Iedere donderdag om uur in De Kern, Eikenlaan 2, Spijkenisse,

Bestuur:

Voorzitter Secretaris 2e Secretaris Penningmeester Commissaris PR Comm. Evenementen

Ger Beikes Cees Brons Cor Kreft Heerco Steen Peter Stok Ton Kooren

010-5016212 010-5910804 010-4383318 0181-770451 0181-217130 0181-216654

Dirigent:

Arjan Breukhoven

Erelid:

Cees Brons en Anton Kooren

Repetities:

Iedere donderdag om 19.30 uur in ‘De Kern’, Eikenlaan 2, Spijkenisse, 0181-612800.

Contributie:

€ 12,00 per maand.; over te maken per eerste van de maand op ABN-AMRO bank nr. 56.71.07.795 van Het Randstedelijk Mannenkoor te Spijkenisse.

Donateur worden? :

Voor slechts € 3,00 per maand of € 36,00 per jaar kunt u het koor steunen. In ruil voor die steun krijgt u gratis 1x toegangskaart voor eigen concert naar keuze en 6 x per jaar het clubblad Randverschijnselen. Betaling zie contributie

Kleding:

Formeel 1: Zwarte smoking, wit smokingoverhemd, lange zwarte sokken, zwarte schoenen. Formeel 2: Ivoorkleurig smokingjasje + bijbehorende pochet, ivoorkleurig smokingoverhemd, zwarte smoking pantalon, lange zwarte sokken, zwarte schoenen. Informeel tenue: koorvest, wit overhemd, koorstropdas, donkere broek (geen spijkerbroek).

Concertmap:

Voor concerten en andere uitvoeringen. Tegen betaling van een borg van € 15,00 in bruikleen te verkrijgen bij Arie van der Stelt. Bij het verlaten van het koor kan de map worden ingeleverd en wordt de borgsom terug betaald.

Redactie:

Ger Buitink en Roel Korpershoek kopij naar: [email protected]

Website:

www.randstedelijkmannenkoor.nl

010-4211882

1 colofoon

| 2 INDEX

| 3 VOORWOORD | 4

van de redactie | 5 de koorzanger en zijn hobby |13 Jubileumconcert | 15 een stille avond | 17 De Zangstem | 19 mutaties & In Memoriam | 20 Onze moeder was een schat | 21 geachte inspecteur | 23 Wij feliciteren | 24 oplossing Sudoku | 25 EEN TWEEDE LEVEN | 27 In gesprek met de heer N.F. Huw

| 31 Agenda |

In de afgelopen vijf jaar heeft Henk van Merriënboer steeds zijn fraaie stukjes op deze plek geschreven. Altijd met bemoedigende, positief gestemde woorden . En vanaf nu mag ik dat gaan proberen. Zoals ik al aankondigde tijdens de Algemene Ledenvergadering van 22 maart jl. , wil ik samen met mijn medebestuursleden proberen onze vereniging gezond en jong van hart te houden. Iedereen moet om te beginnen plezier beleven aan het repeteren. Daarbij vind ik het van groot belang om zoveel mogelijk nieuw repertoire in te studeren. Dat houd je fris en het is een uitdaging om een nieuw lied goed in te studeren. Kroon op het werk is om in een concert te laten horen, wat we al die weken hebben geoefend. Uiteraard is ruggespraak met onze dirigent van groot belang. Hij is onze muzikale leider en weet of een bepaald lied geschikt is voor een mannenkoor en in het bijzonder voor ons koor. Ons repertoire moet zo breed mogelijk zijn, zodat we onze doelgroepen goed kunnen bedienen. We willen onze optredens vroegtijdig vastleggen. Liefst 2 jaar vooruit; dat betekent dus data plannen en afspraken maken. Verder heeft de Bestuursadviesgroep (B.A.G.) nog een aantal punten op het lijstje staan, waarover van gedachten gewisseld zal gaan worden. Steeds zal er een goede communicatie met het bestuur moeten zijn; en natuurlijk ook met de overige koorleden. Informatie naar de leden kan altijd beter, zo bleek wel uit de vragen tijdens de ALV. Ook Jaap Groenewegen wees er in zijn gedicht nog eens op: bijv. wat moet je aantrekken! Daar zal het bestuur nog meer aandacht aan moeten besteden. Dat sluit overigens niet uit, dat de koorleden ook zelf initiatief kunnen nemen. Zoek in geval van twijfel contact met bijv. een bestuurslid of een medekoorlid. Tot slot spreek ik de wens uit, dat de komende jaren alle leden veel plezier zullen blijven beleven aan ons koor, zowel tijdens de repetities, als bij onze optredens. Ger Beikes.

3

Het begon zo goed in maart, lekkere temperatuur en een paar zonnige dagen die menigeen aanspoorde om de winterjas te verruilen voor een T-shirt o.i.d. Helaas het was van korte duur. De maand april doet wat die wil is het gezegde en dat kwam aardig uit. Nat, koud en veel hoestende en proestende mensen. Maar gelukkig viel het aardig mee met de koorbezetting. Blijkbaar hebben de bacillen een hekel aan decibellen. Het aanbod van kopij blijft helaas weer achter. Dus hierbij een oproep aan iedereen die wat te vertellen heeft. Peter Stok heeft in ieder geval wat te vertellen over zijn hobby en de vaste rubrieken zijn ook weer te lezen in dit nummer. Wij wensen iedereen veel leesplezier.

