Inleiding. 1 Voorzitterswoord. 2 JOVD Rijnmond, In Londen over grenzen kijken. 3 Erasmus DICIT. 4 Marktwerking als middel tegen leegstaande kantoren

Inleiding

1 Voorzitterswoord 2 JOVD Rijnmond , In Londen over grenzen kijken 3 Erasmus DICIT

4 Marktwerking als middel tegen leegstaande kantoren

5 De STUKO-LUMN : De Liberale fiets

6 Kampioen van veiligheid?

7 Wijk Feijenoord of klein Turkije?

8 Foto´s van hooligans

9 Marktwerking op de EUR

Voorzitterswoord Commissie Regionale Politiek

De allereerste InForo is een feit! Reeds geruime tijd heeft de commissie zich voorbereid op dit eerste nummer; eerst onder toeziend oog van onze auditor Robin van der Wal en nu met zijn opvolger, huidig Algemeen Bestuurslid Politiek; Lars Benthin. Wat is de InForo? De InForo is het gloednieuwe oude afdelingsblad dat, zoals u kunt zien, weer in het leven is geroepen; digitaal. Na jarenlange afwezigheid terug in ons Rijnmondiaanse midden en met het doel jullie; leden, geinteresseerden en contacten te informeren over datgene wat wij van liberaal belang achten. In de eerste plaats is dat op regionaal niveau maar ook landelijke thema's kunnen en zullen worden aangesneden. Dit eerste nummer kent enkele losse opiniestukken, maar ook al vaste structuren als de Erasmus Dicit en de Stuko-lumn om het geheel niet te stroperig socialistisch te maken maar juist levendig op een liberale wijze. Voor deze editie hebben wij niet gevraagd om ingezonden artikelen maar onze (actieve) liberale afdeling is reeds zo gegroeid dat wij voor volgende edities de InForo niet willen beperken tot ons eigen woord maar jullie input ook waarderen en zullen plaatsen (bij voldoende kwaliteit). Ik wil iedereen oproepen om naar de eerstvolgende activiteit te komen, onder het genot van een liberale consumptie te genieten van onze vrije, democratische afdeling en ons te vertellen wat jullie van deze InForo vinden. Namens de gehele Commissie Regionale Politiek veel leesplezier gewenst,

Ivor Jonker, Voorzitter Commissie Regionale Politiek

Voorzitterswoord JOVD Rijnmond In Londen over grenzen kijken Mark Jongeneel, Voorzitter JOVD Rijnmond Het goed oplettende lid heeft het wel geconstateerd dat ik de afgelopen maand maart twee activiteiten heb gemist. Dat had een reden: ik was toen voor drie weken in Londen om mijn Engels bij te spijkeren. Ik heb veel gezien van Londen, van de Tower Bridge tot Westminster Abbey. En ik heb veel internationale studenten leren kennen. Veel gesprekken waren oppervlakkig, maar er waren ook gesprekken die politiek georiënteerd waren. En vooral deze gesprekken hebben mij nieuwe inzichten opgeleverd hoe onze generatiegenoten over de politieke situatie en de toekomst van hun thuisland denken. Deze nieuwe inzichten wil ik graag met jullie delen. In het appartement waar ik tijdens mijn verblijf in Londen verbleef, was mijn kamergenoot Steven, een jongen van 25 uit Taiwan. Taiwan noemt zich formeel de Republiek China, een soevereine staat waar men in een democratische rechtsstaat leeft. Veel landen erkennen Taiwan niet als officiële staat, maar onderhouden wel economische handelsbetrekkingen. Steven vertelde mij zijn verhaal over de situatie in Oost-Azië. Zo vertelde hij mij dat China in een rap tempo zijn leger aan het moderniseren is. In Taiwan denkt men dat China zijn grenzen wil uitbreiden naar Cambodja en Vietnam omdat daar veel natuurlijke grondstoffen voorradig zijn die China nodig heeft om zijn hard groeiende economie draaiende te houden. Daarnaast is er in deze regio veel vijandigheid ten opzichte van Japan en Steven acht de kans dan ook groot dat China zijn leger moderniseert om Japan te intimideren. Japan wordt gehaat vanwege hun brute gedrag tijdens de Tweede Wereldoorlog. Steven maakte ook elke dag grappen over NoordKorea; het zijn een stelletje idioten, maar wel gevaarlijke idioten. NoordKorea is door hun isolatie los geslagen van alle realiteit, dus Steven acht het

niet ondenkbaar dat Noord-Korea zeker legerbasissen gaat aanvallen in Japan.

