introductie 2009

Algemeen Nijmeegs Studentenblad / introductie 2009

Nijmeegse wijken op hun burgerlijkst Weg met studenten!

Doe de verenigingspersoonlijkheidstest Waar hoor jij thuis?

Robert Vuijsje Eigenlijk een hele nette man

Vooraf Tekst: Redactie P. 02

commentaar ‘Verplicht gezellig doen, domme spelletjes spelen en geronseld worden voor allerlei kloteverenigingen. God, ik haat de introductie.’ ‘Kom nou, zo verschrikkelijk is die ene week toch niet. Hoe was je eigen intro?’ ‘Die heb ik grotendeels weten te omzeilen. Ik wist niet dat het zo’n big deal was. Al die groepjes vallen toch weer uit elkaar.’ ‘Voor de meesten is de intro wél leuk.’ ‘O ja? Was de jouwe zo geweldig dan?’ ‘Nou...’ ‘Wat nou?’ ‘Het ging uit met mijn toenmalige vriendinnetje, ik werd smoorverliefd op mijn mentormama en haalde de nachten door met mijn nichterige mentorbroer van 29. Het ging wel, dus.’ ‘Verbroken middelbare schoolliefdes, wat een introcliché.’ Op de redactie zijn de meningen over de intro behoorlijk verdeeld. Natuurlijk, vers vlees in de kuip en overal feesten. Maar voor velen is het net carnaval: de Molenstraat mijden en wachten tot het overgaat. En wat een hysterische pubers en slechte muziek in onze normaliter zo geliefde kroegen. Bovendien, hoe goed wordt de Waalstad eigenlijk aan de blije guppen geïntroduceerd? Alleen de al ingetrapte deuren van Van Buren, Pinoccio en de Rabobank op het Keizer Karel worden geopend. ‘Dat kunnen wij toch beter, denk je niet?’ ‘Nou, de obscure spots van Nijmegen zijn ons niet vreemd, nee.’ ‘Nijmeegs Jopie bijvoorbeeld.’ ‘Wat?’ ‘De legerdump, die is hartstikke handig. Maar niemand weet hem te vinden.’ ‘Daar heb ik ook niets te zoeken, eerlijk gezegd.’ Na hevige discussies is de dump toch op de middenpagina gekomen. Evenals het 1 Eurocafé, de Grote Broek en ruim twintig andere verstopte zaken, omdat onze stad meer behelst dan een handjevol clichékroegen. Welkom in het echte Nijmegen. De hoofdredactie

07

12

DEZE ANS 04 Leefbaar Nijmegen Studenten worden geweerd uit Nijmeegse volksbuurten. ‘We willen de leefbaarheid van de woonomgeving beschermen’, waardoor het belang van verhuurders moet wijken’, aldus de gemeente. 07 Birgit Donker Op de dag van haar afstuderen werd ze door NRC Handelsblad gevraagd te solliciteren als redacteur. Inmiddels staat ze als enige vrouw in Nederland aan het roer van een landelijk dagblad. ‘De slachtofferrol waar kranten in worden geduwd vind ik vreselijk.’ 18 De eeuwige student Tot in den treure studeren ze door en op hun dertigste zijn ze nog geen propedeuse rijk: de campusdinosaurus leeft voort. ‘Tegen een leuke eerstejaars studente zal ik niet snel zeggen hoe oud ik ben.’ 22 Robert Vuijsje Zelf beweert hij dat zijn debuutroman niet over gewillige negerinnen in de Bijlmer gaat, maar over de multiculturele samenleving. Toch kreeg de schrijver aardig wat vrouwen op de kast met Alleen maar nette mensen. 05 06 12 20 21 26 28 30 31 32

18

De nieuwe stad Het laatste oordeel Verenigingsquiz Lieve ANS De graadmeter Het issue De deurwaarder Colofon Crypto De biecht

28

Tekst: Redactie/ Illustratie: Joost Dekkers ANS-online.nl P. 03

niet Voxlog aan de riem Is ze angstig voor haar baasje? Bang geen universiteitskruimeltjes meer te krijgen? Afgelopen collegejaar ontving Vox al enkele corrigerende tikken en een vermaning van het CvB. Toen een snuivende studente de voorpagina sierde, werd de ‘stem van de universiteit’ uit haar mandje verjaagd. Nadat Voxlog het bericht plaatste dat de collegevoorzitter met Koninginnedag zich in het busje van Hare Majesteit bevond, ontving de site zelfs een lompe schop in haar ribben. De universiteit heeft het brave schoothondje - dat écht beter verdient - echter nog niet genoeg gestrafd: ze denken er nu over ook haar toch al botte tandjes te trekken. Er zijn plannen Voxlog binnen een ‘studentenportal’ te plaatsen, waardoor de site niet meer van buitenaf is te bezichtigen. En dat terwijl de site afgelopen jaar de prijs won van mooiste universiteitspoedel van Nederland. Wie belt de dierenbescherming? Zelfs een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen ‘Ja, nee, dat wachtwoord ben ik weer kwijt.’ ‘Wat nu?’ ‘Ehm. Hopen dat het niet opvalt?’ Sorry SIAM, l’histoire se repète. Sinds de verkiezingen van start gingen had de studentenpartij in de Universitaire Studentenraad een gloedjenieuwe site. ‘I can change’, leek het credo na jarenlang een achterhaalde site te beheren, waar tijden niets – écht niéts – te zien was. Naar het schijnt was het wachtwoord kwijt. Zou dat nu weer het geval zijn? Na een pijnlijke nederlaag in de verkiezingen is er niets meer aan de site gebeurd: de verkiezingsprogramma’s staan er nog op, er wordt nog steeds aangekondigd dat er ‘binnenkort op deze site per kandidaat achtergrondinformatie komt te staan’, op de voorpagina pronkt zelfs de belofte dat er verslag zal worden gedaan van de werkzaamheden van de fractie. Dus jullie doen écht heeeeeelemaaaal niets?

‘Lieve Ronald, Ik weet dat je het druk hebt. Ik weet dat het duur is, dat academische onderwijs. Ik weet dat je dagelijks feestjes moet afstruinen, dat doen wij studenten ook graag. Ik weet dat dertig-plussers – hoe hopeloos ook - een kans moeten krijgen een universitaire opleiding te volgen. Maar ik wil zo graag. Ik wil héééééél graag een tweede studie doen. En zie je: ik kan dat dadelijk niet meer betalen, zelfs niet wanneer ik maximaal bij zou lenen. Dus zou je alsjealsjealsjealsjeblieft, voor mij maar ook voor de andere topstudenten die zichzelf ten volste willen ontwikkelen, toch je stomme beslissing willen terugdraaien? Liefs van een onzekere student’ LowlANS introductieweekend!!! Lowlands is al maanden uitverkocht. Je hebt je dus toch maar ingeschreven voor de introductie. Stiekem liever naar Lowlands gegaan? ANS biedt dit jaar DE oplossing: het lowlANS-introductieweekend!!! Compleet met dagelijks lowlANSkrantje, hippe kutmuziek waar geen haan naar kraait en een STORMSTORMSTORMSTORMSTORMBAAN. Er zijn slechts 80 kaartjes beschikbaar, dus wees er SNEL bij! Kaarthouders* maken kans op een onvergetelijk weekend. Inclusief Singstar, een echte Magneetkamer en een onvervalsde gitaarman. Niets moet, alles mag! Doe maar gek, dan doe je al normaal genoeg! Voor de beste outfits worden prijzen uitgeloofd!!! *Op marktplaats gekochte kaartjes worden ongeldig verklaard.

Kijk voor uitgebreidere berichtgeving en meer nieuws op ANS-online.nl

Het Algemeen Nijmeegs Studentenblad is een onafhankelijk maandblad dat gratis in de binnenstad en op de universiteit van Nijmegen wordt verspreid. Het verschijnt 10 keer per jaar in de maanden september t/m juni. De uitgave van ANS wordt mede mogelijk gemaakt door:

Studenten weggejaagd Tekst: Mart Waterval en Lucy Vleeshouwers P. 04

Leefbaar nijmegen Studenten zijn niet meer welkom in de Nijmeegse volkswijk De Voorstenkamp, blijkt uit een recente uitspraak van de Raad van State. Dit kan vergaande gevolgen hebben voor studenten in heel de Waalstad. Een belachelijk plan in tijden van kamerkrapte en financiële malaise. Het centrum verandert in een studentenghetto, aangezien deze groep in alle andere wijken wordt geweerd. Massaal blijven de eerstejaars bij hun ouders wonen, omdat een kamer vinden onmogelijk is. Dit is meer dan een nachtmerrie. Naar aanleiding van een uitspraak van de Raad van State zou het de toekomst kunnen zijn van studentenstad Nijmegen. Klagende sjonnies uit de buurt De Voorstenkamp hebben hun gelijk gekregen. Met hun gemor over ‘botsing van levensstijlen en aantasting van de leefbaarheid door gebrekkige integratie’ hebben ze ervoor gezorgd dat studenten uit hun huis worden verjaagd. Het woongenot van de Nijmo’s heeft kennelijk te lijden onder het juk van studerende buurtbewoners. Hierdoor werd besloten kamergewijs verhuren te verbieden. Vooralsnog blijft dit beperkt tot een enkel geval, maar de gemeente heeft plannen om kamerverhuur ook in andere wijken te ‘reguleren’. Feestbeesten en klus-Polen In 2006 dienden buurtbewoners in De Voorstenkamp een klacht in over luidruchtig gedrag en rommel rond een studentenhuis. Naar aanleiding van deze klacht maakte de gemeente het de verhuurder onmogelijk nog langer studenten in zijn pand te huisvesten door kamergewijs verhuur te verbieden. Het college van burgemeester en wethouders (B&W) motiveerde haar beslissing met vage kreten als ‘bescherming van traditionele woonmilieus’. De boze huisbaas kon naar zijn inkomen fluiten en besloot naar de rechter te stappen. Na in hoger beroep te zijn gegaan besloot uiteindelijk ook de Raad van State in het voordeel van de gemeente.