Het eerstvolgende nummer verschijnt op 21 juni 2012 Kopij inleveren voor 10 juni 2012

A

ls jongetje van, ik schat een jaar of acht, vertoonde ik de gewoonte tijdens familieautoritjes, vanaf de achterbank luidkeels alle passerende automerken op te sommen. Bij de wat moeilijkere, (lees exclusievere) exemplaren ontstond er vaak een quizachtige competitie tussen mij en m’n vader die, om zijn gelijk te halen, probeerde de betreffende auto bij te houden, teneinde het merknaamplaatje te kunnen ontcijferen. Wat zag je zoal voor ‘spannends’ rondrijden in de mid-vijftiger jaren? Opel Kadetjes, Ford Anglia, lelijke eenden en natuurlijk vele Volkswagens- kever trokken ondanks hun, zeker naar huidige maatstaven gerekend, onbeduidende aanblik, mijn geboeide aandacht. Als exclusief gold toen nog de mondjesmaat aanwezige producten van Engelse en Amerikaanse komaf zoals Jaguar, Rover en MG, welke voorname auto’s doorgaans slechts bereden werden door ‘deftige notabelen’ dan wel rijke zonderlingen.

Amerikaanse aandachttrekkende uitbundigheid vormde, zodra budgettair mogelijk, de voorkeur van types uit bv. de showbusiness, alwaar het berijden van een Mercedes-Benz toen ook al het streven was van elke (geslaagde) zakenman. Karakterschetsen van eigenaars van de huidige populaire ‘dikke Duitsers met aanzien”, zoals Audi of BMW kunnen niet worden gegeven. Eerstgenoemd merk bestond in die tijd nog niet (kwam later voort uit Auto Union) en BMW moest de vernietigende invloed van de slechts zo’n tien jaar daarvoor beëindigde wereldoorlog nog te boven komen. De Italiaanse auto-industrie, óók nog oorlogsinvalide, werd meestal slechts vertegenwoordigd door veredelde boodschappenautootjes zoals de Fiat 500 en 600. Het was op een zomerse namiddag dat ik al fietsend vanaf school het ouderlijk huis naderde. Wat stond dáár voor hel lichtblauw glimmende, prachtig gestroomlijnde, aandacht trekkende auto in onze straat? Nog

nooit eerder gezien en meteen al een verpletterende eerste indruk achterlatend op mijn jeugdige ‘autofiele’ inborst ….Omzichtig bekeek ik deze auto aan de buitenkant van alle kanten en turend door de raampjes, ook van binnen. Een houten sportstuur met zilverkleurige spaken, een dashboard met vele chroomomrande meters, leren racekuipstoelen voor bestuurder en bijrijder en een korte vinnige versnellingspook bekroonden het sfeervolle interieur. Alles aan deze auto benadrukte snelheid en sportiviteit! Onder de sterk schuin hellende achterruit ontwaarde ik het merk en de typeaanduiding van deze wonderschone coupé: Alfa-Romeo Giulietta Sprint.

Aandacht voor auto’s in het algemeen en de exclusievere merken in het bijzonder, raakte ik nooit meer kwijt gedurende de vele jaren daarna. In mijn ‘brommertijd’ verving ik tijdens overmoedige momenten, samen met vriendjes, nog wel eens een zuiger plus cilinder van mijn Puch, waarna dit middel van vervoer prompt nooit meer gedurende langere tijd probleemloos functioneerde. De technische kennis bleef aldus zeer beperkt en de ‘sleutelvaardigheid’ al net zo.

Aan gemotoriseerde verplaatsing op twee wielen kwam vervolgens abrupt een einde met het behalen van het rijbewijs op achttienjarige leeftijd en de aanschaf van mijn eerste auto, een Opel Olympia-bestel, voor een ‘rip-uit-m’n-lijf’ bedrag van 175 gespaarde guldens, gelukkig vèr voor de invoering van de verplichte APK-keuring. In geen enkel opzicht lijkend op mijn toenmalige jongensdroomautomobielen, scoorde ik niettegenstaande met dit bezit van ‘het wrak van de weg’ niet slechts danig in de ogen van vriendjes, maar – belangrijker - bij vriendinnetjes, wiens zorgvuldige kapsels nu eens níet totaal geruïneerd waren bij aankomst bij de ‘dancings’ (voorloper van de disco’s), als ze met mij meereden.

Het zal begin tachtiger jaren geweest zijn toen ik een collega het parkeerterrein van mijn toenmalige werkgever zag opdraaien met een donkerblauwe Alfa Romeo Giulia Sprint GT. Ja, ja, ik kende de verscheidene modellen van dit sinds de prille jeugd bewonderde automerk inmiddels feilloos….