Zuid-Korea en Amerikaanse

De vraag is,: laat China dan zijn bondgenoot Noord-Korea vallen? Steven denkt van niet want hij denkt dat China dan zijn spierballen wil laten zien, zeker wanneer Rusland zich naast China opstelt in zo’n conflict. Verder is Steven erg onzeker over de toekomst van Taiwan als vrije staat want hij verwacht dat China met geweld Taiwan weer bij zich gaat voegen. Qua economische situatie is het niet rooskleurig in Taiwan. Taiwan heeft te kampen met een hoge inflatie: men verdient er per uur een laag nettoloon terwijl er wel een hoge arbeidsproductiviteit is. In een andere kamer verbleef Jamal, een jongen van 35 jaar uit Iran, woonachtig in Teheran. Jamal heeft mij uitgebreid verteld over de politieke situatie in Iran. Alles mag, als het maar in huis gebeurt. Zo mag men in huis drinken en roken, wat volgens de strenge Islamitische leer streng verboden is. Dit zijn privileges die men als rijke Iraniër kan kopen bij de corrupte politie De politie knijpt dan een oogje dicht. Jamal had een opmerkelijke uitspraak over het Iraanse regime. Jamal noemde het streng Islamitische regime van ayatollah Khamenei een ‘totalitair fascistisch nazistisch regime’ een uitspraak die wij kennen van Geert Wilders. Ik vroeg hem toen of hij Wilders kende. Hij zei toen dat hij nog nooit van Wilders had gehoord. Ik heb hem verteld over Wilders en over Wilders zijn politieke standpunten en zijn gerechtelijke vervolging. Jamal begreep daar helemaal niks van, want Wilders heeft volgens hem grotendeels gelijk dat de Islam niet thuis hoort in de eenentwintigste eeuw. Jamal vond het een grote schande dat Wilders vervolgd is en hij vond het een schande en ondankbaar hoe sommige moslims de vrijheid in Europa misbruiken om hun cultuur en geloof op te leggen aan andersdenkenden. We hebben het ook uitgebreid over het conflict in het Midden-Oosten gehad. Jamal is voor de twee statenoplossing en veel Iraniërs hebben helemaal geen hekel aan Israel. Het regime gebruikt Israel en de VS als bliksemafleiders voor de binnenlandse politiek, want de leefsituatie in Iran is door de Westerse sancties zeer verslechterd. Jamal

heeft vier jaar geleden meegedaan aan de Groene Revolutie, maar hij ziet op korte termijn geen democratie komen in Iran. Tijdens de lessen bij het taleninstituut heb ik ook veel Zuid-Amerikanen gesproken. Een meisje uit Venezuela, dat niet rouwig was om de dood van Chavez. Zij vertelde mij dat het arme indiaanse volk de enige waren die erop vooruit zijn gegaan onder het bewind van Chavez. De middenklasse en de hogere klasse zijn alleen maar goed om de sociale voorzieningen voor de armen te betalen. Kritiek op Chavez en op zijn opvolger Maduro wordt niet geduld; er is geen persvrijheid meer in Venezuela. Als een televisiestation het in zijn hoofd haalt om kritiek te uiten op ‘El Presidente’ dan kunnen ze hun deuren wel sluiten en gaat het beeld op zwart. Ik heb ook Miguel ontmoet een man van 37 afkomstig uit Brazilië. Hij bevestigde dat het Brazilië economisch zeer voor de wind gaat. Maar dat het met de veiligheid zeer slecht gesteld is in Brazilië; zonder vuurwapen kun je echt niet de deur uit. De kans dat je wordt beroofd op straat zonder vuurwapen op zak is groot, volgens Miguel. De politie is zeer corrupt en traag dus daar heb je weinig aan in Brazilië. Deze internationale studenten hadden aan mij ook veel vragen. Natuurlijk werd de vraag gesteld of ik de wiet van thuis niet miste. Dat beeld heb ik maar even rechtgezet, dat maar een kleine groep Nederlanders dagelijks blowt. Veel studenten wilden alles weten over de EU en de euro, want heel veel studenten begrepen niet waarom in Europa banken van Cyprus door andere lidstaten overeind moeten worden gehouden. Dit leidde tot de volgende opmerking: ‘onverantwoordelijkheid moet toch worden afgestraft en niet worden beloond?!’. Toen legde ik uit dat we een gezamenlijke munt hebben, waardoor onze economieën aan elkaar vast zitten. Dus als er een bank in een lidstaat valt, dan is dat slecht voor onze gezamenlijke economie. Veel studenten zeiden ‘dat de economie van Nederland niet vergeleken kan worden met die bijvoorbeeld van Roemenië, want beide landen hebben een hele andere geschiedenis, cultuur en arbeidsethos’. Veel studenten waren erg negatief over de EU door de negatieve berichtgeving in de media. ‘Welke

