Interview met Karl Van Camp "De Franstaligen jennen. Dat is de boodschap." 't Pallieterke is een buitenbeentje in de kleine Vlaamse perswereld: radicaal Vlaams, conservatief, rechts. Maar is er nog wel ruimte voor zo'n blad? Is het nodig? En beleven we de laatste stuiptrekkingen van de Belgische staat? Dat en veel meer vragen we aan de nieuwe hoofdredacteur Karl Van Camp. Mijnheer Van Camp, hoe bent u eigenlijk bij 't Pallieterke terecht gekomen? Dat is een lang verhaal, dat teruggaat tot in 1982. Ik was toen stichter-praeses van NSV-Brussel, en stelde vast dat NSV-Antwerpen en KVHV-Antwerpen, en NSV-Gent en Leuven wel aan bod kwamen in 't Pallieterke en Brussel niet. Ik stuurde dan een boze maar satirische brief naar de redactie en Jan Nuyts - toenmalig hoofdredacteur - nodigde mij uit op zijn kantoor. Ze hadden niemand in Brussel en zo werd ik in 1982 studentencorrespondent voor 't Pallieterke. Dat was niet alleen plezant, maar ook een leuke bijverdienste. Later ben ik kleine berichtjes, dossiers en interviews beginnen te schrijven. Jan Nuyts heeft me dan een keer meegenomen naar de drukkerij en ik heb hem ook een paar keer vervangen als hij met vakantie was. Het Pallieterke was mij dus zeker niet vreemd of onbekend. Nadien heeft dat een tijd op een kleiner pitje gestaan, ook al omdat ik het op professioneel vlak heel druk had. In die periode heb ik 't Pallieterke wel eens bijgestaan met promotie, affiches en propaganda oei, dat is een vies woord. Ik ben altijd wel betrokken geweest bij het Pallieterke, al was het vaak achter de schermen.
U nam de 'sjerp' over van illustere voorgangers: Bruno De Winter, Jan Nuyts en Leo Custers. Is er - buiten de namen van de medewerkers dan - veel veranderd in al die jaren? Ja, er is in al die jaren toch wel wat veranderd. Ik zou u de Pallieterkes van in het begin kunnen laten zien, ten tijde van Bruno De Winter. Dat zag er helemaal anders uit, qua lay-out maar ook inhoudelijk. Onder Jan Nuyts werd het blad zeker radicaler op Vlaams vlak. De laatste jaren heb ik ook gemerkt dat het minder satirisch is geworden. Maar los daarvan denk ik dat de grote lijnen en het opzet van het begin wel bewaard zijn gebleven. Wij willen de luis in de pels van de politiek zijn. Vaak hard, soms met een knipoog. Zit er na 65 jaar niet wat sleet op de formule? We denken daar over na. Ik weet niet of u de meest recente nummers gezien hebt. Maar ook in vergelijking met zes maanden geleden is er toch wel wat verandering merkbaar. Ik geef toe, met heel kleine stapjes. We zitten nu eenmaal met een zeer trouw publiek dat niet meteen van grote veranderingen houdt. Zo hebben we brieven en mails gekregen over het kleurgebruik. Wij vonden dat een stap vooruit, maar sommige lezers reageerden nogal fel: 'voor ons is dat niet nodig'. Jullie publiek is conservatiever dan de redactie? Ja, dat is zo. En ze zien ook overal staatsgrepen of complotten. Ha, 't is nu 'ne nieuwe', het gaat veranderen, het wordt een 'mannekesblad'. Vaak ziet men een afzwakking van onze lijn of standpunten, ook als die er niet zijn. 't Pallieterke kampt wel een beetje met een oubollig imago. Dat klopt ongetwijfeld. Maar daar wordt aan gewerkt. Ik ben hier nu zes maanden en we hebben nu zes nieuwe medewerkers, waardoor de gemiddelde leeftijd toch ergens rond de 40 jaar zit. We hebben nog wel een paar 'oude knarren', maar die hebben ook hun verdienste. Vroeger hadden jullie een aantal ronkende namen uit de journalistiek: Louis De Lentdecker, Jef Anthierens, Jan Merckx, Karel Dillen, Jef Elbers, Mark Grammens... Vandaag niet meer. Is dat een handicap? Nee, dat is jammer maar geen handicap. Het is ook niet omdat we geen bekende journalisten meer in de etalage zetten, dat ze niet meer voor ons schrijven. Dat doen ze dan wel anoniem. Een gevolg van het beruchte cordon sanitaire dat heel de Vlaamse Beweging heeft aangetast. Dat zorgt ervoor dat mensen niet meer met naam en toenaam voor ons willen of kunnen schrijven, want dan zijn ze hun job bij de krant kwijt... Hoeveel lezers hebben jullie wekelijks? (Lachend) Dat is het grootste geheim van Vlaanderen... De kok laat niet in zijn potten kijken... Ik zeg altijd: 'het kan meer en het kan altijd beter'. Ik noem geen namen, maar ik kan alleen maar vaststellen dat heel wat Vlaams Belang-mandatarissen en (bestuurs-)leden geen abonnement hebben. Dat geldt trouwens ook voor de N-VA. Ik vraag me dan dikwijls af waar zij hun achtergrondinformatie halen.