Wederom emotioneel getroffen door de aanblik van een nazaat van de nooit vergeten indruk uit mijn jeugdjaren, wist ik het op slag: ik moest óók zo’n auto hebben. Geruime tijd later via doorspitten van vele advertenties in “De Telegraaf”, internet en “Marktplaats” bestonden nog niet, vond ik uiteindelijk een interessant aanbod:

te koop Alfa-Romeo Giulia, nog te importeren auto rechtstreeks uit Italië. Ik er op af; het adres was in Nijmegen. Ja hoor, daar stonden niet minder dan twee Giulia’s op de oprit van een kapitale villa; beide nog met Italiaanse kentekenplaten en daterend uit 1974: een appelgroene en een bordeaurode. De rode was in de beste staat en bovendien de mooiste kleur. Aldus maakte ik samen met een andere inmiddels gearriveerde geïnteresseerde een proefritje. Het was mijn eerste ervaring in een automodel dat ik in feite al sinds mijn jeugdjaren bewonderde om z’n uitstraling, z’n prestaties en de welhaast

onoverbrugbare technische voorsprong die dit merk toen nog had op z’n tijdgenoten. Van de tijdens dit ritje opgedane indrukken herinner ik me het soepele weggedrag, het boterzachte schakelkarakter, het mechanische motorgeluid, maar ook de geur van het interieur als meeste indruk makende elementen. Zoals m’n vrouw later over de geur zou zeggen: alsof je een ouwe kerk binnenkomt; niet onaangenaam maar bezwangerd van een zeer eigen historie. Welnu, niet in staat nog langer weerstand te bieden aan deze Italiaanse ‘Bella’, was ik vervolgens de trotse en tevens nogal nerveuze eigenaar van mijn eerste klassieke auto. Nerveus omdat ik met deze aanschaf ook volledig in de illegaliteit belandde. Dit karretje had namelijk, zoals gezegd, nog de Italiaanse nationaliteit en moest dus conform de geldende regels, zo rap mogelijk worden aangemeld bij de douane als invoerauto. Tot dat moment wordt zo’n voertuig in het bezit van een Nederlands ingezetene, door de wet beschouwd als ‘illegale contrabande’. Voorts, en dat was misschien nog wel een knagender probleem, kreeg ik last van m’n geweten; van deze aankoop had ik mijn echtgenote nog niets verteld. Uit angst voor haar redenatie wel talloze nuttiger bestemmingen te kunnen bedenken voor mijn bijeengeschraapte spaarcentjes, had ik haar wijselijk buiten mijn snode plannen gehouden. Welnu, waar moest ik die auto verbergen tot ik ’t zou opbiechten? Gelukkig was er een collega die een boerderij in Hellevoetsluis bewoonde met meerdere bijgebouwen. Daar werd de Giulia dus voorlopig gestald. Gedurende de volgende maanden besteedde ik m’n vrije dagen aan vele bezoeken ter inspectie van m’n nieuw verworven bezit. Ik bekeek de auto in vrijwel elk detail en prees mezelf gelukkig met de algemene staat waarin een en ander zich bevond.

Achterdochtige opmerkingen van vrouwlief over mijn regelmatige uithuizigheid beantwoordde ik zo nonchalant mogelijk met een voor de hand liggende smoes. Ik voelde me als iemand die er een geheime relatie op na hield, wat in zekere zin ook het geval was(!). Eén van mijn motorinspecties had me ’t besluit doen nemen voor alle zekerheid maar de koppakking te vervangen. Zo gezegd, zo gedaan. Alles met het instructieboek liggend op het spatbord, stap voor stap uitgevoerd en de losse cilinderkop vervolgens mee naar huis genomen om te reinigen en te inspecteren. Daar ik dit toch forse onderdeel gewoon open en bloot thuis op mijn bureau had uitgestald ontlokte dit natuurlijk vragen zoals: “Waar is dat grote stinkende ding van?” Mijn antwoord: “Oh van de auto natuurlijk……” (doelend op onze dagelijks gebruikte auto). Zij weer: “Goh wat gek dat de auto ’t dan nog doet zonder dat onderdeel”. Doch ik zonder blikken of blozen: “Ja hoor, geen enkel probleem!” Maar alras kwam het moment dat de kop weer moest worden gemonteerd met de verse pakking ertussen. Voor de sleutelaars onder ons: dit is een secuur werkje. Eigenlijk heb je een extra stel handen nodig om de toch wel zware cilinderkop, buiten je macht, gelijkmatig zonder de minste verschuiving van de pakking, op het motorblok te laten zakken. Door wie ging ik me laten assisteren? Het was midzomer, iedereen bleek op vakantie of anderszins verhinderd. Langer open laten liggen van het motorblok leek me ook niet verantwoord; wat te doen? Tja, misschien moest ik alles maar eens thuis opbiechten en vervolgens vrouwlief meteen tot ‘sleutelassistent’ bombarderen……? Het bleef uiteindelijk de enige optie, dus nam ik mijn meest deemoedige houding aan en dacht nog, een grapje zal de schrik wel verzachten:

“Schatje ik moet je iets bekennen, ik heb sinds een paar maanden kennis gemaakt met een Italiaanse schone en heb sinds dat moment een innige relatie met haar” Nog nooit had ik mijn lieve echtgenote zo snel zien verbleken; over haar gezicht kwam een uitdrukking van trieste wanhoop, dus toch….. leek ze een moment te denken. Nee, zo’n negatieve emotie gunde ik haar natuurlijk niet en vervolgde dan ook snel: “Maar maak je geen zorgen, ze is van staal!” Na mijn uitleg dat ’t hier een auto betrof en niet een andere vrouw, volgde eerst een bevrijdend moment van opluchting, gevolgd door één van begrijpelijke verontwaardiging; (gelukkig, ze was klaarblijkelijk weer over de schrik heen). Heel sportief heeft ze me daarna gevolgd naar de schemerige boerenschuur teneinde het object van mijn grote geheim te ontwaren en vervolgens te assisteren bij de cilinderkop operatie. Tot slot restte ons nog de zwaar illegale thuisreis met onze klassieker, immers zonder kenteken, zonder keuring en zonder betaalde belasting. We slaakten een diepe zucht van verlichting toen onze mooie klassieke Giulia uiteindelijk veilig in de eigen garage gestald stond. Ik heb deze auto de achterliggende 24 jaar vertroeteld. Pas onlangs vond ik een vertrouwenwekkende autoliefhebber die ik haar durfde te gunnen en hebben we na bijna een kwart eeuw afscheid van elkaar genomen.

