In Giovanni bezingt een koor van drie vrouwen de noodlottigheid van het leven

INHOUD En ’t was hier gezellig, maar g’hebt dat vervangen door almaal mislukte van ’t potje gerukte nepvintage plastieken fuck formica trash ’t is smaak dat moet tellen, en echte producten geen crème van den aldi en spuitbus crème fraiche

In Giovanni bezingt een koor van drie vrouwen de noodlottigheid van het leven. Colette, Martine en Lily zijn verbonden door Giovanni. Het verhaal begint bij wielrenner Jempi Monseré. Colette was verliefd op de wielrenner, maar Jempi wist niet van Colette en kreeg een zoon, Giovanni, met een ander. Het lot sloeg vroeg toe voor Monseré. In 1971 stierf hij toen hij tijdens een wedstrijd tegen een geparkeerde auto reed. Colette was er het hart van in. In 1974 werd haar zoon, die ze kreeg met plaatselijk koereur Guido, geboren en noemde ze hem naar de zoon van Jempi, in de waan dat er toch een beetje van zijn talent op haar kind zal afstralen. Wanneer de zoon van Jempi in 1975 sterft op gelijkaardige wijze als zijn vader Monseré, krijgt Colette schrik. Zal ze haar gezin kunnen redden van het noodlot? Martine opende een crèmerie die ze uit compassie Giovanni noemde, naar de overleden zoon van wijlen koereur Jempi Monseré. Dat de zoon van haar zus Colette zo heette was mooi meegenomen. Na de renovatiewerken in de crèmerie komt Lily binnengewaaid. Ze is op zoek naar Giovanni. Giovanni wordt een ouderwetse tragikomedie in een feestelijk kleedje gebracht in amfibrachen en gaat over gezinspatronen, angst, culturele bekrompenheid, de golven van het leven, het noodlot en verloren altruïsme.

www.compagnie-cecilia.be

CREDITS tekst en regie met assistentie scenografie stemcoach fotografie kostuum techniek productie coproductie met dank aan

Johan Heldenbergh Anouk David, Joke Devynck en Laurence Roothooft Mieke Dobbels Michiel Van Cauwelaert Ilse Duyck Thomas Dhanens Dorine Demuynck Koen Demeyere en Jonas Lambrigts Compagnie Cecilia KVS Vlaamse Gemeenschap, Provincie Oost-Vlaanderen, Stad Gent, Vlaams Fonds voor de Letteren, Vandekerckhove's koffiebranderij en Minard


