Inhoudsopgave. Voorzitter

AMK-Magazine Bulletin van Almelo’s Mannenkoor

Bulletin van Almelo’s Mannenkoor

-40-

Jaargang 11 Nr.41 December 2008

Voorzitter

Personalia Secretariaat AMK: Hessel van der Veen De Zwaluw 28 7609 NC Almelo Tel: 0546-538653

Website: http://www.almelosmannenkoor.nl

E-mail Secretariaat [email protected]

Vormgeving: Grafimedia dienstencentrum PRAAG

AMK-Gebouw Hoornbladstraat 29a 7601 SZ Almelo Tel: 0546-829277

Banken: ABN AMRO rekeningnummer 59.41.48.650 Postgiro rekeningnummer 887575 Reisfonds rekeningnummer 38.13.23.439 Contributie: Per maand € 10,00 (per 1/7/2007)

Dirigent: Nick Moritz Pianist/repetitor: Han Kolthof Redactie: Hessel van der Veen Hanny Sies van der Horst

Het A.M.K. is lid van het K.N.Z.V. en A.Z.B. (Koninklijk Nederlands Zangers Verbond, Almelose Zangers Bond) Erevoorzitter Drs. M.A.J Knip Burgemeester van Almelo Beschermheer: ir. P.H.M. te Riele Honorarkonsul der Bundesrepublik Deutschland Voorzitter van de Raad van Toezicht van ZorgAccent Voorzitter van de Raad van Toezicht van de Ziekenhuis Groep Twente. Bestuurssamenstelling: Voorzitter en PR Vice-voorzitter: Secretaris: 2e Secretaris: Penningmeester: 2e Penningmeester: Bibliothecaris: Commissaris: Commissaris:


Advertenties: Advertenties kunt u opgeven bij het bestuur van het AMK

Bert Sies Bert Schoon Hessel v/d Veen Herman Oude Weernink Gerrit Harmsen Herman Berg Wim Venhorst Henny Burks Ben Brouwer

-2-

Inhoudsopgave 0546-866696 06-13779564 0546-538653 074-2667478 074-2663558 074-2590420 0546-864714 0546-813417 0546-816563

Jaargang Jaargang11 Nr.41 Nr.41December December 2008

Toespraak AMK-voorzitter t.g.v. 90 jaar 10-11 Lid van verdienste Jan Stulen 11-13 Wie hebt allemaal baat bij muziek 13 Amk over de rode loper................ 15-18 Koor op dreef 19 Brief minister Plasterk 20


A Irish blessing Alpentrio tirol Hans spit Gesprek dat henri ter horst had met In memoriam harry oogink AMK jubileum, 30 jaar geleden Agenda 2008-2009 AMK 90 jaar oud! Kerst groet AMK

-39-

21-24 25 26 27-29 30-31 32 33 33-37 38


Voorzitter

Personalia Beste AMK-vrienden

Het bestuur van Almelo’s Mannenkoor wenst u allen een gezond en muzikaal 2009

Voor u ligt het laatste AMK-magazine in dit jubileumjaar 2008 en refererend aan het thema van het jubileumconcert, kunnen we alleen maar concluderen, dat het een jaar was vol contrasten en emoties. Vol goede moed gingen we het jubileumjaar in, want volgens de planning stond er heel wat te gebeuren! Het feestelijke jaar waarvoor ruim een jaar eerder met voorbereidingen was begonnen, ging van start met een blijmoedig optreden tijdens de nieuwjaarsreceptie van de gemeente Almelo. Daags daarop, om precies te zijn 6 januari 2008 was de officiële oprichtingsdatum en deze dag werd nog eens extra onderstreept door de persoonlijke felicitaties van het bestuur aan de leden. Zaterdag 12 januari 2008 luidden we het nieuwe jaar op traditionele AMK wijze in en 16 januari 2008 ontvingen we van een plaatselijke politieke partij, bij wijze van waardering een rode roos. Kortom, het jaar was prima gestart en alles leek erop dat het een feestelijk en jubelend jaar zou worden. Doch de feestvreugde werd wreed verstoord door het plotselinge overlijden van

onze zangersvrienden Bernhard Klaassen en Bertus Gerrits en later in het jaar verloren we Arnold Nijrees, Ruud Altena en Harry Oogink. Het overlijden van deze vijf gewaardeerde en alom gerespecteerde zangersvrienden, legde een “zwart kleed” over het jubileumjaar, waarvan we nauwelijks zijn hersteld. Doch het leven en de planning gingen door, de lang verwachtte reis naar Oostenrijk diende zich aan. Vier heerlijke dagen brachten we met elkaar door in het vriendelijke Tirol (zie elders in dit blad mijn verslag). Iedere dinsdagavond werd er keihard gewerkt voor het jubileumconcert, nog maar kortgeleden recepteerden we in ons eigen AMK gebouw en keken we feestelijk, doch ingetogen terug op 90 jaar Almelo’s Mannenkoor. We gaven een prima visitekaartje af tijdens het jubileumconcert en als afsluiting van dit jaar vol contrasten en emoties hebben we een gastoptreden bij het Hagenkoor. Alle facetten van het leven passeerden in dit jubileumjaar de revue, waarbij ondanks de feestvreugde heel veel verdriet bij de nabestaanden en bij ons zangersvrienden, niet bespaard is gebleven. Het geeft ons een leeg en machteloos gevoel. We weten dat we niet met deze gevoelens verder kunnen en dat dit ook niet het doel van het leven is. Toch is er is voor ons koor ook reden tot dankbaarheid. We mogen dankbaar zijn dat we dit 90 jarige jubileum mogen vieren en wat belangrijker

Inhoudsopgave Personalia 2 Voorzitter 3-4 Almelo’s mannenkoor jubileumreis 4-7 Wat is het toch een leuk clubje 7-9 Toespraak AMK-voorzitter t.g.v. 90 jaar 10-11 Lid van verdienste Jan Stulen 11-13 Wie hebt allemaal baat bij muziek 13 Amk over de rode loper................ 15-18 Koor op dreef 19 Brief minister Plasterk 20


-38-

Jaargang Jaargang11 11Nr.41 Nr.41December December 2008


A Irish blessing Alpentrio tirol Hans spit Gesprek dat henri ter horst had met In memoriam harry oogink AMK jubileum, 30 jaar geleden Agenda 2008-2009 AMK 90 jaar oud! Kerst groet AMK

-3-

21-24 25 26 27-29 30-31 32 33 33-37 38


is dat we het mogen en kunnen meemaken. Sommigen van ons doen dat al meer dan 52 jaar! Persoonlijk ben ik dankbaar dat er tijdens droevige momenten zoveel bijval en gevoelens van saamhorigheid zijn. Dat is tekenend voor het Almelo’s Mannenkoor, het is onderdeel van onze koorcultuur. Vriendschap en saamhorigheid zijn de peilers die ons helpen om samen moeilijke momenten aan te kunnen en het hoofd te bieden. Met deze wetenschap kunnen we dit jubileumjaar 2008, ondanks alle verdriet, toch met een goed gevoel afsluiten en durf ik samen met u allen het nieuwe jaar positief in te stappen. Indien we elkaar door

dik en dun steunen en terzijde staan kan 2009 voor het AMK een goed jaar worden. Laten we daar met elkaar voor gaan. Ik dank een ieder die op welke wijze dan ook in het afgelopen jaar zijn of haar steentje heeft bijgedragen ter meerdere glorie van Almelo’s Mannenkoor. Mede namens Hanny wensen wij u allen goede kerstdagen en voor 2009 heel veel liefde, vriendschap, geluk en bovenal gezondheid toe. Uw voorzitter, Bert Sies

ALMELO’S MANNENKOOR OP JUBILEUMREIS IN HET WONDERSCHONE TIROL Na maanden van voorbereiding was het vrijdagmorgen 16 mei 2008 toen 2 touringcars van TAD Tours vanaf het AMK-gebouw vertrokken richting Oostenrijk. Volgens de prognose zou de reis ca. 10 uur in beslag nemen en geheel volgens planning bereikten de zangers en meereizende dames het bekende dorp Imst. De reis begon met zware regenval tot na Munster, waarna de zon voorzichtig zijn eerste zonnestralen de reis verwarmde. In het wettelijk toegestane tempo zoefden de bussen

door het glooiende Duitse landschap en werd zichtbaar genoten van de afwisselende akkers die hier en daar fel geel kleurden door het bloeiende koolzaad. Via Ulm, Kempten, Pfronten en Reutte bereikte het gezelschap, Hotel Eggerbrau waar eigenaar Hansi Gruber en zijn charmante Brunhilde ons breed lachend op-


wachtten. Na een snelle kamerindeling werd een ieder om 19.00 uur aan tafel verwacht voor een diner volgens Oostenrijks gebruik. Na het diner werden de AMK- gasten door Hansi Gruber uitgenodigd voor een korte wandeling naar de Berge’l Keller. Dit bleek een diepe grot midden in Imst, die in vroegere tijden gebruikt werd voor het kweken van eetbare paddestoelen. De paddestoelen hebben inmiddels plaats gemaakt voor barkrukken, lange tafels, een biertap, goede wijnen en heel veel kaarslicht. Een sprookjesachtige omgeving waarin het AMK-gezelschap zich te goed deden aan alles wat de kelder te bieden had. De kelder had een goede akoestiek, dus werd door de zangers onder leiding van dirigent Nick Moritz een voorproefje gegeven van het concert in Kronburg bei Zams. Zo rond de klok van 10.30 uur klonk de bel voor de laatste ronde en na zo’n lange reis was het tijd de rust te zoeken. Hans Spit, wiens reisbureau deze reis had georganiseeerd, maakte ook deel uit van het reisgezelschap en dat was een gouden greep! Iedere dag werd na het ontbijt het dagprogramma doorgenomen en indien noodzakelijk aangepast aan b.v. de weersomstandigheden. De tweede dag werd een uitstap gemaakt naar Samnaun, een klein belastingvrij Zwitsers staatje. Een waar walhalla voor de geurenzoekers. Na het bezoeken van de prachtige taxfree shops, kon men nog even genieten van -4-


regen gelegd. We dronken er een flinke borrel op en zie daar, er was weer een hoogtepunt voor de geschiedenis van ons AMK toegevoegd. De officiële opening, al eerder vermeld, bracht een mooi kunstwerk in de hal. Het AMK logo werd door de toenmalige beschermheer Joop ten Cate onthuld. Het 75 jarige jubileum werd in aanwezigheid van vele genodigden op een druk bezochte receptie in ons eigen gebouw gevierd. In de avond was er in het Theaterhotel een warm en koud buffet voor de zangers en hun dames en natuurlijk enkele genodigden. Het jubileumconcert volgde in oktober en werd een muzikaal hoogstandje. Speciaal voor Ben werd het een emotionele avond. Vanwege zijn gezondheid had hij al een aantal taken overgedragen aan Wim van Bleek, maar de spanning voor het slagen van het concert was desondanks groot. Tot zijn grote verassing en diepe ontroering werd hij temidden van zijn gezin, zijn mannenkoor en voor een overvolle zaal drager van de eremedaille in goud in de Orde van Oranje Nassau. De versierselen die hierbij hoorden werden hem uitgereikt door Harry van Roekel, Burgemeester en erevoorzitter van ons koor. De reden voor dit eremetaal was zijn enorme inzet op het culturele vlak, zoals dat zo mooi heet. Voorzitter van het AMK, dito van het gewest Overijssel van het KNZV, de culturele

raad enz. enz. Het was een goede en terechte reden. Het was nu eenmaal zijn grote liefde en het zat hem enorm dwars dat hij nu alleen nog maar tot zingen gedoemd was. Zijn officiële afscheid van al zijn bestuurlijke taken was heel aangrijpend en ontroerend. Gelukkig heeft Ben daarna nog een aantal mee mogen draaien. Toen kwam de periode dat ook Peter Best om gezondheidsredenen zijn dirigeerstok moest overdragen en met hem sloten we een uitstekende muzikale periode af. Nick Moritz is nu de huidige dirigent en Ben was daar heel blij mee. Hij kende hem via bevriende koren waar hij een goede naam had en dat gaf vertrouwen voor de toekomst. We hebben natuurlijk in de afgelopen jaren nog veel en veel meer beleefd dan ik hier vermeld heb. Dan denk ik aan het grootse concert met de Koninklijke Militaire Kapel en de Gebroeders Brouwer, alle huldigingen, toneelavond, fietsen wandeltochten en zo kan ik nog even doorgaan. Laat ons klinken op een goed, muzikaal en gezond Almelo´s Mannenkoor waar muzikaliteit, saamhorigheid en kameraadschap de boventoon voeren. Almelo, november 2008 Rita Elhorst-Bloemhof

Grafimedia Dienstencentrum PRAAG de dienstverlener voor scholen, (sport)verenigingen, overheidsinstanties, zorg en particulieren

Naast de opmaak van .................... leveren wij nog vele andere diensten: Wij hebben talent in huis…

Wij hebben de kennis...