Peter Stok.

J

e zit te studeren en je realiseert je ineens dat een paar weken geleden het moment was dat je 30 jaar geleden je eerste aanstelling kreeg als organist in Rotterdam. Lekker slim, denk je dan. Vorig jaar had ik er al een paar keer aangedacht, zo van: ‘volgend jaar ben ik volgens mij 30 jaar als musicus bezig, … niet vergeten’. Zoiets mag toch best aanleiding zijn om te vieren, toch? Dertig jaar is een mooie tijd, maar is best een bijzonder moment in je leven. Dertig jaar spelen voor vele mensen en op vele orgels en op vele locaties in de wereld. En naast het bespelen van het orgel natuurlijk ook al die optredens als dirigent en pianist en in alle stilte als componist! Als ik dat eerder had bedacht had ik rondom 9 januari wel iets kunnen organiseren, want dàt was de datum.

Maar goed, een geval van jammer, kan gebeuren. Blijkt maar weer dat je uiteindelijk met zoveel leuke dingen bezig ben en in de toekomst kijkt, dat je het verleden dreigt te vergeten. Geeft natuurlijk niet, want ik kan best iets organiseren achteraf. En dat gaan we dus ook doen! Eerst is het de bedoeling om eind maart een jubileum CD te gaan opnemen, en terwijl ik stukje schrijf zijn de voorbereidingen aan de gang rondom die opname. Waar is nu nog niet bekend, maar we denken wel aan een heel bijzonder orgel in het buitenland! En dan het jubileumconcert. Het wordt een orgelconcert zonder medewerking van anderen. Een keuze natuurlijk, maar omdat het er nu om gaat dat ik 30 jaar geleden als organist mijn aanstelling kreeg in de Verrijzeniskerk op 19 jarige leeftijd lijkt het mij leuk om nu ook als organist dit jubileum te vieren. Maar wel op een heel gaaf orgel.

Het toneel van het concert, op zaterdag 12 mei, is de Grote of Sint-Laurenskerk in Rotterdam. In deze kerk staat het grootste orgel van Nederland! Een indrukwekkend instrument met op 12 mei een indrukwekkend programma. Ik laat in het programma 30 jaar passeren met alleen maar muzikale hoogtepunten. Dit concert is uiteraard voor iedereen toegankelijk, maar ik zou het natuurlijk wel heel er leuk vinden als heel veel koorleden ook aanwezig kunnen zijn. Tenslotte ben ik in die 30 jaar niet alleen organist geweest, maar al gauw stond ik voor koren en zijn veel koorleden ook onderdeel van dit jubileum. Dus reserveer alvast zaterdag 12 mei 2012 in je agenda.

Luister! Je hoort de rust, het gekakel van de dag is verstomd. Alleen het zacht gekletter van de fontein in de vijver is het enige constante. In de verte een motor, ik hoor het gezoem aanzwellen tot een oorverdovend lawaai . Volg het dan tot het sterft in de stilte van de nacht. Knisperende voetstappen op het grint en het scherp knappend geluid van een brekende tak. Een licht geritsel achter het huis gevolgd door het luid gekwetter van een in de haast wegvliegende vogel. Ik denk dat dit door de kat van de buren veroorzaakt wordt. Ik kijk door het raam naar de schaars verlichte tuin, de kleuren vervlogen met het daglicht. De schaduwen nu diep en soms dreigend. De afstekende vormen van de struiken en nog natte bomen en taken tonen een zilveren schittering waar het maanlicht ze bereiken kan. Zachtjes wiegend in de wind nemen ze soms vreemde vormen aan en zie dwergen, trollen of fabeldieren langs marcheren en weer verdwijnen. Draken wachten in de boomtoppen en de oude Iep, in de tuin van de buurman, kijkt mee. De diepe rimpels in zijn barst vertonen

zijn gezicht als ik een knipoog zie? In de verte hoor ik de zachte muziek van de chymes die aan de veranda hangt. Samen met het raspend geluid van een tak die tegen een plank schuurt, ritmisch gestreeld door de wind zingen ze een wiegenlied, het lied van de nacht. Ongewild spits ik mijn oren om het melodie op te vangen en probeer zachtjes ze mee te neuriën. Boven de bomen, in een diepe donkerblauwe lucht zie ik de sterren flonkeren en mijn ogen tekenen, van ster naar ster, het beeld van een man. De constellatie van Orion met drie sterren die zijn riem tekenen, daarnaast de sluier die de Melkweg vormen. Twee flikkerende sterren, als pretlichtjes in ogen, trekken mijn blik en even vraag ik 'wie ben je? Waak je over mij?' In mij hoor ik het antwoord. Dan wordt mijn blik onttrokken aan het schouwspel door een schaduw die heel even over de tuin vliedt en weer verdwijnt. Het moet een wolk geweest zijn maar de lucht blijkt helder. Als ik weer naar de grond kijk ziek ik hoe alles onttrokken wordt aan het zicht door een kille witte sluier. Langzaam vult het de tuin, verbergt de voeten van de bomen tot het de vensterbank raakt van mijn raam en de kille lucht kruipt door de kier van de openstaande raam. Nog even kijk ik door het raam naar de nog zichtbare sterren, die lichtjes in de ogen van …?. Mijn voeten zoeken dan ongemerkt de warmte en ik laat me terugvallen op mijn kussen. Het dekbed trek ik tot ver over mijn kin omhoog. In de verte hoor ik een uil roepen, Oehoooe Oehooee.