INTERVIEW Johan Heldenbergh over Giovanni voor Be-Zine (ccBe) Cultuurcentrum Berchem heeft een band met Compagnie Cecilia. De laatste jaren staat het gezelschap hier telkens in het begin van hun tournees. The Broken Circle Breakdown, VorstForest, De Pijnders,… Dit jaar is de samenwerking nog verstevigd. In het voorjaar speelt het Gentse gezelschap rond Johan Heldenbergh en Arne Sierens vier keer Gloria (in den hoge). En binnenkort staat Giovanni, genoemd naar de zoon van de tragisch overleden wielrenner Jempi Monseré, vier dagen in onze theaterzaal. Valerie Rousseau sprak met regisseur Johan Heldenbergh over het hoe en wat van dit nieuwe theaterstuk. Johan Heldenbergh: Het verhaal rond Jempi Monseré fascineert me. Vooral de patronen die in dat verhaal zitten. Een van de dingen waar je als vader mee bezig bent, is dat je jezelf soms dingen hoort zeggen waarvan je als kind dacht: “Zo ga ik nooit spreken tegen mijn kind”. Maar je doet het toch. Er zijn dingen, patronen die onherroepelijk terugkomen. In het verhaal van Jempi Monseré en zijn zoon Giovanni is dat heel duidelijk. Dat jongetje is op dezelfde manier om het leven gekomen als zijn vader. Dat is een heel heldere metafoor en dat ontroert me. Nu, naar gelang mijn eigen verhaal vorderde, is het verhaal van Jempi Monseré wel hoe langer hoe minder prominent aanwezig, maar het is zeker wel de basis geweest: die patronen die je voelt en die deel uitmaken van je wezen. Heb jij zelf iets met koers? Johan Heldenbergh: De wielrennerij intrigeert me. Ik wilde daar al lang iets mee doen. Ik ben een liefhebber, dus ik heb een goede koersfiets, maar ben zeker geen coureur. Kijk, ik ben een jojo qua gewicht en als ik scherp sta is het een teken dat ik gefietst heb. Ik ben wel de enige van de familie die er iets mee heeft. Er is iets aan de koers dat mij pakt. Ik ben zot van de tactiek van de koers en de heroïek. Maar vooral de ongelofelijke dualiteit tussen het individuele en de groep vind ik fascinerend. Je werd getriggerd door het levensverhaal van Jempi en de tragische dood van zijn zoon Giovanni. Maar hoe komt het dat er alleen vrouwen op scènestaan? Johan Heldenbergh: Daar zijn eigenlijk twee redenen voor. Belga Sport heeft een documentaire gemaakt over Jempi Monseré. In de documentaire van Belga Sport over Jempi Monseré zie je de moeder van Jempi die overblijft, de vrouw van Jempi die overblijft - dus de moeder van Giovanni - en een tante. Op een gegevens moment zitten ze met drie rond een tafel. En dan vertellen ze over het feit dat ook de vader is gestorven. Het is echt een wereld zonder mannen. Het doet me denken aan de weduwen van Kreta, die zwart moeten dragen. Ik vind dat mooi. De tweede reden is dat na een voorstelling van Vorst-Forest een vrouw me zei dat ze de voorstelling toch weer zo vrouwonvriendelijk vond. Omdat er bij ‘De Pijnders’ zes mannen op scène staan en geen vrouwen. En in Vorst-Forest komt er één meisje op scène en die steken we dan in een zak. Die opmerking is ergens blijven plakken. Terwijl al onze voorstellingen dus wel over de vrouw gingen. Dus ik draai het deze keer om. Ik zet drie vrouwen op scène en maak een voorstelling die alleen maar over een man gaat. Eens kijken wat ze daarvan vinden. Je partner Joke Devynck doet mee. Hoe is het om je eigen vrouw te regisseren? Johan Heldenbergh: Dat is zoeken. Waar ik erg mee bezig ben, is de rechtvaardigheid naar de andere twee actrices toe. Dat ik voor Joke niet strenger ben dan voor de anderen, of omgekeerd. En ik wil het er in de auto op weg naar huis niet te veel over hebben omdat de anderen dan niet bij die discussies kunnen zijn en dat is oneerlijk.


Je haalde net de voorstelling ‘Vorst-Forest’, die je maakte met Titus De Voogdt, al aan. Die voorstelling was woordloos. Bij ‘Giovanni’ is de tekst vrij prominent. Is er een reden waarom je daartussen schakelt? Johan Heldenbergh: De tekst gaat inderdaad zeer prominent zijn, maar op een andere manier dan bij The Broken Circle Breakdown en Massis The Musical. Dat waren monologen over dingen waar je kwaad om bent. Die pak je dan in met een heel triestig verhaal en wat muziek. Ik praat nu zeer oneerbiedig over mijn eigen teksten, maar zo was het wel een beetje. Dat was ik beu. Dus bij Vorst-Forest wou ik iets anders, omdat ik de neiging voelde om dat soort monologen te doen, omdat dat nu eenmaal mijn manier van vertellen is. Ik heb Titus zijn weg heel hard gevolgd bij Vorst-Forest. Titus heeft een enorm goed gevoel voor beeld, dus daar heb ik heel veel aan gehad. Nu wil ik weer iets anders doen. Nu wil ik een theatertekst schrijven en ik heb daar dan ook in overdreven. Hoe bedoel je? Johan Heldenbergh: Ik heb een theatertekst geschreven zoals ze dat in de 17de eeuw deden. Met rijm en met een metrum, in dit geval een amfi brache (versvorm waarbij geaccentueerde en ongeaccentueerde lettergrepen elkaar afwisselen nvdr). En hoe verloopt een repetitieproces met zo’n tekst? Johan Heldenbergh: Je moet er als speler in eerste instantie heel technisch mee om gaan. Het is de taak van de speler om dat metrum te pakken en op een geloofwaardige manier te brengen zodat het metrum wordt weggespeeld zonder het te verliezen. Je moet de kadans blijven horen. Ik heb er dan ook nog eens voor gekozen om het stuk in het verkavelingsvlaams te schrijven. Omdat het de taal is die ik spreek en omdat ik vind dat daar onnodig denigrerend over gedaan wordt. Het debat over het verkavelingsvlaams heb ik altijd zeer neerbuigend gevonden. Die ANpratende cultuursnob die ik speel in De Pijnders is de meest verachtelijke figuur die ik ooit gespeeld heb. Ik kan met dat soort mensen niet om. Laatste vraag: drie kernwoorden die Giovanni omschrijven? Johan Heldenbergh: Vlaams, theatraal en hoop.


