IN HET KORT Titel Genre Scenario & Regie Producent Productiepartners Distributeur Lengte Taal Release Cast
Rabat Roadmovie Jim TAIHUTTU & Victor PONTEN Habbekrats Inspire Pictures, Lebowski Publishers, Top Notch, Fei Productions, Likeminds BFD 102 minuten Nederlands, Engels, Frans, Spaans, Arabisch 9 juni 2011 Nasrdin DCHAR (TIRZA, DE TROON) Achmed AKKABI (ALIBI, HUIS ANUBIS) Marwan KENZARI (LOFT, HET ZUSJE VAN KATIA) Slimane DAZI (UN PROPHÈTE) Stéphane CAILLARD (LES LYONNAIS) Mohamed MAJD (INCENDIES, SYRIANA) Mohamed BENBRAHIM (CASANEGRA)
OVER RABAT RABAT is een film over vriendschap – en verraad, en familiebanden, en avontuur, en volwassen worden. RABAT is ook een film die is ontstaan uit vriendschap – tussen de regisseurs, de producers, de acteurs, de crew, en iedereen die betrokken was bij de totstandkoming ervan. Het verhaal, geschreven door Jim TAIHUTTU en Victor PONTEN, is het element dat de dromen, ambities en plannen van de vriendenclub bij elkaar bracht en richting gaf. In augustus 2010 stond alles op de rails en in vijf weken tijd werd RABAT gefilmd. In vijf landen, in vijf talen. Wie dacht dat de Nederlandse cinema louter een in zichzelf gekeerde monocultuur was, heeft zich toch vergist. In juni 2011 verschijnt RABAT in de Nederlandse en Vlaamse bioscopen.
PERSCONTACT Voor trailers en foto's in hoge resolutie ga naar www.bfdfilm.com Username: pers Password: bfdfilm Voor interviewaanvragen of screeners neemt u contact op met Diane Borst,
[email protected], +31 (0)30 636 9776, +31 (0)6 243 26 613
SYNOPSIS RABAT is een roadmovie die de kijker meeneemt op de reis van de drie vrienden Nadir (Nasrdin DCHAR), Abdel (Achmed AKKABI) en Zakaria (Marwan KENZARI). Als Nadir van de een op de andere dag de oude taxi van zijn vader van Amsterdam naar Rabat moet rijden, nodigen zijn twee beste vrienden zichzelf uit om met hem mee te gaan. De reis voert het drietal door het Europese landschap naar de Marokkaanse hoofdstad. Nieuwe werelden, ontmoetingen onderweg en het geheime reisdoel van Nadir zetten naarmate ze dichter bij Rabat komen de vriendschap steeds verder onder druk.
OVER DE MAKERS Muziekliefhebbers kennen Habbekrats omdat ze als videoclipmakers al jaren verrassend uit de hoek komen met stuk voor stuk onvergetelijke clips bij (hiphop)hits van o.a. Duvelduvel, De Jeugd Van Tegenwoordig, The Partysquad, Pete Philly & Perquisite, Opgezwolle, The Opposites, Dio en Flinke Namen en oogstten daarmee miljoenen views op YouTube. Het zijn bepaald niet de enige projecten geweest sinds het begin van Habbekrats in 2004, maar ze verraden wel een affiniteit met het nieuwe Nederland. Met de generatie die opgroeit met het idee dat je beste vrienden mogelijkerwijs andere culturele wortels hebben dan jijzelf, en dat dat geen enkele belemmering hoeft te zijn om samen iets moois te maken. In tegendeel zelfs. RABAT is de eerste lange speelfilm geregisseerd door Habbekratsoprichters Jim TAIHUTTU (Venlo, 1981) en Victor PONTEN (Velp, 1981) en geproduceerd door Julius PONTEN en Frieder WALLIS. De afgelopen jaren waren zij verantwoordelijk voor een groot aantal succesvolle en bekroonde videoclips, korte films (waaronder drie bijdragen aan NPS Kort!), documentaires en campagnes. Eind 2009 maakte Habbekrats met acteurs Achmed AKKABI, Nasrdin DCHAR en Marwan KENZARI de korte film WOLKEN #2. Het was de opmaat voor een avontuur, een missie, een speelfilm. RABAT.