De gerechtelijke uitspraak zal breder worden getrokken. Ook in andere stadsdelen waar een ‘dominante gezinsbewoning en lage tolerantie voor andere leefstijlen herkenbaar zijn’ kunnen studenten worden geweerd op basis van discutabele criteria. De gemeente geeft aan in het Willemskwartier en Waterkwartier kamerverhuur te gaan reguleren. ‘We willen de leefbaarheid van de woonomgeving beschermen, waarvoor het belang van verhuurders moet wijken’, aldus Marij Delissen, communicatieadviseur van de gemeente Nijmegen. De regeling betreft slechts huizen die eigendom zijn van derden, oftewel: huisbazen die zelf niet in het huis wonen. ‘Op zulke panden komen studenten en werknemers uit Oost-Europese landen af. Zij verstoren regelmatig het woonklimaat’, zo luidt de wankele motivatie van Delissen. Studenten die bij een hospita wonen hoeven dus niet te vrezen voor hun woonruimte. Ook aankomende academici in SSHN-complexen en studenten die het geluk hebben zelf een pand te bezitten hoeven zich geen zorgen te maken. Alleen maar nette mensen Een maatregel om studenten te weren is belachelijk. Nijmegen profileert zich weliswaar als studentenstad, maar weigert kennelijk op de ‘blaren’ te zitten. AKKU-secretaris Leon Groenewegen, tevens coördinator studentenhuisvesting, is fel tegen de gemeentelijke plannen. ‘Je moet de reacties eens horen als je buitenlanders zou willen weren. Het gaat grotendeels om een clichébeeld dat mensen van studenten hebben. Elk incident wordt onder een vergrootglas gelegd.’ Groenewegen meent dat Radboudianen over het algemeen een positieve invloed hebben. ‘Kijk maar naar wijken als

De nieuwe stad P. 05

De Nieuwe Stad

Hatert, de studenten van het SSHN-complex Vossenveld hebben het imago van die wijk sterk verbeterd.’ Ook Ben van Ingen Schenau, werkzaam op de afdeling communicatie van Politie Gelderland-Zuid, snapt de overtrokken maatregelen niet. ‘Over het algemeen kunnen we stellen dat studentenhuizen geen groot probleem vormen wat overlast betreft.’ SSHN-directeur Max Derks herkent het negatieve beeld niet, hij lijkt zelfs lyrisch over studenten. ‘Ze worden negatief benaderd, terwijl het nette, leuke mensen zijn die constructief bijdragen aan de buurtkwaliteit en de sfeer verlevendigen. Ik hoop dat de gemeente verstandig met deze kwestie omgaat, en niet overhaast destructieve besluiten doorvoert.’ Van kwaad tot kamernood De ‘oplossing’ van de gemeente leidt tot problemen van een andere orde. Door studenten te verjagen werkt ze de nijpende kamernood verder in de hand. Onderzoek van de SSHN heeft uitgewezen dat het kamertekort, ondanks hun bouwplannen, tot 2016 blijft groeien. Het is onverbiddelijk dat de gemeente in tijden van financiële malaise onnodige leegstand en kamernood niet tegenwerkt, maar juist vergroot. Zo treft het college van B&W niet alleen hun geliefde studenten, maar ook het inkomen van goedwillende burgers die de deuren van hun anders leegstaande panden wagenwijd open hadden staan. Studenten in heel Nijmegen zouden niet de dupe moeten worden van een enkele keet vol hoogopgeleide branieschoppers in De Voorstenkamp. Hopelijk komt de gemeente bij zinnen voordat het doemscenario werkelijkheid wordt. ANS

Voordat ik supermarkten begreep, beschouwde ik ze als een noodzakelijk kwaad. Tussen colleges en uitgaan moest ik eten en om te eten moest ik de supermarkt in. Ik haastte me langs de schappen en koelvitrines, schatte in wat de snelste rij zou zijn (een berekening op basis van rij-lengte en gemiddelde leeftijd van de wachtenden voor mij) en maakte dat ik weer zo snel mogelijk buiten stond. De muziek die er gedraaid werd, speelde ook een rol. Er is immers een grens aan het aantal keren per week dat je Dido kunt verdragen. Natuurlijk, ik zag wel dat er een eigen wereld draaide op de tegelvloer. Ik zag medewerkers na sluitingstijd op de kassaband zitten, drinken en een enkele keer zelfs roken. Ik begreep dat de supermarkt voor sommigen een soort van thuis was, maar ik dacht dat het alleen voor medewerkers was weggelegd. Totdat ik op een groepje van die middelbareschooljongens botste, die in hun pauze’s steevast grote zakken M&M’s en treetjes no-name energydrink kopen. Het was midden in de zomer en de jongens haalden gratis koffie, pakten blokjes kaas van het schoteltje om daarna boven de vriesvakken af te koelen en gewoon te kletsen. Dezelfde gangpaden die ik recordtijd probeerde te doorkruisen, leken voor hun zo vertrouwd als de muren van hun eigen kamers. De huisstijl hun behangpapier. Het was daar en op dat moment dat mijn fascinatie voor supermarkten ontstond, dat ik besefte dat de supermarkt voor meer dan alleen de medewerkers een thuis is. Het is waar de ontbijtgranen nooit op zijn en er altijd warme koffie is. Waar de zomer wordt ingeluid met vers fruit in bakjes. Waar we weten dat het winter wordt door boerenkool in de koelingen en chocoladeletters in de bakken. Waar de temperatuur altijd aangenaam anders is dan in onze studentenkamers, appartementen en huizen. Waar we recepten uitwisselen of afkijken. De schappen worden voor ons bijgevuld en alles wat we laten vallen wordt door iemand anders opgeruimd. De supermarkt is meer dan een noodzakelijk kwaad. Het is een van de weinige publieke ruimtes waar we allemaal samenkomen: van bejaarden met hun rollators vol producten die we niet eens kunnen benoemen – laat staan vinden – tot de kinderen die zich voor de ingang dringen voor knikkers, stickers of wat het ook is dat de supermarkt op dat moment uitdeelt. Onze gevulde mandjes en karretjes zijn ons bewijs van deelname aan een groter geheel.

Het laatste oordeel Tekst en foto: Loes Perrée P. 06

het laat ste oor deel

college: Gender en etniciteit in opvoeding en onderwijs, dinsdag 16 juni, 15.45-17.30, LIN1 docent: Dr. S.P. Dudink uitstraling: Onverstoorbare marginaal-mannelijke man publiek: Pastelkleurige massa van waterlurkende schoolmeisjes inhoud: Scheren en slikken eindcijfer: 8

Duffe opsommingen of ultiem entertainment? Iedere maand verschanst ANS zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU. ‘Mannelijkheid is een nauwelijks onderzocht thema binnen Genderstudies.’ Met verheven stem probeert Stefan Dudink de zaal, die bol staat van het oestrogeen, stil te krijgen. ‘Mannen hebben helemaal geen eigen identiteit binnen Genderstudies, net zoals Nederlanders geen gemarkeerde etnische identiteit hebben in Nederland.’ De zaal, waarin bijna elke stoel en menig traptrede is bezet door vrouwelijke studenten in babyroze en paasgele shirtjes, heeft inmiddels door dat het college is begonnen. Het gekakel verstomt. De docent vangt aan met een vergelijking tussen hegemoniale en marginale mannelijkheid. De eerste, een absolute en ideale vorm van mannelijkheid, is een cultureel fenomeen dat onhaalbaar is voor de meeste mannen. De marginale heren bestempelen zichzelf weliswaar als mannelijk, maar beschikken over lang niet alle eigenschappen die de hegemoniale man behoort te hebben. Dudink heeft een aangenaam en duidelijk stemgeluid en vertelt bevlogen zijn verhaal aan de hand van kernpunten op sheets. Dat niet het letterlijke verhaal van de docent in zijn PowerPoint staat opgetekend, levert behoorlijk wat stress op. Veelvuldig wordt het heldere verhaal van de docent onderbroken door onrustige studenten die kreunen: ‘u gaat zo snel meneer’ en ‘kunt u die laatste zin nog eens herhalen?’. Dudink herhaalt zijn verhaal met engelengeduld. Middels een ‘is iedereen weer bij?’ verzekert hij zichzelf ervan dat alles duidelijk is. Hij voegt nog een illustratie toe aan zijn verhaal dat mannelijkheid in verschillende culturen op een andere manier wordt bekeken. ‘Een voorbeeld helpt altijd. Neem de verscheidene initiatierites waarmee jongens in bepaalde culturen man worden. In Papoea-Nieuw-Guinea is er een stam waarin een jongen tijdens de initiatierite orale seks heeft met een oudere man. Wanneer hij het sperma doorslikt is hij officieel volwassen. In onze westerse cultuur ziet men dat als iets homoseksueels en pedoseksueels.’ Een luidruchtig gegiechel en geroezemoes overstemt de laatste zin. De docent staakt geduldig zijn verhaal en verzucht na een vijftal seconden ‘is iedereen daar overheen?’. ‘De definitie van man zijn verschilt niet alleen tussen culturen, maar ook tussen verschillende tijdsperiodes. Was het vroeger aantrekkelijk om behaard te zijn, nu moeten mannen helemaal glad zijn’, vertelt de kalende docent. Vanuit de zaal klinkt de eerste – weliswaar retorische – vraag van dit college. ‘Vroeger was het toch ook mooi om dik te zijn?’ ‘Ik zal even achter het katheder gaan staan alvorens ik hierop antwoord’, grapt de docent, al kloppend op zijn buik. Tijdens zijn verhaal, waarbij de veredelde scholieren irritant rumoerig zijn, laat Dudink zich sporadisch verleiden de pedagogen in spe belerend toe te spreken. Maar na een kalm ‘je hóeft hier niet te zijn’ en ‘zou je dat mobieltje even weg willen doen’ vervolgt hij zijn verhaal onverstoorbaar. Het Laatste Oordeel der Studenten De eerstejaars zijn, anders dan hun ongedurige houding doet vermoeden, unaniem positief over de inhoud van het college. Ze vinden de stof ‘interessant’, ‘leuk’ en ‘nuttig’. Waar sommige studenten aangeven het college duidelijk te vinden, rapporteert menigeen dat het ‘allemaal veel te snel gaat’. Dat de – overigens erg heldere – sheets Engelstalig zijn, stoot de meiden ook tegen het hoofd. Enkele eerstejaars pedagogen vinden dat ‘lastig’ en ‘niet fijn’. Veelvuldig wordt de docent geprezen om zijn pedagogische vaardigheden. Hoewel de gedachten van sommigen afdwalen naar hun mobieltjes en ‘het borsthaar van vriendjes’, is Dudink volgens de toekomstige kinderjuffen een van de weinige docenten die deze groep bij tijd en wijlen stil krijgt. ANS

Leef, woon, werk, feest... met ANS P. 7

De diepgang van donker In 2006 werd ze de eerste vrouw die leiding geeft aan een landelijk dagblad. Drie jaar later bevindt NRC-hoofdredacteur Birgit Donker zich in roerige tijden. ‘De slachtofferrol waar kranten in worden geduwd vind ik vreselijk.’