voordelen hebben jullie nu door de EU, want jullie Nederlanders zijn alleen maar goed om alles te betalen?’ Ik gaf steevast hetzelfde antwoord: ‘De EU zorgt voor een vrije markt economie en de EU waarborgt onze vrijheid en veiligheid.’ Mijn Iraanse huisgenoot Jamal reageerde daarop dat dit toch ook kan zonder in een unie te zitten. En daarin gaf ik hem gelijk, want de EEG heeft goed gefunctioneerd, tot het in 1992 overging in de Europese Unie. De welvaart in Nederland groeide gestaag en onze vrijheid en veiligheid werd gewaarborgd door de NAVO. Er waren natuurlijk ook studenten uit de EU op het taleninstituut en die hadden allen stuk voor stuk één ding gemeen: ze hadden geen goed woord voor over wat erin Brussel gebeurt. De enige die blij zijn met de EU waren de Oost-Europeanen. Die vonden wel dat er wel veel regels kwamen uit Brussel, maar die wogen niet op tegen de hoeveelheid subsidie die hun landen ontvingen. Deze gesprekken hebben mijn beeld over bepaalde zaken verbreed en verduidelijkt. Daarom raad ik jullie aan om tijdens je studie of na je studie in Nederland een tijdje naar het buitenland te gaan. Je doet veel nieuwe indrukken op en je leert nieuwe culturen kennen.

ERASMUS DICIT In deze column zullen prominenten uit de Rotterdamse liberale vijver het woord voeren. Zij zullen hun visie op Rotterdam ten toon spreiden en vertellen over wat zij van Rotterdam hebben meegekregen. Deze keer is voormalig lid van de afdeling en oudredacteur van de InForno, Philip van Veller aan het woord.

Mijn band met Rotterdam begon toen ik in 1987 Bestuurskunde ging studeren aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en ik lid werd van het Rotterdamsch Studenten Corps. Al gauw werd ik ook lid van de JOVD Rijnmond, een bloeiende en studentikoze vereniging waar ik onder andere redacteur was van de InForo, het afdelingsblad. De Eurekaweek was voor ons in die tijd een echt feest; met jenever en sigaren het beeld bevestigen van een stel balletjes, wat we ook waren. Als lid van de deelraad Rotterdam Centrum kwam ik in aanraking met de Rotterdamse mentaliteit; recht door zee en handen uit de mouwen. Een mentaliteit die door sommigen als bot wordt bestempeld maar een die Rotterdammers liefhebben. Die herkenbare mentaliteit past ook de VVD; doe maar normaal dan doe je al gek genoeg. Heel anders is de grachtengordel met z’n ‘intellectueel aura’ dat het niet is. Die Rotterdamse mentaliteit was ook onder Rotterdamse studenten zichtbaar door o.a. alle nevenactiveiten die werden ondernomen en door het feit dat zij in tegenstelling tot Leidse studenten wel op tijd kwamen en echt werk leverden. Wat mij elke keer opvalt als ik terugkom in de stad waar ik tot 2006 heb gewoond, is dat er telkens weer opnieuw gebouwen bij zijn gekomen. De dynamiek en de ontwikkeling in de stad, iets wat er ook vóór het bombardement Rotterdam kenmerkte, blijven belangrijk. Zaak is echter wel om de haven en de stad aansluiting op elkaar te laten blijven vinden. De haven komt letterlijk steeds verder van Rotterdam te staan, terwijl het World