ARTISTIEKE MEDEWERKERS Johan Heldenbergh (°1967, Wilrijk) studeert af aan Studio Herman Teirlinck (Antwerpen). Als theateracteur is hij te zien in een aantal spraakmakende producties, waaronder Ten Oorlog (Blauwe Maandag Compagnie), Mijn Blackie (HETPALEIS & Nieuwpoorttheater), Allemaal Indiaan (Victoria en Les Ballets C. de la B.) en Maria Eeuwigdurende Bijstand (DASTHEATER & Theater Zuidpool). In 2000 sluit Heldenbergh zich aan bij het vaste ensemble van Theater Zuidpool. Hij speelt er o.a. Pterodactylus, Oom Wanja, Britannicus, Overloper, Norway.today en Katzelmacher en regisseert er 't Schemert en De Madam (van 't café hierover). In 2005 speelt hij Caligula in de gelijknamige voorstelling van Theater Antigone. Met Massis, the musical, een zelfgeschreven monoloog, trekt Heldenbergh van voorjaar 2004 tot najaar 2005 het hele land door. Naast het 'reguliere circuit', bespeelt de voorstelling ook een 'niet-conventioneel' publiek in buurtcentra, clubhuizen, parochiezalen,… Heldenberghs Massis wordt zo een klassieker. Sinds 2006 maakt Heldenbergh deel uit van de artistieke kern van Compagnie Cecilia. Sindsdien speelde hij mee in Trouwfeesten en processen en Broeders van Liefde. In 2008 maakte hij samen met Mieke Dobbels The Broken Cicle Breakdown featuring the Cover-Ups of Alabama, een country-voorstelling die geen toeschouwer onberoerd laat. Voorjaar 2011 maakt hij samen met Titus De Voogdt Vorst-Forest, najaar 2011 speelde hij mee in De Pijnders, de nieuwe voorstelling van Arne Sierens. Op het witte doek is Heldenbergh o.a. te zien in Antonia (Oscarwinaar '95) van Marleen Gorris, in Any Way the Wind Blows (Tom Barman), Steve + Sky (Felix van Groeningen), en Aanrijding in Moscou (Christophe Van Rompaey). In Ben X (Nic Balthazar) vertolkt hij de rol van godsdienstleraar. Hij speelt ook in De helaasheid der dingen van Felix Van Groeningen, de regisseur die in 2011 zijn schouders zet onder de verfilming van The Broken Circle Breakdown featuring The Cover-Ups of Alabama. In 2010 nam Heldenbergh een titanenwerk voor zijn rekening door een langspeelfilm, getiteld Schellebelle 1919, te draaien met de inwoners van Schellebelle, zijn dorp. Het resultaat van dat harde werken, een waterzooiwestern, ging in juli 2011 in première en lokte heel wat publiek naar de filmzalen. Schellebelle 1919 won op het Filmfestival in Oostende de prijs voor ‘Bijzondere prestatie’ en is ondertussen verkrijgbaar op DVD.