INTERVIEW MET DE REGISSEURS Vanwege het bescheiden budget zaten jullie persoonlijk bovenop alle aspecten van het maken van RABAT. Wat zijn daarvan de voor- en nadelen? Victor: Het nadeel is dat je alléén maar met dat ene project bezig bent, tot je er bij neervalt. Het voordeel is dat die film in je haarvaten gaat zitten, dat je er helemaal in opgaat. In het verleden hebben we zo veel korte projecten door elkaar gedaan, dat het een verademing was om een langere periode alleen aan de film te werken. Je bent honderd procent gefocust op één doel, dat had ik de afgelopen jaren wel gemist. Na meerdere videoclips en enkele korte films was een speelfilm de logische volgende stap?
Jim: Ja. Met die videoclips hebben we veel ervaring opgedaan. We zijn er altijd goed in geweest om alleen dingen te maken die wij zelf tof vinden. Met een aantal artiesten is een vertrouwensband gegroeid, zoals met The Partysquad, The Opposites, Sef en Dio. Dat wil je ook met acteurs bereiken. Met deze acteurs werkte het precies zo, waar het bij sommige korte films wel eens lastig was. Je durft minder te vragen, of toch niet die laatste stap te zetten. Tegen Pierre Bokma zeg je niet: gast, je moet niet zo fakking zeiken, je speelt nu deze scène. En dat zeg je ook niet tegen Sylvia Hoeks, hoe cool ik ook met haar ben. Bij deze jongens kon dat wel. Het is ook gevaarlijk, want het zijn mijn beste vrienden. Het risico is dat je elkaar verliest in zo’n project, daar was ik mijzelf wel bewust van. Je kan maar één keer debuteren als filmregisseur. Is RABAT ook een statement? Jim: Ik denk het wel. Het is een film die ik zelf zou willen zien, en het was ook tijd dat er zo’n film kwam. We lopen in Nederland altijd jaren achter op de rest van de wereld. In Duitsland, Frankrijk en Engeland worden heel interessante films gemaakt over het nieuwe Europa, dat had ik hier nog niet gezien. Ik hoop dat de Nederlandse film zich de komende jaren wat meer op op Europa richt, want daar ligt de toekomst. Victor: Het ambitieniveau is ook een statement. Niet: we hebben weinig geld dus laten we een film maken die zich afspeelt in een ziekenhuis in Almere. Daarom wilden we ook heel graag met acteurs werken die we kenden uit buitenlandse films, zoals Slimane DAZI en Mohamed MAJD. Die rollen zijn echt geschreven met hun in gedachten. Jim: De Nederlandse taal lijkt een obstakel om de grens over te steken, maar ik kijk naar zo veel Deense films! En de bioscopen puilen uit de van de Franse films. Ik versta geen woord Frans. Het is een kwestie van thematiek omhelzen die ook interessant is voor mensen die hier niet wonen. Europa is aan het veranderen. Er zijn andere mensen, die kan je niet ontkennen. RABAT is een film over vriendschap. Had hij ook over drie blonde Hollanders kunnen gaan? Jim: De connectie tussen Nederland en Marokko stuurt gedeeltelijk het verhaal, maar het hadden inderdaad ook drie Nederlandse jongens kunnen zijn die een auto naar Zuid-Spanje moesten brengen. De film had dan minder urgentie gehad, maar het had zeker gekund. Het draait om de onderlinge verhoudingen, en wij hadden drie Noord-Afrikanen tot onze beschikking. Als onze beste vrienden Antillianen waren geweest, had het dáárover gegaan. Hoe functioneert RABAT als road-movie? Victor: Het genre heeft ons geholpen bij het uitdenken van een structuur. De road-movie is een wat lossere filmvorm, waar vaak niet zo’n onwijze plotstructuur in zit. Het gaf ons de mogelijkheid om een wat vrijere film te maken waarin we ideeën kwijt konden die niet puur en alleen de karakterontwikkeling sturen. Zo’n scene tussen Nadir en de man op de veerpont tussen Algeciras en Tanger is themastich bijvoorbeeld heel belangrijk, omdat die een perspectief geeft op de generatie van de ouders van de drie jongens in de film. In een klassieke film was het veel moeilijker
