuldig gebruik van persoonsgegevens wordt in beginsel gewaarborgd door de Wet Bescherming Persoonsgegevens. Voor het internet zĳn speciale richtsnoeren opgesteld door het Colle ge Bescherming Persoonsgegevens. Ik heb moeite met hoe ver die vuistregels gaan, omdat ze vrĳwel geen rekening houden met het belang van de sitebeheerder. Op ieder moment kan geëist worden dat gegevens, die men zelf op het internet heeft gezet, worden verwĳderd.’

ANS-Online.nl P. 27

Wessel Kraaĳ, hoogleraar inInformation filtering and aggregation aan de RU ‘De belangen van internetdiensten en de overheid staan soms lĳnrecht tegenover het belang van burgers en dat is erg gevaarl ĳk. Bedrĳven hebben er baat bĳ dat ze veel over hun gebruikers wete n. De grootste complicatie is dat er geen centrale voorzieningen zĳn die persoonsgegevens op het internet beschermen. De oorzaak hiervan is dat het internet als informatiebron is ontstaan en niet als communicatieplatform waar allerlei persoonlĳke informatie wordt uitgew isseld. ‘Daarnaast bestaat er geen centrale instantie die eigenaar is van de informatie op het internet. De mogelĳkheden tot privacybescherm ing liggen daardoor in handen van commerciële dienstenaanbieders. Gevolg hiervan is dat de burger een te grote verantwoordelĳkheidkrĳgt. ‘Voor nieuwe internetwetgeving is het belangrĳk dat gebruikers betere controle krĳgen over het gebruik van persoonlĳke informa tie door anderen. Het is echter niet realistisch dat alle tekortkomingen op korte termĳn worden opgelost. Daarom moet de overheid burger s blĳven wĳzen op de risico’s van tekortschietende privacybescherming. Door zelf alert te zĳn en te protesteren waar nodig, is het mog elĳk om ook nu al bescherming van grondrechten af te dwingen.’ ANS

DE EUROPESE UNIE WERKT OP DIT MOMENT AAN EEN INTERNETFILTER TEGEN KINDERPORNO. HET FILTER IS OMSTREDEN, OMDAT HET VOLGENS VELEN RIEKT NAAR CENSUUR: DE ZWARTE LĲST VAN SITES IS NAMELĲK GEHEIM. HET MINISTERIE VAN ECONOMISCHE ZAKEN HEEFT DEZE LENTE EEN PRIVACY WAARBORG-KEURMERK INGESTELD VOOR COMMERCIËLE WEBSITES. ORGANISATIES DIE VEILIG OMGAAN MET GEBRUIKERSGEGEVENS EN ZE NIET VOOR ONEIGENLĲKE DOELEN GEBRUIKEN, KUNNEN AANSPRAAK MAKEN OP HET KEURMERK.

De bankzitter Tekst: Dirk van den Brand en Ricardo Walinski/ Foto’s: Martijn Wehrens P. 28

DE BANKZITTER Op zoek naar avonturen in de avonduren proeft ANS de sfeer bij markante studentenhuizen. De bankzitter ploft neer, test borrelwijsheden en oordeelt over huis en haard. Deze maand: Voetbal kijken bij dispuut A.V.I.S.

Kortsluiting en de daaropvolgende vlammenzee maakten in december van het afgelopen jaar bijna een verkoold hutje van de dispuutsvilla van A.V.I.S. De mannen waren bij de kerstborrel van Carolus en snelden naar huis waar ze slechts konden toekijken hoe de brandweer zijn werk deed. Onlangs is de schade hersteld en het pand weer in gebruik genomen. Het brandschone interieur en de pas gewitte muren springen meteen in het oog. Het vuur in de woning aan de Graadt van Roggenstraat heeft vooral mentale brandwonden achtergelaten. ‘Na de brand zijn we zuiniger op ons huis geworden. Er zit toch een hoop geld van anderen in de renovatie’, vertelt Dirk Schmeetz (23), huispreses en student Geneeskunde. ‘Een half jaar in een oud vervallen klooster leven zorgt er wel voor dat je beter oplet’, meent Jesse Heckman (20), student Medische Biologie en bewoner van de kamer met brandbare bedrading. In de kelder zit een tiental dispuutsmannen op een geïmproviseerde tribune voetbal te kijken. ‘Sjaars’ Derk Christiaans (18), student Rechten, doet wanhopige pogingen om een eersterangs zitplaats te bemachtigen. Hoewel hij de aspirantentijd al heeft doorlopen, is het duidelijk dat hij nog niet tot de echte mannen behoort. Hij wordt dan ook regelmatig gesommeerd om koel gerstenat te halen. De sfeer is echter gemoedelijk en