Is een blad als 't Pallieterke op termijn wel leefbaar? We zijn al 65 jaar leefbaar. Ik heb geen glazen bol, maar kom binnen vijf jaar nog eens terug. Dan zullen we zien of het leefbaar was. Maar voor het ogenblik weten we ons goed te handhaven. We zitten zelfs terug in de lift. En we investeren in vernieuwing en verjonging, én in nieuwe media. Dat moet ook wel. Maar de hele schrijvende pers heeft het moeilijk vandaag. Als je weet dat Gazet van Antwerpen van 200.000 exemplaren. gezakt is tot 96.000. Op tien jaar tijd. Dat geeft te denken. Ongetwijfeld ook door de redactionele koerswijziging: van Vlaams en rechts-conservatief naar links of centrumlinks... Inderdaad. Voor een groot stuk door die koerswijziging. Ze hebben een deel van hun lezers weggejaagd. Als die nu eens allemaal 't Pallieterke zouden lezen, dat zou leuk zijn... 't Pallieterke is ontstaan uit de erfenis van collaboratie en repressie. Hoe kijken jullie aan tegen het amnestiedebat dat onlangs weer is opgeflakkerd? Is dat dossier politiek nog relevant? Tja, politiek relevant? Ik denk niet dat er vandaag nog iemand is die zijn keuze in de stembus laat bepalen door het standpunt van een partij in het amnestiedossier, of dat nu pro of contra is. De N-VA heeft het zelfs niet meer in haar programma staan. Ik denk dat het Vlaams Belang de enige partij moet zijn. Is het nog relevant? Ja, ik denk het wel. Omdat het een stuk van onze geschiedenis is. Omdat men nu relativeert wat er toen in de repressie is gebeurd. De perceptie is in elk geval dat het de bedoeling van de repressie was om de Vlaamse Beweging te kortwieken of helemaal uit te schakelen. Het gaat daarbij niet over oorlogsmisdadigers, daar is iedereen het over eens. Sommigen zeggen nu: 'in Wallonië was het even erg'. Ja, maar in Wallonië werden de échte collaborateurs aangepakt. In Vlaanderen ging het heel vaak om simpele, brave mensen. Davidsfondsers of Vlaamse Oud Strijders... Ja, bij ons in de familie was er een gerespecteerde onderwijzer. Die man had nooit gecollaboreerd, maar hing op 11 juli wel een Vlaamse Leeuw uit. Dat alleen al was genoeg om hem na de oorlog op te sluiten. Een tante was bij de DMS (Dietse Meisjesscharen), amper 15 jaar bij het einde van de oorlog. Ze werd opgesloten in een leeuwenkooi, maar wat kon dat arme kind daar aan doen? Die heeft nooit iemand kwaad gedaan. Waarom moet je zo iemand in een 'leeuwenkot' smijten, een week zonder eten? Men vergeet dat die dingen gebeurd zijn, maar die mensen zijn wel gekraakt en velen hebben zich nooit meer durven engageren in de Vlaamse Beweging. Hun enige uitlaatklep was het stemhokje, als ze hun burgerrechten tenminste nog hadden. En het Pallieterke. Als troost. Het Pallieterke werd toen binnengesmokkeld in de gevangenissen en interneringskampen. Het was een troostblad, waarin ze steun vonden en waaraan ze zich konden optrekken. Het Pallieterke is een buitenbeentje in de Vlaamse perswereld. 'Extreemrechts', 'ranzig', zeggen sommigen. Liggen jullie wakker van die etiketten? Ach nee, wakker liggen we daar niet van. Ik lees het Pallieterke nu al zes maanden heel intensief en ik vraag mij af wat daar 'extreemrechts' aan is. Natúúrlijk zijn we niet links, dat is duidelijk. Maar het conservatieve, extreem-katholieke vind je niet meer terug. De tijden zijn veranderd.