geweest om dat erin te verwerken. RABAT is een echte road-movie geworden waarin de reis de bestemming is. Hoe was het om zelf ook vijf weken on the road te zijn? Victor: Dat was een feest. Het was fysiek het allerzwaarste wat ik in mijn leven tot nu toe heb gedaan, maar ook het allermooiste. Met een groep generatiegenoten en vrienden gezamelijk aan iets werken waarvan je allemaal vindt dat het er moet zijn, is het meest bijzondere wat je kan doen. Daarom werd het ook mogelijk. Ik ben niet iemand die genoeg heeft aan drie uur slaap per nacht, maar zo is het tijdens het draaien wel vijf weken lang gegaan. Iedereen voelde die energie: we zijn met iets bezig. Ik denk dat je wel ziet. Jim: Nee, niet! Je ziet het alleen als het níet klopt. Het geluid valt je pas op als het slecht is, het spel valt je pas op als het slecht is. Victor: Dat bedoel ik niet. Die reis die we met zijn allen in één keer hebben gemaakt, en dat de scènes niet door elkaar zijn gedraaid, heeft bijgedragen aan de film. Heel veel emoties die op bepaalde plekken in het script lagen, werden ook echt zo gevoeld op het moment dat we er met cast en crew waren. Muziek speelt in een aantal scènes een heel belangrijke rol. Victor: Voor een aantal scènes hadden we de muziek al concreet in gedachten, maar voor veel scènes nog niet. In de montage zet je een sfeer aan waar je op de set al mee bezig bent. De enige keer dat we een soort videoclipaanpak hebben gebruikt was voor de scène waarin ze in Marokko aankomen. We hebben de acteurs gevraagd om daarvoor een passend Arabisch nummer uit te zoeken en dat werd “Trygue Lycée” van Khaled. Jim: Dat werd tijdens het draaien ook afgespeeld in de auto. Hoe was het om Arabischtalige Marokkaanse acteurs te regisseren in Marokko? Victor: Het lastigste is dat ze er een heel andere acteerstijl hebben. Als je niet oppast worden scènes heel snel cabaret-achtig, te theatraal. Het was een uitdaging. Gaat dit lukken? Was dat ook de vraag voor de film in zijn geheel – gaat dit lukken? Victor: Vanaf het begin is er het gevoel geweest dat het ging lukken. Jim: Anders ga je niet! Dan blijf je thuis en bespaar je je de ellende van al dat geld dat je geleend hebt. In juni had Julius een datum geprikt waarop we definitief tegen elkaar zouden zeggen of we het gingen doen. Dat hebben we nooit écht gedaan. Als je er twee, drie maanden van je leven in steekt kan je net zo goed doorgaan. De ellende is dan al begonnen. Victor: Het is eerder dat je tijdens zo’n productie momenten hebt waarop je denkt: shit, het is gewoon echt aan het lukken! In plaats van dat je je afvraagt óf het gaat lukken.
INTERVIEW MET DE HOOFDROLSPELERS Hoe goed kenden jullie elkaar voordat de repetities begonnen? Achmed: Erg goed. Marwan en ik kennen elkaar het langst. Marwan: Ik denk al zo’n twaalf, dertien jaar. Sinds de middelbare school. Achmed: In 2004 leerde ik op de set van de korte film 11:59 van Johan Kramer Nas kennen. Nasrdin: Marwan kwam kijken naar BOMEN UIT DE TROPEN van Alba, waar ik in speelde. Marwan: Ik hoorde zijn naam altijd vallen bij Achmed. Ik zat in het jongerentraject van Alba. Achmed: Ik woonde twee-en-een-half jaar in Antwerpen, waar ik een jeugdserie deed bij Studio 100. Tijdens een bezoek van Marwan hadden we het erover hoe tof het zou zijn als we samen een film zouden spelen. Nasrdin: Toen ik bij het idee betrokken raakte, heb ik Marwan pas echt leren kennen en is die vriendschap begonnen. Dat was zo’n vijf jaar geleden. Achmed: In de jaren daarna speelden we allemaal wel al los van elkaar in producties van Habbekrats. Pas in hun