wordt slechts af en toe verstoord door geschreeuw over het belabberde spelniveau. ‘Normaal gesproken kijken we hier bijna elke dag een film, maar tijdens het WK maken we er een heus Holland House van’, aldus student Geneeskunde Edouard Reinders (20). De heren vinden het gek genoeg vreemd dat de gezellige mannensfeer van bier en ballen geen vrouwelijk schoon lokt. Dit gemis wordt echter gecompenseerd door de imposante pornocollectie die A.V.I.S. door de jaren heen heeft vergaard. ‘We hebben tegenwoordig gelukkig ook internet’, vertelt Derk enthousiast. Eens per jaar kunnen de bronstige mannetjes zich storten op wulpse vrouwen. Rechtenstudent Tom Hautvast (19) en Tandheelkundestudent Tobias Schreuder (23), vertellen vol trots over de befaamde ‘Uit je naadt op de Graadt’-huisfeesten. ‘De vorige keer stonden er driehonderd mensen in huis en hebben we nog een rij buiten moeten laten staan.’ Naar eigen zeggen hebben ze nog nooit last van geklaag gehad. Justin Scheerens (20), de huisbal en student Bedrijfskunde komt speciaal voor de kennisvragen binnenlopen en vertelt: ‘Het vorige feest was de buurman zo dronken dat hij ons een fust bier aanbood.’ De buurman heeft ze misschien al een keer uit de brand geholpen. Met de kennisvragen moeten ze het zonder zijn hulp doen. ANS

ANS-Online.nl P. 29

DE INBOEDELINDEX s%ENKARIGEAFGEKALFDEBAR s%ENWEEMOEDIGKIJKENDE33 ADELAAR s%ENPLAKKENDEPORNOCOLLECTIE s$UBIEUZE@STUDENTENWEERBAARHEIDSBRASJASJES s$ISPUUTSRELIKWIEEENGESTOLENTINNENEEND s0ASGEMAAKTEPORTRETTENVANDEOERPRESESENDEHEER'RAADT van Roggen zelf

Met Pasen verkracht de vroegpuberale hoofdpersoon inderdaad een kip. Edouard las keer op keer deze scène met rode oortjes, wie is nu het vunzige mannetje? Hoe hoog is het Erasmusgebouw? Tobias: ‘Tom, dat moet jij weten. Jij hebt immers op de hoogste verdieping seks gehad.’ Tom: ‘Dat is een heel ander verhaal, daar gaan we het niet over hebben.’ Derk: ‘Vier meter per verdieping?’ Justin: ‘Laten we maar 85 meter zeggen dan zitten we zeker goed.’ Waarschijnlijk had Tom tijdens zijn hoogtepunt wel andere dingen aan zijn hoofd. Met 88 meter als juiste antwoord zitten ze ruim binnen de marge van tien procent. Breintje drie is binnen.

Hoewel de kelder obscuur aandoet is aan de pasgewitte muren te zien dat er nog weinig gebrast is in de Graadt. Dit is niet verrassend: de bar ziet er weinig uitnodigend uit. Hoe lang zal het huis een baken van frisheid blijven te midden van tien zuipende kerels?

Met welke plant wreven de Romeinen hun geslacht in om een erectie te krijgen? Dirk: ‘Een brandnetel zal het zeker niet zijn.’ Jesse: ‘Aloë Vera, daar kan je alles mee. Of laurier, dat klinkt Romeins.’ Justin: ‘Als we geen antwoord weten doen we gewoon brandnetel.’ Jesse: ‘Waarschijnlijk is het Aloë Vera.’ Tegenwoordig smijt iedereen overal Aloë Vera op, de Romeinen waren echter echte mannen en gebruikten gewoon brandnetels. Zachte heelmeesters krijgen geen harde en geen breintje.