Interview Birgit Donker Tekst: Anne Elshof en Jolene Meijerink/ Foto’s: Klaas van der Pijl P. 08

Birgit Donkers carrière begon op een manier waar menig student met journalistieke aspiraties van droomt. Op de dag van haar afstuderen werd ze door NRC Handelsblad gevraagd te solliciteren als redacteur. Inmiddels bestiert Donker (44) al weer drie jaar het NRC-imperium, waarbij ze optreedt als hoofdredacteur van zowel NRC Handelsblad als nrc.next en het nieuwe kwartaalblad Focus. Na het zien van de film Reds, over de Amerikaanse journalist John Reed die in 1917 verzeild raakte in de Russische Revolutie, verpandde Donker haar hart aan de journalistiek. Terwijl ze Geschiedenis studeerde aan de Universiteit van Amsterdam liep ze stage bij haar toekomstige werkgever. Na haar studie trok ze naar Parijs voor een postdoctorale opleiding Journalistiek aan de École Supérieure de Journalisme, in het tweede jaar gecombineerd met een Geschiedenisstudie aan de prestigieuze Sorbonne Universiteit. Met een grote glimlach ontvangt Donker ons op het NRC hoofdkantoor, dat zich te midden van grijze kantoorflats bevindt op een mistroostig industrieterrein in RotterdamOost. De hoofdredacteur heeft genoeg reden om vrolijk te zijn: in deze onzekere tijden weet ‘haar’ dagblad winst te maken en succesvolle innovaties door te voeren. Bovendien heeft het krantenbedrijf, tegen alle doemscenario’s in, meer papieren abonnees dan ooit. Het succes van nrc.next speelt hierin een grote rol. Deze krant weet een jonger lezerspubliek aan te spreken dan de overige dagbladen en heeft binnen drie jaar een betaalde oplage van 80.000 behaald. De plannen voor nrc.next zorgden in eerste instantie voor veel scepsis in de krantenwereld. Donker vertelt: ‘Iedereen zei dat een dagblad gericht op een jonger publiek gratis moest zijn. We hebben bewezen dat jongeren wel degelijk willen betalen voor nieuws en dat de zogenoemde multimediageneratie nog best een papieren krant wil lezen naast wat er al op televisie, radio en internet beschikbaar is.’ De hoofdredacteur blijkt wars van een negatieve houding ten opzichte van het internet. Dit medium wordt vaak aangewezen als de gevreesde concurrent die de uiteindelijke ondergang van de krant zal betekenen. Met haar rotsvaste vertrouwen in de maatschappelijke behoefte aan dagbladjournalistiek, vreest Donker echter niet voor de toekomst. ‘Het gaat niet om het soort medium, maar om een soort informatie. Mij maakt het niet uit of lezers die informatie via internet of via de papieren versie tot zich nemen. Met de komst van nieuwe media is het karakter van de krant veranderd, er heeft een verschuiving in focus plaatsgevonden van het als eerste brengen van nieuwsfeiten naar het geven van achtergronden en duiding. Als het merk NRC willen wij, zowel op papier als op internet, voor informatie van journalistieke kwaliteit staan. Die kwaliteitsgarantie houdt

in dat de bronnen kloppen en dat de berichtgeving onafhankelijk is. We willen de lezer laten zien wat er gebeurt in de wereld en daar context en verdieping aan geven. Daar zal volgens mij altijd vraag naar blijven.’ Is de dagbladsector te laat ingesprongen op de opkomst van het internet en de veranderingen die het met zich mee heeft gebracht? ‘Dagbladen zijn heel lang hetzelfde gebleven, ze veranderden slechts een beetje van vorm. Het zijn van oorsprong geen innovatieve bedrijven. Als ik voor NRC spreek denk ik dat we er tijdig bij zijn geweest, maar we hebben een hele tijd nodig gehad om uit te vinden wat internet precies voor ons betekende. Wat ik achteraf bezien anders zou doen, is niet zo veel gratis op internet aan te bieden. De muziekindustrie is ons al voor gegaan in het ontkrachten van de mythe dat internet per definitie gratis betekent. Daar kunnen we nog veel van leren. Een model van iTunes, waarbij gebruikers kleine bedragen moeten betalen voor een nummer, of in ons geval een artikel, vind ik interessant.’ Werkt zo’n betaalsysteem ook voor kranten? ‘Zeker, de Wall Street Journal verwerft al meer inkomsten via internet dan via hun papieren editie. Er zullen berichten gratis beschikbaar blijven, maar voor verdiepende artikelen mag naar mijn mening best een kleine vergoeding worden gevraagd. NRC heeft verschillende deelredacties en het grootste correspondentennetwerk van de Nederlandse dagbladen. Dat kost geld. Ik geloof dat mensen daar ook de waarde van inzien en er voor willen betalen.’ Donker stelt zich niet alleen teweer tegen de angst voor het internet, ook het plan voor overheidssubsidiëring voor kranten kan op weinig steun van de hoofdredacteur rekenen. In april publiceerde ze een artikel op de NRC-website waarin ze zich keert tegen het idee van minister Plasterk van Onderwijs, Cultuur en Wetenschappen om dagbladen met behulp van subsidies door de economische crisis te loodsen. ‘Daar zit niemand van de landelijke pers op te wachten. Dat heb ik samen met andere hoofdredacteuren ook laten weten door middel van een brief aan de minister.’ De regionale kranten lijken er anders over te denken. Kees Pijnappels, hoofdredacteur van De Gelderlander, heeft laten weten gebruik te willen maken van overheidssteun voor innovatie. Ook voor de regionale pers vindt Donker het echter geen goed idee. ‘Ten eerste heb je dan de schijn van afhankelijkheid tegen je. Ten tweede is het juist bij vernieuwing belangrijk dat dit door middel van marktwerking tot stand komt. Goede innovaties moeten inspelen op wat de markt wil, die moeten dus in een echte omgeving worden ontwikkeld, niet in een gesubsidieerde. Bovendien werkt subsidie verslavend.’ Hoewel Donker zich verzet tegen de slachtofferrol die dag-

ANS-online.nl P. 09

bladen vaak wordt toebedeeld, moet ze erkennen dat het er niet rooskleurig uit ziet binnen de krantenwereld. ‘We zitten in een spannende tijd waarin we de gevolgen van de digitale revolutie en de kredietcrisis aan het verwerken zijn. Dat laatste raakt alle bedrijven en dat is lastig, maar is zeker niet hopeloos. In het gitzwarte toekomstbeeld dat met name voor dagbladen bestaat geloof ik helemaal niet. Kranten moeten daar zelf ook niet zo in meegaan, anders wordt het een self-fulfilling prophecy.’ In het commentaar dat u in april schreef, stelt u dat het kranten nu niet slecht vergaat, maar dat het te lang te goed is gegaan. Zijn krantenmakers in het vorige, voorspoedige decennium te lui geweest? ‘Lui is een groot woord, maar ik denk wel dat er toen al meer in vernieuwing had moeten worden geïnvesteerd. De kranten zouden er nu beter voor staan als de grote winsten die destijds nog vrij gemakkelijk werden gemaakt waren aangewend voor innovaties op het gebied van internet, investeringen in weekbladen en dergelijke.’ Vanaf dit collegejaar biedt ook de RU een master Journalistiek aan. Huub Elzerman, voorzitter van

de Vereniging voor Journalisten, noemde het ‘te zot voor woorden om op dit moment een journalistieke opleiding te starten’. Hoe denkt u hierover? ‘Ik ben ervan overtuigd dat er behoefte blijft aan academisch geschoolde journalisten en ik denk ook dat Journalistiek een goede opleiding kan zijn als je ergens anders terechtkomt. Wat je leert zijn zaken als bronnenonderzoek, en het bepalen van de betrouwbaarheid van informatie. Dat zijn vaardigheden die ook in andere bedrijfstakken van groot belang zijn.’ Denkt u niet dat er al genoeg Journalistiekopleidingen zijn? ‘Ik vind het alleen maar leuk dat het vak kennelijk zo in trek is. Bij NRC zoeken we niet alleen mensen die van de Hogeschool voor Journalistiek afkomen. Wij zijn ook zeker blij met mensen uit andere richtingen, bijvoorbeeld mensen met een juridische of economische achtergrond. ‘In mijn studententijd was er nog geen enkele universitaire opleiding Journalistiek. Ik ben toen naar Frankrijk gegaan om een postdocopleiding Journalistiek te volgen. Ik denk sowieso dat het goed is om tijdens je studie naar het buitenland te gaan. Je leert Nederland dan beter

Leef, woon, werk, feest... met ANS ANS-online.nl P.P.10 10

begrijpen. In Frankrijk merkte ik dat de journalistiek daar heel anders werkt. Het is erg gericht op mooi schrijven. Ik had colleges die alleen over de eerste of laatste zin van een stuk gingen.’ Bij uw aanstelling zei u de thema’s Nederland in Europa en internationalisering verder uit te willen bouwen tijdens uw hoofdredacteurschap. Hoe heeft u dit tot nu toe gedaan en is dit succesvol gebleken? ‘Het correspondentennetwerk is verder uitgebreid, zodat we altijd een correspondent op een actueel thema kunnen zetten die het in een bredere context kan plaatsen. Het is belangrijk om naar buiten te blijven kijken. Een goed voorbeeld is het toenemende populisme, dit is niet alleen in Nederland een opkomend fenomeen. In NRC Handelsblad en nrc.next willen we laten zien hoe dit in andere landen speelt. We kaarten echter ook internationale thema’s aan die geen link met Nederland hebben. Ben Knapen schrijft in zijn columns bijvoorbeeld vooral over onderwerpen die in het buitenland spelen. Dit blijkt een succesvolle aanpak, bij lezersonderzoeken wordt het buitenlandse nieuws het meest gewaardeerd.’ Voormalig SBS6-baas Fons van Westerloo stelde onlangs dat sinds de komst van Hart van Nederland nieuws sensationeler is geworden. Gaat NRC in deze tendens mee? ‘Mijn criteria voor nieuws zijn dat het opmerkelijk is en dat het impact heeft op meer dan één persoon. Een incident dat nergens voor staat zullen wij niet zo snel melden.