Port World City idee juist zo krachtig is. Het liberale gedachtegoed van Rotterdam wordt gekenmerkt door economische rationalieit, voor mijzelf is verantwoordelijkheid in het algemeen de belangrijkste liberale waarde. Op dit moment zijn er genoeg vrijheden maar ontbreekt het vaak aan verantwoordelijkheid nemen. De JOVD heeft mij veel geleerd doordat zij veel mogelijkheden kon bieden om mij te ontplooien maar ook een laboratorium was om dingen uit te testen, buiten het werkterrein van de VVD. Wat ik echt geleerd heb van de JOVD is de kracht van de procedure in plaats van de inhoud, iets waar ik nog steeds de vruchten van pluk. Wat ik de geesten achter de InForo mee wil adviseren is om er een vrijplaats van allerhande stukken van te maken en om het niet te serieus te laten worden, studentikoos is het sleutelwoord. In ieder geval veel leesplezier toegewenst!

MARKTWERKING ALS MIDDEL TEGEN LEEGSTAANDE KANTOREN Sjors Lankhaar, Commissie Regionale Politiek Rotterdam is een stad die altijd ‘under construction’ is. Van het Centraal Station tot en met de Erasmus Universiteit zijn er hijskranen en bouwhekken te zien. Daarnaast kent de stadsregio Rotterdam ook veel bouwprojecten die in de afgelopen 10 jaar zijn gerealiseerd. Deze projecten omvatten vaak de bouw van kantorencomplexen, omdat hier heel veel vraag naar was begin 21e eeuw. Maar de economische malaise waar wij ons nu al een paar jaar in bevinden heeft in combinatie met het grote aanbod van kantoren, ervoor gezorgd dat in de stadsregio Rotterdam 11% van de 4,6 miljoen vierkante meter kantooroppervlak leeg staat. Dit probleem is natuurlijk in heel de randstad aan de orde, zo ook in Amsterdam. Wethouder Van Poelgeest (Groenlinks) heeft daar een zogenaamd sloopfonds opgetuigd, een fonds dat onder andere gefinancierd wordt door de gemeente zelf. Gemeentelijke gelden spenderen om te slopen waarbij eigenaren van kantoorpanden feitelijk tegemoetgekomen worden (door onder andere uitstel van afwaardering gebouwen) is echter niet de liberale en daarmee gewenste oplossing. Marktwerking is ook hier de oplossing voor dit probleem. Ten eerste zal het er voor zorgen dat er scherpe tarieven ontstaan, ten gevolge van het grote aanbod door de leegstand. Hierdoor kunnen bijvoorbeeld immigranten een tot woning omgetoverd kantoor betalen. Zo kom ik ook bij het volgende voordeel van marktwerking, de transformatie van kantoren die de marktwerking tot gevolg zal hebben.

Dit proces is al redelijk op gang met de bouw van hotels, studentenkamers en zelfs een groot scholencomplex in 2011. Maar door de eigenaren de vrije loop te geven om de kantoren te transformeren in zaken waar wel vraag naar is zal de leegstand nog sterker verminderen. De gemeente kan ook aan de vermindering van dit probleem bijdragen. Zij kan bijvoorbeeld sneller en gemakkelijker omspringen met vergunningsaanvragen om eventuele kantoren te laten transformeren. Ook kan zij immigranten plaatsen tegen een laag tarief in kantoren die toch leegstaan.Door juist van de nood een deugd te maken en door marktwerking toe te passen is dit probleem in de stadregio Rotterdam wel degelijk te verminderen. Niet door te slopen, want daar is onze stad veel te mooi voor!