Mijn oogleden worden zwaar en ik voel mezelf langzaam wegzaken in een donzige wolk van leegte, mijn slee naar morgenland. Koorzanger

De Zangstem In de zangkunst worden de verschillende zangstemmen onderscheiden naar hun ligging, het bereik of toonomvang van de stem. Bereik

Elke menselijke zangstem heeft een bepaald bereik (de afstand tussen de laagste en hoogste toon die men kan zingen). Een mannenstem bestrijkt een lager gebied dan een vrouwenstem. Het gemiddelde bereik van een menselijke geschoolde zangstem beslaat omstreeks 2 à 2,5 octaaf, wat overeenkomt met ongeveer 24 à 30 tonen. Er zijn vocalisten met een uitzonderlijk groot stembereik, zoals Whitney Houston (5 octaven), Ella Fitzgerald (4 octaven), Iwan Rebroff (4,5 octaven) Freddie Mercury(Queen) (4 octaven). Een mannenstem valt gewoonlijk binnen 110 en 440 Hertz, een vrouwenstem binnen 200 en 900 Hertz. Het bereik van een stem kan door training wel worden vergroot, maar het centrum van de eigen klankkleur blijft hetzelfde omdat deze vooral afhankelijk is van fysieke afmetingen. Van laag naar hoog deelt men de zangstemmen als volgt in:

• • • • • • • • • • • • • • •

Basso profundo Contrabas Bas Bas-bariton Bariton Lichte tenor Tenor Haute-contre Contratenor, een mannelijke zanger die in het sopraan- of altregister zingt door middel van falset Contra-alt Alt Mezzosopraan Sopraan, castraat en sopranist Coloratuursopraan, een bijzonder beweeglijke en hoge sopraan Soprano lieggiero, een uiterst zeldzame, zeer hoge stemsoort

In elk type zangstem kan in diverse registers gezongen worden. Er bestaan meerdere indelingen van de registers van de menselijke (zang)stem. Gebruikelijk is een tweedeling tussen de borststem en kopstem. In nieuwe zangboeken wordt deze terminologie echter steeds meer vermeden en stapt men over op ‘modaal register’ en ‘falsetregister’. In uitgebreidere zin kunnen de registers van laag naar hoog als volgt worden ingedeeld: borststem, middenstem, kopstem, falset, fluitregister. Het fluitregister is zo hoog, dat klankverschil nauwelijks meer mogelijk is. De klank komt in de buurt van een zuivere sinusgolf en om haar puurheid wordt deze in het algemeen (vooral in de klassieke opera) dan ook erg mooi gevonden. Mannen en vrouwen Gewoonlijk zijn mannelijke stemmen de (contra)bas tot en met de countertenor. Daarnaast bestaan de castraat en de sopranist, die echter zeer weinig voorkomen. Vrouwenstemmen zijn gewoonlijk van contra-alt tot coloratuursopraan. Een sopraan is een hoge vrouwenstem, maar deze kan ook worden gezongen door een jongen voor de puberteit (voordat hij de baard in de keel krijgt). Heel lang mochten vrouwen in de kerk geen actieve rol spelen, ook niet in het koor, zodat er alleen gebruikgemaakt kon worden van jongens om de sopraanstem in te vullen. Er waren ook andere methoden om het verbod op meisjes in de kerk te omzeilen: Antonio Vivaldi liet de vrouwenstemmen in het Ospedale della Pietà meezingen door met een rooster afgeschermde openingen in de muur van het priesterkoor. De hoge stem werd vroeger soms behouden door jongens voor de puberteit (zelfs vaak op 5-jarige leeftijd) te castreren om zo te voorkomen dat de investering in tijd en geld die in de opleiding van de jongens was gestoken verloren ging met de stemmutatie. Koren In een koor neemt vaak een gebalanceerd gezelschap plaats van verschillende stemhoogten om samen een wijd bereik aan toonhoogten te kunnen zingen in melodie en begeleiding of in een canon. Een standaardbezetting van een gemengd zangkoor is bas, tenor, alt en sopraan. In een mannenkoor zingen bas, bariton, tenor 2 en tenor 1. Een vrouwenkoor bestaat standaard uit enkel alten (1 en 2) en sopranen (1 en 2).

MUTATIE Per heden heeft David Dziworshie zijn lidmaatschap opgezegd. Het nieuwe adres van Aart van Bodegom is: Staringplantsoen 21 b 3202 XC Spijkenisse Peter Spanjesrsberg is weer terug bij de Bassen Zijn nieuwe e-mail adres is : [email protected]

Onze moeder was een schat. Die kookte, naaide en dagelijks bad. Nimmer was haar iets te veel. Ieder kreeg op tijd zijn deel. En vader kreeg voor ieder klusje Altijd weer een dankbaar kusje 's Avonds rustig bij de haard, 's zondags lekker appeltaart. Helaas ,'t is over met de pret: Mammie is aan 't INTERNET. Nog steeds is pappie in de weer, Maar hij krijgt geen kusje meer; Zit vaak zielig bij de buis. Mammie liefkoost nu een muis. Nooit meer is er appeltaart 't is Hotmail Dot Com Apestaart. Zelden is er warm te eten, Haar kookkunst is ze mooi vergeten. Internetten uur na uur, Eten trekken uit de muur. Een bal gehakt en een kroket, Want mammie is aan het 't INTERNET. Laatst verloor zij duizend yen, Poker spelend met Dzjapaen. En een man uit San Francisco Wil nu met haar naar de disco. Ze deed zich voor als een jonge meid En nu raakt ze hem niet meer kwijt. Pappie gaat alleen naar bed, Want mammie is aan 't INTERNET!!!

