President Ikeda’s lezingenserie ‘Leren van de geschriften van Nichiren Daishonin - de leerstellingen om mee te overwinnen; SGI Newsletter 9011 Speciale lezing ter gelegenheid van 3 Mei, Dag van de Soka Gakkai
In eenheid met eeuwige vrienden op weg naar een nieuw tijdperk van de overwinning van de mens Een glorieuze 3 Mei, Dag van de Soka Gakkai! Dit is de dag waarop leermeesters en leerlingen van Soka - kameraden vanaf de tijd zonder begin - moedig op weg gaan, met de vurige gelofte van de Bodhisattva’s van de Aarde om wereldwijde kosenrufu te realiseren. Eeuwige vrienden in geloof komen vol vreugde samen met hun leermeester en laten een schitterend feitelijk bewijs zien van hun overwinning op het specifieke gebied van hun levenstaak. Deze dag zal voor altijd zowel een trotse en triomfantelijke terugkeer zijn als een nieuw vertrekpunt, van waaruit we met een sterke levenskracht en in vreugdevolle eenheid onze weg vervolgen naar een verre toekomst. Ieder jaar dat het weer 3 Mei is herinner ik me de plechtige gelofte die ik die dag in 1951 aflegde, de dag dat mijn leermeester Josei Toda werd geïnaugureerd als tweede president van de Soka Gakkai. Hij stond op om de grote gelofte voor kosenrufu tot werkelijkheid te maken, en zijn leerlingen en opvolgers stonden daarin naast hem. Toda gaf me later een foto van hem ter herinnering aan deze inauguratie. Achterop had hij het volgende gedicht geschreven: Nu en ook in de toekomst, samen vreugde en verdriet delen hoe wonderbaarlijk is de band tussen ons! De Lotus Soetra verwijst naar de eeuwige karmische banden die meester en leerling in het boeddhisme samen hebben; er staat: “Deze personen die de Wet hadden gehoord, verbleven hier en daar in diverse boeddhalanden, en werden steeds opnieuw geboren samen met hun leermeester.” (LSOC7, 178 [LS7, 140]) De eeuwige band tussen meester en leerling Leermeesters en leerlingen die zijn toegewijd aan de wereldwijde verspreiding van de Wet zijn altijd bij elkaar in de cyclus van geboorte en dood door de drie bestaansperioden verleden, heden en toekomst heen. En vanaf de tijd zonder begin baden ze in het licht van de Mystieke Wet. Zij aan zij strijdend voor kosenrufu, delen ze in vreugde en verdriet, overwinnen ze problemen en behalen samen de overwinning. In overeenstemming met de woorden “ook in de toekomst, samen” die Toda plechtig aan mij overdroeg in zijn gedicht, heb ik hetzelfde pad gevolgd als mijn leermeester en ben ik op 3 mei 1960 de derde president van de Soka Gakkai geworden, die zijn grote gelofte voor kosenrufu verder gestalte geeft. Zelfs op dit moment klopt de gelofte van mijn leermeester krachtig in mijn hart alsof het mijn eigen gelofte was. Kosenrufu is de strijd om zeker te stellen dat het schitterende licht van de Mystieke Wet 1
voor altijd blijft schijnen en om alle mensen te helpen verlichting te bereiken. Vanzelfsprekend is het een onderneming die niet in een enkel leven kan worden afgerond. Juist daarom moeten we ervoor zorgen dat het basisdoel van de Lotus Soetra om alle levende wezens de weg van de Boeddha te laten volgen, nooit verloren gaat, maar wordt overgedragen op komende generaties. Het pad van meester en leerling is gericht op het in stand houden van deze essentiële wens van de Boeddha – de wereldwijde verspreiding van de Mystieke Wet, of kosenrufu - en het stokje van deze verheven zaak veilig over te geven als in een estafette, van de ene aan de andere renner. De grote gelofte van kosenrufu kan alleen worden vervuld, wanneer de correcte leer van het boeddhisme wordt overgedragen van leermeester op leerling. Laten we in deze aflevering opnieuw de bekende passage over eenheid bestuderen uit Nichiren Daishonins ‘De erfenis van de hoogste Wet van het leven’, 1 en de basis voor de overwinning van onze organisatie opnieuw vaststellen, namelijk te winnen door geloof op basis van ‘de eenheid van meester en leerling’ en de ferme eenheid van ‘vele lichamen, één gedachte’. Alle leerlingen en lekenaanhangers van Nichiren moeten Nam-myoho-renge-kyo reciteren in de geest van ‘vele lichamen, één gedachte’ en boven alle onderlinge verschillen 2 uitgroeien om net zo onscheidbaar te worden als de vissen en het water waarin ze zwemmen. Deze geestelijke band is de basis voor de universele overdracht van de hoogste Wet van leven en dood [Nam-myoho-renge-kyo]. Hierin ligt het ware doel van de verspreiding door Nichiren. Als u een dergelijke eenheid vormt, kan zelfs het grote verlangen van wereldwijde verspreiding [kosenrufu] worden vervuld. Maar mochten er leerlingen van Nichiren zijn die de eenheid van ‘vele