Anouk David (°1968) studeerde in 1991 af aan Studio Herman Teirlinck en behaalde vervolgens een licentie drama en toneel aan de RUG, waarbij ze zich voor haar thesis verdiepte in het werk van Grotowski. Na haar studies richtte ze het theatergezelschap Theaterbende Dinska Bronska op, waar ze zowel regisseerde als acteerde. Met George e/d De Kunst v/h Mislukken, De Keizer en Halfland toerden ze in Vlaanderen en ook internationaal. Als actrice speelde zij bij verschillende gezelschappen in theater- en danstheatervoorstellingen als Nonkel (’93, Het Gevolg-Ignace Cornelissen), Zot Geweld (’94, Blauw Vier), Nora (’94, Het Gevolg), CDRella (2000, 4hoog), Nog (Publiekstheater Gent). Vanaf 2004 speelde ze regelmatig voor LAIKA, het gerenommeerde Antwerpse theatergezelschap, in Hotel Tomilho, PeepéEat, Sensazione, Ridderverdriet, Cucinema. In 2010 verdiepte ze zich in het Japanse KAMISHIBAI vertellen voor Art Basics For Children, voor het Kunstenfestival des Arts. Sinds 2009 bedenkt, speelt en kookt Anouk David voor haar theatrale eetprojecten: Boudoir’ O en T voor Tijgers. Ook op televisie is Anouk David actief, onder andere in De Rederijkers op CANVAS. Joke Devynck (°1972) studeerde aan Studio Herman Teirlinck in Antwerpen waar ze haar opleiding drama in 1994 met glans afrondde. Haar zin voor taal en liefde voor theater ontdekte ze echter al veel eerder. Ook als adolescente was ze verknocht aan haar opleiding dictie, voordracht en toneel aan de muziekacademie van Knokke-Heist. Tussen 1994 en 1999 was ze vooral te zien in de Vlaamse Schouwburgen (o.a. Blindeman, Candide ou l’optimisme, Driekoningenavond, De Ratten, De ingebeelde ziekte, Steunpilaren van de maatschappij, De snelste klok van de schepping, Oom Wanja) In 1999 speelde ze een hoofdrol in de Vlaamse serie Flikken waarmee ze bekendheid verwierf bij het grote publiek. Naast de Gentse politieserie was ze ook te zien op het scherm in andere gewaardeerde series als De Rodenburgs (2010-2011), Het Goddelijke Monster (2011) en Vermist (2008-heden). Op het witte doek schitterde ze ondermeer in Buitenspel (2005), Vleugels (2006), Vermist (2008) en Zot van A (2010). Ook in de recente films Schellebelle 1919 (2011) en Quichote’s Eiland (2011) had ze een kleine rol. Laurence Roothooft (°1987) studeerde af aan de toneelacademie in Maastricht. In haar afstudeerjaar speelde ze als actrice onder meer in Almschi! (SKaGeN en Octopus) en De eenzaamheid van de priemgetallen (Matzer theaterproducties). Ze speelde de hoofdrol in de Nederlandse langspeelfilm Silent City van Threes Anna. Daarnaast was zij ook te zien in ZOO doen de dingen (hetpaleis).


Scenograaf Michiel Van Cauwelaert (°1977, Kapellen) behaalde in 2000 zijn diploma in het KASK in Gent voor driedimensionele vormgeving-multimedia, optie schenografie. Hij verzorgde de scenografie voor Gebroeders Leeuwenhart (Bronks), Schitz (KVS), Stoksielalleen (Bronks), George Total (Action Malaise), Zolderling (Bronks), Het Leven en De Werken van Leopold II (KVS), Antigone (Antigone), Parasieten (KVS), Zeven (Bronks) en Jan, mijn vriend (Bronks). In 2005 werkte hij mee aan de volgende projecten: Zucco (KVS), Martino (KVS), Jachtkamp (Het Toneelhuis), Pubermensch (HETPALEIS), Toope en Toetonne (Bronks), De Dood en Het Meisje (Zeven - Inne Goris). Hij realiseerde in 2006 La Petite Fille Qui Aimait Trop Les Allumettes (Zeven-Inne Goris), Donkisjot (Het Toneelhuis en Theater Stap), De Kersentuin (KVS), Pakman (theater Artemis), Titus (Kopergietery). Recentelijk werkte hij voor Lod, waar hij o.m. de scenografie van Nachtevening creëerde, en voor theater Artemis, waar hij het decor voor Mouchette maakte.


PRAKTISCHE INFORMATIE Première :

vrijdag 9 november 2012 (NTGent – Minnemeers)

Speelperiode:

november en december 2012

opstelling :

bi - frontaal, met 2 tribunes van Compagnie Cecilia (indien op locatie, altijd vooraf te bespreken met en te bezoeken door Compagnie Cecilia)

Tourneeplanning: Valerie Rousseau

[email protected] 0474 65 95 34

info techniek: Koen Demeyere: [email protected] - 0477 72 37 62

CONTACT Compagnie Cecilia vzw Dok Noord 4F 201 9000 Gent T : +32 (0)9 223 53 82 BTW BE 0470 427 432 Promotie en spreiding Valerie Rousseau +32 474 65 95 34 [email protected] Productieleiding en techniek Koen Demeyere +32 477 72 37 62 [email protected]


In Giovanni bezingt een koor van drie vrouwen de noodlottigheid van het leven

Recommend Documents