Geachte Inspecteur der Belastingen

Het spijt me u te moeten berichten, dat het voor mij onmogelijk is te bekijken of ik mijn belasting voor 2012 nog wel kan betalen. Mijn financiële positie is door de crisis en de bezuinigingsdrift zeer onoverzichtelijk geworden. Door de vele verschillende wetten en belastingen ben ik inmiddels zo terneergeslagen, uitgeput, uitgebuit, uitgewoond, uitgetrokken en uitgeperst, dat ik niet meer weet waar ik aan toe ben, hoe ik moet zijn en of ik er nog wel ben. Men heeft mij genoodzaakt te betalen voor: Milieubelasting, Inkomstenbelasting, Vennootschapsbelasting, BTW, BPM, Precariobelasting, Loonbelasting, Onroerendgoedbelasting, Overdrachtsbelasting, Staatsbelasting, Straatbelasting, Rioolbelasting, Grondbelasting, Wegenbelasting,Verzekeringsbelasting, Beursbelasting, Weeldebelasting, Gemeentebelastingen, Dividendbelasting, Successiebelasting, Hondenbelasting, Vermakelijkheidsbelasting, OZB, Toeristenbelasting, Parkeerbelasting,, Forensenbelasting, Reclamebelasting, Baatbelasting, Roerende zaakbelasting en Begraafplaatsrechten. En verder voor: Tabaksaccijns, Benzineaccijns, Kwartje van Kok, Gedistilleerdaccijns, Zegelrecht, Registratierecht, Invoerrecht, Statistiekrecht, Reinigingsrecht en wat er nog meer aan rechten zijn. Ik ben verplicht bij te dragen aan: verplichte pensioenregelingen, WAO, AOW, AWW, WW, WWV, en tal van andere 'weeën'; Alsook aan Ziektegeldverzekering en Zorgverzekering. Ik betaal ook netjes: Liggeld, Staangeld, Parkeergeld, Tolgeld, Sluisgeld, Schoolgeld, Inschrijfgeld, Lesgeld, Kijkgeld en Luistergeld. Ik ben ook aangezocht of zelfs verplicht bij te dragen voor: Dierenbescherming, Vrijheidsbond, Kankerbestrijding, Astmafonds, Nierfonds, Leprafonds, Kinderbescherming, Geheelonthoudersbond, Rampenfonds en het Begrafenisfonds enz. Tevens is de druk groot om als steun te dienen voor: het Rode Kruis, het Groene Kruis, Het Wit-Gele Kruis, Het Oranje Kruis

en een regenboog van andere Kruizen. De regering en anderen die mij in haar naam regeren, hebben mij zo geregeerd, dat ik niet meer weet wiens eigendom ik ben. Ik ben verplicht, verdacht, verhoord, ondervraagd, berispt, beboet, bekeurd, bestraft, bekeken, onderzocht, nagegaan, gecontroleerd, gezuiverd, ingesloten, uitgesloten, verwisseld, ontbonden, gecommandeerd, ingeschreven, uitgeschreven, doorgelicht, ingelicht, voorgelicht, opgelicht en heen en weer geschoven. Ik heb tot nu toe een groot deel van mijn leven doorgebracht met het invullen, uitschrijven, overschrijven, halen en bekrachtigen en tekenen van formulieren. Ik heb reeds honderden malen verklaard, dat ik ben geboren en waar en wanneer. Maar men schijnt mij slecht te geloven. Ook voor actiecomités, bonden, fondsen, verenigingen, clubs, instellingen, instituten, organisaties en stichtingen schijn ik een onuitputtelijke bron te vormen voor het verschaffen van G E L D en het bevredigen van iemands tegenwoordige en toekomstige wensen en behoeften van het menselijk ras. Ik ben verplicht voor een Energie Keurmerk te betalen voor ik mijn huis mag verkopen. Het enige wat mij nog aan het leven bindt, is mijn nieuwsgierigheid: WAT KOMT ER NOG MEER? Dat is dan misschien het betalen van milieuheffing op een biefstuk? Omdat het milieu vervuild wordt door de uitstoot van gassen door het rund. Dan voel ik door mijn klompen heen, wat de volgende stap zal zijn, dat ik straks verplicht ben een snuffelpaal aan te schaffen voor in mijn huis. Om mijn eigen uitstoot te meten en daarover ook milieubelasting te betalen. Meneer de Inspecteur, zoals u ziet, kan ik tot mijn spijt mij nauwelijks nog veroorloven om te leven, laat staan om nog meer te betalen. Hoogachtend,

Een uitgeputte belastingbetaler.