lichamen, één gedachte’ verbreken, dan zijn ze als krijgers die hun eigen kasteel van binnenuit verwoesten. (GND-I, 45) Schrijf een heldendicht van de schitterende overwinning van de mens We hebben deze passage uit de geschriften van de Daishonin al vele keren bestudeerd. Er staat een cruciale leerstelling in en de kern daarvan hebben de meesters en leerlingen van Soka correct begrepen en in praktijk gebracht. Een overtuigend bewijs hiervan ligt in het feit dat wij, SGI-leden, de grote gelofte voor kosenrufu aan het verwezenlijken zijn door de Mystieke Wet naar 192 landen en gebieden over de hele wereld te verspreiden. In deze passage vinden we de woorden “Alle leerlingen en aanhangers van Nichiren” (GNDI, 45). Het pad van meester en leerling dat direct is verbonden met Nichiren Daishonin is de hoofdlijn in onze boeddhistische beoefening en daardoor de basis voor alles. De ‘erfenis van de hoogste Wet van leven en dood’ is de erfenis die aan alle levende wezens moet worden overgedragen, met het doel om iedereen in staat te stellen verlichting te bereiken. Nichiren Daishonin zorgde ervoor dat iedereen de beschikking had over de 1 ‘De erfenis van de hoogste wet van het leven’: Deze brief, met de datum 11 februari 1272, werd door Nichiren Daishonin geschreven in Tsukahara op het eiland Sado en gestuurd aan Sairen-bo Nichijo, een voormalige Tendai-priester die ook in ballingschap op het eiland Sado verbleef. De brief werd geschreven in antwoord op een vraag over de hoogste Wet van leven en dood, die de sleutel is tot het bereiken van boeddhaschap, een vraag van Sairen-bo die een leerling van de Daishonin was geworden. 2 De zinsnede ‘boven alle onderlinge verschillen uitgroeien’ zou letterlijk weergegeven kunnen worden als ‘zonder enige gedachte aan zichzelf of een ander, aan dit of dat’. Dit houdt geen ontkenning van individualiteit in, maar spoort eerder aan tot overbrugging van de kloven tussen mensen, die ontstaan uit egocentrisme.
2
erfenis van de Mystieke Wet die Shakyamuni had toevertrouwd aan bodhisattva Onovertroffen beoefening [de leider van de Bodhisattva‘s van de Aarde]. Onze boeddhistische beoefening, die is toegewijd aan het realiseren van kosenrufu op basis van de eenheid van meester en leerling, is de sleutel tot het verkrijgen van “de erfenis voor het bereiken van boeddhaschap” (vgl. GND-I, 45). 3 De erfenis van de Wet wordt alleen overgedragen door middel van de concrete inzet van meester en leerling; er bestaat geen afzonderlijke, mysterieuze of geheime overdracht van de Wet. Tegelijkertijd is een organisatie van mensen die een zijn in geloof op basis van de instelling ‘vele lichamen, één gedachte’ absoluut noodzakelijk om het mogelijk te maken dat ieder zijn boeddhistische beoefening stevig kan verankeren, en om anderen over de hele wereld en tot in de toekomst in staat te stellen hun karma te veranderen en hun menselijke revolutie te volvoeren. Als we samen een eenheid vormen in dezelfde geest als onze leermeester - als leerlingen die diep van binnen hetzelfde voelen als onze leermeester - en in eenheid met onze medeleden streven naar ons doel, kan de erfenis van de hoogste Wet van leven en dood worden overgedragen aan alle mensen. Daarom kan de grote gelofte van kosenrufu alleen worden vervuld door de combinatie van praktische inspanningen, op basis van de eenheid van meester en leerling, en een eensgezinde organisatie met leden die samen strijden in de geest van ‘vele lichamen, één gedachte’. Met deze centrale, onwankelbare en onverwoestbare spirituele pilaar breidt de prachtige eenheid van kameraden in geloof zich in concentrische cirkels uit. En inderdaad zijn wij, SGIleden, in de geest van de ‘eenheid van meester en leerling’ en in de eenheid van ‘vele lichamen, één gedachte’ als de verticale en horizontale draden, een historisch drama van de schitterende overwinning van de mensen aan het weven. De harmonieuze gemeenschap van beoefenaars Onze Soka-organisatie is ongelofelijk belangrijk ten aanzien van het boeddhisme. In antwoord op een vraag van een openbare aanklager tijdens zijn gevangenschap in de oorlog vanwege zijn geloofsovertuiging verklaarde onze oprichter en eerste president Tsunesaburo Makiguchi dat de Soka Kyoiku Gakkai (letterlijk Genootschap voor Waardecreërende Educatie, voorloper van de Soka Gakkai) niet hetzelfde was als een boeddhistische tempel die werd beheerd door een professionele geestelijkheid, maar een onafhankelijke, “op geloof gebaseerde lekenorganisatie die op zichzelf stond”.4 Meneer Makiguchi zag de Gakkai als een organisatie die, middenin de kwade tijden van