DE STUKO-LUMN: DE LIBERALE FIETS In de Stuko-lumn verschijnen stukken met een narrig tintje maar van hoge politieke waarde. Ondanks het narrige karakter van de Stuko-lumn is het zeker de moeite waard te lezen daar het zowel interessant als nuttig is. Deze keer speciale aandacht voor de metro en de fiets. De Rotterdamse metro wordt al jaren gekenmerkt door zijn socialistische karakter. Daar waar het plebs zich roert, ondergrondse gangen. Een plek niet voor niets aan het zicht onttrokken, het gluiperige karakter van de metro brengt teweeg dat de doorsnee student zich liever op ‘gekochte’ fietsen verplaatst van A naar B. Het estetische design van een fiets met zijn twee ronde wielen doet een student denken aan andere ronde vormen terwijl de wormvormige metro hem aan andere zaken doet denken. Voor de studentes ligt het natuurlijk anders, zij vinden het gewoonweg laag om de metro te pakken. Wie succesvol is reist niet met het OV! De student valt daarom al snel te omschrijven als liberaal, bewegingsvrijheid is immers een van de meest basale vrijheden van allemaal, al komt het niet zozeer voort uit principes die het liberalisme groot gemaakt hebben. De metro stopt ook nooit voor de sociëteit of de Universiteit. En hoewel je daar maar 1 keer in de zoveel weken komt voor je tentamen, is het verdomd lastig. Het socialisme pakt studenten wederom; zij die iets van hun leven willen maken! Zij die in hun vrijheden beperkt worden, zij willen een rechtstreekse lijn naar de uni en de sociëteiten; een studentenlijn, bij voorkeur te noemen lijn 69. Alleen op die manier kan de metro van belang zijn en concurreren met de liberale fiets; een pronkstuk van de hedendaagse liberale samenleving.

De fiets die in al haar facetten hoger reikt dan een fontein van bier, waardevoller is dan de vriendeschappen die tijdens het rijke studentleven worden opgebouwd en vooral meer lonkt dan de schaars geklede dames op een doordeweekse stapavond de dagen voor je tentamen. Het is die fiets die ik wil berijden, die mij de vrijheid geeft, die mij laat rollen van A naar zelfgekozen B als een VVD’r die het Europees parlement ingaat. De metro... Net als het socialisme ga je snel van plek naar plek maar is de rails te beperkt om echt iets te bereiken, de liberale fiets daarentegen brengt geluk door vrijheid en laat je de wereld zien terwijl je naar je bestemming rijdt; de sociëteit.

Kampioen van veiligheid? Lars Benthin, Algemeen Bestuurslid Politiek De hoop op de kampioenschap van Feyenoord blijft bij mensen nog bestaan. De kans dat Feyenoord nu nog kampioen wordt is erg klein. Laatst was er echter nog op het nieuws een Feyenoord-fan die de ‘kampioenschap’ van dit jaar alsnog op zijn lichaam heeft laten tattooëren. Als reactie op de enthousiasme van de fans, heeft burgemeester Aboutaleb een reactie gegeven in de trant van: Erg leuk, maar ik zie het niet zitten om de huldiging en het feest op de Coolsingel te laten plaatsvinden wanneer Feyenoord daadwerkelijk kampioen wordt. Kampioen van veiligheid? Aboutaleb zegt dit omdat in 1999 het mis was gegaan toen Feyenoord ook kampioen was geworden. De kans of kampioen wordt of niet, ga ik nu niet bespreken. Het gaat om de arguloze uitspraak van Aboutaleb en de gevolgen op de veiligheid. Op basis van zijn argumentatie snap ik erg goed dat Aboutaleb het onprettig vindt om het weer op de Coolsingel te doen. De veiligheid garanderen op dit soort evenementen is erg moeilijk. In 1999 werd er zelfs geschoten en met dit beeld voor ogen is het begrijpelijk dat Aboutaleb het niet ziet zitten. De vraag die de burgemeester van Rotterdam zichzelf wel moet stellen, is of er wel een goed alternatief is. De Coolsingel wordt gezien bij de meeste fans als DE plaats waar de huldiging van de Rotterdamse club moet plaatsvinden. Door dit te verbieden lok je de fans alleen maar uit om dwars te liggen om het dwarsliggen. Wanneer het scenario zich voordoet dat Feyenoord inderdaad kampioen wordt, zullen de echte Feyenoord fans vanuit heel Nederland naar Rotterdam komen. Dit proberen te reguleren door plaatsen te verbieden, zoals de Coolsingel, om te feesten zorgt alleen maar voor meer spanning bij de voetbal-fans.