Als de rest van de pers links is, ben je natuurlijk al snel extreemrechts... Ja, dat klopt. Wij hebben heel lang de stempel van een 'Vlaams Belang-blad' gekregen? Waarom? Omdat wij de enige zijn waar jullie nog aan bod komen of af en toe zelfs een forum krijgen. Maar ik wil die perceptie wel veranderen. Wat mij betreft zijn niet alleen de kiezers van het Vlaams Belang, maar ook die van de N-VA een leespubliek. Wij worden trouwens ook gelezen in CD&V-kringen, of bij de VLD of op het stadhuis van Antwerpen... Wij komen vaak bij mensen terecht waarvan je het niet zou denken. Is een blad als 't Pallieterke nog nodig vandaag? Absoluut. Omdat we in de media niks anders meer hebben. Toch niks in de strekking van het Pallieterke. De laatste 20 jaar is álles verdwenen. De Vlaamse stemmen in Gazet van Antwerpen en De Standaard zijn weg. Weggezuiverd of opgestapt. Het Pallieterke is het enige wat overblijft. Alles kan gemist worden. Maar ik weet wel dat als wij morgen zouden stoppen er heel wat mensen wanhopig zullen zijn. We merken dat vaak. Als het Pallieterke door een staking bij de Post bijvoorbeeld niet op tijd bij de mensen geraakt, worden wij echt overstelpt met mails en ongeruste telefoontjes. Veel mensen kijken daar echt naar uit en staan soms letterlijk te wachten tot de postbode daar is met hun wekelijkse leesvoer. Ook omdat zij verwaarloosd worden in de media. Vandaag spreekt iedereen over 'doelgroepen' (mannen, vrouwen, jongeren, sport...), maar één doelgroep wordt helemaal vergeten: de groep flaminganten, Vlaamsgezinden. Dat is wat ze in marketing-termen de 'unsurved audiance' noemen. Dat is 40 procent van de actieve bevolking in Vlaanderen, als we de stemmen van de VL-partijen samen tellen. Doe daar nog wat Vlaamsvoelende CD&V'ers bij... Globaal kan je stellen dat pakweg twee miljoen Vlamingen in de media op hun honger blijven. Ze worden niet gevoed door de kranten en niet door televisie (VRT of VTM). Integendeel, ze worden stelselmatig afgekraakt en verdacht gemaakt. Het Vlaams-nationalisme is de dominante factor geworden in het politieke landschap, maar het is wellicht nog nooit zo verdeeld geweest. In welke mate ondervinden jullie hinder van die tweespalt tussen Vlaams Belang en N-VA? Het grootste abonnementenverlies dateert van '76-'77-'78, in de nasleep van het Egmontpact. 't Pallieterke heeft toen duidelijk anti-Egmont gekozen en dat heeft ons heel wat abonnees gekost. Voor een aantal N-VA'ers die uit de VU komen, is dat nog altijd een reden om 't Pallieterke niet te lezen. Nadien is er dan nog een probleem bijgekomen: na 'Zwarte Zondag' kwam er het cordon sanitaire. We zijn nu 20 jaar verder en kunnen alleen maar vaststellen dat het cordon heel de Vlaamse Beweging heeft meegesleurd. Al wat Vlaams is, is verdacht. En al wie zich niet openlijk distantieert van het Vlaams Belang is verdacht. Dus is ook 't Pallieterke uitermate verdachte lectuur. Dat gaat soms heel ver. Zo heb ik in het ANZ (Vlaams Nationaal Zangfeest) gesprekken meegemaakt tussen Hugo Portier en Peter Vandermeersch (toen nog hoofdredacteur van De Standaard). 'Waarom schrijven jullie niets over het Zangfeest (vooraf of erna) tenzij het heel negatief is?', vroegen we. Vandermeersch heeft toen vlakaf gezegd: 'zolang jullie niet openlijk afstand nemen van het Vlaams Belang, gaan we daar niks over schrijven'. Dat is toch waanzin. De traditionele media hebben dat cordon kritiekloos gevolgd en overgenomen... Inderdaad. Al wat Vlaams is, vals is... En het Pallieterke - als uitlaatklep van die Vlaamse Beweging deelde in de klappen. Een stoute vraag. Het Pallieterke heeft heel lang de stempel gedragen van 'spreekbuis van het Vlaams Blok/Vlaams Belang'. Tegenwoordig lijkt de sympathie eerder uit te gaan naar