het Laatste Tijdperk van de Wet, zou zijn gewijd aan het verspreiden van de Mystieke Wet, het transformeren van de maatschappij, en die zich zou bezighouden met een positief, levensverheffend creëren van waarde. Maar omdat ze niet in staat waren weerstand te bieden aan de harde vervolgingen van het militaire gezag in de Tweede Wereldoorlog, gaf de meerderheid van de Gakkai-leiders hun geloof op. In de ellende en verwarring van de oorlogstijd werden de leden uiteengedreven en de organisatie stortte feitelijk ineen.5 3 De Daishonin schrijft: “Nichiren heeft geprobeerd alle mensen in Japan tot het geloof in de Lotus Soetra op te wekken, opdat ook zij in de erfenis kunnen delen en boeddhaschap bereiken.” (GND-I, 45) 4 Tsunesaburo Makiguchi, Makiguchi Tsunesaburo zenshu (Verzameld werk van Tsunesaburo Makiguchi) (Tokio: Daisanbunmei-sha, 1987), deel 10, 188. 5
Opmerking van de redactie van de SGI Newsletter: Dhr. Toda, toenmalig algemeen directeur van de
organisatie, was ook gearresteerd en gevangen gezet vanwege zijn geloofsovertuiging, net als president
3
In juli 1945, net voor het einde van de oorlog, kwam Toda terug na zijn eenzame strijd in de gevangenis. Na zijn vrijlating ging hij onmiddellijk aan het werk om de organisatie weer op te bouwen. De pijnlijke lessen van de oorlogsjaren waren voor hem de aanleiding om een onoverwinnelijke organisatie van mensen te vormen die zouden blijven strijden voor kosenrufu, met wat voor vervolgingen ze daarbij ook te maken zouden krijgen. Hij was vastbesloten dit keer te slagen, zonder enig falen. Toda zag duidelijk in dat moedige leerlingen, die als individuen met dezelfde toewijding aan geloof als hun meester zouden opstaan, wanneer en waar ook, de weg zouden openen voor kosenrufu; en dat harmonieuze groepen beoefenaars, “de leerlingen en lekenbeoefenaars van Nichiren”, zich om hen heen zouden gaan vormen. Het instellen van het pad van meester en leerling Toda gaf mij een-op-een-lezingen over ‘De erfenis van de hoogste Wet van het leven’. Ik kan me een bepaalde studiesessie bijzonder levendig herinneren; dat was in de drukke eindejaarsperiode van december 1950, toen de bedrijven van Toda in de ergste crisissituatie verkeerden. Toda had zijn functie als algemeen directeur van de Soka Gakkai neergelegd om de organisatie te beschermen en niet te betrekken bij zijn persoonlijke zakenproblemen, en hij wachtte op het moment dat hij zijn grote taak voor kosenrufu vrij op zich kon nemen. Men was zich echter niet bewust van zijn diepe beslissing en hij kreeg een golf van kritiek over zich heen van mensen binnen de organisatie, naast de kritiek die hij al van het grote publiek kreeg vanwege zijn zakelijke situatie. Ik herinner me ook dat ik begin januari 1951 deze beroemde passage uit ‘De erfenis van de hoogste Wet van het leven’ opschreef in mijn dagboek, vastbesloten om die in mijn leven te etsen. Dat was op een kritiek moment voor onze organisatie, toen de meester en leerlingen die aan de wederopbouw van de organisatie waren begonnen na de Tweede Wereldoorlog geconfronteerd werden met de vraag of ze nog een keer een grote vervolging konden overwinnen. In die tijd deed ik de gelofte: “Ik zal het pad van meester en leerling tot het eeuwige pad van de Gakkai maken.” 6 Het belangrijkste thema in de Lotus Soetra is de overdracht van de gelofte en taak om de Mystieke Wet te verspreiden, van de leermeester van de tijd zonder begin op de leerlingen van de tijd zonder begin. Wij in de SGI belichamen dit beginsel van meester en leerling in de huidige tijd van het Laatste Tijdperk van de Wet, en zijn verschenen om de grote gelofte van kosenrufu na te komen, de dierbare wens van Shakyamuni en Nichiren Daishonin. Nadat hij grote problemen had overwonnen, werd Toda ten slotte geïnaugureerd als tweede president van de Soka Gakkai (op 3 mei 1951). Hij nam toen direct de belangrijkste stap: een nieuwe opzet van de Soka Gakkai. De krantenkop ‘Oprichting van een organisatie voor het geluk van de mensheid’ danste vrijmoedig over de voorpagina van de pas gelanceerde krant van de Gakkai, de Seikyo Shimbun. In die tijd waren er slechts ongeveer 3.000 leden. Maar het ging niet om aantallen. Toda was er vast van overtuigd dat een groep mensen die een waren in de geest van ‘vele lichamen, één gedachte’ voor de zaak van kosenrufu zeker een grootse en historische Makiguchi, die op 18 november 1944 in de gevangenis overleed. 6 Vgl. Daisaku Ikeda, A Youthful diary: One Man’s Journey from the Beginning of Faith to Worldwide Leadership for Peace (Santa Monica, Californië: World Tribune Press, 2000), 81.
