Interview Libelle [Bovenregel] Wendy van Dijk [kop] ‘Ik droomde altijd van een standaard gezin, maar eigenlijk past dat niet bij me’ [intro] Wendy van Dijk (37), nu wekelijks te zien in X‐Factor, is iemand die vooruit blijft kijken en positief in het leven staat. Het is een kracht die ze soms hard nodig heeft. Een gesprek over de dood van haar vader, de macht van de media, haar rechtszaak tegen GeenStijl.nl en haar relatie met RTL‐baas Erland Galjaard. “Mijn basis is stevig, daar kan ik altijd op terugvallen.” Je presenteert nu wekelijks XFactor. Het lijkt me een programma dat jou op het lijf geschreven is. “Ik vind het heerlijk om te doen. Ik heb ook mijn leven lang audities moeten doen, dus ik herken veel in de kandidaten. Net als sommige kandidaten had ik op mijn achttiende ook die drive om de top te willen bereiken en ik vind het enorm boeiend om te zien hoe hun talent zich tijdens het programma gaandeweg ontwikkeld. Of niet. Sommige kandidaten kunnen prachtig zingen, maar raken gevangen in hun eigen talent, terwijl anderen juist heel goed tot hun recht komen in de spotlights. In X‐Factor ben ik een soort vertrouwenspersoon voor hen. Achter de schermen vertellen ze me alles. Dat vind ik prachtig.” Als klein meisje wist jij al: ik wil later een ster worden? “Op mijn vijfde stond ik al naast de televisie mee te dansen met die grote showballetten die je toen vaak zag. Toen ik tien was, nam me vader me mee naar de André van Duin Revue in Carré – daar was hij gek op. Op het moment dat ik het ballet op het podium zag, wist ik honderd procent zeker dat ik dat ook wilde. Het grappige was dat ik daar een paar jaar later ook stond. Op mijn zeventiende ben ik lessen gaan volgen bij Barry Stevens en vanaf die tijd was dansen mijn allergrootste passie. De ene week werkte ik in de marktkraam van mijn ouders om geld te verdienen, de andere week was ik in de dansschool. Later kreeg ik een scolarship en maakte ik in ruil daarvoor de dansschool schoon. In anderhalf jaar rondde ik de opleiding af, terwijl die eigenlijk vier jaar duurde. Ik had een enorme drive, trainde dag en nacht. Ik was technisch gezien niet de beste, maar ik genoot er enorm
van en had de goede uitstraling. Als ik thuiskwam, ging ik het liefst meteen naar boven om oefeningen te doen. Mijn moeder moest echt zeggen: eerst eten.” Steunden jouw ouders je passie? “Mijn ouders kenden de wereld van de glitter, de glamour en de showbusiness niet: ze stonden op de markt. Het was nieuw voor hen, maar ze hebben wel altijd goed naar mij gekeken. Maar ze waren ook realistisch: ik kreeg een jaar de tijd van ze. Ze zeiden: er zijn er maar heel weinig die het redden en als je het talent niet blijkt te hebben, moet je een gewone opleiding gaan doen. Door keihard te werken redde ik het. Ik ben echt als underdog begonnen”. Inmiddels weet je dat succes ook haar schaduwkanten heeft. Weinig bekende Nederlanders zijn zoveel besproken als jij… “Het is een heel zwaar jaar geweest ja. Afgelopen zomer stond ik denk ik elke week op de cover van de bladen. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik fysiek angst voelde als ik een kiosk in ging. Voor de leugens, de aanvallen. Jarenlang ben ik in de media neergezet als de perfecte schoondochter, als de kwetsbare doch sterke vrouw, ook door het verhaal met Xander (de Buisonjé, red.). Ik ben altijd open geweest, maar op een gegeven moment ga je zo vaak op je bek en word je zo vaak teleurgesteld omdat de waarheid altijd wordt verdraaid, dat je besluit om je privéleven voor jezelf te houden. Over mijn relatie met Chris (Zeegers, red.) en nu met Erland (Galjaard, red.)wilde ik in het begin niets kwijt. Na alles wat ik heb meegemaakt, had ik er voor mezelf behoefte aan om eerst de relatie te onderzoeken. Dat is me duur komen te staan. Opeens was ik schijnheilig en een leugenaar. Terwijl ik er gewoon nog niet aan toe was iets over de status van die relaties te vertellen. Dat is heel pijnlijk. Het vervelende is dat het toch effect heeft op de manier waarop het publiek naar je kijkt. Er word je minder gegund. Toen A Million Dollar Wedding minder succesvol bleek dan we hadden gehoopt, ben ik echt afgemaakt op internet.” Dat GeenStijl.nl suggereerde dat je het bed had gedeeld met Reinout Oerlemans was voor jou de grens? “Het was net weer wat rustiger geworden. Ik stond al twee maanden niet meer elke week op de cover. Ik ben een positief en krachtig iemand en kan dingen snel achter me laten, maar toen kwam GeenStijl.nl. Negen op de tien keer denk je als er leugens over je worden verteld: laat maar. Maar toen was de maat echt vol en hebben we een rechtszaak aangespannen. Ook om een signaal af te geven. Het kan ook té ver gaan. De fotografen lagen hier de hele dag aan de overkant. Dan wordt het schadelijk voor je privéleven. Gelukkig wonnen we.” Hoe wapen jij je op dat soort momenten?