Wij hebben de tijd...

voor het maken van diverse internet- en

om uw drukwerk tot in de puntjes te ver-

voor al die klussen waar u nooit aan toe

beeldschermproducten. De afdeling

zorgen. De afdeling DTP ontwerpt en levert:

komt! Te denken valt aan het inscannen

Webdesign verzorgt o.a.: web-design en

logo’s, folders, kranten, posters, jaarversla-

van foto- en diacollecties, het omzetten van

-productie, beelschermproducties, Cd-roms,

gen, rapporten, complete huisstijlen met

video’s naar dvd of het digitaliseren van

elektronische nieuwsbrieven, flashanimaties,

briefpapier, visitekaartjes, belettering etc.

archieven. DATAbeheer verzorgt:

bannerontwerp.

gegevensinvoer: het invoeren van gegevensbestanden, scannen van beeldmateriaal;

Praag is op werkdagen geopend van 08.00 tot 16.00 uur. Voor informatie en opdrachten kunt u contact opnemen met - Deurningerstraat 58, -7557 HH Hengelo (O). Tel : (074) 256 15 50 - Fax: (074) 256 15 40 [email protected] - www.interaktcontour.nl


-37-


voor de goede sfeer en de prachtige zang. We hebben zoveel gezien, ik kan er wel een boek over schrijven. Steeds schieten er weer nieuwe belevenissen door me heen, zoals met een speciale trein hoog de bergen in naar de sneeuw, of zomaar ergens picknicken. Ik denk aan de pyjamafeestjes tot 11.00 uur precies zodat de laatste borrel weer netjes in de fles teruggeschonken werd. Aan de bloempluktrein naar Schafhausen en zo kan ik uren doorgaan! Wieke Jordans verliet na een dirigentschap van 27 jaar (!) het AMK. Zijn gezondheid liet de voortzetting van zijn muzikale leiderschap niet langer toe. Hij kreeg een grandioos afscheid en ben blij dat ik tot op de dag van vandaag nog steeds een goed contact onderhoud met Wieke. Onze families hebben diverse malen met elkaar opgetrokken en dat zijn dierbare herinneringen geworden. Wieke werd opgevolgd door Peter Best en was een totaal ander persoon en dat was best even wennen voor beide kanten. Iedereen paste zich aan en terugkijkend kunnen we alleen maar concluderen dat de periode Peter Best veel hoogtepunten kende. De muzikaliteit en kwaliteit van het koor groeide en vele succesvolle concerten volgden. Toen Peter Best door ziekte niet in staat was het koor te leiden, sprong Franciska zijn vrouw voor hem in. Dat hebben de mannen geweten. Er werd gerepeteerd dat de stukken er af vlogen en na afloop waren de mannen bekaf. Weten jullie het nog? De 76 trombones? In de loop der jaren zijn er goede contacten met buitenlandse koren opgebouwd en zijn er nog steeds contacten in de persoonlijke sfeer. Met de Concerten in Kerstsfeer hebben we altijd veel succes gehad. Toen de Almelose Berdien Stenberg haar medewerking aan een concert had toegezegd, ontstond er in onze hal een heuse ruzie om toegangskaartjes! Alle Almelose Burgemeester zijn de afgelopen 60 jaren erevoorzitters geweest van ons koor. Het AMK ontkwam niet aan de vergrijzing en het ledental liep terug. In de loop der jaren hebben we ook verschillende repetitielokalen gebruikt. Jaren repeteerden we in de Poort van Cleef, de kantine van Egger, Stoomspinnerij Twente en Café Royal. Voor een groot koor als het onze was het moeilijk een goede en betaalbare repetitie lokaliteit te vinden. Tot we een eigen gebouw kochten. De eerste keer dat de aankoop van een leeg staande sporthal van

de gemeente door Toon Groothuis, destijds bestuurslid, ter sprake kwam, was het bestuur niet erg happig. Als te duur en niet aan de leden te verkopen werd het van tafel geveegd. Toen het gebouw niet werd verkocht en de gemeente er min of meer mee in de maag zat, kwam Toon weer met zijn voorstel. We hadden ondertussen vernomen dat Café Royal op korte termijn zijn deuren zou sluiten dus er moest wat gebeuren. Ben werd steeds enthousiaster en de ander bestuursleden vielen wat aarzelend bij. Er werd gerekend, voelhorens uitgestoken en uiteindelijk werd de knoop doorgehakt. Na veel overleg werd een bod op het gebouw gedaan. Alle leden zegden 100 gulden toe en de beschermheer Joop ten Cate deed er een flink bedrag overheen! Daarna brak de tijd van netwerken aan, vragen hier en bedelen daar en dat was een kolfje naar Ben zijn hand. Hij kreeg veel materialen en geld bij elkaar. Na heel hard werken en veel vrijwilligers werk van een grote groep AMK leden groeide het verwaarloosde gebouw uit tot een respectabel gebouw, ons eigen AMK gebouw! De eerste repetitie was een emotionele gebeurtenis en de officiële opening was een festijn eerste klas! De hele buurt was uitgenodigd bij de nieuwe noaber, het AMK. We waren en zijn nog steeds erg trots op ons eigen gebouw. Honderden uren zijn we bezig geweest voor ons koor en we zouden het zo weer doen. Veel bevriende koren zijn jaloers op ons gebouw en het vermelden waard, dat dit alles zonder één cent subsidie tot stand is gebracht. Inmiddels zijn er meer gebruikers zoals het ASO en diverse verenigingen en voor vergaderingen en studiedagen. Dit moet ook wel, want de contributie alleen is niet toereikend voor onderhoud etc. Later werd een stuk grond bijgekocht wat nu de parkeerplaats is. Hiervoor moest een flinke zak met geld komen want de grond kostte f 25, per vierkante meter. Ben, inmiddels omgedoopt tot Bouwpastoor, zette met een flinke groep medestraatmakers wederom de schouders eronder om het ruwe, modderige terrein te betegelen. Het kostte ons een aantal vrachten zand, maar de tegels hebben we allemaal opgescharreld met fietstassen, kofferbakken van auto´s en aanhangwagens vol, kwamen de tegels binnen. De laatste tegel van de ruim 14000 stuks(!) is feestelijk en in aanwezigheid van de pers in de stromende

de nog aanwezige en op sommige plaatsen meters hoge sneeuw en bloeiende krokussen. Voordat de terugreis naar het hotel werd aanvaard, schikte Nick Moritz de zangers in koorformatie en werd op 1860 m hoogte een muzikaal visitekaartje afgegeven. Zonder met de pet rond te gaan werd spontaan door een

De eerste tourningcar bereikte tijdig de kerk en tijdens de rit werd al snel duidelijk dat er voldoende zangers en in goede stemverdeling aanwezig waren, zodat in ieder geval met het concert gestart kon worden. Het koor werd welkom geheten door de sympathieke Pfarrer Josef Götz. Nadat op halve kracht de eerste 4 werken waren uitgevoerd, arriveerden de overige zangers en vervolgde het voltallige AMK het concert in de prachtige, in Rococostijl gebouwde kerk. Uiteindelijk werd het een prachtig concert waarvan de toehoorders zichtbaar genoten, waaronder natuurlijk de meereizende dames. Voldaan keerden deelnemers en toehoorders terug naar Imst, waar de avond in een vrolijke en muzikale sfeer werd voortgezet. Tot nu toe

ALMELO’S MANNENKOOR OP JUBILEUMREIS IN HET WONDERSCHONE TIROL


-36-


winkelier een biljet van 50 euro afgegeven! Een leuke en altijd welkom financieel meevallertje! Terug in het hotel was het de hoogste tijd voor het diner om daarna monter en fit aan te treden voor het concert in het prachtige kerkje Wallfahrtort Maria Hilff Kronburg. In dit typisch Oostenrijkse kloosterkerkje, romantisch gelegen op 1000 m hoogte, was het de bedoeling direct na de hoogmis een concert te geven. Echter de reis van hotel naar de kerk, ongeveer 30 minuten, begon met hindernissen. Eén van de touringscars kampte met een elektronisch probleem waardoor de deuren niet meer gesloten konden worden. Na kort overleg werd besloten de bruikbare tourningcar af te laten reizen naar de kerk en werd in ijltempo een andere bus besteld.

waren de weergoden het AMK goed gezind, doch zondag 18 mei was een regenachtige en sombere dag. Toch was het bezoek aan het prachtige Linderhof, zomerverblijf van Koning Ludwig von Wittelsbach van Beieren, de moeite waard. Tijdens het bezoek was het droog en genoot men van de prachtige omgeving, het schitterende paleis en natuurlijk de wonderschone tuinen. In de dagtrip was ook een bezoek opgenomen naar de kloosterkerk van Ettall.

Grafimedia Dienstencentrum PRAAG

Deze kerk, met een koepel van 71 meter hoog, is zo schitterend beschilderd, dat je ogen tekort komt om alles te bekijken. Totaal zijn 413 personen opgenomen in het schilderwerk naar een ontwerp van de Oostenrijkse schilder Seller. Het gezelschap was zodanig onder de indruk van deze kerk, dat er bij alle zangers slechts een wens was, en dat was zingen! Via de reisleiding was vernomen dat zingen niet was toegestaan. Ondergetekende liet het er


-5-


niet bij zitten en meldde zich aan de kloosterdeur. Na het rinkelen van de bel en een gesprekje met de aanwezige prior, kregen we toestemming in deze werkelijk prachtige kloosterkerk, een Almelo’ s visitekaartje af te geven. Dankbaar gestemd dat we dit toch bereikt hadden, werd de dagtrip voortgezet met een kort bezoek aan het Olympisch Stadion in Garmisch Partenkirche, waar de nieuwe skispringschans van zeer dichtbij bewonderd kon worden. Ook tijdens dit bezoek was het even droog, waardoor het gezelschap terug kon kijken op een fijne en geslaagde dag. De laatste dag in Oostenrijk was het redelijk vroeg uit de veren, want er stond een prachtige tocht op het programma richting Kuhtai gelegen op 1934 meter hoogte. In tegenstelling tot de voorgaande dag, keek de zon voorzichtig en met regelmaat tussen de prachtige groene dennen, waardoor een aangename temperatuur de dagtocht extra warmte gaf. Vakkundig manouvreerden de chauffeurs Nick en Peter de prachtige touringcars door de kleine Tiroler dorpjes en de flinke haarspeldbochten. Schrijver dezes heeft het stuwmeer van Kuhtai pakweg 30 jaar geleden als eens bezocht en ik kan u vertellen dat het een verademing en belevenis is als je zelf niet hoeft te rijden. Daardoor word je in de gelegenheid gesteld de tocht en de omgeving volledig op te nemen en ervan te genieten. Natuurlijk werd er een stop gemaakt bij het stuwmeer om sneeuwballen te gooien, een groepsfoto te maken en een trui uit de bus te halen, want de temperatuur was gezakt tot ca. 5 graden C. Indrukwekkend om op dergelijke hoogte een enorm bouwwerk te aanschouwen waar de Oostenrijkers de zgn. witte energie uit halen. Na deze stop vervolgden we de reis via Griess im Sailraintall, richting Insbruck. In Insbruck aangekomen togen allen richting Altstadt


waar onder het Goldenen Dachl het koor in ijltempo werd gegroepeerd om een miniconcert te geven voor het winkelende publiek en toeristen. Na dit miniconcert stoven de AMK-ers uiteen om te genieten van de prachtige Tiroler hoofstad. Bezoeken werden gebracht aan o.m. de prachtige Domkerk, de kapel in de Maria Theresiastrasse en natuurlijk aan de Swarovskiwinkel! Voldaan van al het moois wat de stad te bieden had, werd een terras gezocht voor het nuttigen van een koel drankje! Vanuit Innsbruck vertrokken de touringcars richting Haiming waar een bezoek werd gebracht aan het muziekcafe van de Oostenrijkse zanger Marcel Dominique.

Jan Lulof. Ze waren net een ééneiige tweeling. Wat zouden hun vader in hun jonge jaren uitgespookt hebben? De zangers en hun dames werden verdeeld over diverse hotels en Ben en ik sliepen ergens achter in het dorp. Onze groep was mooi verdeeld in zangstemmen. We waren niet de enige gasten. Met een aantal Engelsen kwamen we al snel aan de praat en genoten van onze spontane zang. Menig glaasje werd gedronken en geklonken! Toen we de andere morgen afscheid namen, zongen we het Zwitserse Volkslied, de oude op de wijze van het Engelse volkslied. De Engelse gasten gingen prompt in de houding staan en dachten dat de zang speciaal voor hen was bedoeld. Het concert in Biel was super! We bezochten in Biel een exclusieve sportschool en aansluitend was er een diner in de tuin van een restaurant. De wijn was gratis en overvloedig. Bets Allink spreidde al zijn acteertalenten ten toon en maakte een rondborstige dienster danig het hof. Hij speelde de rasclown en de hupse dame kronkelde van genoegen en het koor lachte zich slap! Toen de terugreis naar Almelo werd aanvaard, was voornoemde dame zelfs op het station aanwezig om ontroerend afscheid te nemen van haar aanbidder. Deze reis werd gehouden t.g.v. het 40 jarige jubileum. Het was de eerste jubileumreis die Ben en ik samen meemaakten.

op. Hij had al geruime tijd een aantal taken van de voorzitter waargenomen. Korte tijd later overleed Veldhuis na 44 jaar voorzitter te zijn geweest en mede oprichter van Almelo´s Mannenkoor. Ook in het gewest KNZV en in het culturele leven van Almelo heeft Veldhuis een fikse steen aan bijgedragen. Een waardig lid van onze vereniging. In 1963 is het AMK wederom naar Zwitserland gereisd. Ditmaal naar Pontresina. Eén van de leuke dingen die me zijn bijgebleven is het feit dat Jo Kolvoort een klein spiritus brandertje had meegenomen incl. een fluitketeltje, poederkoffie, suiker en melk. Water was onderweg altijd wel te vinden en koffie was tijdens deze reis meer dan welkom. De zaak werd geïnstalleerd en het wachten was op het fluiten van de ketel. Na een paar minuten begon Ben zachtjes te fluiten en Jo tuinde er in. Nog even wachten dus, maar na een stief kwartiertje had de hele coupé koffie! Het koor ging voor een uitstapje naar Italië, maar Ben en ik gingen op de kuierlatten naar de Motteratchgletcher. Een lange, lange tocht maar fantastisch mooi! We waren doodmoe, maar hadden beiden dit voor geen goud willen missen. Inmiddels is de glecher een stuk kleiner geworden door het smelten van het ijs. Een heerlijke herinnering. Tijdens de feestavond hadden we moeite om onze ogen op te houden. De volgende dag was het gaan sneeuwen, was het winter en lag er 20 cm. sneeuw. We hebben met een grote groep een wandeling gemaakt door het bos. De steenbokken waren vanwege de sneeuw naar het dal getrokken en stonden op het pad hautain naar ons te kijken. Ook maakten we een uitstapje naar Bad Ragaz. Het stamcafé van Albert Egger. Velen van u hebben Albert Egger gekend, de Almelose Zwitser en de grote stimulator van de AMK Zwitserland reizen. In Bad Ragaz kuurde het met regelmaat en kwam dan herboren weer thuis. De mannen gaven er een tuinconcert voor gasten en personeel. Maar het verwende volkje toonde weinig interesse voor ons koor en keken verveeld om zich heen. Het personeel echter genoot en was enthousiast. De maaltijd, die we later geserveerd kregen in een grote serre, was voor het personeel een welkome gebeurtenis. Gewoon blije Almelose mensen en geen veeleisende verwende gasten. Ze bedankten ons uitbundig