NRC is bijvoorbeeld heel terughoudend in berichtgeving rondom familiedrama’s. Dat is weliswaar nieuws maar daarbij zullen wij niet uitgebreid omwonenden gaan interviewen. Het is een drama voor de directe omgeving maar geen groot nieuws.’ Toch heeft u, na de steekpartij in een crèche in Dendermonde een foto van een wanhopige moeder op de gehele middenpagina van nrc.next geplaatst. Waarom heeft u hiervoor gekozen? ‘De middenpagina heeft als functie te laten zien wat een foto teweeg kan brengen. Dit brengt ook dilemma’s met zich mee. Binnen de redactie is er een flinke discussie aan voorafgegaan. Uiteindelijk is er voor gekozen de foto wel te plaatsen. Niet vanwege de sensatie die erachter zit, maar juist vanwege het dilemma als krant: mag je dit doen of niet? Dat was een soort metavraag die erboven zweefde. We zullen niet zomaar iets pontificaal plaatsen. Daarom is het ook pas een week na het incident geplaatst, met een begeleidende tekst. Het is indringend maar het was wel de bedoeling dat de lezer zou lezen waarom we het zo hebben gedaan.’ Komen zulke dilemma’s vaak voor? ‘We moeten elke dag afwegen wat we wel en niet in de krant plaatsen. Als een politicus voost in een fietsenhok, moet ie dat vooral doen. Pas op het moment dat de gemeenteraad het erover heeft, berichten wij erover. Soms is het meer waard om iets niet in de krant te zetten dan om het als eerste te hebben.’ ANS

Adverteren? Kijkfeest... op ANS-online.nl Leef, woon, werk, met ANS P. P. 1111

Café 't Haantje Gratis zaal voor borrels, feesten en vergaderingen

Welkom Bekijk ons gebouw en de mogelijkheden die het jou biedt. Je vindt er ook ons programma voor dit seizoen.

www.ru.nl/studentenkerk

Hét betere alternatief is op de campus www.ru.nl/fb

Verenigingsquiz Tekst: Redactie/ Illustratie: Joost Dekkers P. 12

Studenten Aller soorten, verenigt u! Eerstejaars in de introductie zijn te vergelijken met stukjes vlees in een vijver vol piranha’s. Elke vereniging zoekt nieuwe leden en ruikt bloed. Twijfel je nog over waar jij thuishoort? Maak de verenigingspersoonlijkheidstest en weet zeker dat jij de rest van je studententijd bij de juiste club spendeert. Omschrijf jouw middelbare schooltijd. a. Ik blowde me suf tijdens picknicks op het schoolplein. Make love, not war! b. De tijd van mijn leven... Af en toe ga ik nog wel eens langs om mijn lievelingsleraar te spreken. c. Vet chill, de hele dag msn’en en iedere maandagoch- tend uitslapen. Dan had ik een blokuur gym. d. Ik zat in de leerlingenraad, bij de debatvereniging en bij de schoolkrant. Een vliegende start van mijn carrière. e. Wijven vingeren/gevingerd worden op hockeykamp. Daar waren tenminste geen paupers. Wat eet je vanavond? a. Gepureerde kikkererwten met turks brood en linzen- soep. Vlees is moord! b. Mama maakt vanavond mijn lievelingskostje: pannen- koeken. c. www.thuisbezorgd.nl d. Ik dineer met mijn bestuur in Belvédère. e. Er ligt nog een stukje pizza op de grond. Ik denk dat ik me daar maar eens aan te goed ga doen. Jouw seksleven in één zin: a. Oké, soms eet ik wel vlees... b. Stil, anders worden mijn ouders wakker. c. Ik ben zelfvoorzienend, scheelt een hoop gezeik. d. Fake it till you make it. e. De helft van de tijd herinner ik het me niet. Wat doe je op een doordeweekse avond? a. Soep eten in de Klinker en na de maatschappijkritische film Dungeons and Dragons spelen met Aboleth en Kry. b. Lekker scrabbelen met de hele familie. Hopelijk komt opa nog. c. Met mijn vrienden op de bank hangen met broodjes

d. e.

bapao uit het knuistje. Niet-bier-haals! 20.00 tot 22.00: ALV. 22.00 tot 0.00: netwerken met SIAM. 0.00 tot 01.00: Monsterboard afstruinen. Brassen op de soos.

Studeren, hoe pak je dat aan? a. Terwijl ik aan een boom zit geketend, mag ik graag een studieboek doorbladeren. Bomen hebben ook gevoel! b. Beneden aan de eettafel maak ik mijn huiswerk, lekker knus. c. Vanochtend zou ik om kwart voor 11 tentamen hebben. Wat denken ze wel niet, voor 12 uur kom ik mijn bed niet uit. d. Met zelfgemaakte espresso trek ik de nachten door. Time-management noem je dat. e. Academische ontwikkeling begint met een goed ge- sprek bij de koffieautomaat in de UB. Jouw openingszin: a. Wil jij mijn proefdiertje bevrijden? b. Ben jij niet de neef van de vriend van mijn zus? c. http://www.hetestudenten.nl, ik heb geen opening nodig. d. Mijn CV is 3 meter 80 lang. Wil jij mij naar de top bren- gen? e. Neuken? Beschrijf jouw ochtendritueel. a. Ik yoga bij zonsopkomst. Dan breng ik de dag Zen door. b. ‘Lieverd, opstaan. Het zonnetje is al op. Kom, uit de veren.’ c. Zzzzzz. d. 07.00: douchen. 07.10: fruitontbijt en Financieel Dagblad. 07.30: e-mails beantwoorden en LinkedIn-profiel upda- ten. e. Kut, gisternacht zag hij/zij er toch lekkerder uit. Hopelijk is er niets gebeurd.

ANS-online.nl P. 13

Meestal A: de geitenwollen sok Met je idealistische en anti-fascistische principes bestrijd jij het onrecht in deze wrede wereld. Je bent niet vies van keiharde aksie en ketent jezelf gerust dagenlang vast aan een willekeurig te beschermen object. Bij de bomenknuffelaars van studentenvakbond AKKU of de zelfverklaarde ‘tofukauwende neo-hippies’ van alternatieve studentenvereniging Karpe Noktem zul je het prima naar je zin hebben. Zij delen je maatschappijkritische opvattingen en voorliefde voor het vervangen van c’s door een k. Meestal B: de thuisblijver Verknocht als je bent aan het vertrouwde gezinsleven, kruip je na je treinreis terug uit Nijmegen lekker op de bank. De enige clubs waar jij je actief laat zien zijn de plaatselijke voetbalclub en de carnavalsvereniging. Dit jaar wil je de prijs voor de beste praalwagen van de optocht winnen. Daar gaat ook veel tijd in zitten! Uitgaan hoort op zaterdag en dat doe je het liefst met je vrienden van de middelbare school. Waarom zou je naar Nijmegen verhuizen? Zoals het klokje thuis tikt... Meestal C: de lamlendeling Blijf vooral ingeschreven zolang de stufi strekt, maar weet dat je academische avontuur is gedoemd te falen. Je neemt plaats in de borrelnotencommissie van je studievereniging, maar hiermee houd je alleen de schijn op een actieve stu-

dent te zijn. In werkelijkheid reikt je leefwereld niet verder dan je Hoogeveldtgang, waar je alleen uit de bank opstaat om in de wasbak te pissen. Eten doe je louter wanneer je huisgenoten voor je koken, en de enige keer dat je in de buitenlucht komt is als je naar Café Piecken strompelt om tijdens happy hour de maandelijkse toelage er doorheen te jassen. Meestal D: de cv-neuker Op de peuterspeelzaal was jij commissaris zandbak. Sindsdien probeer jij jezelf bij zoveel mogelijk besturen en commissies binnen te likken. Een voorzittersfunctie hier, een studentenraad daar en in je vrije tijd netwerk je dat het een lieve lust is. Waarom zou je iets doen wat niet op op je cv kan? Solliciteer zo snel mogelijk bij streberclubjes als AIESEC of United Netherlands, dan kan er weer een regel op het cv bij.

Meestal E: de bal Brallen met je vrinden, goudgele rakkers naar binnen tikken en tijdens een dispuutsfeestje wat lekkers scoren behoren tot jouw dagelijkse beslommeringen. Thuisblijvers en geitenwollen-sokken-types vind je knorren, de luie student ben je de komende jaren en de cv-neuker ben je de jaren daarna. Door het leven in het dispuutshuis word je resistent tegen alle ziektes en ga je nog een mooi en lang leven tegemoet. Nu alleen nog kiezen tussen Carolus, Argus, Ovum en een onafhankelijke club. ANS

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl P. 14

Van Welderenstraat 104 Tel: 024-3226812

Restaurant

Ankara

Al 30 jaar het adres voor Turkse specialiteiten Vleesgerechten vegetarische gerechten pizza's

Afhalen mogelijk Iedere dag geopend vanaf 17.00 uur

Burg.v.d.Berghstraat 144 Nijmegen 024-3228108 www.restaurantankara.nl

Leef, Adverteren? woon, werk, Kijk op feest... ANS-online.nl met ANS P.P.15 15

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 16

100% NIJMEGEN

Ans deze maand P. 17

Na tien dagen intro ben je McDonalds en El Sombrero meer dan zat. ANS neemt je bij de hand en geeft een tour langs de hotspots die je mentorouders voor je hebben verzwegen. Waar scoor je de hipste muziek, eet je met smaak zelfgemaakte friet en kun je na vieren even afpilsen? Uitgaan 1. Het 1 Eurocafé, Wintersoord 26a - Bier voor één euro, voor de sfeer hoef je er niet te komen. 2. In de Blaauwe Hand, Achter de Hoofdwacht 3 - Oudste kroeg van de oudste stad waar je overheerlijke chocolademelk kunt nuttigen. 3. Keldercafé, Grote Markt 24 - Niet meer dan een louche hol, maar als je om vier uur nog niemand hebt gescoord kun je het altijd hier nog proberen. 4. Kollektief Kafé de Bijstand, Van Welderenstraat 104 - Iedere woensdag is de wodka spotgoedkoop. Pas op voor een dread in je drankje. 5. Grote Broek, Tweede Walstraat 21 - Krakersbolwerk met uitstekende dansfeestjes en een soepje vooraf. (zie p. 20) 6. Vrijdagnachtcafé, Hertogstraat 141 - Corporaal zuipen in een zompige kelder. Knorren zijn ook welkom. 7. Odessa, St. Antoniusplaats 15 - Goed verstopte jazztent met restaurant en iedere maandag en dinsdag jamsessies. 8. Samson, Houtstraat 4 - Ouderwets biercafé ‘waar obers nog obers zijn’. Eindigde hoog in de landelijke Café Top 100. 9. Sterre, Bloemerstraat 65 - Hippe loungebar met dito cocktails, die eigenlijk alleen op woensdag te betalen zijn.

Eten 10. De Gastronoom, Ziekerstraat 83 - Delicatessenzaak met betaalbare luxe broodjes. 11. De Blonde Pater, Houtstraat 62 - Voor een uitgebreide lunch, een champagneontbijt of een kopje van de bekroonde cappuccino. 12. Vuurens, Smetiusstraat 18 - Legendarisch cafetaria waar de friet ambachtelijk wordt bereid. 13. De Plak, Bloemerstraat 90 - Collectief eetcafé met biologische lekkernijen tegen een schappelijke prijs. 14. Maoz, Grote Markt 19 - Zelfs doorgewinterde carnivoren zweren bij de kikkererwtensnack van deze fallafeltent. 15. Döner Kebab Nijmegen, Molenstraat 84 - Beste kebabzaak van Nederland, volgens de Consumentenbond. 16. Funkenstein, Lange Hezelstraat 80 - Smakelijke kaasfondue voor maar 8,50 euro p.p.