“Ergens heb ik altijd geweten dat het tij zich op een gegeven moment tegen me zou keren. In een soap moet ook een ommekeer komen, anders is er geen verhaal. Mensen zeggen soms: het hoort bij het bekend zijn, maar het stomme is dat je daar zelf amper bij stil staat. Ik wilde dansen, acteren, mooie televisie maken. Dan is het heel raar als het op een gegeven moment alleen nog over de persoon Wendy van Dijk gaat. Om jezelf te beschermen, maak je je wereld heel klein. Mijn familie, een paar vrienden: meer kon ik niet hebben. Kranten las ik niet meer; ik probeerde de boze buitenwereld buiten de deur te houden. Inmiddels durf ik er wel voor uit te komen dat Erland en ik een relatie hebben. Maar daar had ik tijd voor nodig. Hij lag nog in scheiding, ik wist niet of ik toe was aan een nieuwe relatie. We wilden eerst de kans hebben om onze relatie te onderzoeken. Maar dat is ons door de media heel lastig gemaakt. Op een gegeven moment denk je bijna: laat maar. Je kunt nog amper samen met elkaar naar een restaurant. Maar ik geloof erin dat negativiteit uiteindelijk niet wint. Eerlijkheid duurt het langst, is mijn levensmotto. En ik kan altijd terugvallen op de basis van mijn familie, die is heel stevig. Daar heb ik veel steun aan gehad.” [tk] Een huiselijke sfeer Wendy van Dijk heeft me thuis uitgenodigd. Een mooie, ruime woning aan de Vecht, met uitzicht over de weilanden. De sfeer is huiselijk. Op de lange houten eettafel staan cake en koekjes, Wendy’s broer Mike zorgt voor koffie. Wendy praat voor het interview nog even met haar moeder die, omdat ze naast Wendy woont, dagelijks bij haar over de vloer komt. Op de kast staan foto’s van zoon Sem (6) en van haar overleden vader, aan de wand hangen kindertekeningen. Wendy – gekleed in oude spijkerbroek met sloffen erover ‐ praat open en ontspannen. Even een ander onderwerp… De nieuwe Robijnreclame, waarin je moeder die naast je woont de was komt doen, is dus op de werkelijkheid gebaseerd… Lachend: “Ja, zo gaat het hier echt. Als ik weg ben, is Sem meestal bij mijn moeder en dan komt hij regelmatig terug met een stapeltje was. Met mijn broer, die mijn Personal Assistent is en Sem en mijn moeder vorm ik een soort extended family: we delen alles en zien elkaar elke dag. Mijn moeder is hier komen wonen na het overlijden van mijn vader, nu twee jaar geleden. Het huis van mijn buurman kwam te koop en ik dacht: dat gebeurt maar één keer. Mijn moeder wilde graag bij me komen wonen. Ze zat nog in het huis waar ze altijd met mijn vader had geleefd en dat was vaak confronterend voor haar, dus het was snel geregeld. Ik vind het heel fijn. Ik heb er geen last van dat we elkaar zoveel zien. Integendeel: mijn moeder is juist degene die zich eerder terugtrekt. En met Sem is het ontzettend praktisch. Hij hoeft
nooit naar een oppas of naar de naschoolse opvang; is altijd in zijn eigen omgeving.” Je deelt werk en privé met je familie. Ben je een echt familiemens? “We hebben altijd een hechte band gehad, vroeger al. Na het verbreken van de relatie met Xander was ik alleen met Sem en mijn ouders waren er altijd. Voor Sem was mijn vader een soort surrogaatvader; hij kwam na het eten vaak nog even aanfietsen. Mijn ouders zijn altijd een soort verlengstuk van mij en Sem geweest. Vlak daarna scheidde mijn broer en dat heeft onze band verder versterkt; omdat Sem zoveel optrekt met zijn kinderen zijn ze de beste vrienden.” Mis je je vader? “We missen mijn vader allemaal nog heel erg. Ik had aan twee woorden genoeg met hem. Hij was mijn rots in de branding en mijn geweten. Op het moment dat hij darmkanker kreeg, stond hij nog midden in het leven; hij was pas 63. Negen maanden later was hij dood. Nu mijn moeder naast me woont, denk ik vaak: wat zou mijn vader hier gelukkig zijn geweest. Het doet nog steeds pijn.” Je broer heeft de taak van je vader overgenomen? “Mijn vader was marktkoopman, maar