KENNISVRAGEN Welke ster staat het dichtst bij de zon? Dirk: ‘Ik heb echt geen idee.’ Tobias: ‘Dit is een slecht begin van de quiz.’ Tom, die net komt aanlopen: ‘Proximus Centaurus.´ Met de handen nog vol verse pinten tikt Tom meteen een breintje binnen. Omdat Proxima Centauri maar een zwakke rode dwerg is, wordt een klein foutje in het suffix door de vingers gezien. Wat wordt verkracht in het verhaal ‘De achtste plaag’ van Jan Wolkers? Jesse: ‘Mieren, daar komt het gezegde mierenneuken vandaan.’ Edouard: ‘Kip? Oh nee, dat was in Kort Amerikaans.’ Derk: ‘Liefde?’ Edouard: ‘Doe toch maar kip, Wolkers was zo’n vunzig mannetje.’

Tot welk jaar zat er cocaïne in Coca-Cola? Edouard: ‘Dat heb ik vandaag nog ergens gelezen, maar ik weet het niet meer.’ Tobias: ‘Hoezo weet je dat niet meer? Onthoud jij nooit wat je leest?’ Edouard: ‘Ik lees zoveel, ik kan toch niet alles onthouden. Volgens mij was het 1908.’ Wederom zitten de heren dicht bij het goede antwoord. Voor 1903 was Coca-Cola nog echt geestverruimend. Hoewel frisdrank in het huis nergens te vinden is, winnen ze hier hun laatste breintje mee.

Het juryrapport: Gelukkig zijn nog niet alle hersencellen van de dispuutsleden kapot gedronken. De aangeboden fles wijn kon de jury niet imponeren en leverde geen bonusbreintjes op. De poging tot omkoping blijkt niet nodig met een uitmuntende score van vier breintjes.

Colofon P. 30

4GUVCWTCPV

#PMCTC

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812

Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108 www.restaurantankara.nl

25e jaargang

Medewerkers

Eindredactie

Crypto

Druk

Oplage 10.000 stuks

Michelle van Hoeve

Anne Elshof

Christine van Asselt

Drukkerij Offsetservice

Britt Latour

Stefan Meeuws

Rob Ramaker

Valkenswaard

Aan deze ANS

Ceciele Luijnenburg

Joost Nellen

werkten mee:

Jolene Meijerink

Valerie Rutjes

Columnisten

Ontwerp

Joeri Pisart

Juliet Van de Voort

Charlien Adriaenssens

Marloes de Laat en

Hoofdredactie

Timo Pisart

Martijn Wehrens

Rob Ramaker en

Roel Vaessen

Henk Strikkers

Dorien Pool

Ateke Willemse

Martijn Wehrens

Eva-Marijn de Vries

Rob Ramaker Floortje Schiks

Foto’s

Uitgave,

Henk Strikkers

Webredacteur

Laura van der Sman

Jaap Baarends

abonnementen en

Eva-Marijn de Vries

Mart Waterval

Adrianne Tuk

Valentijn Brandt

advertentieacquisitie

Lucy Vleeshouwers

Yahya Hussin

Stichting MultiMedia

Redactieadres

Willie Kerkhof

stichtingmultimedia@

Heyendaalseweg 141

gmail.com

6525 AJ Nijmegen

Redactie

Lay-out

Dirk van den Brand

Illustraties

Eva-Marijn de Vries

Pieter Hengst

Argibald

Martijn Wehrens

Eline Huisman

Madelon van der Avoort

Jozien Wijkhuijs

Joost Dekkers

024-3612176 Dagelijks bestuur

Voorpagina

Sofie Engelsman

Willie Kerkhof

Derk-Jan Schonewille

redactie @ ans-online.nl

Ans deze maand Crypto P.P.31 31

CRYPTO

WEKKER GEZET, TANDEN GEPOETST, HAAR STRAK IN DE LAK EN OP WEG NAAR JE BESTEMMING KOMT JE PEPERDURE PANTALON TUSSEN DE FIETSKETTING. DAAR GAAT JE GOEDE BEGIN.

HORIZONTAAL

4. Geen terugblik (12) 6. In de vroegte van houding veranderen (7) 8. Met een metaal in zĳn mond heeft hĳ de hele dag nog! (11) 9. In de actualiteit (5) 12. Er is nieuw leven ontstaan (7) 13. Komt dit enthousiasme niet uit de laatste letter? (5) 15. Collegemoe? (10) 17. Deze fantasieën remmen je, of niet? (6) 19. Zwaar periodiek begin met een hemellichaam (7) 21. Strikt vakgebied. (10) 23. Deze initiatie klinkt als wĳsheid produceren (11) VERTICAAL