Wat is het toch een leuke clubje

Ook hier was het weer Kaffee mit Kuchen, een heerlijk glas wijn of een koel pilsje en natuurlijk werd er gezongen, waarbij het zangtalent van reisleider Hans Spit als zeer verrassend werd ervaren. Uiteindelijk was het tijd terug te keren naar het hotel en werd op de terugreis bij een supermarkt gestopt voor de nodige broodjes, water en fruit voor de terugreis. Bij aankomst in het hotel was er slechts tijd voor het wassen van de handen, want de keuken was gereed voor het opdienen van het diner. In de eetzaal werd gezongen voor de jarige Marriet Berg en nog voordat het koor was uitgezongen wandelde Pfarrer Josef Götz van de Pfarrkirch Kronburg binnen. Het concert door Almelo’ s Mannenkoor in zijn kerk was zo op prijs gesteld dat hij de zangers en dirigent nog eens persoonlijk kwam bedanken. Met name de bewondering voor dirigent Nick Moritz stak hij niet onder stoelen of banken want hij bedankte hem met de woorden „ein -6-


Tijdens AMK hoogtijdagen was het bestuur gestart met het herdenken van overleden zangers en dit vond plaats op de algemene begraafplaats. Eerst bij de vijver, maar later werd een krans gelegd op het graf van oud voorzitter Veldhuis. Er volgde dan veelal een receptie, feestavond met eigen cabaret en toneel en natuurlijk een jubileumconcert. Het was een fijne tijd. Goede repetities, concerten en uitstapjes brachten een goede sfeer en werd er gewerkt aan uitwisseling van bevriende koren in het binnen- en buitenland. Al deze zaken vergde veel tijd en inzet van de bestuursleden. In 1961 werd Ben definitief in het bestuur gekozen en een maand later was hij 2e voorzitter. De vergaderingen werden bij bestuursleden aan huis gehouden. Dat bespaarde kosten en na de vergaderingen zat men vaak nog een tijd gezellig bij elkaar met een hapje en een drankje. De gezondheid van voorzitter Veldhuis dwong hem het voorzitterschap neer te leggen en Ben volgde hem


-35-


de bezielende leiding van Albert Sommer heerlijke, maar inspannende repetities. Hij had er flink de wind onder en duldde geen geklets. Hij eiste ook van professionele medewerkers aan een concert 100% aandacht en deinsde er niet voor terug om een viertal orkestleden weg te sturen omdat de heren het niet met zijn muzikale opvattingen eens waren. Ook zangeres Marijke van der Lugt, moest van Sommer haar rol meerdere keren over zingen voordat hij tevreden was. Ze vertelde ons later, dat ze zelfs tijdens haar opleiding niet zo straf was aangepakt. Ze toonde zeer veel respect voor Sommer als dirigent. Sommer heeft veel muziek herschreven en geschikt gemaakt voor mannenkoren. Helaas is na zijn dood alles vernietigd. Er werd weer een reis gepland, naar Zwitserland. Voor deze reis werd een spaaractie op touw gezet. Om aan extra geld te komen werd een oud papier inzameling gestart. Deze was zeer succesvol, zoals inmiddels bij velen bekend is. Onze vereniging was kerngezond en floreerde. We gaven geregeld concerten, het bestuur was actief en er was geen verloop, niet anders dan door ernstige ziekte of overlijden. Geregeld kwamen er nieuwe leden bij en Ben was al tijden niet meer de jongste. Hij werd aspirant bestuurslid en voelde zich hierbij als een vis in het water. Toen Albert Sommer vrij plotseling het AMK verliet, moesten we naarstig op zoek naar een nieuwe dirigent. Deze kwam uit Venlo, Wieke Jordans, een echte zuiderling met een heel ander karakter dan Albert Sommer. Deze vrolijke, kwikzilverachtige man, bracht een totaal andere sfeer in ons koor. Hij trouwde een Almelose vrouw, Ineke Peddemors en kreeg vlot vier kinderen. Hij vond dat een regelrecht wonder! “Ach”, zei onze toenmalige voorzitter Veldhuis, “ Woar wat in kump, kump ok wat oet”. Hij begreep de Twentse taal niet, maar met behulp van zijn vrouw kwam hij snel achter de inhoud van deze opmerking. Wieke Jordans heeft 27 jaar zijn muzikale stempel op het AMK gedrukt. Veel hoogtepunten en concerten hebben we met hem beleefd. Hij met ons mee naar het buitenland, zoals Zwitserland, Garmisch-Partenkirchen, en Goslar . Spontane zang, zomaar ergens onderweg op straat, of waar dan ook, vonden hij en de zangers heerlijk om te doen. Voor de repetities kwam hij iedere dinsdag van Venlo naar Almelo en dat was een hele reis! OP de terugweg, als het te laat was geworden,


reed hij soms met een goederentrein mee. Een spoorwegman, die lid was van ons koor, had een goed woordje voor hem gedaan, zodat Wieke zonder problemen thuis kwam. Tijdens de concertreis naar Zwitserland hebben we enorm veel gezien en beleefd. Al direct na aankomst op het station van Bazel, gaven onze oververmoeide mannen spontaan een welkom concert voor het ontvangstcomité en de niets vermoedende reizigers. Een daverend applaus was ons deel! Na het ontbijt in de stationsrestauratie gingen we te voet naar Binningen aan de overzijde van de Rijn. Daar wachtte ons een hartelijke ontvangst door spontane Zwitsers die ons gelijk kennis lieten maken met een Zwitsers drankje, appelwijn. Dat drankje viel zwaar op de nuchtere magen en al een flink warm zonnetje. Voor Jos Krol was dat net iets teveel van het goede! Ze dronk zelden of nooit wat en de wijn ging er in als limonade. Toen ze de naam hoorde van haar gastheer, nl. Bladergroen, een leraar van Nederlandse afkomst, kreeg ze de slappe lach en was haast niet tot bedaren te brengen. De gastheer vond het prachtig, naam haar mee en liet haar rustig bijkomen met een paar stevige koppen koffie. We trokken door het mooie Zwitserland, zeer vermoeiend, maar weergaloos mooi! Binningen, Biel en Herisau waren de plaatsen waar we een concert gaven en overal had het AMK veel succes. Na een uitstekende maaltijd begonnen we aan een boottocht over de Thunersee. Iedereen genoot met volle teugen, maar na een tijdje varen wilde Annie Praas wel een kopje thee. Haar man Henk, bestelde thee complét. Dit is in Nederland thee met gebak, maar in Zwitserland is het thee met belegde broodjes. De bediende die ons ook in het restaurant verzorgd had, vond de bestelling zo vreemd, dat zij bij het bestuur te rade ging of zij het wel goed had begrepen. Zou die AMK familie al weer zoveel honger hebben na zo´n uitgebreide maaltijd? Hans Boom had de situatie meteen door en liet een dubbele portie broodjes aanrukken. Na veel hilariteit werden de boordjes vervangen door wat zoetigheden. Een opvallend verzorgde en opgemaakte dame wekte de aandacht. Het schilderstuk werd door Bets Alink danig in de mailing genomen. Via Interlaken gingen we naar Wilderswill. De stationchef leek als twee druppels water op

-34-


lige afsluiting van deze prachtige, ontspannen en muzikale reis, waarbij saamhorigheid en vriendschap hoog in het vaandel stonden. Dinsdagmorgen, 20 mei 2008 om 07.00 uur startte de terugreis naar de Heerlijkheid Almelo en werd deze jubileumreis afgesloten met een diner in Gronau.

Genie wie Sie brauchen wir hier“ ! Hulde voor Nick Moritz! Na het diner werd de eetzaal door de directie van Hotel Eggerbrau omgetoverd tot een balzaal en uit erkentelijkheid voor de aanwezigheid van het AMK in het hotel, bood hij zijn gasten een orkest aan voor een gezel-

Bert Sies

Wat is het toch een leuke clubje Lieve lezers, ik mocht weer getuige zijn van een onvervalst AMK-avondje, waarbij ik bijzonder heb genoten van u aller aanwezigheid. De afsluiting van het seizoen vóór het zomerreces, en na ik mij heb laten vertellen, inmiddels voor de 3e keer als traditie opgenomen als een AMK activiteit, als een avond samen met uw partners en zoals uw voorzitter dat altijd zo treffend weten te verwoorden, “in aanwezigheid van de dames van het AMK”. Want wat is het toch een leuke club met al die uiteenlopende en verschillende mensen. Dat maakt jullie AMK ook zo bijzonder, want je snuift de sfeer van vriendschap en saamhorigheid al op bij binnenkomst. Ondanks dat een groot aantal van u al vakantie vierde, was de opkomst goed en na de begroeting door uw voorzitter, kon Nick Moritz zijn werkmethode nog eens tonen aan de aanwezige dames. Na de bij de zangers zo geliefde inzingoefeningen werden enkele, nog in de grondverf staande jubileumwerken ten doop gehouden en dames, u had de primeur! Toegegeven, er moest nog wel het één en ander gebeuren en daarvoor moest Nick Moritz nog aardig wat stopverf, plamuur en glansverf te voorschijn halen! Maar dat het 22 november allemaal goed is gekomen stond toen al vast als een paal boven water, want ook daarbij was


ik aanwezig! Maar nu over tot de orde van de slotavond. Na de demonstratie van het koor vroeg uw voorzitter de aandacht en mocht hij als een ware Sinterklaas (en namens het bestuur) een aantal zaken weggeven en zo te zien deed hij dat graag! Allereerst hield hij een vurig pleidooi voor de verkoop van toegangskaarten voor het jubileumconcert en schroomde niet de dames hierbij te betrekken. Om te laten zien dat het hem ernst was, overhan-

digde hij de eerste 10 kaarten aan zijn vrouw Hanny, waarbij zij de opdracht kreeg mee te werken de 10 kaarten te verkopen. Een snel rekensommetje gaf als resultaat aan, dat bij

-7-


verkoop van 10 kaarten per lid, minimaal 600 bezoekers te verwachten zijn. “Goed gedaan jochie, dacht ik van achter mijn glaasje witte wijn! Tenslotte zijn jullie met z’n allen Almelo’s Mannenkoor”. Ook in dit jubileumjaar weet uw bestuur van een simpele slotavond weer iets gezelligs te maken en dat is een compliment waard! Maar ze hadden nog meer noten op hun zang, want uw voorzitter mocht vol trots de allernieuwste statiefoto (foto Koor)aan de beheerder van het AMK gebouw overhandigen. Gerrit Buld kreeg daarbij de opdracht een mooie plaats te zoeken aan één van de wanden van het repetitiegebouw. De voorzitter liet nog even doorschemeren dat het hem betreurde dat niet alle zangers bij de foto-opname konden zijn, doch het wordt overwogen, jaarlijks een nieuwe statiefoto te maken. Trots en glunderend toonde Gerrit Buld daarna het publiek de prachtige foto en stelde deze direct veilig in zijn privé kantoor. Even dreigde dit pakjesfestijn een dip op te lopen want de bloemenhulde, in verband met het 12 ½ jarig AMK jubileum van Gerrit Waanders, kon wegens zijn afwezigheid niet doorgaan. Het dagelijks bestuur had al snel in de peiling dat de bloemen niet in het AMK gebouw konden blijven dus werden deze vervolgens te overhandigd aan An Altena. Deze geste werd gesteund door een warm applaus. Tot slot deelde uw voorzitter aan alle zangers een verkleinde statiefoto uit waarna het ongedwongen samenzijn kon beginnen, want hiervoor was het de hoogste tijd. De zangers stoven uiteen, waardoor voor de bar filevorming en vertraging optrad. Achter de bar trof ik echter de harde werkers aan en werd ik allerhartelijkst begroet door de altijd vrolijke, enthousiaste en onderhoudende Ali Kobes. Een schat van een mens! Maar ja, er moest wel gewerkt worden en dat deden ze dan ook. Hans Pezij tapte bier alsof hij nooit kostuums had verkocht, Hero Huizinga toonde zich een ware gastheer met zijn humor en altijd vriendelijke lach. Bravo Hero, je instelling geeft het AMK een positieve impuls, ga zo door! Ik zag Gerda Gast worstelen met de droge en de witte wijn en mocht concluderen dat zij na afloop Palthe wel kon inschakelen getuige de vlekken op haar prachtige robe. Maar wat toonden zij allen een liefde voor uw koor, pet je af, vrijwilligers! Ook voor de bar was het AMK gezelligheid ten top. Verrast en verheugd mocht ik Koby en Barry Slijkhuis

begroeten en na alles wat zij heeft doorstaan AMK jubileum, 30 jaar geleden kon ik alleen maar concluderen dat Koby een