Winkels 17. De Waaghals, Achter de Hoofdwacht 7 - Weggemoffelde platenspeciaalzaak. Een praatje met de eigenaar staat garant voor een goede aankoop. 18. Kwestie van Lef, In de Betouwstraat 13a - Dit atelier voorziet je van hippe streetwear van eigen hand. 19. Toko Weuro, Augustijnenstraat 45 - Voor spekkoek, exotische kruiden en nephaar. 20. All About Movies, Stikke Hezelstraat 39 - Wil je imponeren met een cinematografisch hoogstandje, sla dan hier je dvd’s in. 21. Het Goed, Burhctstraat 10 - Tweedehandswarenhuis vol ontstemde piano’s en retro meubilair. Ruik eraan voordat je het koopt. 22. Powersale, Molenstraat 48 - Hier scoor je de goedkoopste collegeblokken en nog een vrachtlading aan bureau-accesoires. 23. Van Hoorn, Houtstraat 35 - Prototype antiquariaat, inclusief stoffige mannetjes achter de toonbank. Duik voor een paar knaken literaire juweeltjes op. 24. Markt: Struin maandag de markt af voor vers fruit en fietsonderdelen. Op zaterdag zijn er minder kraampjes en veel meer mensen. 25. Nijmeegs Jopie, Grotestraat 13 - Legerdump met oud-Nijmeegse charme. Tot de nok toe gevuld met legerkisten en kampeerspullen. 26. De Turk: in de Houtstraat zit een goedlachse groenteman, de bakker aan de Van Welderenstraat is bijkans altijd open.Ω

De eeuwige student Tekst: Timo Pisart/ Foto: Boy van Dijk P. 18

‘Het is een beetje genant’

Tot in den treure studeren ze door, op hun dertigste zijn ze nog geen propedeuse rijk en nachtenlang hangen ze in de kroeg: de eeuwige student bestaat. Hij studeert al zes jaar, maar nog heeft hij zijn bachelor niet binnen. Of hij switcht studies als een gekwetste puber met bindingsangst, om op zijn dertigste terug bij af te zijn. Vervelend vindt hij het wel, maar het studentenleven maakt alles draaglijk. Ondanks maatregelen van minister Plasterk van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap om de studieduur terug te dringen sterft de campusdinosaurus maar niet uit. Het verhaal van vier eeuwige studenten. Laatste kans Aan tafel zit een opvallende man - designerbril, peroxideblond haar en zwarte kledij. Hij zou niet misstaan in een museum, maar hij lijkt in niets op de stereotype Psychologiestudent. Toch volgt Olivier Alblas (31), tweedejaars Psychologie, zelfs nog propedeusevakken. Ongeveer tien jaar zwierf hij rond langs verschillende opleidingen, verhaalt hij. Via Biologie in Utrecht, langs de modesecties van de kunstacademie in Breda en Amsterdam, belandde hij fulltime achter de kassa bij de boekenwinkel Selexyz in Tilburg. Na de avondopleidingen visagie, grime en make-up artist en enkele jaren trouwe dienst bij Selexyz besloot hij naar Nijmegen te gaan. ‘Het was mooi geweest, ik had iets meer discipline en was wat wijzer dan voorheen. Toen heb ik goed overlegd met mijn ouders hoe ik dat financieel moest gaan redden.’ Zelf had Olivier het geld niet. Daarom trof zijn vader - toen nog werkend - een pensioenregeling, waarmee hij in vier jaar meer geld ontvangt om zijn zoon te financieren en daarna aanzienlijk minder voor zijn oude dag. ‘Het is een beetje genant’, geeft Olivier toe. ‘Ik heb begrepen dat ik veel meer te besteden heb dan de gemiddelde student.’ Hij krijgt van zijn ouders 475 euro per maand en verdient 350 euro bij de boekenwinkel. Daarvan hoeft hij alleen zijn ziektekostenverzekering, telefoonrekening en eten en drinken te betalen. Zijn studie en huur worden eveneens

door zijn ouders bekostigd. ‘Toch komt het iedere maand op.’ Is dat onverantwoordelijk? ‘Ik noem het liever sociaal. Het meeste gaat op aan kroegbezoek, een derde besteed ik aan rondjes.’ Olivier ziet Psychologie als laatste strohalm. En dat motiveert. ‘Ik heb sterk de neiging tot het laatste moment te wachten, dan presteer ik het beste. Daarom komt het misschien wel goed uit dat dit mijn laatste kans is.’ Later nuanceert hij dit: ‘Ik heb niet het gevoel dat ik mijn studie in vier jaar zal halen, maar ik probeer het zoveel mogelijk die kant op te sturen. Anders slijt ik de rest van mijn leven met een suf baantje.’ Voorzitters met achterstand Mark Adriaanse (29) is elfdejaars student, waarvan vierdejaars Informatiekunde. ‘Ik doe een schakelprogramma, eigenlijk zou het maar twee jaar moeten duren.’ Mark krijgt al tijden geen stufi meer, dus werkt hij 32 uur per week. Daardoor kan hij nog maar één à twee vakken per semester volgen. In zijn peperdure appartement - waar een enorme breedbeeld tv de muur siert en overal computers zijn verborgen - doet hij zijn academische leven uit de doeken. ‘Ik noem mezelf zeker nog student.’ Niet voor niets, hij hangt meerdere malen per week in de kroeg en beunt bij in besturen van zijn studievereniging en van sportverenigingen. Haast heeft hij niet. Komend jaar is hij als voorzitter van studievereniging Thalia nog steeds betrokken bij de introductie. ‘Dan zal ik niet snel tegen een leuke eerstejaars studente zeggen hoe oud ik ben’, bekent Mark. ‘Maar ik schaam me er niet voor.’ ‘Het laatste jaar voel ik me steeds minder gemotiveerd om af te studeren. Ik moet nog twee vakken halen, waarvan het ene echt een struikelblok is. Met de docent heb ik flinke ruzie en de cursus is veel te moeilijk. Daardoor zal het nog wel

ANS-online.nl P. 19

anderhalf à twee jaar duren voordat ik ben afgestudeerd.’ Van een heel ander kaliber is de gemotiveerde Alexander Gras (26). Inmiddels is hij achtstejaars student. Na een half jaar Recht en Management te hebben gestudeerd, stapte hij over naar Nederlands Recht. Onmiddellijk is hij het verenigingsleven ingerold, en in 2005 werd hij preses van Carolus Magnus, waardoor hij zijn studie een jaar stopzette. ‘Naast de intellectuele verdieping van mijn studie, vind ik het ook belangrijk me persoonlijk te ontwikkelen. Ik heb dus heel bewust gekozen om mijn studie op een wat lager pitje te zetten’, beweert Alexander. Later geeft hij toe: ‘Oh, en ik heb geen sterke discipline.’ Na zijn bestuursjaar kwam Alexander nog veel op de ‘soos’, waardoor het moeilijk was om om kwart voor negen weer in de collegebanken te zitten. Ook was de denkwijze bij zijn studie heel anders bij in Carolus. ‘Bij Rechten is de weg naar een antwoord veel belangrijker dan de uiteindelijke uitkomst, als preses hoef je alleen met het resultaat naar buiten te treden. Ook door dat verschil in denkwijze haalde ik mijn eerste vier tentamens niet. Ik heb er een halfjaar mee verpest. Daarna stortte ik me volledig op de studie.’ Sindsdien loopt Alexander ‘boven nominaal’: elk jaar kopt hij meer dan 60 studiepunten binnen. Ook zijn cijfers zijn met gemiddeld een punt - van 6,5 naar 7,5 - gestegen, naar eigen zeggen ‘allemaal dankzij het jaartje ertussenuit’. Het enige nadeel: hij kan niets meer lenen bij de IB-groep omdat hij al meer dan zeven jaar studeert. Dit dwingt hem drie dagen per week te werken, onder andere in de fietskelder bij het station. ‘Maar de opgedane ontwikkeling en vriendschappen zijn me zoveel waard, daar werk ik nu graag wat extra voor.’

zijn gebrek aan motivatie of doel. Frank (40), tweedejaars Psychologie, behoort tot deze categorie. In geen van de pogingen, waaronder een mbo-traject Agogisch werk, een studie Kunstgeschiedenis en een jaartje Antropologie, heeft hij een diploma behaald. ‘Eigenlijk wilde ik altijd al Psychologie doen’, beweert hij. Toch besloot hij ‘heel wat jaren te doen waar ik zin in had’ door rond te reizen, veel tijd aan vrienden te besteden en te werken bij een autoleasebedrijf. ‘En voor je het weet ben je tien jaar verder.’ Ook een ernstig ziek gezinslid en een zwaar auto-ongeluk belemmerden Frank zijn weg terug te vinden naar de universiteit. ‘Toen een vriendin, die de studie al volgde, steeds enthousiaste verhalen vertelde, dacht ik: “Ach, dan ga ik toch Psychologie studeren.” Dat doe ik nu fulltime.’ Frank werkt nu niet, en heeft dit jaar zo’n 30 studiepunten gehaald, waaronder hopelijk zijn propedeuse. Hoe presteerde hij het zo’n beperkt aantal studiepunten te halen? ‘Ik zie de studie slechts als onderdeel van mijn leven, niet als mijn héle leven. Ik schenk ook veel aandacht aan mijn familie, vrienden, revalidatie en sport en ben groot natuurliefhebber. Je moet dingen op waarde schatten.’ Zijn leeftijd ziet hij zelf als voordeel: ‘Ik maak me niet druk of ik er wel bij hoor, heb heel wat levenservaring waardoor ik aardig kan relativeren en vraag me niet af of mijn studieresultaten wel van niveau zijn.’ Bovendien hoeft hij niet snel af te studeren, hij heeft een financiële buffer waarmee hij het nog wel een tijdje uitzingt, en weet bovendien nog niet zo goed wat hij met zijn studie wil doen. Maar: ‘Ik geniet vooral van de persoonlijke ontwikkeling door het studeren. De ervaring op zich is een prachtig deel van mijn bagage, misschien nog belangrijker dan het diploma.’ ANS

Lamlul De echte eeuwige student is zich - in tegenstelling tot Olivier, Mark en Alexander - helemaal niet bewust van

Op verzoek is de naam van Frank gefingeerd. Wat vind jij van de ‘eeuwige student’? Lees op ANS-Online de verklaring van studentpsycholoog Marieke van der Burgh en discussieer mee.

Adverteren? Kijk op ANS-online.nl P. 20

Lieve ANS, Ik ben verliefd. Op mijn vriendin A., met wie ik al anderhalf jaar een heerlijke relatie heb, maar ook op mijn drieëntwintigjarige mentormama S. Afgelopen tijd gaat het steeds slechter met A. Krampachtig klampt ze zich aan me vast en ze wil altijd bij me zijn. Hoe anders dan S. Zij is spontaan, lief en laat duidelijk weten met mij verder te willen, ook al heeft ze een vriend. Ik heb mezelf altijd gezien als betrouwbaar vriendje en wil A. echt niet kwetsen, maar ik ben bang dat ik me niet langer kan bedwingen. Hoe kom ik zo verantwoord mogelijk uit deze benarde situatie? Een achttienjarige Psychologiestudent uit Hooge Mierde Beste J.,

ansjes Een Ansje mag maximaal 35 woorden bevatten en kost 5 euro. De waarde van de aangeboden goederen mag de 900 euro niet te boven gaan. Mail naar [email protected].