Om het feest en de huldiging goed te laten verlopen is het beter om de spreidingsbreedte voor dit evenement zo breed mogelijk te houden. In 2008 werden containers gebruikt om de binnenstad af te zetten zodat de Feyenoord supporters daarin los konden gaan en dat heeft goed geholpen want de supporters hadden genoeg ruimte om hun feestgevoelens te uiten. Aboutaleb heeft gezegd niet echt zin te hebben om dat weer te doen, maar iedere leek kan natuurlijk zien dat het niet gaat om ‘zin hebben’. Het beste wat Aboutaleb kan doen om de veiligheid zo veel mogelijk te kunnen garanderen, is om precies te handelen als in 2008. Zorg voor verspreiding van agenten in het afgezette gebied en laat de supporters hun feestroes doorgaan. Minieme regulering, maar constante waakzaamheid, zodat de huldiging en het feest zo soepel mogelijk geleid kan worden tot een goede afloop.

Wijk Feijenoord of klein Turkije? Max de Groot, Commissie Regionale Politiek Wijk Feijenoord, bekend en berucht. Het gaat de laatste jaren niet van harte in dit gedeelte van Rotterdam. De bekende typering van Feijenoord is dan ook armoede, werkloosheid en verpaupering. Met verschillende projecten die ook glansrijke namen hebben gekregen, wordt er geprobeerd iets moois van Feijenoord te maken. Het gaat hier al mis, zo zijn er enkele voorbeelden die laten zien dat er gestrooid wordt met subsidies en afspraken met een ´vlotte babbel´ van de hand gedaan worden. ‘De grote Turkse gemeenschap helpt lokale politici in deelgemeente Feijenoord aan stemmen maar verwacht hier wel wat voor terug’ is een bekende zin in de wijk. Feijenoord heeft een dominante etnische groep: Één op de vijf inwoners is van Turkse komaf. Al sinds 1994 is de PvdA aan de macht en in 2006 behaalde ze een absolute meerderheid in dit deel van Rotterdam, echter brengt dit wel problemen met zich mee. De dingen die aan het licht zijn gekomen, blijken nog maar het topje van de ijsberg.

Het project ‘Feijenoord Werkt’ is een voorbeeld van zo’n twijfelachtige subsidieverlening. Vorig jaar kreeg reïntegratiebureau ‘CRE-In’ de opdracht om bewoners van de deelgemeente naar een baan te begeleiden. Het bureau leverde een slechte prestatie en haalde haar doelen bij lange na niet. Er moest zelfs geld worden terugbetaald. Toch werd de subsidie verdrievoudigd en ik mag aannemen dat iedereen hier zijn vraagtekens bij zet.

Hoe de Turkse achterban te werk gaat werd wel duidelijk in 2008. Het offerfeest dat gehouden wordt bij de Kocatepe Moskee, die aan het Afrikaander plein grenst, is een voorbeeld. Er werd op dit soort dagen altijd op het plein geparkeerd, vanaf heden zou dit niet meer mogenlijk zijn. De moskee gangers waren en zijn het er niet mee eens en benaderden toenmalig PvdA deelgemeente-bestuurder Robbert Baruch. ‘Wij hebben met z’n allen op jullie gestemd, waar blijven onze parkeerplaatsen’, zeggen ze. Baruch weigert mee te werken. Dan komen Turkse deelraadsleden naar hem toe. Ze vertellen dat zijn starre houding zijn verdere politieke functioneren ´moeilijk´ zal maken. Baruch zwicht uiteindelijk voor de druk, de moskeebezoekers mogen op het plein parkeren. Zo gaat dat in Feijenoord.