4
opdracht zou gaan vervullen. Dit doet me denken aan de overtuiging die de Indiase onafhankelijkheidsleider Mahatma Gandhi (1869-1948) uitsprak: “Een kleine groep mensen met een vastberaden geest, met een vurig, niet te doven geloof in hun levenstaak, kan de loop van de geschiedenis veranderen.” 7 Onze organisatie die is toegewijd aan de overwinning van de mensen, met leden die “een niet te doven geloof” met elkaar delen in hun nobele taak van het vervullen van de grote gelofte voor kosenrufu, heeft inderdaad de loop der geschiedenis veranderd. Een verzameling goede vrienden die samen het boeddhisme beoefenen Toda verklaarde dat de Soka Gakkai-organisatie voor hem belangrijker was dan zijn eigen leven. De betekenis hiervan in boeddhistische zin is die van de samgha 8 van de huidige tijd – de harmonieuze gemeenschap van gelovigen die de correcte leer van de Boeddha in praktijk brengen. Om de correcte leer tot in de eeuwigheid te bewaren en over te dragen moeten er mensen zijn die haar hooghouden en aan anderen overdragen. Oftewel, er moet een organisatie zijn. Tijdens het leven van Shakyamuni ontstond een gemeenschap van gelovigen om hem heen. Ananda, die bekend stond als degene die uitblonk in het luisteren naar de leerstellingen van de Boeddha, vroeg Shakyamuni eens: “Het lijkt me toe dat je door het hebben van goede vrienden en door je samen met hen te ontwikkelen al halverwege bent op de weg naar het bereiken van boeddhaschap. Is dat een goede gedachte?” Shakyamuni antwoordde: “Ananda, deze manier van denken is niet correct. Het hebben van goede vrienden en zich samen met hen ontwikkelen is niet de helft van de weg van de Boeddha, maar de hele weg.” Shakyamuni vervolgde: “Bedenk u dit, Ananda. Is het niet zo dat mensen door mij als hun goede vriend te kiezen in staat zijn zich te bevrijden van het lijden door geboorte, ouderdom, ziekte en dood? Hieruit kan de conclusie worden getrokken dat het hebben van goede vrienden en zich samen met hen ontwikkelen niet gelijk staat aan de halve weg van de Boeddha, maar aan de hele weg van de Boeddha.” 9 Dit leert ons dat het pad van meester en leerling tot onze basis te maken en ons leven samen met goede vrienden te leiden - onze medeleden in geloof - de manier is om het lijden te overwinnen dat inherent is aan een mensenleven. In de SGI noemen we dit de eenheid van meester en leerling en de eenheid van ‘vele lichamen, één gedachte’ die medebeoefenaars met elkaar delen. In hetzelfde boeddhistische geschrift staat beschreven hoe Shakyamuni’s leerling Shariputra, die bekend stond als eerste in wijsheid, bij een andere gelegenheid vanuit een diep gevoel zei, alsof hij de conclusie van Shakyamuni en Ananda wilde bevestigen: “Mijn
7 M.K. Gandhi, The Collected Works of Mahatma Gandhi (New Delhi: Afdeling publicaties van het ministerie van Informatie en radio en televisie, regering van India, 1977), deel 68 (15 oktober 1938-28 februari 1939), 81. 8 Samgha (Skt): ook sangha. De boeddhistische orde of de gemeenschap van boeddhistische gelovigen. De term in het Sanskriet betekende oorspronkelijk een collectieve eenheid of vergadering en ging later verwijzen naar de verzameling boeddhistische beoefenaars. 9 Deze episode is hier vrij weergegeven. Vgl. Bhikkhu Bodhi, The Connected Discourses of the Buddha: A Translation of the Samyutta Nikaya (Boston: Wisdom Publishing, 2000), ‘Maggasamyutta’ [2 (2) Half the Holy Life], 1524.
5
leraar, samen zijn met goede vrienden, goede kameraden, is de hele weg van de Boeddha.” 10 Shakyamuni verheugde zich over Shariputra’s woorden en benadrukte nog eens dat zich ontwikkelen samen met goede vrienden de hele weg van de Boeddha is. Shakyamuni vond de banden tussen medebeoefenaars bijzonder waardevol. De verzameling van leermeester en leerlingen en goede vrienden in geloof is de harmonieuze gemeenschap van gelovigen, ook bekend als ‘de onoverwinnelijke Sangha’. 11 Shakyamuni’s gemeenschap van gelovigen stond open voor alle mensen, voor de hele wereld. Hij verwelkomde iedereen die lid werd van deze gemeenschap hartelijk en toonde hun het grootste respect; hij discrimineerde nooit op grond van klasse of sociale positie. De ideale wereld van het boeddhisme is die waarin iedereen elkaar respecteert en aanmoedigt op basis van warme banden van hart tot hart, vol zorg en begrip. Het verstoren van de harmonieuze gemeenschap van gelovigen is niets anders dan het afsluiten en vernietigen van je eigen pad naar boeddhaschap. Het is de daad van “wormen die uit het lichaam van de leeuw voortkomen en zich dan voeden met het lichaam van de leeuw” (WND-I, 570), of “krijgers die hun eigen kasteel van binnenuit verwoesten” (GND-I, 45). Eenheid is de kracht voor overwinning Een eenheid vormen in de geest van ‘vele lichamen, één gedachte’ is de basis van ‘de onoverwinnelijke Sangha’. Een dergelijke eenheid is de drijfkracht voor het behalen van de overwinning. Dit gaat vanzelfsprekend ook op voor allerlei gebieden waarin mensen zich inspannen. Thomas Paine (1737-1809), de pamfletschrijver die een sleutelrol vervulde in de Amerikaanse Revolutie, schreef: “Niet in aantallen, maar in eenheid ligt onze grote kracht.” 12 De eenheid van ‘vele lichamen, één gedachte’ op basis van een geloof dat is gewijd aan het realiseren van kosenrufu, is de strategie die een absolute overwinning verzekert. Laten we de SGI - ons onoverwinnelijke bastion van de mensen - grondig bewaken en voor altijd de ene na de andere overwinning behalen. In de onuitwisbare woorden van Nichiren Daishonin: Als de instelling van ‘vele lichamen, één gedachte’ sterk bij de mensen leeft, zullen ze al hun doelen bereiken, terwijl met de instelling van ‘één lichaam, verschillende gedachten’ niets opmerkelijks bereikt kan worden. (…) Nichiren en zijn volgelingen zijn weliswaar met weinigen, maar zij zullen zeker hun grote taak, namelijk het wijd en zijd verspreiden van de Lotus Soetra [Nam-myoho-rengekyo] volbrengen. (GND-I, 107) Deze formule voor de overwinning geldt onveranderlijk ook voor deze tijd. Elkaar respecteren als boeddha’s Wij zijn echter een verzameling van mensen, van gewone mensen in het Laatste Tijdperk van de Wet. Alleen maar oproepen tot eenheid betekent nog niet dat we mensen er makkelijk toe 10 Vgl. Idem, ‘Maggasamyutta’ [3 (3) Sariputta], 1525. 11 Vgl. Idem, ‘Devatasamyutta’ [37 (7) Concourse <55>], 115. 12 Thomas Paine, ‘Common Sense’, in Thomas Paine: Collected Writings (New York: The Library of America, 1995), 36.