Wij van Kolping Dynamo zijn op zoek naar enthousiaste voetballers voor het zevende team dat speelt op zaterdag (alles in en rond Nijmegen). Trainen niet verplicht. Enig ‘voetbaltalent’ is een pre. Je kunt ons bereiken op het tel nummer 06-20879125 (H.Jacobs) Heb je drie maanden lang, twee uur per week tijd? Wil je je wereld vergroten? Word dan maatje en help iemand bij het oefenen van de Nederlandse taal. Bel: 024-3221177 of mail: [email protected] Website: www. vnzg.nl

Niet alleen is je vriendin aan het thuisfront een hysterisch wijf, je hebt ook nog eens kans bij een oudere, interessantere en waarschijnlijk lekkerdere mentormama. Dit lijkt me een typisch geval van ‘zo klaar als een klontje’. Hoe lang verwacht je nu werkelijk dat je samen blijft met je high school sweetheart? Die term bevat niet voor niets het woord high school, zoiets behoor je achter je te laten op het moment dat je je inschrijft voor een studie die je min of meer interesseert. Bovendien, je mentormama is pas het begin: spoedig zullen hordes hitsige Nijmeegse studentes zich aan je voeten werpen. Je zult ze van je af moeten slaan en hen belerend toe moeten spreken dat je niet gediend bent van een pijpbeurt midden in de kroeg (maar wel in de privésferen van je kamer van 6 vierkante meter in het centrum). Geloof me, je zit dan echt niet te wachten op een irritant aanhangsel dat je in een ver verleden toevallig lief hebt gehad. Mijn advies luidt dan ook: dumpen die A. en lang leve het hoereren! Moge de goden je bijstaan bij al je toekomstige katers, ranspartijen en druipers. Succes ermee, ANS

Tekst: Anne Elshof en Ceciele Luijnenburg De graadmeter P. 21

De graadmeter

Twintig kebabzaken, talloze bijbaantjes en tien soorten glijmiddel. Om de keuzestress te reduceren treedt ANS elke maand op als keuringsdienst van studentenwaren. Welke optie slaat het hoogst uit op de graadmeter en wat kun je beter links laten liggen? Deze keer: einde-van-de-maand diners

Wat: grijze groentesoep, graanrijk brood en groene salade Waar: Van Broeckhuysenstraat 46 Hoeveel: vrijwillige bijdrage Score: 4.5/5

Wat: pizza margherita Waar: Albert Heijn Hoeveel: 1,60 euro voor drie pizza’s Score: 2/5

Wat: vegetarisch wereldgerecht Waar: Erasmuslaan 9 Hoeveel: 2,50 euro Score: 3.5/5

De krakers van politiek Kafé de Klinker hebben het beste voor met de mensheid. Niet alleen word je iedere woensdag op een maatschappijkritische film of debat getrakteerd, ook kan de knorrende maag worden gevuld tijdens de voorafgaande soepavond. Om klokslag half zeven verdringen de met dreads en piercings getooide bezoekers zich rond een kleine tafel bij de ingang. Hierop prijken een grote pan grijzige smurrie en bakken met salade, brood en zelfgemaakte kruidenboter waaruit naar hartenlust kan worden opgeschept. Hoewel de groentesoep geen lust is voor het oog, hebben de smaakpapillen niets te klagen. Met het brood en de salade erbij is dit een smakelijke, veganistische maaltijd, die zeker een euro waardig is.

Een minimum aan kosten en vereiste inspanning maken de diepvriespizza een geliefd studentengerecht. Met 53 cent per stuk biedt Euroshopper de ingevroren pizza margherita tegen een bodemprijs aan. Helaas is de bodem zo hard dat er haast betonscharen aan te pas moeten komen om de pizza te lijf te gaan. Het beleg doet al evenmin watertanden: een dunne tomatensaus die verdacht veel naar curry smaakt, stukjes ondefinieerbare groenten en kaas die schier afwezig is. Voor een microbudget biedt deze kartonnen namaakpizza een matige smaakbeleving maar afdoende maagvulling.

Heb je naast voedsel ook behoefte aan reflectie en bezinning, check dan het programma van de Studentenkerk. Grote kans dat je er ’s avonds een vleesloos doch voedzaam maal kunt nuttigen. Hutspot of Couscous, Crossroads en Eten met Idealen voorzien je tevens van genoeg voedsel voor de geest. Op deze thema-avonden mag je tijdens het eten discussiëren met moslims, socializen met Erasmus-studenten of je schuldgevoel afkopen ten behoeve van een liefdadigheidsproject. De prijs overstijgt ruimschoots die van een diepvriespizza, maar daar staan wel smaak en voldoening tegenover. ANS



Interview Robert Vuijsje Tekst: Ateke Willemse/ Foto’s: Klaas van der Pijl P. 23

Alleen maar zwarte vrouwen Zijn omstreden debuut over de multiculturele samenleving sleepte dit jaar de Gouden Uil in de wacht en werd genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs. Robert Vuijsje – de joodse Nederlander die er uit ziet als een Marokkaan – vertelt over de opgelaaide discussie rond zijn roman. In het juryrapport van de Gouden Uil wordt Alleen maar nette mensen van Robert Vuijsje (38) omschreven als proza dat ‘swingt als een Afrikaanse tiet, in een ritme dat strakker zit dan een zwarte bil in een te kleine luipaardlegging’. Verscheidene kritische lezers noemen het een ronduit racistisch en seksistisch werk. Alleen al de ophef rond het boek – dat gaat over de zoektocht van een joodse adolescent naar een intellectuele negerin – maakt het de moeite waard. Robert Vuijsje is opgegroeid in het deftige AmsterdamZuid als de zoon van de gerenommeerde journalist Bert Vuijsje. Robert is werkzaam als journalist bij dagblad De Pers en werkte onder andere bij de Nieuwe Revu. Met zijn in 2008 verschenen debuut, dat reeds toe is aan een veertiende druk, wil hij tegenstellingen in de multiculturele samenleving op een luchtige manier weergeven. Zelf noemt hij het boek, dat vol staat met generalisaties over blaka’s en bakra’s – zwarten en blanken – een tragikomedie. Koel doch scherp reageert hij op beschuldigingen als die van cultureel antropologe Irma Accord, die beweert dat Alleen maar nette mensen bijdraagt aan de negatieve beeldvorming van zogenaamde ‘kwetsbare jongeren’ in de Bijlmer. Zij die zijn boek negatief interpreteren hebben volgens Vuijsje geen gevoel voor humor of zijn chronisch gefrustreerd. Verdient je boek de literaire bekroning? ‘Ik denk dat alle genomineerde schrijvers hun eigen boek het beste vinden, dus ik ook. De andere genomineerde

werken voor de Gouden Uil zijn vrij tijdloos – ze hadden ook vijf jaar eerder of later geschreven kunnen worden. Mijn boek daarentegen is urgent, het spreekt nadrukkelijk over Nederland anno 2009.’ Wat ga je doen met het prijzengeld a 25.000 euro van de Gouden Uil? ‘Een deel ervan is al op. Ik had mijn auto in de prak gereden en heb een Cadillac Seville gekocht. Verder heb ik tijd nodig om mijn volgende roman te kunnen schrijven en betrokken te zijn bij de verfilming van Alleen maar nette mensen. Ik ben daarom met onbetaald verlof van mijn baan bij De Pers, dus ik zal het geld ook moeten gebruiken om de komende periode te overbruggen.’ Hoe ben je van journalist tot romanschrijver getransformeerd? ‘Ik ben meer dan tien jaar journalist geweest, een vak waar ik ben ingerold. Mijn bekende naam heeft me natuurlijk voor een deel geholpen, maar dat wil niet zeggen dat ik er niks van bak. Naarmate mijn ervaring groeide, kreeg ik steeds meer handigheid in het schrijven. Ik heb het al doende geleerd. Dat is volgens mij de enige manier. Niemand kan tegen je zeggen hoe je het moet doen, je moet het zelf uitvogelen. ‘Ik wilde altijd al een roman schrijven, dat heb ik nu gedaan. De hype rond mijn eerste boek is vrij uitzonderlijk. De druk om te presteren is toegenomen, maar dat kan natuurlijk geen kwaad.’

ANS-online.nl P. 24

Je bent, net als hoofdpersoon David, een jaar in Amerika geweest. David ging er op zoek naar zijn ideale ghetto fabulous-vrouw. Wat heb jij er geleerd? ‘Ik heb zeven jaar Amerikanistiek gestudeerd aan de Universiteit van Amsterdam en vertrok gedurende het voorlaatste jaar van mijn studie naar Memphis. Omdat ik mijn hele leven in Amsterdam heb gewoond, was de stap om er te gaan studeren niet zo groot als voor mensen uit de provincie. Ik had al een groep vrienden en voelde niet de behoefte om bij allerlei clubjes te gaan. In Amerika viel die veiligheid echter weg en moest ik voor het eerst echt op eigen benen staan. Ik woonde op de campus en ging naar allerlei wilde feesten. Ik ben daar van een jongen een man geworden.’

‘Ik heb niet de behoefte om de mensheid te verbeteren’ Je boek schopt, al dan niet onbedoeld, tegen de schenen van verschillende bevolkingsgroepen. Wat wilde je met je roman bereiken? ‘Een boek moet in eerste instantie amuseren, maar het moet ook blijven hangen. Ik wil mensen aan het denken zetten zonder met opgeheven vinger politieke statements te maken. Ik heb niet de behoefte om de mensheid te verbeteren.’ Je boek kent weinig ingewikkelde taal of pretentieuze beeldspraak. Er komen msn-gesprekken en sms’jes in voor en er wordt veelvuldig gebruik gemaakt van slang. Waarom heb je hiervoor gekozen? ‘Mijn boek gaat over redelijk zware onderwerpen. Ik wilde deze onderwerpen op een terloopse manier behandelen, dus zonder heel gewichtig te doen. Een zin als “zijn glimlach was als de zon die aan de hemel stond” spreekt me niet aan. Dat ik er niet voor kies om ingewikkelde beeldspraak of meerdere symbolische lagen in mijn boek aan te brengen, maakt het niet minder literair. Literaire waarde zit naar mijn mening vooral in simpliciteit.’ De seksscènes zijn behoorlijk expliciet: op een gegeven moment wordt zelfs een gangbang in een garagebox beschreven en David gaat vreemd bij de vleet. Is dit een reflectie van je eigen frustratie? ‘De hoofdpersoon is een twintigjarige jongen, wat had je dan verwacht? In het boek is David op zoek naar een zwarte vrouw, hij wíl haar, letterlijk. Seksuele beschrijvingen kunnen in dat geval moeilijk uitblijven. Over het

algemeen valt het volgens mij wel mee. Het boek bestaat omgerekend voor ongeveer vijf procent uit seks, geheel in de vorm van functioneel naakt.’ In zijn boek onderscheidt Vuijsje drie soorten zwarte vrouwen: de bounty, de switch-hitter en de Sherida-ketting. De bounty-vrouw kiest per definitie voor een witte man. Ze is zwart van buiten maar wit van binnen en dus geen optie voor David. De switch-hitter denk niet in termen van ras en heeft een gemengde vriendenkring. Mits ze niet ‘verpest’ is door de blanke man, vormt ze nog potentieel datingmateriaal. De Sherida-ketting is vernoemd naar het gouden naamkettinkje dat haar hals siert. Ze woont in een zwarte wijk en gaat enkel om met zwarte mensen. Hoewel ze vrijwel ontoegankelijk is voor de populatie van blanke mannen zet David zijn zinnen op dit type vrouw. Bovendien moet ze intellectueel zijn. Echter: ‘Dan is ze geen echte negerin meer.’ Tijdens het in mei gehouden Women Inc.-debat in Amsterdam werd Vuijsje het vuur aan de schenen gelegd. Wat een ‘open’ en ‘niet eenzijdig’ gesprek had moeten worden, werd een massale aanval op zowel de inhoud van zijn roman als Vuijsje als persoon. De aanwezigen hadden veelal moeite om de persoonlijkheid en meningen van de hoofdpersoon te onderscheiden van die van de schrijver.