positief ingestelde vrouw is en daarmee een voorbeeld voor velen. Geheel in zijn eigen hoekje genoot Sjonnie Idema van alles wat er om hem heen gebeurde, zag je duidelijk aan Arie Buist dat hij zijn Gerry toch wel miste en trad Gezienus Schutte op als docent van Pim Kremer en Lammert Gerrits, door Weinland met hen in te studeren. Dat Lammert Weinland aanzag voor Droomland, kon de zangpret niet drukken. Alsof hij al jaren bij uw koor is, stelde Herman Noorlander alles in het werk hieraan mee te doen en met zijn vriendelijke uitstraling (en charmante vrouw) lukte hem dat wonderwel. Even verderop ontdekte ik de sonore stem van Sjef Borgman in een serieus gesprek met Herman Oude Weernink en Hessel van der Veen. In al de jaren dat ze lid zijn van het AMK hebben Ben Brouwer, Jan Bos en Willem Bont zich aan de rechterzijde van de bar een eigen en vertrouwde plaats verworven, waar de plaatselijke politiek en wereldproblemen onder een goed glas bier worden opgelost. Voordat ik me goed en wel tot anderen kon wijden werd mijn aandacht gevraagd voor een optreden door de dansgroep “De Korenaer”. Naar ik begreep uit de aankondiging van uw voorzitter, trouwe huurders van het AMK gebouw en een enthousiaste groep die zich inzet voor behoud van oude Twentse en Almelose dansgebruiken. Het werd een vrolijke en voor mij ook weer een leerzame avond. Na diverse dansen zoals de “Zunneblomme”, de “Meule” en andere dansen met Twentse namen werd de demonstratie afgesloten met een uitnodiging aan het publiek om mee te dansen. Uw enthousiasme hiervoor was niet echt vriendelijk te noemen. Kunnen de mannen dan toch beter zingen dan dansen? Nou ja, de dansers en zangers gingen zelf het publiek in en wisten een aantal mensen te strikken. Het was een koddig gezicht, Diny en Herman Zalm verloochenden hun Twentse afkomst niet en verbaasde ik me weer over Ed Brink, die niet alleen een goede kennis heeft van oudheid en muziek, maar ook nog eens kan volksdansen. Eddy beschikt over zoveel talenten, dat bleek maar weer eens. Ik zag ook mevrouw Achterhuis in een charmante polka en ach, dan die arme Hanny Sies, zoals altijd op hoge hakken (al zijn ze in de loop der jaren wel wat lager geworden!). Even dacht ik “meid, waar begin je

-8-


Agenda 2008 - 2009 16 december 2008

Repetitie met Hagenkoor in AMK-gebouw. Aanvang 1930 uur. (tevens laatste repetitie in 2008)

20 december 2008

Deelname aan Concert in Kerstsfeer Hagenkoor- Grote Kerk

4 januari 2009

Nieuwjaarsbijeenkomst aangeboden door de Vrienden van Almelo’s Mannenkoor

6 januari 2009

1e repetitie in het nieuwe jaar met presentatie door Gerrit Poortman KNZV betreffende Mannenkoordag 7 februari 2009. 91e verjaardag AMK.

januari 2009

Concert in De Greven Almelo

7 februari 2009

Landelijke Mannenkoordag in AMK-gebouw

31 maart 2009

AMK Jaarvergadering

7 juni 2009

Deelname aan muzikale wandeling Mpika te Delden (deelname o.v.b.h.)

12 september 2009

Concert te Almelo met Windukind Chor uit Enger, Duitsland.

maart 2010

Concert i.h.k.v. Nederlands Festival van Vocale Ensembles te Almelo

AMK 90 jaar oud! Rita Elhorst vertelt over de rijke AMK geschiedenis en belicht de periode 1952 – 1999 25 februari 1952 werd Ben Elhorst, mijn man, lid van Almelo´s Mannenkoor. Gerrit Afink, die Ben via zijn werk had leren kennen, nam hem mee naar de repetitie. Ben had mij al vaak gezegd, dat hij lid wilde worden van een koor. Hij zong graag en veel, maar de drempel, om als ruim twintigjarige tussen een stelletje oude kerels te gaan zingen was hoog! Toch waagde hij de stap en hij voelde zich meteen thuis. Herman Afink en zijn vrouw vroegen al direct tijdens de eerste feestavond of we bij hen kwamen zitten en dat was een fijne binnenkomst in de AMK familie. Het eerste concert dat we meemaakten was op uitnodiging in Coevorden en het koor werd er zelfs voor betaald! In een aantal bussen met zangers en hun dames gingen we op weg. Alleen de


burgemeester, de pers en enkele genodigden waren er. Onze mannen zongen de sterren van de hemel voor een praktisch lege zaal. De dames van de zangers gingen wat verspreid in de zaal zitten, zodat het nog wat leek! Dirigent Sommer hief zijn dirigeerstok en het hele programma operette melodieën werd uitgevoerd. Het geld dat we na afloop als gage ontvingen, werd voor een deel gespendeerd aan het geven van rondjes. Jehan den Ouden, een forse man met een prachtige diepe bas en een niet te lessen dorst, wist tientallen glazen bier naar binnen te werken zonder een spoor van dronkenschap. Alleen zijn blaas vulde zich vele malen, zodat op de terugweg naar Almelo met regelmaat een sanitaire stop gemaakt werd. Onze mannen beleefden onder

-33-


AMK jubileum, 30 jaar geleden Amelo, 8 januari 1978 Het Almelose mannenkoor, bestun’ zoaterdag zestig joar. Ben Elhorst da’s de baas van ’t spul, den hef en da’s gin flauwekul, te saam met ziene assistent’n, é zorgd veur ’n mooi feest en de cent’n. ’S mons eerst gung wie op ’n karkhof an, Wie had’n oons nieje pak al an, Door wuer’d’n de overleden leden, herdacht met graf zang en gebed’n. Doar noa gung’n wie ammoal noa swies, en kiek doar brak ineens het ies. Wie kreeg’n doar koffie met’n koekje, en doar zat ok ‘a’n bezoekje, Van oonze duutse zangergasten, ‘k geleuf dat ze zich meteen anpasten, Wieke Jordans met de vrouw, zag ik ok al in’t gebouw. Wie drunk’n ’n borreltje of pils, want d’r was veur elk wat wils. S’Middags mow bie Tibbe wee’ d’ meest’n nam’ de vrouwe mee. Aweer koffie met gebak, en van allerlei gerak, um te ett’n en te drink’n en mar zwetsen en ma klink’n. Oh ja dat muk ok zegg’n, Dat ne busse an kwam leggen, vol met volk oet Isserlohn, ter opluust’ring van’t feestvertoon. De burgermeester en zien ‘knech’ hebt ok nog een woordje’ zeg. Ma wat d’t ok wuerd’n beweerd, d’r wuerd’n flink met strop esmeerd. Al metal dit zeg ik toch, veur’t bestuur weer alle lof. ’s Oowns begun pas ’t echte feest, doarop verheug’n wie oons ’t meest. de hele zaal was mooi versierd, die dat ammoal hebt bestierd, wik hierveur nog is bedank;n en ik heur’n ineend de klank’n, van loaw zeeg’n oon huisorkest, och wat spuelt die jongs toch best. ‘k zag een keer ‘Ik’ in ‘boer’n pakje, den deu ok ne duit in’t zakje. De burgermeester iej zolnt ni gleuw’n


leu ok twense humor pruew’n. Ter verhoging van de pret, kree’w toen nog een koolt buffet. Ett’n en drink’n, zing’n en proat’n, mar woor moit ammoal toch loat’n. ‘k zat zo vol ik kon ni meer, doorum daansen ik mar’n keer. Inden hook hueng ne dook, ik dach’n huert den hier ook? want ik vun dat ongepast, ’t was de reliquiénkast. Tante Ann’ hef den onthuld, doormet kreeg’n ze goed respons. En doornoa ineens jawel, kreeg’w de tiroer kapel, ai die deur de zaal heurt knetter’n, kan tirool ’t ni verbetter’n, z’ had’n d’r zich good veur ezet, iederene zung toen met. Doar mee voer’n het feest ten top, ma z’vuuen d’r steeds wat aans weer op. Henny ten Doest den gung toen leiden, hij begun eerst met de meid’n, die kwam’n in ne lange rij, oh wat zijn we geden blij. Later kwam’n de keer’ls der biej, toen wan’ de vrouleu echt bliej, ze begun’ mekaar te kietel’n, ze wan’ neus an neus an’t fiedel’n, wat haw ammoal toch een lol, ma de moat was nog ni vol, iedereen had wa een grepke, sommigen nuem’n nog een hepke, en zo dein’ den oaw’nd ma voort, ’t heft mie warkelijk bekoord. Misschien he’k nog wat vergett’n, doar muj dan ma ni op lett’n, ma an alles komp een end, en in ’t laatst sleut’n ze de tent, dat is wa’k oe te zegg’n had, ammoal bedankt en dat was dat. Met dank aan Mariska Rekers, kleindochter van wijlen AMK-lid Hennie van Loo.

aan”, maar Hanny is een vechter en voert al jaren haar eigen motto “als je ergens aan begint, moet je het ook afmaken”. Ook Wim Venhorst was op de dansvloer, heeft u hem gezien? Nou hij kan er wat van, wat mij het meest opviel was toch wel de soepelheid in de heupen, een salsadanser zou er jaloers op worden. Het was me de danspartij wel, getuige het gehijg en gesteun na afloop. Dames en heren, ik geef u toch mee iets aan de conditie te doen! Ondertussen waren Herman Berg, Bert Schoon, Herman Oude Weernink en Hessel van der Veen druk in de weer de AMK leden te voorzien van 10 toegangskaarten voor het jubileumconcert. Toen bleek dat de leden de kaarten niet kwamen afhalen, richtte Hessel zijn eigen koeriersdienst op onder de noemer “niet halen, dan brengen” en vloog van de ene tafel naar de andere. Moe maar voldaan, kon hij uw voorzitter daarna berichten dat alle aanwezige zangers in bezit waren gesteld van kaarten, de verkoop kon beginnen! Op het moment dat

ik huiswaarts wilde keren ontmoette ik Nino Agenda 2008 - 2009 Mosca, uw goedlachse en optimistische bariton, die verheugd meedeelde dat hij vakantie ging vieren in zijn geboorteland Italië, op Sicilië en wenste hem een goede reis! Natuurlijk waren Louis en Anneke van de partij en mocht u proeven van al het goeds wat de keuken van Henny Burks te bieden heeft. Jan van Dael zag ik in de vlucht wat foto’s maken, zodat er nog wat zichtbare herinneringen aan deze leuke AMK avond overblijven. Voor mijn vertrek sprak ik nog even met Alex Goudbeek en zijn lieftallige vrouw en ontmoette ik het echtpaar Thijs van der Veen. Volgens mijn waarneming al jaren dikke AMK vrienden. Helaas kon ik niet met allen spreken doch de volgende keer gaan we in de herkansing. Het was een mooie afsluiting van het seizoen. G.A. de Hoog-Singer AMK society verslaggever, 08.07.2008

GezondheidsCentrum Maardijk Fysiotherapie-Cesartherapie-Huidtherapie-Medische trainingstherapie-Lasertherapie

fysiotherapeut Specialist in beweging AMKDe90 jaar oud! Rita Elhorst vertelt over de rijke - Lasertherapie AMK geschiedenis en belicht de periode 1952 – 1999

* Nordic Walking * Baby massage * Rugtriathlon * Medische Trainings Therapie * Beweegprogramma bij hartaandoeningen * Beweegprogramma’s bij diabetes, COPD, arthrose, rugtraining

STOPPEN MET ROKEN tot 100% vergoeding

BIAMED: VEILIG EN VERANTWOORD AFVALLEN

Maardijk 27 7606 KR Almelo Tel: 0546-539140

www.gezondheidscentrummaardijk.nl -32-



-9-


Toespraak In memoriam AMK-voorzitter Harry Ooginkt.g.v. 90 jaar Almelo’s Christelijk Mannenkoor Mijnheer de voorzitter, bestuur, zangersvrienden, dames en heren Het is niet de eerste keer dat ik als voorzitter van Almelo’s Mannenkoor namens bestuur en leden van ons koor u mag toespreken ter gelegenheid van een jubileum. Het was dan ook binnen ons bestuur geen onderwerp van discussie, maar een vanzelfsprekendheid dat ik dat nu ook mag doen. Laat ik allereerst en namens allen die betrokken zijn bij Almelo’s Mannenkoor, het Almelo’s Christelijk Mannenkoor van harte gelukwensen met het behalen van deze zo bijzondere mijlpaal. Het zal u niet vreemd in de oren klinken als ik u vertel dat wij van het AMK in dezelfde feestelijke stemming verkeren. Wij mogen beiden dit jaar ons 90-jarige jubileum vieren en ook wij weten dat hiervoor de nodige inspanningen zijn geleverd en nog geleverd moeten worden. Indien je als mannenkoor 90 jaren mag volmaken, geeft dat een mooie gelegenheid achterom te kijken. Dat geldt voor het ACM en dat geldt voor het AMK. Het bestuur van het AMK heeft echter bewust gekozen dat niet te doen. Wij hebben al vele malen achterom gekeken en de laatste keer was dat bij het 75-jarige bestaan, waarvan een pracht boekwerk is samengesteld. Natuurlijk zijn wij met u blij en dankbaar gestemd dat we zover gekomen zijn, maar we realiseren ons zeer goed dat we een blik in de toekomst moeten werpen. Wij willen, evenals u dat wilt, graag vooruit, wij willen graag verder, wij willen het AMK zeker stellen voor de toekomst, zeker stellen dat het koor behouden blijft voor Almelo. Want laten we eerlijk zijn, het gaat natuurlijk niet echt goed met de traditionele mannenzang in Almelo! Overigens hoeft u niet bang te zijn dat ik een doemrede ga houden, want onze beide koren mogen er nog steeds zijn en laten zich tot op de dag van vandaag nog goed en met regelmaat horen. We beschikken allebei nog over welwillende mensen die bereid zijn bestuursfuncties te bekleden, we beschikken allebei nog over meewerkende en meedenkende mensen die in ons geval het AMK gebouw in stand houden, we hebben