1. Klaar voor hard studeren? Af! (12) 2. Voor de hevige bui is het niet uit (9) 3. Door chaos bĳ de Britten is de kaars opgebrand (7) 5. Werkgroep ter begroeting (15) 6. De vondst is geen bevruchting meer (10) 7. Dit apparaat maakt paraat (6) 10. Voorstellen is een goed begin (12) 11. Groet aan de schaal van de bron (6) 14. ‘Dan maak je dat maar!’ (3) 16. Onvrĳwillig in de dierenhuid studeren (10) 18. Deze kloof kan het nut van een prille relatie maken of breken (11) 20. Een mogelĳkheid om opnieuw te beginnen (10) 22. In Ursel is het een gewoonte geworden (5)

OPLOSSING CRYPTO JUNI HORIZONTAAL 4. TomTom 7. Smeergeld 8. Diefstal 10. Kwallensteek 11. Invasie 12. Voedselvergiftiging 14. Expo 16. Regen 18. Seropositief 20. Gipsvlucht 23. Tabletje 26. All-in 28. Keukenhof 29. Klamboe 31. Strandlaken 32. Verdwalen 32. Festival 33. Tent 34. Ex VERTICAAL 1. Muggenbeet 2. Meditatie 3. Bedgenote 4. Teek 5. Malaria

6. Relatiecrisis 9. Souvenir 10. Kakdoos 12. Vreemdgaan 13. Tentdoek 15. Buiktyfus 17. Rugzak 19. Uitdrogen 21. Landmacht 22. Hitje 24. Bedelaars 25. Seksvakantie 27. Loket 30. Asiel

WINNAAR Winnaar van de vorige crypto is Marjolein Coenen uit Oss. Wil jĳ ook 15 euro winnen? Stuur je oplossing van de ANS-crypto voor 20 september onder vermelding van naam, adres en bank-/ gironummer naar de redactie of naar [email protected].

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32

Tekst: Pieter Hengst en Dorien Pool/ Foto: Jaap Baarends

Timo Stark (24), vijfdejaars Geneeskunde USR-lid en ex-Phocas voorzitter Twee biertjes in 7,7 seconden

Welke ‘practical joke’ staat je nog het meest bĳ? ‘Na een roeiwedstrĳd koken we vaak zelf. Een keer was een van o ns te laat en hĳ kreeg voor straf tien tenen knoflook in zĳn eten. De stank kwam uit al zĳn poriën. Op het feestje waar we later naartoe gingen liep iedereen

Wanneer was je voor het eerst dronken?

met een grote boog om hem heen.’

‘Als gevolg van een drankspelletje had ik elf flesjes bier op en was ik behoorlĳk van de kaart. Ondanks mĳn leeftĳd van veertien jaar was het

Lieg je weleens?

niet de eerste keer dat ik alcohol dronk. Er staat me ook nog een alcoho-

‘Ik vertel nooit grove leugens maar ik verdraai soms feitjes tĳdens een

lisch tiramisu-dessert bĳ. Er leek geen einde te komen aan de a maretto

debat. Omdat niemand die feiten zo snel kan controleren kun je een

omdat mĳn moeder zichzelf en mĳ bleef bĳschenken. Na afloop was ik

discussie gemakkelĳk naar je hand zetten. Daar kom ik altĳd mee weg.’

schĳnbaar erg vrolĳk en heb nog allerlei liedjes gezongen in bed. Ik was toen negen.’

Wanneer had je voor het laatst ruzie? ‘Een tuinfeest dat ik organiseerde was in volle gang toen we te maken

Wat was de langste nacht die je ooit hebt gehad?

kregen met een boze buurman, die luidkeels aangaf politieman te zĳn. Hĳ

‘In mĳn mentorperiode heeft mĳn medepapa een hersenschudding

stond in zĳn boxer achter de heg te vragen of het wat zachter kon. Ik gaf

veroorzaakt bĳ een kindje tĳdens een potje rugby. Vervolgens moest ik die

aan dat we zo naar binnen gingen; het hout voor de vuurkorf was toch bĳ-

nacht de nieuwbakken student elk uur wakker maken. Dat is niet goed

na op. Prompt wees mĳn buurman een grote houtvoorraad aan die ik over

voor je nachtrust.’

het hoofd had gezien. Daarmee groef hĳ zĳn eigen graf. We hebben nog lang in de tuin kunnen zitten dankzĳ de warmte van de vuurkorf. ’ ANS

introductie 2010

Recommend Documents