korte film WOLKEN #2 speelden we voor het eerst alledrie samen. Marwan: Dat gaf heel goed aan wat nog beter en anders moest. Nasrdin: Maar ook dat die drie jongens goed werken samen. Nas, jij bent iets ouder en ervarener dan Achmed en Marwan. In de film ben je ook iemand met meer verantwoordelijkheid. Nasrdin: Dat is niet toevallig, nee. Ik heb iets eerder de grote keuzes in het leven gemaakt. Ik ben ook wel de meest serieuze van ons drieën. Sowieso zijn de rollen specifiek voor ons gschreven. Marwan: Ik denk dat jij van ons het meest op je karakter lijkt. Nasrdin: Misschien wel, hoewel wat er gebeurt een ver-van-mijn-bed-show is. Het mooie van de rol is dat de reis hem een keus doet maken die zo haaks staat op hoe Nadir voorheen geleefd heeft. Voor het eerst maakt hij een keuze voor zichzelf. Uiteindelijk zit dat ook in mij. Ik heb ook Marokkaanse ouders die anders denken dan de Nederlandse maatschappij. Je zit altijd in een spagaat. Dat is inherent aan hier opgroeien. Abdel is het schoffie. Achmed: De dag dat mijn leuke bos krullen en hippe baardje eraf gingen en ik opgeschoren en gladschoren door Amsterdam liep, merkte ik hoe mensen ineens anders op je reageren. Ik vond het best fijn dat dat vrij vroeg gebeurde, zodat ik kon wennen aan hoe de maatschappij tegen mij aankeek. Dat heeft mijn spel veel gegeven. Het is ook een jongen die iets probeert te maken. De enige reden dat hij meegaat is om deze twee gasten ervan te overtuigen: help me, help me. Anders is het over met mij. Nasrdin: Alledrie de personages krijgen op het eind een soort inzicht. Zakaria is een beetje een klaploper, of niet? Marwan: Hoewel de rol best ver van mij afstaat, is hij wat ik had kunnen zijn. Ik zie hem als mijn probleembroertje. Waar hij in het begin veel praat en weinig zegt, zegt hij op het eind in één zin nog het meest. Daar ben ik heel trots op. Het lijkt alsof hij een paar jaar ouder is geworden.
De rollen zijn geschreven door regisseurs Victor PONTEN en Jim TAIHUTTU, die jullie culturele achtergrond niet hebben. Achmed: Ze kunnen zich heel erg goed verplaatsen in die jongens en in die cultuur. Heel veel schrijvers van Nederlandse films met Noord-Afrikanen in hoofdrollen kunnen dat niet. Jim is half-Moluks en kent die trotscultuur ook. Dat lees je wel terug in het script. Nasrdin: Ze weten wat er aan de hand is. Ze zitten zó in wat er nu gaande is in de maatschappij, dat ze niet in valkuilen stappen waar andere schrijvers wel in stappen. Zij zijn zich er bewust van dat het valkuilen zijn en daarom nemen ze een andere route. Het is er, maar het ligt er allemaal onder. Het wordt niet uitgesproken. Marwan: Als ze niet zouden zijn wie ze zijn, zouden het Arabieren zijn. Dat denk ik echt. Als Jim zich tot een ander volk zou mogen rekenen, weet ik bijna zeker dat hij de Arabieren kiest. Nasrdin: Het zijn ook echt hele slimme jongens. Het is ongelooflijk dat ze dit in twee weken hebben geschreven. Het gaat niet alleen over mij, Achie of Marwan, het gaat ook over mijn vader. Die scène op de boot is cruciaal. Die gaat over de mannen die hier naartoe zijn gekomen om te werken en vergeten zijn om te leven. Dat is universeel! Je ziet alleen maar mensen om je heen die gaan-gaan-gaan en vergeten te leven. Hoe werken Victor en Jim als regisseursduo? Achmed: Heel erg goed. Ik heb ze nooit superlang horen discussiëren. Marwan: Jim treedt naarvoren als de spelregisseur, en Victor is meer de organisatorische regisseur die... Nasrdin: ...verhaaltechnisch de grote lijnen in de gaten houdt. Het verhaal is grotendeels in chronologische volgorde opgenomen. Achmed: Dat is heel fijn als acteur. Marwan: Dat is echt een kado. Je maakt zo’n reis niet alleen als karakter, maar