Foto’s van hooligans. Lars Benthin, Algemeen Bestuurslid Politiek Zeg het woord voetbal, en men denkt vaak aan hooligans, los van het feit of voetbal leuk is om te zien of niet. Jarenlang had Engeland het moeilijk met hooligans die rellen veroorzaakten bij wedstrijden. Ook in Nederland komt het steeds vaker voor dat er rellen zijn bij voetbalwedstrijden met daarbij vaak de harde kern van de hooligans. De Rotterdamse politie wist niet hoe ze de rellen moest beperken en controleren. De hooligans laten het niet vaak bij schreeuwen en leuzen roepen, maar vernielen daarbij ook de omgeving om het stadiongebouw heen en lang wist Rotterdam het probleem niet op te lossen. Sinds kort heeft men in Rotterdam een methode ontwikkeld om de hooligans te controleren en op te sporen na hun vandalistische activiteiten: het gebruik van billboards. Op de billboards worden de foto’s geplaatst van de bekende vandalen die bij wedstrijden actief zijn. Met deze methode heeft Rotterdam al succesvol en actief hooligans en vandalen kunnen opsporen en laten afrekenen voor hun daden. Na het gebruik van de billboards kreeg de politie veel tips en informatie over de crimineeltjes op het billboard. Helaas was ook gelijk het land in rep en roer over het onorthodoxe gebruik van de billboards. Men kwam met argumenten over privacy en onwetmatig gebruik van de foto’s. Natuurlijk is privacy erg belangrijk, zeker als het gaat om schijnveiligheden, zoals de strenge controles in Europa en de VS bij vliegvelden na de terroristische aanslagen in 2001. Men werd gecontroleerd, kleren, lichaam en bagage. Geen enkel stukje privacy wordt daarbij ongebruikt gelaten. Daarbij is Nederland 1 van de meest beluisterde landen van de wereld. Telefoontjes worden afgeluisterd en Internet gebruik bekeken, allemaal onder het mom van de ‘veiligheid’.

Ten tweede koos de hooligan er zelf al voor om vandalistisch gedrag te tonen, om daarmee samen met een grote groep geweld uit te dragen naar medemensen en objecten. Om daarna nog te roepen op je recht van privacy, nadat je al als bekend persoon bij de politie alsnog crimineel gedrag vertoont, is natuurlijk erg curieus. Men moet zich eerder afvragen of het feit dat hun belastinggeld verkwanseld wordt aan mensen die het fijn en leuk vinden om hun puberale gedrag te uiten op de medemens en publieke ruimtes, belangrijker is dan de zogenaamde ‘privacy’ van de hooligans. De privacy die ze al opgaven bij de keuze om in groepsvorm te verminken, vernielen, of in het ergste geval zelfs te moorden. De methode die Rotterdam gebruikt voor de opsporing van hooligans is een effectieve manier en behoudt de controle over de voetbalrellen en vermindert het fenomeen, zodat de normale voetbalkijker weer kan genieten van de wedstrijden.

MARKTWERKING OP DE EUR Ivor Jonker, Voorzitter Commissie Regionale Politiek

Eind 2012 hebben wij een (niet gepubliceerd) persbericht opgesteld met de wens tot meer marktwerking over te gaan in de catering op de Erasmus Universiteit Rotterdam. We maakten Albron met de grond gelijk en riepen het Erasmus Facilitair Bedrijf op om kleine zelfstandigen een kans te geven. Gelukkig zag ook de EUR in dat Albron onder andere een hoge prijs vroeg voor in verhouding een lage kwaliteit van het studentenmaal. Nu het contract met Albron voortijdig is ontbonden wil de JOVD Rijnmond dat de EUR zijn (liberale) woorden om gaat zetten in daden. Niet alleen de broodje-kaasstudenten maar juist de internationale studenten zullen hier van moeten kunnen profiteren. De marktwerking zou in theorie leiden tot de optimale situatie. Er zijn echter voorwaarden waar aan voldaan moet worden wil het initiatief een instant succes worden. Een van de problemen die uit de weg geruimd moeten worden is de drempel voor internationals om hun eigen bedrijfje te starten. Zij zijn immers niet bekend met de Nederlandse regels en wetten omtrent ondernemerschap. Dit vormt een natuurlijk obstakel voor vrije toetreding door bedrijven van internationals. Juist zij kunnen voorzien in een goede matching van eetbehoeften en assortiment(prijzen). Een ander probleem is de hoeveelheid aanbieders die de markt mogen bestormen. Stel je een situatie voor waarin drie aanbieders van studenteneten zijn en elk van hen in een ander gebouw opereert. Studenten én medewerkers zullen een afweging maken tussen loopafstand, prijs en kwaliteit. In de geschetste situatie kunnen de drie aanbieders hun marktmacht gebruiken om de prijs – kwaliteit verhouding om te zetten in meer winst ten koste van de studenten.