6
kunnen brengen een eenheid te vormen. De realiteit van de menselijke maatschappij is nu eenmaal dat er altijd mensen zullen zijn die we niet mogen of met wie we niet kunnen opschieten. Daarom is het belangrijk dat we ons niet laten meeslepen door snel voorbijgaande emoties, maar in plaats daarvan ons bewust inspannen om samen te werken en naar eenheid te streven. Het correcte pad van mensen die wijs zijn ligt niet in het wegzinken in het moeras van arrogantie en vooroordelen. De Daishonin heeft herhaaldelijk advies gegeven aan zijn volgeling Shijo Kingo die, al had hij een sterk gevoel voor goed en kwaad, de neiging had opvliegend te zijn en niet in staat was zijn emoties te bedwingen. In een brief aan Shijo Kingo [‘De drie soorten schatten’] schrijft hij over het belang voor Kingo om goede relaties te onderhouden met de mensen om zich heen en zegt dan: “Hoezeer u er ook tegen opziet, u moet op een vriendschappelijke manier met hen omgaan” (vgl. GND-II, 355); en “Onderhoud daarom altijd vriendschappelijke relaties met hen” (GND-II, 356). In een andere brief, ‘De veertien lasteringen’ [gericht aan lekenpriester Matsuno Rokuro Saemon], schrijft hij: Houd altijd in gedachten dat zij die in de Lotus Soetra geloven absoluut de laatsten moeten zijn die elkaar lasterlijk beledigen. Al degenen die in de Lotus Soetra geloven zijn zeer zeker boeddha’s en iemand die een boeddha belastert begaat een zwaar misdrijf. (…) Als iemand ook maar een enkel vers of zinsnede van de Lotus Soetra verkondigt, moet u hem hetzelfde respect betonen als u de Boeddha zou geven. Dit bedoelt de soetra als er staat “U moet opstaan en hem van verre begroeten om hem hetzelfde respect te betonen als aan een boeddha” [LSOC28, 365 (LS28, 324)]. (WND-I, 756-57) Dit is een heel belangrijke raad die we altijd in gedachten moeten houden. “Al degenen die geloven in de Lotus Soetra zijn zeer zeker boeddha’s” (WND-I, 756), zegt de Daishonin. Boeddha’s maken geen ruzie met elkaar en spreken geen kwaad over elkaar. Als mens kunnen we onszelf alleen polijsten en ontwikkelen als we onder andere mensen zijn. Je altijd onder de mensen begeven, dat is de gelofte van Mahayana-bodhisattva’s. Het is de beoefening voor het overwinnen van egoïsme en voor de groei en ontwikkeling als mens. Echte kampioenen die persoonlijk het initiatief nemen voor kosenrufu Ik heb de volgende woorden van Nichiren Daishonin diep in mijn hart opgeslagen en me vanaf mijn jeugdjaren ingespannen voor kosenrufu: De duivelkoning van de zesde hemel 13 heeft de tien soorten strijdkrachten 14 opgeroepen, 13 Duivelkoning van de zesde hemel: ook wel duivelkoning of hemelduivel. De koning der duivels die in de hoogste of de zesde hemel van de wereld van verlangen verblijft. Hij wordt ook wel ‘Vrijelijk genietend van dingen die door anderen zijn verricht’ genoemd, de koning die voor zijn eigen plezier vrij gebruik maakt van de vruchten van andermans inspanningen. Talloze slaafse volgelingen dienen hem bij het verhinderen van de boeddhistische beoefening en hij schept er plezier in de levenskracht van andere wezens te ondermijnen, een uitingsvorm van de fundamentele duisternis die inherent is aan het leven. De duivelkoning is de personificatie van de negatieve tendens om anderen, koste van het kost, aan zijn wil te onderwerpen. 14 Tien soorten strijdkrachten: De tien soorten troepen staan voor de tien soorten hindernissen. Nagarjuna noemt ze in zijn ‘Verhandeling over de Grote perfectie van wijsheid’ als volgt op: 1. hebzucht, 2. bezorgdheid en ongerustheid, 3. honger en dorst, 4. genotzucht, 5. sufheid en apathie, 6. angst, 7. twijfel en spijt, 8. woede, 9.