Wij feliciteren: Op:

wordt:

jaar:

11 mei 15 mei 22 mei 29 mei 30 mei

Ton Kooren Gijs Versluis Harry Bronder Jack Kop Arie van Sintmaartensdijk

71 80 47 82 69

6 juni 12 juni 14 juni 24 juni

Andries Vonk Noordergraaf Hans Bremer Piet Mijderwijk Geert Dijkhuis

66 70 63 82

Allemaal alvast van harte gefeliciteerd en een fijne verjaardag toegewenst.

De oplossing

SUDOKU

PUZZEL

De winnaars van deze puzzel zijn: Roel Savert Herman v.d. Bosch Mevr. Elly Kersten Van harte gefeliciteerd met de goede oplossing.

O

nlangs kochten we een nieuwe TV met home cinema set. Voor de jongeren in deze tijd niks bijzonders; maar daar wij die apparaten nog wel eens willen laten repareren ligt dat toch altijd wat anders; heb ik zo het idee.

Zo was het toch moeilijk om het oude spul bij de vuilnisman te zetten. Maar eerst opslaan op zolder en het daarna wegbrengen naar de Gemeentewerf is ook zinloos. Dus in het weekend alles in de auto geladen om het ’s maandags op de werf af te geven. Na een ritje vanuit Brabant kwamen we zondags thuis en tot onze verrassing stond er grof vuil langs de straat, naast de plek waar ik de auto parkeer. Niks was zo makkelijk om nu van de gelegenheid gebruik te maken en audio-boxen, ontvanger, CD- en platenspeler ernaast te zetten. Ook de verpakking van de nieuwe spullen kon er mooi bijgezet worden. Ook op zolder stond nog wat bruingoed. Dat kon er dus ook nog wel bij. Terwijl ik bezig was om deze spullen van zolder te halen bleek dat het overige al van de stoep was verdwenen. Een belangstellende die er nog wel brood in zag had dit al weggehaald.

Een uurtje later op de avond keek ik nog eens en zag dat ook de zolderspullen er niet meer stonden. Nu had ik het plan om de tv naar de kringloopwinkel te brengen, maar hoorde maandagochtend al dat die geen belangstelling zouden hebben. Dus zette ik ook de oude, nog goed spelende tv maar aan de straatkant, want de vuilniswagen was nog niet langs geweest. Tot mijn vrouw thuiskwam en al op de straat riep: niet wegdoen. Er is een organisatie die deze graag wil hebben en als je ze belt komen ze de TV ook nog ophalen. Zij verzamelen dit en als er een container vol is, zendt men dit naar Afrika. De mensen daar zijn er erg blij mee. Die organisatie heet :

The Living Water Link. Kreekplein 10 3079 AB Rotterdam

Ik belde met Peter Aghasomba 010-4793933 of 06 21481163 e-mail : [email protected] website: www.livingwaterlink.nl Peter kwam dinsdag al direct, voor hij ging werken, uit Rotterdam met een busje de tv ophalen. Breed lachend kwam hij de tuin inlopen en vertelde dat hij dit werk graag deed. In het busje zag ik al spullen liggen voor Afrika. Even later bekeek ik hun internet site en was blij dat de tv een goed doel kon steunen, maar had spijt, dat ik de overige spullen langs de straat had gezet, want die hadden ook mooi met Peter meegegeven kunnen worden. Mocht dit verhaal u aanspreken, dan is bovenstaand adres aan te bevelen voor het geval u hier gebruik van wilt maken.

Roel Korpershoek.

Al weer enkele jaren staat in Randverschijnselen de advertentie van FORUM Catering Service uit Spijkenisse. We zijn in gesprek gegaan met de eigenaar, de heer M.F. Huw.

1. Kunt u iets vertellen over de ontstaansgeschiedenis van uw bedrijf? Mijn ouders zijn vanuit China naar Nederland gekomen, kort na de 2e Wereldoorlog. Mijn vader is eerst werkzaam geweest als kok. Hij begon in 1958 een restaurant ‘HongKong’ in Maassluis. In 1968 kwam hij naar Spijkenisse, waar hij in de Voorstraat ook een restaurant ‘Hongkong’ begon. Het eerste Chinese restaurant in Spijkenisse. Omstreeks 1976 begon hij restaurant Yoe Yi in Hellevoetsluis aan de Moriaanseweg. Na veel omzwervingen kreeg ik de kans om in de Zwanenhoek in Spijkenisse zelf een restaurant te beginnen. Dat was in 1989. Daar begon ik met bezorgen van maaltijden, maar wel op een professionele manier. Na zo’n 5 jaar hebben we een nieuw pand gebouwd op Halfweg, aan de Kelvinweg. Daar kregen we de beschikking over een goed uitgeruste keuken, genoeg parkeerruimte voor onze auto’s, dichtbij uitvalswegen. Er werken 2 gezinnen, familie van mij. 2. Komen uw gerechten uit een specifieke Chinese keuken, bijv. Kantonees? Onze maaltijden komen uit verschillende keukens, zowel Indisch, Chinees, Kantonees, Peking, enz.; er is van alles wat. We hebben uitgebreide mogelijkheden, voor elk wat wils; van exclusief tot het gebruikelijke. 3. Hoe groot is uw bezorggebied? We bezorgen natuurlijk vooral in Spijkenisse, maar we bestrijken het gebied tot het Voorns kanaal, Zwartewaal ook nog wel. Verder bedienen we de industrie van Pernis, via Botlek en Europoort tot de Maasvlakte. We rekenen wel bezorgkosten.