Een situatie met veel aanbieders zou echter logistiek een enorme kosteninspanning vergen daar de universiteit eetlocaties gecentreerd wil houden en qua infrastructuur ook niet even op een random verdieping een snackbar kan laten huisvesten. Ook kan transparantie bij veel aanbieders een obstakel zijn. Wat valt nu bij wie te eten en wat zijn de prijzen aan de andere kant van de campus? De JOVD Rijnmond pleit daarom voor een liberaal-pragmatisch systeem van coöperatieve concurrentie. Dit betekent dat er gemeenschappelijke catalogi, gemeenschappelijke kassa's en gemeenschappelijk ondersteunend personeel zoals schoonmaak zijn per afzonderlijke mensa. Binnen dit geheel zijn ondernemers vrij om gerechten aan te bieden van door hun gekozen prijskwaliteit verhouding. Aan het eind van de dag kan dan gezien worden hoeveel broodjes kaas van Onderneming A en hoeveel kommen soep van Onderneming B zijn verkocht. Op faciliteiten als een oven, fornuis of aanrechtplek kan dan worden ingeschreven per onderneming tegen stukbetaling. Op deze manier wil de JOVD Rijnmond het liberale concept pragmatisch uitvoeren. Op die manier kan de altijd arme student ook de laatste tien dagen van de maand een broodje kaas of Indiase soep halen tot de super stufi weer binnen is, kaviaar zal het nooit worden; niet nu althans.

Er staat nog een vacature open voor het regioambassadeurschap. Vacature voor de Regio: Drechtsteden; Alblasserdam, Dordrecht, Hendrik-Ido-Ambacht, Papendrecht Sliedrecht en Zwijndrecht. Het grondgebied van de JOVD Rijnmond beslaat meer dan alleen Gemeente Rotterdam. Onder de JOVD Rijnmond vallen in totaal wel meer dan 20 gemeentes. Om de zichtbaarheid van de JOVD te vergroten binnen onze regio heeft het afdelingsbestuur besloten tot het instellen van regioambassadeurs Wil je actief worden bij de JOVD Rijnmond? Lijkt deze functie je wel wat en ben je benieuwd wat het regio-ambassadeurschap concreet inhoudt? Ga naar: http://www.jovd.nl/index/989/19/Regioambassadeurs.html

Het hoeft natuurlijk niet alleen te blijven bij regioambassadeurschap! Ben je zo gemotiveerd en benieuwd of je nog meer kan betekenen voor de JOVD Rijnmond, zoals moties schrijven, of meehelpen bij de promotie van de JOVD in de buurt? Wees brutaal en neem contact op! [email protected]

Hier eindigt helaas de eerste InForo. Wees gerust, er komt zeker meer! We hopen dat het lezen aangenaam was en interessant. We hebben hard gewerkt aan de stukken en de lay-out. Hard gewerkt, maar we staan zeker open voor suggesties! Heb je tips voor de stukjes, of lay-out, of wil je misschien zelf een stuk schrijven? Laat het ons weten! [email protected]

Met liberale groet,

De Commissie Regionale Politiek

Redactie: Ivor Jonker Max de Groot Sjors Lankhaar Bradley van der Hoeven Lars Benthin