7
en voert te midden van de hoogste golven van de zee van lijden door geboorte en dood oorlog met de voorvechter van de Lotus Soetra, om te voorkomen dat de voorvechter dit onzuivere land [de saha-wereld] waar zowel gewone mensen als wijzen wonen, in bezit neemt en van hem wegrukt. Het is nu ruim twintig jaar geleden dat ik me in die situatie bevond en het grote gevecht [voor het verspreiden van de Mystieke Wet] begon. Geen enkel moment heb ik eraan gedacht me terug te trekken. (WND-II, 465; ‘Het grote gevecht’) De strijd voor kosenrufu om alle levende wezens te bevrijden van de zee van lijden, zegt de Daishonin, is een hevig gevecht tegen de strijdkrachten van de duivelkoning van de zesde hemel. De Daishonin had te maken met een oneindige reeks levensbedreigende ontberingen en vervolgingen. Hij sloeg zich daar onbevreesd doorheen en liet zijn waakzaamheid geen moment verslappen. Op latere leeftijd zei de Daishonin heel kalm: [Ondanks de persoonlijke tussenkomst van de duivelkoning van de zesde hemel] kon ik dankzij de hulp van de hemelgoden zelfs de Vervolging te Tatsunokuchi 15 overleven en kwam ik ook veilig door andere grote vervolgingen heen. Zo langzamerhand moet de duivelkoning wel diep ontmoedigd zijn geraakt. (GZ, 843) 16 Met andere woorden, zegt hij, de duivelkoning van de zesde hemel was gedwongen zijn verlies te nemen. De gigantische strijd van de Daishonin als een ontembare leeuwenkoning, die angst aanjoeg binnen de strijdkrachten van de duivelkoning, leidde tot hulp van de hemelgoden - de beschermkrachten van het universum - waardoor hij zelfs tijdens de Vervolging te Tatsunokuchi als overwinnaar uit de strijd kon komen. De volgelingen van Nichiren Daishonin zijn een verzameling kampioenen en hebben een voor een de spirit van deze grote leeuwenkoning geërfd. De Daishonin geeft ons een strikte aanwijzing: “Niemand van u die zich een leerling van mij noemt, mag zich ooit overgeven aan lafheid.” (GND-II, 322) In het licht hiervan wordt onze organisatie, die gebaseerd is op de geest van ‘vele lichamen, één gedachte’, gekenmerkt door de krachtige eenheid tussen onbevreesde kampioenen. Een zelfstandig geloof zorgt ervoor dat de onwankelbare eenheid van ‘vele lichamen, één gedachte’ mogelijk is. Een ware eenheid is niet mogelijk als we de passieve of onverantwoordelijke houding aannemen om het moeilijke werk aan anderen over te laten, en denken dat dit onze zorg niet is en dat iemand anders het wel zal doen. In antwoord op de woorden van de Daishonin “Ik vertrouw u de verspreiding van het boeddhisme in uw provincie toe” (WND-I, 1117), moeten we allemaal opstaan op de plek of in de plaatselijke gemeenschap waar we nu zijn. zucht naar rijkdom en roem, en 10. arrogantie en minachting voor anderen. 15 Vervolging te Tatsunokuchi: Op 12 september 1271 werd de Daishonin ten onrechte door machtige personen in de regering gearresteerd en midden in de nacht weggevoerd naar het executieterrein op het strand van Tatsunokuchi in de buitenwijken van Kamakura, de zetel van de regering, waar men hem onder dekking van de duisternis probeerde te executeren. De executiepoging mislukte en ongeveer een maand later werd de Daishonin naar het eiland Sado verbannen. 16 Oko kikigaki (De opgetekende lezingen); staan niet in deel I of II van de WND.
8
“Kansai zal steeds sterker worden” Het was de wens van Toda om een onverwoestbare basis te leggen van mensen die zich nooit zouden laten verslaan, door wat voor aanval van de duivelse aard van gezag ook. 17 juli 1957 is een dag die ik nooit zal vergeten. Op die dag kwam ik vrij na twee weken hechtenis op een politiebureau; ik was op valse beschuldigingen gearresteerd. Die avond werd er, terwijl buiten een hevige stortbui neerviel alsof de hemelgoden op die manier hun woede wilden uiten, een evenement - de Osaka-bijeenkomst - gehouden in het stadhuis van Nakanoshima, waar men protesteerde tegen de onrechtvaardige acties van de autoriteiten. Wat later bekend werd als het Osaka-incident 17 was een zaak waarin de regering de Soka Gakkai probeerde te onderdrukken. De autoriteiten kozen mij als mikpunt, omdat ze mij als de bindende factor voor onze leden in de streek Kansai zagen, met de bedoeling om mijn arrestatie te gebruiken als springplank voor een aanklacht tegen meneer Toda. Normaal gesproken zou dit voldoende zijn geweest om een organisatie te vernietigen. Maar toen de autoriteiten hun gemene aanval op de Gakkai inzetten, bleven de leermeester en leerlingen van Soka - vooral onze leden in Osaka, gewone mensen toegewijd aan de waarheid en rechtvaardigheid - onbevreesd en onverstoorbaar. Toda prees de eenheid onder de Kansai-leden oprecht, leden die daimoku reciteerden en opstonden om samen tegen dit onrecht te strijden. Ze zagen dit incident niet als het probleem van iemand anders, maar waren woedend alsof ze zelf werden aangevallen. Toda zei met volle overtuiging tegen me: “Kansai zal steeds sterker worden.” En nu zijn er in overeenstemming met de vurige wens van meneer Toda onoverwinnelijke gouden citadellen gebouwd van ‘vele lichamen, één gedachte’, niet alleen in Kansai maar door heel Japan heen en over de hele wereld. Dit maakt me echt blij. Het realiseren van wereldwijde kosenrufu door middel van ons netwerk van Bodhisattva’s van de Aarde Met mijn inauguratie als derde president van de Soka Gakkai (op 3 mei 1960) is het tijdperk van wereldwijde kosenrufu serieus begonnen. Eerst verscheen er een pionierende kampioen van de Mystieke Wet, daarna een volgende in dit land of dat gebied. Zij werden zich een voor een bewust van hun levenstaak voor kosenrufu, namen actie om anderen over het boeddhisme te vertellen en gingen vervolgens de ene na de andere persoon helpen hetzelfde te doen. Onze leden moesten in sommige landen en gebieden lange winters van tegenspoed doorstaan. Maar hoe moeilijker de omstandigheden waarin ze verkeerden, des te schitterender het feitelijk bewijs is van de overwinning die ze in de maatschappij hebben laten zien. Onze organisatie in Brazilië is bijvoorbeeld jarenlang vervolgd onder de langdurige militaire dictatuur in dat land. Als gevolg daarvan kon ik onze leden daar achttien jaar lang niet bezoeken. Ook in Zuid-Korea en Taiwan, plaatsen die hadden geleden onder de Japanse militaire overheersing voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog, hadden onze leden herhaaldelijk met moeilijkheden te kampen vanwege diepgewortelde misverstanden en 17 Osaka-incident: het incident waarbij president Ikeda, toen nog hoofd van de jeugddivisie van de Soka Gakkai, werd gearresteerd en valselijk beschuldigd van schending van de kieswet tijdens een tussentijdse verkiezing voor het Hoogerhuis in Osaka in 1957. Aan het einde van de rechtszaak, die ruim vier jaar in beslag nam, werd hij van alle aanklachten volledig vrijgesproken.