had veel feeling voor televisie. Hij was een rasentertainer: zodra hij ergens op een feestje binnenkwam, begon de zon te schijnen. Voor mijn carrière is hij altijd belangrijk geweest: ik besprak elke stap met hem. Toen ik wist dat ik hem ging verliezen, stuurde ik mijn broer een sms’je met de vraag of hij mijn PA wilde zijn, Personal Assistent. Ik had een heel druk jaar voor de boeg en wilde hem graag in de buurt hebben. Pas toen ik het had ingetikt, besefte ik dat er PA stond. Ik denk dat mijn vader dit het liefst gewild zou hebben.” Je komt uit een hecht gezin. Vind je het niet jammer dat Sem niet in zo’n soort gezinssituatie opgroeit? “Gek genoeg heb ik me nooit echt een alleenstaand moeder gevoeld. Alleen tijdens de babytijd van Sem was ik er soms verdrietig over. Dat je de eerste lach met niemand kunt delen. Maar ik heb in de loop der jaren mijn eigen gezinsvorm gecreëerd, waarin mijn eigen familie een belangrijke rol speelt. Omdat ik ben opgegroeid in een traditioneel gezin is dat altijd mijn voorbeeld geweest en dat plaatje heb ik ook lang in mijn hoofd gehad, maar inmiddels denk ik dat ik die vorm ontgroeid ben. Je kunt denken: wat jammer dat het niet is gelukt om met de vader van mijn kind te leven, maar waarschijnlijk past deze vorm beter bij me. Ik houd heel erg van mijn eigen rust en stilte en zo’n standaard gezinsleven past misschien wel helemaal niet bij me. Hoe ik nu leef, is ontstaan door wie ik ben, niet omdat sommige dingen niet zijn gelukt. Ik ben nooit iemand geweest die van structuur houdt. Als kind had ik al een hekel aan het eetmoment van zes uur ’s avonds. Een vrijere gezinsvorm past beter bij me; dat is waar ik gaandeweg
achter ben gekomen. En Sem heeft gelukkig nog veel contact met zijn vader. Hij is om het weekend en elke woensdagmiddag bij Xander. Daar zijn we altijd heel goed uitgekomen en we delen de liefde voor Sem nog steeds.” Je ziet jezelf niet zo snel een nieuw gezin vormen? “Als je ouder bent, neem je als partners allebei een rugzak mee als je aan een nieuwe relatie begint. Ik heb een zoon, Erland heeft twee dochters; daar moet je heel voorzichtig mee zijn. Als je allebei ouder bent, heb je veel uit te zoeken. Een nieuwe relatie opbouwen kost tijd. Ik heb hard gevochten voor mijn huidige vorm en ook Erland’s leven is al ingedeeld.” Lachend: “Bovendien moet je het als man maar willen: je schoonmoeder naast je.” Wat zijn je plannen voor de toekomst? “Mijn hart ligt heel erg bij acteren en ik zou graag een rol willen in een dramaserie. Dat staat nummer één op mijn verlanglijstje. Het lijkt me heerlijk om bij het acteren uit mijn eigen leven te putten en een totaal ander persoon te kunnen spelen. Niet beoordeeld te worden op wie je bent en wat je aanhebt. Door alle grote shows is de aandacht verlegd naar wie ik ben, terwijl het mij daar helemaal niet om gaat. Televisie maken vind ik een prachtig vak omdat je zoveel kunt betekenen voor iemand. Daarom paste Hart in Actie ook zo goed bij me. In mei presenteer ik samen met Irene Moors het programma Doe een wens, waarbij we voor mensen met een levensbedreigende ziekte een wens in vervulling laten gaan. Dat is tv maken voor mij. Energie krijgen en geven. Dat is waar ik van houd.” [kader] P.S. X‐Factor Wendy van Dijk presenteert samen met Martijn Krabbé de tweede editie van het programma X‐Factor op RTL4. In het programma strijdt jong zangtalent om de eerste plaats. Het programma wordt tot 8 mei elke vrijdag life uitgezonden. 8 Mei is de finale. Daarnaast presenteert Wendy in mei samen met Irene Moors het programma Doe een wens. Daarnaast is ze bezig met het ontwikkelen van een nieuw humorformat. Of het een nieuwe Ushi en Van Dijk wordt, kan ze nog niet zeggen. [credits] Tekst: Rosa Koelemeijer Fotografie: Nick van Ormondt Visagie: Mari van de Ven Styling: Manon Meijers Met dank aan Patrizia Pepe, Ted Baker, Modstrom, Supertrash