beiden nog voldoende zangers om ons als Almelose mannenkoren te profileren. Maar houden we dat vol in de nabije toekomst? Vinden we binnen de huidige en toekomstige generatie mensen die bestuursfuncties willen bekleden? Echter veel belangrijker is het vinden we nieuwe en jongere zangers. Vooral het laatste is van essentieel belang voor behoud van onze koren, de traditionele Almelose mannenkoren. De vraag die wij elkaar moeten voorleggen is dan ook; waar staan we als we over 10 jaar de eeuw mogen volmaken? Misschien doet deze vraag u glimlachen, misschien denkt u “ach, dat zien we dan wel weer” of misschien denkt u wel, “waar maak je je druk om”! Dames en heren, daar maken wij ons druk om. Ik moet u zeggen dat ik mij daar zorgen over maak en die zorgen worden gedeeld door bestuur en leden van ons koor. Ik weet wel, zolang onze beide koren nog beschikken over de huidige ledenaantallen, hebben we beiden ook bestaansrecht. Ik weet ook dat er binnen ons koor zangers zijn die zeggen “de 100 jaar” niet te halen en de eerlijkheid gebied te zeggen dat deze opmerking ook binnen het ACM is gehoord! Beste zangersvrienden, dat kan en mag nooit de boodschap voor de toekomst zijn, dat kan en mag nooit de boodschap van deze feestelijke dag zijn. Onze felicitatie van vandaag gaat vergezeld met de wens dat wij, en met wij bedoelen wij uw koor en ons koor, alles in het werk moeten stellen om naar dat eeuwfeest toe te werken. Want laten we eerlijk zijn, wat zijn 10 jaren op een mensenleven? Laten we ons ten doel stellen de komende 10 jaren de mannenzang in Almelo nieuwe impulsen te geven met als doel jonge mannen enthousiast te maken voor onze koren en voor de mannenzang in het algemeen. We hebben beiden een roemrijk verleden, we hebben beiden de naam van onze stad in het vaandel en die naam hebben we allebei hoog te houden. Hoe we dat moeten doen? Wij kunnen u hiervoor ook geen kant-en-klaar plan of oplossing bieden. Wij zijn van mening dat we samen iets kunnen

-10-


te kunnen verwerken waardoor jullie samen verder kunnen.Zelden zijn we in een tijdsbestek van enkele dagen zo geconfronteerd met leven en dood, met vreugde en verdriet. Het sterven van Harry kwam te onverwacht en naar menselijke maatstaven gemeten was hij te jong! Hij was nog zo nodig als man, vader en zeker als opa. Hij heeft de geboorte van jullie vierde kleinkind niet mee mogen maken, doch de komst van dit nieuwe leven zal in jullie gedachten ongetwijfeld en altijd verbonden blijven met deze tijd, en daardoor altijd verbonden blijven aan Harry. Dit nieuwe leven, dit nieuwe mensenkind zal jullie helpen het pijnlijke verlies en gemis te verzachten. Vertel over Harry, haal samen herinneringen op over de vogeltjes, het mannenkoor, de vakanties en zijn werk. Laat de nieuw geborene weten wie hij was, zodat hij niet alleen in jullie hart en gedachten aanwezig is en blijft, maar dat ook zijn kleinkind zich later een beeld kan vormen over Harry Oogink, over Opa. Daarover kunnen Danique, Jordi en Thijs straks ook heel veel vertellen, want jullie weten gelukkig heel veel over Opa. Joke, binnen ons koor blijf je altijd welkom, om vrienden te ontmoeten en samen met ons herinneringen aan Harry te delen. In tijden van vreugde en in tijden van verdriet, blijft altijd de liefde. Daarover zingen wij binnen Almelo’s Mannenkoor. De ware liefde blijft tot in de dood. En als de levensavond en het levenseinde zich hebben aangediend, de laatste bladeren zijn gevallen, het levensvuur is gedoofd, het boek des levens is gelezen, loopt de lange dag van het leven teneinde. Dit is de beknopte inhoud van de tekst van het lied The Long Day Closes. Dit lied, dat we samen met Harry hebben ingestudeerd voor ons jubileumconcert, symboliseert de menselijke levensloop.

Afscheid van een zangersvriend. Vragen malen door je hoofd, beelden flitsen zonder doel. Mooie herinneringen komen op om plaats te maken voor dat machteloze gevoel. Alles is voorgoed gedaan al weten we nu nog waar je bent, We hebben zij aan zij gestaan mijn God, we hebben je graag gekend! Met muzikale draden waren wij verbonden, we zongen samen het hoogste lied. Dat deden we zo goed we konden, nu staan we hier, in stil verdriet. Wij blijven nu hier en jij gaat naar daar en daar is niet zover van hier! We spreken af, ik weet niet waar en daar ontmoeten we elkaar. En wanneer we je weer terug mogen zien, Je stem opnieuw kunnen horen, Zo levensecht, raken we je aan Dan ben je nooit verloren. Zonder jou tikt de klok even snel

Lid van verdienste Jan Stulen maar de tijden veranderen wel.

Wij nemen met dit lied afscheid van Harry Oogink, oud-voorzitter van Almelo’s Mannenkoor maar bovenal een vriend, een zangersvriend. De woorden op de overlijdenskaart van Harry gaven me inspiratie voor een gedicht waarmee we onze gevoelens tot uitdrukking proberen te brengen:


Dus nemen wij afscheid, je moet nu gaan. Weet dat je in onze harten blijft voortbestaan. Rust in vrede, je hebt het verdiend want je vocht wellicht tot je laatste zucht. Ga, ga nu goede zangersvriend en leef voor eeuwig opgelucht. Harry Oogink, rust in vrede! Almelo, 2 november 2008 Namens bestuur en leden Almelo’s Mannenkoor voorzitter Bert Sies

-31-


Toespraak In memoriam AMK-voorzitter Harry Ooginkt.g.v. 90 jaar Almelo’s Christelijk Mannenkoor Lieve Joke, Natascha, René, Robin, Mireille, Danique, Jordi, Thijs, dames en heren Mijnheer de voorzitter, bestuur, Zaterdag 25 oktober ontvingen we het alarzangersvrienden, dames en heren merende bericht dat Harry Oogink tijdens het beoefenen van zijn geliefde sport onwel was geworden en met spoed was opgenomen in het ziekenhuis. Zondag had ik telefonisch contact met Joke en daaruit bleek dat het met de gezondheidstoestand van Harry zeer slecht gesteld was. Maandag 27 oktober hadden we wederom contact en vertelde je me dat de start van de dag moeilijk en zwaar was, doch keerde je vanuit het ziekenhuis terug met een sprankje hoop. Je wist als geen ander dat het valse hoop was getuige het feit dat je mij vroeg Harry te herdenken tijdens zijn crematieplechtigheid. Joke, ik heb zonder aarzeling toegezegd, maar geloof me, het was moeilijk hiervoor de juiste woorden te vinden. Er is zoveel gebeurd in korte tijd, het is zo onwezenlijk, zo onbegrijpelijk, zo moeilijk te beseffen dat Harry er niet meer is. De dood kwam als een dief in de nacht en sinds dat eerste bericht, zijn we maar ruim een week verder. En weer ging er een schok van ongeloof en verbijstering door Almelo’s Mannenkoor, gevolgd door verdriet. Nog geen twee weken geleden zongen we met elkaar, hebben met elkaar gesproken, gelachen en een glas wijn gedronken. Gelukkig realiseerden we ons niet dat het voor het laatst zou zijn! Joke, zoals je weet is het binnen ons koor gebruikelijk vreugde en verdriet waar dat mogelijk is, met elkaar te delen. Wij hopen dat onze aanwezigheid hier, jullie tot troost mag zijn, nu jullie zo onverwacht een dierbare echtgenoot, een liefhebbende vader en trotse opa hebben verloren. Met het sterven van Harry hebben wij van Almelo’s Mannenkoor een goede zangersvriend verloren. We zijn hem veel dank verschuldigd voor zijn trouw aan en liefde voor het AMK en zijn dankbaar dat hij een aantal jaren leiding heeft mogen geven aan ons koor. Harry was 28 jaar lid en bij zijn aantreden als voorzitter was hij vernieuwend getuige zijn presentatie van


een beleidsplan. We zijn hier met velen samen gekomen om Harry te begeleiden op zijn laatste reis en met onze aanwezigheid steun te geven en waardering uit te drukken voor wat hij voor koor en zangers heeft betekend. Joke, in dit jubileumjaar is het AMK geen verdriet gespaard gebleven want zoals je weet zijn drie zangersvrienden Harry voorgegaan. Het lijkt een cliché, als ik zeg dat de aardse banden zo sterk zijn waardoor voorgoed afscheid nemen en loslaten van een dierbare, het meest moeilijke is in een mensenleven. Maar het is wel de waarheid. Het verlies van je man, je grote liefde, jullie vader en een fantastische opa is bijna onmenselijk en geeft veel verdriet. Ook binnen Almelo’s Mannenkoor. Joke, je bent nu op een levenspunt aangekomen van waaruit je de weg alleen verder moet gaan en dat zal niet eenvoudig zijn. Gelukkig ben je omringd door de liefde van jullie kinderen en kleinkinderen en kunnen jullie verdriet en gemis samen delen. Samen en een ieder met zijn of haar eigen verdriet en gevoelens, moeten jullie deze moeilijke levensfase tegemoet treden, waarin je elkaar kunt helpen en ondersteunen. Hierbij wensen we ook Harry’s zuster heel veel steun en sterkte toe. Met elkaar weten we dat wij op aarde niet het eeuwige leven hebben, maar het overlijden van een geliefde komt altijd te vroeg, is zeer verdrietig en ingrijpend in een mensenleven! Een leven waarin hij nog zo nodig was voor allen die hem lief en dierbaar waren.

Lieve familie Oogink, wij beseffen dat jullie een zware gang maken en dat jullie veel verdriet moet dragen en verwerken. In al het verdriet en gemis mag het een helende troost zijn dat jullie Harry hebben mogen begeleiden in zijn laatste levensdagen. En als straks de eerste verdrietige dagen voorbij zijn, dagen aanbreken waarin verdriet hopelijk plaats maakt voor een stil en vredig aanvaarden, wensen wij jullie ook heel veel dankbare momenten en herinneringen toe. Wij van Almelo’s Mannenkoor hopen dat jullie uit al die mooie en fijne herinneringen troost putten om het overlijden van je liefhebbende man, jullie vader en opa

-30-


doen aan de opleving van de mannenzang in Almelo en daarmee hebben we beiden al vele jaren ervaring opgedaan. Dames en heren, samenwerking en hiervan hoeft u niet te schrikken, want wij doelen niet op een fusie, we doelen niet op samengaan. Zoals gezegd, we hebben hiermee beiden ervaring opgedaan, maar moet die beperkt blijven door één keer in de 2 jaar op 4 mei het Ecce te zingen? Of een heerlijk, maar éénmalig optreden met het OvO? Wij denken dat we meer samen kunnen en samen meer kunnen. Wij staan er voor open om waar mogelijk samen te werken, meer samen zingen met behoud van ieders eigen identiteit. Misschien is het in het leven roepen van een “mannenzang denktank” een optie? Een klein comité, bestaande uit vertegenwoordigers van onze beider koren, die één of twee keer per jaar bijeenkomt om te brainstormen over de toekomst van de mannenzang in Almelo? Wij hopen dat in ons beider jubileumjaar hiertoe een aanzet wordt gegeven en dat het ACM serieus met ons wil meedenken over de toekomst van de mannenzang in Almelo, want “het meervoud van samen is TOEKOMST”! Misschien vond u mijn woorden wat zwaar op deze feestelijke middag, maar u zult begrijpen

dat er maar weinig kansen zijn u allen in één keer te mogen toespreken, dus eerlijk gezegd heb ik die kans waargenomen. Ik wil onze welgemeende felicitaties feestelijk afsluiten. Allereerst wensen wij dirigent en zangers van het ACM voor vanavond een muzikaal en succesvol concert toe. Ten tweede hebben we ons hoofd gebroken wat ons geschenk zal zijn voor uw jarige koor. Dat het een opgave was zult u begrijpen, we hebben gekozen voor een groot bloemstuk ter verfraaiing van het concertpodium. Het is een bloemengroet van uw zangersvrienden van Almelo’s Mannenkoor en wij zijn ervan overtuigd dat u na afloop van het concert hiervoor een goede bestemming zult kiezen. Nogmaals voor vanavond een goed concert gewenst en voor de toekomst wensen wij Almelo’s Christelijk Mannenkoor alle goeds, blijf zingend getuigen en laten we samen opgaan naar “100 jaar Almelose Mannenkoren”. Dank u wel. Almelo, 11 oktober 2008 Bert Sies Voorzitter Almelo’s Mannenkoor