9
vooroordelen in die gemeenschappen. Maar door vasthoudend alle beproevingen en ellende te overwinnen door een solide eenheid in de geest van ‘vele lichamen, één gedachte’, hebben onze leden daar echt prachtige organisaties opgebouwd van wereldburgers die model kunnen staan voor de rest van de wereld. Toen ik SGI-leden ontmoette in Nepal, de geboorteplaats van Shakyamuni, heb ik er bij hen op aangedrongen om harmonie tot hun eerste, tweede en derde prioriteit te maken. In een organisatie waarin de leden eensgezind zijn wat betreft hun doel en samen in harmonie verdergaan, zijn er hoop, geluk en overwinning. Onze leden in Ivoorkust en andere landen in Afrika, het continent van hoop, blijven ook een mooie ontwikkeling doormaken en werken samen met de motto’s ‘Itai doshin’ (‘Vele lichamen, één gedachte’) en ‘Victoire!’ (Overwinning!). ‘Vele lichamen’ - in de term ‘vele lichamen, één gedachte’ - kan ook worden verwoord als ‘diversiteit’. In een discussie met vertegenwoordigers van het culturele departement van SGI-USA (in augustus 1992) heb ik gezegd dat uniformiteit leidt tot despotisme en dictatorschap, en dat het Nichiren Boeddhisme en de SGI diversiteit voorstaan en dit creatief in positieve zin gebruiken.18 Metaforen als een orkest of een slakom zijn gebruikt om culturele verschillen tussen gemeenschappen te beschrijven. In een orkest brengt een diverse verzameling instrumenten, met elk een uniek eigen geluid, samen een prachtige symfonie tot gehoor. Een rijke verscheidenheid aan kleurrijke groentes in een slakom zorgt voor een levendige harmonie. Dit zijn metaforen voor een gemeenschap waarin verschillende soorten mensen harmonieus en vreedzaam naast elkaar leven. Feitelijk is de rijke diversiteit van de SGI in multi-etnische en multiculturele gemeenschappen over de hele wereld een van de kenmerken van onze organisatie, die alom de aandacht van denkers heeft getrokken en hun bewondering heeft opgewekt. Daarom is het niet overdreven te zeggen dat de SGI, die juist eenheid in verscheidenheid als centraal punt koestert, het ideaal van een ware wereldgemeenschap belichaamt. Waar ons netwerk van zelfverzekerde onafhankelijke SGI-leden zich ook over de hele wereld verspreidt, daar ligt het pad van waarde creëren voor geluk wijd open voor ons, en daar weerklinkt de muziek van vrede en hoop. Zo ziet het prachtige tijdperk dat we nu zijn ingegaan eruit. Alle boeddha’s en bodhisattva’s prijzen onze nobele leden Wie hebben in deze tijd van het Laatste Tijdperk van de Wet de wereldwijde verspreiding van de Mystieke Wet uitgevoerd, de leer voor de verlichting van alle mensen? Wie hebben zich werkelijk te midden van degenen die lijden begeven en het licht van hoop voor een stralender toekomst gebracht aan de mensen om zich heen, vanuit de wens ze te helpen de duisternis van wanhoop te verdrijven? Wie hebben, strijdend tegen hun eigen problemen, een hand uitgestoken om anderen die problemen hebben warm te ondersteunen, en wie zijn doorgegaan met het voeren van een dialoog om ze te helpen de moed en energie op te brengen om een bruisend, positief leven te leiden? Wie hebben de mensen in heel Japan en over de hele wereld onvermoeibaar aangemoedigd en vol vertrouwen tegen hen gezegd: “Nu is de tijd gekomen om je karma te 18 Vgl. SGI Newsletter, nr. 967.