ook als persoon. Ik had er niet aan moeten denken om in Spanje te beginnen en daarna naar Amsterdam te gaan en dan Marokko. Een heftige scène is die met de Spaanse politie, langs de kant van de snelweg. Gebeurt dat echt zo? Achmed: Jongen! We maakten vanochtend nog iets mee voor de geluidsstudio. We staan hier buiten in het zonnetje te wachten, maar de geluidsman was er nog niet. In mijn ooghoek zie ik een politiewagen en ik denk, oh, we gaan het krijgen. En ja hoor. Het raampje gaat open: “Mag ik vragen wat jullie hier doen?” Dus ik zeg: “Mag ik vragen wat júllie hier doen? Waarom moeten jullie ons eruit pikken?” Er werd zogenaamd veel ingebroken in deze buurt. Met andere woorden: wij zien er uit als inbrekers. Whatever, man. Nasrdin: Ik had een vergelijkbare situatie met Victor! Ook ’s ochtends voor de deur van de geluidsstudio. We hadden al aangebeld. De politie stopt en zegt: ze zijn er niet, hè? We waren iets te verbouwereerd om iets te zeggen. Uiteindelijk zegt Victor: “Ze zijn er wel!” Raampje dicht en hij rijdt weer door. Maar de verhalen van Spaanse politie-agenten die hun handen niet thuis
kunnen handen komen elke zomer weer in de media. Ook de dag dat we die scène gedraaid hadden. Dat was wel absurd. Achmed: Eerlijk gezegd heb ik nooit problemen gehad tot dit kapsel. Marwan: Ik heel vaak. Ga je je gedurende de reis meer identificeren met je rol? Achmed: Ja, man. Ik werd echt steeds irritanter. Nasrdin: Je moet je voorstellen dat we in die dertig dagen één vrije dag hebben gehad. Zijn jullie afgebeuld? Nasrdin: Zo voelde het niet! Het was gewoon 24/7 RABAT, waarvan minimaal tien uur draaien. Marwan: In Barcelona hadden we zes night-shoots waarvan ik er één vrij had. Ja daaag, dacht ik, ik ga niet in bed liggen! Ik ben gewoon tot zes uur ’s ochtends op de set gaan helpen en in walkie-talkies gaan praten. Eén voor allen, allen voor één. Nasrdin: Iedereen had het gevoel: dit wordt iets bijzonders. Voldoet het eindresultaat aan jullie verwachtingen? Nasrdin: Het was overweldigend. Ik ben zó ongelooflijk trots! De eerste keer dat ik de film zag, heb ik die reis weer helemaal meegemaakt. De tweede keer heb ik de film écht gezien. Achmed: Ik weet niet of de ervaring straks in de bioscoop hetzelfde met mij gaat doen als die eerste keer met zijn drieën bij Jim thuis. Dat deed zó veel. Ik was blown-away. Marwan: Een week na het zien van de teaser heb ik ‘Rabat’ op mijn borst laten tatoeëren. Het is het bloed dat door mijn lijf stroomt. Het is voor mij meer dan een film, meer dan een project, meer dan een periode. Ik ben altijd bang geweest om een Noord-Afrikaan te spelen, maar ik ben heel blij dat ik met deze film heb laten zien dat ik heel erg trots ben op mijn afkomst, en op iedereen die hieraan heeft meegewerkt. Achmed: Zoals wij hier naar Franse of Spaanse films kijken – ah, Franse of Spaanse cinema! – kan de rest van de wereld hier naar kijken en denken: ah, Nederlandse cinema!
MUZIEK De score van RABAT is gecomponeerd door producer SirOJ (Joris TITAWANO) en muzikant Gino TAIHUTTU. In de afgelopen jaren maakte SirOJ muziek met voornamelijk Nederlandse rappers als Jiggy Djé, Önder, Winne, Zwart Licht, Mike Tibbert en Tim Beumers. Voor de NPS televisieserie FLOW produceerde SirOJ muziek voor songs van o.a. GMB en Big Boy Caprice. Met laatstgenoemde maakte hij ook de titelsong van de serie. Onder de naam Orange Breakdown gooide SirOJ hoge ogen met een aantal sublieme remixes waaronder een veelgeprezen remix van Dio's single COOL. Na 7 jaar lang experimenteren met losse producties en samenwerkingen hier en daar bracht hij vorig een compleet eigen album uit, GOED ONTMOET. Voor RABAT werkt hij voor het eerst aan een filmscore.