de N-VA? Ja, dat krijg je natuurlijk als je de perceptie hebt van het blad te zijn van één partij. Als je daar dan wat van afwijkt... Er zijn nu twee Vlaamse partijen, dat is de realiteit. We kunnen de politieke evolutie moeilijk ontkennen. Als je in de hoek zit waar de klappen vallen, lijkt het al snel 'iedereen is tegen ons', terwijl dat niet altijd het geval is... Zo is het. Na jullie immigratiecongres kreeg ik boze lezersbrieven omdat we daarvan geen verslag hadden gebracht. Maar dat is nu eenmaal onze redactionele lijn. We doen niet aan partijpolitiek en brengen geen congressen. Nogmaals: mensen zien heel vaak complotten, ook als die er niet zijn. Ik kan jullie gerust stellen. We leveren soms kritiek op het Vlaams Belang, maar ook op de N-VA hoor. We dragen er zorg voor dat beide partijen evenwichtig aan bod komen en dat we ze even kritisch aanpakken. Zolang we uit beide hoeken wel eens het verwijt krijgen: 'je bent te veel pro Vlaams Belang', of 'te veel pro N-VA', zitten we nog goed, denk ik. Als we de politieke situatie nuchter bekijken, moeten we vaststellen dat de participatiestrategie van de N-VA ook nog niet veel heeft opgeleverd. Waar staan jullie in de keuze tussen het participationisme (N-VA) aan de ene kant en de principiële afwijzing van Belgische onderhandelingen en staatshervormingen (Vlaams Belang) aan de andere kant? Veel valt er op dit ogenblik niet over te zeggen. Grote toegevingen zijn er nog niet gedaan. Er wordt hier en daar wel wat gefluisterd, maar er is nog niks officieel. Er is vooralsnog geen regering en de Franstaligen beginnen te beseffen dat er iets schort. Er borrelt iets in Vlaanderen en het begint meer en meer te borrelen. Dat is goed. Hoe meer het rot in België, hoe beter. Voor mij is Vlaamse onafhankelijkheid het hoofddoel, de absolute prioriteit. En wié dat verwezenlijkt is niet zo belangrijk. Het Vlaams Belang heeft ongetwijfeld zijn verdienste en is ook met andere thema's bezig. Thema's die voor de N-VA dan weer minder belangrijk zijn. Hoe kijken jullie aan tegen de regimecrisis en de golf van neo-belgicisme bij de zogenaamde culturele elite, artiesten, BV's? Dat is voer voor satire natuurlijk. Maar die collaboratie van de 'Vlaamse intellectuele elite' met de andere kant is onbegrijpelijk. Dat zie je alleen in Vlaanderen. Ik ken geen Waal die het opneemt voor ons. In Vlaanderen is de situatie heel anders. Kijk maar naar De Standaard, dat wordt echt gênant. Die zitten nu helemáál in het Belgische, anti-Vlaamse kamp. Gek, want niet alleen Vlaanderen wordt beter van meer autonomie en bevoegdheden. Alleen lijken compromissen niet meer mogelijk. 'Compromis' is nog altijd een vies woord binnen de Vlaamse Beweging... Ja, maar op bepaalde vlakken zal je wel compromissen moeten sluiten. Bijvoorbeeld op het financiële vlak: besparingen, werklozen, ziekteverzekering. Waar we absoluut geen compromissen over kunnen afsluiten is het afstaan van grondgebied, de Vlaamse faciliteitengemeenten... Die zijn van ons en daarover kan niet gemarchandeerd worden. Als we BHV niet goed splitsen, of de faciliteitengemeenten worden bij Brussel gevoegd, dan is het hek helemaal van de dam. Dan zitten we binnen een paar jaar weer met problemen. En dan zal het over Dilbeek gaan, over Denderleeuw of Zemst...