10
veranderen. Laten we samen daimoku reciteren en ons uiterste best doen!” “Winter gaat altijd over in lente. Je kunt dit lijden te boven komen en gelukkig worden, dat lijdt geen twijfel!” Niemand anders dan onze nobele leden. Het is alleen de SGI, een verzameling Bodhisattva’s van de Aarde. Niemand anders dan wij, de leermeesters en leerlingen van Soka. Het beginsel dat in het (16e) hoofdstuk ‘Levensspanne’ van de Lotus Soetra staat: “Ik ben altijd hier, de Wet verkondigend” (LSOC16, 271 [LS16, 229]) - oftewel, de eeuwige boeddha is altijd hier in de saha-wereld om de Mystieke Wet uiteen te zetten - wordt realiteit door de aanwezigheid van de SGI die zich toewijdt aan het vervullen van de gelofte voor kosenrufu. Dit is ook de betekenis van de SGI als de organisatie die in overeenstemming is met de wil en het besluit van de Boeddha. De SGI is de ware boeddhistische samgha - harmonieuze gemeenschap van gelovigen - van onze tijd. Daarom zei Toda dat er in toekomstige boeddhistische geschriften naar de Soka Gakkai zou worden verwezen als ‘Boeddha Soka Gakkai’. 19 Zonder enige twijfel roepen Nichiren Daishonin en alle boeddha’s en bodhisattva’s van de tien richtingen en drie bestaansperioden verleden, heden en toekomst uit: “Schitterend! Schitterend!”, vol lof en vreugde over de geweldige stappen die wij in de SGI hebben gemaakt en nog steeds blijven maken, ter bevordering van wereldwijde kosenrufu. Onderlinge aanmoediging en harmonieuze ontwikkeling Aan het begin van dit jaar (2014) heb ik gevraagd of een kalligrafie die ik vele jaren geleden had gemaakt van een van de gedichten van mijn leermeester, getoond kon worden aan de leden op de leidersbijeenkomst op het Hoofdkantoor van de Soka Gakkai ter gelegenheid van het begin van het ‘Jaar waarin het doek opgaat voor een nieuw tijdperk van wereldwijde kosenrufu’. Hetzelfde gedicht staat ook gegraveerd in een gedenkteken dat de noordelijke binnenhof opluistert van de Hal van de grote gelofte voor kosenrufu [in Shinanomachi, Tokio]: De reis voor de verspreiding van de Mystieke Wet is lang; laten we elkaar aanmoedigen en samen verdergaan. Wij, de leermeesters en leerlingen van Soka, leiden ons leven samen, strijden samen, en streven ernaar de grote gelofte voor kosenrufu samen voor eeuwig te vervullen door de drie bestaansperioden verleden, heden en toekomst heen, voor altijd in eensgezindheid. We zijn allemaal kameraden die hetzelfde doel nastreven en die het fundamentele lijden door geboorte, ouderdom, ziekte en dood het hoofd bieden en strijd leveren voor het geluk van onszelf en van anderen. Dat is de reden dat de SGI een organisatie is met leden die elkaar aanmoedigen en steunen. Met leden die samen studeren en elkaar inspireren, leden die 19 Meneer Toda zei eens: “De Soka Gakkai is verschenen als de gezant van de Daishonin en zij volgt het pad van de bodhisattva om de hoogste leer wijd en zijd te verspreiden en over te dragen aan alle mensen van het Laatste Tijdperk van de Wet. Dit is zeker de belichaming van de verklaring van de Boeddha: ‘Ik ben voortdurend op deze saha-wereld geweest, bezig de Wet te verkondigen, mensen te onderrichten en te bekeren.’ (LSOC16, 266 [LS16, 225]) De Soka Gakkai verdient het bekend te staan als ‘Boeddha Soka Gakkai’; ze is een verzameling van boeddha’s.”
11
ernaar streven samen hindernissen te overwinnen en onderlinge groei te bereiken. Ik denk altijd aan onze ongelofelijk nobele leden in gebieden die in maart 2011 getroffen zijn door de aardbeving en tsunami in Tohoku en die onvermoeibaar bezig zijn geweest mensen samen te brengen, ze moed en hoop te geven en de weg naar herstel voor hen te verlichten. Het licht van wederopbouw en geluk schijnt nu des te helderder. En bij hun gestadige voortgang met een onbevreesde onoverwinnelijke spirit blijft dat licht zich verspreiden en het leven van alle mensen om hen heen lichter maken. Onze leden in andere delen van de wereld schijnen ook als lichtjes van hoop voor de mensen om zich heen. Terwijl ze met allerlei persoonlijke problemen kampen, gaan ze door met het aanmoedigen van leden en vrienden en leveren een tomeloze strijd voor kosenrufu. Ook in de toekomst - tot in de eeuwigheid - zullen wij als SGI-leden blijven doorgaan op basis van geloof, verenigd in de prachtige geest van ‘vele lichamen, één gedachte’, elkaar warm ondersteunend en aanmoedigend, wat voor stormen er ook mogen komen. We zullen onze weg van moed en hoop samen vervolgen en hoeven nergens bang voor te zijn. Dat is de manier om de wereldwijde verspreiding van de Mystieke Wet te realiseren. Het is ook de weg naar een wereldmaatschappij waarin de lofzang op het leven en de mensheid weerklinkt. Ik heb er alle vertrouwen in dat de dag zal komen dat de mooie eenheid van de SGI - een verzameling gewone mensen die samen strijden in de geest van ‘vele lichamen, één gedachte’ - opgetekend zal zijn in de triomfantelijke geschiedenis van het mensenras als een zeer uitzonderlijke prestatie. De dageraad van een nieuw tijdperk van de mensen is al aangebroken door de gezamenlijke inspanningen van ons netwerk van Bodhisattva’s van de Aarde over de hele aarde. Met de diepste dankbaarheid aan mijn dierbare jeugddivisieleden van de SGI en toekomstdivisieleden, de gezanten van morgen, evenals mijn dierbare leden van de mannen- en vrouwendivisies, de meest betrouwbare leden van onze Soka-familie, voor de mogelijkheid om met u deze 3 Mei te delen, vol overwinning, glorie en hoop.
12