Gino Taihuttu is gitarist en componist. In de jaren ’80 won hij met de rock formatie Gin On Th Rocks de Grote Prijs van Nederland. De jaren daarna ontwikkelde hij zich tot een veelzijdig muzikant en werkte hij aan een grote verscheidenheid aan muziekprojecten in verschillende stijlen. In 2005 regisseerde zijn zoon Jim Taihuttu een videoclip voor het nummer WHENEVER I’M WITH YOU dat Gino samen met zangeres Julia Lo’ko maakte. Voor de korte films CARESSE en DOMINIQUE van Jim componeerde hij al eerder score muziek. Titeltrack De titeltrack van RABAT is het nummer DE LEVEN van rapper Sef (Yousef GNAOUI). Sef is bekend van de formatie Flinke Namen met wie hij in 2009 het album SUPERSTUNTWERK uitbracht. Daarop stonden o.a. een 3FM Megahit (ALS ZE LANGS LOOPT) en de moderne Habbekrats klassieker (WOLKEN). Verder leverde Sef gastbijdrages aan grote hits als ME NIKES en BROODJE BAKPAO (met The Opposites), TIJDMACHINE en AYE (met Dio) en STUK (met The Partysquad). Zijn gelijknamige debuutalbum verschijnt nog dit jaar via het platenlabel TopNotch. Voor meer informatie over de titeltrack De LEVEN neemt u contact op met platenmaatschappij TopNotch, Roy PEREIRA,
[email protected] of tel. 035626 1524. Website: www.top-notch.nl
BOEKEN Rabat: de roman Bij uitgeverij Lebowski Achievers verschijnt gelijktijdig met de film de roman RABAT. De roman is gebaseerd op het originele scenario en is geschreven door Habbekrats. Het boek RABAT verschijnt op 9 juni en is als paperback (ISBN 9789048810673 NUR 301) verkrijgbaar voor €15,00. The Road to Rabat – A journey in pictures by Dennis Duijnhouwer Toen Habbekrats op een maandlange reis naar Marokko vertrok voor hun eerste speelfilm, was zeker dat fotograaf Dennis Duijnhouwer mee moest om deze bijzondere reis vast te leggen. Het fotoboek THE ROAD TO RABAT belooft niet alleen een kijkje in de productie en sfeer van deze bijzondere tocht, maar biedt ook een persoonlijke blik in de vijf landen waar de film werd gedraaid. De serie voert je van Amsterdam naar Rabat en wordt onderweg aangevuld door persoonlijke verhalen van de ervaringen van acteurs en makers onderweg. Het fotoboek THE ROAD TO RABAT (ISBN 9789048810666 NUR 640 ) verschijnt op 9 juni en is verkrijgbaar voor €17,50. Voor meer informatie over de roman of het fotoboek van Dennis Duijnhouwer neemt u contact op met uitgeverij Lebowski, Kim Hagedoorn,
[email protected] of tel. 020-462 4330. Website: www.lebowskipublishers.nl
CAST Nadir Abdel Zakaria Dadelexporteur Oude vrouw Julie Man op de boot Bediende tankstation Karim de Gek Yasmine Vader Yasmine Paco Raul Kapper Kapper Sigarettenverkoper Anas Karim de Gek’s assistent Naufal Khadija Spaanse vriend Uitsmijter Spaanse agent Spaanse agent Buurtjongetje Buurtjongetje Buurtjongetje Buurtjongetje Meisje op bruiloft Meisje op bruiloft Cameraman Bruid Bruidegom Kassière tankstation
Nasrdin Dchar Achmed Akkabi Marwan Kenzari Slimane Dazi Jaqueline Bir Stéphane Caillard Mohamed Majd Zakaria Tamadou Mohammed Benbrahim Nadia Kounda Ahmed Gnaoui Daniel Caballero Marc Garcia Houcine Bardaouiz Hassan Dahou Imad Amzil Mohamed Ali Amine Himouch Walid Rhord Hafida Himouch Joan Garlan Cesar Nebrada Roger Castro Marco Aurelio Youssef Bouchilehi Imed Elmorabef Giovanni Trelak Charafeddine Allioui Mounira Hadj Mansour Nadia Poeschmann Fahd Larhzaoui Denïa Ben Aïssa Yousef Gnaoui Marie Rose Roland
CREW Scenario & Regie Director of Photography 2nd Camera Operator Set Photographer Sound Recordist Art Director Make up Artist Wardrobe
Jim Taihuttu & Victor D. Ponten Lennart Verstegen Alex Wuijts Dennis Duijnhouwer Michael Sauvage Oliver Pattinama Lieke Scholman Lisa Richardson Lee Stuart
Editor Sound Design Composer Casting France Casting Spain Casting Morocco Producers
Wouter van Luijn Michael Sauvage Joris Titawano Gino Taihuttu Hans Kemna Germán Blanco Mounir Saguia Julius Ponten & Frieder Wallis