Lid van verdienste Jan Stulen Het was een druilerige maandagmorgen toen ik mij, geheel volgens afspraak, om 10.30 uur meldde aan de Martenastate voor een bezoek aan Jan en Bep Stulen. Het is nu niet direct een journalistieke gewoonte om huisbezoeken af te leggen, doch aan dit bezoek ging een gegronde reden vooraf. Voor alle duidelijkheid en voor die AMK-ers die Jan en Bep Stulen niet kennen, ik spreek hierover de voormalige 2e dirigent en Lid van Verdienste van Almelo’s Mannenkoor. Vooral het laatst genoemde was reden voor dit bezoek. Zoals u weet heeft de redactie in de jubileumuitgave van het AMK-magazine uitgebreid aandacht besteed aan alle zangers, Ereleden en Leden van Verdienste. Waar dat mogelijk was werd een foto geplaatst en indien geen foto voorhanden was, werd volstaan met het noemen van de naam. Helaas is destijds verzuimd de naam van Jan Stulen op te nemen in de lijst “Leden van Verdienste”. De redactie is hiervan in kennis


gesteld en heeft haar excuses aangeboden. Daarbij is de afspraak gemaakt een gesprek aan te gaan voor een gezellig artikel in het eerstvolgende AMK-magazine. Zie hier het resultaat en of het een gezellig artikel is geworden, dat laat ik ter beoordeling aan u, beste lezer. Het bezoek was een duik in het meer recente AMK verleden met herinneringen uit de periode 1975 tot 1983. Dat was de periode waarin Jan Stulen actief betrokken was bij het muzikale gedeelte van ons koor. Bij aanvang van het gesprek bleek al snel dat bij Jan het AMK hart nog steeds op de juiste plaats zit, want waar dat maar mogelijk is, volgt hij ons koor op de voet. Jan en Bep zijn altijd blij verrast wanneer het AMK-magazine in de bus rolt en het blad wordt van A tot Z gelezen. Wat mij als interviewer het meest intrigeerde was de reden op welke wijze Jan destijds met het AMK in aanraking is gekomen. Alvorens Jan hierop antwoord kon geven, nam hij me mee in zijn

-11-


eigen geschiedenis en de ontwikkeling ervan. De liefde voor de muziek heeft hij van “huis uit” meegekregen. Als kind van 7 jaar volgde hij pianolessen en dat hij talent had was wel duidelijk. Doch een leven in de muziek zag Stulen Sr. niet zitten want “Jan moest maar gewoon een vak leren”. Dat vak dat kwam er en uiteindelijk heeft Jan Stulen zijn brood verdiend als ICT-er en begon hij in een tijd dat de computers nog zo groot waren, dat een complete kantoorkamer hiervoor beschikbaar moest zijn. Maar het bloed kruipt altijd waar het niet gaan kan en dat gold natuurlijk ook voor Jan. In de periode dat hij in Hilversum woonde was hij lid van het Radio Omroepkoor en zong o.m. onder (hammond) organisten Johan Jong en Cor Steijn. Hij zong steevast mee met de tune voor de “Bonte Dinsdagavondtrein”. Nadat in 1968 gekozen was voor een leven in Almelo, werd Jan in 1970 lid van het ACM, destijds onder leiding van dirigent Jos Vranken. De werkwijze van Vranken inspireerde hem en nadat hij bij hem informatie had ingewonnen of er een mogelijkheid bestond een dirigentencursus te volgen, schreef Jan zich hiervoor in 1972 in. Na een examen werd hij toegelaten tot de opleiding in wat nu heet het conservatorium te Zwolle. Iedere vrijdagavond en zaterdag reisde Jan naar Zwolle en na 3 ½ jaar ronde hij de opleiding af (voor deze opleiding stond 6 jaar!). Eén van de opdrachten om de opleiding te kunnen volgen, was o.m. het leiden van een koor (nu zou men spreken over een “stageplaats”). Jan zijn eerste koor was een gemend koor in Bergentheim en daarbij kon hij alle theorie in praktijk brengen. Maar ook het ACM lijfde Jan in als 2e dirigent, waarbij hij gecoacht werd door Jos Vranken. Hij was mede oprichter en 1e dirigent van het Almelose kinderkoor Con Moto en gaf leiding aan koren in Ootmarsum en Westerhaar. Via AMK-lid Wim Fokkinga was Jan ter ore gekomen dat het AMK ook op zoek was naar een 2e dirigent en in 1975 trad Jan als zodanig aan. Hij bezocht trouw de repetities in de kantine van de Stoomspinnerij Twente, kreeg daarbij niet alleen veel steun van de toenmalige dirigent Wieke Jordans, maar leerde van hem ook belangrijke kneepjes van het dirigentenvak. Naast Wieke Jordans, werkte Jan ook samen met pianist Henny Olthof, steunde de AMK cabaretgroep en was de grote motor achter het AMK- kleinkoor.


“Het spijt me heden ten dage nog, dat er binnen het AMK onvoldoende steun was voor een kleinkoor”, aldus Jan. “Kijk bijvoorbeeld naar muziekgezelschappen, waar men binnen de vereniging kleine, vaak getalenteerde en enthousiaste leden bij elkaar brengt om te musiceren. Dat geeft een band en wat veel belangrijker is, het stimuleert anderen”. Jan bewaart goede herinneringen aan het AMK en het kleinkoor en vertelt glunderend over het 70 jarige jubileum, waarin het AMK en het kleinkoor samen de bühne betraden. Ook de jubileumreis naar Gosslar kwam ter sprake, evenals de repetitieruimten in de Poort van Kleef, de kleine zaal in “de Hagen” en Café Royal aan de Bornebroeksestraat. Toen Wieke Jordans zijn vertrek had aangekondigd, werd Jan gevraagd als adviseur van het AMK-bestuur bij de aanname van een nieuwe dirigent en leerde hij in het Postiljon Motel Peter en Fransisca Best kennen. De samenwerking tussen het AMK en het ACM heeft Jan altijd als zeer plezierig en positief ervaren en hij is er van overtuigd dat het sleutelwoord voor de toekomst voor beide koren zal bestaan uit “samenwerking”. Al met al leidde Jan in die periode een zeer druk leven, met een enerverende baan, een levendig gezin en in de avonduren dirigent van een aantal koren. Hoe houdt een mens een leven met zoveel verplichtingen vol? Hij heeft het volgehouden, doch in 1982 kwam er een kink in de kabel toen er hartproblemen werden geconstateerd. Al vrij snel volgde een opname in een hartkliniek te Genéve waar hij werd geopereerd door een Marokkaanse arts o.l.v. de Nederlandse Professor Wijnen. Jan vervolgt: “Het was een schitterend ziekenhuis, waarvan bezoekers dachten dat het een hotel was. Ik heb ondanks de afstand toch met regelmaat bezoek ontvangen, ook uit Nederland. Groot was de verrassing toen van het AMK Ben Elhorst en Wim Collet mij bezochten. Op een dergelijk moment weet je, dat er mensen zijn die om je geven en dat doet je goed”. Met allerlei geboden en verboden kwam Jan terug, hervatte zijn werkzaamheden en heeft tot zijn 65e jaar zijn geliefde hobby, dirigeren kunnen uitoefenen. Inmiddels is Jan 78 jaar,

-12-


2e bas zong, een partij waar hij veel moeite mee had. Daar Nino het arbeidsproces reeds heeft verlaten, kan hij volop genieten van zijn vrije tijd. In de zomer is hij met Alie vaak te vinden op een camping in Beerze, waar zij op een rustige plek zich thuis voelen in hun geriefelijke stacaravan. Af en toe brengen ze een bezoek aan bijvoorbeeld Turkije of Duitsland en spelen met de gedachte om misschien in 2009, samen met een paar familieleden, naar Sicilië te gaan. ’s Middags is Antonino vaak in de Almelose binnenstad te vinden, waar hij met enkele Italiaanse vrienden een kopje koffie gaat drinken en daarbij volop genieten van

elkaars verhalen. Het is dan ook begrijpelijk dat ze van dit gebeuren een traditie hebben gemaakt. Tot slot praat ik met Nino over de toekomst van het AMK. “Als het ledental blijft afnemen en er weinig nieuwe (ook jonge) leden bijkomen, hebben we een probleem”, stelt hij. Doch het gesprek negatief afsluiten, wil hij niet. “Het AMK doet het goed en de sfeer is uitstekend. Laten we ons blijven inzetten om dit zo te houden!” november 2008 Henri ter Horst

Wie hebt allemaol baat bij muziek

Gediplomeerde Schoenconsulenten

VAKKUNDIGE BEDIENING door gediplomeerd personeel

Bornsestraat 67 Almelo tel. 0546-81 29 05

Hans Wesselink aardappel - groente - fruithandel op alle Almelose markten en in Goor Tevens ook uw fruitmand-specialist tel: 0546 - 822523 - mob: 06 - 51704373


-29-


volgen. Na de houtbewerkingswerkplaats vaarwel te hebben gezegd, bezocht hij de z.g. Scuola Industriale in zijn geboorteplaats, waar hij de cursus marinemachinist volgde. Enkele maanden later werd hij opgeroepen voor de militaire dienst. Hij kwam, zoals te verwachten was, bij de marine en werd gestuurd naar Taranto, de grootste marinebasis van Italië. Taranto is gelegen dicht bij de havenplaats Bari in het zuidoosten van “Bella Italia”. Veertig dagen gingen voorbij, toen hij met meerdere matrozen, naar Sardinië moest verhuizen om zich daar te bekwamen in het onderhouden en repareren van dieselmotoren. De cursus dieselmonteur sloot hij succesvol af met goede cijfers en na een strenge medische keuring, werd hij geselecteerd voor machinist op een onderzeeër. Daarna weer terug naar Taranto en vervolgens weer naar zijn geliefde eiland Sicilië, naar de plaats Augusta, waar hij zijn vaderland nog twintig maanden heeft gediend, werkzaam als machinist op de onderzeeër “Giada”. Na 26 maanden zat zijn diensttijd erop. Maar hij had geen werk. Hij besloot toen te emigreren en kwam via een Italiaans arbeidsbureau naar Nederland om daar te gaan werken in de textiel, nadat hij eerst in Milaan een strenge medische keuring had ondergaan en het contract had ondertekend. Zo kwam hij in september 1961 naar Almelo en kreeg dus werk bij Nijverdal-ten Cate, de bekende Twentse textielfabriek, met een aanvangssalaris van slechts f 47,50 per week (dit omdat hij nog geen 23 jaar oud was). Zijn onderkomen stond aan de Brugstraat, het voormalig Algemeen Ziekenhuis, dat men de naam “Casa Cortina” had gegeven. Hij kreeg om te beginnen twee blauwe overalls en twee handdoeken met daarbij f 10,- als voorschot. Z’n eerste aankoop was een paraplu die je hier, zo bleek algauw, veel meer nodig had dan in Sicilië. Ook de kou viel hem danig tegen. Om zich daartegen te beschermen kocht hij zo gauw mogelijk winterkleding. Bij Nijverdal-ten Cate moest hij werken in drie ploegen, een systeem waaraan hij niet kon wennen en dat hem derhalve bijzonder slecht beviel. Na een jaar gaf hij er de brui aan en vertrok voor vier weken familiebezoek naar Sicilië. Teruggekomen in Almelo kon hij gelukkig meteen aan de slag bij Spinnerij Twente in een tweeploe-


gendienst. In die tijd logeerde hij in logement Brummer, waar zijn slaapvertrek zo koud was, dat hij genoodzaakt was bovenop de beddendekens een zware lerenjas te leggen. Ook bij Spinnerij Twente hield hij het niet lang vol. Toen de mogelijkheid zich voordeed om te gaan werken bij houtbewerkingsfabriek Nijhof & Kwast in Borne, aarzelde hij niet lang en accepteerde die baan. Hij had immers op Sicilië al kennis gemaakt met het houtbewerkingsvak. Bij laatstgenoemde firma is hij tot het jaar 1968 werkzaam geweest. Het langst en het laatst heeft Nino gewerkt bij meubelfabriek Ganzeboom en wel gedurende een periode van ca. 21 jaar. Uitrustende voor Casa Cortina sloeg hij niet alleen het voorbijgaande verkeer en de vogeltjes in de lucht gade, maar viel zijn oog ook op het vrouwelijk schoon dat passeerde. Al een paar keer kwam er een meisje langs waarvan hij dacht: ”Dat grietje lijkt me wel wat!” En de genegenheid bleek wederzijds. Alie Niks hield van Nino en hij van haar, zodat ze in het jaar 1965 gingen trouwen. Ze kregen twee kinderen: Paula, die nu 42 is en Robert, nu 41 jaar oud. In 1984 is Nino de gelederen van het AMK komen versterken, nadat hij door Ginus Schutte gevraagd was eens te komen luisteren tijdens een van onze wekelijkse repetities (inderdaad, ook toen al deed Ginus aan werving!). Hij kwam na enkele omzwervingen, 1e tenor, 2e tenor, definitief bij de baritons, waar hij zich tot op de dag van vandaag erg happy voelt. “Ik leer van de zangers om me heen en voel me opgenomen in de vriendengroep, die het Almelo’s Mannenkoor is”, stelt hij vast. Nino is een trouw lid, verzuimt nooit onnodig de repetities en is bij alle AMK-evenementen van de partij, evenals Alie. Eerst zong hij onder Peter Best, daarna is Nick Moritz leider van het koor geworden. Hij is vol lof over beide dirigenten en stelt dat hij van alle twee veel geleerd heeft. Een extra pluim is er voor Nick: “Hij is een prima vakman en is erg duidelijk in zijn uitleg, hetgeen natuurlijk een gunstige uitwerking heeft op de prestaties van het koor”. Vermeld zij nog dat Nino ook tien jaar lid van het “Hagenkoor” is geweest. De voornaamste reden van opzegging lag in het feit dat hij daar

-28-


leidt samen met Bep al 54 jaar een heerlijk leven, genieten beiden van hun 5 kleinkinderen en één achterkleinkind en zijn op wat mankementjes na, goed gezond. Jan vindt veel plezier in zijn volkstuin, waarin hij niet alleen aardappels en groente verbouwt, maar ook de mooiste groot bloemige chrysanten. Het gesprek liep natuurlijk geheel uit de tijd, de druilerige morgen was opgeklaard en door hun positieve en blijmoedige kijk op het leven, verliet ik met een blij en dankbaar gevoel de

Martenastate met de wetenschap Jan en Bep Stulen zijn al die jaren niets veranderd. Het AMK kent een 90 jarige geschiedenis, Jan en Bep Stulen horen hier onmiskenbaar bij! De redactie