Spijtig dat die intellectuelen het wezen van de verfransing niet zien of niet kennen. Die vinden het blijkbaar heel normaal dat er in Dilbeek bij de bakker Frans gesproken wordt. Maar als jij een frituur opent in Barcelona, dan spreek je binnen de twee maanden Spaans en een mondje Catalaans. Om den brode, omdat uw leverancier niks anders kent of uit respect. Maar hier? Die Franstaligen komen naar hier, openen een zaak en vertikken het om de taal van de streek te spreken. Potverdorie denk ik dan, we leven toch in België? Dat zijn toch die mensen die het altijd hebben over federale solidariteit en loyauteit? De echte incivieken zijn de Franstaligen... Inderdaad. En die vinden in Vlaanderen gewillige collaborateurs zoals een Mark Eyskens en vele anderen. Een Vandermeersch die nog nooit heeft gezegd dat hij het spijtig vindt dat de Franstaligen zich niet aanpassen. Men zegt wel eens dat die incivieken een uitstervend ras zijn, maar ze zijn er nog altijd, in de adel, maar ook bij de Vlaamse goegemeente. Verdampt België zoals sommigen zeggen of hopen? Of zullen we er zelf wat moeten voor doen? Ik ga het eens heel cru zeggen: Als België verdampt, dan is het niet dankzij de Vlaamse Beweging, het Vlaams Belang of de N-VA. België zal verdampen door de halsstarrigheid van de frankofonen. Niét door de halsstarrigheid van de Vlamingen. Want, laten we eerlijk zijn, daarvoor is de macht van de Vlaamse Beweging veel te klein. Maar dat is toch onbegrijpelijk. We hebben het er al over gehad: de V-partijen halen vandaag in de peilingen 45%... Meer zelfs. Volgens een berekening van Le Soir zitten we vandaag op 61 zetels in het Vlaams Parlement. 61 op 124. Met één zetel meer kan je de zaak blokkeren en met twee zetels meer heb je bij wijze van spreken een 'Schots parlement' dat voor de onafhankelijkheid kiest. Het kan, maar dan moeten N-VA en Vlaams Belang samenwerken en ik weet niet of dat lukt. Dat wil ik nog zien. Maar theoretisch kan het wel... Hoe lang geeft u België nog? Maken wij de Vlaamse onafhankelijkheid nog mee? Ik vrees dat België nog wel een tijd zal meegaan. Ik ben niet zo optimistisch als vele anderen. Het zal in elk geval geen Vlaamse revolutie zijn. Het zullen de Franstaligen zijn die de boel uiteindelijk opblazen en die op zeker moment gaan zeggen: 'jullie willen te veel, het hoeft niet meer voor ons'. Aan Franstalige kant is men volop bezig met scenario's voor 'plan B'. Kijk naar hun 'Wallo-Brux'. Aan Vlaamse kant staat daar weinig of niks tegenover. We hebben ook de neiging om onze tegenstanders te onderschatten: de vakbonden, het hof, de adel, het VBO, de hele linkerzijde. Die zullen België met hand en tand blijven verdedigen. En dan spreek ik nog niet over de EU, waarvan we ook geen steun moeten verwachten. "Het is niet nodig te hopen om te ondernemen, noch te slagen om te volharden." U kent de spreuk ongetwijfeld. Wat moeten we doen? Ik denk dat de enige strategie die werkt, is: de Franstaligen het leven zuur maken! Letterlijk en figuurlijk. Ze zodanig 'ambeteren en koeioneren' dat ze het zelf aftrappen! We moeten ze elke dag opnieuw duidelijk maken dat we ze beu zijn. En elke breuklijn die opduikt in de verf zetten en
vergroten. De barsten zijn er, we moeten er alleen elke keer opnieuw een wig indrijven. Tot de boel eindelijk uit elkaar spat! Stel dat het ooit zo ver komt. Dan geven jullie een extra editie uit... Dan geven wij een feestnummer uit en elke lezer krijgt een fles champagne! We houden u aan uw woord! Maar dat feestnummer zal dan misschien ook het laatste nummer van 't Pallieterke zijn? Nee, ook in een onafhankelijk Vlaanderen zal een blad nodig zijn dat de politiek kritisch volgt en zegt wat de anderen verzwijgen. Er zijn nog genoeg maatschappelijke problemen die aandacht verdienen: drugs, criminaliteit, immigratie, de opmars van de islam... Onafhankelijkheid is ons streefdoel, maar niet het einde. Het einde van België betekent echt niet het einde van 't Pallieterke.
*** Een ingekorte versie van dit interview verscheen zopas in het juli-augustus-nummer van Vlaams Belang Magazine vlaamsbelang . interviews . 17 juli 2011