‘Als mensen mijn boek racistisch noemen, zegt dat meer over hen dan over mijn werk’ Je wordt er van beschuldigd dat je naïviteit veinst rond de impact van je boek. Realiseerde je je niet dat het mensen zou kunnen kwetsen? ‘Jongens van Davids leeftijd praten nu eenmaal vaak op een lompe manier over vrouwen, dat heb ik niet bedacht. Dat wil niet zeggen dat ik dit soort praat goedkeur, maar enkel dat ik de dingen presenteer zoals ze zijn. ‘Dat mensen zo extreem zouden reageren had ik niet verwacht. Het boek werd in alle Nederlandse kranten gerecenseerd, maar nergens was er sprake van de verontwaardigde reacties van de afgelopen tijd. Deze kwamen pas na de nominaties voor de literatuurprijzen. ‘Ik schrik er van dat mensen het boek botweg “racistisch” en “seksistisch” durven te noemen. Zelf zou ik dit nooit doen, maar anderen hebben daar kennelijk minder moeite mee. Het zegt meer over hen dan over mijn boek.’ ANS

Het issue Tekst: Timo Pisart en Henk Strikkers/ Illustratie: Loes van Woezik P. 26

het issue In deze rubriek staat iedere maand een ander Issue centraal, waarover de meningen sterk zijn verdeeld. Deze maand: Pinnen moet!

Vastgepind ‘Twee bier.’ ‘Wil je dat pinnen?’ Overal klinkt tegenwoordig de vraag of je wilt pinnen, zelfs in de kroeg. Lekker makkelijk, geen zware portemonnee meer mee naar Inferno en geen op de grond stuiterende stuivers in Piecken. Met succes startte betaalbedrijf Currence, de firma achter de pinpas, vorig jaar een grote campagne om het pinnen populairder te maken. Op tv, in de krant en in de winkels word je doodgegooid met de leus ‘Klein bedrag? Pinnen mag!’. De supermarkten zien het verruilen van het klinkende koper voor plastic als gouden greep in de strijd tegen overvallen. De overkoepelende supermarktorganisatie Centraal Bureau Levensmiddelen (CBL) heeft daarom als doel al haar leden vanaf 2014 cashvrij te hebben. Consumenten en ondernemers juichen de ontwikkeling toe, maar deze stuit ook op verzet. Sociale wetenschappers vrezen voor exorbitante stijgingen van onnodige aankopen. Is het plastic een donkere wolk boven je bankrekening, of zijn de deskundigen onbewust conservatief?

De stelling van deze maand: Het verruilen van contanten voor pinpassen leidt tot onnodige bestedingen

Annemarie Koop, persvoorlichter van het Nationaal Instituut voor Budgetvoorlichting (Nibud) ‘Met tastbaar geld in de portemonnee heb je meer grip op wat erin en vooral op wat eruit gaat. Bij pinnen is dit minder het geval, omdat je het geld niet uit je beurs ziet verdwijnen. Ons advies is aan het begin van de week een bedrag te pinnen om de rest van de week mee uit te zingen. Als je op de helft bent en de geldbuidel is zo goed als leeg, maak je andere keuzes dan wanneer je blijft pinnen. ‘Studenten zouden wanneer ze uitgaan ook een bedrag aan het begin van de avond moeten pinnen en dan de pinpas thuis moeten laten. Natuurlijk vereist het discipline om aan het begin van de avond niet veel te pinnen of om niet stiekem in het midden van de week nog eens naar de automaat te lopen. Het is echter een goede manier om geld te besparen. ‘Als het plan van de supermarkten om in 2014 alleen nog te pinnen doorgaat en men geen maatregelen neemt, vrezen wij ervoor dat heel veel mensen in het rood zullen eindigen. Slechts wanneer bij pintransacties het saldo wordt getoond, zullen wij deze ontwikkeling steunen.’

Bob Goulooze, woordvoerder voor Currence, het bedrijf dat pinautomaten in Nederland beheert ‘Mensen die overzicht willen houden kunnen het beste alles pinnen. Zo krijg je keurig elke periode een uittreksel van alle uitgaven. Het nadeel van de flappentap is dat wanneer je er 200 euro uit haalt, je vervolgens niet duidelijk weet waar het naartoe gaat. ‘Consumenten kopen vooral zaken die ze nodig hebben. Wanneer je alleen wat kleingeld op zak hebt, maar onverwacht nog wat aankopen moet doen, kan dat niet. Dat is nadelig voor de klant, maar ook de winkelier loopt klandizie mis. De ondernemer die PIN aanbiedt, heeft daardoor meer omzet dan zijn PIN-loze concurrent. ‘Wanneer je echter in beschonken toestand pint, kun je de realiteit uit het oog verliezen. In het algemeen adviseren wij dan ook niet onder invloed te betalen. Drugs en alcohol mixen nou eenmaal moeilijk met finance.’

ANS-online.nl P. 27

Prof. dr. Eric van Dijk, hoogleraar Sociale Psychologie aan de Universiteit Leiden ‘Pinnen zorgt ervoor dat mensen meer geld gaan uitgeven, dat lijken alle onderzoeken naar onder andere creditcards te bevestigen. Waar de heer Goulooze zijn wijsheden vandaan haalt is mij dan ook onduidelijk. ‘Het proces van pinnen is minder transparant dan dat van contante betalingen. Bij het doen van cashuitgaven is de pijn direct zichtbaar. Je telt van tevoren het geld dat je geeft, krijgt wat kleins terug en ziet onmiddellijk wat je bent verloren. Bij pinnen blijkt pas achteraf wat is uitgegeven. Wanneer consumenten wordt gevraagd naar hun uitgaven, weten zij zich het bedrag aan contante betalingen beter te herinneren. ‘Bij weinig transparante betaalwijzen koopt men niet alleen meer, maar vooral ook luxeproducten die men niet nodig heeft. Mensen nemen dan bijvoorbeeld vaker een cd mee naast hun broodnodige aankopen. Ook in de horeca zal iets soortgelijks voorkomen. Kroeggangers zijn zich niet de hele tijd bewust van hun uitgaven. Bovendien zal de uitbater geen rekening houden met opstapelende schulden van zijn gasten. Kortom: in elke situatie is men contant beter af.’ ANS

EEN PINBETALING KOST DE WINKELIER 17 EUROCENT, EEN CONTANTE TRANSACTIE IS 10 CENT DUURDER. In 2008 werd 62,7 procent van de betalingen contant gedaan, in 32,3 procent van de gevallen liet men de magneetstrip het werk doen. Uit onderzoek van het CBL blijkt 87 procent van de consumenten het terugdringen van contant geld en stimuleren van pinnen te steunen. Afgelopen juni is in Amsterdam de eerste cashloze supermarkt van Nederland geopend.

De deurwaarder Tekst: Kasper Floor en Joost Nellen Foto’s: Martijn Wehrens P. 28

de deurwaarder Op zoek naar de motieven van ambitieuze studenten, klopt ANS iedere maand aan bij studentorganisaties. De deurwaarder inventariseert het kantoor van de vereniging en de vakkennis van haar leden. Deze maand: Bestuurswissel bij Cultuur op de Campus

Vanuit haar hoofdkwartier in het Gymnasion verzorgt Cultuur op de Campus de culturele versnaperingen op de doorgaans zo grauwe universiteit. De rode loper is uitgerold voor het kantoor, waar het oude en nieuwe bestuur zich te goed doen aan een chique high tea. De twaalf cultuurvreters zijn net terug van de jaarlijkse bestuurswissel op theaterfestival Oerol en de mooie verhalen vliegen rijkelijk over tafel. Kersvers bestuurslid Pim (23) geeft ruiterlijk toe dat het bekijken van de acts niet de grootste bron van vermaak vormde: ‘Ik heb met veel plezier op tafels staan dansen met blowende hippievrouwen die mijn moeder hadden kunnen zijn!’ De oud-bestuursleden zien het weekendje Terschelling als een mooie afsluiting van een jaar hard werken op de campus. De RU is de enige universiteit met een door studenten gerunde cultuurorganisatie. Naar eigen zeggen ligt de kracht van de organisatie in de veelzijdigheid en flexibiliteit van de bestuursleden. ‘Artiesten vinden het heel bijzonder dat één persoon ze boekt, ontvangt, het geluid regelt, en ze na afloop ook nog een kopje thee komt brengen’, pronkt oud-voorzitter Joni (21). Typerend voor de gemoedelijke sfeer is StuKaFest, het jaarlijkse evenement waar optredens plaatsvinden in verschil-

lende studentenkamers door de hele stad. ‘Met veel van die artiesten hebben we nog regelmatig contact’, aldus Lara (22). De noeste arbeid wordt niet altijd beloond. De grootste tegenvaller was een optreden van Nijmeegs trots De Staat in het Cultuurcafé, waarbij niet meer dan tien mensen kwamen opdagen. Ook treffen de bestuurders af en toe artiesten die de organisatie niet op waarde weten te schatten. ‘Rappers zeuren het meest over het geluid en de ontvangst’, beweert Thijs (24), ‘Maar over het algemeen kunnen artiesten de charme van onze provisorische faciliteiten wel waarderen’. Cultuur op de Campus is financieel volledig afhankelijk van subsidies, sponsors en giften, dus moeten de eindjes ieder jaar zorgvuldig aan elkaar worden geknoopt. Het nieuwe bestuur neemt zich daarom voor een minder vol programma neer te zetten. ‘Veel mensen kennen maar weinig van de acts die we boeken’, aldus Lara. Het komende jaar worden de geringe middelen daarom aangewend voor een programma met minder namen maar meer allure. Voordat de oude garde afzwaait en het nieuwe bestuur definitief zijn gang kan gaan, bundelen ze voor de laatste keer hun krachten voor de culturele quizvragen. ANS

ANS-online.nl P. 29

Niek: ‘De naam heeft vast iets met rundvlees te maken.’ Lara: ‘Nee, laten we “De boerderij krijgt een spuitje” zeggen.’