Wie hebt allemaol baat bij muziek Als je regelmatig naar radio oost luistert hoor je dit nieuwe liedje van Daniël Lohues met enige regelmaat op je af komen. Het is dan ook een waarheid als een koe, zeker voor ons AMK leden. We hebben allemaal baat bij muziek. Muziek om te luisteren, muziek om te spelen, muziek om te zingen. Soms gewoon voor ontspanning, soms als troost, soms als rustpunt in onze zo drukke wereld. Als jullie dit lezen ligt het jubileumconcert alweer achter ons en hebben we gezongen over een breed scala van omstandigheden, gevoelens en emoties. Dat begon al direct met de “Trösterin musik”, waarin de heftige gevoelens van pijn en eenzaamheid worden beschreven en de troost die muziek daarin kan geven. In het “Chor der Janitscharen” werd vol erkenning, verlangend uitgezien naar de komst van hun grote leider. Haat, jaloezie en wraak kwamen aan de orde toen Karin Herzenberger de aria “Der Hölle Rache” zong. Welk een contrast was het om daarna in de “Einzugsmarch” te zingen over blijdschap en vriendschap. Vrijheid, veiligheid, geborgenheid, vreugde, trots en liefde kwamen aan de orde op de muren van Parijs in “Sur les remparts”. Daarna hebben we vastgesteld dat de echte liefde alleen in de stilte van het hart kan wonen en kwamen we in “Lisa mine” terecht bij de angst voor de eenzaamheid bij het laatste afscheid. Dat werd dan weer opgevolgd door het herdenken en de uiteindelijke berusting in het droomloze bed, als het boek des levens is gelezen en de lange dag kan worden afgesloten. Weer op geheel andere wijze kwamen vreugde en hoop, maar ook twijfel, angst en wantrouwen

aan de orde in het “Chor der Gefangenen”. Ook zongen we voor het ACM, het publiek en zeker ook voor elkaar vanuit vriendschap, hoop, geluk en Gods zegen toe in de “Irish Blessing”. Een vredeswens die nog eens gevoelvol werd onderstreept in “Donna Nobis Pacem”. Liefde en liefdesverdriet kwamen aan het woord toen Karin de aria “Ach ich fühls” ten gehore bracht. Daarna restte alleen nog de dankbaarheid en de erkenning voor de zon als bron van licht, warmte en leven in “Dir Seele des Weltalls”. Mij dunkt dat in dit concert een zeer breed scala aan gevoelens en gevoeligheden aan het woord is geweest die ieder mens in zijn of haar leven in meerdere of mindere mate kan tegenkomen. Ik gun dan een ieder dat er iets of iemand in de omgeving is die kan helpen in die wirwar van emoties de zo nodige balans te vinden en vast te houden. Muziek kan daarin ook zo heel veel betekenen.

Hans Wesselink


Groeten, Wim Venhorst.

-13-


hetloper.......... gesprek dat AMKVerslag over devan rode Henri ter Horst had met …………… Op een druilerige vrijdagmiddag rijd ik naar het adres waar ik een AMKzanger zal gaan interviewen. Nadat ik hem en ook z’n vrouw begroet heb, zetten we ons aan tafel en beginnen het gesprek, ondertussen genietend van een heerlijk kopje koffie met een in deze tijd passend speculaasje. Hij haalt een pasfoto te voorschijn en zegt lachend: “Plaats deze maar bij het artikel, dan hoef je niet eens mijn naam te noemen, iedereen kan dan immers zien wie ik ben.” Aangezien ik met zijn voorstel wat moeite heb, besluiten we, na wat wikken en wegen, alleen zijn voornaam te vermelden: Antonino. “Zeg maar Nino, zo kennen ze mij toch bij het AMK,” reageert hij met een lach op z’n gezicht. Nino is op 2 december 1938 geboren in een van de grotere steden van Sicilië, n.l. Catania. Het gezin bestond uit 9 personen, t.w. vader, moeder en 7 kinderen (4 jongens en 3 meisjes). De oudste zus is nu 82, terwijl zus Maria (75 jaar) al enkele keren, samen met haar man Alfio, een AMK-repetitie heeft bezocht. Ze genoten daar telkenmale van. Het eiland Sicilië is het zuidelijkste deel van


-14-



Italië, van het vaste land (Calabrië) gescheiden door de slechts drie kilometer brede Straat van Messina. Het fraaie eiland is ongeveer zo groot als België. De hoofdstad is het aan de noordzijde gelegen Palermo, aan de Middellandse Zee, terwijl Catania te vinden is aan de oostzijde van het eiland aan de Ionische Zee. De kustplaats Agrigento b.v. ligt in het zuiden aan de Tyrrheense Zee. Erg bekend is de Etna, de indrukwekkende vulkaan, die met zijn hoogte van 3340 meter, Oost-Sicilië beheerst. Tachtig keer is deze vuurspuwende berg al tot uitbarsting gekomen, de laatste keer in juli 2001. In Catania staat de heilige Santa Agata in hoog aanzien. De overlevering vertelt, dat zij de stad beschermd heeft door de lavastroom van de Etna te stoppen, zodat de imposante Dom aan het Piazza Duomo gespaard is gebleven. Ook werd ze op een dag ten huwelijk gevraagd door een invloedrijk man. Ze weigerde en moest dat bekopen met talrijke martelingen. Tegenwoordig getuigen de Santa Agataprocessies nog van de liefde voor deze heilige. Nino’s vader was werkzaam in Catania bij de plantsoenendienst. Moeder verzorgde de huishouding en de kinderen. Ze hadden het niet breed. Nino heeft de Lagere School, die uit vijf leerjaren bestond, afgemaakt. Per dag ging hij slechts twee uur naar school. Van zijn ouders kon hij ook niet veel leren, want ze waren beiden analfabeet. Nino leerde z’n moeder haar handtekening te schrijven, die moest ze wel eens gebruiken voor het ondertekenen van een of ander document. Schoolboeken aanschaffen was een probleem, want de armoe drukte loodzwaar op de schouders van de ouders. Na de Lagere School ging Nino naar een houtbewerkingswerkplaats, waar hij de praktijk van het houtbewerken onder de knie kreeg, echter zonder de een of andere vorm van theorie. Hij kreeg geen loon, maar de bemoedigende woorden van z’n moeder: “Je leert daar tenminste een vak”, zijn toch lovenswaardig. Nino spreekt hoofdzakelijk het dialect van Catania. Het Alg. Beschaafd Italiaans beheerst hij slechts matig. Natuurlijk kan hij zijn woordje wel doen en ook de TV kan hij redelijk

-27-


hetloper.......... gesprek dat AMKVerslag over devan rode Henri ter Horst had met …………… “Het stoplicht springt op rood en groen, in Almelo is altijd wat te doen”, luidt de inmiddels wat flauwe spreuk van Herman Finkers. Als society verslaggever vlieg je dan ook van de ene Almelose party naar de andere en voor zaterdag 8 november 2008 stond het AMK in rood genoteerd in mijn agenda. Ik werd verwacht voor een receptie ter gelegenheid van het 90-jarige jubileum, gevolgd door een besloten feestavond. Ik voorzag een drukke dag en had me speciaal “opgetut”, want je weet maar nooit wie je tegenkomt, tenslotte is de Burgemeester van Almelo erevoorzitter van het AMK! In mijn eenvoudig voertuigje begaf ik mij naar het AMK gebouw in de Hoornbladstraat en zag al van verre dat het echt feest was! Het keurig gestreken rood, wit en blauw was uitgehangen, nabij de entree stonden prachtige groene planten en jawel, de rode loper was uitgelegd. Nadat ik mijn voertuigje had geparkeerd op het ruime en overzichtelijke AMK parkeerterrein (wat ziet het er allemaal verzorgd uit!), werd ik door de prachtige afzetting “gedwongen” de rode loper te benutten, juist op het moment dat de fotograaf voor eeuwig en voor altijd het bestuur vastlegde voor het nageslacht. Ze stonden er allemaal, de serieuze bibliothecaris Wim Venhorst, het culinaire zangerstalent Henny Burks, de technische Ben Brouwer, de grote regelaar Herman Oude Weernink, duizendpoot Hessel van der Veen, de altijd romantische Herman Berg, de strenge, maar o zo rechtvaardige Gerrit Harmsen, de imposante Bert Schoon temidden van de sympathieke AMK voorzitter. De heren waren allen perfect gekleed in smoking en hierdoor een prachtig en waardig visitekaartje van Almelo’s Mannenkoor. Ook was ceremo-


-26-



niemeester Sjef Borgman aangeschoven, die na het maken van de foto als een speer naar binnenschoot om de eerste gasten persoonlijk welkom te heten. Ik schuifelde naar binnen en even dacht ik getuige te zijn van de uitreiking van de één of andere award, want ik kan me niet herinneren ooit in Almelo de rode loper te hebben betreden. Wat een stijl! Eenmaal binnengekomen viel ik werkelijk van de ene in de andere verbazing. Was dit het AMK-gebouw? Beste mensen, ik waande mij in een balzaal van Schönbrunn of Versailles! Mijn eerste indruk was dan ook dat hier met zeer veel (club) liefde en met gevoel voor stijl en harmonie, hard gewerkt was om een AMK waardige ambiance te creëren. Na een persoonlijk welkom door ceremoniemeester Sjef Borgman ging ik

snel nog even op zoek naar de “architecten” van deze toplocatie. Volgens de verkregen informatie was vanuit het bestuur een feestcommissie benoemd en deze mannen waren

-15-


verantwoordelijk voor de grote metamorfose van het AMK gebouw. In de korte tijd dat ik de mannen kon spreken bleek al snel dat er zeer hard en consciëntieus gewerkt was, met opoffering van veel vrije tijd en hulp van hun eigen echtgenotes! Veel tijd was er niet, want de eerste gasten stonden al gereed om het bestuur

gelukwensen te overhandigen. Het bestuur stond hiervoor in hiërarchische volgorde en in vol ornaat aangetreden en het grote handjes schudden ging van start. Het leek de nieuwjaarsreceptie van De Majesteit wel! Ze kwamen bijna allemaal voorbij en er werd gezoend (met alle respect, maar uw voorzitter kan daar wat van!) over bollen gestreken, cadeaus in ontvangst genomen en goede wensen uitgewisseld. Het was een feest van veel herkenning en wat waren de AMK dames weer voltallig aanwezig. Ik zag dat Louis en zijn altijd lieve en zachtmoedige Anneke, een perfect plaatsje hadden gevonden en zichtbaar genoten van wat er allemaal om hun AMK gebeurde. Ik liep pardoes tegen Hero Huizinga aan die, perfect gekleed in een business kostuum, als een echte manager links en rechts nog wat instructies gaf. Inmiddels arriveerden vele bezoekers en zag ik uw voorzitter Rita Elhorst omarmen alsof zijn zuster na 25 jaar was teruggekeerd uit Australië! Getuige de vele omhelzingen zijn er overigens heel wat “zusters” geëmigreerd, want ook Tiny Buld, Janny van Riet, Willy Buld, Joke Brouwer, Mariet Berg, Adrie van der Veen, Riet van der Veen, Joke Harmsen, Gerda Gast, Lies Oude Weernink, Netty Schutte en natuurlijk Alie Kobes hingen allemaal om de nek van de voorzitter. Even dacht ik “jongen, hoe hou je dit allemaal vol”! Tussen al die klapzoenen door werden goede gaven in ontvangst genomen en kwam ik tot de conclusie dat de functie van voorzit-


ter inderdaad een zware klus is! Inmiddels was de jubileumambiance volgestroomd en sprak ik nog even met “good old” Jan Stulen die natuurlijk vergezeld werd door zijn altijd vrolijke en charmante Bep. Verheugd spotte ik ook uw dirigent wederom vergezeld door zijn lieftallige Jeanet Wolters en dat het AMK niet zo

maar een koor is getuige de aanwezigheid van een aantal hoogwaardigheids bekleders. De bevlogen voorzitter van het KNZV Overijssel, Gerrit Poortman, had zich vrij gemaakt om dit bijzondere AMK moment van dichtbij mee te maken. Uw beschermheer, Paul te Riele en zijn

charmante en o zo betrokken AnneMarie, de wethouder van Cultuur Bert Kuipers en natuurlijk uw erevoorzitter Burgemeester Knip. Hij was ook de eerste die door ceremoniemeester Borgman werd aangekondigd het AMK te feliciteren en dat deed hij met een wervelende en positieve toespraak. Daarna volgde beschermheer Paul te Riele, die niet alleen een cadeau aanbod maar op niet mis te verstane wijze pluimen uitdeelde op de hoeden van alle vrijwilligers. Ook het zusterkoor ACM was uitstekend vertegenwoordigd door de voorzitter Ab Horsting, secretaris Dick van Zwieten en de toekomstige ACM voorzitter, Gert Koetsier. Van laatst genoemde was ook de vader, Roel Koetsier aanwezig, die vele jaren voorzitter en het gezicht was van Almelo’s Christelijk Man-

-16-



-25-


17 T

B

&

`

hand.

& ` (`)

&

&

May the

( )

6 $ $ $$$$

$

21

T

$ $ $ $ e

Lord cause his face to shine on you Ah

B

$$ $ $ $ $ $$

$$ $$

26

T

$ $ $$

more.

B

$$ $ $ $$ $$ $$ $$

31

T

$ $ $$

B

$$ $ $ $ $ $$ $$ $ $

%

%

%

Un - til we

2

$$$$

$

and give you peace, and give you peace,

%

$ $ 2 $ $ $ $

$

meet,

un - til we

$

? ? $ 5 dim. ? ?

$ $

#$

$ $

a - gain,

$

a tempo

decresc.

$

`

decresc.

hand.

of his

%

5 ? ? ` (`)

dim.