4. Maakt u maaltijden ook op locatie klaar? In principe wordt alles in onze eigen keuken klaargemaakt. Hooguit wordt het op locatie afgemaakt; we zetten het dan in buffetvorm neer. Zo gingen we een jaar of 6 naar Zolder,

naar het racecircuit, waar om 23.00 uur een rijsttafel klaar moest staan. Een auto vol eten ging dan mee. Zo kunnen we maaltijden regelen tot wel 300 mensen. We hebben ook wel bruiloften gedaan, jubilea, op een golfbaan… 5. Hoe zijn uw auto’s uitgerust om maaltijden op tijd en warm te bezorgen? We hebben 6 auto’s, een reserveauto, 2 quads en een motor. Alle voertuigen zijn voorzien van heteluchtovens (95-100 graden), van communicatieapparatuur voor onderling contact en met de basis (Kelvinweg), van camera’s, die registreren wat er vóór de auto gebeurd (makkelijk i.g.v. problemen). Door de aanwezigheid van een GPS-tracker weten we altijd exact waar onze auto’s zich bevinden. We maken geen gebruik van navigatieapparaten; de chauffeurs (nog studerende jongens en meisjes) moeten de weg weten, of vallen terug op de kennis op de basis. 6. Uw bezorgtijden liggen meest aan het eind van de werkdag. Dus druk verkeer op de weg. Kunt u dan nog op tijd bij de klant zijn? Staat een auto’s langdurig in de file, dan gaan we met de quad (kan over fietspaden) of met de motor naar de auto, laden de spullen over en bezorgen vervolgens. Datzelfde doen we als de auto door pech of een aanrijding niet verder kan. Dit is gelukkig nog maar zelden voorgekomen. Toen de Hartelbrug lastig met een auto te passeren was, hebben we aan de andere zijde een auto neer gezet en brachten we met quad of motor de maaltijden naar de auto om vervolgens de klanten te bedienen. 7. Bent u 7 dagen per week open, het gehele jaar? We zijn 6 dagen open, alleen op woensdag niet. De tijden zijn van 12.00 tot 21.30 uur. Elke dag wordt alles vers gesneden om de volle smaak te behouden. Zo krijgen we 3x per week verse groenten binnen. Er komt 4x per week vers vlees en kip binnen; ook dat bewerken we allemaal

zelf, bijv. het kruiden en marineren. Ook maken we zelf bijv. de atjar. 8. FORUM is niet echt een Chinese naam, zoals veel restaurants die wel hebben. Waarom hebt daarvoor gekozen? Oorspronkelijk hadden we als naam bedacht: Fou Lam; vrij vertaald betekent dat zoiets als rijkdom brengen in een gebied. Rijkdom moet je dan breed zien: geld, geestelijk, gezondheid. Maar we wilden een naam die beter zou blijven hangen en zo kwamen we al fantaserend van Fou Lam op Forum. 9. Zijn er nog nieuwe ontwikkelingen op het gebied van Catering Service? Niet zo zeer waar het de maaltijden betreft. Wel op het gebied van onze transportmogelijkheden. We hebben we ons wagenpark onlangs vernieuwd: alle auto’s rijden nu op aardgas, heel milieuvriendelijk. Verder hebben we hiervoor al aangegeven hoe onze chauffeurs zijn toegerust met apparatuur. 10. Als adverteerder wordt u regelmatig uitgenodigd concerten van ons koor bij te wonen. Maakt u daar gebruik van? Ik heb een brede smaak wat muziek betreft. Ik heb jullie wel eens horen zingen in De Kern. Dat vond ik mooi om te horen. Een concert bijwonen lukt eigenlijk niet, omdat we tot ’s avonds laat werken.

Donderdag 28 juni 2012, aanvang 20.00 uur.

Einde seizoensconcert met Wendy Roobol, sopraan en Matthijs Breukhoven, orgel, Dorpskerk Spijkenisse. Donderdag 30 augustus, aanvang 19.30 uur. Eerste repetitie avond na de vakantie Zaterdag 8 september 2012 (voorlopig programma) “Stemmen uit Spijkenisse” September 2012 ( voorlopig programma) Concert met Crescendo in Zuidland. Informatie volgt z.s.m. Maandag 17 december 2012, aanvang 20.00 uur. Groot Mannenkoor Kerstconcert bij kaarslicht o.l.v. Arjan Breukhoven m.m.v. Marten Smeding, tenor; Noortje van Middelkoop, panfluit; Evert van den Veen, orgel. (tijdens dit concert zal Marten Smeding afscheid nemen als zanger). Vrijdag 21 december 2012, aanvang 20.00 uur.

Eigen kerstconcert in de Sint Catharijnekerk te Brielle o.l.v. Arjan Breukhoven mmv. Wendy Roobol, sopraan en Martin Zonnenberg, orgel

°""6 /Ê °6° schilders

Schilderwerken, van advies tot een uitstekend eindresultaat Voor al uw glas- en schilderwerken krijgt u bij ons vakkundig advies. Dankzij onze ervaring en kennis van nieuwe materialen en producten kunt u vertrouwen op een uitstekend eindresultaat. Uiteraard met erkende AF-garantie.

Kies voor kwaliteit!

www.hhoogvliet.nl gevestigd te Spijkenisse, Oud-Beijerland en Hellevoetsluis

Randweg 1 ▪ 3201 VN Spijkenisse T: 0181 - 61 54 54 ▪ F: 0181 - 61 58 19

Theemsweg 9 - 3201 LT Spijkenisse - Tel. 0181-622155 - Fax 0181-626867