De taxatie • Vijf computers die nog draaien op Windows 95 • Valse gitaar van de Blokker, waar niemand zijn kunsten op durft te vertonen • Een bibliotheek aan ingestuurde demo’s en EP’s, veelal



op cassette • Luxe zithoek die, naar eigen zeggen, zelden wordt gebruikt • Waterreservoir, de dichtstbijzijnde sanitaire voorzieningen zijn meer dan honderd meter verderop

Helaas, het juiste antwoord is Roos Rebergen – Weet ik niet zo goed, naar haar reactie op het gros van de vragen die de regisseur haar stelt. De twaalfkoppige groep weet het ook niet zo goed, en ziet daarmee het tweede breintje aan haar neus voorbijgaan. Welke van de volgende legendarische bands heeft nooit in Doornroosje gestaan: Joy Division, Pearl Jam, Red Hot Chili Peppers of Radiohead? Nick: ‘Pearl Jam in ieder geval wel!’ Joni: ‘Radiohead ook, zijn het niet de Peppers?’ Niek: ‘Die hebben alleen in het Gofferpark gestaan, toch?’ Allemaal: ‘We kiezen de Red Hot Chili Peppers!’ Ondanks de overweldigende consensus is het antwoord fout. Nick blijkt Pearl Jam te hebben verward met de Britse punkband The Jam die in tegenstelling tot Eddie Vedder en consorten wél in Doornroosje hebben gestaan.

Het kantoor is zo enorm dat je er verdwaalt als je de weg niet kent. De voorzieningen steken hier schril bij af. Het pleit echter voor de bestuursleden dat ze hun geld in de programmering steken in plaats van in overbodige luxe.

Hoe lang was de tape-expositie van Lenneke van de Goot, die enkele weken de loopbrug over de campus sierde? Pim: ‘Ik denk drie kilometer.’ Anke: ‘Gaat het niet om vierkante meters?’ Nick: ‘Nee joh, het gaat erom hoe lang het is. Volgens mij ongeveer veertig meter.’ Waar hij de vorige vraag professioneel wist te verprutsen, redt Nick hier het tweede breintje. Het is exact veertig meter.

vakKennisvragen Waar komt de naam van het Terschellingse theaterfestival Oerol vandaan? Thijs: ‘Is dat niet het Friese woord voor “overal”?’ Merle: ‘Ja! Omdat ze vroeger al het vee over heel het eiland los lieten lopen!’ Anke: ‘Tegenwoordig laten ze tijdens het festival alleen maar vervelende dertig-plussers loslopen.’ Oerol betekent inderdaad ‘overal’, in Terschellings dialect. De groep lijkt toch iets te hebben opgestoken van de trip. Het eerste breintje is binnen. Hoe heet de documentaire over de zangeres van voormalig Kaf en Koren finalist Roosbeef? Joni: ‘Die film hebben we dit jaar nog gedraaid.’

Hoeveel zitplaatsen biedt de concertzaal van de Vereeniging? Joni: ‘Wel erg veel, in ieder geval meer dan duizend.’ Marissa: ‘Weet je zeker dat je de staanplaatsen niet meetelt?’ Joni: ‘Ja, het moeten er ongeveer 1250 zijn.’ Het juiste antwoord is 1450. Het antwoord valt daarmee binnen de marge van twintig procent. Het laatste breintje wordt daarmee op de valreep binnengehaald.

Het juryrapport: Ondanks twee blunders die genadeloos worden afgestraft, is het gezelschap goed op de hoogte van wat er op cultureel gebied speelt in Nijmegen. Met drie breintjes is de toon voor het komende jaar gezet.

Colofon P. 30

Maandaag t/m donderdag: Alle pasta’s 5 euro 3 gangen en Koffie (Keuze uit vlees en vis. 17.50 euro Telefoonnummer: 024 324 94 11 www.kervansaraynijmegen.nl

Ontwerp

23e jaargang.

Medewerkers

Illustraties

Columnisten

Oplage 10.000 stuks.

Dirk van den Brand

Joost Dekkers

Dennis Gaens

Marloes de Laat en

Kasper Floor

Marieke Meijer

Lieve ANS

Roel Vaessen

Aan deze ANS

Marijn Koop

Loes van Woezik

werkten mee:

Ceciele Luijnenburg

Uitgave,

Lay-out

Tamar van der Niet

Foto’s

Abonnementen en

Anne Elshof

Hoofdredactie

Loes Perrée

Boy van Dijk

Advertentie Aquisitie

Timo Pisart

Anne Elshof

Lucy Vleeshouwers

Loes Perrée

Stichting MultiMedia

Klaas van der Pijl

[email protected]

Timo Pisart Eindredactie

Redactieadres Heyendaalseweg 141,

Martijn Wehrens Dagelijks bestuur:

6525 AJ Nijmegen,

Voorpagina

Pieter van Goor

024-3612176

Floris van den Berg

Jop van den Hoogen

Redactie

Koos ten Bras

Jolene Meijerink

Boy van Dijk

Joost Nellen

Luuk Heezen

Mart Waterval

Kenne Peters

Ateke Willemse

Martine Peters van Ton

Crypto

Jolene Meijerink

Rob Ramaker

Luuk Heezen

Druk

Webredacteur

Ewoud Rohn

Martijn Wehrens

Drukkerij Offsettservice

Henk Strikkers

Juliet Van de Voort

Valkenswaard

Ans deze maand Crypto P.P.31 31

CRYPTO

HORIZONTAAL 1. Vaderlijke worm, eventueel met ezelsoor (6) 2. Deze militair kletst (6) 3. Boottocht naar de eeuwige jachtvelden (8) 4. Een spel op planken (6) 5. Alleen bij de kapper wordt het persoonlijk (5) 6. Geen slecht metaal (9) 7. Dit tegenvallende woord zie je vaak bij stellen (6) 8. Hier span je je gevleugelde vriendje mee in (9) 9. Voor een paar gulden koop je hier alleen maar hoogtepunten (7) 10. Docent van uitstekend niveau (10) 11. Deze ‘introductie’ verandert je definitief van kleur (11) 12. Dit ei gooit je de kroeg uit (9) 13. Zeikende minister (8) 14. Deze sector maakte een duik in de recessie (7) 15. Schitterende raptekst (10) VERTICAAL 16. Dit geschrift duurt twaalf maanden (8) 17. Deze groep heeft altijd een antenne in zijn hoofd (9) 18. Cardiologische klap (8) 19. Barbiedeuntjes (9) 20. Na een poosje in deze kroeg lig je zo in je mandje (6) 21. De hoorbaar authentieke beweging van een lichaamsdeel (9) 22. Tijd voor een schoonmaakbeurt bij deze bank (9) 23. Plank der kennis (10) 24. Prijzige oud-geliefde van rubber (5) 25. Natie waar geen interieur bestaat (10) 26. Met dit tijdelijke huis sluit je een gebed af én haal je studiepunten (8) 27. Bijna koning van de haaraccessoire (10) 28. Afschrikwekkend idee (11) 29. De favoriete Carolinger van Australië (9) 30. Wilders zou dit pilsje nooit drinken (7)

OPLOSSING crypto juni

winnaaR

Horizontaal: 2. Maffia; 3. Snelweg; 6. Taksi; 8. Rijstwafel; 10. Toiletpot; 12. Waterpolo; 15. Spoorweg; 16. Driftkikker; 17. Kniesoor; 19. Liften; 20. Tuinbroek; 21. Popper; 22. Nectar; 29. Staart

Winnaar van de vorige crypto is Martijn d’Hamecourt uit Nijmegen. Wil jij ook 15 euro winnen? Stuur je oplossing van de ANS crypto voor 22 september onder vermelding van naam, adres en bank/gironummer naar de redactie of naar redactie@ ans-online.nl.

Verticaal: 1. Racecar; 4. Sire; 5. Korenveld; 7. Kiezen; 9. Nijlpaard; 11. Filosofie; 13. Pijpleiding; 14. Treinstel; 24. Spinoza; 25. Tapir; 26. Mottenbal

www.ans-online.nl. Tekst: De redactie / colofon P. 32

Tekst: Dirk van den Brand en Marijn Koop/ Foto: Boy van Dijk

Yasemin Tanriverdi (20), derdejaars Psychologie

gerookt. Daar werd ik zo stoned van dat het leek alsof de weg vol kuilen zat. Door al die gaten kon ik niet meer normaal lopen! Mijn vriendin zei dat het Keizer Karelplein heus niet was veranderd in een maanlandschap en ik me

Wat is de meest spannende locatie waar je ooit seks hebt gehad?

niet zo moest aanstellen. Thuis werd het nog enger, spullen kwamen op me

‘Aan het Italiaanse Gardameer heb ik op een pier de liefde bedreven. Het

af gevlogen en mijn vriendin wilde me vermoorden met een mes. Aan het

uitzicht was prachtig en uit een mp3-speler kwam romantische Italiaanse

eind van de avond dacht ik dat ik meerdere persoonlijkheden had.’

muziek. Het was bijna de perfecte avond. Alleen jammer dat die jongen al een vriendin had.’

Heb je ooit iets gestolen? ‘In een baldadige bui heb ik na het uitgaan met een aantal vrienden een

Wat was de slechtste zoenervaring die je ooit hebt gehad?

terrastafel van een café geleend. We hebben onze schat door de donkere

‘Na een broeierige Spaanse avond was het moment daar. De spanning

straten van de stad naar een plein gesleept en bovenop een standbeeld

steeg en onze hoofden naderden elkaar. We hadden nog vijftien centimeter

gezet. Helaas heeft ons kunstwerk niet langer dan een dag bestaan.’

te gaan toen hij zijn tong uitstak. Hij bleef roerloos en met gesloten ogen staan. Die uitgestoken tong zag er zo sullig uit dat alle verlangens die ik had

Wat is je ultieme fantasie?

onmiddellijk verdwenen en plaatsmaakten voor afschuw. Ik heb me zo snel

‘Later, als ik groot en rijk ben, rijd ik rond in een cabrio en zijn er talloze

als ik kon uit de voeten gemaakt.’

jonge minnaars die mij aanbidden. Op mijn veertigste is mijn libido tot ongekende hoogte gestegen en zullen deze goedgebouwde heren van rond

Heb je ooit geëxperimenteerd met drugs?

de twintig onmisbaar zijn om mijn behoeftes te bevredigen.’

‘Op een avond heb ik zowel spacecake gegeten als een gigantische joint

ANS