$

?5 ?a tempo `

dim.

e

and give you peace for-ev - er peace for-ev - er

meet

$ $

may the

un - til we

you,

$ $

meet,

keep

a - gain, may God hold you in the palm

un - til we meet, may God

6

bless you and

$

meet

$$$$

and give you peace, and give you peace,

2$

Lord

6 Oo $$ $ $

$

$ $ % $

` (`)

un - til we

$ $ $ rit.

rit.

$ $ $

#

:? `

:? ` (`)

? ` :` rit. ? `

AMK WZ

2


-24-


nenkoor. De vriendschappelijk band werd nog eens extra benadrukt door een ACM felicitatie, uitgesproken door de voorzitter Ab Horsting. Ook Nick Moritz sprak in persoonlijke bewoording het AMK toe waarna Gerrit Poortman de rij van sprekers afsloot. Het was tijd voor een drankje! De catering werd perfect verzorgd door medewerkers van het ROC zodat een ieder op zijn of haar plaats werd bediend, de omgeving van de bar rustig bleef en de huisstijl van het AMK tot grote hoogte steeg. Ze kunnen er wat van, die jongens van het AMK. Uw voorzitter, inmiddels in bezit van een glaasje witte wijn schuifelde wat heen en weer op zijn stoel en was blij dat Sjef Borgman hem aankondigde als slotspreker. Bert Sies begon vol trots zijn dankwoord met het voorlezen van een felicitatie van de Minister van Cultuur, Dr. Ronald Plasterk. Een leuke opsteker dat zelfs het AMK bekend is in bestuurlijk Den Haag! (Tip van uw verslaggever: ga eens zingen in Den Haag!) De voorzitter vervolgde daarna zijn dankwoord door nog eens extra aandacht te vragen voor de Stichting AMK gebouw en nam zijn kans waar de Wethouder van Cultuur te vragen mee te denken over verdere invulling en gebruik van het AMK gebouw. Slimme rakker, die voorzitter. Hij dankte in alle toonaarden de aanwezigen, de vertegenwoordigers van zusterkoren, de buren en benadrukte dat samenwerking de toekomst is voor zingend Almelo. Hij schonk extra aandacht aan het jarige Hagenkoor en gaf in emotionele bewoordingen uitleg over de symboliek van de kleuren van de rozen die hij voor aanvang van het ACM jubileumconcert in ontvangst had mogen nemen. Toen hij dit onderwerp afsloot met de opmerking dat voor beide Almelose Mannenkoren 2008 de geschiedenis in zal gaan als het “rozenjaar” en dat bloemen niet met de hand, maar met het hart worden gegeven, zag ik hier en daar wat zakdoeken te voorschijn komen, want hij weet wel snaren te raken! Tot slot hief hij het glas,


dankte alle mannen die vanaf 1918 tot heden deel uitmaakten van het AMK en toasten op de toekomst, op 100 jaar Almelo´s Mannenkoor. Daarna was er nog even tijd voor het onderhouden van mijn netwerk en het drinken van een glaasje om tijdig deze feestelijke bijeenkomst te verlaten, want ook ´s avond werd ik verwacht. Thuis nog even een snelle hap naar binnen gewerkt, want ik wilde niets missen van dit AMK hoogtepunt. Inmiddels weet ik dat uw bestuur meestal nog wat verrassingen in petto heeft. Op tijd reed ik dan ook voor de tweede keer deze dag de ruime parkeerplaats op en zag dat Janny en Heinz van Riet me voorgingen het AMK gebouw in. De mooie ambiance was al volgestroomd en werd er gezellig gekeuveld rondom de chique ronde tafels. Tussen alle gasten door spotte ik Jan van Dael als een echte haremwachter met de dames Pallencaoe en Ritsema en schoven de echtparen Te Wierik en Geerlink gezellig aan een middentafel. Al voor de opening van de avond was gezelligheid troef aan de tafel met Arie Buis en Gezienus Schutte, natuurlijk vergezeld door hun trouwe echtgenotes. Blij verrast groette ik Henny Borgman, de trouwe vrijwilligster, zoals altijd volgens de laatste modetrends, modieus en feestelijk gekleed. Voor de opening schoof ik even aan de tafel bij Joke Harmsen en Ria ter Horst waar ik opving dat Ria ver gevorderde plannen heeft voor een reis van drie weken door India. Wat een globetrotter! Het kaarslicht gaf een romantische sfeer aan de bloemversiering, die zo vakkundig was aangebracht door Murièl, de charmante dochter van Hessel en Adrie van de Veen. Er was koffie met prachtige petit fourtjes, de aanwezigen kregen gratis en voor niemendal consumptiemunten en er was muziek, kortom even vroeg ik me af “waar doen ze het van”! Ook de avond werd weer vakkundige geopend door de ceremoniemeester, van wie ik zelfs zijn eigen vrouw tegen het lijf liep. Hij

-17-


gaf het woord aan de voorzitter die bij wijze van verrassing de sopraan Karin Hertsenberg aankondigde. In een kort, maar wervelend optreden, liet deze innemende en vrolijke sopraan het publiek smullen van haar talenten. Haar prachtige donker rode robe en de stijlvolle feestzaal maakten het plaatje compleet om een moment te snuiven aan Weense sferen. Zelfs uw voorzitter liet zich verleiden een duetje met haar te zingen. Hoogtepunt was natuurlijk de Habanera uit Carmen, waarin zij met haar vrouwelijke charmes op verleidingstour ging. Ze viel als een blok voor de levensgenieter Pim Kremer en natuurlijk voor de jonge cavalier, Fred Kobes. Spijtig voor deze twee heren, ontdekte zij nog meer gespierde AMK-ers en zong ze van tafel tot tafel de heren lieftallig en verleidelijk toe. Na het optreden van Karin nam Bert Sies nog één keer het woord om Gerrit en Willie Buld te danken voor de inzet van meer dan 15 jaar als beheerders van het AMK gebouw. Willie en Gerrit namen plaats voor het spreekgestoelte (wat zien ze er nog goed uit!) en luisterden aandachtig naar de mooie woorden van de voorzitter. Er was natuurlijk een cadeau, bloemen en een prachtige foto voor Willie van haar eigen Gerrit, erelid van Almelo´s Mannenkoor. Ontroering golfde door de zaal toen Gerrit zijn dankwoord uitsprak, gevolgd door een spontaan en hartelijk applaus. Ook de nieuwkomers Hero en Alie Huizinga werden niet vergeten en de altijd aanwezige Jan van Dael mocht in de functie van secretaris van de Stichting AMK gebouw Alie bloemen aanbieden en natuurlijk bevestigen met een dikke AMK zoen! Na al deze emoties was het tijd voor een glas champagne om de toasten op het 90-jarige AMK.


Bekomen van alle toespraken werd aandacht gevraagd voor Jannie van Riet. Janny had ik al eerder ontmoet en via insiders was ik op de hoogte van haar kunstzinnige aspiraties, met name haar schilderstalent. Janny nam plaats achter het spreekgestoelte en met een warme, enigszins ontroerde stem, vertelde ze haar toehoorders haar bevindingen tijdens de reis van uw koor in Oostenrijk. Met name het bezoek aan het prachtige kloosterkerkje boven op de alm had haar zo geïnspireerd, zoals ze zelf zei, “ik kreeg daar ter plekke een ingeving, een opdracht”. De omgeving, de sfeer, de kerk, het concert en vooral de pfarrer waren reden dat Janny het moment voor eeuwig wilde vastleggen voor het AMK nageslacht en onthulde een door haar zelf gemaakt schilderij van het witte kerkje. Dit gebaar heeft me diep getroffen en toont maar weer eens aan, dat het AMK een vriendenclub is. Alhoewel ik regelmatig in uw midden vertoef, ken ik nog niet alle AMK-ers bij naam, doch in de nabije toekomst zal dit zeker beter worden. Overmand door de geweldige indrukken van deze dag keek ik nog even naar de dansende AMK paren om huiswaarts te keren en mij te buigen over deze kopy. Het was een fantastische dag en ik hoop u allen tijdens het concert weer te mogen begroeten. G.A. de Hoog-Singer AMK society verslaggever, 08.11.2008

-18-

An Irish Blessing Koor op dreef

1e/2e Tenor

&

1e/2e Bas

&

Simply F = 76-80

T

B

&

wind

&

&

&

9 T

B

&

soft

&

&

13

B

meet

&

&

e e

&

a

up - on your soft up - on your

&

$

$ %

$

$

on your face,

the rains fall

up - on your face,

e

&

meet,

$ $

5 %

un - til we

Un - til we

a - gain,

$

$

warm

cresc.

shine

5

may the sun

a

sun shine

cresc.

may the

you,

fields.

meet

e

to

may the

cresc.

e

road rise up

e e

& $

&

Music by: Donald Moore

May the

:

be al - ways at your back,

&

T

F

= 76-80 & Simply : &

Piano/Orgel

5

:

5 % $ $

un - til we

meet

% $ $

$

$

%

un - til we meet, may God a - gain, may God

un - til we

$

$

% $ % $ $

%

meet,

dim.

hold you in the palm of his

dim.

dim.

$

1



-23-


Koor op dreef Dit muziekstuk is aangeboden door het:

Almelo’s Mannenkoor Opgericht 6 januari 1918 ter gelegenheid van het 90 jarig jubileum van het A.M.K.

Foto: Jos Galgenbeld Locatie: ROC-Almelo

De ontwikkeling van de koormuziek komt in Almelo op een steeds hoger plan te staan. Concerten worden gevarieerder en meer gedurfd. Bij het concert van het negentigjarig Almelo´s Mannenkoor bleek dit uit de extra begeleiding van het Koninklijk Symfonie Orkest Cecilia en sopraan Karin Hertsenberg. Het zingen met symfonie orkest ging dit koor goed af. Muziek van Mozart, Strauss en Beethoven, het was allemaal te horen. Het koor opende op de grote orgelgalerij met een sacraal stuk van Bruckner, “Trósterin Musik” Opmerkelijk, bij de programmering had men gekozen voor contrasten vol emoties. Muziek die over liefde, haat, vrede en roddel en achterklap handelde. In het “Janitscharenchor” van Mozart vonden de trompetten en de zangers elkaar opperbest. Dirigent Nick Moritz had overwicht en bracht een goede samenwerking tot stand. Goed gekozen tempi, fijne dynamiek, zodat de mars goed tot zijn recht kwam. Blije soldaten “marcheerden” bij de “Einzugmarsch” van Strauss in straf tempo door de kerk. Het ware Almelo´s Mannenkoor was echter te horen toen zij á capella zongen in ondermeer “Sur Les Remparts” van Armand Sartis. Dit koor heeft een heldere en elegante koorklank. Opvallend is de kwaliteit van de hoge stemmen en de middengroepen. Bij de lage stemsoorten en zeker de bassen is wat aanvulling nodig. Daarom klonk het “ Donna Nobis Pacem” van Eikenaar zo lichtvoetig. Liederen van Janacek, Hughes en Sullivan klonken soepel, intiem, mooi vertellend. Dat kwam ook zeker door de ondersteuning van de adequaat begeleidende pianist Han Kolthof. Sopraan Hertsenberg profileerde zich technisch perfect als Mozart´s “Koningin van de Nacht” en emotievol in een liefdesaria, ook van Mozart. Het orkest speelde licht en als goede eenheid. Afgesloten werd met “Dir, Seele des Weltalls”, een ode aan de zon, ook van Mozart. Samen met sopraan, orkest en koor werd het tevens een ode aan de koorzang.

Hallo allemaal Nou van harte proficiat met deze prachtige recensie,die kun je wel inlijsten zeg....één met een goeden randje! Wil jullie nogmaals bedanken voor de fantastische samenwerking. Het voelde als een warm bad voor mij. Nick superrrrrrr.......je hebt het echt verdiend,zoveel energie,spanning......dan is het resultaat heel fijn na dit artikel in de krant. Het ga jullie goed...en tot gauw maar weer... BRAVOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO!

Groetjes Karin Hertsenberg

(Recensie door Jos Keizer 24.11.2008 Tubantia)


-22-



-19-


ONDER O D S fi M L T U U R N 3 i 3 M Aan het bestuur en leden van het

O

L»

M

A

r

Almelo s Mannenkoor p/a MarkeVolthe 15 7603 GM Almelo

Den Haag

2 9 OKT. 2008

Ons kenmerk

DK/2008/69408

Onderwerp

90 jaar Almelo's Mannenkoor

Geacht bestuur, geachte zangers,

Op zaterdag 22 november aanstaande zult u het negen tig jarig bestaan van uw koor vieren met het jubileumconcert in de Sint Gregoriuskerk. In deze tijd, waarin een grote concurrentie van vrijetijdsbestedingen bestaat, is het geweldig te merken dat een koor als het uwe al negentig jaar lang muziekliefhebbers weet te verenigen. Ontstaan uit een groepje dat op straat feestliederen zong en inmiddels uitgegroeid tot een vast koor met een omvangrijke historie. Het feit dat de dirigenten zich gemiddeld 15 jaar aan uw koor verbinden - met een enkele uitschieter van 27 jaar - benadrukt op fantastische wijze dit bestendige karakter. Langs deze weg breng ik mijn hartelijke gelukwensen over met het behalen van deze mijlpaal. Ik wens u en uw koor nog vele succesvolle jaren en jubilea toe, evenals een prachtig jubileumconcert op 22 november. De minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap,

dr. RohaldH.A. Plasterk

Ministerie van Onderwijs. Cultuur en Wetenschap Rijnstraat 50. Postbus 16375, 2500 BJ Den Haag T +31-70-412 3456 F+31-70-412 3450 W www.rrinocw.nl Contactpersoon: M.P. Verhaar IPC 3300


-20-



-21-


Inhoudsopgave. Voorzitter

Recommend Documents